Creren met Media

Portfolio

Danille van Nispen

2186848
Donderdag 13 maart 2014
Minor Kunst Cultuur & Onderzoek
Fontys Hogeschool voor de Kunsten

Inhoudsopgave
1. Theoretische opdrachten:
1.1 Beeldaspecten
1.2 Over fotografie
1.3 Opstel Steve McQueen

3
9
13

2. Praktische opdrachten
2.1 Introductieweek
2.2 SMS opdracht
2.3 Fotografie
2.4 Audio
2.5 Installatie
2.6 Video
2.7 Documentaire
2.8 Fotografie karakter
2.9 Eindexpositie: Revolutie

23
25
27
31
32
35
37
38
41

3. Vervangende opdracht

43

"!

1.1 Beeldaspecten
1. Uilen

Wat is er te zien? Vertel wat er op de afbeelding te zien is, van links naar rechts.
Een grauwe lucht, mist, een bos, gras en een picknicktafel met twee uilen erop.
Welke beeldaspecten kun je benoemen?
- Natuurlijk licht met eigen schaduw
- Realistisch kleurgebruik, het kwaliteitscontrast is verzadigd naast onverzadigd
- De foto is op ooghoogte genomen
- Een ruwe maar ook zachte structuur
Wat heeft de nadruk? Welke opvallende beeldaspecten of opvallende dingen zijn er?
De nadruk ligt op het bankje met de uilen erop. Dit komt door de mist, die de achtergrond
vaag maakt. Het bankje en de uilen komen hierdoor duidelijk naar voren.

#!

2. Gursky

Wat is er te zien? Vertel wat er op de afbeelding te zien is, van links naar rechts.
Vierkantjes/blokjes wat een gebouw, waarschijnlijk een groot kantoor, vormt. In deze ruimtes
zijn mensen, meubels en andere spullen die bij een kantoor horen. De achtergrond is zwart.
Welke beeldaspecten kun je benoemen?
- Fel licht
- Licht-donker contrast
- Rond-hoekige vormcontrasten
- Over-all compositie: de compositie heeft overal evenveel aandacht
Wat heeft de nadruk? Welke opvallende beeldaspecten of opvallende dingen zijn er?
De nadruk ligt op de gehele compositie, op het hele gebouw. Het gebouw is niet overal even
druk gevuld, maar doordat het gebouw bijna de hele afbeelding vult kijk je automatisch naar
het geheel.

$!

3. Licht

Wat is er te zien? Vertel wat er op de afbeelding te zien is, van links naar rechts.
Een zwarte achtergrond en ronde vormen die lijken te zweven. Deze vormen zijn opvallend
door de felle kleuren die in elkaar overlopen.
Welke beeldaspecten kun je benoemen?
- Kunstmatig licht
- Primaire kleuren
- Koud-warm contrast
- Gladde structuur
Wat heeft de nadruk? Welke opvallende beeldaspecten of opvallende dingen zijn er?
De nadruk licht op het midden van het gekleurde figuur en dus ook het midden van de
afbeelding. Dit komt door het sterke licht van dit gedeelte en doordat het centraal in de
afbeelding ligt.

%!

4. Picasso

Wat is er te zien? Vertel wat er op de afbeelding te zien is, van links naar rechts.
Drie keer dezelfde persoon die in de ruimte lijkt te tekenen. De man staat op een vloer met
een bloemenpatroon. De afbeelding is donker en zwart-wit.
Welke beeldaspecten kun je benoemen?
- Kunstmatig licht met eigen schaduw
- Licht-donker contrast
- Overall compositie: de compositie heeft overal evenveel aandacht
Wat heeft de nadruk? Welke opvallende beeldaspecten of opvallende dingen zijn er?
De nadruk ligt op de lichtgevende tekening en op de drie personen daarachter. Daarnaast is
de vloerbedekking ook opvallend door de lichte bloemen erop.

&!

5. Assamblage

Wat is er te zien? Vertel wat er op de afbeelding te zien is, van links naar rechts.
Veel verschillende objecten: papier, plakband, iets wat lijkt op lego, een lamp en bakstenen.
De objecten zijn wit, groen of bruin van kleur en hebben ronde of hoekige vormen.
Welke beeldaspecten kun je benoemen?
- Kunstmatig licht met eigen schaduw
- Secundaire kleuren (groen)
- Ruwe structuur
Wat heeft de nadruk? Welke opvallende beeldaspecten of opvallende dingen zijn er?
De kleur groen heeft de nadruk in deze afbeelding, vooral de achtergrond. Omdat de
objecten goed zijn verdeeld in de compositie, is er verder niet iets wat de aandacht trekt:
eigenlijk trekken alle objecten evenveel aandacht.

'!

6. Olaf

Wat is er te zien? Vertel wat er op de afbeelding te zien is, van links naar rechts.
Retro behang en een bruine vloer. Een oudere, opgedofte vrouw in zwarte lingerie en hoge
hakken die op een gele crosstrainer zit.
Welke beeldaspecten kun je benoemen?
- Kunstmatig licht met eigen schaduw
- Warme kleuren (bruin en lichaam)
- Zachte structuur
Wat heeft de nadruk? Welke opvallende beeldaspecten of opvallende dingen zijn er?
De nadruk ligt op de vrouw in de afbeelding. Dit komt doordat ze schaars gekleed is
waardoor haar huidskleur opvalt tegenover de achtergrond.

(!

1.2 Over fotografie

Samenvatting Susan Sontag, hoofdstuk De beeldwereld

Men interpreteerde de werkelijkheid aan de hand van beelden. Door de kunnen

momentopnames veel sneller worden gemaakt: in plaats van een schilderij wordt het een
foto. Afbeeldingen in de vorm van fotos zijn in staat de werkelijkheid te overmeesteren. Een
schilderij is niet meer dan het constateren van een interpretatie, terwijl een foto een
daadwerkelijke registratie is.
Fotograferen betekent in verschillende vormen een manier om iets te verwerven. We
beschikken in de foto over een surrogaatbezig van een dierbaar persoon of ding en de foto
verschaft ons de positie van een consument ten opzichte van de gebeurtenissen. Een derde
vorm is het soort informatie dat we, in plaats van ervaring, kunnen krijgen via apparaten die
afbeeldingen maken en vermenigvuldigen. Dit is de meest omvattende vorm van
fotografische verwerving. Fotos zorgen niet alleen voor een nieuwe definitie van de materie
van de dagelijkse ervaringen, maar voegen er ook heel veel materiaal aan toe dat we
helemaal niet kunnen zien.
De fotografie is niet afhankelijk van een beeldenmaker, in tegenstelling tot vroegere
proceds. De fotograaf kan het maken van een foto nog zo goed voorbereiden, de
daadwerkelijke foto wordt gemaakt door het toestel.

