PENGARUH KAWALAN DALAMAN TERHADAP TEKANAN KEWANGAN DALAM FIRMA INDUSTRI DI MALAYSIA

Wan Mustaffa bin Wan Yusoff1 dan Moriza binti Fikri2 Jabatan Perdagangan, Politeknik Tuanku Sultanah Bahiyah KHTP, 09000, Kulim, Kedah E-mail address: wan_mustaffa@ptsb.edu.my1, moriza@ptsb.edu.my2

Abstrak
Pada tahun 1997 hingga tahun 1998, Asia Timur telah dikejutkan dengan krisis kewangan yang membawa kepada masalah tekanan kewangan di kalangan syarikat-syarikat dalam industri masing-masing. Serangan pengganas ke atas Pusat Dagangan Dunia dan Pantagon pada 11 September 2001 juga telah memberi kesan kepada ekonomi dunia. Kebanyakan industri telah terjejas urusniaganya terutama pada minggu serangan tersebut. Terkini, dunia sedang mengalami gelora ekonomi yang telah bermula daripada krisis kewangan di Amerika Syarikat pada pertengahan tahun 2007. Keadaan ini telah melumpuhkan ekonomi negara-negara maju seperti Amerika Syarikat, Eropah, Jepun, Singapura, China dan Asia Tenggara. Ekoran daripada fenomena tersebut, pengurus-pengurus syarikat mestilah memiliki perancangan yang tersusun dan berkesan untuk menangani masalah seperti tekanan kewangan. Tekanan kewangan bermaksud keadaan di mana syarikat tidak dapat memenuhi tanggungjawabnya atau berhadapan dengan pelbagai kesukaran. Sampel kajian ini diambil dari senarai syarikat Practice Note 4 (PN4) bertarikh Julai 2006 dari Bursa Malaysia. Data syarikat diambil dari laporan tahunan bagi tahun 1996 hingga 2005. Kajian ini cuba menghubungkaitkan di antara struktur Lembaga Pengarah dan pemilikan ke atas syarikat yang mengalami tekanan kewangan. Ahli lembaga pengarah merupakan pihak yang paling berkuasa dalam sistem kawalan dalaman yang bertanggungjawab dalam firma. Keputusan kajian ini mendapati bahawa, leveraj kewangan dan penyelidikan dan pembangunan akan mengurangkan kemungkinan tekanan kewangan yang berterusan dan ini seiringan dengan teori dan bukti empirikal terdahulu. Kenyataan bahawa penunjuk asas lain seperti pengaruh sistem kawalan dalaman ditemui tidak signifikan. Keputusan penyelidikan ini tidak boleh dilihat sebagai jawapan terhadap soalan tentang bagaimana fungsi sistem kawalan dalaman di industri firma, tetapi ianya sebagai langkah permulaan. Penyelidikan di masa depan harus dilaksanakan dengan mengkaji faktor-faktor lain seperti polisi kerajaan kerana bermungkinan boleh mempengaruhi tekanan kewangan sesebuah syarikat. Kata kunci: Tekanan kewangan, sistem kawalan dalaman, pemilikan, penglibatan ahli lembaga pengarah

1.0 PENGENALAN Serangan pengganas ke atas Pusat Dagangan Dunia dan Pantagon pada 11 September 2001 telah memberi kesan kepada ekonomi dunia. Kebanyakan industri telah terjejas urusniaganya terutama pada minggu serangan tersebut. Smart, Megginson and Gitman (2003), dua syarikat gergasi pengangkutan udara di Eropah seperti Swiss air dan Sabena telah mengalami kebankrapan. Manakala syarikat pengangkutan udara di U. S. mengumumkan pemberhentian pekerja seramai 120,000 ekoran dari peristiwa tersebut. Britisah airways dan industri pengangkutan udara di Amerika memohon bantuan kewangan daripada pihak kerajaaan untuk meneruskan operasi mereka.

