Carmela Mae C. Duron II/ B.

S in Accountancy
Prof. Ana Louella Navarro
09089944289
I Tried
Do you ever feel like a plastic bag drifting to the wind wanting to start again Do you
ever feel, feel so paper thin like a house of cards one blow from caving in Do you ever feel
already buried deep, six feet under stream but no one seems to hear a thing
Gets nyo ba yung feeling na no matter how hard you try parang walang lumalabas na
magandang outcome? Yung parang ginawa ko lahat pero walang effect. May mali ba akong nagawa or I
did it the other way around? This is what I always feel since nag start mabuo ang salitang
BELONGINGNESS at INSECURITY sa listahan ng mga vocabulary words ko.
High school. Isa sa mga okay lang na stage ng buhay ko. Hindi ko naman kasi totally na-enjoy
ang stage ng life ko na yan. Paano ba kasi pag lalabas ang buong klase pass ako lage, kesho gagawin
ko pa ito, at ito ganon ganyan. Ang dami kong alibis ang totoo lang naman naboboring akong kasama
yung mga plasic kong classmates. Mas gusto ka pa yung kayong lang dalawa atleast walang hiyaan at
walang plastican.
Dati kasi pinilit kong makisama sa kanila, nag try akong umasta ng parang gaya nila. Kilala niyo
naman siguro si belongingness no? Yan ang may punot dulo ng mga nangyari noon. Pero sa
kasamaang palad hindi ka pa rin nila tinuturing na totoong kaibigan kaya simula noon naghanap ako sa
mga kaklase ko na masasabi kong G.I sa akin. Hindi naman ako nabigo kasi kahit lima o pito lang kami
atleast naramdaman ko na si belongingness.
Ngayon college na ako. Ngayon ko lang naramdaman ang salitang insecurity. Sabi kasi nila
kasalanan daw ang ma-insecure, eh ano naman ngayon wala na akong magagawa andito na ito. Bakit
nga ba?
Siguro kasi mas nakikita ko na mas higit pa sa akin ang isang tao. Ang tingin ko sa kanila ay sing
tayog ng Petronas twin tower tapos yung sa akin naman ahh nevermind. Hindi naman talaga sa physical
aspect yung insecurity ko kundi regarding sa studies. Hindi ko kasi alam kong bakit may mga taong kahit
anong gawing aral parang wala pa rin yung gustong ma-achieve na result. Tapos may ibang mga
estudyante na kahit hindi mag aral eh nakukuha yung gustong ma achieve! Ang ironic isipin no?
Whenever examination is approaching, naglalaan ako ng time para makapag aral nag iintake na
nga ako ng mga vitamins para lang sure ball sa exam pero sa pagbibigay ng mga exam result parang
walang effect yung mga ginawa ko kasi passing score lang mas worst pa bagsak na. Kaya naman
paminsan-minsan naiisip kong mag shift kasi kadalasan sa mga students na nakikilala ko ganun yung
gingawa. Kesa maghirap pa daw doon na lang daw sa mas madali. No sweat nga daw sabi nila.
Kung iisiping nating mabuti, isa sa mga reason bakit nagshi-shift sa ibang course yung mga
students dahil sa pressure. Pressure ng pamilya, kaibigan at meeting their personal needs. Kaya naman
nafe-feel nila yung parang nasa isang bangin sila. At kahit anong lakas ng gawin nilang sigaw, walang
nakakarinig kahit na isa.
Do you know that there still a chance for you, cause there`s a spark in you Eto tung
linya ng kanta ni Katy na nakalimutan kung ilagay sa taas. Ganito kasi tayong mga tao mag-isip nauuna
yung mga pain, disappointments at mga frustrations hindi natin naiisip ang reason kung bakit tayo
nakarating ditto. Kinaklimutan natin ang pinakaimportanteng bagay sa buhay at iyon ang salitang PAG-
ASA o HOPE at TIWALA o TRUST.
Pag-asa na makakayanan natin ang mga estudyante-problems. Nakalimutan natin na specially
made tayo ni GOD kasi hinubog tayo galing sa kanya. Ganon talaga may mga bagyo na dumadating sa
buhay nating mga estudyante, natural lang yan. May mag pagkakataon kasi na dapat natin maranasan
ang mga ganito para masukat ang kagustuhan natin na i-pursue ang isang bagay.Kung hindi mo talaga
kinaya atleast sinubukan mong huwag sumuko at sa huli masasabi mo na may ngiti sa mga labi na
Atleast, I`ve tried, right?