Poljoprivredna kola, Bijeljina Predmet: Fiziko vaspitanje

Zimske olimpijske igre

(seminarski rad)

Uenik: Radojka Lazid Razred: Poljoprivredni tehniar III7

Mentor: Prof. Duan abrilo

Sadraj:

1. Uvod ....................................................................................................2 2.Istorija ..................................................................................................4 2.1. Antike olimpijske igre ...................................................................4 2.2. Antika Grka .................................................................................4 3.Oivljavanje olimpijskih igara ............................................................5 4.Olimpijski pogret .................................................................................6 5.Olipjiska znamenja ...............................................................................7 5.1.Nagraivanje pobjednika ...............................................................8 5.2.Olimpijska himna ............................................................................9 5.3. Sveano otvaranje ........................................................... ..............9 5.4. Sveano zatvaranje ......................................................................10 6. Olimpijski sportovi .............................................................................10 7. Moderne olimpijske igre ...................................................................11 8. Zimske olimpijske igre .......................................................................12 9. Literatura ...........................................................................................14

1. Uvod
Olimpijske igre ( gr. ,engl.Olympic Games, fr.Jeux Olympiques) su skup meunarodnih sportskih takmienja u razliitim disciplinama koje su podjeljene na ljetnje i zimske. I zimske i ljetnje olimpijske igre odravaju se svake etiri godine. Do 1992. odravane su u istoj godini, a od tada se odravaju naizmenino, svake dvije godine. Nekada se pogreno nazivaju i Olimpijadom,kako je u antikoj Grkoj nazivan period izmeu dvaju olimpijskih igara. Slubeni naziv olimpijskih igara, npr. konkretno igara 2004. godine u Atini glasi: XXVIII Olimpijske igre modernog doba.Smatra se da su antike olimpijske igre prvi put odrane 776. p.n.e .u Olimpiji, u Grkoj, i odravale su se sve do 393. n. e. Na poetku su se odravale samo u antikoj Grkoj, a oivljene su krajem 19. Vijeka djelovanjem francuskog barona Pjera de Kubertena. Na njegov predlog je u Parizu 23. juna 1894. Osnovan Meunarodni olimpijski komitet (MOK), a prvi predsjednik tog tijela bio je Grk Demetrios Vikelas. Te igre, odnosno Prve olimpijske igre modernog doba odrane su 1896. godine u Atini, i od tada se odravaju svake etiri godine. Izuzetak je bio u vrijeme II svjetskog rata. Prve Zimske olimpijske igre odrane su u amoniju u Francuskoj, 1924.godine.Nekoliko mjeseci prije olimpijskih igara trkai, uglavnom bivi sportisti,istaknuti pojedinci, ali i mnogi graani, prenose tafetno olimpijsku baklju od drevne Olimpijedo mjesta sveanog otvaranja na olimpijskom stadionu.Zimske oli mpijske igre su se ranije odravale iste godine kada i ljetnje, zakljuno sa 1992. godinom i igrama u Albervilu u Francuskoj. Tada je zbog glomaznosti olimpijskog programa, ali i zbog zahtjeva modnih TV kuda odlueno da se razdvoje termini ljetnjih i zimskih igara. Prve sljedede Zimske olimpijske igre su odrane 1994. godine u Lilehameru u Norvekoj.

Olimpijska baklja

2. Istorija
2.1. Antike olimpijske igre Pravi izvori o nastanku antikih olimpijskih igara su izgubljeni u vihorima vijekova, ali postoje mnoge legende i predanja o njihovom nastanku. Jedna legenda govori da je igre ustanovio sam Zeuskao proslavu svoje pobjede, u bici za vlast nad ocem Hronosom. Druga kae da je Herakle pobjedio u jednoj trci u Olimpiji, pa je odluio da se na tu uspomenu svake 4 godine odravaju takve trke. Meutim, osim igara u Olimpiji odravale su se i druge konkurentske, sline igre. To su bile Panateneje, Pitijske, Nemejske i Istmijske igre, ali su Olimpijske igre, spletom politikih okolnosti, nadvladale. Sve te prie u vezi sa antikim igrama dovode se u vezu sa starogrkim pojmom olimpijskog primirja, kada su, prema legendama,grke dravice prekidale meusobna neprijateljstva za vrijeme trajanja igara. A prvi vjerodostojan zapis o odravanju igara u Olimpiji datira iz 776. p.n.e., iako nije sigurno da su to bile i prve igre u antikoj Grkoj.