Sebelum ini, pada tahun 1997 hingga tahun 1998, Asia Timur telah dikejutkan dengan krisis kewangan yang membawa kepada masalah tekanan kewangan di kalangan syarikat-syarikat dalam industri masing-masing. Claessen, Djankov dan Klapper (2003) mendapati bahawa sebilangan besar kebankrapan telah berlaku di Thailand, Korea dan Malaysia, manakala sebilangan kecil sahaja berlaku di Negara Philipina dan Indonesia. Terkini, dunia sedang mengalami gelora ekonomi yang telah bermula daripada krisis kewangan di Amerika Syarikat pada pertengahan tahun 2007. Keadaan ini telah melumpuhkan ekonomi negara-negara maju seperti Amerika Syarikat, Eropah, Jepun, Singapura, China dan Asia Tenggara. Dengan kejadian ini, kemungkinan peristiwa-peristiwa yang sama akan berlaku di masa akan datang. Ekoran daripada fenomena tersebut, pengurus-pengurus syarikat mestilah memiliki perancangan yang tersusun dan berkesan untuk menangani masalah seperti tekanan kewangan. Jensen (1993) telah membahaskan bahawa ahli lembaga pengarah adalah pihak yang bertanggungjawab ke atas sistem kawalan dalaman yang berkesan. Permasalahan dalam sistem kawalan dalaman koperat bermula dengan ahli lembaga pengarah. Ahli lembaga pengarah merupakan pihak yang paling berkuasa dalam sistem kawalan dalaman yang bertanggungjawab dalam firma. Apa yang paling penting, mereka telah menetapkan peraturan pada ketua pengawai eksekutif. Dengan kata lain, kumpulan pengurusan dalam sesebuah syarikat mestilah mempunyai perancangan strategi tersendiri untuk mencapai matlamat organisasi. Sistem kawalan dalam adalah diterajui oleh pengerusi ahli lembaga pengarah dan ketua pegawai eksekutif memainkan peranan yang penting untuk mengatasi masalah tekanan kewangan dalam sesebuah syarikat. Masalah tekanan kewangan dalam sesebuah syarikat merupakan isu signifikan kepada pemilik, pengurus dan pihak awam.

1.1 Pernyataan Permasalahan Analisa kedudukan Practice Note No.4/2001 (PN4) ke atas syarikat -syarikat yang disediakan oleh Bursa Malaysia menunjukkan bahawa terdapat setiap tahun menyenaraikan syarikat-syarikat yang mengalami masalah kewangan. Merujuk kepada peranggan 8.14 the Exchange Listing Requirement, syarikat mestilah sentiasa berterusan disenaraikan di dalam Official List of the Exchange. Jika syarat ini tidak dipenuhi maka ianya tidak akan disenaraikan. Data Statistik di bawah ini menunjukan status syarikat-syarikat PN4: Status of PN4 Companies Media Release Date Total Company Listed Total PN4 Percentage of PN4 on the Exchange Company Company 8 December 2003 898 companies 64 companies 7.1% 21 December 2004 960 companies 37 companies 3.85% 12 December 2005 1001 companies 22 companies 2.2% 20 July 2006 1028 companies 16 companies 1.55 % 05 March 2007 1023 companies 09 companies 0.88% Sumber: Bursa Malaysia (http://www.klse.com.my) Daripada data di atas, ia menunjukkan bermula pada tahun 2003 jumlah syarikat yang mengalami tekanan (masalah kewangan) adalah tinggi (7.1 peratus) berbanding tahun-tahun sebelumnya. Tetapi ia menunjukkan pengurangan dari tahun ke tahun sehingga Mac 2007 iaitu 0.88 peratus. Sebelum ini, pengkaji-pengkaji lepas telah menggunakan pengukuran yang berbeza untuk mengenalpasti tekanan kewangan di dalam syarikat-syarikat seperti pendapatan bersih, nisbah ekuiti hutang, nisbah coverage, jualan dan jumlah pendapatan. Sebenarnya tidak ada item-item piawaian digunakan untuk menilai status tekanan kewangan dalam sesebuah syarikat.

Walaubagaimanapun, perkara utama adalah siapakah pihak yang sebenarnya bertanggungjawab ke atas masalah tekanan kewangan dalam sesebuah syarikat? Kajian ini menunjukkan satu kajian yang berbeza dalam menganalisa tekanan kewangan ke atas sesebuah syarikat. Fokus kajian ini ditujukan ke atas aspek pihak pengurusan iaitu struktur Lembaga Pengarah dan pemilikan ke atas firma yang mengalami tekanan kewangan. Kajian ini cuba menghubungkaitkan di antara struktur Lembaga Pengarah dan pemilikan ke atas syarikat yang mengalami tekanan kewangan.

1.2 Objektif Am Berdasarkan kepada permasalah yang dikemukakan, objektif kajian ini adalah untuk menentukan perhubungan dalam kawalan dalaman iaitu penglibatan dan pemilikan (% saham) dalam firma yang berlakunya tekanan kewangan.

