Professional Documents
Culture Documents
Marrying The Casanova (Completed)
Marrying The Casanova (Completed)
I really hate being called Maybelline dahil hindi naman ako mukhanag lipstick o face powder o
eyeshadow o kung ano ano pa mang make-up na meron sila.
Kung tinatanong ng iba ang pangalan ko, sinasabi ko lang "Mia Park." Short and decent.
Maliit na disgrasya lang naman kagaya ng nadudulas, nahuhulog sa canal, mabuhusan ng tubig,
natapunan ng pagkain.
Kakambal ko na siguro ang .malas'. Sanay nadin naman ako sa mga hindi magandang nangyayari
sa'kin sa pang araw-araw.
Uggh!!
Ever since nakita 'tong si Mr. Handsome and Mr. Hot sa mall nong gumala kami with my friends,
hindi na ako napakali kaya hinanap ko talaga siya. Sinuyod ko ang buong town para lang malaman
kung anong pangalan niya, san siya nakatira at sang school siya pumapasok.
Well, di naman ako nabigo at nalaman ko din ang mga impormasyong gusto kong malaman. Then guess
what?
I transferred to livingstone Univeristy kung san siya nag-aaral ofcourse with my friends. Hindi
naman din kasi sila magpapaiwan.
I did everything para lang mapansin niya ako. Gusto kong makita niya ako as an epitome of
gracefulness but it was the other way around.
Susuko nasanaako ng malaman ko na naka arrange na pala ang marriage ko with a stranger.
Pero nabuhayan ulit ako ng loob pagkatapos kong malaman na ang stranger pala na tinutukoy ng
parents ko ay ang ultimate crush ko na si Kevin Choi.
*******************************************
[2] Chapter 1: First Meeting
*******************************************
"Mia, let's eat first nagugutom na ako."
Pagrereklamo ni Aya sa'kin. Kakarating lang namin ng mall pero pagkain na agad iyong nasa
isipan niya. Tatlo kaming magkakaibigan at si Aya ang pinakamatakaw sa lahat. Nagtataka nga ako
kung bakit hindi siya tumataba kahit lamon siya ng lamon. Ang sexy parin ng katawan niya.
Kung napapansin niyo lahat kami three letters lang ang bumubuo sa pangalan namin. Mia, Aya ang
May. Kaya nga 'three girls' ang pangalan ng grupo namin.
Pagsusuggest ko sa kanya.
Nakasunod lang kami kay Aya habang pumasok siya saGreenwich. Naghanap nadin siya ng bakanteng
mesa saka siya umupo.
Mataray na tanong niya sa'min habang hinila namin ni May ang dalawang upuan na uupuansananamin.
Sabi niya habang nakapulopot ang dalawang braso niya sa dibdib niya.
Sabi ko.
"Let's go Mia."
Gumuhit naman ang ngiti sa labi namin ni May dahil sa sinabi ni Aya saka kami humarap at naupo.
Si Aya nadin ang nag order ng pagkain namin and as usual andami na naman niyang inorder na
pagkain.
Tanong ko sa kanya dahil nakakahiya talaga siya. Pinagtinginan ba naman kami ng mga tao dahil
sa andami niyang dala dala. Tinulungan pa nga siya ng waiter dahil hindi na niya madala lahat
ng inorder niya.
"uhhmm.. Sitting?"
Nakakainis talaga si Aya. Napakapilosopo pero mahal ko parin siya kahit na ganun.
"Nevermind Aya."
Bulalas ni Aya.
Nagtinginan lang kami ni May dahil parehos kaming busog at wala kaming ganang kumain. Pero
dahil mahal namin ang kaibigan naming si Aya, kumain nadin kami ng konti.
Bigla nalang akong nabilaukan pagkatapos bangitin ni May ang pangalan ni Jun.
*cough* *cough*
*choke* *choke*
"I'm sorry Mia, akala ko kasi naka move on kana kay Jun. Sana hindi ko nalang tinanong."
"May, matagal na akong nakapag move on kay Jun. Nabigla lang ako sa tanong mo."
