‫اوﻟﻴﻦ ﮐﻠﻨﮓ ﮔﻠﺰار ﺧﺎوران‬

‫ﺧﺎﻃﺮﻩﻳﯽ از ﺧﺎوران‬

‫ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﺎر زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﺳﻴﺎﺳﯽ در ﺳﺎل ‪ 67‬ﻣﻦ در ﺗﺮﻣﻴﻨﺎل ﻣﻴﺪان ﺁزادﯼ ﺑﻮدم و ﻋﺎزم ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ‪ .‬ﺧﻮاهﺮم‬
‫ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮد و ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻧﺎراﺣﺖ ﭼﻮن ﭘﻴﻐﺎم دادﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺮ ﮔﺮدم و ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻓﮑﺮ و ذﮐﺮم اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁﻳﺎ‬
‫ﺧﻮاهﺮم زﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻳﺎﻧﻪ؟ ﭼﺮا؟ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ زﻧﮓ زدم ﮐﺴﯽ ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ﻳﮏ روز ﺗﻤﺎم ﺳﻌﯽ‬
‫ﮐﺮدم وﻟﯽ ﻧﺘﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬ﻧﮕﺮان و ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺑﻮدم‪ .‬از ﺑﭽﮕﯽ ﺑﺎ ﺧﻮاهﺮم ﺑﺰرگ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم و از ﺗﻤﺎم ﻋﺰﻳﺰاﻧﻢ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻢ‪ .‬او از ﻣﻦ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ اﻣﺎ اﻧﮕﺎر دوﻗﻠﻮ هﺴﺘﻴﻢ ﺑﻪ هﻢ ﺧﻴﻠﯽ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬

‫اﺗﻮﺑﻮس ﺳﺎﻋﺖ ‪ 9‬ﺷﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻴﮑﺮد و ﻣﻦ از ‪ 5‬ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ در ﺗﺮﻣﻴﻨﺎل ﺑﻮدم هﻤﻪ ﺗﻌﺎوﻧﻴﻬﺎ را ﮔﺸﺘﻢ هﻴﭻ اﺗﻮﺑﻮﺳﯽ‬
‫ﻗﺒﻞ از ‪ 9‬ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬ﺣﻮاﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 6‬ﻣﺮدﯼ را دﻳﺪم ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﮐﺮدﯼ ﮐﻪ از ﻣﻮهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻠﻨﺪﯼ ﮐﻪ داﺷﺖ ﻓﻬﻤﻴﺪم‬
‫از دراوﻳﺶ ﻗﺎدرﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮد و ﺁﻩ و ﻧﺎﻟﻪ اش هﺮ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩاﯼ را ﺗﮑﺎن ﻣﻴﺪاد ﺑﻪ هﻤﻪ ﻣﺮدم ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮد‪ ،‬از ﻧﮕﺎهﺶ ﻃﻠﺐ ﮐﻤﮏ و ﻳﺎرﯼ‬
‫ﻣﻴﺒﺎرﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ ﻣﺜﻞ هﻤﻪ ﺁدﻣﻬﺎﯼ دور وﺑﺮش ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮدم ﮐﻪ اﻳﻦ ﺣﺮﮐﺎت ﺑﺮاﯼ ﺟﻤﻊ ﺁورﯼ ﭘﻮل اﺳﺖ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ دﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ او ﭘﻮل را از ﻣﺮدم ﻗﺒﻮل ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻢ و ﺑﻬﺶ ﺳﻼم دادم و ﺣﺎﻟﺶ را ﭘﺮﺳﻴﺪم‪.‬‬

‫ﭼﻴﺰ زﻳﺎدﯼ ﻧﮕﻔﺖ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ " ﻳﮏ ﻣﺮد ﻣﻴﺨﻮاهﻢ ﮐﻪ دﺳﺖ ﻳﺎرﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪهﺪ و ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺧﺎوران ﮐﺠﺎﺳﺖ؟"‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺎوران؟‬
‫ﮔﻔﺖ "ﺑﻠﻪ ﺧﺎوران"‬

‫ﺑﺎز هﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮرش ﻧﺸﺪم ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﭼﺮا ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﻨﯽ؟ ﻣﻦ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﺎوران ﮐﺠﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺧﺎوران را ﺑﻠﺪ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﮐﻮرﻩ ﭘﺰﺧﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺧﺎﺗﻮن ﺁﺑﺎد رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ هﻢ در اﻃﺮاف ﻣﻴﺪان ﺧﺮاﺳﺎن و ﺗﻴﺮ‬
‫دوﻗﻠﻮ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم و ﺧﺎوران را ﺧﻮب ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﺎ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺎوران را ﺑﻠﺪم دو دﺳﺘﯽ ﻳﻘﻪ ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ "ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮداﻧﮕﯽ ﮐﻨﻴﺪ و ﻣﻦ را ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺒﺮﻳﺪ‪".‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ هﺴﺘﻢ و ﺧﻮاهﺮم ﻣﺮﻳﺾ اﺳﺖ و از ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮاهﺮم زﻧﺪﮔﻴﻢ را ول ﮐﺮدﻩام‬
‫اﺗﻮﺑﻮس ﺳﺎﻋﺖ ‪ 9‬ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ از اﻳﻨﺠﺎ ﺗﺎ ﺧﺎوران ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ راﻩ اﺳﺖ ﻣﻦ ﺟﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺗﺮا راهﻨﻤﺎﻳﯽ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮوﻳﺪ وﻟﯽ ﭼﺮا ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ؟ ﺑﭽﻪهﺎﻳﺖ در ﮐﻮرﻩ ﭘﺰﺧﺎﻧﻪ هﺎ ﮐﺎر ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ؟‬
‫ﻣﻴﺨﻮاﯼ ﺑﻬﺸﺎن ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻴﺪ؟‬

‫ﺻﺪاﯼ ﮔﺮﻳﻪ و ﻓﻐﺎﻧﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻗﻠﺐ هﺮ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪﻩ و ﺷﻨﻮﻧﺪﻩاﯼ را ﺑﻪ درد ﻣﻴﺂورد‪.‬‬

‫ازش ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮدم ﺁرام ﺑﮕﻴﺮد دﺳﺘﻢ را ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد زورش هﻢ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ زﻳﺎد ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮان رهﺎﻳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻣﺮا ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎل ﺧﻮدش ﮐﺸﻴﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪاﯼ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ " ﭘﺴﺮم اﺳﻤﺶ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮد ﭘﻴﺶ ﻣﺮگ ﺣﺰب دﻣﮑﺮات ﺑﻮد ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﭼﻪ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﺮ ﮔﺸﺖ و ﺧﻮدش را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺴﯽ ﺑﺎ او ﮐﺎرﯼ ﻧﺪاﺷﺖ ﺁﻣﺪ ﺗﻬﺮان دﻧﺒﺎل ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ‪ ،‬در‬
‫ﺁهﻦ ﭘﺎرﻩهﺎﯼ )ﺟﺎﯼ ﮐﻪ ﺑﺮادﻩ و ﺿﺎﻳﻌﺎت ﺁهﻦ را ﭘﺮس ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ذوب ﺁهﻦ ﻣﻴﻔﺮوﺧﺘﻨﺪ( ﻣﻴﺪان ﺷﻮش ﮐﺎر ﻣﻴﮑﺮد ‪9‬‬
‫ﻣﺎﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎر ﻣﻴﮑﺮد‪ ،‬ﺷﺒﯽ ﭘﺎﺳﺪاران ﻣﻴﺮﻳﺰﻧﺪ ﺑﻪ ﺁن ﮐﺎرﮔﺎﻩ و ﭘﺴﺮم را دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺁﻣﺪم ﺗﻬﺮان و ﭘﻴﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻣﺠﻠﺲ رﻓﺘﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ او ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭘﺴﺮم را ﮐﻪ در زﻧﺪان اوﻳﻦ ﺑﻮد ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﻢ‪.‬‬

