áðï- äñáóç

12/10/2009 - áðüðåéñá 2ç

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟ ΦΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΟΥ

Είναι τώρα ένας χρόνος
στη φυλακή
που ξυπνάω πάντα ιδρωμένος
χειμώνα καλοκαίρι
κάθε βράδυ
που πέφτω για ύπνο
επαναλαμβάνω συνεχώς
την ίδια φράση
είμαι φυλακή, είμαι φυλακή
είμαι φυλακή.
Μη τυχόν δω στον ύπνο μου
ότι είμαι ελεύθερος
και μου γίνει το πρωινό κόλαση
καταλαβαίνεις γιατί.
Αφότου συνειδητοποίησα όμως
πως η σκέψη μου ελέγχεται
από τρίτους έβαλα σε άμεση εφαρμογή
το σχέδιο καταστροφής
του εγκεφάλου μου.
Κανείς δεν θέλω να μπαίνει
στο μυαλό μου.
Κανένα άρρωστο βλέμμα στην ψυχή μου.
Έτσι για να αποφεύγω

Κάτω τα χέρια αυτόν τον ξεπεσμό

και το υβρεολόγιο
που γεννιέται μέσα μου
εξαιτίας αυτού του βιασμού
Φυσικά
κόβω τις λέξεις

απ’ το κορμί μας!

κατακερματίζω τις προτάσεις
αντιστρέφω τα νοήματα
μ’ έναν πρωτόγονο τρόπο
όπως
«ναι και ούτε
μηδεπόποτε, ποιος; Αυτός;
Όχι, γιατί, το μπουρδέλο μου
ο Καρδερίνης φταίει για όλα,
άι σιχτίρ, κι αυτός κι εγώ,
το κιβούρι σου, να πεθάνετε όλοι,
όχι, γιατί; Του γιού σου,
το παιδί μου» το τελευταίο
κρύβει και παράπονο.
Αλλά το αποτέλεσμα, δυστυχώς
είναι τραγελαφικό.
Παραγγέλνω ένα σάντουιτς
και βγαίνει βουβό
ένα «του γιού σου»
μια pepsi
κι αν έχω προλάβει να σκεφτώ
«το μπουρδέλο μου»
έχει καλώς
αλλιώς βουβά
«το κιβούρι σου»
και δεν φτάνουν αυτά
είναι και τα άστρα
Θα μάθω ποτέ;
Γιατί είμαι μέσα

«Η κολπική εξέταση είναι βιασμός θα μάθω ποτέ;

«το Χριστό σας, την Παναγία σας
το κιβούρι μου

να σταματήσει τώρα ο εξευτελισμός» άι σιχτίρ»

κανείς μέσα μου.
Βένης
ôçò áðü-äñáóçò ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ Υπόμνημα για τα
καρτοτηλέφωνα
Από τον Νοέμβρη του 2008, που ξεκινήσαμε Μου λείπεις περισσότερο
το πείραμα με την έκδοση του περιοδικού, τις ήρεμες ώρες
πέρασε πολύς καιρός. Συνέβησαν συγκλο- του καταμεσήμερου
νιστικά γεγονότα, με πιο σημαντικό κι ίσως α- καθώς φυσάει
φετηρία για όσα ακολούθησαν τη δολοφονί- το μελτεμάκι του Αυγούστου
α του Α. Γρηγορόπουλου από τον ειδικό εκείνες τις ώρες
φρουρό [επίλεκτο σώμα της αστυνομίας] Ε- πούπεφτες στο καρπούζι με τα μούτρα
παμινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη, τότε που δάγκωνες
επίσης ειδικό φρουρό. Δε μείναμε απαθείς με λαιμαργία τους γιαρμάδες
κι αμέτοχοι στη κατοπινή εξέγερση που ακο- και οι χυμοί τους
λούθησε. Σ’ όλη την Ελλάδα βγήκαν στους τρέχανε από το στόμα σου
δρόμους κυρίως νέοι άνθρωποι, μετανά- στο άτριχο στεγνό σου στήθος.
στες κι όσοι βιώνουν την καταπίεση από αυ- Μου λείπεις εκείνες τις στιγμές
τό το σάπιο σύστημα, όσοι θέλησαν να διώ- που με τσάντιζες
ξουν τον φόβο ήταν στους δρόμους, όσοι α- και κατεβάζαμε μούτρα μέχρι το επόμενο γέλιο
ντιδρούν στο ρατσισμό, στην αστυνομική βία, μας.
στο σεξισμό, στο εμπόριο ναρκωτικών, στο Κι ακόμη τότε που μιλούσα στους φίλους μου για
εμπόριο ανθρώπων, στο ξέπλυμα βρώμικου σένα
χρήματος κλπ. ήταν στους δρόμους, διαδη- πώς να σε προσέχουν δηλαδή
λώνοντας για αρκετές μέρες. Δε ξεχνάμε γιατί ήσουν ο μικρός μας, κι είχες την ανάγκη μας.
και τη συμμετοχή των κρατουμένων από διά- Και τώρα που μεγάλωσα
φορες φυλακές της χώρας, που εκδήλω- μου λείπεις πιο πολύ
σαν την οδύνη τους για τη δολοφονία του γιατί κατάλαβα
μαθητή, με όποιο τρόπο μπορέσανε, όπως πως εγώ σ’ είχα ανάγκη πάντα
αποχή από συσσίτιο. γιατ’ ήσουν ο μικρός μας
Αυτή η εξεγερσιακή περίοδος μας ανάγκα- και μ’ έκανες να νιώθω μεγάλος.
σε να αναστείλουμε την έκδοση του δεύτε- Βένης
ρου τεύχους του περιοδικού. Ελπίζουμε στο
μέλλον να είμαστε πιο συνεπείς και σταθε-
ροί στην έκδοσή του.

Προσπαθούμε να εκδώσουμε ένα ειδικό

τεύχος, στο οποίο μπορείτε να μας βοηθή-
σετε με ό,τι στοιχεία κουβαλάτε κάποιοι από
εσάς με την εμπειρία σας από τις εξεγέρ-
σεις στις ελληνικές φυλακές.

Για όποιον μπορεί και θέλει να βοηθήσει

στέλνοντας στοιχεία μπορεί να το κάνει στη
θυρίδα Τ.θ. 53015, Νέα Ιωνία 14210, Αττική
e-mail: apodrashteam@gmail.com
éóôïóåëßäá: http://apo-drash.blogspot.com

(Υπογράφουν 54 κρατούμενες)
Äéåýèõíóç åðéêïéíùíßáò:
Ô.È. 53015, ÍÝá Éùíßá 14210ÁôôéêÞ Ολίγον από εκλογές
e-mail: apodrashteam@gmail.com
Éóôïóåëßäåò áíôéðëçñïöüñçóçò ãéá ôéò
öõëáêÝò Όσον αφορά τις πρόσφατες εθνικές (Υπογράφουν 38 κρατούμενες)
www.kratoumenoi.ath.cx εκλογές και τη συμμετοχή των κρατο-
www.indy.gr, www.keli.gr Το ίδιο υπόμνημα κατέθεσαν και οι
www. athens.indymedia. gr
υμένων από το σύνολο των φυλακών κρατούμενοι στις φυλακές Δομοκού...
www.geocities.com/anarcores/prison- μόνο το 27% ψήφισε, δηλαδή 3.315
ers.html κρατούμενοι.
http://greekelp.blogspot.com/
Óçìåßùóç: Ôá êåßìåíá êáé ãñÜììáôá
Τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα
ôùí êñáôïõìÝíùí öéëïîåíïýíôáé üëá είναι ως εξής:
êáé áíáëëïßùôá Üó÷åôá ìå ôï áí ìáò
55% ΠΑΣΟΚ,
åêöñÜæïõí Þ ü÷é. Åðßóçò, ç áíùíõìßá
και η ψευδωνυμία ôçñåßôáé áõóôçñÜ ãéá åõ- 23% Ν.Δ.,
íüçôïõò ëüãïõò
5% ΛΑΟΣ,
Υπεύθυνη σύμφωνα με το νόμο 4% ΣΥΡΙΖΑ
Κατερίνα Κ. ΙατροπούλουΔικηγόρος
Ναυαρίνου 8 Αθήνα
3% ΚΚΕ. (Υπογράφουν 52 κρατούμενοι)

2
Πόσο κοστίζει μία μέρα ελευθερίας;
Στην εισηγητική έκθεση του σχεδίου Ποινικού Κώδικα
το 1950 αναφέρεται σχετικά με τη μετατροπή των ποι-
νών: «…γ) η διάταξις του άρθρου 82 δια της οποίας ρυθ-
μίζεται επί νέων βάσεων ο θεσμός της μετατροπής ποι-
νής στερητικής της ελευθερίας μη υπερβαινούσης τους
εξ μήνας εις χρηματικήν ποινήν ή πρόστιμον. Διά της
ρυθμίσεως ταύτης η μετατροπή των ποινών αποβάλλει
τον αντιεπιστημονικόν χαρακτήρα της οιονεί εξαγοράς,
τον οποίον φέρει εν τω ισχύοντι δικαίω και αποβαίνει,
ως είναι ορθόν, μέσον αποφυγής των ατόπων των βρα-
χυχρονίων στερητικών της ελευθερίας ποινών και μέ-
σον προλήψεως νέων εγκλημάτων…». Είναι έτσι όμως
τα πράγματα;
Η εξαγορά της ελευθερίας με χρήματα είναι σύλλη-
ψη κατά αρκετούς αιώνες παλαιότερη του καπιταλισμού.
Στο παρόν κείμενο δεν θα ασχοληθούμε με τη δυνατό-
τητα εξαγοράς/ξεπουλήματος άλλων μορφών ελευθε-
ρίας, όπως της σεξουαλικής ή αυτής του λόγου και της
γνώμης. Δεν αποτελεί επίσης σκοπό μία πλήρης επισκό-
πηση του θεσμού της μετατροπής της ποινής διαχρο-
νικά, ούτε και η αναλυτική προσέγγιση των διάφορων
πτυχών της σήμερα. Σκοπός μας είναι, στα πλαίσια του ε-
ντύπου, περιπτωσιολογικά μόνο να διατρέξουμε τη δια-
χρονικότητα της ανταλλαγής της ελευθερίας με χρημα-
τικό αντίτιμο και να θέσουμε κάποιους προβληματι-
σμούς, πάνω σε ένα ζήτημα που θεωρείται «ευνοϊκή
ρύθμιση» για όσους έρχονται αντιμέτωποι με την ποινική
εξουσία.
Ήδη από την αρχαιότητα η δουλεία δεν γινόταν αντι-
ληπτή ως μία αμετάβλητη κατάσταση, αντίθετα θεωρού-
νταν ότι η ελευθερία μπορούσε να εξαγοραστεί, η δε α-
ποτίμηση της αξίας της αποτελούσε συνιστώσα διαφό-
ρων μεταβλητών, όπως η υπερπροσφορά ή η σπάνη
δούλων (αναλόγως με την πολεμική συγκυρία, την υ-
περκαλλιέργεια, τις επιδημίες πανώλης), καθώς και α-
ποτέλεσμα διαπραγματεύσεων.
Από τους απελεύθερους της αρχαίας Ελλάδας
στους εξαγορασμένους δούλους της Ρώμης και τους α-
φρικάνους σκλάβους των ΗΠΑ, η ελευθερία πέρα από
το τίμημα που είχε όταν κατακτιόταν με αγώνες και εξε-
γέρσεις, είχε και την (εξ)αγοραστική τιμή της.
Οι ομοιότητες με τη σημερινή κατάσταση αναπόφευ-
κτες.
Ήδη στην ελληνική αρχαιότητα οι δούλοι αποτελού-
σαν τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα και μπορούσαν
να απελευθερωθούν για διάφορους λόγους: είτε για υ-
πηρεσίες προς την πόλη, είτε με καταβολή αποζημίω-
σης για την απελευθέρωση, είτε με απόφαση του κυρί-
ου τους. Είναι προφανής αντίστοιχα ο συνειρμός με την
αντιστοιχία της κοινωφελούς εργασίας, της εξαγοράς
μετατρέψιμης ποινής και της χάρης, ως ύψιστης διάθε-
σης εξουσιαστικής μεγαλοψυχίας του οποιουδήποτε
άρχοντα, αναλόγως με την πολιτειακή μορφή.
Η μοναδική απελευθερωτική πράξη από την Μακεδο-
νία που χρονολογείται πριν από την ρωμαϊκή κατάκτηση
προέρχεται από την Βέροια, πιθανότατα από το ιερό του
Ασκληπιού, και χρονολογείται στα χρόνια του Δημητρίου
Β’ (239-229 π.Χ.). Η εξέταση του κειμένου δείχνει, ότι η α-
πελευθέρωση δούλων ήταν πράξη που ρυθμιζόταν με
νόμο και ότι οι απελευθερούμενοι βρίσκονταν υπό την
προστασία του βασιλικού ζεύγους. Οι δούλοι πλήρωναν
για την υπό όρους απελευθέρωσή τους το σημαντικό
ποσό των 25 χρυσών στατήρων (ή 500 αργυρών δραχ-
μών). Η απελευθέρωση γινόταν με τον όρο, ότι ο ιδιοκτή-
της των δούλων εξακολουθούσε να έχει τα άτομα αυτά
στην υπηρεσία του όσο θα ζούσε, αν και είχαν καταβλη-
θεί τα χρήματα για την απελευθέρωσή τους. Δύο ολό-
κληρες χιλιετίες αργότερα, η μορφή των όρων στην υφ’
όρον απόλυση έχει μεταβληθεί, όχι όμως τόσο δραστικά
και η ουσία.
Οι Βυζαντινοί πάλι τηρούσαν βιβλία («Βίβλο Αλλαγί-
ων»), με τα στοιχεία των αιχμαλώτων που είχαν συλλάβει,
όπως και των Βυζαντινών που είχαν αντιστρόφως συλλη-
φθεί από τον εχθρό. Με βάση αυτά τα έγγραφα προχω-
ρούσαν συχνά σε ανταλλαγή αιχμαλώτων ή σε εξαγορά
της ελευθερίας των Βυζαντινών δούλων με καταβολή
λύτρων. Εύκολα πάει το μυαλό στις ευεργετικών διατά-
ξεις νόμων με σκοπό «αποσυμφόρηση» δικαστηρίων και
φυλακών που επανέρχονται κάθε τόσο και στις μέρες
μας στο προσκήνιο (συχνότερα στη συζήτηση και σπα-
νιότερα στην πράξη).
Επειδή πάντως συλλαμβάνονταν πολλοί Βυζαντινοί
αιχμάλωτοι, η Εκκλησία καθημερινά στη λειτουργία της
είχε και «υπέρ των αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών».
Συχνά γίνονταν από την εκκλησία ή τους συγγενείς του
αιχμαλώτου για να συγκεντρωθεί το αναγκαίο για την ε-
ξαγορά του ποσό. Συνηθιζόταν μάλιστα στις διαθήκες
τους (όπως και στη Δυτική Ευρώπη την ίδια εποχή) πολλοί
να αφήνουν την περιουσία τους στην Εκκλησία ή στο
κράτος, με την εντολή να δοθεί για εξαγορά αιχμαλώ-
των, επειδή αυτή η πράξη θεωρείτο θεάρεστη. Στην πε-
ρίπτωση αυτή η Εκκλησία υπολείπεται σήμερα του ρόλου
της (όχι όμως και του πλούτου της) σε σχέση με το Βυζά-
ντιο, καθώς πέρα από κάποια ψίχουλα (τύπου «Ονήσι-
μος») επιδεικνύει μία οικονομική στενότητα. Ίσως λόγω
της κρίσης – της κρίσης για συσσώρευση όλο και περισ-
σότερων θησαυρών που αυτή διέρχεται…
Όπως και σήμερα, πολλοί δανείζονταν για να ελευ-
θερώσουν τους συγγενείς τους από τα εχθρικά στρα-
τεύματα και επειδή οι τόκοι ήταν επαχθείς, αναγκάζο-
νταν να συμφωνήσουν με τον δανειστή να μείνουν δού-
λοι του, συνήθως για 4 χρόνια. Πιθανόν η τιμή εξαγοράς
του αιχμαλώτου να ισοδυναμούσε με μισθούς δύο ετών
και τα επιπλέον δύο χρόνια να ήταν οι τόκοι του δανείου.
Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε και επί τουρκοκρατίας.
Επιστολές σκλάβων, που ζητούσαν την εξαγορά τους α-
πό τους δικούς τους, υπάρχουν πολλές στο ιστορικό Αρ-
χείο Παξών, καθώς και κατάλογοι σκλάβων.
Η πειρατεία είχε δημιουργήσει εκείνα τα χρόνια ένα
3
μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα που ήταν η εξαγορά των
σκλάβων. Στα νησιά του Αιγαίου οι Βενετοί είχαν επιβάλει
ειδική φορολογία για την εξαγορά των σκλάβων, το πε-
ρίφημο τέλος των Τούρκων («τουρκοτέλι»), το οποίο επι-
δεικνύει μία εκπληκτική ομοιότητα με την προσαύξηση
92% που επιβάλλεται στο ποσό μετατροπής κάθε ημέ-
ρας φυλάκισης. Παράλληλα, στα νησιά του Ιονίου Πελά-
γους είχαν συσταθεί ειδικά ταμεία με τη φροντίδα των ε-
νοριών. Στην Κρήτη, για παράδειγμα, για την εξαγορά
των σκλάβων βοηθούσαν οι συντεχνίες, όπως η Αδελ-
φότητα των Ναυτικών, και πολλοί πλούσιοι Κρητικοί. Χα-
ρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο άρχοντας Μάρκος
Παπαδόπουλος, που πέθανε το 1603. Στη διαθήκη του
δέσμευε τους κληρονόμους του να εξαγοράζουν κάθε
χρόνο δύο χριστιανούς σκλάβους. Δυστυχώς σήμερα η
επιθυμία υστεροφημίας έχει ισοπεδωθεί από την υλι-
στική λαίλαπα της επίγειας κατανάλωσης με αποτέλε-
σμα να μην έχουμε ούτε καν παραδείγματα μοριακής
φιλανθρωπίας (έστω υποκριτικής) από πλευράς «αρχό-
ντων». Η ελευθερία του άλλου δεν είναι καν άξια δω-
ρεάς.
Και στις ΗΠΑ του δουλεμπορίου υπήρχε η δυνατότητα
οι δούλοι να ελευθερώνονται αν κάποιος εξαγόραζε
την ελευθερία τους, κάτι τέτοιο ήταν πάντως σπάνιο.
Αλλά και στη σταλινική Ανατολική Γερμανία κατά τη
διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου εξαγοράστηκε κατά το
διάστημα 1963-1989 η ελευθερία 34000 ανθρώπων αντί
του συνολικού τιμήματος 3,5 δισεκατομμυρίων δυτικο-
γερμανικών μάρκων, ήτοι κατά μέσο όρο δόθηκαν
100.000 μάρκα για κάθε Freikauf, εξαγορά της ελευθε-
ρίας. Τα ποσά αυτά αποτέλεσαν βασικό έρεισμα του α-
νατολικογερμανικού καθεστώτος, καθώς με ένα σμπά-
ρο ξεφορτωνόταν «ενοχλητικούς» αντικαθεστωτικούς και
εξασφάλιζε μία σταθερή πηγή σκληρού συναλλάγ-
ματος. Δεν ακροβατούμε ιστορικά αν το μυαλό μας πά-
ει στην καταβολή εγγυήσεων ή στη δυνατότητα εξαγο-
ράς ποινών σήμερα, προκειμένου το κράτος να πετύχει
το τερπνόν της είσπραξης χρημάτων μετά του ωφελίμου
της απομάκρυνσης εγκλείστων που μπορούν να προκα-
λέσουν αναστάτωση στις φυλακές.
Στην ελληνική νομοθεσία και μετά την εισαγωγή του
Ποινικού Κώδικα, το Ν.Δ. 2493/1953, επέτρεψε τη μετα-
τροπή ποινών στερητικών της ελευθερίας έως έξι (6) μη-
νών και το Ν.Δ. 790/1970 όρισε το ποσό της μετατροπής
της μίας ημέρας σε 150 έως 20.000 δραχμές.
Το Ν.Δ. 795/1976 αυξάνει το ποσό της μετατροπής σε
200 έως 20.000 δραχμές.
Ο Ν. 1941/1991, 15 ολόκληρα χρόνια αργότερα, αντι-
καθιστά το σχετικό άρθρο 82 του Ποινικού Κώδικα, μετα-
τρέποντας τις ποινές έως ενός έτους «…εκτός αν το δι-
καστήριο με ειδικά αιτιολογημένη απόφασή του κρίνει ό-
τι απαιτείται η μη μετατροπή της, για να αποτραπεί ο δρά-
στης από την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων…» και
επιτρέποντας για πρώτη φορά τη μετατροπή ποινών με-
ταξύ ενός και δύο ετών. Το ποσό μετατροπής αυξάνεται
σε 1.000 έως 20.000 δραχμές, δηλαδή ήδη πενταπλα-
σιάζεται το ποσό της εξαγοράς της ελευθερίας. Με την
Υ.Α. 134423α/1992 αναπροσαρμόζεται σε 1.500 έως
20.000 δραχμές το ποσό της μετατροπής ημερησίως,
ποσό που μετά τη μετατροπή σε ευρώ έγινε 4,40 έως
59,00 και με την Υ.Α. 58554/2006 από 5,00 έως 59,00 η-
μερησίως. Και σαν να μην έφτανε αυτή η αύξηση, δύο
μόλις χρόνια αργότερα, το υπουργείο «δικαιοσύνης» α-
ποφασίζει μία γενναιόδωρη αύξηση της τάξης του 100 %,
αφού προφανώς κρίνει ότι η κρίση δεν έχει επηρεάσει
Συνέχεια στην ρπόμενη σελ.

