Stap 2 : Eigen voorlopig standpunt

Rouwen, een onderwerp waarmee kinderen van alle leeftijden, in alle scholen,
religies en landen wel eens mee in contact komen. Een familielid, een vriendje of
zelfs een huisdier dat er plots niet meer is... Hoe moeten ze hier dan mee
omgaan? Maar even belangrijk, hoe je hier als volwassene mee kan omgaan en
het kind kan steunen.
Het onderwerp rouwen bij kinderen raakt me persoonlijk ook wel heel erg
omdat ik uit ervaring weet hoe belangrijk het is om te weten hoe je hiermee als
leerkracht of opvoeder zelf kan omgaan maar ook hoe je kinderen hierrond moet
opvangen en begeleiden. Toen ik namelijk enkele jaren geleden als opvoedster
werkte in een (buitenschoolse ) kinderopvang werden wij geconfronteerd met
een gezinsdrama bij twee van onze kinderen.
Hierbij kwamen de mama en haar 2 schatten van kinderen om het leven. Dat
nieuws kwam bij iedereen als een donderslag bij heldere hemel, zowel voor ons
als voor de kinderen uit hun groepje en klas/ school.
Op dat moment ben ik gaan beseffen hoe kinderen hierover nadenken en wat dit
met hen doet. Ze maakte tekeningen, tot zelfs maanden nadien, ze waren soms
ontroostbaar en ze stelden vooral vragen, vl vragen Vragen waarop
niemand goed een antwoord kon of durfde geven. Het was soms heel hard en
heel confronterend om kinderen over dit voorval horen te vertellen Kinderen
denken hier ook vooral heel diep over na, heb ik toen gemerkt. Op alle
momenten van de dag kon dit bij hen naar boven komen. Zelfs wanneer ze flink
aan het spelen waren kwamen ze plots met vragen of begonnen ze ineens te
vertellen over hun vriendje die nu in de hemel was
Sommige kinderen waren ook heel boos. Want wanneer ze, naar eigen zeggen,
die papa zouden zien ,zouden ze hem wel eens vertellen hoe boos ze op hem
waren omdat hij hun vriendjes had afgepakt!
En reactie van een klein meisje van 5 jaar vergeet ik nooit meer: Juf, ik hoop
dat de papa eerst de kindjes heeft vermoord en dan pas de mama, want anders
weet de mama niet dat ze in de hemel naar hen op zoek moet gaan Daaraan
merkte ik dat kinderen op een heel ander niveau over deze dingen nadenken en
dat het dus heel erg belangrijk is om hen in hun rouwproces, van welke aard dan
ook, zo goed mogelijk bij te staan en te steunen.
Ik hoop hierover via dit onderzoek dan ook wat meer te weten te komen zodat
ik, wanneer ik hier ooit mee te maken krijg in mijn verdere loopbaan, ik de
kinderen op een goede manier kan bijstaan en kan steunen en begeleiden.