Hrana saga hrings

Index
Hrana saga hrings 1. kafli . . 2. kafli . . 3. kafli . . 4. kafli . . 5. kafli . . 6. kafli . . 7. kafli . . 8. kafli . . 9. kafli . . 10. kafli . . 11. kafli . . 12. kafli . . 13. kafli . . 14. kafli . . 15. kafli . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 1 1 1 2 2 3 4 4 5 6 6 6 7 7 8

Hrana saga hrings

1. kafli
Brr ht mar, ok var son Heyangrs-Bjarnar, hersis or Sogni; hann fr t til slands landnmst ok nam Brardal allan fr Klf-borgar til Svartr beggjavegna; hann bj at Lundarbrekku; hans synir voru eir: orsteinn ok Sigmundr, Nefsteinn ok Egill. Bri kti eigi vira vel dalnum, ok eiri ar v ekki til lengdar. Eitt vor sendi hann sonu sna sur yfir heiar at forvitnaz um, hversu ar flli t verttufar; var at um gi; komu eir aftr at hlfsmnaarfresti, ok ltu vel af landi; fundn eir gibitla og annan grr. Annat vor tk Brr sik upp me allan sinn varna, ok fr sur Vonarskar, ar sem n heitir Brargata; hann nam san Fljtshverfi, ok bj at Gnpum ok var san Gnpa-Brr kallar; enn Egill, son Brar, bj eftir at Lundarbrekku; hann tti Salgeri, dttur ris snepils at Lundi; eira son var Hrani hringr, er v var kallar hringr, at hann hafi rauban hring hinni vinstri kinn, Hrani var snemma gjrfalegr ok hinn mesti mar.

2. kafli
Mar er nefndr Helgi krkr, son Golaugs sgeirssonar or Sogni; hann for fr Sureyjum til Islands, ok hlt skipi snu Skjlfandafljtss; hann var skyldr Agli Lundar-brekku. eir fegar tku vel v honum, ok var hann ar um br. Eitt sinn kom hann at mli vi Egil, at hann vildi stafestaz ar dalnum; enn var allr Brardalr byggr. Egill mlti: hugat hefi ek at blfestu hr fram til dala, ok er va byggilegt ok skaltu eiga land allt milli Skjlfandafljts ok Mjadalsr fram til Sanda. Eftir etta riu eir Egill ok Helgi krkr at heiman ok skouu landit ok klluu Krksdal fram me fljt. Helgi reisti b Krksdal ok kallai Helgastai. Hann tti konu , er Hallveig ht. Mikill vinskapr var me eim Hrana hring ok Helga krk, ok var hann oft me Helga; gaf Helgi honum marga gta gripi; meal eira var sax eitt, hi bezta ing. N liu svo fram tmar at eigi bar til tinda,

3. kafli
at var eitt haust, at mpnn skyldu eita geldfjr sns tl fjalla. Yakr ht einn sauamar Helga er fjjrleit fr samt rum. Hrani fr lka; eir ttu fjallgngur saman vi Mvetninga. bj Gauti Gautlndum. Hj honum var s mar, er Sigfs ht, hi mesta illmenni ok sndi mrgum jfnu sinn. Hann fr fjrleit me Mvetningum. Svo bar til, at eir hittuz Vakr ok Sigfs ok gengu saman um hr, ar til eir hitta sauahp, ok eltu hann lengi dags, unz eir komu at gj einni. ar nu eir sauunum ok knnuu ; tti Helgi krkr sauina; meal annara var ar einn saur rum strri, er Vakr tti sjlfr. Sigfs falar sauinn, ok kvaz jafnvel vilja hafa hann fyrir mak sitt, Vakr friz undan, ok vildi eigi lta sauinn; kfuu eir um etta, ar til Sigfs hf upp exi sna, ok hggr til Vakrs svo at heila st; kom ar at Hrani ok frunautar hans, ok sj, hva um var, at Vakr er veginn. Spyr nd Hrani Sigfs, hverju etta stti enn Sigfs segir slkt er var af viskiftum eira. Hrani mlti: va kemr fram jfnur inn ok illmennska, ok vil ek n hefna hans r. Sigfs mlti: eigi mliz ek undan r, ok hleypr at Hrana ok hggr til hans me exinni, enn hann br skildi fyrir sik; kom hggi utan kn, ok renndi t af; var at allstrt sr. N hggr Hrani aftr til Sigfsar saxinu Helganaut; kom at hgg handlegginn, ok nam burtu xlina vi suna, ok fll hann daur nir. Var mikill krytr um etta Hrana ok Mvetninga; heygu eir ar Sigfus, ok eftir etta sneru menn til bygga me f sitt, er fundi hfu.