τους κρατούμενους, των οποίων το οικονομικό επίπεδο
δείχνει να εκτοξεύεται, όσον καιρό αυτοί είναι στη φυ-
λακή. Με την Υ.Α. 50492/2008 αναπροσαρμόζεται το πο-
σό της μετατροπής των στερητικών της ελευθερίας ποι-
νών σε δέκα ευρώ (10,00) έως εξήντα ευρώ (60,00) η-
μερησίως…
«Τα ποσά από την αύξηση αυτή, μετά των νομίμων
προσαυξήσεων του άρθρου 4 παρ. 1 του Ν. 663/1977,
όπως ισχύει, αποδίδονται στο σύνολο τους και για μία ει-
κοσαετία από την έναρξη ισχύος του παρόντος στο Τα-
μείο Χρηματοδοτήσεως Δικαστικών Κτηρίων (ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.)
και χρησιμοποιούνται κατά προτεραιότητα για την ανέ-
γερση, επισκευή και συντήρηση δικαστικών μεγάρων
και καταστημάτων κράτησης», επαναλαμβάνεται στερε-
οτυπικά στην ίδια Υ.Α. Με τα χρήματα εξαγοράς των ποι-
νών οι κρατούμενοι δηλαδή πραγματώνουν μία σαδιστι-
κής έμπνευσης πρακτική της εξουσίας: υποχρεώνονται
να σκάψουν μόνοι τους το λάκκο τους ή αλλιώς να χτί-
σουν νέα κτήρια καταπίεσης και στέρησης μελλοντικά
της ελευθερίας τους: δικαστήρια και φυλακές.
Σημειολογικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον έχει η
παρατήρηση ότι τα ανώτατα όρια μετατροπής της ημέ-
ρας φυλάκισης όχι μόνο δεν έχουν αυξηθεί τα τελευταί-
α τριάντα χρόνια, αλλά –το σημαντικότερο- δεν έχουν ε-
φαρμοστεί. Ιδρύεται κατ’ αυτόν τον τρόπο μία διεστραμ-
μένη ισονομία στα –διογκωμένα- κατώτατα όρια, θυμίζο-
ντας την –ναι μεν πολυειπωμένη, αλλά διαχρονικά καί-
ρια- ρήση του Ανατόλ Φρανς για ισότητα πλούσιων και
φτωχών ως προς την απαγόρευση του νόμου να κοι-
μούνται κάτω από τις γέφυρες. Η ίδια ισότητα ενώπιον
των δικαστηρίων μετατρέπει προς 10 (με προσαύξηση
92%, ήτοι σχεδόν 20) τη μέρα φυλάκισης και των χιλιά-
δων μεταναστών, φτωχοδιαβόλων, εξαρτημένων, μι-
κροαπατεώνων και λοιπών παραβατικών από τη μια και
του εγκληματία του «λευκού κολάρου» από την άλλη. Δί-
καιο: όποιος διαθέτει τα χρήματα, βγαίνει από τη φυλα-
κή, ο άλλος μένει προς «σωφρονισμόν», να μάθει άλλη
φορά να μην είναι φτωχός…
Το συγκλονιστικό στην ιστορία της αύξησης της μετα-
τροπής της φυλάκισης είναι ότι αυτή δεν προσέκρουσε
σε καμία διαμαρτυρία. Αντιθέτως, χυδαία εξαίρεση –εξ
όσων γνωρίζουμε- αποτέλεσε η πρόταση που έγινε
προ διετίας από ένα σύλλογο νέων και ασκουμένων δι-
κηγόρων να αυξηθεί η προσαύξηση από 92 % σε 100 %
προκειμένου να καρπώνονται μεγαλύτερο μέρισμα οι
νέοι δικηγόροι. Των κολασμένων εγκλεισθέντων, παν
όρνιο ορέγεται…
Ενδιαφέρον έχει επίσης και η προσέγγιση του κρά-
τους σε σχέση με τη «χρηματική αξία» της ελευθερίας.
Όταν λοιπόν αυτή πρέπει να εκτιθεί ως φυλάκιση, τότε
αποτιμάται σύμφωνα με το “σοφό νομοθέτη” στην αξία
τουλάχιστον των 19,20 (10,00 πλέον 92 % προσαύξηση).
Όταν όμως αυτή εκτίεται άδικα, δηλαδή όταν κάποιος
προφυλακίζεται ή φυλακίζεται και στη συνέχεια απαλ-
λάσσεται ή αθωώνεται αμετάκλητα, τότε –και μετά από
τις χίλιες προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται- δι-
καιούται κατ’ ελάχιστον ποσό 8,80 για κάθε ημέρα “άδι-
κης” φυλάκισης… Άπληστος στην οικονομική καταστρο-
φή των παραβατών, φειδωλός στην αποζημίωσή τους ο
ληστρικός κρατικός μηχανισμός.
Όσο δεν γενικεύονται θεσμοί όπως η κοινωφελής
εργασία, δεν αναπτύσσονται εναλλακτικές μορφές έ-
κτισης της ποινής και διάφορες μορφές ημιελεύθερης
διαβίωσης, το δίπολο εγκλεισμός-εξαγορά ποινών θα
συνεχίζει να επιτυγχάνει το σκοπό του: τη διατήρηση της
μάζας των εξαθλιωμένων σε έναν συνεχή φαύλο κύ-
κλο που περνάει από την παραβατικότητα, τη φυλακή και
την εξαθλίωση. Και παράλληλα θα δίνει την άρρητη δια-
βεβαίωση στην εκάστοτε άρχουσα τάξη ότι οι εκπρόσω-
ποί της (πέρα από σύντομα διαστήματα σε κραυγαλέες
κατ’ εξαίρεση περιπτώσεις) δεν έχουν να φοβούνται
τον εγκλεισμό, όσο διαθέτουν τα οικονομικά μέσα.
Χ.Λ.
Ôçò öõëáêÞò...
Ψιλά γράμματα…
Είναι αλήθεια ότι στις 26-6-09 στο Μεταγω-
γών (Πέτρου Ράλλη) δεν λειτουργούσε κλιματι-
στικό; Την ίδια μέρα στο επισκεπτήριο όπου ε-
πικρατούσε το αδιαχώρητο ήταν αδύνατον να
διακρίνεις με ποιον μιλάς μέσα από το τρυπη-
τό σίδερο ή καλύτερα το δίχτυ από λαμαρίνα.
Σκηνή τριτοκοσμική που έχει ξανά και ξανά κα-
ταγγελθεί, ωστόσο επιμένει πεισματικά…
————-
Εδώ και 9 μήνες έχει ψηφιστεί ο Ν.
3727/2008, ο οποίος αναφέρεται στις προϋπο-
θέσεις της υφ’ όρον απόλυσης και μάλιστα πε-
ριγράφει συγκεκριμένα τις ασθένειες για τις
οποίες χορηγείται: Σύνδρομο επίκτητης ανοσο-
ποιητικής ανεπάρκειας, χρόνια νεφρική ανε-
πάρκεια και να υποβάλλεται σε τακτική αιμοκά-
θαρση, ανθεκτική φυματίωση ή να είναι τετρα-
πληγικός ή να πάσχει από ολική τύφλωση. Στην
πράξη όμως υπάρχει τουλάχιστον ένας κρα-
τούμενος που πάσχει από νεφρική ανεπάρ-
κεια, ζητούσε επανειλημμένα πραγματογνω-
μοσύνη, επιτέλους έρχεται η μέρα που αυτή
διεξάγεται και που οι γιατροί τον κρίνουν 67% α-
νάπηρο, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε.
Ωραία ως εδώ αλλά να του ζητάνε μετά να ε-
παναλάβει την χρονοβόρα γραφειοκρατική
διαδικασία της πραγματογνωμοσύνης (περι-
λαμβάνει εννέα εξετάσεις) μόνο και μόνο για-
τί ο αρμόδιος γιατρός παρέλειψε ημερομηνία
στη γνωμάτευσή του – όταν, άλλωστε, είναι
γνωστός ο χρόνος μέσα στον οποίο την κάνεις
– ε, αυτό είναι τουλάχιστον ανάλγητο αν όχι α-
πάνθρωπο. Και όμως αυτή είναι η καθημερινό-
τητα εκατοντάδων κρατουμένων που δεν έ-
χουν τα «μέσα» να κινήσουν γρήγορες διαδι-
κασίες για τα θέματα που τους ενδιαφέρουν
και ειδικά για θέματα υγείας. Να σημειώσουμε
εδώ ότι στις δύσκολες περιπτώσεις (ισοβίτες
και γενικά βαρυποινίτες) η γραφειοκρατία απο-
τελεί και αυτή ένα μέσο ώστε να εμποδίζεται,
στην πράξη, η άμεση έξοδός τους από την φυ-
λακή
————-
Ο O.J. είναι Νιγηριανός ήρθε νόμιμα στην
Ελλάδα για σπουδές στα τέλη του ’80. Η δικτα-
τορία στην πατρίδα του τον έκανε να παραμεί-
νει Ελλάδα. Παντρεύτηκε, έκανε 3 παιδιά. Η γυ-
ναίκα του αρρώστησε και πέθανε… Μπήκε φυ-
λακή για ναρκωτικά (τοξικομανής ο ίδιος). Τα
παιδιά σε ίδρυμα… Άλλη γλώσσα από ελληνικά
δεν μιλάνε. Αποφυλακίστηκε αλλά ξαναμπήκε
φυλακή για να εκτίσει την ποινή που αντιστοι-
χούσε στην χρηματική ποινή γιατί δεν είχε να
την πληρώσει και δεν είχε πάρει ποτέ ΑΦΜ (ή-
ταν φυλακή το διάστημα που θα μπορούσε να
έχει νομιμοποιηθεί). Ο O.J. δεν είναι ο μόνος.
Ο κανόνας θέλει όλοι οι ξένοι «μη νομιμοποι-
ημένοι» μετανάστες να εκτίουν και την χρημα-
τική τους ποινή στην φυλακή, τη στιγμή που σή-
μερα για τους περισσότερους Έλληνες έχει
καταργηθεί η προσωποκράτηση για τα χρέη
προς στο Δημόσιο μέχρι 150000 , όταν μάλι-
στα αυτές οι οφειλές τις περισσότερες φορές
αφορούν ασφαλιστικά ταμεία. Ο Ν. 3727/2008
αρ. 16 παρ. 5 στην περίπτωση αυτή δεν λαμβά-
νεται υπόψη γι’ αυτό και οι φυλακές έχουν ξε-
χειλίσει από αλλοδαπούς
4
Φαίνεται ότι κάποιοι δεν έχουν την υπομονή
να περιμένουν να γίνουν πράξη οι εξαγγελίες
των εκάστοτε υπουργών Δικαιοσύνης, που συ-
νήθως ακολουθούν εξεγέρσεις ή μεγάλες
διαμαρτυρίες κρατουμένων. Έτσι το 1990 επί υ-
πουργίας του Αθ. Κανελόπουλου απέδρασαν
40 από τούνελ που έσκαβαν πόσες μέρες ενώ
κρατούσε η εξέγερση στον Κορυδαλλό. Τε-
λευταία, μετά τον νόμο του Χατζηγάκη που ακο-
λούθησε την μαζική απεργία πείνας των κρα-
τουμένων όλως τυχαίως έγινε η πιο φαντασμα-
γορική (2η κατά σειρά) απόδραση με ελικόπτε-
ρο των Ριτζάϊ και Παλαιοκώστα. Συμπέρασμα:
κάλλιο μια μέρα ελευθερία και στο χέρι παρά
την υλοποίηση των υποσχέσεων να καρτέρει
και καρτέρει!
————-
Η καταστρατήγηση των νόμων σ’ ότι αφορά
τους μετανάστες (ιδιαίτερα σ’ αυτούς για τους
οποίους θα έπρεπε να εφαρμόζεται το πολιτι-
κό άσυλο) δεν έχει τέλος. Αποφυλακίζονται με
την υφ’ όρον απόλυση και την ίδια στιγμή οδη-
γούνται στο αστυνομικό τμήμα που κρατούνται
με απόφαση Διευθυντή και εκδίδεται σε βά-
ρος τους διοικητική απέλαση. Επίσης, όσοι έ-
χουν σε βάρος τους δικαστική απέλαση δεν α-
πολύονται όταν εκτίσουν τα 3/5 (το βούλευμα
δεν εμπεριέχει περιοριστικούς όρους!) με α-
ποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις που μέ-
νουν στην φυλακή έως και 2 χρόνια. Και μ’ αυ-
τόν τον τρόπο δεν τηρείται η ασφαλιστική δι-
κλείδα που εμπεριέχει ο νόμος ότι αν δεν έ-
χουν απελαθεί σε 3 μήνες (πρόσφατα με γνω-
μοδότηση έγινε ένας μήνας), θα έπρεπε να α-
πολυθούν αμέσως.
θάνατοι μες το 2009
378, καταγραμμένοι στο Υ.Δ., θάνατοι κρα-
τουμένων για την περίοδο 1998 - 2007 και άλ-
λοι τόσοι που καταγράφονται στο ΕΣΥ ή αλλού
με αλχημείες προκειμένου να μην επιβαρύ-
νουν τον μακρύ κατάλογο των νεκρών φυλα-
κισμένων που ανεμπόδιστα συνεχίζεται:
19 Μαρτίου 2009 Πεθαίνει σε εκδικητική με-
ταγωγή η Κατερίνα Γκουλιώνη
10 Απριλίου 2009 θάνατος κρατούμενου στο
Ψυχιατρείο Κορυδαλλού.
Οι θάνατοι στο ψυχιατρείο των φυλακών εί-
ναι σχεδόν καθημερινό γεγονός. Σπάνια, ό-
μως, έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Στις
10-04-2009 ο 26χρονος Αλβανός Fatmir Ruci
(είχε και άλλο όνομα ελληνικό: Ντίνος Τσέ-
λα)“αυτοκτόνησε”. Βρέθηκε κρεμασμένος α-
πό τα σίδερα του κρεβατιού του. Ο κρατούμε-
νος που μας έδωσε την πληροφορία αδυνατεί
να πιστέψει ότι κανείς μπορεί να αυτοκτονήσει
με αυτόν τον τρόπο και μας δήλωσε κατηγορη-
ματικά ότι ο ίδιος δεν προτίθεται να αυτοκτονή-
σει σε περίπτωση που μας ειδοποιήσουν ότι
τον βρήκαν νεκρό. Η αφήγηση του είναι συ-
γκλονιστική. Έκανε να μας πάρει κάποιες μέ-
ρες γιατί ήταν σε κρίση πανικού απ’ το σοκ που
υπέστη. Έχει δει πολλούς ανθρώπους να πε-
θαίνουν εκεί μέσα και κάθε φορά η καρδιά του
σφίγγεται κι ο ψυχικός του κόσμος καταρρέ-
ει...τρελαίνεται ακόμη περισσότερο!
11 Απριλίου 2009 θάνατος κρατούμενου
στις φυλακές Πάτρας.
30 Απριλίου 2009 Κρεμασμένος βρέθηκε
κρατούμενος στις φυλακές της Άμφισσας. Οι
κρατούμενοι σ’ αυτές της φυλακές μετά την εί-
δηση αντιδράσανε αρνούμενοι να μπουν στα
κελιά τους. Σ’ αυτή τη φυλακή οι αιτήσεις για με-
ταγωγή ή εισαγωγή στο νοσοκομείο πάνε στο
καλάθι αχρήστων. Τον τελευταίο καιρό κρατού-
μενοι εκφράζουν σε κοντινά τους πρόσωπα το
φόβο για “αυτοκτονία” τους.
19 Μαΐου 2009 Νεκρός κρατούμενος στις φυ-
λακές Σταυρακίου Ιωαννίνων. Βρέθηκε το πρω-
ί από συγκρατούμενους του στο κελί σε λιπόθυ-
μη κατάσταση. Κατά την μεταφορά του στο Πα-
νεπιστημιακό Νοσοκομείο πέθανε.
3 Ιουνίου 2009 Απαγχονισμένος βρέθηκε ο
34χρονος Αλβανικής καταγωγής Λούσι Ισμέτ,
στις φυλακές Μαλανδρίνου. Είχε πειθαρχικές
ποινές μετά από διαμαρτυρίες του για τις συν-
θήκες στις φυλακές.
4 Ιουνίου 2009 Πεθαίνει ο Σπύρος Γαρδικλής
στις Αγροτικές Φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου.
Την είδηση μεταφέρει ο συγκρατούμενος του
Γιώργος Βούτσης- Βογιατζής αναρτώντας γράμ-
μα στο διαδίκτυο απ’ όπου και το αναδημοσιεύ-
ουμε: «Αλλεπάλληλοι επιθανάτιοι ρόγχοι, αίματα
από τη μύτη και το στόμα. Οι παλμοί πέφτουν και
η καρδιά σταματάει να δίνει σήμα. Κλοτσιές
στην πόρτα του θαλάμου, φωνές. Μάταια για
αρκετή ώρα φωνάζουμε τους δεσμοφύλακες
να ανοίξουν. Ο πρώτος που φτάνει, ψυχρός, κυ-
νικός, δέσμιος του διαρκή του φόβου για από-
δραση μέσω σκηνοθετημένων περιστατικών αλ-
λά και των πολλών ταινιών που βλέπει, αρνήθη-
κε κατηγορηματικά να ξεκλειδώσει. Ούτε καν η
θέα του αιμόφυρτου σε κώμα παιδιού δεν τον
συγκίνησε. Έπρεπε, λέει, να ενημερώσει το
διευθυντή. Άλλο ένα δεκάλεπτο καθυστέρησης
και η καρδιά του Σπύρου Γαρδικλή δεν αντέχει
άλλο. Η πόρτα του σωφρονισμού γίνεται συνώ-
νυμο με την πύλη για τον Άδη. Δεν υπάρχει φο-
ρείο για να μετακινήσει το νεκρό, ενώ παράλλη-
λα είναι γνωστό ότι όταν κλειδώνουν τα κελιά και
τους θαλάμους η ιατροφαρμακευτική περίθαλ-
ψη και το ιατρικό προσωπικό εξαφανίζονται. Η
καταμέτρηση των κρατουμένων είναι η τελευταί-
α διαδικασία. Και σήμερα έλειπε ο Σπύρος. Οι
υπόλοιποι απλά μετράμε τους νεκρούς μας και
ορισμένοι ορκιζόμαστε εκδίκηση.
Να γκρεμίσουμε τις φυλακές
Αντίο Σπύρο»
9 Ιουλίου 2009 Από χρήση ηρωίνης πέθανε έ-
νας κρατούμενος στις δικαστικές φυλακές Ναυ-
πλίου. Οι υπόλοιποι κρατούμενοι διαμαρτυρήθη-
καν για το θάνατο του συγκρατουμένου τους και
κατήγγειλαν απάνθρωπες συνθήκες κράτησης
αρνούμενοι να επιστρέψουν στα κελιά τους
2 Σεπτεμβρίου 2009 Κατά τη διάρκεια μεταγω-
γή του από τις φυλακές Αγίου Στεφάνου στη Πά-
τρα προς τα δικαστήρια Πατρών πεθαίνει 28χρο-
νος κρατούμενος.
Στο παρόν δεν αναφέρονται οι θάνατοι στα
κρατητήρια.
Απόφαση-Βόμβα
Αναγγελία θανάτου του 33χρονου Χαρίλαου
Κ. τον Φεβρουάριο του 2003 στις Δ.Φ. Ναυπλίου.
Άλλος ένας θάνατος από πνευμονικό οίδημα! Η
επιμονή, όμως, της οικογένειας να λάμψει η α-
λήθεια δικαιώθηκε. Η τοξικολογική εξέταση έδει-
ξε χρήση ναρκωτικών ουσιών. Πώς μπήκαν αυ-
τές στο άβατο των φυλακών;
Η οικογένεια ασκεί αγωγή ενάντια στο Ελλη-
νικό Δημόσιο και δικαιώνεται ξανά με καταδικα-
στική απόφαση για το σωφρονιστικό σύστημα
και αποζημίωση ύψους 300.000. Στην απόφαση,
υπ’ αριθμόν 7/2009, το δικαστήριο αποφαίνεται
ότι «τα σωφρονιστικά όργανα δεν επέδειξαν την
απαιτούμενη επιμέλεια και προσοχή, έτσι ώστε
να αποτρέψουν την εισαγωγή ναρκωτικών ου-
σιών, κατά παράβαση των καθηκόντων τους για
προστασία της ζωής των κρατουμένων». Η από-
φαση αυτή ανοίγει τον δρόμο και για άλλες
προσφυγές κατά του ελληνικού σωφρονιστικού
συστήματος ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι ο ε-
ξαρτημένος κρατούμενος βιώνει μια επικίνδυνη
συνθήκη. θα πιεί ό,τι φτάσει στα χέρια του, δεν
έχει επιλογή όπως όταν ήταν έξω. Εμείς συνεχί-
ζουμε να απορούμε γιατί δεν ανοίγει, επιτέ-
λους, ο δρόμος προς την μέριμνα και φροντίδα
του τοξικοεξαρτημένου αντί για τη συνέχιση της,
μέχρι τώρα, φυλάκισής του και εκδικητικής μετα-
χείρισής του.
Τέλος, ελπίζουμε να μην οδηγήσει η απόφα-
ση αυτή σε παγίωση του εξευτελισμού των κρα-
τούμενων γυναικών και ανδρών με την πρόφα-
ση του ελέγχου από αυτούς που κυρίως θα πρέ-
πει να ναι οι ελεγχόμενοι.
Αποχή συσσιτίου
Αποχή συσσιτίου στη φυλακή γρεβενών, πα-
ρουσίαση των αιτημάτων προς το υπουργείο δι-
καιοσύνης, εκδικητική συμπεριφορά από την
διοίκηση της ανωτέρω ενάντια σε υπογράφο-
ντες την καταγγελία
ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
ΑΙΤΗΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Εμείς, κρατούμενοι της φυλακής Γρε-
βενών, υποβάλλουμε σε εσάς την παρακάτω
καταγγελία που αφορά την προσβολή των δι-
καιωμάτων μας από τη διοίκηση της ανωτέρω
φυλακής και θίγει δυσβάσταχτα τις συνθήκες
κράτησης μας.
Παρακαλούμε να πράξετε ό,τι απαραί-
τητο προκειμένου να αρθεί κάθε παράνομη και
άδικη ενέργεια σε βάρος μας και να ικανοποιη-
θούν τα κατωτέρω αιτήματα μας. Επειδή:
1. Δεν έχουμε ιατρική περίθαλψη ( στη φυ-
5
λακή υπάρχουν μόνο δύο νοσοκόμες και κανέ-
νας ιατρός )
2. Δεν μας χορηγείται απόδειξη λιανικής πώ-
λησης κατά την αγορά των προϊόντων που μας
προσφέρει η φυλακή (χωρίς να αποδεικνύει κα-
μία σύναψη σύμβασης με μανάβη ή super mar-
ket όπως ισχύει στις υπόλοιπες φυλακές αλλά,
σε αντικατάσταση της ανωτέρω νόμιμης απόδει-
ξης μας εφοδιάζει με ένα « χαρτάκι » αριθμομη-
χανής που καταγράφει τις προσθέσεις των τι-
μών των προϊόντων). Υπό αυτές τις συνθήκες εί-
ναι λογικό πως κάποιος υπεύθυνος αισχροκερ-
δεί σε βάρος μας και αδυνατούμε να ελέγξου-
με τι πληρώνουμε και που…
3. Επιπλέον, δεν μας προσφέρονται προϊό-
ντα προς αγορά απαραίτητα για τη διατροφή
μας, όπως λαχανικά, φρούτα, κρέας και αλλά
μόνο κονσερβοποιημένα! επιλεγμένα από ένα
στοκ 17 προϊόντων
4. Είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε ε-
πανειλημμένη και παράνομη απόρριψη τακτικών
αδειών όλοι εμείς εκτός από εκείνους που έ-
χουν λάβει επαναλαμβανόμενες άδειες στις
προηγούμενες φυλακές όπου πιθανώς κρατού-
νταν
5. Είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε συ-
χνότατη επιβολή πειθαρχικών εξοντωτικών ποι-
νών – χωρίς καμία επίδειξη επιείκειας, επιείκεια
που δεν αναστέλλει αλλά υπηρετεί ορθά την α-
πονομή δικαιοσύνης
6. Είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε την
προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας μας
(σωματικός έλεγχος χρήσης ναρκωτικών ου-
σιών και γύμνωση μας ενώπιον δέκα! μελών του
σωφρονιστικού προσωπικού με στόχο την «ξε-
φτίλιση» μας και τη ψυχολογική μας καταρράκω-
ση)
Κατόπιν όλων των ανωτέρω γίνεται φανερό
πως στη φυλακή των Γρεβενών λειτουργεί η
διοίκηση της αρπαχτής, κυριαρχεί η κατάχρηση
εξουσίας και η παράβαση καθηκόντων όπου πα-
ραβιάζονται καθημερινά στοιχειώδη ανθρώπινα
δικαιώματα και δικαιώματα που θεμελιώνονται
στους σωφρονιστικούς και ποινικούς νόμους.
Σ΄αυτή την κατάσταση που είναι μία καθημερι-
νή εμπειρία - κόλαση για εμάς που αναγκαζό-
μαστε να τη ζούμε, αδυνατούμε να ακουστού-
με, να γίνουμε σεβαστοί από την κοινωνία που
δυστυχώς μας βλέπει συχνά, μονάχα ως εγκλη-
ματίες και να βρούμε στήριγμα για να διεκδική-
σουμε τα αυτονόητα: Ιατρική περίθαλψη, πρό-
σβαση στην υγεία, στη διατροφή, ανθρώπινη α-
ξιοπρέπεια, χορήγηση αδειών προκειμένου να
ανακουφιστούμε από τις εξοντωτικές ποινές και
να επανέλθουμε «φυσιολογικοί» στην κοινωνί-
α…
Παρακαλούμε να επέμβετε τάχιστα για την
κατοχύρωση των παραπάνω καθώς μάλιστα δια-
νύουμε αποχή συσσιτίου από την 15η Απριλίου
και απεργία πείνας ο ένας από εμάς από την
22η Απριλίου. Είναι αυτονόητο πως τα ψυχικά και
σωματικά μας όρια έχουν εξαντληθεί παρόλο
που οι υπεύθυνοι με πρωτοστάτη τον κ. αρχιφύ-
λακα, συνεχίζουν τα βασανιστικά τους μέτρα χω-
ρίς οίκτο.
Γρεβενά, 23 Απριλίου 2009
Με τιμή
ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΓΡΕΒΕΝΩΝ
 Αναδημοσιεύουμε την καταγγελία της Γκουλιώνη

