1

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΝΘΙΣΗΣ

ΠΕPIEXOMΕΝA
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Σεξουαλική μαγεία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ρασπούτιν
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Το εσωτερικό δόρυ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 Το Εγώ της Ασέλγειας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 Έρωτας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 Εγώ Λαγνείας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 Το Εγώ της Μαγγανείας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 Ο Σεξουαλικός Παροξυσμός
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 Ζοφεροί Επισκέπτες
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 Η κεφαλή του Ιωάννη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 Το τέλος ενός μοιραίου τριγώνου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13 Η τελετουργία PANCAΤΑTTWΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14 Οι δυνάμεις των TATTWAS
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15 Το βδελυρό βίτσιο του Αλκοόλ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16 Η δημιουργική Μαγνητική παύση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17 Το ξεδίπλωμα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18 Μαγνητική ανταλλαγή
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19 Το Δαιμόνιο Αλγκόλ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20 Η Πλεονεξία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21 Προδοσία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22 Κατανόηση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23 Η εξάλειψη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24 Η Ιερή Φωτιά
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25 Το Σπερματικό μαργαριτάρι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26 Το Χρυσό Έμβρυο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27 Η σχολή JINAΥΑΝΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28 Βουδισμός Ζεν
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29 Οι δύο σχολές
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30 Αφυπνισμένοι άνθρωποι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31 Ο Γκαίτε
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32 Η μετενσάρκωση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33 Επιστροφή
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34 Γονιμοποίηση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 35 Καλλονή
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36 Εξυπνάδα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37 Ο νόμος του Κάρμα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38 Ο νόμος της Υποτροπής
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39 Η μετεμψύχωση των ψυχών
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40 Το Αρκάνο Δέκα

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Όπως ο Θεός χώρισε την πρώτη ημέρα της δημιουργίας τα ανώτερα από τα κατώτερα νερά,
έτσι ο άνθρωπος, που θέλει να καταφέρει το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης, πρέπει να χωρίσει τον
καπνό του σεξουαλικού πάθους από την φλόγα της αγνής σεξουαλικής ενέργειας.
 2
Το σπερματικό μαργαριτάρι μοναδικά θα δοθεί σε εκείνους που έχουν χωρίσει το φως από τα
σκοτάδια, σε εκείνους που έχουν ενσαρκώσει το Είναι τους, σε εκείνους που γνωρίζουν την Ουσία
προς τους άλλους και την συνειδητή αγάπη.
Ο δρόμος της αυτοπραγμάτωσης είναι φοβερά επαναστατικός πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη
μας ότι η διάλυση του Εγώ είναι ένας παράγοντας, το να δημιουργούμε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα
του Είναι, είναι ένας σκοπός και το να θυσιαζόμαστε για την ανθρωπότητα είναι το καθήκον μας.
Εάν ποθούμε πραγματικά το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης, πρέπει να έχουμε υπόψη μας αυτά
τα σημεία:
1) Κυβέρνα την ζωώδη φύση. Χωρίς θέληση, οι αδύνατοι, οι άνανδροι αποτυγχάνουν στο
μεγάλο έργο.
2) Πρώτα γνώρισε και έπειτα δράσε. Η γνώση του πραγματικού αποκτιέται μόνο δια μέσου του
βαθύ διαλογισμού.
3) Διατήρησε την φωτιά συνεχώς αναμμένη. Όποιος εκσπερματώνει το σπερματικό λικέρ χάνει
την φωτιά και, χωρίς την παρουσία της, καμία αλχημιστική διαδικασία δεν θα είναι τέλεια.
Η ουσία είναι το ψυχικό υλικό με το οποίο μπορεί και πρέπει κανείς να φτιάξει το χρυσό
έμβρυο. Με αυτά τα πρώτα ποσοστά συνείδησης εμείς αναπτύσσουμε το σπερματικό μαργαριτάρι με
βάση συνειδητές εργασίες και θεληματικές ταλαιπωρίες.
Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης λέει:
«Εξάγνισε την καρδιά, καθάρισε τις σκέψεις, σταμάτα τις ορέξεις και διατήρησε το σπέρμα».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ
Η μαγεία είναι, όπως λέει ο Νοβάλις, η τέχνη να επηρεάζεις συνειδητά τον εσωτερικό κόσμο.
Είναι γραμμένο με αναμμένα κάρβουνα στο καταπληκτικό βιβλίο της ζωής ότι ο φλογερός
έρωτας μεταξύ Αρσενικού και Θηλυκού δρα μαγικά.
Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, ο τρεις φορές μεγάλος Θεός, Ibis de Thot, είπε στην δική του πλάκα
από σμαράγδι: «Σου δίνω αγάπη, η οποία περιέχει όλον τον χυμό της σοφίας».
«Όλοι έχουμε κάτι από τις ηλεκτρικές και μαγνητικές δυνάμεις μέσα μας και ασκούμε, όπως
ένας μαγνήτης, μία δύναμη έλξης και απώθησης... Μεταξύ των εραστών είναι ιδιαίτερα ισχυρή αυτή η
μαγνητική δύναμη και η δική της ενέργεια πηγαίνει πολύ μακριά».
Η Σεξουαλική Μαγεία (Sahaja Maithuna) μεταξύ του συζύγου και της συζύγου βασίζεται στις
πολικές ιδιότητες, που βέβαια έχουν το δυνητικό τους στοιχείο στο σεξ.
Δεν είναι ορμόνες, ούτε βιταμίνες από ευρεσιτεχνία, αυτό που χρειάζεται για την ζωή, αλλά
αυθεντικά αισθήματα από το εσύ το εγώ και περισσότερο η ανταλλαγή των πιο εκλεκτών
αισθηματικών και ερωτικών ικανοτήτων μεταξύ άνδρα και γυναίκας.
Η Μεσαιωνική ασκητική της περασμένης εποχής των Ιχθύων αποστράφηκε το σεξ,
χαρακτηρίζοντάς το ταμπού ή αμαρτία.
Η νέα επαναστατική ασκητική του Υδροχόου βασίζεται στο σεξ. Είναι σαφές πως μέσα στο
μυστήριο του Lingam-Yoni βρίσκεται το κλειδί όλων των δυνάμεων.
Από την έξυπνη ανάμειξη της σεξουαλικής επιθυμίας με τον πνευματικό ενθουσιασμό
αναδύεται, σαν θαύμα, η μαγική συνείδηση.
Ένας σοφός συγγραφέας είπε: «Η Σεξουαλική Μαγεία οδηγεί προς την ενότητα της ψυχής με την
αισθητικότητα, δηλαδή στην αναζωογονημένη σεξουαλικότητα: η σεξουαλικότητα χάνει το χαρακτηρισμό
του ύποπτου και του καταφρονητέου, που την δεχόμαστε μόνο κρυφά και με κάποια δηλωμένη ντροπή·
αντίθετα η σεξουαλικότητα μπαίνει στην υπηρεσία μιας θαυμάσιας απόλαυσης ζωής, διαπερνώντας την
και εξυψώνοντας την συμμετοχή προς την επιβεβαίωση της ύπαρξης, που με ευτυχία εξασφαλίζει την
ισορροπία της ελεύθερης προσωπικότητας».
Χρειαζόμαστε επειγόντως να ξεφύγουμε από το καθημερινό, σκιώδες ρεύμα της κοινής,
χυδαίας και συνηθισμένης προσαρμογής και να εισέλθουμε στην φωτισμένη σφαίρα της μαγνητικής
 3
ισορροπίας του «ξανα-ανακαλυφθέντος μέσα στον άλλο», του «να βρω σε σένα το μονοπάτι της κόψης
του ξυραφιού», «τον μυστικό δρόμο που οδηγεί στην τελική απελευθέρωση».
«Μόνο όταν γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε τους μαγνητικούς νόμους μεταξύ των ψυχών και
των σωμάτων, δεν θα είναι πια φευγαλέες απεικονίσεις και χωρίς νόημα ομίχλες που διαλύονται μέσα
στο φως, όλα τα λόγια για αγάπη, σεξ και σεξουαλικότητα».
Είναι φανερή η τρομακτική δυσκολία που παρουσιάζει η σπουδή της Σεξουαλικής Μαγείας.
Δεν αποτελεί τίποτα εύκολο το να θέλει κανείς να παρουσιάσει σαν «ευκολομάθητη και ορατή» την
σεξο-γιόγκα, την Maithuna, με την κυβέρνηση των πιο λεπτών νευρικών ρευμάτων και τις πολλαπλές
υποσυνείδητες, παρα-συνειδητές και ασυνείδητες επιρροές πάνω στην ψυχική διάθεση.
Θα μιλήσουμε σαφώς και χωρίς φραγμούς αυτό το θέμα της σεξο-γιόγκα, είναι υπόθεση του απ’
ευθείας εσώτερου πειραματισμού, κάτι πάρα πολύ προσωπικό.
Το να παραιτηθούμε από την ζωώδη ακολασία για χάρη της πνευματικότητας είναι βασικό στην
Σεξουαλική Μαγεία, εάν στην πραγματικότητα θέλουμε να βρούμε το νήμα της Αριάδνης της
ανύψωσης, την χρυσή κλωστή που θα μας οδηγήσει από την σκοτεινιά στο φως, από τον θάνατο στην
αθανασία.
Ένας μεγάλος φιλόσοφος, του οποίου το όνομα δεν αναφέρω, είπε: «Αν οι αυθεντικές
δημιουργικές δυνάμεις, οι ψυχικές και πνευματικές, βρίσκονται μέσα στο βάθος της δικής μας
συνείδησης, συναντάμε ακριβώς μέσα στο συμπαθητικό σύστημα με το δίκτυο διακλαδώσεών του, των
ευαίσθητων δικτυώσεων των γαγγλίων, τον μεσολαβητή και οδηγητή της εσωτερικής
πραγματικότητας, ο οποίος όχι μόνο δεν επηρεάζει τα όργανα της ψυχής, αλλά επίσης κυβερνά, οδηγεί
και ελέγχει τα πιο σπουδαία κέντρα στο εσωτερικό του σώματος. Οδηγεί επίσης, με τρόπο εξίσου
μυστήριο, το θαύμα της σύλληψης μέχρι την γέννηση του καινούργιου Είναι, όπως επίσης τα
φαινόμενα της καρδιάς, νεφρών, κάψας επινεφριδίων, γεννητικών αδένων κλπ.».
Ενώ στην όλη ευαισθησία και πνευματικότητα, στην ρυθμισμένη ζωή, προσπαθεί αυτός, σαν
ένα αληθινό Δημιουργικό Πνεύμα του σώματος, με την κατεύθυνση της μοριακής ροής και της
κρυσταλλοποίησης των κοσμικών ακτίνων, να ισορροπήσει μέσα στον ρυθμό του σύμπαντος όλα τα
φυσικά και ψυχικά στοιχεία που ήταν υποταγμένα.
«Αυτό το Συμπαθητικό Σύστημα είναι στην πραγματικότητα επίσης ένα Σύστημα
Ιδεοπλαστικό, που πρέπει να κατανοηθεί σαν μεσάζοντας μεταξύ της δικής μας ασυνείδητης
ενστικτώδους ζωής και της ρύθμισης της ζωντανής εικόνας τυπωμένης μέσα στο δικό μας πνεύμα από
την αιωνιότητα· είναι ο μεγάλος ενδιάμεσος ισορροπιστής που μπορεί να ηρεμήσει και να συμφιλιώσει
την διαρκή πολικότητα, τις αυγές και τα βασιλέματα του ήλιου της ψυχής, τις εκδηλώσεις του μαύρου
και του άσπρου, την αγάπη και το μίσος, τον Θεό και τον Διάβολο, την έξαρση και την κατάπτωση».
Το Θεϊκό Ανδρόγυνο της πρώτης ανθρώπινης φυλής Adam Kadmon, πολλαπλασιάστηκε μόνο
με την δύναμη της θέλησης και την μαγική φαντασία ενωμένες μέσα σε μια παλμική αρμονία.
Οι αρχαίοι σοφοί της Καμπάλας επιβεβαίωσαν ότι τέτοια βουλητική και φανταστική ισχύς
χάθηκε με το πέσιμο στην αμαρτία, γι’ αυτό το ανθρώπινο ον διώχτηκε από την Εδέμ.
Αυτή η μεγαλοπρεπή ς συνθετική σύλληψη της Εβραϊκής Καμπάλας έχει σαν βάση μια
τρομακτική αλήθεια· έτσι όπως είναι, είναι ακριβώς λειτουργία της Σεξουαλικής Μαγείας για να ξανα-
εγκαταστήσουμε μέσα σε μας τους ίδιους αυτήν την γνήσια θεϊκή ενότητα του παραδεισιακού
Ανδρόγυνου.
Κάποιος σοφός είπε με έμφαση το ακόλουθο: «Η Σεξουαλική Μαγεία δρα μεταμορφώνοντας
σωματικά και επιφέρει μια ιδεαλιστική τόνωση του σεξουαλικού στην ψυχή. Γι’ αυτό είναι ικανές στη
Σεξουαλική Μαγεία μόνον οι υπάρξεις που προσπαθούν να ξεπεράσουν το δυαδικό δίλημμα μεταξύ
του ψυχικού κόσμου και των συναισθημάτων. Όποιοι είναι προικισμένοι με εσώτερο «καντήλι»,
βρίσκονται τελείως ελεύθεροι από οποιοδήποτε είδος υποκρισίας, γελοιότητας, άρνησης και
υποτίμησης της ζωής».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
 4
ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ
Θέλω να δώσω έμφαση στην βασική ιδέα που πρέπει να διατυπώσουμε ως εξής: «Οι μεγάλοι
γόητες της λαγνείας και της ατιμίας ανήκουν περισσότερο στον τύπο του Καζανόβα, παρά στο
φημισμένο Δον Ζουάν Τενόριο».
Εάν ο πονηρός τύπος του Δον Ζουάν αντανακλά όλες του τις ερωτικές περιπέτειες μέσα στον
κάκιστο εγωκεντρικό καθρέφτη της λεπτής φαντασίας του με τον απαίσιο σκοπό να υποτιμήσει την
γυναίκα, να την βεβηλώσει πρόστυχα, βιάζοντας και δυσφημίζοντάς την με διεστραμμένο τρόπο, μέσω
της παθιασμένης ένωσης για μια μόνο φορά και δίχως επανάληψη, μέσα απ’ αυτό που λέμε «σπρώξιμο
στην αμαρτία», αποτελεί αναμφισβήτητα, με έναν ξεχωριστό τρόπο, το αρσενικό μίσος εναντίον του
θηλυκού.
Με βάση τον νόμο των αντιθέσεων, μέσα στον χαρακτήρα του Καζανόβα υπερισχύει η
επιθυμία της ασέλγειας, της σεξουαλικής γοητείας, βασισμένη αποκλειστικά πάνω στις φυσικές
ενστικτώδεις παρορμήσεις και συναισθηματισμούς. Δυστυχώς, τα άτομα αυτού του είδους είναι
ακόρεστα, υποφέρουν και κάνουν να υποφέρουν.
Ο τύπος του Καζανόβα είναι ένα είδος του «Δάσκαλου που κοροϊδεύει» την γυναίκα· φαίνεται
να έχει το χάρισμα της πανταχού παρουσίας, γιατί τον βλέπουμε σε όλα τα μέρη, εδώ, εκεί, παραπέρα.
Είναι όπως ο ναυτικός που σε κάθε λιμάνι έχει μια ερωμένη· πολλές φορές αρραβωνιάζεται και
ορκίζεται αιώνια αγάπη...
Στην αντίθετη πλευρά του λεπτού σεξουαλικού σαδισμού του τύπου Δον Ζουάν,
ανακαλύπτουμε τον τύπο του Καζανόβα στο λογικό Ανθρωποειδές, που θέλει να πνίξει μέσα στα
κρεβάτια της ηδονής την ίδια του την ζωή, που είναι βαρετή και ανυπόφορη.
Άλλη κατηγορία, ευτυχώς λιγότερό συνηθισμένη, του γόη των γυναικών, θα την
χαρακτηρίσουμε «διαβολικό τύπο».
Ένας από τους αυθεντικούς εκπροσώπους αυτού του απαίσιου τύπου ήταν, χωρίς καμία
αμφιβολία, ο μοναχός Γρηγόριος Ρασπούτιν.
Παράξενος ασκητής, παθιασμένος για τα πέραν της ζωής, είδος χωρικού υπνωτιστή με
εκκλησιαστική φορεσιά.
Είναι τόσο πασιφανές, σαν μεσημεριανή λαμπρότητα, ότι η τυραννική μαγική δύναμη του
«Ιερού Διαβόλου Ρασπούτιν» οφείλεται αποκλειστικά στην τρομακτική σεξουαλική του δύναμη.
Ο Τσάρος και η Τσαρίνα γονάτιζαν μπροστά του, νόμιζαν ότι έβλεπαν σ’ αυτόν τον μοιραίο
μοναχό, έναν ζωντανό Άγιο.
Είναι φανερό ότι ο Ρασπούτιν βρήκε την διάθεση των Τσάρων πολύ προετοιμασμένη, χάρη
στον Γάλλο μάγο Papus (Dr. Encause), γιατρό της κάμαρας των ηγεμόνων..
Ο Waldemar λέει: «Αυτά απ’ τα οποία μαθαίνουμε περισσότερα, είναι τα διπλωματικά
απομνημονεύματα του Γάλλου πρέσβη στην Αγία Πετρούπολη, Μαυρίκιο Παλαιολόγο, που έχουν
εκδοθεί από την Revue des Deux Mondes.
Ο Πρέσβης περιγράφει μια επίκληση πνευμάτων επιχειρούμενη από τον πασίγνωστο Γάλλο
αποκρυφιστή Papus (Dr. Encause) και οπωσδήποτε σύμφωνη με την ιδιαίτερη επιθυμία των Τσάρων. Η
αιτία αυτής της συγκέντρωσης ήταν οι επαναστατικές ταραχές του έτους 1905. Ο Papus έπρεπε να
εξορκίσει την αναταραχή μέσω ενός μεγάλου εξορκισμού, μπροστά στον Τσάρο, την Τσαρίνα και τον
συμπαραστεκόμενο καπετάνιο Mandryka».
Ο Παλαιολόγος, σαν εγγυητής του Papus, με τον οποίο είχε φιλικές σχέσεις πληροφορεί:
«Μέσω μιας εντατικής συγκέντρωσης της θέλησής του και μιας εξαιρετικής αύξησης της ροής
του δυναμισμού του, ο Μάγος κατάφερε να επικαλεστεί το φάντασμα του πολύ ευγενούς Τσάρου
Αλέξανδρου του Γ΄. Σημάδια αναμφισβήτητα απέδειξαν την παρουσία του αόρατου πνεύματος.
Παρά την αγωνία, που του καταπίεζε την καρδιά, ο Νικόλαος ρώτησε τον πατέρα του, αν
έπρεπε να αντιδράσει ή όχι απέναντι στον υπάρχοντα φιλελευθερισμό που απειλούσε να σαρώσει την
Ρωσία. Το φάντασμα απάντησε: «Πρέπει να εξολοθρεύσεις, όσο και αν κοστίσει, την επανάσταση που
αρχίζει. Αλλά, κάποια μέρα θα ξαναφουντώσει πάλι και θα είναι τόσο πιο βίαιη, όσο περισσότερο
 5
σκληρή θα είναι η τωρινή καταστολή. Δεν πειράζει! Θάρρος γιε μου! Μην σταματήσεις να
αγωνίζεσαι».
Ο Waldemar, ο σοφός, λέει: «ο Τσάρος πασίγνωστος για την πίστη του στα πνεύματα, έπρεπε
λοιπόν, να δίνει μεγάλη σημασία σε έναν άνθρωπο σαν τον Ρασπούτιν, που ερχόταν συνοδευμένος από
μεγάλη φήμη, σαν θαυματουργός θεραπευτής.
Ο χωρικός μοναχός καταγόταν επίσης από την τάξη την τόσο εξαπλωμένη στην Ρωσία την
εποχή εκείνη, των ονομαζόμενων μάγων των χωριών, κατέχοντας ένα ζωτικό μαγνητισμό τόσο
εκπληκτικό, οφειλόμενο στην ασυνήθιστη σεξουαλική του δύναμη, που έπρεπε να δώσει την εντύπωση
μιας πρωτόγονης δύναμης, ορμώντας μέσα στους κύκλους των ευγενών της Πετρούπολης, των σχεδόν
εκφυλισμένων.
Ένα από τα πρώτα κατορθώματά του μέσα στην Αυλή, ήταν να θεραπεύσει, με τρόπο
μαγνητικό, τον διάδοχο του θρόνου, άρρωστο από αιμοφιλία, επιτυγχάνοντας να περιορίσει τις
αιμορραγίες που είχε, πράγμα που οι γιατροί δεν είχαν κατορθώσει».
Συνεχίζει ο σοφός Waldemar λέγοντας:
«Από την στιγμή εκείνη έτρεμαν μπροστά του μεγάλοι Δούκες, Υπουργοί και όλος ο αυλικός
κύκλος, γιατί στην περίπτωση που θα είχε στα χέρια του την ζωή του Τσάρεβιτς (διάδοχου), θα είχε
εξασφαλίσει την απεριόριστη εμπιστοσύνη του Τσάρου και της Τσαρίνας. Και αυτήν την εμπιστοσύνη
γνώριζε περίφημα πώς να την χρησιμοποιεί προς όφελός του. Κυβερνούσε σύμφωνα με τα γούστα του
τους Τσάρους και βέβαια την Ρωσία.
Επειδή αύξανε συνεχώς η δύναμή του, μία ομάδα αντιπάλων του υψηλής θέσης και καταγωγής,
επικεφαλής της οποίας ήταν ο πρίγκιπας Γιουσούπωφ και ο μεγάλος Δούκας Πάβλοβιτς, αποφάσισε να
βγάλει από την μέση τον ενοχλητικό «Θαυματουργό μοναχό».
Και έτσι, σ’ ένα γεύμα στο Παλάτι του αναφερόμενου πρίγκιπα, οι υπηρέτες προσέφεραν στον
προσκεκλημένο μοναχό εδέσματα και ποτά δηλητηριασμένα με κυανιούχο ποτάσιο, σε τόσο μεγάλη
δόση, που θα μπορούσε να σκοτώσει μια εικοσάδα ανδρών ή και περισσότερους μέσα σε λίγα
δευτερόλεπτα. Αλλά ο Ρασπούτιν έφαγε και ήπιε αυξάνοντας την όρεξή του· όμως το δηλητήριο δεν
φαινότανε να έχει κάποιο αποτέλεσμα πάνω του.
Οι συνωμότες ανησύχησαν, αλλά εξακολούθησαν ενθαρρύνοντας τον μισητό, για να τρώει και
να πίνει περισσότερο. Ούτε και με αυτά είχε καμία δύναμη το δηλητήριο πάνω στον Θαυματουργό
μοναχό, αντίθετα κάθε φορά φαινόταν να αισθάνεται καλύτερα ο καταραμένος.
Οπότε οι συνωμότες συμφώνησαν να τον σκοτώσει ο Γιουσούπωφ με ένα πιστόλι. Πυροβόλησε
τότε ο πρίγκιπας, έπεσε μπρούμυτα στο πάτωμα ο Ρασπούτιν και οι συνωμότες ήταν σίγουροι ότι είχε
πεθάνει.
Ο Γιουσούπωφ, που είχε χτυπήσει στο στήθος τον μοναχό, ετοιμάστηκε να γυρίσει το πρόσωπο
του πεσμένου, αλλά τρόμαξε, όταν ο Ρασπούτιν του έδωσε μια σπρωξιά, σηκώθηκε στα πόδια του και
με βαριά βήματα προσπάθησε να ξεφύγει από το δωμάτιο. Τότε ο συνωμότης Πουρίστσκγιεβιτς έριξε
τέσσερις πυροβολισμούς εναντίον του μοναχού, ο οποίος ξαναέπεσε, αλλά σηκώθηκε πάλι,
αισθανόμενος τώρα να χτυπιέται, με μπαστούνι και κλωτσιές, από τον οργισμένο Πουρίστσκγιεβιτς,
μέχρι που φάνηκε οριστικά νεκρός. Αλλά η ζωτικότητα του Ρασπούτιν ήταν τόση, ώστε ακόμη έδειξε
σημάδια ζωής, όταν οι συνωμότες έβαλαν το δυνατό του σώμα μέσα σε έναν σάκο τον οποίο έδεσαν,
ρίχνοντάς τον μετά, από μια γέφυρα, μέσα στον παγωμένο Νέβα».
Αυτό ήταν το τραγικό τέλος ενός ανθρώπου, που θα μπορούσε να είχε κάνει την
Αυτοπραγμάτωση σε βάθος.
Δυστυχώς, ο μοναχός Γρηγόριος Ρασπούτιν δε γνώριζε να χρησιμοποιεί σοφά την τρομερή
σεξουαλική δύναμη, που του δώρισε η φύση και κατέβηκε στο επίπεδο του πιο χαμηλού
αισθησιασμού.
Μια κάποια νύχτα, αποφάσισα να ερευνήσω απ’ ευθείας τον αποσαρκωμένο Ρασπούτιν.
Καθώς ξέρω σε βάθος όλες τις ψυχικές λειτουργίες του Ειδώλου (Αστρικού σώματος) του
αυθεντικού ανθρώπου, δε μου ήταν δύσκολο να πραγματοποιήσω ένα μαγικό ξετύλιγμα.
 6
Ντυμένος λοιπόν με αυτό το αστρικό σώμα, για το οποίο μίλησε ο Felipe Theofrastro,
Bombasto De Honheneim (Aureola Paracelso), άφησα το φυσικό σώμα για να κινηθώ ελεύθερα στην
πέμπτη διάσταση της φύσης, στον αστρικό κόσμο.
Αυτό που είδα με την διαστημική αίσθηση (με το μάτι του Ώρου), ήταν τρομερό. Δεν
περιττεύει να βεβαιώσω με έμφαση ότι έπρεπε να μπω μέσα σε μια τρομακτική ταβέρνα, όπου
υπήρχαν μόνο βαρέλια γεμάτα με κρασί, ανάμεσα στα οποία γλιστρούσαν, εδώ, εκεί, παραπέρα, πλήθη
από φρικτά πλάσματα που έμοιαζαν με ανθρώπους.
Εγώ έψαχνα τον Ρασπούτιν, τον Ιερό Διάβολο, ήθελα να συνομιλήσω με αυτόν τον παράξενο
μοναχό, μπροστά στον οποίο έτρεμαν τόσοι Πρίγκιπες, Κόμητες, Δούκες και Μαρκήσιοι της Ρωσικής
Αριστοκρατίας. Αλλά να, αντί για ένα Εγώ, έβλεπα πολλά Εγώ και όλα αυτά αποτελούσαν το ίδιο Εγώ
του μοναχού Γρηγορίου Ρασπούτιν.
Είχα, λοιπόν, μπροστά στην πνευματική μου όραση (με την παρουσία του κοσμικού μου Είναι)
ένα σωρό Διαβόλους, ένα Πληθωρικό Εγώ, μέσα στο οποίο υπήρχε ένα μόνο αξιοπρεπές στοιχείο·
θέλω να αναφερθώ στην Ουσία.
Αφού δε βρήκα τότε ένα υπεύθυνα υποκείμενο, απευθύνθηκα σε ένα από αυτά τα φρικτά,
αλλόκοτα όντα, που πέρασε από κοντά μου: «Να, εδώ είναι το μέρος όπου κατέληξες, Ρασπούτιν. Αυτό
είναι το αποτέλεσμα της δικής σου ακατάστατης ζωής και των τόσων οργίων και βίτσιων».
«Κάνεις λάθος, Σαμαέλ, -απάντησε η τερατώδης μορφή- για να δικαιολογήσει την φιλήδονη
ζωή της και μετά πρόσθεσε: «Εσένα σου λείπει η γραμμή της διαίσθησης».
«Εμένα δεν μπορείς να με εξαπατήσεις Ρασπούτιν». Ήταν τα τελευταία μου λόγια, μετά
απομακρύνθηκα από αυτό το σκοτεινό άντρο που βρίσκεται τοποθετημένο στο Limbus, στον Όρχο των
κλασσικών, στα προπύλαια του βυθισμένου ορυκτού βασιλείου.
Αν ο Ρασπούτιν δεν είχε κάνει στην ζωή του τόσες αγαθοεργίες, σε αυτές τις ώρες θα ήταν
καθοδικά εξελισσόμενος στο χρόνο μέσα στους βυθισμένους κόσμους, κάτω από το φλοιό της γης,
στην κατοικία του Πλούτωνα.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια και εγώ συνεχίζω να διαλογίζομαι. Τα ανθρώπινα όντα ακόμα δεν
έχουν μία αυθεντική ατομικότητα· το μόνο που συνεχίζει μετά τον θάνατο είναι ένας σωρός από
διαβόλους.
Τι φρίκη! Εγώ-Διάβολοι... κάθε ένα από τα ψυχολογικά μας ελαττώματα αντιπροσωπεύεται
από μία από αυτές τις απαίσιες Δαντικές υπάρξεις...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Ο ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΟΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ
Είναι απτή η ύπαρξη ενός καταπληκτικού πλαστικού μεσάζοντος μέσα στο λογικό
Ανθρωποειδές, που εσφαλμένα ονομάζεται «άνθρωπος».
Με τρόπο εμφατικό θέλω να αναφερθώ στο Ηλιακό πλέγμα, συγκινησιακό κέντρο, σοφά
τοποθετημένο (από την φύση) στην περιοχή του ομφαλού.
Είναι αναντίρρητο ότι αυτό το μεγαλοπρεπές ανερχόμενο τριεγκέφαλο ή τρικεντρικό δίποδο,
είναι ολοκληρωτικά κορεσμένο με την σεξουαλική ουσία των δικών μας δημιουργικών οργάνων.
Μας έχουν πει ότι το «Μαγικό Μάτι» της κοιλιάς διεγείρεται συχνά από το σεξουαλικό
Υδρογόνο SI12, που ανεβαίνει από τα σεξουαλικά όργανα.
Είναι τότε ένα ακλόνητο αξίωμα της Ερμητικής φιλοσοφίας ότι στην περιοχή της κοιλιάς
υπάρχει ένας ισχυρός ενεργητικός σεξουαλικός συσσωρευτής.
Με το σεξουαλικό μέσον οποιαδήποτε παράσταση μπορεί να παίρνει μορφή στο μαγνητικό
πεδίο του Ηλιακού πλέγματος.
Η ιδεοπλαστική αντιπροσωπεία αποτελεί από μόνη της το περιεχόμενο της κάτω κοιλιάς.
Με κανέναν τρόπο δεν υπερβάλλω, όταν δίνω έμφαση στην βασική ιδέα, ότι στην κοιλιά
κυοφορούνται τα Εγώ που αναβλύζουν αργότερα στην ύπαρξη. Αυτές οι ψυχολογικές οντότητες,
ιδεοπλαστικές, με κανέναν τρόπο δε θα ερχόντουσαν στην ύπαρξη, χωρίς τον σεξουαλικό πράκτορα.
 7
Κάθε Εγώ είναι έτσι μία ζωντανή ψυχολογική αντιπροσωπεία, που αναβλύζει από την κοιλιά·
το προσωπικό Εγώ είναι ένα άθροισμα από Εγώ.
Το διανοητικό ζώο είναι βέβαια μία μηχανή ελεγχόμενη από διαφορετικά Εγώ.
Μερικά ΕΓΩ αντιπροσωπεύουν το θυμό με όλες του τις πλευρές, άλλα την φιλαργυρία, εκείνα
την λαγνεία κλπ.
Αυτοί είναι οι «Κόκκινοι Διάβολοι», που αναφέρει η Βίβλος των Νεκρών της αρχαίας
Αιγύπτου.
Στο όνομα της αλήθειας είναι απαραίτητο να πούμε ότι το μόνο αξιόλογο που φέρουμε μέσα
μας, είναι η «Ουσία» δυστυχώς, αυτή καθαυτή είναι διασκορπισμένη εδώ, εκεί και παραπέρα,
μποτιλιαρισμένη μέσα σε κάθε ένα από τα διαφορετικά Εγώ..
Ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος παίρνει μορφή στην σεξουαλική δύναμη· μερικά Εγώ πολύ
ισχυρά συμβαίνει να παράγουν μερικά απίθανα φυσικά φαινόμενα.
Ο Waldemar διηγείται το ακόλουθο συμβάν: «ο περίφημος εκκαθαριστής της πόλης του San
Miniato al Tedesco, που βρίσκεται ανάμεσα στην Φλωρεντία και την Πίζα, είχε μια κόρη δεκαπέντε
χρονών, στην οποία «ήλθε το Δαιμόνιο» με ένα τρόπο, που προκάλεσε πάταγο σε όλη την χώρα.
Δεν ήταν μόνο ότι το κρεβάτι όπου βρισκότανε η κοπέλα κινιότανε από την μία πλευρά του
δωματίου στην άλλη, έτσι που σύντομα βρισκότανε κοντά στον ένα τοίχο όσο και στον απέναντι, αλλά ότι
το Δαιμόνιο έσπασε μεγάλο αριθμό σκευών του σπιτιού, άνοιξε πόρτες, συρτάρια και έκανε τόση
φασαρία, που οι κάτοικοι πέρασαν την νύχτα τρέμοντας και γεμάτοι από φρίκη.
Παρουσία των γονέων η κόρη δέχτηκε μια τέτοια επίθεση του κακού που παρά τις εκκλήσεις και
ικεσίες της κοπέλας, την άρπαξε από τους γοφούς και την σήκωσε στον αέρα.
Μάταια φώναζε αυτή επικαλούμενη: «Αγία Παρθένα Μαρία!!!. Βοήθησέ με να σωθώ», κι αυτό
μπροστά στην παρουσία εκατοντάδων κατοίκων της πόλης, παρασύρθηκε προς το παράθυρο αιωρούμενη
μερικά λεπτά μπροστά στο σπίτι της και πάνω από την πλατεία της αγοράς.
Δεν είναι τότε παράξενο. που σχεδόν όλη η πόλη έτρεξε εκεί, άνδρες και γυναίκες, έκπληκτοι
μπροστά στο παράδοξο και φοβισμένοι από την σκληρότητα του Διαβόλου, επαινώντας συγχρόνως το
θάρρος της κοπέλας.
Και το διήγημα της εποχής λέει:
«Όλοι ήταν τρομαγμένοι και βαθιά συγκινημένοι από την όψη της μητέρας και των γυναικών της
οικογένειας. οι οποίες με ξέμπλεκα μαλλιά έγδερναν με τα νύχια τους τα μάγουλά τους. χτυπούσαν το
στήθος τους με τις γροθιές και γέμιζαν τον αέρα με θρήνους και κραυγές, που ο ήχος αντιλαλούσε στους
δρόμους.
Η μητέρα περισσότερο φώναζε μια στην κόρη και μια στο Δαιμόνιο, ζητώντας από αυτό να ρίξει
στην ίδια όλη την δυστυχία· μετά απευθύνθηκε πάλι στον κόσμο, ιδιαίτερα στις μητέρες, για να
γονατίσουν μαζί της ικετεύοντας βοήθεια από τον Θεό. πράγμα που όλοι έκαναν αμέσως.
Ω, Άγιοι Θεοί! Κατευθείαν μετά κατακρημνίσθηκε η κόρη από ψηλά. πάνω στην μητέρα της και
παρηγόρησε την μισοπεθαμένη με χαρούμενο πρόσωπο: «Να εγκαταλείψεις το φόβο μητέρα μου! Πάψε
να κλαις και εδώ είναι η κόρη σου· μη φοβάσαι το φάντασμα του Διαβόλου. σε παρακαλώ... Μήπως
πιστεύεις ότι ήμουν βασανιζόμενη και κακομεταχειριζόμενη; Αντίθετα βρίσκομαι πλημμυρισμένη από μια
ηδονική και ανείπωτη γλυκύτητα, γιατί πάντα ο αρωγός των απροστάτευτων ήταν στο πλευρό μου.,
βοηθώντας με και μιλώντας μου για να μου δώσει θάρρος και καρτερία· έτσι -μου έλεγε- κερδίζεται ο
ουρανός.
Αυτά τα λόγια γέμισαν τους παρευρισκόμενους με ευτυχία και συγχρόνως έκπληξη, και έφυγαν
από εκεί ξαλαφρωμένοι· αλλά μόλις είχε γυρίσει η οικογένεια στο σπίτι, ξαναεμφανίστηκε πάλι ο
Διάβoλoς και ορμώντας με όλη την βιαιότητά του πάνω στην κοπέλα, την άρπαξε από τα μαλλιά, έσβησε
τις λάμπες και τα κεριά, ανατρέποντας συρτάρια και μπαούλα και όλα τα αντικείμενα του σπιτιού και,
όταν πάλι μπόρεσε να ανάψει τα φώτα ο πατέρας, η κόρη ρίχτηκε πάνω στον σταυρό του σπιτιού και
θρηνούσε με φωνή σπαρακτική: «Κάνε να με καταπιεί η γη, ω Κύριε, προτού να με εγκαταλείψεις στήριξέ
με και ελευθέρωσέ με, σε παρακαλώ ικετευτικά». Και λέγοντας αυτά ξέσπασε σε κλάματα. Αυτό εξόργισε
 8
περισσότερο τον κάκιστο, ο οποίος της ξέσκισε το πουκάμισο από το σώμα, μετά το μάλλινο φόρεμα και
τελικά το μεταξωτό επανωφόρι που συνήθιζαν να φορούν οι κοπέλες, ξεσκίζοντας και κομματιάζοντάς το
όλo και, όταν η καημένη βρέθηκε σχεδόν γυμνή, άρχισε να της τραβάει τα μαλλιά.
Αυτή φώναξε: «Πατέρα μου, φέρε μου ένα φόρεμα, σκέπασε την γύμνια μου. Άγια Παρθένα,
βοήθησέ με». Τελικά, αφού το δαιμόνιο την είχε κάνει να υποστεί και άλλες αγριότητες, κατόρθωσαν να
ελευθερώσουν την κοπέλα από τα χέρια του με ένα προσκύνημα και μερικούς εξορκισμούς εκτελεσμένους
από έναν ιερωμένο».
Μέχρι εδώ λοιπόν, η ενδιαφέρουσα αφήγηση του Waldemar. Είναι προφανές ότι το σαδιστικό
Δαιμόνιο, που βασάνιζε την καημένη την κοπέλα, ήταν, χωρίς καμιά αμφιβολία, ο Ταχυδακτυλουργός
Διάβολος, ένα δυνατό Εγώ-διάβολος της νεαρής, που πήρε μορφή στην σεξουαλική δύναμη αυτής της
ίδιας. Αυτό είναι όλο.
Η αφθονία των σεξουαλικών ιδεοπλαστικών εξωτερικεύσεων, που πολύ ιδιαίτερα εκδηλώνεται
κατά την διάρκεια της εφηβικής ηλικίας, μπορεί να είναι πραγματικά τρομερή· είναι τότε που
δημιουργούμε φοβερά Εγώ ικανά να παράγουν εντυπωσιακά φαινόμενα.
Η οργή, όταν δε μπορείς να αγαπάς, ή το ίδιο το γεγονός να αισθάνεσαι απογοητευμένος από
κάποιον, είναι έξω από κάθε αμφιβολία η πραγματική κόλαση και προκαλεί εκείνες τις φρικτές
ρευματικές σεξουαλικές αναθυμιάσεις, ικανές να μετατρέπονται στον Ταχυδακτυλουργό Διάβολο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΟΡΥ
Το Χριστικό Εσωτερικό Δόρυ του Αγίου Grial και το ειδωλολατρικό Κοντάρι των Μαγικών
Συμφωνιών, επιδεικνυόμενο από τον Wotan, είναι η ίδια ευλογημένη Λόγχη, η θεωρούμενη σαν ιερή
από όλους τους λαούς από την μακρινή αρχαιότητα.
Είτε επειδή είχε ένα φαλλικό χαρακτηριστικό και συμβόλιζε την ανδρική σεξουαλική δύναμη ή
ίσως γιατί πρόκειται για το Αρχαϊκό όπλο της μάχης, που στην αυγή της ζωής μπόρεσε να φανταστεί ο
άνθρωπος, είναι αλήθεια ότι το Ρωμαϊκό Κοντάρι ήταν, όπως είναι γνωστό, κάτι σαν μια ζυγαριά της
Δικαιοσύνης, προεδρεύοντας σε όλες τις ένδικες συναλλαγές του πρωταρχικού Guiritario δικαιώματος
ή του Δόρατος (Kyries) και ιδιαιτέρως στους γάμους ανάμεσα σ’ αυτούς που απολάμβαναν το
δικαίωμα του πολίτη, βεβαίως πολύ εκτιμημένο.
Οι Ρωμαίες αρχόντισσες βρίσκονταν κάτω από την προστασία της ευλογημένης Θεάς Juno,
είχαν ονομασθεί πολύ σοφά Guretis, (Cauretes ή Kyrias(Κυρίες) και από αυτό WaIkyrias), λόγω της
Cures ή Torre, πολιτείας των Σαβίνων, θεμελιωμένης από τον Medio Fidio και την Himella, τους
άφατους Θεούς τους. Γι’ αυτό τους Αρχηγούς και τους υπόλοιπους ανθρώπους της Ρωμαϊκής Curias,
που διακρίνονταν σαν ήρωες στον πόλεμο, τους βράβευαν με ένα μικρό σιδερένιο δόρυ ονομαζόμενο
Hastapura, όνομα που βεβαίως μας θυμίζει την πόλη Hastinapura, θεϊκό σύμβολο της Ουράνιας
Ιερουσαλήμ.
-Matronae ίn tutela Junonis Curetis essent, quae ita vocabatur ab hasta ferenda quae sabinorum
lingua curis dicebatur. Nec tibi, quae cupidac natura videbere matri, comat virgineas hasta recurba
comas. (Οβίδιος, 2 Fast)
-Hasta Pura dicitur, quae fine ferro est, et signum est pacis. Hac donabantur militis, qui ίn bello
fortiter fecissent (Σουετώνιος Κλαύδιος).
-Translate hastae dicuntur argumenta oratoria. (Κικέρων, Ι. Ι. Or. C. 57)
-Deos in hastario vetigales habetis (Τερτυλλιανός, Απολογητικά, C. 13).
-Ponitiur etiam pro auctione incunto, qula autio cum effet hasta erigebatur. (Calepinus, Hasta).
Είναι φανερό και αποδεδειγμένο ότι οι κορμοί ή οι πλάκες του Νόμου, όπου ο Προφήτης
Μωυσής έγραψε σοφά με οδηγία του Jehova τις δέκα εντολές, δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα
άλλο, παρά ένα διπλό δόρυ των Runas, για την φαλλική σημασία του οποίου υπάρχουν άφθονες
αποδείξεις.
 9
Δεν περιττεύει να δώσουμε έμφαση στην υπερβατική ιδέα ότι υπάρχουν δύο άλλες εντολές
στον Μωσαϊκό εσωτερισμό.
Θέλω να αναφερθώ στην ενδέκατη και δωδέκατη συσχετισμένες πολύ στενά με το Αρκάνο
έντεκα και δώδεκα της Καμπάλας.
Η πρώτη από αυτές -δηλαδή η ενδέκατη- έχει την κλασσική έκφρασή της μέσα στο
Σανσκριτικό Dharman Chara: «Κάνε το καθήκον σου».
Θυμήσου, αδελφέ αναγνώστη, ότι έχεις το καθήκον να βρεις το λεπτό, στενό και δύσκολο
μονοπάτι, που οδηγεί στο φως.
Το Αρκάνο έντεκα του Tarot, φωτίζει αυτό το καθήκον: Η θαυμαστή δύναμη, που μπορεί να
κυριαρχήσει και να κρατήσει τους λέοντες της δυστυχίας, είναι ουσιαστικά πνευματική. Γι’ αυτόν τον
λόγο παρουσιάζεται σαν μια ωραία γυναίκα που, χωρίς φανερή προσπάθεια, ανοίγει με τα όμορφά της
χέρια τα τρομακτικά σαγόνια του Λέοντα, του φρικώδους Πούμα, του λυσσαλέου Λέοντα.
Με την ενδεκάτη σχετίζεται και συνυφαίνεται η δωδεκάτη εντολή του Νόμου του Θεού
απεικονισμένη στο Αρκάνο δώδεκα. «Κάνε το δικό σου φως να λάμψει».
Διότι το φως, που αποτελεί την Εγκλωβισμένη Συνείδηση μέσα στο Εγώ, για να μπορέσει
πραγματικά να λάμψει και να ακτινοβολήσει, πρέπει να απελευθερωθεί και αυτό είναι δυνατόν μόνο
μέσω της Βουδιστικής εκμηδένισης, διαλύοντας το Εγώ.
Χρειαζόμαστε να πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό. σε λεπτό. Μόνο με τον θάνατο
του Εγώ επέρχεται το καινούργιο.
Έτσι όπως η ζωή παρουσιάζει μία διαδικασία βαθμιαίας και πάντοτε πιο πλήρους
εξωτερίκευσης ή εξωστρέφειας, το ίδιο και ο θάνατος του Εγώ είναι μία διαδικασία βαθμιαίας
εσωτερίκευσης, κατά την οποία η ατομική συνείδηση, η ουσία, απογυμνώνεται αργά από τις άχρηστες
ενδυμασίες, όπως η Ιστάρ μέσα στην συμβολική κάθoδό της, μέχρι να μείνει τελείως γυμνή, καθ’
εαυτήν, μπροστά στην Μεγάλη Πραγματικότητα της ζωής ελεύθερης μέσα στην κίνησή της.
Το δόρυ, το σεξ, ο φαλλός, παίζει επίσης μεγάλο ρόλο σε πολλά ανατολικά διηγήματα σαν ένα
θαυμάσιο όργανο της λύτρωσης και απελευθέρωσης, το οποίο σειόμενο σοφά από την ψυχή που
επιθυμεί, της επιτρέπει να διαλύσει σε κοσμική σκόνη όλες αυτές τις σπηλαιώδεις οντότητες, που σε
αμαρτωλό σύνολο αποτελούν τον «Εαυτό μου».
Στην ιερή γη των Βέδας ο Shiva, ο Τρίτος Λόγος, (η Σεξουαλική Ενέργεια), έχει αναλυθεί
βαθιά, από όλες τις δημιουργικές και καταστροφικές όψεις του.
Είναι αποδεδειγμένο, ξεκάθαρο και φανερό ότι οι υποκειμενικές όψεις, σεξουαλικές,
κρυσταλλοποιούνται μοιραία μέσα σ’ αυτές τις πολλαπλές οντότητες, των οποίων το τελικό σύνολο
αποτελεί αυτό, που οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν Seth (το Εγώ).
Είναι αποδεδειγμένη η κανονική γενετική δύναμη των δικών μας ενδοκρινών σεξουαλικών
αδένων.
Είναι υπερβατική, η αντικειμενική δημιουργική δύναμη του κύριου Shiva, όταν δουλεύει
δημιουργώντας την φορεσιά των Γάμων της ψυχής, το Ηλιακό Σώμα, το χρυσό κορμί του Ηλιακού
Ανθρώπου.
Η σεξουαλική ενέργεια είναι πάρα πολύ εκρηκτική και θαυμάσια. Αληθινά σας λέω, ότι αυτός
που ξέρει να χρησιμοποιεί το όπλο του Έρωτα (το δόρυ, το σεξ) μπορεί να διαλύσει σε κοσμική σκόνη
το Πολλαπλό Εγώ.
Το να προσεύχεσαι είναι να συνομιλείς με τον Θεό και ο καθένας πρέπει να μάθει να
προσεύχεται κατά την διάρκεια της συνουσίας. Σε αυτές τις στιγμές της ύψιστης απόλαυσης, ζητείστε
και θα σας δοθεί, κτυπήστε και θα σας ανοιχθεί...
Όποιος δίνει την καρδιά του μέσα στην δέηση και παρακαλεί την Θεϊκή του Μητέρα
Κουνταλίνη να αρπάξει το όπλο του Έρωτα, θα πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, γιατί τότε
αυτή θα τον βοηθήσει καταστρέφοντας το Εγώ.
Παρ’ όλα αυτά, σας λέω ότι αυτό είναι μια δουλειά μακροχρόνια, υπομονετική και πολύ λεπτή.
Είναι αναμφισβήτητο ότι ο κυνηγός, που θέλει να κυνηγήσει δέκα λαγούς συγχρόνως, δε θα κυνηγήσει
 10
κανέναν. Έτσι αυτός που θέλει να εξαλείψει όλα τα ψυχολογικά ελαττώματα ταυτόχρονα, δεν θα
εξαλείψει κανένα.
Μέσα σε κάθε έναν από εμάς υπάρχουν εκατομμύρια ελαττωμάτων και όλα αυτά έχουν πολλές
ρίζες και έδρες, που κρύβονται μέσα στις διαφορετικές υποσυνείδητες πτυχές του νου.
Καθένα από αυτά τα ψυχολογικά ελαττώματα έχει ζωώδη μορφή· μέσα σε τέτοια βυθισμένα
δημιουργήματα είναι μποτιλιαρισμένη η Ουσία, η Συνείδηση.
Η πρωταρχική προϋπόθεση για την πλήρη εξάλειψη είναι η ολοκληρωτική κατανόηση του
ελαττώματος που χρειάζεται να εξαλειφθεί.
Αν είστε σίγουροι ότι έχετε καταλάβει, παρακαλέστε και αποσυρθείτε από την συνουσία χωρίς
να εκσπερματώσετε.
Κάνοντας μια υπερβατική σύνοψη πάνω σε πολύχρονες και σκληρές εργασίες, λέμε: Πρώτα
πρέπει να απελευθερωθεί η Ουσία, για να λάμψει το φως μέσα μας μετά να συγχωνευτεί με τον Atman
(το Είναι), για να απελευθερωνόμαστε από τον νου. Αργότερα την προσφέρουμε στον «Γέροντα των
ημερών», (τον Πατέρα που είναι «εν κρυπτώ», την Μονάδα), για να μεταβληθούμε σε Αναστημένους
Δάσκαλους, τέλειους και τελικά να απορροφηθεί οριστικά στον Ishvara, τον Λόγο, πρώτη εκπόρευση
του υπέρτατου Parabrahatman (του μεγάλου Ωκεανού του Παγκόσμιου Πνεύματος της Ζωής).
Τελειώνουμε τώρα αυτό το κεφάλαιο με το ακόλουθο διήγημα.
Πάει πολύς καιρός, όταν εγώ δεν είχα ακόμη διαλύσει το Εγώ σε κοσμική σκόνη, που έκανα μια
φοβερή μαγική επίκληση.
Κάλεσα ένα Μεγάλο Δάσκαλο λέγοντας: «Έλα! Έλα! Έλα! Προφήτη του ΡΑ ΧΟΡ ΚΟΥ...
Ελάτε σε μένα! Θέλει να εκπληρώνεται! Θέλει να εκπληρώνεται! Θέλει να εκπληρώνεται! AUM...
AUM... AUM... (τονίζοντας αυτή την τελευταία λέξη, όπως πρέπει, ανοίγοντας το στόμα με το Α,
στρογγυλεύοντάς το με το U, κλείνοντάς το με το Μ).
Δεν είναι περιττό να διευκρινίσω ότι το περιβάλλον ήταν κορεσμένο από άπειρη αρμονία,
φορτωμένη από OD...
Το αποτέλεσμα της επίκλησης δεν καθυστέρησε και ο μεγάλος προφήτης ήλθε προς εμένα.
Ο Kabir πήρε μια φοβερή συμβολική μορφή που μπορούσα να βλέπω, να ακούω, να πιάνω, να
αγγίζω, με όλη την παρουσία του κοσμικού μου Είναι.
Ο Σεβαστός έμοιαζε να είναι χωρισμένος σε δύο μέρη: από την μέση και πάνω ακτινοβολούσε
με όλη την δόξα. Το μέτωπό του ήταν ψηλό σαν τα αήττητα φρούρια της ουράνιας Ιερουσαλήμ· τα
μαλλιά του έμοιαζαν σαν άσπρη χαίτη που έπεφτε πάνω στις άσπιλες πλάτες του και η μύτη του ήταν
ίσια όπως ενός Θεού, τα μάτια του βαθιά και διαπεραστικά, τα γένια του ήταν πολύτιμα σαν του
Γέροντα των ημερών, τα χέρια του σαν χρυσαφένιοι κρίκοι ενσωματωμένοι με υάκινθο και τα χείλη
του σαν κρίνοι που ανάβλυζαν την ευωδιά της σμύρνας.
Παρ’ όλα αυτά, στο κατώτερο μέρος του σώματός του, από την μέση και κάτω, είδα κάτι
ασυνήθιστο· φρικιαστικές κτηνώδεις μορφές που προσωποποιούσαν ελαττώματα, κόκκινα δαιμόνια,
Εγώ-Διαβόλους, μέσα στα οποία είναι μποτιλιαρισμένη η συνείδηση.
«Σας έχω καλέσει για να σας ζητήσω την φώτιση. Αυτή ήταν η δική μου δέηση!» (είναι φανερό
ότι μέσα στην μορφή του παρουσιαστικού του βρισκόταν η απάντηση).
Ο Γέροντας έβαλε το δεξί του χέρι στο κεφάλι μου και μου είπε: «Να με καλείς κάθε φορά που
θα με χρειάζεσαι κι εγώ θα σου δίνω την φώτιση!» Μετά με ευλόγησε και έφυγε.
Με άπειρη χαρά το κατανόησα όλο. Μόνο εξαλείφοντας με δόρατα αυτά τα ζωώδη
δημιουργήματα, που όλοι φέρουμε μέσα μας και μέσα στα οποία κοιμάται η συνείδηση, έρχεται σε
εμάς η φώτιση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
ΤΟ ΕΓΩ ΤΗΣ ΑΣΕΛΓΕΙΑΣ
 11
Ο Μπρογκνόλι αποσαφηνίζει πολύ διδακτικά μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η δύναμη της
δημιουργίας των Διαβολικών Εγώ. Ήδη μπορεί να ονομαστεί Ιδεοπλαστική, δηλαδή η σεξουαλική
παράσταση διεγερμένη από το σεξουαλικό όργανο.
«Όταν ήμουν σταματημένος το 1664 στην Βενετία, ήλθε να με δει ο γενικός εφημέριος ενός
επισκόπου της περιοχής, για να μου ζητήσει συμβουλή για την ακόλουθη περίπτωση:
Σε ένα μοναστήρι καλογριών υπήρχε μια αφοσιωμένη στις νηστείες και στις θεληματικές
εγκράτειες. Πέρα απ’ αυτό την ευχαριστούσε και την ικανοποιούσε το διάβασμα των βέβηλων βιβλίων
που αναφερόντουσαν στις μεταμορφώσεις, όπως αυτές που είχαν πραγματοποιηθεί από την Κίρκη και
άλλες μάγισσες και επίσης από τις αρχαίες Θεότητες που μεταμόρφωναν τους ανθρώπους σε ζώα,
πουλιά, φίδια και πνεύματα. Κάποια νύχτα παρουσιάστηκε σ’ αυτήν η μορφή ενός νεαρού υπερβολικά
ωραίου που, αφού τον θαύμασε έκπληκτη, της είπε:
-Μη φοβάσαι αγαπητή μου αδελφή! Δεν είσαι εσύ εκείνη η μοναχή που ευχαριστιέται με τις
νηστείες πάνω από όλα; Και δεν έχεις δώσει τον εαυτό σου στην νηστεία με όλη την καρδιά σου; Τότε
πρέπει να ξέρεις ότι είμαι ο άγγελος ονομαζόμενος Νηστεία και έρχομαι σε σένα για να σου δώσω τις
ευχαριστίες και να ανταποκριθώ στην αγάπη σου με μια ανάλογη. Κάποτε, ήμουν γιος ενός βασιλιά· αλλά
επειδή στα παιδικά μου χρόνια, στα οποία βρίσκεσαι και εσύ, αγάπησα και αφοσιώθηκα τελείως στην
νηστεία, ο πατέρας μου θύμωνε πολύ και με μάλωνε. Αλλά εγώ, αγνοώντας τελείως τις δικές του
παραινέσεις, συνέχισα να κάνω ότι ήθελα, μέχρι που αυτός, γεμάτος από οργή, με έδιωξε από το παλάτι.
Αλλά οι Θεοί, τους οποίους εγώ σεβόμουνα, απορρίπτοντας αυτήν την άρνηση και καλωσορίζοντάς με,
με μεταμόρφωσαν σε άγγελο και, αφού μου έδωσαν το όνομα Νηστεία, με προίκισαν επίσης με την
ικανότητα να πάρω την μορφή ενός νέου, μέσα στην οποία με βλέπεις και το χάρισμα να μη γεράσω ποτέ.
Είμαι επίσης προικισμένος με τόση ευκινησία, που σε χρόνο πραγματικά ασύλληπτα σύντομο μπορώ να
μετακινηθώ από ένα σημείο του κόσμου σε άλλο, πηγαίνοντας και ερχόμενος αόρατα, αλλά
εμφανιζόμενος σε αυτούς που με αγαπούν. Και έτσι, αφού με έχουν ενημερώσει οι Θεοί ότι μου έχεις
αφιερώσει όλη σου την αγάπη, έρχομαι σε σένα για να σου εκφράσω τις ευχαριστίες μου και για να
παραμείνω μαζί σου και να σε υπηρετήσω σε ότι επιθυμείς. Γι’ αυτόν το λόγο έχω πραγματοποιήσει
σήμερα αυτό το μεγάλο ταξίδι. Άφησέ με, τότε, να κοιμηθώ αυτή την νύχτα στο κρεβάτι σου, αν σε
ευχαριστεί. Μην φοβάσαι την συντροφιά μου, γιατί είμαι φίλος της αγνότητας και της σεμνότητας.
Η μοναχή πάρα πολύ ευχαριστημένη και ξελογιασμένη από αυτήν την εξομολόγηση, δέχθηκε τον
άγγελο στο κρεβάτι της. Την πρώτη νύχτα όλα πήγαιναν μια χαρά· αυτός δεν έκανε καμία κίνηση. Αλλά
την δεύτερη νύχτα άρχισε να την αγκαλιάζει και να την φιλάει, σαν δείγμα της ευχαριστίας και της
αγάπης, χωρίς να την αποχωρίζεται ούτε την ημέρα ούτε την νύχτα, παροτρύνοντάς την να μην πει το
μυστικό της ποτέ στον εξομολογητή της ούτε σε κανέναν.
Την υπηρετούσε με θέρμη και με φιλοπονία και την ακολουθούσε παντού. Τελικά, το έτος 1664,
όταν έφθασε η ημέρα του Ιωβηλαίου, η μοναχή καταλήφθηκε από μετάνοια και τα αποκάλυψε όλα στον
εξομολογητή της, ο οποίος την συμβούλευσε να εκθέσει την υπόθεση σε μια άλλη εξομολόγηση στο
Γενικό Εφημέριο της Επισκοπής, για να της προμηθεύσει τον κατάλληλο, με σκοπό να την
απελευθερώσει από τον κάκιστο. Έτσι, λοιπόν, αυτός ήλθε σε μένα γυρεύοντας συμβουλή».
Είναι φανερό ότι το ασελγικό πνεύμα Νηστεία ήταν ένα Εγώ που προβλήθηκε τόσο ζωντανά
από την μοναχή, που φαινότανε βεβαιότατα σαν ένα ξεχωριστό πρόσωπο.
Αυτό το Εγώ είναι φανερό ότι είχε δημιουργηθεί στην μήτρα της καλόγριας, πριν να
πραγματοποιηθεί αυτή η ασυνήθιστη προβολή.
Το «Μαγικό Μάτι της Μήτρας» γεμάτο με σεξουαλική ουσία είναι ένα φοβερά πλαστικό μέσον.
Εκεί παίρνουν μορφή όλες οι καταπιεσμένες σεξουαλικές αδημονίες, όλες οι ανικανοποίητες επιθυμίες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6
ΕΡΩΤΑΣ
Λέει ο γιατρός Rouband τα ακόλουθα:
 12
«Μόλις το ανδρικό μέλος εισέρχεται στον πρόδρομο του κολεού, τρίβει πρώτα την βάλανο του
πέους στην βάλανο της κλειτορίδας, που βρίσκεται στην είσοδο του σεξουαλικού αγωγού και που, μέσω
της θέσεώς της και της γωνίας που σχηματίζει, μπορεί να υποχωρεί και να κάμπτεται. Μετά από τον
πρώτο ερεθισμό και των δύο αισθητηριακών κέντρων γλιστράει το Glans Penis στις άκρες και των δύο
μεγάλων χειλέων του αιδοίου· η στεφανιαία αύλαξ και ο φαλλός τυλίγονται από τα εξέχοντα μέρη του
αιδοίου, που βρίσκονται αντίθετα στην βάλανο η οποία είναι πιο προχωρημένη σε επαφή με την λεπτή
και ευαίσθητη επιφάνεια του γλοιώδους κόλπου, που είναι ελαστικός στον στυτικό ιστό που βρίσκεται
ανάμεσα στους ατομικούς υμένες.
Αυτή η ελαστικότητα, που επιτρέπει στον κόλπο να προσαρμόζεται στο μέγεθος του πέους,
αυξάνει ακόμα το φούσκωμα και επιπλέον την ευαισθησία της κλειτορίδας, μέχρι να οδηγήσει σε αυτήν
και στο αιδοίο το αίμα που είχε εκδιωχθεί από τα αγγεία των κολπικών τοιχωμάτων. Από την άλλη
πλευρά, η διόγκωση και η ευαισθησία της βαλάνου αυξάνονται από την συμπιεστική δύναμη του
κολπικού ιστού, που διογκώνεται όλο και πιο πολύ και των δυο χειλέων του προδρόμου του κολεού μέσα
στον προθάλαμο.
Επίσης η κλειτορίδα συμπιέζεται προς τα κάτω από το μπροστινό μέρος του «συμπιέζοντος μυός»
και βρίσκει την ραχιαία επιφάνεια της βαλάνου και του σώματος του πέους, τρίβεται με αυτές και τις
τρίβει έτσι που κάθε κίνηση επηρεάζει στην συνουσία και τα δύο φύλα και, τελικά, προσθέτοντας τις
φιλήδονες αισθήσεις (του Θεού Έρωτα) κατευθύνονται προς εκείνη την υψηλή κλίμακα του οργασμού,
που από την μια πλευρά προκαλεί την έκχυση και από την άλλη την υποδοχή του σπερματικού υγρού στο
σχιστό άνοιγμα του τραχήλου της μήτρας.
Όταν σκεφθεί κανείς την επήρεια που έχει πάνω στην σεξουαλική ικανότητα η ιδιοσυγκρασία, η
κράση και μια σειρά από άλλα περιστατικά, είτε ιδιαίτερα είτε συνηθισμένα, επιβεβαιώνεται ότι δεν έχει
ήδη ακόμα λυθεί καθόλου το πρόβλημα της διαφοράς στην συναίσθηση της ηδονής μεταξύ των δύο
φύλων και αυτό το λεγόμενο πρόβλημα, τυλιγμένο μέσα σε όλες τις διαφορετικές συνθήκες, είναι άλυτο·
αυτό είναι τόσο βέβαιο, που ήδη παρουσιάζει δυσκολίες, όταν θέλουμε να σχεδιάσουμε έναν
ολοκληρωμένο πίνακα των γενικών εκδηλώσεων στην συνουσία, αλλά ενώ σε έναν άνθρωπο η αίσθηση
της ηδονής μεταφράζεται σε μια δόνηση ελάχιστα αντιληπτή, σε άλλον φθάνει στο πιο ψηλό σημείο της
έξαρσης, τόσο ηθικό, όσο φυσικό.