1.3 Objektif Kajian 1. Untuk menentukan terdapat perkaitan antara pemilikan (saham) dan tekanan kewangan. 2. Untuk menentukan terdapat perkaitan antara penglibatan ahli lembaga dan tekanan kewangan.

1.4 Hipotesis Terdapat beberapa hipotesis dalam melaksanakan kajian ini iaitu: H01: Tidak terdapat hubungan yang signifikan antara ekuiti pemilikan dalam ahli lembaga dengan tekanan kewangan. H02: Tidak terdapat hubungan yang signifikan antara penglibatan ahli lembaga dalam firma dengan tekanan kewangan.

1.5 Kerangka Teori Secara ringkasnya kerangka teori bagi kajian ini dapat digambarkan seperti rajah 1, di mana pengkaji ingin mengenal pasti sistem kawalan dalaman sebagai pemboleh tak bersandar dan hubungannya dengan tekanan kewangan sebagai pemboleh ubah bersandar. Daripada keputusan yang akan diperolehi, pengkaji akan meru akan merumuskan hubungan ini seperti dalam rajah 1.

F i r m a I n d u s t r i

Pemilikan dalam firma Sistem Kawalan Dalaman Penglibatan ahli lembaga dalam firma Leveraj kewangan atau hutang Penyelidikan dan
pembangunan

Wujud Tekanan Kewangan

Bankrup

Faktor Kawalan

Tidak Wujud Tekanan Kewangan

Pengurusan Kewangan Berkesan

Rajah 1 2

1.6

Kepentingan Kajian

Dapatan kajian ini diharap akan dapat membantu firma-firma di Malaysia mengkaji semula sistem kawalan dalaman dari segi pemilikan dan penglibatan pengarah dalam menghadapi tekanan kewangan bagi mewujudkan sistem pengurusan kewangan yang lebih berkesan.

1.7

Skop Kajian

Kajian yang akan dijalankan ini hanya mengkaji sistem kawalan dalaman syarikat-syarikat di Malaysia samada yang mengalami masalah tekanan kewangan (Senarai syarikat PN4 daripada Bursa Malaysia) atau sebaliknya. Tempoh kajian ke atas syarikat-syarikat berkenaan bermula dari tahun 1996 hingga 2006.

1.8

Limitasi Kajian

Sampel yang telah dipilih dalam penyelidikan ini adalah kecil bilangannya. Alasannya adalah kajian ini dilaksanakan pada masa pertumbuhan ekonomi yang baik bukannya pada masa kemelesetan.

2.0 SOROTAN KAJIAN LEPAS

2.1 Tekanan Kewangan Dalam Firma Secara amnya tekanan kewangan di definisikan sebagai keadaan di mana syarikat tidak memenuhi tanggungjawabnya atau berhadapan dengan kesukaran. Opler dan Titman (1994), tekanan kewangan adalah merupakan satu kos kepada penanggung hutang (institusi kewangan) dan penanggung hutang bukan kewangan ( contoh pelanggan, pembekal dan pekerja). Tambahan pula, tekanan kewangan boleh terjadi jika mempunyai kedudukan kewangan yang lemah dan ia juga akan bertambah lagi kos sekiranya gagal bersaing dengan pesaing-pesaingnya di pasaran . Menurut pendapat Bhagat, Moyen dan Suh (2005), mereka mengenalpasti tekanan kewangan firma dengan menggunakan proxi alternatif seperti pendapatan yang negatif dua tahun kebelakangan secara berturut-turut. Manakala, John (1992) juga menggunakan pendekatan yang sama untuk mengenalpasti tekanan kewangan. Andrade and Kaplan (1998) juga menggunakan nisbah liputan untuk mengenalpasti tekanan kewangan. Tekanan dikatakan wujud apabila nisbah liputan kurang atau sama dengan satu bagi tahun kebelakangan. Nisbah liputan didefinasikan sebagai jumlah pendapatan sebelum ekstraordinari item dan belanja faedah, dibahagikan dengan belanja faedah. Apabila nisbah liputan sesebuah firma adalah kurang atau sama dengan satu, pendapatan firma adalah kurang atau sama dengan belanja faedah. Pendangan klasik tentang cara untuk mengukur kos tekanan kewangan secara tidak langsung telah diperkenalkan oleh Altman (1984). Beliau mengemukakan dua cara untuk menganggarkan kos tekanan kewangan. Pertama, mengukur kemerosotan nilai jualan berbanding berbanding dengan yang lain dalam industri yang sama dan kedua, mengukur perbezaan di antara perolehan sebenar firma dan anggaran perolehan bagi tiga tahun sebelum diistiharkan bankrup. Pengalaman bagi firma perniagaan yang mengalami tekanan kewangan terjadi apabila perniagaan mereka berhadapan dengan ketidakcukupan kecairan untuk menanggung liabiliti

