Bajka krtki utwr literacki zawierajcy mora (pouczenie), czsto jest wierszowany,

czasem artobliwy. Mora moe znajdowa si na pocztku lub na kocu utworu albo
wynika z jego treci. Istotn cech bajki jest alegoryczno. Bohaterami bajek mog by
ludzie, a take zwierzta, przedmioty i zjawiska, ktre uosabiaj typy ludzkie, cechy
charakteru lub przeciwstawne pogldy i stanowiska[1]. Jest jedn z odmian epiki, cho bajka
epigramatyczna ma duo cech lirycznych.
Gatunek powsta w staroytnej Grecji motywy zwierzce pojawiay si tam ju w VIII/VII
w. p.n.e. w twrczoci Hezjoda i Stesichora[2]. Jednak powstanie i rozwj gatunku wie si
przede wszystkim z yjcym w VI w. p.n.e. niewolnikiem Ezopem, ktry mia skomponowa
zbir pisanych proz bajek zwierzcych[3]. W V w. p.n.e. pojawio si okrelenie "bajki
ezopowe", obejmujce zarwno zbir bajek pisanych przez Ezopa, jak i utwory autorw
wczeniejszych i pniejszych[2]. W staroytnoci powstaway take zbiory bajek Babriosa,
Fedrusa i Avianusa. Popularny by te anonimowy zbir 98 bajek, nazywany bajkami
Romulusa[2]. Bajki byy te wczane do utworw m.in. Enniusza i Horacego. W
redniowieczu tworzono pocztkowo aciskie przerbki bajek staroytnych; w jzykach
narodowych pisano bajki dopiero od XII wieku (we Francji pojawi si wtedy przekad bajek
Marie de France). Popularno bajki wzrosa w okresie renesansu, tworzyli wtedy m.in.
Rimicjusz, Erazm z Rotterdamu[4]. W czasach pniejszych bajki pisali m.in. Jean de La
Fontaine, Gotthold Ephraim Lessing oraz Iwan Kryow[1].