1.

ri 301 eftir Sambandsslit. Vor.

Ptur Aron Savaren st ftur. a var komi a v.
Hugleislan og jurtirnar hfu veri lokahnykkurinn andlegum undirbningi sem hafi a
miklu leyti snist um a eya tta og efasemdum um breytinguna, frnina, barttuna sem var
framundan. Hann tk v lokuna af hurinni og opnai fram gang me kyrr og einbeitingu
hjarta. Hann yfirgaf litlu kytruna sem hann hafi ntt sem hugleisluherbergi og gekk t ranghala
Hreiursins.
Gangnakerfi var griarstaur flokksins. Hr uppi fjallinu sem gnfi yfir Mnatanga
hfu eir geta stunda athafnir snar og tilraunir frii fyrir augum umheimsins. Hr hfu hann
og brur hans og systur opna fyrir viskuna sem hafi tapast eim aldanna rs. N myndi reyna
a hversu vel eim hafi tekist til.
etta var httulegt spil. Athfnin hafi ekki heppnast kynslum saman. ekkingin hafi
tnst innbyris tkunum sem hfu skeki leynisamflag eirra svo lengi og gert vinum eirra
kleift a halda eim niri. En ekki lengur. Hann fann a sl sinni og beinum. Hann var
reiubinn a taka vi v hlutverki sem Brralag Pyttsins urfti a halda. a var skylda hans
og rttur.
Ptur heyri niinn sem barst fr athfninni og svo hann nmi ekki orin fann hann
mttinn sem bj eim fara um lofti. Honum hafi veri kennt a fr blautu barnsbeini, eins og
llum rum sem rku ttir snar aftur til Zakar Manso og eirra reglu sem hann hafi skapa. a
var bi a mana fram voalegt afl ti undir nturhimninum og a eina sem vantai var hann
sjlfur.
Hann kom a repunum sem lgu upp yfirbori og tk au rlega me jfnum skrefum.
Hann vissi a egar hann kmi niur yri hann ekki samur, jafnvel ekkjanlegur, en hann hafi
hreinsa tta og efasemdir og tilhlkkun r huga sr. Hann fann v aeins fyrir einbeitingu og
kveni egar hann leit athafnarstainn augum.
Mebrur hans og jnar stu hlfhring uppi toppi fjallsins, umkringdir ljskerum
sem hldu eim hita nturloftinu og lstu rnahringinn upp. Hann hafi veri ritaur
marmarahellur sem hfu veri lagar af mikilli nkvmni yfir dnarsta Tovars Savaren.
Fair Pturs hafi falli vi a reyna a n vldum og upphefja flokkinn rinu ur me
sama hugsunarhtti og svo margir forverar hans. a hafi veri mikill missir fyrir flokkinn og
Ptur sjlfan, en rum kosti hefi sennilega ekki ori af essari athfn n heldur v sem henni
var tla a orka. a var ml a skilja vi aferir og hugsunarfri sem hafi haldi aftur af
erfingjum Zakar og beita sama mtti og s mikli seimaur.
Nttin var kld, en rtt fyrir a vera kviknakinn fann Ptur ekki fyrir v. etta var stund
hugans, ekki lkamans.
Mebrur voru allir faldir undir vihafnar hettunum snum og uru annig a
ekkjanlegri merg frekar en einstaklingum. eir uldu kr or sem voru ekki fr mnnum
komin, eins og ein rdd sem kom r mrgum hlsum. Ptur ekkti vel af reynslunni hvernig hrif
svona fjldaathafnir hfu tttakendur. jnar hans brust me straumi oranna sem eir hfu
ft linnulaust mnuum saman og voru sem einn aili mean djfullegi sngurinn mai um
lofti og veikti himnuna sem askildi heimana. a var nnast eins og orin strfuu gegnum
frekar en a koma fr eim.
Ptur horfist ekki augu vi neinn en s a eir voru ekki svo niursokknir a eir tku
ekki eftir honum. Sjlfur einblndi hann hringinn sem ritaur var hellurnar. Hann var margbroti
listaverk, mttur bundinn jrinni sem rnir og tkn og lnur. Miki af undirbningsvinnu
flokksins hafi fari a fullkomna hringinn. Anna eins hafi j enginn nlifandi maur teikna.
Hvert strik var a vera hrnkvmt til a temja og binda vitundirnar sem fylgdust n me eim
handan himnunnar.
Ptur steig inn fyrir hringinn og kraup honum mijum. Brur hans fru a kyrja hraar

og orin uru nnast eins og trumbuslttur. Hljin og mtturinn sem mai loftinu voru
samanofin og fru a sameinast llum skynfrum hans. Hjarta sl takt vi drynjandann og
vitundirnar struku vi huga Pturs.
Hann tk upp litla, skarpa hnfinn hafi bei hans hringnum og btti eigin orum vi
krinn mean hann dr blai niur eftir vinstri kinninni. Bli rann rlega niur eftir hlsinum
og sameinaist rnunum sem hfu veri litaar va lkama hans.
Krinn var a trylltum skrum og vitundirnar flykktust a Ptri ar sem hann uldi sustu
orin ulunni.
r vildu drekkja honum, rast inn slina og eya llu sem fyrir var. En tknin lkama
hans og krinn vingai r til hlni. Hann tk vi eim eins og r krfust, en me skilyrum
og viljastyrk til a krefjast eirra.
Vitundirnar runnu saman vi hann og andartak ea eilf vissi Ptur sannleika og hrylling
og mtt og leyndarml sem hulin voru holdinu. Hann brann af srsauka sem hann hafi aldrei
mynda sr en vissi ekki hvort a var lkaminn ea eitthva anna sem jist, n heldur hvort
hann skrai ea hvort a voru verurnar sem hann var a bja inn sjlfan sig.
Brralagsmennirnir sem horfu luku sngnum og sgu sameiningu:
krossgtum skal holdinu frna. vgvelli og mttarsta mun drekinn brenna sem
maur og rsa miklum magt. Heill s drekanum mannsmynd.
eir horfu upp lkamann hringnum falla fram fyrir sig fjra ftur. Allir gu.
Athfninni var loki og mtturinn loftinu byrjai a verra. a eina sem var eftir var a sj
rangurinn.
Lars fletti hettunni ofan af hfinu. Hann var ekki ekktur fyrir a lta tilfinningarnar hafa
hrif sig. Hann var kaldi hnfurinn og dyggi varhundurinn sem hafi jna Tovar Savaren af
trygg og kunnttu og jnai n syni hans. a kom honum v nokku vart a finna hnn titra
egar hsbndi hans leit upp.
v athfnin hafi heppnast. a sem sat eftir var hvorki Ptur n vitundirnar. Og a sem
tki n vi myndi marka tmamt.
-------------------ri 301 eftir Sambandsslit. Haust.
Hungurey bar nafn me rentu. Hn var lti anna en moldarbingur sem hafi n a stinga sr upp
r Innhafinu en svo gefist upp og lti ar vi sitja. Hn var flt og berskjldu fyrir vindum og
lti x henni anna en harger grs og arar tar jurtir. a var ekkert ferskvatn a finna og
eyjan jnai alla jafna engu hlutverki ru en a stranda stku skipi.
Hn var v fnasti fundarstaur.
Kolgrmur horfi yfir eyjuna ar sem hann st stefni btsins mean menn hans rru
sustu metrana. a myndi urfa natni vi a fela fyrirst akomumnnum, og honum sndist a
a yri mgulegt a dylja a fjldanum sem st nokkrum dreifum hpum miri eynni.
Ekki a a hann hefi hyggjur. a var langt san a Brralagi hafi htt a standa
undir nafni, en suma sii bar vallt a vira og friarhringurinn var einn eirra. Kolgrmur horfi
hringinn hnd sr. Hann hafi veri ofinn r tgum og einu slblmi og borist honum samt
skilaboum um strfund.
S var ekki maur me mnnum sem i ekki anna eins bo, ekki nema til ess eins a
vita hva vri seyi.
Hann taldi btana sem hfu egar veri dregnir upp sandinn og pri augun hpana.
Honum sndist allir foringjarnir kringum Innhafi vera stanum. Kolgrmur sjlfur var v
sastur og fundurinn gti hafist tafarlaust.
Bturinn skrei upp fjrubori og menn Kolgrms stukku fyrir bor og drgu hann ngu
langt til a hann hldist ar rugglega. Kolgrmur steig land me friarhringinn hnd.
Veri til reiu, sagi hann lgt og gekk til mts vi mannskapinn.

Akoman hafi ekki dulist neinum og allra augu voru Kolgrmi mean hann stefndi a
miju eyjunnar me mennina eftirdragi og fr vandlega yfir astur og aila og a hversu
vopnaur hver maur var.
Enginn gekk til mts vi hann en Anders sneri sr beint a honum og kinkai til hans
kolli.
Gan dag, brur, sagi Kolgrmur formlega og draup hfi a mnnunum sem voru
jafnframt keppinautar og jafningjar, vinir sem og ttmenn.
Gan dag, Kolgrmur, sagi Anders dlti urrlega og hinir tku undir me honum.
Hann var mjr, vel klddur og me spegilsltt grtt hr sem passai vi augun.
rlg frnda ns eru allra vrum, sagi Boler, lgvaxinn, rekinn maur me dkka
h sem hafi elst fyrir aldur fram og hr og skegg sem fari var a grna. Okkur tekur a srt.
Andlit og rdd Bolers voru ekki samstga orunum en hann var svo sem ekki ekktur fyrir a bera
tilfinningarnar utan sr.
Kolgrmur tk sr stu me hendur fyrir aftan bak.
Arvar kaus a slta sig fr leisgn minni og flma eftir vldum, sagi hann sinni dimmu
rdd. Hann var frnarlamb eigin kruleysis.
a er ekki kruleysi sem er vandamli kringum Innhafi essa dagana, sagi Kohler
drungalega. Allir vissu hva rekni, ljshri maurinn var a vsa .
Ertu alveg viss um a, brir? sagi Kolgrmur.
a var klappa fast risvar sinnum, sem merki um a fylgjast me. Kolgrmur leit ttina
a vikomandi og s Lars, trygga morhund Savaren fjlskyldunnar. Hann var skllttur, me
djpst stingandi augu og andlit sem virtist hafa veri hanna me a huga a fla flk fr.
Flokksbrur moringjans voru einhverri hreyfingu fyrir aftan hann. a var vst komi
a efni fundarins.
Veri velkomnir, sagi Lars essari harkalegu rdd sinni. Hsbndi minn Ptur Savaren
hefur boa ykkur alla ennan fund til a ra mikilvgt mlefni.
a var elislgt a fylgjast me rumanninum en Kolgrmur horfi aftur fyrir hann og s
Mnatanga-menn vkja fyrir einhverjum sem gekk gegnum hpinn.
Og hvar er ungi herrann? spuri Anders.
Lars steig til hliar og mannvera gekk t r hpnum. Enginn sagi neitt en eyru Kolgrms
numu nokkur kf andkf.
Maurinn gekk hvtum kufl me gullbryddingum og hettu sem felldi andliti skugga.
ermarnar og axlirnar voru saumaar gmul merki sem Kolgrmur hafi aeins s bkum, og
flkin var ngu v til ess a fela manninn og gera hann a ljsri mynd valds sta manneskju.
etta var kufl drekans. Merki sta leitogans.
Kolgrmur s augu hans ekki fyrir hettunni en fann kuldahroll fara um sig og gat sr ess til
a a hefi veri augnari.
Renor, sem aldrei gat aga til lengdar, var fyrstur til mls.
tlar r aldeilis miki, ungi maur! sagi hann byrstur og hneykslaur.
J, sagi Kohler n egar hann var ekki fyrstur. Me hvaa rtti klist essari flk?
Hinir foringjarnir vrpuu kuflkldda manninn ekki beint en Kolgrmur heyri pskur
meal fylgismanna eirra.
Ptur Savaren tk hendurnar r ermunum og fletti hettunni aftur. Allir gnuu.
Andliti var flt, mjtt, me skarpt nef og krnt stuttu svrtu hri. Augun voru djpt inni
hfinu og svo brn a au voru nnast svrt. au hfu vallt veri annig en samt var eitthva
ruvsi vi au. eim leyndist hrilegur mttur. Hver s sem alinn var upp vi svartagaldra gat
s a, en Kolgrmur hafi aldrei fundi fyrir annarri eins ru fr manneskju. Hann vissi strax a
eitthva meirihttar var seyi og fr a fara yfir mguleikana og afleiingar eirra hfinu.
Ptur lt sitt myrka augnar falla hvern foringjann ftur rum og Kolgrmur s hvern
og einn stfna. Hann herti sig mean drengurinn leit yfir hann sjlfan.
Loks klrai hann hringinn og setti hettuna aftur upp.
g er drekinn holdi klddur, sagi hann dimmri rdd sem Kolgrmi fannst berast

