Professional Documents
Culture Documents
เวลา นาฬิกา ชีวิต
เวลา นาฬิกา ชีวิต
ชยางกูร
ต.ในเมือง อ.เมือง
จ.อุบลราชธานี
34000
มกราคม 2552
เรื่อง สงตนฉบับเพื่อพิจารณา
เรียน สํานักพิมพ
ดวยความนับถือ
เรืองรัตนจันทร สุญญตา กะตาศรี
เวลา นาฬิกา ชีวิต
เข็มนาฬิกาที่บอกใหรูวาชั่วโมงนี้กี่นาฬิกาแลว ก็เปนเข็มสั้นที่ปลายเข็มมาอยูตรงจุดลางสุดของ
นาฬิกา ณ เลข 6 กอนจะไตเตาขึ้นไปเรื่อยๆ ที่เลข 6 ก็เลยเปนจุดเริ่มตนของการเจริญขึ้นตามเวลา ออ
ฉันนึกถึงจุดเริ่มตนชีวิตซึ่งจะเจริญขึ้นตามเวลาเชนกัน อะไรนะหรือที่เปนจุดเริ่มตนชีวิต ณ ตําแหนง
เชนเดียวกับเลข 6 บนนาฬิกา ก็ที่เราเอาหัวชี้ลงเมื่อจะคลอดออกมานั่นไงละ แบบเดียวกับเข็มสั้นชี้เวลา
6 นาฬิกานะจะ ถามองดูทองกลมๆ ตําแหนงของเราที่พรอมจะเริ่มตนชีวิตก็มีทิศทางชี้แบบเดียวกับเวลา
6 นาฬิกานะแหละ ตองทําแบบนี้เหมือนๆกันนะจะหากพรอมจะเริ่มตนชีวิตบนโลกที่หมุนไปพรอมกับ
เวลา มิฉะนั้นจะติดขัดสงสารคนทองเถอะ อยางเชนฉันเองนะจะที่ไมยอมเอาหัวชี้ลง ยังยืนยันเวลา ณ
12 นาฬิกาอยูในทองเลยละจะ จนตองใหยาลดขนาดตัวที่อวนตั้งแตในทองเพื่อใหหัวมีน้ําหนักมากกวา
ตัวจึงไดกลับหัวลงมาใหเปนเวลา 6 นาฬิกาและเริ่มตนชีวิตอยางคนอื่นเขาดวยความราบรื่นไมติดขัด ใน
ตอนที่เวลาขางนอกเปนเทาไหรนั้นก็มีคนทําคลอดดูใหนะจะ เขาตั้งนาฬิกาไวคอยจับเวลาเริ่มตนชีวิต
ฉันอยางกับกรรมการผูจับเวลาที่อยูตรงจุดเขาเสนชัยยังไงยังงั้นเลยละจะ ทาที่ฉันเริ่มตนสูเสนชัยก็เปน
ทา 6 นาฬิกายังไงละ ทานี้ละสวยสุดแลว ทําใหเขาเสนชัยแหงการเริ่มตนชีวิตอยางสงางามสมกับภารกิจ
แรกเริ่มนี้แลว
ชวงที่เข็มนาฬิกาชี้เวลา 6 นาฬิกาก็ราวๆเสี้ยววินาทีเทานั้นเอง แลวมันก็จะกลายเปนเวลาใหม
ในวินาทีถัดไป นาฬิกาเปนปจจุบัน แตเวลานั้นเปนทั้งปจจุบัน อดีต และอนาคต เวลาดูนาฬิกาก็จะรูจัก
ปจจุบันวามันผานไปแคเสี้ยววินาทีเอง ที่เวลา 6 นาฬิกานอกจากจะเปนปจจุบันในขณะหนึ่งแลวยังมี
อดีตและอนาคต ณ จุดนั้นดวย อยางที่มันเปนทั้ง 6 โมงเชาและ 6 โมงเย็นหรือ 18 นาฬิกา บางครั้งถาไม
มีแสงสวางชวยแจงใหรูตัวก็สับสนวาเปน 6 โมงเชาหรือ 6 โมงเย็นเหมือนกัน แบบวาไมสนอดีต ไมรู
อนาคต จะยังไงก็ชาง อาการแบบนี้เกิดขึ้นไดไมแปลก เพราะมันเปนบอยจนไมรูสึกแปลกนะจะ ทั้งๆที่
มีนาฬิกาแตดูแลวมันไมไดชวยใหเขาถึงอดีตหรืออนาคตไดนี่นะ นาฬิกาไมใชเวลามั้งจะเพียงแตมัน