‫هﺮ ‪ 2‬ﻣﺎﻩ ﻳﮏ ﺑﺎر ﻣﻴﺎﻣﺪم ﺗﻬﺮان و ﻣﻴﺪﻳﺪﻣﺶ و ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺸﺘﻢ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﺑﻪ اوﻳﻦ رﻓﺘﻢ و ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮت در‬
‫ﺧﺎوران اﺳﺖ ﺷﻤﺎرﻩاﯼ هﻢ ﺑﻬﻢ دادﻩاﻧﺪ اول ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺧﺎوران هﻢ ﻳﮏ زﻧﺪان اﺳﺖ دم در اوﻳﻦ از زن و ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ‬
‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻼﻗﺎت دﺧﺘﺮﺷﺎن ﺳﻮال ﮐﺮدم ﮐﻪ ﭼﻄﻮرﯼ ﺑﺮوم زﻧﺪان ﺧﺎوران؟‬

‫ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻴﻢ‪ .‬راهﻢ را ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮوم ﺁن ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻮهﺮش ﮔﻔﺖ ﮔﻨﺎﻩ دارﻩ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻬﺶ‬
‫ﺑﮕﻮ‪.‬‬

‫‪1‬‬
‫ﺁن ﺁﻗﺎ هﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﺧﺎوران ﮐﺠﺎﺳﺖ اﻣﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ هﺮ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ در ﺷﻬﺮﻳﻮر ﻣﺎﻩ اﻋﺪام ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬
‫ﺑﺮدﻩاﻧﺪ ﺗﻮ زﻣﻴﻨﻬﺎﯼ ﺧﺎوران دﻓﻦ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪.‬‬

‫زدم ﺗﻮ ﺳﺮ ﺧﻮدم و ﺑﺮ ﮔﺸﺘﻢ ﭘﻴﺶ ﻧﮕﻬﺒﺎن دم در و ﮔﻔﺘﻢ " ﺗﻮ ﺷﻴﻌﻪاﯼ و ﻣﻦ ﺳﻨﯽ‪ ،‬ﺗﺮا ﺑﻪ اﻣﺎ ﻋﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ هﻢ دروﻳﺶ‬
‫او هﺴﺘﻢ و ﺗﺮا ﺑﻪ اﻣﺎم ﺣﺴﻴﻨﺖ راﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺧﺎوران زﻧﺪان اﺳﺖ ﻳﺎ ﮔﻮرﺳﺘﺎن؟"‬
‫ﭘﺎﺳﺪارﻩ ﺑﺮ ﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ " ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪا ﻧﻪ زﻧﺪان اﺳﺖ و ﻧﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﮐﺎﻓﺮان و ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ را ﮐﻪ اﻋﺪام ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﺁﻧﺠﺎ‬
‫زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ اﻳﻦ ﺷﻤﺎرﻩﻳﯽ هﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ دادﻩاﻧﺪ ﺷﻤﺎرﻩ ﻗﺒﺮش اﺳﺖ ﺷﺎﻧﺲ ﺁوردﯼ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺷﻤﺎرﻩ دادﻩاﻧﺪ" ﺣﺎﻻ‬
‫ﻣﻴﺨﻮاهﻢ هﺮ ﻃﻮرﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﺮم ﺳﺮ ﻗﺒﺮش و ﮔﺮﻧﻪ ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﯽ دارم ﺑﺮاﯼ ﻣﺎدر و ﺧﻮاهﺮاﻧﺶ‪ ،‬و دوﺑﺎرﻩ ﮔﺮﻳﻪ را ﺳﺮ‬
‫داد‪.‬‬

‫ﻣﻦ راﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎر دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﺳﻴﺎﺳﯽ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم هﻨﻮز ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺧﺒﺮ‬
‫ﺁﻧﭽﻨﺎن هﻤﻪﮔﻴﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻨﮑﻪ اﻳﻦ هﺎ را ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ زﻣﻴﻨﻬﺎﯼ ﺧﺎوران و دﻓﻦ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ هﻨﻮز ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺷﺮاﻳﻂ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدم هﻢ در ﺁن ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ زﻳﺎد ﮔﻔﺘﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر زﻧﺪﮔﯽ و ﺗﺎ ﺣﺪودﯼ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﻮدم‪ .‬هﻴﭻ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻬﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺧﺎﻧﻮادﻩام را ﺑﻪ روﺳﺘﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮدم و ﺧﻮدم هﻢ دﻧﺒﺎل ﮐﺎر ﻣﻴﮕﺸﺘﻢ اﺗﺎﻗﯽ در ﺳﺮﺁﺳﻴﺎب‬
‫اﺟﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم وﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﻴﮕﺬراﻧﺪم‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻳﮏ ﮐﺎرﮔﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻮدم و اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﺸﺘﺎر زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﻴﺒﺎﻳﺴﺖ ﻣﻦ را ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺟﻠﺐ ﻣﻴﮑﺮد ﻧﻤﻴﺸﺪ هﻤﻴﻦ‬
‫ﻃﻮر از ﮐﻨﺎرش ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻢ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﭘﻴﺪا ﺷﺪﻩ ﮐﻪ رﻓﺖ و اﻳﻦ ﮔﻮرﺳﺘﺎن را دﻳﺪ و ﺻﺤﺖ‬
‫و ﺳﻘﻢ اﻳﻦ ﺁﻣﺎر و ارﻗﺎم را ﺑﺎ ﺷﻤﺎرش ﮔﻮرهﺎ ﺗﺎﺋﻴﺪ و ﻳﺎ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم اﻣﺎ دو دل‪ ،‬ﭘﺲ ﺧﻮاهﺮم ﭼﯽ؟ اﮔﺮ ﺧﻮاهﺮم ﺑﻤﻴﺮد و ﻣﻦ او را ﻧﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ دق ﻣﻴﮑﻨﻢ و هﻴﭽﮕﺎﻩ ﺧﻮدم‬
‫را ﻧﻤﻴﺒﺨﺸﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﭼﻪ؟ ﺁن ﺁرزوهﺎ و ﺁﻣﺎل هﺎ ﭼﻪ؟ ﺁن هﻤﻪ ادﻋﺎﯼ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن ﭼﻪ؟ درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﻴﻼت‬
‫ﻣﻦ را ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺘﻨﺪ وﻟﯽ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ رﻓﺘﺎر ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ اهﺪاف و ﺁﻣﺎﻟﻢ را زﻳﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬارم‪ .‬ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮم رﺳﻴﺪ و از دروﻳﺶ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ اﺳﻤﺶ را هﻢ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪.‬‬