kewangan. Ianya dapat dilihat dengan pertumbuhan yang besar ke atas nisbah ekuiti hutang. Ia juga dapat dilihat apabila berlakunya penangguhan bayaran ke atas faedah pinjaman. Lain-lain tanda ialah pengurangan belanja modal, jualan ke atas aset-aset tetap dan pengecilan saiz perniagaan. Kos tekanan kewangan dikaitkan dengan kegagalan untuk memenuhi tanggungjawab kewangan. Kos ini terbahagi kepada dua iaitu kos langsung dan tidak langsung. Contoh kos langsung ialah, diskaun jualan ke atas aset (potongan harga) dan kos guaman serta yuran perunding. Manakala kos tidak langsung adalah seperti sumber dana yang tinggi, pengurusan masa yang singkat dan aduan pengguna atau tekanan pemiutang.

2.2 Sistem Kawalan Dalaman Mengikut pendapat Basle Committee on Banking Supervision (1998), kawalan dalaman adalah satu proses yang dikuatkuasakan oleh Lembaga Pengarah, pengurus kanan dan semua tahap dalam perjawatan (personnel). Ia bukannya satu prosedur atau polisi yang diamalkan pada satu-satu tempoh tertentu, tetapi ia berterusan pada setiap tahap operasi di bank. Lembaga Pengarah dan pengurusan kanan adalah bertanggungjawab untuk mewujudkan budaya yang sesuai untuk melaksanakan proses kawalan dalaman dengan berkesan dan memastikan keberkesanannya berterusan, walaubagaimana pun setiap individu di dalam organisasi mesti mengambil bahagian dalam proses itu. Objektif utama proses kawalan dalam boleh dikategorikan seperti di bawah: 2.2.1 keberkesanan dan aktiviti yang berkesan (objektif prestasi); 2.2.2 kebolehpercayaan, kesempurnaan dan terkini bagi maklumat kewangan dan pengurusan (objektif maklumat); dan 2.2.3 pematuhan ke atas undang-udang dan peraturan yang boleh digunapakai (objektif pematuhan). Pandangan yang diberikan oleh Jensen (1993) pula menyatakan bahawa beberapa tahun kebelakangan ini Lembaga Pengarah telah mula berfungsi dengan sempurna tanpa kehadiran krisis luaran dan beliau menyediakan beberapa cadangan supaya Lembaga Pengarah menjadi satu mekanisma kawalan yang berkesan. Pertama, budaya Lembaga Pengarah mesti diubah dengan memberi penekanan terhadap kejujuran dan kebenaran di samping kesopanan dan berbudi bahasa, dengan itu Ketua Pegawai Eksekutif tiada pengaruh untuk mengawal Lembaga Pengarah dan bebas dari pemeriksaan rapi. Kedua, ahli Lembaga Pengarah adalah bebas untuk melayari semua maklumat relevan dan tidak hanya maklumat yang dipilih oleh Ketua Pegawai Eksekutif. Kemudian ahli Lembaga Pengarah mesti memiliki kepakaran untuk menilai maklumat ini. Ketiga, liability undang-undang hendaklah diubahsuai, dengan itu Pengarah-pengarah akan ada insentif untuk mengambil tindakan yang menghasilkan nilai kepada firma, tidak mengurangkan risiko didakwa. Keempat, pihak pengurusan dan ahli Lembaga Pengarah mesti memiliki saham di dalam syarikat untuk mempertingkatkan nilai kepada pemegang saham. Kelima, mengekalkan ahli Lembaga Pengarah yang tidak ramai bilangannya (tujuh atau lapan ahli), dengan itu mereka boleh berfungsi dengan lebih berkesan dan tidak lagi dikawal oleh Ketua Pegawai Eksekutif. Keadaan yang sama juga di mana Ketua Pegawai Eksekutif sepatutnya hanya seorang dalaman sahaja kerana lain-lain orang dalaman begitu mudah dipengaruhi oleh Ketua Pegawai Eksekutif. Akhirnya, Ketua Pegawai Eksekutif dan Pengerusi Lembaga Pengarah tidak seharusnya orang yang sama.

