ALAMATNGSAGING

Noong unang panahon, isang magandang babae ang nakakilala ng

isangkakaibanglalaki.Itoayisang engkanto.Masarapmangusapang
lalaki at maraming kuwento. Nabihag ang babae sa
engkanto.Ipinagtapatnaman ng engkanto nabuhat siya salupainng
mgapangarap,athindisilamaaaringmagkasama.Gayunman,umibig
angbabaesalalaki.
Isang araw, nagpaalam angbinata. Sinabi niyang iyon na ang huling
pagkikitanila.Nangmagpaalamangengkanto,hindinakatiisangbabae.
Ayaw niyang paalisin ang lalaki.Maghigpit niyang hinawakanang
kamaynglalakiparahuwagitongmakaalis.Peronawalaanglalaki,at
sa matinding pagkabiglang babae, naiwan sa kanya ang kamay nito.
Nahintakutanangbabae.Dalidali

niyangangkamaysaisangbahagi

ngbakuran.
Kinaumagahan, dinalaw niya ang pookna pinagbaunan ng kamay.
Napansin niyang isang halaman angtumutubo. Makaraan ang ilang
buwan,tumaasangpunonamaymalalapadnadahon.Nagkabungarin
itonamaybulaklaknaitsurangdaliringmgakamay.Itoangtinatawag
nasagingngayon.

MUAZZAM S. ABDULRAHMAN

ALAMATNGMANGGA

Kaisaisang anak nina Aling Maria at Mang Juan si Ben. Mabait at

matulungin si Ben.Nagmana siya sa kanyang mga magulang na
mababait din naman. Isang araw, isang matandang pulubiang
kinaawaan ni Ben. Inuwi niya ang pulubi sa bahay, ipinagluto at
pinakain. Isang araw naman, samantalang nangangahoy, isang
matandanggutomnagutomangnasalubongniya.Pinakaindinniyaito
atbinigyanngdamit.
Makaraan ang ilang panahon, nagkasakit si Ben. Sa kabila ng
pagsisikapng magasawa na pagalingin ang anak,lumubhaito at
namatay pagkatapos. Ganoon na lamang ang iyak ng magasawa.
Kinabukasan,habangnakaburolangkanilanganak,dumatingangisang
diwata.Hiningi nitoangpusoniBen,Ibinaon ngdiwataangpusosa
isangbundok.Itoaynagingpunongkahoynamaybunganghugispuso.
Maramiangnakikinabangngayonsabungangito.

MUAZZAM S. ABDULRAHMAN