Μεταξύ των δύο άκρων υπάρχουν αμέτρητες διαβαθμίσεις: επιτάχυνση της κυκλοφορίας του
αίματος, έντονες σφίξεις στις αρτηρίες το φλεβικό αίμα που έχει παραμείνει στα αγγεία εξαιτίας της
μυϊκής σύσπασης, αυξάνει την γενική θερμοκρασία του σώματος και αυτή η στασιμότητα του φλεβικού
αίματος, που με έναν τρόπο ακόμα πιο έντονο εξασκεί την δράση του στον εγκέφαλο λόγω της συστολής
των μυών του λαιμού και από την κλίση προς τα πίσω του κεφαλιού, προκαλεί μια στιγμιαία εγκεφαλική
συμφόρηση κατά την διάρκεια της οποίας ορισμένοι χάνουν την λογική και όλες τις διανοητικές
ικανότητες. Τα μάτια, κοκκινισμένα από την υπεραιμία του επιπεφυκότα μένουν ακίνητα και με αβέβαιο
βλέμμα ή, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, κλείνουν σπασμωδικά, για να αποφύγουν την επαφή με
το φως (αυτό είναι κάτι που είναι ολοκληρωτικά βεβαιωμένο).
Στην αγάπη δεν ενδιαφέρει καθόλου σοβαρά ο πόνος· ούτε η χαρά, αλλά αυτό που ονομάζεται
αγάπη...
«Η αναπνοή, που σε μερικούς είναι λαχανιασμένη και μισοκομμένη, σε άλλους διακόπτεται από
σπασμωδική συστολή του λάρυγγα και ο αέρας, κρατημένος για κάποιο χρονικό διάστημα; γυρεύει τελικά
ένα δρόμο προς τα έξω, ανακατεμένος με λόγια ασυνάρτητα και ακατανόητα.
Όπως έχω σημειώσει, τα νευρικά κέντρα υπερφορτισμένα παράγουν μόνο ασυνάρτητες ωθήσεις.
Η κίνηση και η αίσθηση δείχνουν μια απερίγραπτη αταξία· τα μέλη είναι κυριευμένα από
σπασμούς και επίσης κάποτε από μουδιάσματα, κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις ή καλύτερα
συστέλλονται και ναρκώνονται σαν σιδηροδοκοί· τα σαγόνια σφιγμένα μέχρι να τρίζουν τα δόντια, και
μερικά άτομα πηγαίνουν τόσο μακριά στο ερωτικό παραλήρημά τους, που ξεχνώντας εντελώς το ταίρι
τους το δαγκώνουν, μέσα σε αυτούς τους σπασμούς της ευχαρίστησης, στον ώμο μέχρι να βγει αίμα.
 13
Αυτή η φρενιτιώδης κατάσταση, αυτή η επιληψία και αυτό το παραλήρημα του Έρωτα διαρκούν
συνήθως μόνο σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά αρκετά μεγάλο για να εξαντλήσουν εντελώς την ενέργεια
του οργανισμού στο διανοητικό ζώο, που αγνοεί την Σεξουαλική Μαγεία και για το οποίο αυτή η
υπερδιέγερση πρέπει να τελειώσει με μια απώλεια λιγότερο ή περισσότερο άφθονου σπέρματος, ενώ η
γυναίκα, όσο ενεργητικά και αν είχε συμμετάσχει στην σεξουαλική πράξη, υποφέρει μόνο από μια
παροδική κούραση που είναι πολύ λιγότερη από του άνδρα και που της επιτρέπει να αναλάβει πιο
γρήγορα για να επαναλάβει την συνουσία».
«Triste est omne animal post coitum, praeter mulierem gallamgue» έχει πει ο Galeno, αξίωμα
που κατ’ ουσίαν είναι ακριβές σε ότι αφορά το αρσενικό φύλο.
Ενώ η ελεύθερη αγάπη ενώνει, η διάσταση την σκοτώνει, γιατί ο Έρως είναι αυτός που στα
αλήθεια ενώνει.
Η αγάπη φουντώνει με την αγάπη, όπως η φωτιά με την φωτιά, αλλά... από πού βγήκε η πρώτη
φλόγα; Μέσα στον εαυτό σου ξεπηδάει κάτω από το χτύπημα του πόνου... εσύ το ξέρεις.
Μετά... Ω Θεοί! Όταν η κρυμμένη φωτιά αναδύεται φλογίζοντας, αυτό που είναι μέσα και αυτό
που είναι έξω είναι μόνο ένα πράγμα και όλα τα εμπόδια γίνονται στάχτη.
Η αγάπη αρχίζει με μια αναλαμπή της συμπάθειας, ουσιαστικοποιείται με την δύναμη της
στοργής και συντίθεται σε λατρεία.
Ένας Τέλειος Γάμος είναι η ένωση δύο όντων, ενός που αγαπάει περισσότερο και ενός που
αγαπάει καλύτερα...
Η αγάπη είναι η καλύτερη δυνατή θρησκεία. Να αγαπάς. Πόσο όμορφο είναι να αγαπάς! Μόνο
οι απλές και αγνές ψυχές ξέρουν να αγαπούν. Η αγάπη τρέφεται με την αγάπη. Αναζωπυρώστε την
φλόγα του πνεύματος με την δύναμη του Έρως.
«Αφού η συνένωση των φύλων μπορεί να εξομοιωθεί με μια δημιουργική πράξη, που
προσιδιάζει στην δύναμη και λαμπρότητα στην Πρώτη Μέρα», ο Λούθηρος κατονομάζει τα
σεξουαλικά όργανα τις Bonestissimae et Prasteantissimae partes cοrpοris. «Ήταν από την αμαρτία που
τα πιο χρήσιμα και τίμια μέλη μετατράπηκαν στα πιο επαίσχυντα».
Ο Μωάμεθ είπε: «Η συνουσία είναι μια πράξη μάλλον ευχάριστη στην θρησκεία, αν, όταν
πραγματοποιείται, παρακαλούμε τον Αλλάχ και με την δική μας γυναίκα για την αναπαραγωγή». (ή
καλύτερα για την Σεξουαλική Μεταστοιχείωση).
Το Κοράνι λέει: «Εμπρός, πάρε για γυναίκα μια δέσποινα που θα την χαϊδεύεις και θα σε
χαϊδεύει· μην προχωρήσεις στην συνουσία χωρίς πριν να την έχεις διεγείρει με τις θωπείες».
Ο Προφήτης δίνει έμφαση έτσι: «Οι σύζυγοι σας είναι για σας σαν μια καλλιεργήσιμη γη.
Πηγαίνετε σ’ αυτήν, όπως σας ευχαριστεί, αλλά κάνετε πριν μια πράξη αφοσίωσης. Να φοβάστε το
Θεό και να μην ξεχνάτε ότι μια μέρα θα βρεθείτε μπροστά του».
Ο συγγραφέας του El-ktah, κείμενο εξαιρετικά εκτιμημένο από τους Άραβες, δεν σταματάει να
δοξάζει την συνουσία· αυτή είναι γι’ αυτόν «ο ύμνος του πιο μεγαλοπρεπούς και ιερού εγκωμίου, ο πιο
ευγενικός πόθος του ανθρώπου και η συντρόφισσά του μετά από την αρχέγονη ένωση και τις
παραδεισιακές απολαύσεις».
Ο φημισμένος Θεολόγος τόνιζε συχνά τον έξοχο και θεϊκό χαρακτήρα της σαρκικής πράξης
αλλά παίρνει μια αποφασιστική θέση εναντίον των βέβηλων και αγροίκων φύσεων που ικανοποιούν,
με αυτήν μόνο τις ζωώδεις ορέξεις τους.
«Αυτοί -λέει- δεν έχουν καταλάβει ούτε είδαν ότι η αγάπη είναι το Fiat Lux του βιβλίου του
Μωυσή, η θεϊκή εντολή, ο νόμος για όλες τις ηπείρους, θάλασσες, κόσμους και διαστήματα».
Και σε περισσότερες εξηγήσεις του ο συγγραφέας του El-ktah εμφανίζει την αρχέγονη
εσωτερική επιστήμη ότι στο βάθος η φυσική ένωση του άνδρα και της γυναίκας είναι μια υπερφυσική
πράξη, μια παραδεισιακή ανάμνηση, ο πιο όμορφος από όλους τους εγκωμιαστικούς ύμνους
απευθυνόμενους από το πλάσμα στον Δημιουργό, το Άλφα και το Ωμέγα όλης της Δημιουργίας.
Ο Ηγέτης Νεφράνι (Jeque Nefrani) έβαλε στο στόμα ενός σοφού αυτά τα λόγια: «Η γυναίκα
είναι όμοια με ένα φρούτο που το άρωμά του απορροφάται πρώτα όταν την παίρνεις από το χέρι·
 14
παραδείγματος χάριν, αν δε ζεσταίνεται με το χέρι ο βασιλικός δεν προσέχουμε το άρωμά του. Το
κεχριμπάρι σκορπίζει την ευωδιά του μόνο όταν το ζεσταίνουν· και αυτό το ξέρεις πολύ καλά. Το ίδιο
συμβαίνει με την γυναίκα: Όταν θάθελες να κάνεις την ερωτική πράξη πρέπει πρώτα να ζεσταίνεις την
καρδιά της με όλα τα προπαρασκευαστικά της τέχνης του έρωτα, με φιλιά, αγκαλιές και μικρά
δαγκώματα. Αν παραμελήσεις αυτά, δε θα σου προσφερθεί καμία ολοκληρωμένη χαρά και όλη η
γοητεία των ερωτευμένων θα μείνει κρυμμένη για σένα».
Σε μια πραγματεία πολύ σοφή πάνω στην Κινέζικη ιατρική έχω διαβάσει το ακόλουθο:
Ο Ταοϊσμός έχει άλλες επιδράσεις στην ιατρική, όπως αποδεικνύεται από το διάβασμα μιας
επιτομής Ταοϊστικών κειμένων το Sing-Ming-Kuei-Chen, του έτους 1622 περίπου.
«Διακρίνονται τρεις περιοχές στο ανθρώπινο σώμα: Η ανώτερη περιοχή ή κεφαλική, που είναι η
αρχή των πνευμάτων που κατοικούν στο σώμα.
Το προσκεφάλι από Jade (Υ Chen), που βρίσκεται στην πίσω κατώτερη περιοχή του κεφαλιού. Το
ονομαζόμενο κόκαλο του προσκέφαλου είναι το Occipucio (Chen-Ku).
Το παλάτι του Ni-Huan (όρος προερχόμενος από την σανσκριτική λέξη Νιρβάνα), βρίσκεται στον
εγκέφαλο, oνομαζόμενo ήδη θάλασσα του μυελού των κοκάλων (Suel-Hal). Είναι η προσέλευση των
σπερματικών ουσιών.
Η μεσαία περιοχή είναι η σπονδυλική στήλη, θεωρούμενη όχι σαν ένας λειτουργικός άξονας, αλλά
σαν ένας συντελεστής που ενώνει τις εγκεφαλικές κοιλότητες με τα γεννητικά κέντρα· καταλήγει σε ένα
σημείο που ονομάζεται η ουράνια στήλη (Tien Chu) τοποθετημένη πίσω από τον αυχένα στο σημείο που
αρχαΐζουν τα μαλλιά. Δεν πρέπει να συγχέεται αυτό το σημείο με εκείνο του βελονισμού με το ίδιο όνομα.
Η κατώτερη περιοχή περιλαμβάνει τον κάμπο του κιννάβαρι (Turn-Tien), με τον οποίο θα
απασχοληθούμε αργότερα, σε αυτήν εδρεύει η γεννητική δραστηριότητα αντιπροσωπευμένη από τα δύο
νεφρά: την φωτιά της Τίγρης (Yang) στα αριστερά και την φωτιά του δράκου (Ying) στα δεξιά.
Η σεξουαλική ένωση συμβολίζεται από ένα ζευγάρι· ένας νεαρός άνδρας οδηγεί τον Λευκό Τίγρη
και μια νεαρή γυναίκα καβάλα επάνω σε έναν πράσινο Δράκο· το μολύβι (αρσενικό στοιχείο) και ο
υδράργυρος (θηλυκό στοιχείο) θα αναμειχθούν· μόλις ενώνονται, οι νεαροί ρίχνουν το απόσταγμα σε μια
μπρούτζινη χύτρα, σύμβολο της σεξουαλικής δράσης. Αλλά τα γεννητικά υγρά, ιδιαίτερα το σπέρμα
(Tsing), δεν εξαλείφονται ούτε χάνονται, αλλά μπορούν να ξαναεπιστρέψουν στον εγκέφαλο από την
σπονδυλική στήλη και χάρη σ· αυτό επανακτάται η ροή της ζωής».
Η βάση αυτών των Ταοϊστικών σεξουαλικών πρακτικών είναι η Coitus Reservatus (εκούσια
συγκράτηση εκσπερματώσεων), με την οποία το σπέρμα που έχει κατέβει από τον εγκέφαλο μέχρι την
προστατική περιοχή (αλλά που δεν έχει εκχυθεί) ξαναεπιστρέφει στην πηγή του· αυτό είναι που
ονομάζεται το να γίνεται η επιστροφή της ουσίας (Huan-Tsing).
Οποιεσδήποτε κι αν είναι οι αντιρρήσεις, που εκφράζονται πάνω στην πραγματικότητα αυτής
της επιστροφής, δεν είναι λιγότερο βέβαιο ότι οι Ταοϊστές συνέλαβαν μια εγκεφαλική κυριότητα των
στοιχειωδών ενστίκτων, που κρατούσε την γενετική διέγερση κάτω από το ξεκίνημα της
εκσπερμάτωσης, έδωσαν στην σεξουαλική πράξη ένα καινούργιο στυλ και έναν σκοπό διαφορετικό
από την γονιμοποίηση.
Η εσωτερική Viparitakarani διδάσκει επιστημονικά πως ο Ινδοστανός Γιόγκι αντί να εκχύνει το
σπέρμα το κάνει να ανέβει σιγά με την συγκέντρωση, έτσι που ο άνδρας και η γυναίκα ενωμένοι
σεξουαλικά να μπορούν να εξαλείψουν το ζωικό Εγώ.
Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν με μεγάλη ακρίβεια την ουσιαστική συγγένεια μεταξύ του
θανάτου και της σεξουαλικής πράξης. Τον Έρωτα τον παρουσίαζαν σαν «Πνεύμα του Θανάτου»,
κρατώντας στο χέρι ο Θεός μια δάδα στραμμένη προς τα κάτω, σαν αχθοφόρος του θανάτου.
Αφού η δύναμη, η πιο βαθιά και πρωταρχική απ’ όλες, στους ανθρώπους είναι η σεξουαλική,
θεωρείται από το Τάντρα σαν ο κοσμογονικός Έρως, το πυρογενές φίδι των δικών μας μαγικών
δυνάμεων.
Πολύ μακριά από το να βιάζουμε τις δικές μας εσωτερικές ουσίες, με την έννοια της άγριας
φιληδονίας, ή καλύτερα το να μουδιάζουμε οργανικά με έναν σπασμό που κρατάει μόνο λίγα
 15
δευτερόλεπτα, ο ασκούμενος παίρνει αντίθετα την δύναμη της δικής του ιδιαίτερης θεϊκής Μητέρας
Κουνταλίνης, για να συγχωνευτεί με αυτήν σε μία μονάδα και να εξαλείψει αυτό ή εκείνο το Εγώ, ας
πούμε, τούτο ή εκείνο το ψυχολογικό ελάττωμα που προηγουμένως έχει κατανοήσει σε βάθος.
Μόνο με τον Θάνατο έρχεται το καινούργιο. Έτσι είναι πως ο Έρως με την δάδα του
στραμμένη προς τα κάτω, εξαλείφει σε κοσμική σκόνη όλα τα ψυχικά ακόλουθα, που στο σύνολό τους
αποτελούν το Εγώ.
Το μάντραμ ή μαγική λέξη, που συμβολίζει όλη την δουλειά της Σεξουαλικής Μαγείας, είναι το
ΚΡΙΜ.
Με αυτό το μάντραμ πρέπει να χρησιμοποιούμε μια μεγάλη φαντασία, η οποία επενεργεί κατ’
ευθείαν στον Έρωτα, δρώντας αυτός από την δική του πλευρά πάνω στην φαντασία, εμφυσώντας
ενέργεια και μετατρέποντάς την σε μαγική δύναμη.
Για, να έλθει σε επαφή με την συμπαντική κινητική δύναμη, ο ασκούμενος αντιλαμβάνεται
διαφορετικές εικόνες, αλλά πριν από όλα αποκαλύπτεται η λατρευτή Θεϊκή Μητέρα με το Ιερό Δόρυ
στο δεξί της χέρι πολεμώντας οργισμένη εναντίον εκείνου του Εγώ-Διαβόλου, που προσωποποιεί
τούτο ή εκείνο το ψυχολογικό σφάλμα που επιθυμούμε να εξαλείψουμε.
Ο ασκούμενος τραγουδώντας το δικό του Μάντραμ ΚΡΙΜ, συγκεντρώνει μετά την συνειδητή
φαντασία του, το δικό του διαφώτιστο, στο στοιχείο φωτιά έτσι που ο ίδιος να νιώσει τον εαυτό του
σαν μια φλογερή φωτιά, σαν μια μοναδική φλόγα, σαν μια φοβερή πυρά που αποτεφρώνει το Εγώ
Διάβολο, που χαρακτηρίζει το Ψυχολογικό ελάττωμα που θέλουμε να εκμηδενίσουμε.
Η άκρα ευαισθησία των σεξουαλικών οργάνων αναγγέλλει πάντοτε το ενδεχόμενο του
σπασμού· τότε πρέπει να αποτραβηχθούμε έγκαιρα, για να αποφύγουμε την έκχυση του σπέρματος.
Να συνεχιστεί τότε η δουλειά με τον άνδρα ανάσκελα στο πάτωμα και με την γυναίκα στο
κρεβάτι της... παρακαλώντας την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, ζητώντας με απλές φράσεις που
βγαίνουν από την ειλικρινή καρδιά να εξαλείψει με το δόρυ του Έρωτα, με την σεξουαλική δύναμη, το
Εγώ που προσωποποιεί το λάθος που πραγματικά έχουμε καταλάβει και επιθυμούμε να διαλύσουμε σε
κοσμική σκόνη.
Τελικά να ευλογηθεί το νερό που περιέχεται σε ένα γυάλινο ποτήρι πολύ καθαρό και να το
πιείτε δίνοντας ευχαριστίες στη Θεϊκή Μητέρα.
Όλη αυτή η τελετουργία του Pancatattwa ελευθερώνει τον ήρωα από κάθε αμαρτία· κανένας
ζοφερός δε μπορεί να του αντισταθεί· υφίστανται σε αυτόν οι γήινες και υπεργήινες δυνάμεις και
βαδίζει στην γη με την συνείδηση αφυπνισμένη.
Επειδή τον φοβούνται τα Δαιμόνια, ζει σαν Κύριος της Σωτηρίας σε ολοκληρωμένη
μακαριότητα· διαφεύγει από το νόμο της επαναγέννησης, γιατί μέσω μακράς και φοβερής δουλειάς
στην Σεξουαλική Μαγεία, έχει χρησιμοποιήσει την φοβερή ηλεκτρική δύναμη του Έρωτα, όχι για
κτηνώδεις ικανοποιήσεις ζωώδους τύπου, αλλά για να διαλύσει σε σκόνη το Πληθωρικό Εγώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
ΕΓΩ ΛΑΓΝΕΙΑΣ
Λόγω του ότι, κατά την περασμένη εποχή των Ιχθύων, η Καθολική Εκκλησία περιόρισε
υπερβολικά την ηθική ζωή των ανθρώπων με πολλαπλές απαγορεύσεις, δεν μπορεί να προκληθεί
έκπληξη που ο ίδιος ο Σατανάς, σαν ζωντανή ενσάρκωση των ισχυρότερων ζωικών επιθυμιών,
απασχόλησε με ξεχωριστό τρόπο την φαντασία των ανθρώπων εκείνων που, υπάρχοντες μέσα στην
ελεύθερη κοινωνία, πίστεψαν ότι ήταν υποχρεωμένοι σε μια ιδιαίτερα ενάρετη ζωή.
Έτσι και σύμφωνα με την αναλογία των αντιθέτων, ήταν απαιτούμενο τόσο πολύ έντονα,
ακριβώς από το υποσυνείδητο, που βρίσκεται μέσα στον καθημερινό νου, όταν οι ενστικτώδεις
ενέργειες (κάποτε καταπιεσμένες) ή η ώθηση απαιτούσαν λίγη ή πολλή δράση.
Αυτή η τρομακτική επιθυμία για την δράση, ήξερε να αυξάνει κατά τέτοιον τρόπο την
σεξουαλική λίμπιντο, που σε πολλές χώρες κατέληξε σε ένα σαρκικό φρικτό εμπόριο με το κακό.
Ο σοφός Waldemar λέει στο κείμενο το ακόλουθο:
 16
«Μέσα στο Hessimont δέχθηκαν επίσκεψη οι μοναχές -όπως το αναφέρει ο Wyer, ο γιατρός του
δωματίου του Clewe- από ένα Δαιμόνιο που τις νύχτες ορμούσε σαν μια δίνη αέρος μέσα στην
κρεβατοκάμαρα και ηρεμώντας ξαφνικά, έπαιζε την κιθάρα τόσο θαυμάσια, που οι μοναχές έμπαιναν
στον πειρασμό να χορέψουν.
Μετά πηδούσε με μορφή σκυλιού στο κρεβάτι μιας από αυτές, για την οποία επίσης
υποψιαζόντουσαν ότι είχε καλέσει η ίδια τον Κακό. Ως εκ θαύματος δεν τους πέρασε από το μυαλό να
φέρουν την υπόθεση αυτή στα χέρια της Ιεράς Εξέτασης».
Αναντίρρητα προκύπτει ότι εκείνο το Δαιμόνιο μεταμορφωμένο σε φλογερό σκύλο σαν την
φωτιά, ήταν ένα Εγώ λαγνείας και μετά το παίξιμο της κιθάρας χανόταν στο σώμα της αφέντρας του
που κείτονταν στο κρεβάτι της.
Καημένη μοναχή, των προγονικών σεξουαλικών παθών πολύ ισχυρά καταπιεσμένων, πόσο είχε
υποφέρει.
Έκπληξη! Η σεξουαλική δύναμη αυτής της δυστυχισμένης αναχωρήτριας αντί να δημιουργήσει
δαιμόνια μέσα στο κοινόβιο, θα μπορούσε να είχε εξαλείψει με το δόρυ του Έρωτα τις απωθημένες
κτηνωδίες, αν είχε ακολουθήσει τον δρόμο του Τέλειου Γάμου.
Ο γιατρός της κάμαρας Wyer περιγράφει μετά μία περίπτωση που παρουσιάζει την
«Ερωτομανία» των καλογριών της Ναζαρέτ, στην Κολωνία.
«Αυτές οι μοναχές είχαν υποστεί, κατά την διάρκεια πολλών χρόνων όλων των ειδών
βασανισμούς του διαβόλου· όταν κατά το έτος 1564 έγινε μεταξύ τους μία σκηνή ιδιαίτερα τρομακτική.
Είχαν ριχτεί στην γη στην ίδια στάση της σαρκικής δράσης και κρατούσαν τα μάτια κλειστά και όσο
καιρό γινόταν αυτό έτσι παρέμειναν». Τα κλειστά μάτια δείχνουν εδώ χωρίς αμφιβολία την σεξουαλική
δράση με το δαιμόνιο. την αυτο-συνουσία. δηλαδή εννοείται η συνουσία με το Εγώ της λαγνείας
προβαλλόμενο έξω από το υποσυνείδητο.
«Μια κοπέλα δεκατεσσάρων χρόνων -λέει ο Wyer- που ήταν κλεισμένη μέσα στο μοναστήρι ήταν
αυτή που έδωσε την πρώτη ένδειξη πάνω σ’ αυτό το θέμα. Συχνά είχε δοκιμάσει παράξενα φαινόμενα
στο κρεβάτι της, αποκαλύφθηκε από τα πνιχτά χαχανητά της και, αν και προσπάθησε να απομακρύνει το
στοιχείο με μια αγιασμένη εσθήτα, αυτό επέστρεφε κάθε βράδυ.
Αποφασίστηκε να ξαπλώσει μαζί της μια μοναχή, με το σκοπό να την βοηθήσει να αυτό-
υπερασπισθεί, αλλά η καημένη πανικοβλήθηκε αμέσως μόλις άκουσε την κλαγγή της μάχης. Τελικά, η
νεαρή κυριεύθηκε τελείως και ατυχώς χτυπιότανε από τους σπασμούς. Όταν βρισκόταν σε κρίση,
φαινόταν σαν να μη μπορούσε να δει και ακόμα, όταν φαινόταν να είχε λίγο από τα λογικά της και καλή
όψη, πρόφερε παράξενες και αβέβαιες λέξεις που έφταναν ως την απελπισία.
Ερεύνησα αυτό το φαινόμενο σαν γιατρός μέσα στην μονή την 5η Μαΐου 1565, παρευρισκόμενου
του ευγενούς και διακεκριμένου Η. Η. Constantino Fon Lyskerken. τιμημένου συμβούλου και του
μαέστρου Juan Alternau, προηγούμενου πρύτανη του Clewe. Ήταν επίσης παρόντες ο δάσκαλος Juan
Eshst, αναγνωρισμένος Δόκτωρ της ιατρικής και τελικά, ο γιος μου Ερρίκος, επίσης Δόκτωρ της
Φαρμακολογίας και Φιλοσοφίας.
Διάβασα σε αυτή την περίπτωση φοβερά γράμματα που είχε γράψει η κοπέλα στον γαμπρό της,
αλλά κανένας από μας δεν είχε την αμφιβολία ούτε για μια στιγμή ότι είχανε γραφτεί από την
δαιμονισμένη στις κρίσεις της.
Ανακαλύφθηκε ότι η αιτία οφειλόταν σε μερικούς νέους που παίζοντας με την μπάλα εκεί· κοντά,
ξεκίνησαν ερωτικές σχέσεις με μερικές μοναχές, σκαρφαλώνοντας μετά στους τοίχους για να
ευχαριστηθούν με τις ερωμένες τους.
Αποκαλύφθηκε η περίπτωση και έκλεισαν το δρόμο. Αλλά τότε ο Διάβολος, ο ταχυδακτυλουργός,
ξεγέλασε την φαντασία των καημένων και πήρε την μορφή των φίλων τους (και έγινε ένα καινούργιο
Εγώ λαγνείας) και τις έκανε να παρουσιάσουν την τρομερή κωμωδία μπροστά στα μάτια όλου του
κόσμου.
 17
Εγώ έστειλα γράμματα στην μοναχή, στα οποία ξεδιαλύνεται όλο το θέμα και συνέστησα τα
σωστά και Χριστιανικά φάρμακα, με την πρόθεση ότι οι ίδιοι θα μπορούσαν να τερματίσουν την
δυσάρεστη υπόθεση... »
Ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος δεν είναι τίποτα άλλο εδώ, παρά η ακριβής σεξουαλική δύναμη
εξαγριωμένη, που από την στιγμή που δεν ήταν πια απασχολημένη με το εμπόριο των νέων, πήρε την
μορφή του φίλου στην φαντασία και με τρόπο τόσο ζωντανό βέβαια, που η πραγματική εκτίμηση της
δράσης ίσως έπαιρνε ακριβώς, εξ αιτίας της απομόνωσης, μορφές ακόμα πιο έντονες, όσον αφορά το
επιθυμητό άλλο φύλο· μορφές τόσο πλαστικές που γοήτευαν το εσωτερικό μάτι του αχαλίνωτου
ένστικτου, που για να εξηγηθούν έπρεπε ακριβώς να πληρώσει τα σπασμένα γυαλιά ο Διάβολος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
ΤΟ ΕΓΩ ΤΗΣ ΜΑΓΓΑΝΕΙΑΣ
Ο σοφός συγγραφέας του βιβλίου Specimen of British Writers, Barnett, παρουσιάζει μια
ασυνήθιστη περίπτωση μαγγανείας:
«Πριν πενήντα χρόνια ζούσε σε μια περιοχή της κομητείας του Sommerset μια γριά που την
θεωρούσαν γενικά σαν μάγισσα.
Το σώμα της ήταν ξερακιανό και κυρτωμένο εξαιτίας της ηλικίας και περπατούσε με πατερίτσες.
Η φωνή της ήταν σπηλαιώδης, μυστηριώδης αλλά με προσποιητή επισημότητα. Από τα μάτια της πήγαζε
μια λάμψη διαπεραστική και σε όποιον έπεφτε πάνω τον άφηνε σιωπηλό από φόβο.
Ξαφνικά, ένας νεαρός υγιής και παλικάρι εικοσιενός ετών της ίδιας περιοχής, δέχτηκε επίθεση
από έναν εφιάλτη τόσο ισχυρό, ώστε η υγεία του επηρεάστηκε και μέσα σε ένα διάστημα τριών ή
τεσσάρων μηνών έγινε αδύναμος, χλωμός, αδύνατος με όλα τα συμπτώματα μιας ζωής που έσβηνε.
Ούτε αυτός ούτε κανένας από τους δικούς του αμφέβαλε για την αιτία και αφού συσκέφθηκαν
πήρε αυτός την απόφαση να περιμένει ξάγρυπνος την μάγισσα.
Έτσι την ίδια νύχτα που ακολούθησε, κατά της μία και μισή, αντιλήφθηκε μερικά βήματα
ανεπαίσθητα και μαλακά στην σκάλα.
Μια φορά, αφού έφθασε το τρομαχτικό ον, πήγε δίπλα στο κρεβάτι, ανέβηκε πάνω και σύρθηκε
σιγά-σιγά προς το παλικάρι.
Αυτός την άφησε μέχρι που αυτή έφθασε στα γόνατά του και τότε την άρπαξε με τα δυο του χέρια
απ’ τα μαλλιά και την κράτησε με σπασμωδική δύναμη, φωνάζοντας ταυτόχρονα την μητέρα του, που
κοιμότανε σε ένα διπλανό δωμάτιο, για να φέρει φως.
Ενώ η μητέρα του πήγαινε να βρει το φως, πολέμησαν το παλικάρι και το άγνωστο ον στο
σκοτάδι κατρακυλώντας βίαια και οι δύο μαζί στο πάτωμα, μέχρι που άρχιζε η σκάλα, η γυναίκα ξέφυγε
με υπερφυσική δύναμη από τον νέο και εξαφανίστηκε σαν μια αστραπή από μπροστά του.
Η μητέρα βρήκε το γιο της όρθιο, λαχανιασμένο ακόμα από την προσπάθεια και στα δυο του
χέρια είχε τούφες από μαλλιά.
Όταν μου αφηγήθηκε το φαινόμενο -λέει ο Barnett- τον ρώτησα με περιέργεια από πού είχε
βγάλει το τρίχωμα. Σε αυτό μου απάντησε: «ήμουν ανόητος που δεν κατάφερα να την κρατήσω, γιατί
αυτό θα είχε αποδείξει καλύτερα την ταυτότητα του προσώπου. Αλλά επάνω στην δίνη των
συναισθημάτων μου την έριξα στο πάτωμα και η μάγισσα στην οποία ανήκαν τα μαλλιά φρόντισε για τα
καλά να μην εμφανιστεί πια μπροστά μου ούτε να με ενοχλήσει ξανά το βράδυ, γιατί είχε φάει αρκετό
ξύλο.
Είναι περίεργο -πρόσθεσε- που ενώ την είχα αρπάξει και πάλευα με αυτήν, αν και εγώ ήξερα ποια
έπρεπε να είναι, η αναπνοή της και όλο της το σώμα φαινόταν σαν να ήταν μια υγιής κοπέλα.
Ο άνδρας στον οποίο αυτό συνέβη ζει ακόμα· μου αφηγήθηκε το επεισόδιο περισσότερο από μία
φορά και τελικά μπορώ να βεβαιώσω για την αυθεντικότητα του συμβάντος, σκεφτόμενοι όπως θέλετε
την αιτία».
Σχολιάζοντας την περίπτωση λέει ο σοφός Waldemar: «Αυτό το διήγημα περιέχει δύο σημεία
πολύ σημαντικά: κατά πρώτον ο νεαρός ήταν σίγουρος ότι η αιτία για τους εφιάλτες του ήταν η μάγισσα,
 18
που ζούσε στην περιοχή και επίσης γνώριζε αυτήν την μάγισσα από τις αστραπιαίες συναντήσεις κατά την
διάρκεια της ημέρας και τις νυχτερινές αστρικές επισκέψεις της.
Κατά δεύτερον, η μάγισσα κυρτωμένη από την ηλικία και στηριζόμενη στις πατερίτσες
μεταμορφώθηκε μετά από μερικούς μήνες, κατά την διάρκεια των οποίων αυτός αδυνάτιζε και έλιωνε, σε
μια ροδαλή στην όψη κοπέλα. Πού να βρεθεί η αιτία αυτού του πρωτοφανούς ξανανιώματος της γριάς;
Για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση -συνεχίζει λέγοντας ο Waldemar- πρέπει να βάλουμε μπροστά
μας το μηχανισμό του Ειδώλου, το Διπλό».
Εάν η αύρα, που τυλίγει και περιβάλλει τα όντα, αντιπροσωπεύει επίσης μια πιστή αντανάκλαση
των σωμάτων τους, με τρόπο που μέσα σ· αυτήν περιέχονται αντίστοιχα με ακρίβεια τα ελαττώματα και
οι αδυναμίες τους, το «διπλό σώμα» παρουσιάζει, για να το πούμε έτσι, μια αυξανόμενη
αποδεικτικότητα, που, για παράδειγμα, εκδηλώνεται συχνά σε βαριά πληγωμένους με τρόπο που μπορούν
να αισθανθούν πόνους σε ένα μέλος ακρωτηριασμένο από πολλά χρόνια και βέβαια τόσο έντονα σαν να
υπήρχε ακόμα.
Αυτή η άτρωτη ακεραιότητα του διπλού βασίζεται στην «δημιουργό αρχή» που η μορφή δοσμένη
από την φύση, σύμφυτη στο ον, περιέχεται σε ένα είδος πρώτου σπέρματος.
Μέσα σ’ αυτό, όπως στο βελανίδι περιέχεται η κατασκευή όλου του δένδρου, βρίσκεται κρυφό το
ον στην ίδια την ζωντανή του μορφή.
Μέσα από πολλαπλές λανθασμένες δράσεις και σφάλματα αντανακλάται μέσα στην ροή της ζωής
το δονητικό αστρικό κατασκεύασμα και ενώνεται με το πρωτογενές σώμα».
Όσον αφορά τα «πρωτογενή σώματα» θα θέλαμε να δείξουμε ότι ακόμα και ο καθηγητής Huns
Spemann, του Πανεπιστημίου του Eriburg, έλαβε το έτος 1955 το βραβείο Νόμπελ της Ιατρικής και
ψυχολογίας, οφειλόμενο στις αποδείξεις του πάνω στις υπερβατικές σπουδές, σύμφωνα με τις οποίες
στα πρώτα βήματα της. εμβρυακής ανάπτυξης βρίσκεται σε δράση ένας γλύπτης της ζωής, ένα «χημικό
ιδεοπλαστικό», που κατασκευάζει το πρωτόπλασμα σύμφωνα με μία προκαθορισμένη εικόνα.
Ξεκινώντας από αυτές τις μελέτες του Spemann, ο καθηγητής Oscar Ε. Schotte του
Πανεπιστημίου του Yale, κατόρθωσε να αποδείξει με τα πειράματά του πάνω σε σαλαμάντρες ότι ο
γλύπτης της ζωής δεν εξαφανίζεται σε καμία στιγμή, όπως ο Spemann το είχε υποθέσει μετά από την
εμβρυακή ανάπτυξη, αλλά διατηρείται σε όλη την διάρκεια της ζωής του ατόμου.
Ένα μικρό κομμάτι από ίνες, προερχόμενο από την κοινή πληγή ενός ανθρώπου, θα μπορούσε,
σύμφωνα με τον καθηγητή Schotte, όταν μπολιαστεί σε ένα παρθένο και ζωντανό «έδαφος», να
ξανακατασκευάσει με απόλυτα όμοιο τρόπο όλο το σώμα του αναφερθέντος τραυματισμένου
ανθρώπου. Ίσως τα πειράματα στα εργαστήρια των ανθρωποειδών θα οδηγήσουν μια μέρα στο να
ενισχυθούν πρακτικά με αναπάντεχο τρόπο οι θεωρίες του καθηγητή Schotte».
Είναι προφανές, ότι η βδελυρή Άρπυια αυτού του αιματηρού διηγήματος, μέσω ενός «Τρόπου
Δράσης», άγνωστου για το κοινό, μπόρεσε να ρουφήξει ή να βαμπιρίσει την ζωτικότητα του νεαρού,
για να την μεταφυτεύσει στο ίδιο το δικό της «πρωτογενές σώμα». Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί
επιστημονικά η ασυνήθιστη ανανέωση του σώματος της γριάς.
Είναι αναντίρρητο ότι το «χημικό ιδεοπλαστικό» εμποτισμένο με την ζωτικότητα του νέου,
μπορούσε να ξαναφτιάξει τον καχεκτικό οργανισμό της γριάς.
Ενώ η ζωή του παλικαριού σωνότανε φοβερά, η μοιραία γριά των αριστερών ζοφερών οργίων,
ξαναποκτούσε την παλιά της νεανικότητα.
Είναι φανερό ότι το παιδί θα μπορούσε να την είχε συλλάβει, αν δεν είχε κάνει το λάθος να την
κρατήσει από τα μαλλιά· καλύτερα να την είχε κρατήσει από την μέση ή από τα μπράτσα.
Πολλές από αυτές τις αβυσσαλέες Άρπυιες, πιασμένες επ’ αυτοφώρω, τις έχουν συλλάβει με
άλλες μεθόδους.
Κάποιες αρχαίες παραδόσεις λένε: «Αν βάλουμε στο πάτωμα ένα ατσάλινο ψαλίδι ανοιγμένο σε
σχήμα σταυρού και σκορπίσουμε μαύρη μουστάρδα γύρω από αυτό το μεταλλικό όργανο, οποιαδήποτε
μάγισσα μπορεί να πιαστεί».
 19
Προκαλεί έκπληξη που μερικοί ένδοξοι αποκρυφιστές αγνοούν ότι αυτές οι μάγισσες μπορούν
να ξεφεύγουν από τον νόμο της παγκόσμιας βαρύτητας.
Μολονότι φαίνεται ασυνήθιστο το νέο, εμείς δίνουμε έμφαση στην ιδέα ότι αυτό είναι δυνατόν,
βάζοντας το φυσικό σώμα μέσα στην τέταρτη διάσταση.
Δεν είναι καθόλου παράξενο που αυτές οι Άρπυιες, εισερχόμενες με το φυσικό τους σώμα μέσα
στην άγνωστη διάσταση, μπορούν να αιωρούνται και να ταξιδεύουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σε
οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.
Είναι φανερό ότι αυτές έχουν μυστικές συνταγές για να διαφεύγουν από τον τρισδιάστατο
κόσμο του Ευκλείδη.
Με όρους αποκλειστικά αποκρυφιστικούς θα μπορούσαμε σωστά να χαρακτηρίσουμε αυτά τα
ζοφερά πλάσματα σαν Jinas.
Ο ανθρώπινος οργανισμός προσφέρει βεβαίως εκπληκτικές πιθανότητες. Θυμηθείτε,
αγαπημένοι αναγνώστες, την σιχαμερή Κελαινώ και τις βρωμερές της Άρπυιες, τέρατα με κεφάλι και
λαιμό γυναίκας φρικτά πετούμενα των νησιών Στροφάδες που βρίσκονται στο Iόνιo Πέλαγος.
Εφοδιασμένα με μακριές οπλές, έχουν πάντα στην όψη την χλομάδα της πείνας. Φοβερές
γοργόνες οι οποίες με την επαφή τους διαφθείρουν κάθε τι που αγγίζουν. Αυτές που κάποτε ήταν
όμορφες κοπέλες.
Η αρχική πρωτεύουσα όλων αυτών των βδελυγμάτων είναι στην Σαλαμάνκα της Ισπανίας. Εκεί
είναι το φημισμένο κάστρο του Klingsor -το σαλόνι της μαγγανείας- άδυτο του σκότους περιστασιακά
αναφερόμενο από τον Ριχάρδο Βάγκνερ στον δικό του Πάρσιφαλ.
Θεέ μου και Παρθένα Μαρία! Αν ο κόσμος ήξερε όλα αυτά, θα γύρευε το κάστρο του Klingsor
σε όλους τους παλιούς δρόμους της Σαλαμάνκας...
Αλλά, ξέρουν καλά οι Θεοί και οι άνθρωποι ότι το κάστρο του Μαύρου Δισκοπότηρου
βρίσκεται στην περιοχή των «Χίνας», στην Άγνωστη Διάσταση.
Τις Τρίτες και τα Σάββατα τα μεσάνυχτα, μαζεύονται εκεί όλες αυτές οι (Calchonas)
Μορμώλυκες με τα Zanganos (Παράσιτά τους) για να γιορτάσουν τα όργιά τους.
Όταν μία από αυτές τις Άρπυιες συλλαμβανότανε, υφίστατο καλό δάρσιμο, ξύλο και χτύπημα,
γιατί ο κακόμοιρος ο κόσμος ακόμα δεν ξέρει να ανταποδώσει καλό στο κακό...
Είναι απαραίτητο να υπάρχει κατανόηση και αντί να κολλήσεις στην λάσπη του ονείδους, να
προσπεράσεις τέτοιες Άρπυιες με την αγάπη, να αντιμετωπίσεις με κουράγιο το πρόβλημα και να
νουθετείς με σοφία.
«Μην κρίνετε για να μη κριθείτε. Γιατί έτσι όπως κρίνετε θα σας κρίνουν και με το μέτρο
με το οποίο μετράτε, θα σας μετρήσουν».
«Και γιατί να βλέπεις το άχυρο στο μάτι του αδελφού σου και να παραλείψεις να δεις την
δοκό που είναι στο ίδιο το δικό σου μάτι; Ή πώς θα έλεγες στον αδελφό σου: άφησέ με να βγάλω
το άχυρο από το μάτι σου και να η δοκός στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Βγάλε πρώτα την δοκό
από το δικό σου μάτι και τότε θα βλέπεις καλά για να βγάλεις το άχυρο από το μάτι του αδελφού
σου».
«Αυτός που είναι καθαρός από αμαρτία, ας ρίξει την πρώτη πέτρα».
Αν και φαίνεται απίστευτο, είναι καλό να ξέρετε ότι πολλά έντιμα πρόσωπα και ήδη θρήσκα,
φέρουν μέσα τους το Εγώ της μαγγανείας.
Είναι φανερό; ότι τέτοιο Εγώ συνηθίζει να ταξιδεύει ανάμεσα στον χρόνο και την απόσταση,
για να προκαλεί κακό στους άλλους.
Οποιοδήποτε αστραπιαίο ενδιαφέρον για την Μαγγανεία σε κάποια προηγούμενη ζωή
μπορούσε να έχει δημιουργήσει τέτοιο Εγώ.
Αυτό σημαίνει ότι στον κόσμο υπάρχουν πολλά πρόσωπα που χωρίς να ξέρουν ασχολούνται
ασυναίσθητα με την μαγγανεία.
Στ’ αλήθεια σας λέω ότι είναι πολλοί οι ακόλουθοι του μονοπατιού που ήδη φέρουν μέσα στον
εαυτό τους το Εγώ της μαγγανείας.
 20
Ολοκληρώνουμε το κεφάλαιο αυτό λέγοντας: Κάθε ανθρώπινο ον, μολονότι είναι στο μονοπάτι
της κόψης του ξυραφιού είναι λίγο ή πολύ μαύρο, εφόσον δεν έχει εξαλείψει το Πληθωρικό Εγώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9
Ο ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ
Με την Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία), έτσι όπως ασκείται στις σχολές του Λευκού
Ταντρισμού, πολλαπλασιάζεται άπειρα η δύναμη της θέλησης μέσω της αποδέσμευσης και της
παντοδύναμης πραγματικότητας των λεπτών νευρικών ρευμάτων.
Ο υπέροχος παροξυσμός της σεξουαλικής ένωσης δεν είναι μόνο μία αντανάκλαση των Tamas,
σύμφωνα με τον Tantra· χρειαζόμαστε να ρωτάμε, να αναζητάμε, να ερευνάμε.
Στον παροξυσμό των απολαύσεων εμείς πρέπει να ανακαλύψουμε απ’ ευθείας την κοσμική και
δημιουργική σύνθεση του Siva (του Αγίου Πνεύματος) και της Shakti (της Θεϊκής συζύγου του
Κουνταλίνης).
Ενώ το διανοητικό ζώο, το κοινό και καθημερινό, είναι μοιραία ηττημένο από την αποτρόπαια
ακολασία και αρπαγμένο από τα παθιασμένα αισθήματα, με μία λέξη, υποφέρει στην απόλαυση για το
φαύλο συμπλήρωμα της ευχαρίστησης, ο Γνωστικός εσωτεριστής σε ολοκληρωμένη έκσταση κατά την
διάρκεια της συνουσίας εισέρχεται νικητής στην περιοχή των Μονάδων, στον λαμπρό κόσμο του
Tattwa Anupadaka.
Ο προηγούμενος βαθμός από αυτόν τον κόσμο του Anupadaka είναι η καταπληκτική αρχή της
δύναμης, που βρίσκεται στην κυριαρχία του διαστήματος, χρόνου και αιτιότητας και κατονομάζεται
Akasha-Tattwa. (το σπιτικό του Atman-Budhi-Manas).
Είναι γραμμένο με χρυσά λόγια στο μεγάλο βιβλίο όλων των λαμπροτήτων ότι ο σεξουαλικός
παροξυσμός είναι Proto-Tattwico.
Αρχίζει το παιχνίδι με τις καταπληκτικές δονήσεις κατά την διάρκεια της Maithuna με τον
Tattwa από χρυσό, Phrithvi, τον μεγαλοπρεπή αιθέρα της αρωματισμένης γης κρατώντας επακριβή
συμφωνία με το δικό μας φυσικό σώμα.
Συνεχίζει η υπέροχη άρπα των δονήσεων κάνοντας να ταράζεται το νερό της συμπαντικής ζωής
(Apas), το Ens Seminis.
Το χνώτο (Vayu) μεταβάλλεται πασιφανώς και στην λεπταίσθητη ατμόσφαιρα του κόσμου
αντηχεί η λύρα του Ορφέα.
Ανάβει η Ιερή Φλόγα (Tejas) στο μυστηριακό κηροπήγιο της σπονδυλικής στήλης.
Τώρα... Ω Θεοί! Ο καβαλιέρος (Manas ο ανώτερος)! και η ντάμα του (Budhi, αγκαλιάζονται
φλογερά στ/ν περιοχή του καθαρού Akasha ριγώντας μέσα στον σεξουαλικό παροξυσμό.
Αλλά είναι αυτονόητο και φανερό ότι ο Akasha είναι μία γέφυρα από εκπληκτικά και θαύματα,
μεταξύ των Tattwas Prithvi (Γη) και Anupadaka (του κόσμου της λαμπρότητας).
Ο σεξουαλικός παροξυσμός διαπερνάει την γέφυρα της ευτυχίας και εισδύει στον κόσμο του
Aziluth στην περιοχή του Anupadaka, στην κατοικία του Shiva και της Shakti. Τότε Αυτός και Αυτή
λάμπουν δοξασμένα μεθώντας από αγάπη.
Γυναίκες ακούστε με: Η Shakti πρέπει να βιώνεται βασιλικά κατά την διάρκεια της συνουσίας
σαν Maya-Shakti (Γυναίκα-Εύα -Θεά)· μόνο έτσι μπορεί να εκτελεστεί με επιτυχία η μετουσίωση της
αγάπης στην ψυχοφυσιολογική πραγματικότητα της δικής σας φύσης.
Ο Αρσενικός Γνωστικός κατά την διάρκεια της Sahaja Maithuna (Σεξουαλικής Μαγείας),
πρέπει να προσωποποιεί τον Shiva (Άγιο Πνεύμα) και να νιώθει πλημμυρισμένος από αυτήν την
θαυμαστή δύναμη του Τρίτου Λόγου.
Η Kalyanamalla αναφέρει κατ’ επανάληψην «ότι το να συμπληρώνεται ο κώδικας του έρωτα,
είναι πολύ πιο δύσκολο από αυτό που ο αμύητος φαντάζεται».
Οι προετοιμαστικές χαρές είναι ήδη πολύπλοκες· τότε πρέπει να χρησιμοποιήσετε την τέχνη
ακριβώς όπως τα παραγγέλματα, για να ζωντανεύει το πάθος της γυναίκας με τον ίδιο τρόπο, όπως
 21
ζωντανεύει μια φλόγα, έτσι που το Yoni (Γιόνι) της να γίνει πιο τρυφερό, ελαστικό και κατάλληλο για
την ερωτική πράξη.
Το Anangaranga δίνει μεγάλη σπουδαιότητα στο ότι, και τα δύο μέλη του ζευγαριού, δεν πρέπει
να αφήσουν να εισέλθει στην καθημερινή τους ζωή καμιά χλιαρότητα, πλήξη ή κορεσμός στις δικές
τους σχέσεις, πραγματοποιώντας την ολοκλήρωση του έρωτα με ευλάβεια και ολοκληρωτική
προσφορά. Η μορφή της σεξουαλικής πράξης, δηλαδή η στάση του σώματος, ονομάζεται Asana.
Για τους αναγνώστες κάποιας ηλικίας, μεταγράφουμε στο κεφάλαιο αυτό την ονομαζόμενη
στάση Tiryak.
«Η στάση Tiryak έχει τρεις παραλλαγές, κατά τις οποίες η γυναίκα κείται πάντα στο πλευρό».
α) Ο άνδρας τοποθετεί τον εαυτό του κατά μήκος κοντά στην γυναίκα, παίρνει ένα από τα
πόδια της και το τοποθετεί πάνω στην μέση του. Μόνο με μια γυναίκα εντελώς αναπτυγμένη μπορεί να
συμπληρώσει τέλεια αυτή την στάση, που δεν πρέπει να γίνεται με μια νεαρή.
β) Άνδρας και γυναίκα κείτονται ξαπλωμένοι στο πλευρό, αυτή δεν πρέπει να κινηθεί καθόλου.
γ) Κείμενος στο πλευρό μπαίνει ανάμεσα στους γοφούς της γυναίκας με τρόπο που ο ένας
μηρός να βρίσκεται κάτω από αυτόν, ενώ ο άλλος αναπαύεται πάνω στην μέση του.
Είναι πρόσφορο να επικαλείται τον Kamadeva κατά την διάρκεια της Sahaja Maithuna στο
«Σιδηρουργείο των Κυκλώπων».
Kamadeva, ο Ινδός Θεός της αγάπης. Κατά γράμμα το όνομά του θέλει να πει Θεός της
επιθυμίας και τον θεωρούν γιο του ουρανού και της ψευδαίσθησης.
Rati, η στοργή, είναι η σύζυγός του, και Vasanta (η εποχή της ανθοφορίας) η συντρόφισσά του,
η οποία κουβαλάει σταθερά, το φορτίο της από λουλούδια στις άκρες των βελών της.
Ο Kamadeva είχε μία ορατή μορφή, αλλά αφού ενόχλησε τον Κύριο της Δημιουργίας, τον Hara
με τις εξασκήσεις του, αυτός τον μετέβαλε σε στάχτη με ένα βλέμμα· οι Θεοί τον ανέστησαν,
στάζοντας νέκταρ στις στάχτες και από τότε ονομάζεται ο «ασώματος».
Τον παριστάνουν καβάλα επάνω σε έναν παπαγάλο και το τόξο του είναι από ζαχαροκάλαμο
και η χορδή του τόξου του είναι φτιαγμένη από μέλισσες.
Το γήινο ζευγάρι Αδάμ-Εύα, μέσω της Sahaja Maithuna (Σεξουαλικής μαγείας), βρίσκει το
ομόλογό του, ακόμα πιο ανθρώπινα και πιο αγνό, στο ύψιστο Θεϊκό ζευγάρι Shiva-Shakti.
Ο Όμηρος έχει βεβαιώσει μια περιγραφή τόσο λεπταίσθητη και μαγική του ερωτικού
εναγκαλισμού του Θεϊκού ζευγαριού:
«Κάτω από αυτούς η καρποφόρα γη παρήγαγε ανθισμένα πράσινο, λωτούς, ζουμερά τριφύλλια
και υάκινθους και ζαφορά που σφιγμένα, διογκωμένα και τρυφερά υψωνόντουσαν από το έδαφος, και
αυτοί κείτονταν εκεί και ψηλά συρόντουσαν τα σύννεφα, σπινθηρίζοντας και χρυσίζοντας, και η
σπινθηρoβόλος δροσοσταλιά έπεφτε στην γη».
Μεθυσμένοι από το κρασί του έρωτα, περιβεβλημένοι πανέμορφα το χιτώνα της υπερβατικής
πνευματικότητας και στεφανωμένοι με τα λουλούδια της ευτυχίας, πρέπει να επωφεληθούμε της
τρομερής δόνησης του Tattwa Anupadaka κατά την διάρκεια του σεξουαλικού παροξυσμού για να
ικετεύουμε το πυρογενές φίδι των δικών μας μαγικών δυνάμεων να εξαλείψει από την εσωτερική δική
μας φύση το ψυχολογικό ελάττωμα, που έχουμε ήδη καταλάβει σε βάθος σε όλες τις περιοχές του
υποσυνείδητου.
Έτσι είναι πως εμείς πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή. από λεπτό σε λεπτό· μόνο με τον
θάνατο επέρχεται το καινούργιο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
ΖΟΦΕΡΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ
Ο σοφός Waldemar λέει στο κείμενο: ένας σύγχρονος του Brognoli, ο ιερέας Colleti μας
αφηγείται για μια γυναίκα της ενορίας του που πήγε σε αυτόν με τον άνδρα της.
 22
«Αυτή ήταν ευσεβής και ενάρετη, αλλά εδώ και δέκα χρόνια ήταν στόχος ενός πνεύματος, που
μέρα και νύχτα της πρότεινε την ατιμία και όταν δεν κοιμότανε εξακολουθούσε να είναι μαζί της σαν
ένας βραχνάς, γι’ αυτό δεν ήτανε καθόλου όνειρο αυτό που υπέφερε.
Αλλά δεν κατόρθωσε να αποκτήσει την συγκατάθεσή της, αυτή παρέμεινε ακλόνητη. Έτσι ο
εξορκιστής δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να προφέρει το «praeceptum Leviticum» εναντίον του Δαιμόνιου
και από τότε είδε τον εαυτό της ελεύθερο από αυτό.
Σε αυτήν την περίπτωση -είπε ο Waldemar- βλέπουμε ότι όταν η συνείδηση ενός κατεχόμενου, ως
ένα σημείο έχει φανταστεί την υπεκφυγή του βιασμού, από το Δαιμόνιο, ή σχεδόν σαν μια κατοχή
εναντίον της θέλησής του, μπορεί να ξεπεραστεί η κατάσταση με μια διαδικασία εκδίωξης του ασελγούς
πνεύματος από τις ηθικές δυνάμεις που δεν είναι ακόμα τυραννημένες.
Αλλά αν ο βραχνάς (το Εγώ λαγνείας), η ασελγής εικόνα δημιουργημένη από την ίδια την
φαντασία επιβεβαιώνεται χωρίς αντίδραση έως το τέλος, το ίδιο το άτομο μετατρεμμένο σε βραχνά
εκτελεί διχασμένο σε δύο όντα μία Αυτο-συνουσία. Σ· αυτήν την περίπτωση, γενικά η κατοχή καταλήγει
σε μια ολοκληρωτική παραφροσύνη».
Έτσι προσπάθησε μάταια ο Brognoli, την άνοιξη του 1643 να απελευθερώσει από ένα βραχνά
μια κοπέλα 20 χρονών.
«Πήγα -είπε- με τον εξομολογητή της, στο σπίτι της. Μόλις μπήκαμε το Δαιμόνιο, που ήταν
απασχολημένο στην δουλειά του, ξεγλίστρησε. Mίλησα τότε με την κοπέλα και αυτή μου διηγήθηκε με
κόμματα και τελείες αυτό που έκανε το δαιμόνιο με το πρόσωπό της.
Από την διήγησή της δεν άργησα να καταλάβω ότι, παρ’ όλο που αυτή το αρνήθηκε, είχε κάνει εν
τούτοις μια έμμεση συμφωνία με το Δαιμόνιο, γιατί, όταν αντιλήφθηκε το πλησίασμά του από την
διεύρυνση και το ζωντανό γαργάλημα των επηρεασμένων μελών της, δεν γύρεψε καταφύγιο στην
προσευχή, ούτε επικαλέσθηκε τον Θεό και την Αγία Παρθένο να την βοηθήσουν, ούτε τον φύλακα Άγγελο,
αλλά έφυγε τρέχοντας προς το δωμάτιό της και πλάγιασε στο κρεβάτι της, για να εκτελεί ο κακός την
δουλειά του με περισσότερη άνεση και ευχαρίστηση.
Όταν τελικά προσπάθησα να ξυπνήσω σ’ αυτήν μια σταθερή πίστη στον Θεό, για να
απελευθερωθεί, στάθηκε αδιάφορη και χωρίς ανταπόκριση και αντίθετα εγώ πρόσεξα μια αντίσταση, σαν
να μην ήθελε να ελευθερωθεί.
Την άφησα έτσι, όχι χωρίς να δώσω πριν κάποια συνταγή στους γονείς για πειθαρχία και,
καταστολή του σώματος της κόρης μέσω νηστείας και εξαγνισμού.
Όμως δεν ήταν μόνο οι γυναίκες που δέχθηκαν τέτοιες επισκέψεις, λέει ο σοφός Waldemar. Τον
Brognoli τον οδήγησαν στην Βergamo σε ένα νεαρό έμπορο 22 χρονών, που είχε αδυνατίσει μέχρι που
έμεινε πραγματικός σκελετός εξ αιτίας ενός στοιχειού που τον βασάνιζε.
«Είχαν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που έπεσε στο κρεβάτι του και του είχε παρουσιαστεί το
Δαιμόνιο με την μορφή μιας κοπέλας εξαιρετικά όμορφης που αυτός αγαπούσε.
Όταν φώναξε βλέποντας εκείνη την μορφή, αυτή τον κάλεσε να σωπάσει επιβεβαιώνοντας πως
ήταν στην πραγματικότητα η ίδια η κοπέλα και λόγω του ότι η μητέρα της την έδερνε, είχε δραπετεύσει
από το σπίτι, καταφεύγοντας στου αγαπημένου της.
Αυτός ήξερε ότι εκείνη δεν ήταν η Τερέζα του αλλά κάποιο στοιχειό, όμως μετά από λίγες
κουβέντες και αγκαλιές την πήρε μαζί του στο κρεβάτι.
Μετά η μορφή αυτή του είπε ότι ειλικρινά δεν ήταν η κοπέλα, αλλά ένα Δαιμόνιο που τον ήθελε –
ένα από τα δικά του διαβολικά Εγώ.
Αυτό κράτησε πολλούς μήνες, ώσπου ο Θεός τον ελευθέρωσε μέσω του Brognoli και αυτός έκανε
μετάνοιες για τις αμαρτίες του».
Από αυτήν την ασυνήθιστη διήγηση, προκύπτει εντελώς φανερά και ευδιάκριτα η Αυτο-
συνουσία με ένα Εγώ-Διάβολο που είχε πάρει την μορφή της αγαπημένης γυναίκας.
Είναι αναμφισβήτητο ότι εκείνο το παλικάρι με την φλογερή φαντασία και την φρικτή λαγνεία,
είχε χρησιμοποιήσει υποσυνείδητα την ιδεοπλαστική ικανότητα για να δώσει μια απατηλή μορφή στην
αγαπημένη του.
 23
Έτσι ήρθε σε ύπαρξη ένα υποστοιχείο Εγώ, ένα παθιασμένο δαιμόνιο με μακριά μαλλιά και
κοντές ιδέες.
Είναι φανερό ότι μέσα σ’ αυτόν τον θηλυκό Διάβολο έμενε μποτιλιαρισμένο ένα μεγάλο
ποσοστό της συνείδησής του.
Ο Παράκελσoς πάνω σε αυτό το θέμα λέει στο δικό του έργο «De orιgιne morborum
invisibilium Lit ΙΙΙ».
«Στοιχεία και υπoστoιχεία έχουν δημιουργηθεί από το σπέρμα εκείνων που πραγματοποιούν την
φαντασιώδη παρά φύση πράξη του αυνανισμού (σε σκέψεις ή επιθυμίες»).
Και αφού προέρχεται μόνο από την φαντασία, δεν είναι αυθεντικό σπέρμα (υλικό) αλλά ένα
σαπισμένο αλάτι.
Μόνο ο σπόρος που προέρχεται από ένα όργανο ενδεδειγμένο από την φύση για την ανάπτυξη,
μπορεί να βλασταίνει σε σώμα.
Όταν το σπέρμα δεν προέρχεται από την κατάλληλη ύλη (θρεπτικό υπόστρωμα), δε θα παραχθεί
τίποτα το καλό, αλλά θα γεννηθεί κάτι άχρηστο.
Γι’ αυτό, τα στοιχεία και τα υποστοιχεία που προέρχονται από σάπιο σπόρο, είναι επιβλαβή και
άχρηστα, σύμφωνα με τον φυσικό νόμο των πραγμάτων.
Αυτά τα σπέρματα, δημιουργημένα στην φαντασία, έχουν γεννηθεί από Amore Heress, που
σημαίνει ένα είδος αγάπης στο οποίο ένας άνδρας φαντάζεται μια γυναίκα ή αντίθετα, για να
πραγματοποιηθεί η συνουσία με την εικόνα την δημιουργημένη στην σφαίρα της διάθεσής τους.
Από αυτήν την πράξη επέρχεται η έκχυση ενός αιθερικού και άχρηστου υγρού, ανίκανου να
δημιουργήσει ένα πλάσμα, αλλά σε θέση να φέρει νύμφες στην ύπαρξη.
Μια τέτοια φαντασία είναι η μητέρα μιας πληθωρικής αναισχυντίας η οποία, αν εξακολουθήσει,
μπορεί να καταστήσει ανίκανο έναν άνδρα και στείρα μία γυναίκα, γιατί στην συνεχή άσκηση μιας
τέτοιας αρρωστημένης φαντασίας, χάνεται πολλή από την αληθινή δημιουργική ενέργεια.
Τα Εγώ-Νύμφες της ασέλγειας είναι αληθινές αυτόνομες σκεπτόμενες οντότητες, μέσα στις οποίες
μένει μποτιλιαρισμένο ένα μεγάλο ποσοστό της συνείδησης».