‫ﺑﺒﻴﻦ دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﺟﺎن ﺑﺎ هﻢ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺮدﻳﻢ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺷﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮاهﺮ ﻣﻦ ﻣﻴﻤﺎﻧﻴﻢ و ﻗﻮل ﻣﻴﺪهﻢ ﻓﺮدا دوﺑﺎرﻩ ﺑﺮت‬
‫ﮔﺮداﻧﻢ ﺗﻬﺮان و ﺑﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺧﺎوران ﺑﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎور ﮐﻦ اﮔﺮ ﺧﻮاهﺮم ﻣﺮﻳﺾ ﻧﺒﻮد هﻤﻴﻦ اﻻن هﻤﺮاهﺖ ﻣﻴﺎﻣﺪم اﻣﺮوز از‬
‫ﺻﺒﺢ دارم ﺗﻼش ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮم ﺗﻠﻔﻦ را ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪارﻩ ﺣﺘﻤﺎ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ از ﺷﻤﺎ‬
‫ﭘﻮزش ﻣﻴﺨﻮاهﻢ وﻟﯽ ﻗﻮل ﻣﻴﺪم ﺑﺮ ﮔﺸﺘﻨﯽ هﻤﺮاهﺖ ﺑﻴﺎم ﺧﺎوران‪.‬‬

‫دروﻳﺶ ﺑﺮ ﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ﭼﺮا دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮاهﺮت زﻧﮓ ﻧﻤﻴﺰﻧﯽ ﺑﻪ دﻟﻢ ﺑﺮات ﺷﺪﻩ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺟﻮاب ﻣﻴﺪهﻨﺪ و‬
‫ﺧﻮاهﺮت هﻢ ﺻﺤﻴﺢ و ﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﮐﺮاﻣﺎت دراوﻳﺶ و اﻋﺠﺎز اﻧﺒﻴﺎ اﻋﺘﻘﺎدﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺤﺾ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ دروﻳﺶ دل ﺷﮑﺴﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮﻳﻢ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻴﻢ دﺳﺘﻢ را دوﺑﺎرﻩ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ﻧﻪ اﻳﻦ ﺟﻮرﯼ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻗﻮل ﺑﺪﻩ اﮔﺮ ﺧﻮاهﺮت ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﺑﻮد‬
‫از ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺖ ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﮐﻨﯽ و ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮﯼ ﺧﺎوران‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ او ﻗﻮل دادم و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮاهﺮم زﻧﮓ زدم‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮب و ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮد ﮐﻠﯽ ﺑﺎ ﺧﻮاهﺮم ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻳﻢ و‬
‫اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ دﻟﺶ ﺑﺮام ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ازم ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮم دﻳﺪﻧﺶ و ﻣﻦ هﻢ ﻗﻮل دادم ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻪ زودﯼ ﺑﻬﺶ ﺳﺮ‬
‫ﺧﻮاهﻢ زد‪) .‬اﻣﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺁن ﻗﻮل ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻋﻤﻠﯽ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ(‬

‫***‬
‫ﻓﺮداﯼ ﺁن روز ﺳﺎﻋﺖ ‪ 6‬ﺻﺒﺢ ﻣﻦ و دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد در ﺻﻒ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﺎرﮔﺮان و زﺣﻤﺖﮐﺸﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﻣﻴﻨﯽﺑﻮس ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺑﯽ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻪ ﻃﺮف اﻓﺴﺮﻳﻪ‪ ،‬ﺟﺎدﻩ ﺧﺮاﺳﺎن و ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻮرﻩهﺎﯼ ﺁﺟﺮﭘﺰﯼ ﺧﺎﺗﻮن ﺁﺑﺎد ﺳﺮازﻳﺮ‬
‫ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪2‬‬
 ‫دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﻋﺠﻴﺒﯽ ﻣﻴﮑﺮد ﮔﺎهﯽ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮد و ﮔﺎهﯽ ﻳﺎهﻮ ﻳﺎهﻮ ﻣﻴﮑﺮد ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ‬
‫ﻧﮕﺮان ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ هﻤﻴﻦ ﺣﺮﮐﺎت او هﺮدوﯼ ﻣﺎ را ﺑﻪ درد ﺳﺮ ﺑﻴﻨﺪازد‪ .‬ﺑﻪ او ﺗﻮﺿﻴﺢ دادم ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻌﻀﯽ ﻋﻮاﻣﻞ و ﺁدﻣﻬﺎﯼ ﺧﺮاﻓﯽ را ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺸﻪ ﮐﻪ هﻴﭽﮕﺎﻩ ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺧﺎوران را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ از ﺧﻮدم ﺷﺮﻣﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد روم ﻧﻤﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻮﺧﺘﻪ و ﭼﺮوﮐﻴﺪﻩاش ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺁن‬
‫ﮔﺮﻳﻪ و زارﯼ و ﻳﺎهﻮ ﻳﺎهﻮ ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﺳﺮﭘﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻦ از ﺗﺮﺳﻢ ﻣﺎﻧﻊ اﻧﺠﺎم ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻢ در‬
‫درون ﻣﺜﻞ ﮐﻮرﻩ ﺁهﻦ ﻣﻴﺠﻮﺷﺪ و ﺧﻮدش را ﻣﻴﺨﻮرد‪ .‬اﻣﺎ ﭼﺎرﻩاﯼ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﻧﺒﻮﺑﺖ ﻣﺎ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻣﻴﻨﯽ ﺑﻮس ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺁرام از ﺻﻒ ﺧﺎرج ﺷﺪم و ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﻣﻴﻨﯽﺑﻮس ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪم و ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﻳﻮاش ودر ﮔﻮﺷﯽ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﯽ در ﺣﻖ ﻣﺎ ﺑﮑﻨﺪ و اﮔﺮ ﻣﻴﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﺁن ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﮐﺠﺎ اﺳﺖ ﻣﺎ را ﺁﻧﺠﺎ ﭘﻴﺎدﻩ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﻤﭙﻦهﺎ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻨﺪ از ﺧﻮدﺷﺎن در ﺑﻴﺎورﻧﺪ ﮔﻔﺖ " اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺎرﯼ ﻧﻤﻴﺨﻮاد هﺮ وﻗﺖ داد زدم ﻟﻌﻨﺖ‬
‫ﺁﺑﺎد ﺑﻴﺎ ﺟﻠﻮ و ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﻮ" ﺣﺮﮐﺎت ﻟﺐ و ﻟﻮﭼﻪاش ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﻤﭙﻦ در ﻣﺴﺠﺪﯼ و ﺣﺰب اﷲ ﻧﻴﺴﺖ و ﺧﻄﺮﯼ ﻧﺪارد‬
‫ﺟﻮان اﺳﺖ دﻟﺶ ﻣﻴﺨﻮاد ﺑﻪ هﻤﺎن ﺷﻴﻮﻩ زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﻟﻤﭙﻦ در ﮔﺎراﺟﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻴﻨﯽﺑﻮس ﺳﺮﺑﺎﻻﻳﻬﺎﯼ ﺟﺎدﻩ ﺧﺮاﺳﺎن را ﻃﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﺎهﻤﻮارﻳﻬﺎﯼ ﺧﺎوران رﺳﻴﺪ و ازﻳﻦ ﺳﺮازﻳﺮﯼ ﺑﻪ ﺁن ﺳﺮﺑﺎﻻﻳﯽ و‬
‫ﺑﻠﻌﮑﺲ در ﺣﺎل ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬دل ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﺳﻴﺮ وﺳﺮﮐﻪ ﻣﻴﺠﻮﺷﻴﺪ و اﺣﺴﺎس ﻣﻴﮑﺮدم ﮐﻪ رﮔﻬﺎﯼ ﮔﺮدﻧﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت‬
‫ﻋﺠﻴﺒﯽ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻃﭙﺶ ﻗﻠﺒﻢ را ﻣﻴﺸﻨﻴﺪم‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ از ﺗﺮس ﺑﻮد و ﺷﺎﻳﺪ از هﻴﺠﺎن و ﺷﺎﻳﺪ هﺮ دو‪.‬‬