)!

Laat een foto wel echt de werkelijkheid zien? De werkelijkheid blijft onveranderd en
ongeschonden, terwijl afbeeldingen veranderen. Wanneer het begrip werkelijkheid verandert,
gebeurt dat ook met het begrip afbeelding, en andersom. Er wordt gezegd dat werkelijkheid
geleidelijk gecompliceerd en verzwakt werd. De werkelijkheid is steeds meer gaan lijken op
wat de cameras ons laten zien: het is bijvoorbeeld heel gewoon geworden om van een
bepaalde ervaring een gewelddadige gebeurtenis te maken, waarbij wordt verklaard dat
hetnet een film was. Er wordt daarmee bedoeld dat het een realistische gebeurtenis was.
Wanneer iemand poseert voor een foto, laat dit niet de werkelijkheid zien. Degene laat zich
op een bepaalde manier zien, die niet natuurlijk is. Werkelijkheid is een lastige discussie.
De drang om nieuwe ervaringen op te doen wordt vertaald in de drang om fotos te maken.
Voor mensen die veel reizen lijkt het maken van fotos wel verplicht. Zij verzamelen hun
ervaringen in fotos voor zichzelf en kunnen tegelijkertijd de thuisblijvers hun ervaringen laten
zien. Zon reisfoto is meteen een vorm van waarheid: Ik ben echt op reis geweest, kijk
maar. Een foto kan ontzettend veel met iemand doen. Voor sommigen is het beginpunt van
een romance. Sontag vertelt ook dat gevangenen fotocollages maken in hun cel en hierbij
hun eigen verhalen bedenken.
Fotos zijn een manier om de realiteit gevangen te zetten en tot stilstand te zetten. Of dit echt
de realiteit laat zien, is heel vaak de vraag. De werkelijkheid wordt niet rechtstreeks
toegankelijk gemaakt, maar het beeld ervan. Volwassenen weten precies hoe zij er als kind
uitzagen voor de uitvinding van de camera was dit lang niet voor iedereen weggelegd. Een
fotografische registratie bevestigt gewoonweg dat de gefotografeerde persoon bestaat of
heeft bestaan, daarom kan men nooit genoeg fotos hebben. Hoewel mensen via fotos een
heleboel weten van de wereld (kunst, rampen, natuur), zijn ze vaak teleurgesteld of verrast
wanneer ze de werkelijkheid zien. Een foto kan veel meer met iemand doen dan het
daadwerkelijke beeld.
De Chinezen vinden het ontzettend belangrijk dat de fotografie geen verminking van de
werkelijkheid wordt. Er wordt geen gebruik gemaakt van close-ups, het object wordt altijd
rechttoe rechtaan gefotografeerd. In het middelpunt, egaal belicht en in zijn geheel. Wij
hebben een meer moderne opvatting over het mooi maken van een beeld. Op die manier
levert dat meer variaties op en kan het op verschillende manieren worden genterpreteerd. In
China is alleen de werkelijkheid in de meest echte vorm toegestaan.
Het is wel duidelijk dat er veel is veranderd in de wereld van fotografie. Mensen hebben
minder angst voor de camera, het is normaal dat fotos een ander beeld van de werkelijkheid
kunnen geven en mensen maken fotos van alles dat ze meemaken en ervaren. Beelden zijn
veel werkelijker dan men ooit had kunnen veronderstellen.

*+!

Twee alineas die mij inspireren

Blz. 193 - 194
Niet de werkelijkheid wordt door een foto rechtstreeks toegankelijk gemaakt, maar het beeld
ervan. t/m De fotografische registratie bevestigd op een bescheidener manier gewoon het
feit dat de gefotografeerde persoon bestaat; daarom kun je er nooit te veel van hebben.

Toen ik las over het maken van fotos van kinderen, om later te kunnen zien hoe ze eruit
hebben gezien toen ze klein waren, moest ik aan Sally Mann denken. Sally Mann is een
Amerikaanse fotografe, voornamelijk bekend van haar grote zwart-wit fotos. Van haar
opgroeiende kinderen tot landschappen tot de dood. Ze gelooft dat je alleen goede kunst
maakt als je van je onderwerp houdt. Hiervoor hoefde ze niet van huis te gaan; ze maakt
fotos van het lokale.
Met de serie Immediate Family (1984 1994) werd ze wereldberoemd. Tien jaar lang legde
ze haar eigen kinderen vast op haar farm in Virginia. Ze volgde hun ontwikkeling van kind
naar puber, hoe ze zwommen, speelden en opgroeiden. Het specifieke aanleiding om voor
dit thema te kiezen was dat Sally Manns oudste dochter Jessie werd gestoken door een bij
net boven haar oog. Sally Mann plaatste haar voor een muur en documenteerde dit moment.
Na deze foto realiseerde zij dat haar kinderen geen snapshot materiaal waren maar echte
(kunst) onderwerpen. Dit werd het uitgangspunt voor het project.
Het is wel duidelijk waarom ik dit werk van Sally Mann bij de alinea vind passen: zij heeft
ervoor gezorgd dat zij nu, tien jaar later na de laatste fotos van deze serie, kan terugkijken
naar deze periode waarin haar kinderen opgroeiden. Ze is natuurlijk een kunstenares, maar
ik kan me goed voorstellen dat dit voor haar persoonlijk een hele belangrijke serie is waar ze
trots op kan terug kijken. Trots op de mooie fotos en trots op haar mooie kinderen.
One of the things my career as an artist might say to young artists is: the things that are
close to you, are the things that you can photograph the best. And unless you photograph
what you love, youre not going to make good art. Sally Mann.

**!

Blz. 192
Fotos zijn een manier om de realiteit, die wordt gezien als iets weerspannigs en
onbereikbaars, gevangen te zetten en tot stilstand te brengen. t/m niet het heden, maar wel
het verleden kunt bezitten.