Οι νύμφες για τις οποίες μιλάει ο Παράκελσος δεν είναι άλλο πράγμα παρά εκείνες οι
καλλιεργημένες μορφές την σκέψης, που οφείλουν την δύναμή τους και την ύπαρξή τους μόνο στην
διεστραμμένη φαντασία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11
Η ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
Αντηχούσαν τα τύμπανα και ξεπηδούσαν κραυγές από το πλήθος. Αλλά ο τετράρχης δέσποζε
σε όλη την φασαρία με την φωνή του.
«Έι, έι. Δική σου θα είναι η Καπερναούμ! Και ο κάμπος της Τιβεριάδας! Το μισό του βασιλείου
μου!»
Τότε αυτή έριξε τον εαυτό της στο πάτωμα και ξαφνικά ταλαντεύθηκαν οι φτέρνες της στον
αέρα και προχώρησε μερικά μέτρα πάνω στα χέρια της σαν ένας μεγάλος σκαραβαίος.
Ύστερα, αναπήδησε πάνω στα πόδια της και τότε κοίταξε ευθέως τον Ηρώδη. Είχε τα χείλη της
βαμμένα καρμίνια και μαύρα τα φρύδια και στα μάτια της ανέλαμψε μία επικίνδυνη σπίθα και
ανάβλυζαν από το μέτωπό της σταγόνες που λαμπύριζαν.
Κατάματα κοιτάχτηκαν ο Ηρώδης και η Σαλώμη, ώσπου από την γαλαρία έκρουσε τα δάχτυλά
της η Ηρωδιάδα.
Χαμογέλασε τότε η Σαλώμη, δείχνοντας τα άσπρα και γερά δόντια της, και ψιθύρισε σαν ένα
σεμνό και ντροπαλό κορίτσι.
«Θέλω... σε ένα δίσκο το κεφάλι -είχε ξεχάσει το όνομα αλλά χαμογελώντας πάλι είπε καθαρά-
το κεφάλι του Ιωάννη!».
 24
Ήταν ίσως λίγο θυμωμένη με τον λατρευτό και προκάλεσε τον αποκεφαλισμό, αλλά όταν
αντίκρισε το αγαπημένο κεφάλι πάνω στο δίσκο, έκλαψε και τρελάθηκε και πέθανε από ερωτικό
παραλήρημα.
Αποτρόπαιος εσώτερος πόλεμος στην ψυχή της Σαλώμης. το Εγώ του φθόνου που έσερνε στην
βδελυρή παρακμή του τα άλλα Εγώ. Αηδιαστική νίκη του Ανθρωποκτόνου Διάβολου... Τρομακτικό...
Φοβερό...
Ο Ηρώδης φοβήθηκε το πλήθος γιατί θεωρούσε τον Ιωάννη σαν έναν προφήτη. Στο ενδέκατο
κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ματθαίου αναφέρεται ο Ιωάννης ο βαπτιστής σαν ένας αληθινός
«Χίνα», ένας ουράνιος άνθρωπος, ένας ημίθεος, ύψιστος των προφητών, γιατί ο ίδιος ο Ιησούς λέει γι’
αυτόν:
«Αλήθεια σας λέω, ότι αυτός είναι πολύ περισσότερο από έναν προφήτη, γιατί είναι γι’ αυτόν που
έχει γραφτεί: Εδώ είναι που θα σου στείλω τον δικό μου άγγελο εμπρός στην όψη σου, για να.
πηγαίνει μπροστά σου να σου προετοιμάσει και να σου καθαρίσει το δρόμο.
Μεταξύ των ανδρών των γεννημένων από γυναίκα, δεν αναδείχθηκε άλλος μεγαλύτερος από
αυτόν, αν και αυτός είναι μικρότερος από εκείνον που είναι μικρότερος στο βασίλειο των ουρανών, και
αν τότε θέλετε να τον δεχθείτε, να ξέρετε ότι αυτός είναι εκείνος ο Ηλίας που μας είπαν ότι θα ερχόταν...
Αυτός που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούσει».
Αυτά τα λόγια του μεγάλου KABIR Ιησού συνενώνουν τις δύο μεγάλες Εβραϊκές
προσωπικότητες μόνο σε μία.
Ο Ιωάννης, ο Βαπτιστής που αποκεφαλίστηκε από την λάγνα Σαλώμη, ήταν στα αλήθεια η
ζωντανότατη μετενσάρκωση του Ηλία, του Προφήτη του Υψίστου.
Σ’ εκείνη την εποχή οι Ναζαρηνοί ήταν γνωστοί σαν Βαπτιστές, Σαββαίοι και Χριστιανοί του
Αγίου Ιωάννη· το λάθος εκείνου του κόσμου συνίστατο στην παράλογη πίστη ότι ο Καβίρ Ιησούς δεν
ήταν γιος του θεού, αλλά απλούστατα ένας προφήτης που ήθελε να ακολουθεί τον Ιωάννη.
Ο Ωριγένης (Τόμος 11, σελ. 150) παρατηρεί ότι: «Υπάρχουν κάποιοι που λένε για τον Ιωάννη
τον Βαπτιστή ότι αυτός ήταν ο χρισμένος (Χριστός).
Όταν οι αντιλήψεις των Γνωστικών που έβλεπαν στον Ιησού τον Λόγο και τον Χρισμένο
άρχισαν να κερδίζουν έδαφος, οι πρώτοι Χριστιανοί χωρίστηκαν από τους Ναζαρηνούς, οι οποίοι
κατηγορούσαν άδικα τον Ιεροφάντη Ιησού «ότι διέστρεψε τα δόγματα του Ιωάννη και ότι, άλλαξε με
άλλον την Βάπτιση στον Ιορδάνη (Codex Nazarenus, σελ. 109)».
Η Σαλώμη γυμνή, μεθυσμένη από κρασί και πάθος, με το αθώο κεφάλι του Ιωάννη του
Βαπτιστή ανάμεσα στα ερωτικά μπράτσα της, χορεύοντας μπροστά στον Βασιλιά Ηρώδη έκανε να
τρέμει η γη της Τιβεριάδας, της Ιερουσαλήμ, της Γαλιλαίας και της Καπερναούμ...
Αλλά εμείς δεν πρέπει να σκανδαλιζόμαστε τόσο. Η Σαλώμη υπάρχει καλά κρυμμένη στο
εσωτερικό βάθος πολλών γυναικών... εσύ το ξέρεις... και κανένας αρσενικός να μην θεωρείται τέλειος,
γιατί σε κάθε έναν κρύβεται ένας Ηρώδης.
Το να σκοτώνεις είναι προφανώς η πράξη η πιο καταστροφική και η περισσότερο διεφθαρμένη
που είναι γνωστή στον πλανήτη Γη.
Είναι γραμμένο στο βιβλίο όλων των μυστηρίων ότι δεν σκοτώνεις μόνο με μαχαίρι, όπλα που
εκπυρσοκροτούν, απαγχονισμό και δηλητήριο· είναι πολλοί που σκοτώνουν με μια περιφρονητική
ματιά, με ένα ειρωνικό χαμόγελο ή με ένα γέλιο· με ένα γράμμα ή μια αχαριστία και την συκοφαντία.
Στα αλήθεια σας λέω ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από παιδοκτόνους, μητροκτόνους,
πατροκτόνους, αδελφοκτόνους κλπ.
Είναι απαραίτητο να αγαπάς πολύ και να συνουσιάζεσαι σοφά με την λατρεμένη, αν στ’
αλήθεια θέλεις να διαλύσεις σε κοσμική σκόνη τον Ανθρωποκτόνο Διάβολο, με το παντοδύναμο δόρυ
του Έρωτα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΜΟΙΡΑΙΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ
 25
Παρουσιάζουμε τώρα ένα τρομερό γεγονός, που σε εμφατική μορφή έρχεται να μας αποδείξει
τι είναι το αριστερό και ζοφερό Εγώ της ζήλειας μέσα στην συζυγική εναλλαγή άνδρα και γυναίκας.
Το αποτρόπαιο γεγονός έγινε το έτος 1180 στην Προβηγκία, διασκορπίζοντας το νέο σε όλα τα
μέρη, μέχρις ότου, το 1250, καταχωρήθηκε στην λογοτεχνία, περίπου σαν μία μορφή έπους.
«Συνέβη ότι ο Guillermo de Cabstaing, γιος ενός φτωχού ιππότη του κάστρου Cabstaing, έφθασε
στην αυλή του κυρίου Raimundo de Rοselon και αφού παρουσιάστηκε, ρώτησε αν θα μπορούσε να γίνει
δεκτός σαν υπηρέτης. Ο Βαρόνος τον βρήκε κομψότατο και του έδωσε τα συγχαρητήρια για να μείνει
στην Αυλή του.
Έμεινε τότε ο Guillermo και ήξερε να συμπεριφέρεται με έναν τρόπο τόσο αβρό, που υψηλοί και
ταπεινοί τον αγαπούσανε· και ήξερε επίσης να διακρίνεται τόσο, που ο Βαρόνος Raimundo τον προόριζε
για την υπηρεσία της δέσποινας Μαργαρίτας, της συζύγου του, σαν ακόλουθο.
Προσπάθησε τώρα ο Guillermo να είναι ακόμα πιο αξιοπρεπής σε λόγια και έργα, και αφού είναι
πράγμα που ανήκει στην αγάπη, η δέσποινα Μαργαρίτα βρέθηκε γαντζωμένη απ’ αυτόν, με τις αισθήσεις
φλεγόμενες.
Τόσο την ευχαριστούσε η φιλοπονία του ακόλουθου στην υπηρεσία, το λέγειν και η σταθερότητά
του, που μία μέρα δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί να τον ρωτήσει: Πες μου Guillermo, θα αγαπούσες μια
γυναίκα που θα σου έδειχνε δείγματα ότι σ’ αγαπάει; Σ’ αυτό ο Guillermo απάντησε ειλικρινά: Βεβαίως
και θα το έκανα, κυρία, πάντα αν αυτά τα δείγματα θα ήταν αληθινά.
-Μα τον Άγιο Ιωάννη -αναφώνησε η δέσποινα- έχεις αποκριθεί σαν ένας ολοκληρωμένος
ιππότης! Αλλά τώρα επιθυμώ να σε δοκιμάσω αν θα μπορούσες να ξέρεις και να αναγνωρίσεις το αν τα
δείγματα θα είναι αληθινά και το αν θα είναι φαινομενικά.
Σ’ αυτά τα λόγια ανταπάντησε ο Guillermo: Ας είναι τότε, όπως σας ευχαριστεί, κυρία μου.
Έγινε σκεφτικός και στην στιγμή η Αγάπη άρχισε το κονταροχτύπημα μαζί του· και οι σκέψεις που
η Αγάπη του έστελνε εισχωρούσαν στην καρδιά του και από τότε μετατράπηκε σε ιππότη της και άρχισε
να συνθέτει ωραίους στίχους και θαυμάσια τραγούδια και ποιήματα· όλα αυτά ευχαρίστησαν σε υπέρτατο
βαθμό αυτή για την οποία τα απήγγειλε και τα τραγουδούσε.
Αλλά ο έρωτας, που στους υπηρέτες του απονέμει παράσημο, όταν τον ευχαριστούν, ήθελε να
παραχωρήσει το δικό του στον Guillermo. Και στην στιγμή άρχισε η δέσποινα να αναστενάζει και να
δυσφορεί τόσο με την αρρώστια της, που ούτε μέρα, ούτε νύχτα κατόρθωνε την ανάπαυση, αφού έβλεπε
στον Guillermo το άθροισμα όλων των χαρισμάτων του θάρρους και των ηρωικών κατορθωμάτων.
Έτσι συνέβη που μία μέρα η δέσποινα Μαργαρίτα υπέβαλλε ερώτηση στον Guillermo λέγοντας:
Ξέρεις Guillermo, αυτό που σε τούτη την στιγμή είναι αλήθεια και αυτό που δεν είναι από την εμφάνισή
μου; Και ο Guillermo απάντησε: Κυρία, τόσο σίγουρα, σαν να με βοηθάει ο Θεός, που από την στιγμή
που έγινα δικός σας υπηρέτης καμιά άλλη σκέψη δε μπορούσα να στεγάσω μέσα μου πέρα από αυτήν ότι
εσείς είσαστε μεταξύ όλων των ζωντανών υπάρξεων η καλύτερη και η πιο αληθινή σε λόγια και
παρουσιαστικό. Έτσι το πιστεύω και όλη την ζωή μου θα το πιστεύω! Η δέσποινα απάντησε: Guillermo,
είθε ο Θεός να με βοηθήσει επίσης, σου λέω ότι δε θα είσαι απατημένος από μένα και οι σκέψεις σου δε
θα χαθούν μάταια.
Και ανοίγοντας τα μπράτσα τον φίλησε απαλά και αφού κάθισαν και οι δύο στην κάμαρα,
άρχισαν να φροντίζουν την αγάπη τους.
Αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός χωρίς οι κακεντρεχείς γλώσσες σε εκείνες που η οργή του Θεού θα
έπρεπε να φθάσει, άρχισαν να λύνονται μιλώντας για την αγάπη τους και να φλυαρούν πάνω στα
τραγούδια που συνέθετε ο Guillermo, κουτσομπολεύοντας ότι είχε στραμμένα τα μάτια του στην δέσποινα
Μαργαρίτα και μίλησαν για τόσα και τόσα, που το πράγμα έφθασε στα αυτιά του κυρίου.
Ο Βαρόνος Raimundo στενοχωρήθηκε πάρα πολύ, γιατί έπρεπε να χάσει τον σύντροφο για
ιππασία και ακόμα περισσότερο λόγω της προσβολής της συζύγου του.
Και κάποια μέρα, που ο Guillermo είχε πάει μόνος του με έναν υπηρέτη για κυνήγι γερακιού, ο
Raimundo πήρε κρυφά όπλα και ίππευσε μέχρι να συναντήσει το παλικάρι.
 26
Να είσαστε καλοδεχούμενος, κύριε -τον χαιρέτησε ο Guillermo , πηγαίνοντας να τον υποδεχθεί
μόλις τον ειδοποίησε- Γιατί είσαστε τόσο μόνος;.
Μετά από μερικούς δισταγμούς, ο Raimundo άρχισε: Πες μου, μα τον Θεό και την Αγία Πίστη!
Έχεις μία ερωμένη στην οποία τραγουδάς και σε αλυσοδένει η αγάπη;.
-Κύριε -αποκρίθηκε ο Guillermo- πώς θα μπορούσα με άλλον τρόπο να τραγουδάω, αν δε με
προέτρεπε η αγάπη; Η αλήθεια είναι, κύριε ότι ο έρωτας με έχει φυλακίσει ολόκληρο στην θηλιά του.
-Θάθελα να ξέρω, αν σε ευχαριστεί, ποια είναι η αναφερόμενη κυρία.
-Α, κύριε, δέστε στο όνομα του Θεού αυτό που απαιτείτε από μένα! Αλλά ξέρετε κάλλιστα ότι ποτέ
δεν πρέπει να ονομάζεται μία κυρία.
Αλλά ο Raimundo συνέχισε επιμένοντας (γιατί το Εγώ της ζήλειας τον κατάπιε ζωντανό), έως
που ο Guillermo είπε: Κύριε, πρέπει να ξέρετε ότι αγαπώ την αδελφή της δέσποινας Μαργαρίτας, της
συζύγου σας και ελπίζω να έχω ανταπόκριση από αυτήν (απάντησε το εγώ της απάτης). Και τώρα που
ξέρετε, σας ικετεύω την υποστήριξή σας, ή τουλάχιστον το να μη με βλάψετε.
-Εδώ έχεις το χέρι μου και τον λόγο μου -είπε ο Raimundo- με υπόσχεση και όρκο, ότι θα κάνω
χρήση όσων είναι μέσα στην δύναμη μου, για να σου δώσω βοήθεια.
-Ας πηγαίνουμε τότε στο Κάστρο της, που είναι εδώ κοντά, πρότεινε ο Guillermo.
Έτσι τόκαναν, ήταν καλοδεχούμενοι από τον κύριο Roberto de Tarascon, σύζυγο της δέσποινας
Ines που τους οδήγησε στο δωμάτιό της και κάθισαν οι δύο πάνω στο κρεβάτι.
-Πέστε μου, κουνιάδα μου, στην αφοσίωση που μου χρωστάτε -είπε ο Raimundo- αγαπάτε
κανέναν;
-Ναι, κύριε -απάντησε αυτή (με το Εγώ της ψευτιάς).
-Ποιον;
-Ω, δεν μπορώ να το πω! -απάντησε αυτή- Τι πράγμα μου λέτε;
Αλλά αυτός την πίεσε τόσο, που αυτή δεν είχε άλλη διέξοδο παρά να εξομολογηθεί την αγάπη της
για τον Guillermo. Έτσι το παραδέχθηκε αυτή, αφού τον έβρισκε τόσο λυπημένο και τόσο σκεφτικό αν κι
ήξερε καλά ότι αγαπούσε την αδελφή της και η απάντησή της προξένησε μεγάλη χαρά στον Raimundo.
Η Ines τα ανάφερε όλα στον σύζυγό της και αυτός ενέκρινε ότι είχε πράξει σωστά και της έδωσε
όλη την ελευθερία για να λέει και να πράττει αυτόβουλα, για να σώσει τον Guillermo (επονείδιστος
μοιχός).
Η Ines μετατραπείσα σε συνένοχο του εγκλήματος, δεν σταμάτησε την δράση της γιατί οδηγώντας
μόνο προς το δωμάτιό της το παλικάρι, τούκανε συντροφιά τόσο χρόνο, που ο Raimundo εκ των
πραγμάτων έπρεπε να υποθέσει ότι αυτοί είχαν μείνει απολαμβάνοντας το μέλι της αγάπης.
Αυτό τον ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό και άρχισε να σκέφτεται ότι, όσα είχαν διαδοθεί γι’
αυτόν, δεν ήταν αλήθεια, αλλά κούφια κουτσομπολιά. Βγήκαν η Ines και ο Guillermo από την
κρεβατοκάμαρα, ετοιμάστηκε το δείπνο και πέρασε με μεγάλη ευδιαθεσία (έτσι είναι οι φάρσες που κάνει
το Πληθωρικό Εγώ).
Μετά το δείπνο, η Ines πρόσταξε να ετοιμαστεί το δωμάτιο των δύο φιλοξενούμενων, πολύ κοντά
στην πόρτα του δικού της, και ο Guillermo και αυτή έπαιξαν καλά τον ρόλο τους, που ο Raimundo
σκέφτηκε ότι το παλικάρι κοιμόταν με την δέσποινα.
Την άλλη μέρα και μετά τον αποχαιρετισμό, ο Raimundo αποχωρίστηκε όσο πιο σύντομα
μπορούσε από τον Guil1ermo, πήγε στην σύζυγό του και της διηγήθηκε το γεγονός. Ακούγοντας αυτά τα
νέα η δέσποινα Μαργαρίτα πέρασε όλη την νύχτα βυθισμένη στην πιο βαθιά κατάθλιψη και το επόμενο
πρωί καλώντας τον Guillermo, τον δέχτηκε με κακό τρόπο, ενώ τον μεταχειρίστηκε σαν ψεύτικο φίλο και
προδότη.
Ο Guillermo ζήτησε έλεος, σαν άνδρας που δεν είχε υποπέσει σε κανένα αμάρτημα από αυτά που
αυτή του φόρτωσε και της διηγήθηκε κατά γράμμα ότι είχε συμβεί. Η κυρία φώναξε την αδελφή της και
από αυτήν έμαθε ότι ο Guillermo έλεγε την αλήθεια. Μετά απ’ αυτό διέταξε το παλικάρι να της συνθέσει
ένα τραγούδι, με το οποίο θα της έδειχνε ότι δεν αγαπάει καμιά άλλη εκτός από αυτήν. Και αυτός
συνέθεσε μία καντάδα που έλεγε: Τα όμορφα γεγονότα που συνεχώς εμπνέει ο έρωτας.
 27
Όταν άκουσε ο de Rosellon την καντάδα που ο Guillermo είχε συνθέσει για την γυναίκα του, τον
έκανε να έλθει για να συνομιλήσει μαζί του και σε αρκετή απόσταση από το κάστρο τον καρατόμησε,
κρατώντας το κομμένο κεφάλι σε ένα κυνηγετικό σακίδιο και μετά του απόσχισε την καρδιά.
Γύρισε στο κάστρο κα, έβαλε να ψήσουν την καρδιά και να την σερβίρουν στην γυναίκα του στο
τραπέζι. Αυτή την έφαγε, χωρίς να ξέρει τι ήταν αυτό που δοκίμασε.
Όταν τελείωσε το φαγητό, σηκώθηκε ο Raimundo και δήλωσε στην γυναίκα του ότι αυτό που είχε
γευματίσει ήταν η καρδιά του Guίllermo και της έδειξε κατ’ ευθείαν το αποκρουστικό κεφάλι.
Την ρώτησε επιπλέον, αν η καρδιά είχε ωραία γεύση. Σε αυτό η δέσποινα Μαργαρίτα απάντησε
ότι ήταν στ’ αλήθεια τόσο νόστιμο, που καμιά άλλη μπουκιά δε θα έσβηνε την γεύση που της είχε αφήσει
η καρδιά του Guillermo. Οργισμένος ο Raimundo (απελπισμένος από το Εγώ της ζήλειας) όρμησε
εναντίον της (της διεστραμμένης μοιχού) με το γυμνό του εγχειρίδιο. Η Μαργαρίτα το έσκασε,
εκσφενδονίστηκε από ένα μπαλκόνι και κατακομμάτιασε το κεφάλι της στο πέσιμο».
Αυτό ήταν το καταστροφικό τέλος ενός μοιραίου τριγώνου, που τα Εγώ της ζήλειας, της
μοιχείας, του εμπαιγμού, της φάρσας κλπ. οδήγησαν τους παίχτες του προς έναν δρόμο χωρίς έξοδο.
Για τ’ όνομα του Θεού και της Παρθένας Μαρίας! Ξέρουν καλά οι Θεοί και ο άνθρωποι ότι ο
ισχυρός κύριος Raimundo de Rosellon μετατράπηκε σε φονιά εξ αιτίας του δαιμόνιου της ζήλειας.
Καλύτερα θα ήταν αν είχε δώσει στην γυναίκα του το χαρτί του διαζυγίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13
Η ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ PANCATATTWA
Μέσα στο συνεχές τρίξιμο του κοσμικού Fohat, πανταχού παρόντος, πανταχού διαπερνώντος
και πάντοτε ευσπλαχνικού, αναβλύζουν ήδη, όπως είναι φυσικό, φρικτοί σαρκικοί πειρασμοί,
απερίγραπτοι και άρρητοι του είδους του μεγάλου Γνωστικού Πατριάρχη Αγίου Αυγουστίνου, που είχε
στον σταυρό οράματα μίας γοητευτικής γυμνής γυναίκας.
Είναι γραμμένο μέσα στο βιβλίο των λαμπροτήτων με ψηφία από φλογερή φωτιά: «Η
πραγματική γνώση και η σοφή αναγνώριση με όλες τις άπειρες δυνατότητες του σεξ δεν
σημαίνουν για τους σοφούς μια πτώση στον κόσμο των ενστίκτων και των ψευδαισθήσεων, αλλά
ότι ακριβώς τέτοια εξοικείωση και βαθιά γνωριμία θα μας οδηγεί στην Εσώτερη Αυτο-
Πραγμάτωση».
Ο δόκιμος, ο οποίος γυρεύει ευφυώς, στην σεξουαλικότητα, την καταπληκτική δύναμη της
αιώνιας και δημιουργικής αρχής και περνάει από την κυριαρχία της παθητικότητας στην κυριαρχία της
δράσης, με μία πράξη καλά κατανοημένη, που κυριαρχεί τις σεξουαλικές ενέργειες... αυτός ο γνώστης
είναι φανερό ότι βρίσκεται στην κατάσταση του να ξυπνήσει την συνείδηση μέσω του θανάτου του
ζωώδους Εγώ.
Στο πεδίο της πρακτικής ζωής μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ως τον κορεσμό ότι εκείνοι που
αποχωρίζονται από το σεξουαλικό θέμα για να ζήσουν την υπέρτατη ζωή της καρδιάς, χαρακτηρίζοντας
σαν ταμπού όλα αυτά που θα μπορούσαν να έχουν ερωτική γεύση, νωρίς ή αργά καταλήγουν να
πειραματιστούν ξαφνικά και με απροσδόκητο τρόπο το βαρετό και το απαρηγόρητο.
Τότε προκύπτει αυτονόητα και ολοφάνερα η έξοδος όλων των πιο κατώτερων βυθισμένων Εγώ,
που πριν έμοιαζαν νυσταλέα και σαν πεθαμένα, μπαίνουν σε δράση απότομα και όλη η πνευματική
ευτυχία, που με τόσες δυσκολίες αποκτήθηκε, μεταμορφώνεται σε κολασμένο ενδοιασμό.
Εκείνη η έξοχη ελπίδα να «αναπαυθεί στο Θεϊκό» μοιάζει τότε σαν να χάθηκε ξαφνικά και
εκείνο που έλαμπε σαν αιώνια αρμονία μετατρέπεται σε βάραθρο από μάταια χίμαιρα.
Γι’ αυτόν το λόγο ο άνθρωπος, που θάθελε να πετύχει την αυθεντική απελευθέρωση, δεν πρέπει
ποτέ να νανουρίζεται στην ψεύτικη αίσθηση της ασφάλειας.
Είναι επείγον να μάθει να ζει επικίνδυνα από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό.
Η αληθινή απευθείας γνώση, μυστική, υπερβατική, βέβαια θα είναι αδύνατη για όσον καιρό θα
έχει εσώτερες αντιμαχίες.
 28
Πρέπει να πιάσουμε τον Διάβολο από τα κέρατα, είναι απαραίτητο να κλέψουμε τον δαυλό της
φωτιάς από τον Tiphon Bafometo· τον αρσενικό αίγαγρο του Mendez.
Η εσωτερική Viparitakarani διδάσκει «πως ο γιόγκι κάνει να ανεβαίνει σιγά το σπέρμα, μέσω
συγκέντρωσης, με τρόπο που ο άνδρας και η γυναίκα μπορούν να φθάσουν τον Vajroli.
Με κατηγορηματικό τρόπο ορίζεται σαν άγια η γυναίκα στην σαρκική πράξη. Αυτή πρέπει να
βρίσκεται σε θέση να μεταβάλλει επίσης την φωτιά της δικής της σεξουαλικής δύναμης και να
μπορέσει να την οδηγήσει στα ανώτερα κέντρα του σώματος, κάνοντας να ανεβαίνει το σπέρμα στο
σώμα, δηλαδή κάνοντας το να παλιρροεί προς τα μέσα και προς τα πάνω αντί να ξεχειλίζει,
επαναφέροντας τις σταγόνες, που οι βέβηλοι και οι αισχρολόγοι προορίζουν για την μήτρα της
γυναίκας. Τότε μπαίνει σε δράση η αιθερική φλόγα του σπέρματος, το πυρογενές φίδι των δικών μας
μαγικών δυνάμεων, μέσω του οποίου μπορούμε και πρέπει να ελαττώνουμε σε σκόνη το ζωικό Εγώ.
Στο Anangaranga του Kayanamalla έχουμε βρει την ακόλουθη Asana, Ταντρικού Τύπου, την
UTTANA DANDA:
Ο άνδρας γονατίζει και κλίνει πάνω στην γυναίκα, που βρίσκεται ανάσκελα. Υπάρχουν δέκα
παραλλαγές αυτής της στάσης, που προτιμώνται γενικά:
α) Ο άνδρας τοποθετεί πάνω στους ώμους του τις φτέρνες της γυναίκας, η οποία βρίσκεται
ξαπλωμένη με τις πλάτες και ενώνονται αφού κλίνει προς αυτήν.
β) Η γυναίκα είναι ανάσκελα, ο άνδρας τοποθετείται μεταξύ των φτερνών της, και σηκώνει
αυτές έτσι, ώστε να ακουμπάνε στο στήθος του και ενώνεται με την γυναίκα.
γ) Η μία φτέρνα της γυναίκας παραμένει τεντωμένη πάνω στο χαλί ή στο κρεβάτι και η άλλη
τοποθετείται κατευθείαν στο κεφάλι του άνδρα. Είναι μία στάση ιδιαίτερα διεγερτική για την ερωτική
αίσθηση.
δ) Η στάση Kama-Rad: Βρισκόμενος μεταξύ των φτερνών της γυναίκας, ο άνδρας ανοίγει όσο
είναι δυνατόν τα μπράτσα της.
ε) Κατά την διάρκεια της σαρκικής πράξης, η γυναίκα σηκώνει και τις δύο φτέρνες μέχρι το
στήθος του άνδρα ο οποίος βρίσκεται τοποθετημένος μέσα στους γοφούς της. Είναι μία από τις
στάσεις που προτιμώνται από τους γνώστες της τέχνης της αγάπης.
στ) Ο άνδρας γονατίζει μπροστά στην γυναίκα, η οποία βρίσκεται ανάσκελα, βάζει μετά τα δύο
του χέρια κάτω από τις πλάτες της και την σηκώνει προς αυτόν, με τρόπο που η γυναίκα να μπορέσει
και αυτή να τον φέρει προς το μέρος της με τα χέρια της πάνω στο σβέρκο του.
ζ) Ο άνδρας τοποθετείται μεταξύ των γοφών της και του μαξιλαριού, όπου βρίσκεται το κεφάλι
της γυναίκας με τρόπο που το σώμα της σηκώνεται σε σχήμα τόξου. Έχοντας γονατίσει αυτός πάνω σε
ένα μαξιλάρι πραγματοποιεί την πράξη· σε αυτήν την πολύ εκτιμητή μορφή δοκιμάζουν την
μεγαλύτερη ηδονή και οι δύο συμμέτοχοι.
η) Ενώ είναι ανάσκελα η γυναίκα, σταυρώνει τις φτέρνες και σηκώνει λίγο τα πόδια, στάση που
φουντώνει ζωηρά την φλόγα της αγάπης.
θ) Η γυναίκα ξαπλωμένη πάνω στο κρεβάτι ή στο χαλί βάζει την μία φτέρνα πάνω στον ώμο
του συντρόφου κρατώντας την άλλη τεντωμένη.
ι) Ο άνδρας ανεβάζει μετά από την είσοδο του μέλους, τις φτέρνες της γυναίκας η οποία είναι
ανάσκελα, και σφίγγει σφιχτά τις γάμπες της.
Μέσα στο Viparitakasani λέγεται: «Αυτή η πρακτική είναι η πιο υπέροχη, η αιτία της
απελευθέρωσης για τον Γιόγκι· αυτή η πρακτική φέρνει υγεία στον Γιόγκι και του προσφέρει τελειότητα.
Ο Vira-Sadhaka ή Heruka θεωρεί το ίδιο σύμπαν σαν το μέρος της απελευθέρωσης. αυτός ξέρει
να ζει σοφά. Με το βλέμμα τοποθετημένο στην άπειρη αλήθεια, βρίσκεται υπεράνω του φόβου και της
επίκρισης, για την τεκμηρίωση της «Saham» (Εγώ είμαι αυτή, δηλαδή η δύναμη· αναμφίβολα
διαπερασμένος από αυτήν), ελεύθερος από κάθε δεσμό του Samsara, κύριος των αισθήσεών του,
εκτελώντας την τελετουργία Pancatattwa.
Αυτή η λέξη προσδιορίζει τα πέντε στοιχεία: αιθέρας, αέρας, φωτιά, νερό και γη, που θεωρούνται
σαν οι διαφορετικές αρχές της εκδήλωσης της Shakti Kundalini. Σε αυτά τα πέντε περιέχεται η κοσμική
 29
δύναμη και ο Vira-Sadhaka έχει να πραγματοποιήσει την εργασία του, να αναστήσει την πρωτογενή φύση
αυτών των στοιχείων σαν «πράξη δύναμης» για να προχωρήσει έτσι στο «πρωτογενές της δημιουργίας»,
τον ίδιο τον Σίβα».
Κατάφωτη ξεπηδά με ολοκληρωμένη μεσημβρινή σαφήνεια η εσωτερική αναγκαιότητα μιας
κλιμακωτής ανόδου στις υπερβατικές αρχές της συμπαντικής ζωής.
Τέτοια άνοδος πρέπει να έχει σαν βάση την οργανική φύση της Πεντάδας.
Αναφερόμενοι στο οργανικό θέμα, ο αιθέρας βρίσκεται εσωτερικά συσχετισμένος με την
γυναίκα ή με το σεξ (Maithuna), ο αέρας με το κρασί (Madya), η φωτιά με το κρέας, (Mamsa), το νερό
με το ψάρι (Matsya), και η γη με τα δημητριακά (Mudra).
Έτσι, με την νοήμονα απόλαυση των πέντε «Μ» (γυναίκα, κρασί, κρέας, ψάρι και δημητριακά)
επικαλείται την δύναμη Σάκτι των στοιχείων, πραγματοποιώντας την στον εαυτό του εδώ και τώρα.
Το Pancatattwa καθιστά δυνατό το Shakti-Puja, δηλαδή την Γνωστική λατρεία για την Θεϊκή
Μητέρα Κουνταλίνη Σάκτι.
Οι καταπληκτικοί σπινθήρες της Maha-Kundalini περιέχονται σε όλες τις ιδιότητες των πέντε
στοιχείων της φύσης. Χρειαζόμαστε επειγόντως να μετατρέψουμε αυτούς τους σπινθήρες σε φλόγες
μέσα στον εαυτό μας.
Μέσω της τελετουργίας Panca Tattwa είναι αναντίρρητο ότι η κρυμμένη εσωτερική θεότητα,
παρόλο που δεν βρίσκεται μέσα στο διανοητικό ζώο, το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, κάνει να
εκτυλίσσεται με συνειδητό τρόπο η εσώτερη δύναμή της, με το φανερό σκοπό να βοηθήσει την Ουσία
στην διαδικασία της αφύπνισης.
Πρέπει να γνωρίζουμε σαφώς ότι τα πέντε στοιχεία είναι διάφορες μορφές μιας δύναμης και
επιπλέον, προσπαθούν να τραβήξουν την εσωτερική ζωή του εσώτερου Είναι για να την ενώσουν με
την εξωτερική ζωή, το ενυπάρχον με το υπερβατικό, για να αναγνωρίζεται με αυτήν το Είναι εδώ και
τώρα.
Χρειαζόμαστε να μαθαίνουμε να ζούμε εντατικά από στιγμή σε στιγμή στον κόσμο των πέντε
στοιχείων.
Το Karma Yoga, το μονοπάτι της ευθείας γραμμής, έχει για θεμέλιο τον νόμο της ζυγαριάς.
Πώς θα μπορούσαμε να ασκήσουμε, με κυριαρχική μαεστρία, την δύναμη πάνω στο Tattwa
Akashico, αποκλείοντας την Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία);
Λένε οι ινδικές παραδόσεις ότι ο Ramakrishna έκανε να κάθεται η Saradalevi στον θρόνο της
Θεϊκής Μητέρας μέσα στον ναό και αφού έψαλλε τον ύμνο στην Devi Kundalini, με την πατρογονική
τελετουργική λειτουργία, που μεσουρανεί στην φημισμένη Shorashi Puja, άρχιζε την λατρεία της
γυναίκας. Αυτός και Αυτή κατά την διάρκεια της Maithuna, έφτασαν στο Samadhi. Έτσι φθάνουμε να
ασκούμε όλη την δύναμη πάνω στο Tattwa Akashico.
Είναι γραμμένο με λόγια της φωτιάς στο βιβλίο των λαμπροτήτων ότι η δύναμη του Ηλιακού
Λόγου δεν βρίσκεται στον εγκέφαλο, ούτε στην καρδιά, ούτε σε κανένα άλλο όργανο του σώματος,
αλλά αποκλειστικά στα σεξουαλικά όργανα: στον φαλλό και στην μήτρα.
Με κανένα τρόπο δε θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε, μέσα στην δική μας εσώτερη φύση, τις
Ακασικές δυνάμεις αν κάνουμε το λάθος να εκσπερματώσουμε ή να μισήσουμε το σεξ ή να
μοιχεύσουμε. «Όλες οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν εκτός από την αμαρτία κατά του Αγίου
Πνεύματος... (το Σεξ)».
Κάποτε, ευρισκόμενος έξω από το φυσικό μου σώμα, έκανα στην δική μου Θεϊκή Μητέρα
Κουνταλίνη, την ακόλουθη ερώτηση: «Είναι δυνατόν εκεί στο φυσικό κόσμο να υπάρχει κανείς που θα
μπορούσε να αυτοπραγματωθεί χωρίς την αναγκαιότητα της Σεξουαλικής Μαγείας;» Η απάντηση ήταν
τρομερή, φοβερή. «Αδύνατο γιε μου, αυτό δεν είναι δυνατόν». Εγώ έμεινα πολύ εντυπωσιασμένος και
συγκλονισμένος στο εσώτατο της ψυχής...
Και τι θα πούμε πάνω στο Vayu Tattwa, το στοιχείο αέρας; Ποια είναι η σχέση του με τον
καρπό της Αμπέλου;
 30
Είναι φανερό ότι κανένας μεθυσμένος δεν θα μπορούσε να αποκτήσει τις θαυμαστές δυνάμεις
του Vayu Tattwa...
Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι ο αγνός οίνος και χωρίς προζύμι κανενός είδους,
χρησιμοποιείται με επιτυχία στην τελετουργία του Pancatattwa...
Με τι τρόπο και πώς θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε τις θαυματουργές αναφλεκτικές δυνάμεις
του Tattwa Tejas, αν κάνουμε το λάθος να απαρνηθούμε τα σαρκικά στοιχεία; Δυστυχώς τα ανθρώπινα
πλήθη ή γίνονται ριζικά χορτοφάγοι ή μεταβάλλονται σχεδόν σε κανίβαλους.
Και τι θα πούμε πάνω στο Tattwa Apas και τις τρομερές δυνάμεις του; Είναι φανερό ότι στα
ψάρια βρίσκεται το μυστικό που μας επιτρέπει να κυριαρχήσουμε στις καταιγίδες και να
περπατήσουμε πάνω στα νερά· δυστυχώς τα πλήθη ή αποστρέφονται τα οστρακοειδή ή τα
καταχρώνται.
Με τι τρόπο θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε τις δυνάμεις του Tattwa Phrithvi, του στοιχείου
γη, αν αποστρεφόμαστε τα δημητριακά, τα λαχανικά και τα φυτά ή αν κάνουμε κατάχρηση αυτών των
τροφών;
Από αυτό που είπαμε συμπεραίνεται ότι όλα τα στοιχεία, τόσο της γης όσο του κρέατος, είναι
στην ουσία απόλυτα αγνά. Όταν ο Vira απολαμβάνει την ευχαρίστηση, χωρίς ανάμειξη καμίας
προσωπικής του απόχρωσης, του αποκαλύπτεται στο σεξ η πρωταρχική αιτία του σύμπαντος, ο κόσμος
των φαινομένων, ο κόσμος του Maya.
Οι ροές του Tattwa, που βρίσκονται σε συμφωνία με την διάρθρωση των δυνάμεων στον κόσμο
και που παράγουν την Εξέλιξη και την Πτώση του Σύμπαντος, εκδηλώνονται σαν όριο της δημιουργίας
και πρωτότοκο της φύσης, κατά τρόπο που υψώνεται μία πελώρια δύναμη και μετασχηματίζει την
θέληση του Vira, ο οποίος εφεξής καίει στην πυρά της Maha-Kundalini.
Ο σοφός συγγραφέας Waldemar λέει κατά λέξη σε ένα από τα έργα του:
«Το Prana, η έκτη βασική δύναμη, όχι μόνο επενεργεί στους άνδρες, αλλά είναι ζωτική αρχή
όλων των όντων που υπάρχουν στο σύμπαν.
Το Prana είναι αυτό που ονομάζεται «το φύσημα του· Θεού» και που προκαλεί στους
οργανισμούς τις ζωτικές εκδηλώσεις από την απόλαυση των πέντε στοιχείων της τελετουργίας
Pancatattwa. Ισχυροποιούνται, ας πούμε έτσι, οι δυνάμεις για να σπινθηροβολήσουν στην έκτη αρχή,
στην σύνδεση των όντων, δηλαδή στο Lingam-Sarira, στο αιθερικό σώμα.
Αν ξέρετε να δώσετε την δέουσα προσοχή στην αληθινή φύση της θέλησης, αφυπνισμένης από
αυτό το σπινθηροβόλημα, για να συλλάβετε με άγρυπνη συνείδηση και όχι μόνο φαντασιωδώς, αλλά
συγκρατώντας την με όλο το εσώτερο Είναι, πραγματοποιείται μία μεταφορά υπερβατικού τύπου».
Είναι αναντίρρητο ότι αυτά τα σπινθηροβολήματα του κρασιού, της γυναίκας, του κρέατος
κλπ., αφού κάνουν να γυρίζουν τα τσάκρας του ζωτικού σώματος, μετά πραγματοποιούν τις υπέρτατες
δυνάμεις της ψυχής: Atman-Budhi-Manas.
«Έτσι, για να υπερβεί την χαοτική και αδρανή κατάστασή της η σκοτεινή μάζα του Tamas
(λανθάνουσα δύναμη), πρέπει να προκαλούνται ιδιαίτερες στιγμές εκστατικής συγκίνησης. Το άτομο
βγαίνει «έξω από τον εαυτό του» κατά κάποιον τρόπο και το μέσον του κρασιού και η σεξουαλική πράξη
διαδραματίζουν εδώ ένα αποφασιστικό ρόλο».
Αυτό «το να βγαίνεις έξω από τον εαυτό σου» είναι (σωστά κατανοημένο στην ιδιαίτερη έννοιά
του) σαν μια είσοδος στην δύναμη των στοιχείων.
Οι ροές των Tattwas που βρίσκονται στον κόσμο είναι προφανώς καθυποταγμένες στην Shakti,
στην δύναμη.
Πραγματοποιώντας την δύναμη των πέντε στοιχείων στο ζωντανό βάθος της ψυχής, είναι
φανερό ότι γινόμαστε δάσκαλοι των Tattwas. Τότε μπορείς, αν έτσι το θέλεις, να κάνεις αθάνατο το
φυσικό σώμα, να περνάς μέσα από την φωτιά χωρίς να καίγεσαι, να περπατάς πάνω στα νερά, να
γαληνεύεις ή να προκαλείς τις καταιγίδες να αιωρείσαι στον αέρα, να προκαλείς κυκλώνες να
διαπερνάς οποιονδήποτε βράχο ή βουνό απ’ άκρο σ’ άκρο χωρίς να υποστείς καμία βλάβη· να
προφέρεις λέξεις που μουδιάζουν ή μαγεύουν τα δηλητηριώδη φίδια κλπ.
 31
ΟΜ! Ευπειθές στην Θεά, που μοιάζει σαν ένα κοιμώμενο φίδι στον Swayambulingam και
θαυμαστά στολισμένο, απολαμβάνει από αυτό που αγαπάει και από άλλα εκστατικά. Βρίσκεται
γοητευμένο από το κρασί και ακτινοβολεί με εκατομμύρια ακτίνες. Θα ξυπνήσει με τον αέρα και με
την φωτιά, με τα μάντραμ ΓΙΑΜ και ΝΤΡΑΜ και με το μάντραμ ΧΟΥΜ (κατά την διάρκεια της
Σεξουαλικής Μαγείας).
Στην προφορά του Μάντραμ ΚΡΙΜ πρέπει να χρησιμοποιηθεί μεγάλη φαντασία. Είναι
απαραίτητο να εμφυσηθεί ενέργεια και να μετατραπεί σε μαγική δύναμη.
Αυτό το Μάντραμ δε χρησιμοποιείται μόνο στην Σεξουαλική Μαγεία· είναι προφανές, ότι αυτό
είναι ένα ζωντανό μέρος όλης της τελετουργίας Panca Tattwa.
Ο Γνωστικός Vira όταν πίνει το κρασί ή τρώει το κρέας ή το ψάρι ή τα δημητριακά, προφέρει
το μάντραμ ΚΡΙΜ. Η φαντασία του εντατικοποιείται τόσο πολύ, που νομίζει ότι ολόκληρο το σύμπαν
είναι πλήρες από την ευλογημένη Θεϊκή Μητέρα του κόσμου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ TATTWAS
Για το καλό της μεγάλης υπόδεσης θα μεταγράψω τώρα στο παρόν κεφάλαιο δύο καταπληκτικά
διηγήματα του Σρι Σουάμι Σιβανάντα:
Γιόγκι Μπουσούντα.
«Θεωρείται ο Γιόγκι Μπουσούντα μεταξύ των Γιόγκι σαν ένας Chiranjivi. Ήταν δάσκαλoς στην
επιστήμη του Pranayama (Πραναγιάμα). Λέγεται ότι αυτός ο Γιόγκι κατασκεύασε στην δυτική περιοχή
του Kalpa Vriksha, που βρίσκεται στην βόρεια κορυφή του Mahamera, ένα τεράστιο λημέρι όπου έζησε.
Αυτός ο Γιόγκι ήταν ένας Trikala Jnani και μπορούσε να είναι σε Samadhi για πολύ χρόνο. Είχε
αποκτήσει την υπέρτατη Santi και Jnana και σε αυτή την κατάσταση απολάμβανε την χαρά του ίδιου του
του Είναι, πάντα σαν ένας Chiranjivi.
Κατείχε ολοκληρωμένη γνώση των πέντε Dharanas και είχε δώσει αποδείξεις της κυριαρχίας του
πάνω στα πέντε στοιχεία, μέσω της πρακτικής της συγκέντρωσης. Λέγεται ότι, όταν οι δώδεκα Adytyas
πυρπόλησαν τον κόσμο με τις λαμπρότατές τους ακτίνες, αυτός μπορούσε μέσω του δικού του Apas
Dharana να φτάσει τον Akasa και όταν η άγρια θύελλα θα φυσάει μέχρι να πεταχτούν τα βράχια σε
κομμάτια, αυτός θα παραμένει μέσα στο Akasa μέσω του Agni Dharana.
Επιπλέον, όταν ο κόσμος μαζί με τον Mahamera θα βυθιστεί στα νερά, αυτός θα επιπλέει μέσω
του Vayu Dharana».
Ως εδώ αυτό το θαυμάσιο διήγημα του Sri Swami Sivananda. Είναι φανερό ότι ο Γιόγκι
Bhusunda έκανε εντατικότατες πρακτικές της τελετουργίας Pancatattwa.
Ας δούμε τώρα προσεκτικά την δεύτερη αναφορά του Γκουρού Deva Sivananda:
MILAREPA
«Ο Milarepa ήταν μία από αυτές τις ψυχές που εντυπωσιάζονται βαθιά, όταν καταλαβαίνουν το
εφήμερο της φύσης της κοσμικής ύπαρξης και τα βάσανα και δυστυχίες, στις οποίες τα όντα είναι
βυθισμένα.
Ένιωσε ότι η ύπαρξη, από αυτή την άποψη ήταν ίδια με μία πελώρια πυρά, όπου τα ζωντανά
πλάσματα αναλώνονταν.
Μπροστά σε τόσο συγχυστικό πόνο, ένιωσε στην καρδιά του ότι ήταν ανίκανος να αντιληφθεί
κάτι από την ουράνια ευτυχία, που απολάμβαναν ο Brahma και η Indra στους ουρανούς, αλλά πολύ
λιγότερο ένιωσε ακόμα τις γήινες απολαύσεις και τις νοστιμιές που ανήκουν στον βέβηλο κόσμο».
Από την άλλη πλευρά, ένιωσε βαθιά δεσμευμένος από το όραμα της άσπιλης αγνότητας και
αμόλυντης μακαριότητας, που περιγράφονται στο επίπεδο της τέλειας ελευθερίας και Πανσοφίας, που
μπορούν να φθάσουν στο Νιρβάνα, μέχρι το σημείο που αυτός δε μπορούσε να σπαταλάει την ζωή του
στο να καταφέρει κάτι που από πολύ καιρό είχε απορρίψει κι αφοσιώθηκε με απόλυτη πίστη, με βαθύτητα
του πνεύματος και με την καρδιά πλημμυρισμένη, στην Πανεισχωρούσα Αγάπη και στην συμπάθεια όλων
των δημιουργημάτων.
 32
Έχοντας αποκτήσει υπερβατική γνώση του ελέγχου της αιθερικής και πνευματικής φύσης του νου,
ένιωσε ικανός να δώσει αποδείξεις γι’ αυτό, και έτσι μπόρεσε να πετάξει στον ουρανό, να βαδίσει και να
ξεκουραστεί στον αέρα.
Ήταν ήδη ικανός να παράγει φλόγες και να κάνει να ξεπηδούν νερά από το σώμα του,
μεταμορφωνόμενος στο αντικείμενο που ήθελε, αποδείξεις που ήταν ικανές να πείσουν τους δύσπιστους
και να τους γυρίσουν προς τους θρησκευτικούς δρόμους».
Ο MiIarepa ήταν τέλειος στην πρακτική των τεσσάρων σταδίων του διαλογισμού και μέσω
αυτών, μπορούσε να προβάλλει το λεπτό σώμα μέχρι σημείου να παρευρίσκεται προεδρεύοντας στα
Γιογκικά συμβούλια σε εικοσιτέσσερα διαφορετικά μέρη, όπου γινόντουσαν συνελεύσεις των Θεών και
των Αγγέλων, σαν νεφέλες πνευματικών μεταλήψεων.
Ήταν ικανός να κυριαρχεί Θεούς και στοιχειώδη, υπάγοντάς τους στην άμεση διοίκησή του για να
εκπληρώνουν τα καθήκoντά του.
Τέλειος Ειδήμων των υπερφυσικών δυνάμεων των Tattwas, είχε την χάρη να μπορεί να διαπερνά
και να επισκέπτεται αμέτρητους ιερούς παράδεισους και ουρανούς για Βούδες, όπου εξαιτίας της αρετής
των δικών του πανταχού απορροφουσών πράξεων και της ουδέποτε ξεπερασθείσας ευλάβειας, οι Βούδες
και οι Μποδισάουες, που κυβερνούν αυτά τα άγια μέρη, τον ευνόησαν επιτρέποντας να εκφράζεται πάνω
στο Dharma, αγιάζοντάς τον στην επιστροφή του για το όραμα αυτών των ουράνιων κόσμων και την
παραμονή σε αυτές τις κατοικίες».
Πολύ μακριά από εδώ, από αυτήν την αγαπημένη μου Μεξικανική πατρίδα, ταξιδεύοντας από
άλλους δρόμους, με πήγαιναν οι άνεμοι του πεπρωμένου σ’ εκείνη την αρχαία Νοτιοαμερικάνικη πόλη,
που σε προκολομβιάνικους καιρούς την ονόμαζαν στην χαρακτηριστική γλώσσα των Τσίπτσας.
Πόλη μποέμικη και σκυθρωπή με ιθαγενή ιδιομορφία του 19ου αιώνα· καπνισμένος οικισμός
στην βαθιά κοιλάδα...
Θαυμάσια μεγαλούπολη, για την οποία κάποιος ποιητής είπε: «Περιστρέφεται η πόλη της
Bacata κάτω από την βροχή σαν ένα παράλογο γαϊτανάκι· η νευρασθενική πόλη που σκεπάζει τις ώρες
της με ένα φουλάρι από σύννεφα».
Τότε είχε αρχίσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος... Τι καιροί, ω Θεέ μου! Τι καιροί! Είναι
καλύτερα τώρα να αναφωνήσουμε με τον Ruben Dario: «Νιάτα, Θεϊκέ θησαυρέ που φεύγεις για να μην
γυρίσεις, όταν θάθελα να κλαίω, δεν κλαίω και κάποτε κλαίω χωρίς να το θέλω».
Πόσο πόνο νιώθω ακόμα όταν θυμάμαι τώρα φίλους ήδη πεθαμένους! Τα χρόνια έχουν
περάσει...
Εκείνη ήταν η εποχή της πρόποσης του Bohemio και του Julio Flores, χρόνια που ήταν της
μόδας ο Lope de Vega και ο Guiterrez de Cetina.
Τότε, όποιος ήθελε να παριστάνει τον πνευματώδη, απήγγειλε ανάμεσα σε ποτήρια και εκείνο
το σονέτο του Lope de Vega που κατά γράμμα λέει:
«Ένα σονέτο μου ζήτησε να γράψω η Violante,
στη ζωή μου δεν έχω βρεθεί σε τέτοια δυσκολία,
δεκατέσσερις στίχοι, λένε, πως κάνουν ένα σονέτο,
χλεύην χλευάζοντες πάνε οι τρεις πρώτοι μπροστά».
Σκέφτηκα εγώ πως δε θάβρισκα ρίμα
και νάμαι στα μισά ενός άλλου τετράστιχου,
αλλά φτάνω κιόλας στο πρώτο τρίστιχο,
και τίποτα δεν με τρομάζει πια στα τετράστιχα.
Εύκολα μπαίνω στο πρώτο τρίστιχο
και μάλιστα μπήκα με το δεξί μου πόδι
αφού με αυτόν το στίχο το τελειώνω.
Βρίσκομαι κιόλας στο δεύτερο, και υπoθέτω,
πως με αυτόν εδώ έγραψα στίχους δεκατρείς,
μετρήστε μήπως γίνανε δεκατέσσερις, και νάτο έτοιμο!»
 33
Είναι ολοφάνερο ότι σε εκείνο το κρεολικό περιβάλλον των ξενύχτηδων ραψωδών κατέληγαν
τέτοιου είδους ρητορίες ανάμεσα σε κραυγές θαυμασμoύ και ομοβροντίες χειροκροτημάτων.
Εκείνοι ήταν οι καιροί της πρόποσης του Μποέμιο (Bohemio) χρόνια στα οποία οι κύριοι
έπαιζαν μέχρι και την ζωή τους για μία οποιαδήποτε κυρία που θα περνούσε στον δρόμο...
Κάποιος με σύστησε σε ένα φίλο με σπινθηρoβόλα διανόηση, που ενδιαφερόταν πολύ για
σπουδές μεταφυσικού τύπου· Ρομπέρτο ήταν το όνομά του και εάν αποσιωπήσω το επώνυμό του είναι
με τον προφανή σκοπό να μην πληγώσω ευαισθησίες.
Επιφανής απόγονος ενός αντιπροσώπου της πολιτείας του στο Eθνικό Επιμελητήριο εκείνης
της χώρας.
Με το ποτήρι από ακριβό μπακαρά στο δεξί, μεθυσμένoς από ζωή και πάθoς, όταν απήγγειλε
εκείνος ο ραψωδός με ανακατωμένα μαλλιά, ξεχώριζε παντού ανάμεσα στους διανοητικούς στα
καταστήματα, στα μπαρ και στις καφετέριες.
Βεβαίως ήταν κάτι άξιο θαυμασμoύ σε εκείνο το παλικάρι η τεράστια πoλυμάθεια που είχε·
τόσο σύντομα σχολίαζε τον Χουάν Μοντάλβο και τις εφτά πραγματείες του όσο απήγγειλε την
θριαμβική πορεία του Ρούμπεν Ντάριο.
Όμως υπήρχαν παύσεις περισσότερο ή λιγότερο μεγάλες στην θυελλώδη ζωή του· μερικές
φορές φαινόταν να μετάνιωνε και κλεινόταν πολλές ώρες συνέχεια στην Εθνική βιβλιοθήκη.
Πολλές φορές τον συμβούλευσα να εγκαταλείψει για πάντα το βδελυρό βίτσιο του αλκοόλ,
αλλά σε τίποτα δε χρησίμευαν οι συμβουλές μου· νωρίς ή αργά γύριζε το παλικάρι στις παλιές του
συνήθειες.
Συνέβη ότι κάποια νύχτα, ενώ το φυσικό μου σώμα κοιμόταν στο κρεβάτι είχα μία αστρική
εμπειρία πολύ ενδιαφέρουσα:
Με τρομαγμένα μάτια είδα τον εαυτό μου μπροστά σε ένα φρικτό γκρεμό αντίκρυ στην
θάλασσα· και κοιτώντας την μαυρίλα της αβύσσου πρόσεξα μικρά ελαφρά πλοία με φουσκωμένα τα
πανιά, που πλησίαζαν προς τα βράχια.
Οι θαλασσινές φωνές και ο θόρυβος από τις άγκυρες και τα κουπιά μου επέτρεψαν να
επιβεβαιώσω ότι εκείνα τα μικρά σκάφη είχαν φθάσει στην τρομακτική ακτή!
Και διέκρινα αριστερό κόσμο, χαμένες ψυχές, αποτρόπαιες, φρικτές, να αποβιβάζονται
απειλητικές...
Μάταια φαντάσματα που σκαρφάλωναν προς την κορυφή όπου βρισκόμαστε ο Ρομπέρτο και
εγώ!
Τρομοκρατημένο το παλικάρι ρίχτηκε με το κεφάλι στον βυθό της αβύσσου, πέφτοντας σαν την
πεντάλφα αντιστραμμένη και χάθηκε τελικά μέσα στα τρικυμιώδη νερά.
Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι και εγώ έκανα το ίδιο, αλλά αντί να βυθιστώ μέσα σε εκείνα τα νερά
του πόντου επέπλευσα όμορφα, ενώ στον ουρανό μού χαμογελούσε ένα αστέρι.
Είναι ολοφάνερο ότι εκείνη η αστρική εμπειρία με εντυπωσίασε ζωηρά· κατάλαβα το μέλλον
που περίμενε το φίλο μου.
Πέρασαν τα χρόνια και εγώ συνεχίζοντας το ταξίδι μου στο μονοπάτι της ζωής,
απομακρύνθηκα από εκείνη την καπνισμένη μποέμικη πόλη...
Πολύ πιο αργά, πέρα από τον χρόνο και την απόσταση, ταξιδεύοντας στις ακτές της
Καραϊβικής θάλασσας, έφθασα στο λιμάνι του Ρίο ντελ Άτσα, σήμερα πρωτεύουσα της χερσονήσου
της Γουαχίρα χωριό με αμμώδεις τροπικούς δρόμους στην ακτή της θάλασσας κόσμος φιλόξενος και
φιλάνθρωπος με πρόσωπο καμμένο απ’ τον ήλιο...
Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω εκείνες τις ινδιάνες Γουαχίρα ντυμένες με τόσο όμορφους
χιτώνες και φωνάζοντας παντού: Καρρούα! Καρούα! Καρούα! (Κάρβουνο).
«Πιρακά! Πιρακά! Πιρακά!» (Ελάτε εδώ) αναφωνούσαν οι κυρίες από την πόρτα κάθε σπιτιού
με το σκοπό να αγοράσουν το απαραίτητο καύσιμο.
«Αϊτά Μαγυά» (Σε αγαπώ πολύ) λέει ο Ινδιάνος όταν ερωτοτροπεί με μία Ινδιάνα. «Αϊ μακάι
πουπούρα», απαντάει εκείνη σαν να έλεγε: «Μέρες έρχονται και μέρες πάνε».
 34
Υπάρχουν ασυνήθιστες περιπτώσεις στην ζωή, εκπλήξεις τρομακτικές μία από αυτές ήταν για
μένα η συνάντηση με εκείνον τον ραψωδό, που γνώρισα πριν στην πόλη της Μπακατά.
Ήρθε εκείνος σε μένα ρητορεύοντας στην μέση του δρόμου, μεθυσμένος με κρασί -όπως
πάντα-και σαν αποκορύφωμα, στην πιο φρικτή αθλιότητα. Είναι ολοφάνερο ότι εκείνη η λαμπρότητα
της πνευματικότητας είχε εκφυλιστεί τρομακτικά με το βίτσιο του αλκοόλ. Άχρηστες κατέληξαν όλες οι
δικές μου προσπάθειες για να τον βγάλω από το βίτσιο· κάθε μέρα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.
Πλησίαζε ο καινούργιος χρόνος, από παντού ακούγονταν τα τύμπανα προσκαλώντας το χωριό
στις γιορτές, στους χορού ς που γίνονταν σε πολλά σπίτια, στα όργια.
Κάποια μέρα που ήμουνα εγώ καθισμένος κάτω από την σκιά ενός δένδρου σε βαθύ
διαλογισμό, έπρεπε να βγω από την εκστατική μου κατάσταση όταν άκουσα την φωνή του ποιητή...
Είχε φθάσει ο Ρομπέρτο με τα πόδια ξυπόλυτα, με το πρόσωπο κάτισχνο και το σώμα
μισόγυμνο· ο φίλος μου ήταν τώρα ένας επαίτης το Εγώ του αλκοόλ τον είχε μεταμορφώσει σε έναν
ζητιάνο. Με κοίταξε απλανώς και απλώνοντας το δεξί του χέρι αναφώνησε: «Δώστε μου μία
ελεημοσύνη».
-Γιατί θέλεις εσύ την ελεημοσύνη;
-Για να μαζεύω τα χρήματα που θα μου επιτρέψουν να αγοράσω ένα μπουκάλι ρούμι.
-Με συγχωρείτε πολύ φίλε· πιστέψτε με ότι εγώ ποτέ δε θα συνεισφέρω για το βίτσιο.
Εγκαταλείψτε τον δρόμο της απώλειας.
Αφού είχα πει τέτοια λόγια, εκείνη η σκιά απομακρύνθηκε σιωπηλή και κατσούφικη.
Έφθασε το βράδυ του καινούργιου χρόνου· εκείνος ο ραψωδός με τα ανακατωμένα μαλλιά
κυλιόταν σαν ένα γουρούνι μέσα στην λάσπη πίνοντας και ζητιανεύοντας από όργιο σε όργιο...
Με χαμένη εντελώς την λογική κάτω από την αηδιαστική επίδραση του αλκοόλ, ανακατεύτηκε
σε έναν καυγά· κάτι είπε και του είπανε και είναι φανερό ότι του έδωσαν φοβερό ξύλο.
Μετά κατέφθασε η αστυνομία με τον καθαρό σκοπό να βάλει τέλος στην φασαρία και, όπως
είναι φανερό σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ραψωδός πήγε να τελειώσει στην φυλακή.
Ο επίλογος αυτής της τραγωδίας, την οποία δημιούργησε φυσικά το Εγώ του αλκοόλ, είναι
πραγματικά μακάβριος και ανατριχιαστικός, γιατί εκείνος ο ποιητής πέθανε κρεμασμένος λένε αυτοί
που τον είδαν ότι την άλλη μέρα τον βρήκαν κρεμασμένο από τον λαιμό στα ίδια τα κάγκελα του
κελιού.
Οι νεκρικές πομπές ήταν θαυμάσιες και πολύς κόσμος μαζεύτηκε στο νεκροταφείο για να
δώσει τον τελευταίο χαιρετισμό στο ραψωδό.
Μετά από όλο αυτό, πολύ στεναχωρημένος συνέχισα το ταξίδι μου και απομακρύνθηκα από
εκείνο το θαλασσινό λιμάνι.
Αργότερα, αποφάσισα να ερευνήσω απ’ ευθείας, για τον πεθαμένο φίλο, στον αστρικό κόσμο.
Τέτοιου είδους μεταφυσικές εμπειρίες μπορούν να πραγματοποιηθούν προβάλλοντας το Είδωλο
ή μαγικό διπλό, για το οποίο μας μίλησε ο Παράκελσος.
Το να βγω από την πυκνή μορφή, βεβαίως δε μου ήταν καθόλου δύσκολο· αποτέλεσε υπέροχη
εμπειρία.
Πλέοντας με το Είδωλο στην αστρική ατμόσφαιρα του γήινου πλανήτη, εισήλθα από τις
γιγάντιες πόρτες ενός μεγάλου κτιρίου.