Medyo matagal nadin iyong araw na naghiwalay kami ni Jun. Si Jun ang first love ko. Inakala ko
talaga noon na siya na iyong lalaking makakasma ko hanggang sa kamatayan pero I was wrong.
Inakala ko mahal na mahal niya din ako kahit ganito lang ako pero again I was wrong.
Mabuti nalang talaga at narinig ko sila ni Ivory na nag-uusap sa likod ng school building namin
dahil kung hindi baka hanggang ngayon eh nagmumukha parin akong tanga sa kanya.
"Ivory, hindi ko talaga mahal si Mia. Pano ko naman mamahalin ang ganong klaseng tao? Maganda
nga siya, mayaman at mabait pero napakatanga talaga. Sa tuwing magkasama kami palagi nalang
akong napapahiya dahil sa pagiging clumsy niya. Kakambal niya ata ang malas. Hehe."
Hindi ko talaga makakalimutan ang mga sinabi ni Jun tungkol sa'kin. Everytime we were on a
date, hindi nawawala ang malas sa'kin. Kung hindi ako natatapunan ng tubig, nadudulas naman
ako.
Pero pagtayo ko, hindi ko namalayan na may waiter palang malapit sa'kin na may dalang tray na
may basong tubig.
Mabuti nalang talaga at nabantaan nila ako agad kaya hindi ako natapunan ng tubig.
"Ako po dapat ang humingi ng pasensya. Saka huwag po kayong mag-alala dahil hindi naman ako
natapunan."
"WOO!!!"
Naglakad ako papuntang restroom. Hindi paman ako nakarating sa restroom ng makabangga ko iyong
lalaki na may dala ng tray.
*BOGSH*
Dahil sa sobrang lakas niya, napatumba ako sa sahig at lahat ng tao nakatingin sa'kin. Pati
nadin iyong lalaking nakabangga ko.
Iyong lalaking nakabangga ko, hindi man lang ako tinulungan o kamustahin man lang kung okay
lang ako.
Tanong ko sa kanya.
"For what?"
Sobra akong nainis sa kanya. Ang sarap niyang kurutin sa singin. Ang sarap niyang kalmotin at
ang sarap niyang suntukin.
"For what? Hindi mo alam kung para san? Syempre dahil tinapunan mo ako ng pagkain. Tingnan mo
kung ano na ang itsura ko ngayon."
Tumitig lang siya sa'kin mula ulo hanggang paa saka siya nagsalita.
"Wala namang pagbabago bago ka natapunan ng pagkain at pagkatapos kang matapunan. You look
stupid."
I've heard it so many times already pero hindi ko alam kung bakit ang sakit pakinggan ng
sabihin niya sa'kin iyon.
"Kung hihingi ka lang ng pasensya, tatanggapin ko iyon pero kung ako sayo bibilisan ko bago pa
magbago ang isipan ko."
Pero tahimik parin siya. Pagkatapos ng isang minuto saka lang siya ulit nagsalita.
"Ano?"
Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking 'to. Siya iyong bumangga sa'kin. Dahil sa kanya kaya ako
natapunan ng pagkain tapos sasabihin niya sa'kin na ako ang dapat humingi ng pasensya?
"Bobo ka ba?"
"Look here Miss. Dahil sa'yo kaya hindi ako makakain ngayon. Wala na akong ibang cash at hindi
sila tumatanggap ng credit card dito. Dahil sa pagiging clumsy mo kaya natapon ang pagkain ko."
Tumitig ako sa mga mata niya. Nakakainis talaga ang lalaking 'to. Naiinis ako sa kanya.
Nabwebweset ako sa kanya.
"Fine.. If ayaw mong humingi ng pasensya bilhan mo nalang ako ng bagong lasagna."
Sigaw ko sa kanya.
Mabuti nalang talaga at hinila na ako ng dalawa kong kaibigan papuntang rest room dahil kung
hindi eh baka kung ano na ang nagawa ko sa lalaking iyon.
Nakakainis siya.
Nakakabweset.
Teka.
Matangkad.
Maputi.
Ugh!!