Η γραφίδα της φυλακής

Το διήγημα «Μια μέρα στη
Χαλκίδα» είναι η ιστορία ε-
νός κρατουμένου που μετά-
γεται στις φυλακές της Χαλκί-
δας ενόψει της δίκης του. Ε-
κτός από την πικρή γεύση
που συνοδεύει κάθε μεταγω-
γή, σου μεταδίδει, ακόμα, τα
συναισθήματα και τις σκέ-
ψεις ενός υπέροχου κι
εύθραυστου μυαλού που συ-
νειδητοποιεί, με τραγικό τρό-
πο για την ύπαρξή του και την
ψυχή του, τον άθελο φόνο
που έκανε και το πλήγμα που
κατάφερε αφαιρώντας τη
ζωή ενός δικού του ανθρώ-
που. Διπλά αυτοηττώμενος,
οδηγείται στο δικό του τέρ-
μα… Το διήγημα προκαλεί διτ-
τά συναισθήματα και εγείρει
αρχέγονα κι ανεξάντλητα ζη-
τήματα κι ερωτήματα γύρω α-
πό το έγκλημα, τον εγκληματί-
α, την τιμωρία και την δικαιο-
σύνη στο σύγχρονο προσκή-
νιο.
Παραθέτουμε το μοναδικό
ποίημα μες το διήγημα που
το φτάνει και στη λύση του
Μες το κελί ώρα εννιά
Την ώρα που σφαλίζ η πόρτα
Με σκέπασμα την απονιά
Τη μνήμη στα φιλιά τα πρώτα
Αυτής που τούκανε ζημιά
Αντί να του αλλάξει ρότα.
Της μάνας η ζεστή λαλιά
Αγγίζει τα αυτιά του τώρα
Μ’ αυτήν υψώνει ζεϊμπεκιά
Την ώρα π ανταριάζ η μπόρα
Κι έχει ένα σκότος στη ματιά
Σαν ναύτης πούχει βάρδια
πλώρα.
Με το σεντόνι για σκοινί
Δένει τη ναυτική θηλιά του
Μια ζωγραφιά της για ποινή
Και τη χαμένη ανεμελιά του
Πίσ απ του χρόνου τη σχισμή
Που δεν την έχει αγκαλιά
του.
Σας βλέπει τώρ από ψηλά
Με το κεφάλι του γερμένο
Σαν έδεσε τη μοναξιά
Στο σίδερο το σκουριασμένο
Και τη στερνή του τη ματιά
Στο στόμα το ζωγραφισμένο.
Για την
Κατερίνας προς τον συνήγορο του πολίτη (Ελεώνας
Θηβών, 20-02-09) στην οποία περιγράφει το βασα-
νιστήριο του κολπικού ελέγχου
Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη
από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση
από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορού-
κάνουν το ναρκωτέστ.
σα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστώ, για
Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην
να μπορέσω να ζήσω...
γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω
Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι
είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η α-
άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της
ποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίο-
εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζή-
τε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και
σω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απει-
σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το
λούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.
δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορ-
Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτη-
θό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημεί-
σης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά
ο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια
σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από
και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν
τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν
λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…
ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ από-
Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και
κρυφα σημεία του σώματός μου.
από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσε-
Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι
ως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να
πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο εί-
σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχι-
τε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση,
στον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχο-
η οποία ονομάζεται «έρευνα»: Η δεσμοφύλακας με
γράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύ-
υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει
χτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απει-
να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και
λή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας
παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει
που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτη-
ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτά-
σης Γυναικών Ελεώνα θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.θ.) Γκαβάνα
ει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά,
Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρί-
θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.
ας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να
Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη
δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο
τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το
πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε εί-
σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω
ναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κά-
στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτο-
νουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.
κτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτε-
Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Α-
ρο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν πα-
γλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την
λιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με
κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυ-
βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η
λακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατή-
δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο
σει πολλές ημέρες στην απομόνωση.
μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι
Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα
να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να
διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπι-

ξι χρονια και επτα μηνες, αναμεσα σε ο,τι περι-

Ε λαμβανει ο εγκλεισμος: Μεταγωγες με κλουβες-

κολαστηρια, τμηματα μεταγωγων σε αθλιες
συνθηκες κρατησης, φυλακες Διαβατων, Κορυδαλ-
λου, νοσοκομεια με κλουβες-κλουβια…μετα αποφυ-
λακιση…ομως τρια χρονια μετα μου ειναι αδυνατο να
βγαλω τις αλυσιδες.
Μνημες και σκεψεις. Κατι σαν το κερι. Το σβηνεις
και το ξαναναβεις παλι. Ξεχνας και ξαναθυμασαι. Η
φλογα που ειναι η ιδια και δεν ειναι. Στιβαγμενα τα
χιλιαδες χθες που ποτε δεν μπορουν να γινουν και-
νουργια.
Εκει λοιπον αναμεσα στον πονο και στην δυστυχια,
η σιωπη και η μοναξια σε κυκλωνουν.
θορυβος και βοη, ηχοι αγνωστοι σαν μια μικρη
μακαβρια συμφωνια ενωνε ολες εμας φαινομενικα
αταιριαχτες γιατι ουσιαστικα τιποτα και ποτε δεν τελιω-
νει και η δυστυχια στον κοσμο δεν εχει σωσμο.
Βουνα από σκεψεις γινονταν σκονη και ο χρονος
συνεχιζε να χανεται εκει στους παναθλιους πετρινους
τοιχους αναμεσα στις φωνες και στους αναστεναγ-
μους μας
Η ζωη ξεχνουσε καθως συνεχιζε το ταξειδι της,
χωρις φορτια αφηνοντας τις αναμνησεις της στις μορ-
φες μας πουχαν αφεθει στην εγκαταλειψη.
Ακομα συνεχιζω ν’ αναρωτιεμαι πως είναι δυνατο
ενας ανθρωπος να πληρωνει τοσο σκληρα μια παρα-
νομια
Προσπαθωντας να κρινω τον εαυτο μου αγκαλιασα
την ασχημια και αποδεχτηκα την πραξη μου με την
ελπιδα πως θα μπορουσα με καποιο αγνωστο η μαγι-
κο τροπο να την μεταμορφωσω σε ομορφια
Η διαδικασια ηταν οδυνηρη. Παλιες γραφες μουδι-
ναν το μηνυμα πως επρεπε να αφηνουμε το κακο να
πεθαινει από ασφυξια. Όταν απορροφαται σαν το
αιμα σ’ ενα σφουγγαρι η χανεται σαν λογχη στην καρ-
δια μας χανει την δυναμη του.
Καθημερινα ζουσα την θεα ενος σκοτωμενου
Σ’ αυτες που αφησα πισω
σκυλου. Μια εικονα που μ’ εθλιβε και με τρομοκρα-
τουσε. Τοσα πτωματα τριγυρω μ’ εκαναν να πιστευω
πως το τρομακτικο θα γινονταν φυσιολογικο και θα
εχανα καθε ανθρωπινη αισθηση. Ειναι αδυνατον
ελεγα στον εαυτο μου να αναισθητοποιηθω. Ναι ηταν
δυνατο γιατι αυτό μ’ εδινε την δυνατοτητα να συνεχι-
σω να λειτουργω σε καταστασεις τοσο μακαβριες
ωστε θα ειχα καταρρευσει αν διατηρουσα την συνη-
θισμενη μου ευαισθησια.
Καποιες φορες ο νομος πρεπει να βασιζεται στην
γνωμη του σοφου και του ελεημονα, να μην είναι
στραγγαλιστης και πνιχτης οπως ανεφερε ο Παλαμας
στον δωδεκαλογο του γυφτου
Ο,τι με προβληματιζε πως ηταν δυνατο να χωρουσε
σ’ ένα τοσο δα κελι 2×3;
Μηπως η ζωη στο γηινο επιπεδο της ειναι μια ταξη
διδασκαλιας; Εαν η εμπειρια δεν γινει λεξη υπαρκτη
λιγα μπορεις να κατανοησεις για τις συνθηκες κρα-
τησης μας. Ετσι προσπαθουσα ασταματητα να ζωγρα-
φιζω εικονες και μεσα τους να ζω. Ημουν παρουσα
διορθωνοντας τα παντα με την τεχνη
Ολες εμεις οι γυναικες απλωναμε το χερι μας απο
αγαπη ξεχνωντας την σκληροτητα της φυλακης. Εκεινη
ομως μας το θυμιζε καθε λεπτο. Ματαια λοιπον πιο
περα απ’ το πληθος, πιο περα απ’ τα δακρυα η τα
γελια, πιο ψηλα απο την ζωη παντα ζητουσαμε ενα
χερι για να ξεχασουμε τον τοπο τουτο της οδυνης, της
μοναξιας και των απωλειων μας
Ποσες ανοητες μασκες, ηρωισμοι, φιλοδοξιες,
θυσιες για θεματα που ηταν κιολας απο αλλους προ-
αποφασισμενα!!
Αν και ακουγεται παραξενο ναι υπηρχαν αναμεσα
μας, αθωες που χωναν τις φουρκετες των μαλλιων
τους αναμεσα στα ματια τους η χτυπουσαν το κεφαλι
τους στον πανυψηλο τοιχο γνωριζοντας πως ο τοιχος
δεν πεφτει, ουτε ραγιζει, προσπαθωντας να βρουν
μεσα απο μια χαραμαδα λιγο γαλαζιο ασκιαστο απ’
τον χρονο και την σκια τους. Ο Δον Κιχωτης ελεγε μην
πεις τιποτα πως ειναι δικο σου παρεκτος της ψυχης
σου. Κρατηθειτε – Δημιουργειστε με τις δικες σας
τεχνικες οραματα – Μπορειτε
-Γυναικες-
Για σας που αφησα πισω και σκεφτομαι καθημερινα.
Πριν λιγο εψαχνα μαζι σας την αληθεια αγεννητη
και ιδεατη μεσα στην εμπειρια και την γνωση. Καθως
τα γραμματα του αλφαβητου μεθυσμενα γυροφερναν
τη συνειδηση σαν πεταλουδες που πρωτοβγηκαν την
ανοιξη, ετσι οπως με πιστη και αυθορμητισμο απλωνα-
με τα χερια να αγκαλιασουμε τον κοσμο ολακερο, τον
τρομο και το ουρλιαχτο, μια πυρινη σφαιρα γινηκαμε
ολες. Εμεις αγκαλιασαμε μαζι το φως και τον θανατο
Αντιθεσεις και ενοτητες, ταυτισμενες και αδιαιρε-
τες μα και ατερμονες και ατεμνες, αντιφατικες και
συνυφασμενες ομοιες και ανισες διχασμενες και
ενωτικες. Ομως η αληθεια ειναι παντα συγκεκριμενη
σχετικη και απολυτη. Η πενα νικαει το σπαθι. Αρνηθη-
καμε την φυγη και το καμουφλαρισμα, τους διωκτες
σαν στοιχειο ηθικης η ανηθικοτητας, υπαρξης η
ανυπαρξιας. Δεν υπαρχουν!
Αρνηθηκαμε τους εφιαλτες της νυχτας και την προ-
δοσια της μερας
Αρνηθηκαμε την αρνηση. Ετσι συνεχιζουμε να υπα-
ρχουμε, ταυτιζομενες με την αξιοπρεπεια, την αξιοπι-
στια, την προσφορα. Ετσι κανουμε ακομα ενα βημα
στην μεγαλη ανηφορα.
Ετσι ζουμε…ακομη.
9-4-09 Πόπη Κ.

6
 Υπόμνημα Κρατούμενων Γυναικών για κατάργηση
ρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των

Κατερίνα
της κολπικής έρευνας χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας
και της αδιάκριτης κράτησης σε ειδικά κελιά του Κ.Κ.Γ.Ε.θ.
Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας
να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περά-
σουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της
κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριο της έρευνας
κής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απά-
μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλα-
ντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δι-
μο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγο-
κή τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση ό-
ρευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυ-
που ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική
πνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας
ή μη.
βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας
Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε
τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα
να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να
μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποι-
μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για
ήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοι-
όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολου-
μηθούμε…
θούμενη από κάμερα.
Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθη-
Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύ-
ση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.
λακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τό-
Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του
τε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ο-
Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου
νειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώ-
μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω
νονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.
8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλ-
Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας,
λά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα
Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρ-
που θα σταματήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμ-
νουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και
μένα χέρια τους επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το
αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να
ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥθΜΙΖΕΤΑΙ, ό-
τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην
μως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.
τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους.
Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υ-
Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις
πόκειμαι μέσα στη φυλακή.
εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε
απειλητικά ότι «εδώ είναι θήβα και το κουδούνι για να πας
Μισητοί μου κανίβαλοι
τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την ο-
Όταν είσαι αθώος και είσαι φυλακή θα αγανακτήσεις για
ποία «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της
τη δικαστική πλάνη ή την πλεκτάνη που σε έβαλε μέσα. Ό-
λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλλα τέ-
ταν όμως η πλεκτάνη έχει γίνει νόμος και σου έχει κλέψει
τοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.
όλη τη ζωή μόνο και μόνο επειδή εξαρτήθηκες και αρρώ-
Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την
στησες, επειδή έκανες χρήση μιας ουσίας και η ιδιοτελής
πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και αναγκαζό-
βαρβαρότητα με νόμο σε έβαλε στη φυλακή, τι θα πεις;
μουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα
θα αρκεστείς στο ό,τι όλο αυτό οφείλεται στην κοινωνική
να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση
πλάνη και θα ευχηθείς χρόνια πολλά; Πόσος χαζός μπο-
των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσά-
ρεί αν είναι ένας άνθρωπος για να εύχεται ευχές στους
ω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρε-
δήμιούς του; Και άντε και να ευχηθείς, ποια θα είναι η κα-
ται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα
ταλληλότερη ευχή; «Την αρρώστια μας να έχουμε να σας
«κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χα-
ταΐζουμε»;
ρίκλεια είναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία
Αγαπητοί μου συμπολίτες (κλέφτες και λωποδύτες), σας
με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία ε-
εύχομαι να αρρωστήσετε, να δουλεύετε μια ζωή και να
κείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλί-
σας παίρνουν όλα τα λεφτά και να σας καταστρέφουν τη
δου, με πέρασαν πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, ει-
δουλειά. Να σας αφήνουν δίχως μία, να σας βάζουν φυ-
σαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρ-
λακή, να σας βάζουν και χρηματική ποινή μετά και βγαί-
χική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε
νοντας να χρωστάτε και από πάνω. Να σας βάζουν στη
μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσι-
φυλακή, να ζείτε ο ένας πάνω στο άλλο και να σας στε-
γάρου και τηλεφώνου.
ρούν όλα. Να έρχεται ο κάθε αμόρφωτος, άρρωστος, κο-
Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγ-
μπλεξικός φύλακας και να επεμβαίνει ακόμη και στην
μα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην
ποιότητα του χαρτιού υγείας που θα χρησιμοποιήσετε. Και
δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα
να σας υποχρεώνει να παίρνετε το πιο ακριβό και το χα-
πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη
ράτσι να πηγαίνει στις τσέπες του. Να είναι τα παιδιά και οι
κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους
γονείς σας έξω και να μην μπορείτε να τους συνδράμετε
στηρίξω.
ούτε στο ελάχιστο αντιθέτως να τους ζητάτε και βοήθεια.
Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού,
Στη χώρα των κανιβάλων που γεννήθηκα και έζησα σαρά-
αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη θήβα όπως
ντα μαρτυρικά χρόνια, η ατυχία και κακοτυχία μου είναι αυ-
και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος
τοί οι κανίβαλοι. Οι κανίβαλοι που έχουν γνώμη (για τους
στην εδώ απομόνωση της θήβας μου είπε πως παρ’ όλες
άλλους πάντα) και ψηφίζουν και κάνουν κόλαση τη ζωή
τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κα-
των άλλων.
νονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση.
Μισητοί μου κανίβαλοι, κανείς σας δεν μπορεί να απο-
Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθε-
ποιηθεί των ευθυνών του. Όλοι ξέρετε ότι το εμπόριο των
τα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται
απαγορευμένων ουσιών ανθεί και ότι οι έμποροι δεν εί-
μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν
ναι φυλακή. Όλοι ξέρετε ότι οι μπάτσοι πουλάνε ναρκωτι-
βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμε-
κά. Αν αύριο απαγορευτεί το τσιγάρο και θεσπιστεί νόμος
νου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…
να μπαίνουν οι καπνιστές στη φυλακή όλοι θα αντιδράσε-
Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό
τε. Για μας δεν αντιδράει σχεδόν κανένας. Γιατί πολλοί αι-
χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνο-
σχροκερδούν εις βάρος μας και άλλους σας βολεύει.
μα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό
Φάτε λοιπόν τα μελομακάρονά σας, ρίξτε τους χορούς
νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί
σας στολισμένοι, καλοί μου συμπολίτες. Εγώ έχω πλέον,
μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το
μόνο ένα να γιορτάζω. Αυτό που δεν μπορείτε ποτέ να
νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγά-
μου του αρπάξετε, γιατί όλα τα άλλα μου τα πήρατε ότι
ζοντάς σε τρελή.
δεν σας μοιάζω.
Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε
χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεού-
Κατερίνα Γκουλιώνη
σαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής
(Αναδημοσίευση από την «Εποχή» , 28-12-2008)
το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύ-
ουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρα-
τήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενεί-
ο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου εί-
κοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλή-

7
Από “Απόδραση”
“Όποτε μπαίνω στην φυλακή δέχομαι την εξής επίθε-
ση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»”
Πρώτα σου εξαφανίζουν την ελευθερία, έπειτα την α-
ξιοπρέπεια, την υπόσταση, την προσωπικότητα και κά-
ποιες φορές την ίδια τη ζωή σου. Αυτή είναι η αλυσι-
δωτή εξαφάνιση που συμβαίνει από τους μηχανι-
σμούς εξουσίας, εκμετάλλευσης, ελέγχου και κατα-
στολής, ειδικά, όταν δεν συμμορφώνεσαι.
Στις 18/3 η Κατερίνα Γκουλιώνη πέθανε «αβοήθητη» ύ-
στερα από χρήση ηρωίνης μες το πλοίο προς τη «δυ-
σμενή μετάθεσή» της από τις φυλακές της Θήβας σ’
αυτές της Κρήτης. Εκεί, οι φύλακες επέδειξαν παντε-
λή έλλειψη φροντίδας και στοιχειώδους ελέγχου με
αποκορύφωμα την χαρακτηριστική αδιαφορία τους ό-
ταν η Κατερίνα πέθαινε κι άφηνε τον επιθανάτιο ρόγ-
χο τον οποίο πέρασαν για ροχαλητό!
Πρόκειται, όμως, για μια μεταγωγή πειθαρχική και
εκδικητική εάν σκεφτεί κανείς ότι σε λίγες μόνο μέ-
ρες είχε το εφετείο της στη Λάρισα (8/4) όπου και θα
αποφυλακιζόταν.
Η Κατερίνα, επωνύμως, έφερε στο φως όλα τα προ-
βλήματα των γυναικών κρατουμένων και της φυλακής
γενικότερα, όρθωσε το ανάστημά της ενάντια στα ε-
ξευτελιστικά μέτρα και υπέβαλλε μια σειρά υπομνη-
μάτων για την κατάργησή τους αλλά και για την υπερά-
σπιση των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Τους τελευ-
ταίους μήνες πριν τον θάνατο της, πρωτοστάτησε με
τη σθεναρή της αντίσταση και άρνηση για κολπική και
πρωκτική έρευνα, ένα βασανιστήριο που υφίστανται οι
κρατούμενες κάθε φορά που μπαίνουν στη φυλακή
μετά από άδεια, μεταγωγή, νοσοκομείο και δικαστή-
ριο με την αιτιολογία της δήθεν αποτροπής της εισα-
γωγής ναρκωτικών στις φυλακές. Κατήγγειλε κι αρνή-
θηκε το σωφρονιστικό βλέμμα και χέρι πρωτοστατώ-
Γράμματα προς την Κατερίνα Γκουλιώνη από
τις φίλες και συγκρατούμενες της στις φυ-
λακές της Θήβας
με ημερομηνία μια μέρα μετά το συμβάν
του θανάτου της
ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Ταξίδεψες στο δικό σου όνειρο!
Έψαχνες την αλήθεια μέσα σε χάρτινους
πύργους.
Πολέμησες με θεριά και μηχανές.
Υπερεκτίμησες την δύναμη σου!
Και αυτή σου φέρθηκε άσχημα...
Άρχισε να σ’ εγκαταλείπει σιγά-σιγά, τόσο
σιγά, ούτε εσύ το καταλάβαινες!
Έτσι συνέχισες να πολεμάς...
Είχες φτιάξει το όνειρο, ίσως να το άγγιξες...
Τότε μάλλον ήτανε που σου κόψανε τα φτε-
ρά,
σου πήρανε τα πούπουλα που με αυτά
χάιδευες το όνειρο σου, που το μοιραστή-
καμε πολλές μαζί
Δεν ήθελες να πάθει ζημιά αυτό το όνειρο,
φοβόσουνα μην σπάσει...
Σε πήρανε, σου τα πήρανε όλα,
και τότε το αίμα πάγωσε στις φλέβες σου..
.Έτσι σαν άνεμος ήρθες...
Σαν άνεμος χάθηκες…
Όμως αυτός ο άνεμος είναι ανάμεσα μας!
Μας χαϊδεύεις! Μας προσέχεις! Δεν είσαι
ΑΝΑΜΝΗΣΗ!
Υπάρχεις! Η φωνή σου εγκλωβίστηκε στους
τοίχους…
Καλό σου ταξίδι..
Ότι κι αν γράψω κι αν πώ
ντας σ’ ένα ρεύμα γυναικών αρ-
νητριών μες τις φυλακές παρ’ ό-
λες τις απειλές κι εφαρμογές
πειθαρχικών κυρώσεων.
Καταγγέλλουμε την όλη διαδι-
κασία του βιασμού: από την σω-
ματική έρευνα που γυμνώνει την
κρατούμενη και συγκεντρώνει
πάνω της το «περίεργο» βλέμμα
των σωφρονιστικών υπαλλήλων
και που φτάνει να την υποβάλλει
στη γυναικολογική καρέκλα,
έρμαιο στο ψαχούλεμα του κόλ-
που της με κάθε μέσο ακόμα και
(υπογράφουν 53 κρατούμενοι)
από γιατρό μέχρι την αναγκαστι-
κή κι εκβιαστική πόση καθαρτι-
κών, το πέταγμά της στην απομόνωση και τη συνεχή ναρκωτικά διακινούνται από τους φύλακες που έχουν
παρακολούθησή της από κάμερα τοποθετημένη ακό- στήσει μια κερδοφόρα επιχείρηση. Άλλωστε πολλές
μη και στην τουαλέτα. φορές και οι ίδιοι οι κρατούμενοι το έχουν καταγγεί-
ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ λει. Σε κεντρικές φυλακές με μεγάλο πληθυσμό κρα-
ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ τουμένων η επιχείρηση ανθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι σε
ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, ΔΗΛΑΔΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ αυτές ακριβώς τις φυλακές εφαρμόζεται το μέτρο του
ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ κολπικού και πρωκτικού ελέγχου ως προπέτασμα καπ-
Από την άλλη, όσον αφορά τα ναρκωτικά όλοι γνωρί- νού για να δημιουργηθεί σύγχυση γύρω από το πώς
ζουν στην κοινωνία των φυλακών ότι είναι σε αφθονί- εισάγονται τα ναρκωτικά στις φυλακές. Έτσι προσπα-
α. Ποια είναι τα βαποράκια λοιπόν; Ξέρουμε ότι τα θεί να πείσει ότι την ευθύνη της εισαγωγής και της
διακίνησης την έχουν οι άρρωστοι τοξικομανείς κρα-
τούμενοι κι ότι το μέτρο του κολπικού ελέγχου είναι μια
«παράπλευρη απώλεια» του δικαιώματος στην προσω-
πικότητα στον «ιερό πόλεμο» κατά των ναρκωτικών.
Άλλωστε η αυστηρότατη περί ναρκωτικών νομοθεσία
αλλά και το ίδιο το γεγονός της ποινικοποίησης των
ουσιών δεν έχει άλλο στόχο απ’ το να διατηρείται ο τε-
ράστιος κρατικός και παρακρατικός τζίρος από το ε-
μπόριο ναρκωτικών αλλά και ο έλεγχος των κρατού-
ντων πάνω στους χρήστες.
είναι λίγο για σένα Κατερίνα...
Και το ξέρεις...Ελπίζω κάποια στιγμή Γράμματα
σε μια άλλη ζωή να ξαναπιούμε
καφέ και να μου απαντήσεις στα Αποχαιρετισμού
πολλά γιατί που με βασανίζουν...
Σε σκέφτομαι
----------------------
Μνήμη που αναπολεί και αναμνήσεις έχει!
Κενό μυαλό, άδειο κορμί, και μια ψυχή που
αιμορραγεί!
Μαύρες νύχτες χειμωνιάτικες βροχερές, ε-
πισκέπτες σκέψεις.
Σ’ αναζητώ παντού! Στα χαμένα και θαμμένα
όνειρα μου, σε ψάχνω.
Γίνανε στοιχειά και με γεμίσανε πόνο και
δάκρυα.
Πουθενά τίποτα και κανείς.. Όμως κάτι μέσα
μου, βαθιά σε θυμίζει..
Σαν ΟΜΙΧΛΗ μοιάζεις. θολό το είδωλο σου,
παντοτινέ άγγελε μου! Κάποτε μου έδωσες
την ζωή, μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι
να σε φέρω πίσω ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ!!!
Η παντοτινά, πραγματική σου φίλη
-----------------------
Αγωνίστρια Κατερίνα μας, Σε πήραν από δί-
πλα μας! Αυτοί! Φύλακες και δεσμοφύλα-
κες. Δεν σε ήξερα καλά, αλλά αυτό το λίγα
που σε γνώρισα αρκεί. Αρκεί να καταλάβω
την χαρούμενη με αξιοπρέπεια συγκρατού-
μενη μου. Αγγελούδι μου ήσουν, είσαι και
θα είσαι πάντα στην ψυχή και στο μυαλό
μου. Στο ταξίδι που πάς, σίγουρα είναι πολύ
καλύτερα από αυτό το κολαστήριο. Καλή ξε-
κούραση. Μένω πίσω να συνεχίσω...Το κορί-
τσι με το χιούμορ που σου άρεσε..
8