Στάθηκα στην αρχή των σκαλοπατιών που οδηγούν στα ψηλά πατώματα· μπόρεσα να
επαληθεύσω μία διακλάδωση της κλίμακας, όταν πλησίαζα στην βάση της.
Κραύγασα με μεγάλη φωνή προφέροντας το όνομα του νεκρού και μετά καρτερούσα με
υπομονή τα αποτελέσματα...
Αυτά βεβαίως δεν άργησαν πολύ να φανούν· με εξέπληξε ένα μεγάλο ποδοβολητό από κόσμο
που με μεγάλη βιασύνη κατέβαινε από την μία και την άλλη πλευρά της διαγώνιας κλίμακας.
Όλος αυτός ο όχλος έφθασε κοντά μου και με τριγύρισε· Ρομπέρτο, φίλε μου, γιατί
αυτοκτόνησες;
 35
Ήξερα ότι όλος αυτός ο κόσμος ήταν ο Ρομπέρτο, αλλά δεν έβρισκα κανέναν στον οποίο να
απευθυνθώ, δεν έβρισκα ένα υπεύθυνο πρόσωπο, ένα άτομο. Είχα μπροστά μου ένα Πληθωρικό Εγώ,
ένα σωρό από διαβόλους, ο πεθαμένος φίλος μου δεν είχε ένα μόνιμο κέντρο συνείδησης.
Oλοκληρώθηκε η εμπειρία, όταν εκείνη η λεγεώνα από Εγώ απομακρύνθηκε ανεβαίνοντας την
διαγώνια κλίμακα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΠΑΥΣΗ
Η εμπειρία της καθημερινής ζωής μας δείχνει σε πειστική μορφή ότι η υπερβολική διέγερση
από το φως και τον θόρυβο, δυστυχώς αδρανοποιεί τα θαυμαστά όργανα της όρασης και της ακοής.
Ο σοφός νόμος των αλληλουχιών μας επιτρέπει να συμπεράνουμε σε λογική μορφή ότι η
συνεχής ανταλλαγή των φυσικών ακτίνων εξουθενώνει τόσο την ψυχή, όσο το σώμα.
Ο άνθρωπος σαν μικρόκοσμος, έχει ανάγκη να βαδίζει ομόρρυθμα με όλους αυτούς τους
ζωντανούς ρυθμούς του άπειρου διαστήματος που στηρίζει σταθερά το σύμπαν στην κίνησή του.
Έτσι όπως τα άστρα στο στερέωμα πάνε και γυρίζουν μέσα στις τροχιές τους, χωρίς να
αλληλοεμποδίζονται και έχοντας επιπλέον τις ανάλογές τους λάμψεις, έτσι ο σύζυγος και η σύζυγος
πρέπει να εξακολουθήσουν να ενώνονται σεξουαλικά κατά περιόδους.
Έτσι όταν θα είναι αδύνατον για ορισμένα ζευγάρια να έχουν χωριστά υπνοδωμάτια, υπάρχει
ένα αλάνθαστo φάρμακο για να αποφευχθεί η μαγνητική πλησμονή και επειδή θα ήταν πάρα πολύ
σοβαρό να το αποσιωπήσουμε αυτό, θα δώσουμε την φόρμουλα: Συνεύρεση μία ή δύο φορές την
εβδομάδα και να γίνεται προσπάθεια να μην διακοπεί ο ζωτικός ρέων ηλεκτρισμός, απoφεύγoντας
προσεκτικά τον βδελυρό σπασμό.
Από τον Hutten, είναι αυτοί οι στίχοι: «Είναι δις εβδομαδιαίως το καθήκον που πρέπει να έχεις
με την γυναίκα που ούτε εσένα ούτε εμένα βλάπτει, και εκατόν τέσσερις τον χρόνο αντιστοιχεί».
Γράφει ο Ζωροάστρης στους οπαδούς του ότι ο άνδρας πρέπει να συνευρίσκεται με την
γυναίκα κάθε εννέα ημέρες για αυτό η γυναίκα πρέπει να κάνει στον κύριό της εννέα φορές κάθε πρωί
την ερώτηση: «Πες μου, αφέντη μου, τι πρέπει να κάνω σήμερα; Η θέλησή Σου είναι Νόμος».
Ο σοφός νομοθέτης Σόλων παραχωρεί στην γυναίκα το δικαίωμα να συνδέεται με τον άνδρα
τρεις φορές κατά την διάρκεια τεσσάρων εβδομάδων.
Στους άνδρες που έχουν ήδη ξεπεράσει τα πενήντα χρόνια, απλά συμβουλεύει να υπακούουν
στην δημιουργική μαγνητική παύση που η φύση εγκαθιστά στην δική τους φυσιολογία του Έρωτα.
Αυτά τα άτομα αν και θα ήθελαν να ασχοληθούν με την Σεξουαλική Μαγεία, πρέπει να ξέρουν
να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή· θα ήταν παράλογο να παραβιάσουν τα σεξουαλικά όργανα ή να
πραγματοποιήσουν την συνουσία με μία ελλιπή στύση.
Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να στεναχωριούνται τα άτομα προχωρημένης ηλικίας είναι
προφανές ότι η φύση ήδη εγκαθιστά σε αυτούς τα δικά τους σεξουαλικά «Συν» και «Πλην», τις δικές
τους εποχές δραστηριότητας και ανάπαυλας.
Η μαγνητική δημιουργική παύση καλύπτει επίσης την λιγοστή ελλιπή ανάπτυξη των
γεννητικών και των τσάκας ή συμπαθητικών πλεγμάτων τροφοδοτημένων από αυτά.
Ο σοφός Waldemar λέει:
«Στην προπαρασκευαστική περίοδο ξοδεύονται ενέργειες την ίδια την μάζα της δύναμης και η
επίπτωση είναι ότι από την συχνή επανάληψη αυτών των κατασπαταλήσεων παράγεται ένα αυξανόμενο
κενό εσωτερικό και δυσαρέσκεια. Η μαγνητική παύση είναι απαραίτητη για να αναπληρώσεις αυτό που
έχει καταναλωθεί.
Αλλά συχνά, ένας συμμέτοχος πηγαίνει τόσο μακριά μέχρι να ερμηνεύει αυτή την παύση σαν
έλλειψη αγάπης και συζυγικού πόθου αναγκάζοντας τότε το δικό του ταίρι, με νοσηρή ματαιοδοξία, να
δείχνει μια ευάρεστη υποταγή μέσω νέων επιδείξεων διέγερσης.
 36
Με καταναγκαστικό τρόπο πρέπει να δίνει συχνά η φιλήδονη φωτιά αποδεικτικές φλόγες, τότε
στον άλλον δεν του μένει άλλος δρόμος εκτός του να διαφύγει από την μιμητική παράσταση των
αισθήσεων που δεν προκαλούν πια διέγερση ούτε πειραματισμό.
Σαν αποτέλεσμα από αυτό, επαυξάνεται η ψυχική παρεκτροπή μέχρι να μεγεθύνονται τόσο πολύ η
απώθηση και η απελπισία, που δε μπορούν πια να αποφευχθούν οι βίαιοι καυγάδες.
Η αιδώς και το μίσος των επηρεασθέντων αυξάνει και οδηγεί στην ψυχική διατάραξη και στην
συνέχεια στην μετατροπή του γάμου σε μία κατάρα. Εδώ ένοχος ονομάζεται: η αγνωμοσύνη και η μη
χρησιμοποίηση της «δημιουργικής μαγνητικής παύσης».
Η μαγνητική ανταλλαγή στην σεξουαλική επικοινωνία εκδηλώνεται ιδιαίτερα θετική όταν ο
σύζυγος και η γυναίκα ενώνονται με τον φανερό σκοπό να μην υπερβούν το σημείο του σεξουαλικού
κορυφώματος, δηλαδή να μην φθάσουν στον οργασμό.
Τότε διαθέτουν αμφότεροι, σύζυγος και γυναίκα, θαυματουργές, σεξουαλικές, ηλεκτρικές
δυνάμεις, με τις οποίες μπορούν να ελαττώσουν σε στάχτη όλα τα ψυχικά ακόλουθα, που στο σύνολο
τους αποτελούν αυτό που ονομάζεται Ego, Εγώ, ο Εαυτός μου, ο Εαυτός του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17
ΤΟ ΞΕΔΙΠΛΩΜΑ
Αν καταπιανόμαστε με τις προβολές του Ειδώλου και ταξίδια υπεραισθητά έξω από το φυσικό
σώμα έχουμε πολλά να πούμε.
Τις στιγμές που γράφω αυτές τις σελίδες έρχονται στην θύμησή μου θαυμαστά, καταπληκτικά
περιστατικά.
Ανασκοπώντας παλιά χρονικά της δικής μου μακρινής ύπαρξης. με την εμμονή ενός κληρικού
στο κελί του, αναδύεται ο Elιphas Levi.
Μία κάποια νύχτα, έξω από την πυκνή μορφή, πήγα παντού επικαλώντας την ψυχή εκείνου του
πεθαμένου που στην ζωή ονομαζόταν: Αββάς Alfonso Luis Constans (Eliphas Levi).
Προφανώς τον βρήκα καθισμένο μπροστά από ένα παλιό γραφείο, στο σεβαστό σαλόνι ενός
αρχαίου ανακτόρου.
Με πολλή ευγένεια σηκώθηκε από την πολυθρόνα του για να δεχθεί με σεβασμό τους δικούς
μου χαιρετισμούς.
-Έρχομαι να σας ζητήσω μία μεγάλη χάρη -είπα-, θέλω να μου δώσετε ένα κλειδί, για να
βγαίνω στιγμιαία με αστρικό σώμα κάθε φορά που το χρειάζομαι.
-Με μεγάλη χαρά -απάντησε ο Αββάς- αλλά πρώτα θέλω να μου φέρετε εσείς οπωσδήποτε
αύριο το ακόλουθο μάθημα: «Τι είναι το πιο τερατώδες που υπάρχει πάνω στην γη»;
-Δώστε μου το κλειδί εδώ και τώρα παρακαλώ...
-Όχι! φέρτε μου το μάθημα και με πολλή χαρά θα σας δώσω το κλειδί.
Το πρόβλημα που ο Αββάς μου είχε θέσει αποτέλεσε μία αληθινή σπαζοκεφαλιά, γιατί είναι
τόσα πολλά τα τερατώδη πράγματα που υπάρχουν στον κόσμο, που στα αλήθεια δεν έβρισκα λύση.
Περπάτησα σε όλους τους δρόμους της πόλης παρατηρώvrας, προσπαθώντας να ανακαλύψω το
πιο τερατώδες και όταν πίστευα ότι το είχα βρει, τότε αναδυόταν κάτι χειρότερο. Ξαφνικά μία ακτίνα
φωτός έλαμψε μέσα στην κατανόησή μου.
Α! είπα, τώρα καταλαβαίνω. Το πιο τερατώδες πρέπει να είναι σε συμφωνία με τον νόμο της
αναλογίας των αντιθέτων, το αντίθετο του πιο μεγαλειώδους...
Εντάξει! Αλλά ποιο είναι το πιο μεγαλειώδες που υπάρχει πάνω στην οδυνηρή όψη αυτού του
θλιβερού κόσμου;
Ήρθε τότε στο δικό μου διαφώτιστο το βουνό των νεκροκεφαλών, ο Γολγοθάς της πίκρας και ο
μεγάλος Καβίρ Ιησούς αγωνιώντας σε έναν σταυρό από αγάπη για όλη την πονεμένη ανθρωπότητα....
Τότε αναφώνησα: Η αγάπη είναι το πιο μεγαλειώδες που υπάρχει πάνω στην γη! Εύρηκα!
Εύρηκα! Εύρηκα! Τώρα έχω ανακαλύψει το μυστικό: Το Μίσος είναι η αντίθεση του πιο
μεγαλειώδους.
 37
Ήταν φανερή η λύση του πολύπλοκου προβλήματος. Τώρα είναι αναμφισβήτητο ότι θα έπρεπε
να έλθω πάλι σε επαφή με τον Eliphas Levi.
Να προβάλλω πάλι το Είδωλο ήταν για μένα πράγμα ρουτίνας, γιατί είναι φανερό ότι
γεννήθηκα με αυτήν την πολύτιμη ικανότητα.
Αν αναζητούσα ένα ιδιαίτερο κλειδί, δεν το έκανα τόσο για το δικό μου ασήμαντο πρόσωπο
που δεν αξίζει τίποτα, αλλά για πολλά άλλα άτομα που επιθυμούσαν το συνειδητό και θετικό
ξεδίπλωμα.
Ταξιδεύοντας με το Είδωλο ή μαγικό σωσία πολύ μακριά από το φυσικό σώμα, πέρασα από
διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες γυρεύοντας τον Αββά· αλλά αυτός δεν εμφανιζόταν πουθενά.
Ξαφνικά με ασυνήθιστο τρόπο ένιωσα ένα τηλεπαθητικό κάλεσμα και εισήλθα μέσα σε μία
πολυτελή κατοικία· εκεί ήταν ο Αββάς αλλά...
Ω! Έκπληξη! Θαύμα! Τι είναι αυτό; Ο Eliphas μεταμορφωμένος σε παιδί μέσα στην κούνια
του. Μία περίπτωση πραγματικά παράξενη, δεν είναι έτσι;
Με βαθύ σεβασμό πολύ σιγά πλησίασα το μωρό λέγοντας: «Δάσκαλε φέρνω το μάθημα· το πιο
τερατώδες που υπάρχει πάνω στην γη είναι το μίσος. Τώρα θέλω να εκπληρώσετε αυτό που μου έχετε
υποσχεθεί. Δώστε μου το κλειδί... ».
Αλλά προς έκπληξή μου, εκείνο το παιδάκι σιωπούσε, ενώ εγώ απελπιζόμουν, χωρίς να
καταλαβαίνω ότι η σιωπή είναι η ευγλωττία της σοφίας.
Πότε-πότε το έπαιρνα στα χέρια μου απελπισμένος, ικετεύοντάς το, αλλά όλα μάταια. Εκείνο
το μωράκι έμοιαζε στην σφίγγα της σιωπής.
Πόσο χρόνο κράτησε αυτό; Δεν το ξέρω! Στην αιωνιότητα δεν υπάρχει ο χρόνος και το
παρελθόν και το μέλλον αδελφώνονται σε ένα αιώνιο τώρα.
Τελικά, νιώθοντας απογοητευμένος, άφησα το παιδάκι στην κούνια του και βγήκα πολύ
λυπημένος από εκείνη την αρχαιότατη αρχοντική κατοικία.
Πέρασαν οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια και εγώ ακόμα ένιωθα απογοητευμένος.
Αισθανόμουνα σαν ο Αββάς να μην είχε κρατήσει τον λόγο που μου είχε δώσει με τέτοια επισημότητα·
αλλά κάποια μέρα ήλθε σε μένα το φως.
Θυμήθηκα τότε εκείνη την φράση του Καβίρ Ιησού: «άφετε τά παιδία καί μή κωλύετε αυτά
ελθείν πρός με· τών γάρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών».
-Α! Τώρα καταλαβαίνω· είπα στον εαυτό μου. Είναι επείγον, είναι απαραίτητο, να
ανακτήσουμε την νηπιότητα στον νου και στην καρδιά. «Αν δε γίνετε σαν τα παιδιά δε θα εισέλθετε
στην βασιλεία των ουρανών».
Αυτή η επάνοδος, αυτή η επιστροφή στο σημείο του πρωταρχικού ξεκινήματος, δεν είναι
δυνατή χωρίς πριν να έχουμε πεθάνει στον εαυτό μας. Η ουσία, η συνείδηση, είναι δυστυχώς
μποτιλιαρισμένη μέσα σε όλα αυτά τα ψυχολογικά ακόλουθα που στο σκοτεινό τους σύνολο
αποτελούν το Εγώ.
Μόνο εκμηδενίζοντας τέτοια αριστερά και σκιώδη ακόλουθα μπορεί να ξυπνήσει η ουσία στην
κατάσταση της αρχέγονης αθωότητας.
Όταν όλα τα υποσυνείδητα στοιχεία έχουν ελαττωθεί σε κοσμική σκόνη, η ουσία
ελευθερώνεται. Τότε ανακτούμε την χαμένη νηπιότητα.
Ο Νοβάλης λέει: «Η συνείδηση είναι η ίδια η ουσία του ανθρώπου σε πλήρη μετασχηματισμό,
το ουράνιο αρχέγονο Είναι».
Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι, όταν η συνείδηση ξυπνάει, το πρόβλημα του
θεληματικού ξεδιπλώματος δεν υπάρχει πια.
Μετά, αφού είχα κατανοήσει σε βάθος όλες αυτές τις διαδικασίες του ανθρώπινου Ψυχισμού, ο
Αββάς στους ανώτερους κόσμους μου έδωσε το δεύτερο μέρος του βασιλικού κλειδιού.
Ειλικρινά αυτό ήταν μία σειρά από μαντρικούς ήχους, με τους οποίους μπορεί κανείς με
συνειδητό και θετικό τρόπο να πραγματοποιήσει την προβολή του Ειδώλου.
 38
Για το καλό των δικών μας Γνωστικών σπουδαστών συμφέρει να εγκαταστήσουμε σε διδακτική
μορφή μία νοητική σειρά αυτών των μαγικών ήχων.
α) Ένα λεπτό και μακρύ σφύριγμα όμοιο με ενός πτηνού.
β) Τονισμός του φωνήεντος Ε (εεε), μακραίνοντας τον ήχο με την νότα ΡΕ της μουσικής
κλίμακας.
γ) Τραγούδισμα του Ρ κάνοντας το να αντηχεί με το μουσικό ΣΙ μιμούμενοι την φωνή του
παιδιού σε οξεία μορφή· κάτι παρόμοιο του οξύ ήχου ενός χειρόμυλου ή μοτέρ πολύ λεπτού και
ελαφριού (ρρρρρ).
δ) Να αντηχεί το Σ σε πολύ λεπτή μορφή σαν ένα γλυκό σφύριγμα που αργοσβήνει
(σσσσσσσσσσσσσ).
Επεξήγηση: Το σημείο «α» είναι ένα πραγματικό και αποτελεσματικό σφύριγμα. Το σημείο «δ»
είναι μόνο όμοιο με ένα σφύριγμα...
ASANA:
-Να ξαπλώνει ο Γνωστικός σπουδαστής στην στάση πεθαμένου ανθρώπου: Ανάσκελα (το
πρόσωπο προς τα πάνω), με ενωμένα τα πόδια στις φτέρνες ανοίγονται οι άκρες προς τα έξω σε μορφή
βεντάλιας. Τα χέρια κατά μήκος του σώματος: όλο το φυσικό όχημα εντελώς χαλαρωμένο.
Μισοκοιμισμένος ο δόκιμος σε βαθύ διαλογισμό θα τραγουδήσει πολλές φορές τους μαγικούς
ήχους.
ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ:
-Αυτά τα μάντραμ βρίσκονται εσωτερικά συσχετισμένα με το στοιχειώδες μέρος των πτηνών
και είναι προφανές ότι αυτά τα τελευταία θα συμπαρασταθούν στον δόκιμο και θα τον βοηθήσουν
αποτελεσματικά στην δουλειά του ξετυλίγματος.
Κάθε πτηνό είναι το φυσικό σώμα ενός στοιχειώδους και αυτά πάντα βοηθούν τον νεόφυτο με
την προϋπόθεση μιας άψογης συμπεριφοράς.
Εάν ο φιλόπονος επιθυμεί την συμπαράσταση του στοιχειώδους μέρους των πτηνών, πρέπει να
μάθει να τα αγαπάει. Όποιοι διαπράττουν το έγκλημα να κλείνουν αυτά τα πλάσματα του ουρανού σε
απαίσια κλουβιά, ποτέ δε θα δεχθούν τέτοια βοήθεια.
Θρέψτε αυτά τα πτηνά του ουρανού, μετατραπείτε σε ελευθερωτές αυτών των πλασμάτων,
ανοίξτε τις πόρτες των φυλακών τους και θα έχετε την συμπαράστασή τους.
Όταν εγώ πειραματίσθηκα για πρώτη φορά με το βασιλικό κλειδί, μετά τον τονισμό των
μάντραμ, ένιωσα ατμώδης και ανάλαφρος σαν κάτι να είχε μπει μέσα στο Είδωλο.
Είναι φανερό ότι δεν περίμενα να με σηκώσουν από το κρεβάτι· εγώ ο ίδιος εγκατέλειψα την
κλίνη θεληματικά και περπατώντας σιγανά, βγήκα από το σπίτι· τα αθώα στοιχειώδη των φιλικών
πτηνών, μένοντας μέσα στο αστρικό μου σώμα, με βοήθησαν στο ξεδίπλωμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Έχουμε εκθέσει λοιπόν, στο παρόν κεφάλαιο τις δύο βασικές όψεις του
βασιλικού κλειδιού.
Η πλήρης και απόλυτη ανάπτυξη αυτών των δύο πλευρών του μεγάλου κλειδιού, θα μας
επιτρέψει να ξεδιπλωνόμαστε θεληματικά με θετική και συνειδητή μορφή.
Αυτοί που στ’ αλήθεια επιθυμούν να μετατρέπονται σε πειραματιστές των μεγάλων
πραγματικοτήτων των ανώτερων κόσμων, πρέπει να αναπτύξουν μέσα στον εαυτό τους τις δύο όψεις
του μεγάλου κλειδιού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18
ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ
Στην χημική συνεύρεση, στην μεταφυσική συνουσία, κατά την διάρκεια της Sahaja Maithuna,
δοκιμάζεται η μεγαλύτερη ερωτική αίσθηση μέσα σε πέντε λεπτά!
Δυναμικές μαγνητικές φλόγες, σαν κυματώδης θάλασσα από κόκκινο πορφυρό αέριο,
τρομακτικά θεϊκό, κυκλώνουν το ζευγάρι κατά την διάρκεια του εκστατικού σεξ.
 39
Φοβερή στιγμή είναι εκείνη κατά την οποία οι αρσενικές ροές προσπαθούν να ενωθούν με τις
θηλυκές.
Με την δημιουργική μαγνητική παύση εγκαθίστανται σεξουαλικοί ρυθμοί, αρμονικοί και
συντονισμένοι, μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας.
Μια τέτοια παύση περιέχει η ίδια δύο βασικούς παράγοντες:
α) Καθορισμένη χρονική περίοδο, πνευματική και θεληματική εγκαθιδρυόμενη μεταξύ
συνεύρεσης και συνεύρεσης.
β) Παρατεινόμενη απόλαυση της μεταφυσικής συνουσίας, χωρίς οργασμό, σπασμό ή απώλεια
του σπερματικού υγρού.
Για να είναι η ανταλλαγή των μαγνητικών δυνάμεων βαθιά, εποικοδομητική και ουσιαστικά
αξιοπρεπής, είναι επείγον τα σπουδαιότερα κέντρα του σώματος να έλθουν σε επαφή, με τρόπο
αρμονικό και ήρεμο.
Η κλειτορίδα που βρίσκεται τοποθετημένη ανάμεσα στα δυο μικρά χείλη του αιδοίου αποτελεί
το πιο ευαίσθητο σημείο του γυναικείου οργανισμού και αυτό είναι κάτι που ήδη έχει αποδειχθεί.
Οποιαδήποτε φωτισμένη διόραση, θα μπορέσει να αντιληφθεί τις φυγόκεντρες μαγνητικές
δυνάμεις που αρχίζουν να εκρέουν από την κλειτορίδα.
Είναι, λοιπόν η κλειτορίδα, πέρα από κάθε αμφιβολία, το φυγόκεντρο μαγνητικό σημείο που
προμηθεύει στην αύρα της γυναίκας τις κατάλληλες ρευματικές ενέργειες.
Εν τούτοις, εμείς πρέπει να μελετήσουμε όλο αυτό, όχι με τρόπο μεροληπτικό, αλλά
ολοκληρωμένο· θα ήταν παράλογο να υποθέταμε ότι η κλειτορίδα που βρίσκεται μπροστά στην έξοδο
του κόλπου, χωρισμένη από αυτόν από το αγωγό κανάλι της ουρήθρας θα είναι ο μοναδικός αγωγός
και γεννήτρια της ύψιστης αίσθησης για το θηλυκό σεξ.
Πρέπει να σκεφθούμε καθαρά και να κατανοήσουμε ότι επίσης η μήτρα και απομονωμένα μέρη
του εσωτερικού του κόλπου μπορούν να είναι αγωγοί και γεννήτριες της μέγιστης σεξουαλικής
αίσθησης.
Είναι αναντίρρητο ότι ο σηραγγώδης ιστός και τα τελικά σωμάτια συναντώνται στην
κλειτορίδα.
Χωρίς αυτούς τους ιστούς και τα σωματίδια, η φυσιολογική γυναικεία ικανότητα και η
πιθανότητα να φθάσει στην ύψιστη σεξουαλική αίσθηση θα αποκλείονταν.
Μετά την επαφή με τον άνδρα, η κλειτορίδα, εφοδιασμένη με τα τελικά σωμάτια, αρχίζει να
ανεγείρεται, το ίδιο όπως και ο αρσενικός φαλλός και να φουσκώνει ταυτόχρονα.
Στην καταπληκτική στιγμή, που επίσης διογκώνονται τα κυψελώδη τοιχώματα της περιοχής
των χειλέων του αιδοίου, είναι φανερό ότι η είσοδος του κόλπου περικαλύπτεται από ένα σπογγώδους
επιστρώματος, που περιτυλίγει θαυμαστά τον ανδρικό φαλλό.
Όσο περισσότερο υγραίνει τώρα η είσοδος του κόλπου από την έκκριση των αδένων τόσο
μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να φέρουμε τους λεπτούς μαγνητικούς συμπυκνωτές, οι οποίοι
βρίσκονται εκεί τοποθετημένοι, σε μία ηλεκτρική συνάφεια με τον φαλλό, ο οποίος στην οργάνωση
της έντασης του ανθρωπίνου οργανισμού αντιπροσωπεύει, όπως θα το λέγαμε, τον πρωταρχικό
εκπομπό ενέργειας για την ανταλλαγή μίας εναλλασσόμενης φυσικο-ψυχικής ροής.
Ο σοφός Waldemar λέει: «Μην το ξεχνάμε· το σώμα μας θα είναι αμετάβλητα τόσο πιο
ολοκληρωμένο, όσο περισσότερο αναπτύξουμε και τοποθετήσουμε κάτω από συνειδητό έλεγχο το
νευρικό συμπαθητικό σύστημα».
Όταν ο άνδρας και η γυναίκα, με τις λιγότερες δυνατές κινήσεις, δηλαδή, μόνο με αυτές που
είναι αναγκαίες για την διατήρηση και την παράταση της επαφής, κάνουν από την σεξουαλική ένωση
επίσης μία ψυχική ένωση, τότε μόνο θα υπάρξει η ευκαιρία για να φορτώνονται με ηλεκτρισμό τα
εγκεφαλο-σπονδυλικά γάγγλια που βρίσκονται συνδεδεμένα με τον αδένα της επίφυσης, τον κυρίαρχο
του σώματος και εκτός από αυτόν επίσης το ηλιακό πλέγμα (το κοιλιακό πλέγμα) με τα αμέτρητα
ακτινοειδή πλέγματα για το συκώτι, το έντερο, τα νεφρά και την σπλήνα.
 40
Ο βδελυρός σεξουαλικός σπασμός είναι βέβαια ένα κλειστό κύκλωμα που αρκεί να μας
αδειάσει φρικτά· γι’ αυτό πρέπει να τον αποφεύγουμε πάντοτε.
Η θαυμάσια δύναμη του OD βρίσκεται βέβαια καθορισμένη στα διάφορα όργανα σε
διαφορετική ποιότητα· έτσι η καλύτερη και πιο γόνιμη δημιουργική μαγνητική ανταλλαγή, βασίζεται
στην εξής επαναστατική μέθοδο: Η πλευρά της καρδιάς του άνδρα αναπαύεται στην δεξιά πλευρά της
γυναίκας, ενώνοντας το αριστερό χέρι του με το δεξί αυτής και φέρνοντας σε επαφή το δεξί του πόδι
με το αριστερό της γυναίκας.
Τα σεξουαλικά όργανα μπορούν τότε να αφιερωθούν σε ένα έργο από το οποίο πάρα πολύ
συχνά τα αποσπούν. δηλαδή να χρησιμεύσουν στην φυσική αρχή της αφομοίωσης και εξάγνισης της
ύλης, κατ’ αρχήν μέσω της δράσης πάνω στο πλέγμα, το τοποθετημένο κάτω από το διάφραγμα
(κοιλιακή περιοχή του νευρικού συμπαθητικού συστήματος), το οποίο είναι απαραίτητο, αναγκαίο σαν
βάση για την ανάπτυξη της εξευγενισμένης αίσθησης.
Η μεταφυσική συνεύρεση, με όλη της την ερωτική εκλέπτυνση, μας τοποθετεί σε μία θέση
προνομιούχο, μέσω της οποίας διαθέτουμε θαυμαστές δυνάμεις, που μας επιτρέπουν να διαλύσουμε σε
κοσμική σκόνη κάθε μία από αυτές τις τρομακτικές οντότητες που προσωποποιούν τα ψυχολογικά μας
ελαττώματα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19
ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΑΛΓΚΟΛ
Είναι ανάγκη να επαναλαμβάνονται κάποτε κάποιες φράσεις, όταν προσπαθείς να γίνεις
κατανοητός. Δεν είναι υπερβολικό να δώσουμε έμφαση σ’ αυτό που ήδη αναφέραμε στο κεφάλαιο
δεκατρία. Θέλω να αναφερθώ στο αλκοόλ.
Δεν είναι ανάγκη να συζητώ εκτεταμένα τα αποτελέσματα του αλκοόλ. Το ίδιο του το αραβικό
όνομα, (ίδιο με το άστρο ΑΛΓΚΟΛ, το οποίο αναπαριστά το κεφάλι της Μέδουσας κομμένο απ’ τον
Περσέα) θέλει να πει απλά ο Δαίμονας...
Και θα ήτανε πράγματι ένας Δαίμονας ή κακό πνεύμα, όταν διακατέχει τον άνθρωπο, είναι
φανερό και εύκολα ενδεικτικό από τα αποτελέσματα, που οδηγούν από το μεθύσι στο ντελίριουμ
τρέμενς και στην τρέλα, παραδίνοντάς το στους απογόνους με την μορφή της παράλυσης και άλλα
κληρονομικά βάρη.
Είναι αναντίρρητο ότι επειδή είναι ένα προϊόν της αποσύνθεσης, που δημιουργείται επίσης
στον οργανισμό μας μεταξύ αυτών που εξαλείφονται από το δέρμα, έχει μία δονητική φθοροποιό τάση,
διαλυτική και καταστροφική ξεραίνοντας τους ιστούς μας και καταστρέφοντας τα νευρικά κύτταρα, τα
οποία σταδιακά βρίσκονται αντικατεστημένα από χόνδρους.
Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι το αλκοόλ τείνει να εξαλείψει την ικανότητα να
σκέπτεσαι ανεξάρτητα (επειδή διεγείρει την φαντασία) και να διαλογίζεσαι ήρεμα, καθώς επίσης
αποδυναμώνει τρομερά το αισθητικό αισθητήριο και την ατομική ελευθερία.
Οι δικτάτορες όλων των εποχών, οι τύραννοι, δεν αγνοούν ποτέ ότι είναι πιο εύκολο να
κυβερνούν και να σκλαβώνουν έναν λαό μπεκρήδων από έναν λαό εγκρατών.
Είναι επίσης γνωστό ότι στο στάδιο της μέθης μπορεί να κάνεις κάποιον να δεχθεί οποιαδήποτε
πρόταση και να κάνει πράξεις αντίθετα προς τον σεβασμό και την αίσθηση ηθικής. Είναι ιδιαίτερα
γνωστή η επίδραση του αλκοόλ στα εγκλήματα για να υπάρχει ανάγκη να επιμείνει κανείς σ’ αυτή.
Το αλκοόλ ανεβάζει φρικτά στο χείλος του γκρεμού και ρίχνει στην άβυσσο της απώλειας· είναι
διαβολική ύλη, που χαρακτηρίζει σε εσώτερη μορφή τους «κολασμένους κόσμους», όπου ακούγονται
μόνο βελάσματα, ουρλιαχτά, σφυρίγματα, χλιμιντρίσματα, τριξίματα, μουγκρίσματα, κραξίματα,
γαυγίσματα, ξεφυσήματα, ρόγχοι και κροταλίσματα.
Το απαίσιο Αλγκόλ γυρίζει ατέλειωτα μέσα στον φαύλο κύκλο του χρόνου.
Υποδηλώνεται παντού, πάντοτε βάζοντας σε πειρασμό, φαίνεται να έχει το χάρισμα της
απανταχού παρουσίας όπως χαμογελά μέσα σε ραφινάτα όνειρα σε μία χρυσή ή ασημένια κούπα κάτω
 41
από μία χρυσή στέγη ενός μεγαλόπρεπου παλατιού, έτσι κάνει να τραγουδά ο μακρομάλλης βάρδος
της τρομακτικής ταβέρνας.
Ο κακοποιός Αλγκόλ, είναι κάποτε πολύ λεπτός και διπλωματικός. Δες τον εδώ λάμπει
επικίνδυνα! Μέσα στο λαμπρό κύπελλο από λεπτό κρύσταλλο, η αγαπητή γυναίκα σας το προσφέρει.
Και λέει ο ποιητής πως, όταν στο πουπουλένιο και αρωματισμένο μαονένιο λίκνο, η αγαπημένη
μεθυσμένη από κρασί ήθελε να γδυθεί ο φύλακας άγγελος έφευγε για ένα λεπτό...
Όλοι πάμε σ’ ένα τέλος, όλοι έχουμε το δικό μας όνομα στον μοιραίο αμφορέα· ποτέ μην πίνεις
σου λέω, καταραμένο ποτό, γιατί αν πίνεις γρήγορα θα λαθέψεις το δρόμο.
Αρκετά δυνατό κρασάκι, της Σαμπίνα σε μικρά ποτήρια θα πιεις σήμερα μαζί μου, αν και το
δοχείο του ήταν ένας Ελληνικός αμφορέας που εγώ ο ίδιος έχω σφραγίσει, αναφωνεί ο Σατανάς από το
βάθος της αβύσσου.,.
Στα μαύρα της δίσβαθα, κάδε δαιμόνιο εκπληρώνει τη δουλειά του, στύβοντας αμπέλια, μέχρι
τον ήλιο του εσπερινού και όπως τον Θεό σε καλεί, όταν στο ευχάριστο δείπνο φθάνει η ώρα να πιεις
το ψημένο κρασί.
Καινούργια έμπνευση από τις εστίες τους σας προσφέρουν οι αγρότες, ευχές και σπονδές του
μούστου των κλημάτων τους και χαμογελά ο Αλγκόλ, η άτιμη Μέδουσα, διασκεδάζοντας με το θύμα
του.
Νηστείες, πικρίες, βασανιστικά ενδύματα ζητά ο αναχωρητής ή αυτός που μετανοεί την
χαμογελαστή αυγή και μετά όλα τελειώνουν πίνοντας μέσα στην θύελλα και το όργιο, όταν ο ήλιος
κουρασμένος πια σβήνει στην δύση.
Τι δεν φθείρει ο χρόνος; Ήδη ήταν κατώτεροι οι αγαπητοί μας γονείς από τους σκληρούς
παππούδες, χειρότεροι από αυτούς είμαστε εμείς και στην μαραμένη κατάπτωση, μέσα στο πιοτό και
την τραγωδία, μάς ακολουθεί μία βιτσιόζα γενεά.
«Πόσο διαφέρει η γενιά -από οποιαδήποτε οικογένεια που βάφει με αίμα Καρχηδόνιο τις
θάλασσες της Σικελίας, η οποία τον Πύρρο και Αντίοχο με ένα μόνο χτύπημα ρίχνει και τον τρομερό
Αννίβα, γιατί μέχρι το τέλος τον αντιμετωπίζει.
Αρσενική γενιά χωρικών στρατιωτών, μαθημένη να βγάζει τους σβώλους με σαβελλικό φτυάρι,
ρωμαλαιόπαιδα υπάκουα σε μία μητέρα αυστηρή και στην διαταγή της κουβάλησαν στην τελευταία
ώρα της ημέρας.
Της ημέρας τεράστιοι κορμοί για το σπίτι κομμένοι, όταν είναι λυμένα από τον ζυγό τα
κουρασμένα βόδια, βυθίζεται ο ήλιος στις σκιές που μαζεύει η νύχτα και σε φιλική ανάπαυση το κτήμα
ξεκουράζεται.
Σήμερα όλα περάσανε· αυτή η κακομοίρα η ανθρωπότητα, γεμάτη τόσες πίκρες έχει εκφυλισθεί
με το βδελυρό βίτσιο του αλκοόλ.
Και ποιοι είναι αυτοί οι βλάκες που προσποιούνται ότι συζητούν με τον Σατανά; Ακούστε
φίλοι! Με τον ολέθριο Δαίμονα Αλγκόλ δεν είναι δυνατόν να συνεργαστείς, να κάνεις συμφωνίες.
κομπίνες κανενός είδους. Το αλκοόλ είναι προδοτικό και αργά ή γρήγορα μας δίνει την μαχαιριά
πισώπλατα.
Πολλοί άνθρωποι της Θέλησης πίνουν τόσο μόνο, ένα δύο ποτηράκια την ημέρα. Θαυμάσια
κομπίνα;
Αλήθεια;
Συνδυασμός; Κουμπαριά; Γλύκισμα; Άνθρωποι άπειροι της ζωής. βεβαίως σε αυτούς μιλώντας
στην γλώσσα του Σωκράτη, θα μπορούσαμε να τους πούμε ότι όχι μόνο αγνοούν, αλλά επιπλέον δεν
γνωρίζουν ότι αγνοούν.
Τα άτομα του μυστικού εχθρού, όμοια με μικροσκοπικά κομματάκια γυαλιού, με την πάροδο
του χρόνου και μέσα σε τόση σούρα, ζαλάδα και μεθύσι, πολύ λεπτά και καλυμμένα καρφώνονται
μέσα στα ζωντανά κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού...
 42
Έτσι καλά γνωρίζουν οι Θεοί και οι άνθρωποι ότι το Δαιμόνιο Αλγκόλ καταλαμβάνει το
ανθρώπινο σώμα πολύ πονηρά και σιγά, μέχρι που στο τέλος μία οποιαδήποτε μέρα μας σπρώχνει στην
άβυσσο της μέθης και της τρέλας.
Ακούστε με καλά σπουδαστές Γνωστικοί, υπό το φως του ήλιου ή της σελήνης, την ημέρα ή
την νύχτα· με το Δαιμόνιο Αλγκόλ πρέπει να είσαστε ριζοσπάστες! Οποιαδήποτε συμφωνία,
συναλλαγή, διπλωματία ή διαπραγμάτευση με αυτό το καταραμένο πνεύμα είναι καταδικασμένη αργά
ή γρήγορα σε αποτυχία.
Θυμηθείτε πιστοί του μυστικού μονοπατιού ότι ο μοιραίος άξονας της οδυνηρής ρόδας του
Samsara είναι βρεγμένος με αλκοόλ:
Είναι γραμμένο με λόγια της φωτιάς στο βιβλίο όλων των μυστηρίων ότι με το αλκοόλ
ανασταίνονται τα Δαιμόνια, τα ήδη νεκρά Εγώ, αυτά τα βδελυρά βίαια και ζωώδη πλάσματα, που
προσωποποιούν τα δικά μας ψυχολογικά λάθη.
Αφού το πιοτό είναι συσχετισμένο με το Βαγιού Τάτουα, το στοιχείο αέρας, πίνοντάς το
πέφτουμε όπως η αναπoδoγυρισμένη πεντάλφα με το κεφάλι προς τα κάτω και τα πόδια προς τα πάνω,
στην άβυσσο της απώλειας και με φοβερούς θρήνους (βλέπε Κεφ. 13).
Το πηγάδι της αβύσσου από το οποίο ανεβαίνει ατμός, όπως από έναν μεγάλο φούρνο, μυρίζει
αλκοόλ.
Αυτή η γυναίκα, της αποκάλυψης του Αγίου Ιωάννη, ντυμένη σε πορφυρό κόκκινο και
στολισμένη με χρυσό, με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια, και που κρατά στο χέρι ένα χρυσό
δισκοπότηρο γεμάτο με βδελυγμίες και την βρώμα από την μοιχεία της, πίνει αλκοόλ . αυτή είναι η
μεγάλη πόρνη της οποίας το νούμερο είναι 666.
Kακoμoίρης ο θρησκευτικός οδηγός, ο παπάς, ο μυστικιστής ή ο προφήτης που κάνει το λάθος
να μεθάει με το βδελυρό αλκοόλ!...
Είναι καλό να δουλεύεις για την σωτηρία των ψυχών, να διδάσκεις το δόγμα του Κυρίου, αλλά
αλήθεια σας λέγω ότι δεν είναι σωστό να πετάς χαλασμένα αυγά εναντίον αυτών που σε ακολουθούν.
Παπάδες, αναχωρητές, μυστικιστές, ιεραπόστολοι που με αγάπη διδάσκετε τον λαό, γιατί τον
σκανδαλίζετε;
Αγνοείτε ίσως ότι το να σκανδαλίζεις τους ανθρώπους ισοδυναμεί με απώλεια του σεβασμού;
να τους πετάτε σάπιες ντομάτες κι αυγά χαλασμένα; Πότε πια θα το καταλάβετε;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20
Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ
Ταξιδεύοντας εδώ, εκεί και παραπέρα, σε όλες αυτές τις χώρες του κόσμου, έπρεπε να μείνω
για λίγο καιρό στην πόλη του κατακτητή Gonzalo Jimenez de Quesada, στους πρόποδες των βουνών
του Μοntserate Guadalupe.
Εκείνα τα χρόνια, πολύ κοντά στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με σύστησαν σε εκείνη την
πόλη σε ένα φίλο αληθινά πολύ ξεχωριστό.
Ονομαζόταν Σούκρε και ταξιδεύοντας επίσης, είχε έρθει γυρεύοντας πανεπιστημιακές γνώσεις
από κάποιο λιμάνι του Ατλαντικού μέχρι την κορυφή των Άνδεων.
Με εκείνον τον φίλο των περασμένων εποχών όλα έγιναν πολύ περίεργα, ήδη και η ίδια η
ασυνείδητη σύσταση.
Κάποιος, του οποίου το όνομα δε λέω, χτύπησε κάποια νύχτα την πόρτα του σπιτιού μου με τον
φανερό σκοπό να με καλέσει σε μία σοβαρή συζήτηση με τον αναφερόμενο φίλο.
Δεν ήταν βέβαια πολύ όμορφο το μέρος που έγινε η συγκέντρωση· ένα κατάστημα κατώτατης
κατηγορίας με ένα μικρό σαλονάκι.
Και μετά από όλα αυτά τα τυπικά της σύστασης μπήκαμε στην ουσία της συζήτησης.
Προέκυψε αυτονόητη και ολοφάνερη η διανοητική ικανότητα του νέου μου φίλου· υποκείμενο
θεωρητικό, σκεπτικό, μελετηρό...
 43
Αυτοαποκαλούνταν ιδρυτής κάποιου Οίκου Θεοσοφικού τύπου και ανέφερε συχνά τους Η.Ρ.Β.,
Leadbeter, Anny Besant κλπ.
Στην ανταλλαγή των ιδεών είναι αναμφισβήτητο ότι έλαμψε κάνοντας εκθέσεις
ψευτοεσωτεριστικές και ψευτοαποκρυφιοτικές...
Αν δεν είχε αυτή την τάση στον Υπνωτισμό και την επιθυμία επίδειξης εκείνη η φιλική
συγκέντρωση θα είχε τελειώσει ήρεμα, αλλά να που ο Διάβολος βάζει όπου νάναι την ουρά του.
Συνέβη ότι, αυτός ο φίλος αποφάσισε να κάνει επιδείξεις της υπνωτιστικής του δύναμης και
πλησιάζοντας έναν κύριο κάποιας ηλικίας που καθόταν εκεί κοντά σε ένα άλλο τραπέζι, τον
παρακάλεσε πολύ ευγενικά να προσέλθει σαν παθητικό υποκείμενο για το πείραμά του.
Όταν πρόκειται για υποθέσεις σχετικές με την υπνολογία, δεν περιττεύει να τονίσουμε ότι όλα
τα υποκείμενα δεν είναι ευαίσθητα στο να πέφτουν σε έκσταση.
Ο Σούκρε με το Εγώ του αυτοπροβαλλόμενου, είναι ολοφάνερο ότι δεν ήθελε να γίνει ρεζίλι,
χρειαζόταν να επιδείξει τις δυνάμεις του και γι’ αυτό έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να βυθίσει
σε υπνωτικό ύπνο τον κύριο.
Αλλά όλα ήταν άχρηστα, όσο χρόνο ο Σούκρε πάλευε και ήδη υπέφερε, εκείνος ο καλός κύριος
της ιστορίας μέσα του σκεφτότανε το χειρότερο.
Και ξαφνικά σα να έπεσε ένας κεραυνός σε μία σκοτεινή νύχτα, έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει.
Ο παθητικός κύριος από την θέση του επιπλήττοντας τον Σούκρε, κατηγορώντας τον για κλέφτη,
απατεώνα, ληστή κλπ. Αλλά ο αναφερόμενος φίλος που δεν ήταν ένα ήρεμο αρνί βρόντηξε και
άστραψε.
Και πετάγονταν τραπέζια στον αέρα και καρέκλες και φλιτζάνια και πιάτα και κραύγαζε ο
ιδιοκτήτης του καταστήματος, μέσα σε αυτόν τον μεγάλο καυγά, ζητώντας να του πληρώσουν τον
λογαριασμό.
Ευτυχώς επενέβη η αστυνομία και όλα έγιναν ήρεμα· ο καημένος ο Σούκρε αναγκάστηκε να
ενεχυριάσει τις αποσκευές του για να πληρώσει τον λογαριασμό...
Αφού πέρασε εκείνη η δυσάρεστη ατυχία, κλείσαμε ένα καινούργιο ραντεβού με τον
αναφερθέντα φίλο, το οποίο έγινε οπωσδήποτε πιο ήρεμα, γιατί δεν πέρασε από το μυαλό του Σούκρε
η γελοία ιδέα να επαναλάβει το πείραμά του.
Τότε ξεκαθαρίσαμε πολλές ιδέες και αντιλήψεις με εσωτεριστικό και αποκρυφιστικό βάθος.
Ο φίλος εκείνος μπήκε αργότερα στο Πανεπιστήμιο, με τον σκοπό να γίνει ένας καλός
δικηγόρος και είναι φανερό ότι ήταν ένας καταπληκτικός σπουδαστής.
Μια κάποια μέρα, μετά από πολλά χρόνια, ο αναφερόμενος φίλος με κάλεσε για φαγητό και
στο τραπέζι είχαμε μια συζήτηση περί κρυμμένων θησαυρών· τότε εμένα μου ήλθε να του διηγηθώ την
ακόλουθη περίπτωση:
«Κοιμόμουνα στο υπνοδωμάτιό μου -του είπα- όταν ξαφνικά με ξύπνησε ένας παράξενος
υπόγειος θόρυβος που κυκλοφορούσε ή περιτριγύριζε μυστηριωδώς από βορειοανατολικά ως
νοτιοανατολικά.
Τινάχτηκα από την κλίνη από τον ασυνήθιστο ήχο για να δω αυτό που συνέβαινε. Τότε με
μεγάλη έκπληξη είδα, ότι, σε μία γωνία του υπνοδωματίου μου, ανοιγόταν η γη. Και ανάβλυσε σαν
θαύμα ένα φάντασμα μιας άγνωστης γυναίκας, η οποία με μία πολύ λεπτή φωνή μου είπε: Πάνε πολλά
χρόνια που έχω πεθάνει· εδώ σε τούτο το μέρος έθαψα εγώ ένα μεγάλο θησαυρό· βγάλε τον εσύ, για
σένα είναι.
Ακούγοντας ο Σούκρε την επιτραπέζια αφήγησή μου με παρακάλεσε σφοδρά να τον πήγαινα
στο μέρος του συμβάντος και βέβαια δεν ήθελα να του αρνηθώ αυτήν την εξυπηρέτηση...
Ένα άλλο απόγευμα ήλθε να μου πει ότι είχε έλθει σε επαφή με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού -έναν
γιατρό πολύ φημισμένο στην πόλη- και με παρακάλεσε να ερευνήσω αν εκείνο το πρόσωπο ήταν στα
αλήθεια ή όχι ο κάτοχος της αναφερθείσας ιδιοκτησίας, γιατί είχε τις αμφιβολίες του.
Ομολογώ απλά και με την πιο καθαρή αλήθεια ότι δε μου ήταν δύσκολο να πραγματοποιήσω
το αστρικό ξετύλιγμα· απλούστατα εκμεταλλεύτηκα το μεταβατικό στάδιο μεταξύ του ξύπνιου και του
 44
ύπνου. Τις στιγμές που άρχισα να αποκοιμιέμαι σηκώθηκα απαλά από το κρεβάτι μου και βγήκα στο
δρόμο. Είναι προφανές ότι το φυσικό μου σώμα έμεινε κοιμισμένο στο κρεβάτι.
Έτσι πραγματοποιήθηκε το ξετύλιγμα του Ειδώλου με απόλυτη επιτυχία· ακόμα θυμάμαι πιστά
εκείνο το αξιοσημείωτο ψυχικό πείραμα.
Πετώντας, αιωρούμενος στο αστρικό περιβάλλον του πλανήτη γη, πήγα σε πολλούς δρόμους
γυρεύοντας το γραφείο του γιατρού.
Παρακάλεσα το δικό μου στοιχειώδη μεσολαβητή να με πάει στο γραφείο και είναι φανερό ότι
με βοήθησε...
Όταν έφθασα σε κάποιο σπίτι κατάλαβα· τρία σκαλοπάτια οδηγούσαν στην πολυτελή πύλη της
κατοικίας...
Μπήκα από εκείνες τις πόρτες και βρέθηκα σε μία αίθουσα αναμονής προχώρησα λίγο ακόμη
και εισήλθα αποφασιστικά στο γραφείο...
Εξέτασα λεπτομερώς το εσωτερικό του τελευταίου· είδα ένα τραπέζι και πάνω σε αυτό μία
γραφομηχανή και μερικά άλλα πράγματα· ένα παράθυρο επέτρεπε να δεις την αυλή της κατοικίας ο
γιατρός καθότανε και στην αύρα του μπόρεσα να δω την γνωστή ιδιοκτησία...
Ξαναγύρισα στο φυσικό μου σώμα πολύ ικανοποιημένος με το πείραμα· το Είδωλο βέβαια είναι
καταπληκτικό...
Νωρίς το πρωί ήλθε ο φίλος μου για να μάθει το αποτέλεσμα του ψυχικού μου πειράματος...
Εγώ του διηγήθηκα λεπτομερώς όλο όσο είχα δει και ακούσει· τότε είδα την έκπληξη στο
πρόσωπο του Σούκρε· αυτός γνώριζε το γραφείο και τα στοιχεία που του έδωσα αποδείχθηκαν
ακριβή...
Αυτό που συνέβη μετά είναι εύκολο να το μαντέψεις, ο Σούκρε όχι μόνο πέτυχε να νοικιάσει το
σπίτι εκείνου του γιατρού, αλλά επίσης -και αυτό είναι το πιο περίεργο- τον έκανε συνέταιρό του.
Εκείνες τις ημέρες αποφάσισα να απομακρυνθώ από αυτήν τhν πόλη, παρ’ όλα τα παρακάλια
εκείνου του φίλου μου, που επέμενε να ακυρώσω το ταξίδι...
Όταν επέστρεψα, μετά από μερικά χρόνια, σε εκείνο το μέρος, ήδη όλα είχαν αλλάξει· εκείνο
το σπίτι είχε εξαφανιστεί...
Τότε βρέθηκα σε ένα ξερό έδαφος, φρικτό, πετρώδες, φοβερά πληκτικό...
Και είδα εγκαταστάσεις υψηλής ηλεκτρικής τάσης και κινητήρες διπλής άντλησης και μηχανές
όλων των ειδών και εργάτες καλά αμειβόμενους κλπ.
Ο Σούκρε, ζώντας επίσης εκεί, μέσα σε ένα δωμάτιο που έμοιαζε περισσότερο με χαράκωμα σε
ένα πεδίο μάχης, έμπαινε και έβγαινε και έδινε προστακτικές διαταγές στους εργάτες κλπ.
Εκείνο το δωμάτιο ήταν προστατευμένο με γιγαντιαίες κολώνες και στα τείχη του φαίνονταν
εδώ, εκεί και παραπέρα, πολλά μικρά παραθυράκια που μπορούσαν να ανοίγουν ή να κλείνουν κατά
βούληση.
Από εκείνες τις θυρίδες παρατηρούσε ο Σούκρε ότι συνέβαινε τριγύρω του. Τέτοιες οπές
παρατήρησης του ήταν έλεγε πολύ χρήσιμες...
Πότε-πότε με τον παραμικρό εξωτερικό θόρυβο, άρπαζε πιστόλι του ή το ντουφέκι του και τότε
εκείνα τα ανοίγματα φαίνονταν απ’ έξω να ανοίγουν να κλείνουν και φανερώνονταν από εκεί τα
στόμια των ντουφεκιών ή των πιστολιών.
Έτσι ήταν τα πράγματα όταν επέστρεψα· και τότε ο φίλος μου, μου εξήγησε, ότι, εκείνος ο
θησαυρός, ήταν πολύ ποθητός και εννοούσε το ονομαστό μοσχαράκι από χρυσό, που τόσο είχε
ανησυχήσει πολύ κόσμο της περιοχής και που γι’ αυτό ήταν τριγυρισμένος από άπληστους θανάσιμους
εχθρούς που είχαν προσπαθήσει να τον δολοφονήσουν.
Θεέ μου και Παναγία! είπα στον εαυτό μου... την άσχημη στιγμή πήγα και διηγήθηκα στο φίλο
μου το όραμα του θησαυρού... καλύτερα να είχα κλείσει το στόμα μου...
Μία άλλη μέρα, γεμάτος αισιοδοξία, μου ομολόγησε ότι βεβαίως σε δώδεκα μέτρα βάθος είχε
βρει μία κούκλα από ψηγμένο πηλό και ότι μέσα στο κούφιο κεφάλι του σκιάχτρου είχε βρει μία
περγαμηνή, στην οποία ήταν διαγραμμένο όλο το σχέδιο του θησαυρού,
 45
Στο εργαστήριο του γιατρού βγάλθηκε προσεκτικά η δεδομένη περγαμηνή από το κεφάλι της
κούκλας, γιατί είναι φανερό ότι, με τον καιρό και με την υγρασία, είχε κολλήσει πολύ...
Σύμφωνα με το σχέδιο, υπήρχαν σε δώδεκα μέτρα βάθος τέσσερα ντεπόζιτα τοποθετημένα ένα
στην Ανατολή, άλλο στην Δύση, ένα τρίτο στον Βορρά και το τελευταίο προς το Νότο...
Τέτοιο σχέδιο έδινε σημάδια και ακριβή στοιχεία και στο τέλος είχε μία πρόταση
υπογεγραμμένη με τα αρχικά του ονόματος και του επωνύμου: «Όποιος βρει τον θησαυρό μου, που
έθαψα σε βαθιά πηγάδια, θα είναι κυνηγημένος από την Εκκλησία του Patrono και πριν από είκοσι
ημέρες να μη μάθουν ότι έβγαλε τα κέρδη που έθαψα για μένα».
Σε αυτές τις ημέρες ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, είχε ήδη προχωρήσει πολύ· ο Χίτλερ είχε
καταλάβει πολλές ευρωπαϊκές χώρες και ετοιμαζόταν να επιτεθεί στην Ρωσία...
Ο φίλος μου ήταν γερμανόφιλος εκατό τοις εκατό και πίστευε πολύ σοβαρά στον θρίαμβο του
Χίτλερ...
Είναι πια φανερό ότι, επηρεασμένος από τις πολιτικές τακτικές του Χίτλερ, που σήμερα
υπέγραφε μία συμφωνία ειρήνης με οποιαδήποτε χώρα και την άλλη μέρα της επετίθετο, δεν ήθελε να
δουλέψει σύμφωνα με τις οδηγίες του σχεδίου...
Ο Σούκρε είπε στον εαυτό του: «Τέτοιες οδηγίες είναι παραπλανητικές... Ο θησαυρός είναι
πολλά μέτρα κάτω από την κούκλα· τα αναφερθέντα τέσσερα ντεπόζιτα δεν με ενδιαφέρουν... ».
Έτσι τότε, εγκατέλειψε τις οδηγίες και έψαξε βαθύτερα. Όταν ζύγωσα σε εκείνη την τρύπα είδα
μόνο ένα γκρεμό, μαύρο, απύθμενο, φρικτό...
Φίλε Σούκρε, του είπα: «Έχετε διαπράξει ένα λάθος πολύ σοβαρό, έχετε αφήσει τον θησαυρό
επάνω, στα τέσσερα ντεπόζιτα και πήγατε στον πάτο, κανείς δεν θα έθαβε ένα θησαυρό σε τέτοιο
βάθος... ».
Είναι ολοφάνερο ότι εκείνα τα λόγια που πρόφερα, έφεραν την ευωδία της ειλικρίνειας και το
άρωμα της ευγένειας...
Αλλά πρέπει να μιλήσουμε χωρίς περιστροφές για να δώσουμε έμφαση στο Εγώ της
πλεονεξίας. Αναντίρρητα, αυτό το τελευταίο ξεπηδούσε υπερβολικά στο φίλο μου, συνδυασμένο με
την πονηριά, την δυσπιστία και την βία.
Οπωσδήποτε δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο που τότε ο Σoύκρε βροντούσε και άστραφτε
ουρλιάζοντας και ήδη λέγοντάς μου πράγματα τα οποία δεν είχα σκεφθεί ποτέ.
Φτωχέ Σούκρε!... με απείλησε με θάνατο, πίστεψε για μία στιγμή ότι εγώ «δήθεν» ήμουν σε
πολλή συμφωνία με τους γνωστούς εχθρούς του, πιθανόν με τον σκοπό να του κλέψουμε το θησαυρό...
Ύστερα από όλα και βλέποντας την τρομακτική μου ηρεμία, με κάλεσε στο «καταφύγιο του
χαρακώματός του», για να πιούμε καφέ...
Πριν να απομακρυνθώ οριστικά από εκείνη την Ισπανική πόλη, σε άλλους καιρούς γνωστή σαν
Νέα Γρενάδα, μου υπέβαλλε εκείνος ο φίλος ένα άλλο αίτημα· με παρακάλεσε ολόψυχα να μελετήσω
με το Είδωλο την υπόγεια δουλειά του.
Είναι φανερό ότι εγώ ήθελα ήδη να κάνω μία αστρική εξερεύνηση σε εκείνον τον πυθμένα και
γι’ αυτό δέχθηκα την αίτησή του...
Και συνέβη ότι σε μία γοητευτική πανσέληνη βραδιά ξάπλωσα πολύ ήρεμα ανάσκελα (με το
στόμα προς τα πάνω) και με το σώμα καλά χαλαρωμένο...
Χωρίς καμία ανησυχία αποφάσισα να παρατηρήσω, να κατασκοπεύσω τον ίδιο μου τον ύπνο...
Ήθελα να χρησιμοποιήσω για την αστρική μου έξοδο εκείνη την κατάσταση της μετάβασης, που
υπάρχει μεταξύ ξύπνιου και λήθαργου...
Όταν άρχισε η διαδικασία του ενυπνίου, όταν ξεκίνησαν να ξεπηδούν οι αυθεντικές εικόνες του
ονείρου, απαλά και νιώθοντας σαν πνεύμα, έκανα μία προσπάθεια να εξαλείψω την τεμπελιά και τότε
σηκώθηκα από το κρεβάτι...
Βγήκα από την κρεβατοκάμαρα σαν να ήμουν ένα φάντασμα, περπατώντας απαλά και μετά
εγκατέλειψα το σπίτι...
Στους δρόμους της πόλης αιωρούμουν ευχάριστα, γεμάτος από μία εξαίσια πνευματική ηδονή.
 46
Δεν μου ήταν δύσκολο να προσανατολιστώ· σύντομα ήμουν στον χώρο των γεγονότων, στο
έδαφος των συμβάντων...
Μπροστά σε εκείνη την μαύρη και φρικτή τρύπα, που τώρα πια είχε περισσότερα από
εβδομήντα μέτρα βάθος, ένας γέρος νάνος, ένας πυγμαίος, ένας Gnomo, με σεβαστή άσπρη γενειάδα
με θωρούσε αθώα...
Αιωρούμενος στην ατμόσφαιρα, κατέβηκα απαλά μέχρι τον υγρό πάτο της γρουσούζικης
τρύπας της πλεονεξίας...
Ακουμπώντας με τα αστρικά μου πόδια στο γλιστερό του υγρού και σκοτεινού εδάφους, έκανα
με ευχαρίστηση μία άλλη προσπάθεια και εισήλθα στο εσωτερικό του, κάτω από τον ίδιο τον πάτο του
πηγαδιού...
Πόσο απαλά κατέβηκα με το Είδωλο κάτω από το μαύρο κατακάθι εκείνου του σπηλαίου, από
το οποίο έβγαινε πολύ νερό!...
Εξετάζοντας λεπτομερειακά κάθε βράχο από γρανίτη βυθισμένο κάτω από τα χαοτικά νερά,
εισχώρησα πολύ βαθιά κάτω από εκείνο το υπόγειο...
Είναι προφανές ότι ο αναφερόμενος φίλος μου, είχε· αφήσει τον μυθώδη θησαυρό εκεί πάνω,
όπως ήδη έχουμε πει στις προηγούμενες παραγράφους...
Τώρα και σε αυτές τις αβυσσαλέες περιοχές, έβλεπα μπροστά στο μηδαμινό μου πρόσωπο μόνο
πέτρες, λάσπη, νερό...
Αλλά ξαφνικά, κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει· είμαι μπροστά σε ένα οριζόντιο κανάλι, που,
βγαίνοντας από το έδαφος εκείνο, κατευθύνεται προς τον δρόμο...
Τι έκπληξη! Ο Σούκρε δε μου είχε πει τίποτα γι’ αυτό, ποτέ δε μου είπε ότι σε τέτοιο βάθος θα
σκεφτόταν να κάνει μία οριζόντια διάτρηση!...
Ειρηνικά γλίστρησα με το Είδωλο δια μέσου του αναφερόμενου καναλιού πλημμυρισμένου
από νερά, προχώρησα λίγο ακόμη και ύστερα βγήκα στην επιφάνεια, στην μεριά του δρόμου...
Συμπληρωμένης της αστρικής εξερεύνησης επέστρεψα στο φυσικό μου σώμα· η διερεύνηση
προφανώς ήταν καταπληκτική...
Ύστερα, όταν ανέφερα όλα αυτά στο φίλο μου, τον είδα πολύ λυπημένο (αυτός ο άνθρωπος
υπέφερε το ανείπωτο, ήθελε χρυσάφι, σμαράγδια, πλούτη, η πλεονεξία τον κατάπιε ζωντανό... ).
