Stari naziv mesta je aka, koji je po Borovskom ( dr.

Borovski andor lan Maarske kraljevske akademije nauka i sekretar

Maarskog istorijskog drutva) lino ime i tek kasnije je pretvoreno u oka. Mesto je registrovano kao dedovina plemena
anad. U pisanim dokumnetima prvi put se spominje 1247 godine, pripadala je palatinu Pongracz, sinu Kelemene bana,
dobili su je od kralja 1256. godine. oku zajedno sa ribnjacima nasledili su potomci Kelemene. Jo 1280. godine bila je u
posedu Tamaa sina palatina Pongracza kada su je kunski razbojnici spalili, posle ega je godinama bila pusta. Kralj Robert
je na poetku svog vladanja oku oduzeo od plemena anad i tek 1321. godine ponovo vratio, posredovanjem anadskog
prepost-a (biskupa).

Prilikom deobe 1337.godine deo imanja koji lei prema livadi pripao je porodici Telekdi a onaj deo prema Tisi pripao je
porodici Makofalvi. Ove dve porodice su u tom vremenu oku ponovo naseljavali.

1469. godine, beleeni su kao vlasnici udova Deaka evenjhazi Alberta, udova Telekdi Lerinca i Serenji Oros Laslo.

22. maja 1508. godine izdejstvovao je za sebe Telekdi Itvan za ovaj posed novo darovno pismo.

Jo prve polovine XVI. veka oka se ubraja u vea naselja pa je ak i Olah Miklo u svom delu napisanom 1536. godine
smatrao nunim da je spomene.

Odmah po padu Temivara zapoelo je propadanje i ovog naselja, vlastela i kmetovi bee a na njihova mesta naseljava se
nekoliko srpskih pastira. Po turskom zapisu 1557 1558 naeno je svega 13 itelja.

1561. godine je palatin (dravni ipan) Nadasdi Itvan oduzeo oku od Telekdi Mihalja koji je otkazao poslunost i poklonio
je Karaonji Laslu, dok je poslednji potomak porodice Mako svoj deo poseda ostavio svojom oporukom iz 1563. godine,
svojoj sestri Iloni i sinu Cokoli eru.

1564. godine kraljevski poreski popisiva je zabeleio ovde 5 1/2 porte (poseda) ali po padu ule pripada turcima i skoro
sasvim propada, tako da su 1580. godine ovde ivela svega 4 srpska pastira.

Posle poraza turaka kod Sente na mesto starog naselja dolo je jo 36 srpskih pastira. 1753. godine oka je oznaena kao
srpsko naselje i imala je 192 doma.

Prilikom svog proputovanja junog dela Ugarske 1768. godine doao je car Josif II. iz Kikinde u oku a odavde je otiao da
obie poprite bitke kod Sente.

1773. godine osnovana je srpska kola i podignuta pravoslavna crkva.

1779. godine oka je prikljuena Torontalskoj upaniji.

Kada je u Beu reena prodaja dravnih dobara, oku je na javnoj drabi 1782. godine kupio Marcibanji Lerinc koji je
ovamo odmah doveo maare radnike.

1785. godine osnovana je rimokatolika kapelanije pod upravom temivarskog biskupa, a 1808. godine pretvorena je u
plebaniju. 1797 godine oka je izdejstvovala sebi naziv varoica sa trinim privilegijama.

1800. godine dolo je iz preko Dunavskih krajeva vie maarskih porodica, a 1806. godine slovakih.
oka je dobila pravo na odravanje godinjih vaara 19.09.1801. godine.
Rimokatolika crkva je podignuta izdanom pomoi porodice Marcibanji u periodu od 1803- 1809. godine. Marcibanji Lerinc
snabdeo je crkvu sa puno skupocenih crkvenih slika koje je nakupovao prilikom zatvaranja katolikih manastira u vreme
vladavine Josifa II. Naalost vei deo od ovih slika 1849. godine je upropaen.
Godine 1830., 1836 i 1849. pustoila je kolera i stradalo je 141 osoba.
Poslednji vlastelin oke bio je Marcibanji Lerinc, koji je zapoeo zidanje katilja, no poto je isti izvrio samoubistvo, posao
nije dovren. Imanje je potom 1868.godine prelo u ruke Barber Agotona i Klasemann pivarima iz Kobanje. Zatim je imanje
postalo vlasnitvo vab Karolja koji je dovrio zidanje Katilja.

Poslednji vlasnici ovog veleposeda bili su Karolj i Artur Lederer koji su ujedno bili patronati katolike crkve.

Za vreme stare Jugoslavije oka je preteno poljoprivredni kraj a privreda je u svom zaetku.