Τελευταίο γράμμα της Κατερίνας Γκουλιώνη
στο περιοδικό «από-δραση»
Τρίτη 10-3-09 15.00
Γεια σου Κατερίνα,
Έλαβα τα τρία τεύχη της απόδρασης και σ’ ευχαριστώ.
Ο γραφικός μου χαρακτήρας είναι επηρεασμένος α-
πό την ταραχή και το άγχος που νιώθω, είμαι πολύ και
με πολλά φορτισμένη και με λίγο ύπνο, αλλά επειδή
γράμματα από εδώ φεύγουν Δευτέρα και Τετάρτη
πρωί μόνο, έτσι σου γράφω βιαστικά και συγχώρεσε
μου το μη ευπαρουσίαστο του γραπτού μου. Απλώς
θέλω να ξέρεις πως σε κατάσταση ηρεμίας γράφω
και καλύτερα, αλλά τώρα έχω να συνδιαλεχθώ με
κρατούμενες και υπαλλήλους για την προώθηση των
υπομνημάτων, με κρατούμενη που βρίσκεται στην α-
πομόνωση και αρνείται κολπική έρευνα, να γράψω
καταγγελία-έκθεση για τα πόσα δικαιώματα μας κατα-
πατούν εδώ μέσα κ.α πάρα πολλά. Είμαι σε μια πτέρυ-
γα 56 ουσιοεξαρτημένων κι όλες από εμένα έρχονται
να πάρουν συμβουλές για οτιδήποτε, εγώ γι΄αυτές εί-
μαι σαν τον πάπα ένα πράγμα, νομίζουν ότι έχω το α-
λάθητο...Ημιμάθεια, δεισιδαιμονία αλλά και οκνηρία
και μισαλλοδοξία και φθόνος με περιτριγυρίζουν με
δύο τρία, όπως καλά παιδιά με ψυχή γύρω μου αλλά
δίχως παιδεία.
Προσπαθώ για όσο θα είμαι εδώ στον Ελεώνα ( το –λέ
με έψιλον γιατί προέρχεται από το έλεος του θεού η
ονομασία της περιοχής και όχι από τις ελιές) να τους
παρακινήσω να μάθουν τα δικαιώματα τους και να μην
αλληλοσκοτώνονται και
άλλα πολλά. Βέβαια η πα-
ραμονή μου στην φυλακή
αυτή εξαρτάται από την
έκβαση του εφετείου μου
που το’ χω 8-4-09 στην Λά-
ρισα, 6 κάθειρξη έχω γιατί
με υπέγραψε ένας στην
δίωξη, μετά αναίρεσε, ότι
αγόρασε από εμένα 20
γρ. ηρωίνη...και, η εν λό-
γω παραμονή μου στο κα-
τάστημα αυτό επίσης ε-
ξαρτάται και από την πει-
θαρχική μεταγωγή που έ-
χω διότι χτύπησα τον αρχι-
φύλακα Γαλάνη Ιωάννη κι
έφαγα το έκτο στην σειρά
αλλά πρώτο αληθές πει-
θαρχικό. Δηλαδή τα άλλα
5 πειθαρχικά που είχα ή-
ταν ραδιουργίες της συ-
γκεκριμένης υπηρεσίας που ήταν στον Κορυδαλλό κι
επειδή δεν καθόμουν καλά να με βασανίζουν μου
φόρτωσαν 4 πειθαρχικά με την συνέργεια του εισαγ-
γελέα-μαριονέτα της υπηρεσίας Γεωργίου Πρασά ότι
δήθεν χτυπούσα υπαλλήλους και άλλα συναφή. Μετά,
με έστειλαν πειθαρχική μεταγωγή Κρήτη στην αρχή ό-
που η υπηρεσία είναι άψογη και νομιμότατη και μετά
για αραίωση Διαβατά. Στα Διαβατά μαζί με την Μ. γρά-
ψαμε το υπόμνημα που δημοσίευσες στην από-δρα-
ση. Το πέμπτο πειθαρχικό το «έφαγα» ( κι ακόμη δεν τα
χώνεψα) εκεί όταν, βλέποντας υπαλλήλους να χτυ-
πούν κρατούμενες μπήκα στην μέση και χώριζα, έφα-
γα 2-3 αλλά δεν σήκωσα χέρι. Ο εισαγγελέας, όμως
με τιμώρησε με ένα χρόνο στέρησης εργασίας γιατί «
γρονθοκόπησα τον υπαρχιφύλακα Χοχτούλα» και όταν
διαμαρτυρήθηκα μου είπε « να μην μπαίνεις στη μέ-
ση». Έπειδή, όμως κατηγορία «μπήκε στην μέση και
χώριζε» δεν υπάρχει στον σωφρονιστικό κώδικα, έ-
βαλαν «άσκηση βίας κατά μέλους του προσωπικού»
αφού κοίταξαν και τον φάκελο με τα πειθαρχικά μου
από τον Κορυδαλλό και η προσφυγή μου στο συμβ.
πλημ/κών ήταν αρνητική διότι εξέλαβαν –ως συνή-
θως- την αναφορά του Χοχτούλα ως αδιαμφισβήτητη.
Έτσι, ερχόμενη εδώ χτύπησα τον Γαλάνη για ...ξεκα-
θάρισμα λογαριασμών δηλ. μού ‘χε φορτώσει πει-
θαρχικό ψευδές στο παρελθόν. Υπέρ της βίας δεν εί-
μαι, αλλά μ’ έφτασαν σ΄αυτό το σημείο απ’ τη μία και
απ’ την άλλη όποιος δε σέβεται πρέπει να φοβάται.
Να δεις πόσοι σαδιστές δεσμοφύλακες (γυναίκες)
«σωφρονίστηκαν» κι απ’ εκεί που μας μιλούσαν με ύ-
φος τώρα είναι όλο χαμόγελο και γλύκα! (Στις άλλες
κρατούμενες, όμως συνεχίζουν τα νταϊλίκια).
Εν πάσει περιπτώσει επανέρχομαι στα Διαβατά απ’ ό-
που μ’ έδιωξαν για λόγους «τάξης και ασφάλειας» ‘ό-
χι στις 17-7-08 που έγινε το πειθαρχικό που σου ανα-
φέρω, αλλά στις 13-1-09 γιατί τους έκανα αναφορά
στο υπ. Διακαιοσύνης για τα είδη που αναφέραμε στο
υπόμνημα που δημοσίευσες στην απόδραση.
Πολλά, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ έχω να πω και θέλω να καταγ-
γείλω. Κι έχουμε συμφωνήσει με τη Μ. να συνεχίσου-
με.
θα ήθελα ό,τι δημοσιεύεις, δικό μου, να το δημοσιεύ-
εις ενυπόγραφα, Γκουλιώνη Κατερίνα. ΑΥΤΗ ΕΙ-
ΜΑΙ..Γιατί διάβαζα την απόδραση στον Κορυδαλλό και
τσαντιζόμουν βλέποντας από κάτω Σ.Ψ., «σπουργίτι»,
κ.π. κ.α. τέτοια. Γιατί βαρέθηκα να τα λέμε και να τα ξα-
ναλέμε αλλά να σκύβουμε το κεφάλι όταν κινδυνεύει
ο πισινός μας απ’ την έκθεση. ΠΩΣ, στο διάολο θ’ αλ-
λάξει κάτι εάν παραμένουμε ΑΝΩΝΥΜΟΙ; Γιατί την ίδια
δειλία συναντώ κι εδώ και παντού κι έτσι δεν αλλάζει
τίποτα.
Η «δόξα» είναι χρήσιμη, άλλωστε, όταν την χρησιμο-
ποιείς για αγαθό σκοπό.
Ο άντρας μου, Μπάμπαλής Γιώργος πέθανε 24 χρό-
νων στη φυλακή της Λάρισας, έχω και μία κόρη 21 ε-
τών σήμερα. Ο αδερφός μου είναι τώρα φυλακή, πά-
λι, κι έχει συμπληρώσει 17 έτη φυλακής συνολικά (τον
ξέρεις). Σ’ εκτιμούμε και οι δυο πολύ από παλιά και
φυσικά, ως εκπρόσωπο κρατουμένων από σειρά
προτεραιότητας και μόνο να το δεις, φυσικά και σου
αξίζει να είσαι. Αλλά συνεργάζομαι με οποιονδήποτε
μπορεί να βοηθήσει στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων
μας σαν κρατούμενοι αρχικά αλλά ως άνθρωποι τελι-
κά.
Αμετακίνητη πρόθεση, στόχος και θέση μου η Απο-
ποινικοποίηση. Αλλά, αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα
μέλι…Η χρήση βίας δεν συμφέρει γιατί είναι ισχυρότε-
ροι… Ελπίζω και εργάζομαι για την επιρροή της κοινής
γνώμης η οποία είναι ισχυρότερη πάντων, νομίζω.
Έτσι γράφω και γράφω και ξαναγράφω και μιλάω και
μιλάω και μιλάω συνεχώς…
Η εδώ υπηρεσία σου σπάει τα νεύρα γραφειοκρατι-
κώς και όχι μόνο, δηλαδή δεν σου δίνουν ούτε αρ. πρ.
στις αιτήσεις που κάνεις, τον ζητάς κι όλο αύριο σου
λένε, χάνουν αιτήσεις κ.ά. Τέτοια και, συν τοις άλλοις,
9
για ό,τι έγγραφο χρειάζομαι να λάβω ή να στείλω πρέ-
πει να πηγαίνω στην υπάλληλο συνέχεια για να το ζη-
τάω. Ένας ύπουλος πόλεμος μια πλήρης καταπάτηση
όλων των δικαιωμάτων που σε άλλες φυλακές τύποις,
τουλάχιστον, τηρούν.
θα γράψω και γι’ αυτά, ολόκληρο αρχείο έχω κρατή-
σει…
Τώρα για το υπόμνημα που στέλνουμε στο υπουργείο
δικαιοσύνης, που ακόμη περιμένω αρ. πρ. για τα προ-
θέματα των εταιρειών όπως η vivafone που ξεκινούν
από 801 ή 807 (801 300 33 33) είναι πολύ σημαντικό, θα
σε παρακαλούσα ΑΝ μπορείς να στείλεις αντίγραφό
του και σε άλλες φυλακές σε κρατούμενους για να
κάνουν κι αυτοί το ίδιο, να το υποβάλλουν στο υπ. Δι-
καιοσύνης με υπογραφές κλπ. Είναι φλέγον θέμα, το
έκαναν σε όλες τις φυλακές και πληρώνουμε πολλά
χρήματα σε τηλεφωνήματα. Πάνε μουλωχτά να μας
φιμώσουν. Πάλι καλά που έχουμε στυλό και χαρτί γιατί
σε λίγο θα μας αφήσουν και χωρίς αυτά αυτοί οι α-
χρείοι.
Ένα «ποίημα» που έγραψα για την εδώ υπηρεσία η ο-
ποία ήταν και στον Κορυδαλλό, Χαρά Κουτσομιχάλη η
διε/ντρια, Αγλαΐα Καφρίτσα η υποδιεθύντρια και ο υ-
παρχιφύλακας Κοράκης Παναγιώτης που έγινε εδώ
αρχιφυλακέυων είναι μουλωχτουπουλοσκυφτοπονη-
ρούληδες.
Εδώ στην θήβα ήρθε απ’ τον Αυλώνα και ο υπαρχιφύ-
λακας Κάκιος Γιώργος, καλός είναι αλλά δεν τους ξέ-
ρει καλά και τους νομίζει για «ανθρώπινους» γι’ αυτό
τον αναφέρω στο ποίημα μου. Γεια χαρά, τα ξαναλέ-
με συνονόματη….
Υ.Γ. 3891/10-3-09 ο αρ. πρ. του υπομνήματος στο υ-
πουργείο Δικαιοσύνης. Κατόπιν πιέσεων 17.30 μου τον
έδωσαν.
«Η διαστροφή του σωφρονιστικού»
Εξονυχιστικά εξέταζε το κάθε ένα πρεζάκι
Είχε ξεχάσει, φαίνεται που ήταν βαποράκι
———-
Στην συνομοταξία των δεσμοφυλάκων
θα βρεις πολλά μυαλά κοράκων
Αχ βρε θεέ δε μου ‘κανες ποτέ σου ένα νεύμα
να μην έχω τόσο ανήσυχο το πνεύμα
Στην φυλακή με πέταξες σ’ ένα στραβό ντιβάνι
ν’ ανέχομαι το κάθε ηλίθιο ντουγάνι
Δε μ’ άφησαν στην τσέπη ούτε ευρώ για να ‘χω
Την πόρτα να κλειδώνει βλέπω έναν βλάχο
Να μιλάω δεν ήξερα στη μοίρα μου πως είχα
στην καθεμιά που έχει στο εγκέφαλο μια τσίχλα
Λέω μήπως είμαι πολύ υπεροπτική
μα πάλι πώς να κάτσω να μου κάνουν κολπική;
Δάχτυλο να μου βάζει ο τάδε κι ο δείνας
για να μπορούν να παίρνουν έναν μισθό της πείνας!
Το ναρκωτσέκ μου κρύβει η κάθε μια μουσίτσα
πρέπει ο αρχιφύλακας να βάλει μια φουστίτσα
Μα έχει να προσθέσει πολλά χαρτιά κι αράδες
γράφει της απομόνωσης όλες τις κουράδες.
Για να δεις την διευθύντρια γράφει πάντα «προσεχώς»
και σε ξυπνάνε ρίχνοντας στα μάτια σου το φως
Οι τρόποι που κινούνται είναι πάντα θεοσκότεινοι
κι ο Κάκιος λέει πως η υπηρεσία ειν’ ανθρώπινη!
Για να γλιτώσεις πρέπει να γίνεις μια σκιά
αλλιώς θα σου φορτώσουν πολλά πειθαρχικά
Ποιος έφερε την φυλακή σε τέτοιο μαύρο χάλι;
Μα η διευθύντρια Χαρά Κουτσομιχάλη!
Πρέπει να προσέχεις στο μάτι μη σε βάλουν
Γιατί με την υφ’ όρων ποτέ δεν θα σε βγάλουν
Να φέρεσαι σα να ‘ναι αυτοί τ’ αφεντικό
να σκας ένα χαμόγελο σε κάθε κομπλεξικό.
 Απόσπασμα από το υπόμνημα του Συνηγόρου του Πολίτη Αθή-
να (18 Φεβρουαρίου 2009), μετά από καταγγελίες και αναφορές
κρατουμένων (μεταξύ αυτών και η Κατερίνα Γκουλιώνη) προς τη
διακομματική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων «για την εξέταση
του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας και των συνθηκών δια-
βίωσης των κρατουμένων», με θέμα: πρακτικές απομόνωσης και
ελέγχου εισερχομένων κρατουμένων, καταδικασθεισών υποδί-
κων για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών
Κατευθύνσεις της νομολογίας Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Αν-
θρωπίνων Δικαιωμάτων
Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΑΔ), η υποβολή κρατουμένων
χωρίς την θέλησή τους σε ιατρικές εξετάσεις εκ μέρους των σω-
φρονιστικών αρχών συνιστά απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχεί-
ριση (άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Αν-
θρώπου [ΕΣΔΑ]) και προσβολή της ιδιωτικότητας άρθρο 8), εφό-
σον τέτοιο μέτρο δεν προβλέπεται από διάταξη νόμου, καθώς και
σε περίπτωση που, μολονότι συντρέχει σχετική νομοθετική πρό-
βλεψη, τέτοιο μέτρο δεν κρίνεται πρόσφορο και αναγκαίο ή ο
σκοπός τον οποίο αυτά εξυπηρετεί θα μπορούσε να είχε επιτευ-
χθεί με άλλα μέσα (βλ. λ.χ. Narinen v. Finland, no. 45027/98, 2004,
Herczegfalvy v. Austria, Jalloh v. Germany, 2007).
Ειδικότερα μάλιστα όσον αφορά την αναγκαστική γυναικολο-
γική εξέταση εντός σωφρονιστικού καταστήματος και τον τρόπο
διεξαγωγής της, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δέχεται ότι, ακόμη και
στις περιπτώσεις όπου απαιτείται η συναίνεση της κρατουμένης
για την υποβολή της σε τέτοιου είδους εξετάσεις, δεδομένων
των συνθηκών εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων, τα πρό-
σωπα αυτά δεν είναι δυνατόν να αντισταθούν ή να συνεχίζουν να
αντιστέκονται επί μακρόν σε τέτοια εξέταση λόγω της κράτησής
τους (βλ. α.α. Juhnke v. Turkey, no. 52515/99, 2008). [...]