undarlega utan r skugga hettunnar. g er rttmtur foringi Brralags Pyttsins og arftaki Zakar
Manso. Og g er hinga kominn til a taka vi hollustueium.
gn rkti nokkur andartk.
Hvernig... hvernig m a vera? spuri Anders egar hann endurheimti rddina.
Vi vitum allir a forverar okkar leyndu msu gmlu papprunum, sagi Ptur. eir
fldu mtt sinn og vitneskju gtum, sem innbyris tk ri foringja tvstrai svo. Vi rum r
v hvaa bl okkur vantai, og komum v kring a Vajan ttlausi fri fur mnum au til a
innsigla samstarf eirra fyrra. Hann og Arvar hsbndi hans, Kolgrmur fann aftur fyrir dulda
augnarinu, vissu ekki hva eir voru a afhenda.
Athfnin hefur ekki veri framkvmd mannsaldra, sagi Fuller. Enginn kann a beisla
ann mtt. Hvernig gti r hafa tekist a
Vi ekkjum allir uluna, sagi Ptur n ess a lta til Fullers. Kolgrmi sndist hann
ekki vera a horfa neina srstaka tt en a var erfitt a vera ess viss. Hann gekk bara nokkur
skref fram vi ar til hann st nokkurn veginn jafn langt fr llum foringjunum.
Vi stndum krossgtum hva varar rlg Brralagsins. g frnai bli mnu
mttarsta Mnatangaflokksins, sem er auk ess vgvllur fr v fyrra egar fair minn lst. Og
g brann. g uppfyllti ll skilyrin.
Hann hf hendurnar loft eins og slusorgari.
a er tmabrt a vi httum innbyris tkum! sagi hann. a er ml a binda enda
sundrung. tk eru mnnum elislg og svo lengi sem forystu er dreift meal margra aila
munum vi halda sjlfum okkur niri og bera barkann fyrir vinum okkar. Vi urfum a htta a
fela okkur skuggunum reyna a n vldum me klkjum og endalausri olinmi. a er
fullreynt. Vi urfum a hrifsa au til okkar me eldi og stli og taka okkar sess heiminum n.
etta er brjli, sagi Rovin gamli, sem skafai aldrei utan af hlutunum. hafir
grafi upp einhvern mtt og kallir ig drekann ttu ekkert me a kalla eld yfir okkur. a er
leyndin sem hefur haldi okkur lfi.
Sem mgrum vasajfum sem tna til stku rur af valdi.
Gmlu dagarnir eru lngu linir! sagi Jnas Tinvil, hgri hnd Rovins. Me hvaa rtti
tlar a kasta okkur banaspjt?
Kolgrmur fann fyrir einhverju, eins og skerandi skri sem eyru hans nmu ekki. Umhverfi
grnai, lkt og slarljsi ni ekki alveg niur eyjuna eins og a tti a gera.
Friarhringurinn er helgur, Jnas Tinvil, sagi rdd Pturs eyrum Kolgrms. En hann
var sendur hsbnda num, ekki r.
Bddu n hgur- byrjai Rovin en steig ekki skrefinu fram.
Jnas Tinvil stfnai skyndilega, augun rtnuu andlitinu og hann gaf fr sr kfa hryglu
ur en hann fll jrina.
g er mttugri en i, sagi rdd Pturs bland vi etta skrtna skur og Kolgrmur beitti
sjlfsaganum sem hann hafi rkta ratugum saman til a hvorki taka fyrir eyrun n sna merki
um gindi. v hef g rttinn. Svo einfalt er a. a eru rlg mn a bjarga Brralaginu og
koma v rttan kjl, og g leyfi enga frekari sundrung. eir sem neita a gangast mr hnd
mega yfirgefa essa eyju en eftir a tekur lgmli vi: Hinir mttugu lifa.
skri htti og hminu ltti. Mebrur Kolgrms stu agndofa nokkur andartk og
horfu Ptur ar sem hann st grafkyrr, uns athyglin beindist a Jnasi.
Hann var dauur. Kolgrmur urfti ekki a sj harminn og reiina augum Rovins ar sem
hann kraup vi hli jns sns til a vita a. Ptur hafi reki lftruna r Jnasi Tinvil n ess a
beita nokkrum meulum. Kolgrmur vissi hva etta myndi a.
Rovin st upp og sneri logandi augnarinu a Ptri, en loginn slokknai fljtt vi a mta
v hyldpi. Hann leit undan og Kolgrmur taldi sig sj kvena uppgjf.
Allir gu sm stund. a hafi enginn reynt a taka titil drekans manna minnum og
Kolgrmur skildi vel a essi run kmi flatt upp menn.
Hva tlastu fyrir? spuri hann til a rjfa gnina.
Vi urfum a koma okkur upp mist valds, sagi Ptur ea hva sem etta var

eiginlega. Nju Vendyha. a er kominn tmi opi str og opin vld, og hr essum fundi
hfum vi allt er til arf.
Hann benti Boler.
g veit hvernig sambnd i hafi veri a koma ykkur upp fyrir noran. Vi ntum okkur
au til a last her. Hann benti Kohler. Vi urfum lka mlaliana sem ert sambandi vi.
Loks benti hann Kolgrm. Og vi urfum stuning inn og ekkingu yfirrasvi nu.
g tel mig sj hva tlar r, sagi Anders augnabliki eftir a Kolgrmur geri sr
grein fyrir stunni. a verur ekki auvelt.
Ekki auvelt, en gerlegt, sagi Ptur. Og frekari sigrar vera auveldari. g mun ra
nja kjarna Brralagsins, og me stuning og hrif ykkar eigin svum mun ekki taka nema
rf r a n eim lka undir einn fna.
Ptur gaf Lars merki. Maurinn hafi teki vi strum gullbikar fr flokksbrur snum
mean a foringjarnir tluu saman, og n gekk hann a Anders.
Drekktu fyrir happi og trygg inni.
Anders hikai aeins en tk svo vi bikarnum og saup vninu.
Kolgrmur velti v stuttlega fyrir sr hvort a hefi einhverja ingu a moringinn si
um a bera bikarinn milli.
Boler var nstur og saup mglulaust. annig gekk a. Foringjarnir tku vi vninu og v
sem a tknai og llum tkst a lta sem lf eirra ylti ekki v. Kolgrmur var nokku stoltur
vi a sj a. Hann var hluti af sterkri arflei.
Hann gekk aeins til n ess a lta miki bera v og var v s sasti sem Lars gekk upp
a.
Drekktu fyrir happi og trygg inni, sagi langi maurinn me kldu augun.
Vni ilmai vel.
tlar r mikinn sigur, sagi Kolgrmur vi Ptur n ess a taka vi bikarnum. Hann
myndi svo sannarlega sna a ert titilsins verugur.
Myrkri hettunni snerist a Kolgrmi.
hefur mtt, a fer ekki framhj neinum, hlt hann fram, en sterkasti maur heims er
ekki endilega besti herforinginn.
tlaru sem sagt ekki a starfa me okkur?
Kolgrmur heyri menn sna ia aeins a baki sr og s hina flokksforingjana alla horfa
sig. Anders hristi hfui eilti til hans.
J, a skal g gera, sagi hann. g legg blessun mna yfir agerir svi mnu, og i
muni f alla leisgn sem i urfi. En g tel a full snemmt a bindast bndum.
g var binn a segja a vi urfum sameiningu a halda, sagi Ptur og rddin kom
ekki upp um neitt.
J. Komum henni , sagi Kolgrmur. Leggjum grunninn a nju Vendyha og kllum
alla anga Brralagsins undir a. En g binst ekki hverjum sem er.
Kolgrmi fannst hann heyra vott af skrtna, heyra skrinu fr v an.
g er drekinn, sagi Ptur drungalega.
Drekinn sjlfur var mikill og klkur leitogi, sagi Kolgrmur. Sannau a srt sannur
arftaki hans.
Gott og vel, sagi myrkri. g kve eftir sigurinn hvort fir a ganga til lis vi
okkur. a mun velta frammistu inni komandi vikurnar.
Hn verur me besta mti, v get g lofa r, sagi Kolgrmur rlega. Og g veit
meira a segja hvernig vi getum komi hggi beint vini okkar bland vi essa ager.
Talandi um vini, hva eigum vi a gera t af Raukuflunum? spuri Kohler. Vi vitum
a a eru allavega tvr kringum Innhafi. ttum vi ekki a leita r uppi ur vi frum t
strager?
Kliurinn sem tk vi af spurningunni var honum a mestu sammla.
a er engin rf v, sagi Ptur. r munu koma til okkar. r munu laast a
eldinum eins og mlflugur. Og a essu sinni munu r brenna.

2.
a var komi a kvejustund.
Katja mundi a um lei og hn opnai augun. dag mundu r yfirgefa bli sem hafi
veitt eim skjl heilt r og halda njar slir.
Hn sveiflai ftunum r rekkjunni sem henni hafi veri thluta bli Marons og reis
me hrai. Hn nuddai brnu, mndlulaga augun og dreif sig ftin sn, sem voru gileg en
srstaklega hnnu me a huga a vekja sem minnsta athygli.
Serdra var egar farin fram. Kannski hafi hn vilja eiga eitt loka einkasamtal vi Maron.
au voru j gamlir flagar og maurinn var komin efri rin. a var vafaml a au sjust
nokkurn tmann aftur.
g fkk a sofa aeins lengur fyrir viki, hugsai Katja og tk belti sem geymdi sveri
og hnfinn r rminu og spennti vi sig. Aldrei afvopnast, aldrei gera ig berskjaldaa, var ein af
reglunum sem Serdra hafi lagt svo mikla herslu .
Nst setti hn hrafnsvart hri hnt svo a byrgi henni ekki sn og vinur gti ekki
gripi a.
Hn dai sr tberginu og flutti ungann svo milli ftanna til skiptis eins og hn geri
oft fyrir lkamlegt erfii.
r hfu teki farangurinn til kvldi ur og veri snggar a v. Lf Raukuflanna
bau ekki upp miki af eigum ea nein lofor um gindi. Anna sem Serdra hafi brnt fyrir
henni var a halda ekki of miki upp veraldlegar eigur. Hn gti urft a flja ea leggja til
atlgu n nokkurs fyrirvara og v urfti allt sem mli skipti a vera innan seilingar llum stundum.
Fyrir utan matarhnfinn sem hafi veri skilnaargjf a heiman voru einu eigurnar sem
skiptu hana einhverju mli utan um hlsinn henni. Katja kom aeins vi r.
Jja.
Hn fr fram og mtti Atla, sonarsyni Marons og manninum er myndi taka vi hlutverki
foringjahlutverkinu einn daginn.
Gan daginn, sagi hn.
Gan dag, svarai hann og au gengu samstga a matsalnum. a er komi a v.
J, vissulega, sagi Katja. Njar slir og ntt flk.
a hefur veri kveinn lrdmur a hafa ykkur hrna, sagi Atli. g hef lrt mislegt
af v.
Vi erum nokku spennandi, g skal ekki neita v, svarai Katja me brosi.
au komu inn matsalinn.
Serdra og Maron voru me eim fu sem voru egar mtt vi bori mean Freyja geri
morgunmatinn klran me asto dttur sinnar. Katja leit aeins kennara sinn ur en hn tk sr
venjubundna sti sitt hinsta sinn.
Serdra var aeins hrri en Katja, klddist lka ltlausum ftum og var sjlf vallt me
sver og hnf mjminni. Hri var brnt me hvtum rndum og vinlega stfu tagli. a var
nokku skrti a sj hvtt hri manneskju sem virtist vera um tvtugt en a voru vallt augun
sem nu athygli flks. Konan var hundra rjtu og riggja ra og einhvern veginn sst a
henni. Katja hafi veri lengi a venjast essu hyldjpa augnari, sem og v hva vimt hennar
var alla stai eitthva elilegt.
Gan dag, sagi konan me smu rlegu, eilti fjarlgu rdd og hn sagi nnast allt.
Hn hafi vst haft ngan tma til a n valdi tilfinningunum.
Slt veri flki, sagi Katja.
Blisbar, aallega afkomendur Marons og makar eirra, komu a borinu stuttum tma
og Freyja bau llum a hefja sning. Vi tk essi daglega morgunathfn sem einkenndi
fjlskyldur. Menn tluu, gntuust, rddu a sem urfti a gera og nutu bara almennt nrveru
hvors annars. Henni fannst hn samt minna lf v en venjulega.
a var vst alltaf nokkur spenna tengd vi breytingar, hvort sem r voru gar, slmar
ea hvorugt.