2.2. Antika Grka Na poetku su igre bile uglavnom dogaaj lokalnog znaaja, a do XV antikih olimpijskih igara odravala se samo jedna disciplina i to trka na 1 stadij (neto manje od 185 m). Onda je dodana trka na 2 stadija, a prva dugoprugaka trka, na 24stadija (u metrikom sistemu 4.420 m), odrana je 720. p.n.e. Pausanija pie da su se na poetku sportisti takmiili obueni u laganu sportsku opremu, kao danas. A onda je, tokom jedne trke, trkau Orsipu iz Megare spala odjeda. On je nastavio da tri go. To je od ostalih atleta ubrzo objeruke prihvadeno, pa su se takmiari od tada takmiili goli. ene nisu smjele da se takmie, ak im nije bilo dozvoljen o ni da budu gledaoci. Ipak, devojke su se smjele takmiiti na Herajama, igrama u ast boginje Here, koje su se takoe odravale u Olimpiji svake etiri godine. Za razliku od mukaraca, one se nisu takmiile gole. Ubrzo se poeo povedavati i broj sportova: - 748. p.n.e. uveden je pankration (kombinacija boksa i rvanja), - 708. p n.e. klasino rvanje i petoboj, - 688. p n.e., pesnienje (kao dananji boks), - 689. p.n.e., godine trke koija, itd. Bilo kako bilo, igre postaju sve vaniji momenat u istoriji antike Grke, dostiudi svoj vrhunac tokom 6. i 5. vijeka p.n.e. Olimpijske igre su jo imale veliki vjerski znaaj. Odravane su u slavuvrhovnog bogaZeusakome je podignuta velianstvena statua u Olimpiji. Broj disciplina ubrzo je narastao do dvadesetak, a same igre su se odravale nekoliko dana. Olimpijski pobjednici su uskoro postali osobe sveopteg potovanja,ako je trebalo, ruili su se i dijelovi gradskih bedema da bi pobednici mogli udi s pratnjom prilikom povratka u rodni grad, te bili bi opjevani u pjesmama i podizali bi im se spomenici.

Njihovi uspjesi bili su i materijalno nagraivani. Ustalio se ritam odravanja igara - svake etiri godine,a vrijeme izmeu prolih i bududih igara nazvano je Olimpijadom. Igre su polako gubile vanost tokom rimske vladavine nad Grkom, iako su i tada imale veliki ugled i znaaj. Pria se da je sam rimski car Tiberije matao o naslovu i asti olimpijskog pobjednika, a i car Neron je rado posedivao olimpijska borilita i uestvovao u takmienjima. Neron je uestvovao u trci dvokolica, ali je pao i nije zavrio trku. I pored toga, Grci su ga slavili kao pobjednika, a Neron ih je zauzvrat oslobodio poreza. Sa pojavom hridanstva, a pogotovo kad je ono postalo dravna religija (391. godine) Olimpijske igre su sve vie smatrane slavljenjem paganskih boanstava i ostacima paganskih rituala, pa je konano 393. Godine rimski car Teodosije ukinuo olimpijske igre, prekinuvi tako gotovo 12- vijekovnu istoriju ovog sportskog dogaanja.

