Kabanata 1

P.O.V ni Chloe
Na gising ako sa lakas ng tunog ng alarm clock. Dali-dali ko itong hinanap at
pinatay. Eksaktong alas-sais na ng umaga. Bumakod ako sa isang malaking kulay puti
at itim na hinihigaan ko.
Lumabas ako sa cr at agad binuksan ko ang aking wardrobe para kunin ang mga
damit. Kinuha ko ang aking kulay mint na sinina at ang puting patag na sapatos. Kagabi
ko pa inisip ko ano ang supot ang gagamitin ko. Gucci? Prada? Hermes? Louis
Vuitton? Ugh, napakahirap talaga mag desisyon.
Ilang minuto na ang na ka lipas, kinuha ko na lang ang itim na Hermes na supot.
Naglagay ako ng konting pulbos sa aking mestisang balat at lipgloss para magandang
tignan ang labi ko. Tinirintas ko rin ang aking itim na buhok at naglagay ang contact
lens para mailantad pa ng mas mabuti ang aking kulay kayumanggi-abong mga mata.
Sinipat ko ang aking buong sarili pagkatapos gawin ang lahat ng nagawa ko sa isang
salamin na kasinlaki sa akin. Mabagsik na mga mata, matangos na ilong at maliit na
labi, perpekto talaga ang mukha ko. Huminga ako ng malalim sabay sabi
Napakaganda ko talaga.
Pagkatapos kong maghanda ay bumaba ako para mag-almusal. Laking gulat ko
na dumating na pala si Daddy. Buti na nga na naisipan pa niyang umuwi., ilang buwan
na rin siyang hindi umuuwi sa bahay. Nakita ko siya nakaupo sa kabisera, suot niya'y
puting polo at itim na slacks, nagbabasa ng pahayagan sabay inom ng kape sa kabilang
kamay. Hindi niya ako napansin dahil sa kanyang ginagawa, kaya umupo nalang ako sa
kanang bahagi ng lamesa.
Tinignan ko ang aming ulam may hotdog, pandesal, itlog, maling, at mga prutas
tulad ng saging, papaya at watermelon. Wala akung napili na masarap na pang

almusal, kaya iinom nlang ako ng gatas. Teka nga bakit walang katulong na tumatayo
sa aking gilid? Hay naku! magsasayang pa ako ng laway para tawagin sila.
Manang! Manang Nena!
Ano po yun? tanong ni manang.
Kumuha ka nga ng gatas at bilisan mo
Opo Ms. Chloe agad namang kumuha si Manang Nena.
Ang aga-aga sumisigaw ka na wala ka bang galang? Pinag-aral na nga kita sa
mamahaling eskwelahan para matutunan mo ang mabuting asal" Galit na pahayag ni
daddy.
Sorry po Dad... aga po ata nag uwi ninyo ngayon Dad
Bakit? Bawal na ba akong umuwi sa sarili kong bahay? taas kilay niyang
tanong sa akin.
Hindi naman sa ganon Dad
Tinignan lang ako ni Daddy at bumalik sa kanyang ginagawa nang dumating si
Manang Nena na may dalang gatas.
Magandang Umaga sa iyo Ms. Chloe, narito na po ang gatas ninyo. May
kailangan pa ba kayo maam? pahabol niyang tanong.
Wala na pwede ka nang umalis
Ngumiti lang si manang sa akin at umalis. Ininom ko ang aking gatas.
7:05 na pala
Agad akong tumayo para magpaalam dahil ako'y papasok na sa eskwelahan.
Tinignan ko si Daddy, may kausap pa rin siya sa telepono kaya umalis na lang ako at
baka maging distorbo pa ako sa kanya. Hindi ata alam ni Daddy na unang araw ko
bilang hayskul ngayon. Pumunta ako agad sa labas ng bahay.

Nasan na ba yung bwisit na magmamaneho sa akin? Ang aga-aga sobrang

pangit na ng araw ko
Manong! Manong!
Nakita ko siya sa harden, nag kwekwentuhan at nagtatawanan sabay sa aming
hardinero.Aba may gana pa siyang ipaghinatay ako. Napansin ng hardinero na
hinahanap ko siya, sinabihan niya ito at napatakbo si manong nung nakita niya ako.
Magandang Umaga Ms. Chloe bait niyang pagbati sa akin.
Walang maganda sa umaga!
Aalis na ba tayo ms. chloe? nagdadalawang isip.
Hindi ba obvious? Bilisan mo nga baka mahuli pa ako, unang araw ko pa
naman ngayon
Okay po maam
Sa susunod pansinin mo ang trabaho mo kasi binabayaran ka dito para
magmaneho hindi maging chismoso. Galit kong pagsabi at pagtingin.
Ang sama mo talagasagot naman niya.
Ano? May sinasabi ka ba?
Sabi ko po na patawad hindi na mauulit sa susunod"
Dapat lang kung ayaw mo na mawalan ka ng trabaho
Dali-dali niyang binuksan ang pintuan ng itim na BMW namin. Nang nasa loob
na ako agad niya itong sinara at tumakbo papunta sa kanyang upuan at nagsimulang
nagmaneho.
Ang aking pangalan ay Chloe Montclair, kilala bilang isang matapang at
maarteng babae, Kinagagalitan ng lahat dahil sa masama kong ugali. Lahat ng gusto ko
ay nakukuha ko, walang tumatanggi sa akin. Ayaw kong paghintayin ako, dapat ako ang

hinihintay. Ang swerte ba nila kung ako ang maghihintay sa kanila, mas mahal pa ang
oras ko kaysa buhay nila. Kung mataray ka mas mataray pa ako sa iyo, walang tao ang
pumapalag sa akin. Aanuhin ko naman ang pagmamahal nila kung mahal ko naman
ang sarili ko. Isang tao lamang ang pinagkakatiwalaan ko at siya ay ang aking matalik
na kaibigan.

Kabanata 2
P.O.V ni Chloe
Habang papunta ako sa lobipara para hintayin ang matalik kong kaibigan, kinuha
ko ang aking iphone 5s galing sa itim kong bag. Tinawagan ko siya pero hindi niya ito
sinasagot.
Ano ba to si Alice hindi sumasagot sa tawag ko
Ayaw ko talagang hindi sinasagot ang tawag ko, ni dial ko ulit ang kanyang
numero at sa wakas ito ay sinagot na rin.
Hay salamat Alice sinagot mo na rin ang tawag ko sabay malalim na pag hinga.
Sorry Chloe hindi ko kasi na hanap ang phone ko
Asan ka na ba? tanong ko.
Malapit na ako medyo na traffic lang
Bilisan mo na nga ayaw kong mapag-isa dito. Unang araw kaya ngayon dapat
maganda ang reputasyon ko.
Hay nako chloe hanggang ngayon, yan lang parati ang iniisip mo hahaha!
Bilisan mo nga!
Oo malapit na ako chloe, sige paalam! kita nalang tayo
Binaba ko ang telepono. Yun pala si Alice ang matalik kong kaibigan simula bata
pa, parati kaming magkasama. Pareho ang eskwelahan na pinapasukan namin smula
ng pagkabata. Sabi ng iba ay para kaming kambal na hindi mapapahiwalay sa isat-isa.
Na kilala ko siya sa isang salo-salo, magkasosyo kasi ang pamilya namin sa isang
negosyo. Halos lahat ng partido na dinadalohan ko ay nandoon si Alice. Dahil sa
sobrang mahiyain ko noon siya ang unang lumapit para magpakilala sa akin.
Simula ngayon maging matalik na kaibigan na tayo

Na pa ka baliktad namin dalawa, ewan ko nga bakit ako pumayag na mag

kaibigan kami, pero masaya ako na naging kaibigan ko siya kung hindi ko siya nakilala
noon ba ka wala na akong kaibigan ngayon.
Ilang minuto na ang na ka lipas, sa wakas na kita ko na si Alice na kumakaway.
Napakaganda rin ni Alice, pero iba ang kagandahan namin dalawa. Si Alice ay may itim
na buhok na may kulot sa dulo, abo ang kulay ng kanyang mga mata. Magkapareho
lang kami sa kulay ng balat at ang aming pagkamestisa. Naka suot siya ng puting crop
top na may na ka sulat na Forever 21 at na ka skater skirt na mint. Na ka itim na
sapatos na may studs sa gilid at may hawak na mint na sling bag sa kaliwang balikat.
Habang palapit na siya nakikita ko ang kanyang malaking ngiti.
Ang tagal mo naman! sabay simangot.
Masyadong maaga pa mainit na ang ulo mo. Bakit ka ba na ka simangot?
tatanda ka ng maaga niyan.
Huwag mo nga akong tawaging matanda napakaganda ko para maging
matanda." lakas kong tiwala sa aking sarili.
Dapat ngumiti ka para hindi ka tumanda ng maaga.
Hali ka na nga kanina pa ako tinitignan ng mga estudyante dito, yung mga lalaki
na ka tingin parang ngayon lang na ka kita ng maganda at yung mga babae naman ay
sobrang masama maka tingin parang mga magaganda naman balisang pagtingin sa
kanila.
Hindi ka pa ba na sanay? Yan ang parating tingin ng mga tao sayo dahil sa
kagandahan mo at pagiging modista, walang katiyakan lang yan sayo at nandito na rin
ako kaya dalawa na tayong titignan nila hahaha
Hay nako Alice sanay na ako sa kanila at alam ko na maganda ako taas noo
kong pagsabi.
Mas maganda ako haha! Ang laki nga pala ng eskwelahang ito, hindi ko to
inakala

Napatahimik ako sa kanyang sinabi. Hinila ko siya para maka alis na kami. Hindi
ko na pansin ang skwelahan dahil na pokusako sa paghihintay sa kanya. Tama nga si
Alice, napakalaki ng eskwelahang ito, mukhang maliit lang sa labas pero malaki pala sa
loob. Napatingin ako sa lugar na pinagtayuan namin, maraming estudyate ang naguusap, nag-tatawanan, nag-babasa, nag-lalandian, at nag tetekst o maykausap sa
telepono. Napansin ko din ang kanilang mga ibat ibang kasuotan. May estudyanteng
parang walang sinusuot dahil sa kaiklian ng damit, may mga estudyante naman na
parang walang kaalaman sa moda,parang nasa dekada 50 pa
Hay nako Alice punta na nga tayo doon sa tagapagtala para makuha na natin
ang ating iskedyul"
Sabay kaming naglakad patungo sa opisina ng tagapagtala, napansin ko na
nakatutok parin sila sa akin. Ganoon ba talaga ako ka ganda? Pero hindi ko sila
tinignan at taas noo akong lumakad kasama si Alice.
Yan na ata ang opisina ng taga-pagtala nila
Tinuro niya ang isang kayumanggi na pintuan, binuksan ko ito kaagad.
Napakalaki ng opisina. Kulay ang pintura nila at puti naman ang mga tapakan. May
tatlong itim na sopana may isang mesa sa gitna at isang salungatin na kulay
kayumanggi, sa loob niyo ay ang isang matandang babae na napakasungit na nakaupo.
May mga estudyanteng nakaupo sa gilid, parang kukuha din ng iskedyul nila. Pumunta
na agad ako sa mesa.
"Magtatanong lang, dito ba kami kukuha ng schedule? Tanong ko sa babaeng
matanda.
Siya ay nakasuotnaka suot ng kulay asul na blusa at itim na slacks, napahinto
siya sa pagsusulat at tumingin agad siya sa akin.
Pangalan?
Chloe Montclair at Alice Davis
Umupo muna kaayo at kukunin ko ang inyong iskedyul Ms. Montclair

Ngumiti siya sa akin. Nagtaka si Alice kung bakit naging mabait agad ang
mataray na matandang babae, napansin ko na nakikilala siguro niya ako dahil sa aking
apilyedo.
Anong nangyari don? Bakit siyang agad bumait? tanong ni Alice.
Ewan ko wala akong pakialam sa kanya
Ilang minuto na din ang nakalipas, lumabas na din ang babae na walang hawak
na papel.
Gusto po kayo makausap ng punong-guro"
Tumayo agad ako, tinignan ko si Alice na parang nalilito sa nangyari kung bakit
kami pinapunta sa opisina ng punig-guro sa unang araw ng pasok, napatingin din
naman ang mga estudyante na nasa loob. Sinundan namin ang matandang babae,
kumatok siya at binuksan ang kayumangging pintuan. Napakalaki din ng opisinang ito,
may isang malapad na kulay itim na lamesa, pinatungan ito ng laptop sa ibabaw. May
isang sopa na kayumanggi at dalawang upuan katabi sa malaking lamesa, nag salita
ang matandang babae
Sir nandito na sila Ms. Montclair at Ms. Davis
May isang lalaking nakatalikod na may kausap sa telepono, tumango lang siya sa
sinabi ng matanadang babae. Naka americanana itim ang lalaki. Ilang sandali ay umalis
na ang matandang babae.
Tatawagan kita ulit may mga bisita pa akong aasikasuhin sabi ng punong-guro
sa kanyang kausap sa telepono.
Napansin ata ni Alice ang pangalan na nasa itaas ng lamesa, ngumiti siya sa
akin.
Magandang umaga sayo Ms. Chloe Montclair at Ms. Alice Davis
Hay nako tito napaka pormal mo talaga. Bakit mo pa ba kami pinapunta dito?
tanongn ni ko.