สัมพันธกับเวลาเชนเดียวกับชีวิตที่สัมพันธกับเวลา แบบมีนาฬิกาดวยนะจะ ไมงั้นเวลานัดจะเจอกันได
เมื่อไหร อาจตองรอตั้งแตปางกอนจนปางไหนก็ไมรู เรื่องของเวลาไมใชสิ่งที่รอใครดวย ขาดนาฬิกามิ
ตองขาดสะบั้นอะไรๆไปหรือจะ เราไมสามารถยอนอดีตได ชีวิตเรามีแตไปสูอนาคต ไมวานาฬิกาจะ
เปน 6 โมงเชาหรือ 6 โมงเย็น มันจึงพรอมจะเปนอดีตเพื่อกาวไปในอนาคตในวินาทีถัดไป ถามีนัดก็อยา
ทิ้งนาฬิกานะจะ
6 นาฬิกาเหมือนชีวิตที่เริ่มตน กอนอื่นก็ตองเปลี่ยนวินาทีเพื่อขยับเข็มนาทีและเข็มสั้นเปน
ลําดับถัดไป แลวปลายเข็มสั้นก็จะคอยๆเลื่อนขึ้นไปตามเวลาอันเปลี่ยนแปลงไมยอนกลับ เข็มคอยๆ
ขยับทีละนิดจนดูไมออกวามันเติบโตกาวเลื่อนตําแหนงไปแลว แบบเดียวกันกับรางกายที่คอยๆ
เจริญเติบโตสูงใหญขึ้นหลังจากคลอดแลว เปนการเจริญวัยที่ไมมีวันหวนกลับมา ณ จุดตั้งตนไดอีก
แลวอยางนี้อยากเจริญเติบโตเร็วแคไหนดีละ เพราะคงตองเขาใกลการเจริญอยางยิ่งยวดเหมือนดอกไม
บานที่ตอไปก็เหี่ยว ไมเหมือนนาฬิกาซึ่งดูแอบแบวเสมอนะจะ เติบโตมาเหมือนกันแตวาทําไมความแก
มาเยือนอยูฝายเดียวก็ไมรู อาจเพราะนาฬิกามันอยูในกรอบของมันเสมอ เดินวนอยูอยางเดิมไมมีไดไมมี
เสีย สวนเรามีแตทิ้งของเกาไปเรื่อยๆ เซลเกาทิ้งไปเซลใหมขึ้นมาแทน ไมไดกลับมาตั้งตนใชของเกาอยู
กับที่เกาแบบนาฬิกา เมื่อตนทุนของเรารอยหรอ ก็เหมือนทรัพยากรธรรมชาติที่รอยหรอไป อาการขาด
แคลนทรัพยากรก็ปรากฏในลักษณะความไมคลองแคลว คลองตัว ไมสะดวก เปนโรคขาดโนนขาดนี่
อยางเชน กระดูกพรุนเพราะแคลเซี่ยมขาดแคลน กลามเนื้อ ผิวหนังหยอนยานเพราะขาดแคลนคอลลา
เจนและเสื่อมลงไปดวย อีกหลายจุดที่จะประสบกับเรื่องขาดแคลน แมแตสมองก็เชนกัน อาจขาดเลือด
ไปเลี้ยงและเสื่อมได ก็เปนไปไดวาเราจะลืมแกนะจะ ตอไปก็อาจจะลืมคนคุนเคย แลวไปหาคนใหมรึ
เปลา ควรบํารุงรางกายเอาไวเพื่อปองกันในจุดนี้จะดีกวานะจะ นอกจากวาจะลืมดวยกันทั้งหมดก็แลว
ไป อยาจําไดเชียวนะมันจะยุงนะจะ
6 โมงเชาเปนอดีตหรือ 6 โมงเย็นเปนอนาคต ใครบอกไดบางจะ มันสําคัญก็ตอนที่มันเปน
ปจจุบันมากกวานะจะ เพราะนาฬิกาบอกไดเพียงเวลาปจจุบัน เราดูนาฬิกาเพื่อรูเวลาปจจุบัน อดีตหรือ
อนาคตก็ไมสําคัญบนหนาปดหรอกใชมั้ยจะ ณ เวลานี้เรามีอะไรบางตางหากที่สําคัญ นาฬิกามีเข็ม 3
เข็มบอกวินาที นาที และชั่วโมง อนาคตมันก็ไมมีมากไปกวานี้ เราละจะ นับจากจุดเริ่มตนชีวิตมาจนถึง
เวลาเดียวกับนาฬิกา เราทิ้งอะไรไปในอดีตหรือลากอะไรจากอดีตมาดวย แตเราตองเดินตอไปใชมั้ยจะ
