ΖΗΤΩ Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Μέρα µαχητικής αλληλεγγύης του διεθνούς προλεταριάτου

Κάτω τα χέρια από το Ιράν
Σήµερα 1η Μάη οι εργαζόµενοι, νέοι και νέες, γυναίκες και άνδρες, συνταξιούχοι, κλπ., όλων των χωρών - µε
πρωτοπορία το επαναστατικό προλεταριάτο - εκφράζουν τη θέληση και διαδηλώνουν την αποφασιστικότητα τους να
συνεχίσουν µαχητικά την πάλη τους για την υπεράσπιση των ταξικών τους συµφερόντων, για την απόκρουση των σφοδρότατων
επιθέσεων του κεφαλαίου ενάντια στο βιοτικό τους επίπεδο, τις κατακτήσεις, τα δικαιώµατα και τις ελευθερίες τους, ενάντια στο
φασισµό, το ρατσισµό-εθνικισµό-σωβινισµό, τον ιµπεριαλιστικό πόλεµο, να συνεχίσουν τη σκληρή πάλη ως τη βίαιη-ένοπλη
επαναστατική συντριβή της δικτατορίας της αστικής τάξης, την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου και την
οικοδόµηση της σοσιαλιστική-κοµµουνιστικής κοινωνίας.
Ο σφοδρότατος ανταγωνισµός για το ξαναµοίρασµα των σφαιρών επιρροής και η έντονη αµφισβήτηση της ηγεµονίας του
αµερικάνικου ιµπεριαλισµού εκ µέρους των ιµπεριαλιστικών δυνάµεων ΕΕ-Ρωσίας-Ιαπωνίας και Κίνας οδήγησε σε αύξηση
της επιθετικότητας του υπαριθµόν 1 τροµοκράτη και εχθρού των λαών αµερικάνικου ιµπεριαλισµού, σε παραπέρα όξυνση των
ενδοιµπεριαλιστικών αντιθέσεων και στο ξέσπασµα ιµπεριαλιστικών πολέµων (Γιουγκοσλαβία-Αφγανιστάν-Ιράκ), όξυνση
που διαψεύδει τα καουτσκικά περί «υπεριµπεριαλισµού» µυθεύµατα των σοσιαλδηµοκρατών ηγετών του χρουστσοφικού
«Κ»ΚΕ (ΠΑΠΑΡΗΓΑ: «συγκρότηση ενός διεθνούς ιµπεριαλιστικού-συνασπισµού µε επικεφαλής τις ΗΠΑ» («Ρ»
25.9.2001, σελ. 7-8) που συνεπάγεται άµβλυνση και επιπλέον εξάλειψη των ενδοϊµπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά και το
χρουστσοφικό αστικό µύθο των «Κ»ΚΕ('56)-ΣΥΝ άρνησης του «αναπόφευκτου των πολέµων» στην ιµπεριαλιστική περίοδο
του καπιταλισµού (Ν. ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ: «20° Συνέδριο του ΚΚΣΕ», σελ. 37-38,1956), επιβεβαιώνοντας έτσι τις λενινιστικές-
σταλινικές θέσεις του αναπόφευκτου α) της όξυνσης των ενδοιµπεριαλιστικών αντιθέσεων και β) των ιµπεριαλιστικών πολέµων.
Οι γενναίοι λαοί του Αφγανιστάν και του Ιράκ µάχονται µε το όπλο στο χέρι ενάντια στους κατακτητές ιµπεριαλιστές
και τους δοσίλογους συνεργάτες τους µεταξύ των οποίων και το χρουστσοφικό Ι«Κ»Κ (=αδελφό κόµµα του «Κ»ΚΕ), ο µεν
πρώτος ενάντια στους αµερικανο-ΝΑΤΟϊκούς ιµπεριαλιστές, ο δε δεύτερος ενάντια στα αµερικανο-αγγλικά κατακτητικά
στρατεύµατα, που το Μάρτη έκλεισαν 3 χρόνια κατοχής της πολύπαθης αυτής χώρας.
Στις χώρες της ιµπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης οι εργαζόµενοι αγωνίζονται ενάντια στις διαρκείς επιθέσεις του
µονοπωλιακού κεφαλαίου στις κατακτήσεις τους, στα δικαιώµατα και τις ελευθερίες που έχουν δραστικά περιοριστεί µε
διάφορους φασιστικούς «αντιτροµοκρατικούς» νόµους και ιδιαίτερα µε το τελευταίο πανευρωπαϊκό φακέλωµα που
βαθαίνει παραπέρα το προτσές της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής σ' όλες τις χώρες-µέλη της ΕΕ.
Οι λαοί των χωρών-µελών της ΕΕ, µε πρωτοπορία το προλεταριάτο, και όλοι οι εργαζόµενοι µπορούν, παρά την
κυριαρχία των ρεφορµιστών στα συνδικάτα και την ανυπαρξία µαζικών επαναστατικών κοµµάτων λενινιστικού-σταλινικού
τύπου, µε ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥΣ αγώνες, να µαταιώσουν-αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου
όπως έπραξαν, µε κεντρικό σύνθηµα: «ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ CΡΕ», οι γάλλοι µαθητές, φοιτητές, εργάτες, συνταξιούχοι,