Αλλά δικαιολογούσε τον εαυτό του λέγοντας ότι όλον αυτόν το θησαυρό τον χρειαζόταν για να
κάνει μία προλεταριακή επανάσταση και ότι χρειαζότανε να επενδύσει αυτά τα λεφτά σε οπλισμούς
κλπ...
Πόσο φρικτή είναι η πλεονεξία!... σε εκείνο το μέρος βασίλευε μόνο ο φόβος, η δυσπιστία, το
ρεβόλβερ, το ντουφέκι, η κατασκοπεία, η πονηριά, οι δολοφονικές σκέψεις, η ανυπομονησία να
διατάξουν, να προστάξουν, να ανεβούν στην κορυφή της κλίμακας, να γίνονται αισθητοί... κλπ...
Όταν έφυγα από εκείνη την πόλη, πήρα την απόφαση να μην ξαναμεσολαβήσω ποτέ σε τέτοια
κίνητρα πλεονεξίας... ,
«Πουλήστε αυτά που κατέχετε -είπε ο Χριστός- και δώστε ελεημοσύνη· αποκτήστε ότι δε
γερνά· θησαυρούς στους oυρανoύς πού δεν σώνονται, εκεί που ο κλέφτης δε φθάνει, ούτε ο
σκώρος καταστρέφει.
Γιατί εκεί που είναι ο δικός σας θησαυρός, εκεί θα είναι επίσης η καρδιά σας».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21
ΠΡΟΔΟΣΙΑ
Ένας και ένας και άλλος ένας, από τόσους, μεταξύ πολλών, ξεχωρίζουν ανάμεσα στα τρία
αηδιαστικά στόματα αυτού του ποταπού σκουληκιού που διαπερνά την καρδιά του κόσμου, ο Ιούδας, ο
Βρούτος και ο Κάσιος.
Επιστρέφοντας στις περιπέτειες της Ρώμης και συναντώντας το Βρούτο, σημειωμένο με ένα
μαχαίρι από το χέρι του Θεού, υποτασσόμενος σε αυτά τα πρωτότυπα, γευόμενος την δηλητηριασμένη
 47
καραμέλα, βέβαια δεν είναι καθόλου ευχάριστο, αλλά είναι επείγον να βγουν από το πηγάδι των
αιώνων κάποιες οδυνηρές αναμνήσεις.
Κυριευμένος από αγωνία, χωρίς καμία επιδεκτικότητα, σε κατάσταση καινοφανούς
επαγρύπνησης, διατηρώ ενεργητικά την ζωντανή ανάμνηση εκείνης της δικής μου ρωμαϊκής
ενσάρκωσης, γνωστής με το όνομα του Ιουλίου Καίσαρα.
Τότε έπρεπε να θυσιάζομαι για την ανθρωπότητα εγκαθιδρύοντας την σκηνή για την τέταρτη
υπο-φυλή αυτής της δικής μας πέμπτης ρίζας φυλής.
Θεέ και Παρθένα Μαρία, αν διέπραξα κάποιο λάθος πολύ σοβαρό, σε εκείνη την αρχαία εποχή,
ήταν που συνδέθηκα με την τάξη της Jarretera, αλλά είναι φανερό ότι οι Θεοί θέλησαν να με
συγχωρήσουν.
Να εξυψωθείς ως τα σύννεφα πάνω από τις φιλίες, δεν είναι στα αλήθεια καθόλου εύκολο,
όμως, είναι φανερό ότι το κατόρθωσα εκπλήττοντας τη Ρωμαϊκή αριστοκρατία.
Διηγούμενος αυτό, δεν νιώθω ότι επαίρομαι γιατί ξέρω καλά ότι μόνον το Εγώ αρέσκεται να
υψώνεται, να ανεβαίνει στην κορυφή της κλίμακας, να γίνεται αισθητό κλπ. Εκπληρώνω το καθήκον
να διηγηθώ και αυτό είναι όλο.
Όταν πήγαινα προς την Γαλατία, ικέτευσα την όμορφή μου σύζυγο Καλπούρνια να στείλει
κατά την επιστροφή μου τους δύο γιους μας προς συνάντησή μου.
Ο Βρούτος πέθαινε από ζήλεια αναθυμούμενος την θριαμβευτική μου είσοδο στην αιώνια
πόλη· αλλά φαινόταν να ξεχνά επίτηδες τις φρικτές μου ταλαιπωρίες στα πεδία της μάχης...
Το δικαίωμα να κυβερνήσω εκείνη την αυτοκρατορία, βεβαίως δε μου το έδωσαν δωρεάν·
ξέρουν καλά οι θεοί και οι άνθρωποι πόσο υπέφερα.
Θα μπορούσα να είχα σωθεί από την άπιστη συνομωσία αν είχα μάθει να ακούω τον γέρο
αστρολόγο που επισκεπτόταν την κατοικία μου.
Δυστυχώς, ο Δαίμονας της ζήλειας βασάνιζε την καρδιά μου· εκείνος ο γέρος ήταν πολύ φίλος
της Καλπούρνιας και αυτό δε μου άρεσε και πολύ.
Το πρωί εκείνης της τραγικής ημέρας, όταν σηκώθηκα από το γαμήλιο κρεβάτι με το κεφάλι
στεφανωμένο με δάφνες, η Καλπούρνια μου διηγήθηκε το όνειρό της είχε δει σε όραμα την νύχτα ένα
αστέρι να πέφτει από τους ουρανούς στην γη και με συμβούλεψε παρακαλώντας με να μην πάω στην
Σύγκλητο...
Μάταιες ήταν οι παρακλήσεις της συζύγου μου. Σήμερα θα πάω στην Σύγκλητο, απάντησα με
προστακτικό τρόπο...
«Να θυμηθείτε ότι σήμερα μία φιλική οικογένεια μας έχει καλέσει για νεύμα στα προάστια της
Ρώμης· εσείς δεχτήκατε την πρόσκληση» αποκρίθηκε η Καλπούρνια...
«Δεν μπορώ να παραστώ σε αυτό το γεύμα», εναντιώθηκα. «Θα αφήσετε τότε αυτή την
οικογένεια να περιμένει;».
«Πρέπει να πάω στην Σύγκλητο»...
Ώρες αργότερα, συνοδευόμενος από έναν ηνίοχο, πήγαινα με ένα άρμα μάχης κατευθυνόμενος
προς το Καπιτώλιο του Ρωμαϊκού αετού.
Γρήγορα έφθασα εκεί ανάμεσα στις φοβερές ζητωκραυγές του ξετρελαμένου πλήθους...
«Ζήτω ο Καίσαρας» μου φώναζαν...
Μερικοί αξιoσημείωτoι της πόλης με περικύκλωσαν στο προαύλιο του Kαπιτώλιoυ· απάντησα
σε ερωτήσεις, ξεκαθάρισα μερικά σημεία κλπ.
Ξαφνικά, με ασυνήθιστο τρόπο, εμφανίστηκε μπροστά μου ο γέρος αστρολόγος, εκείνος που
προηγούμενα με είχε προειδοποιήσει για τα ψιθυριζόμενα του Μαρτίου και τους φοβερούς κινδύνους·
μου παρέδωσε επιφυλακτικά ένα κομμάτι περγαμηνή, μέσα στο οποίο ήταν σημειωμένα τα ονόματα
των συνωμοτών...
Ο φτωχός ο γέρος ήθελε να με σώσει, αλλά όλα πήγαν άχρηστα, δεν τον άκουσα· επιπλέον
ήμουν πολύ απασχολημένος δεχόμενος τόσους λαμπρούς Ρωμαίους...
 48
Έπειτα νιώθοντας ανίκητος και άτρωτος με εκείνη την Καισαρική στάση που με χαρακτήριζε,
προχώρησα προς την Σύγκλητο ανάμεσα στις Ολυμπιακές κολώνες του Καπιτωλίου.
Αλλοίμονό μου, οι συνωμότες πίσω από αυτές τις ηρωικές κολώνες με ενέδρευαν, η ατσάλινη
κόψη του δολοφονικού εγχειριδίου έσκισε την πλάτη μου....
Συνηθισμένος σε τόσες μάχες, ενστικτωδώς προσπάθησα να χουφτώσω το σπαθί μου, αλλά
νιώθω να λιποθυμώ· βλέπω τον Βρούτο και φώναξα: Και εσύ γιε μου;
Ύστερα... ο τρομερός χάροντας πήρε την ψυχή μου...
Κακόμοιρε Βρούτε... Το ΕΓΩ της ζήλειας του είχε καταφάει τα σωθικά και το αποτέλεσμα δεν
μπορούσε να είναι διαφορετικό...
Είχα άλλες δύο ενσαρκώσεις στην αυγoυστιανή Ρώμη των Καισάρων και, αργότερα, μερικές
άλλες υπάρξεις με καταπληκτικό Κάρμα στην Ευρώπη κατά την διάρκεια της Μεσαιωνικής Εποχής και
της Αναγέννησης.
Στους καιρούς του τρομακτικού Ιεροεξεταστή Θωμά ντε Τορκεμάδα, εγώ ενσαρκώθηκα στην
Ισπανία και αυτή είναι άλλη μία αφήγηση πολύ ενδιαφέρουσα...
Το να μιλάμε για τον λεγόμενο Ιεροεξεταστή και την Άγια Λειτουργία, βέβαια δεν είναι πολύ
ευχάριστο, αλλά τώρα αυτό είναι πρόσφορο...
Εγώ ήμουν τότε ένας Μαρκήσιος πολύ ξακουστός, ο οποίος δυστυχώς έπρεπε να έρχεται σε
επαφή με εκείνον τον αποτρόπαιο Ιεροεξεταστή, τόσο διεστραμμένο όσο ο άλλος ο ονομαζόμενος Juan
de Arbuses.
Εκείνον τον καιρό ξαναβρήκα τον προδότη Βρούτο ξαναενσωματωμένο σε έναν καινούργιο
ανθρώπινο οργανισμό.
Τι Κόμης, τόσο οξύς, δηκτικός και ειρωνικός!... πόσο είχε γελοιοποιήσει το δικό μου
πρόσωπο!... Τι βρισιές!... Τι σαρκασμοί...
Με κανέναν τρόπο δεν ήθελα να ξαναμπλέξω σε νέες φιλονικίες, δεν είχα όρεξη να θυμώσω...
Η αγριότητα, η τραχύτητα, η έλλειψη καλλιέργειας αυτού του ευγενούς, με δυσαρεστούσαν
φρικτά αλλά δεν ήθελα να τον μεμφθώ, θεώρησα καλύτερο να αποφύγω νέες μονομαχίες και γι’ αυτό
πήγα στον Ιεροεξεταστή...
Κάποια από εκείνες τις ημέρες, πολύ πρωί, κατευθύνθηκα προς το ανάκτορο της Ιεράς
Εξέτασης έπρεπε να βρω έξυπνη λύση για το γνωστό μου πρόβλημα...
-Ω! κύριε Μαρκήσιε, τι θαύμα να σας βλέπω εδώ. Σε τι μπορώ να σας χρησιμεύσω;
Έτσι απάντησε στον δικό μου χαιρετισμό ο μοναχός που καθότανε στην πόρτα του Ανακτόρου,
όπου τελούσε την Αγία Λειτουργία...
-Ευχαριστώ πολύ την σεβασμιότητά σας -είπα- έρχομαι να ζητήσω μία ακρόαση από τον Κύριο
Ιεροεξεταστή...
-Σήμερα είναι μία ημέρα πολλών επισκέψεων, κύριε Μαρκήσιε, αλλά αφού είστε εσείς,
πηγαίνω αμέσως να μεσολαβήσω για την ακρόασή σας.
Λέγοντας αυτά τα λόγια εξαφανίστηκε εκείνος ο καλόγερος, για να ξαναπαρουσιασθεί μπροστά
μου στιγμές αργότερα...
-Περάστε κύριε Μαρκήσιε, έχω διευθετήσει την ακρόασή σας.
-Ευχαριστώ πολύ την σεβασμιότητά σας.
Διάνυσα την αυλή και εισήλθα στο σαλόνι το οποίο ήταν σε απόλυτο σκοτάδι· πέρασα σε μία
άλλη σάλα και την βρήκα και αυτή σκοτεινή· εισήλθα τελικά στην τρίτη αίθουσα και στο τραπέζι
έφεγγε μία λάμπα... Εκεί βρήκα τον φοβερό Ιεροεξεταστή Τορκεμάδα...
Ο Ρασοφόρος εκείνος έμοιαζε βέβαια σαν ένας άγιος... Τι βλέμμα!... Τι παρουσιαστικό, τόσο
μακάριο! Τι στάση ευσέβειας... Πάνω στο στήθος του έλαμπε ένας σταυρός.
Πόση αγιοφάνεια, Θεέ μου! Τι ψευδο-οσιότητα, τόσο φρικτή...
Είναι ολοφάνερο ότι το Εγώ Φαρισαίος ήταν πολύ δυνατό σε αυτόν τον μπλε μοναχό...
Ύστερα από πολλούς χαιρετισμούς και υποκλίσεις σύμφωνα με τα έθιμα εκείνης της εποχής,
κάθισα στο τραπέζι μαζί με τον καλόγερο...
 49
-Σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω, κύριε Μαρκήσιε! Μιλήστε μου.
-Ευχαριστώ πολύ την Κυριότητά σας. Συμβαίνει ότι ο Κόμης -ο τάδε- μου έχει κάνει τον βίο
αβίωτο, με βρίζει από ζήλεια, με ειρωνεύεται, με συκοφαντεί κλπ.
-Ω! μην προβληματίζεστε για αυτό, κύριε Μαρκήσιε, ήδη εναντίον αυτού του κόμη έχουμε εδώ
πολλά παράπονα... Θα δώσω αμέσως διαταγές για να τον συλλάβουν. Θα τον κλείσουμε στον πύργο
του μαρτυρίου· θα του ξεριζώσουμε τα νύχια των χεριών και των ποδιών και θα χύσουμε στα δάκτυλά
του λιωμένο μολύβι για να τον βασανίσουμε· μετά θα του κάψουμε τα πέλματα με αναμμένα κάρβουνα
και τελικά θα τον κάψουμε ζωντανό στην πυρά.
Προς Θεού! Του έχει στρίψει αυτού του μοναχού; Ποτέ δεν σκέφθηκα να το πάω τόσο μακριά,
μόνο γύρευα στον Οίκο των Ιεροεξεταστών μία χριστιανική νουθεσία για αυτόν τον Κόμη στον οποίο
είχαν ξαναενσωματωθεί εκείνες οι αξίες που κάποτε υπήρχαν μέσα στην προσωπικότητα του
Βρούτου...
Εκείνος ο μπλε μοναχός καθισμένος μπροστά στην ιερά τράπεζα με αυτή την όψη του
μετανοημένου και αναχωρητή σε στάση ευσέβειας και τον Χριστό κρεμασμένο στο λαιμό...
Εκείνη η ξεχωριστή μορφή μακαριότητας, τόσο αφοσιωμένη και σκληρή, τόσο γλυκιά και
βάρβαρη, τόσο αγιοφανής και διεστραμμένη...
Εκείνος ο κακοποιός, ντυμένος με την προβιά του αρνιού, ξύπνησε στο εσωτερικό της
συνείδησής μου κάτι το περίεργο, ένιωσα ότι εκείνο που έχω του Μποδισάουα αναστατώθηκε,
διαμαρτυρήθηκε, θύμωσε.
Μία εσώτερη θύελλα είχε ξεσπάσει στον εαυτό μου, ο κεραυνός, η βροντή, δεν άργησαν να
φανούν και τότε...
Ο Θεέ μου! έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει...
-Είσαστε ένας διεστραμμένος -του είπα- δεν έχω έλθει να σας ζητήσω να κάψετε ζωντανό
κανέναν, μόνο έχω έλθει να σας παρακαλέσω μία νουθεσία για αυτόν τον ευγενή, εσείς είσαστε ένας
δολοφόνος, γι’ αυτό δεν ανήκω στην δική σας αίρεση κλπ.
-Α! Ώστε αυτά έχουμε κύριε Μαρκήσιε;
Εξοργισμένος ο Ιεράρχης χτύπησε με σφοδρότητα ένα εύηχο καμπανάκι και τότε σαν από
θαύμα παρουσιάσθηκαν στην αίθουσα μερικοί ιππότες οπλισμένοι μέχρι τα δόντια.
«Να συλλάβετε αυτόν» κραύγασε ό ηγούμενος. «Ένα λεπτό! Σεβαστείτε τους κανόνες της
Ιπποσύνης, θυμηθείτε ότι είμαστε μεταξύ ιπποτών, δεν έχω σπαθί, δώστε μου ένα και θα μάχομαι με
κάθε έναν από σας... ».
Ένας από αυτούς τους άρρενες, πιστός στον κώδικα της Ιπποσύνης, μου έδωσε ένα σπαθί και
μετά...
Όρμισα πάνω σε αυτόν σαν ένα λιοντάρι, δεν είχα εγώ άδικα την φήμη ότι ήμουν ένας μεγάλος
ξιφομάχος... (αυτοί ήταν οι καιροί μου του πεσμένου Μποδισάουα).
Όπως πετούν στον αέρα οι νιφάδες του παγωμένου χιονιού με το φύσημα του αιθέριου Βοριά,
σκορπίστηκαν μέσα σε εκείνην την Ιεροεξεταστική αίθουσα οι ισχυρές και απαστράπτουσες
περικεφαλαίες, οι κυρτές ασπίδες, οι σκληροί θώρακες και τα δόρατα από μελιά.
Και ανέβαινε στον ουρανό η αντανάκλασή τους και βέβαια γελούσε η γη, φωτισμένη από την
λάμψη του μπρούντζου και τρέμοντας κάτω από τα πόδια των μαχόμενων και ανάμεσα τους ήμουνα
εγώ παλεύοντας σε σκληρό αγώνα με αυτόν τον άλλο ιππότη...
Όπως καταστρέφεται το ελαφρό σκάφος, όταν τα νερά της θάλασσας φουσκωμένα από τους
ανέμους, που φυσάνε με σφοδρότητα από τα σύννεφα, του επιτίθενται, καλύπτοντας το τελείως με τον
αφρό, ενώ ο αέρας κάνει το ιστίο να οιμώζει, φοβίζοντας τους ναυτικούς με τον προσεγγίζοντα θάνατο,
έτσι ο τρόμος κατάστρεψε, μέσα στα στήθη τους, την καρδιά εκείνων των ιπποτών που
παρακολουθούσαν την μάχη...
Προφανώς ήμουνα νικητής μέσα στα θορυβώδη χτυπήματα του ατσαλιού και μου έλειπε μόνο
να χρησιμοποιήσω το καλύτερο μου χτύπημα για να θέσω εκτός μάχης εκείνον τον πολεμιστή...
 50
Τρομαγμένοι οι κύριοι μπροστά στο αναπόφευκτο πλησίασμα του τρομακτικού κυριαρχικού
χάρου, ξέχασαν όλους τους ιπποτικούς κανόνες και τότε ομαδικά μου επιτέθηκαν...
Και αυτό δεν το περίμενα, ήταν σοβαρό για μένα το να προσπαθώ να αμυνθώ εναντίον όλου
αυτού του καλά οπλισμένου πλήθους...
Έπρεπε ν’ αγωνίζομαι μέχρι να μένω εξουθενωμένος, εξαντλημένος, νικημένος, γιατί αυτοί
ήταν πολλοί...
Ότι έγινε μετά είναι εύκολο να μαντευθεί· με έκαψαν ζωντανό στην πυρά, στην ίδια την αυλή
του ανακτόρου της Ιεράς Εξέτασης...
Δεμένος σ’ ένα στύλο πάνω σε πράσινα ξύλα που καίγονταν με σιγανή φωτιά, ένιωσα πόνους
αδύνατον να περιγραφούν με λόγια· τότε είδα πως οι φτωχές μου αποτεφρωμένες σάρκες ξεκολλούσαν
πέφτοντας στις φλόγες...
Αλλά, ο ανθρώπινος πόνος, όσο πολύ δυνατός κι αν είναι, έχει επίσης ένα όριο πολύ
καθορισμένο, πιο μακριά από αυτό υπάρχει ευτυχία...
Δεν είναι τότε να παραξενεύομαι που τελικά, δοκίμασα κάποια χαρά· ένιωσα πάνω μου κάτι
πολύ ευχάριστο σαν μία δροσερή και ευεργετική βροχή να πέφτει από τον ουρανό...
Μου ήλθε να κάνω ένα βήμα. Πόσο απαλό το ένιωσα! Βγήκα από εκείνο το ανάκτορο
περπατώντας σιγά-σιγά... δεν είχα καθόλου βάρος, ήμουνα ήδη αποενσωματωμένος.
Έτσι είναι πώς κατάφερα να πεθάνω κατά την διάρκεια εκείνης της φρικτής εποχής της «Αγίας
Ιερής Εξέτασης».
Το Αρκάνο δεκατέσσερα της Χρυσής βίβλου (του Ταρό, μας διδάσκει πώς το νερό της ζωής
περνάει από έναν αμφορέα σε άλλον...
Δεν είναι τότε να παραξενεύεσαι, που μετά από εκείνη την θυελλώδη ενσάρκωση με τόσους
τίτλους ευγενείας, που σε τίποτα δε μου χρησίμευσαν μπροστά στο φοβερό Ιεροεξεταστή
Θωμά ντε Τορκεμάδα, ξαναεπέστρεψα για να πάρω φυσικό σώμα...
Τότε ονομαζόμουνα Simeon Bleler και περιπλανιόμουν στην νέα Ισπανία· δεν είναι ο σκοπός
μου να μιλήσω στο παρόν κεφάλαιο για την νέα μου ύπαρξη στο περασμένο Μεξικό του Πορφύριο,
μόνο θέλω να αναφερθώ τώρα στην τωρινή μου ενσάρκωση.
Η Νέμεση της ζωής είχε να με φέρει ξανά σε επαφή με τις αξίες, που, κάποτε, υπήρχαν
ενσωματωμένες στην προσωπικότητα του Βρούτου...
Εγώ επέτρεψα σε κάποιον κύριο, επιστροφή ο ίδιος εκείνων των αξιών, να κάνει κάποια
εργασία στο ναό...
Πολλά άτομα τον άκουσαν και ήδη φαινότανε πλήρης ειλικρίνειας, μίλησε για Γνώση και ο
κόσμος τον χειροκροτούσε...
Αλλά ξαφνικά κάτι ασυνήθιστο συνέβη, μία κάποια μέρα εισέρχεται στο Άδυτο με επιθετικές
διαθέσεις...
Αντηχεί! Βροντάει! Αστράφτει! Μεταβάλλεται σε έναν υβριστή· περιορίζομαι τότε να
συγχωρήσω και να ευλογήσω· ύστερα απομακρύνθηκε απειλητικά...
Εκείνο το Εγώ είχε γυρίσει στα παλιά του συμβάντα, πάλι με τις γνωστές συκοφαντίες και
απειλές...
Τέτοιοι παραλογισμοί ενσταλαγμένων δυσφημίσεων είχαν σαν πεδίο μερικά αβάσιμα όνειρα
στα οποία με έβλεπε σε δρόμους πολύ σκοτεινούς να διαπράττω αβάσιμα εγκλήματα...
Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι αυτό το διεστραμμένο πνεύμα, που εκείνος έβλεπε
στα παράλογα όνειρά του, ήταν ένα εγώ δημιουργημένο από τον ίδιο από την αρχαία Ρώμη...
Τέτοιο Εγώ του Βρούτου έπαιρνε, κάτω από τις παρασυνείδητες ωθήσεις του, την ίδια την δική
μου μορφή και παρουσιαστικό.
Δεν είναι περιττό να αναφέρουμε ότι μερικά από αυτά τα δικά του άλλα Εγώ παίρνοντας
κάποια μορφή Ιησου-χριστιανική του ανάθεταν την αποστολή να με δολοφονήσει· έτσι το δήλωσε
στην δημόσια πλατεία...
 51
Για να απελευθερωθώ από τόσο παλαιό εχθρό, ήταν απαραίτητο να αναθέσω την περίπτωση
στα χέρια του Ανούβη, του Αρχηγού των κυρίων του Κάρμα...
Από τότε ο Βρούτος απομακρύνθηκε από εμένα, πάει πολύς καιρός που δεν τον βλέπω σε
αυτόν τον φυσικό κόσμο.
Από τα αναφερθέντα για το Βρούτο και τα δικά του ονειρικά οράματα συμπεραίνεται ότι κανείς
στ’ αλήθεια δεν μπορεί να μεταβάλλεται σε έναν ικανό ερευνητή της ζωής στους ανώτερους κόσμους,
εφ’ όσον δεν έχει διαλύσει το ψυχολογικό Εγώ και όλα τα υποκειμενικά στοιχεία που ορίζουν τις
αντιλήψεις...
Αχάριστος στους ευεργέτες του, με πολύ ιπποτική δουλειά, όμως ο Βρούτος δέχτηκε την Γνώση
και την Sahaja Maithuna...
Χωρίς να αναχαιτισθεί με την γνώση μίας υπόθεσης, αλλά γυρίζοντας την πλάτη στον Γκουρού
(Δάσκαλο), δούλεψε στο Αναμμένο καμίνι του Ηφαίστου μάταια, γιατί η Devi Kundalini δεν
ανταμείβει ποτέ την προδοσία...
Όσο και αν δουλεύει κανείς πολύ σοβαρά με την Σεξο-Γιόγκα, το πυρογενές φίδι των δικών μας
μαγικών δυνάμεων ποτέ δεν θα ανυψωθεί από την σπονδυλική στήλη των προδοτών, δολοφόνων,
μοιχών, βιαστών και διεστραμμένων...
Η Devi Kundalini ποτέ δεν θα μετατραπεί σε συνένοχο του σφάλματος, η άγια φωτιά
ανυψώνεται ανάλογα με τις αξίες της καρδιάς...
Η Σεξουαλική Μαγεία είναι βασική, αλλά χωρίς αγιότητα δεν είναι δυνατά τα πνευματικά
κατορθώματα...
Ο Βρούτος υπολόγισε σε μία μηχανική Κουνταλίνη και δυστυχώς έκανε λάθος, η Θεϊκή
Μητέρα είναι πολύ απαιτητική...
Για τον ανάξιο όλες οι πόρτες είναι κλειστές εκτός από μία, εκείνη της μετάνοιας. Δυστυχώς ο
Βρούτος δεν ήθελε να χτυπήσει εκείνη την πόρτα και η άγια φωτιά, αντί να ανέβει από το νωτιαίο
κανάλι, γκρεμίστηκε από τον κόκκυγα μεταβαλλόμενη στο βδελυρό όργανο Koυvταρτιγκoυαδόρ, την
ουρά του σατανά...
Μία ξάστερη νύχτα, συζητώντας στους ανώτερους κόσμους με το μεγάλο φίλο μου, τον λαμπρό
Άγγελο Αδωναΐ, ο οποίος τώρα έχει φυσικό σώμα, έπρεπε να λάβω ένα καταπληκτικό νέο...
-Ο τάδε, (ο Βρούτος) είπε ο Άγγελος, έχει αφυπνισθεί στο κακό και για το κακό.
Αυτό το διαπίστωσα μερικές μέρες αργότερα όταν τον συνάντησα στους ανώτερους κόσμους...
Θα ολοκληρώσουμε το παρόν κεφάλαιο με εκείνα τα λόγια που άκουσε σε έκσταση ο
Προφήτης Δανιήλ από τον Αιώνιο και που αναφέρονται στους καιρούς του τέλους.
«Και πολλούς από αυτούς που κοιμούνται στο χώμα της γης θα τους ξυπνήσουν, μερικούς για την
αιώνια ζωή και άλλους για ακατάπαυστη ντροπή και ταραχή.
Οι γνώστες θα ακτινoβoλoύν με την λάμψη του ουρανού· και αυτοί που διδάσκουν την
δικαιοσύνη στα πλήθη σαν τα αστέρια σε ακατάπαυστη αιωνιότητα.
Αλλά εσύ, Δανιήλ, κλείσε τα λόγια και σφράγισε το βιβλίο μέχρι τον καιρό του τέλους· πολλοί θα
τρέχουν από εδώ και από εκεί και η επιστήμη θα αναπτυχθεί».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22
ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
Προσπαθώντας να κατανοήσουμε ουσιαστικά οποιοδήποτε ελάττωμα ψυχολογικού τύπου,
οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας..
Δυστυχώς ο Πιλάτος, το Δαιμόνιο του Νου, πάντα νίπτει τα χέρια του, ποτέ δε φταίει, ποτέ δεν
αναγνωρίζει τα λάθη του...
Χωρίς υπεκφυγές κανενός είδους. χωρίς δικαιολογίες και χωρίς συγγνώμες, πρέπει να
αναγνωρίσουμε τα δικά μας λάθη...
Είναι απαραίτητο να Αυτο-εξερευνηθούμε για να Αυτογνωριστούμε βαθύτατα και να
αρχίσουμε από την βάση Ριζικό-Μηδέν.
 52
Ο εσωτερικός Φαρισαίος είναι εμπόδιο για την κατανόηση. Το να υποθέτουμε ότι είμαστε
ενάρετοι είναι παράλογο.
Κάποτε έκανα στον Γκουρού μου την ακόλουθη ερώτηση:
«Υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της Θεϊκής Μονάδας σου ,και της δικής μου;»
Ο Δάσκαλος απάντησε: «Καμία, γιατί τόσο εσύ όσο και εγώ και καθένας από μας δεν είναι
περισσότερο από ένα κακό σαλιγκάρι στον κόλπο του Θεϊκού Πατέρα... ».
Το να δικάζουμε τους άλλους και να τους κατηγορούμε σαν μαύρους μάγους είναι ανάρμοστο,
γιατί όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, εφ’ όσον δεν έχουν διαλύσει το Πολλαπλό Εγώ, είναι λίγο ή πολύ
μαύρα...
Το να αυτο-εξεταζόμαστε εσωτερικά είναι βέβαια κάτι πολύ σοβαρό. Το Εγώ είναι πραγματικά
ένα βιβλίο πολλών τόμων..
Αντί να αποδίδουμε λατρεία στο φρικώδες Δαιμόνιο Algol προσφέρεται να πίνουμε από το
κρασί του Διαλογισμού στο ποτήρι της τέλειας αυτοσυγκέντρωσης.
Απόλυτη προσοχή, φυσική και αυθόρμητη σε εκείνο που μας ενδιαφέρει, χωρίς κανένα
τέχνασμα, είναι στ’ αλήθεια τέλεια συγκέντρωση...
Οποιοδήποτε λάθος είναι πολύπλευρο και διαδικάζεται μοιραία στις 49 σπηλιές του
υποσυνείδητου.
Το ψυχολογικό Γυμναστήριο είναι απαραίτητο, ευτυχώς το έχουμε και αυτό είναι η ίδια η ζωή...
Το μονοπάτι της οικογενειακής, ζωής, με τις ατέλειωτες λεπτομέρειες, πολλές φορές οδυνηρές,
είναι το καλύτερο σαλόνι του γυμναστηρίου.
Η γόνιμη και δημιουργική δουλειά, μέσω της οποίας κερδίζουμε το καθημερινό ψωμί, είναι
άλλο θαυμάσιο σαλόνι του γυμναστηρίου.
Πολλοί υπoψήφιoι για την ανώτερη ζωή, επιθυμούν με απελπισία να δραπετεύσουν από τον
τόπο που δουλεύουν, να μην κυκλoφορoύν πια στους δρόμους του χωριού τους, να καταφεύγουν στο
δάσος με τον σκοπό να ψάχνουν την τελική απελευθέρωση...
Αυτοί οι καημένοι άνθρωποι μοιάζουν σαν ηλίθια παιδιά που το σκάνε από το σχολείο, που δεν
θέλουν να παρευρίσκονται στα μαθήματα, που αναζητούν διαφυγές...
Το να ζούμε, από στιγμή σε στιγμή, σε κατάσταση επάγρυπνης αντίληψης, επάγρυπνοι στο
καινοφανές, όπως ο φρουρός στην εποχή του πολέμου, είναι επείγον, απαραίτητο, αν στην
πραγματικότητα θέλουμε να διαλύσουμε το Πολλαπλό Εγώ.
Στις αμφίπλευρες σχέσεις, στην συνύπαρξη με τους ομοίους μας, υπάρχουν ατελείωτες
δυνατότητες της Αυτοανακάλυψης.
Είναι αναντίρρητο -και οποιοσδήποτε το ξέρει- ότι στην αλληλοεπικοινωνία τα πολλαπλά
ελαττώματα, που φέρνουμε κρυμμένα στα άγνωστα βάθη του υποσυνείδητου, εκδηλώνονται, πάντα
φυσικά, αυθόρμητα και αν είμαστε άγρυπνοι, τότε τα βλέπουμε, τα ανακαλύπτουμε.
Όμως είναι φανερό ότι η Αυτο-επαγρύπνηση πρέπει πάντα να διαδικάζεται από στιγμή σε
στιγμή.
Ένα ψυχολογικό ελάττωμα που ανακαλύπτεται, πρέπει να είναι ολοκληρωτικά κατανοητό στις
διάφορες πτυχές του νου.
Δεν θα ήταν δυνατή η κατανόηση σε βάθος, χωρίς την πρακτική του διαλογισμού.
Οποιοδήποτε εσώτερο ελάττωμα καταλήγει πoλύπλευρo και με διαφορετικούς δεσμούς και
ρίζες, που πρέπει να μελετήσουμε συνετά.
Η Αυτο-αποκάλυψη είναι δυνατή, όταν υπάρχει ολοκληρωτική κατανόηση του ελαττώματος,
που ειλικρινά θέλουμε να εξαλείψουμε,..
Νέοι Αυτο-προσδιορισμοί αναβλύζουν από την συνείδηση, όταν η κατανόηση είναι
ολοκληρωτική...
Η Υπερθετική ανάλυση είναι χρήσιμη, αν συνδυάζεται με τον βαθύ διαλογισμό· τότε αναβλύζει
η φλόγα της κατανόησης.
 53
Η διάλυση όλων αυτών των ψυχολογικών ακολούθων, που αποτελούν το Εγώ, επιταχύνεται αν
ξέρουμε να επωφελούμαστε μέχρι το μέγιστο από τις χειρότερες αναποδιές.
Τα δύσκολα Ψυχολογικά γυμνάσια στην οικογένεια ή στο δρόμο ή στην εργασία μας
προσφέρουν πάντα τις καλύτερες ευκαιρίες.
Το να επιθυμεί κανείς υπερβολικά τις αρετές, καταλήγει παράλογο, καλύτερο είναι να
δημιουργεί κανείς ριζικές αλλαγές.
Ο έλεγχος των εσώτερων ελαττωμάτων είναι επιφανειακός και είναι καταδικασμένος στην
αποτυχία.
Βαθιές αλλαγές είναι βασικές και αυτό είναι δυνατόν μόνο καταλαβαίνοντας ολοκληρωτικά
κάθε λάθος...
Εξαλείφοντας τα ψυχολογικά ακόλουθα που αποτελούν τον Εαυτό μας, το ίδιο το Εγώ,
εγκαθιστούμε στην συνείδησή μας τα κατάλληλα θεμέλια για την σωστή δράση.
Οι επιφανειακές αλλαγές δε χρησιμεύουν σε τίποτα· χρειαζόμαστε επειγόντως, χωρίς αναβολές,
βαθιές αλλαγές...
Κατανόηση είναι το πρώτο και εξάλειψη είναι το δεύτερο...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23
Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ
Η έξοχη χημική συνουσία παράγει Υπερβατικά νευρικά αναταράγματα και καταπληκτικές
χρυσές δονήσεις μεταξύ των πολύ διαφορετικών συστατικών του ανθρώπινου ζευγαριού Αδάμ-Εύας...
Οι Θεϊκές ακτινοβολίες του σεξουαλικού τύπου έχουν οριστεί από τους καλύτερους συγγραφείς
του εσωτερισμού, σαν «Οντικό Φως»...
Έχοντας ήδη αρχίσει η επιστήμη να μελετάει την αστρική θεωρία του ανθρώπινου σώματος,
είναι πρόσφορο, για περισσότερη απλοποίηση, να χρησιμοποιούμε την ορολογία της αρχαίας
παράδοσης.
Εδώ το OD αναμφίβολα και χωρίς αντίρρηση είναι ο λαμπρός μαγνητισμός, θετικός
ενεργητικός, κατευθυνόμενος από την καταπληκτική δύναμη της συνειδητής θέλησης.
Εδώ το ΟΒ είναι η παθητική μαγνητική ροή, κατευθυνόμενη πολύ σοφά από την πνευματική
ικανότητα αναγνωρισμένη σαν δημιουργική φαντασία..
Εδώ το AUR είναι ο ξεχωριστός λαμπερός πράκτορας, ο «Genius Lucis» του κοσμικού
αμφιθέατρου.
Μία βασιλική εικόνα, που βρίσκεται σε έξοχη συμφωνία με τον σεξουαλικό μαγνητισμό του
Έρωτα, είναι ήδη γνωστή σαν το διάσημο κηρύκειο του Ερμή περιτυλιγμένο από φίδια η ηλιακή
φλογισμένη Εχίδνα της δεξιάς αντιπροσωπεύει το OD· το σεληνιακό και υγρό φίδι της αριστερής
αλληγορεί το ΟΒ· στο καταπληκτικό τέρμα του μυστηριώδους κηρυκείου αστράφτει με δόξα η σφαίρα
του AUR ή το ίσον του φωτός...
Μέσω της μεταφυσικής συνουσίας, το άζωτο και η μαγνησία των παλιών αλχημιστών, το
πολωμένο αστρικό φως, παθαίνει αξιοσημείωτες μεταβολές...
Είναι αναντίρρητο ότι τέτοιες εσώτερες μεταβολές επηρεάζουν μυστικά, τις ηλεκτροχημικές
σχέσεις στις τελευταίες ζωικές μονάδες, τον δικό μας οργανισμό για να μετατρέπεται η κατασκευή
του...
Ο Waldemar λέει: «Όταν οι χημικοί μας λένε ότι το σύνολο των βιοκαταλυτών ενός
οργανισμού εμφανίζεται σαν ένα σύστημα τακτοποιημένο από κατώτερους τηλε-αιτιατούς παράγοντες,
που βρίσκονται κάτω από την νομοτέλεια της ζωής, δηλαδή στην υπηρεσία των ανώτερων σκοπών του
οργανισμού, δεν είναι δύσκολο να συμπληρωθεί ότι ο σχηματισμός των εσωτερικών συγκινήσεων,
αντανακλώμενων και ωθουμένων, εξαρτάται από τους ραδιο-αιτιατούς παράγοντες της αύρας.
Ας ρίξουμε με συγκριτικό τρόπο -είπε ο Waldemar- μία ματιά στις σχέσεις των ηλεκτρονίων και
ιόντων, της ζώσας ύλης, και θα πλησιάσουμε σημαντικά στην κατανόηση των προηγουμένως
αναφερθέντων».
 54
Είναι κάτι αυτονόητο και ολοφάνερο ότι σε αυτήν την καταπληκτική στιγμή του κήπου των
τέρψεων, στην εξαίρετη ώρα στην οποία το ανδρικό μέλος εισχωρεί βαθιά στον κόλπο της γυναίκας,
παρουσιάζεται ένα πολύ ιδιαίτερο είδος ηλεκτρικής επαγωγής.
Είναι αναμφισβήτητο ότι τότε οι τηλε-αιτιατοί παράγοντες της αύρας κάτω από την ηλεκτρική
ώθηση προσφέρουν εκπληκτικές πιθανότητες...
Βαθιά ψυχολογικές αλλαγές μπορούν να αναβλύσουν στα βάθη της συνείδησης, αν ξέρουμε να
εκμεταλλευθούμε έξυπνα την κοσμική ευκαιρία που μας προσφέρουν...
Χάνεται τέτοια ευκαιρία των θαυμάτων, όταν προσπαθούμε μόνο να ικανοποιούμε τις δικές μας
αισθήσεις.
«Κακομοίρης ο Σαμψών της Καμπάλας, που αφέθηκε να τον κοιμίσει η Δαλιδά, ο Ηρακλής της
επιστήμης, που αλλάζει το σκήπτρο της δύναμης για τον έρωτα της Ομφάλης, θα νιώσει πολύ σύντομα
τις εκδικήσεις της Δηιάνειρας και δεν θα του μείνει τίποτα άλλο, παρά η πυρά του όρους Οίτη για να
γλυτώσει από τα αδηφάγα μαρτύρια του χιτώνα του Νέσσου».
Το να ορέγεσαι είναι απαίσιο· το να πέφτεις σαν ένα κτήνος στην κλίνη του Προκρούστη
ισοδυναμεί με το να χάνεις τις καλύτερες από τις ευκαιρίες...
Αντί της μοιραίας ακολασίας της σεξουαλικής φιληδονίας είναι καλύτερο να προσεύχεσαι· είναι
γραμμένο με λόγια φωτιάς στο βιβλίο όλων των αινιγμάτων ότι η συνουσία είναι μια μορφή
προσευχής.
Ο Γνωστικός Πατριάρχης Άγιος Αυγουστίνος είπε εμφατικά: Γιατί να μην πιστέψουμε ότι τα
ανθρώπινα όντα μπορούσαν πριν πέσουν στην αμαρτία να ελέγχουν τα σεξουαλικά τους όργανα όπως τα
υπόλοιπα μέλη του σώματος, στα οποία εξυπηρετεί η ψυχή δια μέσου της επιθυμίας, χωρίς ενοχλήματα
ούτε διέγερση;
Ο Άγιος Αυγουστίνος προτείνει την αναμφισβήτητη θέση ότι μόνο μετά από την αμαρτία ή
ταμπού, μορφοποιήθηκε η λίμπιντο (δεσποτική ανάδευση ή σαρκική αυθαιρεσία ή ένστικτο,
ανεξέλεγκτη σεξουαλική δύναμη): Μετά την αμαρτία, η φύση, η οποία πριν δεν ντρεπότανε, ένιωσε την
λίμπιντο, την αντιλήφθηκε και ντράπηκε από αυτήν, γιατί είχε χάσει την κυριαρχική δύναμη που αρχικά
πρόσφερε σε όλα τα μέρη του σώματος.
Το μυστικό της ευτυχίας του εσώτερου Θεού του κάθε πλάσματος συνίσταται στην σχέση με
τον Εαυτό του...
Το ιδιαίτερο Θεϊκό στάδιο είναι, χωρίς αμφιβολία, αυτό της υπέρτατης ευτυχίας, μία επιθυμία
και σεξουαλική ευχαρίστηση που παραμένουν αναλλοίωτες στους Αιώνες και προέρχονται από την
σχέση της θεότητας με τον εαυτό της...
Στο τελευταίο άκρο, οι επτά κόσμοι που λάμπουν δοξασμένοι στο άπειρο διάστημα,
αλληλοτυλίγονται σεξουαλικά...
Γιατί πρέπει να αποτελεί εξαίρεση ο Μικρόκοσμος άνθρωπος; Αυτός και Αυτή πάντα
λατρεύονται... εσύ το ξέρεις...
Η σεξουαλική ευχαρίστηση είναι τότε ένα νόμιμο δικαίωμα του ανθρώπου και προέρχεται,
όπως ήδη είπαμε, από την σχέση της θεότητας με τον εαυτό της...
Με άλλα λόγια δίνουμε έμφαση στην υπερβατική πραγματικότητα λέγοντας: Η Σεξουαλική
απόλαυση είναι φοβερά θεϊκή...
Ο Άγιος Αλβέρτος λέει ότι ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να κατευθύνει το σαρκικό εμπόριο
προς έναν ηθικό σκοπό και ότι μία λειτουργία της σεξουαλικότητας, βασισμένη μόνο στην
ικανοποίηση των αισθήσεων, ανήκει στα πιο επονείδιστα βίτσια...
Σε αυτές τις στιγμές αποτελεί ευκαιρία να θυμηθούμε ότι εκείνες οι πλάκες ή τάβλες του
Νόμου, όπου ο Μωυσής έγραψε κατ’ εντολήν του Iod Heνe τα φωτεινά διδάγματα του Δεκάλογου, δεν
είναι παρά ένα διπλό δόρυ των Ρούνας, πάνω στην φαλλική έννοια του οποίου πρέπει να
διαλογιστούμε βαθιά...
Η αγάπη είναι το Fiat Lux (Φωτεινό Είναι) της βίβλου του Μωυσή, ο μέγας σεξουαλικός
κολοφών, ο Θεϊκός Νόμος για όλες τις ηπείρους, θάλασσες, κόσμους και διαστήματα.
 55
Η Sahaja Maithuna, η Σεξο-Γιόγκα, είναι το αδαμάντινο και αιώνιο θεμέλιο του Φωτισμένου
Είναι και σπερματικό θεμέλιο της πρώτης στιγμής.
Είναι αναντίρρητο ότι, αν χουφτώνουμε θαρραλέα το σεξουαλικό δόρυ του Έρωτα, με τον υγιή
σκοπό να εξαλείφουμε σε κοσμική σκόνη με διαδοχική σειρά το κάθε ένα από τα διαφορετικά
υποκειμενικά στοιχεία, που φέρουμε εσωτερικά, αναβλύζει τότε το φως.
Μέσα σε κάθε ένα από αυτά τα διαφορετικά, καβγατζίδικα και φωνακλάδικα Εγώ, που
προσωποποιούν τα δικά μας σφάλματα ψυχολογικού τύπου, υπάρχει Ουσία, Ψυχική Ουσία.
Έτσι όπως το άτομο, όταν διασπάται απελευθερώνει ενέργεια, έτσι επίσης η ολοκληρωτική
εκμηδένιση οποιουδήποτε από αυτά τα διαφορετικά κολασμένα Εγώ, απελευθερώνει Ουσία, Φως...
Οφείλουμε τότε να κατασκευάσουμε φως, να φτιάξουμε φως... «Φως, περισσότερο φως!»
φώναξε ο Γκαίτε, με όλες τις δυνάμεις της ψυχής του, στιγμές πριν πεθάνει...
Η Κατανόηση είναι βασική στην υπερβατική ψυχολογία, αλλά είναι φανερό ότι δεν είναι το
παν, χρειαζόμαστε να εξαλείψουμε...
Στην Devi Kundalini, το πυρογενές φίδι των δικών μας μαγικών δυνάμεων, βρίσκεται το κλειδί.
Δεν είναι δυνατό να εξαλείψουμε Εγώ-Διαβόλους, (ψυχολογικά σφάλματα) χωρίς την βοήθεια
της Devi Kundalini, εσύ το ξέρεις...
Η ΗΩ, η δική μας προσωπική Κοσμική Μητέρα, είναι βέβαια το θαυμαστό ξεδίπλωμα της
δικής μας ιδιαίτερης Θεϊκής Μονάδας και, παρόλο που στερείται συγκεκριμένης μορφής, μπορεί, αν
έτσι το θέλει, να πάρει ένα παρουσιαστικό ανθρώπινο και μητρικό...
Στην ύψιστη στιγμή της σεξουαλικής παράδοσης, στην πλήρη συνουσία, διαλογίσου και
προσευχήσου για να μη πέφτεις στον πειρασμό.
Σε αυτές τις στιγμές της ευτυχίας ικετεύσατε με όλες τις δυνάμεις της ψυχής σας, παρακαλέστε
την δική σας Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, να εξαλείψει από το εσωτερικό σας το Εγώ Διάβολο· θέλω να
αναφερθώ στο ψυχολογικό ελάττωμα, το οποίο μέσω του βαθύ διαλογισμού έχετε κατανοήσει σε όλα
τα επίπεδα του νου... έτσι είναι πώς πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή. Μόνο με τον θάνατο επέρχεται
το καινούργιο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24
Η ΙΕΡΗ ΦΩΤΙΑ
Η κάθοδος στην ΕΝΑΤΗ ΣΦΑΙΡΑ (το σεξ), ήταν από τα παλιά χρόνια η μέγιστη δοκιμασία για
την υπέρτατη αξιοπρέπεια του Ιεροφάντη· ο Ερμής, ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Δάντης, ο Ζωροάστρης, ο
Κεξαλκόατλ κλπ., έπρεπε να περάσουν αυτήν την τρομερή δοκιμασία.
Εκεί κατεβαίνει ο Άρης για να ξανατεντώσει το σπαθί και να κατακτήσει την καρδιά της
Αφροδίτης· ο Ηρακλής για να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία και ο Περσέας για να κόψει το
κεφάλι της Μέδουσας με το σπαθί του πυρακτωμένο.
Ο τέλειος κύκλος με το μαγικό σημείο στο κέντρο, Ερμητικό και αστρικό σύμβολο του
βασιλιά-άστρου και της ουσιαστικής αρχής της ζωής, του φωτός και της κοσμικής συνείδησης, είναι
έξω από κάθε αμφιβολία ένα καταπληκτικό σεξουαλικό έμβλημα.
Τέτοιο σύμβολο εκφράζει καθαρά τις αρσενικές και θηλυκές αρχές της Ενάτης Σφαίρας.
Είναι αναντίρρητο ότι η ενεργητική αρχή της ακτινοβολίας και της διαπερατότητας
συμπληρώνονται στον ένατο Δαντικό κύκλο με την παθητική αρχή της υποδοχής και της
απορρόφησης.
Το Βιβλικό φίδι μας παρουσιάζει την εικόνα του Δημιουργικού Λόγου ή της σεξουαλικής
δύναμης, που αρχίζει την εκδήλωσή της από το στάδιο της λανθάνουσας ενεργητικότητας.
Η Φιδίσια Φωτιά, το Πυρογενές φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, κοιμάται κουλουριασμένο
τρισήμισυ φορές μέσα στο Τσάκρα Muladhara (Μουλαντάρα) ευρισκόμενο στο κόκαλο του κόκκυγα.
Αν εμβαθύνουμε πολύ σοβαρά σ’ αυτή την υπάρχουσα Εσώτερη σχέση μεταξύ του S και του
ΤΑΟ, σταυρός ή Τ, φθάνουμε στο λογικό συμπέρασμα ότι μόνο μέσω της Sahaja Maithuna
(Σεξουαλικής Μαγείας), μπορεί να ξυπνήσει το Δημιουργικό Φίδι.
 56
Το «Κλειδί», το «Μυστικό», το έχω δημοσιεύσει σχεδόν σε όλα τα προηγούμενα βιβλία μου και
αποτελείται από το να μην ξεχειλίζεις ποτέ στην ζωή το «Ποτήρι του Ερμή», το Ens-Seminis (Ενς
Σέμινις), κατά την διάρκεια της σεξουαλικής έκστασης.
Σύνδεση του Lingam-Yoni (Φαλλός-Αιδοίο) χωρίς να χυθεί ποτέ αυτό το υγρό γυαλί,
εύκαμπτο, εύπλαστο (το Ens -Seminis), γιατί σε αυτήν την προαναφερθείσα ουσία, που οι μοιχοί
χύνουν άθλια, βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση όλο το «Ens-Virtutis» (Ενς Βιρτούτις) της φωτιάς.
«ΟΜ» υπάκουο στην θεά, που μοιάζει με ένα φίδι κοιμισμένο μέσα στον Swayambhulingam
(Σβαγιαμπουλίνγκαμ) και στολισμένο θαυμάσια, απολαμβάνει το αγαπημένο και τις άλλες
ευχαριστήσεις. Βρίσκεται κατειλημμένη από το κρασί και ακτινοβολεί με εκατομμύρια ακτίνες. Θα
ξυπνήσει κατά την διάρκεια της Σεξουαλικής Μαγείας από τον αέρα και την φωτιά με τα μάντραμ:
ΥΑD και DRAM (Γιαντ και Ντραμ) και με το μάντραμ HUM (το Η ακούγεται σαν Χ, όπως στο Jum).
Ψάλλετε αυτά τα μάντραμ σ’ αυτές τις ανεκτίμητες στιγμές, στις οποίες ο Φαλλός είναι μέσα
στο Αιδοίο, έτσι θα ξυπνήσει το πυρογενές φίδι των δικών σας μαγικών δυνάμεων.
Ι.Α.Ο., είναι το βασικό Μάντραμ, θεμελιώδες της Sahaja Maithuna. Να τονίζετε κάθε γράμμα
χωριστά επιμηκύνοντας τον ήχο του, όταν θα δουλεύετε, σε πλήρη μεταφυσική συνουσία, στο
εργαστήριο-προσευχητήριο του Τρίτου Λόγου.
Η σεξουαλική μεταστοιχείωση του Ens-Seminis σε δημιουργική ενέργεια είναι ένα νόμιμο
αξίωμα της Ερμητικής σοφίας.
Η διπολικότητα αυτού του τύπου της κοσμικής ενέργειας μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό είχε
αναλυθεί από τα αρχαία χρόνια πολύ προσεχτικά στις Σχολές Μύησης της Αιγύπτου, του Μεξικού, της
Ελλάδας, της Ινδίας, της Περσίας κλπ.
Η θαυμαστή άνοδος της σπερματικής ενέργειας μέχρι τον εγκέφαλο είναι δυνατή εξ αιτίας
κάποιου ζεύγους νευρικών ιστών, οι οποίοι σε σχήμα οκτώ ξετυλίγονται υπέροχα δεξιά και αριστερά
της σπονδυλικής στήλης,
Φθάσαμε λοιπόν, στο Κηρύκειο του Ερμή με τα φτερά του πνεύματος θαυμάσια ανοιχτά...
Το παραπάνω ζεύγος των νευρικών ιστών ποτέ δεν θα μπορούσε να συναντηθεί με ένα νυστέρι·
αυτές οι κλωστές είναι περισσότερο αιθερικής φύσης, τετραδιάστατης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί είναι οι δύο μάρτυρες της αποκάλυψης του Αγίου Ιωάννη, οι
δύο ελιές και τα δύο κηροπήγια που βρίσκονται μπροστά στον Θεό της γης.
Στην άγια χώρα των Βεδών, αυτό το ζεύγος των νεύρων είναι κλασικά γνωστά με τα
σανσκριτικά ονόματα της Ιδά και Πινγκαλά· το πρώτο έχει σχέση με το αριστερό ρουθούνι και το
δεύτερο με το δεξί.
Είναι προφανές ότι το πρώτο από αυτά τα δύο είναι Σεληνιακής φύσης· είναι φανερό ότι το
δεύτερο είναι Ηλιακού τύπου.
Πολλοί Γνωστικοί σπουδαστές μπορεί να εκπλαγούν λίγο, διότι όντας η Ιδά ψυχρής φύσης και
Σεληνιακής έχει τις ρίζες της στον δεξί όρχι.
Σε πολλούς μαθητές του δικού μας Διεθνούς Γνωστικού Κινήματος θα μπορούσε να φανεί σαν
κάπως παράξενη και ασυνήθιστη η πληροφορία ότι όντας η Πινγκαλά αποκλειστικά Ηλιακού τύπου,
ξεκινά πραγματικά από τον αριστερό όρχι.
Αλλά δεν πρέπει να εκπλαγούμε, γιατί το παν στην φύση βασίζεται στο νόμο των πολικοτήτων.
Ο δεξιός όρχις συναντά τον αντίθετο πόλο του ακριβώς στο αριστερό ρουθούνι.
Ο αριστερός όρχις βρίσκει τον τέλειο αντίπαλο στο δεξί ρουθούνι, πράγμα αναντίρρητο.
Η εσωτερική φυσιολογία, η Γνωστική, διδάσκει με ολοκληρωτική μεσημβρινή καθαρότητα ότι
στο θηλυκό φύλο οι δύο μάρτυρες ξεκινάνε από τις δύο ωοθήκες.
Είναι αναμφισβήτητο ότι στις γυναίκες η θέση αυτού του ζεύγους των ελαιών του ναού
αναστρέφονται αρμονικά.
Αρχαίες παραδόσεις που αναβλύζουν σαν θαύμα από το εσωτερικό της βαθιάς νύχτας όλων των
εποχών, λένε ότι, όταν τα ηλιακά και σεληνιακά άτομα του σπερματικού συστήματος κάνουν επαφή
στην έδρα κοντά στο κόκαλο του κόκκυγα, τότε από ηλεκτρική επαγωγικότητα ξυπνάει μία τρίτη
 57
δύναμη μαγικού τύπου, θέλω να αναφερθώ στην Κουνταλίνη, την μυστική φωτιά του Γνωστικού Ahrat
(Άρατ), μέσω του οποίου μπορούμε να ελαττώσουμε σε κοσμική σκόνη το ζωώδες Εγώ.
Είναι γραμμένο στα παλιά κείμενα της αρχαίας σοφίας ότι η κατώτερη οπή του σωλήνα του
νωτιαίου μυελού στα κοινά και συνηθισμένα πρόσωπα βρίσκεται ερμητικά κλειστή· οι σπερματικοί
ατμοί την ανοίγουν για να περάσει από εκεί το ιερό φίδι.
Κατά μήκος του σωλήνα του νωτιαίου μυελού δημιουργείται ένα θαυμάσιο παιχνίδι
διαφορετικών καναλιών που διαπερνώνται και ξαναδιαπερνώνται αμοιβαία χωρίς να συγχέονται λόγω
του ότι βρίσκονται σε διαφορετικές διαστάσεις.
Δεν είναι περιττό να υπενθυμίσουμε με έμφαση το δοξασμένο Sushumna (Σουσούμνα) και το
φημισμένο Chitra (Τσίτρα) και τον Centralis (Σεντράλις) και τον Brahmanadi (Μπραχμανάντι)· είναι
αναντίρρητο ότι από αυτόν τον τελευταίο ανεβαίνει η φλογερή φωτιά.
Λέγοντας την αλήθεια πρέπει να είμαστε πολύ ειλικρινείς· βεβαίως είναι ένα απαίσιο ψέμα το
να τολμήσεις να πεις ότι μετά την ενσάρκωση του σε Jiνatma (Είναι) στην καρδιά, το ιερό φίδι ξεκινά
το ταξίδι της επιστροφής μέχρι να ξανακλειστεί στο Τσάκρα Muladhara (Μουλαντάρα).
Είναι μία τρομερή ψευτιά ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι το πυρογενές φίδι των μαγικών μας
δυνάμεων μετά την απόλαυση της ένωσής του με τον Parama Shiva, αποχωρίζεται σκληρά αρχίζοντας
το ταξίδι της επιστροφής μέχρι το κέντρο του κόκκυγα.
Τέτοια μοιραία επιστροφή, τέτοιο κατέβασμα μέχρι τον Muladhara (Μουλαντάρα) είναι δυνατό
μόνο όταν ο μυημένος σε πλήρη συνουσία χύνει το σπέρμα· τότε χάνει το φλογερό σπαθί και πέφτει
κεραυνόπληκτος στην άβυσσο κάτω από την τρομερή ακτίνα της κοσμικής δικαιοσύνης.
Η άνοδος της Κουνταλίνης κατά μήκος του σωλήνα του νωτιαίου μυελού πραγματοποιείται
πολύ αργά σύμφωνα με τις αξίες της καρδιάς οι φωτιές της Καρδιάς ελέγχουν την θαυμαστή ανάπτυξη
του Ιερού Φιδιού.
Η Ντέβι Κουνταλίνη δεν είναι κάτι μηχανικό, όπως πολλοί υποθέτουν· το πυρογενές φίδι
ξυπνάει μόνο με τον αυθεντικό έρωτα μεταξύ του συζύγου και της συζύγου· ποτέ δεν θα ανέβει από
τον σωλήνα του νωτιαίου μυελού των μοιχών.
Σ· ένα προηγούμενο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου, κάτι είπαμε για τους τρεις τύπους των
ξελογιαστών: Δον Ζουάν Τενόριο, Καζανόβα και Διάβολο.
Είναι προφανές ότι ο τρίτος από αυτούς αποτελεί βέβαια τον πιο επικίνδυνο· δεν πρέπει όμως
να παραξενευόμαστε με αυτό το είδος των υποκειμένων -τύπου Διαβόλου- που με την πρόφαση της
πρακτικής της Sahaja Maithuna αποπλανούν πολλά αθώα κοριτσάκια.
Είναι καλό να γνωρίζουμε ότι όταν η Hadit (Χαντίτ), το φτερωτό φίδι του φωτός, ξυπνά για νa
αρχίσει την πορεία του κατά μήκος του σωλήνα του μυελού της σπονδυλικής στήλης, εκπέμπει έναν
ήχο μυστηριώδη, πολύ όμοιο με οποιοδήποτε ερπετό που ερεθίζεται με ένα ξύλο.
Ο τύπος Διαβόλου, αυτός που αποπλανά εδώ, εκεί και παραπέρα με την πρόφαση της δουλειάς
στην Ενάτη Σφαίρα, αυτός που εγκαταλείπει την σύζυγό του γιατί τώρα τάχα δεν τον εξυπηρετεί για
την δουλειά στο «Πυρακτωμένο Καμίνι του Ηφαίστου», αντί να ξυπνήσει την Κουνταλίνη, θα
ξυπνήσει το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγκουαδόρ.
Κάποιος μυημένος, του οποίου το όνομα δε μνημονεύω σε αυτό το κείμενο, κάνει το σφάλμα
να αποδίδει στην Κουνταλίνη όλες τις αριστερές ιδιότητες του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγκουαδόρ.
Είναι προφανές ότι τέτοιο λάθος προκαλεί πολύ μεγάλες βλάβες μεταξύ των ψευτοεσωτερικών
και ψευτο-αποκρυφιστικών κύκλων.
Είναι επείγον, χωρίς αναβολή, να καταλάβουμε ότι με κανένα τρόπο δεν είναι δυνατόν να
εξαλείψουμε όλα αυτά τα καβγατζίδικα και φωνακλάδικα Εγώ που έχουμε μέσα μας, αν δεν ζητήσουμε
την βοήθεια της Κουνταλίνης.
Αυτός ο μυημένος που θα έκανε το έγκλημα να τοποθετηθεί σε κακιά ώρα ενάντια στην
Κουνταλίνη, είναι φανερό ότι θα τιμωρηθεί ανάλογα από τους δικαστές του νόμου της Κατάνθια.
Θέλω να αναφερθώ στους δικαστές του Ανώτατου Κάρμα, μπροστά στους οποίους εμφανίζονται οι
Δάσκαλοι της Λευκής Αδελφότητας.
 58
Στο όνομα Αυτού που δεν έχει όνομα λέω: Η Κουνταλίνη είναι η «Μυστική Δυάδα», «Θεός
Μητέρα», Ίσις, Μαρία ή καλύτερα θα έλεγα ΡΑΜ-ΙΟ, Αδωνία, Ινσομπέρτα, Ρέα, Κυβέλη, Τονανσίν,
κλπ., το υπερβατικό ξεδίπλωμα όλης της Θεϊκής Μονάδας στα τρίσβαθα του δικού μας Είναι.
Αναλύοντας τις ρίζες ξεκαθαρίζω: η λέξη Κουνταλίνη προέρχεται από δύο όρους: Κούντα και
Λίνι.
ΚΟΥΝΤΑ: μας θυμίζει το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγκουαδόρ.
ΛΙΝΙ: λέξη ατλαντική που σημαίνει τέλος.
ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ: «Τέλος του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγκουαδόρ».
Είναι φανερό ότι με την άνοδο της Ιερής φλόγας από τον σωλήνα του νωτιαίου μυελού, φτάνει
στο τέλος του το όργανο των βδελυροτήτων, τελειώνει η τυφλή φοχατική δύναμη.