ก็เหมือนกับนาฬิกาดวย มันจะไมเหมือนก็ตรงที่เราอาจจะแบกอะไรที่ยึดถืออยูนั้นไปดวย สวนนาฬิกามี
แคเข็มวินาที นาที และชั่วโมงเทานั้นเอง กลัวจะเดินชาไมทันเวลาบางมั้ยจะ เขาวารักดีหามจั่วรักชั่วหาม
เสา ฉันวาไมตองหามจะทําเวลาดีกวานะจะ นาฬิกาไมอาจฉุดดึงเราใหเดินไปกับมันไดถาเราไมเดินเอง
จึงไมสมควรหลงติดอยูในอดีตและนาที่จะเดินไปกับนาฬิกามากกวานะจะ มันเดินเร็วแคไหนก็ดูเข็ม
วินาทีเอาก็แลวกันจะ อาจทันใจหรือไมทันใจเราซึ่งเตนตุบๆนับได 60ถึง 80 ครั้งตอนาทีเลยนะจะ รูสึก
เราจะลวงหนานาฬิกาในบางครั้งดวยซ้ํา ถาเราไมมัวติดหลมจมอยูในอดีตเราก็เปนเจาความเร็วได
เหมือนกันนะจะ ขอสงสัยเกี่ยวกับเรื่องเลานอสตราดามุสที่รูเรื่องราวในอนาคต ก็คงเปนหลักการทํา
ความเร็วขามไปในอนาคตนี่รึเปลาก็ไมรูนะจะ เหยียบคันเรงตรงไหนนะ เปนความสามารถพิเศษ
เฉพาะตัวที่ไมรูจะคิดเห็นอยางไรหรอกจะ เพราะอะไรยังไมเกิดมันก็ไมจริง มีเพียงความจริงที่เปนสิ่ง
ไมตายมั้ง อยางกับนาฬิกาซึ่งอยูกับปจจุบันทุกขณะ มันเปนสิ่งที่วาจริง เปนจริง และไมตาย แตมันพังได
ชีวิตเราคงตองอยูกับปจจุบันแบบนาฬิกาจึงจะเปนแนวทางที่เหมาะสมอยางนี้ดีมั้ยจะ
เวลา 6 นาฬิกาเข็มสั้นและเข็มยาวชี้เปนเสนตรงเดียวกัน แตปลายเข็มอยูทิศตรงขามกัน เปน
ลักษณะที่เหยียดตรงสุดขั้ว ก็เหมือนอาณาเขตระหวางเข็มสั้นเข็มยาวนั้นแผออกเต็มที่ เราก็คงเปนแบบ
นี้เมื่อเริ่มตนชีวิต พอคลอดออกมาก็เปนตัวของตัวเองเต็มที่ อาณาเขตความเปนตัวเราก็เชนเดียวกับเวลา
6 นาฬิกาแมมันจะแคเสี้ยววินาทีก็ตาม ฉันไมแปลกใจที่เวลาจะดูใครสักคนใหรูตัวตนของเขา จะมีการ
เอาเวลาเกิดมาดูดวย หรือการดูดวงนะจะ ก็เวลาเพียงแคเสี้ยววินาทีนะถาไมจับตาดูดีๆก็ดูไมทัน
เหมือนกัน เวลาเกิดนั้นเราเปนเชนไรนั่นก็เปนตัวตนที่แทจริงที่สุดแลวละจะ สวนวินาทีถัดมาก็เริ่มอยู
ภายใตอิทธิพลของสิ่งแวดลอม ไมมีใครเปนเหมือนเข็มนาฬิกาที่เวลา 6 นาฬิกาตรงไดนานไปกวาเสี้ยว
วินาทีหรอกจะ แตตองงอเขาเพราะเวลาเปลี่ยนไป ยิ่งเจริญวัยก็เหมือนเวลาที่ผาน 6 นาฬิกาไปเรื่อยๆ
เข็มก็จะลดความกวางของอาณาเขตลง ไมเปนเสนตรงเหยียดเต็มที่อีก เราก็เปนตัวของตัวเองแบบจํากัด
ถาใครอยากรูตัวตนมากไปกวาที่เห็นในปจจุบันก็ตองอาศัยเวลาเกิดอยางที่ไดทําๆกันมาคงใชไดมั้งจะ
วาแตถาใครจําไดวาตอนเราเกิดมาเราเปนตัวของตัวเองที่สุดยังไงก็เกงแลวละ ถูกแลวที่ตองถามคนอื่น
ถาเขาสามารถรูจักเรามากกวาเราเองนะจะ ไมวาเวลาจะผานไปนานแคไหนเราคงจะไมเปลี่ยนเปนคน