οργανισμός που εξελίσσεται και παραλλάσει ανάλογα

Άφρων Σοφρωνισμός με τις περιστάσεις και τις συμπεριφορές του περιβάλ-

Συντρόφια γεια σας
Είμαι κρατούμενος στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κο-
ρυδαλλού, όπου εκτίω την ποινή μου ως ψυχωσικός για
ένα έγκλημα που αμφισβητώ τον τρόπο που διεπράχθη.
Εν πάση περιπτώση, μιας και αυτό δεν σας αφορά,
θα ήθελα να κοινωνίσω μαζί σας κάποες σκέψεις μου
για το σωφρονιστικό σύστημα όπως το έχω βιώσει τα ο-
κτώ χρόνια της κράτησης μου.
Κατ’ αρχήν μέσα σ’ αυτό το σωφρονιστικό σύστημα
θα πρέπει να ενσωματώνεται και κάποιο σύστημα επα-
νένταξης. Αν το σύστημα είναι κουτσό, με τις απομονώ-
σεις και τα μπλε κελιά, που σημειωτέον μπαίνεις σ’ ένα
χώρο 1,80 επί 1,50 γυμνός και κοιμάσαι κατάχαμα δίπλα
στα ούρα και τα κόπρανα σου, φανταστείτε τι συμβαίνει
σε άλλους τομείς που αφορούν στη θεραπεία. Όπως η
συχνή έλλειψη φαρμάκων, η έλλειψη ιατρικού προσω-
πικού - 1 γιατρός ανά 50 κρατούμενους - ή τα προγράμ-
ματα επανένταξης που εξαντλούνται σε επισκέψεις κυ-
ριών συνήθως κάποιων θρησκευτικών οργανώσεων
που συζητούν κυρίως με τοξικομανείς εν είδει κας Βαρ-
δινογιάννη. Από δίπλα και ως εκ του περισσού, εμφανί-
ζονται κάποιες προσπάθειες χειροτεχνίας χαμηλού επι-
πέδου που κρατούν ένα τρίμηνο ανά 2 φορές την ε-
βδομάδα.
Τη μέρα που έκανα αυτές τις σκέψεις, δοκίμασα να
τις επικοινωνήσω με τον συνήγορο μου. Τον ρώτησα
ευθέως “τι εχέγγυα έχετε απ’ τη πλευρά μου ότι δεν θα
ξαναεγκληματήσω;” Μου κούνησε αρνητικά το κεφάλι
και μου έγνεψε “τίποτα”.
Δίπλα στο Ψ.Κ.Κ. στη νότια πλευρά του, σηκώθηκε έ-
να κτίσμα των Τ.Ε.Ι., ή κάποιου Λυκείου, Γυμνασίου δεν
ξέρω ακριβώς. Δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοι-
χο για τους κρατούμενους ώστε να μαθαίνουν και κάτι
καλύπτοντας τον ελεύθερο χρόνο τους;
Στα δικά μου 8 χρόνια κάποιοι θα τελείωναν Πανεπι-
στήμιο, πιθανόν και δύο σχολές. Κάποιοι άλλοι επίσης
θα μπορούσαν να σπουδάσουν σε σχολές και εργα-
στήρια της αρεσκείας τους, από καλλιτεχνικά ή τεχνικά
επαγγέλματα.
Τόση έλλειψη φαντασίας από το κράτος, ή ωχαδελ-
φισμός βαρειάς μορφής του στυλ “άστους εκεί που
κάθονται, να βγάζουμε εμείς το μεροκάματο μας” ή άλ-
λως πως “τι θα κάναμε και μεις οι καλοί χωρίς κα-
κούς”.
Και ναταν μόνο αυτά. Υπάρχει η καλυτέρευση του
συσσιτίου, ο χώρος ενός γυμναστηρίου, φυλαγόμενου
βέβαια πράγμα που επιτυγχάνεται με τις προσλήψεις
έξτρα σωφρονιστικών υπαλλήλων. Μη ξεχνάτε οι “κα-
κοί” πληθαίνουμε φυσικό είναι να αυξάνονται και οι “κα-
λοί”.
θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη τόσα πράγματα που
θα βγάζανε τους κρατούμενους από τη λασπουριά
τους. Όπως μια δορυφορική κεραία, ένα cd player χω-
ρίς δυνατότητα εγγραφής, για να ακούει ο κάθε κρα-
τούμενος τη μουσική της αρεσκείας του. Και κυρίως
γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό. Και τόσα άλλα προ-
γράμματα που θα ήταν μια πραγματική εγγύηση ότι ο
άνθρωπος που συμμετέχει σ’ αυτά θέλει να βγει και να
ακολουθήση μια φυσιολογική ζωή.
Γιατί δηλαδή τόσος άφρων σοφρωνισμός!!!
Και τώρα θα ήθελα να αναφερθώ στη φύση της αρ-
ρώστιας μου και πως την αντιλαμβάνομαι εγώ. Κατ’ αρ-
χήν να σημειώσω ότι δε πάσχω από μία ασθένεια, αλ-
λά πολλές. Περίπου τόσες, όσοι και οι ψυχίατροι που με
παρακολούθησαν μέχρι τώρα. Κι αυτό δεν οφείλεται σε
κανένα δικό μου σχιζοφρενικό χαμαιλεοντισμό. Ούτε
θέλω να πιστεύω στην άγνοια των ειδικών.
Σ’ αυτό που μάλλον καταλήγω, είναι ότι η αρρώστια
μου, - σχιζοσυναισθηματική διαταραχή- είναι ένας ζων
λοντος μου.
Δεν πιστεύω δηλαδή ότι είναι μια ενδογενής πάθη-
ση παρά μια εξωγενής αντανάκλαση.
Μου χρεώνουν ψυχασθένεια γιατί επιμένω στην ύ-
παρξη της ψυχής και του πνεύματος [αυτό σημαίνει, α-
κούω φωνές και τις μεταφράζω, όπως και συνειδη-
τοποιώ την τροχιοδρόμηση του εγώ μου]. Πιστεύω δη-
λαδή στο δόγμα [πιστεύω σ’ ένα θεό... ποιητή ουρανού
και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων...] και πέραν
τούτου ουδέν. Πιστεύω ακόμη στη φιλοσοφική ανακά-
λυψη [ψυχανέμισμα] του Πλάτωνα ότι οι ιδέες είναι ό-
ντα και ύλη δηλαδή.
Λεπτότερης μορφής ύλη, αλλά ύλη τέλος πάντων.
Που σημαίνει ότι οι ιδέες των άλλων και η αντίληψη σου
γι’ αυτές παίρνουν κάποια μορφή μέσα σου. Και οι φω-
νές που ακούς, δεν είναι παρά κάποια αντίληψη που
σχηματίζεις γι’ αυτές τις ιδέες.
Είμαι ψυχωσικός επειδή προσπαθώ να συλλάβω και
να μεταφράσω τον από αρχαιοτάτων χρόνων πλάγιο
λόγο και τους βυζαντινούς πλάγιους ήχους των ανθρώ-
πων. Στη κοινωνία τους λένε “σπόντες” και στη φυλακή
“σφόλια”. Είμαι ψυχωσικός επειδή πιστεύω στην “αλλη-
λουχία των κρυφών νοημάτων” των ποιητών, τον αόρα-
το θίασο που περνά,” τις θείες φωνές” το “μη μόνον ό-
σα βλέπετε πιστεύεται” και πόσα άλλα.
Και είμαι παρανοϊκός χωρίς να καταλάβω το γιατί. Ε-
πειδή άραγε εννοώ παραπλεύρως του νοός [ψυχανε-
μίζομαι δηλαδή] ή επειδή παρακαταλαβαίνω τα ακατα-
λαβίστικα κι όμως κάνω το κορόιδο και σωπαίνω. Και σχι-
ζοφρενής τέλος επειδή ο Χριστός συνέστησε να μη
γνωρίζει η δεξιά σου τι ποιεί η αριστερά σου [πλευρά
του εγκεφάλου σου άραγε; Δε μας το ξεκαθάρισε]. Αν
αυτό δεν είναι σχιζοφρένεια σ’ όλο της το μεγαλείο, τό-
τε τι είναι;
Παρ’ όλα αυτά συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν θερα-
ποίες φαρμακευτικές που μου κάνουν καλό, όπως επί-
σης και τα μουσικά ακούσματα των χαντρών ενός κο-
μπολογιού, ενός τραγουδιού που έρχεται στην ώρα του
ή το πέταγμα ενός σπουργίτη έξω από το κελί μου.
Αυτά τα ολίγα περί σωφρονιστικού κώδικα και των
ψυχασθενειών και των θεραποιών τους. θα επανέλ-
θουμε.
Βένης

10

ÖÕËÁÊÅÓ ÊÁÉ «ÕÃÅÉÁ»
«ÅÍÁÓ ÊÏÓÌÏÓ ÁÍÁÐÏÄÁ...»
(ÅíôïõÜñíôï ÃêáëåÜíï)
...Åßíáé Üñáãå ï êüóìïò áíÜðïäá Þ ìÞðùò âÜæïõìå ôï
êåöÜëé ìáò óôï ÷þìá; ÌÞðùò åèåëïôõöëïýìå ìðñï-
óôÜ óôï èÝáôñï ôïõ ðáñáëüãïõ ðïõ ðáßæåôáé óôá óýã-
÷ñïíá åëëçíéêÜ «óùöñïíéóôéêÜ» êáôáóôÞìáôá;
Ïé áñéèìïß ìéëïýí êáëýôåñá áðü ïðïéáäÞðïôå åðéóôç-
ìïíéêÞ, öéëïóïöéêÞ, èåùñçôéêïðïëéôéêÞ óõæÞôçóç åðß
ôïõ èÝìáôïò:
Óýìöùíá ìå Ýñåõíá ãéá ôïõò èáíÜôïõò êáé ôéò áõôïêôï-
íßåò óå üëá ôá óùöñïíéóôéêÜ êáôáóôÞìáôá ìåôáîý 1977-
2000, ðïõ äéåîÞãáãå ç ëÝêôïñáò Åãêëçìáôïëïãßáò óôï
ÐáíåðéóôÞìéï ÊñÞôçò ¼ëãá θåìåëÞ,( ÅËÅÕÈÅÑÏÔÕÐÉÁ -
29/04/2006) , ï áñéèìüò ôùí èáíÜôùí áõîÞèçêå óçìá-
íôéêÜ, êáôÜ 60%, ôçí ôåëåõôáßá äåêáåôßá: åíþ ôç äåêáå-
ôßá 1981-1990 ðÝèáíáí 191 êñáôïýìåíïé, áõôÞí ðïõ á-
êïëïýèçóå (1991-2000) ðÝèáíáí 306 êñáôïýìåíïé.
¼óï ãéá ôéò áõôïêôïíßåò; Ï äåßêôçò áõôïêôïíéþí óôá åë-
ëçíéêÜ êáôáóôÞìáôá êñÜôçóçò åßíáé 110 áíÜ 100.000 Ý-
ãêëåéóôïõ ðëçèõóìïý, åíþ ï áíôßóôïé÷ïò óôï ãåíéêü
ðëçèõóìü åßíáé 3.68%. Ïé ðåñéóóüôåñåò áõôïêôïíßåò, ôï
64,6%, óçìåéþíïíôáé óôï óõãêñüôçìá ôïõ Êïñõäáëëïý
-ÄéêáóôéêÞ ÖõëáêÞ, Øõ÷éáôñåßï, Íïóïêïìåßï- «áðïäåé-
êíýïíôáò ôç äõóìåíÞ åðßäñáóç ðïõ áóêåß óôçí ðñï-
óùðéêüôçôá ôùí êñáôïõìÝíùí ôï ðñüâëçìá ôïõ õðåñ-
ðëçèõóìïý». Åéäéêüôåñá óôï Øõ÷éáôñåßï ôåëåßôáé ôï Ýíá
ôñßôï ôùí áõôïêôïíéþí ôçò ÷þñáò.
Ôï ôñáãéêüôåñï; Ïé äýï óôïõò ôñåéò áõôü÷åéñåò äåí Þ-
ôáí êáí êáôáäéêáóìÝíïé áëëÜ õðüäéêïé, ðïõ áõôïêôüíç-
óáí óõíÞèùò áìÝóùò ìåôÜ ôç öõëÜêéóÞ ôïõò...
Åîßóïõ áðåéëçôéêüò áðïâáßíåé ï åãêëåéóìüò êáé ãéá ôçí
óùìáôéêÞ õãåßá ôùí êñáôïõìÝíùí: ç êáêÞ óßôéóç, ïé á-
ðáñÜäåêôåò óõíèÞêåò õãéåéíÞò, ç Ýëëåéøç öõóéêïý
öùôéóìïý ïäçãïýí óôçí åìöÜíéóç çðáôßôéäáò, äéáôá-
ñá÷þí ïñÜóåùò, ãáóôñåíôåñéêþí äéáôáñá÷þí, äåñ-
ìáôïëïãéêþí ðñïâëçìÜôùí êáé áíáìöéóâÞôçôá óôçí å-
ðéäåßíùóç ðñïûðáñ÷üíôùí ïñãáíéêþí íïóçìÜôùí. Ôá
óôïé÷åßá áõôÜ åðéâåâáéþíïíôáé áðü åëÝã÷ïõò ðïõ äéå-
íÞñãçóå ìå åíôïëÞ êáé ðáñïõóßá ôïõ åéóáããåëÝá-åðü-
ðôç ôùí öõëáêþí, åéäéêÞ åðéôñïðÞ - áðïôåëïýìåíç á-
ðü éáôñïýò ôçò Äéåýèõíóçò Õãåéïíïìéêþí ÅëÝã÷ùí ôçò
Íïìáñ÷ßáò ÐåéñáéÜ êáé ôïõ Éáôñéêïý Óõëëüãïõ ÐåéñáéÜ.
Ïé äéáðéóôþóåéò ôçò óõãêåêñéìÝíçò åðéôñïðÞò áíôéêáôï-
ðôñßæïõí åðáñêþò ôçí æïöåñÞ ðñáãìáôéêüôçôá ôùí öõ-
ëáêþí Êïñõäáëëïý êáé ôçí ðáñáâßáóç ôùí óôïé÷åéùäþí
áíèñùðßíùí äéêáéùìÜôùí ôùí åãêëåßóôùí. ÓõãêåêñéìÝ-
íá áíáöÝñïíôáé ôá åîÞò:
ÍÏÓÏÊÏÌÅÉÏ ÊÑÁÔÏÕÌÅÍÙÍ
Óôïõò åííÝá õðÜñ÷ïíôåò èáëÜìïõò íïóçëåýïíôáí á-
ðü 121-135 Üôïìá, äçëáäÞ êáôÜ ìÝóï üñï 12 Üôï-
ìá áíÜ èÜëáìï. Óå ôÝóóåñéò áêüìá èáëÜìïõò ðïõ ÷á-
ñáêôçñßæïíôáé ùò áðïìüíùóç íïóçëåýïíôáí ôÝóóåñá
Üôïìá ìå ÔÂC (öõìáôßùóç), åê ôùí ïðïßùí ïé ôñåéò Þôáí
åíåñãåßò ìïñöÝò ôçò íüóïõ. Ùóôüóï óå éóüãåéï ÷þñï
ôïõ íïóïêïìåßïõ öéëïîåíïýíôáí Üëëïé ôñåéò áóèåíåßò
ðÜó÷ïíôåò áðü ÔÂC. Ôá ðáñáðÜíù äçìéïõñãïýí åíäå-
÷üìåíï êßíäõíï ãéá ôçí õãåßá ôùí õðïëïßðùí íïóç-
ëåõïìÝíùí, áëëÜ êáé ôùí õðçñåôïýíôùí õðáëëÞëùí. Ï
áñéèìüò ôùí íïóçëåõïìÝíùí, üðùò êáé ï áñéèìüò ôùí
íïóçëåõïìÝíùí áôüìùí óôçí áðïìüíùóç åßíáé ðïëý
ìåãÜëïò. Ïé õðçñåôïýíôåò éáôñïß íïóçëåõôÝò åßíáé å-
ëÜ÷éóôïé êáé õðÜñ÷åé áíáíôéóôïé÷ßá ìå ôïí áñéèìü ôùí íï-
óçëåõïìÝíùí. Ïé åöçìåñåýïíôåò éáôñïß, óýìöùíá ìå
ôçí Äéïßêçóç ôïõ Íïóïêïìåßïõ åßíáé êõñßùò åéäéêåõüìå-
íïé. Ôï íïóïêïìåßï äåí äéáèÝôåé åíáñìïíéóìÝíï ìå ôçí
õðÜñ÷ïõóá íïìïèåóßá, óýóôçìá äéá÷åßñéóçò êáé áðï-
êïìéäÞò ôùí éáôñéêþí ìïëõóìáôéêþí áðïâëÞôùí.
ØÕ×ÉÁÔÑÅÉÏ ÊÑÁÔÏÕÌÅÍÙÍ
ÕðÜñ÷ïõí óå ëåéôïõñãßá 16 èÜëáìïé êáé 5 êåëéÜ áðïìü-
íùóçò üðïõ êñáôïýíôáé 265 Üôïìá. Ï ìåãÜëïò óõíù-
óôéóìüò åßíáé åìöáíÞò. ÕðÜñ÷åé ìåãÜëç Ýëëåéøç åéäé-
êåõìÝíùí øõ÷éÜôñùí, íïóçëåõôþí, øõ÷ïëüãùí êáé ëïé-
ðïý åéäéêåõìÝíïõ ðñïóùðéêïý, ðïõ èá ðñÝðåé íá óôå-
ëå÷þíïõí Ýíá øõ÷éáôñéêü ôìÞìá üëï ôï 24ùñï. Õðçñå-
ôåß Ýíáò ìüíéìïò øõ÷ßáôñïò êáé ôÝóóåñéò óõìâáóéïý÷ïé
êáô’ åðßóêåøç äýï öïñÝò ôçí åâäïìÜäá. Åðßóçò Ýíáò
åéäéêåõìÝíïò íïóçëåõôÞò êáé ôÝóóåñéò öýëáêåò ðïõ
êÜíïõí ÷ñÝç íïóçëåõôÞ (!) êáé êáíÝíáò øõ÷ïëüãïò. Ôá
ðáñáðÜíù áðïäåéêíýïõí ôçí ðñïâëçìáôéêÞ ëåéôïõñãßá
ôïõ øõ÷éáôñéêïý ôìÞìáôïò.
ÊËÅÉÓÔÇ ÊÅÍÔÑÉÊÇ ÖÕËÁÊÇ ÃÕÍÁÉÊÙÍ *
ÕðÜñ÷ïõí ôñåéò ðôÝñõãåò åíçëßêùí, ìéá ðôÝñõãá áíçëß-
êùí êáé ìéá ðôÝñõãá ôùí «ìùñïìÜíùí», üðùò åðßóçò
êáé ôá åéäéêÜ êåëéÜ. Ï óõíïëéêüò áñéèìüò ôùí êñáôïõìÝ-
íùí ó’ áõôÞ ôçí öõëáêÞ êõìáßíåôáé áðü 528-560 Üôïìá,
áðü ôá ïðïßá 17 ìçôÝñåò ìå 13 ðáéäéÜ êáé 25 áíÞëéêåò.
Ï óõíùóôéóìüò ôùí êñáôïõìÝíùí óôïõò èáëÜìïõò-êå-
ëéÜ (ðëçí ôùí åéäéêþí êåëéþí, ôùí ìùñïìÜíùí êáé ôùí á-
íçëßêùí) èåùñåßôáé õðåñâïëéêüò êé ü÷é óýìöùíïò ìå
ôïõò êáíüíåò áôïìéêÞò êáé äçìüóéáò õãéåéíÞò, ëáìâÜ-
íïíôáò õðüøç êáé ôçí óùöñïíéóôéêÞ íïìïèåóßá, üðïõ
áíáöÝñåôáé üôé áíáëïãïýí 6m2 áíÜ Üôïìï. ÐáñáôçñÞ-
èçêå Ýëëåéøç éìáôéïèçêþí. Óôá ìðÜíéá êáé óôéò ôïõáëÝ-
ôåò õðÜñ÷ïõí óçìáíôéêÜ ðñïâëÞìáôá õãñáóßáò óôïõò
ôïß÷ïõò êáé áðïêüëëçóç óå ìåñéêÜ óçìåßá ðëáêéäßùí
ôïß÷ïõ. Äåí õðÜñ÷ïõí äéá÷ùñéóôéêÜ óôá êåëéÜ ðïõ äéá-
èÝôïõí áðï÷ùñçôÞñéá, ôýðïõ öõóáñìüíéêáò áðü å-
ëáöñý õëéêü, ôüóï ãéá ëüãïõò áôïìéêÞò õãéåéíÞò, üóï
êáé ãéá ëüãïõò óõíèçêþí äéáâßùóçò. Óå ìåñéêïýò áðü
ôïõò ìåãÜëïõò èáëÜìïõò õðÜñ÷åé óçìáíôéêÞ ïñáôÞ õ-
ãñáóßá êáé óå ìåñéêÜ ìðÜíéá õäñáõëéêÜ ðñïâëÞìáôá
äéáññïþí. Óôï Éáôñåßï äåí õðÜñ÷åé áíáññùôÞñéï, êáé ï
÷þñïò ðïõ õðïäåß÷èçêå äåí äéáèÝôåé óôñþìáôá êáé
êïõñôßíåò, ðáñÜ ìüíï ãõìíÜ êñåâÜôéá. ÕðÜñ÷åé ìåãÜëç
Ýëëåéøç íïóçëåõôþí. Õðçñåôåß ìßá íïóçëåýôñéá ôùí ÔÅÉ
êáé Ýîé öýëáêåò ðïõ åêôåëïýí ÷ñÝç íïóçëåõôþí (!). Ïé
äå ãéáôñïß ðïõ ðáñÝ÷ïõí ôéò õðçñåóßåò ôïõò, åßíáé
êáôÜ ðñÜîç êáé ðåñßðôùóç, êÜðïéåò çìÝñåò ôçí åâäï-
ìÜäá.
ÂÜóåé áõôþí ôùí äåäïìÝíùí äåí åßíáé ôõ÷áßá ç êáôá-
äßêç ôçò ÅëëÜäáò áðü ôï ÅÄÄÁ ôï 2006 ãéá áðïõóßá åí-
äåäåéãìÝíçò éáôñéêÞò óõíäñïìÞò óå êñáôïýìåíï
(Óåñßöçò êáôÜ ÅëëÜäá) åíþ ç ÅðéôñïðÞ ãéá ôçí Ðñüëç-
øç ôùí Âáóáíéóôçñßùí ôïõ Óõìâïõëßïõ Åõñþðçò (ÓÔÑ)
ìéëÜåé ãéá óõíèÞêåò åðéðÝäïõ ÃêïõáíôÜíáìï óôéò öõ-
ëáêÝò ôçò ÷þñáò ìáò. Êáé åíþ åßíáé äéåèíþò ãíùóôÝò
ïé áðáñÜäåêôåò óõíèÞêåò éáôñïöáñìáêåõôéêÞò ðåñß-
èáëøçò óôéò åëëçíéêÝò öõëáêÝò, óôçí ðëåéïíüôçôá ôùí
ðåñéðôþóåùí üðïõ Ýãêëåéóôïé êáñêéíïðáèåßò ôåëéêïý
óôáäßïõ, íåöñïðáèåßò, öõìáôéêïß, áóèåíåßò ìå óïâá-
ñÝò êáñäéïðÜèåéåò, óïâáñÝò áíáðçñßåò åðéæçôÞóïõí
áíáóôïëÞ åêôÝëåóçò ôçò ðïéíÞò ôïõò, óõíÞèùò áðïñ-
ñßðôïíôáé áðü ôï äéêáóôÞñéï ìå ôçí äéêáéïëïãßá üôé ç êá-
ôÜóôáóç ôçò õãåßáò ôïõò äåí èá ðáñïõóéÜóåé éäéáßôåñç
âåëôßùóç åêôüò öõëáêÞò(!). ×áñáêôçñéóôéêÞ åßíáé ç ðå-
ñßðôùóç ôïõ ×ñéóôüäïõëïõ Îçñïý ï ïðïßïò, áðüëõôá õ-
ãéÞò ôï 2002, ðáñïõóßáóå åîáíèÞìáôá ôï 2004 êáé Ý÷åé
öôÜóåé ôïí ôåëåõôáßï ÷ñüíï åðôÜ öïñÝò óôá üñéá ôïõ
áëëåñãéêïý óïê, ìå óõìðôþìáôá äýóðíïéáò, êõÜíù-
óçò êáé ëáñõããïïéäÞìáôïò, äéáôñÝ÷ïíôáò êáèçìåñéíÜ
ðëÝïí êßíäõíï æùÞò, åðéöïñôéóìÝíïò ìå ìßá ðÜèçóç
ãéá ôçí ïðïßá ôÝóóåñá ÷ñüíéá ôþñá êáé ìÝ÷ñé óÞìåñá
«Äåí õðÜñ÷åé äéÜãíùóç ãéá ôá áßôéá ðïõ (ôçí) ðñï-
êáëïýí…». Ç èåñáðåßá , óôéò ðåñéóóüôåñåò êñßóåéò ôçò
íüóïõ åßíáé óõìðôùìáôéêÞ, ÷ùñßò ðåñáéôÝñù äéåñåýíç-
óç, ìÝ÷ñéò üôïõ ðáñïõóéáóôåß ìßá íÝá êñßóç, ÷ùñßò ïõ-
óéáóôéêÞ áíôéìåôþðéóç êáé ÷ùñßò åîåéäéêåõìÝíï êáé óôá-
èåñü èåñÜðïíôá éáôñü ðïõ íá ãíùñßæåé åðáêñéâþò ôï
éáôñéêü éóôïñéêü.
Åðßóçò áíôéðñïóùðåõôéêÞ ôïõ ‘áíèñùðïêåíôñéêïý‘ óù-
öñïíéóôéêïý óõóôÞìáôïò óôçí ÅëëÜäá åßíáé êáé ç ðåñß-
ðôùóç ôïõ θïäùñÞ Çëéüðïõëïõ. Æçôþíôáò ôçí äéáêïðÞ
ôçò Üäéêçò ðñïöõëÜêéóÞò ôïõ îåêéíÜåé áðåñãßá ðåßíáò
óôéò 10 Éïõëßïõ 2009. Åßêïóé äýï çìÝñåò ìåôÜ êáôáããÝë-
ëåé üôé ðáñÜ ôéò óïâáñÝò åðéðëïêÝò, äåí ðñáãìáôï-
ðïéåßôáé ìåôáöïñÜ ôïõ óå íïóïêïìåßï Þ Üëëï ÷þñï áõ-
îçìÝíçò öñïíôßäáò. Óôçí 34ç çìÝñá ôçò áðåñãßáò, Ý÷ï-
íôáò Þäç áðùëÝóåé ôï 18% ôïõ óùìáôéêïý ôïõ âÜñïõò,
ìåôáöÝñåôáé óôï íïóïêïìåßï ôùí öõëáêþí Êïñõäáë-
ëïý ôï ïðïßï üìùò äå äéáèÝôåé ôéò ôå÷íéêÝò ðñïäéáãñá-
öÝò ãéá ôçí ðáñáêïëïýèçóç ôçò õãåßáò ôïõ åíþ ïé õ-
ðåýèõíïé ôïõ éáôñåßïõ ôùí öõëáêþí äçëþíïõí üôé äåí
11
öÝñïõí êáìßá åõèýíç. ¸ðñåðå íá öôÜóåé óå ðñïêùìá-
ôþäç êáôÜóôáóç ìå ôá÷õêáñäßá, èñïìâïðåíßá, êáôáâï-
ëÞ ê.á ãéá íá ìåôáöåñèåß óå äçìüóéï íïóïêïìåßï, íá
íïóçëåõôåß êáé ôåëéêÜ íá åðéâéþóåé...
Êáé ðþò íá ðåñéãñÜøåé êáíåßò ôïõò åîåõôåëéóôéêïýò å-
ëÝã÷ïõò ðïõ äéåíåñãïýíôáé ðñïêåéìÝíïõ íá áðïöåõ-
÷èåß ç äéáêßíçóç íáñêùôéêþí óôá äéÜöïñá êáôáóôÞìáôá
êñÜôçóçò. Áëüãéóôç ÷ñÞóç êáèáñêôéêþí, êïëðéêÝò êáé
ðñùêôéêÝò Ýñåõíåò, áöüäåõóç åíþðéïí Üëëùí ... äåí
õðÜñ÷ïõí ëüãéá ãéá íá ðåñéãñÜøïõí ôïí âáèìü åîåõôå-
ëéóìïý ôçò áíèñþðéíçò áîéïðñÝðåéáò, ðüóï ìÜëëïí å-
Üí óõíõðïëïãßóïõìå êáé ôéò óõíèÞêåò êÜôù áðü ôéò ï-
ðïßåò äéåîÜãïíôáé (÷ñÞóç ìç áðïóôåéñùìÝíùí õëéêþí,
äéåíÝñãåéá áðü ìç åîåéäéêåõìÝíï ðñïóùðéêü ìå óõíÝ-
ðåéá êßíäõíï ìïëýíóåùí êáé ôñáõìáôéóìþí ôùí åîåôá-
æüíôùí ê.á.). Ôï Åõñùðáúêü ÄéêáóôÞñéï Ý÷åé óôï ðáñåë-
èüí êñßíåé üôé «ç ðñáêôéêÞ áõôÞ åßíáé áðÜíèñùðç êáé å-
îåõôåëéóôéêÞ áíôéìåôþðéóç óå âÜñïò ôùí êñáôïõìÝíùí»
(áõôÜ ðñïóðÜèçóå íá äçìïóéïðïéÞóåé êáé ç Êáôåñßíá
Ãêïõëéþíç).
Áõôüò ï ðáñáëïãéóìüò ôùí ðïëëáðëþí åëÝã÷ùí óôïí
áíôßðïäÜ ôïõ Ý÷åé Ýíáí Üëëï ðáñáëïãéóìü. Ôçí áëüãé-
óôç ÷ïñÞãçóç íáñêùôéêþí ïõóéþí êáé øõ÷ïöáñìÜêùí
óå ÷ñÞóôåò êáé øõ÷áóèåíåßò. Ðáñüëï ðïõ óôéò 18 Éïõ-
íßïõ 2003, ôï Åõñùðáúêü Óõìâïýëéï åîÝäùóå óýóôáóç
ãéá «ôçí ðñüëçøç êáé ìåßùóç ôùí ðñïâëçìÜôùí õãåßáò
ðïõ óõíäÝïíôáé ìå ôçí åîÜñôçóç áðü ôá íáñêùôéêÜ».
Ó÷åôéêÜ ìå ôá íáñêùôéêÜ óôéò öõëáêÝò, ç ÌÝíç Ìáëëéþ-
ñç, Åðéê. ÊáèçãÞôñéá Øõ÷éáôñéêÞò, Áíôéðñüåäñïò Åõñù-
ðáúêïý ÊÝíôñïõ ãéá ôçí Ðñüëçøç êáé ôïí ¸ëåã÷ï ôùí Íü-
óùí, (Åöçìåñßäá ÐÅËÏÐÏÍÍÇÓÏÓ, 5/08/2007) áíáöÝ-
ñåé üôé «óôïí ðëçèõóìü ôùí öõëáêþí õðÜñ÷åé ìåãÜëï
ðïóïóôü ÷ñçóôþí êáé åßíáé åðåßãïí æÞôçìá ç áíÜðôõîç
åíáëëáêôéêþí ôçò öõëÜêéóçò ðñïãñáììÜôùí ãéá ôïõò
÷ñÞóôåò íáñêùôéêþí áíôß ôïõ åãêëåéóìïý óôéò öõëáêÝò,
üðùò ç ðáñï÷Þ óôïõò êñáôïýìåíïõò, èåñáðåéþí áðå-
îÜñôçóçò, óýìöùíá êáé ìå ôçí éó÷ýïõóá íïìïèåóßá.
ÐáñÜëëçëá óýìöùíá ìå ôá óôïé÷åßá ôïõ Õðïõñãåßïõ
Äéêáéïóýíçò (Áðñßëéïò 2007), ðñïêýðôåé üôé ïé öõëáêé-
óìÝíïé üëçò ôçò ÷þñáò áíÝñ÷ïíôáé óå 10.627 åíþ ç
÷ùñçôéêüôçôá ôùí öõëáêþí åßíáé ãéá 6.843 êñáôïýìå-
íïõò. Áðü áõôïýò ïé 4.635 (44%) åßíáé ðáñáâÜôåò ôïõ
íüìïõ ãéá ôá íáñêùôéêÜ ÷ùñßò âÝâáéá íá ôïõò ðñïóöÝ-
ñåôáé êÜôé áðü ôá ðñïâëåðüìåíá óôçí, áðü ôï 2003, óý-
óôáóç ôïõ Óõìâïõëßïõ».
...ïé áñéèìïß ìéëïýí áðü ìüíïé ôïõò. ÁëëÜ ïé Üíèñùðïé
äåí åßíáé áñéèìïß. Êáé åßíáé ôüóï áöåëÞò áõôüò ðïõ ðé-
óôåýåé üôé üëá áõôÜ åßíáé Üëëï Ýíá ðáñÜèõñï óôéò åéäÞ-
óåéò, Üëëç ìßá öñéêéáóôéêÞ éóôïñßá áðü ôüðïõò ìáêñé-
íïýò...åßìáóôå üëïé öõëáêéóìÝíïé óå ìßá êïéíùíßá ðïõ
êáôáóôñÝöåé ôçí øõ÷éêÞ êáé óùìáôéêÞ ìáò õãåßá êáèç-
ìåñéíÜ êáé åí äõíÜìåé Ýãêëåéóôïé óå ôÝôïéá áíèñþðéíá
êïëáóôÞñéá... Êáé ïé Ýãêëåéóôïé ôùí öõëáêþí Ý÷ïõí ôá
ßäéá äéêáéþìáôá óôçí ðåñßèáëøç êáé ôçí öñïíôßäá ôçò
øõ÷éêÞò êáé óùìáôéêÞò ôïõò õãåßáò üðùò êáé êÜèå Üë-
ëïò ðïëßôçò áõôÞò ôçò ÷þñáò.
«Áí ï êüóìïò åßíáé Ýôóé üðùò åßíáé óÞìåñá, ôá ðÜíù
êÜôù, ìÞðùò èá Ýðñåðå íá ôïí ãõñßóïõìå áíÜðïäá þ-
óôå íá ìðïñÝóåé íá óôáèåß óôá ðüäéá ôïõ;»
ÅíôïõÜñíôï ÃêáëåÜíï
Ä.Ì, Éáôñüò
*Ôá óôïé÷åßá áíáöÝñïíôáé óå ðáñåëèüíôá ÷ñüíï. Οι
κρατούμενες των γυναίκειων φυλακών Κορυδαλλού έ-
χουν μεταφερθεί στις νέες γυναικείες φυλακές Ελαιώ-
να θηβών όπου κι εκεί η κατάσταση είναι θλιβερή (θά-
λαμοι – συνωστισμός), έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτι-
κού προσωπικού. Στην γυναικεία πτέρυγα των φυλακών
Κορυδαλλού υπάγονται τώρα μόνο οι υπόδικες. Δυστυ-
χώς, όμως, η κατάσταση έχει ξεφύγει και με δεδομένο
το ασύδοτο και αυθαίρετο μέτρο της προσωρινής κρά-
τησης, συναντάμε και πάλι υπερπληθυσμό κρατουμέ-
νων σε σχέση με την χωρητικότητα της φυλακής.
Ó÷üëéï: Ìå ôï íÝï íüìï 3772/2009 (Üñèñï 13) ðñïâëÝ-
ðåôáé ç Ýíôáîç ôùí åéäéêþí èåñáðåõôéêþí êáôáóôçìÜôùí
ôïõ Õðïõñãåßïõ Äéêáéïóýíçò óôï Åèíéêü Óýóôçìá Õãåß-
áò (ÅÓÕ). Åíôïýôïéò äåí Ý÷åé ðáñáôçñçèåß ïõäåìßá áë-
ëáãÞ áöïý ðñïôåñáéüôçôá äßíåôáé óôç öýëáîç êé ü÷é óôï
éáôñéêü óêÝëïò. ¸÷åé åíçìåñùèåß Üñáãå ç íÝá õðïõñ-
ãüò õãåßáò;

