Os documentos que se nos presentan permtennos realizar unha composicin de texto sobre a evolucin poltica durante o reinado de Isabel II. Mentres o Doc.1, de carcter histrico, fai referencia ao problema ao que tivo que facer fronte a raa, o carlismo; os documentos 2 e 3 amsannos as constitucins levadas a cabo durante este perodo. Pola sa parte, o Doc 4, tamn de carcter histrico, alude situacin dos distintos grupos polticos do momento. E finalmente, o Doc.5, fai referencia ao final do reinado de Isabel II, co seu destronamento debido Revolucin Gloriosa de 1868. En 1833, tras a morte de Fernando VII e a proclamacin como raa de Isabel II, producronse en distintos lugares de Espaa levantamentos ultrarrealistas nos que se recoeca como rei a Carlos [V]. Estas proclamacins dividiron aos espaois en dous bandos irreconciliables: os carlistas, aos cales fai alusin o Doc.1, partidarios do absolutismo (o liberalismo puro absolutismo [...]); e os isabelinos, defensores do liberalismo. O carlismo, tal e como se fai referencia a el no Doc.1, era unha ideoloxa e un movementos poltico caracterizado pola defensa do tradicionalismo poltico, relixioso e social Relixin, patria e rei [...]. O seu obxectivo principal era a defensa do lexitimismo ou dereitos ao trono de Espaa do infante Carlos de Borbn e os seus descendentes. Manifestronse ademais a favor do foralismo ou do mantemento da organizacin administrativa tradicional. Estes principios quedaban recollidos no seu lema ao cal fai referencia o Doc.1: Deus, rei e foros; principios que para os carlistas estaban ameazados polas medidas liberais. Ademais do clero e da fidalgua rural, apoiaron aos carlistas os campesios vascos e navarros. Por todo isto, en 1833 iniciouse a Primeira Guerra Carlista, a cal, logo de tres fases de conflito, finalizou en 1939 coa sinatura do Convenio de Vergara. En 1836, o triunfo dos motns populares e o pronunciamento das tropas liberais permitiron o acceso ao Goberno dos progresistas, quen restauraron a vixencia da labor lexislativa liberal anterior. Estes convocaron novas Cortes, segundo alude a dita convocatoria o Doc.2 sendo a vontade da nacin revisar, en uso da sa soberana, a Constitucin poltica promulgada en Cdiz [...] para a elaboracin dunha nova Constitucin, a de 1837. Elaborada co obxectivo bsico de garantir a estabilidade poltica e a alternancia no poder entre progresistas e moderados, esta Constitucin adoptaba os principios do liberalismo progresista, a cal fai referencia o Doc.2. Entre os principios que esta estableca encntrase a soberana compartida entre o rei e a nacin; o establecemento de Cortes bicamerais; a asignacin do poder executivo ao rei; o restablecemento da Milicia Nacional; certa tolerancia relixiosa; as como a declaracin explcita de dereitos e liberdades individuais. Tras a promulgacin da devandita Constitucin, produciuse a segunda fase da rexencia de Mara Cristina de Borbn, entre 1836 e 1840, ao cal a sucedeu a rexencia de Espartero entre 1840 e 1843. Este tivo que facer fronte ao problema foral vasco e navarro. Mais a oposicin dos seus inimigos e o descontento popular debilitaron a posicin de Espartero. O triunfo de novos pronunciamentos militares levou a Espartero ao exilio, e entrada de Espaa no reinado persoal de Isabel II desde finais de 1853. Inicibase deste xeito en Espaa un rxime moderado, que perdurou at 1868. A finais de 1843, o apoio real deu o goberno aos moderados, dirixidos por Narvez. As novas Cortes elaboraron a Constitucin moderada que foi aprobada en 1845, e cal fai referencia o Doc.3 ([...] en decretar e sancionar a seguinte Constitucin da Monarqua Espaola. Esta estableca, entre outros principios, a soberana compartida entre o rei e as Cortes; a supremaca poltica da Coroa; a restricin da participacin poltica dos cidadns mediante un sufraxio fortemente censatario; a restricin das liberdades individuais; as como a declaracin da confesionalidade catlica do Estado. Dende o comezo do reinado de Isabel II, os moderados actuaron de acordo aos seus intereses, tratando de