Jenis-jenis penglibatan ibu bapa dalam pendidikan kanak-kanak

Joyce Epstein's Six Types of Parent Involvement

Joyce Epstein Johns Hopkins University telah membangunkan rangka kerja
untuk menentukan enam jenis penglibatan ibu bapa. Rangka kerja ini membantu
pendidik dalam membangunkan program-program sekolah dan perkongsian keluarga.
Sebab utama beliau mewujudkan perkongsian ini adalah untuk membantu semua anakanak muda berjaya di sekolah. Maklumat di bawah mentakrifkan enam jenis rangka
penglibatan dan menyenaraikan amalan aktiviti untuk menggambarkan penglibatan
sepenuhnya.
Keibubapaan
Sifat keibubapaan dapat membantu ibu bapa untuk membesarkan kanak-kanak
memahami kanak-kanak dan perkembangan mereka, dan menetapkan suasana rumah
yang menyokong kanak-kanak pada setiap peringkat umur dan peringkat perkembangan
mereka. Sifat keibubapaan juga dapat membantu sekolah-sekolah dalam memahami
keluarga.
Lawatan ke rumah merupakan program yang dapat membantu keluarga murid
memahami sekolah dan juga membantu pihak sekolah untuk mengenali keluarga murid.
Lawatan ke rumah membolehkan guru untuk memerhatikan kanak-kanak dan keluarga
mereka dalam persekitaran yang biasa. Walaupun tujuan utama untuk lawatan ke rumah
adalah untuk memberi peluang kepada guru untuk berinteraksi dengan seorang kanakkanak sebelum perlu berinteraksi dengan semua kanak-kanak dalam kelas itu, lawatan
ini juga membolehkan guru dan ahli keluarga untuk mempunyai perbualan peribadi dan
mula untuk mengenali satu sama lain.
Semata-mata satu lawatan tidak mampu mencapaikan kesemua matlamat yang
dikehendaki. Bagaimanapun, guru yang sanggup mengambil masa untuk melawat
rumah pelajar, tidak kira tempohnya panjang atau sebaliknya, dapat menunjukkan kasih
sayang mereka terhadap pelajar berkenaan. Lawatan ke rumah pasti boleh membantu
untuk menjalin permulaan hubungan antara guru dan keluarga, perkongsian, kerjasama
yang.

kerjasama

memerlukan

kedua-dua

pihak

memberikan

komitmen

untuk

perhubungan ini. Guru perlu berkongsi dengan keluarga pengetahuan mereka tentang
awal kanak-kanak dan apa yang berlaku di dalam bilik darjah. Dalam perkongsian

maklumat seperti ini, Kerjasama dan perhubungan yang rapat dapat diwujudkan demi
kebaikan anak-anak mereka.

Ibu Bapa Menjadi Sukarelawan Di Prasekolah

Sebagai ahli keluarga menghabiskan lebih banyak masa di dalam kelas, mereka
mungkin merasa cukup selesa untuk mula bekerja untuk memudahkan pembelajaran
kanak-kanak. Tidak semua ibu bapa akan dapat untuk menjadi sukarelawan di dalam
kelas, tetapi guru tidak harus menganggap bahawa ibu bapa yang bekerja tidak boleh
membantu. Ramai ibu bapa yang bekerja boleh menguruskan jadual mereka untuk pergi
ke kerja lewat satu hari sebulan atau mengambil waktu makan tengah hari yang lebih
panjang jika mereka merasakan waktu yang dihabiskan di kelas anak mereka adalah
penting kepada kanak-kanak dan guru.
Pada awal tahun ini, guru boleh menawarkan peluang sukarelawan tertentu dan
meminta ahli keluarga untuk bertindak balas kepada senarai ini. Walau bagaimanapun,
lebih ramai ibu bapa mungkin secara sukarela jika guru meminta mereka untuk datang
ke kelas untuk aktiviti tertentu. Sebagai contoh, guru prasekolah memanggil bapa Ali
bermain sangkakala selepas murid-murid mendengar cerita Bens Trumpet yang
disampaikan oleh guru. Kemudian, dia boleh bermain sangkakalanya dengan kanakkanak dan mengajar kanak-kanak untuk bermain sangkakala.