‫ﺷﺎﮔﺮد ﻣﻴﻨﯽﺑﻮس ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﻮدش داد زد "ﻟﻌﻨﺖ ﺁﺑﺎداﻳﺎش ﺧﻮش ﺁﻣﺪﻳﺪ" ﺧﻮش ﺑﺨﺘﺎﻧﻪ دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد اﻳﻦ ﻣﻔﺎهﻴﻢ را‬
‫ﺣﺎﻟﻴﺶ ﻧﺒﻮد وﮔﺮﻧﻪ دﻟﺶ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻴﺸﮑﺴﺖ و ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎر دﺳﺖ ﺧﻮدش ﺑﺪهﺪ‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻴﺎدﻩ‬
‫ﺷﻮ‪) .‬ﮔﻮﻳﺎ ﺑﻌﺪهﺎ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮادﻩهﺎﯼ ﺟﺎن ﺑﺨﺘﮕﺎن رﻓﺖ و ﺁﻣﺪﺷﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ زﻳﺎد ﺷﺪ از ﺑﻪ ﮐﺎرﺑﺮدن ﻟﻌﻨﺖ ﺁﺑﺎد‬
‫ﺧﻮددارﯼ ﺷﺪ‪(.‬‬

‫ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد و ﮔﺮﻣﺎ را داﺷﺘﻴﻢ ﺣﺲ ﻣﻴﮑﺮدﻳﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﺟﺎدﻩ ﺧﺎﮐﯽ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮد و راﻩ دﻳﮕﺮﯼ ﻧﺒﻮد‪ ،‬هﻤﺎن ﺟﺎدﻩ را‬
‫ﺑﺪون ﺣﺮف زدن ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ و رﻓﺘﻴﻢ ﺟﻠﻮ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﭼﻘﺪر راﻩ رﻓﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺻﺪاﯼ ﮐﻼﻏﻬﺎ و ﺑﻌﻀﯽ دﻳﮕﺮ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و وزوز‬
‫ﻣﮕﺲ هﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﮐﭙﻴﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺰرﮔﯽ را دﻳﺪﻳﻢ و رﻓﺘﻴﻢ ﻃﺮﻓﺶ دﺳﺘﺨﻄﯽ را ﺧﻮاﻧﺪم ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺰار‬
‫دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺷﻬﻴﺪان ﻣﺠﺎهﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪاد ﮐﻪ ﮐﺴﺎن دﻳﮕﺮﯼ هﻢ ﻗﺒﻞ از ﻣﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻠﺪزر ﺧﺎﮎ رﻳﺰﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﺳﻮاد ﻧﺪاﺷﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻮﺿﻮع را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺑﺮ‬
‫روﯼ ﺁن ﮐﭙﻪ ﺧﺎﮎ دوغ ﺁب ﺁهﮏ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ دﻟﻴﻠﺶ اﻳﻦ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺟﺴﺪهﺎ ﺳﺮﻳﻊ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ دروﻳﺶ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻇﺎهﺮا ﺷﻤﺎرﻩﻳﯽ در ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد و ﻣﺎت و ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮد ﻧﻪ ﭼﻴﺰﯼ‬
‫ﻣﻴﮕﻔﺖ و ﻧﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر اﺣﺴﺎس ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻋﻈﻴﻤﯽ رخ دادﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﮔﺸﺘﻦ در اﻃﺮاﻓﻤﺎن اداﻣﻪ دادﻳﻢ ﮐﻼﻏﻬﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﮕﺴﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺑﻪ هﻮا ﺑﺮ‬
‫ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻮﯼ ﻣﺮدﻩ هﻤﻪ ﺟﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﻮد و دﻳﮕﺮ ﺣﺘﯽ دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﺗﺎب ﺗﺤﻤﻠﺶ را ﻧﺪاﺷﺖ و دﺳﺘﻤﺎل ﺳﺮش را ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻪ دور دﻣﺎغ و دهﺎﻧﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪ‪ .‬ﺻﺒﺢ اول وﻗﺖ ﺑﻮد و ﮐﺴﯽ در ﺁن اﻃﺮاف ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻮدم و دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد و‬
‫ﺳﻴﻞ ﭘﺸﻪ و ﻣﮕﺲ و ﮐﻼﻏﻬﺎ و ﺁﻓﺘﺎب‪.‬‬

‫ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮدم وﺣﺸﺖ زدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم ﻗﺒﺮﯼ در ﮐﺎر ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺣﺲ ﻣﻴﮑﺮدم ﮐﻪ دارم روﯼ اﺟﺴﺎد راﻩ ﻣﻴﺮوم‬
‫ﺳﻌﯽ ﻣﻴﮑﺮدم ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﻳﻢ را ﻃﻮرﯼ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻢ روﯼ ﺟﻨﺎزﻩاﯼ ﻧﮕﺬارم‪ .‬در هﻤﻴﻦ ﺣﺎل و اﺣﻮال ﻧﺎﻟﻪ و ﻓﻐﺎن‬
‫دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺮو ﮐﻠﻪ ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ از ﺧﺎﮎ ﺑﻴﺮون اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﯼ زﻳﺎدﯼ از ﮔﻮﺷﺖ ﺻﻮرﺗﺶ رﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬دروﻳﺶ ﻧﺎﻻن وزار ﺳﻌﯽ ﻣﻴﮑﺮد ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪهﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮش اﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ وﻟﯽ اﻣﮑﺎﻧﺶ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ﺑﺎ زﺑﺎن ﮐﺮدﯼ و‬
‫ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﺧﺎص ﻋﺰا دارﯼ ﻣﻮﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮد و ﺷﻌﺮ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ او ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﯼ ﻋﺠﻴﺒﯽ و ﺑﺎ‬

‫‪3‬‬
 ‫دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ رﻳﺨﺘﻦ ﺧﺎﮎ ﺑﺮ روﯼ ﺟﻨﺎزﻩ و هﻤﻪاش ﻣﻴﮕﻔﺖ اﯼ ﺧﺪا ﻟﻌﻨﺘﺘﺎن ﮐﻨﺪ ﻻ ﻣﺬهﺒﻬﺎ‪) .‬ﻣﻨﻈﻮرش‬
‫ﺟﻤﻬﻮرﯼ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻮد(‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻴﺘﺮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺣﺪود ‪ 10‬ﺗﺎ ‪ 15‬ﺗﺎ ﮔﻮر ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎژﻳﮏ ﺑﺮ ﻗﻠﻮﻩ ﺳﻨﮓ هﺎﯼ ﺷﻤﺎرهﺎﯼ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﺪ ﺑﻮد و ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ هﺮ ﻗﺒﺮﯼ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪) .‬ﺑﻌﺪ هﺎ ﻣﻦ از ﻳﮑﯽ از ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺳﻨﻨﺪج در ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮراﯼ اﺳﻼﻣﯽ‬
‫ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎرﻩ داﺷﺘﻪاﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ و ﻳﺎ ﻣﺠﺎهﺪ ﻧﺒﻮدﻩاﻧﺪ و ﺣﮑﻢ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺮ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ روا‬
‫ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ‪(.‬‬

‫ﺷﻤﺎرﻩﻳﯽ را ﮐﻪ در دﺳﺖ دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﺑﻮد ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﭘﺴﺮش را ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﺧﻮدش را ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮ ﺁن ﮐﭙﻪ ﺧﺎﮎ و وﺣﺸﺖ زدﻩ از ﺟﺎﻳﺶ ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺟﻨﺎزﻩ هﺎ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻤﺘﺮ از ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎد‬
‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺁن ﺑﺮﻳﺰد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﻬﺎﺷﺎن ﭘﻴﺪا ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺤﻤﺪ ﭘﺴﺮ دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد را ﺑﺎ هﻤﺎن ﻟﺒﺎس ﮐﺮدﻳﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ‪.‬‬

