Sa sanaysay na El Amor Patrio o Pag-ibig sa Tinubuang Lupa, tinalakay ni
Rizal na may mga aspeto sa mundo at sa buhay ng isang tao na madaling mawala at malimutan, ngunit, ang tunay na pag-mamahal ng isang tao sa kanyang bansang tinubuan ang natatanging aspeto na hindi mawawala at malilimutan. Hindi mapapantayan na anumang klaseng pag-mamahal ang pag-mamahal sa bansa. Marami ang nagsasakripisyo ng oras, lakas, at buhay (tulad na lamang ni Rizal at ng ibang mga indio na nagpapaka-dalubhasa sa Espanya at sa ibang bansa) para sa bansa. Nasa bansang tinubuan namumuhay ang mga mahal sa buhay at lahat ng alaala mula pagkabata. Pinakita ni Rizal sa sanaysay na ito na gagawin niya ang lahat para sa Pilipinas. Makikita ang relasyon ng sanaysay na ito sa sinulat niyang Hinihingan Ako ng Tula dahil sinasabi sa tula na iyan kung gaano niya kamahal ang Pilipinas. Sinasabi niya na sa Pilipinas siya tunay na maligaya at lahat ng ginagawa at sinasakripisyo niya ngayon ay para sa bansang tinubuan.