ITO PO AY ISANG THREE-SHOT NA KWENTO which means na it is composed of three

chapters. Kaya para sa mga readers, mabibitin kayo for sure sa kwento XD Pero en
joy
pa rin.
For more stories, check out my official blogsite: http://yaam-officialblogsite.
blogspot.com/
Become my fan at Wattpad: http://www.wattpad.com/user/BiancaUlan
Any Questions? Suggestions? Comments? Ekek? Chechebureche? And ka-eklatan sa
buhay? PM ME ON MY FACEBOOK ACCOUNT OR LEAVE A MESSAGE ON MY
WATTPAD ACCOUNT. THANK YOU
This story is written by Official Yaam slash Bianca Ulan. BAWAL KOPYAHIN KAPAG
WALA ANG AKING PERMISYO. THANK YOU. GOD BLESS.
Blame it on the Rain is a song. Click the Youtube Video link to listen
http://www.youtube.com/watch?v=nRISG6pZIoc
CHAPTER ONE
[Raina's POV]
Ako si Raina. Siya si Raymond. Magkaibigan kami pero para sa iba, magkaIBIGAN
kami. Palagi kaming magkasamang nakain kapag recess at lunch. Walang araw na hin
di
kami nag-uusap, nag-aasaran at nagkukulitan. Hindi rin nagsasawa ang aming mga
kaibigan sa pang-aasar sa amin. Sanay na kaming makarinig ng tukso at mga kantan
g
"Raina and Raymond sitting on the tree, K-I-S-S-I-N-G". Maraming nagsasabi na me
ant
to be daw kami. Parehas ba namang nagsisimula sa "R" ang pangalan namin. Wala na

rin naman kaming pakialam. Basta't masaya kami at hindi nagkakailangan, tuloy pa
rin
ang aming "pagkakaibigan"
Best Friend. Close Friend. Friends. Yan palagi ang panangga ko kapag may nag-aab
ang
na panunukso. Pero kaibigan nga ba ang tawag sa dalawang tao na magkaholding
hands? Palaging magkausap? Palaging magka-text? Para sayo, kaibigan nga lang ba
ang tawag doon?
Masisigurado mo bang mahal ka niya kapag hinawakan niya ang kamay mo? Yinakap
ka niya ng sobrang higpit? Hinalikan ka sa noo? O nag-date na kayo? Komplikado.
Yan
lang ang masasabi ko.
Minsan kong tinanong ang sarili ko, "MU na ba kami?". Wala akong masagot kasi fr
om
the start, hindi ko alam kung saan huhugutin ang sagot. May nararamdaman ako sa
kanya? Oo, nakakadala kasi ang lahat. Pero wala akong kasiguraduhan kung nadadal
a
din siya sa akin. Gaya nga ng sabi ko, komplikado nga ang lahat.
Kilala ko ang gusto niya at hindi ako iyon pero andito pa rin ako na nag-iisip k
ung pwede
bang magkaroon ng "kami"? Umaasa pa rin ako sa mga bagay na wala namang pagasa.
Nagtatanga-tanagahan ako sa mga nararamdaman ko na wala namang
patutunguhan. Sinasabi ko sa kanya na masaya ako dahil ang hirap aminin na tao r
in
ako, nasasaktan. Gusto kong sabihin sa kanya ang lahat pero nakakatakot.
Ang Friendship.
Ayokong masayang ang lahat.
CHAPTER TWO
[Raymond's POV]
Ako si Raymond. In love ako, oo. Sa taong tinuruing lang ako na best friend, clo
se
friend, friend at kung ano mang leche na puwedeng i-substitute dyan. Ang relasyo
n
namin? Komplikado. Kinakausap ko siya palagi, kinukulit, ionaasar. Lahat ginagaw
a ko
basta mapansin niya lang ako.
Nakaka-text ko siya. Alam kong may spark at chemistry kami pero sa tingin ko,
hanggang text na lang ang lahat. MU na ba kami? ang hirap sagutin kasi hindi ko
alam
kung saang parte ng lupa ako mangingisda ng sagot. Hindi ko nga alam kung may
pupuntahan itong pag-asa ko sa kanya.
Gustong-gusto ko na sa kanya sabihin ang three words: "I Love You" pero kusang
naurong yung dila ko kapag andyan na siya. Paano kasi kung hindi rin pala yun yu
ng
sagot niya? Paano kung sa huli, mali pala ako? Paano kung hindi din pala niya ak
o
gusto katulad ng inaasahan ko?
Alam kong masamang umasa pero sa ngayon, ito na lang ang tangi kong magagawa.
Kahit alam ko na mahirap masaktan. Okey na rin. Mas mahirap kayang mag-move on.
Hindi naman sa obssess ako sa kanya, patay na patay lang talaga ako. Kapag andya
n
siya sa harap ko, parang akong nasa movie.
Yung tipong may background music, nag-slo-slow motiong ang paligid. Yung feeling
na
parang kaming dalawa lang yung nandoon. Parang may kakaibang hangin na bubugso
upang sabihin sayo na "Love is in the Air".
Tulad ngayon.
Naglalakad patungo sa akin ang pinakamagandang babae sa paningin ko. Nahuli
kaagad ako ng kanyang nakakaakit na mata. Nahumaling ako sa ganda ng kanyang
ngiti. She's my ideal girl. She's the one I longed for.
"Raymond, may ipapakilala ako sayo", sabi niya sa akin.
"Sino naman 'yan, Janine?"
Isang lalaki pala ang nasa likod niya kanina pa.
"Si Danny, Boyfriend ko"
CHAPTER THREE
[Raina's POV]
Tila namatay na si Raymond. Parang siyang lantang gulay na wala nang dahilang
mabuhay. Last week, nalaman niya na nagka-boyfriend na si Janine. Confirm nga na