Ik vind het mooi hoe er beschreven wordt hoe je niet het heden, maar wel het verleden kunt
bezitten. De combinatie met de discussie over werkelijkheid en realiteit, kan ik koppelen aan
heel veel fotografen en fotos. Ik kan me bij heel veel fotos, bijvoorbeeld portretten, afvragen
of dit de werkelijkheid is of dat het zodanig geposeerd is dat het niet meer de echte persoon
op de foto is.
Ik dacht aan de foto van John Lennon en Yoko Ono die gemaakt is vlak voordat hij
neergeschoten werd. Ik wist nog niet dat deze foto van Annie Leibovitz was. Annie Leibovitz
is een van de bekendste portretfotografes van tegenwoordig. Ze is inmiddels net zo beroemd
als de personen die zij heeft gefotografeerd. Ze weet haar onderwerpen - van Demi Moore
en Nicole Kidman tot de regering van George W Bush - met een vaak theatrale of
provocerende verbeelding vast te leggen. Sinds het begin van de jaren '80 siert haar werk
regelmatig de cover van bladen als Rolling Stone, Vanity Fair en de New Yorker. Door het
lezen over deze fotografe kom ik er ook achter dat ze een relatie had met schrijfster Susan
Sontag toevallig.
In december 1980 werd Annie Leibovitz aangesteld om John Lennon en Yoko Ono te
fotograferen. Aanvankelijk wilde ze alleen John fotograferen, maar John stond erop dat Yoko
ook op de cover zou komen. Annie besloot een soortgelijk portret te creeren als dat op de
albumhoes van Double Fantasy Enkele uren na de fotoshoot werd John neergeschoten
voor zijn apartement De werkelijkheid komt daardoor voor mij toch ineens heel dichtbij.
Het blijft een lastig onderwerp: laat een portretfoto als deze de realiteit zien? Ik denk dat
deze foto wel dicht bij de realiteit ligt. Ik zie liefde en puurheid, en het feit dat John Lennon er
heel snel daarna niet meer was geeft mij een akelig gevoel.

*"!

1.3 Opstel Steve McQueen

Danille van Nispen
2186848
03-04-2014

Creren met Media

Kunst, Cultuur en Onderzoek
Fontys Hogeschool voor de Kunsten

*#!

Introductie
Steve McQueen (1969) is een Brits kunstenaar, filmregisseur en scenarioschrijver die vele
prijzen heeft gewonnen voor zijn tentoonstellingen en filmwerk. Hij brak door in de
mainstream filmindustrie met Hunger, deze film kwam uit in 2008. In 2011 werd Shame
uitgebracht, waarmee Steve McQueen vele onderscheidingen verdiende. Zijn film uit 2013,
12 Years a Slave, won ook vele prijzen.
Steve McQueen begon zijn opleiding schilderen in het Londense Chelsea College of Art and
Design. Hij ging verder met film aan het Goldsmiths College, onderdeel van de Universiteit
van Londen, waar hij zich verdiepte in het werk van filmmakers Jean Vigo, Jean-Luc Godard,
Franois Truffaut en Ingmar Bergman. McQueen werd later ingeschreven aan de New York
University's Tisch School of the Arts, maar stopte na drie maanden met het filmprogramma
van de school omdat hij geloofde dat de lessen techniek boven inhoud benadrukten.
Door de jaren 90 en 00 heeft Steve McQueen vele prijzen voor zijn kunst-en filmwerk
mogen ontvangen. Hij genoot van de kunst, maar vertelde in een 2009 interview met The
Guardian I'm fed up with the art world, to be honest. It doesn't go much further than its own
tail, and it gets boring."
Steve McQueen streefde zijn passie voor film na, en brak in de mainstream filmindustrie in
2008 met zijn film Hunger door. De film toont de laatste maanden van het leven van IRAactivist Bobby Sands, die stierf aan een hongerstaking terwijl hij protesteerde tegen zijn
wrede behandeling door de Belfast Maze Gevangenis bewakers.
In 2011 werd de psychologische sex film Shame uitgebracht. In deze film wordt het leven van
een seksverslaafde man gevolgd. Met de film verdiende Steve McQueen de CinemAvvenire
Award voor opkomende regisseur, evenals een FIPRESCI Prijs op het Filmfestival van
Veneti 2011.
12 Years a Slave is het de meest recente film van Steve McQueen. De film is gebaseerd op
het waargebeurde verhaal van Solomon Norhup, een vrij man die in 1841 werd ontvoerd en
verkocht aan slavenhouders. De film won verschillende prijzen, waaronder de People's
Choice Award op het Toronto International Film Festival in 2013 en de Academy Award voor
de beste fotografie in 2014.
De bovengenoemde drie films vertellen niet alleen bijzondere, heftige verhalen. De films zijn
daarnaast voorzien van vrijwel alleen maar prachtige, artistieke beelden. Steve McQueen is
dan ook al een hele tijd werkzaam als kunstenaar.

Zijn de lange films van Steve McQueen eerder functioneel of visuele

kunst?

*$!

Hunger (2008)

*%!

Hunger is de eerste lange film die Steve McQueen heeft geregisseerd. Het verhaal vertelt de
ware gebeurtenissen aan het eind van The Troubles in 1981, toen vijfhonderd Ierse
republikeinen in de Noord-Ierse gevangenissen in hongerstaking gingen om erkenning als
politieke gevangenen af te dwingen, waarbij tien van hen de hongersdood stierven. Hunger
spitst zich toe op het los van een van hun meest toegewijde leden en de eerste
hongersdode, Bobby Sands.
Trailer
Er wordt in de film nauwelijks iets gezegd over de Ierse geschiedenis of politiek, en slechts
twee uitvoerige dialoog passages: een lang debat tussen Sands en een priester over het nut
of de nutteloosheid van een hongerstaking, de andere een arts gedetailleerde beschrijving
aan ouders Sands ' over het effect van de honger op het menselijk lichaam. De scene waarin
het debat tussen Sands en de priester plaatsvindt, zit in het midden van de film en draagt de
film als het ware. De scne duurt maar liefst zeventien minuten.
Opvallend is dat Steve McQueen naast het indrukwekkende verhaal, ook constant mooie
beelden laat zien. Niet alleen de zeventien minuten durende scene, maar eigenlijk vrijwel
ieder andere beeld is een kunstwerk op zich ook door de ondersteuning van prachtige,
indringende muziek. Hierdoor doet de film denken aan de stijl van een korte film. Er zijn ook
veel ingezoomde beelden, en zeer veel stiltes: alles gebeurt gewoon. De beelden van
Hunger zijn expliciet. Er is veel geweld, wat duidelijk in beeld komt. De wonden die daaruit
ontstaan zijn een belangrijk onderdeel van de film. En last but not least, de weg naar de
hongersdood van Sands maakt het einde van de film zo wreed en onaangenaam dat je dit
niet snel uit je geheugen gewist krijgt.
Hunger vertelt een vreselijk heftig verhaal. Door het feit dat het waargebeurd is, de
acteerprestaties en de artistieke beelden gaat deze film onder je huid zitten. Het is een
aanrader, maar ook weer niet, want eigenlijk is de film zo naar dat je deze ervaring niemand
wilt aandoen. Hunger is akelig, maar bijzonder indrukwekkend. Een film die niet snel
vergeten wordt, een film waarvan er niet veel gemaakt worden.

*&!

Shame (2011)

*'!

