Εισήγηση στη συνέλευση της 5/11 της Τοπικής Επιτροπής Ιωαννίνων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Από τις εκλογές στην οικονοµική κρίση και τη λιτότητα:
η απάντηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς
Α. Για το αποτέλεσµα των βουλευτικών εκλογών στις 4 Οκτώβριου:
Οι εκλογές της 4 Οκτώβρη – όπως και οι
ευρωεκλογές – σφραγίστηκαν από την
επίδραση της καπιταλιστικής κρίσης, «της
δεύτερης µεγαλύτερης κρίσης του
καπιταλισµού», το βάθος, η έκταση και η
διάρκεια της οποίας επιδρούν καθοριστικά
στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Για το ξεπέρασµα της κρίσης, η αστική τάξη
ακολουθεί µια επιθετική πολιτική σκληρής και
βάρβαρης εκµετάλλευσης της εργατικής
τάξης. Η αντιδραστική αυτή πολιτική έρχεται
πολλές φορές αντιµέτωπη µε τη µεγάλη
πλειοψηφία των εργαζοµένων και της
νεολαίας. Οδηγεί έτσι στη γρήγορη φθορά
των κυβερνήσεων και παράλληλα στην
ανάπτυξη και εµφάνιση εργατικών και
νεολαιίστικων αγώνων, οι οποίοι ασκούν τη
δική τους επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις.
Χαρακτηριστικά παραδείγµατα αποτελούν οι
αγώνες ενάντια στην εκπαιδευτική
αναδιάρθρωση, το Άρθρο 16, το Ασφαλιστικό
καθώς και η εξέγερση του ∆εκέµβρη, η
συµβολή των οποίων στην κατάρρευση της
Ν∆ είναι πολύ σηµαντική. Όλους αυτούς τους
αγώνες δεν τους καρπώθηκε η καθεστωτική
αριστερά λόγω της αδυναµίας της να τους
εκφράσει, γεγονός που το πληρώνει.
Τα αποτελέσµατα των εκλογών στις 4/10
έδειξαν ξεκάθαρα ότι η Ν∆ πλήρωσε την
αντιδραστική, αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική
που εφάρµοσε όλο το προηγούµενο διάστηµα
και ουσιαστικά η πολιτική αυτή οδήγησε στην
χειροτέρευση της ζωής των εργαζοµένων και
της νεολαίας. Παράλληλα, οι εξαγγελίες της
περί κάθαρσης, καταπολέµησης της
διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων
διαψεύσθηκαν οικτρά.
Η Ν∆ στις εκλογές αυτές γνώρισε µια
εκλογική συντριβή και έφτασε στο
χαµηλότερο σηµείο από την ίδρυσή της.
Έχασε 699.012 ψήφους από τους 2.994.979
ψήφους που είχε πάρει στις εκλογές του
2007. Από το 41,84% του 2007
κατακρηµνίστηκε στο 33,48%, ενώ από τις
εκλογές του 2004 οι απώλειες προσεγγίζουν
τους 1.100.000 ψήφους. Χαρακτηριστική είναι
η κρίση που έχει περιέλθει η Ν∆, µετά την
εκλογική συντριβή της, µε την αποχώρηση
του Καραµανλή και αρκετών βασικών
στελεχών της. Η εκλογική άνοδος του ΠΑΣΟΚ
εκφράζει την αποδοκιµασία της δεξιάς, όπως
και κάποιες προσδοκίες οι οποίες είναι
καταδικασµένες να διαψευσθούν.
Οι εργαζόµενοι, µέσα στην κρίση, στράφηκαν
στην κοινοβουλευτική λύση του «µικρότερου
κακού», καθώς το εργατικό λαϊκό κίνηµα και
η αριστερά, παρά τις αντιστάσεις τους, δεν
έχουν αποδείξει την ικανότητα τους να
αλλάζουν την κατάσταση και να συγκροτούν
µια άλλη πολιτική διέξοδο.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα δοκιµαστεί πολύ
γρήγορα καθώς θα ακολουθήσει πολιτική
λιτότητας και θα προχωρήσει σε µια σειρά
από αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, σε βάρος
των εργαζοµένων και της νεολαίας, που έχει
ανάγκη το κεφάλαιο για το ξεπέρασµα της
κρίσης.
