„Fpônnnnre ôpanonn nenpecrano cn pacxaxynaa sa cxpnennre ôorarcrna,
cmeejxn my ce na ôesymnero xoe ne pasônpa mro rne mncnar“. 3ôopynaa sa npo]ecnjara „nnnemep“ mro µenecxa µana nnsnopeµnn npeµnocrn. Toa e ymernocr unja nara cexoram ce nounryna; µypn n µa ce orxpne, nnxoj ne ce ocmenyna µa xaxe nemro npornn nea. Hnnemepcrnoro e npnnnnernpan npopox xoj, co concrnenara paxa, ja sarnopa ycrara na cnre n cnoxojno yxnna no cnojara neorpannuena nexasnerocr. Kaxo mro oxeanor rn xpename cnonre pane xon neôoro sa neµocrnxnoro, ncro raxa ce nneueme n eµen oµ onne neunn xapaxrepn mro ce naoraar no cexoe npeme n no cexoe onmrecrno, rnnor na nnnemep xoj ja xopncrn cnaôocra na nyrero sa µa rn ocrnapn cnonre nncxn eroncrnunn nenn. Co macxara na crpacrnen n cxpomen nepnnx, cnpomamen co mnnocr xon nocnpomamnnre oµ ceôecn, uecen, anrencxn uncr – nncrnncxn cneren, µoara na necen naunn µo ôorarcrno. Co raa naôoxna macxa my ce ornapaar µomonnre, my ce npennmyna nenoxynnnor nmor, ja µoônna xepxara sa xena, ja saneµyna xenara. „Hsnnexon uonex oµ rnnnex n ônaro, no µomor ro npnôpan, ro µapnn co snaro, somro mncnen µexa xo cneren e cner, n naµoxpaj caxan µa mn ônµe ser...“ Heronoro nncrnncxo nexpncrnjancxo nnne, nnne mro rpenor mnory necno ro npn]axa, neronnor nexpncrnjancxn cran µexa nennµenoro sno ne e sno, ro npann nncrnncxn nenepnnx – naxnnnen, nsmamnnx n nnnemep. „Fpônnnnre ôpanonn“ ro nsôpnmaa rparnre oµ onoj neuen xapaxrep mro ce naora no cexoe npeme n no cexoe onmrecrno no xoe oµnocnre mery nyrero ce nocranenn na ncxpnnenn ocnonn. Tne crannja npcr na eµna onmecrnena pana mro sena mnpox saman, onnuena no onoj rnn naôoxnnx xoj, nocejxn ro nmero na „nanuxn paxonoµnren nôa µymnre“ ja snoynorpeôynan cnojara ]ynxnnja mro my cnyxena xaxo cpeµcrno sa rpynane napn oµ oônunnre nepnnnn. „Axo Taprn] ôeme nnnemepen, noran – nma nyre uecnn n nepnn na ôora. Tpeôa uonex µa ornopn oun – ¡a pasnnun oµ mamnnna nounr!“ uonexonara npnpoµa ce ymre ro nma nnnemepcrnoro, no xoe sôoponnre n µenara ce no neµosnonen pacuexop.