TESLA ILI KOZMOS KAO PITAGOREJSKA

IGRA BROJEVA
Tue., Oct 07, 2014
Kosmika avantura dr Velimira Abramovia: Tesla evolucija
svesti oveanstva pie: Mia Vasi
Blagoslovi nas boanski broju, ti koji si stvorio bogove i ljude!
O sveti, sveti Tetraktise, ti koji sadri korijen i izvor vjenog
toka stvaranja! Jer boanski broj poinje istim i dubokim
jedinstvom i dosee sveto etiri; potom stvara majku svega,
koja sve povezuje, prvoroenu, onu koja nikad ne skree, koja
se nikad ne zamara, Sveto Deset, koje dri klju svih stvari.
Pitagorejska molitva upuena dekadi
Dr Velimir Abramovi je, u svojoj vanredno inventivnoj
studiji o Teslinom ivotu, pogledu na svet i postvarenju
ideja na dobrobit ljudskog roda, ispravno istakao
direktnu sinergiju sveta ideja i sveta materije. On je
smelo revitalizovao hipotezu etra kao medijuma za
beskonani
Odabrani umovi oveanstva od vajkada pokuavaju da
proniknu u sutinu svega postojeeg. S jedne strane, neumitna
pitanja vezana za ivot, smrt i tajnu individualne ljudske
sudbine prizivaju metafiziki vapaj za smislom. S druge strane,
nagon za samoodranjem ljudske vrste priziva neizbeno
posezanje za objanjenom
magijsko - tehnicistikom
osnovom prirodnih pojava u svrhu reprogramiranja psihohabitualnog kontinuuma ljudskog aparata u pravcu isceljenjenja
od bolesti, dosegnute dugovenosti a sve to u komfornom
okruenju obilja energije, udobnog stanovanja, efikasnog
transporta i revitalizujue ishrane.
Ve vekovima egzistira dihotomija izmeu razumevanja
prirodnih zakona radi pragmatinog potinjavanja ljudskoj volji i
metafiziko-ezoterijskog misticizma (baziranog na spiritualnoj
etici i eskapizmu iz tzv. realnog ivota olienog u uklopljenosti
u materijalni svet).
Tako, jo od doba inaugurisanja (limitirano redukcionistiki
shvaenog) Naunog metoda Francisa Bacon-a, iri se jaz
1

izmeu ekstrovertnih
solipsistikih mistika.

tehno-pragmatiara

introvertnih

Tehno-pragmatiari primenjuju nasleena i nauena znanja iz

oblasti tzv. prirodnih nauka, pre svega matematike i fizike,
orijentisani
na
antropocentrino-utilitarni
odnos
prema
kosmosu. Za njih je cilj nauke tzv. blagodat ljudskog roda, bez
obzira na posledice po prirodnu okolinu, ali i duhovno-moralni
aspekt ljudske linosti. Pri svemu tome, ne postavlja se pitanje o
istinskim osnovama matematike, te fizike koja iz nje proistie.
Automatizam kolektivnog egoizma koristi bezdune
matematike zakone za transformaciju mrtvog univerzuma, a
sve sa teleolokim prizivanjem materijalistikog raja ovde i
sada, na konzumentskim osnovama. ak se raa i
redukcionistika ideoloko-kvazi metafizika matrica, koja
rezultira milionskim svotama novca uloenim u planetarne
transcendentne rituale tehno-pragmatizma (metafizika CERNa i sl.) ija je svrha transformacija kolektivne svesti u pravcu
tehno-pragmatike paradigme.
Solipsistiki mistici, s druge strane, bee u introversiju
divinizovanja principa sinergije spoljanjeg i unutranjeg,
prouavajui
sinkretiko-eklektiku
pleromu
vekovnog
tradicijskog naslea. Pri tome, sve ostaje samo na nivou linih,
solipsistikih uvida vezanih za irok opseg reduktivno
asimilovanog istinskog naslea, od ezoternog hrianstva,
istonjakih religija, do kabale i neoplatonizma, te pitagorejstva.
Raznolika tajna drutva stoleima neguju ovu tradiciju, opozitnu
tehno-pragmatiarima, koja, na kraju, budui odvojena od
realnog sveta, stvarnih potreba oveanstva, i svedena na
filozofske sisteme, teorije i rituale limitirane na sopstvene
konzumente, vodi ka sterilnom komercijalnom sinkretizmu
(zadnjih pola veka ozbiljno devalviranog) new age-a, te
posledino ka sopstvenom samoukidanju, kroz next age
(doktrinu o izolovanosti pojedinca, koji evoluira posve nezavisko
od svoje okoline i kosmosa, bez svesti o esencijalnoj
odgovornosti za bilo ta osim sebe samog).
Dihotomija duha i materije, bez neohodne sinteze, predstavlja
ishodite sterilnih diskursa, i svojom jednostranou kreira haos
besmisla (na planu metafizike) te devastaciju prirodne sredine i
ugroava sam opstanak biosfere (na planu pragmatizma).
Naravno, istinski veliki umovi oveanstva, od Pitagore i
kabalista, preko Swedenborga, Leibnitza, Pascala i Newtona, pa
2