Hindi ngayon ang tamanag panahon para isipin ko pa ang physical features niya dahil kahit na
sobrang gwapo niya eh pinahiya parin niya ako sa harap ng maraming tao.
Sanay na ako sa mga ganung bagay pero iba talaga iyong kanina. Nakakainis.
"Hindi nama sa ganun Aya. Ang gusto ko lang sabihin, sa susunod magiingat ka para naman hindi
ka na madisgrasya."
"Tama si Aya, Mia. Tingnan mo naman iyong dinadaanan mo para sa susunod hindi na mauulit iyong
nangyari ngayon."
Tumahimik lang ako dahil totoo naman talaga iyong sinasabi nila.
Palaging nadadapa.
Palaging minamalas.
Pero kahit na anong gawin kong pag-iingat nauulit parin ang mga kamalasan sa buhay ko.
"Hayyy!!!"
Pagkatapos nila akong tulungan na linisin ang sarili ko, dumeretso na kami sa labas
ngGreenwich. Hindi na namin binalikan iyong pagkain sa table namin dahil nahihiya na kami sa
maraming tao. Ang dami kasing nakakita nong nangyari kanina. Nakakahiya.
Pero paglabas namin ngGreenwich. Nagulat nalang kami ng biglang may humila saking matangkad na
lalaki.
"MAY!! AYA!!"
"MIA!!!"
Katatapos lang nong nangyari sa loob ngGreenwich, ngayon iba naman ang mangyayari sa'kin.
Pero pagkatapos kong mafocus ang mga mata ko sa mukha niya bigla ko nalang naalala ang lasagna.
"IKAW???"
*******************************************
[3] Chapter 2: Inlove?
*******************************************
"IKAW???"
Halos marinig na ng buong tao sa mall ang tinig ko dahil sa sobrang lakas ng pagsigaw ko.
Nabitawan niya tuloy ang kamay ko at tinakpan ang tenga niya.
"Pwede ba huwag kang sumigaw? Dahil hindi ako bingi."
Sabi nong lalaking humila sa'kin.
"hahaha."
Pero para lang siyang baliw na tumatawa. Pinagtatawanan niya ako.
"Oy Miss dahan dahan ka sa pananalita mo ha. Wala akong balak na kidnapin ka. Sa itsura mong
iyan iniisip mo pa na may kikidnap sa'yo?"
Tinitigan niya ulit ako mula ulo hanggang paa gaya ng ginawa niya sa'kin kanina.
"hahaha. Nakakatawa ka talaga."
Nakakainis ang lalaking 'to. Konting konti nalang talaga at mapipikon na ako sa kanya. Baka
masuntok ko pa ito ng wala sa oras.
"Kung talagang wala kang binabalak na masama sa'kin bakit bigla mo nalang akong hinila paglabas
namin sa Greenwich?"
"Baka nakalimutan mong hindi pa ako kumakain dahil sa ginawa mo kanina."
"Aba! Tignan mo nga 'tong lalaking 'to. Kung makapagsalita ka akala mo kasalanan ko?"
Tumango lang siya.
Teka, kasalanan ko ba talaga?
....
Para matahimik na ang kaluluwa ng lalaking 'to. Ibinigay ko na ang gusto niya para naman mawala
na siya sa paningin ko. Para hindi na niya ako guluhin pa at para matahimik na ang buhay ko.
Andito ulit ako sa Greenwich kasama ang lalaking nagtapon ng lasagna sa ulo ko. Mabuti nalang
talaga at mukhang hindi na ako naaalala nong mga staffs dito.
"So pwede na akong umalis?"
Tanong ko sa kanya habang nasa harap ko siya at kumakain ng lasagna niya.
"Nope."
"Anong nope? Binilhan na kita ng lasagna kaya wala na akong utang sa'yo."
Sabi ko sa kanya habang kumakain naman siya.
"Kumakain ako kaya pwede tumahimik ka?"
Nakakainis talaga ang lalaking 'to. Pinapakulo niya ang dugo ko.