2.3 Pemilikan Pengaruh seseorang dalam sesebuah orgaisasi adalah bergantung kepada pemilikan. Jensen (1993) menyatakan bahawa banyak masalah terjadi dalam sesebuah organisasi kerana sikap pengurus ataupun pengarah yang memiliki saham syarikat akan kurang galakan untuk memenuhi kepentingan pemegang saham syarikat. Isu utama di sini adalah mereka tiada motivasi untuk membawa kecemerlangan ke atas firma. Mereka dikatakan kumpulan pengurusan yang tidak berdisiplin. Saunders, Strock, and Travlos (1990) pula menyediakan bukti bahawa bank yang dikawal oleh pemegang saham berkecenderungan mengambil risiko yang tinggi berbanding dengan bank yang dikawal oleh pengurus-pengurus. Sekiranya pemegang saham memilih risiko yang tinggi berbanding dengan pengurus yang tiada pemilikan dalam firma dan pemilikan saham yang sama di antara pengurus dan pengarah dengan pemilik, kemudian kemungkinan tekanan kewangan di dalam bank lebih tinggi apabila pengurus dan pengarah memiliki saham yang banyak.

2.4 Penglibatan ahli lembaga pengarah dalam firma Kompenan lain yang ada kaitan dengan sistem kawalan dalaman adalah komitmen ahli lembaga pengarah. Jensen (1993) menyatakan bahawa pegawai-pegawai korporat yang membuat laporan kepada Ketua Pegawai Eksekutif tidak boleh dikawal dengan berkesan kerana kemungkinan dikenakan sebarang tindakan. Oleh itu, pegawai-pegawai korporat tidak dilayan dan ini tidak mendatangkan apa-apa kebaikan kepada organisasi. Kesner, Victor, and Lamont (1986) berpendapat yang berbeza, pihak luar (outsider) ada kalanya tidak memahami pengurusan syarikat secara teknikal jadi pengawasannya tidak berkesan. Apabila pihak luar mengemukakan dengan banyaknya pelbagai kepentingan, mereka boleh menghadkan kebebasan ekonomi sesebuah firma dan menghasilkan konflik di antara Lembaga Pengarah dan pengurusan. Cadangan selalu dikemukakan bahawa penyertaan di kalangan pihak luaran akan mempengaruhi keberkesanan fungsi kawalan. Weisbach (1988) and Brickley, Coles, and Terry (1994) juga turut menyumbangkan bukti empirikal iaitu pengarah-pengarah luaran mewakili kepentingan pemegang saham adalah lebih baik daripada pengarah-pengarah dalaman.

2.5 Leveraj kewangan atau hutang Leveraj kewangan atau hutang berlaku apabila firma membiayai pelaburannya dari sumber selain daripada modal pemilik firma atau saham biasa. Terdapat beberapa pendapat tentang hal ini, antaranya Per Olof Bjuggren (1995), memberi beberapa andaian bahawa struktur modal tidak memberi kesan kepada nilai firma. Dengan kata lain, tidak ada struktur modal yang optimum. Ianya tidak memberi kesan kepada pemegang saham dan juga pemegang bond sekiranya firma seratus peratus (100 %) dibiayai oleh pinjaman atau seratus peratus oleh ekuiti (saham). Sementara itu dalam model Modigliani-Miller (1958), terdapat dua andaian iaitu pertama, tiada cukai dan kedua tiada kos ke atas tekanan kewangan. Apabila cukai diperkenalkan, pembiayaan secara pinjaman lebih menguntungkan berbanding dengan pembiayaan secara ekuiti. Berdasarkan alasan inilah kami menjangkakan firma-firma 100% dibiayai oleh pinjaman. Walau bagaimanpun dalam dunia perniagaan yang sebenar keadaan ini tidak terjadi. Kos tekanan kewangan adalah satu alasan mengapa firma tidak membuat pembiayaan pinjaman seratus peratus. Peningkatan di dalam nisbah ekuiti hutang membawa kepada kemungkinan tekanan kewangan yang tinggi.

Penyelidikan ke atas kos tekanan kewangan telahpun dilakukan ke atas Negara membangun. Andrade dan Kaplan (1998) mengkaji ke atas 31 negara yang mempunyai leveraj kewangan yang tinggi telah mengakibatkan tekanan kewangan dan mendapati bahawa kos langsung dan tidak langsung boleh mencapai 10 hingga 20% nilai pasaran firma sebelum terjadinya tekanan kewangan.