Ayaw mo bang makita ang pinaka gwapo at macho mong tito? sagot naman
niya.
Tito? Kaano-ano mo siya? biglang nag tanong si Alice
Kapatid siya ng Daddy ko at nakalimutan kong sabihin na pagmamayari din pala
namin itong C University" pahayag ko ni Alice.
Nakalimutan kong ipa kilala ang aking sarili. Ako nga pala si David Montclair,
ang kambal ni Dave montclair at punong-guro ng C University.
Ako nga pala si Alice Davis ang matalik na kaibigan ni chloe
Pamilya ba ninyo ang may-ari ng mga Davis Hotel sa buong mundo tanong ng
aking tito.
Kami po" sagot naman ni Alice.
Ano nga ba ang ginagawa namin dito tito David? tanong ko.
Heto ang iskedyul ninyong dalawa at ang numero sa sisidlian sa mga aklat
ninyo
Binigay ni tito sa akin ang aking iskedyul at binigay niya kay alice ang sa kanya.
Ngumiti ako kay tito.
Salamat tito
Umalis na kayo baka malate pakayo sa unang araw ninyo dito.
Paalam tito Mr. Principal pasalamat ni Chloe.
Pasalamat po mr. David pasalamat naman ni Alice.
Good luck sa unang araw kung may problema punta lang kayo dito
Ngumiti siya sa amin, ngumiti din kami kay tito. Habang kumakaway siya ay
kumaway rin kami. Lumabas na rin kami sa kanyang opisina at hinanap na namin ang
aming mga silid aralan.

Kabanata 3
P.O.V ni Chloe
Yan lang muna ang ating pag usapan ngayong araw salamat sainyong
kooperasyon Sabi ni Bb. Jones sa amin mga estudyante.
Siya ay nasa 40s na. Naka suot ng pulang blusa at naka lapis na skirt.
Napakamahinhin ng aming guro. Ito ang ika apat na paksako ngayon, pagkatapos ay
tanghalianna. Puro pakilala lang sa sarili ang ginawa namin sa apat ko na paksa.
Maraming ngumingiti sa akin pag naka tingin ako sa kanila, sino naman sila para ngitian
ko sila pabalik. Sinasayang lang nila ang oras ko. Pareho lang kalaki ang lahat ng silid
aralan sa eskwelahan. Nasa apatnapu hanggang apatnaput lima ang estudyante sa
isang seksyon. Nasa Honors Classpala ako at si alice naman ay nasa Semi-Honors
Classdahil nito hindi kami magiging kaklase.
Paalam sa inyo salita ni Bb. Jones.
Paalam din po Bb. Jones sagot naman namin.
Ma may ka.. kasama kabang kakain ngayon?
May kumausap sa akin na babaeng napaka weirdoang suot. Naka hello kitty na
napakalaki ng damit pang itaas at napakahaba ng skirt halos aabot na ng sahig.
Excuse me, kinakausap mo ba ako?

Napataas ang kilay ko habang tinitignan ang kasuotan niya. Maygana pa siyang
kumausap sa akin, hindi ba siya na hihiya?
Sa sabi ko o ..
Hindi ko siya pinatapos sa kanyang tanong sa akin at iniwan ko siya. Nakita ko
ang teks ni Alice at ang sabi ay kita tayo sa lockers-xoxo ganyan talaga yan si Alice
kakaiba,sinagot ko naman siya ng okay pag a send binalik ko na sa supot ang aking
cellphone.
Habang palakad ako sa pasilyo,nag siksikan ang mga tao pero pag daan ko
lahat sila ay nag patabi. Tinignan, tinaasan ko lang sila ng kilay at taas noo akong
lumakad papunta sa Locker Area. May isang lalaking lumapit sa akin at hinarangan niya
ako.
Ako nga pala si Marky. Ikaw ay si? tanong niya.
Wala akong paki kaya alis ka nga sa dinadaan ko sagot ko naman.
Wag ka nang pakipot ako na nga ang lumalapit sa yo
ANO RAW? Hindi ba siya nahiya sa sarili niya, hindi naman siya gwapo.
Aalis ka o sasampalin kita? pagbabantako.
Gawin mo kung kaya mo
Kinindalatan niya ako. Aba hinahamon pa niya ako at akala yata niya na magpapatalo
ako. Hindi ako nag dalawang isip, sinampal ko siya agad. Napahawak siya sa kanyang
kanang pisngi. Narinig ko na may nag sabi ng ohhhhhhh baka mga kaibigan niya yun.
Oh ano? Maysasabihin ka pa ba? kilalanin mo muna sino ang binabanga mo
and FYI hindi ka naman gwapo kaya wag kang feeling
Kinindalatan ko siya. Umalis ako kaagad. Narinig ko na pinag tatawanan parin
siya ng kanyang mga kaibigan.

Pumunta na ako sa lockerko, may isang lalaki na humarang harang na naman,

siya ay naka skinny jeans, naka kayumangging topsider at floral na polo.
Alis ka nga dyan sabay tutok sa kanyang mata.
"Wala ka bang galang? Hindi kaba marunong mag excuse me?
Noong nag salita siya ay nalaman ko na bakla pala siya dahil sa kanyang boses
at kanyang sinuot.
Youre excused walang kibong pagsabi.
Sino kaba sa akala mo?
Hindi mo kailangan malaman ang pangalan ko at ikaw lang naman ang
humaharang harang sa locker ko kaya alis, choo choo, alis, alis!
Tinignan niya ako ng matagal. Mula sa sapatos ko hanggang sa aking mukha.
You can take a picture it lasts longer.
Ikaw pala si Chloe? yung pinag uusapan na pinakamaganda sa freshmen. Ang
kagandahan mo ay kasing pangit ng ugali mo salita niya.
Kasing pangit mo ugali ko
Tinarayan ko siya.Tinignan niya ako at umalis kaagad, naiwan ang kanyang
weirdona kaibigan, yung kaklase kong kumausap sa akin.
Ano ba ang tinitingin mo? Alam ko maganda ako kaya alis ka nga dito baka
mahawa pa ako sa kapangitan mo at yung kaibigan mo
Hali kana Sarah
Tinawag siya ng kanyang bakla na kaibigan. Dali dali naman siyang humabol sa
bakla at nahulog pa ang kanyang mga gamit.
"Pangit na nga tanga pa

Nakita ko si Alice na palapit sa akin. Nakita niya ang ginawa ko sa bakla at ang
weirdoniyang kaibigan. Pero iba ang kanyang tinanong
Narinig mo ba may isang freshmen na sinamapal ang isang fourthyear?
Ah yun pala
KILALA MO PALA YUNG FRESHMEN?
Oo naman ako lang naman yung sumpal sa lalaki kasi pa harang-harang siya sa
daan ko walang takot akong sumagot.
HAHAHA iba ka talaga Chloe
Whatever, bilisan mo na nga kasi gutom na ako.
Pagkatapos ay pumunta na kaagad kami sa kantina. Pag pasok namin ay may
mga taong tumitingin sa amin na parang nakakita ng dyosa. Oo nga naman sa
kagandahan ko sino ba ang hindi makapansin sa akin. Hindi ko inakala na malaki pala
ang kantinadito. Maraming mga upuan at lamesa, sabagay sa rami din ng estudyante
dapat lang malaki din ang kantina. Pumunta kami sa counter para bumili ng pagkain.
Napaka taas ng linya
Hindi nalang tayo kakain, tinatamad akong mag linya reklamo ni Alice.
Ang payat-payat mo na nga hindi ka pa kakain. Halika may plano ako
Ano naman yang gagawin mo chloe? tanong niya.
Watch and learn
Ngumiti lang ako sa kanya at inikot ni Alice ang kanyang mga mata, sinundan
niya lang ako.
Uhm excuse me pwede bang makisingit?
Kung kapalit nito ay numero mo pagmumungkahi ng kinausap ko.
Numerolang pala

09123456789 -Chloe
Pinasingit niya ako pero sa totoo lang gawa-gawa ko lang ang numerong iyon at
hindi ko alam kung kay sino ang nag-aari. Napatawa nalang ako sa aking isipan,
kawawang lalaki.
Iba ka talaga Chloe
Tawang tawa niyang sinabi, nag tawanan nalang din kami ni alice. Kumuha ako
ng treysama na rin si Alice. Kumuha kami ng salad, mansanas, sandwitsat tubig, hindi
naman kami sanay na kumain ng kanin. Halos pareho lang ang gusto namin ni Alice
kainin.
Nang natapos na kami nag bayad humanap kami ng upuan. Nakakita kami ng
isang bakateng lamesa.
Doon nalang tayo umupo sabi ni Alice.
Habang naka-upo na kami ni alice nag usap kami sa nangyari sa aming
kanyang kanyang silid-aralan. Ilang sandali ay may isang babaeng kumausap sa amin.
Pwede ba tayong mag magbahagikasi ang lakilaki pa ng bakanteng lugar tapos
kayo lang dalawa nandito
Sorry bawal dito ang pangit at weirdo na katulad mo haha... teka nga diba ikaw
yung babaeng kumausap sa akin sa loob ng silid-aralan at yung babaeng nadapa sa
locker? tanong ko
Oo ako y....
Asan na ba yung bakla mong kaibigan? Hahaha pareho lang kayo mga loser
dagdag ko.
Hali kana Sarah wag mo na yan silang intindihin salita ng kanyang kaibigan.
Alis na nga kayo dito nasasayang lang ang oras ko sa inyo at ang pangit pa ng
nakikita ko

Umalis kaagad sila at napatingin lang si Alice sa akin.

Dahan-dahan lang Chloe, bago pa tayo dito at medyo sobra na ang ginawa mo
sa kanila.
Whatever sabi ko kay Alice. Nag kwentuhan kami ni alice tungkol sa mga
nangyari sa aming unang araw. Pagkalipas ng ilang oras narinig nami ang tugtog ng
kampanilya. Tumayo kami sa mesa at lumbas sa na sa kantina para pumunta sa aming
kanyang kanyang silid-aralan. Kumaway si Alice sa akin at tumuloy na kami sa aming
mga silid-aralan.

KABANATA 4
Tatlong taon nakalipas
P.O.V ni Tori
Ilang oras na din ang aming biyahe ni mama. Lumipat kami ng ibang bahay dahil
pinaalis kami ng may-ari, hindi na kasi kayang bayaran ni mama ang aming bahay na
tinitirahan noon.
Sa isang subdivision pumasok si mama. Napansin ko ang mga nag lalakihang
puno at mga kabahayan, halos pareha ang mga itsura ng mga bahay nagkakaiba lang
ang kanilang kulay.
Anak nandito na tayo sabi ni mama.
Hindi ko napansin na nandito na pala kami. Humito ang sasakyan sa isang
puting maliit na bahay. Nakita ko na dikit-dikit pala ang mga bahay dito. Maraming tao
ang nasa labas nag sisiyahan. Pagbaba namin sa sasakyan tinignan kami ng mga tao.
Sino kaya sila?
Sila ba ang bagong lipat?

Buti na nga may kapitbahay na ako, ilang taon na din wala akong kapitbahay"
Ang weirdng isang babae
Ano ba yang suot niya?
Marami akong narinig na usap-usap nila ngunit hindi ko sila pinansin. Tinignan ko
ang aking sarili, naka suot ako ng isang maluwag na pantalon at malaking kamisetana
kulay asul at naka itim na sapatos. Ano ba ang mali sa suot ko? Hindi ko nalang sila
pinansin. Titingnan ko muna ang loob.
Gusto mu bang sumama? tanong ni mama.
Sige mama susunod lang po ako
Ngumiti lang si mama sa akin at pumasok siya sa loob. Napakaliit pala ng bahay
namin ngayon kaysa sa dati naming bahay na tintirahan. Nag lakad ako papunta sa
aming bagong bahay, binuksan ko ang pintuan. Kulay bughaw ang pintura sa loob ng
bahay. Hindi gaano ito kalaki, sa loob ay may mga gamit na din naka pwesto, may isang
maliit na upuan at maliit na telebisyon. Habang sa kanan naman ay may isang maliit na
mesa na may kasamang upuan, iyan siguro ang aming kusina. May dalawang kwarto
akong nakita. Pinuntahan ko ang isang kwarto na nasa dulo pag bukas ko ay may
nakita akong isang maliit na higaan at sa kaliwa naman ay may isang aparador.
Oh anak nakita mo napala ang iyong kwarto. Dito ka matutolg habang ako ay
doon sa kabila salita ni mama.
Sige po ma
Pasensya kana anak dito muna tayo titira, kapag naka ahon na tayo lilipat tayo
sa isang malaki na bahay paliwanag ni mama.
Okay lang yun ma naiintindihan ko naman po yun
Naiyak si mama sa harap ko. Ilang taon ko na rin siya hindi nakita na umiiyak.
Napakatapang na babae si mama.

