Lullaby of Birdland

Ian Sleebe
Alina & Wieger
De studio aan de Edisonstraat in Zoetermeer kwam te
vervallen door de huur die enorm omhoog zou gaan in
verband met een overname door een andere eigenaar.
Wiegers ouders kochten een huis in Oosterheem waar
eigenlijk geen plek meer zou zijn voor Wieger.
Wat dus betekende dat we in korte tijd een studio n
een huis moesten vinden. Want het was natuurlijk wel
duidelijk dat dit het moment zou zijn om samen te
gaan wonen, aangezien we toch al vanaf het moment
dat we van onze ouders bij elkaar mochten slapen dat
ook elke nacht deden.
Anti-kraak kwam ter sprake en ik bezocht wat sites. Na
een dagje zoeken mailde ik www.anti-kraak.nl of er een
woon/werk-ruimte beschikbaar zou zijn in Den Haag.
Nog geen 3 dagen later kreeg ik een mail terug dat we
zo snel mogelijk een pand mochten bezichtigen op de
Binckhorst in Den Haag. (industrieterrein)

Maar goed, gelukkig verdiende Wieger begin 2010 een stuk meer en konden we onszelf
misschien wel een huurhuis daarnaast veroorloven. We stonden ingeschreven bij woon-
net Haaglanden maar dit schoot maar niet op. Daarom zijn we uit wanhopigheid maar
particuliere huizen gaan bekijken op internet. We hebben huizen bezichtigd in bijna alle
wijken van Den Haag, al snel bleek al waarom sommige huizen zo goedkoop waren..
Daarom hadden we besloten sowieso in het centrum te gaan wonen ook al betalen we
dan maar meer, Wieger is veel weg en ik moet vaak alleen zijn, dus ik moet me veilig
voelen!
Uiteindelijk hadden we een leuk huis gevonden aan de Herenstraat, hartstikke gezel-
lig boven een shoarmatent, net om de hoek bij het plein. Huis was perfect, wel duur
maar daar moesten we dan maar gewoon even aan wennen ofzoiets. We belden Wiegers
moeder om te vertellen dat we dit huis misschien wel eens zouden kunnen gaan nemen.
Wat bleek? Dit was de enige straat waar zij ooit beroofd is van haar tas! En de plek waar
een collega van mijn vader beschoten was.....misschien toch niet zon leuke fijne straat
waar ik me veilig zou voelen?
Reden genoeg om het niet te doen dus!
Gelukkig vonden we al snel Prinsestraat 64A en B. We bezichtigden en de makelaar
was helemaal fan van Caro Emerald. We kozen de middelste verdieping omdat die zon
leuk dakterras had. En 3 weken later mochten we erin! Van verhalen wist ik dat deze
makelaar moeilijk deed over inkomens en altijd om een garantieverklaring vroeg bij
onregelmatige inkomens (die Wieger natuurlijk heeft..) Maar daar is bij ons niets over
gevraagd; toch wel handig zon baantje als gitarist bij een bekende band!
En ze woonden nog lang en gelukkig aan de Prinsestraat :)

Het was groot, indeling was perfect en de prijs was onder ons budget.
Na een maand gratis spullen verzamelen op marktplaats etc kregen we de sleutel en
zijn we daar gaan wonen/werken.
In het begin was het nog stoer, wonen in je eigen studio! Gaaf voor mijn studie ook.
Totdat bleek dat Wieger er niet kon wonen als hij er ook werkte, want dat wonen kwam
er dan niet meer zo van.
Hij zat nachtenlang in de studio en kon geen rust meer vinden. Caro Emerald werd
groter en hij was steeds meer weg s avonds, waarop ik vaker alleen thuiszat.
Maar ik vond het eng daar alleen en ik vond het al helemaal eng om in mijn eentje op
de fiets te stappen of om s avonds alleen thuis te komen.
Een van de eerste avonden dat ik wel weg ging en rond een uur of half 3 kwam lag
Wieger gelukkig al thuis in bed. Ik fietste mijn straat in en zag een auto achter mij
rijden, ik fietste sneller naar onze voordeur omdat er nogal wat vage types rondrijden
daar en het was een donkere auto waarin ik niemand kon zien. De auto kwam sneller
achter me aan rijden en toen stond hij naast me. Raampje kwam naar beneden. Er zaten
agenten in de auto. Een van hen zei; Wat doe jij hier zo laat in je eentje? Ik zo eh...ik
woon hier?! Waarop de agent zei: Woon je hier alleen?!!!! Ik weer: nee, mijn vriend ligt al
te slapen binnen. De agent zei: Zorg maar dat hij je voortaan ALTIJD thuisbrengt, het
is hier niet veilig voor zon meisje als jij hier alleen. Lekker dan dacht ik, als een agent
dat zegt! Wat moet ik daar dan weer mee, Wieger is altijd weg...