υποαπασχολούµενοι και γονείς µαθητών-φοιτητών µε τις ΕΝΩΤΙΚΕΣ µαχητικές τους κινητοποιήσεις που οδήγησαν στη µεγάλη
ΝΙΚΗ - ΝΙΚΗ πανευρωπαϊκής σηµασίας - και υποχρέωσαν τη δεξιά κυβέρνηση του Ντοµινίκ ντε Βιλπέν να αποσύρει το
αντεργατικό συµβόλαιο πρώτης απασχόλησης (CΡΕ).
Τα σηµερινά µεγάλα ποσοστά ανεργίας, ο υψηλός πληθωρισµός, κλπ. και προπαντός το πρωτοφανές κύµα ακρίβειας,
κλπ. σ' όλες τις χώρες της ΕΕ, και ιδιαίτερα στη χώρα µας, επιδείνωσαν και επιδεινώνουν ραγδαία την κατάσταση όλων των
εργαζοµένων µ' αποτέλεσµα δεκάδες εκατοµµύρια να ζουν σε κατάσταση µεγάλης φτώχειας και απόλυτης εξαθλίωσης,
επιβεβαιώνοντας εκ νέου την ορθότητα της µαρξιστικής θεωρίας της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου.
Η αντιδραστική κυβέρνηση των «νταβατζήδων» του µοναρχοφασιστικού κόµµατος της Νέας ∆ηµοκρατίας πέτυχε
δυστυχώς να «περάσει» τις επιθέσεις του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζοµένων µε την εφαρµογή της πιο ακραίας
νεοφιλελεύθερης οικονοµικής πολιτικής, επιδεινώνοντας την κατάσταση τους σε ακραίο βαθµό, ενώ αντιµετωπίζει τις
κινητοποιήσεις τους µε τις βάρβαρες φασιστικές επιθέσεις των ΜΑΤ (εργαζόµενοι στα λιπάσµατα, τράπεζες, ναυτεργάτες,
απεργία 16 Μάρτη) και µε την εφαρµογή του φασιστικού µέτρου της επιστράτευσης των ναυτεργατών. Κατεδάφισε τις
κατακτήσεις των εργαζοµένων, όπως δώρο, κλπ., και βρίσκεται στο δρόµο της κατάργησης των συλλογικών συµβάσεων και του
Ασφαλιστικού. Ταυτόχρονα µε την «επανίδρυση του κράτους» και την ψήφιση φασιστικών νόµων προώθησε σε ανησυχητικό
και πολύ επικίνδυνο βαθµό το προτσές της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής. Σ' αυτή της την προσπάθεια εφαρµογής
αντεργατικών µέτρων είχε την άµεση ή έµµεση στήριξη των κοµµάτων της αντιπολίτευσης, του µεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ και
των σοσιαλδηµοκρατικών κοµµάτων «Κ»ΚΕ('56)-ΣΥΝ.
Αν η κυβέρνηση Καραµανλή κατάφερε να περάσει τα αντιλαϊκά-αντεργατικά µέτρα, αυτό οφείλεται τόσο στην προδοτική
στάση των ΓΣΕΕ-Α∆Ε∆Υ και των Π ΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-αυτ. Παρέµβαση - οι αντιδραστικοί της ∆ΑΚΕ είναι πάντα στο πλευρό των
καπιταλιστών - όσο και στην επιτυχή διασπαστική τακτική της, στην οποία είναι ενταγµένη - αυτή αποκλειστικά υπηρετεί - και
η διασπαστική στάση των ρεφορµιστών εργατοπατέρων του ΠΑΜΕ αντί της αποτελεσµατικής ΕΝΩΤΙΚΗΣ-ΜΑΖΙΚΗΣ-
ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ πάλης των εργαζοµένων, η µόνη που µπορεί να µαταιώσει τις επιθέσεις του κεφαλαίου όπως έδειξε η περίπτωση
της απεργιακής κινητοποίησης των ρεφορµιστών της ΓΣΕΕ που πέτυχε την απόσυρση του αντεργατικού νόµου Γιαννίτση για το
Ασφαλιστικό και επιβεβαιώνει εκ νέου η πιο πρόσφατη µεγάλη και πανευρωπαϊκής σηµασίας ΝΙΚΗ των γάλλων
εργαζοµένων.
Όµως οι πόλεµοι, ο φασισµός, η εκµετάλλευση, η κρίση, η ανεργία, ο πληθωρισµός, η φτώχεια και η εξαθλίωση, κλπ. είναι
φαινόµενα αναπόφευκτα στον καπιταλισµό. Θα εξαλειφθούν µόνο µε την ανατροπή και κατάργηση του καπιταλισµού -
ανατροπή που δεν µπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ΕΝΟΤΗΤΑ όλων των επαναστατικών δυνάµεων σ' ένα κοµµουνιστικό
λενινιστικού-σταλινικού τύπου κόµµα -καθοδηγούµενο απ' τη κοσµοθεωρία του επαναστατικού µαρξισµού, δηλ. του λενινισµού-
σταλινισµού - κόµµα που θα είναι συνεχιστής των ένδοξων επαναστατικών παραδόσεων της Γ' Κοµµουνιστικής ∆ιεθνούς και
του Ζαχαριαδιακού ΚΚΕ 1918-55

Σωκράτους 48
Μάης 2006 104 31 Αθήνα
τηλ. 2105237023

ΚΙΝΗΣΗ για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ 1918-55