Systemy utrzymania zwierząt

• Systemy bezściołowe
• Systemy ściołowe
 SYSTEMY BEZŚCIOŁOWE

Systemy bezściołowe stosuje się przede wszystkim w

gospodarstwach, posiadających ziemię, nadającą się do
nawożenia gnojowicą. Nie mogą więc to być gleby lekkie,
przepuszczalne, gdyż groziłoby to zanieczyszczeniem ziemi i
wód gruntowych, a same zastosowanie gnojowicy jako
wartościowego, organicznego nawozu dawałoby niskie
efekty. System bezściołowy stosuje się też tam, gdzie nie ma
wystarczającej ilości słomy do zastosowania systemów
ściołowych. Istotne też jest posiadanie odpowiedniego
sprzętu i urządzeń do usuwania odchodów zwierzęcych i ich
utylizacji. Zaletą systemów gnojowicowych są niskie nakłady
na pracę przy usuwaniu odchodów. Systemy te najczęściej
są więc stosowane na fermach wielkotowarowych.
 SYSTEMY ŚCIOŁOWE

Ściołowe systemy utrzymania stosowane są najczęściej w

gospodarstwach położonych na ziemiach lekkich, na których
można, a nawet trzeba stosować obornik, który przesiąkując
do gleby zatruwałby wody gruntowe związkami azotu i
fosforu. W przypadku stosowania ściółki istnieją
zróżnicowane technologie, wybór których daje możliwość
uzyskiwania dowolnej masy obornika oraz różnej jego jakości.
W systemie ściołowym utrzymania zwierząt ścieleniu
podlegają w zasadzie wszystkie stanowiska.
SYSTEMY ŚCIOŁOWE

Systemy ściołowe można podzielić na:

1) tzw. płytką ściółkę,
2) głęboką ściółkę;
3) chów na posadzkach o dużym, tj. 8-10o,
stopniu nachylenia, tzw. posadzkach
samooczyszczających się. W tych technologiach
konieczna jest płyta obornikowa.
 SYSTEMY ŚCIOŁOWE

System płytkiej ściółki

Jest systemem najbardziej pracochłonnym. Na bieżąco

usuwa się z kojców obornik i ścieli się w nich świeżą słomą,
tak żeby nie doprowadzać do mokrej i brudnej ściółki na
całej powierzchni posadzek.
 SYSTEMY ŚCIOŁOWE

System głębokiej ściółki

Używa się ściołów wchłaniające mocz i wodę technologiczną.

Można stosować słomę, trociny lub torf, jak również mieszaninę
tych ściołów. Ze względu na chłonność wilgoci najlepiej nadaje
się słoma żytnia, dająca większe możliwości na samodzielność
zwierząt w samoobsłudze. Szybciej również fermentuje i
osiada. Nie powinno używać się słomy jęczmiennej i owsianej,
gdyż zwiększa to emisję amoniaku. Trociny mogą być
wyłącznie z drewna drzew iglastych (liściaste zawierają
garbniki powodujące uszkodzenia skóry). Temperatura na
powierzchni ściółki powinna kształtować się w granicach 16-
24oC, a w głębi, w zależności od wysokości podłoża od 30 do
45, a nawet 50oC.
 SYSTEMY ŚCIOŁOWE

System na posadzkach o dużym kącie nachylenia

System ten, zwany też utrzymywaniem na posadzkach

samooczyszczających się, zapewnia komfort utrzymania
zwierząt bez potrzeby bieżącego, ręcznego czy
mechanicznego, usuwania nieczystości z kojca. Usuwanie
obornika, wymuszone prostokątnym kształtem kojca i spadkiem
podłogi, odbywa się samoczynnie, to jest przez ruch zwierząt i
przedeptywanie nieczystości, wzdłuż dłuższego boku kojca w
kierunku kanału gnojowego przyległego do węższego i
położonego niżej boku kojca. Posadzki mają 8-10-% nachylenie
w kierunku kanału gnojowego. Kształt kojca musi prostokątny i
ułożony krótszym bokiem wzdłuż kanału gnojowego.