3. Oivljavanje olimpijskih igara

Olimpijski duh i olimpijska ideja nisu umrli 393. godine. U 17. vijeku u Engleskoj su poele da se odravaju Kotsvoldske igre, sportske priredbe donekle sline drevnim starogrkim igrama. Zanimanje za oivljavanje olimpijskih igara raslo je kako su iskopavanjima njemakih arheologa,sredinom 19. vijeka otkrivani ostaci antike Olimpije. Tokom sljededih decenija slina sportska dogaanja organizovana su u Engleskoj i u Grkoj. Grki filantrop Evangelios Zapas je sponzorisao organizovanje igara posvedenim antikim Olimpijskim igrama koje su se prvi put odrale 1859. na gradskom trgu u Atini. Zapas je platio obnovu antikog stadiona Panatinaiko, koji je prvi put koriden za Igre 1870. Isti stadion je koriden i za Prve moderne Olimpijske igre 1896. Na ovim igrama su se takmiili sportisti iz Grke i Osmanskog carstva. Engleski ljekar Vilijam Peni Bruksje u drugoj polovini 19. veka pokrenuo je Godinje igre Venlokog olimpijskog drutva. Te igre 1890. godine posjetio je francuski baron Pjer de Kuberten. Nekako u isto vreme Kuberten je istraivao razloge francuskog poraza u Francuskopruskom ratu(1870. -1871). Zakljuio je da je razlog poraza u tome to francuski vojnici nisu imali potrebnu fiziku pripremljenost, pa je nastojao to poboljati. Kuberten je takoe elio da zblii narode, to jest da se omladina takmii na sportskom, a ne na bojnom polju. Tako je ideja o oivljavanju olimpijskog duha ponovo dobila svoj najdublji smisao. Na kongresu na pariskom univerzitetu Sorboni, odranom od 16. jula do 23. jula 1894. godine Kuberten je iznio svoju ideju pred meunarodnim auditorijumom i dobio je podrku. Posljednjeg dana kongresa odlueno je da se prve Olimpijske igre modernog doba odre 1896. godine u Atini, u njihovoj domovini Grkoj, gdje su i nastale pre vie od 2.600 godina. Radi organizacije igara utemeljen je Meunarodni olimpijski komitet (MOK), a Demetrios Vikelasje, kao pripadnik grkog naroda, dobio ast da postane prvi predsednik ovog komiteta. Ljetnje olimpijske igre 1896., prve Olimpijske igre modernog doba, bile su uspjene. Odrane su od 5. Aprila do14. aprila 1896. Iako je uestvovalo samo 285 sportista (samo mukarci) iz 13 drava, koji su se takmiili u 9 sportova i 43 sportske discipline, bilo je to najvede meunarodno sportsko takmienje ikada odrano. Grke voe i grka javnost bili su ushideni i oekivali su da de imati monopol nad igrama, odnosno oekivali su da de se olimpijske igre, kao nekad,odravati samo u Grkoj, ali MOK je odluio drugaije, pa su II Olimpijske igre odrane 1900. u Parizu, u Francuskoj.
5

Ove igre su bile i mnogo vede, 24 zemlje uesnice, 1.225 sportista, meu njima 19 ena.Inae, uveno olimpijsko geslo, tj. izraz : Bre, vie, jae. (lat . Citius, altius, fortius),koje je postalo moto olimpijskih igara, nije ostalo iz antikog doba nego je to usvom govoru, prilikom osnivanja kolskog sportskog drutva u koli u kojoj je bio upravnik, izrekao prijatelj barona de Kubertena,dominikanski otac Henri Martin Didon. I utjeno geslo, tj. izraz : Nije vano pobjediti, vano je uestvovati. , koje se, pogreno, pripisuje samom Pjeru de Kubertenu, takoe je autorsko djelo jednog svetenika - na misi za uesnike olimpijskih igara u Londonu 1908. izrekao ga je pensilvanijski biskup Etelbert Talbot.

4. Olimpijski pokret
Brojne organizacije su ukljuene u organizaciju olimpijskih igara. One zajedno ine olimpijski pokret. Pravila i naela po kojima djeluju regulisana su olimpijskom poveljom. Na elu olimpijskog pokreta je Meunarodni olimpijski komitet (MOK), iji je trenutni predsjednik (od 2001. godine) Belgijanac ak Rog. MOK se brine o tekudim pitanjima i donosi vane odluke, kao to su izbor grada domadina Olimpijskih igara, program igara i druge odluke. Tri grupe organizacija djeluju i reavaju pitanja iz svoje nadlenosti: Meunarodne sportske federacije su najvia tijela u datom sportu,(npr. FINA u plivanju, FIBA u koarci,FIFA u fudbalu, itd). Trenutno 35 meunarodnih sportskih federacija deluje unutar olimpijskog pokreta. Nacionalni olimpijski komiteti, svaka zemlja lanica ima svoj olimpijski komitet.Svaki olimpijski komitet pojedine zemlje lanice zastupa u svojoj zemlji olimpijski pokret, unapreuje njegova naela i pravila. Trenutno pod okriljem MOK djeluje 202 nacionalnih olimpijskih komiteta. Organizaconi komitet olimpijskih igara formira nacionalni olimpijski komitetone zemlje lanice koja dobije organizaciju igara. Organizacioni komitet se rasputa nakon obavljenog zadatka, to jest po zavretku olimpijskih igara. Meutim, njegov zadatak odmah nastavlja organizacioni komitet one drave koja organizuje naredne Olimpijske igre. Do nedavno je MOK bio esto kritikovan da je zatvorena organizacija sa nekoliko lanova zacementiranih u lanstvu do kasne ivotne dobi, pa i doivotno. Da bi se izbjegli bududi skandali u izboru grada-domadina igara, predviaju se neke reforme, jer je u prolosti bilo korupcije. Planira da se u lanstvo MOK uvode bivi, ali i jo aktivni veliki sportisti, jer se pretpostavlja da takav sportista, koji je svoju sportsku slavu godinama mukotrpno, znojem i odricanjima sticao na sportskom polju, nede biti sklon prevarama. Planira se, takoe, vremensko ograniavanje lanstva u MOK.

