Άδωνις

(Ο θρήνος της Αφροδίτης)

Γλυκέ μου, πώς θα ζήσω εγώ, κα πώς θα μεστέ!ω
κείτεσα εδώ σαν μ"ρμαρο, πώς να σε #α$δέ!ω,
πώς να #αρώ τα #είλη σου, τη δροσερή αγκαλ" σου,
πώς να μυρίσω %νο&η στα φωτεν" μαλλ" σου'
(ο γαίμα σου που αν"θρε!α με ν"μα κα με μέλ,
που )τανε μέθη ωσ"ν κρασί κα δώρο απ) τ) αμπέλ,
να γίνε του ήλου π*τσμα, να γίνε ρ*δου #ρώμα+
κ*κκνο να )να της φωτ"ς, σαν κορτσο, το στ*μα-
Απ" στο αθέρο σώμα σου απλώνω τα μαλλ" μου
κ απ* τα μ"τα τρέ#ουνε ποτ"μ τα δ"κρυ" μου
ποτίζουν το &ερ*#ωμα, φυτρώνε ανεμώνα,
στρώνω #αλί στην %νο&η να δώ&ω τον .εμώνα-
Γλυκέ μου, πώς θε να μπορείς μες) στη φωλ" του %δη
να έ#ες την /*ρη συντροφ", εκείνης φλί κα #"δ'
0λέπες' 1 %νο&η έφτασε, τρέ&ε κ έλα κοντ" μου,
2ε περμένω σαν τρελή, πλέκω κα τα προκ" μου-