Huwag kanang umiyak ma

Patawad anak, mas magandang buhay dapat ang nararanasan mo ngayon
awang pagsalita ni mama.
Ang mas mahalaga mama na mag kasama tayo
Mahal na mahal kita anak wag mo tong kalimutan
Ngumiti nalang ako sa kanya at siya naman ay umalis para mag ligpit pa ng
ibang gamit. Si mama ay naka suot ng isang asul na pantalon at isang blusa. Si mama
ay mestisa ,matangos ang ilong at may pagkakayumanggi ang kanyang buhok pareho
sa kanyang mga mata. Napakaganda talaga ng mama ko tinatanong din ng iba kung
anak ba talaga niya ako dahil ako ay sobrang kabaliktaran niya sa lahat.
Pa iba-iba ang trabaho niya minsan marami siyang trabaho para ma suportahan niya
ako, siya lang kasi ang nag-aalaga sa akin, wala na kasi akong ama. Hindi ko alam
kung bakit at anong nangyari, hindi ko narin na itanong kay mama kung nasan ang
aking ama.
Ako ay nasa ika apat na taon na sa hayskul buti nalang natanggap ako bilang
scholarsa C University. Alam ko na puro mayayaman ang nag-aaral doon. Isang malaki
na oportunidad na din ang matanggap ko doon. Mahilig ako magbasa ng mga libro,
walang masyadong kaibigan kaya sa bahay lang ako parati. Simple lang ang buhay ko,
hindi lahat ng gusto ko ay nkukuha ko dahil sa istado ng aming buhay. Ako nga pala si
Tori.
Nagising ako sa lakas ng tunog ng alarma sa relos ko pero hindi ko ito pinansin.
Narinig ko na may pumasok sa kwarto.
Tori! Tori! gising na mahuhuli kana sa unang araw mo sa bagong eskwelahan.
Lumabas agad si mama. Nagising naman ako. Tumayo ako at pumanta na din sa
paliguan para maligo.

Pagkatapos kung maligo kinuha ko ang aking mga damit na inihanda kagabi.
Sinuklayan ko ang aking buhok at pagkatapos ay lumabas sa kwarto.
Magandang umaga mama
Magandang umaga din Tori. Bakit ganyan ang suot mo?
May problema ba sa aking suot?
Wala naman anak pero nasa mamahalin kang eskwelahan dapat din
magaganda ang mga damit mo
Isang itim na maikling kamisetaat maluwag na pantalon. Sinuot ko din ang aking
paboritong itim na converse. Ano bang meron sa suot ko? Napaka komportable kaya
nito. Hindi ko maintindihan bakit nasabi niya iyon .
Ito na po talaga ang mga magaganda kong damit
Teka lang anak may kukunin lang ako
Dali dali siyang pumunta sa kanyang kwarto nagtaka ako kung ano ang kukunin
niya. Paglabas niya ay may dala siyang isang kulay rosasna blusaat isang pantalon na
kulay itim. Nagtaka ako kung bakit niya ito pinakita sa akin.
Para saan yan mama?
Ito dapat ang isusuot mo, ito ang regalo ko sayo
Regalo!? Malayo pa naman ang kaarawan ko o kaya ang pasko. binigay ni
mama sa akin agad ang damit.
Isuot mo to at titignan natin kung bagay ba ito sayo
Ngumiti si mama sa akin. Sinunod ko din siya at nag palit sa aking kwarto.
Hinubad ko ang aking mga damit at sinuot ko ang kanyang binigay. Pagkatapos kung
suotin ay lumabas ako kaagad para makitani mama. Pag labas ko ay nagulat siya sa
akin

Sabi ko nga sayo mama na hindi bagay to sa akin huhubarin ko nalang to.
Ano kaba anak lalo kanang gumanda huwag mo yan hubarin. Tama nga ako na
bagay lang sayo ang mga damit na binili ko... parang may kulang anak dapat din natin
ayusin ang buhok mo
Nilapitan ako ni mama. Sinuklayan niya ang buhok ko at nilagyan ng isang kmpit
sa gilid.
O ayan napakaganda mo na
Oo nga napakaganda ko na
Tinignan ko ang aking sarili sa salamin. Nagulat ako sa nakita ko. Hindi ko ito
inasahan.Bagay sa akin ang mga damit na binigay ni mama. Saktong sakto lang sa akin
ang pantalon, hindi masyadong maluwag kumpara sa mga pantalon ko na sinusuot at
yung blusa naman ay sakto din sa akin medyo nakita din ang aking kurba.
Napansin ko din ang aking itim na buhok na may kulot sa dulo, namana ko ito sa
aking mama. Pareho din kami ng kulay sa mata pero mas maliit lang ang sa akin.
Napansin ko din ang kutis napaka puti ko na dahil sa aking sinuot, mas na klaro na ang
pagiging mestisa ko.
Napakaganda mo talaga anak
Pero mas maganda ka parin mama
Huwag ka ngang mang bola haha. Kumain kana baka ikaw pa ay mahuli at ako
naman ay mag bibihis para makaalis na tayo
Umupo na ako sa mesa, nakita ko ang mga pandesal at itlog. Kumain na ako at
ininom ko ang aking gatas. Pagkatapos kung kumain ay lumabas na din si mama.
Alis na tayo anak
Tumango lang ako sa kanyang sinabi. Habang papunta ako sa sasakyan ay
napansin ko ang suot ni mama, siya ay naka asul na blouse at nka kayumanggi na

pantalon. Napaka ganada talaga ni mama. Noong nasa loob na ako ng sasakyan
pinaandar niya ang sasakyan at umalis na kami. Napaka tahimik namin sa sasakyan ,
hindi kami nag usap ni mama. Nakakabahan na din ako sa bago kung eskwelahan.
Ano kaya ang masasabi nila sa akin. Magugustuhan kayan nila ako? Baka hindi
nila ako tatanggapin. Maraming lumilitaw na tanong sa isipan ko. Hindi ko napansin na
nasa tapat na pala ako ng eskwelahan. Maraming magagandang kotse na pumaparada
sa labas ng eskwelahan.
Good luck sa unang araw mo anak
Good luck din sa sarili ko. Paalam mama
Sana maganda ang araw ko ngayon.
Kabanata 5
P.O.V ni Tori
Lumabas na ako ng sasakyan at kumaway si mama sa akin. Siya ay umalis na
din. Lumapit ako sa guwardiapara tanungin kung nasaan ang tagapagtala at tinuro niya
sa akin.
Agad naman akong pumunta sa tagapagtala para kunin ko ang aking iskwdyul.,
pagakatapos ag binigay ng matandang babae ang sa akin. Tinignan ko kung nasaan
ang aking silid-aralan.
Room 506 bulong ko sa sarili.
Habang naglalakad ako ay napansin ko ang mga estudyante na tumitingin sa
akin. Baka may dumi ako sa mukha agad ko naman pinunasan ang mukha ko pero
wala naman akong napansin na may dumi. Nag taka ako bakit kaya sila tumitingin sa
akin pero noong pag talikod ko ay may dalawang babaeng maganda akong nakita. Ang
isa ay naka suot ng kulay-rosas nadressna hanggang tuhod, napaka puti niya bagay
talaga sa kanya ang kanyang sinuot. Habang ang isa ay naka kulay lila angcrop topat
naka puting paldana hanggang tuhod din. Parang mga dyosa ang napadaan. Tumuloy

ako sa paglalakad baka ako ay mahuli ako. Nabangga ko ang isang magandang babae
na silang nakita ko. Nahulog ang mga gamit ko.
What the h .. Hindi ka ba tumitingin sa dinadaanan mo?
Patawadhindi ko sinasadya
Save it
Umalis siya agad. Ang sungit naman niya hindi ko nga sinasadya ang nagawa
ko. Lumakad nalang ako papunta sa silid-aralan ko, noong nasa loob na ako ay
tumugtogna din ang kampanilya. Marami na din an estudyante ang nasa loob. Napansin
ko na may isang bakanteng upuan katabi sa isang babae na naka Spongebob ang
kamiseta.Umupo ako kaagad sa tabi niya.
Bago ka ba dito kasi hindi pa kita nakikita tanong ng babae na napakalaki ng
salamin
Oo bagong lipat lang ako dito
Ikaw ba yung bagong lipat sa subdivision naming kahapon?
Oo nakita din kita kahapon ikaw yung nasa tindahan Tumawa siya agad.
Maynakakatawa ba? tanong ko.
Ay patawad ikaw pala yung naka suot ng malaking kamisetaat maluwag na
pantalon, hindi ko akalain napakaganda mo pala tumigil siya sa pagtawa.
Ano pala ang pangalan ..?
Hindi natapos ang tanong niya kasi dumating na ang aming propesor. Siya ay
naka puting poloat itim na slacks.
Magandang umaga sa inyong lahat
Magandang umaga din po
Maupo na kayo

Umupo na kaming lahat pero patuloy parin ang pag sasalita ng lahat ng
estudyante.
Huling taon na ito ninyo sa hayskul. At saka may bago pala tayong estudyante.
Pwede ka bang tumayo at ipakilala ang iyong sarili?
Tumahimik ang lahat at tumingin sa isat isa ang mga estudyante parang hindi ata
nila alam na ako ang tinutokoy. Nanginginig ang aking tuhod habang ako ay patayo sa
aking upuan. Tumingin ang lahat sa akin.
Ipakilala mo ang iyong sarili sabi ng propesor.
A..ako si.. Tori. Hindi na ako nakapag salita parang may tumatakip sa bibig ko.
Tinignan lang ako nila parang may hinihintay sila. Nag salita naman ang aming
propesor.
May iba kapabang masasabi?
Bago kaming lipat dito sagot ko naman.
Hindi ko alam kung bakit yun ang aking nasabi pinagtawanan lang nila ako. May
mali ba akong nasabi o nakakatawa? Wala akung ideya kung bakit sila gumanting
ganyan. Pinaupo nalang ako ng aming propesor at siya ay nag umpisa na ng nag turo.
Tumugtogna angkampanilya. Dali-daling pumunta ang mga studyante sa kantina.
Umupo ako sa isang bakanteng lamesa. Nakita ko may isang babae na inilagay ang
kanyang paa para madapa yung isang babae. Natapon sa kanayang mukha ang
kanyang mga dalang pagkain. Nag tawanan lang ang mga estudyante.
Lampa kasi hahaha
Chloe bakit mo naman yun ginawa sa akin
Sorry weirdopero sinadya ko iyon, nakakatawa ka kasi hahaha
ANG SAMA MO TALAGA CHLOE!
HAHAHAHA bagay lang yan sayo

Diba siya yung naka bangga ko kanina? At yung babae na nadapa ay

ang katabi ko. Inaapipala siya dito. Hindi na ako napagpigil kinuha ko
ang aking juice at pinuntahan ko sila.
Oppps sorry hindi ko rin sinadya
Binuhos ko ang aking inumin sa kanila. Nagulat ang lahat ng estudyante sa
ginawa ko.
WHAT THE HEL...
Bagay lang yan sayo dagdag ko
OHHHHHHH sabi ng mga tao.
Hindi ko pinansin ang mga reaksyon ng mga tao. Tinulungan ko ang babaeng
nadapa at dinala ko siya sa banyo.
Salamat ha. Hindi mo na sana yun ginawa
Okay lang bagay naman yun sa kanya
Hindi mo kilala kung sino ang binabanga mo" takot niyang sinabi.
Sino ba siya sa akala niya
Siya lang naman si Chloe Montclair ang anak ng may-ari ng eskwelahang ito.
Lahat ay kaya niyang gawin at wala siyang tinatakutan
Kaya ko naman ang sarili ko. Simula ngayon maging kaibigan na tayo
Tinulungan ko siyang punasan ang kanyang damit. Ano ba tong pinasukan ko.
Anak ng may-ari ng eskwelahan ang kaaway ko. Dapat nag-isip muna ako. Ughhh, ano
kaya ang kanyang gagawin dapat handa ako sa aking pinasukan na gulo.