ΑΔΕΙΑΣΜΑ....
Oι άδειες, στην πραγματικότητα των φυλακών, πε-
ρισσότερο προνόμιο είναι παρά δικαίωμα. Για κάποιον
κρατούμενο που βρίσκεται στην φυλακή επί τρία συνα-
πτά χρόνια, μια άδεια τριών –τεσσάρων ημερών, είναι
ιδιαίτερα σημαντική. Η υπενθύμιση μίας πραγματικότη-
τας πέρα από τα κάγκελα, πέρα από τις σκληρές συν-
θήκες ανελευθερίας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η χο-
ρήγηση αδειών χρησιμοποιείται ως μέσον χειραγώγη-
σης και πειθαρχίας από το καθεστώς των φυλακών. Και
φυσικά το νομοθετικό πλαίσιο έχει προσαρμοστεί προς
αυτήν την κατεύθυνση. Περιλαμβάνει ασαφείς διατά-
ξεις που εφαρμόζονται κατά βούληση από την πλευρά
των αρμοδίων συμβουλίων και των υπαλλήλων των φυ-
λακών.
Σύμφωνα με τον σωφρονιστικό κώδικα (Ν.2776/99)
κάθε κρατούμενος δικαιούται χορήγηση τακτικής άδειας
εφόσον πληροί συγκεκριμένες, υποτίθεται, προϋποθέ-
σεις, με μοναδικές εξαιρέσεις όσους έχουν καταδικα-
στεί για το έγκλημα της έσχατης προδοσίας καθώς και
όσους βρίσκονται υπό καθεστώς θεραπευτικής φύλα-
ξης. Οι προϋποθέσεις αυτές, από την μια, αφορούν
τον χρόνο εγκλεισμού του κρατουμένου σε σχέση με
την συνολική ποινή του, και από την άλλη, την αξιολό-
γηση της διαγωγής του προκειμένου να εκτιμηθεί η
καλή χρήση της άδειας του. Συγκεκριμένα, ο νόμος,
μέχρι πρόσφατα προϋπέθετε α) ο κρατούμενος να έ-
χει εκτίσει το 1/5 της ποινής του (2/5 όσον αφορά ποι-
νές περί ναρκωτικών) ή οκτώ συνολικά έτη σε περί-
πτωση ισόβιας κάθειρξης (12 στις περιπτώσεις κάθειρ-
ξης για ναρκωτικά). β) να μην εκκρεμεί ποινική διαδι-
κασία για αδικήματα σε βαθμό κακουργήματος. γ) να
εκτιμάται ότι δεν υπάρχει κίνδυνος διαπράξεως νέων
εγκλημάτων και δ) να εκτιμάται πως δεν υπάρχει κίν-
δυνος φυγής. Τον περασμένο Νοέμβρη, μετά τις γενι-
κευμένες κινητοποιήσεις κρατουμένων στις φυλακές
όλης της Ελλάδας, η νομοθεσία τροποποιήθηκε, υποτί-
θεται, ευνοϊκότερα όσον αφορά την χορήγηση α-
δειών σε χρήστες, σε αντίθεση με τους εμπόρους, για
τους οποίους εφαρμόζεται η μέχρι τώρα ισχύουσα νο-
μοθεσία περί ναρκωτικών. Κατά τον νέο νόμο λοιπόν,
οι χρήστες χορηγούνται άδεια σύμφωνα με τις διατά-
ξεις που ισχύουν για τους υπόλοιπους κατάδικους, έ-
χοντας εκτίσει δηλαδή το 1/5 της ποινής τους ή τα 8
χρόνια σε περίπτωση ισοβίων. Παρόλα αυτά η διάκρι-
ση μεταξύ χρηστών και εμπόρων είναι ιδιαίτερα προ-
βληματική στην πράξη, με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε χρή-
στης να καταδικάζεται ως έμπορος, εφόσον η ποσότη-
τα κατοχής ναρκωτικών ουσιών για προσωπική χρήση,
που καθορίζεται από το νόμο, είναι ελάχιστη.
Αρμόδιο για την χορήγηση αδειών σε κάθε φυλακή
είναι το Τριμελές Πειθαρχικό Συμβούλιο, το οποίο απαρ-
τίζεται από τον πρόεδρο, του οποίου είναι ο εισαγγελι-
κός λειτουργός του καταστήματος, και από τα μέλη, δη-
λαδή τον διευθυντή και προϊστάμενο της κοινωνικής υ-
πηρεσίας της φυλακής. Η σύνθεση του συμβουλίου κα-
θιστά αδύνατη την αυτόνομη λειτουργία του από το Υ-
πουργείο δικαιοσύνης. Είναι αυτονόητο ότι οι δημόσιοι
λειτουργοί των φυλακών δεν μπορούν να δράσουν
σαν ανεξάρτητη αρχή, παραβλέποντας τις υποδείξεις
του Υπουργείου. Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν σε περί-
πτωση απορριπτικής απόφασης της αίτησης χορήγησης
άδειας ενός κρατουμένου, να είναι το ίδιο συμβούλιο,
με την ίδια σύσταση, αυτό που θα την επανεξετάσει αρ-
γότερα, ιδίως όταν τα μέλη του γνωρίζουν προσωπικώς
τον κρατούμενο, από την στιγμή που εργάζονται στο κα-
τάστημα κράτησης του. Σε αυτήν την περίπτωση η αντι-
κειμενικότητα της απόφασης δεν μπορεί ούτε να δια-
σφαλιστεί, ούτε να εξεταστεί.
H απόρριψη αίτησης για χορήγηση άδειας βασίζεται,
κατά κύριο λόγο, στην τεκμηρίωση της κρίσης περί υπο-
ψίας ‘φυγής ή τέλεσης νέων εγκλημάτων’. Αυτή προκύ-
σωφρονιστικού συστήματος. Σύμφωνα με στατιστικά
στοιχεία του υπουργείου την τετραετία από το 2002-2005
χορηγήθηκαν 3.000 άδειες τον χρόνο σε σύνολο 10.113
κρατουμένων. Παρόλο που η μεγαλύτερη ποινή που
μπορεί να επιβληθεί σε άνθρωπο είναι η στέρηση της
ελευθερίας του, οι νομοθέτες και τα εκτελεστικά τους
όργανα δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο τις συνθή-
πτει από συγκεκριμένα γεγονότα, όπως για παράδειγ-
κες κράτησης, νομιμοποιώντας πρακτικές βασανιστηρί-
μα η απόδραση, η προηγούμενη παραβίαση των περιο-
ων και πολιτικές στέρησης βασικών δικαιωμάτων, οδη-
ριστικών όρων, η πειθαρχική τιμώρηση ή η συμπεριφο-
γώντας τους κρατούμενους σε συναισθηματική και φυ-
ρά κατά την διάρκεια της προηγούμενης άδειας. Οι α-
σική εξαθλίωση. Στις 4/6/09 ο Λούσι Ισμέτ, κρατούμενος
πορριπτικές αιτιολογημένες αποφάσεις του αρμοδίου
από το 2001, αυτοκτονεί στις φυλακές Μαλανδρίνου με-
οργάνου περιορίζονται, συνήθως, σε γενικόλογες α-
τά από απόρριψη αίτησης του για άδεια. Στις 25/8/09
ναφορές, όπως ‘ύποπτος φυγής’ ή ‘αντιπειθαρχική συ-
κρατούμενος στις φυλακές Αλικαρνασσού, αφού ανέ-
μπεριφορά’. Οι συγκεκριμένες αιτιολογίες είναι κοινές
βηκε στην ταράτσα των φυλακών, απειλούσε επί έξι ώ-
στις περισσότερες απορριπτικές αποφάσεις, καθι-
ρες ότι θα αυτοκτονήσει, μετά από γνωστοποίηση α-
στώντας αδύνατη την περαιτέρω εξέταση του επιχειρή-
πόρριψης της αίτησης του για άδεια.
ματος. Πολλές τέτοιες αποφάσεις βασίζονται σε πει-
Το δικαίωμα των αδειών κατακτήθηκε μετά από σκλη-
θαρχικά αδικήματα που έχουν παραγραφεί ή σε άλλα
ρούς αγώνες και εξεγέρσεις στις φυλακές όλης της Ελ-
αδικήματα που έχουν τελεστεί χρόνια πριν. Χαρακτηρι-
λάδας, το 1990. Ο τότε υπουργός δικαιοσύνης, Αθ.
στική είναι η περίπτωση ενός κρατουμένου που είχε α-
Καννελόπουλος, υπό την πίεση των γενικευμένων ανα-
ποδράσει 18 χρόνια πριν, και έκτοτε δεν του έχει ξανα-
ταραχών, αναγκάστηκε να δεχθεί μία επιτροπή κρατου-
χορηγηθεί άδεια.
μένων και να συνομιλήσει μαζί τους για τα προβλήματα
Οι διατάξεις αξιολόγησης της συμπεριφοράς του
των φυλακών. Αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων αυ-
κρατουμένου για την πρόβλεψη της καλής χρήσης της
τών ήταν η θέσπιση του δικαιώματος των κρατουμένων
στην χορήγηση αδειών. Φυσικά, το νομικό πλαίσιο στή-
θηκε έτσι ώστε οι άδειες να δίνονται επιλεκτικά, σε
κρατούμενους που συνεργάζονται με τις αρχές της
φυλακής και έχουν υποδειγματική συμπεριφορά σύμ-
φωνα μ’ αυτές, δηλαδή σε αυτούς που δεν πρόκειται
ποτέ να εναντιωθούν στο σύστημα, ούτε να εξεγερ-
θούν. Αντίθετα, οι κρατούμενοι που αγωνίζονται για την
χαμένη αξιοπρέπεια τους, για την κατάργηση των βα-
σανιστηρίων, για την κατάκτηση της ανθρώπινης διαβί-
ωσης τους μέσα στις συνθήκες εξαθλίωσης των φυλα-
κών, φορτώνονται εκδικητικές μεταγωγές, αδικαιολό-
γητες πειθαρχικές ποινές, που τους στερούν το δικαίω-
μα στην εργασία και στην χορήγηση άδειας, πέρα από
τις απειλές και το ξύλο που δέχονται. Μετά από κάθε ε-
ξέγερση, όσοι συμμετείχανε σ’ αυτή τιμωρούνται ως υ-
ποκινητές, η γνωστή πολιτική της εξουσίας του ‘διαίρει
και βασίλευε’ προκειμένου να διασφαλίσει την ‘ομαλή’
λειτουργία των φυλακών.
Παρόλο που οι άδειες θεωρούνται αναγκαίες για
την ομαλή επανένταξη του κρατουμένου στην κοινωνί-
α, απορρίπτονται η μία μετά την άλλη και χρησιμοποιού-
νται ως μέσο πειθαρχίας, εφόσον οι προϋποθέσεις
χορήγησης τους βασίζονται κατά κύριο λόγο, στην αξιο-
λόγηση της συμπεριφοράς του κρατουμένου από τους
υπαλλήλους της φυλακής. Με αυτόν τον τρόπο, ο κρα-
τούμενος είναι έρμαιο της βούλησης και καλής ή κακής
διάθεσης του κάθε διευθυντή, εισαγγελέα και κοινωνι-
άδειας, είναι τόσο γενικά διατυπωμένες, που μπορούν
κού λειτουργού. Ακόμα και όταν του χορηγείται κάποιο
να συμπεριλάβουν πληθώρα συμπεριφορών, κατά την
δικαίωμα, πρέπει να γλείψει, να ρουφιανέψει και να
βούληση του αρμοδίου συμβουλίου, και στην ουσία έτσι
συμμορφωθεί στις υποδείξεις του εκάστοτε εξουσια-
ακριβώς γίνεται. Για παράδειγμα, έχουν αναφερθεί α-
στή, προκειμένου να το καρπωθεί.
πορριπτικές αποφάσεις οι οποίες στηρίζονται στην φύ-
Φυσικά δεν θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό.
ση των αδικημάτων, στο ύψος της συνολικά επιβληθεί-
Στην πραγματικότητα, δεν θα μπορούσε να υπάρχει πο-
σας ποινής και της υπολοίπου προς έκτιση ποινής κα-
τέ νόμος, ο οποίος να διασφαλίζει τα δικαιώματα των
θώς και της σοβαρότητας του αδικήματος, επιχειρήματα
κρατουμένων, από την στιγμή που ο θεσμός της φυλα-
τα οποία ουσιαστικά επιβάλουν άτυπες επιπλέον ποινές
κής από μόνος του είναι εκδικητικός και ο σκοπός που
στις ήδη επιβληθείσες δικαστικές ποινές. Επίσης, στα
δικαιολογεί την λειτουργία και την ισχύ του είναι η τιμω-
παραπάνω κριτήρια λαμβάνεται υπόψη και ο χρόνος
ρία των ‘κακών’ και η απομάκρυνση τους από τους ‘κα-
παραμονής του κρατουμένου στο κατάστημα κράτη-
λούς΄, προκειμένου να διασφαλιστεί η κοινωνική έιρήνη’
σης, με την δικαιολογία ότι οι αρμόδιες αρχές δεν εί-
και η νομιμότητα. Ο εγκλεισμός με σκοπό τον σωφρονι-
χαν τον χρόνο να τον αξιολογήσουν επαρκώς. Σε πε-
σμό δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης, παρά μόνο την υ-
ρίπτωση δηλαδή που κάποιος κρατούμενος μετάγεται
ποταγή στους θεσμούς και τους κανόνες του συστήμα-
από φυλακή σε φυλακή, δεν μπορεί να πάρει την τακτι-
τος, Όταν μέσα στις φυλακές εξευτελίζονται και ξυλο-
κή άδεια που δικαιούται. Τέλος, χαρακτηριστικό παρά-
κοπούνται άνθρωποι, όταν ζούν κάτω από άθλιες συν-
δειγμα αυθαιρεσίας αποτελεί η άρνηση χορήγησης ά-
θήκες υγιεινής, όταν η ιατροφαρμακευτική και νοσο-
δειας σε κρατούμενο με την αιτιολογία ότι δεν παραδέ-
κομειακή περίθαλψη είναι ανύπαρκτη, όταν η χορήγη-
χθηκε ποτέ την πράξη για την οποία καταδικάστηκε, ο-
ση ψυχοφαρμάκων χρησιμοποιείται ευρέως με σκο-
πότε δεν έχει μετανοήσει και συνεπώς εκτιμάται ότι υ-
πό την διασφάλιση της τάξης και όλα αυτά με τις ευλο-
πάρχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων. Προφανώς
γίες του Υπουργείου, των διευθυντών και εισαγγελέ-
δεν προκύπτει πουθενά από το νόμο η δυνατότητα άρ-
ων, θα ήταν τουλάχιστον αφελές να πιστέψουμε ότι οι
νησης χορηγήσεως άδειας για τον λόγο αυτό.
νόμοι θεσπίζονται και εφαρμόζονται προς όφελος
Το νομικό πλαίσιο που αφορά την χορήγηση αδειών
των κρατουμένων.
είναι εκδικητικό, πιστό στον τιμωρητικό χαρακτήρα του
Χ.Π.
12
Όταν το χαμένο ηθικό της αστυνομίας πρέπει να ανασυνταχθεί
τότε η δημοκρατία πού θα πάει να κρυφτεί;
θεσπίστηκε, λοιπόν, ο νόμος 3772/2009 (Δη-
μοσιεύεται στο ΦΕΚ Α΄αρ. 112, 10/7/2009) «Με-
ταρρυθμίσεις στην οργάνωση της ιατροδικαστι-
κής υπηρεσίας, στη θεραπευτική μεταχείριση
χρηστών ναρκωτικών ουσιών και άλλες διατά-
ξεις», προσωπικής έμπνευσης και σφραγίδας
του Υ.Δ. Δένδια, που κατά πως φάνηκε (λόγω ε-
κλογών) έκλεισε την «μεγάλη» καριέρα του ως
υπουργός δικαιοσύνης. Ας ανατρέξουμε σε με-
ρικά αποφθέγματά του που μας γυρνούν σε πα-
λαιότερες αλήστου μνήμης περιόδους:
«Δεν θα ανεχθούμε την κουκούλα στο κέντρο
της Αθήνας, η κουκούλα θα φύγει από τη δημό-
σια ζωή της χώρας»
«Νομίζω ότι είναι ένα πολύ σημαντικό όπλο
στη “φαρέτρα” της νομιμότητας. Ένα “βέλος”
που θα βοηθήσει να κάνει η Ελληνική Αστυνομί-
α τη δουλειά της»
«θέλουμε να βγάλουμε την κουκούλα. θέλετε
να πάτε να τους βρίσετε; (αστυνομικούς) Πηγαί-
νετε να βρίσετε όποιον θέλετε με το πρόσωπο
καθαρό. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. θέλετε να
πάτε να βρίσετε με το πρόσωπο καλυμμένο; Ε-
γώ το εργαλείο να κρυφτείτε από την έννομη τά-
ξη δε θα σας το δώσω. (αυτεπάγγελτη δίωξη)»
«Τι εις βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Υπάρχει πραγματικά κανείς αυτή τη στιγμή που
να θεωρεί ότι στην Ελλάδα δημιουργείται αστυ-
νομικό κράτος;… σοβαρά τώρα μου λέτε ότι το
πρόβλημα που αντιμετωπίζει η έννομη τάξη στην
Ελλάδα αυτή τη χρονική στιγμή
που συζητάμε είναι το πρόβλη-
μα της κατάχρησης από την α-
στυνομία των διατάξεων, εις
βάρος των ανθρωπίνων δικαιω-
μάτων;»
«Η κυβέρνηση σέβεται την Α-
νεξάρτητη Αρχή (Αρχή Προστα-
σίας Προσωπικών Δεδομέ-
νων), αλλά προτεραιότητά της
είναι η διασφάλιση του αγαθού
της δημόσιας ασφάλειας»
«Αλλά αυτή η συνολική απα-
ξία, αυτό ο κοπετός περί δήθεν
ανθρωπίνων δικαιωμάτων
που… μιλάμε σοβαρά τώρα;»
«Αυτό το νομοθέτημα περιέχει άλλες διατά-
ξεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
που δείχνει τα σημεία γραφής της Κυβέρνησης.
Εμείς θέλουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι
μόνο να τα σεβόμαστε, να τα κάνουμε παντιέ-
ρα, σημαία. Γι’ αυτό βάζουμε το Συνήγορο, γι’
αυτό σταματάμε την προσωρινή κράτηση».
Για να γίνει αρεστός ο Υ.Δ. λέει ότι βάζει τον
Συνήγορο μέσα στη φυλακή για να καταγράφει
την κατάσταση μέσα σ’ αυτήν αποκρύπτοντας ε-
πιμελώς την απαξίωση του για τον θεσμό αυτό.
Ειδάλλως, πως αλλιώς εξηγείται ότι μέχρι τώρα
δεν του είχε δώσει σχετική άδεια να μπορεί να
μπαίνει μες τις φυλακές αλλά και ότι σιωπούσε
μπροστά στις πλειάδες των καταγγελτικών εκθέ-
σεων που του προσκόμιζε ο συνήγορος; Εκτός
κι αν ξαφνικά απέκτησε αξία. Κακά τα ψέματα..ο
θεσμός αυτός αποτελεί ένα δεκανίκι της κυβέρ-
νησης να διαφυλάττει τα δημοκρατικά προσχή-
ματα. Ή εκτός κι αν έφτιαξε η εικόνα της φυλα-
κής μετά τα τελευταία μέτρα του Υ.Δ. για την α-
ποσυμφόρηση (ν. 3727/2008, ΦΕΚ Α 257). Α-
στείο πράγμα. Αλλά και πώς να φτιάξει όταν α-
φήνει μια μόνο μικρή χαραμάδα να βγουν κά-
ποιοι έξω ενώ ανοίγει διάπλατα την πόρτα εισό-
δου της φυλακής; Να μην ξεχνάμε ότι στον ίδιο
νόμο με τον συνήγορο εντάσσει και τα μέτρα
για τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης, επι-
βάλλοντας βαρύτερες ποινές για παράνομες ε-
νέργειες όταν τελούνται από πρόσωπα με κα-
λυμμένα ή με αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά και
θεσπίζοντας γι’ αυτούς εξαίρεση από την δυνα-
τότητας χρηματικής εξαγοράς, αναστολής εκτέ-
λεσης των ποινών και του ανασταλτικού αποτε-
λέσματος της έφεσης. Με λίγα λόγια θα γεμί-
σουν οι φυλακές από κουκουλοφόρους που θα
συλλαμβάνονται αυθαίρετα!
Στις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που σχετίζο-
νται με την ποινικοποίηση της κουκούλας περι-
λαμβάνονται:
- Φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών για όποιον
συμμετέχει σε συγκεντρώσεις, διαπράττοντας
βιαιοπραγίες ή εισβάλλει παράνομα σε ξένα
σπίτια, κατοικίες ή άλλα ακίνητα. (Η αντίστοιχη
ποινή για αδίκημα χωρίς κουκούλα είναι μέχρι 2
χρόνια.)
- Ποινή κάθειρξης από 10 έως 20 χρόνια για
ληστεία με κουκούλα. Χωρίς κουκούλα, η ποινή
για ληστεία είναι πρόσκαιρη κάθειρξη από 5 έ-
ως 20 χρόνια.
- Φυλάκιση τουλάχιστον 3 ετών για βαριά σω-
ματική βλάβη (2 χρόνια χωρίς κουκούλα) και του-
λάχιστον δύο χρόνια για απρόκλητη σωματική
βλάβη (3 μήνες χωρίς κουκούλα).
Εντωμεταξύ, επαναφέρει την ποινικοποίηση
της διαδήλωσης και την αυτεπάγγελτη δίωξη
για περιύβριση αρχής με το επιχείρημα ότι
«στην παρούσα δύσκολη φάση η αστυνομία
χρειάζεται στήριξη». Στο σωρό του νομοσχεδίου
ποινικοποιούνται και όλοι αδιακρίτως οι μετανά-
στες επισύροντας μεγάλες ποινές ακολουθού-
μενες από απελάσεις.
Έπειτα υπερηφανεύεται για τον περιορισμό
της προσωρινής κράτησης που θεσμοθέτησε το
Υ.Δ. Όταν, όμως από το 12μηνο του νόμου εξαι-
ρείται η συντριπτική πλειοψηφία των κακουργη-
13
μάτων του κώδικα, δεν περιορίζεται στην εφαρ-
μογή το ανώτατο χρονικό όριο της προφυλάκι-
σης που είναι το 18μηνο.
Αυτό είναι το παραμύθι της αποσυμφόρησης:
από την μία την εξαγγέλλει στο πλαίσιο «εξαν-
θρωπισμού» των φυλακών και σεβασμού των δι-
καιωμάτων των κρατουμένων μετριάζοντας, έ-
τσι, την αντίδραση τους και από την άλλη περνά-
ει με το νόμο ένα σωρό από ημίμετρα που στην
πράξη δεν έχουν εφαρμογή ή αφήνονται στην
διακριτική ευχέρεια του δικαστή εκτέλεσης των
ποινών καθώς και ένα πακέτο από σκληρά μέ-
τρα που στόχο έχουν τη «διασφάλιση της κοινω-
νικής τάξης και ειρήνης» αλλά στην ουσία πολ-
λαπλασιάζουν την καταστολή, την αυθαιρεσία
και την βία και γεμίζουν κάθε φυλακή.
Μάλιστα, σχέδιο νόμου για την ποινική αντιμε-
τώπιση των «κουκουλοφόρων» συζητείτο εδώ
και κάποιο καιρό με εμφανείς τις προσπάθειες
«δημοκρατικής» ένδυσης και συναίνεσης. Ένα
γερό δεκανίκι στην προσπάθεια αυτή στάθηκε
και η προ δύο ετών πρόταση νόμου της Α. Μα-
ραγκοπούλου από το ομώνυμο ίδρυμα για τα δι-
καιώματα του ανθρώπου, για την ποινικοποίηση
κάλυψης χαρακτηριστικών προσώπου που συμ-
μετέχει σε δημόσιες συναθροίσεις με το σκε-
πτικό ότι κατά κανόνα προβαίνει σε παραβιάσεις
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Με λίγα λόγια
μας διαβεβαιώνει ότι η ενάσκηση συνταγματι-
κού δικαιώματος οδηγεί σε παρανομία!
Λες και δεν έγινε ποτέ η δολο-
φονία ενός 15χρονου μαθητή (Αλέ-
ξης Γρηγορόπουλος) από τα οπλι-
σμένα χέρια ενός αστυνομικού. Ε-
κείνη την περίοδο, η κοινωνία δεν
είχε, όπως φάνηκε, τα αντανακλα-
στικά της αγελάδας, όπως θα επιθυ-
μούσε η πολιτική εξουσία, για να α-
σχολείται με την «πολυδιαφημιζόμε-
νη» κι επίπλαστη κοινωνική ειρήνη
αλλά και με το «πεσμένο» ηθικό της
αστυνομίας.
Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή: το
κράτος θέλοντας, εν μέσω οικονο-
μικής κρίσης και έλλειψης εμπιστο-
σύνης, να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη
και να αποκρύψει την εμπόλεμη ζώνη της εργα-
σιακής ανασφάλειας, λαμβάνει νομοθετικά μέ-
τρα για την ποινικοποίηση της κουκούλας και
τη διεύρυνση της δυνατότητας άρσης του απορ-
ρήτου των επικοινωνιών.
Τελειώνοντας, απαντάμε στον Δένδια, στον
Χατζηγάκη και σε όποιον «σοσιαλ(η)στη» υπουρ-
γό δικαιοσύνης, με μια χαρακτηριστική φράση
του Αλμπέρ Καμί «όταν θα είμαστε όλοι ένοχοι,
τότε θα έχουμε γνήσια δημοκρατία». Κι όπως
μας είπε κι ένας φίλος μέσα από τις φυλακές
των Τρικάλων: «τότε, κι εμείς τους προτείνουμε
να ποινικοποιηθεί η γραβάτα, η κάθε λαμογιά,
να ξεκουκουλωθούν τα σκάνδαλα και να κα-
ταργηθεί η βουλευτική ασυλία».
S.R.-ink

