Fleurig virus

Kunstenaar Alaniz maakte Tolerantie in

de Burgemeester Fockstraat.
Buurtbewoner Dianne Riley (30) en
haar dochter Thyriza stonden model.
Dingena Mol
Thyriza (1,5) staat op de halfpipe in het
Gerbrandypark, geschilderd door
kunstenaar Stinkfish.
Dingena Mol
Wat drie jaar geleden begon met
n muurschildering in Slotermeer,
is uitgegroeid tot een groot
openlucht-museum voor
straatkunst in Nieuw-West. En er
komt nog steeds nieuw werk bij.
SASKIA NAAFS
Zomaar een winkelstraat in Nieuw-
West: belwinkeltjes, meubelzaken,
een theehuis en een Turkse
pizzeria. Brede stoepen met daarop
blauwe plastic bakken vol
onregelmatig gevormde groenten
en manden vol mandarijnen.
Moeders schuiven voorbij achter
kinderwagens. Tegen de gevels
hangen groepjes mannen, jong en
oud. De gebouwen in de
Burgemeester Fockstraat in
Slotermeer zijn functioneel:
rechthoekige, stevige portiekflats,
de meeste sociale huur. De muren
zijn grijs en grauw, hun
eentonigheid wordt alleen
onderbroken door antenneschotels
die als pukkels uit het gebouw
steken.
Maar wie hier rondloopt stuit ook op
een zijmuur die van boven tot
onder is bedekt met een portret van
een naakte vrouw die borstvoeding
geeft. Om haar hals heeft ze een
snoer van slangen, op haar hoofd
een hoed met daarin een eregalerij
van buurtbewoners.
De metershoge muurschildering is
een portret van Dianne Riley (30)
en haar dochter Thyriza. Riley
woont met haar vier kleine kinderen
om de hoek: "Het werk heet
Tolerantie," zegt ze. "Ik was met de
kunstenaar, Alaniz, aan het praten
toen ik vroeg of hij het erg vond als
ik de borst gaf. Dat vond hij mooi:
'Tolerantie is dat we het accepteren
dat vrouwen in het openbaar
borstvoeding geven,' zei hij."
Rileys dochtertje Thyriza (1,5) is
een lokale beroemdheid. Haar
gezicht staat ook aan weerszijden
van de halfpipe in het
Gerbrandypark, geschilderd door
kunstenaar Stinkfish. Riley:
"Stinkfish had schetsen van Thyriza
gemaakt en zocht een geschikte
plek om te schilderen. Ik ben op de
gemeente afgestapt, omdat ik wilde
dat de speeltuin in het
Gerbrandypark werd opgeknapt.
Dat hebben we van de zomer met
de hele buurt gedaan. Als we daar
nu spelen, herkent Thyriza
zichzelf."
Hoogwerkers
Tales of the nine heet het
straatkunstproject in Nieuw-West,
omdat het begon met negen
muurschilderingen voor de negen
wijken van dit stadsdeel. Riley geeft
rondleidingen langs de inmiddels
zestien kunstwerken in Slotermeer
en Geuzenveld. Ze neemt kinderen
uit de buurt mee op sleeptouw,
maar ook toeristen die in n van
de grote hotels in Nieuw-West
verblijven en normaal gesproken
alleen het centrum bezoeken.
Tijdens een twee uur durende
wandeling brengt ze je op
onbekende plekken in haar
stadsdeel, langs kunstwerken van
street artists als Skount, Stinkfish
en Bastardilla. Namen die niet,
zoals de razendpopulaire Banksy,
meteen een belletje doen rinkelen,
maar die internationaal veel
aanzien hebben.
Street art is in Nederland een
opkomende kunstvorm. In
tegenstelling tot graffiti bestaat dit
type straatkunst niet alleen uit
teksten of tags. Het zijn
afbeeldingen die vaak in opdracht
geschilderd, gespoten of gestencild
worden. Dat moet ook wel, want de
kunstenaars zijn uren in de weer
met hoogwerkers, projectoren,
spuitbussen en verfrollers.
Wegrennen voor politie of boze
buurtbewoners is er dan niet bij.
Tales of the nine is een initiatief
van de Oekraense kunstenares
Anna Stolyarova (39), die in de
buurt woont en haar wijk een beter
imago wilde geven. "Ik vond dat er
meer kleur op straat moest komen.
Ik ken de kunstenaars, kies een
muur uit en benader het stadsdeel
en de woningcorporatie voor
toestemming."
De gemeente stond niet meteen te
springen om Stolyarova's idee. "Die
kunst is alleen leuk voor jou en je
vriendjes, zeiden ze." Maar toen
bleek dat de buurt er actief bij werd
betrokken, kwam er toch
belangstelling en ook wat subsidie
vrij. De kunstwerken blijven
minimaal een half jaar.
