Όπως ο καθρέφτης μπορεί να γίνει ο μάρτυρας των πιο ακραίων αποτροπιασμών, και των

υψηλότερων εκδηλώσεων ομορφιάς, χωρίς να επηρεαστεί η φύση του στο ελάχιστο, μένοντας
απαράλλαχτος και ακέραιος, έτσι η συνείδηση του ίναι μένει ακέραια και απαράλλαχτη, μπροστά
στις χειρότερες ντροπές και στις πιο μεθυστικές απολαύσεις, τέλεια καθαρ! "υνείδηση# $υτ! την
"υνείδηση, ονομά%εις γώ και προ&αίνεις στην σύναψη μυριάδων χαρακτηριστικών σ'$υτ!ν, όπου
$υτ! μόνο μάρτυς είναι αυτών, ωστέ να φτιά(εις το οικοδόμημα που εννοείς και αισθάνεσαι όταν
λες την λέ(η )εγώ*#
πειδ! όλα αυτά τα χαρακτηριστικά +όμορφος, άσχημος, νέος, γέρος, ανυπόμονος, υπομονετικός,
ικανός, ανίκανος, κλπ, δεν είναι πρωτότυπα του γώ σου, που σημαίνει ότι κάποτε δεν !ταν, και
κάποτε δεν θα είναι, δεν μπορούν να είναι σύ# $ν !ταν μέρος του αυτού σου, σύ θα έφευγες τη
στιγμ! που κάποιο από αυτά θα σταματούσε να ισχύει# Όταν γενν!θηκες δεν !σουν )γέρος*, και
κάποια στιγμ! δεν θα είσαι )νέος*, οπότε καμία λέ(η από αυτές δεν περιγράφει το γώ σου, αυτό
που ίσαι#
-ρες όλα αυτά που δεν είσαι, για να μείνει αυτό που είσαι# Όταν σ&!νει η λάμπα, ο καθρέφτης
είναι σκοτάδι. Όταν ανά&ει η λάμπα, ο καθρέφτης είναι φως. Όταν κοιτάς τον καθρέφτη είναι
όμορφος. Όταν κοιτάς τον καθρέφτη είναι άνθρωπος.
/ καθρέφτης δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, ο καθρέφτης μόνο καθρεφτί%ει# 0τσι κι σύ, η
"υνείδηση, συνειδητοποιείς# σύ, η $ντίληψη, μόνο αντιλαμ&άνεσαι# 1ι δεν μπορεί να αλλά(ει
ποτέ όσο είσαι παρών. 1ι δεν άλλα(ε ποτέ, και δεν θα αλλά(ει ποτέ στην εμπειρία σου. 1ι μένει το
ίδιο στον ύπνο στον (ύπνιο, στην μέρα στην νύχτα, στην χαρά στην μι%έρια.
2όνο η $ντίληψη ότι ίμαι#
1ι κάνει αυτ! η $ντίληψη. 2όνο ατέρμονο αντιλαμ&άνειν# $υτό που ίσαι#
3ου κολλάει σε όλα αυτά η 4αλ!νη. 4αλ!νη είναι να γνωρί%εις ότι είσαι ο παρατηρητ!ς# 5α
περάσουν κλέφτες και &ασιλιάδες από τα μάτια σου, και σε αυτό το έργο της ύπαρ(ης, στο
θεμελιώδες υπαρ(ιακό επίπεδο, είσαι μόνο ο θεατ!ς#