KABANATA 6
P.O.V ni Chloe
Ilang linggo na ang nakaraan. Pinaguusapan parin ang nangyari sa akin sa
kantina. Hindi ko talaga mapapatawad ang babaeng iyon, ginawa niya akong tanga sa
harap ng maraming tao.
Earth to Chloe. Hoy Chloe nakikinig ka ba sa akin? tanong ni Alice.
Ano!?
Ikaw ang galit. Kanina pa akong nag sasayang ng laway tapos hindi ka pala
nakikinig. Isang linggo kang tulala.
Hindi kaya
Anong hindi. Hindi mo nga ako naririnig parang wala ka sa sarili mo. May
problema ba?
Wala naman
Don't be ridiculous Chloe. Alam ko na may problema ka. Andito lang naman ako
Alam ko naman yan Alice
Are you okay? ulit tanong ni Alice.
Im fine Alice. Alam ko na nandiyan kalang sa tabi ko parati.
Ngumiti lang si Alice sa akin. Tumugtogna din ang kampanilya kaya nagpaalam
na kami sa isat isa. Kung alam lang ni Alice kung ano ang nararamdaman ko ngayon.
Papunnta na ako sa aking silid-aralan. Naala ko na may isang tao na pwedeng
makatulong sa akin. Nakita ko siya sa isang dulo na nag susulat.
Marky Rodriguez? We need to talk

Nagulat siya sa aking sinabi. Apat na taon na kaming mag kaklase. Kahit kailan
hindi pa kami naguusap, ngayon lang siguro. Kilala siya bilang computer addict.
Naring ko na magaling siya mananaliksikng impormasyonng isang tao kaya siya ang
nilapitan ko.
Ano ang kailangan mo?" tanong niya.
Mapagtitiwalaan pa kita?
Depende kung ano yun
Madali lang naman ang trabaho mo paghihimok ko sa kanya.
Sige papayag ako sa iyong ipapagawa
Kailangan ko ang impormasyonniya sa madaling panahon
Bakit?" tanong niya.
Basta, wala kanang pakialam
Kung ayaw kong gawin? sabay ngiti.
Ugh, what do you want?
Isa lang naman ang gusto ko
Ano? Laptop? Cell phone? Pera? Babae?
Pera sagot niya.
Pera lang pala. Mag kano?
75000
75000 lang pala barya lang yan sa akin. Gusto ko pagkabukas makukuha ko na
Bukas na bukas mabibigay ko na sayo paasa niya sa akin.

Pera lang pala ang gusto niya hay nako ang mga taong mukhang pera talaga.
Akala ko kung ano ang kanyang hihingiin. Wala bang pera ang pamilya nila?
Pagkabukasan sa silid-aralan ay lumapit si Marky sa akin na may dalang
kayumangging sobre.
Chloe heto nayung pinagagawa mo sa akin
Magaling, akin na
Ano ba talaga ang gagawin mo sa kanyang mga impormasyon?
None of your business sagot ko.
Bahala ka dyan kung may ipitan wag mo akong isasali
Talagang hindi ka kasali. Sino ka ba?
Teka nga saan ang bayad ko?
Nilabas ko sa bag ang 75000. Nakakainis naman to siya akala niya na hindi ako
mag babayad.
Heto na
Salamat sa susunod naman sabi niya.
Dapat walang makakaalam nito kung ayaw mong masisira ang buhay mo at ang
companya ng pamilya mo
Oo naman Chloe
Makakaalis kana tugon ko.
Umalis na siya agad. Binuksan ko ang sobre. Nandoon ang lahat ng
impormasyon na dapat kong malaman tungkol sa isang babae. Siya pala Si Tori Cruz.
Teka, apilyedo niya ang middle name ko? Baka nagkataon lang. May scholarshippala
siya dito, pwes humanda ka sa aking gagawin. Talagang mag sisisi ka na ako ang iyong
binangga.

Kabanata 7
Gabi na at bukas na ang long test namin sa Trigo, kailangan ko pa mag-aral para
makakuha ako nang mataas na marka at para hindi matanggal ang scholarship ko. Ako
ay nasa bahay namin, ang bahay namin ay hindi gaano ka laki. May dalawang kwarto at
cemento ang bahay namin. Presyon ako dahil malaking bagay ito sa aking pag eskwela
at pati na rin sa aking marka.
Tori! sigaw ni mama.
Ma, ano po? sagot ko naman.
Hugasan mo muna ang pinggan"
Ma, kailangan ko pa mag-aral pwede ikaw nalang ang gagawa niyan? sagot ko.
Hindi pwede, gawin mo na para matapos na ito at ipagpatuloy mo ang pag-aaral
mo sabi ni mama
Opo sagot ko.
Bakit kaya sa lahat nang oras na pwede akong na utusan ngayon pa na magaaral ako. Ilang beses na ito nangyari at ma presyon ako kasi may mga ibang gawain
pa ako. Wala akong ma gawa dahil ina ko siya at kailangan ko siya, pamilya kami kaya
tulong-tulongan nlang ang gagawin namin. Pero hindi maiiwas na mainis sa maling
tiyempo ang pag utos nang mama ko. Kahit may kaunting inis ako sa mama gagawin ko
pa rin ang gusto niya kasi yan ako eh masunurin at hindi nag rereklamo sa mga utos na
kaya ko naman gawin.
Tapos na akong nag hugas nang pinggan at oras na para ipagpatuloy ang pagaaral ko ngunit ang oras na ay 9:30 na sa gabi at masyadong huli na dahil hindi pa ako
nakapag umpisa. Pagod na pagod ako at kinakaya ko lang na makapag-aral ako.
Nag-aaral na ako ng tatlong oras, pagod na pagod at medyo hirap kasi may
kahalong kaantukan na kaya may duda ako na maipasok ko ba sa isip ko ang mga
pinag-aralan ko.

Alas-dose na ng gabi at bago lang ako natapos mag-aral, gabi na talaga at akoy
naaantok na kailangan na akong matulog dahil maaga pa ang pasok bukas. Sana hindi
mawawala sa aking isipan ang mga pinag-aralan ko at makakuha ako nang mataas na
marka.
Umaga na at oras na para sa mahabang pasulit, nasa loob na kami ng silidaralan. Ang silis-aralan namin ay may dalawang pinto, apatnaput apat na upuan, isang
bulletin board, isang blackboard, at sa isang pader na puro bintana lang.
Magandang araw sa inyong lahat sabi ng guro namin sa Trigonometry.
Magandang araw po sir! sagot naman naming lahat.
Nag umpisa na ang mahabang pasulit.
Habang ako ay nagsasagot sa biglang may pinasa na papel sa akin pero hindi ko
ito pinansin at tumuloy lang ako sa pagsasagot. Malapit na ako matapos pero biglang...
Ms. Cruz! sigaw ni sir
Sir, ano po?
Ano ang papel na ito? Bakit may laman na mga sagot sa mahabang pasulit?
galit na sinabi ni sir.
Eh... sir hindi po yan sa akin, pinasa lang po yan sa akin at hindi ko ginamit yan
sagot ko.
Sino ang nakakita sa inyo na pinasa ang papel na ito kay Ms. Cruz? tanong ni
sir sa klase.
Walang sumagot.
Ms. Cruz, ibigay mo ang papel mo at pumunta ka sa opisina ng prefek, ngayon
na galit na pagsabi ni sir.
Pero sir... Opo, sir pilit kong sagot.

Wala akong magawa kasi wala akong mailaban na wala akong kasalanan kahit
hindi ako ang gumawa sa mga sagot na nasa papel, hindi ko mailaban na ipinasa lang
yun sa akin at hindi ko ginamit. Malungkot, kinakabahan ako baka magiging delikado
ang scholarship ko dahil sa insidenteng ito, kapag mawawala ang scholarship ko hindi
na ako makapag-aral dito. Habang ako ay palabas sa silid-aralan nakita ko si Chloe na
ngumingiti at masaya. May kinalaman kaya si Chloe sa papel na ito? tanong ko sa sarili.
Papunta ako sa opisina ng prefek na medyo nalilito, malungkot at kinakabahan
sa nangyari. Hindi ako makapaniwala na nangyari ito sa akin, wala naman akong
ginawang masama. Ang nasa isip ko nang papunta ako doon sa opisina ng prefek ay
protektahan ko ang scholarship ko at kahit ano man ang parusa haharapin ko nang bou
kasi hindi ko ginawa ang paglilinlang sa mahabang pasulit. Lalabas rin ang
katotohanan. Ito ang pumasok sa isipan ko at hindi ito mag babago. Isa lang ang hindi
ko maintindihan, ngumiti si Chloe sa paglabas ko na parang ay kinalaman siya dito.

Kabanata 8
Umaga na at hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari kahapon nung ako ay
pinapunta sa opisina ng prefek dahil ako ay nag nanlilinlang raw. Naalala ko ang lahat
na nangyari sa loob ng opisina ng prefek, ang opisina ay may isang pinto at medyo
maliit pa kaysa sa aming silid-aralan. Para siyang opisina sa pulis pero wala lang
kulungan at walang armas, isang mesa lang at ang pinuno ng opisina ang kinatatakutan
nang karamihan dahil siya ay strikto pag bumigay nang kapahintulutan.
Pumasok ako sa opisina sa prefek.
Magandang araw po Sir Seth sabi ko habang pagpasok ko.
Magandang araw rin,, halika at umupo ka sagot ni Sir Seth.
Ang tono sa boses ni Sir Seth ay nakakatindig balahibo kasi parang kumakausap
ka sa pinuno ng mga pulis. Kinakabahan ako pero may tiwala ako sa sarili na malaban
ko ang sarili ko palabas sa pangyayari na ito.
Ms. Cruz, ulat ng guro mo sa trigo na nag nanlilinlang ka raw sa mahabang
pasulit, ninyo totoo ba ito? tanong ni Sir Seth sabay tutok sa aking mga mata.
Sir, hindi po iyan totoo kasi nag sagot ako nang buong-buo at mag tiwala ka sir
wala akong ginawang masama sagot ko.
Wala tayong saktong ebidensya sa dalawang gilid pero dahil nasa iyo ang papel
na may sagot meron ka pa ring parusa na makukuha salita ni sir.
Magiging delikado po ba ang scholarship ko? tanong ko.
Hindi, pero malapit dahil may ginawa kang hindi sang-ayon sa mga panuntunan
nang eskwelahan sagot ni Sir Seth.
Ahhh, sige Sir Seth malungkot kong sagot.

May dalawang CS ka sa loob ng dalawang lingo, Ms. Cruz, hindi ko gusto na

mangyari ang pangyayari na ito. Kung may ipapasa sa iyo ipakita mo sa guro mo at
huwag nang taguin kasi sagot yun at delikado pa naman payo ni Sir Seth.
Opo sir, na iintindihan ko po kayo
Ang

nangyari

sa

opisina

ni

Sir

Seth

kahapon

ay

seryosong

seryoso

at

nakakapagkakaba. Tapos na iyon pero may problema pa rin ako, ang pag tingin nang
mga kaklase at mga ka kaibigan ko sa eskwelahan. Problema iyan kasi hindi ko alam
kung nag bago na ang tingin nila sa akin o kung meron pa ba ang gustong maging
kaibigan ko. Matagal natapos ang usapan namin ni Sir Seth at wala na akong
pagkakataon na maipaliwanag ko sa aking mga kaibigan ang nangyari.
Papunta ako sa locker ko.
Bakit ganyan sila maka tingin sa akin? tanong ko sa aking sarili.
Habang ako ay papunta sa locker may ibang mga estudyanteng nakatingin sa
akin na parang sinayangan sa akin. Nalulungkot ako dahil ang pag tingin nang iba sa
akin ay hindi nila ako gusto. Hindi nila alam ang nangyari at mahirap na rin mag
paliwanag sa kanila kasi alam kong hindi na sila maniniwala sa akin dahil isa rin ay
hindi nila ako kilala nang husto. Sakit sa mata, sakit sa pakiramdam ang mga tingin ng
mga tao sa akin. Gusto ko nang umiyak pero hindi dapat, ako ay matapang at kaya ko
ito.
Binuksan ko ang locker ko at biglang bumuhos ang mga papel na may mga sulat
sa loob. Binasa ko ang isang papel at ang naka sulat sa papel ay nag dala luha sa
aking mga mata. Tinignan ko ang nakasulat sa ibang papel, pare-pareho lang ang lahat
na naka sulat, dahil dito hindi ko nakayang mapigilang umiyak. Sinirado ko ang locker at
itinapon ang mga papel sa basurahan. Tumakbo ako sa patungo sa CR. Doon bumuhos
ang luha ko, mag-isa ako sa loob, gusto ko ng kaginhawahan galling sa mga kaibigan
ko. May papel akong napasok sa bulsa at binasa ko. Ang nakasulat ay...
Cheater!