ละคนเลยมั้ง อยางดีก็เก็บกดซอนตัวตนใหจํากัดจนดูไมออก แมเราจะไมคอยลืมวันเกิดตัวเองก็ตาม ถึง
อยางไรดูคนก็ยากกวาดูนาฬิกานะจะ
เมื่อ 6 นาฬิกาตรงก็เริ่มเขาสูวินาทีแรกของเวลา 6 นาฬิกาตอไปในทันทีไมรอชา ชีวิตเมื่อเริ่มตน
ก็หายใจทันทีทันใดไมรีรออะไรเชนกันละจะ และถัดมาก็เปลี่ยนแปลงตัวเองไปเรื่อยๆ รางกายและ
จิตใจเติบโตเปนลําดับ แตเราไมไดมาจองดูการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับตัวเราเหมือนๆกับไมไดจองดู
เข็มวินาทีที่เดินนะจะ ซึ่งนั่นคือการเปลี่ยนแปลงบนนาฬิกาและเวลา ก็ปลอยใหมันเปนไปและแทบไม
รูสึกวามีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น เลยคิดวาเราก็เปนอยางนี้ตั้งแตเกิด ฉันไมคอยแนใจวาเปนจริงรอย
เปอรเซนตรึเปลา แคคิดถึงเวลาอาบน้ําถูขี้ไคลก็ทําใหเห็นแลววาอาบเสร็จก็ไมเหมือนเดิมแลว และเกิด
มาก็อาบน้ําเปนประจําทุกวันจะยืนยันวาเปนอยางเดิมก็ยากจะสนิทใจ แลวก็ยังคิดไปถึงวาตอไปก็จะ
อาบน้ําอยูเชนเดิม ดังนั้น ฉันคงเปลี่ยนแปลงไปทุกวัน ซึ่งถามองดูนาฬิกา มันเปลี่ยนเชนเดียวกับเราก็
จริง แตมันไมตองสละทิ้งอะไร ตางจากเราที่ตองมีสิ่งที่ตองทิ้งไป อยางเห็นๆก็ขี้ไคลละจะ แลวขี้ไคลจะ
รอยหรอบางมั้ยนอ จะไมถูก็ไมรูจะเก็บไวทําไมเหมือนกันนะจะ นอกจากขี้ไคลที่หลุดออกไปไมหวน
กลับคืน ก็มีลมหายใจออกที่เราไมเอากลับเขาไปเชนกัน เพราะมันพอๆกับขี้ไคล ใชไมได แตก็ยังมี
ความไมเหมือนกันอยูบางที่ขี้ไคลเปนสวนที่อยูภายนอกรางกาย ลมหายใจนั้นออกมาจากภายในกาย
และลืมเอาออกไมได ลืมถูขี้ไคลคงไมเทาลืมหายใจออกหรอกจะ แสดงวาสิ่งที่เปนอันตรายที่สุดก็นาจะ
ใชลมหายใจออกนี่ละจะ ฉันสงสัยวามันมีอะไรในลมหายใจออกที่เปนอันตรายนัก จะเก็บไวไมได
เด็ดขาด เทาที่รูก็มีตนไมนะจะที่ดูดเอาลมหายใจออกเราไปใชอยางชิลๆ แตเราทําไมได ขอสังเกตของ
ฉันเองนั้นคือตนไมมันไมมีความรูสึกนึกคิดและอารมณถึงจะมีปฏิกิริยาตอบสนองตอสิ่งแวดลอมบางก็
ไมถึงกับละเอียดลึกซึ้งจนไปสูขั้นบาไดนะจะ นั่นอาจทําใหมันเอาลมหายใจออกเราไปใชอยางชิลๆ
สวนเรานั้นมีสิ่งที่เปนพิษตอตัวเอง โดยตัวเอง จะเพื่อตัวใครก็ชางเถอะ ซึ่งอยูในลมหายใจออก ถาไมทิ้ง
ไปก็ไมรูจะเกิดมาทําไมนะจะ นาฬิกายังไมมีเลขไหนบนหนาปดที่เข็มจะครองอยูไดเกินเวลาอันสมควร
ถามันไมทําเชนนั้นมันก็ถูกทิ้งไมมีพิธีรีตองดวยละจะ เวลาเปลี่ยน นาฬิกาเปลี่ยน ชีวิตเปลี่ยน ก็ไมตอง
พิธีรีตองอยางไรใชมั้ยจะ