Komunikasi
Selepas persekolahan, guru boleh menggunakan masa drop-off sebagai satu
peluang untuk berbual dengan ibu bapa. Masa-masa ini boleh digunakan untuk
berkongsi cerita mengenai anak mereka atau untuk menjelaskan maklumat kepada ahliahli keluarga, terutamanya mereka yang tidak mendengar arahan dan membuat hal di
kelas. Perbualan yang panjang perlu berlaku pada masa yang lain, tetapi perbualan
ringkas boleh berlaku sebelum, semasa, atau selepas hari sekolah. Ini adalah satu cara
yang berkesan untuk guru dan biasa untuk berkongsi maklumat.
Kebanyakan keluarga mempunyai telefon. Guru prasekolah boleh menggunakan
telefon untuk berkomunikasi dengan keluarga. Semua panggilan telefon terlalu kerap

daripada guru berkaitan dengan masalah. Contohnya, sebab murid tidak datang ke
prasekolah atau melaporkan tentang tingkah laku negatif murid di prasekolah. Panggilan
telefon juga boleh digunakan untuk melaporkan berita baik seperti murid A berjaya
membilang secara menurun 10 0. Pada hari persekolahan, guru boleh menggunakan
sebahagian daripada waktu makan tengah hari atau rehat lain untuk memanggil ibu
bapa dan secara ringkas terangkan satu peristiwa di mana kanak-kanak itu cuba
sesuatu yang baru, berkata sesuatu yang lucu, atau amat baik kepada kanak-kanak lain.
Kadang-kadang guru juga boleh meninggalkan mesej. Ibu bapa yang mempunyai mesin
penjawab rumah pasti akan mengalu-alukan mesej positif daripada guru apabila mereka
kembali dari kerja. Panggilan telefon tidak perlu menjadi panjang, tetapi ia boleh
digunakan dalam pelbagai cara untuk berkongsi maklumat dengan keluarga.
Guru prasekolah meluangkan masa untuk menjalankan persidangan dengan ibu
bapa dan persidangan dijadualkan khas untuk membincangkan isu-isu tertentu. Dalam
persidangan ini, perbincangan perlu komunikasi secara dua hala. Guru perlu merancang
masa yang cukup supaya mereka boleh berkongsi dan membincangkan tentang
pemerhatian mereka terhadap kanak-kanak. Mereka juga merancang masa lebih kurang
sama dengan membincangkan soalan, kebimbangan, dan idea-idea daripada ahli-ahli
keluarga. Guru perlu sentiasa memulakan persidangan dengan menerangkan aspekaspek positif tentang kanak-kanak. Guru boleh berkongsi sedikit dengan hasil kerja
kanak-kanak, seperti lukisan, tulisan, atau imlak, dan gambar-gambar kanak-kanak di
tempat kerja di dalam kelas. Guru tidak harus mengelak daripada membincangkan
bidang masalah, tetapi harus menawarkan beberapa peluang untuk ibu bapa untuk
bertanya soalan mengenai anak mereka atau untuk menyatakan kebimbangan mereka.
Guru perlu bersedia untuk mencadangkan aktiviti-aktiviti atau strategi yang boleh
dilaksanakan oleh keluarga untuk menyokong perkembangan kanak-kanak mereka.
Pembelajaran di Rumah
Pembelajaran di rumah merupakan pembelajaran yang melibatkan ahli keluarga
dengan anak mereka dalam pembelajaran akademik di rumah. Di rumah, ibu bapa boleh
memantau anak mereka untuk membuat kerja rumah yang diberikan oleh guru. Ibu bapa
boleh memberi banduan dan ajaran kepada anak mereka apabila mereka menghadapi
masalah dalam membuat kerja rumah. "Bantuan" di rumah bermakna bagaimana
keluarga menggalakkan, mendengar, bertindak balas, pujian, membimbing, memantau