Pero kung tititigan mo lang siya ng ganito ang amo ng mukha niya. Para bang hindi niya kayang
magalit sa'yo?
Iyong tipong parang anghel iyong mukha niya na hindi ka matatakot sa kanya?
Kabaliktran iyong amo ng mukha niya ang tunay na ugali niya.
"May dumi ba ako sa mukha?"
Tanong niya habang nakafocus parin sa pagkain niya. Hindi ko alam kung may pangatlong mata ba
ang lalaking 'to at nalaman niya na nakatitig ako sa kanya.
"Ahh wala.."
Hindi ko parin mapigilan ang sarili ko na tumitig at humanga sa maganda niyang mukha.
Pakiramdam ko tuloy parang magnet ang mukha niya at hindi na matangal ang mga mata ko sa mukha
niya.
Ang ganda ng mga mata niya. Kahit hindi siya magsalita, kayang kaya ng gawin iyon ng mga mata
niya.
Ang ganda ng ilong niya, ang tangos pero hindi ito katulad ng iba na matangos pero hindi
maganda ang form. Iyong ilong niya ang tangos at ang perfect ng hubog nito. Nakakainggit.
Ang ganda ng labi niya...
AGH!!!!
Ano ba itong iniisip ko?
Kanina lang galit ako sa kanya dahil sa ginawa niya tapos ngayon..
AGHHH!!!
Parang gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil sa ginawa kong paghanga sa kanya.
"Okay ka lang? Para ka na atang mababaliw sa mukha ko."
Mahina niyang sambit.
"Ang feeling talaga ng lalaking to."
Pero tumayo lang siya at nauna ng lumabas sa pinto kaya sinundan ko siya.
"San ka pupunta?"
Tanong ko sa kanya pagkatapos ko siyang mahabol. Nasa tabi na niya ako at sabay na naglalakad
sa kanya.
"Uuwi na. Tapos na akong kumain eh. Kaya pwede ka na ding umalis."
Iyong pagkakasabi niya para niyang inuutusan ang alila. Alila ba ako sa paningin niya? Nakaka
offend talaga.
Hindi naman sa pagmamayabang pero kung hindi talaga ako pinanganak na tanga, andami ko ng
manliligaw ngayon. May mukha naman kasi akong pwedeng ipagmalaki kahit papano.
"Cge aalis na ako."
Huminto ako sa paglalakad pero siya patuloy parin.
"Oy sabi ko aalis na ako."
Sigaw ko sa kanya pero hindi parin siya tumitigil. Naisip kong baka hindi niya ako narinig kaya
sinundan ko ulit siya sa paglalakad niya.
"Oyy aalis na ako. Hindi mo man lang ba ako tatanungin kung anong pangalan ko?"
Napatigil siya bigla sa sinabi ko. Sabi ko na nga ba hindi niya ako narinig kanina.
"Bakit ko naman tatanungin kung anong pangalan mo?"
"Ha? Ehh..ehh.. kasi magkaibigan na tayo."
Magkaibigan naman siguro kami ano? Pero sa halip na ibigay niya iyong pangalan niya, he just
smirked.
"Kung ayaw mong tanungin kung anong pangalan ko, ikaw na lang iyong tatanungin ko. Baka kasi
nahihiya ka sa'kin. Anong pangalan mo?"
"hahaha.. You're funny. Nakasama mo lang ako sandali maiinlove ka na sa'kin?"
Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi niya.
Ako? Inlove sa kanya?
Kapag nagtatanong ba ng pangalan ibig sabihin ba non inlove ka na sa kanya?
Nakakainsulto.
Guso ko siyang sapakin at gulpihin.
Ang lakas ng loob niya para sabihin niya iyon sa'kin.
Idedefend ko na sana ang sarili ko ng bigla nalang siyang nawala sa harap ko. Tumingin tingin
ako sa paligid pero hindi ko na talaga siya nakita pa. Nakakainis siya.
May araw din siya sa'kin.
"MIA!!"
"MIA!!"
Nakita ko nalang na papalapit sa'kin sina Aya at May habang tinatawag ang pangalan ko.
"Oh andiyan pala kayo."