4. kafli
N rr Hrani hringr at Mvatni til orsteins frnda sns i Reykjahl. Tk orsteinn honum vel ok spyr tiinda. Hrani sagi slkt er til bar um vigi, ok ba hann n sjr. Sndi Hrani orsteini sr sitt, ok kvaz heyrt hafa, at kona Gauta Gautlndum vri hinn bezti lknir; vilda ek at u frir me mr angat ok frimltiz vi Gauta mn vegna um vg Sigfusar. orsteinn svarar: vel er at, frndi, at ek tali Jnu mli vi hann um sttir; hann er ok vin minn ok gr drengr, - ef vel er leitat, ok eftir fetta riu eir bir til Gautlanda, ok fundu Gauta ti skemmu sinni; hann heilsar eim orsteini vel ok spyr tinda. orsteinn mlti: eyrindi ek vi ik, Gauti, ok er r at at segja, at Sigfs heimamar inn er veginn af Hrana hring, frnda mnum; segir orsteinn ll viskifti eirra ok kvaz vilja koma sttum milli Gauta ok Hrana; tekr n upp fingrgull ok ba Gauta at iggja. Bnda leitz vel hringinn, tk vi ok mlti: illa tkz etta til, v at at Sigfs kti dll vi flesta, reyndiz hann mr trr, enn skum vinttu okkar, mun ek eigi til eftirmla fra um vigit; kkuu eir honum or sn, ok sndi Hrani Gauta sr sitt, ok kvaz heyrt hafa, at Aur kona hans vri bezti lknir; vildi ek dvelja hr um hr, segir hann, mean hn gjri at srinu. Gauti lofai essu, ok var Hrani eftir, enn orsteinn fr braut ok heim Keykjahl. Nu skoar Aur sri ok var at mjk vont; var hann ar tvo mnui til ess er hann var nr fullgrinn ok fr san heim aftr til fur sns. Bar n eigi framar til tinda at sinni.

5. kafli
Hraldr galti ht mar; hann bj at Torfastum Vopnafiri; hann var brir Sigfsar, er Hrani drap, hroamar hinn mesti ok illr virskiftis; tti hann ok sktt va; frtti hann nu fall brur sns ok var mjk illa vi; heitir n at hefna; br hann sik n at heiman me sjaunda mann ok fr um fjall vestr allt at Mvatni; var at nsta surmar eftir at er Sigfs var veginn; komu eir s dags at Gautlndum. Gauti var tni ok hskarlar rr. Gauti heilsar Hraldi ok bau gistingu um nttina; kvaz Hraldr at iggja mundu. hefi ek, segir hann, eyrindi vi ik, ea er Sigfs brir minn hr? Gauti mlti: eigi er hann hr; ok segir hann n Hraldi galta allan mlavxt ok br honum fbtur fyrir Sigfs vegna Hrana, enn Galti kvaz ekki iggja vilja utan lf Hrana, ok vildi ek vsair mr lei til hans ok styrktir mik at hefna brur mins. Gauti svarar: aldrei styrki ek ik at n honum, ok b ek r enn btr fyrrir hann, ella geng ek li me honum. Galti svarar: hraklega er r at mli eftir Sigfs; var hann me r vel ok lengi ok vann dyggilega, enn n viltu slkt engu umbuna, sem at vri einkisvert ok er maklegt njtir ess nokkru. Reiir hann n upp exi ok hj til Gauta, enn hann br sr undan ok missti hinn hggsins. Spjt st tninu, ok grpr Gauti at ok sktr at Galta, enn hann br skildi fyrir sik, og sakai hann ekki. N hlanpa hvorir tveggja til vopna ok skti Hraldr mjg fast at Gauta ok lyktai me v, at Gauti fll og einn hskarl hans, enn hina tvo tku eir, ok lt Galti eim f, ef eir vsuu honum trlega lei til Hrana at Lundarbrekku; enn rlarnir lofuu vi, ok lt Galti annan eira fara ok njsna um, hvort Hrani vri ar. rllinn fr ok var var um, at Hrani vri eigi heima; hafi hann veri me Helga krk um tma. Lt n rllinn Galta vita etta, ok ra eir n leiar sinnar nu saman ok vsuu rlarnir honum veg allt at Skjlfandafljti ok yfir at Hrafnabjrgum; riu eir fram Krksdal ar til er eir litu, hvar mrg viarhlss voru. ar sj eir ok rj menn; einn eira leitz eim mjk vasklegr. Hann gengr til Hralds galta, heilsar hnum ok spyr at nafni, enn Galti sagi hi sanna ok spyr hva hann heiti. Mar s er fyrir var kvast Hrani heita, ok vera sonr Egils Lundarbrekku. Galti mlti: vel ber n veii,. at vit hittumst hr, ok er ek brir Sigfsar, er drapst fyrra sumar, ok kem n til at hefna hans; hefi ek n drepi Gauta Gautlndum, ok einn rl hans, enn tveir fy]gja mr til n hingat ok muntu n fara smu fr sem bann. Hrani svarar: eftir ttu at leia mik ann veg, ok esslega lzt mr u sjlfr sem feig kalli at r, er hefir mik heimsttan essum hug, ok muntu segja mr af viskiftum ykkar Gauta renn leggr mik at velli. Galti segir hit sanna ar um ok mlti san: s n framar dugr r enn merbikkju roskinni, hefndu hans n. Hrani mlti: vit skulum bir reyna m okkr, enn menn okkar