Ο ΛΑΟΣ ενισχύθηκε σε σύγκριση µε τις
προηγούµενες εκλογικές αναµετρήσεις του
2004 και του 2007. Μπορεί να πήρε ένα
µικρότερο ποσοστό απ’ αυτό που επεδίωκε
από τις απώλειες της Ν∆, αλλά έχει µια ισχυρή
παρουσία µε το 5,63% που συγκέντρωσε στις
τελευταίες εκλογές. Το πιο σοβαρό όµως είναι
ότι αναδεικνύεται ως µια σύγχρονη ακροδεξιά
δύναµη, πολυσυλλεκτική µεν αλλά ρατσιστική
και αντιδραστική στην ουσία της µε έντονο
εθνικιστικό λόγο και πολλά φασιστικά στοιχεία
στους κόλπους της. Είναι φανερό ότι κερδίζει
τµήµατα των λαϊκών στρωµάτων και
αξιοσηµείωτο είναι τα ψηλά ποσοστά που
συγκέντρωσε σε διάφορες εργατικές
περιοχές.
Οι δυνάµεις της επίσηµης αριστεράς (ΚΚΕ,
ΣΥΡΙΖΑ), ωστόσο, παρουσίασαν εκλογική
πτώση σε σχέση µε τις εκλογές του 2007. Το
ΚΚΕ βρέθηκε σε πολιτική απόσταση από
σηµαντικούς αγώνες της περιόδου, παρά την
συµβολή του σε επιµέρους εργατικές και
λαϊκές διεκδικήσεις. Το ΚΚΕ ακολουθεί σε
πολλές φορές συντηρητική πρακτική µε
αποκορύφωµα τα εύσηµα που πήρε από την
αστική τάξη λόγω της στάσης του τον
∆εκέµβρη. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τη συµµετοχή του
σε αγώνες δεν µπορεί να υπερβεί µια ρηχή
«αντι -νεοφιλελεύθερη» λογική, χωρίς
αµφισβήτηση της ΕΕ και των βασικών
πυλώνων της αστικής πολιτικής. Και ο ίδιος ο
ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στα όρια του τον περασµένο
∆εκέµβρη, από την µια προσπαθώντας να
εκφράσει στην αρχή το κίνηµα χωρίς
ουσιαστικά να συµβάλει στην οικοδόµησή του
και επιφυλάσσοντας για τον εαυτό του τον
ρόλο της υπεύθυνης πολιτικής δύναµης. Τόσο
το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξαν ότι δεν
µπορούν να εµπνεύσουν και να δώσουν µια
νικηφόρα προοπτική στους εργαζόµενους και
την νεολαία.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι, αν και δεν κατάφεραν
να µπουν στην βουλή, υπερδιπλασίασαν τους
ψηφοφόρους τους σε σύγκριση µε τις
εκλογές του 2007. Το ρεύµα αυτό έχει σαν
περιεχόµενό του µια λογική πράσινης -
καπιταλιστικής ανάπτυξης και επιδιώκει
καθαρά να συµβάλει ακόµα και σε
κυβερνητικές λύσεις µε οποιοδήποτε από τα
δύο µεγάλα κόµµατα. Εντούτοις, η άνοδός
του αντανακλά και την αυξανόµενη σηµασία
στη συνείδηση των εργαζοµένων και της
νεολαίας του οικολογικού προβλήµατος.
Β. Ο πρώτος µήνας της κυβέρνησης
ΠΑΣΟΚ δείχνει την πολιτική που
ακολουθήσει σε όλη την τετραετία.
Ένας µήνας µετά τις εκλογές και έχουν
εξανεµιστεί οι ελπίδες από τη µεριά της
κυβέρνησης για την όποια περίοδο χάριτος θα
ήθελε. Το ΠΑΣΟΚ έχει να αντιµετωπίσει δύο
πολύ συγκεκριµένα πράγµατα. Το πρώτο είναι
η οικονοµική κρίση και, παρ’ όλες τις
προσπάθειες που γίνονται για να πείσουν ότι
έρχεται ανάκαµψη, η ανεργία συνεχίζει να
µεγαλώνει όπως και τα ελλείµµατα στους
προϋπολογισµούς. Το δεύτερο είναι η
πολιτική κρίση και οι αντιστάσεις του κόσµου.
Οι λιµενεργάτες απεργούν από την πρώτη
µέρα της καινούριας κυβέρνησης, οι µαθητές
κάνουν καταλήψεις ενάντια στην προσπάθεια
κατάργησης της ενισχυτικής διδασκαλίας και
µία σειρά από άλλες κινητοποιήσεις
ξεδιπλώνονται αυτή τη στιγµή.