Brandon (Michael Fassbender) is een dertiger die in New York woont en moeite heeft om zijn
seksleven onder controle te houden. Hij is verslaafd aan pornografie en hierdoor heeft hij
moeite om echte relaties met vrouwen aan te knopen. Slechts n vrouw kan echt dicht bij
hem komen: zijn eigenzinnige, jongere zus Sissy (Carey Mulligan).
Trailer
Shame begint zeer expliciet met duidelijk mannelijk naakt (Michael Fassbender). Steve
McQueen wilde perse laten zien wat er te zien valt: Het is seks, het is wat de meesten van
ons weleens hebben gedaan. Ik heb nog nooit een pistool in m'n handen gehad. Gek
eigenlijk dat dagelijkse dingen worden gecensureerd en dat waar we niet toe in staat zijn of
minder van af weten, steeds maar voor het grote publiek wordt getoond. Met deze aanpak
en de sublieme Michael Fassbender weet hij de filmhorizon wederom te verbreden.
Ook in Shame zit een scene die in een take zijn opgenomen: de scene waarin Sissy zeer
traag en vol overgave New York, New York zingt. Het gehele verhaal vindt plaats in New
York. Deze stad wordt strak en gestileerd gevisualiseerd. Het is een beeld dat voortkomt uit
het idealisme van deze stad, de perfecte plaats om als individu te verdwijnen. Iedere
seksuele handeling die Brandon bedrijft is zo koud en onopgemerkt als de straten van
Manhattan.
Shame is niet zomaar een film over verslaving; het behandelt themas als anonimiteit, ons
zelfbewustzijn en de maatschappelijke norm. Het is een film die nog uren tot zelfs dagen
door je hoofd zal rondspoken.

*(!

12 Years a Slave (2013)

*)!

12 Years of a Slave is gebaseerd op de memoires van Solomon Northrup (Ejiofor). Deze

Northrup was in de 19e eeuw een vrije zwarte man die leefde in New York toen twee mensen
bij hem langskwamen en hem een baan in Washington aanboden. Daar werd hij ontvoerd en
gedwongen tot een gruwelijk leven als slaaf onder verschillende eigenaren.
Trailer
I could never make American movies they like happy endings, zei Steve McQueen, in een
interview in 2012. Twee jaar later bereikte de hij Hollywoods ultieme happy ending met een
Oscar voor zijn film 12 Years a Slave de eerste keer dat de prijs is gegaan naar een
beeldend kunstenaar die regisseur is geworden.
Net als Hunger is 12 Years a Slave expliciet qua geweld. De film is zeer gewelddadig wat
pijnlijk is om te zien, zeker omdat het een waargebeurd verhaal is. Het realisme doet je
langzaam maar zeker naar adem happen. Opvallend is dat Michael Fassbender weer te zien
is en wederom een hele sterke rol neerzet.
De kracht van 12 Years A Slave zit, naast het verhaal, in de prachtige beelden. De
achtergrond van McQueen als beeldend kunstenaar is duidelijk aanwezig, met als
indrukwekkend voorbeeld het shot van boven waarbij als een blik sardientjes een doek van
een kar wordt gepeld met daaronder liggende slaven met opgetrokken knien. Ook de
soundtrack van Hans Zimmer is opmerkelijk ingetogen.
Ook al heeft het verhaal een goede afloop, je bent niet vrolijk gestemd na de film. Dit komt
door de heftige en indrukwekkende beelden die de film in je hoofd heeft achter gelaten.

"+!

Conclusie
De eerste films van Steve McQueen waren korte films. Toen hij in 2008 zijn eerste lange film
Hunger uitbracht, brak hij direct door. En dat is niet vreemd: er zijn niet veel films als deze.
Dit geldt ook voor Shame en 12 Years a Slave.
Ondanks het zware thema is Shame minder compromisloos dan Hunger. Het tempo ligt iets
hoger en er wordt meer gebruik gemaakt van muziek. In 12 Years a Slave speelt de Britse
regisseur behoorlijk opzichtig in op het sentiment, zoals hij dat in mindere mate ook al deed
in zijn ijzersterke dramas Hunger en Shame.
Er zijn veel overeenkomsten in deze drie werken van Steve McQueen. Twee films (Hunger
en 12 Years a Slave) zijn gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Alle drie films zijn geen
gemakkelijke kost: er hangt een zeer zwaar thema aan wat iedere keer indrukwekkend zwaar
wordt gebracht. Daarnaast zet Michael Fassbender in iedere film een enorm sterke rol neer,
terwijl deze erg van elkaar verschillen.
Het vertellen van het verhaal lijkt het meest belangrijk in de lange films van Steve McQueen.
Het verhaal komt steeds hard binnen bij de kijker. De visualiteit versterkt dit effect. McQueen
staat bekend om zijn minimalisme en oog voor detail. Ieder beeld (zeker in Hunger) is perfect
en het is duidelijk dat Steve McQueen multidisciplinair kunstenaar is.

"*!

Bronnen
Biography.com (2013) Steve McQueen biography. Geraadpleegd op 1 april 2014 via
http://www.biography.com/people/steve-mcqueen-21341661
Demper, B. (2012) Shame recensie. Geraadpleegd op 3 april 2014 via
http://www.moviescene.nl/p/62850/shame_-_recensie
Ebert, R. (2009) Hunger. Geraadpleegd op 1 april via
http://www.rogerebert.com/reviews/hunger-2009
Theglobalmail.com (2013). Before 12 Years a Slave: How Steve McQueens visual-artist past
influences Geraadpleegd op 3 april 2014 via http://www.theglobeandmail.com/arts/awardsand-festivals/film-awards/before-12-years-a-slave-how-steve-mcqueens-visual-artist-pastinfluences-his-oscar-winning-filmmaking/article17229002/
NRC (2014) Oscar-kanshebber 12 Years a Slave is gruwelijk en kalm tegelijk. Geraadpleegd
op 3 april 2014 via http://www.nrc.nl/breedbeeld/2014/02/20/oscar-kanshebber-12-years-aslave-is-gruwelijk-en-kalm-tegelijk/

""!

2.1 Introductieweek
Tijdens de excursie naar Amsterdam op vrijdag 14 februari kregen we de opdracht om een
mini documentaire te maken. Dit begon met de eerste opdracht met het thema
Nieuwsgierigheid: Verzamel fotos van iets wat je in deze omgeving vaker tegenkomt, van
iets waar je een patroon in ziet, van iets waar je nieuwsgierig van wordt. Het viel Zo en mij
op dat er overal tekst te vinden is. Op ramen van restaurants, uithangborden, op autos en
busjes, wegwijzers etc. We trokken hieruit de conclusie dat iedereen dagelijks, zeker in een
drukke stad als Amsterdam, te maken heeft met een overload aan informatie.
Een greep uit de fotos die we hebben gemaakt:

"#!