Τέτοιο Fohat αρνητικό, είναι ο αριστερός πράκτορας στον οργανισμό μας μέσω του οποίου το
ιδεοπλαστικό μεταβάλλεται σε αυτήν την σειρά των Εγώ που προσωποποιούν τα ψυχολογικά μας
ελαττώματα.
Όταν η φωτιά προβάλλεται προς τα κάτω από τα Τσάκρα του κόκκυγα, εμφανίζεται η ουρά του
Σατανά, το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγκουαδόρ.
Η Υπνωτική δύναμη όμως του οργάνου των μαύρων οργίων, κρατά σε λήθαργο και
αποβλάκωση τις ανθρώπινες μάζες.
Αυτοί που κάνουν το έγκλημα να πραγματοποιούν τον Μαύρο Ταντρισμό (Σεξουαλική Μαγεία
με έκχυση του σπέρματος), είναι προφανές ότι ξυπνούν και αναπτύσσουν στο όργανο όλες τις
δεισιδαιμονίες.
Αυτοί που προδίδουν τον Γκουρού ή τον δάσκαλο, αν και πραγματoπoιoύν Άσπρο Ταντρισμό
(χωρίς έκχυση του σπέρματος), είναι φανερό ότι θα ενεργοποιήσουν το όργανο όλης της κακίας.
Τέτοια ολέθρια δύναμη ανοίγει τις επτά πόρτες της κάτω κοιλιάς, (τα επτά κολασμένα
Τσάκρας) και μας μεταβάλλει σε Δαιμόνια τρομερά διεστραμμένα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25
ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ
Φθάνοντας σε αυτό το κεφάλαιο του Μηνύματος των Χριστουγέννων 1971-1972, δεν είναι
άσκοπο να δώσουμε έμφαση σε κάτι πολύ οδυνηρό που μπορέσαμε να επιβεβαιώσουμε κατά την
διάρκεια παρά πολλών χρόνων σταθερής παρατήρησης και πείρας.
Θέλω να αναφερθώ χωρίς περιττολογίες στην «Μυθομανία», τάση πολύ εμφανή μεταξύ των
ανθρώπων που παρακολουθούν διαφορετικές σχολές μεταφυσικού τύπου.
Υποκείμενα εμφανισιακά πολύ απλά, από την μία στιγμή στην άλλη, μετά από μερικές
ψευδαισθήσεις μεταβάλλονται σε Μυθομανείς.
Αναντίρρητα τέτοια πρόσωπα του Υποκειμενικού Ψυχισμού, σχεδόν πάντα καταφέρνουν να
εκπλήσσουν πολλούς αφελείς, που κατευθείαν γίνονται οι οπαδοί τους.
Ο Μυθομανής είναι όπως ένα τείχος χωρίς θεμέλια. αρκεί ένα απαλό σπρώξιμο για να
μεταβληθεί σε συντρίμμια σ’ ένα λεπτό.
Ο Μυθομανής πιστεύει ότι αυτό του αποκρυφισμού είναι κάτι σαν «Να φυσάς και να κάνεις
μπουκάλια) και από την μία στιγμή στην άλλη αυτοκαλείται Μαχάτμα, Δάσκαλος αναστημένος,
Ιεροφάντης κλπ.
Ο Μυθομανής έχει συνήθως όνειρα αδύνατα, υποφέρει αμετάβλητα από αυτό που ονομάζεται
«ντελίριο του μεγαλείου».
Αυτό το είδος των προσωπικοτήτων συμβαίνει να παρουσιάζονται σαν μετενσαρκώσεις των
Δασκάλων ή των καταπληκτικών θρυλικών, ψεύτικων ηρώων.
Αλλά είναι φανερό ότι έχουμε δώσει έμφαση σε κάτι που αξίζει να εξηγηθεί.
Κέντρα Εγωικά του ζωώδους υποσυνείδητου, τα οποία στις σχέσεις της ανταλλαγής
ακολουθούν καθορισμένες πνευματικές ομάδες, μπορούν να προκαλέσουν μέσω συνδυασμών και
 59
φανταστικών αντιδράσεων κάτι σαν «πνεύματα» τα οποία σχεδόν αμετάβλητα είναι μόνο μορφές
αυταπάτης, προσωποποιήσεις του ίδιου Πλουραλιστικού Εγώ.
Δεν είναι όμως τίποτε παράξενο, που κάποιο ψυχικό ακόλουθο παίρνει μία μορφή Ιησού-
Χριστιανική για να διδάξει ψεύτικους χρησμούς...
Οποιαδήποτε από αυτές τις οντότητες που στο σύνολό τους συνθέτουν αυτό που λέγεται Εγώ,
μπορεί, αν έτσι το θέλει, να πάρει την μορφή του Μαχάτμα ή Γκουρού και τότε ο ονειρευόμενος
επιστρέφοντας στην κατάσταση της εγρήγορσης θα πει για τον εαυτό του: «Είμαι Αυτο-
πραγματοποιημένος, είμαι ένας Δάσκαλος».
Πρέπει να παρατηρηθεί σχετικά ότι στο υποσυνείδητο όλων των ανθρώπων βρίσκεται
οπωσδήποτε σε λανθάνουσα κατάσταση η τάση του να πάρει θέση, η τάση για την προσωποποίηση.
Αυτή είναι όμως η κλασική αιτία για την οποία πολλοί Ασιάτες Γκουρού προτού ν’ αρχίσουν
στους μαθητές τους την Υπερβατική Μαγεία προειδοποιούν απέναντι σ’ όλες τις πιθανές μορφές της
Αυταπάτης.
Ένας μοναχός πήγε να επισκεφτεί τον Τε-σαν, ο οποίος του έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. Ο
μοναχός χτύπησε την πόρτα και ο Τε-σαν ρώτησε: Ποιος είναι; ο μοναχός απάντησε: Nεoγνό του
λιονταριού. Τότε ο Τε-σαν άνοιξε την πόρτα και πήδηξε με τις παντόφλες πάνω στον λαιμό του
μοναχού, ενώ φώναζε: «Ζώο! Πού θα πας τώρα;» Ο μοναχός δεν απάντησε τίποτα.
Ο όρος «νεογνό του λιονταριού» χρησιμοποιείται από Βουδιστές Ζεν, για να καθορίσει τοn
μαθητή που είναι ικανός να καταλάβει την αλήθεια Ζεν. Όταν οι δάσκαλοι εγκωμιάζουν την αντίληψη
ενός μαθητή ή θέλουν να τον δοκιμάσουν, συνηθίζεται να χρησιμοποιείται αυτή η ορολογία.
Σ’ αυτήν την περίπτωση, ο μοναχός ονομάζει τον εαυτό του, φαντασμένα, «νεογνό του
λιoνταριoύ), όμως όταν ο Τε-Σαν τoν δοκιμάζει, συμπεριφερόμενος σ’ αυτόν σαν ένα αληθινό νεογνό
του λιονταριού· όταν σκαρφαλώνει στον λαιμό του και του κάνει μία ερώτηση εσωτερική, τότε ο
μοναχός δεν ξέρει να απαντήσει.
Αυτή είναι η απόδειξη ότι ο μοναχός στερούνταν την αυθεντική αντίληψη που προσποιούνταν
ότι κατείχε. Τέτοιος μοναχός ήταν στην πράξη ένας άνθρωπος με κοιμισμένη συνείδηση, ένας
ειλικρινής απατημένος, ένας Μυθομανής.
Μία μέρα, στο Μοναστήρι του Ναν-Τσουάν οι μοναχοί της ανατολικής πτέρυγας είχαν ένα
καυγά με αυτούς της δυτικής πτέρυγας για την ιδιοκτησία ενός γάτου. Όλοι μαζευτήκανε στον Ναν-
Τσουάν για να κάνει το δικαστή.
Ανεμίζοντας ένα μαχαίρι στο ένα χέρι και τον γάτο στο άλλο, ο Ναν-Τσουάν είπε: «Αν κάποιος
από σας μπορεί να καταφέρει να πει αυτό που πρέπει να πει ο γάτος θα σωθεί· στην αντίθετη
περίπτωση, θα τον κόψω στα δύο». Κανείς από τους μοναχούς δεν ήξερε να πει τίποτα. Έτσι λοιπόν ο
Ναν-Τσουάν σκότωσε τον γάτο.
Την νύχτα, όταν ο Τσάου-Τσου γύρισε στο Μοναστήρι, ο Ναν-Τσουάν τον ρώτησε τι θα έλεγε
στην περίπτωση που θα ήταν παρών. Ο Τσάου-Τσου έβγαλε τα αχυρένια σανδάλια, τα έβαλε πάνω στο
κεφάλι του και απομακρύνθηκε. Τότε ο Ναν-Τσουάν σχολίασε: «Ω! Αν βρισκόσουνα εδώ ο γάτος θα
είχε σωθεί».
Είναι φανερό ότι ο Τσάου-Τσου ήταν ένας άνθρωπος με ξύπνια συνείδηση, ένας αυθεντικός
μυημένος.
Δεν είναι δυνατόν να ξυπνήσεις την συνείδηση, αντικειμενικοποιώντας την ολοκληρωτικά,
χωρίς προηγουμένως να έχεις εξαλείψει τα υποκειμενικά στοιχεία των αντιλήψεων.
Τέτοια στοιχεία υποανθρώπινα είναι μορφοποιημένα από όλη αυτή την πολυπλοκότητα των
καβγατζίδικων και φωνακλάδικων Εγώ και στο σύνολο τους συνθέτουν το Εγώ τον Εαυτό μου.
Η Ουσία μποτιλιαρισμένη μεταξύ όλων αυτών των υποκειμενικών και ασυνεχών οντοτήτων,
κοιμάται βαθιά...
Η εκμηδένιση κάθε μιας από αυτές τις υπανθρώπινες οντότητες είναι απαραίτητη για να
ελευθερωθεί η Ουσία.
Μόνο χειραφετώντας την Ουσία επέρχεται η αφύπνισή της, έτσι έρχεται η φώτιση.
 60
Οι Ινδοστανοί Γιόγκι προσπαθούν να ξυπνήσουν την συνείδηση μέσω της Κουνταλίνης, ατυχώς
δεν διδάσκουν την επιστήμη, την μέθοδο.
Λέγουν ότι όταν η Κουνταλίνη κοιμάται κουλουριασμένη μέσα στο Τσάκρα Μουλαντάρα, ο
άνθρωπος είναι ξύπνιος σ’ αυτήν την κοιλάδα των δακρύων και είναι εκατό τοις εκατό λάθος, γιατί το
διανοητικό Ανθρωποειδές οπουδήποτε κι αν βρίσκεται, είτε στον φυσικό κόσμο ή στις ανώτερες
διαστάσεις της φύσης, πάντοτε κοιμάται.
Λένε ότι, όταν η Κουνταλίνη ξυπνάει, ο άνθρωπος κοιμάται σ’ αυτήν την χώρα της πίκρας,
χάνει την αντίληψη του κόσμου και μπαίνει στο Αιτιατό του σώμα· τέτοια διαβεβαίωση αποτελεί στο
βάθος ουτοπία για δύο λόγους:
α) Το τριεγκέφαλο ή τρικεντρικό δίποδο λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, πάντοτε
κοιμάται εδώ και τώρα και όχι μόνο έχει χάσει πια την πλανητική συνείδηση, αλλά επί πλέον -κι αυτό
είναι το χειρότερο- συνεχίζει τον εκφυλισμό.
β) Το ορθολογιστικό ζώο δεν έχει Αιτιατό σώμα, πρέπει να το κατασκευάσει μέσω της
σεξουαλικής Αλχημείας στο Πυρακτωμένο καμίνι του Ηφαίστου.
Η πιο ενδιαφέρουσα αρχή είναι ότι, όταν η Κουνταλίνη έχει ξυπνήσει, τελειώνει σαν μία
στατική δύναμη και μετασχηματίζεται σε μία δυναμική ισχύ.
Για να μαθαίνεις να μεταχειρίζεσαι την ενεργητική δύναμη της Κουνταλίνη είναι επείγον να
ξυπνήσεις συνείδηση.
Σε πλήρη χημική συνουσία οφείλουμε να κατευθύνουμε έξυπνα την ακτίνα της Κουνταλίνης
εναντίον των Κόκκινων Δαιμονίων (Εγώ) μέσα στα οποία δυστυχώς βρίσκεται η Ουσία, η Συνείδηση.
Ο κυνηγός που θέλει να κυνηγήσει δέκα λαγούς συγχρόνως δε χτυπά κανέναν· έτσι επίσης ο
Γνωστικός που σε ταυτόχρονη μορφή θέλει να εξαφανίσει διαφορετικά Εγώ, αποτυγχάνει
αξιοθρήνητα.
Η εσωτεριστική δουλειά προορισμένη να διαλύσει οποιοδήποτε ψυχολογικό λάθος, αποτελεί
μία πραγματική κινέζικη σπαζοκεφαλιά· δεν πρέπει μόνο να καταλάβουμε εκ των προτέρων το λάθος
στην αναζήτηση σε όλα και σε καθένα από τα υποσυνείδητα επίπεδα του νου, αλλά επίσης να
εξαλείψουμε καθένα από τα Εγώ που το χαρακτηρίζουν.
Ξεπηδά κατάφωτο με ολοκληρωμένη μεσημβρινή σαφήνεια ότι χρειάζεται πολύ μακρές και
υπομονετικές εργασίες για να εξαλείψεις οποιοδήποτε ψυχολογικό σφάλμα.
Πολλοί υποψήφιοι που ήρθαν σ· αυτόν τον τρισδιάστατο κόσμο του Ευκλείδη σε πλήρη
αγνότητα, απέτυχαν αξιοθρήνητα στους υπερευαίσθητους κόσμους, όταν τους υπόβαλλαν στην δοκιμή·
έδειξαν με ισχυρές και οριστικές πράξεις ότι ήσαν μοιχοί και διεφθαρμένοι.
Οποιοδήποτε ψυχολογικό σφάλμα μπορεί να εξαφανιστεί από την πνευματική ζώνη και να
συνεχίσει να υπάρχει στις διάφορες υποσυνείδητες περιοχές.
Κάποιος θα μπορούσε να είναι ένα τίμιο πρόσωπο σ’ αυτόν τον φυσικό κόσμο και μέχρι τα
σαράντα οχτώ υποσυνείδητα μέρη και όμως να αποτύχει στο τεσσαρακοστό ένατο.
Τώρα πρέπει να συλλογιστούν οι αγαπητοί μας αναγνώστες και να καταλάβουν το δύσκολο που
είναι να ξυπνήσουν την συνείδηση, να μετατρέπονται σε «νεογνό του λιονταριού», να καταλάβουν την
αλήθεια Ζεν, να πειραματίζονται το Τάο.
Δεν είναι τόσο εύκολο να ξυπνήσεις την συνείδηση· είναι απαραίτητο να ελευθερώσεις την
ουσία, να την βγάλεις μέσα από τα υποσυνείδητα λημέρια· να καταστρέψεις τέτοια λημέρια, να τα
κάνεις σκόνη. Αυτή είναι μία διαδικασία βαθμιαία, πολύ αργή, οδυνηρή, δύσκολη..
Σύμφωνα με την Ουσία που ελευθερώνεται. το ποσοστό της συνείδησης αυξάνεται.
Τα διανοητικά Ανθρωποειδή, λανθασμένα ονομαζόμενα άνθρωποι. κατέχουν στ’ αλήθεια μόνο
ένα τρία τοις εκατό της συνείδησης· αν είχαν τουλάχιστον ένα δέκα τοις εκατό, οι πόλεμοι θα ήταν
αδύνατοι πάνω στο πρόσωπο της γης.
Η αρχέγονη Ουσία που ελευθερώνεται στην έναρξη της διαδικασίας του θανάτου, είναι
αναντίρρητα αυτή που μετατρέπεται στο Σπερματικό Μαργαριτάρι· αυτό το μαθηματικό σημείο της
συνείδησης αναφέρεται από το ευαγγέλιο του Τάο. Έτσι αρχίζει το μυστήριο της «Χρυσής Άνθισης».
 61
Ο Μυθομανής θεωρεί τον εαυτό του Φωτισμένο χωρίς να έχει ελευθερώσει την Ουσία, χωρίς
να κατέχει τουλάχιστον ούτε το Σπερματικό Μαργαριτάρι.
Ο κόσμος της υποκειμενικής ψυχής είναι ουτοπιστικός εκατό τοις εκατό· υποθέτουν
λανθασμένα ότι είναι δυνατόν να είναι κάποιος μυημένος χωρίς να έχει πετύχει τον θάνατο του Εγώ σε
μορφή ριζική και οριστική.
Δεν θέλουν να καταλάβουν αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι ότι όντες αυτο-φυλακισμένοι η
Αντικειμενική, η Αυθεντική Φώτιση, είναι τελείως αδύνατη.
Είναι φανερό ότι όταν η Ουσία είναι μποτιλιαρισμένη μέσα στο Πλουραλιστικό Εγώ, υπάρχει
αυτο-φυλάκιση.
Η Ουσία μποτιλιαρισμένη λειτουργεί μόνο σύμφωνα με την ίδια την κατάστασή της.
Το Εγώ είναι Υποκειμενικό και Υπο-ανθρώπινο. Είναι προφανές ότι οι αντιλήψεις που η Ουσία
μπορεί να παίρνει διά μέσου των αισθήσεων του Πλουραλιστικού Εγώ είναι παραμορφωμένες και
παράλογες...
Αυτό μας προσκαλεί να καταλάβουμε ότι το δύσκολο είναι να φτάσεις την αντικειμενική
αληθινή Φώτιση.
Η τιμή της Φώτισης πληρώνεται με την ίδια την ζωή. Στην Ιερή γη των Βεδών υπάρχουν
Τσέλας-Μαθητές που μετά από τριάντα χρόνια έντονης εργασίας, βρίσκονται απλώς και μόνο στις
αρχές, στον πρόλογο της εργασίας τους.
Ο Μυθομανής θέλει να γίνει φωτισμένος από το βράδυ ως το πρωί; θεωρεί αλαζονικά τον
εαυτό του σοφό, πιστεύει τον εαυτό του Θεό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26
ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΕΜΒΡΥΟ
Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης λέει: Εξάγνισε την καρδιά, καθάρισε τις σκέψεις,
περιόρισε τις ορέξεις και διατήρησε το σπέρμα.
Αν οι σκέψεις έχουν διάρκεια, έτσι θα είναι το σπέρμα· αν αυτό έχει διάρκεια, έτσι θα είναι η
δύναμη· αν αυτή έχει διάρκεια, έτσι θα είναι το πνεύμα.
«Η δύναμη των νεφρών βρίσκεται κάτω από το σύμβολο του νερού. Όταν σπρώχνονται οι
ορμές, ρέει προς τα κάτω κατευθύνεται προς τα έξω και δημιουργεί πλάσματα. Όταν είναι
κατευθυνόμενη προς τα πίσω από την δύναμη της σκέψης, εισβάλλοντας προς τα πάνω στο
χωνευτήρι του δημιουργού, ανανεώνει και τρέφει την καρδιά και το σώμα, είναι η μέθοδος της
αντίθετης ροής» (αυτές είναι λέξεις αναφερόμενες στο Ταοϊκό Κεφάλαιο).
Πάμε τώρα να μεταγράψουμε άλλη ταντρική Asana του πριγκηπικού συγγραφέα του
Ανανγκαράνκα: (Αυτή είναι η στάση Uttbia).
«Η σαρκική πράξη γίνεται στα πόδια. Μόνο άνθρωποι πολύ δυνατοί εκ φύσεως χρησιμοποιούν
αυτή την στάση.
α) Αρχικά τοποθετείται ο ένας μπρος στον άλλο, κατόπιν παίρνει ο άντρας την γυναίκα
ανάμεσα στα γόνατά του, την σηκώνει, την κρατά στην καμάρα των αγκώνων και πραγματοποιεί την
συνουσία, ενώ αυτή αγκαλιάζεσαι από τον τράχηλό του.
β) Ο άντρας σηκώνει μία φτέρνα της γυναίκας, ενώ αυτή έχει την άλλη σφιχτά τοποθετημένη
στο πάτωμα. Ειδικά στις νέες γυναίκες αρέσει πολύ αυτή η στάση.
γ) Ενώ ο άνδρας τοποθετείται με τις φτέρνες λίγο ανοιγμένες, η γυναίκα τον αγκαλιάζει με τα
μπράτσα και με τις φτέρνες στους γοφούς του, κρατώντας την με τα χέρια του με τρόπο που αυτή
κρέμεται αποκλειστικά απ’ αυτόν.
Είναι ζωτικό, Θεμελιώδες και σαφές να μην εκσπερματώσεις ποτέ στην ζωή το σπερματικό
υγρό.
Είναι επείγον να κάνεις να ξαναγυρίζει η σεξουαλική ενέργεια προς τα μέσα και προς τα πάνω,
χωρίς να χύνεις ποτέ το ποτήρι του Ερμή.
 62
Αυτή η μέθοδος της αμπώτιδας ή της επανόδου, πραγματοποιεί εκείνη την περιστροφική
κίνηση του φωτός, μέσω της οποίας αποκρυσταλλώνονται σε ένα «Χρυσό Άνθος» στο σώμα οι
δυνάμεις του ουρανού και της γης.
Η σπερματική δύναμη κατευθυνόμενη προς τα έξω (ρέουσα προς τα κάτω) παράγει μία
διασκόρπιση και μείωση της πνευματικής συνείδησης».
Μέσω της ανύψωσης της ζωής και των γεννητικών δυνάμεων, μπορεί να επιτευχθεί το
φαινόμενο του ξανα-γεννήματος: δημιουργείται. το «σημείο του ζωτικού ελιξίριου», το «Σπερματικό
Μαργαριτάρι» και από αυτό μορφοποιείται το χρυσό έμβρυο ή Puer Aeternus (αιώνιο παιδί), το οποίο
έρχεται να αναπτύξει και να μετασχηματίσει τις δικές μας αθάνατες πνευματικές αρχές.
Ο σοφός συγγραφέας του Ανανγκαράνκα διδάσκει άλλη Ταντρική Asana πολύ ενδιαφέρουσα
την οποία μεταγράφω στην συνέχεια:
ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΦΑΝΤΑ: Η γυναίκα ξαπλώνει με τρόπο που το πρόσωπό της, το στήθος και
η κοιλιά ακουμπά στο κρεβάτι ή στο χαλί. Ο άνδρας πλησιάζει τότε από πίσω, τοποθετεί το ανδρικό
μέλος πολύ απαλά μέσα στο αιδοίο και αποσύρεται πριν από τον σπασμό για να αποφύγει το χύσιμο
του σπέρματος.
Ο Πουρουσαγιάτα-Μπάντα κάνει την γυναίκα το ενεργητικό στοιχείο, ενώ ο άνδρας παραμένει
παθητικός ανάσκελα. Σ’ αυτές τις στιγμές, αυτή τοποθετημένη πάνω στον αρσενικό πιάνει με το δεξί
της χέρι τον φαλλό και τον βάζει μέσα στο Αιδοίο αρχίζοντας μετά μία ερωτική κίνηση πολύ αργή και
ευχάριστη την ώρα που καλεί τον Καμαντέβα για να την βοηθήσει στην Μαϊτούνα.
Η αγιασμένη γυναίκα, η Σουβάνι, γνωρίζει να κλείνει μέσω της θέλησης όλους τους
κυκλοτερείς μυς, σφίγγοντας το Αιδοίο μέχρι του ανώτατου βαθμού με σκοπό να αποφύγει τον
οργασμό και την απώλεια του σπερματικού υγρού (Έτσι διδάσκεται η μύηση Τάντρα).
Δεν είναι περιττό να προστεθεί με την ευκαιρία το ακόλουθο:
Στην περίπτωση που θα συνέβαινε ένας σπασμός πρέπει να αποφύγεις το σπερματικό άδειασμα
αποσυρόμενος αμέσως και ξαπλώνοντας στο δάπεδο ανάσκελα (το πρόσωπο επάνω).
Σ’ αυτές τις στιγμές κλείστε τα ρουθούνια δεξιά κι αριστερά σφίγγοντάς τα με το δείκτη και τον
αντίχειρα του δεξιού χεριού. Προσπαθήστε να κρατήσετε έτσι την αναπνοή όσο γίνεται περισσότερο.
Στείλτε την νευρική ροή προς τους σεξουαλικούς κυκλοτερείς μυς ή πόρτες διαφυγής, με τον σκοπό να
αποφύγετε το χύσιμο του ποτηριού του Ερμή. Φανταστείτε ότι η σπερματική ενέργεια ανεβαίνει από
το Ιδά και Πινγκαλά μέχρι τον εγκέφαλο.
Οι Ταντρικές Asanas διδασκόμενες από τους μεγάλους μύστες στην Ιερή γη του Γάγγη, είναι
θαυμάσιες στην Sahaja Maithuna.
Η χημική συνουσία, η μεταφυσική συνεύρεση της Μύησης Τάντρα είναι πράγματι υπερβατική.
Σε αυτές τις στιγμές των αναμφισβήτητων παραδείσιων απολαύσεων πρέπει να ικετεύουμε την
δική μας Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη (γιατί κάθε άτομο έχει το ιδιαίτερο Πυρογενές Φίδι του) να
εξαφανίσει από το εσωτερικό μας, το σφάλμα εκείνο που έχουμε καταλάβει σε όλες τις πτυχές του νου.
Αυτή, η λατρευτή, {θα χουφτώσει το δόρυ του Έρωτα και θα διαλύσει σε στάχτη αυτό το
Διαβολικό Εγώ που προσωποποιεί το κατανοηθέν σφάλμα.
Έτσι η ουσία σε προοδευτική μορφή θα ελευθερώνεται στο μέτρο που θα έχουμε προχωρήσει
καταστρέφοντας τα Εγώ.
Σ’ αυτήν την μορφή και με αυτόν τον τρόπο, το «Σπερματικό Μαργαριτάρι» θα αναπτυχθεί με
την αύξηση των διαφόρων ποσοστών της Ουσίας μέχρι να μετατραπεί στο «Χρυσό Έμβρυο».
Είναι αναντίρρητο ότι το ξύπνημα της συνείδησης γίνεται θαυμάσιο στο μυστήριο της Χρυσής.
Άνθισης.
ΤΟ «Χρυσό Έμβρυο» μας προσφέρει την Αυτο-Συνείδηση και την αντικειμενική υπερβατική
γνώση.
Το «Χρυσό Έμβρυο» μας μετατρέπει σε συνειδητούς πολίτες των ανώτερων κόσμων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27
 63
Η ΣΧΟΛΗ JINAYANA
Η κατάκτηση της Ultra-Mare-Vitae ή κόσμου Super Liminal και Ultrate-Terrestre, θα ήταν κάτι
περισσότερο από αδύνατη αν κάναμε το λάθος να υποεκτιμήσουμε την γυναίκα.
Ο απολαυστικός Λόγος της Ίσιδος ξεπετάγεται μέσα από το βαθύ στήθος όλων των ηλικιών,
προσμένοντας την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί...
Τα άφατα λόγια της θεάς Neith σκαλίστηκαν με χρυσά γράμματα στους λαμπρούς τοίχους του
ναού της σοφίας.
«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΕ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΝΗΤΟΣ ΔΕΝ
ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΣΗΚΩΣΕΙ ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΜΟΥ».
Η πρωτόγονη θρησκεία του Jano ή Jaino, δηλαδή η χρυσή ηλιακή Guiritαria και
υπερανθρώπινη διδασκαλία των Jinas, είναι απόλυτα σεξουαλική, εσύ το ξέρεις.
Είναι γραμμένο με αναμμένα κάρβουνα στο βιβλίο της ζωής ότι κατά την χρυσή Εποχή του
Λάτιου και της Λιγούρια, ο Θεϊκός Βασιλιάς Ιανός ή Κρόνος (Ι.Α.Ο., Βάκχος, Ιεχωβάς Iod-Heve)
κυβέρνησε σοφά αυτούς τους ανθρώπους, όλες τις Αρειανές φυλές, παρόλο που ήταν από πολύ
διαφορετικές εποχές και προελεύσεις.
Τότε! Ω Θεέ μου!... όπως σε παρόμοιες εποχές άλλων λαών της αρχαίας Αρκαδίας θα μπορούσε
να ειπωθεί ότι συνυπήρχαν ευτυχείς Jinas και άνθρωποι...
Μέσα στο άφατο μυστικιστικό ειδύλλιο, κοινά ονομαζόμενο «Οι Χαρές της Μεγάλης
Παρασκευής», αισθανόμαστε στο βάθος της καρδιάς μας ότι στα σεξουαλικά όργανα υπάρχει μια
δύναμη τρομερά Θεϊκή, η οποία μπορεί το ίδιο να ελευθερώσει ή να σκλαβώσει τον άνθρωπο.
Η σεξουαλική ενέργεια εμπεριέχει το ζωντανό αρχέτυπο του αυθεντικού Ηλιακού-Ανθρώπου
που πρέπει να πάρει σχήμα μέσα σ’ εμάς τους ίδιους.
Πολλές ψυχές που υπέφεραν θέλησαν να μπουν στο υπερβατικό Μονσαλβάτ όμως, δυστυχώς,
αυτό είναι κάτι περισσότερο από αδύνατο εξ αιτίας του πέπλου της Ίσιδος, ή αδαμιαίο σεξουαλικό
πέπλο.
Μέσα στην άφατη καλοτυχία των Jinas παραδείσων υπάρχει βεβαίως μία θεία ανθρωπότητα
που είναι αόρατη στις αισθήσεις των θνητών, εξ αιτίας των αμαρτιών και των περιορισμών τους, που
δημιουργήθηκαν από σεξουαλικές καταχρήσεις.
Είναι γραμμένο και με πύρινους χαρακτήρες στο μεγάλο βιβλίο της ζωής ότι στον σταυρό Jaina
ή Jina κρύβεται θαυματουργά το ανείπωτο μυστικό του Μεγάλου Arcano, το θαυματουργό κλειδί της
σεξουαλικής μεταβολής.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι αυτός ο μαγικός σταυρός είναι η ίδια η Σβάστικα των
μεγάλων μυστηρίων...
Μέσα στην απολαυστική έκσταση της ψυχής που ποθεί μπορούμε και ακόμα οφείλουμε να
έρθουμε σε μυστική επαφή με τον Ιανό, τον αυστηρό και ύψιστο Ιεροφάντη «Jina», που στην παλιά
ήπειρο Mu δίδασκε την επιστήμη των Jinas.
Στο μυστικό Θιβέτ, υπάρχουν δύο σχολές που αλληλομάχονται. Αναφέρομαι ξεκάθαρα στις
οργανώσεις Mahayana και Jinayana.
Στο επόμενο κεφάλαιό μας θα μιλήσουμε για την πρώτη από αυτές τις δύο οργανώσεις τώρα θα
ασχοληθούμε μόνο με την σχολή Jinayana.
Είναι προφανές ότι ο δρόμος Jinayana είναι κατά βάθος βαθιά Βουδιστικός και Χριστικός...
Σε αυτόν τον μυστηριώδη δρόμο συναντάμε με μυστικιστική έκπληξη τους πιστούς φύλακες
του Αγίου Γκριάλ ή της Μυητικής Πέτρας, δηλαδή της Υπέρτατης Θρησκείας της Σύνθεσης που ήταν
η πρωτοπόρος της ανθρωπότητας, την διδασκαλία της Σεξουαλικής Μαγείας...
Jana, Swana ή Jaina, είναι λοιπόν η διδασκαλία αυτού του αρχαίου Θεού, της πάλης και της
δράσης, ονομαζόμενος Ιανός, ο Θείος Κύριος με τα δύο πρόσωπα, ανδρόγυνη μετάθεση του
Αιγυπτιακού Ερμή και πολλών άλλων Θεών των πανθέων Mayas, Quiches και Αζτέκων, των οποίων τα
επιβλητικά και μεγαλόπρεπα αγάλματα, σκαλισμένα στον ζωντανό βράχο, υπάρχουν ακόμα στο
Μεξικό.
 64
Ο Ελληνορωμαϊκός μύθος διατηρεί ακόμα την ανάμνηση της εξορίας του Ιανού ή Jainos στην
Ιταλία, γιατί τον έριξε από τον ουρανό ο Κρόνος ή Saturno, δηλαδή η επική ανάμνηση της καθόδου
του στην γη σαν εκπαιδευτή και οδηγού της ανθρωπότητας για να δώσει σε αυτήν την πρωτόγονη
Φυσική Θρησκεία Jina ή Jaina.
Janna ή Jaina είναι επίσης προφανώς η θαυμάσια διδασκαλία Κινέζο-Θιβετιανή του Dan,
Chhan, Dran, Shuan, Ioan, Huan ή Dhyan-Choan, χαρακτηριστικές όλων των εσωτεριστικών σχολών
του κόσμου των Αρείων με ρίζες στην καταποντισμένη Ατλαντίδα.
Η Μυστική διδασκαλία, η Πρωτόγονη Jaina διδασκαλία βασίζεται στην Φιλοσοφική Πέτρα,
στο σεξ, στην Sahaja Maithuna. Γνωστική Διδασκαλία απείρως ανώτερη, πιο παλιά και από τον ίδιο το
Βραχμανισμό, η Πρωτόγονη σχολή Jinayana αυτή του στενού μονοπατιού που οδηγεί στο φως...
Διδασκαλία της Σωτηρίας πραγματικά θαυμαστή από την οποία στην Κεντρική Ασία και την
Κίνα μένουν πολλές αναμνήσεις, όπως μένουν ακόμα και στον παγκόσμιο Μασονισμό όπου ακόμα
συναντάμε, για παράδειγμα, την επιβίωση του συμβολικού σταυρού Jaina ή Swastika (του Swan, ο
Hamsa, ο Κύκνος, το Πουλί Φοίνικας, το· περιστέρι του Αγίου Πνεύματος, ο Παράκλητος, η Ψυχή του
Ναού του Γκριάλ, Νους ή Πνεύμα που δεν είναι άλλο από το Είναι ή Dhyani του ανθρώπου).
Ακόμα και στους μοντέρνους καιρούς μας, μπορούμε να βρούμε ίχνη στην Ιρλανδία από
αυτούς τους 23 προφήτες Dijnas ή κατακτητές ψυχών που στάλθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις του
κόσμου, από τον ιδρυτή του Χαϊνισμού: Τον Rishi-Baja-Deva...
Τις στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές, έρχονται στην θύμισή μου υπερβατικές αναμνήσεις...
Σε έναν από τους τόσους διαδρόμους ενός αρχαίου παλατιού, δεν ενδιαφέρει η ημερομηνία,
ούτε η ώρα, πίνοντας νερό με λεμόνι σε απολαυστικά ποτήρια από φίνο μπακαρά, μαζί με μια ομάδα
από πολύ εκλεκτούς Elohim, είπα:
-Χρειάζομαι ανάπαυση για ένα διάστημα ανάμεσα στην ευτυχία· πάνε μερικοί Mahamvantaras
που βοηθώ την ανθρωπότητα και ήδη έχω κουραστεί.
-Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να έχεις το Θεό μέσα σου απάντησε ένας πολύ φίλος Αρχάγγελος.
Εκείνα τα λόγια με άφησαν σαστισμένο, συγχυσμένο· σκέφτηκα την Νιρβάνα, την
Mahaparanirνana κλπ.
Κατοικώντας σε περιοχές τόσο έντονης ευτυχίας, μπορούσε μήπως κανένα πλάσμα να μην είναι
ευτυχισμένο; Πώς; Γιατί; Μη έχοντας την Μονάδα μέσα του;
Γεμάτος λοιπόν με τόσες αμφιβολίες αποφάσισα να συμβουλευτώ τον γέρο σοφό «Jano» τον
ζωντανό Θεό της επιστήμης Jinas...
Πριν μπω στην κατοικία του έκανα στον φύλακα έναν μυστικό χαιρετισμό· προχώρησα
μπροστά από τους φρουρούς και τους χαιρέτησα με άλλον χαιρετισμό και τέλος είχα την ευτυχία να
συναντηθώ με το Θεό Jano...
-Λείπει και άλλος χαιρετισμός, είπε ο Σεβάσμιος:
-Δεν υπάρχει καλύτερος χαιρετισμός από αυτόν της ήρεμης καρδιάς· απάντησα έτσι ενώ
συγχρόνως έβαζα ευλαβικά τα χέρια μου στην καρδιά...
-Εντάξει, είπε ο Σοφός...
Όταν θέλησα να του κάνω ερωτήσεις που θα διέλυαν τις γνωστές αμφιβολίες μου, ο γέροντας
χωρίς να πει ούτε λέξη απόθεσε την απάντηση στο βάθος της συνείδησής μου...
Αυτήν την απάντηση μπορούμε να την ανακεφαλαιώσουμε έτσι: Παρόλο που ένας άνθρωπος
μπορεί να κατοικεί στην Νιρβάνα ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή απείρων ευτυχιών, αν δεν έχει μέσα
του τον Θεό δε θα είναι ευτυχής. Όμως, αν ζούσε στους κόσμους-κολάσεις ή στην πιο απάνθρωπη
φυλακή της γης, έχοντας τον Θεό μέσα του, θα ήταν ευτυχής.
Τελειώνουμε αυτό το κεφάλαιο λέγοντας: Η Σχολή Jinayana με τον βαθύ της εσωτερισμό της
μάς οδηγεί από τον σεξουαλικό δρόμο μέχρι την ενσάρκωση του Λόγου και την τελική λύτρωση...
Oremus... (Ας προσευχηθούμε... ).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28
 65
ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ ΖΕΝ
Γιατί η τελευταία Αλήθεια-Ρrajna που θέλει να υποδείξει ο Βουδισμός-Ζen είναι τόσο
ακαθόριστη, αφηρημένη και ακατόρθωτη;
«Προσδιορίζω» σημαίνει στην πραγματικότητα βάζω όρια διανοητικά ή δηλώνω το νόημα ενός
και ορισμένου πράγματος.
«Πιάνω» με την έννοια που χρησιμοποιείται εδώ, σημαίνει καταλαβαίνω κάτι και το συγκρατώ
στην μνήμη.
Όμως η ίδια η πράξη του προσδιορίζω είναι προφανώς το να περικλείσω κάτι μέσα σε ορισμένα
όρια· απαραίτητα δεν μπορεί να μην είναι πεπερασμένο, στενό και απαγορευτικό στην φύση του· έτσι
ακριβώς, όπως «καταλαβαίνω» σημαίνει πιάνω κάτι νοερά, αλλά όχι όλα, πρέπει να είναι όμοια
περιοριστικό και αποκλειστικό.
Η τελευταία Αλήθεια-Ρrajna που η σχολή Ζεν θέλει να υποδείξει, δεν μπορεί με κανέναν τρόπο
να είναι κάτι στενό, πεπερασμένο ή αποκλειστικό· πρέπει να είναι κάτι ευρύ, παγκόσμιο και
απεριόριστο, κάτι που περιλαμβάνει τα πάντα και τα φτάνει, κάτι περισσότερο από τον προσδιορισμό
και από τον προορισμό.
Η ίδια η λέξη «προσδιορίζω» υποδεικνύει προφανώς έναν ανθρώπινο δείκτη που σημαδεύει ένα
καθορισμένο αντικείμενο και η λέξη «πιάνω» ένα χέρι που κρατά κάτι και δεν το αφήνει...
Δεδομένου αυτού του θλιβερού περιορισμού (και της πρόσδεσης) βαθιά ριζωμένου στον
ορθολογισμό του σκεπτόμενου ζώου, του λανθασμένα ονομαζόμενου Άνθρωπος, δεν είναι κατά κανένα
τρόπο εκπληκτικό το ότι η ελεύθερη και πανταχού περικλειόμενη αλήθεια Prajna γίνεται στην
πραγματικότητα κάτι το άπιαστο, το οποίο πάντα αποφεύγει μυστηριωδώς κάθε σκεπτόμενο.
Φώτιση: Αυτή η μεγαλειώδης σε σημασία και σε δύναμη λέξη, χρησιμοποιείται σ’ αυτό το
κεφάλαιο για να υποδείξει εμφατικά την μυστικιστική μεταβατική πείρα που συνίσταται στο να
πειραματιστείς το Τάο, την Αλήθεια Ζεν, το Πραγματικό.
Δεν αρκεί να καταλάβουμε κάτι, χρειάζεται να πιάσουμε, να αιχμαλωτίσουμε, να συλλάβουμε
την βαθιά του σημασία.
Ο έκτος Πατριάρχης ρώτησε τον Bodhidharma: «Πώς είναι δυνατόν να φτάσουμε το Τάο; Ο
Bodhidharma απάντησε:
«Εξωτερικά, κάθε δραστηριότητα σταματά. Εσωτερικά, ο νους παύει να αναταράζεται.
Όταν ο νους έχει μετατραπεί σε έναν τοίχο, τότε έρχεται το Τάο».
Είναι επείγον το να γνωρίζεις ότι: ο Ιαπωνικός Zen είναι ο ίδιος Dhyanao ινδοστανικός, ο Jhana
ο Παλαιστίνιος, ο Ch Anna ο κινέζικος μία εξαίρετη μορφή του Βουδισμού Mahayana...
Είναι αναντίρρητο ότι οι μελέτες και η πρακτική Zen μας επιτρέπουν να συλλάβουμε την
εσώτερη σημασία των Βουδιστικών διδασκαλιών, διαδεδομένων από την σχολή Mahayana, θαυμάσια
αντίθεση και συμπλήρωμα ταυτόχρονα της σχολής της Εσώτερης Jinayana Αυτοπραγμάτωσης.
Το φωτισμένο κενό καταλήγει αδύνατο να περιγραφεί με ανθρώπινα λόγια. Δεν μπορεί να
καθοριστεί ή να περιγραφεί. Όπως έχει πει ο Δάσκαλος Jen Huai Jang: Οτιδήποτε που μπορεί να
ειπωθεί, θα σφάλλει στο κύριό του σημείο.
Η Βουδιστική διδασκαλία σχετικά με το κενό, είναι καταληπτή και βαθιά και απαιτεί πολλή
μελέτη πριν γίνει κατανοητή...
Μόνο σε απουσία του Εγώ μπορούμε να πειραματιστούμε σε άμεση μορφή το φωτισμένο κενό.
Η θεοποίηση του νου είναι ουτοπία, γιατί αυτός από μόνος του είναι μόνο μία θανάσιμη
φυλακή για την συνείδηση...
Το να βεβαιώσεις ότι ο νους είναι ο Βούδας, το να πεις ότι είναι το Τάο, είναι παράλογο γιατί η
διανόηση δεν είναι παρά ένα κλουβί για την συνείδηση.
Η μυστικιστική εμπειρία του Φωτισμένου Κενού πραγματοποιείται πάντα εκτός του
διανοητικού πεδίου.
Η Βουδιστική φώτιση ποτέ δεν αποκτιέται εξελίσσοντας την νοητική δύναμη ούτε θεοποιώντας
την λογική· αντίθετα: Κατορθώνεται, λύνοντας κάθε δεσμό που μας δένει με τον νου.
 66
Μόνο αν απελευθερωθούμε από το διανοητικό μπουντρούμι θα μπορέσουμε να βιώσουμε την
ευτυχία του φωτισμένου κενού, ελεύθερου και εντελώς «μη ουσιαστικού».
Το Κενό είναι απλά ένας ορισμός Βουδιστικός ξεκάθαρος και ακριβής, που υποδηλώνει την μη
ουσιαστική και απρόσωπη φύση των όντων και ένα σήμα ένδειξης της κατάστασης απόλυτης
αποδέσμευσης και λύτρωσης εκτός χρόνου και πιο πέρα από τον νου.
Πιέστε το κρασί του διαλογισμού στο απολαυστικό ποτήρι της τέλειας συγκέντρωσης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29
ΟΙ ΔΥΟ ΣΧΟΛΕΣ
Η πραγματικότητα (Li στα Κινέζικα) μπορεί να ειδωθεί με μορφή, αιφνίδια, αλλά η ύλη (Shih
στα Κινέζικα) πρέπει να καλλιεργηθεί με μορφή προοδευτική και τακτική.
Με άλλα λόγια, μετά αφού έχεις φθάσει στην έκσταση, πρέπει να την καλλιεργήσεις μέχρι την
πλήρη ανάπτυξη και ωριμότητα.
Έτσι η εσωτεριστική εργασία συνίσταται σε δύο κύριες απόψεις: Την «ΟΡΑΣΗ» και την
«ΔΡΑΣΗ».
Για να έχουμε μια όραση πρέπει να ανεβούμε μέχρι το πιο ψηλό μέρος του βουνού και να
κοιτάξουμε από εκεί· για να αρχίσουμε το ταξίδι πρέπει να κατεβούμε μέχρι το βάθος της αβύσσου και
να αρχίσουμε την πορεία από εκεί.
Παρόλο που ο ναός Zen που είναι μια θαυμάσια μορφή του Βουδισμού Mahayana,
συγκρατιέται από τις δύο κολώνες της «όρασης» και της «δράσης», είναι φανερό ότι δίνει μεγάλη
έμφαση στην πρώτη.
Αυτό το αναγνωρίζει ξεκάθαρα ο μεγάλος Guruji Ι Shan που είπε: «Η όρασή σου και όχι η
δράση σου είναι αυτό που μ’ ενδιαφέρει».
Είναι γι’ αυτό που οι Δάσκαλοι Zen δίνουν όλη τους την έμφαση στην έκσταση, στο Samadhi,
στο Satori και συγκεντρώνουν όλες τους τις προσπάθειες να οδηγήσουν όλους τους μαθητές τους ή
Chelas κατευθείαν σ’ αυτήν.
Η θιβετιανή σχολή Jinayana είναι διαφορετική και παρόλο που οι δύο κολώνες της είναι επίσης
η «Όραση» και η «Δράση» είναι αναμφίβολο ότι δίνουν ειδική επισημότητα στην δεύτερη και παλεύει
ακούραστα για να οδηγήσει τους ευσεβείς στην ένατη Σφαίρα (το Σεξ).
Δεν είναι περιττό σ’ αυτό το κεφάλαιο να τονίσουμε ότι οι υποψήφιοι της σχολής Mahayana
ποθούν αληθινά και με ατελείωτη ανυπομονησία την άμεση εμπειρία του φωτισμένου κενού.
Δεν υπερβάλλουμε με κανέναν τρόπο θεωρίες, αν βεβαιώσουμε με έντονη έμφαση ότι οι
μαθητές της σχολής Jinayana εργάζονται εντατικά στο «Σιδηρουργείο των Κυκλώπων» -το σεξ- με την
έξυπνη πρόθεση να επιτύχουν την εσώτερη Αυτο-πραγμάτωση του Φωτισμένου Κενού.
Όταν ο νους είναι ήσυχος, όταν ο νους σιωπά, από μέσα και από έξω και στο κέντρο, επέρχεται
η Μυστικιστική εμπειρία του Κενού· όμως, είναι προφανές ότι το να αυτο-πραγματοποιηθεί είναι κάτι
πολύ διαφορετικό.
Το Κενό δεν είναι πολύ εύκολο να εξηγηθεί. Ασφαλώς σας λέω ότι δεν είναι περιγράψιμο ή
καθοριστέο.
Η γλώσσα αυτών των ανθρωποειδών που κατοικούν τον φλοιό της γης, δημιουργήθηκε για να
καθορίζει πράγματα ή συναισθήματα υπάρχοντα· δεν είναι κατάλληλη για να εκφράσει εκείνα που
βρίσκονται πιο πέρα από το σώμα των συγκινήσεων και του νου.
Το φωτισμένο Κενό δεν είναι υπόθεση να γνωρίζεις ή να μη γνωρίζεις· το να το δοκιμάσεις απ’
ευθείας είναι το ενδεδειγμένο.
«ΟΡΑΣΗ» και «ΔΡΑΣΗ», αλληλοσυμπληρώνονται. Οι δύο σχολές που αναφέρθηκαν είναι
απαραίτητες..
Το να δεις με απέραντη λαμπρότητα είναι δυνατό μόνο όταν απουσιάζει το Εγώ, ο Εαυτός μου,
ο Εαυτός σου· το να τον διαλύσεις είναι επείγον.
 67
Η Συνειδητή δράση είναι το αποτέλεσμα της προοδευτικής εργασίας στο «Σιδηρουργείο των
Κυκλώπων» (το Σεξ).
Το «Χρυσό άνθος» καθορίζει την τέλεια αρμονική ισορροπία μεταξύ της «ΟΡΑΣΗΣ» και της
«ΔΡΑΣΗΣ». Το «Χρυσό έμβρυο», το ύψιστο άνθος, είναι η εξαίρετη βάση του εσώτερου Βούδα.
Χιλιόχρονες αρχαϊκές παραδόσεις λένε ότι υπάρχουν δύο ειδών Βούδες:
α) Βούδες μεταβατικοί. β) Βούδες μόνιμοι.
Είναι προφανές ότι οι πρώτοι συναντιόνται περαστικοί, από σφαίρα σε σφαίρα, παλεύοντας να
πραγματοποιήσουν μέσα τους το «φωτισμένο κενό».
Είναι βέβαιο ότι οι δεύτεροι είναι οι Βούδες της ατένισης, εκείνοι που ήδη πραγματοποίησαν
μέσα τους το «φωτισμένο κενό».
Στην εσωτεριστική μελέτη του Zen -θαυμάσια μορφή της σχολής Mahayana- υπάρχουν δύο
κινέζικοι όροι πολύ ενδιαφέροντες:
Chien και Hsing.
Χρησιμοποιούμενο σαν ρήμα, Chien σημαίνει «βλέπω» ή «κοιτάζω»· χρησιμοποιούμενο σαν
ουσιαστικό σημαίνει «η όραση» «η κατανόηση», ή «η αυτοπαρατήρηση».
Hsing σημαίνει «η πρακτική», «η δράση», «η εσωτεριστική εργασία». Επίσης μπορεί να
χρησιμοποιηθεί σαν ρήμα ή ουσιαστικό.
Chien στην πιο εσώτερη σημασία του σημαίνει όλη την μυστικιστική κατανόηση της
Βουδιστικής διδασκαλίας· όμως στο Zen, όχι μόνο σημαίνει την σαφή και ουσιαστική κατανόηση των
αρχών και της Αλήθειας Ρrajna, αλλά επίσης περιλαμβάνει και την ξύπνια όραση που αναβλύζει από
την εμπειρία «Wu» (Satori, Έκσταση, Samadhi).
Chien: σε αυτό, το υπερβατικό και θεϊκό νόημα μπορεί να νοηθεί σαν ορατή πραγματικότητα ή
μία όραση της πραγματικότητας.
Όμως, είναι αναντίρρητο ότι παρόλο που αυτό μπορούσε να σημαίνει την όψη της
πραγματικότητας, δεν περιλαμβάνει την κυριαρχία ή κτήση αυτής της ίδιας.
Hsing, η γόνιμη και δημιουργική δουλειά στο «αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου». Είναι
πρωταρχικό όταν είναι επιθυμητή η απόκτηση και η κυριαρχία του «πραγματικού».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30
ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Ο αφυπνισμένος καλόγερος που ονομαζόταν Tien Jan πήγε να επισκεφτεί το Σεβάσμιο
Δάσκαλο Ηui Chang. Φθάνοντας ρώτησε με μεγάλη ευλάβεια κάποιον ασκητή βοηθό αν ο «Βασιλικός
δάσκαλος» ήταν στο σπίτι.
Ο μυστικιστής απάντησε: «Ναι, αλλά δε δέχεται επισκέψεις».
Ο Tlen Jan είπε: «Ω!, αυτό που λέγεται είναι υπερβολικά βαθύ και παράξενο!»
Ο βοηθός αναχωρητής ανταπάντησε: «Ούτε τα μάτια του Βούδα δε μπορούν να τον δουν».
Τότε αντέταξε ο Tien Jan: «Η θηλυκιά του Δράκοντα γεννά ένα Δρακοντάκι και αυτή του
Φοίνικα ένα Φοινικάκι!».
Και μετά έφυγε. Αργότερα, όταν ο Ηui Chang βγήκε από τον διαλογισμό που βρισκόταν και
έμαθε αυτά που συνέβηκαν στο σπίτι του, χτύπησε τον θρησκευόμενο βοηθό.
Όταν ο Tien Jan το έμαθε έκανε την ακόλουθη παρατήρηση: «Αυτός ο γέρος αξίζει να
ονομάζεται ο «Βασιλικός Δάσκαλος».
Την επόμενη μέρα ο Tien Jan, ο άνθρωπος με την αφυπνισμένη συνείδηση, επισκέφτηκε πάλι
τον Γκουρού Ηui Chang.
Σύμφωνα με τις εξωτικές συνήθειες της ανατολής, όταν είδε τον Γκουρού άπλωσε στο πάτωμα
το μανδύα του (σαν να ετοιμαζόταν να καθίσει για να ακούσει την διδασκαλία του). Ο Ηui Chang είπε:
«Δεν είναι απαραίτητο, δεν είναι απαραίτητο».

Ο Tien Jan οπισθοχώρησε λίγο και ο Βασιλικός Δάσκαλος είπε με έμφαση: «Εντάξει, εντάξει».
 68
Όμως με παράξενο τρόπο, ο Tien Jan προχώρησε ξανά μερικά βήματα. Τότε ο Βασιλικός
Δάσκαλος είπε: «Όχι, όχι».
Ωστόσο ο Tien Jan τα κατάλαβε όλα, έκανε μια συμβολική βόλτα τριγύρω από τον Ιεροφάντη
και έφυγε.
Αργότερα ο Σεβάσμιος σχολίασε: «Πολύς καιρός έχει περάσει από εκείνες τις μέρες των
Μακαρίων. Ο κόσμος είναι τώρα πολύ οκνηρός. Μέσα σε τριάντα χρόνια θα είναι πολύ δύσκολο
να συναντήσεις έναν άνθρωπο σαν αυτόν».
Παράξενες στάσεις! Στιγμιαίες τηλεπαθητικές συνομιλίες! «Διαίσθηση» που απαστράπτει...
Το να εξηγηθούν όλα αυτά θα ήταν σαν να ευνουχίζεις την διδασκαλία. Οι πολυαγαπημένοι μας
αναγνώστες θα πρέπει να συλλάβουν το βαθύ τους νόημα...
Ο Ηui Chang είχε το Χρυσό Έμβρυο: είναι φανερό ότι είχε πραγματοποιήσει μόνος του «το
Φωτισμένο Κενό».
Ο Tien Jan ήταν επίσης ένας άνθρωπος αφυπνισμένης συνείδησης, κάποιος ο οποίος παρόλο
που δεν είχε ακόμη αυτογνωσία του Κενού, κατείχε το «FLOR AUREA» (Χρυσό άνθος).
Ο Huang Ρο συνάντησε μια φορά έναν αφυπνισμένο καλόγερο και περπάτησε μαζί του. Όταν
έφτασαν σ’ ένα ποτάμι ταραγμένο, που αγριεμένο κυλούσε την κοίτη του ανάμεσα στις πέτρες, ο
Huang Ρο έβγαλε ξαφνικά το καπέλο του από μπαμπού και αφήνοντας σε μια μεριά το μπαστούνι του
σταμάτησε για να σκεφτεί πώς θα μπορούσαν να περάσουν.
Ενώ έκανε αυτές τις σκέψεις, ξαφνικά συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο· ο άλλος καλόγερος
περπάτησε πάνω στα αγριεμένα νερά του ποταμού χωρίς τα πόδια του να ακουμπήσουν στο νερό και
γρήγορα έφτασε στην άλλη όχθη.
Λένε παλιές παραδόσεις που χάνονται στα σκοτάδια των αιώνων, ότι όταν ο Huang Ρο είδε το
θαύμα, δάγκωσε τα χείλη του και είπε: «Ω! δεν ήξερα ότι μπορούσε να το κάνει αυτό· αν το ήξερα
θα τον είχα σπρώξει μέχρι τον πάτο του ποταμού».
Αυτές οι θαυματουργές δυνατότητες είναι απλά τα φυσικά παράγωγα της αληθινής φώτισης και
τις έχουν οι αφυπνισμένοι άνθρωποι, αυτοί που ήδη κατασκεύασαν το «χρυσό έμβρυο» στο «αναμμένο
Καμίνι του Ηφαίστου» (ο Σεξ).
Ο Chan Chen-Chi μας αφηγείται το παρακάτω διήγημα:
«Ο Δάσκαλος Zen Pu Huan υπήρξε βοηθός του Lin Chi. Μια μέρα αποφάσισε ότι ήρθε η
στιγμή να πεθάνει και τότε κατευθύνθηκε προς την αγορά και ζήτησε από τον κόσμο να του δώσουν
από ευσπλαχνία μια φορεσιά. Αλλά, όταν μερικοί του προσέφεραν την φορεσιά και άλλα ρούχα, αυτός
τα αρνήθηκε και εξακoλoύθησε τον δρόμο του με το μπαστούνι στο χέρι,
Όταν ο Lin Chi άκουσε αυτό, έπεισε μερικούς να δώσουν του Pu Huan ένα φέρετρο. Έτσι
προσέφεραν ένα φέρετρο στον Pu Huan. Αυτός χαμογέλασε και είπε στους δωρητές: «Αυτό το άτομο,
ο Lin Chi, είναι πραγματικά κακός και τσαρλατάνος».
Μετά δέχτηκε το φέρετρο και ανάγγειλε στον κόσμο: «Αύριο θα βγω από την πόλη από την
δυτική πύλη και θα πεθάνω σε κάποια γωνιά των δυτικών προαστίων».
Την άλλη μέρα πολύς κόσμος από την πόλη, σηκώνοντας το φέρετρο τον συνόδευσαν μέχρι την
δυτική πύλη, αλλά απότομα αυτός σταμάτησε και φώναξε: «Ω! όχι, όχι, σύμφωνα με την γεωμαντεία
αυτή η μέρα δεν είναι γουρλίδικη. Καλύτερα είναι να πεθάνω αύριο σε ένα νότιο προάστιο».
Έτσι την άλλη μέρα, όλοι κατευθύνθηκαν στην νότια πύλη, αλλά ο Pu Huan ξανα-άλλαξε ιδέα
και είπε στον κόσμο ότι προτιμούσε να πεθάνει την επόμενη μέρα σε ένα προάστιο της ανατολής.
Πολύ λιγότεροι άνθρωποι τον συνόδεψαν την επόμενη μέρα. Και ξανά ο Pu Huan άλλαξε
γνώμη λέγοντας ότι ανέβαλλε την αναχώρησή του από τον κόσμο αυτόν κατά μία μέρα και ότι θα
πέθαινε σε ένα βόρειο προάστιο. Τότε πια οι άνθρωποι κουράστηκαν με αυτήν την υπόθεση και έτσι
κανείς δεν τον συνόδευσε την επόμενη μέρα.
Ο Pu Huan αναγκάστηκε να κουβαλήσει μόνος του το φέρετρό του μέχρι το βόρειο προάστιο.
Όταν έφτασε μπήκε μέσα στο φέρετρο πάντα με το μπαστούνι στο χέρι και περίμενε κανέναν
 69
περαστικό. Τότε ζήτησε να καρφώσουν το φέρετρο μόλις θα πέθαινε. Όταν αυτοί συμφώνησαν αυτός
έπεσε και πέθανε.
Τότε, συνεχίζει να λέει ο Chang Chen-Chi, οι περαστικοί κάρφωσαν το φέρετρο, όπως το είχαν
υποσχεθεί.
Τα νέα για αυτό το γεγονός έφτασαν γρήγορα στην πόλη και ο κόσμος άρχισε να καταφθάνει.
Κάποιος υπέδειξε τότε ν· ανοίξουν το φέρετρο για να ρίξουν μια ματιά στο πτώμα, αλλά κάνοντάς το,
προς μεγάλη τους έκπληξη, δε βρήκαν τίποτα.
Πριν συνέλθουν από την έκπληξή τους άκουσαν, από τον ουρανό, τον γνώριμο ήχο από τα
κουδουνάκια του μπαστουνιού, που ο Pu Huan είχε σ’ όλη του την ζωή.
Στην αρχή το κουδούνισμα ήταν δυνατό, γιατί ήταν κοντά μου· μετά έγινε περισσότερο και
περισσότερο αδύναμο, μέχρι που τελικά εξαφανίστηκε εντελώς. Κανείς δεν έμαθε πού πήγε ο Pu
Huan».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31
Ο ΓΚΑΙΤΕ
Σε άφατη ύψιστη έκσταση ο Γκαίτε καλεί την Θεϊκή του Μητέρα Κουνταλίνη σαν αυθεντική
λυτρώτρια:
«Σηκώστε τα μάτια προς το σωτήριο βλέμμα. Εσείς όλες, τρυφερές μετανιωμένες ψυχές, με
σκοπό να μεταμορφωθείτε, γεμάτες ευγνωμοσύνη για ένα ευτυχισμένο πεπρωμένο, το οποίο κάθε
εξαγνισμένη αίσθηση ας είναι πρόθυμη για την εξυπηρέτησή του. Παρθένα, Μητέρα, Βασίλισσα, Θεά.
Ας είσαι ευνοϊκή».
Ο Γκαίτε ήξερε καλά ότι χωρίς την βοήθεια της Devi Kundalini, του Πύρινου Φιδιού των
μαγικών μας δυνάμεων, θα ήταν κάτι περισσότερο από αδύνατη η εξάλειψη του ζωώδους Εγώ.
Είναι αναντίρρητο ότι οι πιο γνωστές ερωτικές σχέσεις του Γκαίτε, με εξαίρεση φυσικά αυτήν
που διατηρούσε με την Χριστίνα Βούλπιους, υπήρξαν χωρίς καμία εξαίρεση ερωτικής φύσης
περισσότερο, παρά σεξουαλικής.
Ο Waldemar λέει: «Δεν πιστεύουμε να είμαστε υπερβολικοί λέγοντας ότι στον Γκαίτε η
απόλαυση της φαντασίας ήταν στοιχειώδης στις σχέσεις του με τις γυναίκες. Προσπαθούσε να
συλλάβει την αίσθηση της ενθουσιώδους παρηγοριάς, με μια λέξη, το ερεθιστικό στοιχείο-μούσα της
γυναίκας, που του άναβε πνεύμα και καρδιά και που με κανέναν τρόπο δεν έπρεπε να του προκαλεί
ευχαρίστηση στην ύλη του.
Ο παράφορος έρωτας που είχε για την Καρλότα Buff ο Lilio Federica Brion δεν μπορούσε να
μεταδώσει αντίστοιχα κάθε κατάσταση στο σεξουαλικό.
Πολλές λογοτεχνικές ιστορίες αποπειράθηκαν ήδη να εκθέσουν εμπεδωμένα και ξεκάθαρα
μέχρι ποιου σημείου έφτασαν οι σχέσεις του Γκαίτε με την Κυρία Φον Στέιν. Τα γεγονότα που
εξετάσθηκαν συγκλίνουν στην ιδέα ότι επρόκειτο για μια ιδεαλιστική αμοιβαιότητα.
Το ότι ο Γκαίτε δεν ζούσε, όπως είναι γνωστό, σε πλήρη σεξουαλική εγκράτεια στην Ιταλία και
ότι γυρίζοντας στην πατρίδα αμέσως δημιούργησε έναν δεσμό με την Χριστίνα Βούλπιους, που δεν τον
απέρριψε, επιτρέπει το συμπέρασμα ότι θα έπρεπε προηγουμένως να είχε αποστερηθεί από κάτι.