5. Olimpijska znamenja
Olimpijski pokret koristi mnoga znamenja i simbole, od kojih mnoga predstavljaju ideje i ideale koje je Pjer de Kuberten imao u svojim vizijama.Svakako najpoznatiji simbol su olimpijski krugovi.

Ovih pet meusobno povezanih krugova predstavlja jedinstvo pet naseljenih kontinenata (Afrika,cijela Amerika,Australija,Azija i Evropa), a boje tih krugova (s lijeva na desno: plava, uta, crna, zelena i crvena) izabrane su jer svaka drava svijeta ima na svojoj nacionalnoj zastavi bar jednu od tih boja. Olimpijski krugovi su prvi put predstavljeni na Olimpijskim igrama u Antverpenu, 1920. Olimpijski krugovi se nalaze i na olimpijskoj zastavi koja se podie, vijori i sputa prilikom otvaranja, trajanja, odnosno zatvaranja olimpijskih igara, a u olimpijski stadion se unosi dok se svira sveana olimpijska himna. Slubeni olimpijski moto je latinski izraz: Bre, vie, jae. (lat. Citius, Altius, Fortius). Ideali olimpizma su, verovatno,najbolje opisani u olimpijskoj izjavi: Najvanije na olimpijskim igrama nije pobjediti, nego uestvovati, kao to ni u ivotu nije najvanija pobjeda nego borba. Velik je ovek onaj ko ne osvaja neto bez asne borbe. Olimpijski plamen pali se u grkoj Olimpiji sunevom svjetlodu uz pomod konkavnog ogledala. Zatim tako nastali plamen na olimpijskoj baklji nose hiljade trkaa, tafetno, preko svih kontinenata, do grada u kojem de se odravati olimpijske igre. Na kraju se plamen donosi do istaknutog mjesta na olimpijskom stadionu na kom de goriti za vrijeme odravanja igara. Prvi put je plamen na otvaranju nekih OI upaljen na Ljetnim olimpijskim igrama 1928., a nain tafetnog prenoenja plamena bakljom uveden je u sklopu priprema i otvaranja Ljetnih olimpijskih igara 1936.godine. Tradicija obilazaka svih 5 kontinenata je zapoeta 2004. godine.