Pareho pa rin ang nakasulat sa papel na iyon, isang salita lang pero masakit na
masakit, marami na ang nagbigay sa akin nang ganyan. Sakit kasi pakirandam ko na
wala akong kakampi, walang maninwala sa sasabihin ko, mag-isa nalang ako.
Lumabas ako sa CR at marami ang nakatingin sa akin, ang mga mata ko ay
namamaga dahil sa pag iyak ko. Naririnig ko ang mga bulung-bulongan ng mga tao na
nakatingin sa akin.
Iyan yung nag cheat diba? at nag sinungaling na hindi siya ang gumawa sa
kodigo? bulong ng isang estudyante na narinig ko.
Ang cheater, dapat matanggal ang scholarship niyan bulong ng isa pang
estudyante.
Akala ko matalino yan? Hindi pala, sayang ang ibinigay na scholarship na
galling sa eskwelahan. Nabigay sa isang babaeng manlilinlang bulong sa isang
estudyante.
Sa mga bulong na iyon ako nasaktan ako nang husto, gusto kong umiyak pero
ayokong makita ako nila na mahina at natatalo. Kaya pumunta ako sa opisina ng
paggabay at inilabas ang lahat ng mga nararamdaman ko. Doon ako umiyak ng
malaka, sinabi ko ang lahat na nararamdaman ko na parang gusto kong doon nalang
ako dahil walang mag iinsulto sa akin at kakampi ko ang tagapagpayo. Doon wala
akong problema at medyo na nakapagpahinga ako.

Kabanata 9
Akala ko walang tao sa eskwelahan na lalapit sa akin, nakalimutan ko pala ang
dalawang kaibigan ko. Nung una akala ko na ayaw na nila sa akin, mali pala ako,
nandito lang pala sila akin gilid at hindi umiiwas sa akin. Nang ako ay lumabas sa
opisina ng tagapaggabay ay nakita ko sina Christian at Sarah nag hihintay sa labas sa
akin.
Tori! hay salamat, na abutan ka pa namin salita ni Sarah.
Oo nga, kanina pa kami sumusunod sayo pero hindi kami makahabol. Ngayon
nakahabol kami kaya salamat. Salita naman ni Christian.
Sarah, Christian tawag ko sa kanila ng pa-iyak na boses.
Kamusta ang sa PS? tanong ni Sarah.
CS lang ang parusa ko kasi naipaglaban ko ang gilid ko sagot ko.
Akoy naniniwala na hindi mo yun magawa at ibang tao ang nag simuno at gusto
niyang masira ka kaya ginawa niya yun sabi ni Sarah.
Oo nga, kung ano sinabi ni Sarah yan rin sa akin kasi mataas na eh at wala na
rin akong masabi dagdag pa naman ni Christian.
Inulat ko sa kanilang dalawa ang nangyari sa PS at lungkot na lungkot ako dahil
pagkatapos sa aking pagkukwento. Sinabi ko rin na walang gustong makipag-usap sa
akin at naririnig ko ang mga masasakit na salita sa iba.
Buti nalang na nandito kayo para sa akin, may kakampi pala ako at naniniwala
sa akin masayang sinabi ko.
Kaibigan tayo, ano man ang mangyari, nandito kami at nandiyan ka rin kapag
may problema kami diba? sabi ni Sarah.
Oo nga, nandito tayo para sa isat isa sabi ni Christian.

Nasabi ko sa sarili, kahit ano man ang mangyari nandito sila sa akin.Tunay na
kaibigan ko talaga sila dahil sila ay hindi naniwala na ginawa ko iyon kasi alam nila
kung sino ako at ano ang ginagawa ko. Malapit ko silang makalimutan at akala ko na
galit sila sa akin na ginagaya nila ang ibang tao na hindi lumalapit. Masaya na ako na
nandito sila para sa akin pakiramdam ko na hindi na ako nag-iisa.
Isang linggo ang lumipas...
Ngayon masasabi ko na talaga na ako nalang nag-iisa, wala na akong kakampi,
kinuha na niya pati ang mga kaibigan ko. Akala kong tapos na siya pero hindi pa pala,
may mas masakit pala siyang balak sa akin. Wala na si Sarah at Christian dahil nagalit
sila sa akin at ayaw nila makipag-usap. Bago nangyari ito, may pangyayari ang
naganap, litrato ni Sarah at pagaamin ni Christian. Si Sarah ay na parang sexy model
sa litarato pero alam ko na inedit lang iyon, para kay Christian naman ay may nagsulat
na bakla siya pero hindi naman. Lahat na iyon ay inilagay sa isang papel at sa
banadang huli naman ay nakasulat ang pangalan at lagda ko. Ako rin ay na bigla sa
gawa-gawang litrato at sulat, kaya pinuntahan ko sila para makausap.
Hindi ako ang gumawa sa litrato na ito at mga sinasabi na bakla si Christian
sabi ko kay Sarah.
Akala ko ba kaibigan kita, bakit mo nagawa ito? malungkot na sinabi ni Sarah.
Hindi ako ang gumawa, magtiwala ka naman sa akin Sarah
Sapat na yun Tori, wag kanang mag-usap sa akin sabi ni Sarah.
Grabe talaga ang lahat na ginawa mo Chloe, ipinahiya mo ako, malapit masira
ang scholarship ko at kinuha mo ang mga kaibigan ko. Grabe ka naman sobrang sakit
na ang nararamdaman ko, tama na. Lahat na iyon ay nasa isip ko lamang, hindi ko iyon
sinabi kay Chloe pero sana makinig ang mga kaibigan ko na hindi talaga ako ang may
gawa lahat ng nasa loob ng papel.
Pagod na ako! Sobra na talaga! sabi ko sa sarili ko.

Galit sila sa akin at hindi nakikinig. Grabe ang mga pangyayari na naganap sa
akin, sakit talaga. Hindi ko ninais na maging ganito ako. Akala ko masaya dito, walang
problema pero ngayon mas grabe ang problem ko kaysa sa iba kong eskwelahan.
Sarah! sigaw ko.
Hindi lumingon si Sarah galit na galit talaga siya sa nangyari at hindi siya
nakikinig sa akin. Sana bigyan niya ako nang oras makapagliwanag sa kanya na hindi
talaga ako nag gawa sa bagay na yun.
Christian! sigaw ko.
Pati si Christian ayaw nang lumapit sa akin, ayaw rin niyang makipagusap.
Malungkot si Christian dahil siya ay nahiya. Tumago rin siya sa CR, nahiya siya pero
hindi totoo na bakla siya. Pinag tawanan siya sa lalaki at babaeng kaklase niya.
Kawawa naman ang mga kaibigan ko na nadamay sa pag hihiganti ni Chloe sa akin,
wala naman silang kinalaman. Hirap na hirap na ako, grabe na ito, sobra na wala na
akong kaibigan mag-isa nalang ako. Sana matapos na ito kasi ayaw ko na, hindi ko na
kaya ang mga nangyayari sa akin. Pumunta ako sa isang malawak na lugar ang soccer
field nang eskwelahan namin kasama narin dito track and field.
Chloe! sobra na ito, ayaw ko na kaya tigil na malakas na sigaw ko sa oval.

KABANATA 10
P.O.V ni Chloe
Sa harapan ng kantina may mga upuan at mesa. May mga naglalaro sa open
courts, may mga nag dadaldalan sa harap, naglalakad, nagtatawanan at sa lahat sila ay
na sa ka nilang mga grupo. Dinala ako ni Alice dito.
Ano tong narinig ko na ikaw ang may pasimuno ng lahat na ngyari kay Tori.
Totoo ba yun Chloe? tanong ni Alice.
Kung sasabihin ko na oo ako ang nag utos, may magagawa ka pa ba?
Talaga?!Ginawa mo yon? gulat niyang tanong.
Oo nga! Kakasabi ko lang sayo diba?
Parang sobra naman ang ginawa mo Chloe.
Ano?! Kailan kapa naging santo? Hahaha nasaan na ba yun si Alice
yung matalik kong kaibigan? Alice bumalik ka na sa yong katawan
Ulol ako to sagot niya.
Nakakatawa ka talaga
Hindi ka ba naaawa sa kanya Chloe? awa niyang tanong.
Hindi. Kulang pa nga ito sa ginawa niyang kahihiyan sa akin.
At paano mo naman to ginawa? nakapagtataka si Alice.
Ang haba-haba ng kwento
Pwes, makikinig ako

Simple lang naman. Madali lang naman ang ginawa ko eh. Nag utos lang
naman ako nabkunin ang papel na may tamang mga sagot sa mesa ng guro namin at
ipasa papunta kay Tori.
Eh ano yung nasa locker?
Sus! Inilusot ko lang sa maliit na butas ang mga papel na may cheater na
nakasulat sa papel para habang binubuksan niya nag mga papel sinasalubong siya ng
mga mensahena na hindi naman niya ginawa.
Natawa ako habang kinukwento ko sa kanya ang mga pangyayari. Nakita ko sa
mukha niya ang konsensya, lungkot at ang awa na tila naka sulat sa mukha ni Alice.
Alam mo Chloe, parang sobra na ang ginagawa mo. Nawalan ng kaibigan si
Tori dahil siniraan mo siya ng mga kaibigan niya.
Alam ko naman iyon, Alice. Ang akin lang ay hindi pa ako nakapagtapos ay
nagsalit na si Alice.
Ang sayo lang ay para makapaghiganti sa kanya dahil sa ginawa niya. Naalala
mo ba kung bakit niya ginawa iyon? tanong ni Alice
Tinulungan ni Tori ang kaibigan niya dahil napahiya siya dahil SAYO!!! Pero..
Pero ano Chloe? kakaibang tunog ni Alice.
Hindi mo ba alam kung anong hiya ang ginawa niya sa akin Alice? Buong buhay
ko walang tao ang nagpapahiya sa akin
Wala nga pero Chloe sapat na ang ginawa mo sa kanya ang kahihiyaan na
ginawa mo sa kanya.
Hindi pa yun sapat Alice
Anong hindi sapat? Chloe gumising ka nga nakakaawa na nga yung tao
Bakit maaawa ako sa kanya? Sino ba siya? SHES NO ONE. walang takot
akong sumagot sa kanya.

Hay nako Chloe, ang laki talaga ng pinagbago mo

TORI PEOPLE CHANGE pagmamalaki ni ko.
CHANGE? Yan ba ang pinagmamalaki mong pinagbago mo? Kung hindi ka
nagpapakita ng pagiging isang kaibigan kanina pa kita iniwan dito
Umalis si Alice. Aaminin kong nasaktan ako sa mga sinabi ng matalik kong
kaibigan. Hindi ko inakalang ganyan kasama ang tingin niya sa akin. Unting-unting
lumabas ang konsensya, kalungkutan at awa sa akin. Napagtanto kong mali ang
ginawa ko at siguro ay nadala lang ako sa mga matinding emosyon ko.
Matapos kong ibalik sa isipan ko ang lahat nang sinabi ni Alice, humingi ako ng
tawad sa kanya at bilang kaibigan niya pinakinggan ko siya kasi gusto niya nawalang
gulo sa aming dalawa.
Teka Alice. Hintayin mo ako
Bye Chloe
Alice teka nga
Aalis na ako Chloe
Alice kasi..
Oh ano na? hihingi ka na ng tawad?
Oo na! Hihingina akong tawad kay Tori at aaminin ko na ako ang may gawa ng
lahat ng mga iyon.
Mabuti naman.
Sabay na kaming umuwi pagkatapos ng aming seryosong pag-uusap. Sumakay
kami sa sundo ko papunta sa bahay. Patuloy pa ring umiikot ang mga na gawa ko sa
aking isipan habang akoy pa baba sa sasakyan. Ganoon na ba talaga ako kasama? Na
ang matalik kong kaibigan ay nagalit sa mga ginagawa ko. Hihingi ba talaga akong

tawad kay Tori? Hell no, patawad Alice hinding-hindi ako hihingi ng tawad sa kanya.
Dapat siya ang humingi ng tawad akin.