‫دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﻣﻮﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮد و ﻣﻴﮕﻔﺖ اﯼ ﮐﺎش هﺰار ﺑﺎر ﺗﺮا اﻋﺪام ﻣﻴﮑﺮدﻧﺪ وﻟﯽ اﻳﻦ از ﺧﺪا ﺑﯽ ﺧﺒﺮان ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ‬
‫ﺗﺮا دﻓﻦ ﻧﻤﻴﮑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ زاﻧﻮ زد و رو ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ " ﺧﺪاﯼ هﺰار ﺑﺎر‬
‫اﺳﺘﻐﻔﺮاﷲ ﻣﺮا ﻋﻔﻮ ﮐﻨﻴﺪ هﻴﭻ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﺷﻬﻴﺪش ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ اﻣﺎ دﺳﺖ ﺧﻮدم ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻦ ﻣﻈﻠﻮم ﺑﻮد‬
‫وﻣﺴﺘﺤﻖ اﻳﻦ ﺟﺰا ﻧﺒﻮد ﺣﻘﺶ را از دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺑﮕﻴﺮوووو" ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﺑﻪ و اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ و‬
‫ﮔﻔﺖ "ﻣﺮداﻧﮕﯽ زﻳﺎدﯼ در ﺣﻘﻢ ﮐﺮدﯼ ﺗﻮان ﺟﺰاﻳﺶ را ﻧﺪارم اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﭘﺎداش ﺷﻤﺎ را ﺧﻮاهﺪ وﻟﯽ ﻳﮏ‬
‫هﻤﺖ دﻳﮕﺮ از ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺨﻮاهﻢ و دﻳﮕﺮ ﺑﺮو" ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ هﺮ ﮐﺎرﯼ از دﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪم ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﻣﻴﺨﻮاهﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫"ﻳﮏ ﺑﻴﻞ و ﻳﮏ ﮐﻠﻨﮓ هﻤﻴﻦ"‬

‫***‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ‪ 12‬ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺟﺎدﻩ ﺧﺮاﺳﺎن ﺑﻮدم ﻳﮏ ﺑﻴﻞ و ﻳﮏ ﮐﻠﻨﮓ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻘﺪارﯼ اﻧﮕﻮر و ﭘﻨﻴﺮ ﭼﻨﺪ داﻧﻪ ﺳﻨﮕﮏ‬
‫و ﻳﮏ ﮔﺎﻟﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﻟﺘﺮﯼ ﺁب دل ﺑﻪ درﻳﺎ زدﻩ ﺑﻮدم و ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺳﻬﻤﻢ را ادا ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻳﮏ ﺳﻮارﯼ ﮔﺮﻓﺘﻢ و وﺳﺎﻳﻞ ﺑﺎ ﻻ را‬
‫در ﺁن ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺑﺮ ﮔﺸﺘﻢ ﭘﻴﺶ دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد‪.‬‬

‫اول ﻗﺒﺮ ﻣﺤﻤﺪ را ﺑﻪ هﻤﺎن ﺗﺮﺗﻴﺒﯽ ﮐﻪ دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ درﺳﺖ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬او ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺧﺎﺻﯽ ﮐﺎر ﻣﻴﮑﺮد ﭼﻨﺪ‬
‫ﺗﮑﻪ ﻧﺦ را ﺑﻪ هﻢ ﮔﺮﻩ زد ﺑﻠﻨﺪﯼ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﺤﻤﺪ را اﻧﺪازﻩ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬و در هﻤﻴﻦ هﻨﮕﺎم ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻴﻮن را ﺳﺮ داد و ﺑﺮاﯼ‬
‫ﺑﺎﻻﯼ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺶ ﺷﻌﺮ ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﮐﻨﺪن زﻣﻴﻦ‪ ،‬او زﻣﻴﻦ را ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﻦ ﺧﺎﮐﻬﺎ را ﻣﻴﺮﻳﺨﺘﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮش ﮐﺎﻓﯽ ﺁﻣﺪ ﺷﺎل ﮐﻤﺮش را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﺴﺪ را در ﺁن ﭘﻴﭽﻴﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط زﻳﺎدﯼ ﺁن را درون ﻗﺒﺮ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ‪ .‬و ﺑﺎز ﻗﺒﻞ از ﺁﺧﺮﻳﻦ و داع و اوﻟﻴﻦ ﺑﻴﻞ ﺧﺎﮎ ﻧﺎﻟﻪهﺎﯼ زﺟﺮ ﺁورش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﺮون اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدﻳﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪام ﺳﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮ و دﻳﮕﺮ ﻃﺎﻗﺖ ﻣﺎﻧﺪن در ﺁن ﻣﺤﻴﻂ را‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺧﻴﻠﯽ وﻗﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﻨﺎﯼ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم و دﺳﺘﻬﺎﻳﻢ ﻃﺎول زدﻩ و ﺑﻌﻀﻴﻬﺎﻳﺸﺎن ﺗﺮﮐﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺮا ﺁزار‬
‫ﻣﻴﺪادﻧﺪ‪.‬دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد داﺷﺖ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ و ﻣﻦ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﻧﺪن ﻓﺎﺗﺤﻪ راهﻤﺎن ﻣﻴﮕﻴﺮﻳﻢ و ﻣﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻓﺎﺗﺤﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ "ﺧﺪا اﺟﺮت ﺑﺪﻩ ﺑﺮﻳﻢ دﻳﮕﺮ ﺷﻤﺎ هﻢ ﮐﺎر و زﻧﺪﮔﯽ دارﻳﺪ‪ ".‬ﻣﻦ ﻗﻠﺒﺎ از اﻳﻦ‬
‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد راﺿﯽ و ﺧﻮش ﺣﺎل ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻮﯼ ﺗﻌﻔﻦ هﻤﻪ ﺟﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﻦ و ﻧﻪ دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد دﻳﮕﺮ دﻣﺎﻏﻤﺎن را‬
‫ﻧﻤﻴﮕﺮﻓﺘﻴﻢ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻋﺎدت ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬دور و ﺑﺮ ﺧﻮدﻣﺎن را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدﻳﻢ‪ ،‬دورﻳﺶ دﺳﺖ ﺑﺮد ﮔﺎﻟﻮن ﺁب و ﺑﻴﻞ و ﮐﻠﻨﮓ‬
‫را ﺑﺮ دارد ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎ اﻳﻦ هﺎ ﻧﻤﻴﺨﻮام ﺑﮕﺬار هﻤﻴﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺻﻮاب دارد‪.‬‬

‫ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮدﻳﻢ در ﻧﮕﺎهﺶ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﯼ زﻳﺎدﯼ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮاﺳﺘﻬﺎﯼ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ داﺷﺖ و روﻳﺶ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﻣﻄﺮح ﮐﻨﺪ‪ .‬هﺮ‬
‫دو ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﻴﮑﺮدﻳﻢ اﺷﮑﻬﺎﻳﻤﺎن ﺳﺮازﻳﺮ ﺑﻮد هﻴﭽﮑﺪام ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﻴﺰدﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﻴﺰدم ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ او ﺑﻴﺎن ﻧﮕﺮدد و‬
‫او ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﻴﺰد ﮐﻪ ﻣﻦ را راﺿﯽ ﻧﮕﺎﻩ دارد‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ اﻓﮑﺎر او را ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺑﻮدم اﻣﺎ دل و ﺟﺮات ﺑﻴﺎن ﮐﺮدﻧﺸﺎن را‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪.‬‬