Αναμφίβολα -συνεχίζει να μας λέει ο Waldemar- ο Γκαίτε αγάπησε με τον πιο παράφορο τρόπο
όταν βρισκόταν χωρισμένος από το αντικείμενο του πόθου του· μόνο στον στοχασμό του αποκτούσε ο
έρωτας του σώμα και του εμφυσούσε πάθος.
Αμετάβλητα, όταν άφηνε να αναβλύζουν από την πένα του οι ευωδίες της καρδιάς του προς την
κυρία Φον Στέιν, βρίσκεται πραγματικά κοντά της... πιο κοντά απ’ όσο μπορούσε να είναι φυσικά... ».
Ο Χέρμαν Γκριμ λέει δικαιολογημένα: «Είδαμε πως η σχέση του με την Λότε είναι κατανοητή
μόνο όταν μεταθέτουμε το πάθος του στις ώρες που δε βρίσκεται μαζί της».
Δεν είναι περιττό σ’ αυτό το κεφάλαιο να δώσουμε έμφαση στην ιδέα ότι ο Γκαίτε απεχθανόταν
την συνουσία των πορνών:
Omne animal post coitum triste (Κάθε ζώο είναι θλιμμένο μετά την συνουσία).
 70
«Έτσι πως φέρνεις στην αγάπη μου
μια δυστυχισμένη απόλαυση;
Πάρε την επιθυμία των τόσων τραγουδιών,
ξαναπάρε την σύντομη ευχαρίστηση
Πάρτη και δώσε στο θλιμμένο στήθος,
το αιώνιο θλιμμένο στήθος, κάτι καλύτερο».
Ας μιλήσει τώρα ο ποιητής! Ας πει αυτό που αισθάνεται! Σε αλήθεια και σε ποίημα, γράφει:
«Εγώ έβγαινα σπάνια, αλλά τα γράμματα μας -αναφερόμενος στην Φρειδερίκη- ανταλλάσσονταν όλο
και πιο έντονα. Ήμουν ενημερωμένος για τις συνθήκες ζωής της, για να τις έχω στον νου μου, έτσι
όπως είχα απέναντι στην ψυχή μου με αγάπη και πάθος όλες τις αξίες της».
«Η απουσία με έκανε ελεύθερο και όλη μου η κλίση άνθιζε κατάλληλα μόνο, για την συζήτηση
εξ αποστάσεως. Αυτές τις στιγμές μπορούσα εγώ να αφεθώ να θαμπωθώ από το μέλλον».
Στο ποίημά του «Ευτυχία της απουσίας», εκφράζει ξεκάθαρα την τάση του για τον μεταφυσικό
έρωτα:
«Πιές, ω, νέα, από την ιερή ευτυχία το άνθος
κατά μήκος της ημέρας στα μάτια της αγαπημένης!..
Όμως πάντα αυτή η ευτυχία είναι μεγαλύτερη από οτιδήποτε
όταν βρίσκομαι μακριά από το αντικείμενο του έρωτα.
Σε κανένα μέρος να την ξεχάσω δε μπορώ,
όμως αν στο τραπέζι καθίσω ήσυχος
με εύθυμο πνεύμα και με όλη την ελευθερία.
Και το ασύλληπτο ξεγέλασμα
που καθαγιάζει την αγάπη
και μετατρέπει σε ρεμβασμό την επιθυμία».
Ο Waldemar σχολιάζοντας λέει: «ο ποιητής δεν ενδιαφερόταν καθόλου -και αυτό πρέπει να
αναφερθεί- για την κυρία Φον Στέιν, για το πώς ήταν εκείνη στην πραγματικότητα, αλλά για το πως
την έβλεπε εκείνος μέσα από την έξαψη της δικής του δημιουργικής καρδιάς».
Ο μεταφυσικός του πόθος για το «αιώνιο θηλυκό» προβαλλόταν επάνω στην Καρλότα με
τέτοιο τρόπο, που σ’ αυτήν έβλεπε την Μητέρα· αγαπούσε, με μια λέξη, την παγκόσμια αρχή ή,
εκφράζοντάς το καλύτερα, την ίδια την ιδέα της Εύας». Ήδη το 1775 έγραφε: «Θα ήταν ένα μεγάλο
θέαμα το να δεις πώς αντανακλά σ’ αυτήν την ψυχή το σύμπαν. Εκείνη βλέπει το σύμπαν ακριβώς
όπως είναι, και ασφαλώς δια μέσου της αγάπης».
Ενώ ο Γκαίτε θα μπορούσε να «κάνει ποίημα» το κορίτσι που αγαπούσε, δηλαδή να
δημιουργήσει μία ιδεατή ύπαρξη που να αντιστοιχεί με το πέταγμα της φαντασίας του, ήταν πιστός και
προσκολλημένος· όμως όταν χαλάρωνε η διαδικασία της στιχουργίας, είτε ήταν από σφάλμα δικό του ή
του άλλου προσώπου, αποχωρούσε. Αμετάβλητα αναζητά τις ερωτικές-ποιητικές του αισθήσεις μέχρι
την στιγμή που τα πράγματα απειλούσαν να μετατραπούν σε σοβαρά και τότε ζητούσε την ασφάλεια
στο Patbos της απόστασης».
Ας μας επιτραπεί να διαφωνήσουμε με τον Γκαίτε σ’ αυτό το αγκαθωτό σημείο της φιλοσοφίας
του.
Το να αγαπάς κάποιον από απόσταση, να υπόσχεσαι πολλά και μετά να ξεχνάς, μας φαίνεται
υπερβολικά σκληρό· στο βάθος υπάρχει ηθικός δόλος...
Αντί να μαχαιρώνεις λατρεμένες καρδιές, καλύτερα είναι να εφαρμόζεις την Sahaja Maithuna
με την ιέρεια σύζυγο, να την αγαπάς και να της μείνεις πιστός όλη σου την ζωή.
Αυτός ο άνθρωπος κατάλαβε την μεταβατική άποψη του σεξ αλλά λάθεψε στο πιο λεπτό
σημείο, γι’ αυτό δεν κατάφερε την Εσώτερη Αυτο-πραγμάτωση...
Ο Γκαίτε λατρεύοντας την Θεϊκή Μητέρα του Κουνταλίνη αναφωνεί γεμάτος έκσταση:
«Παρθένα αγνή στην πιο όμορφη έννοια,
Μητέρα άξια σεβασμού,
 71
Βασίλισσα εκλεγμένη από μας
και σε ίδια μοίρα με τους Θεούς... !».
Ποθώντας να πεθάνει μέσα του εδώ και τώρα κατά την διάρκεια της χημικής συνουσίας,
θέλοντας να καταστρέψει τον Μεφιστοφελή αναφωνεί:
«Βέλη διαπεράστε με, δόρατα υποτάχτε με, μάζες λαβώστε με.
Όλα να εξαφανιστούν, να χαθούν όλα.
Να λάμψει το αιώνιο αστέρι,
λάμπα της παvτoτιvής αγάπης».
Αναντίρρητα, αυτός ο ιδιοφυής βάρδος είχε μία θαυμάσια διαίσθηση. Αν αποκλειστικά είχε
ξαναανακαλυφθεί σε μία μόνο γυναίκα· αν σ’ αυτήν είχε βρει τον μυστικό δρόμο· αν μ’ αυτήν είχε
εργαστεί σε όλη του την ζωή στην «Ενάτη Σφαίρα», είναι φανερό ότι θα είχε φτάσει στον τελικό
λυτρωμό.
Στον Φάουστ εκθέτει με μεγάλη επιτυχία την Πίστη στην δυνατότητα της ανύψωσης του
«Χρυσού Εμβρύου» ελευθερωμένου, σε μία «Υπερψυχή» (το ανώτερο Μάνας της Θεοσοφίας).
Όταν αυτό συμβεί, αυτή, η θεοσοφική αρχή εισχωρεί σε μας και ενοποιημένη με το Χρυσό
Έμβρυο περνά από εξαίρετες εσώτερες μεταμορφώσεις· τότε λέγεται για μας ότι είμαστε άνθρωποι με
ψυχή.
Φτάνovτας σ’ αυτά τα ύψη φτάνουμε στην Μαεστρία, την ιδιότητα του Μύστη, θα
μετατραπούμε σε ενεργά μέλη της Απόκρυφης Αδελφότητας..
Αυτό δεν σημαίνει τελειότητα στην πιο πλήρη έννοια της λέξης.
Οι Θεοί και οι άνθρωποι ξέρουν καλά την δυσκολία του να φτάσεις στην τελειότητα, στην
Μαεστρία.
Με την ευκαιρία λέμε, είναι επείγον να γνωρίζεις ότι αυτή η τελειότητα επιτυγχάνεται αφού
έχουν γίνει εργασίες εσωτερικές στο βάθος των κόσμων Σελήνης, Ερμή, Αφροδίτη, Ήλιου, Άρη, Δία,
Κρόνου, Ουρανού και Ποσειδώνα.
Οπωσδήποτε, η ενσάρκωση της αvθρώπιvης Ψυχής, της τρίτης όψης της Ινδοστανικής
Trimurti, γνωστής σαν Atman-Budhi-Manas σε εμάς και η ανάμειξη με το Χρυσό Έμβρυο είναι ένα
κοσμικό συμβάν εξαιρετικής σημασίας που μας μεταμορφώνει ριζικά.
Η ενσάρκωση του Ανώτερου Manas μέσα μας δεν περιλαμβάνει την είσοδο των αρχών Ατμικό
και Βουδικό στο εσωτερικό του οργανισμού μας. Αυτό το τελευταίο ανήκει σε εργασίες
μεταγενέστερες, για τις οποίες θα μιλήσουμε σε βάθος στο μελλοντικό μας βιβλίο με τίτλο: «ΤΑ ΤΡΙΑ
ΒΟΥΝΑ».
Μετά από αυτήν την μικρή απομάκρυνση από το θέμα, απαραίτητη για το ζήτημα που
συζητάμε, συνεχίζουμε με την ακόλουθη διήγηση.
Πάει πολύ καιρός που μου συνέβη στο δρόμο της ζωής κάτι ασυνήθιστο και απρόσμενο. Ένα
βράδυ οποιοδήποτε, ενώ βρισκόμουν απασχολημένος με τις πολύ ενδιαφέρουσες εσωτερικές εργασίες
μου έξω από το φυσικό μου σώμα, αναγκάστηκα να πλησιάσω με το Είδωλο την γιγάντια πόλη του
Λονδίνου.
Θυμάμαι με όλη την διαύγεια ότι περνώντας από κάποιο σημείο εκείνης της πόλης μπόρεσα να
συλλάβω με μυστικιστική έκπληξη την κίτρινη αύρα που έλαμπε κάποιου έξυπνου νέου, που
βρισκόταν σε μία γωνία.
Μπήκα σε ένα καφενέ πολύ κομψό εκείνης της πρωτεύουσας και αφού κάθισα σε ένα
τραπεζάκι σχολίασα το παραπάνω περιστατικό με κάποιο πρόσωπο σχετικής ηλικίας που αργά
απολάμβανε σε ένα φλιτζάνι το απολαυστικό περιεχόμενο εκείνου του αραβικού ποτού.
Ξαφνικά κάτι απρόσμενο συμβαίνει, κάποιος μας πλησιάζει και κάθεται στο πλάι μας.
Παρατηρώντας τον προσεκτικά μπόρεσα να διαπιστώσω με έκπληξη μεγάλη ότι επρόκειτο για τον ίδιο
νέο με την αστραφτερή κίτρινη αύρα που πριν λίγο με είχε καταπλήξει.
Μετά από τις γνωστές συστάσεις έμαθα ότι αυτό το άτομο δεν ήταν άλλος από αυτόν που στην
ζωή είχε γράψει τον Φάουστ· αναφέρομαι στον Γκαίτε.
 72
Στον αστρικό κόσμο γίνονται θαύματα, πρωτοφανή γεγονότα, υπερφυσικά· δεν είναι παράξενο
κάποιος να συναντήσει εκεί ανθρώπους ήδη μετενσαρκωμένους με προσωπικότητες σαν τον Βίκτωρα
Ουγκώ, Πλάτωνα, Σωκράτη, Δάντη, Μολιέρο κλπ.
Έτσι λοιπόν, ντυμένος με το Είδωλο θέλησα να συζητήσω με τον Γκαίτε έξω από το Λονδίνο
και στις ακτές της απέραντης θάλασσας τον προσκάλεσα και είναι προφανές ότι εκείνος με κανένα
τρόπο δεν αρνήθηκε αυτή μου την πρόσκληση.
Συζητώντας μαζί στις ακτές εκείνου του μεγάλου Βρετανικού νησιού, όπου βρίσκεται
τοποθετημένη η αγγλική πρωτεύουσα, μπορέσαμε να δούμε μερικά διανοητικά κύματα κόκκινου
αιματηρού χρώματος που επιπλέοντας πάνω στον ταραγμένο ωκεανό έρχονταν προς εμάς.
Έπρεπε να εξηγήσω σ’ εκείνον τον νέο με την ακτινοβολούσα αύρα, ότι αυτές οι νοητικές
μορφές προέρχονταν από κάποια γυναίκα που στην Λατινική Αμερική με ποθούσε σεξουαλικά. Αυτό
μας προξένησε μια κάποια θλίψη...
Έλαμπαν τα άστρα στο απέραντο διάστημα και τα αγριεμένα κύματα μουγκρίζοντας τρομερά
χτυπούσαν ακατάπαυστα στην αμμουδιά...
Συζητώντας στην απόκρημνη ακτή του πελάγους, αυτός κι εγώ, ανταλλάσσοντας ιδέες
αποφάσισα να του κάνω στα ίσια, όπως λέμε εδώ στο φυσικό κόσμο, τις ακόλουθες ερωτήσεις:
«Έχεις τώρα ξανά φυσικό σώμα;» Η απάντηση υπήρξε καταφατική. «Το τωρινό σου όχημα
είναι αρσενικό ή θηλυκό;» Τότε απάντησε: «Το τωρινό μου σώμα είναι θηλυκό». «Σε ποια χώρα
βρίσκεσαι μετενσαρκωμένος;» «Στην Ολλανδία». «Αγαπάς κανέναν;» «Ναι», είπε, «Αγαπώ έναν
Ολλανδό πρίγκιπα που σκέπτομαι να τον παντρευτώ σε καθορισμένη ημερομηνία (να με συγχωρεί ο
αναγνώστης που δεν την αναφέρω)».
«Σκεπτόμουν ότι η αγάπη σου θα ήταν αποκλειστικά παγκόσμια· να αγαπάτε τους βράχους -του
είπα- τα βουνά, τα ποτάμια τις θάλασσες, το πουλί που πετά και το ψάρι που γλιστρά στα βαθιά νερά».
«Δεν είναι άραγε η ανθρώπινη αγάπη μια σπίθα της θεϊκής αγάπης;»
Αυτή η μορφή απάντησης με μορφή ερώτησης προφερμένη από αυτόν που στην προηγούμενη
μετενσάρκωση ονομαζόταν Γκαίτε με άφησε ασφαλώς έκπληκτο, μπερδεμένο, έκθαμβο. Aναμφίβoλα
ο επιφανής ποιητής, μου είχε πει κάτι που δε χωρούσε αντίρρηση, αναντίρρητο, ακριβές.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32
Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ
Η Bagavad-Guitα, το ιερό βιβλίο του Κυρίου Krishna λέει επακριβώς τα εξής:
«Το Είναι δεν γεννιέται, ούτε πεθαίνει, ούτε μετενσαρκώνεται· δεν έχει προέλευση, είναι
αιώνιο, αμετακίνητο, το πρώτο απ’ όλα και δεν πεθαίνει όταν του σκοτώνουν το σώμα».
Τώρα οι Γνωστικοί αναγνώστες μας να σκεφθούν την παρακάτω παράγραφο της αντίθεσης και
αντίφασης:
«Όπως κάποιος αφήνει τα φθαρμένα του ρούχα και βάζει άλλα καινούργια, έτσι το ενσώματο
Είναι, αφήνει το φθαρμένο του σώμα και μπαίνει σε άλλα καινούργια».
Δύο αντίθετοι στίχοι του μεγάλου Avatara Krishna: Αν δε γνωρίζαμε το κλειδί είναι φανερό ότι
θα μέναμε μπερδεμένοι:
«Αφήνοντας το σώμα, παίρνοντας το μονοπάτι της φωτιάς, του φωτός, της μέρας, του φωτεινού
δεκαπενθήμερου της Σελήνης και του βόρειου ηλιοστάσιου, οι γνώστες του Brahman, πάνε στον
Brahman.
Ο Γιόγκι που πεθαίνοντας πηγαίνει από το μονοπάτι του καπνού, του σκοτεινού
δεκαπενθημέρου της Σελήνης και του μεσημβρινού ηλιοστασίου, φθάνει στην Σεληνιακή σφαίρα
(Αστρικό Κόσμο) και μετά ξαναγεννιέται (επιστρέφει, ξαναποκτά σώμα).
Αυτά τα δύο μονοπάτια, το φωτεινό και το σκοτεινό, θεωρούνται μόνιμα. Με το πρώτο
ελευθερώνεσαι και με το δεύτερο ξαναγεννιέσαι (επιστρέφεις)».
Δηλώνουμε χωρίς περιστροφές ότι το Είναι, ο ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ Κύριος, κάποιο τέλειο
πλάσμα, μπορεί να ΞΑΝΑΕΝΣΑΡΚΩΘΕΙ.
 73
«Όταν ο Κύριος, (ΤΟ ΕΙΝΑΙ), παίρνει σώμα ή το αφήνει, AYΤΟΣ ενώνεται με τις έξι
αισθήσεις ή τις εγκαταλείπει και φεύγει σαν το αεράκι που φέρνει μαζί του άρωμα των
λουλουδιών.
Κατευθύνοντας την ακοή, τα μάτια, τα όργανα της αφής, γεύσης και όσφρησης και επίσης
τον νου, ΑΥΤΟΣ πειραματίζεται τα αντικείμενα των αισθήσεων.
Οι αγνοούντες, οι φαντασιόπληκτοι, δεν το βλέπουν όταν ΑΥΤΟΣ παίρνει ένα σώμα, το
αφήνει ή πειραματίζεται συνδυαζόμενος με τις GUNAS· αντίθετα, αυτοί που έχουν τα μάτια της
σοφίας, το βλέπουν».
Σαν εξαίρετο αποδεικτικό για την σοφία της ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ αξίζει τον κόπο να
συλλογιζόμαστε το παρακάτω κομμάτι του Κυρίου Krishna:
«Ω! Bharata! κάθε φορά που υποχωρεί η θρησκεία και υπερτερεί η αντι-θρησκεία,
ενσαρκώνομαι ξανά (δηλαδή Μετενσαρκώνομαι) για να προστατέψω τους καλούς, να καταστρέψω
τους κακούς και να αποκαταστήσω την θρησκεία. Ενσαρκώνομαι (ή Μετενσαρκώνομαι) σε
διάφορες εποχές».
Από όλους αυτούς τους στίχους του Κυρίου Krishna συνάγονται λογικά με άπειρη καθαρότητα
δύο συμπεράσματα:
α) Οι γνώστες του Brahama πάνε στον Brahama και μπορούν αν έτσι το θέλουν να γυρίσουν,
να ενσωματωθούν, να Μετενσαρκωθούν, για να εργαστούν στο Μεγάλο έργο του Πατέρα.
β) Αυτοί που δεν έχουν διαλύσει το Εγώ, το Εγώ ο ίδιος, πάνε μετά τον θάνατο από το μονοπάτι
του καπνού, του σκοτεινού δεκαπενθήμερου της Σελήνης, του μεσημβρινού ηλιοστάσιου, φθάνουν
στην Σεληνιακή σφαίρα και μετά ξαναγεννιώνται, επιστρέφουν, μετενσωματώνονται σ’ αυτήν την
πονεμένη κοιλάδα του Samsara.
Η διδασκαλία του Μεγάλου Avatara Krishna διδάσκει πως μόνο οι Θεοί, Ημίθεοι, Θείοι
Βασιλιάδες, Τιτάνες και Ντέβες μετενσαρκώνονται.
Η Επιστροφή είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Είναι αναντίρρητα η επιστροφή του Kalpas, Yugas,
Mahamvantaras, Maha-Pralayas κλπ.
Ο Νόμος της παντοτινής επιστροφής όλων των πραγμάτων συνδυάζεται πάντα με τον Νόμο της
Υποτροπής.
Τα Εγώ επιστρέφουν αδιάκοπα για να επαναλάβουν δράματα, σκηνές, συμβάντα, εδώ και τώρα.
Το παρελθόν προβάλλεται προς το μέλλον μέσα από το δρομάκι του παρόντος.
Η λέξη Μετενσάρκωση είναι πολύ απαιτητική· δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με οποιονδήποτε
τρόπο. Κανείς δε θα μπορούσε να Μετενσαρκωθεί χωρίς προηγουμένως να έχει εξαλείψει το Εγώ,
χωρίς να έχει αληθινά μία Ιερή Ατομικότητα.
Ενσάρκωση είναι μία λέξη πολύ αξιοσέβαστη· σημαίνει εκ των πραγμάτων την
επανενσωμάτωση του Θείου σε έναν άνθρωπο.
Η Μετενσάρκωση είναι η επανάληψη αυτού του κοσμικού γεγονότος μία νέα εκδήλωση του
Θείου...
Με κανέναν τρόπο δεν υπερβάλλουμε απόψεις δίνοντας έμφαση στην μεταβατική ιδέα ότι η
Μετενσάρκωση είναι δυνατή μόνο για τα «Χρυσά Έμβρυα», που ήδη κατόρθωσαν σε οποιονδήποτε
Κύκλο της εκδήλωσης την ένδοξη ένωση με την Υπέρ-Ψυχή.
Θα ήταν παράλογο να συγχέουμε την Μετενσάρκωση με την Επιστροφή. Θα πέφταμε σε
σφάλμα της χειρότερης μορφής, να βεβαιώσουμε ότι το Εγώ -λεγεώνα από σκοταδιστικά Εγώ,
αριστερά και γρουσούζικα- μπορεί να Μετενσαρκωθεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Μιλώντας ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, μπορούμε και οφείλουμε να βεβαιώσουμε με
σχετική έμφαση πολύ έντονη ότι τρεις ανθρώπινες μορφές πάνε στον τάφο:
α) Το φυσικό πτώμα, β) Το ζωτικό ή LINGAM SARIRA, γ) Η Προσωπικότητα.
 74
Είναι αναντίρρητο -και ο καθένας το ξέρει- ότι η πυκνή μορφή σε βαθμιαία διαδικασία
αποσυντίθεται μέσα στον λάκκο του τάφου...
Είναι προφανές ότι η δεύτερη όψη, ζωτική ή LINGAM SARIRA, αιωρούμενη μπροστά στον
τάφο σαν φωσφορίζον φάντασμα, καμιά φορά ορατό για ανθρώπους πολύ ψυχικούς, αποσυντίθεται
πολύ αργά, ανάλογα με το φυσικό σώμα.
Είναι ενδιαφέρουσα για τους διορατικούς η τρίτη μορφή, θέλω να αναφερθώ στην ενεργητική
Προσωπικότητα...
Ασφαλώς θα ήταν ανοησία να δώσουμε έμφαση στην ιδέα κάποιας πιθανής Μετενσάρκωσης
για την Προσωπικότητα: Αυτή η τελευταία είναι κόρη του χρόνου της γεννιέται στο χρόνο της,
πεθαίνει στο χρόνο της Δεν υπάρχει κανένα αύριο για την προσωπικότητα του νεκρού.
Στο όνομα της αλήθειας, πρέπει να πούμε ότι η Προσωπικότητα σχηματίζεται κατά την
διάρκεια των επτά πρώτων χρόνων της ηλικίας και ισχυροποιείται με τον καιρό και τις εμπειρίες.
Μετά τον θάνατο του σάρκινου σώματος η προσωπικότητα πηγαίνει στον τάφο· όμως συνήθως
ξεφεύγει από τον ίδιο για να τριγυρνά στο νεκροταφείο.
Ο δικός μας οίκτος πρέπει επίσης να επεκτείνεται σε μεγάλη έκταση μέχρι και σε αυτές τις
απορριμμένες προσωπικότητες που έχουν τον τάφο σαν κατοικία τους...
Οι αρχαίοι λαοί δεν το αγνοούσαν αυτό και γι’ αυτό έβαζαν μέσα στον τάφο των προσφιλών
τους προσώπων, πράγματα και τροφές σχετιζόμενες με αυτούς τους τελευταίους. Αυτό έχουν
καταφέρει να το διαπιστώσουν πολλοί αρχαιολόγοι που ανακαλύπτουν τάφους, αρχαίους τύμβους,
κενοτάφια, εντοιχισμένους τάφους, κατοικίες, σαρκοφάγους...
Τα λουλούδια και οι επισκέψεις των πονεμένων, χαροποιούν πολύ τις απορριμμένες
προσωπικότητες.
Η διαδικασία αποσύνθεσης αυτών των προσωπικοτήτων συνηθίζεται αλήθεια να είναι τρομερά
αργή.
Τις στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές έρχονται στην μνήμη μου οι σύντροφοι μου που
έπεσαν στο πεδίο της μάχης κατά την Μεξικανική Επανάσταση: Είναι αναμφισβήτητο ότι οι νεκρικές
προσωπικότητες βγήκαν από τους τάφους τους για να με υποδεχθούν όταν τους επισκέφθηκα σε ένα
παλιό νεκροταφείο. Είναι φανερό ότι με αναγνώρισαν και με ανέκριναν ρωτώντας με, ερευνώντας για
την προσωπικότητά μου και τρόπο ζωής μου στο παρόν.
Devi-Kundalini, η καθαγιασμένη Βασίλισσα του Σίβα, ατομική, ιδιαίτερη, Θεϊκή Κοσμική μας
μητέρα, προσλαμβάνει σε κάθε πλάσμα πέντε μυστικιστικές υπερβατικές απόψεις, που επείγει να
απαριθμήσουμε:
α) Η ανεκδήλωτη Ρrakriti,
β) Η αγνή Diana, Isis Tonanzin, Maria, ή καλύτερα θα λέγαμε RAM-IO.
γ) Η τρομερή Εκάτη, Proserpina, Coatlicue, βασίλισσα των κολάσεων και του θανάτου, τρόμος
αγάπης και νόμου.
δ) Η Μητέρα Φύση ιδιαίτερη, ατομική, δημιουργός και πλάστης του φυσικού μας οργανισμού.
ε) Η Στοιχειώδης Μάγισσα στην οποία οφείλουμε κάθε ζωτική ορμή, κάθε ένστικτο.
Η ευλογημένη Θεά Μητέρα-Θάνατος έχει δύναμη για να μας τιμωρήσει, όταν παραβαίνουμε το
νόμο και ισχύ να μας πάρει την ζωή.
Είναι αναμφίβολο ότι εκείνη είναι μόνο μία όψη θαυμάσια της μυστικής δυάδας μας, μια
λαμπρή μορφή του δικού μας του Είναι. Χωρίς την συγκατάθεσή της, κανένας άγγελος του θανάτου δε
θα τολμούσε να σπάσει το νήμα της ζωής, το ασημένιο κορδόνι, το Antakarana.
Εκείνο που συνεχίζει πιο πέρα από τον τάφο είναι το Εγώ, ο ίδιος μου ο Εαυτός, κάποιο
άθροισμα από Εγώ-Διάβολους που προσωποποιούν τα ψυχολογικά μας ελαττώματα.
Κανονικά αυτά τα «ψυχικά ακόλουθα» εξελίσσονται στους κόσμους Αστρικό και Διανοητικό.
Σπάνιες είναι οι Ουσίες που καταφέρνουν να απελευθερωθούν για κάμποσο καιρό ανάμεσα από τέτοια
στοιχεία υποκειμενικά για να απολαύσουν κάποιες διακοπές στον Αιτιατό κόσμο κατά την επιστροφή
σ’ αυτήν την κοιλάδα των δακρύων.
 75
Αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς του Kali-Yuga η ουράνια Ζωή ανάμεσα στον θάνατο και την
νέα γέννηση γίνεται όλο και πιο αδύνατη... η αιτία τέτοιας ανωμαλίας συνίσταται στην ενδυνάμωση
του ζωώδους Εγώ· η Ουσία κάθε προσώπου είναι υπερβολικά αιχμαλωτισμένη από το Πολλαπλό
Εγώ...
Τα Εγώ κανονικά βυθίζονται μέσα στο ορυκτό Βασίλειο στους Κόσμους Κολάσεις ή γυρίζουν
σε άμεση ή έμμεση μορφή σε ένα καινούργιο οργανισμό.
Το Εγώ εξακολουθεί στον σπόρο των απογόνων μας· επιστρέφουμε ασταμάτητα για να
επαναλάβουμε πάντα τα ίδια δράματα, τις ίδιες τραγωδίες.
Οφείλουμε να επιμείνουμε στο ότι όλα τα ψυχικά ακόλουθα δεν κατορθώνουν τόσο ανθρώπινη
επιστροφή· στην πραγματικότητα πολλά Εγώ-διάβολοι χάνονται πράγμα που οφείλεται στο ότι ή
βυθίζονται τελείως μέσα στο ορυκτό βασίλειο, ή συνεχίζουν να ξαναενσωματώνονται σε ζωικούς
οργανισμούς ή αποφασιστικά γαντζώνουν, ριζώνουν σε καθορισμένα μέρη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34
ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
Είναι αναντίρρητο ότι οι ωοθήκες βγάζουν ένα ωάριο κάθε εικοσιοκτώ μέρες, που μπαίνει σε
μια από τις φαλώπιες σάλπιγγες και οδηγείται σοφά στην μήτρα των θαυμάτων, όπου πρέπει να
συναντηθεί με το αρσενικό σπερματοζωάριο, αν είναι να αρχίσει μια καινούργια ζωή.
Η Sahaja Maithuna, η Σέξο Γιόγκα με όλες της τις Ταντρικές Ασάνες και το φημισμένο «Coitus
Reservatus», αν και περιορίζει την ποσότητα γονιμοποιήσεων, δεν είναι με κανένα τρόπο εμπόδιο για
μερικές γονιμοποιήσεις.
Οποιοδήποτε ώριμο σπερματοζωάριο μπορεί να ξεφύγει κατά την διάρκεια της Sahaja
Maithuna για vα πραγματοποιήσει την γονιμοποίηση.
Είναι ενδιαφέρον το ότι από τα έξι ή επτά εκατομμύρια σπερματοζωαρίων, που οποιοσδήποτε
βέβηλος συνηθισμένος και κοινός χάνει σε μια συνουσία, μονάχα ένα τυχερό σπερματοζωάριο
καταφέρνει να εισχωρήσει στο ωάριο.
Είναι φανερό ότι το σπερματοζωάριο, που γονιμοποιεί και είναι ικανό να μπει στο ωάριο,
διαθέτει μια μεγαλύτερη δύναμη.
Δεν είναι περιττό να δώσουμε έμφαση στην ιδέα ότι η δυναμικότητα του γονιμοποιού
σπερματοζωαρίου οφείλεται στην Ουσία που γυρίζει για να ξαναενσωματωθεί.
Καταλήγει λοιπόν έκδηλα παράλογο να σκορπάς το ποτήρι του Ερμή, να χάνεις μερικά
εκατομμύρια σπερματοζωάρια, όταν στην πραγματικότητα χρειάζεται μόνο ένα σπερματοζωάριο
γονιμοποιό...
Οι Γνωστικοί δημιουργούμε με την δύναμη του Kriya-Shakti, την ισχύ της θέλησης και της
Yoga· ποτέ στην ζωή δε σκορπούμε το «Ποτήρι του Sofico Υδραργύρου (Μercuriο Sofico)...
Δεν υπάρχει στην ζωή δύναμη πιο ελικτική στην έκφρασή της από την προσπάθεια που κάνουν
τα ωάρια αρσενικά και θηλυκά για να συναντηθούν.
Η μήτρα είναι το γυναικείο όργανο όπου εξελίσσεται η κύηση, ο προθάλαμος αυτού του
κόσμου όπου το πλάσμα προετοιμάζεται για τον ερχομό του.
Μας έχει ειπωθεί με μεγάλη επιτυχία ότι είναι δυνατό να διαλέξουμε και να καθορίσουμε
θεληματικά το φύλο του πλάσματος αυτό είναι δυνατόν όταν ο νόμος του Karma το επιτρέπει.
Στην φαντασία κάθε ανθρώπου υπάρχει πάντα το ζωντανό πρωτότυπο μιας ιδεώδους θηλυκής
καλλονής...
Στην φαντασία της κάθε γυναίκας δεν παύει πάντα να υπάρχει κάποιος γαλάζιος πρίγκιπας αυτό
είναι ήδη αποδεδειγμένο...
Αν την στιγμή της συνουσίας κυριαρχεί η αρσενική λαχτάρα, το φρούτο του έρωτα θα είναι
θηλυκό...
Αν την κατάλληλη στιγμή της συνουσίας ξεπηδάει η θηλυκή λαχτάρα, το πλάσμα θα είναι
αρσενικό...
 76
Βασιζόμενoι σε αυτήν την αρχή μπορούμε να διατυπώσουμε τα ακόλουθα: Αν και οι δύο.
Αδάμ-Εύα, συμφωνήσουν για να δημιουργήσουν, είναι φανερό ότι μπορούν να καθορίσουν
θεληματικά το φύλο του πλάσματος..
Αν στην μεταβατική στιγμή της χημικής συνουσίας, άνδρας και γυναίκα με αμοιβαία
ψυχολογική συμφωνία ποθούν πραγματικά ένα παιδί αρσενικό, το φανερό αποτέλεσμα θα ήταν αγόρι.
Αν κατά την θαυμαστή στιγμή της μεταφυσικής συνουσίας, Αυτός και Αυτή ήθελαν διακαώς
μία κόρη. το αποτέλεσμα θα ήταν ένα κορίτσι...
Είναι γραμμένο με αναμμένα κάρβουνα στις σελίδες του βιβλίου της ζωής, ότι κάθε σύλληψη
πραγματοποιείται κάτω από τις κοσμικές επιδράσεις της Σελήνης στον Καρκίνο.
Ο θάνατος και η Σύλληψη βρίσκονται στενά συνδεδεμένα. Οι άκρες αγγίζουν. Το μονοπάτι της
ζωής έχει σχηματιστεί με τα ίχνη των οπλών του αλόγου του θανάτου.
Οι τελευταίες στιγμές της αγωνίας βρίσκονται συνδεδεμένες με τις ερωτικές ηδονές των
ζευγαριών που αγαπιούνται...
Το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής, την στιγμή που βγάζουμε την τελευταία μας ανάσα,
μεταβιβάζουμε στον μελλοντικό οργανισμό που μας περιμένει σε κάποια χρονική στιγμή και τόπο,
κάποιο ιδιαίτερο κοσμικό σχέδιο που αποκρυσταλλώνεται στο μελλοντικό ωάριο...
Είναι διαμέσου του ασημένιου κορδονιού -του περίφημου Antakarana- που μένουμε ενωμένοι
με το γονιμοποιό σπερματοζωάριο...
Δεν είναι περιττό να βεβαιώσουμε ότι η Ουσία μόνο εισχωρεί στο φυσικό σώμα την στιγμή που
παίρνουμε την πρώτη ανάσα...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 35
ΚΑΛΛΟΝΗ
Ο Waldemar λέει: «Είναι αρκετά γνωστός ο ονομαζόμενος «φόβος της εγκυμοσύνης» της
γυναίκας για να επεκταθούμε πολύ επάνω στο θέμα. Καθοδηγεί τις ειδικές αναταράξεις του πνεύματος
που επενεργούν επάνω στον τρυφερό καρπό, που βρίσκεται στην κοιλιά της μητέρας».
Όμως με ιδιαίτερο τρόπο, ποτέ δε λογαριάστηκε αρκετά πόσο απέραντη σημασία έχει μια
ψυχολογική επίδραση για το έμβρυο.
«Ήδη μια απλή σκέψη πραγμάτων μπορεί να επιφέρει μια φυσική μεταβολή σ’ αυτό το ίδιο·
έτσι, μια γυναίκα γέννησε προ καιρού σε ένα νοσοκομείο του Βερολίνου ένα τέρας που είχε αυτιά και
μουσούδι σκύλου και δέρμα ζώου. Σε κάποιους γνωστούς μου συνέβη να επισκέπτεται συχνά κατά την
εγκυμοσύνη της τον Ζωολογικό κήπο η γυναίκα ενός βιομηχάνου του Chemnitz, γιατί της άρεσαν πολύ
τα μικρά της λέαινας. Γέννησε δίδυμα με κεφάλια λεονταριού και νύχια και τα δύο πλάσματα δεν είχαν
ανθρώπινη εξυπνάδα και πέθαναν σε ηλικία έντεκα και δώδεκα χρονών αντίστοιχα.
Για έγκυους που τρόμαξαν με ποντίκι, έχει ακουστεί συχνά ότι το νεογέννητο είχε στίγμα
παρόμοιο με το δέρμα του ποντικού, ακριβώς στο σημείο που η μητέρα είχε ακουμπήσει το χέρι της
την στιγμή της τρομάρας.
Στην αρχαιότητα, συνεχίζει λέγοντας ο Waldemar, έβγαζαν το αντίστοιχο αποτέλεσμα της
τρομάρας των γυναικών· μπορούσε να περικλείει αποτελέσματα αρνητικά αλλά και θετικά επίσης.
Έτσι μας δηλώνει ο Οππιανός ότι οι γυναίκες της Σπάρτης γεννούσαν πλάσματα εξαιρετικής καλλονής
και καλοφτιαγμένα, γιατί είχαν μπροστά στα μάτια τους, στα υπνοδωμάτια, αγάλματα του Απόλλωνα,
του Υάκινθου, του Νάρκισσου και των Διόσκουρων και επί πλέον απολάμβαναν κατά την εγκυμοσύνη
τους μουσική από φλάουτο και άρπες.
Επίσης επιβαλλόταν στους Σπαρτιάτες συζύγους, κατά την εγκυμοσύνη των γυναικών τους να
μην παρουσιάζουν ποτέ όψη κατσούφη και κακόκεφου, αλλά πάντα να δείχνουν ευχαριστημένοι. Ο
Ηλιόδωρος διηγείται ότι από ένα ζευγάρι συζύγων τρομακτικά άσχημων γεννήθηκε ένα παιδί
εξαιρετικά όμορφο, οφειλόμενο στο ότι η μητέρα είχε πάντα μπροστά της στο υπνοδωμάτιο ένα
θαυμάσιο άγαλμα σε φυσικό μέγεθος του Άδωνη. Επίσης ο τύραννος της Κύπρου, κακοσούλουπος και
 77
άσχημος, υπήρξε εντούτοις πατέρας παιδιών εξαιρετικά όμορφων, γιατί είχε διακοσμήσει το
υπνοδωμάτιο του με λαμπρές φιγούρες θεοτήτων.
Στο πέρασμα της ιστορίας συνέβη πολλές φορές οι γυναίκες να γίνουν ύποπτες απιστίας, που
οφειλόταν στον «φόβο της εγκυμοσύνης.
Η σύζυγος, με σκούρο δέρμα, του επίσης σκουρόχρωμου Υδάσπου, ονομαζόμενη Περσίνα,
γέννησε μετά από δέκα χρόνια γάμου στείρου, μία κόρη κάτασπρη. Στην απελπισία της, που ο άντρας
της δεν πίστευε στην αθωότητά της και την κατηγορούσε ότι το έκανε με ξένο, εγκατέλειψε το
πλάσμα. Την εγκατέλειψε με το όνομα Χαρίκλεια και την ξαναβρήκε μετά από πολλά χρόνια.
Ευτυχισμένη είπε τότε στην κόρη της: Επειδή όταν γεννήθηκες ήσουν άσπρη, χρώμα το οποίο
αντιλέγει την φύση των Αιθιόπων, ανακάλυψα εγώ η ίδια την αιτία: στα μπράτσα του άντρα μου είχα
δει την εικόνα της γυμνής Ανδρομέδας, όταν την είχε απαγάγει ο Περσέας από τα βράχια και γι’ αυτό
απόκτησες εσύ αυτό το χρώμα. Στην συνέχεια η Περσίνα εξομολογήθηκε στον άνδρα της ότι είχε μία
κόρη· έβαλε την εικόνα της Ανδρομέδας κοντά με την Χαρίκλεια και πραγματικά η ομοιότητα ήταν
καταπληκτική, Ο Ύδασπος πείσθηκε έκθαμβος και ο λαός έξαλλος από ενθουσιασμό επιδοκίμασε και
τους τρεις.
Επίσης ένας κριτικός με οξύ πνεύμα σαν τον Λέσσιγκ δηλώνει πολύ εκφραστικά ότι ειδικά με
τις πλαστικές τέχνες, εκτός από την αλάθητη επίδραση που έχουν επάνω στο χαρακτήρα του έθνους,
είναι ικανές να επιδράσουν στον στενό έλεγχο της Πολιτείας.
Αν όμορφα όντα δημιουργούν όμορφα αγάλματα, αυτά επιδρούν ξανά επάνω σ’ αυτά και το
κράτος πρέπει να ευγνωμονεί τα όμορφα αγάλματα, τους όμορφους πολίτες. Μεταξύ μας, η ντελικάτη
φαντασία της μάνας φαίνεται μόνο να εξωτερικεύεται με τέρατα».
Αναγκαίο είναι να γυρίσουμε στο σημείο του ξεκινήματος και να καλλιεργήσουμε με ιδιαίτερο
πόθο τις ομορφιές του πνεύματος.
Ο νυφικός θάλαμος πρέπει να μετατρέπεται σε ναό της τέχνης εκείνος είναι από μόνος του
μαγνητικό κέντρο του έρωτα.
Οι γυναίκες του άγιου προορισμού δεν πρέπει ποτέ να χάσουν την ικανότητα της έκπληξης.
Ατενίστε, ω κόρες της Αφροδίτης, τα θεϊκά αγάλματα του δωματίου σας έτσι ώστε ο καρπός
του έρωτα σας να είναι πραγματικά όμορφος.
Δημιουργείστε ομορφιές σας λέω στο όνομα της αγάπης και της αλήθειας... να είστε
ευτυχισμένες, αγαπημένες, να είστε ευτυχισμένες με τα δημιουργήματά σας...
Η νυφική κάμαρα είναι ο ναός της Αφροδίτης, μην την βεβηλώνετε ποτέ με ανάξιες σκέψεις...
Η μαγική προδημιουργία, εσωτερική, χωρίς σπερματική εκσπερμάτωση, η ιδεοπλαστική
σύλληψη του εμβρύου, θα έπρεπε να είναι ζωντανεμένη από την έξυπνη επιθυμία του να μεταδίδει
στον απόγονο τις καλύτερες χαρακτηριστικές ιδιότητες και την δυνατότητα μιας μακροζωίας και ζωής
γεμάτης φως...
Οι πιο κατάλληλες στιγμές, για να αποκτήσεις παιδιά υγιή και έξυπνα, βρίσκονται στην
ανοδική καμπύλη της ζωής, κατά την οποία η θαυματουργή ουσία του βρέφους, που έρχεται από την
μεγάλη ανάσα στον ήλιο, στην χαρούμενη λεπτή ανάσταση της μεγάλης φύσης, θα μετενσωματωθεί
στο γενικό άνθισμα της παγκόσμιας ζωής. Είναι γραμμένο με πύρινες λέξεις ότι η δύναμη της δράσης
και η ψυχική και φυσική ενέργεια φτάνει στην μαγική προδημιουργία με πολύ ειδικό τρόπο στο
τέταρτο της αυξανόμενης σελήνης του Μαΐου και την ώρα της ανατολής του ηλίου.
Τους ονομάζουμε «Παιδιά της γαμήλιας νύχτας». Εκείνοι οι κακότυχοι που σπάρθηκαν μετά
από ατελείωτα φαγοπότια και κρασοκατάνυξη, είναι φορείς πολύ κατωτέρων ψυχικών αξιών...
Οι νευρασθενικοί, εκείνοι που υποφέρουν από κάθε μορφής συμπλέγματα, άνανδροι,
μισάνθρωποι, σχιζοφρενείς, μαζοχιστές, δολοφόνοι κάθε είδους ομοφυλόφιλοι, λεσβίες,
μπλοκαρισμένοι, γάιδαροι, βλάκες και ηλίθιοι, που επιπλέον προσθέτουν στην αηδιαστική τους
παρουσία και ένα σώμα παραμορφωμένο και ξεχαρβαλωμένο, έρχονται από απαίσιες και τυχαίες
συνουσίες ή από αφροδίσιες αρρώστιες...
 78
Η ανεξέλεγκτη προκατασκευή «πλασμάτων την στιγμή της μέθης, της ασυνειδησίας» συχνά
κάτω από την διεφθαρμένη επίδραση του οινοπνεύματος, επενεργεί σαν κατάρα στις επόμενες γενιές...
Μόνο όταν ζουν ο Αδάμ-Εύα μια κατάσταση Αυτό-ανάτασης, δημιουργική και ουσιαστικά
αξιοκρατική, παράγεται εκείνη η ανταλλαγή Ψυχικών δυνάμεων διά μέσου κάθε κυττάρου, που στην
πραγματικότητα καταφέρνουν να συλλάβουν ένα παιδί του ήλιου, ένα όμορφο πλάσμα φυσικά και
πνευματικά ευτυχισμένο...
Είναι ακριβώς αδιανόητο ο άνθρωπος, που σαν κτηνοτρόφος ή κηπουρός προσέχει με την
μεγαλύτερη φροντίδα να παράγει τα καλύτερα είδη ζώων και φρούτων και τα ωραιότερα φυτά, φρέσκα
και πολύχρωμα, μέσω της εκλογής και διασταύρωσης των πιο εκλεκτών προϊόντων και σπόρων, να
εξαιρεί γενικά στην ίδια την γενιά του είδους του εκείνες τις προφυλάξεις, φροντίδα και προσοχή.
Η ποιότητα του σπέρματος βρίσκεται στενά συνδεδεμένη με την δύναμη της φαντασίας αν γίνει
το έγκλημα να σκορπιστεί αυτό το θαυματουργό ελιξίριο, μειώνεται η γονιμοποιός ικανότητα, η
διαφάνεια, η φαντασία, τότε πια δεν είναι δυνατό να συγκρατήσεις με την ίδια φρεσκάδα στον νου
οποιαδήποτε όμορφη εικόνα, που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, για να δώσουμε ζωή και
μορφή σε ένα λαμπρό πλάσμα..
Ο Πλάτων, που στο συμπόσιο του ονομάζει την σοφία της καλλονής «τα μυστήρια του
Έρωτα», καθορίζει την αγάπη σαν θεία όρεξη, που υποδεικνύεται στον άνθρωπο από μία μεγάλη
παγκόσμια δύναμη, που καταφέρνει να ενθουσιάσει την καρδιά, για να δημιουργήσει παιδιά όμορφα
και υγιή...
Είναι γνωστό ότι κάθε μήνα, κατά την φάση της πανσελήνου, ξεκολλά ένα ωάριο από την
ωοθήκη της γυναίκας, το οποίο προκαλεί αιμορραγία· αυτό ονομάζεται έμμηνος ρύση.
Είναι γνωστό ότι κάθε μήνα ξεκολλά ένα ωάριο από την ωοθήκη της γυναίκας.
Το ωάριο που δε γονιμοποιήθηκε από σπερματοζωάριο εγκαταλείπει μετά από λίγες μέρες την
μήτρα και ξαναρχίζει ένας ζωτικός ρυθμός.
Μας έχει ειπωθεί ότι στο σημείο της αποκόλλησης του ωαρίου, σχηματίζεται το λεγόμενο ωχρό
σωμάτιο, το οποίο είναι απειροελάχιστο...
Αυτός είναι ο θαυμαστός καρπός που περιέχει την πολύτιμη ουσία νευρικής ισχύος, από την
οποία αποκτά όλο το σώμα μια ενεργοποιό και εποικοδομητική συνέπεια.
Το ρεύμα του αίματος, όπως και όλα τα ζωτικά κύτταρα, για να το πούμε έτσι, φορτίζονται ξανά
με ηλεκτρισμό.
Όσο πιο αγνή είναι η γυναίκα, όσο περισσότερο μετατρέπει και εξαγνίζει την σεξουαλική
ενέργεια, τόσο περισσότερο παράγεται σε αυτήν μία αναζωογόνηση φυσική και ψυχική.
Είναι αναμφίβολο ότι όσο περισσότερους σπασμούς και οργασμούς έχει, θα δημιουργηθεί μια
ελάττωση της εσωτερικής δομικής έκκρισης. Οι πολύτιμοι οργανικοί πυρήνες των γεννητικών αδένων
δεν μπορούν τότε να μεταβληθούν σε εκείνες τις αιθέριες ουσίες με λεπτό ιστό, που προσδίδουν στα
κύτταρα του φυσικού σώματος τάση και ανανέωση και θα έρθουν τα πρόωρα γηρατειά και αρρώστιες.
« Επίσης ο πιο μακρύς ή πιο κοντός αναπνευστικός ρυθμός της μητέρας καθορίζουν στον
τοκετό την ποιότητα της πρώτης ανάσας του πλάσματος· με αυτόν το ρυθμό αναπνοής θα κάνει να μπει
έτσι στον κόσμο και θα αποδώσει σ’ αυτό, ευχάριστο και δυσάρεστο, θάρρος και δειλία».
Το τυφλό πάθος, στην σαρκική πράξη, παράγει ακατάστατους ηλεκτρομαγνητικούς
ανεμοστρόβιλους, που σαν ζωτικές κληρονομικές ταλαντώσεις προκαλούν μια δυσαρμονία μεγαλύτερη
στα κύτταρα του πλάσματος, όταν δε μπορεί να ανοίξει δίοδο η θετική πλευρά της πατρικής επιρροής...
Είναι φανερό ότι έχοντας επιστημονική αγνότητα, ομορφιά και αγάπη θα μεταδοθεί στο
γονιμοποιημένο ωάριο, κάποια ουσία πολύ εξελιγμένη και το αποτέλεσμα θα είναι τότε ένα αγόρι ή μία
κόρη με πλούσιες ψυχικές αξίες...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ
 79
Αναφορικά με τα μεταφυσικά υπερβατικά πειράματα, δεν είναι περιττό να βεβαιωθεί με
επισημότητα ότι εγώ έχω μείνει απόλυτα ικανοποιημένος με την έξυπνη χρησιμοποίηση του Ειδώλου...
Χωρίς να υπερηφανεύομαι με κανέναν τρόπο για ορισμένες ανακαλύψεις εσωτεριστικής
μορφής, απλώς ταπεινά, θα διηγηθώ κάποιο αξιοσημείωτο εσώτερο γεγονός:
Συνέβη μια οποιαδήποτε νύχτα απουσιάζοντας από την υλιστική μορφή μου, η Δασκάλα
Λιτελάντες κι εγώ, αποφασίσαμε να έρθουμε σε επαφή με τον Ναό του Ζωδιακού.
Είναι αξιοσημείωτο και προφανές -και οποιοσδήποτε μπορεί να το καταλάβει- το να βρεις
τέτοιο αγιαστήριο εδώ στον τρισδιάστατο κόσμο του Ευκλείδη, είναι κάτι παραπάνω από αδύνατον...
Δεν είναι λοιπόν κάτι παράδοξο, ασυνήθιστο και πρωτοφανές, το γεγονός ότι γι’ αυτόν τον τύπο
πειραματικής έρευνας χρησιμοποιήσαμε το Είδωλο.
Με κανέναν τρόπο δεν θέλω να παραστήσω το σοφό, μόνο προτίθεμαι τώρα να ξεκαθαρίσω ότι
αυτή η επαφή υπήρξε θαυμάσια...
Το Ζωδιακό Sanctasantorum, παρθενικό, λάμπει ένδοξο ανάμεσα στους φλογερούς ρυθμούς του
Mahavan και το Chotavan που συγκρατούν το σύμπαν σταθερό στην πορεία του.
Κοσμικός ναός, βασιλική ζωδιακού φωτός, με δώδεκα προσευχητήρια, ουράνιος οίκος του
Θεϊκού...
Υπέροχη Εκκλησία κυκλική με ακαταμάχητες χάρες: Sanctas αντικριστά που
αλληλοσυμπληρώνονται τοποθετημένα απέναντι το ένα στο άλλο...
Προεκτεινόμενοι στο μέλλον, πέρα από την τωρινή μας μετενσάρκωση, η Λιτελάντες
εισχώρησε αποφασιστικά στο Sancta του λαμπρού αστερισμού του Ζυγού...
Στο κατώφλι αυτού του προσευχητηρίου υπήρχε μια απεικόνιση που έμοιαζε με άγγελο· με ένα
χέρι κρατούσε την ζυγαριά της κοσμικής δικαιοσύνης και με το άλλο κρατούσε το σπαθί.
Η Λιτελάντες προχωρώντας μερικά βήματα μέσα στον άγιο χώρο σταμάτησε τέλος και κάθισε
πάνω σε μια σεβάσμια πέτρα... «Θα συνεχίσεις με το Ζυγό;» «Ναι!» «Αλλά πρόσεξε ότι η πέτρα αυτού
του αστερισμού είναι πολύ κρύα!». «Δεν πειράζει!» έτσι απάντησε η Μυημένη...
Οπωσδήποτε αυτή η Κυρία-Μύστης ετοιμάζεται τώρα να εκτελέσει μια πολύ ειδική αποστολή
με ανδρικό σώμα· είναι προφανές ότι ο αστερισμός του Ζυγού θα της είναι πολύ ευνοϊκός, πολύ
περισσότερο όταν η εργασία θα πρέπει να είναι στον τομέα των νόμων.
Εγώ από την πλευρά μου γεμάτος από βαθιά κατάνυξη και τρομερή ευλάβεια μπήκα
αποφασιστικά μέσα στο ύψιστο «Sancta» του αστερισμού του Λέοντος.
Το κατώφλι εκείνου του προσευχητηρίου έλαμπε στολισμένο με ένα ζευγάρι λαμπρών
λεονταριών από ατόφιο χρυσάφι...
Εκστατικός ξάπλωσα σιωπηλός σε ύπτια θέση πάνω σε ένα εξαίσιο ντιβάνι, του οποίου τα
λιονταρίσια μπράτσα έλαμπαν...
Η πρόθεσή μου ήταν να περιμένω μέσα σ’ εκείνο το αγιαστήριο τους ύψιστους άρχοντες του
πεπρωμένου...
Είναι προφανές ότι αυτοί χειρίζονται το Antakarana (την κλωστή της ζωής) ενώνοντάς την με
το γονιμοποιό σπερματοζωάριο...
Κάθε ζωντανό ον πεθαίνοντας παίρνει πιο πέρα από τοn θάνατο, το θεμελιώδες άτομο του
φυσικού του σώματος...
Οι κύριοι του Karma εναποθέτουν αυτό το άτομο στο σπερματοζωάριο, το γονιμοποιό, με
σκοπό να μπορούμε να ξαναενσωματωθούμε...
Η άκρη της Μαγνητικής Κλωστής είναι ενωμένη με αυτό το άτομο... Οποιοδήποτε πλάσμα
κατά την διάρκεια του κανονικού ύπνου βγαίνει από το σώμα, για να ταξιδέψει πολλές φορές σε
μακρινές αποστάσεις. Tο Νήμα της Ζωής τεντώνει μέχρι το άπειρο και μας επιτρέπει πάντα να
ξαναγυρίσουμε στο φυσικό σώμα.
Πεθαίνοντας, οι άγγελοι του θανάτου κόβουν αυτό το ασημένιο νήμα και τότε είναι προφανές
ότι δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στο φυσικό σώμα...
 80
Εγώ, προχωρώντας στο χρόνο, δεν αγνοούσα τίποτε από αυτά και υπομονετικά περίμενα τους
Κυρίους του Νόμου, ποθούσα να μετενσαρκωθώ κάτω από τον αστερισμό του Λέοντα...
Όμως στοχαζόμενος λίγο, είπα στον εαυτό μου: «Τι κάνω εγώ εδώ; Πρέπει να περιμένω
διαταγές από τον Πατέρα μου· επί πλέον μου έχει ειπωθεί ότι κατά την διάρκεια αυτού του
Mahamνantara δε θα ξαναποκτήσω φυσικό σώμα»...
Στοχαζόμενος έτσι, σηκώθηκα και βγήκα από το ιερό μέρος. Είναι αυταπόδεικτο ότι οι
Δάσκαλοι μπορούν να εκλέξουν κατά βούληση το Ζώδιο κάτω από το οποίο θα μετενσαρκωθούν...
Στον ζωδιακό ναό, μέσα στο «Sancta» που έχει διαλεχτεί, περιμένουν οι Μυημένοι τους
Κυρίους του Karma με την πρόθεση να σχετιστούν ψυχικά με το γονιμοποιητικό Σπερματοζωάριο, που
πλέοντας μέσα στα νερά της ζωής, θα τους οδηγήσει στον φυσικό κόσμο κάτω από την καθοδήγηση
του επιλεγμένου αστερισμού.
Για τους ασυνείδητους Budhatas (Ουσίες) της πονεμένης κοιλάδας του Samsara, όλα είναι
διαφορετικά, αποενσαρκώνονται ασυνείδητα και ξαναενσωματώνονται αυτόματα κάτω από
οποιοδήποτε ζώδιο...
Στο θέμα της επιστροφής δεν υπάρχει αδικία· οι Δάσκαλοι του Karma διαλέγουν το ζώδιο
αυτών που κοιμούνται...
Όταν ανασαίνουμε για πρώτη φορά επανερχόμαστε επηρεασμένοι εσωτερικά από το άστρο που
θα κυβερνά την νέα μας ύπαρξη.
Στο θαυμαστό βιβλίο του ζωδιακού, είναι γραμμένο το πεπρωμένο κάθε πλάσματος που
επιστρέφει στον κόσμο...
Δεν πληρώνουμε Karma μόνο για το κακό που κάνουμε, αλλά και για το καλό που δεν
κάνουμε, ενώ μπορούσαμε να το κάνουμε...
Κάθε κακή πράξη είναι ένα γραμμάτιο που υπογράφουμε, πληρωτέο στην ζωή που ακολουθεί...
Ο Νόμος της δράσης και της συνέπειας κυβερνά στο δρόμο των διαφόρων μας υπάρξεων και
κάθε ζωή είναι αποτέλεσμα της προηγούμενης...
Το να κατανοήσεις ολοκληρωτικά τις βάσεις και «Τρόπους Ενεργείας» του νόμου του Karma
είναι απαραίτητο για να προσανατολίσεις το πλοίο της ζωής με θετικό και εποικοδομητικό τρόπο...
Ένα μεγάλος Δάσκαλος του καλού νόμου ντυμένος με άμφια από λευκό λινό, πλησιάζοντας
πολύ ήσυχα μου έκανε την ακόλουθη διδαχή:
«Όταν ένας νόμος κατώτερος υπερβαίνεται από έναν ανώτερο, ο ανώτερος νόμος ξεπλένει τον
κατώτερο νόμο».
Kατά την διάρκεια των μυητικών εσωτεριστικών διαδικασιών της φωτιάς, κατάλαβα σε πλήρη
μορφή τα παρακάτω:
«Τον Λέοντα του νόμου τον καταπολεμάς με την ζυγαριά. Όποιος έχει κεφάλαιo με το οποίο
μπορεί να πληρώσει, πληρώνει και τα καταφέρνει καλά με το εμπόριό του».
«Όποιος δεν έχει με τι να πληρώσει, πρέπει να πληρώνει με πόνο».
«Το ξέρω Γιε μου», μου απάντησε η Θεϊκή μου Μητέρα με παραδεισένια φωνή, γεμάτη από
απέραντη τρυφερότητα.
«Ούτε για ένα εκατομμύριο δολάρια δε θα επαναλάμβανα εγώ αυτά τα λάθη», συνέχισα
λέγοντας...
«Τι είναι αυτά που λες για δολάρια γιε μου; Γιατί το λες αυτό; Γιατί μιλάς έτσι;... ».
«Συγχώρεσέ με, μητέρα μου, συμβαίνει ότι εκεί στον κόσμo εκείνον τον φυσικό, τον μάταιο και
απατηλό, όπου ζω μιλούν έτσι... ».
«Καταλαβαίνω γιε μου» -απάντησε η μητέρα μoυ- και με αυτά τα λόγια της λατρευτής
αισθάνθηκα ανακουφισμένος...
«Τώρα ναι, Μητέρα μου, σου ζητώ να με ευλογήσεις και συγχωρέσεις», φώναξα γεμάτος
ανώτατη ευλάβεια...
Ήταν τρομερή εκείνη η στιγμή κατά την οποία η μητέρα, μου γονατιστή, σκυφτή, με απέραντη
ταπεινότητα, με ευλόγησε λέγοντας: «Γιε μου είσαι συγχωρεμένoς»...
 81
«Επίτρεψέ μου να φιλήσω τα πόδια σου, Mητέρα μου» ,αναφώνησα τότε «Ω Θεέ!» βάζοντας το
μυστικιστικό φιλί στα πόδια της τα Θεϊκά ανακάλυψα κάποιο σύμβολο, που ισοδυναμεί με εκείνο το
ιερό πλύσιμο του Μυστικού Δείπνου.
Είναι φανερό ότι συνέλαβα από ένστικτο το βαθύ νόημα αυτού του συμβόλου.
Είχα ήδη διαλύσει το Πολλαπλό Εγώ στις ορυκτές περιοχές του πλανήτη μας γη, όμως έπρεπε
να εξακολουθήσω να πεθαίνω στις κολάσεις της Σελήνης, Ερμή, Αφροδίτης, Ήλιου, Άρη, Δια, Κρόνου,
Ουρανού και Ποσειδώνα...
Αργότερα, αφού ερεύνησα κάποιο λάθος πολύ λυπηρό, από την προηγούμενη μετενσάρκωση,
παρά λίγο να χτυπηθώ από ένα αυτοκίνητο στον ομοσπονδιακό νομό, στην πόλη-πρωτεύουσα του
Μεξικού, είναι προφανές ότι αν δεν μου είχε προηγουμένως συγχωρεθεί το Karma, θα έπρεπε να
τελειώνω στο νοσοκομείο ή στο νεκροταφείο.
«Κάνετε καλά έργα για να πληρώσετε τα χρέη σας»...
Είναι δυνατό να πετύχεις πίστωση από τους Δασκάλους του Karma και αυτό είναι κάτι που
πολλοί αγνοούν...
Όμως, είναι επείγον να ξέρεις ότι κάθε πίστωση πρέπει να πληρωθεί με καλά έργα ή με
ανώτατο πόνο...
Εγώ όφειλα Karma από προηγούμενες ζωές και συγχωρέθηκα.
Μου είχε αναγγελθεί μία έκτακτη συνάντηση με την Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνη: ήξερα
πολύ καλά ότι φτάνοντας σε προκαθορισμένο εσωτεριστικό βαθμό, θα με πήγαιναν μπροστά της.
Και ασφαλώς έφτασε η ποθητή μέρα και οδηγήθηκα μπροστά της: Ένας Μύστης της
απόκρυφης αδελφότητας με έβγαλε από το φυσικό μου σώμα στο Είδωλο και με οδήγησε στον χώρο
λατρείας...
Είδα στον τοίχο του Sancta έναν μυστηριώδη οβελίσκο, στον οποίο έλαμπε μία μαντόνα
τρομερά θεϊκή, ήταν η μητέρα μου...
