Er is een verhaal dat van mij gemaakt wordt wanneer ik jou

aankijk.
Ik zie om mij heen allen, eenzaam ronddolend, hunzelf
makend van onvolmaakte gereedschappen, ik ben een van
hun. Wij dwalen, jij een mens, ik een mens, tergend
langzaam spreken wij, een muur van schuld en mislukte
dromen waar wij niet doorheen breken. Maar dan spelen wij,
dansen wij, horen de tonen van het hart en ik bespeel jou, jij
mij, het verhaal ontstaat. Alleen het verhaal, zich afspelend
in het rijk der onzichtbaarheid, is een waarachtig spreken, de
kou van het echte de misleiding is niet meer.
!e ervaring van het lichaam is de toegang tot de volkomen
utopie"n in het rijk der onzichtbaarheid. Ik kan mij zelden
tonen, zelden een verhaal smeden, alleen wanneer ik
teruggeworpen wordt in het bloed van mijn aderen, de
vormen die ik ben en in de ervaring van het geven van alles
dat mij gemaakt heeft.