The intern

Informatie: The intern is een film geregisseerd en geschreven door Nancy

meyers. In deze film spelen onder andere Robert De Niro en Anna
Hathaway. Ik heb deze film in de bioscoop in Figi gezien op 21 oktober.
Deze film is 24 september uitgekomen.
Recensie:

The Intern is mooi, echt en teder

RECENSIE Het zachtmoedig feministische The Intern kraakt geen harde noten, maar laat

zien hoe inspirerend de vriendschap tussen een oude man en jonge vrouw kan zijn.
Hoofdrolspelers Robert De Niro en Anne Hathaway maken er iets moois, echts en teders
van, zonder misplaatste romantiek.
Door:KevinToma23september2015,21:00

De 70-jarige Ben, gepensioneerd industrieel en weduwnaar te Brooklyn, weet het

zeker. 'Ik heb een gat in me en dat moet worden gevuld.' Met tai chi, een cursus
Chinees en kooklessen lukt dat niet, dus doet Ben (Robert De Niro) iets
ongebruikelijks: op zijn oude dag wordt hij stagiair bij een hippe internetwinkel in
tweedehands mode.
In The Intern is Ben een flinke aanwinst, ondanks zijn hoge leeftijd. Al krijgt hij
aanvankelijk niet eens zijn laptop aan de praat, de immer in maatpak gestoken Ben
leert vlug en vindt legio manieren om zich nuttig te maken. Al is het maar met het

bezorgen van de post, het opruimen van overvolle bureaus, het geven van ouderwets
liefdesadvies of precies de juiste observaties doen.
Al gauw kan het bedrijf niet meer zonder hem en dat geldt al helemaal voor
oprichtster en directrice Jules (Anne Hathaway), aan wie hij als stagiair wordt
gekoppeld. De pittige Jules wil haar geesteskindje van callcenter tot pakket onder
controle houden, maar kampt flink met de stijgende werkdruk; ze fietst zelfs over de
werkvloer om tijd te besparen.

Het zachtmoedig feministische The Intern werkt opvallend

snel toe naar het moment waarop Jules de kracht van Ben
inziet
AARDIGE GRAPPEN
Dat de altijd geduldige en attente Ben voor haar als geroepen komt, snap je als
toeschouwer natuurlijk veel eerder dan Jules. Conform de formule van de
feelgoodkomedie laat regisseur-scenarist Nancy Meyers het eerst een beetje stroef
lopen tussen de twee, met wat aardige grappen als resultaat. En toch is Meyers (What
Women Want, The Holiday, It's Complicated) er niet de filmmaker naar om de
wrijving tussen Ben en Jules komisch uit te melken.
Het zachtmoedig feministische The Intern werkt opvallend snel toe naar het moment
waarop Jules de kracht van Ben inziet. De Niro en Hathaway vormen dan een prima,
geloofwaardig duo: hij als levensveteraan die alles gewoon over zich heen laat komen,
zij als overambitieuze dertiger die snakt naar volwassen gesprekken die nu eens net
over werk gaan.
Hoe goed De Niro en Hathaway op elkaar zijn ingespeeld, blijkt misschien het best uit
de hotelscene, waar Jules en Ben in badjas op bed liggen en over de problemen in
Jules' leven praten. Voor een mainstream-Hollywoodfilm gaat de soepel geschreven
dialoog ongebruikelijk lang door, zonder sentimenteel gedoe of misplaatste
romantiek. De Niro en Hathaway voelen dat uitstekend aan en maken er iets moois,
echts en teders van.
Intussen vraagt The Intern zich van alles en nog wat af. Hoe breek je als zakenvrouw
door het glazen plafond zonder zelf te sneuvelen? En hoe houd je vervolgens je
gezinsleven gezond? Wat de worstelingen van de moderne vrouw betreft, zul je
Meyers evenwel weinig harde noten horen kraken. Liever laat ze zien hoe normaal,
gelijkwaardig en inspirerend zo'n vriendschap tussen een oude man en een jonge
vrouw kan zijn.
Klinkt als een soft, ondramatisch onderwerp, maar het oprecht goedgemutste,

sympathieke The Intern komt er een heel eind mee.

