Biografi Gottfried Leibniz telah dilahirkan pada 1 Julai, 1646 di Leipzig, Saxony (pada akhir Perang Tiga Puluh

Tahun), Friedrich Leibniz dan Catherina orang bodoh. Bapa Leibniz, yang keturunan Sorbian, [6] [7] meninggal dunia ketika dia berumur enam tahun, dan dari titik itu, beliau telah dibesarkan oleh ibunya. Ajaran beliau mempengaruhi pemikiran falsafah Leibniz dalam kehidupan kemudian. Bapa Leibniz, Friedrich Leibniz, telah Profesor Falsafah Moral di University of Leipzig, jadi Leibniz mewarisi perpustakaan peribadi bapanya. Dia telah diberikan akses percuma kepada ini dari umur tujuh dan seterusnya. Walaupun kerja sekolah Leibniz tertumpu pada kanun satu kecil pihak berkuasa, perpustakaan bapanya membolehkan beliau untuk mengkaji satu pelbagai luas kerja-kerja falsafah dan teologi maju -. Yang bahawa dia tidak akan sebaliknya telah mampu untuk membaca sehingga tahun kolej beliau [rujukan diperlukan] Akses kepada perpustakaan bapanya, sebahagian besarnya ditulis dalam bahasa Latin, juga membawa kepada penguasaan dalam bahasa Latin. Leibniz mahir dalam bahasa Latin oleh umur 12 tahun, dan dia terdiri 300 hexameters ayat Latin dalam satu pagi untuk acara khas di sekolah pada usia 13 tahun. [Rujukan?] Beliau mendaftarkan diri di universiti bekas bapanya pada usia 14, dan dia menyiapkan ijazah sarjana muda falsafah di Disember 1662. Beliau mempertahankan Metaphysica Pembicaraan de Principio Individui, yang berucap di Prinsip individuation, pada 9 Jun, 1663. Leibniz memperoleh ijazah sarjana dalam falsafah di 7 Februari, tahun 1664. Beliau telah menerbitkan dan mempertahankan Contoh disertasi Quaestionum Philosophicarum ex Parlin collectarum, dengan alasan untuk kedua-dua teori dan hubungan pedagogi antara falsafah dan undang-undang, pada bulan Disember tahun 1664. Selepas satu tahun pengajian undang-undang, beliau telah dianugerahkan ijazah sarjana muda dalam Undang-undang pada September 28, 1665 [rujukan?] Pada tahun 1666, (pada berusia 20), Leibniz menerbitkan buku pertama, On Seni Gabungan, bahagian pertama yang juga tesis habilitasi beliau dalam falsafah. Matlamat seterusnya adalah untuk mendapatkan lesen dan doktor falsafah dalam bidang Undang-undang, yang biasanya memerlukan tiga tahun pengajian. Pelajar yang lebih

tua di sekolah undang-undang yang menyekat rancangan tamat pengajian awal, mendorong Leibniz untuk meninggalkan Leipzig (manusia) dengan bersungguhsungguh pada bulan September-1666. [Rujukan?] Leibniz kemudian mendaftar di Universiti Altdorf, dan dengan serta-merta dia mengemukakan tesis, yang dia mungkin telah bekerja lebih awal di Leipzig. Tajuk tesisnya Pembicaraan de Casibus perplexis dalam Parlin. Leibniz yang diperolehi lesen untuk mengamalkan undang-undang dan Doktor Falsafah dalam Undang-undang pada bulan November-1666. Beliau seterusnya menolak tawaran pelantikan ahli akademik di Altdorf, dan beliau telah menghabiskan sisa hidupnya dalam perkhidmatan yang dibayar dua keluarga utama Jerman yang mulia. [Rujukan?] Sebagai seorang dewasa, Leibniz sering memperkenalkan dirinya sebagai "Gottfried von Leibniz". Juga banyak selepas kematian-edisi yang diterbitkan bagi tulisantulisannya menyampaikan namanya pada halaman judul sebagai "Freiherr GW von Leibniz." Walau bagaimanapun, dokumen yang tidak pernah dijumpai dari mana-mana kerajaan kontemporari yang menyatakan pelantikannya kepada mana-mana golongan bangsawan.