Απέναντι στο δηµοσιονοµικό έλλειµµα το
ΠΑΣΟΚ φαίνεται να θέλει να απαντήσει µε τη
παλιά γνωστή συνταγή, περικοπές στις
δηµόσιες δαπάνες και άπλωµα της
φορολογικής βάσης. Σ’ όλη αυτή την επίθεση
φυσικά µπαίνει και η -για «αξιοκρατικούς»
λόγους- διάλυση των stage, το πάγωµα των
προσλήψεων και τα παζάρια µε την Cosco για
το λιµάνι. Το νοικοκύρεµα στο έλλειµµα ήδη
αφήνει στο δρόµο σαράντα χιλιάδες
απολυµένους και µία σειρά από υπηρεσίες
όπως είναι τα Νοσοκοµεία και οι ∆ήµοι να
κινδυνεύουν µε κατάρρευση. Ξεκάθαρη είναι
και η κατεύθυνση στην παιδεία. Πρώτο βήµα
της ∆ιαµαντοπούλου ήταν το άνοιγµα του
θέµατος των ΚΕΣ και η επίθεση στην
ενισχυτική διδασκαλία. Οι υποσχέσεις για
επανέλεγχο των αδειών για τα κολλέγια δεν
αναιρεί την προσπάθεια της κυβέρνησης να
παραβλέψει το σύνταγµα ενάντια στη
δηµόσια παιδεία.
Την ίδια στιγµή βλέπουµε µία τεράστια
επίθεση στα δηµοκρατικά δικαιώµατα από τη
µεριά της κυβέρνησης και της ΕΛ.ΑΣ.. Ο
Χρυσοχοϊδης στέλνει τα ΜΑΤ στα Εξάρχεια
και αυτό έχει σαν αποτέλεσµα να ξεσηκώσει
τεράστιες αντιδράσεις από τους κατοίκους. Η
αστυνοµία δολοφονεί µετανάστες
βασανίζοντάς τους στα τµήµατα και το
λιµενικό σε συνεργασία µε τη FRONTEX
βυθίζει βάρκες µεταναστών που φτάνουν
στην Ελλάδα.
Γ. Η απάντηση της αντικαπιταλιστικής
αριστεράς στην κρίση και την
κυβερνητική πολιτική και οι προοπτικές
της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η αντικαπιταλιστική αριστερά µε τη
συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αµέσως µετά την
έκρηξη του ∆εκέµβρη έκανε σηµαντικά
βήµατα για να απαντήσει στις νέες
προκλήσεις µε ριζοσπαστικό περιεχόµενο και
µετωπικό τρόπο. Αυτή η προσπάθεια πήρε
«πράσινο φως» για να συνεχίσει και µε το
αποτέλεσµα των εθνικών εκλογών. Η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ αύξησε τις ψήφους της από
22.000 στις ευρωεκλογές του Ιουνίου σε
25.000 στις εθνικές εκλογές του Οκτώβρη.
Οι εκλογές δεν αποτελούν το πιο ευνοϊκό
πεδίο για την παρέµβαση της
αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Ειδικά στις
εθνικές εκλογές κεντρικό ζήτηµα γίνεται η
επιλογή κυβέρνησης και γι’ αυτό συχνά η
αντικαπιταλιστική αριστερά εµφανίζεται
σαφώς πιο αδύναµη από τις ευρωεκλογές. Η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ διέψευσε αυτό το σενάριο και
αύξησε τις δυνάµεις της συγκριτικά µε τις
ευρωεκλογές. Κατάφερε να παρουσιάσει
πλήρεις λίστες σε όλη την επικράτεια,
αποδεικνύοντας και σε αυτό το πεδίο την
πανελλαδική της δικτύωση, και σηµείωσε το
καλύτερο αποτέλεσµα για την άκρα αριστερά
από τη Μεταπολίτευση. Το 0,36% όµως
δείχνει τα όρια της ως τώρα επιτυχίας της,
καθώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέχει ακόµα αρκετά από
το να καθιερωθεί ως µια δύναµη στο κεντρικό
πολιτικό σκηνικό, απέχει από το να θεωρείται
µια δύναµη εξίσου ορατή µε τα
κοινοβουλευτικά κόµµατα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ µε
τις εθνικές εκλογές έκανε ένα ακόµα βήµα για
να κατοχυρωθεί ως ο προνοµιακός χώρος
συσπείρωσης αντικα-πιταλιστών αγωνιστών
και αγωνιστριών και αντικαπιταλιστικών
οργανώσεων, ως ένα χώρος διακριτός µέσα
στην αριστερά και όλο και περισσότερο
ορατός σε όλη την κοινωνία. Αυτό γίνεται
περισσότερο κατανοητό αν συγκρίνουµε την
παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ µε τις δυνάµεις της
εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που επέλεξαν
να κατέβουν µόνες τους στις εκλογές [ΚΚΕ
(µ-λ), ΜΛ-ΚΚΕ, ΕΕΚ], δυνάµεις που βρέθηκαν
µπροστά στη µείωση της εκλογικής τους
επιρροής.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκέντρωσε το µεγαλύτερο
µέρος της συνολικής επιρροής της
εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στις
πρόσφατες εκλογές και έκανε άλλη µια φορά
φανερό ότι η µετωπική λογική έχει πάρει
προβάδισµα µεταξύ των αγωνιστών της
αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ότι ο δρόµος
που πρέπει να ακολουθήσουµε είναι η
συσπείρωση των αντικαπιταλιστικών
δυνάµεων και η αντικαπιταλιστική πολιτική.