sve do Nikole Tesle, postvaruju spiritualne principe kroz

esencijalno razumevanje metafizike kao ishodita potencijalne
pragmatike realizacije na dobrobit ljudske rase, a sve u skladu
sa prirodnim zakonima.
U emu je taka povezivanja dva naizgled nepomirljivo razliita
aspekta odnosa prema kosmosu? U simbolima. Simboli uvek
pretpostavljaju sopstveno ishodite u spiritualnim zakonima
vieg reda u odnosu na motoriko-senzornu percepciju istih. Oni
emaniraju ambivalentnu mentalnu asimilaciju, budui da su,
istovremeno, konkretni psihiki sadraji (redukcionistiki
shvaeni kao objekti) ali i generisana apstraktna relacija
prema onome to esencijalno predstavljaju. Ta relacija je,
meutim, apstraktna samo u kognitivnom smislu, dok je u
smislu kreiranja i reprogramiranja kako psihe, tako i samog
univerzuma, i te kako konkretna. Simbole treba shvatiti kao
instrumente transformacije prirode, i psihe (kao dela prirode),
budui da su oni, zapravo, izraz neizrecivog arhetipskog
materijala iza koga stoje prirodni zakoni u esencijalnom,
nespoznatljivom vidu.
Najapstraktniji simbolizam je vezan za brojeve (i posledine
geometrijske figure nerazdvojivo vezane za brojeve). Brojevi i
geometrijski oblici su neraskidivo vezani na simbolikom planu,
kreirajui paradigmu istinskog razumevanja prirodnih zakona, i
istovremenu emanaciju istih, koja vodi kreiranju i transformaciji
aspekata prostorno-vremenskog kontinuuma u kome ivimo.
ak i sami zakoni nisu nepromenljivi (to je u novije vreme
pokazao Rupert Sheldrake), tako da nam ne preostaje nita
drugo do da (na nivou simbola) crpimo uvide iz pan-kosmikog
informatikog polja, iza kojih stoji esencija skrivena u
bezgraninom kabalistiko-judeohrianskom Ein Sof (
), tradicijski shvaenom u naem pragmatinom svetu
materije-energije-prostor-vremena simboliki kao nita ili
nula tj. broj (esencijalni simbol).
Granice kognitivnog su bazirane na kodovima koje ljudski um
moe da odgonetne, budui i sam generisan sa matricama
predstava limitiranih na kategorije van kojih su nepoznate
dimenzije dokuive samo simbolikom, koja istovremeno i stvara
i modelira stvarnost.
Celokupno delo Nikole Tesle jeste nita drugo do teurgijsko
transponovanje metafizikih, simbolikih igara brojeva i
3

geometrijskih relacija iz informatike

kosmiko formatiranje i reformatiranje.

kosmike

supe

Zato je pragmatizam evidentno neodvojiv od metafizike jer se

koreni, kako funkcionisanja tzv. realnog sveta, tako i i njegovog
apstraktnog tumaenja, nalaze u istom izvoru, koji je, za ljudski
um, ogranien na nivo simbola.
Dr Velimir Abramovi je, u svojoj vanredno inventivnoj studiji o
Teslinom ivotu, pogledu na svet i postvarenju ideja na dobrobit
ljudskog roda, ispravno istakao direktnu sinergiju sveta ideja i
sveta materije. On je smelo revitalizovao hipotezu etra kao
medijuma za beskonani opseg kreiranja, rekreiranja i
egzistiranja materijalno-energetskog univerzuma, gde se
granica izmeu potencijalnih apstraktnih esencija i emaniranih
materijalnih ekvivalenata meri geometrijskim aksiomima i
meuodnosom simbolikih ptagorejsko-euklidskih konstrukata
koji izraavaju prirodne zakone (poput zlatnog preseka ili
broja ).
Dr Abramovi u priu o Tesli uvodi i svoj lini diskurs vremena
kao generatora prostora, gde je vreme definisao brojnom
nulom ili geometrijskom takom, na osnovu ega ulazi u
sinhronicitet sa (na ovim stranicama ve pomenutim) drevnim
spiritualnim uenjem o bezgraninomEin Sof ( ) .
Na taj nain, dr Abramovi rezonira sa esencijalnim simbolikim
gnostikim porukama koje informatiko polje potencijalno nudi
svima, ali su samo sofisticirani istraivai kosmosa dovoljno
otvorenog uma da mogu da ih percipiraju, asimiluju i recikliraju
irem auditorijumu, bilo kroz kanale (limitirane) ljudske
komunikacije, bilo kroz blagotvorne nauno-tehnike izume kao
izraze postvarenog sveta ideja.