‫‪4‬‬
 ‫در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﻞ را ﺑﺮ داﺷﺖ و ﭼﻨﺪ ﺑﻴﻞ ﺧﺎﮎ روﯼ ﺟﺴﺪﯼ رﻳﺨﺖ و ﺑﻴﻞ را ﮔﺬاﺷﺖ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ هﻖ هﻖ‬
‫ﮔﺮﻳﻪ ﮔﻔﺖ" ﻣﺎدر ﻣﺮدهﺎ ﻳﮏ ﺑﻴﻞ و دو ﺑﻴﻞ ﺧﺎﮎ ﮐﯽ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺷﻤﺎ را از ﺷﺮ اﻳﻦ ﮐﻼﻏﻬﺎ ﻧﺠﺎت دهﺪ"‪.‬‬

‫از هﻤﺎن اول ﺻﺒﺢ ﮐﻼﻏﻬﺎ ﻣﺎرا ﻋﺎﺻﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﺮاﯼ ﺧﺮﻳﺪ وﺳﺎﻳﻞ دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﮐﻪ‬
‫ﮐﺎرﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﺪ و از ﺁﻧﺠﺎ دور ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺁﻧﻬﺎ دور و ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮوﻳﻢ‪ .‬ﻣﻮﻟﻮد ﮔﻔﺖ ﺣﺘﯽ روﺑﺎهﯽ را در ﺁن ﺣﻮاﻟﯽ دﻳﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫او ﺑﻪ زاﻧﻮ در ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد دل از ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ‪ .‬او دردش اﻋﺪام ﻣﺤﻤﺪ ﭘﺴﺮش ﻧﺒﻮد‪ .‬دردش ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻮد‪ .‬دردش ﺁن‬
‫ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺟﻨﺎزﻩﻳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻴﺮون از ﺧﺎﮎ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﺤﻤﺪ را اﻳﻨﺠﺎ ول ﮐﻨﺪ و ﺑﺮود‪ .‬ﺑﺮاﯼ او هﻤﻪ‬
‫ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ هﻢ هﻤﻪ زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻋﺪام ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﯽ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺟﺴﺪهﺎﻳﺸﺎن‬
‫رهﺎ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﻣﻴﺎن اﺣﺴﺎس ﻣﻦ و ﭘﺪرﯼ ﮐﻪ ﺑﺮوﻣﻨﺪ ﻓﺮزﻧﺪش را ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﺧﻮد دور از ﻳﺎر و دﻳﺎر ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﭙﺮدﻩ ﻓﺮق زﻳﺎدﯼ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ اﻳﻦ را درﮎ ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻓﺮار از ﺁن ﺑﺮزخ وﺣﺸﺘﻨﺎﮎ‪ ،‬ﺧﻼﺻﯽ از ﺁن ﺑﻮﯼ ﺁزار دهﻨﺪﻩ‪ ،‬ﻧﺪﻳﺪن‬
‫ﺳﻮراخ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ از ﺣﺪﻗﻪ در ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻴﻨﯽهﺎ ﻣﺘﻮرم و ﺳﻴﺎﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬اﺳﺘﺨﻮان ﺻﻮرﺗﻬﺎﯼ ﮐﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﮔﻮﺷﺘﻬﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ را‬
‫ﺑﻠﻌﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اوﻟﻮﻳﺖ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ از ﺗﺮس و ﻓﺸﺎر رواﻧﯽ و از ﺁن هﻤﻪ ﺳﻨﺪ ﺟﻨﺎﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ در اﻃﺮاف ﺑﻮد ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﺗﻮﺟﻴﻬﯽ داﺷﺘﻢ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﻣﺮد‬
‫دﻳﮕﺮ ﻳﮏ ﺷﯽ اﺳﺖ و ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﭼﻄﻮرﯼ ﺟﺴﺪش از ﺑﻴﻦ ﺑﺮود ﺑﻪ درﻳﺎ ﺑﻴﻨﺪازﯼ‪ ،‬ﭼﺎﻟﺶ ﮐﻨﯽ و ﻳﺎ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺁن را‬
‫ﺗﮑﻪ ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﻣﺮدﯼ داغ دﻳﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﻟﻮد ﺑﺎ اﻋﺘﻘﺎدات ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺬهﺒﯽ و ﺳﻨﺘﻬﺎﯼ ﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮد و ﺗﺮس و واهﻤﻪاﯼ‬
‫هﻢ از هﻴﭻ ﻗﺪرﺗﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻳﻦ اﺟﺴﺎد دور و ﺑﺮش ﻓﻘﻂ ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﯽ ﺟﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺷﻴﺎء ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺳﺖ ﺣﻔﻆ‬
‫ﻣﻴﺸﻨﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﻟﻮدهﺎﯼ دﻳﮕﺮ هﻢ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﮐﺸﺎن را در ﺁﻏﻮش ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ در ﻓﺮداهﺎﯼ‬
‫دﻳﮕﺮ ﻟﮑﻪ ﻧﻨﮕﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮ داﻣﺎن ﺟﻤﻬﻮرﯼ ﺧﺮاﻓﺎت و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ‪.‬‬

‫او ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮدش را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاش ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻣﻦ ﭼﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﯽ ﻣﻴﮕﻴﺮم‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺮﻩاش ﺗﻤﺎم ﻣﺘﻮرم ﺑﻮد ﺳﻴﺎﻩ ﺗﺮ‬
‫ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﺸﻢ و ﻧﻔﺮت ﻋﺠﻴﺒﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم زﻣﻴﻦ و زﻣﺎن در ﻧﮕﺎهﺶ ﺟﺮﻗﻪ ﻣﻴﺰد‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ اﻳﻦ ﺧﺸﻢ و‬
‫ﻧﻔﺮت ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻣﻦ هﻢ ﻣﻴﺸﻮد‪ .‬ﺟﻠﻮ ﺁﻣﺪ و رودر روﻳﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺁن ﺻﺪاﯼ و ﻟﺤﻦ ﺳﺎﺑﻖ را ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﻦ‬
‫ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺑﻮد و ﮔﻔﺖ " ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺬرت ﻣﻴﺨﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻋﺬاب دادم‪ ،‬اﺟﺮت ﺑﺎ ﺧﺪا ﺷﻤﺎ‬
‫ﺑﺮوﻳﺪ ﻣﻦ ﻣﻴﻤﺎﻧﻢ ﺗﺎ اﻳﻦ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺟﻨﺎزﻩ را هﻢ دﻓﻦ ﻧﮑﻨﻢ از اﻳﻨﺠﺎ ﺗﮑﺎن ﻧﻤﻴﺨﻮرم‪".‬‬

