ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΙΑ

Εδώ και 16 χρόνια αποφασίσαμε με την γυναίκα μου να κατοικίσουμε μόνιμα στην Περαία.
Ένας από τους κυριότερους λόγους ήταν οτι ακόμα διατηρούσε κάτι από το ύπαιθρο και την
ηρεμία ενός χωριού. Τότε ακόμα ακούγαμε αηδόνια τα βράδυα και μόλις περνούσαμε την περιοχή
του αεροδρομίου, γυρίζοντας από την πόλη, άλλαζε η ατμόσφαιρα: λίγο πιό δροσερή, πιό φρέσκια
και με μυρωδιές της φύσης.
Σιγά σιγά αλλάξανε τα πράγματα και λόγω της οικιστικής έκρηξης όλα αυτά
συρρικνώθηκαν και χάθηκαν, δυστυχώς κάτι σχεδόν αναμενόμενο για την Ελληνική
πραγματικότητα.

Σήμερα βρίσκει κανείς πολλές φορές στις τοπικές εφημερίδες άρθρα και φωτογραφίες για
την ''όμορφη Περαία μας'' και για τις ''ομορφιές της πόλης μας'', που πέρα από την εξύψωση του
ηθικού και την προσέλκυση επισκεπτών, πολλές φορές ανταποκρίνονται κατά περίπτωση και στην
πραγματικότητα.
Νομίζω όμως πως αν πραγματικά θέλουμε να κατευθυνθούμε σε ένα τέτοιο στόχο, δεν
πρέπει να εθελοτυφλόυμε. Πίσω από την βιτρίνα, και τουλάχιστον σε αυτούς που ζούν την εδώ
καθημερινότητα, αποκαλύπτονται και οι άλλες καταστάσεις, που τις περισσότερες φορές πνίγουν
και υποβαθμίζουν ότι ωραίο:
 Οι υποδομές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν επιεικώς υποτυπώδεις : το δίκτυο
αποχέτευσης δεν λειτουργεί ακόμα παντού, το δίκτυο ύδρευσης πολλές φορές δεν επαρκεί
και άλλες διοχετεύει νερό αμφίβολης ποιότητας, ο ηλεκτροφωτισμός των δρόμων, εκτός
από ένα δύο κεντρικά σημεία, είναι ελλειπέστατος έως ανύπαρκτος, το ίδιο και το δίκτυο
των ομβρίων.
 Ο χρόνος επέκτασης του δικτύου φυσικού αερίου είναι άγνωστος και η τοπική υποδομή του
δικτύου ανύπαρκτη.
 Οι δρόμοι, σε ποσοστό που αγγίζει σχεδόν το 100% , είναι γεμάτοι κακοτεχνίες και παγίδες,
τα πεζοδρόμια ημιτελή έως ανύπαρκτα, αποτελούν μια καθημερινή ύβρι για τους πεζούς..
 Η καθαριότητα στους κοινόχρηστους και στους άκτιστους ακόμα ανοικτούς χώρους είναι
πολλές φορές κάτι το άγνωστο αν και ζητούμενο.
 Η ηχορύπανση, σε κάποιες ιδίως περιοχές της παραλιακής ζώνης, πολλές φορές το
καλοκαίρι ξεπερνά τα όρια της ανοχής.
 Ο αστικός εξοπλισμός είναι ελάχιστος και παραμελημένος.
 Η σήμανση και η αρίθμηση οδών και κατοικιών παραμένει σχεδόν ανύπαρκτη.
 Το κυκλοφοριακό πρόβλημα γίνεται κάθε μέρα πιό άναρχο και πιό ασφυκτικό.
 Το κοινόχρηστο πράσινο ελλατώθηκε και περιορίζεται, από ότι φαίνεται, σε κάποιες νέες
δενδροστοιχίες ελάχιστων κεντρικών δρόμων.
 Ποδηλατόδρομοι, πεζόδρομοι, πάρκα, χώροι πρασίνου και αναψυχής, αυτονόητα σε άλλες
κοινωνίες, είναι πράγματα ανύπαρκτα εκτός από τα ελάχιστα και συζητήσιμα δείγματα στο
μέτωπο της παραλίας και μόνο.
 Η συγκοινωνιακή σύνδεση με την Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται με τα πιό παληά
λεωφορεία του Ο.Α.Σ.Θ., πολλές φορές χωρίς θέρμανση τον χειμώνα ή κλιματισμό το
καλοκαίρι, με στέγαστρα αναμονής των επιβατών κατεστραμένα ή ανύπαρκτα , με ελάχιστη
σήμανση και ανασφαλή.
 Η πολλές φορές εξαγγελθείσα επανέναρξη της θαλλάσιας συγκοινωνίας παραμένει στην
σφαίρα του ονείρου.
 Άλλου είδους παροχές προς τους κατοίκους, σε εποχή τεχνολογιών αιχμής, όπως π.χ. η
ελεύθερη πρόσβαση όλων των πολιτών στο ασύρματο δίκτυο internet που παρέχει ο
πρωτοπόρος Δήμος Τρικάλων καλύπτοντας την διοικητική του περιοχή, υποτυπώδης έως
ανύπαρκτη,.
 Ο κατάλογος αυτός μοιάζει να μην έχει τέλος.

Είναι γνωστό οτι τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα επηρεάζονται ή και επιτείνονται
από επικαλύψεις αρμοδιοτήτων των διαφόρων φορέων, από ελλείψεις του θεσμικού πλαισίου, από
την πολυπλοκότητα και την βραδύτητα γραφειοκρατικών διαδικασιών, από έλλειψη οικονομικών
πόρων, από κακή διαχείριση ή ενδεχομένως και από έλλειψη πολιτικής βούλησης.
Πολλά από αυτά είναι μέρος της ευθύνης των δημοτικών αρχών. Πολλά, αναμφίβολα, της
ευθήνης των κατοίκων. Δεν είναι εύκολος ούτε και χρειάζεται κάποιος καταλογισμός. Άλλωστε, η
εκλογή και η σύνθεση των αιρετών αρχών, αποτελεί κατεξοχήν ευθύνη των ίδιων των πολιτών.
Μοιάζει όμως οτι είναι πιά καιρός να ενδιαφερθούμε όλοι μας και να καταπιαστούμε
μεθοδικά με όλα αυτά τα προβλήματα της καθημερινότητας, διεκδικόντας μια καλύτερη ποιότητα
ζωής και ένα άλλο πρόσωπο, όχι μόνο βιτρίνας, για την Περαία.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι ένα δείγμα οπτικής τεκμηρίωσης μέρους μόνο μιας
πραγματικής κατάστασης. Η λήψη τους περιορίστηκε χρονικά σε διάστημα μιας περίπου ώρας, όσο
κράτησε μια χαλαρή πρωϊνή Κυριακάτικη βόλτα, σε μια τυχαία περιοχή της Πόλης.

Φώτης Δ. Λαμπρινός