sitji bj, v at jafnt er li okkart. Galti svarar: njta mun ek n lis mns ok bleyiz mjk, ok syniz mr, sem srt n feigr. Svo fer sem aunar, segir Hrani; ltz mr duglaus, er vilt naz mr, ok mun ek eigi undan renna. Hann hafi hj sr svertit Helganaut ok skjld sinn; ok er at n fyrst hr eftir, at Galti leggr spjti snu gegnum annan fylgjara Hrana, svo at hann fll daur nir. mlti Hraui: saklaus var essi vi ik ok rstu n lgsta garinn, enn efar ik at ganga til mts vi mik? Galti mlti: slka fr muntu fara sem fylgjari inn; ok v hleypr hann at Hrana ok leggr skjldinn me spjtinu, enn Hrani bar af sr ok var eigi sr. hggr Hrani til Galta skjldinn ok klauf hann; fkk hann ok sr lrit. N eggjar hann menn sna at skja at Hrana; jta eir n allir kafa ok skja at Hrana; drepr hann ar fjra af eim, enn Galti hopar undan. mlti Hrani: nr muntu n ganga vera, ef u hyggr at hefna brur ns mr, ok er r eigi smd at eggja ara enn ora sjlfr hvergi nrri at koma. mlti Galti til sinna manna: skjum n aliir senn at honum, ok ltum eigi spyrjaz skmm, at undan sni jafnmargir menn einum manni. Var n s hinn ann-ar frunautr Hrana ok fallinn. N hamaz Hraldr, hleypr at Hrana, og hggr skjld hans; at hgg sakai skjldinn ]tit, enn Hrana ekki. Hrani hj mti, enn Galti hopai undan, ok essu hj Kri, einn fylgdarnautr hans, til Hrana; at hgg lenti sverinu, svo a at fll or hendi Hrana enn eigi sriz hann; enn me v at hann var mjk fimr ok handheppinn, ni hann sverinu aftr ok hj til Kra handlegginn, svo at af fr, ok kom saxit lrit, svo at hann fll. N skja hinir allir at honum senn, enn hann verz vei ok drengilega; drepr hann n enn tvo af eim ok essu bili hleypr hann at Galta ok hj hfu honum ok klauf hann herar nir; fll hann egar daur nir, enn s einn, sem eftir st, ba Hrana gria; var at annar rli Gauta, er fyrr var geti. Var n Hrani mjk mr, enn ltt sr; hviliz hann n um stund ok spyr rlinn, hvat ttt var um fall Gauta.

6. kafli
Litlu siar kemr Helgi krkr me fjra mann; hafi hann fregnat af smalamanni, at Hrani mundi urfa lis vi; var n fagnaarfundr me eim, ok sgu menn, at vlkr mar mundi eigi vera eim dgum ar nlgt, sem Hrani var at afli ok fimleik. Var n Kri eigi t af daur, ok hj Hrani af honum hfuit. Svo dysjuu eir Hrald galta ok fylgjara hans ar einum hl, er san nefniz Galtahll; fru san heim til Helgastaa me varhlssin; rmdiz etta va um sveitir. Eigi er getit, at nein eftirml yri um fall Galta, v at hann tti eigi frndr nna sr, ar me var hann ok vinsll mjk. Sat n Hrani hj Helga um hr ok bar eigi til tinda. Helgi var mesti bsslumar; tti hann gott b ok margt f, hann hafi selstu sna fyrir austan Skjlfandafljt. Eitt sumar bar svo til, at smalamar kom eigi heim at selinu um morguninn, og lei svo dagrinn ok nttin. N lta grikonur segja Helga, hvar komit var ok segja, at f hafi eigi heimkomit; undraz menn n yfir v, ok sendir Helgi tvo menn at leita hans. eir fru sta ok leituu rj daga fram til fjalla, ok finna hann eigi; var svo htt ftessari leit ok settr annar smali, at gta fjrins. N lei hlfr mnur til ess a hann hvarf ok var hans einnig leitat ok fannz hann eigi heldur enn hinn fyrri. Strum undrar Helga etta og tla menn trlltekna ok vill n enginn vera til smalamennsku eira sta, ok fer svo, at Hrani bz til ess um hr. N fer Hrani at smala ok lr hlf nnur vika, svo at eigi ber neitt til tinda. Eitt kvld rekr hann f langt fram dalinn ok setz nir ar sem hann httir rekstrinum; skir hann svefn mjk. Kemur honum hug, at etta muni eigi sjlfrtt. Stendr hann upp aftr ok hristir etta af sr, enn sem hann litaz um, sr hann hvar f kemr aftr hlaupandi me ys og ysi miklum; rennr n af Hrana nokkut meginit, ok n getr hann at lta, hvar einhver vttr hleypr eftir fnu; nlgaz n etta fljtt ok er at at sj trllkona ferleg; stgr hn fyrir, enn jhnapparnir berir, enn er hn kemr ar sem Hrani var, staldrar hn vi ok mlti: heill Hrani hringr og muntu ba mn. Hrani mlti: svo er vst, er hvat heitir , er hvar eru hbli n? Hn segir: at litlu kemr r at at vita; ek heiti Npa, ok erum vr systr rjr, ok vinnum fyrir fur vorum kr, ok er ek eira elzt enn mir vor er ndu; asetr eigum vr Fljtsdal hr fram; hfum vr veri ar tlf r ok mun mnnum va hafa kt nlgt vanta haustum f ok hross; hefi ek skt smalamenn tvo Helga krks, ok n tla ek at hta r vi ok hafa til snu morgun; hefir fur minn illa dreymt til n, ok hygg ek fugt orit fyrir honum um

