POGLED(Satkana impresija u RJEI o knjizi Orhana Pamuka)

Kada se voli dovoljan je i jedan pogled na voljenu osobu,pa da vam se srce vine u
visine, u daleke pejzae sree.ak ,baeni pogled na zaglaeni potiljak,ini se kao
kompezacija za bolno iekivanje tog kratkog pogleda .A, onda dalje uvate to sjeanje
do sljedeeg iznenadnog susreta.Nadate se neemu sadrajnijem ,stvarnijem od
hotiminog pogleda za koji niste sigurni da i suprotna strana prihvata.Smijena je ta igra
pogleda,ta igra nade i ekanja na sljedei pogled,koji e otii sigurno ,dalje...Mora dalje!
Ali,avaj sljedei put pogled se zadri u okvirima iste nade.Stvarnost postane luda,a srce u
komadima rasuto pluta na tamnoj povrini due.Svaki sljedei pogled otkida djeli srca i
potapa ga u mranu upljinu bola.To su slike nade rasute po skrivenim uglovima
NAS.Kada bi sakupili sve te slike,poput strastvenog kolekcionara koji pomno i sa
ljubavlju brine o svakom eksponatu,pitam se ta bi to jedinstvo bola na jednom mjestu
govorilo o Pogledu.Malo ili gotovo nita pogled je samo povrna slika o
nekome.Stvarnija impresija trai svoju realizaciju kroz razgovor,dodir....Pogled je samo
dvosmislena iluzija o srei.Stvarnost odrava svoje postojanje po drugaijim
pravilima,ona zna i da boli.Pa ,otuda strah strah da se ode dalje od Pogleda,strah da se ne
razoarate.Pogled se ini poput droge u koju utapate svoje snove.Bez te droge ste poput
narkomana koji se gri u svojoj elji da se prepusti jo jednom tripu jo jednom
putovanju po svijetlim puinama sree,te sree zapletene u mreu pogleda.Navueni na tu
sreu sa svakim sljedeim tripompostoji opasnost da se vie ne vratite iz tog sna ,da
zauvjek ostanete prikovani za taj pogled i da stvarnost zamre u vama,zamre ivot
uopte.Pogled se navlai na va ivot poput koprene koja anulira vau osobnost ,pretvara
vas u roba tog istog pogleda.Pogled se stapa sa vama u crnu mrlju iz koje nema
povratka.Ona vam se uvlai u svaku poru vaeg postojanja.Stvari koje su vam se nekada
inile bitnima ,vanima pod uticajem jednog sporadinog pogleda gube smisao,pa se tako
sva vaa individualnost preputa besmislu,a pogled postaje jedina smislena stvar koja
utisnuta i u vau svijest i u vau podsvijest, koja ini jedinstvo koje mjeri vae postojanje
dozama sree sadrane u pogledu.Knjiga Orhana Pamuka Muzej nevinosti nije nita
drugo do li sage o pogledu koji je bio vrijedan svega,bilo kojeg drugog postojanja.Iz tog
pogleda izronila je iskrena ljubav koja svoje mjesto nije mogla dugo da zauzima u
stvarnosti .Nevinost sadrana u jednom pogledu vapila je za mjestom koje bi bilo
vrijedno njegovog postojanja,vapila je za hramom u kome bi se sakupila sva ta ljubav,sve
to uzvieno i veliko u ovjeku,svi ti pogledi smjeteni u jedan,jedinstven HRAM,
MUZEJ NEVINOSTI.O.Pamuk nas je uveo u taj muzej ,proveo nas kroz eksponate koji
govore o jedinoj istinskoj srei LJUBAVI,Ljubav koja je nala svoj poinak u Muzeju
Nevinosti,u kome sada sakupljeni na jednom mjestu snivaju zajedno,utopljeni u slike
Ljubavi-POGLEDI.