Filmverslag: Intouchables

De film die ik heb gezien en die me echt is bijgebleven is de

Franse film Intouchables. De film is geregisseerd door twee
regisseurs genaamd Olivier Nakache en ric Toledano. De
belangrijkste hoofdrolspelers zijn: Franois Cluzet: Philippe, de
man in de rolstoel , Omar Sy: Driss, de verzorger van Philippe ,
Audrey Fleurot: Magalie, de secretaresse en tevens de beste
vriendin van Philippe , Alba Gaa Kraghede Bellugi: lisa, de
dochter van Philippe. De film heb ik thuis gekeken met mijn zus
en mn moeder. De film is op 2011 gepubliceerd in Frankrijk en
vanaf 22 maart 2012 was de film in de Nederlandse bioscopen
te zien.
Bron van de recensie: http://www.filmtotaal.nl/recensie.php?
id=25366
De film speelt zich af in Frankrijk Bij Philippes huis. Bij Driss
huis. In de museum. In het theater. In de restaurant. Bij de zee .
Een van de hoofdpersoon genaamd Philippe speelt een
gehandicapte man in een rolstoel, Driss (de verzorger van
Philippe) is een grote man met een best slordige uiterlijk niet
het type dat een oud mannetje in een rolstoel zou kunnen
verzorgen dacht ik. Op spannende momenten hoor je
mysterieuze muziek op de achtergrond bijvoorbeeld bij de
scene dat Driss en Philippe in de auto heel wild aan het rijden
waren, bij trieste momenten hoor je wat zachter muziek
bijvoorbeeld bij de scene dat een vriend van hem zijn nieuwe
verzorgder helemaal afkeurde en het niet goed vond dat zo
iemand met zon achtergrond ( jongen van de straat) hem
verzorgde. Er was niet echt spraken van speciale
geluidseffecten. De film begint met een gebeurtenis dat in het
midden van de film heeft plaats gevonden daarna begint de film
vanaf het begin tot het stukje dat je in het begin hebt gezien en
vanaf daar gaat het verhaal weer verder.
stukje dat toen zijn dierbaren het niks vonden dat Driss Philippe
verzorgde en dat hij voor Driss opkwam vond ik een heel mooi
stukje dat me zeker is bijgebleven en het stukje dat ze samen
gingen parachute springen was heel mooi om te zien want
Philippe kon eindelijk ook weer genieten van het leven na de
trieste gebeurtenissen die plaatsvonden in zijn leven. De film
behoort tot het genre : dramatische komedie.

Korte samenvatting:
Driss is een zwarte jongen uit de buitenwijken van Parijs. Hij
komt net uit de gevangenis en is thuis niet meer welkom. Hij
dient zich aan op een werkaanbieding: dag en nacht voor een
zwaar gehandicapte, aristocratische man zorgen die aan een
rolstoel gekluisterd is. Zijn bedoeling is om hier zo snel mogelijk
weg te raken, hij heeft gewoon een handtekening nodig om in
orde te zijn en terug een werkloosheidsuitkering te kunnen
trekken. Maar het loopt anders dan verwacht. De man vraagt
hem om 's anderendaags terug te komen om het papiertje op te
halen. Driss krijgt dan de priv vertrekken van het herenhuis te
zien en besluit dan toch maar te blijven. En maand op proef.
Maar langzamerhand groeit de vriendschap tussen beide
mannen. Driss geniet van het luxeleventje en Philippe geniet
van de durf, onbezonnenheid en nonchalance van Driss. In
tegenstelling tot vele van zijn vorige verzorgers ziet Driss hem
niet echt als een gehandicapte en brengen ze samen een leuke
tijd door. Driss leert een nieuwe wereld kennen. Hij gaat naar de
opera, gaat paragliden en maakt een vlucht met een vliegtuig.
Hij zet zich zelfs aan het schilderen wanneer hij ziet dat een
heel eenvoudig schilderij meer dan 41.000 euro opbrengt.
Philippe krijgt meer lef dankzij Driss. Zo belt hij de vrouw waar
hij al zes maanden lange, filosofische brieven naar schrijft op en
vraagt hij om elkaar te ontmoeten. Op het laatste nippertje
wordt Philippe toch onzeker en bang en gaat hij weg, net op het
moment dat Elonore binnenkomt. Hij pakt zijn aangenomen
dochter aan en zet haar op haar plaats. Spijtig genoeg komt er
na een tijdje een einde aan dit leventje: Driss moet terug voor
zijn familie gaan zorgen. Toch doet hij nog n ding voor
Philippe: hij organiseert een dineetje voor Philippe met
Elonore, de vrouw uit Duinkerken
Driss heeft in het begin van de film een andere karakter dan
aan het einde van de film hij was namelijk in het begin een

beetje apart eigenzinnig en grappig en van een stoere gast

veranderd hij in een zorgzame vent. Hij is ook zwakbegaafd
omdat uit een arme achterbuurt komt. Philippe is weer juist heel
welvarend en komt uit een rijke familie. Ik beschrijf Philippe als
een kwetsbaar iemand, hoogbegaafd, dankbaar en openhartig.
In het begin botste deze karakters heel erg maar hoe meer ze
met elkaar omgaan en hoe sterker de band wordt des te meer
worden de verschillen in karakter steeds minder groot.
Ik heb niet iemand met wie ik het meest heb meegeleefd want
ik heb me met Driss en Philippe alle twee heel erg meegeleefd.
Deze film had twee richtlijnen. Enerzijds liet het zien dat zelfs
stoere donkere jongens gevoelens hebben en zorgzaam kunnen
optreden wanneer dat nodig is. Anderzijds wilde het verhaal je
duidelijk maken dat de meeste mensen met een beperking niet
zitten te wachten op medelijden. De boodschap over de
maatschappij is hierbij het streven naar acceptatie. Deze film
kan gezien worden als aanklacht tegen hoe de westerse wereld
omgaat met immigranten en mensen met een beperking.