S-S ΕΣ -ΕΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ*
Το κράτος χωρίς την δικαστική εξουσία σαν ένα από
τα βασικά του εργαλεία στη διαιώνιση της κυριαρχίας του
θα ήταν εντελώς γυμνό. Ο δικαστικός μηχανισμός είναι
πάντα σε αγαστή συνεργασία με τη θρησκεία, μια άλλη
απάτη για τον έλεγχο της ανθρώπινης ελευθερίας δυνα-
μικότητας, και με τις ευλογίες και την συναίνεση του θρη-
σκευτικού σκοταδισμού παράγει τον τιμωρητικό και σω-
φρονιστικό έργο ενάντια στους αμφισβητίες και παραβα-
τικούς πολίτες. Σαν βασικό εργαλείο του κράτους η δικα-
στική εξουσία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του εργοδότη
του, άλλωστε γι΄ αυτό έχει λόγο ύπαρξης.
Έτσι οι δικαστές ως άλλοι θεοί αποφασίζουν για τις τύ-
χες των ανθρώπων που πέφτουν στα χέρια τους.
Σε μια προσπάθεια να γίνει αναγκαία η παρουσία του
δικαστικού σώματος γίνεται η επίκληση της ρύθμισης του
δικαίου στην κοινωνία, μέσα από νόμους που θεσπίζο-
νται για την κοινωνία αλλά χωρίς αυτήν. Οι νόμοι κατά κύ-
ριο λόγο εξυπηρετούν και θωρακίζουν τις δομές του
κράτους και τις αξίες του, αλλά κι όσοι απ’ αυτούς υπερα-
σπίζονται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών
παραμένουν στην ουσία ανενεργοί όπως ο νόμος περί
βασανιστηρίων, αφού αν κάποιος επικαλεστεί ένα τέτοιο
νόμο χρειάζεται εκτός των άλλων και πολύ χρόνο και
χρήμα μέχρι να εκδικαστεί τελεσίδικα η μήνυσή του. Επι-
πλέον το αυταπόδεικτο πολλές φορές στη κρίση των δι-
καστών δεν αναγνωρίζεται. Πόσο τυφλή μπορεί να είναι
η δικαιοσύνη?
Σ’ ένα σύστημα στηριζόμενο στις ανισότητες, στη νό-
μιμη ληστεία (εισπρακτικοί κρατικοί οργανισμοί, εφορί-
ες κ.λπ.) και η δικαιοσύνη του δε μπορεί παρά να εί-
ναι εγκληματική. Οποιοσδήποτε γνωρίζει πως οι «μεγά-
λοι» πάντα διαφεύγουν και τη πληρώνουν οι «μικροί», μια
έκφραση πολύ συνηθισμένη κι όχι τυχαία. Παρ’ ότι οι δι-
καστές στην Ελλάδα είναι από τους καλλίτερα αμειβόμε-
νους δημόσιους υπαλλήλους, κατά κανόνα τα παίρνουν
και κάτω απ’ το τραπέζι. Είναι μια αναμενόμενη αλληλου-
χία των πραγμάτων αφού όπως είπαμε έχουν τη ζωή του
καθενός στα χέρια τους.
Σε κάθε κύκλωμα χρηματισμού, όποτε βγαίνει στο
φως της δημοσιότητας, απαραίτητα συμμετέχει και ένας
μεγαλοδικηγόρος. Λίγο-πολύ το κοινωνικό-επαγγελματι-
κό προφίλ των μεγαλοδικηγόρων, πάντοτε ίδιο. Δικηγό-
ροι των συμφερόντων, άνθρωποι με κατάλληλες γνωρι-
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΤΣΟΣ ΜΕ ΤΑ “ΚΑΘΑΡΑ ΧΕΡΙΑ”
ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Τις τελευταίες μέρες επιστρατεύτηκαν
οι μηχανισμοί του κράτους, αστυνομία, μέ-
σα μαζικής ενημέρωσης, για να φτιάξουν
μια τρομερή εικόνα γύρω από τέσσερα
20χρονα παιδιά, προσπαθώντας να πεί-
σουν τους οπαδοποιημένους ψηφοφό-
ρους των εκλογών, πως αυτά τα παιδιά εί-
ναι γενικά οι “κακοί”, “ο εχθρός”. Συκοφα-
ντήθηκαν, διασύρθηκαν, υβρίστηκαν και η
δικαιοσύνη υπηρέτης της κρατικής εξουσί-
ας, επικύρωσε την όλη προσπάθεια με την
απόφαση εγκλεισμού των τριών στη φυλα-
κή σύμφωνα με τις βαριές κατηγορίες που
τους απέδωσε.
Έφτασε να ζητά την δημοσίευση των ο-
νομάτων και των φωτογραφιών των τεσ-
σάρων κατηγορουμένων. Ο εντυπω-
σιασμός και η ψεύτικη εικόνα είναι πάγια
τακτική, προκειμένου να καλυφθούν τα α-
ληθινά εγκλήματα θεσμοθετημένα ή μη της κρατι-
κής και παρακρατικής μηχανής. Κι έτσι καθίσταται
νόμιμη η εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή, κα-
τεβαίνει και στις εκλογές, ενώ ευθύνεται για ξυλο-
δαρμούς, δολοφονικές επιθέσεις σε μετανά-
μίες, αναγνωρίσιμοι συχνά στις κοσμικές σελίδες των
λαϊφστάιλ περιοδικών, με μεγάλα γραφεία, με σωρεία
“συναδέλφων-συνεργατών” (άγνωστο εάν πληρώνο-
νται), άνθρωποι διαθέσιμοι κατάλληλοι για πρότυπα υπο-
κείμενα του σταρ-σίστεμ, κατασκευάσματα, στυλοβάτες
και ταυτόχρονα παράγωγά του, τα οποία και η κατεστη-
μένη δημοσιογραφική και εκδοτική αντίληψη προωθεί
γιατί τους έχει ανάγκη, καθώς σπεύδουν πρόθυμα να υ-
πηρετήσουν τις αδηφάγες ανάγκες της τηλεοπτικής δη-
μοσιότητας, όταν τους ζητείται. Το σύστημα τους χρειάζε-
ται και γι’ αυτό τους συντηρεί.
Όλα αυτά τα πρόσωπα που απαρτίζουν το δικαστικό
σώμα, όσο και η θέση τους να τους αναγορεύει σε μι-
κρούς θεούς, είναι πρόσωπα καθημερινά με όλες τις
νοσηρές κοινωνικές επιδράσεις πάνω τους. Επιπροσθέ-
τως, η εξουσία τους τα καθιστά ακόμη πιο ανεξέλεγκτα,
απόλυτα κι η κρίση τους είναι επηρεασμένη από δικά
τους βιώματα, αξίες και κόμπλεξ. Αλλά αυτοί κρίνουν κι α-
ποφασίζουν. Οι φυλακές κατά το μεγαλύτερο μέρος
τους είναι γεμάτες από άρρωστους τοξικομανείς που η
ασθένειά τους είναι και το έγκλημα τους. Δικάζονται α-
«η δικαιοσύνη περιλαμβάνει επίσης την καταδίκη του δικαστή»
Lοuis Scutenaire (Βέλγος εγκληματολόγος)
πό δικαστές και καταδικάζονται τιμωρητικά σαν εγκλημα-
τίες, η θεραπεία τους δεν αναγνωρίζεται και δεν τους
παρέχεται.
Ένα άλλο μεγάλο κομμάτι κρατουμένων είναι οι με-
τανάστες προερχόμενοι από χώρες σε οικονομική ε-
ξαθλίωση, από χώρες που τις μαστίζουν φρικτοί πόλε-
μοι, και το έγκλημα τους είναι απλά η είσοδος τους
στην Ελλάδα. Ο τόπος διαφυγής τους από την πείνα και
τον θάνατο είναι και η φυλακή τους. Άνθρωποι που φτά-
νουν εδώ περνώντας από πολλές κακουχίες, ενώ πολ-
λοί δεν τα καταφέρνουν και πεθαίνουν στο δρόμο, δικά-
ζονται και καταδικάζονται σαν εγκληματίες. Παράνομη εί-
σοδος στη χώρα είναι η παρανομία τους. Οι ίδιοι δεν ξέ-
ρουν γιατί τους φυλακίζουν, ούτε καταλαβαίνουν τι λέγε-
ται στο δικαστήριο αφού δε γνωρίζουν ούτε τη γλώσσα.
Αλλά κι εδώ η νόμιμη ληστεία απώτερο σκοπό έχει το
κέρδος. Τους επιβάλλονται ποινές χρηματικές που δεν
είναι σε θέση να πληρώσουν.
στες κι άλλες ομάδες πολιτών και παρότρυνση σε
βιαιοπραγίες εναντίον μεταναστών κι άλλων ομά-
δων. Ούτε η ίδια η οργάνωση δε τ’ αρνείται όλα
αυτά, μάλιστα στις προεκλογικές της διαφημίσεις
καυχιέται κιόλας.
14
Η ανισότητα, η αδικία και η εγκληματική επιβολή των
νόμων είναι ανεξάντλητη. Κάθε μέρα στα δικαστήρια μ’
άλλο μάτι δικάζεται κάποιος που έχει αρπάξει ένα μικρο-
ποσό πάνω στην ανάγκη του να ζήσει και δεν έχει την οι-
κονομική επιφάνεια και αλλιώς δικάζεται κάποιος που έ-
χει την οικονομική και την κοινωνική επιφάνεια κι έχει αρ-
πάξει χιλιάδες ή και εκατομμύρια. Στις πιο πολλές των
περιπτώσεων για τους άρπαγες των χιλιάδων κι εκα-
τομμυρίων οι υποθέσεις τους δε φτάνουν ούτε στα δι-
καστήρια. Αξιοσημείωτη είναι και η συμπεριφορά των δι-
καστών στα θύματα των βιασμών, τα οποία δε φτάνει
που ξαναζούν τον βιασμό τους μέσα στις δικαστικές αί-
θουσες, μέσα στη κοροϊδία άγνωστων ανθρώπων, ο κα-
νόνας είναι ν’ αθωώνονται οι βιαστές σαν αναπόδεικτος
ο βιασμός. Γιατί, ποιες είναι οι βιασθείσες; Συνήθως μετα-
νάστριες χωρίς την οικονομική και κοινωνική καταξίωση.
Δεν είναι λίγες οι υποθέσεις που έχουν δημοσιευθεί με
κατηγορούμενους αστυνομικούς βιαστές και γενικά κα-
ταξιωμένων παραγόντων του κράτους ή «επιφανών» Ελ-
λήνων.
Όλες οι κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται λόγω αντι-
κειμενικών συνθηκών στο περιθώριο της κοινωνίας, αν
πέσουν στα χέρια των δικαστών ξέρουν πως δύσκολα
θα γλυτώσουν και θα κατηγορηθούν κάποιες φορές για
υποθέσεις που δεν έχουν ιδέα. Ναι, πολλές είναι οι υπο-
θέσεις που για να κλειστεί ο φάκελος τις φορτώνουν έ-
τσι άδικα σωρευτικά σε κάποιον και οι μήνες, τα χρόνια
πέφτουν βροχή. Όλοι αυτοί οι φτωχοδιάβολοι οδηγούνται
στις φυλακές, στα σύγχρονα ή μη κολαστήρια, κι από κει
βγαίνουν μετά από χρόνια κατεστραμμένοι, κι αρκετοί
πεθαίνουν μέσα σ’ αυτά τα μπουντρούμια. Για όλους πά-
ντα υπάρχει ένα δικαστήριο, ένας εισαγγελέας, δικα-
στές και κατήγοροι που τους πετάνε, χωρίς να δώσουν
λόγο και πάντα σύμφωνα με τον νόμο στις γεμάτες φυ-
λακές.
Το παραπάνω είναι μόνο ένα σημείωμα που σκοπό
έχει να ξεκαθαρίσει τον ρόλο και την ευθύνη των δικα-
στών απέναντι στους κρατούμενους
Σ.Κ.
* Ο τίτλος είναι πασύγνωστο σύνθημα που φωνάζεται
στους δρόμους
Εδώ η μόνη επέμβαση της δικαιοσύνης
είναι να νομιμοποιεί την φασιστική Χρυσή
Αυγή, ούτε μια αυτεπάγγελτη δίωξη έτσι για
τα μάτια δε κάνει. Η δικαιοσύνη επίσης δεν
επιτρέπει να βγαίνουν στη δημοσιότητα τα
ονόματα και οι φωτογραφίες των καταγ-
γελθέντων από τα θύματα τους βιαστών και
αδίστακτων σωματεμπόρων προστατεύο-
ντας τους με την ανωνυμία κι έτσι διαπραγ-
ματεύεται και την απαλοιφή των αδικημά-
των τους. Ελάχιστες είναι οι φορές που θα
οδηγηθούν στις φυλακές κι εξαρτάται από
τη διαπραγμάτευση.
Η δικαιοσύνη είναι υπεύθυνη που ακόμη
δεν έχει κατηγορηθεί κανείς για την εγκλη-
ματική επίθεση στη μετανάστρια συνδικαλί-
στρια Κ. Κούνεβα, εκεί δηλώνει “αδυναμί-
α”.
Αυτά είναι κάποια από τα τρανταχτά πα-
ραδείγματα της “ανεπηρέαστης δικαιοσύνης”.
Υπάρχει ακόμη κάποιος να πιστεύει πως ο δικα-
στικός θεσμός δεν είναι ο μπάτσος με τα καθαρά
χέρια?
Σ. Κ.