De uiteindelijke opdracht was het maken van een mini documentaire over datgene wat er is
gefotografeerd. We kozen voor een straatje in Amsterdam en probeerden in een snel tempo
alle informatie vast te leggen.
Minidocumentaire: http://www.youtube.com/watch?v=JGMZoVwmF6E&feature=youtu.be
Deze opdracht verliep erg goed en vooral leuk. Ik werkte samen met Zo, en lag eigenlijk
constant met haar op een lijn. We hebben allebei fotos gemaakt. Bij het maken van de
minidocumentaire heeft Zo gefilmd, en ik heb haar als het ware door de straat geleid door
middel van het aanwijzen van teksten. Er was natuurlijk niet heel veel tijd om deze opdracht
te maken. Als ik de opdracht nog eens zou krijgen, zou ik de tijd nemen om de
minidocumentaire beter voor te bereiden. Ik zou op zoek naar naar een straat met veel
diverse tekstuitingen, waardoor de documentaire interessant blijft. Achteraf gezien hadden
we ook de beelden van de teksten iets langer vast kunnen houden, waardoor het beter te
lezen is en de boodschap beter overkomt.

"$!

2.2 SMS opdracht

Op vrijdag 21 februari krijgen we de SMS opdracht. Ik werd ingedeeld in de groep met
Tommy en Emma. De eerste stap was het vinden van tien interessante vragen die iemand
aan jou heeft gesteld of zinnen die iemand tegen jou heeft gezegd in een SMS of WhatsApp
gesprek. Ik vond het een leuk om mijn berichten eens goed te gaan doorlezen, er waren
soms toch leuke en bijzondere dingen te vinden. Het idee was dat deze berichten op veel
verschillende manier genterpreteerd kunnen worden. Een van die manieren hebben we
uitgevoerd in deze opdracht.
Deja vu, lijkt een beetje op gisteren.
Bovenstaande zin is voorgekomen in een WhatsApp gesprek van Tommy. Er ontstonden
meteen ideen: deze zin kan geschreven worden op plekken waar mensen dagelijks komen,
en situaties herhalen, maar daar niet bewust van zijn. Denk aan het wachten op de bus bij
een bushokje, het halen van je dagelijkse koffie op school of je fiets pakken om naar je
bestemming te gaan.
Met deze fiets wilden we iets gaan doen. Wanneer je dagelijks hetzelfde stuk moet fietsen, is
dat niet iets waar je naar uitkijkt. Weer het zelfde fietspad, weer hetzelfde stuk door de stad,
weer moe van het fietsen zodra je op de bestemming bent. Deja vu, lijkt een beetje op
gisteren is eigenlijk een soort confrontatie over de sleur waar je in zit.
We wilden mensen bewust maken van de dagelijkse gebeurtenissen die zich blijven herhalen
en van de sleur die daaruit ontstaat, op het moment wanneer ze hun fiets voor de zoveelste
keer uit het rek halen. Daarom hebben we post-its gekocht in opvallende kleuren, en daar
Deja vu, lijkt een beetje op gisteren op geschreven. Deze post-its hebben we in grote
aantallen op een hele rij fietsen geplakt. Op het stuur, zadel enzovoort, zodat de fietser
meteen met het feit geconfronteerd wordt.

"%!

De samenwerking tijdens deze opdracht verliep goed. We kregen na het zoeken van de
berichtjes allemaal verschillende ideen voor verschillende berichten, maar we besloten al
snel dat we met Deja vu, lijkt een beetje op gisteren. het leukste idee hadden. Ook omdat we
maar een paar uur de tijd hadden om deze opdracht uit te voeren, moesten we kiezen voor
een manier die in een korte tijd goed uitvoerbaar is, en tegelijkertijd de boodschap
overbrengt.
Het proces was simpel: We hebben post-its gekocht, op een stuk of honderd Deja vu, lijkt
een beetje op gisteren. geschreven en deze vervolgens op een rij fietsen geplakt. We
hebben hier snel fotos van gemaakt, omdat het behoorlijk waaide en er hier en daar al snel
wat post-its wegwaaide.
Toen we met de groep alle uitvoeringen zijn gaan bekijken, waren de docenten positief over
onze opdracht. We hebben de boodschap goed over kunnen brengen op een simpele
manier. Ik ben blij met de verloop van het proces, de samenwerking en het resultaat van
deze dag.

"&!

2.3 Fotografie
De les van vrijdag 28 februari stond in het teken van fotografie. Na het interessante college
waarin verschillende fotografen werden besproken, krijgen we de opdracht. Het ging om het
maken van drie fotoreeksen, vanuit verschillende perspectieven: de misdadiger, het
slachtoffer en de misdadiger. In de fotoreeksen moest dus een soort misdaad of conflict te
zien zijn.
Ik zat in de groep met Wieske en Tommy. Tommy had meteen een idee: Schizofrenie. De
hoofdpersoon zou in conflict zijn met zichzelf. We vonden dit een interessant idee, maar we
kwamen er al snel achter dat het wel complex in elkaar zou gaan zitten. De eerste helft van
de opdracht hebben we vooral heel veel mogelijke invullingen besproken, maar eerlijk
gezegd raakte ik daar enorm van in de war. Ik wist al snel niet meer wie wie zou zijn in de
fotos het was gewoon een lastig onderwerp.
Na het schieten van fotos van random personen op straat, dit stelden de verschillende
persoonlijkheden in het hoofd van de hoofdpersoon voor, kregen we feedback van Ilse. Ook
zij vond het een vrij ingewikkeld idee, en gaf ons sturing over hoe we het nu het beste
konden aanpakken. Volgens haar moesten we het onszelf niet te moeilijk gaan maken. We
konden het beste een simpele gebeurtenis bedenken en laten zien dat de hoofdpersoon dit
op verschillende manieren ervaart.
We zijn aan de slag gegaan op een pleintje verderop. Wieske speelde de moeder, de
hoofdpersoon met schizofrenie. We probeerden de verschillende persoonlijkheden van de
moeder duidelijk te maken met verschillende kleding op iedere foto. Ik speelde het kind, die
van de schizofrenie af weet en makkelijk omgaat met haar moeder. Tommy speelde de man
en vader, die zijn vrouw niet begrijpt en het aan zich voorbij laat gaan. De gebeurtenis is
simpel: de moeder pakt haar fiets, het kind gaat achterop, ze fietsen weg en de vader kijkt
toe. We hebben vier fotos per perspectief gemaakt. Zie volgende paginas: de eerste pagina
is het perspectief vanuit de moeder, de tweede pagina is het kind en de derde pagina is de
vader.
Het maken van de fotos verliep goed en snel. Gelukkig, van veel tijd hadden we niet meer.
Toch zat ik er een beetje mee dat het idee waarschijnlijk niet duidelijk zou overkomen voor
anderen. Dat werd ook bevestigd in het klaslokaal toen we de fotos met de hele groep
gingen bespreken. De verschillende kleding van de moeder viel na de tweede keer kijken
pas op. Omdat het conflict in het hoofd van de moeder afspeelde, was het voor de
medestudenten niet duidelijk waar het conflict was in de fotos. Het idee was opzich goed,
maar het had beter uitgevoerd kunnen worden. Ik baalde hier best van we hadden
natuurlijk ook een simpeler onderwerp kunnen nemen, of de opdracht letterlijk kunnen
nemen met bijvoorbeeld een overval of diefstal.
Om de persoonlijkheden van de moeder iets beter te kunnen weergeven, heb ik thuis de
fotos van de moeder bewerkt in verschillende kleuren. Ik hoop hiermee iets meer
duidelijkheid te creren, zeker na het lezen van deze tekst.
Ik heb geleerd van deze opdracht dat er niet altijd out of the box gedacht hoeft te worden,
zeker als dat negatief uitpakt voor het resultaat. Ik ga de volgende keer proberen om eerst te
denken aan de haalbaarheid en het echte doel van de opdracht, zodat er geen overhaaste
beslissingen worden genomen die te moeilijk zijn om uit te voeren.