2.6 Penyelidikan dan pembangunan Penyelidikan dan pembangunan (R&D) secara amnya diakui sebagai pusat kejayaan sebahagian perniagaan (Dwyer and Mellor ,1993) dan ia membentuk dasar terhadap strategi perniagaan. Namun begitu, ada yang beranggapan R&D sebagai agak kabur, melibatkan ketidakpastian yang tinggi, dengan pulangan yang tidak jelas dan masalah untuk menguruskannya. Hal ini disokong oleh Opler dan Titmans (1994), mereka mendapati bahawa tekanan syarikat-syarikat yang terlibat dalam penyelidikan dan pembangunan paling teruk (menderita) dalam tempoh tekanan ekonomi. Sementara Asakawa (2001), membahas ketegangan penubuhan pengurusan antarabangsa R&D di Syarikat Jepun. Hal yang sama ditegaskan oleh Wang dan Hwang (2007) dalam kertas kerja mereka bahawa membuat keputusan portfolio R&D adalah sukar kerana mengambil masa yang lama bagi R&D dan dinamik pasaran serta teknologi menyebabkan tidak tersedia data yang dikumpul dan tidak boleh dipercayai untuk portfolio pengurusan. Menurut Sharma (2003), siasatan yang telah dilakukan untuk mengetahui tingkat penekanan oleh industri pembuatan Australia dalam strategi R&D serta strategi organisasi lain seperti pemasaran, sumber manusia (HR), teknologi dan operasi diperingkat fungsional. Kajian ini menemukan bahawa meskipun penekanan tentang strategi R&D telah menerima keutamaan tinggi dalam beberapa tahun terakhir, ianya tidak seefektif strategi pengendalian dan strategi teknologi. Strategi operasi telah diberikan keutamaan yang paling penting dalam beberapa tahun terakhir dan ini akan terus berlanjutan di masa depan. Selain itu, Nobelius (2004), mendapati kebenaran bahawa menguruskan proses R&D telah lama menjadi bahan pendebatan dan menganggap lingkungan permasalahan yang tiada kesudahan, mulai dari Achilles di beberapa syarikat terhadap asas persaingan dengan pihak lain, banyak daripada perbezaan telah menyumbang kepada masalah pengurusan R&D (Product Development Performance, Harvard Business School Press, 1991, p.1; Developing Products in Half the Time, Van Nostrand Reinhold, New York, 1991, p.170). Walaubagaimanapun, terdapat pandangan lain bahawa dengan menguruskan proses R&D secara sistematik, syarikat boleh mencapai peningkatan dalam lead time, peningkatan kualiti produk akhir dan pengurangan kos pembangunan. Secara keseluruhannya, kelebihan syarikat persaingan dapat diperkuatkan sebagai tempat pengurusan pencapaian dalam leaner and manner dan lebih selaras dengan strategi perniagaan secara keseluruhannya. Pandangan ini disokong oleh Cameron Proundman dan Redding (2005), mereka mendapati bahawa pertumbuhan produktiviti dalam sebuah panel daripada 14 industri pembuatan semenjak tahun 1970 kerana peranan yang dimainkan oleh R&D, perdagangan antarabangsa dan modal insan. Tambahan pula, semakin banyak eksplorasi tentang R&D, pengurusan dapat memberikan sumbangan yang sangat memberangsangkan bagi pertumbuhan perniagaan dan pasaran. Ansoff (1968) telah menulis bahawa kemampuan R&D merupakan petunjuk kepada kemampuan organisasi untuk konsep rekabentuk produk baru yang boleh memberikan tempat untuk pasaran baru. Organisasi secara berterusan menunjukkan kemampuan R&D ini berada di kedudukan baik untuk mengambil peluang pertumbuhan dalam pasaran.

3.0 METADOLOGI

3.1 Rekabentuk sampel dan sumber data Sampel yang diambil merangkumi firma-firma yang tersenarai di Bursa Malaysia dan juga firma-firma yang tidak tersenarai iaitu senarai syarikat PN4. Status syarikat PN4 yang bertarikh Julai 2006 akan dijadikan sampel dalam penyelidikan ini. Tempoh kajian ini akan dikaji bermula dari tahun 1996 hingga 2005.