reservarse en exclusiva os beneficios derivados do control poltico do Estado con medidas derivadas da posta en prctica da Constitucin de 1845. Entre estas destacaron a creacin da Garda Civil, formada por profesionais contratados; a elaboracin dunha nova Lei dos Concellos, que impoa o nomeamento dos alcaldes polo Goberno; a restricin da participacin poltica cunha nova Lei Electoral; a realizacin dunha reforma tributaria, que tivo que enfrontarse aos motns contra os consumos; e a sinatura en 1851 do Concordato con Roma. Durante esta etapa, produciuse ademais a sublevacin en Catalua por parte dos carlistas, dando lugar ao desenvolvemento entre 1846 at 1849 da Segunda Guerra Carlista. En 1854, os progresistas e os moderados descontentos protagonizaron un pronunciamento militar coecido coma a Vicalvarada, encabezado polo xeneral ODonell e cun programa no que se recolla a aspiracin de reformar o sistema vixente. A raa, atemorizada e sen apoios, nomeou a Espartero xefe de Goberno e a ODonell ministro de Guerra. As novas Cortes elaboraron unha nova Constitucin, que non chegou a promulgarse, similar de 1837. Na actuacin dos gobernos progresistas destacaron a Lei de Desamortizacin Xeral, de Madoz, e que poa en venda os bens propios e comns dos Concellos, das Ordes Militares e das institucins de beneficencia; as como a Lei de ferrocarrs, que sentou as bases para a formacin da rede ferroviaria espaola. Pero aproveitando a situacin de debilidade poltica entre moderados e progresistas, o xeneral ODonell en 1856 deu un novo golpe de Estado, derrocando Milicia Nacional e desprazando do poder a Espartero e aos progresistas. Entre 1856 e 1866 alternronse no poder os moderados, presididos fundamentalmente por Narvez, e os membros da Unin Liberal, formacin poltica fundada e dirixida por ODonell e na que participaban membros procedentes da esquerda moderada e da dereita progresista, as como numerosos militares; as restantes forzas polticas, s cales alude o Doc. 4, e entre as que se atopaban progresistas radicais, demcratas e republicanos, quedaron marxinadas do sistema. Tal e como alude o Doc.4, hai unha fraccin demcrata que cre posible a amalgama da monarqua e dos principios democrticos, da liberdade individual e da soberana nacional [...]. As mesmo, a esta seccin liberal, segua, como se cita no Doc.4, a fraccin republicana propiamente dita [...]. A Constitucin de 1845 foi restaurada, logrndose unha estabilidade poltica soamente alterada polos conatos revolucionarios dos demcratas e polas revoltas no campo andaluz protagonizadas por xornaleiros. A poltica da Unin Liberal propiciou o desenvolvemento dunha seria de empresas militares fra de Espaa co obxectivo de prestixiar, no exterior, a monarqua espaola e lograr, no interior, a exaltacin patritica e a unin de todas as forzas polticas nunha causa comn. En 1866, as discrepancias entre a raa e o xefe de Goberno ODonell, remataron cunha profunda crise poltica e a sa expatriacin a Francia. Narvez asumiu a presidencia, gobernando de forma case ditatorial tratando de conter a avalancha de forzas opositoras; esta situacin permite falar do Bienio Ultramoderado. No exilio, progresistas e demcratas, dirixidos por Prim, feito ao cal fai referencia o Doc.5, acordaron unir forzas para derrocar a Isabel II no pacto de Ostende. Tras a morte de ODonell, os unionistas encabezados por Serrano contactaron coas forzas antiborbnicas; pouco despois faleceu Narvez. A raa estaba soa. En setembro de 1868, unionistas, progresistas e demcratas, asociados na revolucin e contando co apoio do exrcito e das masas populares, destronaron a Isabel II. Deste xeito iniciouse en setembro de 1868 en Cdiz, tal e como fai referencia o Doc.5, un pronunciamento das tropas da Maria, obrigando a Isabel II a abandonar Espaa cara ao exilio en Pars. Estes quera, no sentido ao cal fai alusin o Doc.5, [...]un Goberno provisional que represente tdalas forzas vivas do pas [...]. Ao Goberno Provisional seguino a Constitucin de 1869, a monarqua democrtica de Amadeo I e a proclamacin da I Repblica.