KABANATA 11
P.O.V ni Chloe

Pagkatapos kaming binitawan ng aming huling guro sa araw, parang may

bagyong paparating. Ang pagka sabi ng mga estudyante, ang ingay at tawa nila sa
bawat palapag ng main building at syempre ang aking pananabik sa pag tanggap ko sa
report card ko. Honor student nanaman ako at alam kong matutuwa si daddy pag
makakatanggap ako ng rangal.
Oh, Chloe aalis kana? Mag tatambay sana tayo sa Starbucks eh wika ni Alice
Ay bukas nalang. Hindi na ako makapaghintay na ipakita ang report card ko kay
Daddy, alis na ako Alice! Bye
Agad-agad akong umalis at hindi man lang naka paramdam si Alice sa akin. Sa
labas ng building ay naghihintay na ang magmamaneho sa akin. Daling-dali akong
sumakay at umupo.
Magandang hapon po Ms. Chloe bati ng tagapagmaneho ko.
Nandito ba si dad?
Kakaalis pa po Ms.Chloe.
Call him. Bilisan mo nga
Okay po Ms. Chloe

Dumating na kami sa bahay at agad akong umakyat ako sa kwarto. Nainip ako
sa paghihintay kaya nag bihis nalang ako ng damit. Sinuot ko ang isang kulay-rosas na
kamiseta at maikli na shorts. May kumatok sa kwarto ko.
Ms. Chloe?
Pasok sabi ko.
Maam sabi ng assistant ng daddy mo na siya lang daw ang tatawag sayo dahil
nasa pagpupulonng pa siya.
Okay. Makakaalis kanasugo ko.
May kailangan ba pa kayo?
Diba kakasabi ko lang na makakaalis kana? Nasaan ba saALIS ang hindimko
naiintindihan? Tangga ka ba talaga o nag tatangahan ka lang? paliwanag ko.
Alis napo ako maam
Alis ka na nga na bwibwisit ako sa mukha mo
Umalis agad ang aming katulong. Napaka tanga talaga nila bakit ba sila ang pinili
ng mayordomang katulong namin dito. Si daddy naman kung kailangan ko wala naman
parati diyan.
Matutulog na sana ako pero tumunog ang aking telepono. Tinignan ko kung sino
ang tumatawag. Si daddy lang pala kaya ito ay sinagot ko agad.
Hello dad?
Yes Chloe, what do you need?
Gusto ko lang po sabihin na 1 st honor ako ngayo na kwarter at gusto kung
tayong dalawa ang aakyat sa entablado
Ill see. Busy ako ngayon maraming meetings
Okay daddy tsaka

Hindi pa lang ako nakapagtapos magsalita nagsalita na kaagad si daddy.

I have to go
Pinatay agad ni daddy ang tawag. Tatanungin ko lang ata siya kung nakakain
naba siya ng hapunan. Pero sabi nga niya marami raw siyang ginagawa. Wala naba
talaga siyang panahon sa kanyang sariling anak?
Pagka gising ko ay agad na akong nag handa para sa Awarding of Honors. Hindi
na ako nag almusal. Umalis na agad kami ng tagapagmaneho ko papuntang
eskwelahan. Ang aga-aga ko. Konti pa ang mga tao. Tinawagan ko si daddy para ipaalala siya tungkol ngayon pero hindi siya sumasagot.
Nagsi datingan na ang mga estudyante. Nakikita ko ang halos lahat ng honor
studenst ay kaasama ang kanilang mga magulang. Nakita ko din na kasama ni Alice
ang kanyang mommy at daddy.
Chloe ikaw pala yan ang tagal din natin hindi nag kita, lalong gumaganda ka ata
ngayon ah bati ng mga magulang ni Alice.
Hi po Tita bel and Tito Aid. Hay nako tita nasa lahi napo namin ang mga
magaganda hehe sagot ko naman.
Wheres your dad? Is he coming?
Yes po tito. Baka na traffic lang po yun
Uupo na kami ni Tito Aid mo sa likuran wika ni tita.
Sige po tita. Paalam po sa inyo
Nakita ko sila tita at tito na papunta sa kanilang mga upuan. Napaka saya talaga
nilang mag asawa. Napaka swerte talaga ni Alice sa kanyang mga magulang.
Oy Chloe nasan naba yung daddy mo? tanong ni Alice
Papunta na yun.

Malapit na magasimula ang awarding

Tatawagin ko muna siya paalam ko.
Sige bilisan mo ha
Tumayo ako papunta sa CR. Inayos ko ang aking buhok. Patuloy parin nag-riring
ang telepono ni daddy. pero sa ikalima kong tawag ay sinagot na niya ito.
Dad?
Bat na patawag ka?
Nakalimuutan mo ba yung sinabi ko kagabi?
Yung awarding of honors?
Yes dad. Thats it pupunta ka ba?
I forgot anak. I cant go there. I have tons of meetings to attend. Maybe next
time. I have to go
But dad ..
Pinatay na niya ang phone. Nap iyak ako dahil inaasahan ko pa naman na
puputna siya. Nag aral ako ng mabuti baka kapag ma honor ako ay pupunta siya pero
kahit minsan, hindi siya pumunta. Parati siyang may maraming gawa sa kanyang
trabaho. Kahit pagbati ng Congrats man lang hindi niya pa sinabi. Alam ba niya na
importante ito sa akin? Napansin ko na may tao pala sa CR at yun pala ay si Tori.
Inabutan niya ako ng panyo.
Eto
I dont need that
Okay ka lang ba? tanong ni Tori.
Im fine

Alam ko hindi ka okay

Alam mo pala bakit tinanong mo pa? and mind your business salita ko kay Tori.
Ikaw na nga ang tinutulugan ikaw pa ang galit
I dont need your pity at huwag ka nga humarang sa daan ko
Umalis na kaagad ako. Akala ko ako lang ang tao sa CR dahil nag simula na ang
pagbibigay ng gantimpala. Umuwi nalang ako sa bahay dahil sumama ang aking
pakiramdam.
Kabanata 12

P.O.V ni Chloe
Araw na ng Batch Night. Hindi gaano ka ganda ang pakirandam ko ngayon. Nag
sasayahan ang mga tao doon.. Ang tema pala ng Batch Night ay neon. Nag suot ako ng
neon green na crop top at isang high waist na itim na shorts pinaresan ko din ng neon
na sapatos na may takong.
Aalis naba tayo maam? tanong ng tagapagmaneho ko.
Anong tayo? Ako lang
Pero .. hindi pa lang siya natapos sa kanyang salita ay nagsalita na ako
kaagad.
Ako lang ang mag mamaneho ngayon utos ko.
Pero maam ..

Walang pero pero

Maam
Gusto mo bang masisante ka?
Hindi po maam. Bilin kasi ng daddy ninyo na wag po raw kayo ipapamaneho ng
sasakyan
Diba wala siya ngayon. Eh ako ang masusunod
Sige po maam
Pinaandar ko na ang sasakyan. Pumunta na ako sa lugar. Habang papasok ako
ay rinig na sa labas ang musika. Pinatugtog ang Heroes at lahat ng tao ay nagsasaya.
Makikita mo ang ibat-ibang kasuotang ng mga tao. May after party pa pagkatapos nito
at lahat lang ng nasa ika-apat na taon ay pupunta.
Hindi ko nakita si Tori sa Batch Night parang hindi siya pumunta, bakit kaya? Hay
nako bakit ba iniisp ko siya. Wala naman akong pakialam sa kanya. Hinanap ko si Alice.
Alice! Alice!
Andito ka na pala salita ni Alice.
Wala pa Alice. Kaluluwa lang to ang kausap mo.
Baliw ka talaga dagdag naman ni Alice.
Pati naman obvius itatanong pa sabi ko.
Hay nako Chloe mag bago ka na nga haha

Ano ba tong batch night ang boring! reklamo ko.

Agree ako diyan, kahit mga pagkain hindi masasarap sumang-ayon naman si
Alice.
Kaya nga may after party diba? tanong ko.
Buti na lang nga
Chloe, pupunta ka ba sa bahay ni Jack? tanong ni Alice
.

Dadaan lang ata ako doon para sa appearance

Hay nako Chloe sige sabay na tayo
Huwag na may sasakyan akong dala
Pinayagan ka ni tito?
Hindi
Pero paano?
Wala kasi siya kayat ako napapyag ko ang aking driver.
Takot nga pala sila sayo hahaha
Alis na nga ako. Kita nalang tayo doon.
Sigurado ka ba? Pwede mo naman yang ipa kuha sa driver mo ah
Oo naman
Kkung yan ang gusto mo. Sige paalam Chloe

Bye Alice
Mag ingat ka sa pag mamaneho gabii panama ngayon
I will
Pinaandar ko agad ang itim na BMW ko. Hindi pa ako pinapayagan ni daddy na
mag drive sa kalsada dahil hindi pa 18 at wala akong lisensya. Pero nag aral kami ni
Alice ng pagmamaneho noong summer.
Ititext ko sana si Alice kung nasan na siya. Pero habang ako ay nag titext ang
cellphone ko ay nahulog sa ibaba kaya kinuha ko to. Wala naman sasakyan sa hrap
kaya hinanap ko to.
Noong inangat ko na ang aking ulo ay may napakasilaw na ilaw na naharap sa
akin. Habang lumalayo itoy lumalapit sa akin. Hindi ko alam kung ano yung ilaw na
naaka silaw. Naririnig ko rin na may nag bwesena. Napansin ko na wala nap ala ako sa
aking linya. Kaya pumikit nalang ako at narinig ko ang pag bangga ng aking sasakyan
sa isang sasakyan.
Napindot ko ang speed dial sa telepono narinig ko ang pag ring lang habang
may isang babae n nag salita hindi ko na ito nakilala.
Chloe?
Track my phone
Nasan ka ba? Chloe?

Nabitiwan ko ang aking telepono. Unting-uting wala na akong makiita. Parang

gusto ko na matulog dahil sa pagod. May narinig akong mga tao na nag sasalita. gusto
ko silang sagutin pero ayaw bumuka ng aking bibig. Hangag ang itim na ng nakita ko.
Pumikit nalang ako.

Kabanata 13
P.O.V ni Chloe
Akoy nakahiga at nakatakip ang mga mata. Nararamdaman ko ang lamig ng
hangin sa aking mga paa. Naririnig ko rin ang boses ng dalawang taong umuusap, hindi
ko maunawaan ang aking naririnig sa kanila kaya binuksan ko ang mga mata ko at una
kong napansin na ako ay nakabihis sa isang maputing damit. Tinignan ko ang aking
giliran at nakita ko si Alice at ang aking ama.
Dad? mahina kong pagtawag.
Chloe anak! Bakit ba ito nangyari sa iyo? Di bali basta nandito kana sa ospaital
at binabantayan na ang kondisyon mo. Wag mong pahirapan ang iyong sarili anak.\
Dad wala ka bang trabaho na aasikasuhin?
Meron anak pero mas importante ka
Hindi ko inaasahan na yung ang sasabihinn ni daddy sa akin. Akala ko mas
importante pa ang kanyang trabaho sa akin. Napansin ko din ang aking matalik na
kaibigan.
Alice?
Oh chloe nandito ako. Sanay maayos na ang pakiramdam mo

Dad parang hindi ako mapakali, gusto kong malaman kung ano na baa ng
kondisyon ko ngayon, yung nabangga ko saan na ba siya? ano na ? at sino naman nag
dala sa akin ditto sa osapital
Anak bago ko lang sinabi sa iyo dahan dahan lang , wag pahirapan agn sarili
dahil mahina pa ang loob mo
Ahh ako na sasagot niyan, uhm Chloe unang una sa lahat dapat ka
munang magpahinga ngunit nais mong matupad ang iyong minimithi, sige sasagutin
yan naming. Ang napala mo sa akisidenteng nangyari kanina ay minor injury lang, sama
na rin sa nabangga mo. Salamat sa diyos hindi Malala o binawian kayo ng buhay
Chloe magpasalamt ka ky Alice dahil siya ang nag dala sia iyo dito. Paalala ng
aking ama.
Alice ikaw pala?
Oo chloe ako nag dala sa iyo dito dahil natawagn mo ako. Nhimatay kana nung
nasa loob ka pa ng sasakyan mo
Alice salamat talaga sa tulong mo ha, kung hindi dahil sa iyo baka hini na ako
mabubuhay ngayon
Hindi Chloe wag mong isipin iyan. Ilagay mo lang sa isip mo lahat tayo ay dapat
mag tulongan
Basta Alice salamat talaga sa tulong mo
Walang anuman Chloe. O sige magpahinga ka na. Kailangan mo pa ang
pahinga sa ngayong panahon.
Sumunod naman ako sa tugon ni Alice dahil alam ko rin na kailangan ko pa ng
pahinga. Lumipas ang dalawang oras ng aking pagpapahinga at ako ngayon ay nagiisip
ng imahe sa aking nabiktima.
Dad? Alice? Saan nga pala yung nabangga ko?