drauma, v at hann n far vikur eftir lifaar. A essu mltu rr hn Hrana, enn hann nr hryggspennu yfir um hana mija, ok rsti hn svo fast at handleggjum hans ok bk llum ok var hann nr aflvana fyrir henni; verz hann fyrir henni um hr, enn hn skir at koma hon-um undir sik, ok n hrekjaz au um bala nokkra ok fraz at steini einum, er ar st. at finnr hann, at hn vill koma hnum steininn, enn hann verz v vel og hart; um sir vinnz henni at taka hann fang sr ok bera hann at steininum, ok er hn kemr at honum, bregr hann svo hart vi, at henni vera hendr lausar ok snr hn baki at steininura; neytir hann n orku ok rekr hana aftr bak steininn ok hryggbrtr hana. segir hn: svo mun fara sem mir mn heitin sagi, at vr mundum af einum manni allar drepnar vera; hefir n yfirunnit mik ok muntu ar af hrs hafa. Vill n Hrani eigi lengr heyra raus hennar, enn gat eigi a gjrt, v at hon hlt honum svo fast a sr at ekki mtti hann hrra nema hendurnar; brtz hann n um ar til hann losnar; hefir hon rifi kli hans af honum, ok n hleypr hann angat er sver hans var ok hann hafi mist tuski eira; grpr hann at ok hggr haus af henni, ok er hann var af, geispai hann upp Hrana svo at hann fll megin af gufu eiri, er or honum gaus; enneftir litla bi, raknar hann vi, ok er stirr mjk; gengr hann heim setit ok leggst nir.

7. kafli
Um morguninn, er grikonur voru ftum sj r at f er vi stul, enn Hrani liggr hvlu, ok tla hann muni hafa vakat hj v um nttina, ok heim komit ar fyrir risml. N liggr hann allt til hdegis; svo rs hann upp; sj r kli hans va rifin sundr; n ltr hann taka hross eitt, er ar var nlgt ok rr heim til Helgastaa; finnr n Helga; fagnar bndi honum vel og spyr tinda. Hrani segir sem orit var fr viskiftum eira Npu ok sn, ykir Helga mkils um vert, ok akkar Hrana me mrgum fgrum orum framgngu sna; sndi Hrani, hversu hn hafi rifit af honum kln ok svo var hann ok va hlr ok marinn, ok hold hans hnykla samanhlaupit. N er sem fyr, at enginn vill til smalamensku vera Krksdal; er svo frt heim or selinu; ber n eigi til tinda at sinni frainar; enn um haustit fara menn fjallgngur ok fjrleit, ok er ar Hrani einn me rum.

8. kafli
Mar ht Slvi, hann bj Struvllum Brardal; hann tti son, er Einar ht; hann var sterkastr ungra manna, er ar uxu upp; bj Hskuldr halti at Hofgrnm Rangrdal; hans son var Gestr krna mikill mar ok sterkr; hann gekk nst Einari um afi ok rttir, ok var vel me eim; hann fr ok einn fjrleit me hinura. Fylgjaz eir svo at Hrani, Einar ok Gestr, ok tla sr at ganga Fljtsdal ok er eir komu fram eftir hnum, gjrir oku me fjki ok v nst hr svo kafa, at hvergi s fr sr. Hrani segir til snna manna: N skulum vr hr asetjaz ok ba ess, er at hndum kemr, ok svo gjra eir; ryja n saman grjti, er ng var af ok gjra sr skjl; setjaz svo ar ok er eir eru ar aseztir fyrir litlu, ltr Einar t; sr hann at hrin minnkar nokknt, ok n gjrir hann at lta, hvar tvr skessur hlaupa megnisstrar ok stefna at byrgi eira; hann segiretta flgum snum; enn Hrani br vi ok hleypr t ok hinir tveir me honum; v eru r komnar ok rbz nnur Hrana, enn nnur snr at Einari. N er at segja fr atgangi Hrana ok skessunnar, at au sviftaz lengi; finnr hann at hn hefir afl miklu meira hinni fyrri; bregr hann henni n til sniglmu ok verr hn at falla, enn hann er ofan henni; hefir hann engin r at fyrirkoma henni; nr um sir til knfs belti suu, og bregr hnum hls henni, svo at n beljai blit upp um hann, enn hn heldr honum fstum at sr; getr hann um sir losat sik; stendr hann n ftr ok sr at hin skessan hefir komit hinnm bum undir sik; grpr hann undir kjlka hennar, ok setr knn vi hrygginn, ok brtr hana svo bak aftr; enn v hljp r henni svo vond gufa ok mikil framan hann, at hann rauk aftr bak ok vissi ekki af sr um stund, enn Einar koraz n undan henni ok ni sveri Hrana ok hj af henni hausinn, enn hn hafi biti Gest barkann r, ok var hann daur; fer n Einar at vita, hvort Hrani er lfs, ok raknar hann vi, ok var honum gt mjk; skir n Einar vatn ok gefr honum, svo at Hrana batnar smmsaman vman; birtir n hrina ok kemr gott ver; voru eir ar um nttina; ok daginn eftir dysja eir Gest ok r rum