may gusto nga siya rito. Hindi ka naman masasaktan ng sobrang kung hindi mo rin
naman minahal ng sobra yung tao, diba? Eto lang naman kasi ako na walang ginawa
kundi umasa ng umasa na may ikaka-level-up itong relasyon namin. Eto lang naman
ako na nagbibigay ng kung anu-anong meaning sa bawat bagay na ginagawa niya para

sa akin.
Hindi niya naman ako gusto eh. Friendly lang siya. Ako lang 'tong nagpaka-overdo
se sa
pagka-friendly niya. Yan tuloy parang akong nag-bungee jumping nang walang tali.

Anong tawag sa'kin? Tanga. Tanga na nga, nagpakahulog pa sa tangang katulad niya
.
"Raymond, tama na nga 'yan. Cheer Up.", sabi ko na nagbabakasakali na mapapasaya

ko siya kahit papaano.
"Alam mo Raina, wala na eh. Wala na talaga akong pag-asa. Ano nga naman ba ang
panama ko kay Danny? Eh pinagkakaguluhan nga siya dito sa school", walang tigil
niyang pagda-drama.
"Alam mo para kang bakla. Kung anu0ano ang iniisip mo dyan. Hindi lang naman si
Janine ang babae sa mundo. Marami ka pang--" magsasalita pa sana ako kaso bigla
siyang umentra para putulin yung sasabihin ko.
"HINDI! Oo, marami ngang babae sa mundo pero iisa lang siya. Wala siya clone o
replica. Iisa lang siya at pagmamay-ari na siya ng iba"
"Bakit ba kasi palaging nakasarado 'yang mata mo? Bakit ba ayaw mong tumingin sa

iba? Bakit ba kay Janine ka parating nakatingin?"
"Kasi siya lang ang babae na deserving kong tingnan. Siya lang ang babaeng minah
al
ko nang ganito. Siya lang ang gustong pagmulatan ng mata ko.", wake up, Raina. A
lam
mo na. Wala ka nga talagang pag-asa sa kanya.
"Wala akong pakialam sa ibang babae. Dahil si Janine lang talaga ang gusto ko."
pagpapatuloy niya. Tumalikod ako sa kanya para itago ang dalawang mata ko na
anytime ay puwede nang lumuha.
"Hinahayaan mo ang sarili mo na magpakalunod sa kanya. Binigyan ka ng mata para
tumingin sa iba kung sakaling masakit na sa mata ang lahat. Ng tenga para makini
g sa
mga advices in case na sobrang masaktan ka na. Ng bibig para masabi mo sa iba an
g
nararamdaman mo just in case na rin na hindi mo na kayang kimkimin ang lahat. Ng

feelings para magawa mong makiramdam sa iba, para naman ma-realize mo na may iba

dyan na handang mahalin ka", humarap ako sa kanya kahit na wala nang tigil itong
pagiyak
ko.
"Raina?"
"Raymond, all this time, hindi mo ba nagamit yang mata, tenga, bibig, at pakiram
dam
mo? Forever ka na ba talagang naging manhid o kahit kelan hindi mo ako nabigyan
ng
pansin? Kasi ako hirap na hirap na sa pag-intindi ng mga ginagawa mo para sa aki
n."
"Ano ba, Raina? Hindi kita maintindihan"
"TINGNAN MO! Hanggang ngayon, hindi mo pa rin maintindihan!..."
"Raymond, Mahal kita."
He was Speechless.