Jer, svojom poezijom Crnjanski je uspio u nas ostvariti ono to je, u vrijeme i nakon

prvog svjetskog rata, bila, po njegovim vlastitim rijeima, tendencija umet- nosti
svih, najnovijih u Evropi: povlaenje od onih vrednosti koje je dosad ivot isticao i
uzdizanje novih, dosad neprimeenih, vrednosti. U tom pjesnikom, u tom etikom
i duhovnom poduhvatu, u tom osvajanju novih vrijednosti, vrijednosti poezije, ali i
ivota samog, Crnjanski je bio pjesnik naroitog kova, koji je u sebi, u amalgamu
svoje poezije, stopio na j razlici ti je elemente i usaglasio najvee protivrenosti. U
njegovim pjesmama govori pobunjeni vojnik iz rovova Galicije, kome je dosta krvi i
ratnog besmisla, ali i romatiarski smeteni sanjar, koji bi jo da sanja i da govori
svoje snove. U njegovim stihovima ima agresivnosti revolucionarnog anarhizma, ali
i mjesearske zanesenosti nekom dalekom, ledenom, nebeskom svjetlou; ima
pobune protiv svih nacionalnih svetinja i svake lai, ali i novih ekstaza;
destruktivnog nagona ka smrti kao sveopem razaranju i samounitenju, ali i
ivotnog elana i volje za ivotom; odricanja od svega ulnog, ali i ulne, plotske
ljubavi; dionisijslcog zanosa, ali i apolonske sklonosti za sklad.