sta: heita ar san Skessudysjar. Eftir etta fara eir at leita hellisins, ok um sir koma eir at gljfrum nokkrum; var ar hamarr str ok illt atgngu; sj eir undir hamrinum hvar skugga bar einum sta; klifra eir n ok vaa angat til er eir koma ar; eru ar dyr ok hur hlfa gtt; ganga eir n hellinn ok innar eftir honum; ar til eir finna enn n dyr ok jrnhur fyrir. N heyra eir strt hrot, svo at eigi ttuz eir vlkt heyrt hafa; leitaz eir svo vi at komaz inn, ok geta eigi, ganga svo bir hurina senn sem vasklegast ar til at hn hrkk upp; var ar n bjart nokkut sakir glugga, er var berginu austan til; v vaknar karlinn, ok var hann nsta str og lllegr. Hann spyr, hvat s hark etta, ok sagi: hefi gestavon verit hr, hefi ek sagt manna-ef helli mnum, ok illa hafa mr gefiz draumar dag, ea hversu gekk ykkr ferin ok frit r mr hfu Hrana? at ttuz eir vita, at karl mundi blindr vera; hleypr n Hrani inn ok rekr sverit undir hnd honum, svo at gegnum hann st, enn karl br vi skjtt ok steyptiz fram or fletinu, enn Hrani br sr undan, ok brautz karl svo um, at allt skalf ok gekk or lagi, er fyrir var; drapz hann svo um sir; fr Einar inn fyrir hann hellinn, ok knnuu eir hann ok fundu ar marga gripi gulli ok silfri ok bru or hellinum svo mikit sem eir gtu mekomiz; gekk eim illa aan at komaz; lgu eir ar nrri um nttina, enn daginn eftir fru eir aftr me bagga sna. Enga lifandi skepnu sj eir lei sinni, ok gengu san heim. Nu segja eir Helga ok rum mnnum fr ferum snum; kti llum mikils um vert ok lofuu hreysti Hrana. Mikit f vantai menn um haustit, ok hugu allir at trll essi hefi tekit at, at eir fstbrr yri eigi varir vi. Lir svo af essi vetr, at eigi ber til tinda.

9. kafli
N sem vora tk, kemr Hrana hug, at frama meira s at fara utan ok kynna sr nnur lnd, hfingja ok siferi. at var einn morgun fyrir uppistutma, at hann svaf svo sem arir hvlu sinni, og dreymir at hann s ti staddr tuni Helgastum. Hann ltr mann gamlan, enn vnlegan velli; ykiz n heilsa honum ok spyr hann at nafni; komumar tekr vel kveju hans ok kvaz rir heita. spurt ekki ek ik, segir komumar; heitir Hrani ok ert dttursonr minn; stendr u heldr til ess at vera smi ttar innar bi kurteisis ok atgjrvis vegna, ea hvat vinnr hreystilegt ok hrsvert hr plssi framar enn komit er? n er eigi lklegt, at ik fsi hr eftir at koma nnur lnd, ok freista hvat ar liggr fyrir r, er hvat kannt ar til frgar at vinna, ok uru n ri lj af raunni: r verr frami; faru, fljtr at hildarmtum, fjrgnar fr ofbergi flot mrn byrgota, herteits hara snru ok hryja ing tugviar fellir smna fjallit flka jttu kjlkum. ok enn kva hann: Illvttum hefir hallat hreysti n, brr ljss rnar Galta helgin veltir ok glpum eim me hljpu gang mtt eins vkingum orka Hrani bana bandgjs brtt vindi ok blik sjs fga mikit.

At svo mltu hvarf rir, enn Hrani vaknai, ok mundi vsurnar; segir hann n Helga fr draumnum. Helgi mlti: ngu lklegt er, at svo gangi r framvegis, sem hann lt ik skilja i draumnum, ok muntu lta fr inn vita um essi efni. Hrani kvaz n svo vilja gjra, ok skildu eir svo talit at sinn.