Paljenje olimpijskog plamena

5.1. Nagraivanje pobjednika U antiko vrijeme, pobjednik na Olimpijskim igrama nagraivan je vijencem od lovorovog lida. Danas, za sve discipline svih sportova zastupljenih na olimpijskim igrama, pobjednicima u pojedinanim i ekipnim, dodeljuju se medalje: za prvo mjesto zlatna medalja, za drugo mjesto srebrna medalja a za trede mjesto dodeljuje se bronzana medalja. Ovaj nain dodjele odlikovanja uveden je na Ljetnim olimpijskim igrama 1908. Na prvim modernim igrama,1896. godine u Atini, medalje je primalo samo dvoje prvoplasiranih, a na igrama1900. i 1904. godine najboljima su dodeljivane raznorazne nagrade i pehari. Ba zbog toga to se olimpijske igre odravaju svake etiri godine, i javnost i sportisti ih cijene, i uspjeh na njima prieljkuju mnogo vie nego na svjetskim prvenstvima ili raznim turnirima, kojih se svake godine odrava mnotvo. Mnogi vrhunski npr. plivai ili atletiari, nerjetko, jednostavno ne dou na svijetska prvenstva koja se odravaju u pred olimpijskoj godini da im to ne bi remetilo zacrtani plan priprema za olimpijske igre. Naravno da je tu izuzetno vana iistorijska dimenzija olimpijskih igara. Nije zato nimalo udno da mnogi olimpijski pobjednici bivaju u svojim zemljama doekivani i slavljeni kao istinski heroji, ba kao to je to bilo i milenijumima ranije, a u dananje vrijeme olimpijska pobjeda donosi esto i materijalnu nagradu. Zbog svega toga i tu velikim dijelom lei objanjenje zato se neki sportisti nastoje poto-poto dokopati titule olimpijskog pobjednika, rizikujudi upotrebom dopinga svoje zdravlje, ponekad ivot, a ponekadi zdravlje svog potomstva.

Medalja sa prvih modernih OI, Atina 1896. godine 5.2. Olimpijska himna Olimpijska himna je muziko djelo koje je komponovao Spiros Samaras (Spyros Samaras) na tekst pesme grkog pjesnika i pisca Kostisa Palamasa (Kostis Palamas). Prvi put je izvedena na ceremoniji otvaranja prvih Olimpijskih igara 1896. u Atini. Nakon toga, svaki domadin je davao raznim kompozitorima i muziarima da napiu himnu za odreenu Olimpijadu. Ovu himnu je Meunarodni olimpijski komitet 1958. proglasio zvaninom i prvi put je izvedena na otvaranju Tokijskih Igara1964. godine. Olimpijska himna ima status dravne himne prema propisima MOK-a. Stihovi: Besmrtni Due Antike, preisti oe ljepote, veliine i istine,sii, otkrij nam se kao munja ovdje u slavi tvoje zemlje i tvoga neba.U tranju, rvanju i bacanju prosvjetli nas plemenitom svjetlodu igara, i krunii nas vjenim vijencem i uini nam tijelo vrsto i vrijedno. Polja, planine i puina sjaje sa tobom kao bijelo-purpurni veliki hram, u koji dolaze tvoji hodoasnici, o Besmrtni Due Antike, svi narodi.

5.3 Sveano otvaranje Ceremonija otvaranja dostie svoj vrhunac paljenjem Olimpijskog plamena.U posljednje vrijeme, radi atraktivnosti i originalnosti, plamen se pali na razliite naine. Sveanost otvaranja Olimpijskih igara protkana je mnogim obiajima koji su postali tradicionalni. Po takvoj tradiciji sveanost otvaranja poinje izlaskom predstavnika drava na nain da sportisti ulaze na stadion po abecednom redu imena svojih zemalja. Uvijek prva izlazi delegacija Grke, domovine Olimpijskih igara, a poslednja delegacija drave koja organizuje igre. Na elu reprezentacije svake drave ide sportista ili sportistkinja koji imaju ast noenja zastave svoje zemlje. Nakon to su sportisti predstavnici svih drava uli na Olimpijski stadion, igre proglaava otvorenim sam ef drave domadina.
9

Tada se svira Olimpijska himnai u stadion se unosi Olimpijska zastava. Za to vrijeme baklja s Olimpijskim plamenom je na ulazu u stadion, gdje je na kraju, preuzima poslednji nosa baklje.Ovo je moda najveda ast koja se moe pruiti nekoj osobi, a za poslednjeg nosaa plamena obino se bira istaknuti sportista, bivi ili sadanji, naravno zemlje domadina. Posljednji nosa baklje prinosi Olimpijski plamen plameniku koji je smjeten na dominantnom mjestu Olimpijskog stadiona. Uskoro Olimpijski plamen poinje goriti svom snagom, uz istovremeno putanje golubova, simbola mira. Na kraju, svi nosioci zastava zemalja uesnica okruuju govornicu na koju dolazi jedan sportista i jedan sudija. Prvi, u ime svih sportista, uesnika igara, a drugi u ime sudija koji de suditi takmienja na igrama, polau sveanu Olimpijsku zakletvu da de se viteki asno i poteno boriti i takmiiti, odnosno pravedno i nepristrano suditi. Uz tradicionalne elemente otvaranja Olimpijskih igara, svaka zemlja, domadin u tu sveanost unosi i dijelove svoje kulture, tradicije i obiaja. 5.4. Sveano zatvaranje Zatvaranje Olimpijskih igara nije protkano tako strogim pravilima kao sveano otvaranje. Sportisti svih zemalja ulaze na stadion, ali ne, kao prilikom otvaranja, strogo iza svog nacionalnog stega, nego svi pomjeani, da bi se time simbolizovalo jedinstvo sportske mladosti sveta. Olimpijski plamen polako se gasi,Olimpijska zastava polako se sputa niz jarbol, skida se, slae i predaje gradonaelniku grada - domadina slededih Olimpijskih igara. Predsjednik MOK-a proglaava Olimpijske igre zatvorenim.