Τοπικά, στο Νοµό Ιωαννίνων, τα
αποτελέσµατα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ακόµα
πιο θετικά, τα δεύτερα καλύτερα σε
πανελλαδικό επίπεδο. 717 ψήφοι, από 605
στις ευρωεκλογές, και 0,60% είναι µια
σηµαντική συσπείρωση δυνάµεων,
αποτέλεσµα που µάλιστα έκανε αίσθηση και
συζητήθηκε στην τοπική κοινωνία. Στο ∆ήµο
Ιωαννιτών, µάλιστα, το αποτέλεσµα είναι
ακόµα καλύτερο και φτάνει στο 0,85 (258
ψήφοι), αλλά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν παρούσα σε
όλο το νοµό χωρίς να λείπει από κανένα δήµο
και κανένα χωριό, σε µερικά από τα οποία
µάλιστα συγκέντρωσε σηµαντικό αριθµό
ψήφων. Αντίστοιχα θετικά ήταν τα
αποτελέσµατα σε ολόκληρη την Ήπειρο.
∆ύο στοιχεία θα πρέπει να ξεχωρίσουµε από
την πολιτική παρέµβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το
ένα είναι η ενωτική προοπτική της
αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ότι η ίδια
συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένα
σηµαντικό βήµα για την ενότητα της
αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Αυτή η ενωτική
προοπτική δεν εξαντλείται σε αυτούς που ήδη
συµµετέχουν, καθώς αρκετές δυνάµεις που
ανήκουν στην αντικαπιταλιστική αριστερά
είναι εγκλωβισµένες σε συµµαχία µε το
ρεφορµισµό ή ακολουθούν µοναχικούς
δρόµους. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκπέµπει ένα διακριτό
αντικαπιταλιστικό στίγµα ανατροπής της
επίθεσης του κεφαλαίου. Σε διάκριση µε την
αφηρηµένη κοµµουνιστική προπαγάνδα ή την
απλή υιοθέτηση των αιτηµάτων των
κοινωνικών κινηµάτων, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει
βάλει τις βάσεις για ένα αντικαπιταλιστικό
πρόγραµµα, για εκείνα τα αιτήµατα που
ξεκινώντας από τους υπαρκτούς αγώνες τούς
δίνουν πολιτική και αντικαπιταλιστική
προοπτική. Την ίδια στιγµή που
διακηρύσσουµε ότι «το µέλλον µας δεν είναι
ο καπιταλισµός» και προτάσσουµε την
«σοσιαλιστική-κοµµουνιστική προοπτική»,
προπαγανδίζουµε συγκεκριµένα αιτήµατα:
απαγόρευση των απολύσεων, 1400 ευρώ
βασικό µισθό, 35ωρο – 7ωρο – 5νθήµερο
χωρίς µείωση αποδοχών, κρατικοποίηση
επιχειρήσεων χωρίς αποζηµίωση και µε
εργατικό έλεγχο, αφοπλισµό της αστυνοµίας,
ίσα δικαιώµατα για Έλληνες και µετανάστες
εργάτες κ.ά.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει να είναι η ενωτική,
κινηµατική, µε σύγχρονο πρόγραµµα,
αντικαπιταλιστική αριστερά. Το πρώτο
στοίχηµα που έχει να κερδίσει µετά τις
εκλογές είναι να συνεχίσει να είναι παρούσα,
δραστήρια, πρωτοπόρα σε όλους τους
αγώνες, για να αποδείξει στην πράξη ότι δεν
είναι ένα απλά εκλογικό σχήµα.