10. kafli
Enn skmmu eftir etta rr Hrani til Lundarbrekku, ok kemr at mli vi fr sinn, segjandi honum fyrirtlan sina, einnig draum sinn ok fyrirsp murfur sns um eftirkomandi hagi sna, ea hvat viltu, fair, leggja til essa, segir hann? Egill svarar lkt sem Helgi, at eigi s lklegt, at honum getiz vel at formi essu, ok mun v bgara at letja ig sem afi inn hefir sp betr fyrir r, v at svo r ek vsur hans, sem hugr karls s vel til in ok hann viti fyrir r liggja nokkra gfu. ykir mr n eigi sr gegna, at hvetjir Einar Slvason til utanferar me r; it erut bir efnilegir ok vel frir menn, at nokkru s at mta; at er ok lkvnlegra fyrir tvo jafnrskva sem it erut, at taka far hj kendum skipverjum ea vera meal margra kunnugra manna, enn einn kendr hvat sem kann til at bera, ok mttut it halda saman, ar til it fit ykkr vel nirkomit; enn tlan mn er at, frndi, at eigi munum vi Slvi sj ykkr aftr n it til slands koma san. N vilda ek f r svo farkost, at r kti sem metekit hefir furarf inn er arf eftir okkr mur na, t eigi aftr kmir. Hrani gladdiz n vi lofun essa ok akkai fur snum fyrir bllega; skilja eir n at svo mltu. Fer n Hrani at hitta Einar ok segir honum ragjr sna ok tillgur fr sns. Einari leitz vel etta fyrirtki ok kvaz vilja me honum fara. N kemr Hrani heim til Helgastaa ok segir Helga allt hvat til hafi talaz me eim eg-um ok Einari um utanfer eira, ok at fair sinn hafi sp sr, at eigi mundi hann aftrkvmt eiga til ttjarar sinnar n heldr Einar. hugsum vi Egill um sama, segir Helgi, ok mun at skilja me mr og r sem ykkr fegum, ok verr mr at r sknur; v at heir oft ok vel hj mr verit, ok slkir menn eru hr eigi plssi, sem it Einar erut at hreysti ok listum, enn kemr mr eigi til hugar, at hamla ykkr essu, v at til meiri smdar ok rkdms kann ykkr etta at koma enn flestum rum. Vel talar um etta, segir Hrani, ok slitu svo talit.

11. kafli
Raur er mar nefndr; hann var sureyskr; hann var kaupferum jafnan ok hafi msra landa vru; var hann v auknefndr Kaupa-Raur; hann kom etta sumar Skjlfandafjr snemma; tv skip komu ok undir eins Eyafjr; enn er Brdlingar frttu skipakomu, fara eir sem arir or nlgum hruum at finna kaupmenn; uru n menn beggja megin Skjalfandafljts fsari til at finna Rau kaupmann enn hina, er fyrir innan at komu, v at betra or fr af honum ok vru hans; komu eir Hrani ok Einar samt rum fund RauSs, ok var at skjtt at eir ru far me honum; v at eim leitz spaklega ok vel manninn, t skipverjar hans vri flestir annan htt, ok eigi svo glyndir. N gjri Egill son sinn or gari svo sem hann hafi lofat ok fkk honum mikinn farkost, ok msa gripi gta, og urfti ar eigi at segja, at hann hefi skort skotsilfri. eir Egill ok Helgi fylgdu eim Hrana ok Einari til skips ok skildu svo vi me mrguna gum hjartans skum.

12. kafli
Skmmu eftir at er Raur hafi lokit kaupsslan sinni ok var tilbinn, gaf eim byr burt ok ltu eir haf, enn at var eigi lengi ar til mebyr eira tk at minnka; ttu eir austr langsaman, viat tivist var lng, ok gengu slendingar vel fram vi verki, enn Raus menn su yfirburi eira, ok at sur-eyskir menn mundu eigi margir n til jafns vi at afli ok rttum; tk at kvikna eim fund vi fstbrr, enn bi var at eir tveir hldu t saman ok skildu aldrei, ok svo hfu eir velunnan kaupmanns; v ru skips-menn aldrei hvorki vopnaskiptum n rum atvikum; enn eitt sinn, er Raur heyri illyri eira manna sinna til eira fstbrra, mlti hann: at mun vera fyrsta

sinn ok siasta at ek kem til slands ok slenzkir menn vera fari me mr; v vildi ek ska af yur skipverjum mnum, at vera eigi svo leitnir vi essa menn, einkum er eir hafa snt alla g ok spaklti, san eir komu samfr vora; annars munut r hafa bi mik ok mt yr. Eftir etta bar allt minna hnfilyrum Rausmanna. Enn um haustit skammt fyrir vetrntr nu eir Sureyum. Var kaup-manni ar vel fagnat heimkomnum, ok mltu sumir, at sureysku skipverjunum ok slendingum vri ml at skilja.