6. Olimpijski sportovi
Na olimpijskim igrama u Sidneju sportisti su se takmiili u 28 sportova. Ali samo je pet sportova zastupljeno na olimpijskim igrama od 1896. godine. To su: atletika, biciklizam, gimnastika, maevanje i plivanje.Tu bi spadalo i veslanje, jer su veslaka takmienja trebala da se odre na prvim igrama, ali nisu zbog loeg vremena. Stalni sportovi na Zimskim Olimpijskim igrama su: alpsko skijanje, skijako tranje, umjetniko klizanje, hokej na ledu, nordijska kombinacija, skijaki skokovi i brzo klizanje. Treba napomenuti da su umjetniko klizanje i hokej na ledu bili na rasporedu nekih olimpijskih igara i prije uspostavljanja posebnih, zimskih igara.Proteklih godina MOK je, naroito zbog mlaih gledalaca, uveo i neke nove atraktivne sportove kao to su: snoubording i odbojka na pijesku. Meutim, brzi porast broja olimpijskih disciplina i takmienja prisiljava i na mjere izbacivanja sportova. Verovatno de se desiti da de manje popularni sportovi ili zastarjeli sportovi, poput modernog petoboja, morati da se bore svoj opstanak na Olimpijskim igrama. MOK je iskljuio bejzbol i softbol sa programa OI 2012. Do 1992. godine, u cilju atraktivnosti, povremeno, a i privremeno su uvoeni novi, demonstracioni sportovi, obino po jedan, po izboru zemlje organizatora igara. Cilj je bio da se zainteresuje uglavnom domada publika kojoj su ti sportovi bliski. Pobjednici u ovim demonstracionim sportovima nisu sticali titulu olimpijskog pobednika. Po Kubertenovoj viziji na olimpijskim igrama sportisti treba da se takmie iz sportskih ideala, a nikako za novac, i zato na igrama nije bilo mjesta profesionalnim sportistima.
10

Ovo naelo je rezultovalo nekoliko skandala tokom moderne olimpijske istorije. Tokom 1980-ih godina stroga amaterska pravila su poputana,nastupali su sve vie mnogi sportisti za koje je bilo jasno da zarauju iskljuivo bavedi se sportom. Situacija se iskristalisala 1980 -ih i 1990-ih godina. Mnogi sportisti u meu vremenu, vie uopte nisu skrivali da za svoje nastupe primaju novac. inili su to svi vrhunski atletiari, pa i mnogi drugi. Taka je konano stavljena na Ljetnjim olimpijskim igrama 1992. godine, nastupom koarkakog Tima snova, sastavljenog od najvedih zvezda amerike profesionalne NBA lige koji su, slubeno bili profesionalci. Pravila o reklamama i reklamiranju su i dalje vrlo stroga. Reklama ne smije biti na samim sportskim borilitima, a slubeni sponzori olimpijskih igara sponzoriu sve takmiare. Od linog reklamiranja sportistima je jedino dozvoljenoda na dresovima, patikama ili trenerkama.