etta bli hafi veri kvei hreiur sasta ri mean Serdra hlt jlfun Ktju fram
og kenndi henni nargfu Raukuflanna, en hn urfti a lra fleira en mismunandi
bardagaaferir. Hn urfti lka a efla tengsl vi Skuggana, essa leynireglu daulegra manna sem
hfu veri mikilvgustu bandamenn eirra ldum saman. Og svo a bli, ea llu heldur
Maron sjlfur, vri nafli Skuggareglunnar umhverfis Innhafi urfti hn a efla sambnd vi hina
flokkana lka. a var mgulegt a vita hvert hn myndi urfa a leita eftir hjlp einn daginn. Hn
gti ess vegna urft a leita sjr barnabarna litlu barnabarna Marons.
Katja hristi aeins hfui. Sjlf var hn bara a vera tjn ra og tti afskaplega erfitt me
a n utan um dauleikann sem hn hafi vst fengi vggugjf.
au klruu matinn og eftir a var ekkert a vanbnai. Katja, Serdra og Skuggarnir gengu
t undir bert loft og a stgnum sem myndi fra r Amerstanborg.
r klddust bar ltlausum leurftum sem myndu ola hnjask og vonandi veita
einhverja vrn gegn vntum rsum. r bru sitt hvorn pokann me rfum eigum og kstuu
yfir sig feraskikkjum svo a sist sem minnst sverin. Vopnaburur var ekki lglegur en vakti
samt alltaf kvena athygli. Loks bretti Serdra hettu yfir hfui til a fela etta skrtna hvta og
brna hr sitt.
r stigu nokkur skref fr hpnum og horfu au. Katja hafi veri of spennt upp
skasti til a hugsa miki um askilnainn, en fann n hversu hn myndi sakna essa flks sem
hafi reynst henni hlfger fjlskylda algunartma. Fjlskylda sem vissi skyldi hva hn var og
kunni a meta a, lkt heimahgunum.
Hn horfi Freyju, sem hafi sinnt hsmurhlutverkinu me miklum gtum eftir daua
tengdamur sinnar; Anton og Kjartan sem voru helstu bardagamenn blisins og v helstu
jlfunarflagar Ktju egar Serdra var ekki a lskra henni; brnin sem yri nsta kynsl
Skugga og myndu bera hefina inn seinni hluta aldarinnar. au myndu vafalaust segja
afkomendum snum sgur af v a hafa haft tvo Raukufla sem gesti.
Hn hafi haft einhvers konar samband vi hvern einasta aila. Og n var v loki.
Heiruu gestir, sagi Maron formlega sinni dimmu og valdsmannslegu rdd. a hefur
veri mr heiur a hsa ykkur og veita skjl. g kve ykkur fyrir hnd fjlskyldu minnar og
flokks og b ykkur velkomnar n fyrir hnd afkomenda minna.
g akka gestrisnina, sagi Serdra svipaan mta. Megum vi vallt standa saman
gegn eirri v er stafar a mannheimum.
Me leynd og olinmi, sagi Maron.
Me leynd og olinmi, tk Serdra undir.
g akka fyrir mig, sagi Katja og horfi yfir mannskapinn.
Vihfnunum var loki og hver og einn kvaddi. Katja kinkai kolli og leit augu allra. Hinn
eini eiginlegi vinur hennar bj hr ei lengur og a dugi henni a pakka kvejunum saman eitt
knippi handa llum.
Vertu sl Serdra, sagi Maron af hlju sem Katja s sjaldan fr honum og horfi augu
Serdru. lkt flestum kippti hann sr ekki upp vi a.
Vertu sll Maron, svarai konan me gn ruvsi bl en ur.
Og a var allt og sumt. au hfu ekkst meira en fjrutu r en Ktju grunai a au
hfu egar kvast vandlega einrmi.
r lgu af sta eftir stgnum og Billi, einn af snum blisins, spilai ferasng litlu
flautuna sna. Strkurinn var nokku fr mia vi aldur. Kannski gti hn bei hann a
endurtaka leikinn eftir nokkra ratugi.
Hn leit um xl rtt ur en bli og bar ess hurfu sjnum. a gti vel veri a hn si
ennan sta aldrei framar. au voru enn ll stanum en a var komin viss afslppun hpinn.
Lfi var ann mund a fara aftur sama gamla horfi.
Katja horfi fram vi og var bi ng og lei. kvenum kafla lfi hennar var loki.
Jja, sagi hn upphtt og dsti aeins.
J, sagi Serdra.
Konan btti engu vi og Ktju datt ekkert djpsttt hug. Hn fr v a blstra og raula

lagi sem Billi litli hafi spila ur en hn gti gleymt taktinum. Hn hafi alltaf veri fr
sngkona og flk hrsai henni fyrir tra rdd. Eini flagsskapurinn var fuglasngur og fjarlgt
baul drum og eirra eigin ftatak. Henni leyfist a gleyma sr aeins lgstemmdum sng og
la fram ntunum.
Serdra sl skyndilega til hennar me hnefanum. Katja brst vi og vk sr undan hgginu.
Serdra sl aftur og Katja vari sig me handleggnum og sl svo mti. Konan steig undan hgginu
og Katja tk sr vibragsstu me hnefana lofti, eldheit og klr slaginn.
Serdra slakai og lt hendurnar sga sem merki um a essu prfi vri loki. S var tin
a hn hfi hvert einasta sinn.
etta var ansi gott, sagi Serdra.
ttu ekki vi mjg gott? spuri Katja og glotti. Hn slakai sjlf . etta var
venjubundinn atburur.
a hefi veri mjg gott ef hefir hft mig, sagi Serdra til a lkka rostann
nemanda snum. ert ekki komin a stig enn.
g tek ig einhvern tmann, kerling, sagi Katja og r lgu aftur af sta. g var bin
a heita v og g stend vi a.
Ja, yri g aldeilis stolt af kennslukunnttu minni, sagi Serdra og Katja s brosvipru
vrum hennar.
Innra me sr var hn dlti rg yfir a kennari hennar hefi trufla friinn, en Serdra
brndi sfellu fyrir henni a dauinn gti borist henni fyrirvaralaust. a var margt sem stulai
a langlfi Raukufla og eitt eirra var a vera aldrei vibin rs.
Eldurinn sem atviki hafi hleypt bl hennar dvnai hgt og rlega og hn tk fljtlega
a blstra n. Katja naut ess og grunai a Serdra geri a lka.
Gnguferin til borgarinnar var viburalaus. Hn hafi fari lei ngu oft til a ykja
lti til koma og Serdra var j vallt a brna fyrir henni a fylgjast me umhverfi snu frekar en a
dst a v.
Akrar og orp og sgufrgar slir liu v hj og hn vissi varla af fyrr en r gengu inn
um hli hfuborgar Amerstan og hldu hfnina.
Katja s um a spyrjast eftir Raon Jom og var vsa eina a krnum sem stu r
hafnarsvinu. Hn var aufundin og r gengu inn loft metta af humlum og mannflki. r
svipuust aeins um ar til Serdra benti hliarsvip sem passai vi lsinguna. Maurinn s r
andartaki ur en r komu a honum og sneri sr stinu,
Gan dag, sagi Katja vi lgvaxna, veurbara sjmanninn me fna hri.
Daginn, dmur, sagi hann, gn vglumltur og rannsakai r aeins. Vi eigum vst
erindi vi hvert anna.
Satt er a, sagi Katja og rtti honum peningapyngju svo lti bar . Hn hafi komi fr
Maroni, sem og essi fundur.
Vi erum reiubnar a fara nna, sagi Serdra og vimt hennar sl Raon aeins n
egar athygli hans leiddist a henni. a var sta fyrir v a Katja s oft um a tala fyrir r.
J, jja, tautai maurinn og kkti ofan pyngjuna kjltu sr. Hann rskti sig. arf g
nokku a svara gilegum spurningum fyrir a a hafa flutt ykkur?
Nei, sagi Katja en hikai sjlfrtt ur en hn opnai munninn. r hfu ur siglt
gegn greislu og a hafi ekki fari vel.
Sjmaurinn var hins vegar anna hvort of drukkinn ea grugur til a skeyta miki um
svari v hann st ftur og skellti hattinum sig.
Jja, g er sjlfur tilbinn. Hldum af sta.
Hann fr undan eim a hfninni me dlti vaggandi gngulagi og leiddi r a bt ar
sem rr menn dunduu sr vi teningaspil.
Leysi landfestar strkar! sagi Raon Jom me rtti drykkjumanns. Farangurinn er
mttur.
r stigu um bor, kynntu sig snggvast fyrir hfninni me dulnefnum og komu sr fyrir
mean eir su um a sigla t fyrir hfn borgarinnar og t Innhafi sjlft.

Katja hafi aldrei s borgina r eirri tt og sneri sr vi til a geta fylgst me veggjunum
fjarlgjast. Hn blstrai stuttan bt r laginu ur en hn leit undan og bj sig undir siglinguna.
a er sagt a hafi fri allar frttir, sagi Katja vi manninn sem var nstur henni egar
eir hfu teki stefnu og urftu lti a ahafast bili.
Frttir og ang, j, sagi ljshri, skeggjai maurinn.
Hafi i heyrt eitthva af essu strskurri fyrir noran? Meira en maur heyrir
Amerstan?
Tja, sagi maurinn. Hva veit maur? a er sagt a Hrlfur gamli liggi fyrir dauanum
og a eru deilur um hver a taka vi taumunum Greniborg. Valdimar konungur telur sig eiga
rttinn a henni, en borgarbar vilja ekkert me ann noranskratta hafa.
Katja kinkai kolli. etta kom allt saman vi a sem hn hafi heyrt.
En stefnir virkilega str? tlar Valdimar a gera alvru r v?
Sleppa valdamenn einhvern tmann tkifri til a hnykkla vvana? sagi maurinn af
fyrirlitningu.
g hef ekki hyggjur af sndarmennsku, svarai Katja.
Maurinn hnussai.
Nei, en valdaprikin snast me mannslfum. eir velta steinum og fyrr en varir er skria
komin af sta og ekki verur vi neitt ri. mtt bka a a fyrstu steinarnir eru komnir af
sta. a hefur veri pskra um hernaaruppbyggingu fyrir noran allt sumar, og mtt bka a
a valdamaur lti slkt ekki vera a engu. Vi fum anna str nstunni. mtt bka a.
g skal bka a, sagi Katja pnu urrlega. Maurinn var greinilega hrifinn af frasanum.
Hn leit t hafi og maurinn hlt rflinu ekki fram n frekari hvatningar.
Skugga-flokkurinn sem hafi boi eim hli bj yfirrasvi Greniborgar. Henni
skildist reyndar a norurrkjaher myndi urfa a taka sig tluveran sveig til a rna bygg
leiinni a borginni, en Katja sjlf hafi anna hyggjuefni.
Linda var barnabarn Marons og aldur vi Ktju. Hn var falleg og gfu og hl og pen, og
r hfu tengst gum vinabndum sasta ri. a hafi veri srt a sj eftir henni sumar
egar hn flutti til a giftast rum Skugga og styrkja ar me tengslanet leynireglunnar. Srt, en
umfljanlegt. annig var etta lf bara.
Mli var hins vegar a a eiginmaur Lindu bj Greniborg.
Katja lokai augunum og hugsai til gu stundanna me Lindu. Elilegra, rlegra
heimilisstunda einfaldrar vinttu sem voru ekki rlg Ktju en hn hafi samt fengi a njta
kveinn tma. r ttu skp ftt sameiginlegt, en a hafi ekki reynst skipta neinu mli.
Hn vonai a a yri ekkert af essu stri og a deilan vri bara sktkast strum skala.
En valdattir norursins, arflei orgeirs Steinfts, voru j alrmdar fyrir eilft strsbrlt og
valdabarttu og Greniborg yri mikill fengur fyrir keppnismann v rugli. Rktarlndin kringum
hana voru einkar gjful, hfnin var fjlstt og borgin stjrnai mikilvgri flutningalei. Hn var
mikilvgasta tengingin milli norursins og Innhafsins samt Farnarborg.
Katja reyndi a segja sjlfri sr a sama og slur flks hafi yfirleitt veri einu mli um;
Valdimar vildi borg, ekki brunarst. Hann myndi gra lti v a lta sltra borgarbum ef her
hans ni henni sitt vald. Maur Lindu var ekki mikilvgur rum en Skuggum og myndi ekki
urfa a falla samt valdasttt Greniborgar.
En a var eigi svo langt san a norurrkjaher hafi tryllst eftir erfia orrustu og gengi
berserksgang gtum borgar h skum yfirboara sinna. Raui dagurinn hafi a veri kalla,
og var fersku minni flks sem miki ningsverk.
Flu t sveitina, Linda, hugsai Katja og horfi norur. Flu til Skugganna og bddu
eftir a storminn lgi.
Hn leit af og til Serdru en ef eldri Raukuflinn horfi hana var a bara egar Katja var
a horfa eitthva anna.
Konan sagi yfirleitt ftt sem tengdist nmi Ktju ekki a einhverju leyti. Ktju fannst hn
hafa veri venju gul sustu daga. a var afskaplega erfitt a rna tilfinningar Serdru, bi
vegna ess hversu lti r sust utan henni sem og vegna efasemda Ktju um a r vru

yfirhfu sambrilegar ru flki.

Hvernig er a eiginlega a n essum aldri? hugsai hn enn eitt skipti og horfi
kennara sinn mean hn stari hafi n ess a sj a . A lifa me ofbeldi og stanslausum
hska? Vitandi a hn gti di morgun ea eftir hundra og rjtu r vibt? Hltur a ekki
a vera eins og a hanga lausu lofti?
r gtu ekki rtt ml sn innan um kunnuga, a var ekkert a gera skipinu og
mennirnir voru almennt ekki mlglair. Ferin silaist v hj og umhugsunarefnin og hyggjurnar
hfu ni til a naga hana fram kvldi og til morguns mean ldugangurinn geri henni erfitt
a sofa.
Maron hafi sagt Raon Jom a r vildu fara land vi strandorpi Gunevel, en r
leirttu hann um morguninn. r vildu fara land nokku noran vi orpi. Raon mtmlti
stuttlega me eim orum a a vri ekkert ar, en a skipti hann litlu mli hva yri um r
eftir a stga af btnum hans. Hann skipti gn um stefnu me minnihttar mgli um kvei flk.
Strnd Gulslttu tk vi endalausu hafinu og Katja fann aftur fyrir ngjunni vi a sj
njan sta. Hana langai a segja eitthva kaldhi um a essi tiltekna sltta vri venju jfn
og skgi vaxin, en a var vst erfitt a finna nafn sem var lsandi fyrir hver kima af landi og
Gulsltta hafi teygt r sr fr nafngiftinni.
a lei nokkur stund ar til skipverjar fundu hlut af strndinni sem eir voru ess viljugir
a stra skipinu a, og Katja og Serdra urftu a stkkva ofan vatni upp a mitti.
i eru strskrtnar! sagi Raon mean eir rru braut og r u a landi.
Katja hefi vilja sleppa vi sjvarsalti en fannst etta samt gt lei til a hressa sig vi
eftir kyrrsetuna btnum.
r stigu urrt land og vi tk frekar hrjstrugur, gamall skgur sem hafi vaxi ofan
fornri skriu. Serdra fann tr sem var gott a klfa og gi upp fyrir trjtoppana til a nota kvei
fjall sem kennileiti.
Spennan sem hafi krauma Ktju siglingunni tk sig annars konar lf n egar hn gat
hreyft sig en fangastaurinn og allt sem fylgdi honum var lka nrri.
a voru nefnilega vissir stai v og dreif um heiminn sem voru fjarri alfaraleium og
skp merkilegir nema fyrir r sakir a vi rtt leynior var hann a fundarsta allra Raukufla
sem heyru a. Vi au sjaldgfu tilvik egar flk hennar kom saman var skipst frttum,
ungmenninn kynnt og drg lg a langtma tlunum barttu eirra vi myrkri sem herjai
mannheima.
Atvik vorsins hafi aldeilis veri frttnmt fyrir fu sem vissu af v og myndi sennilega
krefjast kveinna breytinga. Serdra hafi v sent t bo, og hr essum hlf gleymda skgi yri
fundurinn haldinn.
a var kominn tmi a Katja kynntist fjlskyldunni aeins. a yri af heimskninni til
Skugganna eftir a.
Hn hoppai aeins stanum mean Serdra klifrai aftur niur. Hn var spennt a leggja
af sta, ekki nema til a geta losa um spennurungna orkuna me einhverju mti.
Serdra horfi hana, og a hvarflai skyndilega a Ktju hvort gn hennar sustu daga
vri hennar tgfa af taugatitringi fyrir ennan fund.
Er g me eitthva framan mr? spuri Katja og glotti.
Stress, sagi Serdra og lagi af sta inn skginn. Katja hljp eftir henni.
Ekki stress! Bara spenna!
Hn ni Serdru og r gengu hli vi gegnum villtan, erfian grur.
Hva me ig? spuri hn gngunni af gn meiri alvarleika. Hva fer gegnum huga
gamals strsjlks vi svona endurfundi? Ertu spennt yfir a hitta... ttmenni?
a er alltaf gagnlegt a hitta eitt okkar, svarai konan og horfi beint fram. Vi
strfum yfirleitt nokku sjlfsttt en a er samt gott a samhfa me rum um a hver skal
vakta hvaa svi, og heyra hvernig gengur rum heimshlutum.
arf g semsagt a ferast samkvmt skum gamlingjanna egar g tskrifast?
a eru engin viurlg vi v ganga vert vilja ldunganna, sagi Serdra. Vi urfum