Vorm:
Dit verhaal speelt zich vooral af in het kantoor van het bedrijf van Jules. Af
en toe ook in het huis van Ben of Jules. Het huis van ben is een net
georganiseerd huis. Zijn kast is bijvoorbeeld heel systematisch ingedeeld.
Jules heeft een erg huiselijk huis.
Ben heeft een hele nette kledingstijl, hij is altijd in pak want daar voelt hij
zich prettig in. Jules kleedt zich ook altijd netjes maar vooral ook modieus.
Door deze kledingstijlen en huizen weet je meer over Ben en Jules.
De muziek was vooral op de achtergrond. Ik heb eerlijk gezegd niet erg op
de muziek opgelet.
Dit verhaal werd heel chronologisch verteld. Het verhaal begon bij een
moment en liep vanuit daar steeds chronologisch door.
De scene die mij het meeste is bijgebleven is de scene in het bed in het
hotel. Bij deze scene hebben Ben en Jules een goed gesprek. Het meest
mooie vind ik dat ben ontroerd raakt door de film die Jules opzet. Ben
raakt ontroert omdat hij terugdenkt aan zijn overleden vrouw en dat vind
ik erg mooi.
Ik denk dat deze film in te delen is bij comedy. Er zitten veel grappige
stukken in.
Inhoud:
The intern is een film over Jules die een mooi bedrijf heeft opgericht en
over Ben die stage komt lopen. In het begin is Jules niet blij met Ben en
wilt ze hem eigenlijk weg hebben. Maar naarmate de film vordert worden
Ben en Jules steeds closer en ontstaat er een mooie vriendschap. Ben doet
veel voor het bedrijf en de vriendschap die ontstaat is onvoorwaardelijk.
Het conflict in de film is of Jules een cao moet aannemen of niet. Aan de
ene kant wilt ze het wel doen omdat het bedrijf heel erg is gegroeid maar
aan de andere kant is het bedrijf heel erg succesvol omdat alles via Jules
gaat. Jules doet alles met liefde en met een cao is dat effect weg. Daarom
besluit Jules om het uiteindelijk niet te doen.
Een ander conflict is de relatie tussen Jules en haar man. Jules heeft
ontdekt dat hij vreemdgaat omdat zij te weinig thuis is. Uiteindelijk hebben
ze gesprekken samen waardoor ze er samen uitkomen en hun relatie
voortzetten.
De belangrijkste karakters uit de film zijn Ben en Jules. Ben is een
charismatische man met heel veel levenservaring. Doordat Ben heel veel

weet en zelfstandig doet merk je dat. Jules is een sterke krachtige

zakenvrouw die eigenlijk zacht en kwetsbaar is. Dat merk je eigenlijk pas
later in de film als zij goede gesprekken heeft met Ben bijvoorbeeld. De
personages hebben uiteindelijk een goede vriendschap opgebouwd.
Jules is een personage die vooral heel ambitieus is en veel wilt bereiken
maar uiteindelijk onderneemt ze vanuit haar hart en daarom is ze zo
succesvol. Ben doet alles voor zijn lol omdat hij al veel heeft bereikt in zijn
leven. Hij is met pensioen waardoor hij zich erg verveelt en dus is de stage
een goed idee. Ben is dus een relaxte personage en Jules een ambitieuze
vrouw maar toch niet helemaal.
De film is vooral om te amuseren maar er zit wel een boodschap in. De
clue van de film is namelijk dat Jules haar bedrijf zo succesvol is omdat ze
alles vanuit haar hart doet. Ze doet alles met liefde en dat is zichtbaar in
het bedrijf en het maakt het zo mooi.
Ik verwachtte niet zoveel van de film. De film heeft een goede indruk op
mij gemaakt. Ik heb echt geleerd dat sommige dingen gewoon gaan om
iets te doen vanuit je hart en hoe het goed voelt. Ik vind het een
ontroerende en mooie film.
Extra:
In het filmpje waarin Robert en Anna een gesprek hebben waarbij ze
vragen aan elkaar stellen komen er verschillende dingen naar voren.
Robert de Niro noemt bijvoorbeeld dat als hij het gevoel heeft dat een
scene niet goed gaat, het juist soms uitkomt tot een super goede scene
omdat je er dan als acteur objectief tegen aan kijkt. Hij zegt dat wat je
doet en denkt per definitie niet een negatief effect heeft. Robert verteld
ook dat hij heeft geacteerd vanaf kind (ongeveer 10) tot en met zijn 16e op
een toneelschool. Anne Hathaway verteld dat ze een keer een ervaring
had waarbij ze een show moest doen, maar ze voelde zich er eigenlijk niet
fijn bij. Ze vertelde dat ze uiteindelijk tijdens de show even niet meer wist
wat ze moest zeggen en ze kroop even in een balletje. Hetgene dat ik dan
ook heb geleerd is, het gaat niet echt om jou en wat je denkt, het gaat
gewoon zoals het gebeurt en dat moet je accepteren. Ze verteld ook dat
ze tijdens het acteren met Robert hem als een heel relaxt persoon zag. Hij
bracht nooit drama op de set bijvoorbeeld. Ze zegt ook dat ze het
bijzonder vindt dat iemand die zo belangrijk is in de acteerwereld niet een
groot ego heeft en zoveel liefde voor het karakter had dat hij moest spelen
of het werk dat hij deed.