3.2 Model Model yang akan digunakan untuk menganalisa hubungan antara kawalan dalaman (bilangan ahli, penglibatan ahli dan kelayakan pengurusan) dan pemilikan terhadap tekanan kewangan syarikat adalah seperti berikut: FDi = 0i + 1i(Own) + 2i (Ins) + 3i (RnD) + 4i (Lev) +5i (Debt) + i Di mana; FD- tekanan kewangan, Own- pemilikan, Ins- pihak dalaman dalam lembaga, RnD- penyelidikan dan pembangunan, Lev- leveraj, Debt- hutang, 0i - pintasan pada paksi Y, i bilangan firma, i - kecerunan, i - terma ralat Persamaan di atas menunjukkan jangkaan perhubungan yang akan diperolehi oleh pengkaji. Pengkaji menggunakan model yang telah diutarakan oleh Matthias (1999) bagi menganalisa data-data yang akan diperolehi. Walaubagaimanapun, pengkaji cuba mengadaptasikan model tersebut mengikut kesesuaian pembolehubah yang digunakan untuk membuat analisa.

3.3 Pengukuran Pembolehubah Struktur ahli lembaga pengarah dan pemiilikan akan diukur seperti di bawah: 3.3.1 bil ahli lembaga pengarah yang ada ekuiti pemilikan. 3.3.2 bil pihak dalaman (eksekutif dan bukan eksekutif) dalam ahli lembaga pengarah. Satu penunjuk digunakan untuk mengukur potensi tekanan kewangan industri firma iaitu untung bersih. Pengukuran dibuat berdasarkan nisbah untung bersih dengan menggunakan formula yang telah diperkenalkan oleh Andrade dan Kaplan (1998). Jika untung bersih diperolehi negatif dalam kajian sekurang-kurangnya 2 tahun, ia dipertimbangkan sebagai syarikat yang mengalami tekanan kewangan. Penunjuk tekanan kewangan telah di hipotesiskan sebagai berfungsi kepada ahli lembaga pengarah dan pembolehubah pemilikan di samping beberapa pembolehubah kawalan seperti di bawah: i. Penyelidkan dan pembangunan diukur berdasarkan nisbah belanja modal kepada jumlah aset, dan ii. Leveraj kewangan diukur berdasarkan nisbah nilai buku ekuiti kepada nilai buku jumlah aset. iii. Pengurusan hutang diukur berasaskan nisbah jumlah hutang kepada jumlah aset.

4.0 KEPUTUSAN EMPIRIKAL Jangkaan kemungkinan parameter regresi dilaporkan dalam jadual 2. Ini menunjukkan bahawa hipotesis nul ditolak untuk hipotesis leveraj kewangan dan penyelidikan dan

pembangunan tetapi tidak boleh ditolak dalam hubungan lain. Jangkaan parameter menunjukkan bahawa leveraj kewangan dan penyelidikan dan pembangunan mempunyai kesan yang signifikan ke atas tekanan kewangan di masa hadapan dalam firma industri. Perhubungan regresi terhadap hipotesis menunjukkan kesan positif ke atas leveraj kewangan bagi firma industri di mana leveraj kewangan mempunyai kebarangkalian yang tinggi terhadap tekanan kewangan. Sebaliknya, regresi koefisien bagi hipotesis ke atas pembangunan penyelidikan adalah negatif menunjukkan bahawa firma industri mempunyai kebarangkalian yang rendah terhadap tekanan kewangan. Hasil keputusan ini konsisten dengan teori. Jangkaan regresi tidak memberikan penunjuk bahawa pemilikan dan pihak dalaman adalah pengaruh penting tentang kemungkinan tekanan kewangan di masa hadapan.

