Znate li ta su to nacionalne manjine? Da li ste upoznati sa njihovim pravima?

Termin nacionalne manjine je esto spominjan, ali rijetki poznaju sutinsko

znaenje ovog pojma. Nema jedinstvene definicije, a u Ustavu BiH
stoji: Nacionalna manjina je dio stanovnitva-dravljana BiH koji ne pripadaju ni
jednom od tri kostitutivna naroda, a sainjavaju je ljudi istog ili slinog etnikog
porijekla, iste ili sline tradicije, obiaja, vjerovanja, jezika, kulture i duhovnosti i
bliske ili srodne istoriji i drugih obiljeja. Nacionalne manjine u BiH
U Bosni i Hercegovini je prema posljednjem popisu stanovnitva iz 1991.godine,
ivjelo 17 zakonom priznatih nacionalnih manjina, to predstavalje preko 35 000
graana. To su: Albanci, Crnogorci, esi, Italijani, Jevreji, Maari, Makedonci,
Njemci, Poljaci, Romi, Rumuni, Rusi, Rusini, Slovaci, Slovenci, Turci i Ukrajinci.
S obzirom da popis stanovnitva nije raen od tada, dananja brojnost manjina
zasniva se samo na pretpostavkama. Trenutno ne postoji taan podatak o broju
onih graana koji ne pripadaju jednom od tri konstitutivna naroda, ali injenica je
da se njihov broj znatno smanjio, kao posljedica ratnih deavanja na ovdanjim
prostorima.
Za Albance se veruje da su potomci Ilira, misterioznog plemena nejasnih
etniko-rasnih korena ili indoevropskog naroda koji se oko 1000 godine
p.n.e. pojavio kao autohtoni narod Zapadnog Balkana.
Krajem 14. veka osvajaki muslimanski Turci monog Otomanskog
Carstva su zaposeli Balkan, a Albaniju 1468. godine, i pored estokog
otpora pod vostvom ora Kastriotija Skenderbega /Iskender Beya gospodara Alexandra = "zmaja od Albanije"/, najhrabrijeg borca protiv
albanskog potinjavanja osvajau. U pogledu albanskog identiteta,
Skenderbegov ustanak i trajan otpor otomanskom osvajau doprinose
kolektivnom portretu Albanaca - oni se izdvajaju kao ljudi koje odlikuje
slobodarska svest i ustaniki duh, zajedno sa nepopustljivom
ratobornou. Pod Otomanskom Carevinom je zvanino ime Albanije
bilo Arnavutluk, a njeni stanovniciArnauti, od srednjovekovnog naziva
za Albance - Arvaniti.
Poetkom 16. veka su Albanci usvojili novo ime svoje drave "Shquipria - zemlja orlova". Naziv verovatno potie od grba porodice
Kastrioti. Ovo ime TAKOE potice i od drevnog dako-mezijskog jezika
koji su prihvatili Bugari, naselivi se u podruje rimske provincije Mezije
680-681. godine. U bugarskom jeziku naziv Shqiptar znai gortak.
Meutim, mnogo znaajnije, dvoglavi orao je bio opti simbol Svetog
Rimskog Carstva i Vizantijskog Carstva. U vizantijskoj heraldici dve
glave orla predstavljaju dvojnu vrhovnu vlast Cara /svetovnu i versku/
i/ili dominaciju vizantijskih careva i nad Istokom i nad Zapadom.
Dvoglavi orao se pojavljuje na grbovima i zastavama mnogih zemalja
Istone Evrope i obino predstavlja nezavisnost kulture, oznaavajui
njenu snagu i jedinstvenost, to je takoe odlika Albanaca tokom itave
njihove istorije. Uprkos svim pokuajima Turaka da potisnu znakove

posebnog kulturnog identiteta Albanaca, ovaj simbol je pobedio i postao

osnova albanske zastave.
lbanci govore iptarski jezik, jedan od najspeifinijih jezika Evrope,
kojega lingvisti ne povezuju ni sa jednom jezikom grupom. Albanci se
po albanskom dijalektu koji govore dele na dve osnovne grupe - Gege i
Toske. Gege ive severno od reke Skumbe, dok Toske naseljavaju
podruje juno od Skumbe. Dva albanska dijalekta se neznatno razlikuju
u reniku i izgovoru. Glavna razlike meu dijalektima su nazalna slova,
kojim obiluje dijalekt Gega, dok ih Toske ne koriste. Sredinom 20. veka
je odlueno da se dijalekt Toski koristi u albanskom izdavatvu, jer je bio
najzastupljeniji u itavoj zemlji. Albanci govore albanski jezik, koji
originalno zovu Shqip /siptarski/. Albanski jezik pripada velikoj grupi
Indo-evropskih jezika, ineci poseban ogranak te grupe, kao njen jedini
predstavnik. Siptarski jezik se odlikuje po brojnim reima pozajmljenim
iz latinskog, grkog, turskog i slovenskih jezika. Prvi pisani dokument na
albanskom jeziku napisao je 1462. godine nadbiskup drake katolike
nadbiskupije.
Pria o orlu

Mladi je lovio u planinama. Orao na nebu nad njim se spustio na vrh stene. Bio je
izuzetno veliki i drao je zmiju u kljunu. Posle nekog vremena orao je odleteo sa
stene na kojoj se nalazilo njegovo gnezdo. Mladi se popeo na vrh stene,
ugledavi mladunca orla koji se igrao sa mrtvom zmijom. Medjutim, zmija
zapravo nije bila mrtva ! Iznenada se pokrenula i otkrila svoje zube, kojima se
spremala da ugrize orlia i ubrizga mu smrtonosni otrov. Mladi je brzo izvukao
svoj luk i strelu i ubio zmiju. Tada je uzeo mladue orla i krenuo prema svom
domu. Ubrzo je uo snano zujanje krila velikog orla.

"Zato si oteo moje mladunce ?" uzviknuo je orao. "Mladunce je moje, jer sam ga
spasio od zmije koju ti nisi usmrtio", odgovorio je mladic.''Vrati mi mog orlia, a ja
u te nagraditi otrinom vida i snagom mojih krila. Postae nepobediv i zvae te
mojih imenom !" Mladi je vratio orlu mladune. Kada je orli porastao, uvek je
leteo iznad glave mladia, sada odraslog oveka, koji je svojim lukom i strelom
ubio mnoge divlje zveri u umi i koji je svojim maem posekao mnotvo
neprijatelja svoje zemlje. Tokom svih ovih dogadjaja je orao verno motrio na
mladia i titio ga.

Zadivljeni hrabrim podvizima lovca, stanovnici drave su ga izabrali za kralja i

nazvali ga "albanskim", to znai "sin orla". Njegovo kraljevstvo je poznato kao
Albanija ili "zemlja orlova".

Albanija, zvanino Republika Albanija je mala, planinska zemlja jugoistone

Evrope, koja zauzima povrinu od 28.748 km2, Broj stanovnika: 2,986,952,Glavni
grad: Tirana Valuta: Lek