ในอีกดานหนึ่งของ 6 นาฬิกา คือ 18 นาฬิกา แตวาเปนเวลาที่ตางกัน มีความมืดและความสวาง
แตกตางกัน 6 โมงเชามีแสงสวางที่อาทิตยเริ่มสาดสอง ชีวิตก็กําลังเริ่มตนขึ้น พอมาถึง 18 นาฬิกาซึ่ง
เปนที่เดิมแบบเดียวกับเข็มนาฬิกาตอน 6 โมงเชา แตเวลาไมกลับมาที่เวลาเดิมเชนนั้น อาทิตยกําลังลา
ลับขอบฟา แสงสวางก็กําลังจางหายไป ชีวิตก็เปลี่ยนแปลงไปดวยทุกลมหายใจจะไมหวนคืนแบบ
เดียวกับขี้ไคล ก็เลยชวนกันเดินหนาทั้งเวลาและชีวิต มีก็แตนาฬิกาที่กลับมาอยูที่เกาอยูเสมอ แตมันก็
ตองอิงกับเวลาอยูดี จะมาอาริยะขัดขืนเปน 6 โมงเชาอยูก็ไมไดถาดูนาฬิกาที่เข็มชี้เลข 6 ตอนอาทิตยจะ
ลาลับมันก็ไมใช 6 โมงเชาหรอกจะ มันตองกลับดานมามืดดวยกันซิจะ เพราะนาฬิกาก็ตองคงความ
นาเชื่อถือเอาไว ไมอยางนั้นก็อาจจะตองหันมาดูอาทิตย ดูจันทรแทนนาฬิกา เมื่อเปนเชนนี้ก็ไดเห็นแลว
วาแมแตนาฬิกายังมีสองดานที่ตัวเลขเดียวกัน ชีวิตก็มีหายใจเขา-ออก นั่นคือความเปนอดีต-อนาคต
สวนปจจุบันนั้นมันเร็วยิ่งนัก เดี๋ยวเดียวก็เปนอดีตแลวจะ คนที่อยูกับปจจุบันไดดีที่สุดก็นับวาเกงที่สุด
นะจะ ฉันนะทั้ง 3มิติมันเขามาวกวนจนมึนงงอยูบอยๆนะจะ เดี๋ยวหลับแลวก็ฝน พอตื่นก็ไมเจอกับสิ่งที่
ฝนเห็น ชีวิตมันก็เปนแบบนี้เองนะจะ ยังดีที่ตื่นทุกครั้ง แมตื่นมาแลวเจอกับสิ่งที่ไมใชฝนก็ดีกวานะจะ
ความฝนก็เปนเหมือน 6 นาฬิกากับ 18 นาฬิกา มันอยูคนละมิติเวลา ถามวามันเปนความจริงเมื่อไหร
ระหวาง 6 นาฬิกา กับ 18 นาฬิกา มันยากที่จะตอบถาไมถึงเวลานั้นใชมั้ยจะ เชนเดียวกับฝน ไมแนวาสัก
วันความฝนอาจจะเปนจริง ชีวิตยอมมีความฝนเพราะมันคืออนาคต ชีวิตยังอยูในกาลเวลาก็ตองมี
อนาคตนะจะ
กิจวัตรในเวลา 6 นาฬิกาก็คอนขางจะคลายกันระหวางสิ่งมีชีวิตบนโลก คือ เริ่มตนชีวิต ไกขัน
อยางเต็มลูกคอ นกรองตามสําเนียงของนก แมวขี้เซาเหมือนใครก็ไมรูจะ ตนไมเริ่มสังเคราะหแสงไมรอ
ทา ชีวิตเราก็คงไมเริ่มตนชาไปกวาตนไมหรอกมั้งจะ ฉันมักตื่นแลวหลับๆแลวตื่นตั้งแตเขานอน
เพียงแตยังไมลุกแบบเปนทางการเทานั้น พอเชาคอยแปรงฟน อาบน้ํา ทําใหรางกายเปลี่ยนแปลงพรอม
สําหรับวันใหมอีกครั้ง สิ่งที่ลืมไมไดอีกอยางก็คือถายเทของเกาออกไปดวยนะจะ มันเปนสิ่งที่ควรทํา
เปนประจําทุกวัน ไมเชนนั้นมันก็จะมาสุมกันแลวกอตั้งเปนสวนเกินอยางเชนมะเร็งในเวลาตอมาได
อยางหนาตาเฉย เริ่มตนชีวิตอยางไรก็ไมควรลืมถายเทของเกาออกไป ใหมันคืนสูเหยาไปเถอะ อะไรก็
ไมใชของเราหรอกจริงมั้ยจะ
เวลา 7 นาฬิกา ชีวิตกอนวัยเรียน