‫اﻳﻨﻬﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ از دهﺎن او ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﭼﻴﺰهﺎﯼ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺮ داﺷﺖ ﮐﺮدم‪) .‬ﺑﺮو ﮔﻢ ﺷﻮ ﺗﻮ هﻢ ﻣﺜﻞ ﺁﻧﻬﺎ‬
‫هﺴﺘﻴﺪ ﻓﺮق ﺗﻮ و ﺁﻧﻬﺎﯼ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺟﺎﻧﺒﺎﺧﺘﮕﺎن را ﺑﺎ ﮐﻤﭙﺮﺳﯽ رﻳﺨﺘﻨﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﮕﺮ ﻧﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻮرﯼ ول ﮐﺮدﻧﺪ و‬
‫رﻓﺘﻨﺪ؟ ﺗﻮ هﻢ ﻣﻴﺨﻮاهﯽ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﮑﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺮو و از ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﮔﻢ ﺷﻮ(‪ .‬ﺷﺎﻧﻪ هﺎﻳﻢ را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﺮوﻳﺪ دﻳﮕﺮ دارﻩ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ هﻢ ﻣﻴﺨﻮرﻩ‪.‬‬

‫ﻋﺮق ﺳﺮدﯼ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﺣﺴﺎس ﺷﺮم ﻣﻴﮑﺮدم‪ ،‬او درﺳﺖ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد هﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻧﻴﺎوردﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺁرﯼ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ وﺁن ﭘﺎﺳﺪارﯼ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را رﻳﺨﺖ ﺁﻧﺠﺎ و رﻓﺖ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ هﺴﺖ ﻣﻨﻬﻢ دارم ﻓﺮار ﻣﻴﮑﻨﻢ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎﻩ‬
‫ﻣﻴﮑﺮدم روﻳﻢ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دروﻳﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ اﻃﺮاﻓﻢ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﺘﺮ از ‪ 15‬ﺟﺴﺪ در اﻃﺮاﻓﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺗﺎزﻩ‬
‫از راﻩ ﻣﻴﺮﺳﯽ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻤﻴﺪهﻴﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدم ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻢ اﻳﻨﻬﺎ ﺟﺴﺪ هﺴﺘﻨﺪ و ﻓﻘﻂ ﺧﺎﮎ ﮐﻤﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫روﯼ ﺳﺮ و ﺻﻮرﺗﺸﺎن و ﺗﺸﺨﻴﺺ را ﻣﺸﮑﻞ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺁرﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺰﻳﺰاﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازﻩ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺻﺪهﺎ ﺗﻦ را ﻧﺠﺎت دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺧﻮد را‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ اﻳﻦ روز اﻧﺪاﺧﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬اوﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﺑﻴﺮون ﺑﻮد و ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﯼ ﺑﺪﻧﺶ در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ‬

‫‪5‬‬
 ‫ﺑﻮد ﻧﻈﺮم را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺪون ﺣﺮﻓﯽ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺶ را ﺑﻪ هﻤﺎن ﺷﻴﻮﻩ ﮐﻪ ﻣﻮﻟﻮد ﻋﻤﻞ ﻣﻴﮑﺮد ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﻳﻢ ﭘﺎﮎ ﮐﺮدم‬
‫و ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﻠﻨﮓ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮدم اﻣﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﭘﺮ ﺗﻮان ﻣﻮﻟﻮد ﮐﻠﻨﮓ را از دﺳﺘﻢ در ﺁورد و ﺑﺪون ﺣﺮﻓﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐﻨﺪن‬
‫ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫دﻳﮕﺮ ﻳﺮاﻳﺶ ﻣﺴﻠﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر هﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻮﻟﻮد ﻣﺮد ‪ 50‬ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﺒﺮ ﻣﻴﻐﺮﻳﺪ اﺟﺴﺎد را اﻧﺪازﻩ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ و‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ﻗﺎﻣﺘﺸﺎن زﻣﻴﻦ را ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺣﺘﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ دﻳﺪ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺗﻮان ﺑﻴﺮون رﻳﺨﺘﻦ ﺧﺎﮐﻬﺎ را ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﻴﻞ را هﻢ ازم‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬زﻣﻴﻦ ﮐﻨﺪن و ﺧﺎﮎ ﺑﺮدارﯼ ﮐﺎر ﺧﻴﻠﯽ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺎ ﺟﺎﺑﺠﺎﯼ ﺟﻨﺎزﻩهﺎ ﺑﻮد‪ .‬هﻨﮕﺎم ﺑﺮ داﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﺗﮑﻪهﺎﯼ از ﺑﺪﻧﺸﺎن ﻣﻴﻔﺘﺎد و اﻳﻦ هﻢ زﺟﺮ ﺁور ﺑﻮد هﻢ ﻣﺸﮑﻞ‪ .‬ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺘﻨﺪ هﻤﮕﯽ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻮد ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﻟﺒﺎس زﻧﺪان ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻳﻦ ﺟﻨﺎزﻩ هﺎ دﺳﺖ ﮐﻢ ﺳﻪ روز ﺑﻌﺪ از‬
‫اﻋﺪام ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺁوردﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﭼﻮن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺣﺘﯽ اﺛﺮ ﻳﮏ ﻟﮑﻪ ﺧﻮن دﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﺪ‪.‬‬