 llum a halda, meira a segja ekktarormunum. En ldungarnir... Serdra horfi til himins og
agi nokkur augnablik. au hafa upplifa margar aldir af tkum og lru af eim er hfu
upplifa aldirnar undan eim. au hafa yfirsn yfir eilfarstri.
Serdra horfi hana og Katja s a sr bri a sinna nstu orum kennara sns.
Hafu huga Katja, a fyrir eim eldri er gla stri, essi leynitk sem vi hfum h
fr falli Jukiala, aeins kafli. g ekki ekkert anna af eigin reynslu, en kannski a g muni gera
a einn daginn ef g lifi ngu lengi. Umgjrin breytist aldanna rs en kjarninn er alltaf samur.
g... skil, sagi Katja svo hn treysti sr eiginlega ekki alveg til a n utan um etta.
verur a geta hugsa sjlfsttt, en hugau samt a orum ldunganna ur en
gengur skjn vi fyrirmli eirra.
Katja agi mean r klifruu yfir nokkur dau tr og a teygist r gninni. Hn
sjlf vissi ekki alveg hverju hn gti btt vi og hn fr a halda a Serdra hefi loki mli snu.
g er a ganga ann flokk, Katja, sagi hn svo og strauk sr um hvta og brna hri.
Eina ldrunarmerki Raukufla var hvti liturinn sem tk a setjast hri upp r fyrstu
ldinni. Serdra hafi sagt henni a a yri ori alveg hvtt eftir um tuttugu r.
Hgt og rlega, j, sagi Katja. tlaru a bja mr veisluna egar sustu brnu
hrin hverfa? Er ekki einhver vihfn, egar fr a taka tt kvrunum?
a snst ekki um lit, heldur visku, sagi Serdra.
Og hvernig sannar maur hana?
a er alltaf g fjur hattinn a jlfa nlia vel.
Katja nam staar.
i, sagi hn. tlaru a bija mig um a sna eim gmlu hva g kann?
Nei Katja, sagi Serdra og horfi hana me sjaldgfa tilfinningu augunum. Hfni
mn sem kennara mun snast v hvort lifir nstu rin af.
-------------------Vajan stari skotmark sitt og dillai fingrum hgri handarinnar. San stakk hann eim snggt inn
vinstri ermina, kippti hnfnum t og kastai honum.
Vopni flaug fimm metra og stakkst hlsinn ofnu strdkkunni me krak hlji.
Hann gekk a dkkunni, kippti hnfnum t og renndi honum gtilega slri sem leyndist
undir vri erminni. San bakkai um tu skref og kastai aftur.
Hnfurinn stakkst hlsinn. Krak.
Vajan stti hnfinn og kastai aftur me andlit vinar sns hugskotssjnum.
Krak.
Kastai aftur.
Krak.
Hann stti hnfinn og stakk ermina en fipaist gn vi a kippa honum t. Hann leyfi sr
ekki a reiast yfir v. egar hlminn kmi fengi hann bara eitt tkifri. Hann mtti ekki vi v
a missa sig ergelsi ea sna sjlfum sr vg. Vissulega var hann daureyttur eftir fingar
dagsins, sveittur og verkjai hgri hndina. En honum yri ekki snd nein vg.
Vajan horfi handarbaki. ri eftir stunguna var enn eldrautt og ljtt. Hann hafi ofi
mannsharhu dkkuna sjlfur til a f kraft aftur fingurna. a hafi veri seingert, kvalafullt
og klaufalegt verk sem alvru vefari hefi hrist hfui yfir. En hlutfllin voru rtt og dkkan hkk
enn saman eftir tal stungur. a var a eina sem skipti mli.
Hann horfi framan dkkuna. Hann hafi ekki mla ea skreytt hfui eins og sumir.
Hann urfti ess ekki. Hann s andliti ljslifandi fyrir sr.
Enga vg.
Hann tk sig og kastai aftur.
Krak
Krak.
Krak.

Srsaukinn gerist og skrokkurinn streittist sfellt meira mti en hann hafi tami sr aga
bardagamannsins og hlt verkinu fram af algjrri einbeitingu. Engu a sur tk hann eftir
ftatakinu sem nlgaist, og var nokku stoltur af v.
essa dagana var hann yfirleitt ltinn afskiptur essu rjri sem hann hafi gert a
helgista snum. Hann vissi hva erindi hlaut a vera, svona fyrir utan a a ekkja unga
gngulagi.
Verur af v? spuri hann og stti hnfinn eina ferina enn.
J, sagi drynjandi rdd Kolgrms.
Vajan leit vi og horfi digra, grfgera dkkhra manninn sem var foringi hans essa
dagana.
Allt ferli er komi gagn, hlt maurinn fram. Bandamenn okkar eru mist hreyfingu
ea ba rttu stundarinnar. Og g hef allt sem g arf til a vinna aukaverkefni.
ar meal mann til a fara fyrir v, sagi Vajan og horfi fast augu hans.
Ertu alveg viss um a? spuri Kolgrmur rlega og stari mti.
g er hfasti maurinn til verksins, svarai Vajan. g ekki svi og g hef
kunnttuna. arft mr a halda.
Vajan vissi a etta jarai vi beina skorun. a var j deilt um a hvort flokkurinn hefi
nokku me hann a gera essa dagana.
hefur frnina og kunnttuna, satt er a, en hefuru taugarnar? ert ekki sami maur
og varst.
Vajan agi aeins. a var viss sannleikur orum Kolgrms. Spegilmyndin sem mtti
honum essa dagana var me ur ekkta bauga undir augunum, stjarft augnar og alvarlegan
svip. Hri hafi enn ekki n fyrri sdd eftir a lknirinn rakai a til a mehndla skurinn
hnakkanum. Og lkaminn sjlfur hafi misst sustu mjku lnurnar og var orinn svo stinnur og
meitlaur a hann jarai vi a vera horaur.
Nei, g er ekki samur og ur. g er httulegri.
g hef lti a gera me berserk.
g er ekki berserkur, g er einbeittur. Vajan sleit aldrei augnsambandinu, orum snum til
herslu.
Einbeittur, j? sagi Kolgrmur og skoai standi brunni. a m vera, en
fylgdir flninu Arvari.
Af v a hann tk mig stt og mat mig a verleikum, hugsai Vajan.
Arvar var frndi inn, sagi hann upphtt.
Satt er a, en hann sleit sig fr leisgn minni og reyndi a skapa eigin flokk rtt fyrir a
skorta alla visku til slks.
Hann hafi nga visku til a reyna a fra hlutina fram vi, sagi Vajan og gat ekki
haldi tilfinningum r rdd sinni, vini snum til varnar.
a gekk ekki vel hj honum, sagi Kolgrmur einfaldlega.
Hann var myrtur.
Vitrir menn koma sr ekki stu a vera myrtir. Vitrir menn deyja ekki ungir. a er
eini mlikvarinn sem skiptir mli.
Vajan agi. Hann treysti orum snum ekki.
Hvernig er lkan? spuri Kolgrmur og benti limlestu hndina.
Vajan tk sig , dillai fingrunum og tk upp rj ara hnfa sem hann hafi lagt trjbol.
Hann kastai eim eins hratt og hann gat, einum ftur rum.
Kolgrmur virti fyrir sr ar sem eir stu andliti brunnar.
Gott og vel. fer fyrir agerinni. Hann sneri sr vi og fr a ganga braut. fr
fri a sanna ig.
Vajan st eftir rjrinu og sneri sr aftur a brunni.
g hef egar sanna mig, hvslai hann.

3.
r gengu. a var lti anna hgt a segja um frina. Skgurinn var svo villtur og erfiur
yfirferar a Katja urfti yfirleitt a einbeita sr a v hvar og hvernig hn var a stga niur, egar
r urftu ekki hreinlega a klifra. a var v lti um tkifri til a spjalla.
r nmu stku sinnum staar til a sna nesti og hvla sig aeins, en Katja ntti au
tkifri til a vira kennileitin betur fyrir sr. Hn gti j urft a fara essa lei sjlf einhvern
daginn. Kannski jafnvel egar allir arir nlifandi einstaklingar vru fallnir fr.
Jja, etta er aldeilis gur staur fyrir leynifund.
Katja kom vi hlsmeni sem hn hafi bi sr til tveimur rum ur. v hkk steinvala
sem hn hafi teki r grf Maru frnku daginn sem hn hlt a heiman. r hfu veri bestu
vinkonur sku og daui Maru hafi raun tryggt a a Katja samykkti a fara a heiman.
Hn strauk fingrunum upp r hlsmlinu og a hlsbandinu sem l tt upp a hinni. a
var r listilega flttuum leurreimum. Linda hafi bi a til og gefi henni sem skilnaargjf.
Skildu r geta hist fyrst Katja var n komin til landsins? Slkt hafi alls ekki forgang, en kannski
a eim gfist stund milli stra.
egar teki var a sga midegi komu r a ltilli sem Serdra sagi a myndi leia
r fangasta. Skgurinn var orinn virkilega gamall og erfiur essum slum og a var
ekki alltaf auvelt a fylgja nni, en a var kyrrt og hljtt undir laufskrinu og a var engin
htta a tna henni.
Um a leyti sem hn fr fyrst a taka eftir hminu fr hn lka skyndilega a hugsa til
fyrsta fundar sns me Serdru. a var einhver tilfinning, einhver kunnugleiki sem bei hennar. Hn
hafi ekki skili tilfinninguna en hn mundi eftir henni.
Vi erum a koma, sagi hn upphtt, og lei svo eins og bjna fyrir a taka hi augljsa
fram.
J.
Hn s glitta manneskju gegnum trin en missti strax sjnar vikomandi vegna
ykknisins. Hn hugai a kalla en lt a vera. r hldu fram upp eftir nni og eftir smstund
vibt komu au a klppum ar sem in frussaist niur dlitlum fossi.
Undir klppunum stu tveir karlar og ein kona og Katja vissi samstundis a au voru ll
Raukuflar. Hn vissi a. Hn fann a, nstum v eins og hn fann fyrir eigin tlimum. Loginn
brann innra me eim rtt eins og henni.
Nst henni sat karlmaur steini. Hann hafi sama skrtna aldurslausa tliti og Serdra en
var rtt farinn a f fyrstu hvtu rendurnar stutta ljsbrna hri. Andliti var skarpt og lkaminn
var langur. Hann var me stutt sver beltinu en sat me langa xi kjltunni.
Konan hallai sr uppi a klppinni. Hn var me ykkt, snjhvtt hr sem hafi veri ofi
ykka lokka sem nu ekki niur axlir. Andliti var kringltt og flt, varirnar mjar og augun au
dekkstu sem hn hafi s. Hn var me tv lk sver slri sitt hvorri mjminni og Katja gat
sr ess til a atgeirinn uppi vi klppina tilheyri henni.
Katja leit hinn karlmanninn og vissi strax a hann vri elstur. Hn hefi vita a svo
hann hefi lita hvta hri sem hkk niur a xlum. Eins og hvthra konan var vimt hans
og augnar svipa Serdru, nema enn gilegra ef eitthva var.
miri Amerstanborg st marmarastytta af hershfingja sem hafi endurheimt borgina r
klm Dauaherranna fjra strinu. Myndhggvarinn hlaut a hafa veri snillingur ljs ess
hversu einbeittan vilja honum tkst a blsa andlit skpunarverks sns. Hershfinginn stari fram
fyrir sig af algjrri stafestu og ttaleysi og bar me sr a vera httulegasti og harasti maur sem
uppi hefi veri.
Ef styttan hefi stigi niur af pallinum og blsi til strs gat Katja mynda sr a hn
hefi bori fas essa manns. essi hafi upplifa aldir og Katja lt undan augnarinu og virti
restina af honum fyrir sr.
rj lrtt r skreyttu vinstri kinnina, eins og hann hefi veri klraur. Sri hlaut a vera
nlegt ar sem meisl Raukufla greru fullkomlega.