"'!

"(!

")!

#+!

2.4 Audio
Helaas was ik deze les niet aanwezig.

#*!

2.5 Installatie
Vrijdag 21 maart stond in het teken van Installatie. Gedurende twee weken gaan we een
concept ontwikkelen en een daadwerkelijke installatie presenteren.
De opdracht luidt: Creer een installatie vanuit een concept dat met de Stad te maken heeft.
We begonnen met individuele ideen. Mijn idee was Liefde op het tweede gezicht (Tilburg).
Tilburg is mooi en sfeervol, maar veel mensen die niet in Tilburg wonen zien dit helemaal niet
zo. Het lijkt me mooi om dit aan mensen die nog geen goed beeld van de stad hebben te
laten zien. Op welke manier weet ik nog niet.
Met mijn groepje kwamen we snel uit op het ontsnappen aan de haast en drukte uit de stad.
Mensen gaan in het drukke leven van tegenwoordig bijvoorbeeld heel snel, even tussendoor,
naar de wc. Wij vinden dat dit juist een moment van rust kan zijn.
Ons eerste idee was de wc omtoveren tot een belevenis. Natuur, audio, iets projecteren. De
wc-bezoeker kan een inspirerende spreuk meenemen en meteen een opschrijven voor de
volgende bezoeker.
Inge vond dit een prima idee, maar voegde toe dat we nog meer gebruik kunnen maken van
de ruimte. We zijn gaan zoeken naar inspiratie en kwamen al snel tot de conclusie dat we
veel met de gegeven middelen veel kunnen doen. Golven, zeesterren en meeuwen kunnen
gemaakt worden van (lege) wc-rollen. De wasbak kan gebruikt worden voor flessenpost.
Daarnaast hebben we een mooie video van de zee en rustgevende geluiden gevonden.
De zee staat dus centraal in deze rustgevende ruimte. We hebben een lijstje met
benodigdheden gemaakt en verdeeld. Daarna hebben we audioboxjes, een verlengkabel en
een beamer gereserveerd bij de mediatheek. Komende week gaat iedereen aan de slag met
de voorbereidingen: ik zorg voor (vis)draad, een oceaangeur en lege wc-rollen.
Deze laatste ideeen zijn nog eens besproken met Inge. Het klonk weer goed, maar het is wel
van alles wat. We hebben er even over gediscussieerd en kwamen daarna unaniem tot de
conclusie dat we een paar onderdelen en heel goed willen laten uitkomen. Welke dat zijn, dat
moeten volgende week gaan uitproberen.

#"!

Op vrijdag 28 maart gingen we aan de slag met de daadwerkelijke installatie. We hadden

ons allemaal goed voorbereid, waardoor we meteen aan het werk konden gaan. We hadden
de lat vrij hoog gelegd, maar we hadden dan ook wel een paar uur de tijd.
Van ongeveer 12.00 uur tot 15.30 hebben we vrijwel contant gewerkt aan onze installatie op
de wc. De muren werden behangen met blauwe vuilniszakken en er werd creatief gedaan
met wcrollen en wcpapier. Het installeren en neerzetten van de beamer, laptop en boxen
was het meeste werk. We wilden de techniek zo veel mogelijk wegwerken, zodat je daardoor
niet afgeleid werd. Het plafond van de wc was een rooster wat eruit gehaald kon worden.
Op deze manier hebben we de beamer vastgeplakt en de laptop en boxjes daar neergezet.
Tussendoor is Ilse komen kijken hoe het ging. We waren al goed op gang en ze was best
onder de indruk. Ze gaf ons nog een aantal kleine tips en was benieuwd naar het
eindresultaat.
Aan het eind van de middag kwam de rest van de klas kijken naar onze installatie. Er ging
steeds een tweetal naar binnen. Reacties waren onder andere Ik voel me helemaal zen en
Hier word ik erg relaxed van. Heel erg fijn om te horen, want dat was natuurlijk wel de
bedoeling.
Ik ben blij dat ons doel is bereikt en onze installatie voor een moment van rust heeft gezorgd.

##!

#$!

2.6 Video
Vrijdag 4 april stond in het teken van Video. Ilse liet ons een aantal bijzondere films van
verschillende filmmakers zien, wat me erg inspireerde. De opdracht was om in groepjes een
geluidloze video te maken met het thema het verborgene, het geheim.
Marloes, Marlon en ik zijn gaan brainstormen. Ik dacht op een of andere manier meteen aan
een brief, maar zag daar nog niet gelijk beeld bij. Toen merkte Marlon op dat ze wel eens
met ecoline heeft gewerkt en dat dit een erg mooi effect heeft in water. Dit idee kon ik
meteen linken aan het niet weten wat er gaat gebeuren, wat er gaat ontstaan, omdat ecoline
in water zijn eigen weg vind.
Het was de bedoeling dat we deze dag gingen filmen, en de volgende les gaan monteren.
Maar omdat wij van onze film een one shot willen maken, hebben we waarschijnlijk wat
minder tijd nodig voor de montage dan andere groepen. We misten nog een belangrijk
onderdeel: een grote glazen bak / vissenkom / vaas. We besloten om ons deze dag zo goed
mogelijk voor te bereiden, zodat we volgende week goed aan de slag kunnen.
We leenden een camera, vonden een weckpot in een keukentje, kochten verschillende
kleuren ecoline en gingen aan de slag. We hebben de pot gevuld met water en zijn gaan
expirimenteren. We waren meteen erg enthousiast van het effect dat ecoline in water heeft,
het is heel erg mooi! We zagen snel dat de grauwe muur op de achtergrond minder goed
werkte dan een witte achtergrond dit hadden geprobeerd in een wasbak van een wc.