Ήδη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει δραστηριοποιηθεί
στους αγώνες για την ανατροπή της
ιδιωτικοποίησης στο λιµάνι του Πειραιά, για
τη µονιµοποίηση των εργαζόµενων στα stage,
των συµβασιούχων και των ωροµίσθιων,
ενάντια στο φόρουµ του ΟΗΕ για τη
µετανάστευση
ανάστευση και για να γίνει ο Άγιος
Παντελεήµονας µια γειτονιά ανοιχτή στους
µετανάστες και µε µηδενική ανοχή στο
ρατσισµό, ενάντια στην πολιτική της
καταστολής που και η σηµερινή κυβέρνηση
ακολουθεί. Και τοπικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν ήδη
παρούσα στους αγώνες των εργαζόµενων
στον Καριπίδη και θα συνεχίσει να δίνει τη
µάχη για τα εργατικά δικαιώµατα, για την
πληρωµή όλων των δεδουλευµένων και
ενάντια στα κλεισίµατα, τις απολύσεις και τα
εργατικά ατυχήµατα, αλλά και ενάντια στο
νέο ρυθµιστικό σχέδιο, ένα σχέδιο περαιτέρω
περαι
τσιµεντοποίησης της πόλης.
Στοίχηµα όµως για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι
επίσης και η παραπέρα πολιτική και
οργανωτική της συγκρότηση. Ο διάλογος για
όλα τα θέµατα πολιτικής πρέπει να ανοίξει.
Είναι η ανοιχτή συζήτηση, στα πλαίσια πάντα
των αγώνων και των µαχώνών που δίνονται και
http://antarsya.org
http://antarsya-ioa.blogspot.com
θα δοθούν σε όλη την επόµενη περίοδο, που
µπορεί να οδηγήσει σε συνθετικές και
προωθητικές θέσεις για όλα τα ζητήµατα, που
µπορούν να µας ενοποιήσουν πραγµατικά
περισσότερο. Στο οργανωτικό επίπεδο πρέπει
να οικοδοµήσουµε παραπέρα από την τη ως
τώρα λειτουργία των Τοπικών Επιτροπών και
του Κεντρικού Συντονιστικού. Ζητούµενο
είναι για µας η διεύρυνση των δυνάµεων της
ΑΝΤΑΡΣΥΑ µε όλους εκείνους και όλες εκείνες
που τη στήριξαν και συµµετείχαν στις
πρωτοβουλίες. Η δυναµική του σχήµατος
είναι πολύ
λύ ευρύτερη από το άθροισµα των
οργανώσεων που συµµετέχουν. Και
χρειαζόµαστε, πολιτικά και οργανωτικά, τον
αναγκαίο εκείνο χώρο που θα επιτρέπει τη
συµµετοχή όλων, τόσο των οργανωµένων και
των οργανώσεων, όσο και εκείνων που χωρίς
να εντάσσονται σε καµιά ο οργάνωση
ταυτίζονται µε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ζητούµενο
είναι, τέλος, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να έχει εκείνη τη
δοµή που να της επιτρέπει να είναι το πιο
σηµαντικό, το πιο αποτελεσµατικό όργανο
των παρεµβάσεών µας.
Συνοψίζοντας, η οικονοµική κρίση και η
διαχείρισή της υπέρ του κεφαλαίου και σε
βάρος της εργατικής τάξης από την
κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απαιτεί µια
δραστήρια, ανοιχτή, ισχυρή αντικαπιταλιστική
αριστερά. Καλούµε, λοιπόν, όλους και όλες να
αγωνιστούµε µαζί ενάντια στις πολιτικές
λιτότητας και την αντεργατική επίθεση, σε
Έλληνες και µετανάστες, που ήδη ξεκίνησε η
κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καλούµε όλους και
όλες να δώσουµε αντικαπιταλιστική
προοπτική στους αγώνες, καλούµε όλους και
όλες να πυκνώσουν τις γραµµές της
ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ενωτικής, κινηµατικής,
αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
αριστερά