ll klddust au ltlausum ftum rtt eins og hn og Serdra og bru me sr a hafa ferast

um nokkurn veg. Lttur farangur l stafla milli eirra.
S rtti draup hfi eilti.
Komdu sl Serdra, sagi hann sterkri rdd sem var eins meitlu og svipurinn.
Komdu sll Roland, svarai kennari Ktju. Agla og Lindor.
S elsti horfi augu Ktju og aftur hugsai hn til fyrsta fundar sns og Serdru.
Og ert Katja, yngst og reyndust.
Ktju fannst hn aldrei hafa fundi jafn miki fyrir sannleikanum essum orum.
En fallegust, svarai hn, en fannst vanta ftt eigin kmni.
Hn s t undan sr a yngri karlmaurinn brosti aeins.
g er Roland ldungur, sagi s eldri.
g er Agla svarta, sagi fla konan kvenlegri tgfu af bllausri rdd Rolands.
Og g er Lindor fr Spjtu, sagi yngri karlmaurinn.
Slt veri flki, sagi Katja. Eru fleiri leiinni?
Vi erum vallt fliu, sagi Roland. Vi sfnumst ekki saman strfund nema egar
Dauaherrarnir rumska. Vi rj heyrum bo Serdru og getum lti mlsefni essa fundar berast
til hinna me t og tma.
Katja agi og bei eftir a Serdra segi eitthva fleira en andartkin liu hgt undir
augnari essa flks og konan var ekkert a flta sr.
Er etta anna prf?
Viti i af... tilefninu? spuri hn hikandi.
Atburir vorsins brust til mn gegnum bandamenn okkar, sagi Lindor. g var binn
a segja eim fr.
i fundu Dauaherra, sagi Roland. Eftir riggja alda leit fannst dvalarstaur eins
eirra fyrir helbera tilviljun, og hann skk botn Innhafsins ur en i gtu vegi hann svefni.
Katja beit jaxlinn. Dauaherrarnir, s forna v sem hafi fari felur eftir sjunda
heimsendastri sem eir hu vi mannkyni og Raukuflana, voru almenningi a miklu leyti
gleymdir. Einmitt annig vildu eir sennilega hafa a. Eftir v sem sameiningin sem Jukiala-veldi
hafi frt heimsbygginni hvarf sfellt dpra gleymskunnar d og daulegir menn litu sfellt meira
Dauaherrana sem lii vandaml fyrri kynsla var grundvllurinn fyrir nsta stri
freskjunum sfellt meira hag. En eir lgu bara dauadvala, svo skynjun Raukuflanna gti ekki
numi .
Ktju og Serdru hafi boist einstakt tkifri til a binda endi einn eirra n ess a a
kostai hrilegt str. En eim hafi ekki tekist a.
Vi gerum allt sem vi mgulega gtum, sagi hn og heyri varnartninn eigin rdd.
Stri hefur snar sveiflur, sagi Roland me sama einbeitta tnleysinu. Gavin blhnd
komst nrri v eins nlgt og i snum tma. jnum Herrans tkst ekki a flytja hann
njan felusta og vi vitum a vi upphaf nsta strs mun Dauaherra ganga land vi Innhafi.
S vitneskja mun gagnast okkur, og a er mikilvgt a systkini okkar fi a heyra hvert smatrii
ess er i uru vsari. En a arft a kvara margt anna. a var rtt hj r a kalla ennan
fund, Serdra.
Serdra kinkai kolli.
Eigum vi ekki a byrja frsgninni?
J.
r rku atburarsina sameiningu. Katja var v fegin a taka fullan tt v, en a
skipti vst mli a f sem fullkomnasta mynd a sem hafi gerst. Flki heyri oralaust ar til
frsgnin kom a Dauaherranum sjlfum.
etta skelfilega, afdrifarka atvik hafi ekki stai nema nokkur augnablik en samt fr
mestur tmi a segja fr v og svara spurningum. Ktju fannst r raun skp lti geta hjlpa
til a efla skilning eirra essum vini en Roland og Agla metku etta allt af alvru.
Lindor hafi hva minnst a segja en sndi mesta augljsa hugann. Hann var j yngri en
Serdra og hafi v sjlfur ekki teki tt Dauaherrastrunum.

Eftir a syntum vi land, sagi Serdra a lokum. a var tluvert erfii og vi

hreinlega vitum ekki nkvmlega hvar kistan skk.
Dptin essu svi er samt meiri en svo a nokkur maur geti kafa hana, sagi Katja
ur en Serdra gat gert a. Allir fiskimennirnir sem vi tluum vi voru einu mli um a.
Roland agi nokkur andartk og horfi Ktju. Henni fannst a afskaplega gilegt.
a var eins og a standa brn hengiflugs, ea a vera fst inni bri me ljni sem lt sr ngja
a sitja kyrrt bili.
ldum ur vktu Herrarnir milli stra, sagi hann svo. eir stu virkjum snum
fyrir utan ljs simenningarinnar og lgu rin, og vi styrktum Jukiala a innan eftir bestu getu
og vktuum mrkin. Grundvllurinn breyttist me falli jarinnar sinu. essi dauasvefn, essi
langa bi, er ntt brag og vitnisburur Gavins hefur lengi vel veri okkar einu upplsingar um
a.
Hva upplifi Gavin blhnd eiginlega? spuri Katja. Serdra hafi nefnt a stuttlega en
hana langai skyndilega a heyra a fr manni sem hafi veri uppi eim tma.
Roland horfi aftur Serdru og Katja skildi enn ekki hvort a var vegna vanknunar ea
hvort hann var a leita a einhverju.
Vi skildum fyrstu ekki alveg hvernig reglurnar hfu breyst eftir Rkkurstri, sagi
Roland svo. Vi vissum a eir hfu fundi uppi einhverju nju ri til a dyljast okkur og eir
sem vi gtum s af grfust fyrir um a. Gavin elti orrm upp lti fjallaorp fjarri alfaralei.
a reyndist vera asetur og jlfunarbir fyrir Nturhndina, sem og fylgsni eins af
Dauaherrunum. Helmingur eirra kastai sr Gavin mean hinn helmingurinn kom meistara
snum undan. Vi teljum a san hafi kisturnar veri geymdar fjarri jnum Herranna til a
koma veg fyrir anna eins, og leit okkar hefur miast vi a.
i hfu vst rtt fyrir ykkur, sagi Katja.
J.
Eftir etta fru au t a sem Katja taldi vera venjubundnar samrur Raukufla. au
tluu um fjarlg lnd og aila. Um gmul vandaml sem mist voru a taka sig upp n ea
hfu endanlega fjara t. Um a hvernig valdatfl mannheima gengu, hvaa hrif au gtu haft
gla Stri sem og a sem leyndist r augsn almennings.
hugaverasta frttin kom a austan, r Jarinum.
g fkk frttir af Mu, Sjandanum, sagi Lindor fr Spjtu.
Er hn enn villt snum? spuri Serdra.
Hn sr vst enn lti anna en framtina og hennar endalausu mguleika. Og henni hefur
ekkert fari fram v a koma skilaboum snum leiis.
a er leitt, sagi Serdra.
En hn sagi vst eitthva lei a essi djfull sem kom r Grjtadal og herjai
Ysta Virki um ri hefi ekki veri endanlega felldur.
Ysta Virki? sagi Katja. Er a ekki borg?
Helsta varst gmlu viskunnar Jarinum, sagi Agla. a yri afdrifarkt ef borgin
flli.
Afdrifarkt en ef til vill umfljanlegt, sagi Roland. Mr fannst alltaf vafasamt a reyna
a temja Jaarinn, og hlfri vi minni sar er a enn hlfklra verk. Hann er of nlgt
Eyilndunum, sem og sasta vgi Vegraine ttblkanna.
Verur Ma sem sagt a sinna essu sjlf? spuri Agla Roland. g veit ekki til ess a
neinn megi vi v a ferast austur.
Katja rskti sig.
Mr skilst a... vi sum a f og verk okkar svo mikilvg a vi megum ekki vi v a
missa neinn.
Or Serdru, stahfi Roland og horfi Ktju og san kennara hennar. au eru
yfirleitt snn, en g tel a enn spurningu hvort fgakennd framtarsn Mu er nargjf ea
ftlun.
Hann horfi alla vistadda.

Veratsa Mor var s eina sem komst hlfkvisti vi anna eins og brjli sem hn fll
var okkur drkeypt. Mia er enn ung og reynd og anna hvort s aumasta okkar ea sterkasta. Hn
og Jaarinn vera a bjarga sr sjlf og sanna sig ar me. Ekki yfirgefa kjarnann til a astoa
hana vi a vernda Jaarinn.
Ef g skildi allt rtt tlar hn a sinna essu sinn htt, sagi Lindor.
Me v a leita uppi rttu rlagaspottana og kippa , sagi Serdra.
J. Hn sagi eitthva um a Erolas myndi s tortmingu sinni me bjrgun sinni. Svo
nefndi hn brr og hrafna en vimlandi minn missti rinn. Hann brosti aeins. Hugur minn
og sn fara ekki smu slir og hj Sjandanum.
Ertu framtarsnn? spuri Katja me nokkurri forundran. Er a srsvi itt?
Svo sannarlega, sagi Lindor. a hvlir mr og nokkrum rum a reyna a ra
framtina og stra fr okkar. Brosi lifi enn. g hef lrt a lifa me v. S byri styrkir
axlirnar.
Fyrir mr er a Loginn sjlfur, eins og hj kennara num, sagi Roland ur en Katja
gat liti til hans. g brenni djfla og afturgngur r essum heimi.
Hj mr er a ni, sagi Agla. g er blhundur og skynjandi. Fla konan dr
axlirnar aeins aftur og essi svrtu augu voru sem hnfar. Og g skynja spillingu, sagi hn af
unga. a hefur eitthva komist inn heiminn hr vi Innhafi. Eitthva flugt og httulegt sem
hefur ei sst lengi v g hef aldrei skynja etta fyrr vinni.
Hn sneri essi skarpa augnari a Lindor og urfti ekki a segja skipunina upphtt.
a er str vndum, sagi hann og Katja s a brosi var horfi. Hann agi andartak
og augun uru eins fjarrn og blindum manni. g heyri stapp hersveita, sagi hann lgt. Og
vopnagn og p hinna sru. g finn ekki fyrir neinum vafa. Valdimar mun senda her suur.
Katja hugsai aftur til Lindu.
a er ftt eins ri og rslit orrustu, hlt spmaurinn fram. En g skynja
valdajafnvgi uppnmi, og hi undarlega fyrirbri er menn kalla jir mun sanna formleysi sitt
enn og aftur.
Hann lokai augunum.
Og a er ekki allt og sumt, sagi hann. g finn himnuna veikjast vi Innhafi. g finn
svartagldrum vaxa smegin. Brralag Pyttsins hefur ekki loki sr af essa kynslina.
Hann agi nokkra stund og fyrst enginn annar sagi neitt tlai Katja ekki a gera a
heldur.
g s snk skra r kulnuum eldi, hvslai hann svo. Skabrunninn en tennur hans er
enn skarpar og eitur lekur af eim strum straumum.
Lindor opnai augun og Katja s a au hfu sni aftur ntmann.
Og hversu skr er s sn? spuri Roland.
Jafn rin og stri, var svari.
Roland hugsai sig stuttlega um.
Str milli manna koma okkur lti vi. a gti jafnvel veri til gs ef Valdimar nr a
stkka veldi sitt og koma meira jafnvgi . En ef seiskrattarnir eru a reyna a n sr legg arf
a gera eitthva v.
Vi Serdra hfum blga tvisvar, bara vi tvr, sagi Katja. Me fimm okkar tti
a a vera auvelt.
Geru aldrei r fyrir auveldum sigri, sagi Roland. Hva gegn erfingjum eirra er
storkuu Jukiala og Dauaherrunum. Auk ess veri i a reyna a blga sjlfar rija
sinn.
Hv ? spuri Katja undrandi.
Hrmungar og htta er elilegra stand en margir vilja meina, sagi Roland. Eins og g
sagi hefur stri snar sveiflur. Okkur glu er rf annars staar.
Katja horfi Lindor.
g var hvort e er leiinni norur egar g heyri boi, sagi hann. g get leiinni
rannsaka veldi Valdimars konungs og s hvort Brralagi er me sterk tk ar. g mun reyna

a hefta agerir eirra fr eim endanum.