Nasa kabilang kwarto lang chloe, kung gusto mong bisitahin siya pwede kang
pumunta
Gusto ko po
Sasamahan ki namin
nais ko sana siyang makita at makausap ngayon dn habang pursigido pa ako
Dahan dahan akong bumukad mula sa aking higaanan at nagsimulang nguminig
ang mga paa ko.Sinubukan kong tumayo ngunit parang pinigil ako sa aking
pakiramdam kong pagnginginig. Hindi koi to inisp at tumuloy ako sa aking paglalakad
palabras sa kwarto kasama ang aking tatay at si Alice.
Pag labas ko sa aking kwarto ay parang mas humina ang loob ko dahil sa init na
dala ng hangin. Nasisimoy ko rin ang bahong bumibingisngis salabas ng ospital.
Tumuloy ako sa paglalakad kasama sina alice at ang ama ko. Habang akoy naglalakad
ako ay nag iisip sa aking sasabihin pag kaharap ko na ang na biktima ko. Kinondisyon
ko ang aking sarili na maging matapang at magpapakita ng lakas na loob.
Pagdating ko sa pintuan ng kwarto sa aking nabiktima pumapawis ang buong
katawan ko. Ngumunginig ulit ang ulit ang buo kong katawan. Tumulon ako ng lawayt at
binuksan ko ang pinto. Dahan dahan kaming pumasok at sa sobrang gulat ko ako ay
napahinto sa aking nakita, wala akong masalita ni konting salita man lang. Biglang
lumamig at gumaan ang buo kong katawan. Umupo ako sa at tinignan ko siya ng may
awa.

Tumingin ako sa aking ama atnapansin ko na panay ang pagtingin niya sa

babaeng nagbabantay sa aking nabiktima. Tinignan ko di n ang babae at panay rin ang
pagtingin niya sa aking ama.
Lumabas siya at sumunod naman ang aking ama. Hindi ko alam bakit umalis
silang dalawa, tinanong ko si Alice hindi rin niya alam. Kaya hinayaan naming silang
tumuloy sa kanilang gagawin dahil baka may importante silang paguusapan tungkol sa
pangayayari. Ako, si Alice at ang aking nabiktima ko ang natira sa kwarto. Hindi kami
nagusap dahil malalim ang pagtingin ko sa aking nabiktima. Bumalik tanaw ang mga
panahon na nakita ko siya laban sa aking mga ginagawa. Tumulo ang aking luha at

akoy napatanong. Bakit siya ang nabangga ko, bakit sa lahat si Tori pa. biglang
pumasok ang aking ama kasama ang babae, agad kong pinawis ang luha ko at
nagmumukhang walang nangyari .
Chloe may gusto sana akong sasabihin na dapat mong malaman
Dad? Ano ba ag dapat kong malaman
Alice kung pwede lumabas ka muna dahil importante ang aming usapin
Sumunod naman si Alice. Ngayon akoy takot nan aka upo sa sasabihin ng
aking ama.
Chloe, ito ay sasabihin ko kaagad dahil parang ito na ang pangahon na ibinigay
ng Panginoon sa dapat mong malaman. Chloe uhmm Chloe ang babaeng ito ay ang
iyong ina. Ngayon alam mo na kung sino ang humihiga diya sa harapan mo, walang iba
kundi ang iyong munting kapatid
Tumayo ang balahibo ko , nanginginig, naghihila at natulala sa aking narinig.
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Akoy umiyak dahil sa aking narinig. Hindi ko
alam kung ano ang sasabihin ko. Akoy umiyak ng umiyak dahil sa taong nagging
biktima ko, hindi inakala na magkapatid kami. Wala akong ibang nagawa sa mga
panahong iyon kaya humahagolhol ako sa pagiyak.

Kabanata 14
P.O.V ni Tori
Nagising ako dahil sa ingay ngunit ko lang binuksan ang mga mata ko. Narinig
ko ang pag-uusap ng isang lalaki at ni Chloe. Ang mga salitang lumabas sa bibig ng
lalaki na kung sino ay ang aking ama ko pala ay napagbigay tanto sa akin na si Chloe
ang palagi kong katalo sa eskwelahan ay ang kaptid ko. Alam ko na ang lahat na
nangyari sa akin ngayon ay hindi niya sinadya. Hindi ito medaling isipin at ang iyak ni
Chloe ay nagbigay sa akin ng awa at ng abala, kaya hindi ako nag dalawang isip na
buksan ko ang aking mga mata.
Ma?
Napatingin silang lahat sa akin. Lumapit ang aking ina at mahigpit niya akong
niyakap.
Tori anak, ano na ang pakiramdam moi? Ayos na ba?
Hindi pa nay pero wag kang mag alala kakayin koi to
Tori magpakaayos kana dahil humihina ako pag nakikita kitang naghihina. Hindi
madali sa isang ina na makita ang kanyang minamahal na anak na nasa masamang
kondisyon
Ma gaya ng sinabi ko kakayanin ko ito, wag kang mag alala ano nga pala
yung kondisyon ko?

Tori minor injury ang napala mo sa aksidenteng nangyari . Yan gumaan ang
pakiramdam ko ng nabalitaan ko na minor injury lang sabi ng iyong doktor
Hinid ko pinansin ang minor injury ko dahil may mas Malaki pa akong problema
ngayon, ang katotohanan na nalaman ko. Nagging tahimik ang kwarto ng ilang sandal.
Pinansin ko ang mga bisita ko na isa dito ay kilala ko na si Chloe, ang lagi kong katalo
sa eskwelahan tuwing may labanan. Sa giliran niya ay isang lalaki na nang nakilala ko
ay ang aking ama, at sa kabila naman niya ay isang babae na narinig kong pangalan na
si Alice. Nag kunwari akong walang narinig na kanilang inuusap kaniana, nag kunwari
akong parang walang alam kung bakit uiyak si Chloe.
Nay? sino po ang lalake at babe, bakit naman nandito si Chloe?
May gusto sanang sasabihin ang lalake
Hindi niya sinagot ang aking mga tanong , hinyaan ko na rin dahil alam ko na
aamin na ang lalake ang aking ama na aamin sa katotohanan. Nanahimik na alang ako
at nag handang marinig.
Tori may dapat kang malaman sapagkat ito na ang panahon na ibinigay ng
panginoon sa ating lahat. Akoy nandito sa iyong ngayon hindi bilang isang bisita
lamang. Tori ako ang iyong ama
Ama, ama ko? Si Chloe?mag kapatid kami?
Oo Chloe magkapatid kayo ni Chloe. Alam kong hindi ito madaling unawain
ngunit ito ang katotohanan. Choe, Tori makinig kayo . Hindi lang kayo magkapatid
kundi kayo ay kambal ngunit iba-iba lang ang mga personalidad ninyong dalawa. Nuon
ay buo an gating pamilya dahil sa hirap ng buhay tayo ay nagkahiwalay, ito na ang
panahon na maibalik natin ang dating relasyon. Ito na ang panahon na mabago natin
ang lahat
Pero bakit ngayon lang kayo pumunta at tulungan kami?
Anak, pinahanap ko kayo ng mama mo. Nagpapadala ako ng pera sa inyo

Totoo po bay un ma?

oo anak
Pero kung nag papadala ka bakit gipit na gipit kami ni mama? Parang mas
mahirap pa kami sa daga
Tori, hinahinay lang.Nag bibigay ng sustento ang papa mo pero hindi ko ito
tinatangap dahil alam ko na kaya kung ma bigay ang mga kailangan mo
Lumuha ako dahil hindi ko na mapigilan ang luha ko. Si Chloe na hagolhol na
umiiyak ay lumabas sa kwarto. Tinignan ko ang aking ama, siyay lumuha rin. Naging
emosyonal ang nangyari, hindi ko alam kung bakit ito nangyayari. Bakit ang bilis. Nakita
ko ang aking sarili sa gitna ng sitwasyong humihina pa sinasabayan ang puso kong
humihina dahil sa katotohanan. Tinignan ako ng aking ama na para niya akong gustiong
yakapin ngunit hindi niya kayang gawin. Masyado kong malungkot sa mga panahong
iyon hanggan sa natapos na ang usapan sa aking kwarto.
Dumaan ang maga panahon at kami ay naka uwi na galling sa ospital. Maayos
na ang pakiramdamdam ko ngunit wala pa akong masyadong lakas upang gawin ang
dapat kong gawin tulad ng ginawgawa ko nuon. Maraming mga kakalase ko ang
nagtanong kung ayos na ba ako, saan ba ko nanggaling . ang daming tanong ang
narinig ko ngunit sa lahat ng tanong na ito isa lang pumutok sa akin. May nagtanong sa
akin kung saan na ba ng nagbangga sa akin. Naisip ko si Chloe, ang aking kapatid. Ano
na ba ang nagyari sa kanya. Hindi ko alam kung nasaan siya kaya naghintay ako sa
panahon na siya ay papasok na sa eskwelahan.
Lumipas ang dalawang semana hindi ko pa rin nakikita si Chloe na pumapasok.
Nag tataka na ako sa kanya. Napag isip ko nalang na naagpapahinga pa siya pero
hindi pa siya pero hindi ako sumang-ayon sa aking naisip dahil alam kong may iba pa
talagang dahilan kung bakit hindi pa siya pumapasok. Hindi naman malala ang napala
niya sa aksidente.Nag tanong-tanong ako sa ibang tao pero hindi nila alam kung
nasaan si Chloe. palagi ko siyang iniisp.

Hindi ako mapakali satuwing makikita ko ang ibang estudyanteng may kasamang
kapatid pauwi. Hindi naman ako nangarap na maging ganyan kami ni Chloe basta ang
gusto ko lang ay malaman kung bakit hindi na siya pumapasok. Napgtanto ko rin na
bakit ko hinahanap si Chloe na siya nga ang pinaka ayaw ko sa high school, bakit ko
siya hinahanap. Nabibilang ko din ang mga panahaon na nag aabala ako sa kanya. Ito
ba kaya ay natupad ang pangarap ko na gusto kong may kapit ako o kaya ay natupad
nga ngunit ang nagging kapit ko ay taong naging ayaw ko. Bakita kaya?

Kabanata 15
P.O.V ni Chloe
Mabilis ang panahon, mabilis ang pagdaan ng mga araw at hindi ko pa rin
tanggap ang naging katotohanan ng buhay ko. Parang isang daloy ng panaginip
lamang na gusto kong tatpusin at kakalimutan upang maging linaw na ang buhay ko.
Hindi ko inasahan na ang maging katotohanan ng aking buhay ay magkakapatid kami
sa pinaka ayaw ko sa high school.Hhindi ko lang siya kapatid kundi kambal,kambal na
naging katalo ko sa tuwing may paligsahan sa katalinuhan sa aming eskwelahan.
Isang araw habang papunta ako sa isang sikat na tindahanna kilalang Starbuck
ay nakita ko si Tori sa isang kanto ng tindahan nakaupo at nagbabasa ng libro na may
kape sa harapan. Hindi ko siya pinansin dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko
at maisabi sa kanya. Sa panahon iyon hindi ko pa rin tanggap ang nangyari sa amin lalo
na sa usapan na nangyari sa ospital.
Tumuloy ako sa aking pagbili at pagpili ng gusto kong bilhin. Sinadya kong untiunting nagpipiling gusto kong bilhin upang pasulyap-sulyap ko siyang tignan, napansin
niya ako at tumingin siya sa akin agad akong tumalikod sa kanya at nag kunwaring
hindi ko siya napansin. Habang ako ay nag hihintay sa aking order. Tinawag na ang
aking pangalan.
1 venti gingerbread latte for Chloe

Tumayo ako at kinuha ang aking niorder. Habang pa balik na ako nag ka tinginan
kami ni tori. Dalidali akong lumabas pero may humawak sa aking gamay.
Chloe?
Bitiwan mo nga ako
Teka Chloe? Chloe?
Ano?!
Pwede ba tayong mag usap?
We can. pero hindi ako mag tatagal
Bakit ako pumayag? Iniiwasan ko nga siya pero heto ako makikipag usap sa
kanya. Hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin. Hindi ko pa siya kayang kausapin
pero nandito na ako. Sinundan ko siya. Nasa dulo ang kanyang pinili na lamesa.
Umupo naman ako sa bakateng upuan.
ang tahimik lang namin parang nag hihintay kung sino ang unsang mag sasalita.
Pero nag lakas loob si tori.
Kumusta ka na?
Ayos naman ako
Hindi ko kayang tuminginsa kanyang mga mata ng matagal kaya lumilingoy ako
kahit saan. Gusto ko siyang kausapin tungkol sa aming relasyong magkakapatid ngunit
parang napipigil ako tuwing sinusubukan kong magsalita dahil kaaway ko nga ang
turing ko sa kanya nuon. Sinubukn kong ulit na magsalita.
Tori, totoo ba talaga na magkapatid tayo?
Yan rin sana ang itatanong ko sa iyo pero parang nalaman ko na magtatanong
ka niyan sa akin, pareho natin alam ang sagot.