13. kafli
at er a segja fr fstbrrum, at eir tku vetrvist me eim manni er Hgni ht, hnefr at auknafni. Hann tti konu er Geirrr ht. au tku vel gestunum, enn eir sndu sik leitna ok ga hverjum manni. Hjnin ttu dttur er Sign ht, ok var hartnr gjafvaxta orin; var hon frft ok bjrt hr ok hrund, svo at hon tk fram rum meyum ar grend; var hon ok nefnd ljsbr atauknafni; brtt fannz at Hrana var orit krt til hennar ok tk hon v me kurteisi ok blu. hsum Hgna hnefs voru ok tvr mgur; ht s eldri Sunnefa enn hin yngri lrn; ok var hon nfulltia; hon var s annar kvennkostr sem nst gekk Signu at raun ok sjn, ok sannaiz henni at sem eir gmlu hfu sagt um England samstum, at ar vru meyar frar; enn r mgur voru enskar at tt. Gautr ht mar Sunnefu, enn fair lrnar, kallar strhenti; hann var eftir Englandi ok synir eira hjna, er voru flestir fullta; v at at bar vi hit sama sumar, er eir Hrani ok Einar komu til Sureyja um haustit, at vkingr nokkur, Grmr at nafni, auknefndr jfnkarl, tk strandhgg einum sta vi England; enn er hann kom heimili Gauts strhenta, er ar var vegi fyrr honum samt rum fleirum, var eigi bndi n synir hans heima, ok ftt annara manna; eir fegar hfu ann tma fari at heimboi upp landit einhverjum sta, enn r mgur voru eftir heima me tvo ea rj karlmenn, enn eir flu er eir sa til fera Grims; enn hann ok menn hans tku r mgur braut me sr, ok allan hinn bezta kost ok ntilegustu hluti r bnum, er eir girntuz at eiga samt ru herfangi, bi kvenflki ok karlmnnum ok fjrhlut, er eir hfu tekit grend. N siglir Grimr sna lei me etta, enn er eir komu nlgt Sureyum, hugsandi at gjra ar eins, mttu honum vikingar remr skipum; hfu eigi essar herteknu kvensniftir af at segja, hverjir ar komu mti, utan s ht Eysteinn harverkr er fyrir var; sl n bardaga me eim Grmi ok fll hann ok hans flagar i eiri orrustu; var sagt, at hann hefi veri svo seimagnar, at engi jrn hefi hann bitit. eir Eysteinn tku n kvenflk etta at Grimi fllnum, samt miklu ru herfangi, ok barz kvennflkit alltt af, svo at hermenn aumkvuu r ok skutu eim land hit fyrsta i Sureyum me nokkrum fjrhlut; stanmduz r mgur hj Hgna ok Geirri. Einar lagi miklu st vi lrnn, og undu eir fstbrr vart annarsstaar enn hj eim stallsystrum; var ar ok hver mar vel til eira, ok fr svo at sumarkomu.

14. kafli
Brr tveir eru nefndir til sgunnar; ht annar Arnhfi enn hinn Hildir; vkingar miklir ok eyrarmenn ok hfu stundum berserksgang; eir herjuu va um tstrandir ok eyar, svo at fkk fjr manna var nmi. eir stru snu skipi hvor, ok komu n at Sureyum fyrsta dag sumars; var Kaupa-Raur binn til burtsiglingar at vanda ok hafi boit til drykkju heima hj sr eim fstbrrum, Hrana hring ok Einari ok allmrgum ar innlendum. Eyamenn su til skipanna, at au lentu ar sem Raur var fyrir ok ltu gestir eir mjk frilega; var n gengit til drykkjustofu Raus ok gesta hans me skipafregnina, ok tilgetit at vera mundu berserkirnir Arnhfi ok Hildir; vi etta hljnai Raur ok gestir hans, nema Hrani ok Einar. Tekr n Hrani til mls ok segir: sj megum vit Einar komumenn. Einar svarar: ef vilt koma t mti eim, mun ek eigi nenna eftir at sitja; vildi ek n, at eyamenn hr nlgir hertu upp hugi sna ok fylgdu okkr ef liggr; gengu menn n t at sj til hafnarinnar, ok leitz eim svo , sem til var getit; var f safnat saman mnnum af eim Hrana ok