5.0 KESIMPULAN Penyelidikan ini menunjukkan bahawa leveraj kewangan dan penyelidikan dan pembangunan boleh mempengaruhi sistem kawalan dalaman firma industri sedemikian rupa untuk mengurangkan kemungkinan tekanan kewangan dalam firma. Keputusannya, leveraj kewangan dan penyelidikan dan pembangunan akan mengurangkan kemungkinan tekanan kewangan yang berterusan dan ini seiringan dengan teori dan bukti empirikal terdahulu. Kenyataan bahawa penunjuk asas lain seperti sistem kawalan dalaman ditemui tidak signifikan. Ini menunjukkan bahawa kesan daripada struktur organisasi dan pemilikan mungkin sukar untuk dikenalpasti oleh ciri-ciri struktur mudah. Keputusan penyelidikan ini tidak boleh dilihat sebagai jawapan terhadap soalan tentang bagaimana fungsi sistem kawalan dalaman di industri firma, tetapi ianya sebagai langkah permulaan. Penyelidikan di masa depan harus dilaksanakan dengan mengkaji faktor-faktor lain seperti polisi kerajaan kerana bermungkinan boleh mempengaruhi tekanan kewangan sesebuah syarikat. Jadual 2: Jangkaan Kemungkinan Parameter Regresi Regression Coefficient b(i) 450.345.676 85.284.325 3.557.134.993 7.457.195.891 -1.793.661.294 -7.357.020.208 Standard Error Sb(i) 2.154.459.256 319.606.821 2.725.210.811 2.595.562.298 2.842.183.256 2.596.344.194 T-Value to test H0:B(i)=0 0.209 0.267 1.305 2.873 -0.631 -2.834 Reject H0 at 5%? No No No Yes No Yes

Independent Variable Intercept debt ins lev own rnd

Prob Level 0.8377 0.7938 0.2144 0.0131 0.5389 0.0141

RUJUKAN Altman, Edward (1984). A further investigation of the bankruptcy cost question. Journal of Finance 39, 1067-1089. Andrade, G., Kaplan, S.N., (1998). How costly is financial (not economic) distress? Evidence from highly leveraged transactions that became distressed. Journal of Finance 53, 14431493. Ansoff, H. Igor.1968. Corporate Strategy: An Analytic Approach to Business Policy for Growth and Expansion.Penguin, Harmondsworth, 1968. Asakawa K..2001. Organizational tension in international R&D management: the case of Japanese firms Research Policy 30 (2001) 735757. Bhagat, Moyen and Suh (2005). Investment and internal funds of distress firms. Journal of Corporate Finance 11, 449-472. Brickley, J. A., Coles, J. A., & Terry, R. L. (1994). Outside directors and the adoption of poison pills. Journal of Financial Economics 35(3), 371390. Cameron G., Proundman J. and Redding S..2005. Technological convergence, R&D, trade and productivity growth, European Economic Review 49 (2005) 775 807. Changanti, R. S., Mahajan, V., & Sharma, S. (1985). Corporate board size, composition and corporate failures in the retailing industry. Journal of Management Studies 22, 400417. Claessen, Djankov and Klapper (2003). Resolution of corporate distress in East Asia. Journal of Empirical Finance 10, 199-216. Dwyer, L., Mellor, R..1993. Product innovation strategies and performance of Australian firms. Australian Journal of Management,18 (2), 159180. Gottesman and Morey ( 2005). Manager education and mutual fun performance. Journal of Empirical Finance 13 145-182. Graham and Harvey (2001). The theory and practice of corporate finance: Evidence from the field. Journal of Financial Economics 61, 000-000. Jensen, M. C. (1993). The modern industrial revolution, exit, and the failure of internal control systems. Journal of Finance 48(3), 831880. Kesner, I. F., Victor B., & Lamont B. T. (1986). Board composition and the commission of illegal acts: an investigation of fortune 500 companies. Academy of Management Journal 29, 789799. Modigliani, Franco, and Merton H.Miller. The cost of capital, corporation finance and the theory of investment. American Economic Review 48, 201-297. Nobelius. 2004. Towards the sixth generation of R&D management, International Journal of Project Management 22 (2004) 369375. Opler, Titman (1994). Financial distress and corporate performance. The Journal of Finance 3, 10151040. Per Olof Bjuggren (1995). A transaction cost perspective on financial distress and capital structure. International Review of Law and Economics 15:395-404. Rudolph C.Matthias (1999). Does financial structure affect new investment and sales growth of financially distressed Malaysian and Thai firms?. Malaysian Journal of Economic Studies, XXXVI,2,1511. Saunders, A., Strock, E., & Travlos, N. (1990). Ownership structure, deregulation, and bank risk taking. Journal of Finance 45(2), 643654. Sharma B..2003. R&D strategy and Australian manufacturing industry: an empirical investigation of emphasis and effectiveness, Technovation 23 (2003) 929937. Smart, Megginson and Gitman (2003). Corporate finance, USA, Thomson, South Western. Wang J. and Hwang W.L..2007. Afuzzy set approach forR&Dportfolio selection using a real options valuation model Omega 35 (2007) 247 257. Weisbach, M. S. (1988). Outside directors and CEO turnover. Journal of Financial Economics 20(1/2), 431460.