‫ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻴﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد روﺑﺎﻩ ﺑﻮد ﭼﻮن ﻣﻮﻟﻮد ﺁن را دﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﮔﺮ ﺣﻴﻮاﻧﺎت دﻳﮕﺮﯼ ﺁﻧﺠﺎ را‬
‫ﭘﻴﺪا ﻣﻴﮑﺮدﻧﺪ ﺁﺛﺎرﯼ از اﺟﺴﺎد را ﻣﺎ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻴﮑﺮدﻳﻢ‪ .‬روﺑﺎﻩ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد از ﻧﺎﺣﻴﻪ ﭘﺎ و راﻧﻬﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺨﻮرد‪ .‬ﻣﻮﻟﻮد‬
‫ﻣﻴﮕﻔﺖ اﻳﻦ ﺣﻴﻮان از اﻧﺴﺎن ﻣﻴﺘﺮﺳﺪ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﺮات ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻬﺎﻳﺸﺎن ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﺪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺸﺎن‬
‫ﺁﺳﻴﺒﻬﺎﯼ رﺳﻴﺪﻩ ﮐﺎر ﮐﻼﻏﻬﺎ اﺳﺖ ﭼﻮن ﮐﻼغ ﺑﯽﺷﺮم اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮ هﺮ ﺟﻨﺎزﻩﻳﯽ ﺑﻴﻦ ‪10‬ﺗﺎ ‪ 15‬ﮔﻠﻮﻟﻪ زدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ اﮐﺜﺮ ﮔﻠﻮﻟﻪ هﺎ را زدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﻴﻨﻪ و ﮔﺮدن‪ .‬هﻴﭻ ﺟﺴﺪﯼ را‬
‫ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻴﺮ ﺧﻼص داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻳﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪاد ﮐﻪ اﻳﻦ ﻗﺪر ﺗﻌﺪاد زﻳﺎد ﺑﻮدﻩ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻴﺮ ﺧﻼص‬
‫ﺑﺰﻧﻨﺪ را ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬و ﻣﻴﺎن ﺁن ﺟﻨﺎزﻩهﺎ ﺟﻨﺎزﻩ هﻴﭻ زﻧﯽ را ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻨﮑﻪ اﻋﻀﺎﯼ ﻣﺘﻼﺷﯽ ﺷﺪﻩ اﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰان ﻧﺮﻳﺰد و ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﮐﺎﻣﻞ دﻓﻨﺸﺎن ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ از ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ ﺧﻮدﺷﺎن‬
‫اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﻴﮑﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻟﺒﺎﺳﻬﺎ را ﮐﻪ ﭘﺎرﻩ ﭘﻮرﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻬﻢ ﮔﺮﻩ ﻣﻴﺰدﻳﻢ و ﺣﺘﯽ ﮔﺎهﯽ ﺑﺎ ﻧﺨﻬﺎﯼ ﮐﻪ در اﻃﺮاف ﭘﻴﺪا‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ ﻣﻴﺪوﺧﺘﻴﻢ‪.‬هﻤﻴﻦ ﮐﺎر ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﺪن اﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰان را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺟﺎﯼ ﺳﻮﺧﺘﻪﮔﯽ و ﺟﺎﯼ‬
‫ﺷﻼق را ﺑﺮ ﺑﺪﻧﻬﻴﺸﺎن ﻣﻴﺪﻳﺪم ﺑﻌﻀﻴﻬﺎ زﺧﻤﻬﺎﻳﺸﺎن ﻗﺪﻳﻤﯽ ﺑﻮد و ﺑﻌﻀﯽ هﺎ در هﻨﮕﺎم اﻋﺪام زﺧﻤﺎﻳﺸﺎن ﺗﺎزﻩ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻳﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺷﮑﺴﺘﮑﯽ ﺟﻤﺠﻤﻪ را هﻢ دﻳﺪﻳﻢ ﭼﻮن ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ﻳﮏ اﻳﻨﭻ در ﺳﺮش ﻓﺮو رﻓﺘﮕﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﺷﮑﺴﺘﻦ دﺳﺖ زﻳﺎد‬
‫ﺑﻮد و دروﻳﺶ ﻣﻴﮕﻔﺖ اﻳﻨﻬﺎ هﻨﮕﺎم ﺑﺎرزدن و ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮدﻧﺸﺎن اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻌﻀﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد اﮔﺮ‬
‫در ﺁن هﻨﮕﺎم ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻳﻨﺪ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪهﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻳﮏ ﻧﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ را دﭼﺎر ﻳﮏ ﻋﺬاب و ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮐﺮد ﭘﺎهﺎﯼ ﻳﮏ ﺟﻮان ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ از هﻢ ﺑﺎز‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ هﻴﭻ ﺟﻮرﯼ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ در ﻗﺒﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﺪهﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﺎﻳﻮس ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬هﺮ دو ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻃﻮرﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ و دروﻳﺶ اﻓﮑﺎر هﻢ را ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدﻳﻢ ﻣﮑﺚ ﮐﺮدﻳﻢ و ﺑﺎز ﺑﻪ هﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ اورا‬
‫ﺑﮕﺬارﻳﻢ ﮐﻪ ﻃﻌﻤﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺷﻮد‪ .‬ﭼﺎرﻩاﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ .‬هﺮدو وﺣﺸﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻨﮑﻪ ﮐﻠﻤﻪاﯼ را رد و ﺑﺪل ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﻋﻴﻦ ﺷﮑﻨﺠﻪﮔﺮان ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺟﻨﺎزﻩ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻳﻢ‪ ،‬اورا ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﻳﻢ و ﺑﺎ ﻓﺸﺎر زﻳﺎد ﺁﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﭘﺎﯼ راﺳﺘﺶ ﻓﺸﺎر‬
‫ﺁوردﻳﻢ ﺗﺎ ﺻﺪاﯼ ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﭘﺎهﺎﻳﺶ روﯼ هﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﺎزﻩ را دﻓﻦ ﮐﺮدﻳﻢ اﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﺑﺮاﻳﻤﺎن‬
‫ﺣﺎل و روﺣﻴﻪاﯼ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﯽ در ﻋﻮض ﺟﻨﺎزﻩاﯼ را در ﺑﻴﺮون ﻧﻤﯽدﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﯼ در ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮐﻤﮑﻬﺎﯼ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﺮﻳﻊ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ در ﺁن ﻣﻮﻗﻊ از ﭘﺎﺳﺪار و ﻳﺎ‬
‫ﻣﺎﻣﻮرﻳﻦ دوﻟﻴﺘﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺒﻮد ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻢ اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺗﻤﺎم ﺁن ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ را دروﻳﺶ ﻣﻮﻟﻮد هﺮ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻗﺒﺮ را در ﺟﻮار ﺟﻨﺎزﻩاﯼ ﻣﻴﮑﻨﺪ و ﺟﻨﺎزﻩ را در ﺁن ﻗﺮار ﻣﻴﺪاد‪.‬‬

‫ﺑﻪ هﺮ ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﺨﻮرد ﺑﺎ هﻤﺎن ﺷﻴﻮﻩ ﺧﺎص و ﻣﺮﺳﻮم ﮐﺮدﻩ هﺎ ﻣﻴﮕﻔﺖ اﯼ ﻣﺎدرت ﺑﻤﻴﺮﻩ ﺑﺮات روﻟﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻗﺪر‬
‫ﺟﻮان اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ ودو دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ هﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﮑﺮد و ﻣﻴﮕﻔﺖ اﯼ ﺧﺪا اﮔﺮ اﻳﻦهﺎ را ﻗﺒﻮل‬
‫ﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﺗﺮا ﻗﺒﻮل ﻧﺪارم‪.‬‬

‫ﺳﺎﻋﺘﻬﺎﯼ ‪ 8‬ﺷﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ دﻳﮕﺮ هﺮ دوﯼ ﻣﺎ رﺿﺎﻳﺖ دادﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻴﻞ و ﮐﻠﻨﮓ را هﻤﺎﻧﺠﺎ رهﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ‬
‫دﻳﮕﺮان هﻢ هﻤﻴﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﯽ هﻤﻪ اش ﺳﻌﯽ ﻣﻴﮑﺮدم ﮐﻪ راﻩ را ﺑﻬﺶ ﻧﺸﺎن ﺑﺪهﻢ ﮐﻪ دﻓﻌﺎت ﺑﻌﺪ ﭼﻄﻮرﯼ‬

‫‪6‬‬
‫ﺑﺮ ﮔﺮدﻩ و رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ راﻩ ﺧﺎﻧﻪام را ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮔﻢ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ اﻳﻦ راﻩ را هﻴﭽﮕﺎﻩ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‪.‬‬

‫ﭼﻮن ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻣﺎدران و ﺧﻮاهﺮان و هﻤﺴﺮان ﺧﻴﻠﯽ از اﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰان هﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﻴﺨﻮاهﻢ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﻠﺒﺸﺎن را ﺑﻪ درد ﺑﻴﺎورم در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻩام‪ ..‬اﻳﻦ ﻳﮏ دهﻢ از ﺁﻧﭽﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫دﻳﺪم و در واﻗﻊ ﺑﺨﺸﻬﺎﯼ زﻳﺎدﯼ را ﮐﻪ هﻨﻮز ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﺮدﻩام ﺳﺎﻧﺴﻮر ﮐﺮدﻩام‪.‬‬

‫ﻳﺎد هﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﺎﺧﺘﮕﺎن ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﺎد ﺷﻬﺮﻳﻮر ‪ 84‬ﻣﻈﻔﺮ‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻨﯽ ﻳﺎ رﺣﻤﺎﻧﯽ ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﻮﻟﻮد ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻪ ﺣﻤﻪ ﻣﻮﻟﻮ‬

‫از اهﺎﻟﯽ ﻟﻮن ﺳﺎدات ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻴﻠﻮار ﮐﺎﻣﻴﺎران‬
‫ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﺳﺎﺑﻖ ﺣﺰب دﻣﮑﺮات ﮐﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان‬
‫ﺗﺎرﻳﺦ اﻋﺪام ﺷﻬﺮﻳﻮر ‪ 67‬ﻣﺤﻞ دﻓﻦ ﮔﻠﺰارﺧﺎوران‬

‫‪7‬‬