Einari or nstu stum. Vkingana bar n skjtt at, ar sem Raur kaupmar ok hinir allir voru; hfu eir ok orit varir vi mannaadrttinn fyr enn eir komu at gari eim, er flkit st undir; var ar Raur kaupmar, eir tveir Brdlingar og 18 menn arir; voru eir slendingarnir vglegastir af eim llum. Me Raui var t mar s, er rr ht, gt bogskytta, svo at jafnslyngr mar var ar eigi eiri list; var hann Dal-rr kallar; nokkrir voru eir arir, er af honum hfu lrt, enn kunnu eigi til jafns vi hann. Enn er berserkirnir komu ok sj flokkinn alvopnaan hinumegin garsins segir Arnhfi: hrddir eru nu myslingar, er hv standit r hr hnappi eyamenn? vit Arnhfi ok Hildir brr erum hr komnir at heimskja ik Kaupa-Raur; ert atfangamar mikill ok muntu taka vel vi gestum. Svo vildi ek vi ykkr taka sem it leitit mn, sagi Raur. N fru na vru selda egar dag, sagi Hildir, Lkt vil ek ti lta ok inn er lagt, segir Raur. Ekki skortir okkr brr, sagi Arnhfi; hefi ek at sver hendi, er heitir Grsa, enn Hildir brir minn at, er heitir Svaf. Tku eir brr at lta silega, ok grenjuu mjk. eir Hrani ok Einar gengu fyrir garsendann, alla gtu at eim brrum. Vi mega menn skiftaz, t hgra lti, segir Hrani. Arnhfi snr at honum, enn Hildir at Einari. Hggr Arnhfi skjld Hraua, enn tk eigi . Hrani hj aftr og klauf skjld fyrir Arnhfa. annat sinn hj Arnhfi og tk rijung af skildi Hrana, enn eigi sriz hann. Hrani hj annat sinn; kom at hgg xl vkingsins, ok nam fr suna hgri me handleggnum ok segir eigi framar af honum; enn sameign eira Einars ok Hildis gekk svo, at Hildir bj skjld Einars ok klauf hann fyrsta bragi. Einar hj aftr til Hildis ok nam ltit af skildi hans; berserkrinn hj aftr til hans, enn hann brz undan, snerti oddrinn lrit, svo at nokkut srdiz, enn sverit gekk vllinn kaf, ok Hildir laut eftir hgginu, mean hj Einar hls honum svo at af tk hfuit, ok er hann ok or sgunni sem hinn. Enn mean essi vg gengu af, mttu eyarmenn hinum ok sl egar bardaga, ok tk brtt til at beraz ; skaut Dal-rr ok arir bogmenn margan skelmi til bana; enn er eir Hrani ok Einar hfu fellt brr, uru eir strhggvir ok mikilvirkir vi , er eftir voru, ok rttu eir brtt hlut manna sinna. Enn er at su eir, er eftir voru skipunnm, er bi voru allmargir ok harsttir, gengu eir land ok sktu at Sureyingum; tku slendingar vel ok drengilega vi eim. Bogmenn spruu eigi heldr skotin; harnai orustan at nu; tku hinir aftrir eyarmenn at sraz ok falla; var eira framgangr linr; enn eir Hrani ok Einar drpu skipamenn ar til er eigi voru nema fjrir eftir, enn eir vildu flja til skipa; fstbrr vru eim at, ar til enginn var eftir sast; var f dagr enda hafi orrustan stait fr v um midegi; fllu ar allir eir er alkomu: tuttugu og tta talsins, enn af Sureyingum sj. Ltit er getit um atgjrir Raus kaupmanns, v at hann var eigi bardagamar. Voru n fstbrr eigi mjk srir, enn kaflega lnir ok mir; fru menn at sofa um nttina, enn um morguninn snemma fru eir fram skip eira brra ok tku ar herfang mikit gulli ok silfri, gersemum og drindisklum, enn arir dysja valinn. N lgu eir Kaupa-Rar ok Hgni hnefr at til, at eir fstbrr skyldu mestan hlut herfangsins eiga, ok eim nst rr arir, er bezt li hfu snt ok svo var; lofuu n allir mjk framgngu slendinga, ok kvu ar alla menn munda tnz hafa fyrir vikingum, hefu eigi essir menn svo vel dugat. Voru n Brdlingar ktir ok drukku vel lystugt eftir allan ennan fjrfeng; kva n Hrani framkoma vsnasp afa sins sem hann kva fyrir honum drauminum forum.

15. kafli
Fm dgura eftir etta sigldi Raur; enn nsta dag eftir at kom skip til eyanna; voru at hinir ensku menn at skja kvenflk sitt, v at feir hfu frtt, at at var Sureyum heilt ok lifandi; fr Einar til Englands me eim mgum ok lkr hr frsgn um hann. at er at segja af Hrana, at Sign elskai hann v meir, sem hn s hann lengr, ok at hann var rum frgri; hafi hann at ri vi hana, at sigla til fleiri landa og vera var kunnugr, enn hon latti hann ess ok kvast eigi mega sj af honum; ok er hvort tveggja, segir hon, at hvorki vinnr annars staar meir til frgar enn hr ok svo arf in hr vi; fllz hann r hennar ok gekk at eiga hana etta sumar, Samvist eira var g ok lng, ok var hann mjg vinsll mar ok straubugr, v framar sem honum jkz ar aldr ok hann vann

meir ok meir til ess hvors tveggja, v at ti er vkingar komu, var hann fremstr flokki til at afstra eim ok eya; ok hafi hann artil mikinn styrk af eim tveimr skipbrotsmnnum, er hann eitt sinn hjlpai ar vi eyarnar ok nefndir eru Bjrn breiskeggr ok rir fimi, bir slenzkir; eir fylgdu Hrana filangt, eftir at er hann hafi tekit af skipsbroti eira. Hrani kom eigi til slands aftr svo sem fair hans hafi sp. au Sign ttu eina dttur, er Hallveig ht; fleiri barna eira getr eigi, svo at menn viti upp vst. Hrani andaiz sttarsng sinni, er hann var orinn gamall. Hafi hann tt sj bardaga i eyunum fyrir utan at sem hann feldi Galta og rla hans r enn hann sigldi af Islandi, ok endar hr ann veg sguna af Hrana hring Egilsyni.