Vi tvr tkum suurendann, sagi Serdra. Vi erum leiinni a setja okkur
samband vi Skugga Gulslttu. egar stri sem spir kemur, hvenr sem a verur, munum
vi vonandi vera ngu upplstar til a geta skori rttu rina.
Gott, sagi Roland. En enn er eitt rtt: i tvr.
J, hva me okkur? sagi Katja. Vi urfum a skoa etta Brralagsml, en hva
svo? Mr skilst a g eigi ftt eftir lrt. Hva gera nliar sem eru frjlsir fera sinna?
essum tmum ganga eir yfirleitt flkingsveginn, sagi Roland og Katja fann hjarta
sitt taka ngjukipp. Reynslan ein gerir manni frt a mta ldunum og hana last maur best
faraldsfti. En til ess arf nliinn a vera reiubinn. Sndu okkur Logann.
Katja hafi bist vi essu og varpai honum strax fram. Rauglandi rnin myndaist
loftinu. Hn var mannharh og minnti gn skrautlegan kngularvef, og myndi halda aftur af
nttrulegum kvikindum.
Vararloginn bj inni hverju eirra. Hann var hluti af eim, og a sem geri au ruvsi
en anna flk. Me fingu gtu au beint v afli t fyrir lkamann til missa nota.
Ktju hafi gengi hva verst a lra list, en atburir vorsins hfu haft hrif a eins
og svo margt anna. Hn hafi loksins urft a beita honum ney frekar en samkvmt skipunum
Serdru, og henni fannst reynslan hafa gert sr gagn.
Hn fkk ekki bo um a htta og skildi a etta var meal annars thaldsprf. a tk a
vihalda Loganum og dr r henni rtt htt sem samsvarai ekki alveg lkamlegri reytu.
Vararloginn var hluti af lfsrtti hennar. a gat hreinlega veri httulegt a ofnota hann.
Katja hld hndinni fyrir sig og barist vi a bi vihalda Loganum og vera varbergi
gegn skyndirsum sem reyna myndu einbeitingu hennar. En rsin kom ekki og hn urfti a
vihalda reynslunni lengur og lengur eins og Serdra hafi stundum skipa henni a gera, uns henni
fannst tminn fara fram r eim rekraunum.
Henni fannst hn tmast a innan og hn minntist ess egar Serdra hafi nota eigin Loga
til a lkna hana af lfshttulegu sri. Serdra hafi lna henni brot af eigin lfskrafti. Sennilega
hafi tilfinningin veri eitthva essa lei.
Minningin um ttann og srsaukann geri loks tslagi og hn missti Logann. Rnin fr
aftur inn hana og Katja riai ftunum.
g dett ekki!
Hn hallai sr fram en reigi hfui upp og ni a halda ftunum lstum. Mesti
veikleikinn lei hj eftir sm tma en hn myndi ekki n fullum styrk nema me ntursvefni.
Gott og vel, sagi Roland. Katja hafi nstum v veri bin a gleyma honum.
Hann horfi Serdru.
Er hn reiubin, a nu mati?
Katja beindi sjnum snum tr til ess a horfast ekki augu vi neinn.
Lrdmur nemanda mns hefur veri venju viburarkur, sagi Serdra. Mr finnst vera
lti eftir sem g get kennt henni og a mestu urfi aeins a fnpssa a sem hn kann n egar.
Hn hefur drepi, nrri di, mtt djflum og afturgngum, s fort og framt, mynda
bandalg og meira a segja horfst augu vi vofu Dauaherra. Hn kann grunninn a llum
vopnalistum, kann a last og lifa af og hefur allan ann rtt sem krefjast m af vgamanni.
Katja vissi etta allt saman, sumt af eigin raun og sumt hafi Serdra teki fram vi sjaldgf
tilfelli. En hn hafi aldrei heyrt sr lst me ru eins hrsi. egar Raukuflarnir rr horfu
hana skildi hn a etta var ekki hrs. Kennari hennar var einfaldlega a segja eins og var.
Serdra hafi skmmum tma gert hana afar httulega.
Einhvern veginn hafi a lst a henni.
Allt saman gir eiginleikar, sagi Roland. En ertu reiubin a deyja?
Katja agi og reyndi a stara hann.
g skal viurkenna a g tti ekki von essari spurningu.
Hn hl pnulti.
Hn er mikilvg, sagi Roland og Ktju fannst hann vera enn alvarlegri ef a var

yfirhfu hgt. g s r a Serdra hefur kennt r a berjast, svo einungis tminn muni
kvea r um a hvort hn hefur kennt r a lifa af. g vil vita hvort hn hefur kennt r a
deyja.
g er ekki v a slkt s hgt a kenna, sagi Serdra. Rddin var rleg en Ktju fannst
vera viss skorun v hvernig hn horfi ldunginn.
g hef ur haft hyggjur af v a srt ekki a taka t rttan roska, Serdra, sagi
Roland og hafi sni athygli sinni a kennara Serdru. A srt full meyr.
N hl Katja.
Af meyrum einstaklingi klir hn ansi fast!
g sagi ekki or um bardagagetu hennar, sagi Roland og sneri sr aftur a Ktju. En
varandi spurninguna arftu a vera reiubin a frna lfi nu. Ekki kasta v kruleysislega
gl, ert of mikilvg til ess. En ef anna tkifri gefst til a fella Dauaherra ea gera eitthva
lka mikilvgt arftu a geta kastar r sver og tennur vina okkar ef ess arf.
Rannsakandi augnar hans minnti Ktju mjg Serdru. Katja agi og hugsai til eirra
augnablika er dauinn hafi strokist vi hana. Hn hafi ekki gleymt ttanum.
Ert a? spuri hn gn meinlega.
g hef lifa me daua hjarta fr v a ni heimurinn var ungur. J, g er reiubinn til
a deyja hvenr sem er ef ess er rf. En a verur rf ldungum nsta stri, og v
varveiti g lf mitt eftir bestu getu. Svara n.
ll horfu au hana og Katja fann innyflin krauma. Hn gat ekki anna en sagt satt.
g veit a ekki, viurkenndi hn. a mun vst bara koma ljs egar reynir.
ska afsakar margt, sagi Roland. En leggu ig fram vi a skera bnd n vi
ennan heim og etta lf. a er ekkert rmi fyrir slkt essu stri.
Katja fann fyrir undarlegri blndu af skmm og svo reii yfir v a skammast sn. a var
elilegt a ttast dauann!
Serdra, hn enn mislegt lrt en g legg blessun mna yfir a a lsir hana
reiubna. Afraksturinn mun svo kvara framhaldi.
g tek undir a, sagi Agla.
Serdra draup hfi.
a er eins og g vonaist eftir.
gnin tk vi smstund og flki horfi hvort anna.
Hefur einhver eitthva fleira a segja? spuri Roland.
gnin svarai.
a, sagi hann. g lt breytingar formum okkar berast. essum fundi er sliti.
Hann tk tvo poka af jrinni og hengdi sig.
tli i ekki a gista? spuri Lindor.
Nei, svarai Agla og fr sjlf farangurinn. Vi eigum bi nokkra lei fyrir
hndum.
Hn lauk vi a hengja lar sig ann htt a hn hafi greian agang a llum
vopnunum og gat lti farangurinn gossa augnabliki. San tk hn atgeirinn sr hnd eins og
gngustaf og hn og Roland stu hli vi hli.
Leynd og rvekni, sagi Roland formlega. Viska og styrkur. Me sn fort, framt og
nt, annig munum vi halda velli. Veri sl og megum vi ll lifa til nsta strs.
Heyr, sagi Agla.
Lindor, Serdra og Katja kvddu og pari gekk inn hm skgarins. Ftatak glu agnai
rskmmu eftir a hn hvarf sjnum. Fr Roland heyrist ekki bofs.
Jja, etta var n lfsreynsla, hugsai Katja.
ar fara au gmlu, sagi Lindor fr Spjtu og sneri sr a eim.
J, sagi Serdra og Katja var ekki fr v a hn slakai aeins .
au bjuggu sig undir nttina. au sfnuu vareld, og ar sem ekkert var tjaldi dr hver
sitt teppi r farangri og au hreinsuu steina fr umhverfis eldinn til a gera nttina gn gilegri.
Lindor og Serdra fu sig aeins gegn hvert ru. Katja hafi aldrei s kennara sinn etja

kappi vi einhvern sem gat stai svo vel gegn henni, en aldursmunurinn sst v a yfirleitt
hafi Serdra yfirhndina.
San kom auvita rin a Ktju og a var kunnuglegra ml. Hann hrsai henni
fyrir a vera efnileg.
Loks Ktju til mikillar ngju komu au sr ll fyrir og tu af nestinu.
g spuri aldrei hvort ttir r eftirnafn, spuri hann mean au snddu.
g kva a segja skili vi a, svarai Katja. g hef ekkert me a a gera a
heiman.
Lindor yppti xlum og henni sndist honum vera svolti skemmt.
Kannski ekki, sagi hann.
Hn er lka a vonast til a last flott glunafn, sagi Serdra.
Katja horfi hana me blndu af ktnu og ergelsi.
Og hva me a?
Ekkert. Hafu bara huga a maur rur v ekki endilega hvaa viurnefni flk klnir
mann.
au luku vi mltina og Katja sng. Lindor blstrai me laginu og Serdra klappai
drykkjarknnu me spreki. au myndu kannski ekki geta unni fyrir sr me tnlistinni en Ktju
fannst kvldi nokku ljft og henni tkst meira a segja a gleyma hyggjum snum um stund.
Um morguninn tu au snggan morgunver og pkkuu llu saman og hlu sig.
skilja leiir, sagi Lindor.
Vi sjum til hvort vi getum ekki h essa barttu fr sitt hvorum endanum, sagi
Serdra.
J. Eins og g sagi tla g a reyna a grafa upp nrur Brralagsins fyrir noran.
Vi getum rtt rangurinn sar.
Hann horfi Ktju.
verur sennilega orin fullgild, unga systir.
Ef vi lifum bi, ansai Katja.
Lindor horfi aeins milli fta sr og tk svo upp steinvlu. Hann kastai henni til Ktju.
Hrna. Skilau mr essu egar vi hittumst nst. ttum vi a sjst aftur.
g s a ert enn hjtrarfullur, sagi Serdra og brosti aeins.
a sakar ekki a reyna a, sagi Katja og brosti sjlf. Hn setti vluna vasann og
hugsai til gamalla sagna ar sem essi siur kom fyrir.
Me a lgu r af sta vestur. Ktju til nokkurs lttis var gangan fljtt nokku lttari
en hn hafi veri, og hn gat fari a leyfa sr a njta hennar. Umhverfi var kflum ansi fagurt
a sj og slin tk a kkja niur gegnum laufskri og varpa msakmyndum allt sem fyrir
var.
Serdra var undan hvert skref og egar hdegi nlgaist hafi Katja raun ekki s framan
hana fr v r lgu af sta.
Henni fannst gnin fyrstu fara vel me umhverfinu og gefa henni ni til a hugsa sig
um. En a kom a v a etta var ori full miki af hinu ga, auk ess sem allir rir um
fundinn leiddu hana smu slir.
Serdra? spuri Katja loks egar hn gat ekki seti eim lengur.
J?
Hva er seyi? Mr lur eins og g hafi misst af einhverju. milli n og Rolands.
Serdra nam staar sm hl sem var baaur ljsdoppum. Hn sneri sr ekki vi og Katja
kva a vira a me v a ganga ekki upp til hennar.
sst hvernig Roland er, sagi konan eftir sm hik. Hann er httulegasti maur heimi.
Fullkomi vopn. En a er a eina sem hann er. Bl og eldur hafa hreinsa allt anna r honum.
Agla er svipu. au eru a ll, hin eldri. Og eins og g sagi stefni g inn ann hp.
Hn hikai aftur og Katja stari hnakkann henni.
g hef sagt skili vi allt. Allar tengingar vi skuna, allar leyndar vonir um annars konar
lf, ll elileg sambnd vi mannheima. Maron var sasti maurinn sem g var fr um a elska. g

veit a eir vera ekki fleiri, hversu lengi sem g kann a lifa.
Ktju lei undarlega. Vsbendingar um tilfinningalf Serdru, ef kalla skyldi, voru afskaplega
sjaldgfar. Hn hafi eiginlega aldrei tla kennara snum anna en tmandi stafestu og styrk.
a er ekkert sem kemur mr vart lengur, hlt konan fram. g hef komi of va og
gert of miki.
Og vilt ekki enda eins og ldungarnir, sagi Katja lgt.
Mr finnst g hafa frna ngu miklu, sagi Serdra. g hef ori a v sem arf til a
vernda mannheima og sporna vi myrkrinu. g... hef aldrei veri sammla eirri skoun Rolands a
algjr doi s rtta leiin. svo... g hafi skili hana betur sustu rin.
Serdra horfi til himins og dr andann. Katja truflai ekki v skyndilega hafi hn
grarlega huga nstu orum hennar.
Er a ekki rtt og elilegt a hafa einhver tengsl vi heiminn sem maur verndar? spuri
Serdra lgt. Katja vissi ekki hvort hn var a varpa sig ea hugsa upphtt. Er a ekki rtt a
ykja vnt um eitthva?
Katja leitai a einhverju a segja en greip algjrlega tmt.
Serdra andai a sr.
ess vegna vil g vera kennari, Katja. a a geta mta og kennt og astoa nlia vi
a fta sig essu stri, a kenna einhverjum a lifa af og gera gagn... a er afskaplega gefandi.
a... Katja kyngdi en koki var urrt. a er gott a heyra.
Loks leit hn vi.
Serdra brosti. a var sjlfu sr nokku algengt, en hitt var sjaldgfara a sj hlju v.
a hvarflai a Ktju a hn myndi muna vel og lengi eftir kennara snum slskinsdoppunum.
Flest okkar eru sfellt upptekin, eins og fkkst a heyra, sagi Serdra. En einhverjir
vera a sj um a jlfa ung systkini okkar eins og g hef gert fyrir ig. Fr Rkkurstrinu hefur
talan veri rr. rj okkar, flkingi um heiminn, hafa a hlutverk a jlfa nlia egar eir
finnast. Einn eirra d tkunum Fornos. a arf a fylla skari og g vil hljta blessun
ldunganna til a sinna v han fr.
g skal... gera mitt til a lta a rtast, sagi Katja hikandi.
g veit.
Serdra horfi hlsinn henni.
g veit a vilt hitta Lindu vinkonu na mean vi erum landinu. a er alls ekki vst
a vi hfum rrm til ess, en rktau samt vini, a s srt a missa . Hn horfi Ktju
og agi smstund. Lifu, Katja.
Serdra sneri sr vi og r hldu gngunni fram.