Ook moeten we volgende week opletten op schaduw en weerspiegeling, het is natuurlijk het
mooiste als die onzichtbaar is in de video.
We hebben een lijstje met benodigdheden gemaakt zodat iedereen weet wat er
meegenomen moet worden. Ik ben heel erg benieuwd naar het eindresultaat, maar ik heb er
al een goed gevoel over.

#%!

Op vrijdag 11 april gingen we dan daadwerkelijk aan de slag. Elserieke voegde zich bij ons
groepje, omdat ze er de week daarvoor niet was. We hadden ons allemaal goed voorbereid:
iedereen had de spullen bij. Dit was heel erg fijn, we hebben geen tijd verloren door nog
materiaal te moeten zoeken of kopen.
We hebben een lichte, ruimtelijke plek gezocht waar we onze mini studio gingen bouwen. We
hebben een stuk muur en tafel beplakt met grote witte vellen, zodat de achtergrond mooi icht
is vorige week hebben we gezien dat het effect het mooiste is met een hele lichte
achtergrond. We vulde de weckpot met water en gingen spelen met de ecoline. De camera
stond klaar op een statief, en we hebben een stuk of acht verschillende filmpjes gemaakt. De
een met een enkele kleur ecoline, de andere met vier verschillende kleuren, enzovoort.
Het was heel erg leuk om te expirimenteren met deze leuke verfjes. Het zag er zo mooi en
leuk uit, dat we eigenlijk bezig bleven en de tijd bijna vergaten. Toen we genoeg filmpjes
hadden verzameld, was het tijd om het filmpje in elkaar te gaan zetten.
Het was ontzettend fijn dat Elserieke nu bij ons groepje hoorde, want zij had ervaring met
Adobe Premire. Het was ons anders ook wel gelukt, maar ik denk dat we het dan niet
helemaal af hadden gekregen. We hebben het bij een shot gelaten, maar we hebben
gespeeld met de snelheid van het filmpje. Ook hebben we gexperimenteerd met terug- en
vooruit spoelen.
Het eindresultaat is simpel, maar juist daarom erg mooi (vind ik). Ik vind het eigenlijk erg
jammer dat er geen audio onder mag staan: toen ik het filmpje nog eens met een mooi
nummer op de achtergrond heb geluisterd, vond ik het mooier. Toch heeft het filmpje zonder
audio ook zn charme.
Ik ben erg tevreden met het verloop van deze opdracht, de samenwerking en het resultaat!
De link naar het filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=bsIsY3-Lg1E

#&!

2.7 Documentaire
Naar aanleiding van het opstel over een (media)kunstenaar, gaan we nu een documentaire
maken. In mijn geval gaat dit over filmmaker Steve McQueen.

Zijn de lange films van Steve McQueen eerder functioneel of visuele kunst?
De feedback van Ilse was goed. Prima omschrijving in je verslag. Wat je meer naar voren
mag laten komen is zijn manier van sfeer laten zien. Nu praat je over wat er gebeurt in de
film, maar hoe gebeurt dat? Hoe zijn de shots gefilmd? Etc. Bespreek dat in je
documentaire.
Ik wil goede, duidelijke fragmenten van de films van Steve McQueen in mijn documentaire
verwerken, zodat ik kan laten zien wat ik bedoel met zijn prachtige beelden die het verhaal
nog zo veel sterker maken.
Mijn vraag gaat natuurlijk ook over hoe belangrijk het verhaal in de films is. Daarom heb ik
interviews gebruikt waarin dit onderwerp naar voren komt.
Ik heb geprobeerd om een goede balans te vinden in interviews en beelden. Ik hoop dat ik
mijn opstel op deze manier goed kan visualiseren.
Omdat de taal in de films en in de interviews Engels heb, heb ik de korte tekstjes van mezelf
ook in het Engels gedaan, om het duidelijk te houden.

Ik heb het eindresultaat naar je gemaild via WeTransfer in verband met auteursrechten op
Youtube. Mocht er iets mis zijn gegaan: mail me even en dan stuur ik het zo snel mogelijk
opnieuw!
Daarnaast heb ik ook deze portfolio naar je gestuurd, omdat mijn bestand helaas te groot is
voor de Portal. Ik heb het er verkleind opgezet, dus het staat er wel, maar de kwaliteit van de
beelden zijn slecht. Kijk voor de betere kwaliteit in je mail! Bedankt!

#'!

2.8 Fotografie Karakter

In de weken van 9 en 16 mei zijn we bezig geweest met een fotografie opdracht. De
opdracht hield het volgende in. Maak een reeks van vijf tot tien fotos van een bepaald
karakter of personage. De fotos mogen niet buiten zijn genomen. Print deze op A3 formaat
en hang deze ergens op een bijpassende plek in de school.
Ik dacht meteen aan mijn vader. Hij heeft zijn eigen boerderij gebouwd en is in zijn vrije tijd
jager. Dit laatste wilde ik proberen vast te leggen. Omdat ik doordeweeks (en vaak ook in
weekenden) in Tilburg woon en mijn vader ook een drukke agenda heeft, had ik in de eerste
week maar een avond de tijd. Toch heb ik zo veel mogelijk verschillende fotos proberen te
maken, en mijn vader heeft me ook erg goed geholpen. Hij heeft zijn jacht outfit
aangetrokken en me laten zien waar hij zoal mee bezig is als jager en op welke plekken hij er
thuis mee bezig is.
Ik heb fotos gemaakt in zijn keuken en in zijn schuur. In de keuken had hij bijvoorbeeld een
schedeltje van een jonge reebok liggen, die hij zelf had geschoten. Ook maakt hij in zijn
keuken heerlijke maaltijden klaar van zelf geschoten wild. In zijn schuur slacht hij zijn eigen
piepkuikens, die in de tuin en in de schuur rondscharrelen ze leven een veel langere tijd
dan in de fabriek en krijgen daarnaast normaal eten, wat ervoor zorgt dat het uiteindelijke
vlees op het bord veel lekkerder is dan die kip vol water uit de supermarkt.
Omdat het al een beetje donker was tijdens het fotograferen, zijn de fotos een beetje gelig
geworden. Ik vond dit persoonlijk niet zo mooi. Ik heb ze eerst bewerkt in zwart-wit, wat het
beeld op zich mooi maakte maar de onderwerpen sprongen er veel minder duidelijk uit. Ik
heb er uiteindelijk een lichte fotofilter overheen gezet: diepblauw. Dit maakte het gele een
stukje minder maar het was geen drastische verandering. Daarnaast heb ik een beetje
gespeeld met de niveaus van het beeld, zodat iedere foto ongeveer dezelfde donkerte heeft.
Uiteindelijk is het een reeks van vijf fotos geweest. Ik ben tevreden, maar het had wel beter
gekund. Als ik meer tijd had gehad en al eerder van de opdracht af had geweten, had ik
geprobeerd om een slachtsessie met de piepkuikens vast te leggen. Helaas waren ze
tijdens de opdracht allemaal al geslacht. Toch ben ik blij met het resultaat, want het zijn vrij
simpele onderwerpen in het beeld die toch denk ik duidelijk maken dat het om een jager
gaat.
De fotos zijn op de volgende paginas te vinden.