7. Moderne olimpijske igre

Nakon poetnog uspjeha, Olimpijske igre su imale potekoda. Igre odrane u Parizu 1900. I Sent Luisu 1904. bile su u sjenci, bolje redi bile su privezak svjetskim izlobama koje su u tim gradovima tada odravane. A i samo trajanje tih olimpijskih igara govori dosta: one u Parizu trajale su pet i po meseci, a one u SentLuisu - neto preko etiri meseca i dvadeset dana. Kako bi Englezine bili gori od Francuza etvrte igre, odrane u Londonu 1908, trajale su od 27. Aprilado 31. oktobra 1908, preko 6 mjeseci, to je za dananje pojmove neshvatljivo. Trajanje igara tako je variralo, neke su trajale krade, neke due - da bi se sa igrama u Los Anelesu 1932. i u Berlinu 1936. ustalilo vreme trajanja igara na dananjih 15 dana. U spomen na prve Igre iz 1896. odrane su, takoe u Atini, 1906. godine, na njihovu 10. godinjicu, tzv. meuigre (engl. Intercalated games). Iako je igre organizovao MOK, ova organizacija ih ne ubraja meu ostale redovne Olimpijskeigre, ved kao proslavu jubileja. Ima, meutim, mnogih savremenih istoriara olimpizma koji se zalau za to da i te igre budu smatrane zvaninim olimpijskim igrama. Svejedno, iako nepriznate kao slubene, i te su igre doprinele popularizacijii irenju olimpijskog pokreta.

11

8. Zimske Olimpijske igre

Kad je utemeljen MOK, jedan od predvienih sportova bilo je i klizanje na ledu. Prvo takmienje takvog tipa, odrano na igrama 1908. u Londonu, bile su etiri discipline umjetnikog klizanja. Predloeno je osnivanje posebnih zimskih igara, ali je ta ideja odbaena glasovima Skandinavaca koji su proteirali svoje nordijske igre. Ipak, neke discipline zimskih sportova bile su uvrtene u predvieni program igara 1916. godine u Berlinu (koje nisu odrane) i onih 1920. u Antverpenu. A onda je1924. godine u amoniju u Francuskoj, pod pokroviteljstvom MOK, organizovan Meunarodni vikend zimskih sportova. Ovo takmienje je postiglo uspjeh, pa je 1925. MOK odluio da ustanovi posebne Zimske olimpijske igre koje de se odravati nezavisno od Ljetnih olimpijskih igara. Na zasjedanju MOK 1926. odlueno je da se ta sportska manifestacija odrana 1924. godine rauna kao prve Zimske Olimpijske igre. Do1992. i ljetne i zimske olimpijske igre odravane su u istoj godini, a onda je MOK odluio da ih razdvoji. Zbog toga su sledede Zimske olimpijske igre 1994. odrane samo dve godine poslije prethodnih igara, da bi od tad nastavile da se odravaju svake etiri godine. Od 245 uesnika (samo mukaraca) iz 15 drava, 1896. u Atini, igre su narasle na 10.651 takmiara, i to 6.582 sportista i 4.069 sportistkinja iz 199 drava, 2000. u Sidneju. Broj sportista na Zimskim igrama manji je od broja sportista na ljetnim: oko 2.400 sportista i sportistkinja je u 78 disciplina uestvovalo na igramau Solt Lejk Sitiju, 2002. godine. Sa preko 16.000 televizijskih kuda inovinaraprisutnih u Sidneju 2000, Olimpijske igre su najvedi medijski dogaaj na svetu. Procjenjuje se da je igre u Sidneju na televiziji gledalo oko 3,8 milijardi ljudi. Ali rast olimpizma je, uz strah od terorizma, i veliki problem samom olimpijskom pokretu. Iako su nastupi slavnih profesionalnih sportista, te sponzorstva najvedih svetskih multinacionalnih kompanija rjeili finansijske probleme Olimpijskih igara, injenica je da je ogroman broj sportista,novinara i gledalaca, prevelik zalogaj za mnoge gradove koji bi rado organizovali Olimpijske igre.Olimpijski pokret nije ostao poteen posljedica politikih dogaanja. Ideja olimpizma je iznevjerena tokom I i II svjetskog rata. Politika se u istoriju olimpijskih igara umjeala jo nekoliko puta. Ljetne olimpijske igre 1936. u Berlinu Adolf Hitler je iskoristio kao propagandu svojenacional-socijalistike stranke i svoje ideologije. Ipak, na tim igrama, Nemac Luc Longje je pomogao amerikom tamnoputom atletiaru Desiju Ovensuda da osvoju zlatnu medalju u skoku udalj. Ljetne olimpijske igre 1956 . u Melburnu su bile prve igre koje su bojkotovane. Holandija, panija i vajcarska su bojkotovale igre zbog sovjetske intervencije u Maarskoj, dok su Egipat, Irak, Liban i Kamboda bojkotovale igre zbog Suecke krize. Kasnije, tokom 1970-ih i 1980-ih, zbog rasnih, politikih, hladnoratovskih i ostalih podela dolo je do etiri bojkota Olimpijskih igara koji su ozbiljno zaprijetili ideji olimpizma. Prvo su Olimpijske igre u Montrealu, 1976. bojkotovale mnoge afrike drave, jer nije udovoljeno njihovom zahtjevu da se sa igara udalji Novi Zeland ija je ragbi reprezentacija nastupala u, tada rasistikoj,Junoafrikoj Republici, iako ragbi tada nije bio, kao ni danas, olimpijski sport. Tajvan nije uestvovao na ovim igrama poto je Narodna Republika Kina uloila protest da on ne moe da uestvuje na ovim igrama pod imenom Republika Kina, uprkos kompromisu da Tajvan moe da koristi svoju zastavu i himnu. Tajvan je to odbio i nije uestvovao na olimpijskim igrama sve do 1984. godine. Poslednji, dodue mali bojkot zadesio je Letnje olimpijske igre 1988. u Junoj Koreji. Na ovim igrama nisu se pojavile Severna Koreja, Kuba, Etiopija i Nikaragva.
12