4.
Sex dgum eftir a r stigu t r skginum komust r leiarenda.
Aldinlaut ht orpi, og gararnir umhverfis a tku af allan vafa um uppruna nafnsins.
Svi var i fallegt og hsin bru ess merki a hr lii enginn skort. rann r norri og brin
yfir hana leiddi beint inn orpi. rin sveigi svo til austurs kafla ar sem sj mtti ara br,
ur en hn hlt svo fram suur.
Skuggattin bj innan um venjulegt flk og v urfti a gta nokkurrar varar. Serdra dr
hettuna yfir hvta og brna hri og Katja gekk undan til a flk yrti frekar hana og tki sar
eftir v hve mjg eldri konan stakk stf.
Maurinn sem fr fyrir flokknum ht Njll Tirin og jafn litlu orpi urfti bara a spyrja
einu sinni til a finna heimili hans. r hldu anga og komu a stru, nlegu hsi sem var
greinilega tla nokkrum ttlium. Katja bari a dyrum og hsfrin opnai.
Litla, dkka konan bla kjlnum bau gan dag en tk svo eftir sverunum. San renndi
hn augunum yfir karlalegan klna eirra og leit loks framan Serdru.
Hn leit oralaust aftur Ktju, sem brosti aeins og sperrti upp augabrn til a svara
spurningunni sem mtti ekki segja upphtt mean grannarnir voru nokkurra metra fjarlg.
Vi um boi, sagi Katja lgt. Og vi erum komnar til a ra mikilvg mlefni.
J, svarai konan og stari r gn gttu. a var eins og hn hafi ekki alveg tra
essu.
Komi inn, heiruu gestir! sagi hn svo me flti egar hn ttai sig. r stigu inn og
konan, Dsa, vsai eim setustofuna og sendi smpolla til a segja fjlskyldunni frttirnar.
Hn fri eim vn, ba unga stelpu a hafa ofan af fyrir eim me flautunni sinni og hlt
svo fram a elda hdegisverinn.
Stelpan var gtur flautuleikari mia vi aldur og Katja lokai augunum, dreypti vninu
og leyfi sr a njta ess a slaka aeins eftir feralagi.
Friurinn st ekki lengi. Njll gekk inn me systur sinni og elsta syni og au stu
gttinni vi setustofuna. r stu upp, og Katja dsti aeins innra me sr.
Serdra varpai au stuttlega njsnamlinu og kveikti svo Vararlogann andartak til a
taka af allan vafa.
eim hreinlega br vi a sj vott af essum krafti sem au hfu einungis heyrt um, en
Njll var snggur a jafna sig.
Veri i velkomnar, sagi hann formlega. g b ykkur heimili mitt og asto til
afnota.
Vi iggjum a, sagi Serdra og au settust.
Hva eru i mrg hrna? spuri Katja svo hn fengi n rugglega a segja eitthva
essum fundi.
Hr orpinu sjlfu eru g, systkini mn rj, makar eirra, brn okkar nu, fair minn og
rj frndsystkin. Vi hfum lka rj vinnumenn sem hafa teki eiana og veri teknir inn
samflag okkar.
Dsa kom me rjr vnkrsir vibt.
Vi hfum bi hr rj r, eftir a g eignaist hluta af aldingrunum.
Mr lst vel , sagi Serdra. etta gti ori sterkt hfuvgi me tmanum.
au voru greinilega ng me a, en Njll hafi or v a a ylti sennilega v
hvernig stri fri.
J, eigum vi ekki a ra stri? sagi Katja.
Njll hikai.
Vi urfum a ra stri j, og mislegt fleira. En eigum vi ekki a ba fram kvld,
svo allir geti veri vistaddir?
J, gerum a, sagi Serdra.
Katja var hlf grm en reyndi a lta ekki skna a.
Serdra flutti kvejurnar fr Maroni og blisbum hans og fr svo a segja helstu frttir fr

Amerstan, sem og r sem hfu borist Maron fr rum svum. Gestgjafar eirra svruu me
sgum a noran og vestan. Katja geri sitt besta til a leggja nfn manna og staa minni. a
var j aldrei a vita hvert lei hennar lgi nst.
Dsa fyllti vni og Katja og Serdra sgu fr beinni upplifun sinni af atburunum
Sprekabygg, sem og tkunum Baldursstrnd rinu ur. Mannskapurinn hlustai af miklum
huga. Sumir Skuggar tku beinan tt gla Strinu og arir su einfaldlega um njsnir og
samskipti. Aldinlautarflki var seinni hpnum.
Loks var kvldi nsta leyti og restin af Skuggunum fr a tnast inn hsi. r voru
kynntar fyrir flkinu eftir v sem hver kom inn og vibrgin voru yfirleitt svipu eim sem Dsa
hafi snt dyrunum. Raukuflar og Skuggar hfu unni saman fr v regla eirra var stofnu
rdaga en fir hfu beina reynslu af hinum daulegu verndurum.
Katja v salt milli stolts yfir essari stu sinni, sem og a finna sfellt meira fyrir gjnni
milli sn og annarra.
Hn hristi sig r eim hugleiingum egar matur var borinn fram. au tu efnismikla spu
me braui og eplum. Katja ttist einbeita sr a matnum en tk eftir v a flestir ef ekki allir
gjuu augunum reglulega r.
Eftir matinn fru au loks a ra a sem bei Greniborgar.
Her Valdimars hefur rauninni um rennt a velja, sagi Njll og fletti r korti. a eru
rjr leiir sem hgt er a koma fullbnum her um n ess a a taki eilf. Hann getur rist
landamravirki sem askilur Gulslttu og Norurlndin. a er bi a fjlga mjg varliinu
ar og virki sjlft er afskaplega traust. Og ef eir reyna umstur gefst Hrlfi ngur tmi til a
smala saman her til a fara og styja virki. Auk ess er anna lti virki hrna fyrir noran okkur
sem vegurinn liggur gegnum. a yri nnur fyrirstaa lei eir, og anna vgi fyrir
landamraherinn ef eir urfa a flja suur.
Njll dr andann.
eir gtu lka teki krk vestur og fari um Nkkvaskar, mitt yfirrasvi Skara
hertoga. Skari er hrifinn af sjlfsti snu og er ekktur fyrir a vilja ekki hafa neinn yfir sr. Auk
ess verslar hann jafnt vi norri sem og Greniborg, en a er samt vel hugsanlegt a hgt s a
mta honum til ess a hleypa hernum gegn n taka. Skari rur allavega yfir ngu mrgum
mnnum til ess a hlaup hann yri varasamt, srstaklega rtt fyrir rs Greniborg.
Hann myndi lka sennilega bija Hrlf um asto, sagi brir Njls, Patrekur. Og s
gamli fri varla a neita boi um a tvstra noranhernum ur en hann kemur inn Gulslttu
sjlfa.
rija leiin vri svo a fara krk austur, eftir hlum Krakasfjalls. Njll benti. Mli
er a hefi Kjalar hertogi gott fri honum. Maurinn brosti nokku prakkaralega. Og a
vill svo til a Kjalar er einn af okkur.
g vissi af v, sagi Serdra. En ertu svo viss um a hann geti sporna vi norlenskum
innrsarher?
Mr gefast f tkifri til a tala beint vi hertoga, viurkenndi Njll. En g veit a
Kjalar hefur rautjlfa menn sem hann hefur. Hann br yfir litlum en afar seigum og
hraskreium herafla. Srstaklega ef a verur barist hlunum.
Fair Njls og systkina hans var haldraur og sat aallega og sneri gngustafnum
hndunum. N rskti hann sig .
a reyndi getu hans sem herforingja fyrir sj rum egar mlaliar fr Farnar leituu
vestur. Hann st sig me pri. Gamli maurinn rskti sig aftur. a er hluti af stunni fyrir
v a a er veri a tala um a hann taki vi af Hrlfi. Flk treystir v a hann geti vari borgina
betur en margur annar.
Serdra hallai sr aftur og flttai fingrunum saman.
Hva segja Skuggar norursins?
gnin sem fylgdi kjlfar ora hennar var dlti vandraleg.
skp ftt af viti, tautai svo einn af sonum Njls og Dsu. Billi, ht hann vst.
Einhver hl aeins.

au vilja sem sagt ekki skipta sr af essu? sagi Serdra og Ktju sndist hn ekki vera
undrandi.
au eru egnar Valdimars, sagi Njll me semingi. Og ef hann innlimar borgina veldi
sitt mun a j a tluveran gra fyrir flk rttu stunum. au vilja ekki njsna fyrir okkur,
ea veita upplsingar.
a m bast vi v, sagi Serdra. etta er ekki hluti af gla Strinu.
Skuggarnir voru ekki hrifnir af essu umruefni og Katja s a menn voru almennt v
a Skuggar norursins vru ekki me rtta forgangsrun. Serdra sneri hfinu og leit stuttlega
augu hennar. etta var vst nnur lexa handa henni essu.
Nema hva a kann a vera rangt, sagi konan svo vi alla herberginu.
etta kom flatt upp flk.
a er eitthva vndum, hlt Serdra fram og hkkai rddina aeins til a yfirgnfa
kliinn. Eitthva meira en elilegt str milli manna. Og a mun gerast essu landi.
Hva ttu vi? spuri ein af konunum. Ertu a segja a eitthva illt hafi n tangarhaldi
konungi?
Katja gat vel skili a hversu illa s tilhugsun fr au, svo a henni skildist a
konungar gtu veri alveg ngu illir upp eigin sptur.
Ef til vill, svarai Serdra. Einn af brrum okkar er leiinni norur til a rannsaka a.
En a lka vel a vera a Brralagi tli sr einfaldlega a nta sr ngveiti strs me
einhverju mti. Hvort heldur sem er, ttu i a koma v til skila til frndflks ykkar a etta
snist um meira en peninga.
Geturu veri nkvmari? spuri konan aftur. Ktju minnti a hn hti Anna.
Svo heppin erum vi n ekki, svarai Serdra. g er ekki srfr um spdma. En essi
brir okkar er a, og g s ng til a vita a hann hefur rtt fyrir sr. i ttu a vera
varbergi og hafa au vopn sem i eigi til reiu.
Vi... Njll rskti sig. Vi gerum a.
Hva me Skugga borginni? spuri Katja snggt. Hversu mikil tengsl hafi i ar?
Ekki mikil, sagi Njll. Elsti sonur okkar, Brjnn, settist ar a til a lra byggingarlist
og eiginkona hans flutti til hans a sunnan. i ekki hana vntanlega.
J, svarai Katja og stari Njl n ess a sj hann. Vi ekkjum hana.
En okkur skilst a ykkur vanti asto? sagi Serdra. i bu Maron um a sj af
nokkrum tsendurum stuttu ur en vi kvum a koma hinga.
J, sagi Njll og var pnu vandralegur. svo g hafi ekki bist vi a f ara eins
asto.
Katja glotti.
Hva er mli?
Brralag Pyttsins, svarai maurinn.
Katja hikai.
N j.
Eins og g sagi fluttum vi hinga fyrir remur rum, bi fjlskyldu okkar til ga
sem og til a hafa augu svinu fyrir hnd reglu okkar. Vi teljum okkur hafa fundi meirihttar
hrifasvi Brralags Pyttsins hrna nrri.
Katja hlustai af huga og nartai aeins neri vrina. Kannski a etta tengdist v sem
var vndum.
Baggafljtsssla er hrna fyrir austan, sagi Njll. milli okkar og strandlengjunnar.
a er rkt og gjfult landssvi, aki krunum sem gfu Gulslttu nafn sitt, smorpum og
veituskurum. a er lka...
Njll hikai og leit undan. Ktju sndist hann vera a leita a rttu orunum.
a er lka kvein gn yfir svinu, botnai Patrekur af mikilli alvru.
J, a er mli, sagi Njll.
Flki ar er nokku alrmt fyrir a hafa sig lti frammi vi kunnuga, hlt yngri
bririnn fram. g hef ferast anga til a versla og maur er ekki lengi a f a

tilfinninguna a a s gangi samkomulag um a halda einhverju leyndu. Meira a segja vertarnir