Σκυμμένος... γονατιστός, ταπεινωμένος σε τρομερή λατρεία, έκλαψα, φώναξα, παρακάλεσα...
Εκείνη, η Μαντόνα, βγήκε από τον οβελίσκο και ήρθε κοντά μου σαν θαυμάσια σύνδεση της
σοφίας, της αγάπης και δύναμης...
Αδύνατον να εξηγήσω με ανθρώπινες λέξεις αυτό που εκείνες τις στιγμές έκστασης
αισθάνθηκα. Σε εκείνη ήταν αντιπροσωπευμένο το καλύτερο από όλες εκείνες τις όμορφες μητερούλες
που είχα στις διάφορες μετενσαρκώσεις...
Εν τούτοις είναι φανερό ότι εκείνη πήγαινε μακρύτερα, δεδομένων των απέραντων τελειοτήτων
της.
Σε ένα ζευγάρι αναπαυτικές πολυθρόνες καθήσαμε απέναντι ο ένας στον άλλο πολύ κοντά, γιος
και Μάνα... κάτι έπρεπε να ζητήσω και μίλησα με μια φωνή που με κατάπληξε τον ίδιο...
«Σου ζητώ να μου συγχωρέσεις όλα μου τα εγκλήματα που έκανα στις περασμένες μου ζωές,
γιατί εσύ ξέρεις ότι σήμερα θα ήταν αδύνατο για μένα να περιπέσω στα ίδια λάθη».
Όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του ίδιου μου του πεπρωμένου -γιατί κάθε ένας έχει το δικό
του- βρήκα τις σελίδες του λευκές οι προσωρινοί λογαριασμοί είχαν σβήσει από την Θεϊκή μου
Μητέρα Κουνταλίνη· μόνο σε κάποια σελίδα βρήκα το όνομα ενός βουνού όπου αργότερα θα πρέπει
να ζήσω...
«Είναι αυτό κανένα Karma;» ρώτησα τους Κυρίους του Νόμου. «Δεν είναι Karma» μου
απάντησαν. «Θα πας να ζήσεις εκεί για το καλό του Μεγάλου Σκοπού». Όμως αυτό το τελευταίο δεν
είναι υποχρεωτικό· μου δίνεται ελευθερία εκλογής...
Πια δε χρωστώ Karma ανθρώπινo κοινό και συνηθισμένο, όμως είναι φανερό ότι πρέπει να
πληρώσω φόρο στους Κυρίους του Νόμου, όλα έχουν μια τιμή και το δικαίωμα να έχεις φυσικό σώμα
και να ζεις σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να το πληρώνεις οι μύστες της μυστικής αδελφότητας
πληρώνουμε με καλά έργα...
 82
Η διαπραγμάτευση με τους Κυρίους του Νόμου είναι δυνατή δια μέσου του διαλογισμού. Να
πρoσεύχεσθε, να διαλoγίζεσθε και να συγκεντρώνεστε στον Ανούβη, τον πιο εξέχοντα κυβερνήτη του
καλού Νόμου...
Για τον ανάξιο όλες οι πόρτες είναι κλεισμένες εκτός από μία:
Αυτή της μετάνοιας... Ζητείστε και θα σας δοθεί, χτυπήστε και θα σας ανοίξουν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ
Με μια σειρά από ασυνήθιστες διηγήσεις θέλω να εξηγήσω τώρα τι σημαίνει ο Νόμος της
υποτροπής.
Ασφαλώς ο αναφερόμενος Νόμος ποτέ δεν υπήρξε για μένα κάτι το καινούργιο, παράξενο ή
παράξοδο. Στο όνομα Αυτού που είναι το Θεϊκό, πρέπει να βεβαιώσω με εμφατικό τρόπο ότι αυτόν τον
κανόνα των πραγμάτων, τον γνώρισα μόνο δια μέσου των περίεργων βιωμάτων μου.
Το να πιστέψουμε όλα εκείνα που πραγματικά έχουμε ζήσει απ’ ευθείας, είναι χωρίς καμιά
αμφιβολία ένα χρέος για τους όμοιους μας.
Ποτέ δεν θέλησα να αποφύγω, να δραπετεύσω διανοητικά, από αυτό το ποικίλο πλήθος των
αναμνήσεων, που σχετίζονται με τις προηγούμενες τρεις υπάρξεις μου και με αυτό που αντιστοιχεί
στην τωρινή μου ζωή.
Για το καλό του Μεγάλου Σκοπού για τον οποίον παλεύουμε έντονα, προτιμώ να εξοφλήσω, να
αναλάβω ευθύνες, να πληρώσω, να εξομολογηθώ με ειλικρίνεια τα λάθη μου μπροστά στο σεβαστό
δικαστήριο της δημόσιας συνείδησης.
Πραγματικά και χωρίς περιστροφές είναι εύκαιρο να δηλώσω τώρα ότι εγώ ήμουν στην Ισπανία
ο Μαρκήσιος Juan Conrado, τρίτος μεγάλος Κύριος της Επαρχίας της Γρανάδας.
Είναι φανερό ότι εκείνη υπήρξε η Χρυσή εποχή της περίφημης Ισπανικής αυτοκρατορίας: Ο
σκληρός κατακτητής Χέρμαν Κορτέζ, ύπουλος όσο κανένας, είχε τρυπήσει με το σπαθί του την καρδιά
του Μεξικού, ενώ ο ανήλεος Πιζάρο στο Περού έκανε να φύγουν εκατό χιλιάδες παρθένες.
Επειδή πολλοί ευγενείς και πληβείοι, τυχοδιώκτες και διεστραμμένοι, σε αναζήτηση τύχης
μπαρκάριζαν συνεχώς για την Νέα Ισπανία, είναι φανερό ότι εγώ δεν μπορούσα κατά κανέναν τρόπο
να αποτελέσω εξαίρεση.
Σε μια απλή καραβέλα, εύθραυστη και ελαφριά ταξίδεψα για αρκετούς μήνες στον αγριεμένο
ωκεανό με σκοπό να φθάσω σε αυτήν την γη της Αμερικής,
Δεν είναι περιττό να τονίσω με έμφαση ότι ποτέ δεν είχα την πρόθεση να λεηλατήσω τους
άγιους ναούς των σεβαστών Μυστηρίων, ούτε να κατακτήσω χωριά ή να καταστρέψω πόλεις.
Περπάτησα βεβαίως σε αυτήν την γη της Αμερικής ψάχνοντας για τύχη, δυστυχώς έκανα
μερικά λάθη.
Είναι αναγκαίο να μελετήσω για να γνωρίσω τις παραλλήλους και να εξακριβώσω συνειδητά
τον σοφό νόμο της υποτροπής.
Αυτοί ήταν οι καιροί μου σαν πεσμένος Bodhisatwa και ασφαλώς δεν ήμουν ένα άκακο αρνί.
Πέρασαν οι αιώνες και οπωσδήποτε έχω την συνείδηση ξύπvια, είναι φανερό ότι δεν μπορώ· να
ξεχάσω τόση κουταμάρα.
Η πρώτη παράλληλος που πρέπει να μελετήσουμε αντιστοιχεί ακριβώς με το τωρινό φυσικό
μου σώμα.
Φθάνοντας με το εύθραυστο πλοίο από την Μητέρα Πατρίδα, εγκαταστάθηκα πολύ κοντά στα
απόκρημνα βράχια σ’ αυτές τις ακτές του Ατλαντικού.
Εκείνους τους καιρούς της ισπανικής κατάκτησης, υπήρχε δυστυχώς το διεθνές εμπόριο που
σχετιζόταν με την απαίσια πώληση μαύρων αφρικανών.
Τότε για καλό ή για κακό γνώρισα μία ευγενή οικογένεια έγχρωμη που προερχόταν από την
Αλγερία...
 83
Ακόμη θυμάμαι ένα κορίτσι τόσο μαύρο και τόσο όμορφο σαν ένα θαυματουργό όνειρο από τις
Χίλιες και μία Νύχτες...
Αν μοιράστηκα μαζί της το κρεβάτι της ευχαρίστησης, στον κήπο των απολαύσεων, έγινε
κινούμενος από την περιέργεια· ήθελα να γνωρίσω το αποτέλεσμα αυτής της διασταύρωσης ράτσας...
Το ότι από εκείνο θα γεννιόταν ένας απόγονος μιγάς δεν είναι παράξενο· αργότερα ήρθε το
εγγόνι, ο δισέγγονος και ο τρισέγγονος...
Εκείνους τους καιρούς σαν πεσμένος Boddhisatwa, ξέχασα εκείνα τα περίφημα αστρικά
σημάδια που δημιουργούνται κατά την συνουσία και που κάθε απενσαρκωμένος φέρει στο Karmasaya
του...
Είναι χειροπιαστό και έκδηλο ότι αυτά τα σημάδια μας συσχετίζουν με εκείνους τους
ανθρώπους και αίμα που συνδυάζονται με την χημική συνουσία· είναι ευκαιρία να πούμε τώρα ότι οι
Γιόγκι του Ινδοστάν έχουν κάνει λεπτομερείς μελέτες επάνω σε αυτό.
Δεν είναι περιττό να τονίσω ότι το πρόσφατο φυσικό μου σώμα προέρχεται από την παραπάνω
μεταφυσική συνουσία· με άλλα λόγια θα πω ότι ήρθα να μείνω ντυμένος με την σάρκα πoυ φέρω στην
παρούσα μου ύπαρξη. Οι πρόγονοί μου υπήρξαν ακριβώς οι απόγονοι εκείνης της σεξουαλικής πράξης
του Μαρκήσιου.
Προκαλεί θαυμασμό ότι οι απόγονοι μας δια μέσου του καιρού και της απόστασης
μεταβάλλονται σε προγόνους. Είναι θαυμάσιο ότι μετά από μερικούς αιώνες θα ξαναντυθούμε με την
ίδια μας την σάρκα, για να μετατραπούμε σε γιους των γιών μας των ίδιων.
Ασταμάτητα ταξίδια σ’ αυτή την γη της Νέας Ισπανίας χαρακτηρίζουν την ζωή του Μαρκήσιου
και αυτά επαναλήφθηκαν στις επόμενες υπάρξεις μου συμπεριλαμβανομένης και της τωρινής.
Η Λιτελάντες όπως πάντα στάθηκε στο πλάι μου υποφέροντας υπομονετικά όλες εκείνες τις
ανοησίες μου της εποχής του πεσμένου Boddhisatwa...
Φτάνοντας το φθινόπωρο της ζωής κάθε μετενσάρκωσης, ομολογώ χωρίς περιστροφές ότι
πάντα έπρεπε να συμπορευτώ με την Enteradora, αναφέρομαι σε μια αρχαία μυημένη, για την οποία
πάντα εγκατέλειπα την σύζυγό μου και που σε μια και σε άλλη ύπαρξη εκπλήρωσε το χρέος της
δίνοντάς μου χριστιανική ταφή.
Το απόγευμα της παρούσας μου ζωής, γύρισε σε μένα αυτή η παλιά μυημένη· την αναγνώρισα
αμέσως, αλλά οπωσδήποτε αφού δεν είμαι πια πεσμένος την απόκρουσα με γλυκύτητα· εκείνη
απομακρύνθηκε πληγωμένη...
Ξαναντυμένος μ’ εκείνη την προσωπικότητα της ανωτερότητας και ακόμη και αλαζονική του
Μαρκήσιου, άρχισα την επιστροφή στην Μητέρα Πατρίδα μετά από ένα αηδιαστικό καυγά,
οφειλόμενο σε ένα φορτίο από ακατέργαστα διαμάντια που είχαν βγει από ένα πολύ πλούσιο ορυχείο...
Για το καλό πολλών αναγνωστών δεν είναι περιττό να δοθεί σχετική έμφαση τονίζοντας με
ωμότητα ότι μετά από ένα μικρό διάλειμμα στην περιοχή των νεκρών, ξαναμπήκα στην σκηνή
ενσαρκωνόμενος και πάλι στην Αγγλία.
Μπήκα στους κόλπους της επιφανούς οικογένειας Bleler και βαφτίστηκα με το θρησκευτικό
όνομα Συμεών...
Με την άνθιση της νιότης μεταφέρθηκα στην Ισπανία κινούμενος από την εσώτερη λαχτάρα να
γυρίσω στην Αμερική. Έτσι δουλεύει ο νόμος της υποτροπής...
Προφανώς δεν είναι περιττό να πω ότι επαναλήφθηκαν στον χώρο και στον χρόνο οι ίδιες
σκηνές, παρόμοια δράματα, παραπλήσιοι αποχαιρετισμοί κλπ. συμπεριλαμβανομένου όπως είναι
φυσικό του ταξιδιού διά μέσου του ταραγμένου ωκεανού...
Τολμηρός, πήδηξα στην γη στις τροπικές ακτές της Νότιας Αμερικής, που την κατοικούσαν
τότε διάφορες φυλές...
Εξερευνώντας αυτές κι εκείνες τις περιοχές τις άγριες, κατοικημένες από άγρια θηρία, έφτασα
στην βαθιά κοιλάδα της Νέας Γρανάδας στους πρόποδες των βουνών Μοnserate και Guadalupe:
όμορφη χώρα, που την κυβερνούσε ο Αντιβασιλέας Solis...
 84
Είναι αναντίρρητο ότι εκείνους τους καιρούς, εκ των πραγμάτων άρχιζα να πληρώνω το Karma
που χρωστούσα από τα χρόνια του Μαρκησίου...
Ανάμεσα σ’ αυτούς τους ντόπιους της Νέας Ισπανίας, αναμφίβολα ήταν μάταιες οι προσπάθειές
μου να βρω κάποια δουλειά με καλό μισθό· απελπισμένος από την κακή οικονομική κατάσταση
κατατάχθηκα σαν απλός στρατιώτης στον στρατό του Άρχοντα, τουλάχιστον εκεί βρήκα ψωμί, ρούχα
και καταφύγιο...
Συνέβη μια μέρα γιορτινή πολύ πρωί, ο στρατός της μεγαλειότητός του ετοιμαζόταν να
αποδώσει πολύ ειδικές τιμές στον αρχηγό και γι’ αυτό διαμοιράζονταν εδώ κι εκεί κάνοντας ελιγμούς
με σκοπό να οργανώσουν σειρές.
Ακόμα θυμάμαι κάποιον λοχία κακομούτσουνο και καυγατζή που επιθεωρώντας την ομάδα του
έβγαζε φωνές, έβριζε, χτυπούσε κλπ.
Ξάφνου, φθάνοντας μπροστά μου με πρόσβαλε βαριά, γιατί τα πόδια μου δε βρίσκονταν σε
σωστή στρατιωτική θέση και μετά παρατηρώντας μικρολεπτομέρειες για την ζακέτα μου, ύπουλα με
χαστούκισε...
Αυτό που έγινε μετά δεν είναι πολύ δύσκολο να το μαντέψετε: τίποτα καλό δεν μπορείς να
περιμένεις από έναν πεσμένο Bodhisatwa. Χωρίς καμία σκέψη, πεισματάρικα, κάρφωσα την ατσάλινη
ξιφολόγχη μου στο μπαρουτοκαπνισμένο στήθος του.
Ο άνθρωπος έπεσε κάτω θανάσιμα τραυματισμένος, φωνές τρόμου ακούγονταν από παντού,
όμως εγώ ήμουν έξυπνος και επωφελούμενος ακριβώς την σύγχυση, την αταξία και την τρομάρα,
δραπέτευσα από εκείνο το μέρος καταδιωκόμενος από κοντά από τους καλά οπλισμένους στρατιώτες.
Περπάτησα από πολλούς δρόμους με κατεύθυνση τις απότομες πλαγιές των ακτών του
Ατλαντικού Ωκεανού, με έψαχναν παντού και γι’ αυτό απέφευγα πάντα να περνάω από τα μπλόκα
κάνοντας πολλούς γύρους από τα δάση.
Στους αμαξιτούς δρόμους -που ήταν λιγοστοί εκείνον τον καιρό- περνούσαν δίπλα μου αμάξια
που τα έσερναν ζευγάρια αλόγων: σε αυτά τα οχήματα ταξίδευαν άνθρωποι που δεν είχαν το κάρμα
μου, άνθρωποι πλούσιοι.
Μία κάποια μέρα στην άκρη του δρόμου, κοντά σε ένα χωριό, συνάντησα ένα φτωχομάγαζο και
μπήκα μέσα με την πρόθεση να πιω ένα ποτήρι, ήθελα να τονωθώ λίγο.
Άφωνος! Μπερδεμένος! Έκπληκτος έμεινα ανακαλύπτοντας ότι η ιδιοκτήτρια αυτού του
μαγαζιού ήταν η Λιτελάντες. Ω! Εγώ την είχα αγαπήσει τόσο και τώρα την βρίσκω παντρεμένη και
μητέρα αρκετών παιδιών. Πώς μπορούσα να απαιτήσω; Πλήρωσα τον λογαριασμό και βγήκα από εκεί
με σκισμένη την καρδιά...
Συνέχιζα το δρόμο από το μονοπάτι, όταν με σχετικό τρόμο, διαπιστώνω ότι κάποιος έρχεται
πίσω μου: ο γιος της κυρίας, ένας αξιωματικός. Πήρε τον λόγο εκείνος ο νέος για να μου πει:
«Σύμφωνα με το άρθρο 1ο του Κώδικα του Virrey (Αντιβασιλιά) είστε υπό κράτηση». Άδικα
προσπάθησα να τον δωροδοκήσω, εκείνος ο κύριος καλά οπλισμένος με οδήγησε στα δικαστήρια και
είναι προφανές ότι μετά, αφού καταδικάστηκα, αναγκάστηκα να πληρώσω με μεγάλη φυλάκιση για τον
θάνατο του Λοχία.
Όταν ελευθερώθηκα, περπάτησα από τις άγριες και τρομερές ακροποταμιές του ορμητικού
ποταμού Magdalena, εκτελώντας πολύ σκληρές δουλειές, υλικές, όπου μου δινόταν ευκαιρία.
Σαν ενδιαφέρουσα σημείωση του παρόντος κεφαλαίου, πρέπει να πω ότι η ουσία αυτού του
αξιωματικού, για τον οποίο αναγκάστηκα να περάσω τόσες πίκρες κλεισμένος σ’ ένα απάνθρωπο κελί,
επέστρεψε με γυναικείο σώμα· είναι τώρα κόρη μου· βέβαια έχει γίνει και μητέρα, μου έχει δώσει
μερικά εγγόνια.
Πριν από την επιστροφή της ανέκρινα στους υπερευαίσθητους κόσμους αυτήν την Ψυχή· την
ρώτησα το λόγο που την είχε προτρέψει να ψάξει να με βρει σαν πατέρα της. Μου απάντησε λέγοντας
ότι είχε τύψεις για το κακό που μου είχε κάνει και ότι ήθελε να φερθεί καλά σε μένα για να διορθώσει
τα λάθη της. Ομολογώ ότι κρατά το λόγο της.
 85
Εκείνη την εποχή εγκαταστάθηκα στις ακτές του Ατλαντικού ωκεανού μετά από ατελείωτες
καρμικές πίκρες, επαναλαμβάνοντας έτσι όλα τα βήματα του Μαρκήσιου Juan Conrado... Το καλύτερο
που έκανα ήταν ότι μελέτησα τον εσωτερισμό, την φυσική ιατρική, την βοτανική...
Οι ευγενικοί πρωτόγονοι εκείνης της τροπικής γης, μου πρόσφεραν την αγάπη τους
ευχαριστημένοι από την δουλειά μου σαν Γαληνός: τους θεράπευα πάντα αφιλοκερδώς...
Κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει κάποια μέρα: Πρόκειται για την θεαματική εμφάνιση ενός μεγάλου
Κυρίου που ήρθε από την Ισπανία. Αυτός ο Κύριος μου διηγήθηκε τις ατυχίες του. Είχε όλη του την
περιουσία στο πλοίο και οι πειρατές τον ακολουθούσαν. Ήθελε ένα μέρος σίγουρο για τα πλούτη του.
Είναι φανερό ότι αδελφικά του πρόσφερα παρηγοριά και μέχρι που πρότεινα να ανοίξει μια
σπηλιά και να φυλάξει εκεί το θησαυρό του. Ο κύριος δέχτηκε τις συμβουλές μου όχι όμως χωρίς
προηγουμένως να μου ζητήσει να ορκιστώ για τιμιότητα και πίστη.
Με την φρεσκάδα της ειλικρίνειας και το άρωμα της ευγένειας συνεννοηθήκαμε μεταξύ μας.
Μετά έδωσα διαταγές στους ανθρώπους μου, μια πολύ εκλεκτή ομάδα από ντόπιους. Αυτοί οι
τελευταίοι άνοιξαν την τρύπα στην γη.
Όταν ετοιμάστηκε η τρύπα, βάλαμε εκεί γρήγορα ένα μπαούλο μεγάλο και ένα μικρό κιβώτιο,
που περιείχαν νομίσματα από ατόφιο χρυσάφι και πλούσια κοσμήματα ανυπολόγιστης αξίας.
Με ορισμένους μαγικούς εξορκισμούς κατάφερα το θαύμα «Joyosa Gardada», όπως θα έλεγε ο
Don Mario Roso de Luna, με σκοπό να τα κάνω αόρατα μπροστά στα δυσάρεστα μάτια της
απληστίας..
Ο παλικαρίσιος ιππότης με αντάμειψε πολύ καλά παραδίνοντάς μου γενναιόδωρα μία σακούλα
με χρυσά νομίσματα και μετά έφυγε από αυτά τα μέρη σχεδιάζοντας μόνος του να γυρίσει στην μητέρα
πατρίδα του, για να φέρει από εκεί την οικογένειά του, γιατί επιθυμούσε να εγκατασταθεί αρχοντικά
στην όμορφη γη της Νέας Ισπανίας.
Η κλεψύδρα του πεπρωμένου ποτέ δεν ησυχάζει· πέρασαν οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια κι
εκείνος ο καλός άνθρωπος δε γύρισε ποτέ. Ίσως πέθανε στον τόπο του ή έπεσε θύμα των πειρατών,
που τότε ήταν σκορπισμένοι στις επτά θάλασσες, δεν ξέρω.
Υπάρχουν συγκλονιστικά συμβάντα στην ζωή, κάποια συγκεκριμένη ημέρα στην τωρινή μου
μετενσάρκωση, ενώ βρισκόμουν μακριά από την γη μου, την Μεξικάνικη, συζητούσα για το παραπάνω
θέμα με μια ομάδα από Γνωστικούς αδελφούς, ανάμεσα από τους οποίους ξεχώριζε για την σοφία του
ο Δάσκαλος Garcha Kuichines· τότε ήταν που πήρα μία τρομερή έκπληξη· είδα με μυστικιστική
έκπληξη πως ο Ύπατος Κυβερνήτης G. Κ. σηκώθηκε, για να επιβεβαιώσει με έμφαση τα λόγια μου.
Ο παραπάνω Δάσκαλος μας πληροφόρησε ότι αυτός προσωπικά είχε δει γραμμένη αυτή την
διήγηση σε χρυσούς στίχους. Μας μίλησε για ένα σκονισμένο παλιό βιβλίο και λυπήθηκε που το είχε
δανείσει. Βοήθα με Θεέ και Παναγία μου! όμως εγώ ποτέ δεν ήξερα για τέτοιο βιβλίο.
Παμπάλαιες παραδόσεις μας λένε ότι πολλοί άνθρωποι από τις ακτές της Καραϊβικής έψαχναν
για τον θησαυρό του Bleler.
Το περίεργο είναι ότι εκείνοι οι καλοί ιθαγενείς που παλιά είχαν θάψει τον τόσο πλούσιο
θησαυρό, είναι ξανά μετενσαρκωμένοι αποτελούντες την ομάδα του S.S.S. Έτσι λειτουργεί ο Νόμος
της Υποτροπής.
Θυμάμαι πολύ καθαρά ότι μετά από εκείνη την πολυτάραχη ύπαρξή μου με την
προαναφερθείσα αγγλική προσωπικότητα, με καλούσαν μονίμως άνθρωποι που ασχολούνται με τον
πνευματισμό, που ποθούσαν τα πλούτη του Bleler. Ήθελαν να τους πω που ήταν το μέρος όπου
βρισκόταν φυλαγμένος ο πολυπόθητος θησαυρός. Όμως είναι φανερό, πως πιστός στον όρκο μου στην
περιοχή των νεκρών, ποτέ δε θέλησα να τους παραδώσω το μυστικό.
Επαναλαμβάνοντας τα βήματα του Μαρκησίου Χουάν Κονράντο, στην επόμενη ύπαρξή μου
μετενσαρκώθηκα στο Μεξικό, βαφτίστηκα με το όνομα Daniel Coronado, γεννήθηκα στον Βορρά, στα
περίχωρα του Ερμοσίλιο, γνωστά όλα αυτά τα μέρη από τον καιρό του Μαρκήσιου. Οι γονείς μου,
ήθελαν το καλό μου και από νέο με έγραψαν στην Στρατιωτική Ακαδημία. όμως όλα υπήρξαν μάταια.
 86
Οποιαδήποτε ημέρα από όλες αυτές, επωφελήθηκα κακώς ένα Σαββατοκύριακο, για να το ρίξω
στο φαγοπότι και το μεθύσι με φίλους. Ομολογώ ακόμα με σχετική ντροπή, ότι αναγκάστηκα να
γυρίσω στο σπίτι μου με την στολή του δόκιμου λερωμένη, σκισμένη... Είναι φανερό ότι οι γονείς μου
αισθάνθηκαν απογοητευμένοι.
Είναι φανερό το ότι δε γύρισα ξανά στην στρατιωτική ακαδημία: αναμφίβολα από εκείνη την
στιγμή άρχισε ο δρόμος της πίκρας...
Ευτυχώς ξαναβρήκα τότε την Litelantes, εκείνη βρισκόταν ξαναενσαρκωμένη με το όνομα
Ligia Paca (η Φρανκίσκα): σε καλή ώρα με πήρε για σύζυγό της...
Το να βιογραφείς μια ζωή είναι εκ των πραγμάτων μια δουλειά πολύ δύσκολη και με ουσιώδες
περιεχόμενο και γι’ αυτό δίνω έμφαση για εσωτεριστικούς σκοπούς μόνο σε ορισμένες λεπτομέρειες.
Αναντίρρητα δεν ήμουν σε άριστη οικονομική κατάσταση, και με δυσκολία κέρδιζα το
καθημερινό μας ψωμί· πολλές φορές ζούσα με τον μικρό μισθό της Ligia· εκείνη ήταν μια φτωχή
δασκάλα σε αγροτικό σχολείο και σαν αποκορύφωμα την βασάνιζα με τις απαίσιες ζήλιες μου. Δεν
ήθελα να δω με καλό μάτι όλους αυτούς τους συναδέλφους της του εκπαιδευτικού σώματος που της
πρόσφεραν φιλία...
Παρ’ όλα αυτά έκανα κάτι χρήσιμο εκείνον τον καιρό· δεν είναι περιττό να πω με έμφαση ότι
σχημάτισα ένα ωραίο εσωτερικό Γνωστικό γκρουπ μέσα στην πρωτεύουσα: Οι μαθητές αυτής της
συνάθροισης της πρόσφατης μου ύπαρξης σύμφωνα με τον Νόμο της Υποτροπής επέστρεψαν σε
μένα...
Κατά την διάρκεια του σκληρού καθεστώτος του Porfirio είχα μια δουλειά, όχι ασφαλώς πολύ
ευχάριστη, στην χωροφυλακή. Διέπραξα το ασυγχώρητο σφάλμα να παραπέμψω σε δίκη τον
φημισμένο «Golondrino», επικίνδυνο ληστή που κατάστρεψε, την περιοχή· είναι φανερό ότι αυτός ο
ληστής πέθανε ντουφεκισμένος...
Στην πρόσφατη μου ύπαρξη, τον ξανασυνάντησα μετενσαρκωμένο σε ανθρώπινο σώμα
θηλυκό· υπέφερε από μανία καταδίωξης, φοβόταν ότι θα την φυλάκιζαν για κλοπή, πάλευε να
αποδιώξει κάποια φανταστικά δεσμά· πίστευε ότι ακόμα και θα την ντουφεκίσουν... είναι φανερό ότι
πλήρωσα το χρέος μου θεραπεύοντας αυτήν την ασθενή· οι ψυχίατροι είχαν αποτύχει οικτρά: αυτοί δεν
κατάφεραν να την θεραπεύσουν...
Μόλις ξέσπασε η επανάσταση ενάντια στον Ντον Πορφύριο Ντιάζ, εγκατέλειψα την θλιβερή
μου θέση στην αστυνομία. Τότε μαζί με ταπεινούς προλετάριους του κασμά και του φτυαριού,
φτωχούς εργάτες από τις φάρμες των αφεντικών, οργάνωσα έναν μικρό στρατό. Ήταν ασφαλώς
αξιοθαύμαστη αυτή η φούχτα των ηρωικών ταπεινών ανθρώπων οπλισμένων με δρεπάνια, γιατί κανείς
δεν είχε λεφτά για να αγοράσει πυροβόλα όπλα. Ευτυχώς, ο στρατηγός Φρανσίσκο Βίλια μας δέχτηκε
στο Βόρειο τμήμα· εκεί μας έδωσαν άλογα και όπλα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνα τα χρόνια της τυραννίας παλέψαμε για την μεγάλη ιδέα· ο
λαός του Μεξικού στέναζε κάτω από τις μπότες της Δικτατορίας...
Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πω ότι η προσωπικότητά μου σαν Ντανιέλ Κορονάδο ήταν
πραγματικά μια αποτυχία: το μόνο για το οποίο άξιζε ο κόπος να ζω ήταν, για την ομάδα των
εσωτεριστών στην πρωτεύουσα και για την θυσία μου στην επανάσταση...
Στους συντρόφους της επανάστασης τους λέω: Εγκατέλειψα τις γραμμές όταν αρρώστησα
βαριά. Τις τελευταίες μέρες αυτής της θυελλώδους ζωής, περπάτησα στους δρόμους της πρωτεύουσας,
ξυπόλητος, με τα ρούχα σκισμένα, πεινασμένος, γέρος, άρρωστος και ζητιανεύοντας...
Με βαθιά λύπη ομολογώ ειλικρινά ότι πέθανα σε μία βρώμικη καλύβα.
Ακόμα θυμάμαι εκείνη την στιγμή που ο γιατρός καθισμένος σε μια καρέκλα, μετά αφού με
εξέτασε, αναφώνησε κουνώντας το κεφάλι: «Είναι χαμένη περίπτωση» και μετά έφυγε.
Αυτό που συνέβη αμέσως είναι τρομερό. Αισθάνομαι ένα φοβερό κρύο σαν πάγο του θανάτου.
Στ’ αυτιά μου φτάνουν κραυγές απελπισίας: Άγιε Πέτρο, Άγιε Παύλο, βοηθείστε τον! Έτσι φωνάζει
εκείνη η γυναίκα, την οποία ονομάζω La Enteradora.
 87
Παράξενα σκελετωμένα χέρια με πιάνουν από την μέση και με βγάζουν από το φυσικό σώμα:
είναι φανερό ότι ο Άγγελος του Θανάτου έχει επέμβει, αποφασιστικά κόβει με το δρεπάνι του την
ασημένια κλωστή και μετά με ευλογεί και φεύγει.
Ευλογημένε θάνατε, πόσος καιρός πάει που σε περίμενα, τελικά έφτασες σε βοήθειά μου,
αρκετά πικρή υπήρξε η ύπαρξή μου!
Ευτυχής αναπαύτηκα στους ανώτερους κόσμους μετά από αμέτρητες πίκρες: βέβαια ο
ανθρώπινος πόνος των θνητών έχει επίσης τα όριά του πιο εκεί από τα οποία βασιλεύει η γαλήνη.
Δυστυχώς δεν κράτησε πολύ εκείνη η ανάπαυση ανάμεσα στο στήθος το βαθύ της αιωνιότητας:
μία οποιαδήποτε μέρα, δεν ενδιαφέρει ποια, πολύ αθόρυβα ήρθε σε μένα ένας από τους λαμπρούς
Κυρίους του Νόμου. Πήρε τον λόγο και είπε: «Δάσκαλε SamaeI Aun Weor, όλα είναι ήδη έτοιμα
ακολουθήστε με».
Εγώ απάντησα αμέσως: «Ναι, σεβάσμιε Δάσκαλε, πολύ καλά, θα σας ακολουθήσω».
Προχωρήσαμε τότε μαζί από διάφορα μέρη και τέλος μπήκαμε σε ένα αρχοντικό σπίτι, περάσαμε μια
αυλή και κατόπιν διασχίσαμε μια αίθουσα και μετά μπήκαμε στο δωμάτιο της οικοδέσποινας:
ακούσαμε κάποιον να διαμαρτύρεται, υπόφερε από πόνους του τοκετού...
Εκείνη ήταν η μυστική στιγμή όπου είδα με θαυμασμό την ασημένια κλωστή της πρόσφατής
μου ζωής ενωμένη ψυχικά με το βρέφος που ήταν έτοιμο να γεννηθεί.
Στιγμές μετά εκείνο το πλάσμα ανάπνεε ζωηρά το Prana της ζωής: αισθάνθηκα τραβηγμένος
προς το εσωτερικό αυτού του μικρού οργανισμού και μετά έκλαψα με όλες τις δυνάμεις της ψυχής
μου...
Είδα γύρω μερικά πρόσωπα που χαμογελούσαν και ομολογώ ότι τράβηξε την προσοχή μου
ένας γίγαντας που με κοίταζε τρυφερά: ήταν ο γήινος πατέρας μου.
Δεν είναι περιττό να πω με σχετική έμφαση ότι αυτός ο καλός αυτουργός των ημερών μου
υπήρξε την εποχή του μεσαίωνα κατά την εποχή των ιπποτών ένας ευγενής κύριος, τον οποίο
αναγκάστηκα να νικήσω σε σκληρές μάχες. Ορκίστηκε τότε εκδίκηση την οποία πήρε στην παρούσα
ύπαρξη.
Πολύ νέος εγκατέλειψα το πατρικό μου σπίτι κινούμενος από θλιβερές συνθήκες και ταξίδεψα
σε όλα εκείνα τα μέρη όπου υπήρξα παλιότερα σε προηγούμενες υπάρξεις μου.
Επαναλήφθηκαν τα ίδια δράματα, οι ίδιες σκηνές: η Litelantes εμφανίσθηκε ξανά στο δρόμο
μου: ξανασυναντήθηκα με τους παλιούς μου φίλους: θέλησα να τους μιλήσω αλλά δε με αναγνώρισαν,
άδικος ο κόπος μου να τους θυμίσω τους περασμένους καιρούς.
Όμως, κάτι καινούργιο συνέβη στην παρούσα μετενσάρκωσή μου: το πραγματικό μου
εσωτερικό Είναι έκανε απελπισμένες προσπάθειες, τρομερές, για να με φέρει στον ίσιο δρόμο από τον
οποίο είχα ξεστρατίσει από πολύ καιρό πριν.
Ομολογώ ειλικρινά ότι διέλυσα το Εγώ και ότι σηκώθηκα από την λάσπη της γης.
Είναι φανερό ότι το Εγώ υπόκειται στο Νόμο της Υποτροπής, όταν το Εγώ ο ίδιος διαλύεται,
αποκτούμε ελευθερία, ανεξαρτητοποιούμαστε από τον παραπάνω νόμο.
Η πρακτική μού έχει διδάξει ότι οι διάφορες σκηνές των διαφόρων υπάρξεων εκτελούνται μέσα
στις κοσμικές σπείρες επαναλαμβανόμενες πάντα σε σπείρες πιο ψηλέ ς ή πιο χαμηλές.
Όλες οι πράξεις του Μαρκησίου συμπεριλαμβανομένων των απείρων ταξιδιών του
επαναλήφθηκαν πάντα σε σπείρες πιο χαμηλές στις τρεις διαδοχικές μετενσαρκώσεις.
Υπάρχουν στον κόσμο άτομα ακριβούς αυτόματης επανάληψης άνθρωποι που ξαναγεννιούνται
πάντα στον ίδιο τόπο και μέσα στην ίδια τους οικογένεια.
Είναι προφανές ότι τέτοια Εγώ, ήδη ξέρουν από μνήμης το ρόλο τους και μέχρι που παίρνουν
την πολυτέλεια να προφητεύσουν για τον ίδιο τους τον εαυτό: είναι φανερό ότι η σταθερή επανάληψη
δεν τους αφήνει να ξεχάσουν γεγονότα, γι’ αυτό φαίνονται μάντεις.
Αυτά τα πρόσωπα συνηθίζουν να εκπλήσσουν τους συγγενείς τους για την ακρίβεια των
προγνώσεών τους.
 88
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39
Η ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ
Έχοντας για σκηνικό το κοσμικό αμφιθέατρο, θέλω να δώσω σ’ αυτές τις σελίδες μερικές
αναμνήσεις...
Πολύ πριν αναδυθώ ανάμεσα από το Χάος, αυτήν την Σεληνιακή αλυσίδα για την οποία θα
μιλήσουν τόσοι αξιότιμοι θεοσοφιστές συγγραφείς, υπήρξε κάποιο σύμπαν από το οποίο τώρα μόνο
μένουν τα ίχνη ανάμεσα στα εσώτερα αρχεία της φύσης...
Έγινε σε έναν κόσμο από αυτούς, όπου συνέβη αυτό, που στην συνέχεια διηγούμαι με τον
φανερό σκοπό να ξεκαθαρίσω την Διδασκαλία της Μετεμψύχωσης των ψυχών...
Σύμφωνα με τις κοσμικές αποφάσεις, σ’ αυτόν τον πλανήτη είχαν ανοδική και καθοδική
εξέλιξη επτά ανθρώπινες φυλές πολύ παραπλήσιες με αυτές του δικού μας κόσμου...
Την εποχή της Πέμπτης ρίζας φυλής πολύ παρεμφερή με την δική μας, υπήρξε ο απαίσιος
πολιτισμός του Kali-Yuga η εποχή του σιδήρου έτσι όπως αυτή την στιγμή την έχουμε εδώ στην γη...
Τότε εγώ, που ήμουν ένα φτωχό «Διανοητικό ζώο» καταδικασμένος με την ποινή να ζω, είχα
περιπέσει από το κακό στο χειρότερο ξαναενσωματωνόμενος ακατάπαυστα σε οργανισμούς ανδρικούς
ή θηλυκούς ανάλογα με «το οφείλω και το έχω» του Κarma...
Ομολογώ χωρίς περιστροφές ότι άδικα δούλευε η Μητέρα Φύση μου, να μου δημιουργεί
σώματα· εγώ πάντα τα κατέστρεφα με τα βίτσια και τα πάθη μου.
Σαν μια ανυπόφορη κατάρα, κάθε μου ύπαρξη επαναλαμβανόταν μέσα στην ελικοειδή γραμμή,
με καμπύλες όλο και πιo χαμηλές... προφανώς είχα κατακρημνιστεί από τον κατηφορικό δρόμο, της
καθοδικής εξέλιξης.
Κυλιόμουν όπως το γουρούνι στην λάσπη ρέποντας προς όλα τα βίτσια και ούτε στο ελάχιστο
με ενδιέφεραν τα πνευματικά θέματα...
Είναι αναντίρρητο ότι είχα μεταβληθεί σε αδιόρθωτο κυνικό: είναι χειροπιαστό και έκδηλο ότι
κάθε είδους τιμωρία όσο σκληρή και αν ήταν, ήταν εκ των πραγμάτων καταδικασμένη σε αποτυχία...
Λένε ότι Εκατόν Οκτώ χάντρες έχει το περιδέραιο του ΒΟΥΔΑ και αυτό μας δείχνει τον αριθμό
των ζωών που ανατίθενται σε κάθε ψυχή...
Πρέπει να δώσω μια σχετική έμφαση λέγοντας ότι η τελευταία από αυτές τις εκατόν οκτώ
υπάρξεις υπήρξε για μένα κάτι το καθοριστικό... τότε εισχώρησα στην καθοδική εξέλιξη του
βυθισμένου ορυκτού Βασιλείου.
Η τελευταία από αυτές τις προσωπικότητες ήταν θηλυκού γένους και είναι φανερό ότι αφού
κυλίστηκε στο κρεβάτι του Προκρούστη μου χρησίμευσε σαν διαβατήριο για την κόλαση...
Μέσα στα ορυκτά σπλάχνα εκείνου του κόσμου, βλασφημούσα, καταριόμουν, πλήγωνα,
έβριζα, πόρνευα τρομακτικά και εκφυλιζόμουν περισσότερο και περισσότερο χωρίς ποτέ να δίνω
δείγματα μετάνοιας.
Αισθανόμουνα ότι έπεφτα στην απομονωμένη απομάκρυνση του παρελθόντος η ανθρώπινη
μορφή με δυσαρεστούσε· προτιμούσα να παίρνω μέσα σ’ αυτές τις αβύσσους κτηνώδεις μορφές μετά
γινόμουνα φυτό, σκιά που γλιστρούσε εδώ, εκεί και παραπέρα· τέλος αισθάνθηκα ότι
απολιθωνόμουνα...
Να μετατραπώ σε πέτρα: Τι τρόμος!.. όμως καθώς ήμουν τόσο εκφυλισμένος ούτε αυτό με
ενδιέφερε...
Να βλέπεις σαν λεπρός από την πόλη των ζωντανών νεκρών να πέφτουν δάχτυλα, αυτιά, μύτη,
χέρια και πόδια, ασφαλώς δεν είναι καθόλου ευχάριστο· παρ’ όλα αυτά ούτε αυτό με συγκινούσε...
Πόρνευα αδιάκοπα στο κρεβάτι του Προκρούστη με όποια νύμφη πλησίαζε και αισθανόμουνα
ότι έσβηνα σαν κερί, σαν λαμπάδα...
Η ζωή στα ορυκτά έγκατα αυτού του πλανήτη προφανώς μου γινόταν πολύ βαρετή και γι’ αυτό
θέλοντας να σκοτώσω τον καιρό μου τον τόσο μακρύ και ανιαρό, κυλιόμουνα σαν το γουρούνι μέσα
στην ακαθαρσία.
 89
Έσβηνα τρομακτικά, γινόμουν κομμάτια και πέθαινα οδυνηρά· η αποσύνθεσή μου γινόταν με
φοβερά αργό τρόπο...
Πια δεν είχα δυνάμεις ούτε να σκεφτώ, καλύτερα ήταν έτσι τελικά έφτασε «ο Δεύτερος
Θάνατος», για τον οποίο μιλά η Αποκάλυψη του Ιωάννη· έβγαλα την τελευταία μου ανάσα και μετά...
Η Ουσία έμεινε ελεύθερη· μεταμορφώθηκα σε ένα όμορφο μωρό· ορισμένοι Devas αφού με
εξέτασαν προσεκτικά μου επιτρέψανε να μπω από τις ατομικές πόρτες που οδηγούν κάποιον στην
επιστροφή του στην πλανητική επιφάνεια, στο φως του ήλιου.
Προφανώς είχε πεθάνει το Εγώ, το Εμένα τον ίδιο. Η ψυχή μου ελεύθερη έπαιρνε τώρα το
όμορφο σχήμα ενός τρυφερού μικρού... Τι ευτυχία, Θεέ μου! Πόσο μεγάλη είναι η ευσπλαχνία του
Θεού... !
Η Ουσία ελευθερωμένη από το Εγώ είναι ολοκληρωτικά αθώα και αγνή: Το Εγώ εκείνο
μετατράπηκε μέσα στα σωθικά του κόσμου σε κοσμική σκόνη...
Πόσο καιρό έζησα στους κόσμους κόλαση; Δεν το ξέρω: πιθανόν οκτώ χιλιάδες ή δέκα χιλιάδες
χρόνια...
Τώρα απαλλαγμένος από το Εγώ γύρισα στο μονοπάτι του ανοδικά εξελισσόμενου τύπου·
μπήκα στον κόσμο των Gnomos ή Πυγμαίων, όντα που δουλεύουν με τον φλοιό της γης, αθώα
στοιχειώδη του ορυκτού...
Αργότερα μπήκα στους στοιχειώδεις παράδεισους του φυτικού Βασιλείου,
ξαναενσωματωνόμενος συνεχώς σε φυτά, δένδρα, λουλούδια. Πόσο ευτυχής αισθανόμουν στους ναούς
της Εδέμ παίρνοντας μαθήματα στα πόδια των Devas....
Η ευτυχία των παραδείσων Χίνας είναι ασύλληπτη για την ανθρώπινη λογική.
Κάθε οικογένεια σ’ αυτές τις Εδέμ έχει τους ναούς της και τoυς εκπαιδευτές της γεμίζει κάποιος
έκσταση μπαίνοντας στο ναό των πορτοκαλεώνων ή στο εκκλησάκι της στοιχειώδους οικογένειας της
γλυκόριζας, της μέντας ή στην εκκλησία των ευκαλύπτων.
Συζητώντας για διαδικασίες ανοδικής εξέλιξης πρέπει να δώσουμε το ακόλουθο μήνυμα:
«Natura nοn facit saltus». Η φύση δεν κάνει άλματα. Είναι συνεπώς αυταπόδεικτο ότι οι πιο
προχωρημένες καταστάσεις του Φυτικού βασιλείου μου επέτρεψαν το πέρασμα στην ζωική
κατάσταση.
Άρχισα να ξαναενσωματώνομαι σε οργανισμούς πολύ απλούς και αφού είχα εκατομμύρια
σώματα, κατέληξα να γυρίσω σε οργανισμούς κάθε φορά περισσότερο και περισσότερο πολύπλοκους.
Σαν αξιοσημείωτη νότα αυτών των παραγράφων, πρέπει να τονίσω ότι ακόμα διατηρώ
αναμνήσεις πολύ ενδιαφέρουσες για μια από τις τόσες υπάρξεις στην άκρη ενός ωραίου ποταμού με
κελαριστά νερά που χαρούμενο έτρεχε ανάμεσα στις χιλιόχρονες πέτρες του...
Ήμουν τότε ένα ταπεινό πλάσμα, ένα είδος πολύ ιδιόμορφο του γένους των Bατραχoειδών:
Kινιόμoυν κάνοντας πηδηματάκια εδώ, εκεί και παραπέρα, μέσα στο δάσος.
Είναι φανερό ότι είχα πλήρη συνείδηση του εαυτού μου: ήξερα ότι προηγουμένως ανήκα στο
επικίνδυνο Βασίλειο των διανοητικών ζώων... Οι καλύτεροί μου φίλοι ήταν τα στοιχειώδη αυτών των
φυτών που είχαν τις ρίζες τους στην ακροποταμιά, με εκείνα συζητούσα στην συμπαντική γλώσσα....
Ζούσα απολαυστικά στην σκιά πολύ μακριά από τα λογικά ανθρωποειδή· όταν
προαισθανόμουν κάποιον κίνδυνο, έβρισκα αμέσως καταφύγιο στα κρυστάλλινα νερά...
Πολλές φορές εξακολούθησα να επιστρέφω σε διαφορετικούς οργανισμούς, πριν να έχω την
ευτυχία να ενσωματωθώ σε ένα «είδος» κάποιας μορφής αμφιβίων πολύ έξυπνων, που χαρούμενα
έβγαιναν από τα ταραγμένα νερά της θάλασσας για να απολαύσουν τις ηλιαχτίδες στην αμμουδερή
παραλία...
Όταν έφθασε ο τρομερός Κυρίαρχος Χάρος που κάνει όλους τους θνητούς να τρέμουν από
φόβο, είπα το τελευταίο αντίο στα τρία κατώτερα βασίλεια και γύρισα σε έναν ανθρωποειδή
οργανισμό. Έτσι ξανακατάκτησα με κόπο την κατάσταση του λογικού ζώου που σε άλλη εποχή είχα
χάσει...
 90
Σ’ αυτήν την νέα μου κατάσταση του «Δίποδου τριεγκεφαλικού ή τρικεντρικού»
ξαναθυμόμουνα, έφερνα στην μνήμη μου ασυνήθιστα γεγονότα της αβύσσου· ούτε στο ελάχιστο
επιθυμούσα να γυρίσω στον υπόγειο κόσμο. Ποθούσα να επωφεληθώ σοφά τον νέο κύκλο των εκατόν
οκτώ ζωών που τώρα μου ενετίθεντο για την εσώτερή μου Αυτοπραγμάτωση...
Η προηγούμενη εμπειρία μου είχε αφήσει οδυνηρά σημάδια στο βάθος της ψυχής μου· με
κανέναν τρόπο δεν ήμουν διατεθειμένος να επαναλάβω τις καθοδικά εξελισσόμενες διαδικασίες των
Κόσμων- Κολάσεων.
Ήξερα καλά ότι ο τροχός του Samsara γυρίζει αδιάκοπα με μορφή ανοδικής και καθοδικής
εξέλιξης και ότι οι ουσίες μετά το πέρασμά τους από το διανoητικό ζωικό βασίλειο, κατεβαίνουν
χιλιάδες φορές στο τρομερό βάραθρο για να εξαλείψουν τα υποκειμενικά στοιχεία των συλλήψεων,
όμως, με κανέναν τρόπο δεν ποθούσα εγώ άλλα βάσανα της αβύσσου και γι’ αυτό ήμουν διατεθειμένος
να επωφεληθώ από τον νέο κύκλο λογικών υπάρξεων.
Εκείνη την εποχή ο πολιτισμός εκείνου του Πλανήτη είχε φθάσει στο αποκορύφωμά του· σι
κάτοικοι εκείνου του κόσμου είχαν σκάφη θάλασσας και αέρα, γιγάντιες υπερμοντέρνες πόλεις,
πανίσχυρες βιομηχανίες και εμπόριο, πανεπιστήμια κάθε μορφής κλπ. Δυστυχώς δεν συντονιζόταν με
κανέναν τρόπο αυτή η τάξη πραγμάτων, με τις ανησυχίες του πνεύματος.
Σε μια οποιαδήποτε από αυτές τις ανθρωποειδείς νέες μου υπάρξεις, με την συνείδηση
ανήσυχη, σαν αισθανόμενος έναν παράξενο τρόμο, αποφάσισα να ρωτήσω, να ερευνήσω, να ψάξω τον
μυστικό δρόμο....
Λέει μια παροιμία της αρχαίας σοφίας: «Όταν ο μαθητής είναι προετοιμασμένος ο Δάσκαλος
εμφανίζεται».
Ο Γκουρού, ο οδηγός εμφανίστηκε, για να με βγάλει από τα σκοτάδια στο φως. Αυτός μου
δίδαξε τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, αυτός μου έδειξε το Μονοπάτι της Κόψης του
ξυραφιού.
Έτσι προήλθε το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης εγώ κατανοούσα σε βάθος την κατάστασή
μου· ήξερα ότι ήμουν, ένα φτωχό λογικό ανθρωπάριο, όμως ποθούσα να μετατραπώ σε έναν «Αληθινό
Άνθρωπο» και είναι φανερό ότι το κατάφερα εκείνη την κοσμική ημέρα, εκείνο το ουράνιο προχθές,
πολύ πριν από το Mahamvatara του Padma ή Χρυσού Λωτού...
Δυστυχώς εκείνους τους απομακρυσμένους καιρούς, όταν μόλις άρχιζα τις εσωτεριστικές μου
μελέτες στα πόδια του Δασκάλου μου, δεν είχα καθόλου λεφτά· η οικογένειά μου, κάτοικοι εκείνου του
κόσμου ζούσε στην φτώχεια· μια αδελφή που φρόντιζε το σπίτι κέρδιζε πενταροδεκάρες στην λαϊκή
αγορά πουλώντας φρούτα και χορταρικά· εγώ συνήθως την συνόδευα...
Κάποια στιγμή με έκλεισαν σε μια τρομερή φυλακή χωρίς κανέναν λόγο...
Έμεινα πολύ καιρό πίσω από τα σίδερα εκείνης της σκληρής φυλακής παρ’ όλα αυτά -αυτό
είναι περίεργο- κανείς δε με κατηγορούσε· δεν υπήρχε έγκλημα για να διωχθώ· επρόκειτο για μία πολύ
ξεχωριστή περίπτωση και σαν αποκορύφωμα, δεν υπήρχε καν το όνομά μου στον κατάλογο των
κρατουμένων· προφανώς υπήρχε κάποια μορφή δίωξης μυστικής ενάντια στους μυημένους έτσι
κατάλαβα.
Υπομονετικά, σε αναμονή καμιάς ευκαιρίας, παραμόνευα κάποια τυχερή στιγμή για να
δραπετεύσω...
Αρκετές φορές το αποπειράθηκα μάταια, τέλος μια μέρα όπως όλες οι άλλες, οι φύλακες μη
ξέροντας πώς και γιατί ξέχασαν μια πόρτα ανοιχτή· είναι αναμφίβολο ότι με κανένα τρόπο δεν ήμουν
διατεθειμένος να χάσω αυτήν την τόσο ποθητή ευκαιρία· σε δευτερόλεπτα βγήκα από εκείνη την
φυλακή κάνοντας κατόπιν μερικούς γύρους σε μια πλατεία της αγοράς με την επιθυμία να
παραπλανήσω μερικούς αστυνομικούς που με κυνηγούσαν και με πλησίαζαν· οπωσδήποτε θριάμβευσα
στην απόπειρά μου και έφυγα από εκείνη την πόλη για πάντα.
Θα κλείσω το παρόν κεφάλαιο λέγοντας ότι μόνο εργαζόμενος στο Αναμμένο Καμίνι του
Ηφαίστου κατάφερα τότε να μετατραπώ σε Αυθεντικό Άνθρωπο.
 91
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40
ΤΟ ΑΡΚΑΝΟ ΔΕΚΑ
Από την αυστηρή ακαδημαϊκή άποψη, η λέξη Evolucion σημαίνει: εξέλιξη, οικοδόμηση,
πρόοδος, προχώρημα, εποικοδομητικότητα, εξευγενισμός κλπ.
Κάνοντας μια γραμματική εστίαση, oρθόδoξη, αγνή, ξεκάθαρη, ο ορισμός Involucion
(καθοδική εξέλιξη) σημαίνει: αντίθετη πρόοδος, οπισθοπορία, οπισθοδρόμηση, καταστροφή,
εκφυλισμός, παρακμή, κλπ.
Προφανώς επείγει να τονισθεί η υπερβατική ιδέα ότι ο νόμος των Αντιθέτων είναι
συνυφασμένος με κάθε σκληρή φυσική διαδικασία. Αυτή η αντίληψη περιεχομένου είναι απόλυτα
ακατανίκητη, αναντίρρητη, ασυζήτητη.
Συγκεκριμένα παραδείγματα: μέρα και νύχτα, φως και σκοτάδια, οικοδόμηση και καταστροφή,
μεγέθυνση και σμίκρυνση, γέννηση και θάνατος κλπ.
Η εξαίρεση οποιουδήποτε από αυτούς τους προαναφερθέντες Νόμους, Evolucion και
Involucion, θα δημιουργούσε την στατικότητα, τον εφησυχασμό, την ριζική παράλυση των φυσικών
μηχανισμών...
Το να αρνηθείς οποιαδήποτε από αυτές τις δύο θέσεις σημαίνει εκ των πραγμάτων την πτώση
στην βαρβαρότητα...
Υπάρχει Evolucion στο φυτό που αναπαράγει, εξελίσσεται και μεγαλώνει. Υπάρχει Involucion
στο φυτό που γερνά και μαραίνεται αργά μέχρι να γίνει ένας σωρός από ξύλα.
Υπάρχει Evolucion σε κάθε οργανισμό που κυοφορείται, γεννιέται και αναπτύσσεται· Υπάρχει
Involucion σε κάθε πλάσμα που παρακμάζει και πεθαίνει.
Υπάρχει Evolucion σε κάθε κοσμική ενότητα που αναδύεται από το χάος· υπάρχει Involucion
σε κάθε πλανήτη, σε κατάσταση εξάντλησης, προορισμένο να μετατραπεί σε Σελήνη, σε πτώμα...
Υπάρχει Evolucion σε κάθε ανοδικό πολιτισμό· υπάρχει Involucion σε κάθε πολιτισμό σε
μορφή κατάπτωσης.
Είναι φανερό ότι οι δύο αυτοί αναφερθέντες νόμοι αποτελούν τον θεμελιακό μηχανικό άξονα
της φύσης.
Αναντίρρητα χωρίς τέτοιον άξονα βασικό δε θα μπορούσε να γυρίσει ο τροχός των φυσικών
μηχανισμών.
Η ζωή διαδικάζεται σε κύματα που γυρίζουν με το Αρκάνο Δέκα του Tarot.
Κύματα ουσιών αρχίζουν την Evolucion στο ορυκτό Βασίλειο· προχωρούν με την φυτική
κατάσταση· συνεχίζουν στην ζωική κλίμακα και τέλος φθάνουν το επίπεδο του τύπου διανοητικού
ανθρωποειδούς.
Κύματα από ζωή κατεβαίνουν, μετά εξελίσσονται καθοδικά μέσα στο εσωτερικό του
πλανητικού οργανισμού, για να κατέβουν τις κλίμακες ζωική και φυτική μέχρι να επιστρέψουν στο
ορυκτό βασίλειο.
Γυρίζει ο τροχός του Samsara: από την δεξιά μεριά ανεβαίνει ο Anubis εξελισσόμενος ανοδικά·
από την αριστερή μεριά κατεβαίνει ο Tiphon εξελισσόμενος καθοδικά.
Η παραμονή μέσα στην κατάσταση του διανοητικού ανθρωποειδούς είναι κάτι το πολύ σχετικό
και περιστασιακό.
Με πολύ δίκιο μας έχει ειπωθεί ότι κάθε ανθρωποειδής περίοδος αποτελείται πάντα από εκατόν
οκτώ υπάρξεις του τύπου ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης επάνω κάτω αντικαθιστόμενες.
Διευκρινίζω: σε κάθε λογικό ανθρωποειδή κύκλο του ανατίθενται εκατόν οκτώ ζωές, που
ακολουθούν αυστηρή μαθηματική σχέση με τον αριθμό από τις χάντρες που αποτελούν το περιδέραιο
του Βούδα.
Μετά από κάθε ανθρωποειδή εποχή, σύμφωνα με τους νόμους του χρόνου, χώρου και κίνησης,
γυρίζει αναπόφευκτα ο τροχός του Arcano Δέκα του Tarot· τότε γίνεται απτό και έκδηλο ότι τα κύματα
ζωής καθοδικά εξελισσόμενα, κατεβαίνουν στο εσωτερικό του πλανητικού οργανισμού, για να
ξανανεβούν εξελισσόμενα ανοδικά αργότερα...
 92
Τρεις χιλιάδες φορές γυρίζει ο τροχός του Samsara. Το να κατανοηθεί αυτό, το να πιάσεις το
βαθύ του νόημα είναι απαραίτητο και αμετάθετο, αν στην πραγματικότητα ποθούμε την τελική
λύτρωση.
Συνεχίζοντας με το κεφάλαιο αυτό είναι επείγον τώρα να δώσουμε σχετική έμφαση με την
πρόθεση να τονίσουμε το ακόλουθο: αφού τελειώσουν οι τρεις χιλιάδες περίοδοι του μεγάλου τροχού,
κάθε μορφή εσώτερης αυτοπραγμάτωσης είναι αδύνατη.
Με άλλα λόγια, είναι αναγκαίο να βεβαιώσουμε με μορφή αναντίρρητη το αναπόφευκτο
γεγονός ότι σε κάθε μονάδα της ανατίθενται μαθηματικά τρεις χιλιάδες κύκλοι για την βαθιά
εσωτερική αυτοπραγμάτωση. Είναι αναμφίβολο ότι μετά την τελευταία στροφή του τροχού, οι πόρτες
κλείνουν.
Όταν συμβεί αυτό το τελευταίο, τότε η μονάδα, η αθάνατη σπίθα, το πραγματικό μας Είναι,
μαζεύει την ουσία του και τις αρχές του για να απορροφηθεί τελειωτικά στους κόλπους αυτού που δεν
έχει όνομα (το Ύπατο Parabrahatman).
Είναι φανερό ότι οι αποτυχημένες μονάδες που δεν κατάφεραν την Μαεστρία, κατέχουν την
Θεϊκή ευτυχία, όμως δεν έχουν γνήσια αυτο-συνείδηση· είναι ελάχιστες σπίθες της μεγάλης πυρκαγιάς,
δεν μπόρεσαν να γίνουν φλόγες...
Κανενός είδους δικαιολογίες δε θα μπορούσαν να έχουν αυτές οι σπίθες, διότι οι τρεις χιλιάδες
στροφές του τροχού γίνονται πάντοτε σε πολλές κοσμικές ημέρες και σε διαφορετικά παγκόσμια
σκηνικά προσφέροντας ατελείωτες δυνατότητες.
Επάνω από τον τροχό του Arcano Δέκα βλέπουμε μια σφίγγα στολισμένη με ένα στέμμα με
εννέα μεταλλικές αιχμές.
Αυτή η Αιγυπτιακή φιγούρα ασφαλώς δεν βρίσκεται τοποθετημένη ούτε στα δεξιά, ούτε στα
αριστερά του μεγάλου τροχού.
Το στέμμα μας μιλά για την Ενάτη Σφαίρα, το σεξ, την εσωτερική εργασία του Αναμμένου
Καμινιού του Ηφαίστου.
Προφανώς αυτή η ιερατική εικόνα τόσο απομακρυσμένη από τους νόμους ανοδικής και
καθοδικής εξέλιξης συμβολιζόμενους στο δεξιό και αριστερό μέρος του τροχού, μας υποδεικνύει το
μονοπάτι της επανάστασης της συνείδησης, την μυητική πραγματική γνώση...
Μόνο μπαίνοντας από το δρόμο της εσώτερης ανταρσίας, μόνο απομακρυνόμενοι από τα
μονοπάτια της ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης του τροχού του Samsara μπορούμε να μεταβληθούμε
σε αυθεvτικoύς ανθρώπους, γνήσιους και αληθινούς.
Το να αποκλείεις αδιάλλακτα την Διδασκαλία της Μετεμψύχωσης των ψυχών που διδάσκεται
από τον Krisna, τον μεγάλο Ινδό ΑVATARA, μας βάζει εκ των πραγμάτων στο «Δόγμα της
Eνolucion».
Σε θέματα εσωτερισμού, ανατολισμού, αποκρυφισμού κλπ., οι πολυμαθείς έχουν πλήρη
ελευθερία να γράψουν ότι τους αρέσει· όμως δεν πρέπει να ξεχνούν το «Χρυσό Βιβλίο». Αναφέρομαι
στον «Οδηγό Μέτρων» στο Tarot...
Κανείς δεν μπορεί να παραβιάσει ατιμώρητα τους νόμους του Tarot, χωρίς να πάρει ότι του
αξίζει· να θυμάστε ότι υπάρχει ο νόμος της Katancia, του Ανώτερου Κάρμα... Υπάρχει υπευθυνότητα
στις λέξεις...
Το Δόγμα της Eνolucion καταργεί τους κοσμικούς νόμους του Αρκάνο 10 του Tarot παραβιάζει
τα οριζόμενα του χρυσού βιβλίου... οδηγεί πολλούς ανθρώπους στο λάθος.
Προφανώς κάθε πολυμαθής αποκρυφιστής, εσωτεριστής, πρέπει πάντα να ανατρέχει στον
«Οδηγό Μέτρων» στο Tarot, αν δεν θέλει να πέσει στο παράλογο.

Η Ειρήνη να είναι μαζί σας ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