Na Igrama u Barseloni 1992 .reprezentativcima Savezne Republike Jugoslavije u timskim sportovima nije bilo dozvoljeno da uestvuju zbog sankcija koje su Ujedinjene nacije uvele Jugoslaviji zbog rata u bivoj SFRJ. Takmiari iz SRJ koji su nastupali u pojedinanim sportovima su se borili pod zastavom Olimpijskih igara. Najtraginiji i najgori incident u olimpijskoj istoriji desio se za vreme Olimpijskih igara u Minhenu, 1972. Palestinski teroristi iz organizacije zvane Crni septembar upali su 5. septembra, 11. dana igara, u olimpijsko selo, ubili dvojicu izraelskih sportista, a devetoricu uzeli za taoce.U nastavku drame, dolo je do masakra. Na minhenskom vojnom aerodromu, posle neuspjele akcije spaavanja talaca, ubijeno je svih devet izraelskih sportista, petorica terorista i jedan njemaki policajac. Svet je bio u oku, ali su igre, posle 34 satnog prekida, nastavljene. Poetak OI u Pekingu protie u senci rata u Junoj Osetiji. To je prvi put ne samo da je dolo do ratnog stanja za vreme OI jo od vremena stare Grke, ved i prvi put da su se poeci rata i OI poklopili u dan.Olimpijske igre (OI) su velianstveno viesportsko takmienje koje se odrava svake etiri godine. Pogreno ih nazivamo i Olimpijade, jer Olimpijadom je u staro jGrkoj nazivan period izmeu dvije Olimpijske igre, pa tako zavretkom Olimpijskih igara poinje jedna Olimpijada, a zavretkom te Olimpijade poinju sljedede Olimpijske igre itd. Ispravan i slubeni naziv nekih Olimpijskih igara, npr. konkretno igara 2004 godine u Atini glasi: Igre XXVIII. Olimpijade modernog doba.Olimpijske igre su takmienja izmeu sportista u pojedinanim i ekipnim disciplinama. U ekipnim disciplinama svaka drava, smije poslati samo jednu ekipu. Olimpijske igre okupljaju sportiste koje su imenovali njihovi nacionalni olimpijski komitet, a ije je prijave prihvatio Meunarodni olimpijski komitet. Sportisti, ma kako poznati i kvalitetni bili, za razliku od takmienja na nekoliko poetnih Olimpijskih igara, ne mogu se samoinicijativno i sami prijavljivati za uestvovanje na igrama jer bi oito broj, na taj nain, prijavljenih sportista bio nepodnoljivo velik.

13

Literatura

1. Ilid, S. (1994): Istorija fizike kulture staro doba i srednji vijek,Beograd 2. Jovanovid, B. (1954). asopis fizika kultura, prilog dvobroju br. 3-4.Olimpijske igre. Beograd

14