virast vilja losna vi mann sem fyrst.
Patrekur hristi hfui.
g get sagt ykkur a a innan um fagra akra og vel hirt tr Baggafljtssslu sef g laust,
me stl fyrir dyrum og hnf rminu.
Hann leit myrkva horn og Katja s gamlan tta augum hans. Hn hallaist a v a tra
honum.
a er oft annig samflgum sem leyna galdrareglu ea einhverju ru hreinu, sagi
Serdra. En stundum er flk bara einangrunarsinna og fmlt n ess a nokku illt liggi a baki.
etta er rtt hj Patreki, sagi annar maur. Hann var brnaungur og dkkur og
samanrekinn. Katja hafi tnt nafninu innan um allar kynningarnar. a leynist eitthva illt arna,
hlt hann fram me sinni djpu rdd. Feralangar sem enginn nlgur myndi sakna hverfa ar
aeins of oft. Eftir situr ekkert umtal, enginn sslunni vill tala um ea gangast vi v a hafa
s . Flk bara hverfur.
Hefuru rannsaka essi ml? spuri Katja. Henni sndist nokku vera spunni
manninn.
Svona eins og g tel mig geta n ess a tnast sjlfur eim slum, sagi hann.
Aallega hef g tala vi flk mrkum sslunnar. Ef maur fer fnt a getur maur veitt
mislegt upp r mnnum.
Svarti hundurinn, tautai fair Njls hlfum hljum.
a kann vel a vera grusaga, pabbi, sagi systir Njls, Ebba, dlti vandralega.
S gamli hristi hausinn.
Grusaga setur ekki annan eins tta andlit manna, sagi hann. i systkinin hafi haft
a gott en g stundai bein verkefni fyrir regluna yngri rum og g ekki hrylling yfir hinu
nttrulega egar g s hann.
Hvaa hvutti er a? spuri Katja.
Augu ess gamla sneru rlega a henni. Allar hans hreyfingar voru eins og rddin, hgfara
en bru vissan unga.
etta var fyrir fimmtn rum, sagi hann. Vi litla hsayrpingu vi vestari mrk
Baggafljtssslu. Vertshs og smiju og rf bli. ar vknuu menn um mija ntt vi skelfilegt
lfur sem mai um nttina ekkert vri bergi til a varpa hljinu til.
Katja sneri stlnum a honum og tk hndunum um anna hn. Gamli maurinn tti
athygli hennar alla. Hn hugsai aeins til ess a ti fyrir vri nttin n orin kolsvrt.
Enginn lagist aftur til hvlu, hlt hann fram. lfri hafi nst of djpt. Sumir risu r
rekkju og byrjuu a tendra elda ea byrgja fyrir dyr og glugga. v heyri flk vertshsinu vel
egar maur kom harahlaupum r austurtt. Hann var a hruni kominn vegna rmgnunar og
trylltur af tta. Hann bari a dyrum og veinai af rvntingu.
a small rakri sptu eldstinu.
Menn voru hikandi vi a hleypa honum inn. Sumir bru v vi a hann vri einhvers
konar vttur, til ess kominn a lokka flk t nttina. Arir ttuust a laa til sn a sem hafi
olli annarri eins skelfingu. Mann vertsins tk vi sr mean maurinn lagist hurina og
grtba um a vera hleypt inn. Hann dr slagbrandinn fr hurinni en einmitt heyrist lfri
njan leik og frysti bli um huguustu manna. Gesturinn bari hurina einu sinni enn.
Gamli maurinn sl stafnum snum glfi.
En fli svo egar ftataki heyrist. Vertinn opnai hurina og v su menn risavaxinn
hund hlaupa eftir veginum og eftir vesalings manninum. Hann var svartur og sngghrur me
lengri lappir en maur og skelfilegt gin fullt af hnfkenndum tnnum og r augum hans st
dimmur eldur. Vertinn og gestir hans lokuu hurinni aftur og vggirtu me llu sem til var, en
hundurinn hlt sig vi br sna og ni honum fyrir utan veginn. skur mannsins skja hvern
ann er heyri au enn ann dag dag.
gnin tk vi sm stund. Ktju sndist allir Skuggarnir hafa heyrt sguna ur en hn
hreyfi samt vi einhverju hverjum og einum.

Var maurinn r Baggafljtssslu? spuri Serdra svo. Hn horfi gamla manninn.

a var engin lei a bera kennsl lki, svarai hann.
Serdra kinkai kolli.
Vilji i sem sagt a vi rannskum mli? spuri Katja.
Njll rskti sig aftur
Vi vildum bija Maron um menn sem Baggafljtsflki myndi ekki ekkja sjn. Sem
vri ekki hgt a rekja til Aldinlautar, og sem myndu svo hverfa r landi egar eir hefu komist
a v sem vi urfum a vita.
Farfuglar, sagi Katja. Slkir tsendarar voru oft kallair a.
J, sagi Njll. En kannski a i geti teki a a ykkur.
Serdra agi. Katja vissi a hn var a huga stuna vandlega en Njll var hlf
vandralegur. Kannski hafi hann hyggjur af v a hafa veri of djarfur.
a er rtt hj r a gta varar, sagi Serdra hugsi vi dkka manninn. a er
httulegt a hnsast hrifasvi Brralagsins. Venjulega myndi g ekki gera a sjlf nema
miki lgi vi. En ef a er Brralagsbygg hrna fyrir austan gti hn vel tengst essari duldu
v sem vofir yfir. a gti v veri vert a kanna .
En hva ef stri skellur mean vi erum a vasast essari sslu? spuri Katja.
a er mguleiki, sagi Serdra. En a m vera a gerum vi mest gagn fyrir austan,
rtt eins og Baldursstrnd.
Hn agi aftur.
Eigi i von einhverjum frttum? spuri hn Skuggana svo.
ll litu au Ebbu.
a m vel vera, sagi hn. g er tengslum vi jrningamann virkinu fyrir noraustan.
Sonur hans er vst leiinni suur fr landamravirkinu. Hann tti a geta flutt einhverjar frttir
um standi.
Hvenr ttu von a vita eitthva? spuri Serdra.
Eftir tvo daga.
Serdra kinkai kolli.
bum vi tvo daga me a taka kvrun.
Hn st ftur og virti alla fyrir sr, ar meal Ktju.
Verum ll varbergi fram a v. Sofi laust. Ekki drekka svo i finni ykkur. Hafi
vopn til reiu og lti standa vr nttunni. v g finn fyrir tkum innan skamms. Eitthva
bur okkar. Ea stefnir til okkar.
-------------------Vajan sneri aftur herbergi sitt og reif strax af sr svitablauta treyjuna. Fat me heitu vatni bei
hans eins og hann hafi fyrirskipa og hann dfi hndunum ofan og byrjai a vo erfii af sr.
Hann hafi jlfa vopnamenn Kolgrms upp skasti og dagurinn hafi fari eina loka
fnpssun ur en haldi yri af sta. a var reytandi og ergilegt verk. eir voru hfir, j j. a
var til ng af hfu flki heiminum. Vinir hans hfu veri hfir.
Roras, Karl, Hong og Torbergur.
eir voru gir flagar og duglegir undirmenn og hfir. Roras hafi meira a segja bi yfir
sjaldgfri nargfu sem reyndist yfirleitt vel. Hfni hafi ekki duga til. Hann einn var eftir. Og
a hafi muna blri.
Menn Kolgrms voru hfir, en engu meira en a. eir voru vanir olinmis-stefnu
hsbnda sns og hfu ekki barist erlendum strum ea bi sig undir a sku a berjast fyrir
v sem eir vildu. Fyrst hann tti a stla httulegu verkefni olli a honum pirringi og
hyggjum hva hann tti yfirleitt auvelt me a skka eim jlfunarbardgum.
Fyrir utan a a eir litu hann flestir smu hornauga og arir, svo eir fru rlti
leyndara me a. Og hann var a gjra svo vel a sitja sr og sleppa v a brjta r eim
tennurnar me trsveri. Hann var uppiskroppa me vini innan Brralags Pyttsins

Ftataki kunnuglega nlgaist og a var drepi a dyrum.

Komdu inn, Kolgrmur, sagi Vajan og hlt fram a vo sr. Hann leit ekki upp egar
hurin var opnu.
Frttirnar voru a berast, sagi Kolgrmur. a gengur allt samkvmt tlun. i leggi
af sta kvld og sinni verkefninu.
Gott og vel, sagi Vajan, og honum var alvara. Hann yrsti alvru tk. Og tlaru
virkilega a gangast Savaren pollanum hnd ef allt fer eins og til stendur?
Ef hann nr vldum nr hann vldum, sagi Kolgrmur rlega. Ef ekki mun hann
brenna anna sinn og g f mnu framfylgt n ess a tapa nokkru mikilvgu.
Vajan hnussai og stari silfurlampann sem hkk veggnum.
Mr var aldrei vel vi hann.
Hann er eflaust ekki hrifinn af r heldur essa dagana, svarai Kolgrmur. En geru ig
n klran.
Geri a.
Kolgrmu fr og lokai eftir sr. Vajan horfi vopnin og verjurnar sem hann hafi raa
snyrtilega bekk.
Geri a.
-------------------Marks Bern var ktari en hann hafi veri lengi. Hann horfi yfir tjaldbirnar sem hafi veri
slegi upp fyrir utan Lorinborg. a var a koma a v. Stri var a hefjast. Innan skamms yri
allt til reiu og essi mttuga strsvl myndi halda suur undir fna Valdimars konungs.
Marks fengi a taka tt v a stkka veldi, stkka jina sem hafi ali hann og fra
ntt rkidmi norur til ttmenna sinna og ngranna. Ef Greniborg gfist upp fengi hann landskika.
Ef eir yru a taka hana me valdi fengi hann a rna einn dag eftir a fni Valdimars yri
dreginn a hn.
Anna hvort fengi hann v hluta af hinum gjfulu lndum Gulslttu og settist a slinni,
ea a hann sneri heim me gull og silfur og strssgur.
Ekki sem verst af ungum bakarasyni a vera.
Hann flissai gn kjnalega. a var stutt a hann tti a standa vr vi en a rlai enn
vninu sem hann hafi innbyrt. a urfti meira en hermenn herfer, og birnar hstu miki af
fylgdarlii sem buu upp nnast hvaa jnustu sem hugsast gat. Bruggarar og vndiskonur voru
ar engin undantekning og seinni partur dagsins hafi reynst honum vel. En n var hmi a frast
yfir og friurinn var ti.
Friurinn ti, tautai hann vi sjlfan sig og hl a eigin oravali. a var vst aldeilis
satt.
Hann var ngu drukkinn til a fara milli tveggja tjalda sem stu tt saman frekar en a
fara bara framhj ru eirra, en ngu edr til a geta smeygt sr fimlega undir og yfir og milli
spottana.
Hann steig t helstu umferarina beint inn birnar og sneri sr einn loka hring til a
enda dansinn vi spottana. a var ekki fyrr en sem hann mundi eftir gula tjaldinu og glein rann
af honum.
Gula tjaldi, oft kalla ofna hllin skum strar og burar, tilheyri Lorin hertoga sem fr
fyrir hernum. a st mijum bunum eins og doppan skotskfu og Marks st n um rjtu
metra fr v.
Tjaldi hafi teki hgum, undarlegum breytingum hugum manna sustu daga. a sem
hafi byrja sem stku orrmur og bull var ori a vissum beyg.
Sagan sem gekk milli eldsta kvldin var lei a kunnugir gestir sem klddust
engum vihafnarbningum og hfu ekkert fylgdarli hfu komi inn birnar fyrir nokkrum
dgum og sast sst stga inn tjald hertogans.
San hafi maurinn varla sst. au fyrirmli sem urfti til a gera allt klrt herferina

brust enn til yfirmanna en a vst beint, fr ritara hans. Hann var vst enn bunum ar
sem einkalfverir hans vktuu enn tjaldi gulu kirtlunum snum, en eim hafi veri fkka
tvo. Tvr mannlegar styttur sem yrtu varla nokkurn mann nema til a segja a hertoginn vri
vant vi ltinn.
Marks gat ekki anna en horft.
Annar guli lfvrurinn st til reiu me spjt sitt og skjld, ekkjanlegur og andlitslaus
hjlminum snum. Hann gat ekki me nokkru mti s hvort maurinn var a horfa mti.
a mtti hins vegar sj rlitla ljstru berast undan tjaldinu. Hn gat varla stafa af meiru
en einu kerti.
Menn voru httir a deila um a gamni snu hverjir essir gestir hfu eiginlega veri.
N var hvsla hlfum hljum um undarleg hlj. Og tskr not og martrair hj eim sem
svfu tjldunum nst ofnu hllinni.
Yfirmennirnir hfu flestir reynt a kfa slkt tal hvenr sem eir heyru af v, og sgu
undirstum snum a lta ekki taugaspenning hafa sig a fflum. En ef eitthva var mgnuust
sgurnar bara me hverju kvldinu, srstaklega egar barst tal a yfirmennirnir vru sjlfir
rlegir.
Marks hristi etta af sr og stikai yfir foruga gtuna, kveinn v a drfa sig til verka.
Hann fann fyrir einhverju egar hann kom a tjaldarinni mti sr. Hann vissi ekki hva a var
en eitthva fkk hann til a lta til hliar.
Fjrir menn gengu ttina a honum, ea llu heldur gula tjaldinu. Fremstir voru tveir menn
um fimmtugt hversdagslegum og hreinum feraftum. bak vi gekk hvaxinn, skllttur
maur me stingandi augu og sver belti. Vi hli hans gekk maur hvtum og gulum kufli sem
huldi hann algjrlega.
Sklltti maurinn skimai fram og til baka eins og lfvrur og augu hans numu staar
Marksi. Myrkri undir hvtu hettunni snerist lka a honum.
Marks hrkk fr fyrir algjra elisvsun eins og einhver hefi ota logandi kyndli a
honum. Hann gekk hrum skrefum inn milli tjaldanna og hrasai um spottana. Hann
skakklappaist yfir og skall svo jrina hinum megin vi tjldin.
Hann sneri upp sig og s fjrmenningana ganga framhj n ess a vira hann frekara
vilits. Skyndilegi ttinn sem hafi blossa til lfs innra me honum tk a dofna.
Hva hafi eiginlega gerst?
Ungi bakarasonurinn st ftur og dustai moldina framan af sr mean hann gekk aftur
af sta. Lappirnar voru veikbura og skulfu undan yngd hans. Hann strauk sr andliti og dsti.
a skipti ekki mli hva hafi gerst, sagi hann sr umsvifalaust. Ml hertogans komu
honum ekki vi.
Hann myndi ekki taka tt spjallinu kvld. Hann myndi taka undir me yfirmnnunum
sem sgu eim a lta af slri um valdhafa. etta var ekki gott fyrir taugarnar.
Brtt fru eir suur og myndi stri eiga athygli eirra allra.