dan membincangkan kerja sekolah anak-anak mereka. Selain itu, Ibu bapa juga boleh
melaksanakan aktiviti pengukuhan seperti menemai anak mereka menyanyi lagu ABC,
membaca cerita sebelum anak tidur. Aktiviti sebegini dapat mengukuhkan dan
meningkatkan ilmu pengetahuan anak mereka.
Selain itu, kalender aktiviti harian atau mingguan juga boleh dirancangkan oleh
ibu bapa untuk anak mereka. Ibu bapa boleh merancangkan aktiviti yang dapat memberi
manfaat kepada anak mereka seperti mengukuhkan kemahiran 4M iaitu membaca,
menulis, mengira dan menaakul di dalam rumah. Guru juga boleh menjalinkan
komunikasi dua hala di mana ibu bapa dan guru berbincang dan saling memberikan
cadangan bagi menyelesaikan masalah pembelajaran di rumah.
Di samping itu, Sekolah boleh membekalkan idea kepada ibu bapa untuk
membantu anak-anak mereka. Guru boleh membantu ibu bapa untuk melaksanakan
pembelajaran di rumah. Sebagai contoh, guru boleh memberi kerja rumah interaktif yang
memerlukan pelajar untuk menunjukkan dan membincangkan apa yang dipelajari di
dalam kelas. Contoh kerja rumah yang boleh diberikan ialah aktiviti melukis wajah ibu
bapa. Dengan ini, murid-murid akan berbincang dan belajar dengan ibu bapa tentang
cara untuk melukis wajah mereka. Dengan cara ini, pembelajaran di rumah secara tidak
langsung dapat diwujudkan.
Membuat Keputusan
Selain daripada itu, Sekolah juga melatih ibu bapa untuk menjadi pemimpin. Ibu
bapa boleh melibatkan diri dalam pendidikan murid dengan cara membuat keputusan
dengan pihak sekolah. Ahli keluarga murid boleh menjadi peserta dalam membuat
keputusan sekolah, tadbir urus, dan penyokong melalui PIBG, majlis sekolah,
jawatankuasa dan organisasi ibu bapa. Sekolah boleh melibatkan ibu bapa dalam
perbincangan dengan guru dan pengetua supaya mendapat keputusan yang tepat dan
sesuai dengan perkembangan anak-anak. Sekolah juga boleh melibatkan ibu bapa
dalam memberikan cadangan berkenaan untuk kurikulum. Dengan ini, kurikulum yang
dilaksanakan akan lebih berkesan untuk murid untuk belajar dengan lebih cepat dan
sistematik dan menimba ilmu yang banyak.
Kolaborasi Dengan Komuniti.

Hubungan baik antara sekolah, ibu bapa dan masyarakat setempat dapat
diwujudkan dengan melibatkan pihak jabatan kerajaan, pihak swasta atau badan-badan
lain dalam pelbagai program di sekolah. Terdapat dua bentuk kolaborasi dengan
komuniti, iaitu komuniti membantu sekolah dan pihak sekolah, keluarga, ibu bapa atau
penjaga dan murid membantu komuniti. Sumbangan yang dapat diberikan oleh komuniti
kepada pihak sekolah, murid atau ibu bapa adalah seperti menyediakan maklumat
tentang kesihatan, peristiwa, aktiviti rekreasi, sokongan sosial dan perkhidmatan lain.
Contohnya, doktor gigi boleh menjalankan latihan untuk cara mengosok gigi dengan
betul supaya dapat menjaga gigi murid-murid prasekolah dengan baik sejak kecil.
Pihak sekolah dan ibu bapa juga dapat memberi sumbangan kepada komuniti.
Sekolah boleh menyediakan peluang kepada masyarakat luar untuk menggunakan
perkhidmatan atau kemudahan sekolah. Misalnya, pihak sekolah boleh menyewa dewan
kepada komuniti luar untuk pertandingan nyanyian. Murid-murid prasekolah, guru dan
ibu bapa juga dapat menyumbang kepada komuniti dengan melibatkan diri dalam
aktiviti-aktiviti kitar semula, gotong royong yang dilaksanakan oleh komuniti. Aktivitiaktiviti sebegini juga dapat mengeratkan hubungan sesama ahli masyarakat. Pelbagai
kemahiran dapat dipelajari oleh melalui pengalaman berinteraksi dengan komuniti luar.