Stolyarova - spijkerbroek met
verfspatten in stevige laarzen en
een kleurrijk hoedje op het hoofd -
zoemt als een bijtje om de
Zwitserse kunstenares Zaira (30)
heen. Zij is met stencils van een
kolibrie en een vlinder in de weer
om twee rolluiken in de Louis
Couperusstraat met spuitbussen
van hun grijze uiterlijk te ontdoen.
Twee dikke duiven kijken vanaf de
reling toe. Een vrouw met
hoofddoekje hangt over haar
balkon.
Zaira, van oorsprong verpleegster,
kwam tweenhalf jaar geleden naar
Het Parool donderdag 21 november 2013 Pagina 9 (1)
Amsterdam om te kunnen leven
van haar straatkunst. Zo zijn er
meerdere werken van haar te
bewonderen in de Spuistraat.
Tussen het spuiten door doet Zaira
even haar mondkapje af. "Ik maak
vaak afbeeldingen van de natuur. Ik
houd ervan iets kleurrijks te maken
in donkere, enge straten."
Dat ze te pas en te onpas
aangesproken wordt als ze op
straat werkt, vindt Zaira alleen
maar leuk. Alleen zijn niet alle
reacties positief: "Hallo, wat doet
die troep hier?" vraagt een man die
zijn voordeur niet uit kan omdat
Zaira haar stencils in zijn portiek
heeft gelegd. Ze haast zich te
verontschuldigen. "Sorry, ik dacht
dat dit gebouw leegstond."
Buurtbewoners worden van tevoren
genformeerd en werken soms mee
aan de kunstwerken door de muur
schoon te maken, mee te
schilderen of stroom en eten te
leveren. Niet iedereen is blij met
het eindresultaat. Zo riep de naakte
vrouw in de Burgemeester
Fockstraat een paar boze reacties
op. Stolyarova: "Een vrouw schreef
dat ze niet tegen die blote tieten
aan wilde kijken. Ik schreef terug:
mevrouw, het kunstwerk heet niet
voor niets Tolerantie."
Crowdfunding
Inmiddels is de beschilderde muur
een icoon in de buurt. De
gemeente gebruikte de afbeelding
zelfs op de voorkant van een
stadsdeelgids. Buurtbewoners
kijken nauwelijks nog op als ze er
langskomen. "Ik weet niet beter dan
dat het hier zit," zegt Bep Bergman
(74), die met haar fiets over de
stoep loopt. "Mij stoort het niet
hoor, alles is hier al zo grijs en
grauw. Wat mij wel stoort is dat je
zo bij die mevrouw naar binnen
kijkt."
'Die mevrouw' is de 85-jarige Judith
Teunissen. Haar woonkamerraam
met kanten gordijntjes is onderdeel
van het kunstwerk. Teunissen
woont met achterkleinzoon Kevin
van der Weert (14), een zwart-witte
kat en een grote herdershond in de
kleine benedenwoning.
Oma en kleinzoon hielpen
kunstenaar Alaniz bij de
totstandkoming van het schilderij.
Teunissen door hem eten te geven,
Van der Weert maakte de muur
schoon en schilderde een witte
roos onderaan de muur. "Dat was
nog lastig, want toen het begon te
regenen, liep de verf uit en moest
het overnieuw."
Oma en achterkleinzoon staan
beiden afgebeeld op de muur. Van
der Weert heeft een voetbal in de
hand; Teunissen staat pontificaal in
het midden van de hoedrand, als
de mater familias van de buurt. Van
der Weert: "Mijn oma staat daar als
een echte baas." Teunissen tovert
een brede grijns tevoorschijn: "Ik
vind het wel mooi ja. Van mij mag
Alaniz hier altijd terugkomen."
Wie de kleine Argentijnse
straatkunstenaar Alaniz ook aan
het werk wil zien, heeft nog tot en
met morgenmiddag de tijd: op de
Dirk Sonoystraat 98 wordt met
lange verfrollers een werk van zes
meter hoog gemaakt. Het is een
afbeelding van een herderinnetje
met lam. Morgen tussen 16.30 en
19.30 uur is er een afsluitende
borrel met eten en muziek.
Stolyarova: "Het herderinnetje is
het eerste werk dat met
crowdfunding tot stand kwam.
Mensen kunnen al vanaf tien euro
mede-eigenaar worden van het
kunstwerk. Je naam komt op de
muur en je krijgt een magneet van
de schildering. We willen niet
afhankelijk zijn van de gemeente
voor subsidie en op deze manier
worden mensen ook echt betrokken
bij de kunst in de buurt."
De kleurrijke kunstwerken
verspreiden zich gestaag over
Nieuw-West. De volgende stap
voor Stolyarova is het opfleuren
van de betonnen pilaren onder
station Sloterdijk met portretten van
kantoormedewerkers, studenten en
forenzen. Ook het stationsgebied
kan wel wat kleur gebruiken, vindt
ze. "We willen Westpoort smoel
geven."
talesofthenine.tumblr.com.
Rondleidingen langs de
kunstwerken in Nieuw-West kosten
tien euro en worden gegeven op
verzoek.
Het Parool donderdag 21 november 2013 Pagina 9 (2)