Ο σκοπός προ-«στάζι» τα μέσα…
Στην κυριολεξία αυτό το πνεύμα φαίνεται να εμπνέ-
ει τους παράγοντες της Έδρας στην, τρίτη κατά σειρά,
δευτεροβάθμια δίκη συνεκδίκασης, αυτή την φορά,
των εφέσεων κατά των δύο, εντελώς, αντιφατικών με-
ταξύ τους, πρωτοβάθμιων αποφάσεων στην φερόμε-
νη ως «υπόθεση ΕΛΑ» η οποία, μέσα σ’ ένα πέπλο
σιωπής, συνεχίζεται από τον Μάιο του 2008 στην «ειδι-
κή» αίθουσα του Κορυδαλλού, αν και όλοι οι κατηγο-
ρούμενοι είναι, εδώ και πολύ καιρό, ελεύθεροι. Η
πρώτη πρωτόδικη απόφαση καταδίκασε τους κατηγο-
ρούμενους εκτός από τον Μ. Κασσίμη, σε χιλιάδες
χρόνια φυλακή, αν και απεφάνθη στο πρώτο σκέλος
της ότι, λόγω λήξης της δραστηριότητας της οργάνω-
σης από το 1995, θα έπρεπε να παραγραφεί η κατη-
γορία για συγκρότηση και συμμετοχή σ’ αυτήν. Ωστό-
σο, στο δεύτερο σκέλος της, και, χωρίς να έχει α-
ποδειχθεί το παραμικρό που να συνδέει τους κατηγο-
ρούμενους με τις ενέργειες για τις οποίες υποτίθεται
βαρύνονταν, κατασκευάστηκε το σόφισμα της ψυχι-
κής συνδρομής, ώστε να καταδικαστούν με την, ναζι-
στικής έμπνευσης, θεωρία της συλλογικής ευθύνης οι
τρεις ομόφωνα και η Ε. Αθανασάκη, κατά πλειοψηφί-
α, σε απλή συνέργεια.
Η αθωωτική, όμως, απόφαση του δευτέρου πρωτο-
βάθμιου δικαστηρίου (μετά το παραπεμπτικό βούλευ-
μα) για την ίδια υπόθεση δείχνει ξεκάθαρα ότι υπήρχε
και άλλος πιο έντιμος δρόμος. Σ’ αυτήν την δίκη τηρή-
θηκε επιτέλους η νομιμότητα: απορρίφθηκαν το έκτα-
κτο θεώρημα της «συλλογικής ευθύνης» ως νομικό έ-
κτροπο, τα έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών (στάζι)
ως αναξιόπιστα και οι μαρτυρίες κατηγορίας ως αβά-
σιμες. Ως γνωστό, ακολούθησε η έφεση του εισαγ-
γελέα και κατά αυτής της απόφασης καθώς και κατά
του απαλλακτικού για τους κατηγορούμενους σκέ-
λους της απόφασης του πρώτου δικαστηρίου. Αναμε-
νόμενο μεν, σκόπιμο δε. Με την έναρξη, όμως, της
δευτεροβάθμιας δίκης τον Μάιο του 2008 ξεκινάει ξα-
νά το χρονικό μιας σειράς από παραβιάσεις στο πλαί-
σιο των οποίων παραγκωνίζεται η αθωωτική απόφαση
που είναι και μεταγενέστερη καθώς επιχειρείται να
καλλιεργηθεί στην κοινωνία η εντύπωση περί εξάρ-
θρωσης ΕΛΑ.
Στάζι, πρώην σύζυγοι, συνεργάτες του Κάρλος,
ΕΥΠ, αντιτρομοκρατική και ΜΜΕ, όλα ενώθηκαν κι ανα-
κατεύτηκαν καλά για να φτιάξουν ένα εκρηκτικό κοκτέ-
ιλ ενάντια στους κατηγορούμενους της δήθεν «υπό-
θεσης ΕΛΑ». Το κάθε ένα στοιχείο από μόνο του ανα-
ξιόπιστο αλλά μαζί με τα άλλα έτοιμο προς αξιοποίηση
και χρήση μέχρι αποδείξεως της ενοχής! Η ασφάλεια
του δικαίου τραγική θυσία στο βωμό του «πολέμου ε-
νάντια στην τρομοκρατία» και της «ασφάλειας» εν γέ-
νει.
Εσχάτως, όμως, περιήλθε σε γνώση του ακροατη-
ρίου της δίκης και το, από το Δεκέμβριο του 2008, αμε-
τάκλητο και απαλλακτικό για τον Δ. Καββαδία âïýëåõ-
ìá áðü ôï óõìâïýëéï åöåôþí ÁèÞíáò áðü ôçí êáôçãï-
ñßá ôçò óõììåôï÷Þò óôïí ÅËÁ êáé ó’ üëåò ôéò åíÝñ-
ãåéåò ôïõ, ìå ôçí ïðïßá âáñýíïíôáé áêüìá ïé Å. Áèá-
íáóÜêç, Á. ÊáíÜò êáé ×. Ôóéãáñßäáò. ÌõóôÞñéï, üìùò,
êáëýðôåé ôï äéá÷ùñéóìü ôçò äéêïãñáößáò ãéá ôçí öå-
ñüìåíç ùò «õðüèåóç ÅËÁ» êáèþò êáé ôç ìç äçìïóéï-
ðïßçóç ôçò ðïéíéêÞò åìðëïêÞò ôïõ Ä.Ê..
Ç áðïêÜëõøç ôïõ âïõëåýìáôïò Ýãéíå áðü ðëåõ-
ñÜò õðåñÜóðéóçò ôïõ Á. ÊáíÜ óôçí 79ç óõíåäñßáóç
(ÐÝìðôç, 03/09/’09) ôçò äßêçò êáé áéöíéäßáóå ôïõò ðÜ-
íôåò ðëçí ôïõ åéóáããåëÝá ï ïðïßïò óå ðëÞñç åôïéìü-
ôçôá ðñüôåéíå íá ìçí áíáãíùóôåß ôï âïýëåõìá. Óýì-
öùíá ìå ôï óêåðôéêü ôïõ âïõëåýìáôïò ðïõ êáôáôÝèç-
êå ôåëéêþò óôï äéêáóôÞñéï, õðÜñ÷åé ðáñáãñáöÞ ãéá ôï
áäßêçìá ôçò óõììåôï÷Þò óôïí ÅËÁ ïðüôå êáé äåí
äéåéóäýåé óôçí ïõóßá ôçò õðüèåóçò, åíþ äåí ëáìâÜ-
íåé õðüøç ôéò áíáöïñÝò áðü ôá áñ÷åßá ôçò óôÜæé, âÜ-
óåé ôùí ïðïßùí åöÝñåôï íá åìðëÝêåôáé ï óõãêåêñéìÝ-
íïò êáôçãïñïýìåíïò, åöüóïí êñßèçêáí üôé äåí Ý-
÷ïõí êáìßá áðïäåéêôéêÞ áîßá.
Áîéïóçìåßùôï åßíáé ôï ãåãïíüò üôé, áìÝóùò ìåôÜ
ôçí áðïêÜëõøç áõôÞ êáé ôéò åíóôÜóåéò ôùí óõíçãü-
ñùí, ôï åöåôåßï åîÝäùóå óå ÷ñüíï-ñåêüñ ïìüöùíç
áðüöáóç íá ìçí áíáãíùóôïýí ôá Ýããñáöá ÓôÜæé êáé
íá ìçí ëçöèïýí õðüøç ùò áðïäåéêôéêÜ ìÝóá, åöü-
óïí äåí âåâáéþíåôáé ç áõèåíôéêüôçôá êáé ç ãíçóéüôçôá
ôïõò.
Åýëïãá, üìùò, ãåííéïýíôáé åñùôÞìáôá êé áò ðáñá-
ìÝíïõí ñçôïñéêÜ:
· -ìðïñåß íá ãßíåôáé äéÜêñéóç ìåôáîý ôùí êáôç-
ãïñïõìÝíùí üóïí áöïñÜ ôá äéêáéþìáôÜ ôïõò; Ðïëëþ
äå ìÜëëïí üôáí äéêÜæïíôáé ãéá ôá ßäéá áäéêÞìáôá;
-ìå ðïéï óêåðôéêü äéá÷ùñßóôçêå õðüèåóç ìå ôï ßäéï
êáôçãïñçôÞñéï ðïõ âáñáßíåé êáé ôá öåñüìåíá ùò ìÝ-
ëç ôïõ ÅËÁ;
-ãéáôß Üñáãå äåí êïéíïðïéÞèçêå ôï áðáëëáêôéêü
âïýëåõìá ãéá ôïí Ä.Ê.;
· -ãéá ðïéï ëüãï êé åíþ êñßèçêå ðáñáäåêôÞ ç
ðáñáãñáöÞ ôçò óõììåôï÷Þò óôïí ÅËÁ ãéá üëïõò ôïõò
êáôçãïñïýìåíïõò, ãéá ôÝóóåñéò óôçí ïõóßá êáôáñãÞ-
èçêå êáé ôÝèçêå ç åíï÷Þ ôïõò ùò áõôïóêïðüò ìå âÜ-
óç ôï íáæéóôéêÞò åìðíåýóåùò íïìéêü èåþñçìá ôçò
øõ÷éêÞò óõíÝñãåéáò;
· -ðùò íïåßôáé áìöéëåãüìåíá Ýããñáöá ôçò
óôÜæé (ìõóôéêÞ õðçñåóßá ôçò ðñþçí Áí. Ãåñìáíßáò) íá
Ý÷ïõí ÷ñçóéìïðïéçèåß åðßìïíá Ýùò ôþñá ùò ìÝóï á-
ðüäåéîçò ôçò åíï÷Þò ôùí êáôçãïñïõìÝíùí, åíþ Ýíá
ðñùôïâÜèìéï äéêáóôÞñéï áëëÜ êáé Ýíá óõìâïýëéï å-
öåôþí ôá áîéïëüãçóå áõôïíüçôá ùò áâÜóéìá êáé ÷ù-
ñßò áðïäåéêôéêÞ áîßá; (Ãéá ðñþôç öïñÜ ó’ åõñùðáúêü
äéêáóôÞñéï äüèçêå áîßá êé áíáãíþñéóç óôá áñ÷åßá ôçò
ÓôÜæé. ÌÜëéóôá, ôï Áíþôáôï Ïìïóðïíäéáêü ÄéêáóôÞñéï
ôçò Ãåñìáíßáò Ý÷åé áðïññßøåé ôç ÷ñÞóç ôùí åã-
ãñÜöùí áõôþí).
Ôï æïõìß, ðÜíôùò, åßíáé: óêïðéìüôçôá ðÜíù áð’ üëá!
ÐñÝðåé íá õðåíèõìéóôåß üôé êõñßùò ìå âÜóç áíá-
öïñÝò áðü ôá Ýããñáöá ôçò óôÜæé åß÷å êáôçãïñçèåß
êáé ï Êþóôáò Áãáðßïõ, ï ïðïßïò ðÝèáíå ôïí ðåñá-
óìÝíï Éïýíéï ïðüôå êáé ï åéóáããåëÝáò ðñüôåéíå íá
ðáýóåé ïñéóôéêÜ ç ðïéíéêÞ äßùîç óå âÜñïò ôïõ! Êé áõôü
ôõðéêÜ, ãéáôß ïõóéáóôéêÜ óõíÝ÷éóáí íá ôïí äéêÜæïõí ìå
ôçí áíÜãíùóç Ýããñáöùí êáôáèÝóåùí ôùí ýðïðôùí,
óå ó÷Ýóç ìå ôï ñüëï ôïõò, êé Üöáíôùí Íôå ÌáñóÝ-
ëïõò ðïõ êáôáöÝñïíôáí åíÜíôéá ó’ áõôüí êõñßùò ìÝ-
÷ñé âÝâáéá íá ðåñéÝëèåé óôï äéêáóôÞñéï ç ãíþóç ãéá ôï
ðáñáðÜíù âïýëåõìá üôé ôá áñ÷åßá ôçò óôÜæé åßíáé á-
íÜîéá íá ëçöèïýí õðüøç. ¹ôáí ôÝôïéï ôï ìÝíïò ôùí äé-
êáóôþí êáé ôçò åîïõóßáò åíáíôßïí óôï ðñüóùðï ôïõ
15
Áãáðßïõ ðïõ ðñéí áðü ëßãïõò ìÞíåò åß÷å áðïññéöèåß
áßôçìÜ ôïõ ãéá äéáêïðÞ ôçò äßêçò ôïõ ëüãù óïâáñÞò á-
óèÝíåéáò, äåäïìÝíçò ôçò áäõíáìßáò ôïõ íá ôçí ðá-
ñáêïëïõèÞóåé åíþ Þèåëå íá åßíáé ðáñþí. Ìå ôçí
ðñùôïöáíÞ êõíéêÞ áðÜíôçóç üôé ïýôùò Þ Üëëùò èá
ðÝèáéíå, êáé ìå äéïñéóìÝíïõò äéêçãüñïõò, ôï Åöåôåß-
ï áðïöÜóéóå ôç óõíÝ÷éóç ôçò äéáäéêáóßáò. Äéáíýïõìå
ôåëéêÜ ôçí åðï÷Þ ðïõ ôï éåñü ðñüóùðï ôçò äßêçò – ï
êáôçãïñïýìåíïò- ìðïñåß íá áðïõóéÜæåé áðü ôçí äéá-
äéêáóßá åíþ ï ßäéïò åðéèõìåß íá åßíáé ðáñþí ìå ü,ôé
áõôü óõíåðÜãåôáé ãéá ôï ôåêìÞñéï áèùüôçôáò ôïõ. ¼-
ðùò åß÷å ðåé êé ï ßäéïò (7/2/2005): «Ïé íüìïé êáé ôï Óý-
íôáãìá ðáñáâéÜæïíôáé óå âÜñïò ìïõ, åðåéäÞ äåí õ-
ðÜñ÷ïõí óôïé÷åßá. Áí õðÞñ÷áí, äåí èá õðÞñ÷å ëüãïò
íá ãßíïõí ôüóåò êáôáóêåõÝò êáé ôüóåò ðáñáâéÜóåéò».
Ç åêäéêçôéêüôçôá ôùí áñ÷þí äåí ìðïñåß íá áðïäï-
èåß êáëýôåñá áðü ôá ëüãéá ôçò Å. ÁèáíáóÜêç: «Ç ðïëé-
ôéêïáóôõíïìéêÞ óêåõùñßá, ðïõ óôÞèçêå êáé ìå ôçí á-
íï÷Þ êáé õðïóôÞñéîç ôìÞìáôïò ôçò êïéíùíßáò, óå âÜ-
ñïò ôñéþí áíèñþðùí ðÝôõ÷å ôï óêïðü ôçò üóïí áöï-
ñÜ ôïí Êþóôá Áãáðßïõ, äçëáäÞ êáôÜöåñå íá ôïí åîï-
íôþóåé óáí áðïôÝëåóìá ôçò ìáêñü÷ñïíçò öõëÜêéóÞò
ôïõ êáé ôçò óõíå÷éæüìåíçò êáé ðáñáôåôáìÝíçò äéêáóôé-
êÞò ðåñéðÝôåéáò. Ï Êþóôáò Áãáðßïõ óýñèçêå ó’ áõ-
ôÞí ôçí ðïëéôéêïáóôõíïìéêÞ óêåõùñßá ìå ìüíï êáé ìï-
íáäéêü óôïé÷åßï ôï Ýããñáöï ôçò ÃåíéêÞò ÁóöÜëåéáò
ôïõ Êáñáðáíáãéþôç, ðïõ áíáöÝñåé üôé: Ï Êùíóôáíôß-
íïò Áãáðßïõ ãåííçèåßò ôï 1947 åê êïììïõíéóôïý ðá-
ôñüò äéåôÝëåóå ìÝëïò ôçò ÅÄÁ, ôïõ ÑÇÃÁ êáé åß÷å å-
íåñãü ðïëéôéêÞ äñÜóç êáôÜ ôçí ðåñßïäï ôçò ÷ïýíôáò.
Êáëü ôáîßäé, ößëå ìïõ».
Íá õðåíèõìßóïõìå üôé ï Êþóôáò Áãáðßïõ ðáñÝìåé-
íå óôç öõëáêÞ 5 ÷ñüíéá ãéáôß åß÷å ôçí áðáßôçóç íá ôïí
âãÜëåé ç ßäéá ç ðïëéôåßá ðïõ ôïí êáôçãüñçóå ÷ùñßò á-
ðïäåéêôéêÜ óôïé÷åßá êáé áñíåßôï ðåéóìáôéêÜ íá êÜíåé áß-
ôçóç áðïöõëÜêéóçò.
Áðü ôçí ÷ïýíôá, áêüìá, êáôáãñÜöåôáé ï Áãáðßïõ
ùò «åóùôåñéêüò å÷èñüò» ôïõ êáèåóôþôïò êé Ýêôïôå
ðáñáêïëïõèåßôáé. Öáßíåôáé üôé ôï ìéóçôü åêåßíï êáèå-
óôþò Ý÷åé ðïëëÜ íá äéäÜîåé ôéò «äçìïêñáôéêÝò» êõâåñ-
íÞóåéò óå üôé áöïñÜ óôç óõíôÞñçóç ôçò åîïõóßáò
ôïõò êáé óôçí áíôéìåôþðéóç ôùí êÜèå åßäïõò «åóùôåñé-
êþí å÷èñþí» ôïõò.
Ôþñá ðïõ ôá Ýããñáöá ôçò óôÜæé ðáñáìåñßóôçêáí
ùò áíáîéüðéóôá áðü ôï åöåôåßï, ìÝíåé íá äïýìå ôé Üë-
ëá ôå÷íÜóìáôá èá óêáñöéóôåß ç åîïõóßá ãéá íá áõ-
ôáóöáëéóôåß êáé íá äéêáéïëïãÞóåé ôçí ýðáñîÞ ôçò êáé
ôï ãüçôñï ôçò ó’ áõôÞ ôç äßêç! ÔÝëïò, ðáñáèÝôïõìå ìß-
á ðáñÜãñáöï áðü Ýíá êåßìåíï ðïõ êõêëïöüñçóå ëß-
ãï ðñéí ôçí äåõôåñïâÜèìéá äßêç ôïõ äÞèåí ÅËÁ ìå
ðñùôïâïõëßá ößëùí ôïõ Ê. Áãáðßïõ êáé óõëëïãÞ åêá-
ôïíôÜäùí õðïãñáöþí áðü óõìðáñáóôÜôåò: «Åðéóç-
ìáßíïõìå áêüìç üôé: ç åðßóçìç ðñïáíáããåëßá ôçò óõ-
íåêäßêáóçò ôùí ùò Üíù åöÝóåùí êáé ðÜëé, ùò «äßêçò
ôïõ ÅËÁ» (êáé ìÜëéóôá óôéò öõëáêÝò Êïñõäáëëïý) óå
Ýããñáöá ôçò äéïßêçóçò ôïõ Åöåôåßïõ Áèçíþí, ðáñá-
âéÜæåé êáé ðÜëé áðñïêÜëõðôá ôï ôåêìÞñéï áèùüôçôáò
êáé ìÜëéóôá, åõèÝùò õðïäåéêíýåé óôïõò äéêáóôÝò íá
èåùñÞóïõí ùò äÞèåí «äåäïìÝíç» ôçí éäéüôçôá ôïõ
ìÝëïõò ôïõ ÅËÁ, óå ðñïöáíÞ áðáîßùóç ôçò áðáëëá-
êôéêÞò áðüöáóçò ôçò 1çò Éïõëßïõ 2005, ç ïðïßá áðü-
öáóç åðé÷åéñåßôáé, ðáñáíüìùò êáé åôóéèåëéêÜ, íá áêõ-
ñùèåß. Ç ðñïóðÜèåéá áõôÞ ïöåßëåé íá áðïêñïõóèåß
êáé íá ìçí åðéôåõ÷èåß, ãéá ìéá áêüìç öïñÜ, ç åí ôïéò
ðñÜãìáóé áêýñùóç – åîáöÜíéóç ôçò äåýôåñçò áðü-
öáóçò»,
κáèþò åðßóçò êáé ìéá äéêÞ ôïõ ñÞóç êáôÜ ôç äéÜñ-
êåéá ôçò äéêáóôéêÞò ðåñéðÝôåéáò ôïõ üóï æïýóå: «êáé
íá Þèåëá äåí èá ìðïñïýóá êáé íá ìðïñïýóá äåí èá
Þèåëá íá óõìðñÜîù óå ïðïéáäÞðïôå äéáäéêáóßá íá
áðïäåßîù Þ íá áíôáðïäåßîù ôçí áèùüôçôÜ ìïõ. Áõôü
åßíáé ôï èåìåëéþäåò ãéá ìÝíá. Èåìåëéþäåò ãéáôß ðç-
ãÜæåé êáé áðü ôç ëïãéêÞ êáé áðü ôç âÜóç ôçò íïìéêÞò
åðéóôÞìçò. Ç áèùüôçôá äåí áðïäåéêíýåôáé, õðÜñ÷åé
ùò äåäïìÝíï. Ç åíï÷Þ åßíáé ðïõ áðïäåéêíýåôáé».
Åßíáé ôï åëÜ÷éóôï ðïõ ìðïñïýìå íá óõíåéóöÝñïõ-
ìå óôç ìíÞìç åíüò áíèñþðïõ ðïõ Ýöõãå ìá÷üìåíïò
ìÝ÷ñé ôï ôÝëïò ãéá ôï áõôïíüçôï.
ÁÐÏ-ÄÑÁÓÇ

Äéåýèõíóç åðéêïéíùíßáò:
Ô.È. 53015, ÍÝá Éùíßá 14210ÁôôéêÞ
e-mail: apodrashteam@gmail.com
http://apo-drash.blogspot.com
17