Chloe totoong magkapatid tayo, alam kong mahirap itong intindihin, kahit ako
nahihirapan din. Pero Chloe yan ang katotohanan sa ating buhay at dapat tanggapin
natin ito
O nga Tori, sa totoo lang eh hindi ko pa tanggap na magkakapatid tayo dahil
kaaway ang turi ko sa iyo nuon pero dahil sa nangyari sa tin parang nagbago na
paningin ko sa iyo
Sige lang Chloe masasanay rin tayo nito at habang panahon matatanggap rin
natin ang ating isat isa
Sana nga
Chloe, may itatanong lang ako
ano yun?
San kaba nag punta ilang araw ka din hindi pumapasok
Sa totoo lang hindi ko talaga masabi kung saan ako nag punta kasi araw-araw
akong palipat lipat ng lugar.
Ano naman ang ginagawa m?
Nag iisip. Kung talagang totoo ba to o hindi
Ako nga rin eh hindi mapakali dahil araw araw kitang iniispi
Ganyan talaga siguo basta may kambal. Pareho ang iniisspi haha
Alam mo ba, nag tataka na ang ibang estudyante kung nasan ka na daw at bakit
pala hindi nila alam na naaksidente tayo?
Wala naman akong paki alam sa kanila. Pinaayos kasi ni daddy ang lahat sa
abogado ayaw niyang malaman ng buong mundo ang ngyari baka maraming usapusapan na mag kalat na hindi totoo
Patawad pala Chloe

Dont. Ako dapat ang humingi ng sorry sayo kasi ang dami-dami ko ng nagawa
sayo
ayos lang yun. Nakaran na eh. Diba sabi nila na Forgive and forget. Kaya
kalimutan na natin yun mas importante na mag kayos na tayo ngayon
Napaka bait mo talaga tori
Hindi gaya sayo napa mataray hehehe joke lang
Hahaha Sana ganito nalang tayo parati
Matagal kaming nag usap sa Starbucks at parang gumaan ang pakiramdam
naming sa isat isa.Marami kaming na diskubre sa isat-isa pareho pala kami ng gusto
tulad ng pagkain, mga libro at ibapa. Naulat din niya kung bakit nagging malayo silang
dalawa ng aking ina.Natanggap ko naman ang kanayang sinabi sa akin. Ngayon parang
nawala na ang pagtuturing kong kaaway sa kanya, unit-uniti ko nang natanggap si Tori
bilang isang kapatid at pamilya. Tunay na naging masaya ang aming samahan.

Kabanata 16
Chloes P.O.V
Ang daming tao naka tingin sa akin, hindi ko lama kung bakit ang sama ng tingin
nila . Sabay sabay sila nag sasalita.Hindi ko alam ko ano ang nangyayari.
Wala kang kaibigan dito Alice
Ang sama talaga ng ugali mo
Hindi karapat dapat dito Alice!
Walang nag mamahal sayo
Akala mo kung sinong maganda
Maraming nag sasalita ng sabay sabay hindi ko alam kung ano ang gagawin.
Nakita ko si tori na tinatawan ako
Bakit mo ba ako tinatawanan? Tori diba maayos naman tayo? Daddy?
Mommy? Bakit nandyan kayo?
Tuloy-tuloy kung tanong Naguguluhan na ako. Hindi nila ako sinagot tumawa
lang sila mommy, daddy, tori, Alice at ibang tao na hindi ko kilala.
Chloe! Chloe gumising kana
Nagising agad ako sa lakas ng boses niya. Napaupo ako sa aking kama
Kanina pa kita ginigising. Mag ayos kana baka malate kapa sa graduation mo.
Regalo ko pala sayo
Thank you mommy nag abala ka pa
Lalabas muna ako para makapag handa kana
Sige po mommy.

Umalis agad si mommy na may ngiti sa labi. Iniwan ko ag kanyang regalo sa

lamesa.
Hay nako panaginip lang pala yun akala ko naman totoo yun
Pumunta na ako sa cr para ma ligo. Pag katapos kung maligo nag bihis agad
ako. Binuksan ko ang kahon na binigay ni mommy sa akin ito pala ay isang floral na
dress na kulay pink.Sinuot ko agad ito kinuha ko din ang isang itim na sapatos para ma
ipares sa aking damit. Sinuklayan ko ang aking buhok. Kinuha ko ang isang gold na
earrings. Habang sinusot ko ang aking earrings ay may kumatok sa aking kwarto.
Pwede bang pumasok
Sige po
Binuksan niya ang pintuan si daddy lang pala. Bakit kaya siya napapunta sa
kwarto ko? Bigla ako nakaramdam ng takot habang nakatingin sa kanya.
Napakaseryoso niya ngayon may nagawa ba kung mali?
Pwede bang umupo dito?
Oo naman daddy naiilang ako na sumagot.
Umupo din ako sa katabing upuan.Tahimik lang kami naka upo. Napatingin lang
ako sa kanyang kamay napansin ko din na may suot siyang singsing yan ata ang
wedding ring nila ni mommy. Napansin ata ni daddy na tinignan ko ang kanyang kamay
kay ginalaw niya ito may kinuha niya sa kanyang bulsa ang isang susi at itinulak niya ito
sa mesa palapit sa akin.
Kunin mo
Ano po to?
Yang ang susi ng audi r8. Graduation gift ko to sayo.
Nanglaki ang mga mata ko. Audi R8? Ang pinanapangarap kung sasakyan noon
bata pa ako. Muntik na ako na iyak sa nakita ko dahil sa sobrang saya. Naala ba niya?

Kaya niya ito binigay sa akin o baka mamamatay na siya kay niya ito niregalo sa akin.
Ito ba ang mana ko? Halo-halo ang nararamdaman ko ngayon.
Salamat daddy naiyak kong sinabi.
Narinig ko na tumawa siya ng mahina. Nagulat ako dahil ilang taon na dinhindi
ko siya narinig na tumawa. Naalala ko tuloy kung gaano kami ka close noon. Tumayo si
daddy at napatayo din ako niyakap niya ako ng mahigpit.
Namimiss ko na kung paano ka yakapin
Ako din daddy na mimiss ko na din ang yakap mo
Ipinagmamalaki kita at mahal na mahal kita
Pagkatapos niya itong sabihin ay nihalikan niya ako sa noo. Tumulo na ang luha
ko. Simpleng mga salita lang napangiti ako. Napansin ko na may humaplos sa buhok
ko. Nakita ko si mommy na pinupunasan ang kanyang mga mata habang ngumingiti sa
amin.
Ma
May ibibigay din pala ako
Akala ko yun lang ang regalo niya pero meron pa pala nakita ko na may hawak
siyang pulang kahon na mahaba. Inabot niya ito sa akin at tinaggap ko ito. Binuksan ko
agad ito. Isang kulay gold na may salitang Chloe at may ginto sa gilid. Ito ay isang
napaka ganda na kwintas hindi ako makapagsalita.
Ito ang pangalawa kong graduation gift sayo
Napakaganada nito mommy salamat pala
Akin na yang kwintas mo at isusout ko sayo
Tumango lang ako at suinuot niya ito sa akin. Hinawakan ko ang kwintas at
tinignan ng mabuti

Bagay sa damit mo anak

Mag handa kana anak at aalis na tayo
Ngumiti lang ako sa kanilang dalawa. Lumabas naman din sila. Nag lagaya ako
ng konting make up. Napatingin ako sa aking sarili at humingga ng malalim
Ang ganda ko talaga. ngumit ako sa salamin.
Kinuha ko ang aking toga at lumabas na sa kwarto. Habang pababa na ako
nakita ko si sila tori, mommy at daddy na hinihintay ako sa sala. Napansin ko kay tori na
pareho kaming sinuot na damit pero kulay asul lang ang sa kanya nakita ko din na may
kwintas din siya nakasulat na Tori . Habang palapit ako napatingin kami ni tori sa isatisa ngumiti siya sa akin.
Napakaganda mo ngayon tori mas bagay ka na walang salamin
Mas maganda ka chloe.
Pareho tayong maganda
Aalis na tayo baka malalate pa tayo sabi ni daddy.
Umalis kaagad kami sakay ng isang sasakyan. Tahimik lang ang aming byahe.
Pag dating naming sa eskwelahan ay halos lahat ng tao ay napatingin sa amin. Nakalat
na pala sa eskwelahan na magkapatid kami.
Huwag mo silang pansinin tori bulong ko sa kanya.
Hinawakan ko ang kanyang kamay ngumiti lang siya sa akin.Pag dating naming
sa covered courts umupo na kami ni tori sa harap at sila mommy ay nasa likod nakaupo
rin.
Ilang minute ay nag simula na ang graduation. Nag salita ang aming principal.
Nangingig na ang aking mga tuhod dahil sa kaba. Baka malimutan ko ang aking
sasabihin at pagtatawanan lang nila ako. Ang rami rami kong inisip. Napansin ni tori na
kinakabahan ako.

Wag kang kabahan kaya mo yan wag mo lang silang isip. Alam ko na maganda
ang sasabihin mo. Isang Chloe Montclair kaya ang magsasalita siguradong makikinig
sila sayo.
May I call on Ms Chloe Montclair our class valedictorian tinawag na akong
principal.
Narinig ko ang lakas ng palakpakan nila. Huminga ako ng malalim at tumayo
papunta ng entablado. Pag dating ko doon ay tinignan ko ang lahat. Napahinto na sila
ng palakpakan at napaka tahimik na nila.Huminga ako ng malalim at nag simula na rin
ako ng pag salita.
Sabi nila high school life daw ang the best sa lahat. Lahat ng hindi mo pa
naranasan ay dito mo mararanasan. Ang pangongpya ng assignments o quiz, mag skip
ng class, mabagsak, magkaroon ng crush o kasingtahan, Magkaroon ng tunay na
kaibigan at kaaway. Masaktan, tumawa, umiyak, ma inlove at sumaya.Lahat ng klaseng
tao ay dito mo makilala sa hayskul. Ito ang mga bagay na sa higschool mulang
mararanasan ang mga bagay na hindi maituturo ng teacher o ng mga libro. Ang hayskul
ay hindi lang puro aral o libro. Maraming nag sabi na Experience is the best teacher,
tama nga sila. Sana marami din kayong natutunan kagaya ko. Salamat sa lahat na
mga magulang na nag sasakrepisyo parasa mga anak nila at mga guro nag pasensya
para turuan kami at ang mga studyante na nag aaral ng mabuti para grumaduate. Sana
Masabi niyo rin sa sarili niyo na Higshschool is the best. Isang bagong kabanata naman
ang ating mararanasan sa buhay at yun ang college. Napatigil ako at huminga.
Congratulations batch 2014-2015
Napatayo sila at ang lakas ng palakpakan nila. Napatingin ako kay mommy at
daddy. Napaiyak si mommy habang si daddy naman ay naka ngiti. SiTtori at Alice
naman ay ngumigit din. Nag patuloy ang graduation. Isa-isa kami pumunta lahat sa
stage para kunin ang aming diploma.
Buong buhay ko akala ko na si Alice lang makapagtitiwalan ko. Buong buhay ko
akala ko wala akong kapatid. Buong buhay ko akala ko na wala akong mommy. Akala

ko hindi na ako mahal ni daddy. Kung isang panaginip lang to sana hindi na ako
gumising.
Ngayon lang ako na karamdam ng pagod. Pagod na ako maging perpekto.
Pagod na ako na parating galit sa mundo. Pagod na pagod na din ako mag pangap na
malakas. Napapagod na din ako mabuhay sa nakaraan. Oras na siguro mag patawad
at kalimutan ang lahat. Oras na din maging Masaya ako sa buhay at lahat na ngyayari
sa akin. Akala ko sa pelikula lang to mangyayari o sa mga libro pwede din pala sa
totoong buhay.
Akalain mo ang isang maarteng babae, walang pasenya, galit sa mundo at
mapanglait ay pwede rin pala maging mabait, pasensyado, maging masaya at
rumespeto sa ibang tao. Tama nga sila walang taong perpekto. May limitasyon din pala
tayong lahat.
Chloe tara na
Tapos na pala ang graduation ceremony. Ilang oras na pala ako naging tulala
hindi ko napansin na tapos na.
Tori! teka lang
anung problema chloe?
Wala naman gusto ko lang sabihin na congratulations at napakasaya ko dahil
pinatawad mo ako at tinanggap na maging kakambal
Hindi agad ako nakatingin sa kanayang mga mata dahil sobrang nakakahiya.
Hinawaka niya ang aking mga kamay.
Salamat Chloe. Masaya ako na ikaw ang aking kambal
Ngumiti siya sa akin ang ni yakap niya ako. Lumapit din si mommy at daddy sa
amin. Niyakap nila kami ni tori. Ito na ata ang pinakamasayang araw ko. Lahat ng
mahal ko sa buhay ay nandito. Hindi ko inaasahan na maging kompleto ang aking
pamilya. Hindi lang pala ang mga bagay ang makakapagsasaya sa atin kung di ang

pagmamahal ng taong mahal mo. Ang puso ung kay tigas ng bato ay naging unan sa
kalambot.