Studentski pokreti u Jugoslaviji devedesetih godina

Studentski pokret devedesetih godina u Jugoslaviji moemo posmatrati kao ponovljeni talas studentskih
protesta esdesetih godina i tenju jugoslovenskih studenata ciljevima kojima su teili njihovi vrnjaci
etvrtinu vijeka ranije. Ciljevi pokreta su bili isprepletane elje studentske svijesti za demokratizacijom
univerzitetskog obrazovanja, njihove graanse svijesti i potrebe za radikalno demokratizacijom drutva i
politike. Studentski pokret sam po sebi je definicija novog drutvenog pokreta, s obzirom da su se
specifinosti novih drutvenih pokreta javile ezdesetih prilikom studentskih pobuna u zapadnoj Evropi i
Sjevernoj Americi.
Osamdesete godine u Jugoslaviji, ekonomska i politika kriza, praena raspadom drave, prelaz u
deceniju obiljeenu ratovima, siromatvom i izolacijom, iznjedrile su jednu generaciju koja su
devedesetih poinjale svoje studije. Devedesetih godina raste broj studenata, raste takoe i broj
studentskih organizacija, nadovezujui se na stare studentske organizacione strukture to je vodilo
stvaranju jednog novog studentskog pokreta koji je nizom protesta obiljeio devedesete godine.
Jo poetkom devedesetih godina jasno je bilo da se zahtjevi studentskog pokreta ne odnose samo na
studentska pitanja ve i na opste drutvene ciljeve, prije sve na demokratizaciju drutva. Ciljevi su se
smjenjivali od ostavki profesora do ukidanja politike koja je Jugoslaviju drala u izolaciji od strane
meunarodne zajednice. Bilo je i onih kao to je pokret Otpor! koji je od studentskog pokreta prerastao u
narodni u ijem se fokusu nalazila aktuelna vlast kao glavni krivac.
Iako na prvi pogled pojava studentskog protesta moe biti okarakterisana kao spontani dogaaj,
jasno je da su u pitanju protesti zasnovani na temeljnoj organizaciji. ,,Meki faktori, poput vrijednosnih
stavova, politike orjentacije, kao i opte nezadovoljstvo aktuelnom situacijom nije bilo dovoljno da se
stvari ,,put in motion. Sama organizaciona struktura protesta bila je kompleksna. Pojedinani fakultetski
organizacioni odbori, razliite slube, radio i pres centri, raunarski i programski centri... Pored ovih,
ukljueni su bila urednitva razliitih asopisa. injenica je da su se protesti zaista zasnivali na temeljoj
organizaciji. Bitno je istai i prerastanje iz lokalnog u nacionalno-regionalni karakter protesta,
pridruivanjem univerziteta iz drugih gradova Beogradskom univerzitetu.
Znaaj ovih protesta bio je veliki u kontekstu toga da su sem realizacije konkretnih ciljeva, stvorili
vei socijalni kapital ojaavajui civilno drutvo to e za posledicu imati stvaranje aktivistike svijesti
kod ljudi i njihov vei protestni potencijal, koji za dalji rezlutat ima porast drutvenih i politikih
inicijativa.