#(!

#)!

$+!

2.9 Eindexpositie: Revolutie

We hebben vier dagen/lessen de tijd om de eindexpositie voor te bereiden. De vijfde en
laatste les vindt de eindexpositie plaats.
Na de uitleg van de eindopdracht ben ik tijdens de eerste les samen met Elserieke en
Wieske gaan brainstormen. We hebben ons ingelezen over verschillende revoluties, dachten
na over wat we zelf interessant vinden en probeerden inspiratie op te doen door middel van
verschillende websites, filmpjes en dergelijke. Vrij snel kwamen we tot de conclusie dat we
de seksuele revolutie interessant vinden. Tientallen jaren geleden waren er zo veel dingen
anders. Homoseksualiteit was bijvoorbeeld nog niet geaccepteerd en dus ook niet zo
normaal als nu, en er was nog geen sprake van anticonceptie.
Bij deze veranderingen dachten we aan het thema Ontmoetingen. Vijftig jaar gelden durfde
een homoseksueel stel hoogstwaarschijnlijk niet openbaar te maken dat ze verliefd op elkaar
waren. De ontmoeting zal niet meer zijn geweest dan een kleine aanraking van de handen.
Nu is openbaar zoenen en omhelzen zeer normaal en kijken mensen nog graag toe ook.

CONCEPT ONTMOETINGEN
Seksuele revolutie
Ons kernwoord is ontmoetingen. Het gaat om het groeten en ontmoeten van (toekomstige)
partners of geliefden. Hoe gebeurde dit vroeger en hoe gaat dit vandaag de dag? Zijn
handelingen hetzelfde gebleven, of zijn ze door de jaren heen sterk veranderd? Door het
gebruik van stellen in alle vormen (hetero, homo, lesbisch etc.) willen wij een schets geven
van deze gewoonten en de ontwikkeling hiervan.
Dit zal niet in een statige vorm zijn, maar een spel van beelden, in een niet-chronologische
vorm.
We hebben een moodboard gemaakt bij dit concept: http://nl.tinypic.com/r/72qckg/8

$*!

Tijdens de tweede les hebben we eerst het concept gepresenteerd aan de klas en aan Ilse.
Het concept was goedgekeurd en we zijn daarom aan de slag gegaan met filmen. Het idee
van deze dag was dingen uitproberen op de camera. Wat werkt wel en wat werkt niet?
Elserieke heeft voornamelijk achter de camera gestaan en heeft als een ware regisseur
Wieske en mij aanwijzingen gegeven. Wieske en ik stonden voor de camera en speelden de
verschillende ontmoetingen na.
Het was een mooie zonnige dag, waardoor buiten filmen erg goed zou lukken. We hebben
een muur op een rustige plek op school als decor genomen. Het zag er erg goed uit op film.
We hebben veel gexperimenteerd. We hebben gefilmd vanuit verschillende hoeken en
gewerkt met in- en uitgezoomde beelden. Dit was heel erg leuk om te doen. Na een tijdje
filmen hadden we heel wat materiaal verzameld. We hebben de stukjes die we aan Ilse wilde
laten zien eruit geknipt en achter elkaar gezet:
https://www.youtube.com/watch?v=MisjItMrdzk&feature=youtu.be

De derde les was op vrijdag 13 juni, waarbij Wieske helaas niet aanwezig kon zijn. Elserieke
en ik waren hiervan op tijd op de hoogte waardoor we de dag goed hebben kunnen
voorbereiden. We besloten om deze dag alles te gaan filmen.
We hebben twee cameras (en statieven) gebruikt, en wijzelf stonden op de film. We hebben
tijdens de middag veel verschillende filmpjes opgenomen. We hebben geprobeerd om alles
zo goed mogelijk op te nemen. Wanneer we niet helemaal tevreden waren, filmden we het
nog een keer. Het ging hartstikke goed, ik denk dat dit vooral kwam doordat we van te voren
goed hebben overlegd en we allebei duidelijk in ons hoofd hadden wat het zou moeten
worden.
Tijdens de laatste les voor de eindexpositie konden Elserieke en ik niet aanwezig zijn in
verband met een tentamen van onze eigen opleiding. Ook deze keer hebben we goed
overlegd met Wieske zodat zij tijdens deze les aan de slag kan met het monteren.
Twee dagen voor de eindexpositie hebben we met zn drieen op school gewerkt aan de
laatste puntjes van de film. Wieske had al veel gedaan in Premiere: alle beelden geknipt en
achter elkaar gezet. We hebben ons bezig gehouden met details, kleur en de muziek
eronder. Na een paar uur was de film klaar en we zijn blij met het resultaat. Het ziet er
daadwerkelijk uit zoals we een paar weken geleden in gedachten hadden!
Film: https://www.youtube.com/watch?v=lUgo50sSPoU&feature=youtu.be

$"!

3. Vervangende opdracht
Omdat ik twee keer niet aanwezig kon zijn bij Creren met Media (een keer ziek, een keer
tentamen op eigen opleiding) heb ik een vervangende opdracht gemaakt. Ik heb gekozen
voor de praktische opdracht waarbij ik de weg van huis naar school vastleg.
Ik heb de route die ik dagelijks fiets vastgelegd op video. Er wordt gekeken vanuit mijn ogen.
Je kunt het zien als een klein onderdeel van mijn leven dat dagelijks terugkeert. Ik wilde er
graag audio onder zetten, want een mooi of leuk liedje doet naar mijn mening erg veel met
een video. Omdat ik dacht aan een stukje uit het leven van kwam ik na een tijdje zoeken
uit bij A day in the life van Beatles. Ik heb de snelheid van de video en dus de snelheid van
het fietsen aangepast naar het tempo van het nummer. Bij Beatles vind ik een zwart-wit
beeld erg goed passen. Toen ik dit geheel bekeek vond ik het iets weg hebben van een
videoclip, maar er miste nog iets. Omdat de video in een take is opgenomen en er
voornamelijk vooruit wordt gekeken, leek het mij iets toevoegen om de tekst van A day in the
life toe te voegen als soort ondertiteling. Ik ben er vrij lang mee bezig geweest, maar ik ben
tevreden met het resultaat!
De video is hier te bekijken:
https://www.youtube.com/watch?v=oWco_SioX9A&feature=youtu.be

$#!