Sabi ko sa kanila.
"Hoy bakla kanina ka pa namin hinahanap.
Akala nga naming kinidkap ka na. San ka ba nagsuot? Asan na iyong lalaking humila sa'yo?"
Tanong ni Aya.
"Huwag mo ng ipaalala dahil mababaliw lang ako."
"Infairness gwapo iyon, huwag mong sabihin may crush ka sa kanya?"
Nagising nalang ako bigla dahil hindi mawala sa isipan ko ang lalaking iyon.
Kahit sa pagtulog ko hindi niya ako tatantanan?
Nakakainis.
Pero..
Totoo kaya iyong sinabi niya?
Inlove na ba talaga ako?
May ganun ba?
Isang beses ko lang siyang nakasama pero parang iba na iyong pakiramdam ko sa kanya.
Naiinis ako sa kanya pero..
Kinuha ko iyong phone ko at tinawagan si Aya. Kahit hating gabi na kailangan ko silang tawagan.
*RIING* *RIING*
Nakailang ring din bago nila ito sinagot.
(HE-LLO?)
Natawa naman ako sa boses ni Aya. Parang zombie na hindi pa nakakakain ng tao.
"hehe. Gising ka pa Aya?"
(Ginising mo ako Mia. Ano bang kailangan mo?)
"May kailangan tayong puntahan bukas kaya pupunta ako diyan ng maaga."
(Ano? Saturday bukas Mia papahingahin mo naman ako.)
"Ahh basta may importante tayong gagawin.
Isa pa hindi saturday bukas Aya, Saturday na ngayon 12 midnight na eh."
(Whatever Mia!)
Sinubukan kong tawagan si May kaya lang hindi talaga niya sinasagot phone niya. Parang mantika
iyon kung matulog.
Kailangan kong mahanap si Lasagna boy kahit anong mangyari.
Hahanapin kita.
I Swear!!!
*******************************************
[4] Chapter 3: Found him!
*******************************************
"Unique name."
Pagcocomento naman ni
Aya.
(Sino ka?)
Tanong niya sa'kin.
"Ahh..I'm Mia."
(Stupid! I'm not asking you kung anong pangalan mo. Ang tinatanong ko kung bakit nasa sa'yo ang
cellphone ng kaibigan ko.)
Wow lang ha? Stupid? Tinawag niya akong stupid? Eh sinong mas stupid sa'ming dalawa? Iyong
tanong niya Sino ako tapos sasagutin ko kung bakit nasa akin ang phone ng Axel? Nakakainis ang
kausap kong 'to.
"Naiwan niya kasi iyong phone niya sa table habang kumakain siya. Gusto ko sanang isauli."
Mabuti nalang talaga at mabait akong tao. Kung hindi baka kanina ko pa binabaan ang lalaking
'to.
(Pumunta ka dito sa basketball court sa park ng Green Village. Siguraduhin mo lang na isasauli
mo talaga ang cellphone ni Axel.)
"Hoy lalaki!! Anong akala mo sa'kin? Magnana..."
*toot* *toot*
"ABA! Walang hiya talaga ang lalaking 'to!"
Nakalimutang kong nasa loob pala ako ng jollibee kaya napatingin ang lahat ng mga kumakain
sa'kin.
"Mia okay ka lang?"
Tanong ng dalawang kaibigan ko.
"Tayo na.."
....
Bumaba na kaming tatlo sa kotse ko pagdating namin sa park ng Green Village.
"Sigurado ka bang andito si Axel?"
Tanong ni Aya sa'kin.
"Iyon iyong sabi nong lalaking walang hiya."
"Iyong Kevin ba?"
Tanong naman ni May.
"Oo iyon. Patay talaga siya sa'kin ngayon. Oh kayo na mag-abot kay Axel ng phone niya."
TT_____TT
*******************************************
[5] Chapter 4: Informations
*******************************************
Sa lahat ba naman ng oras na pwede akong mahulog sa canal bakit ngayon pa?
Sa lahat ba naman ng canal na pwede akong mahulog bakit dito pa?
Tanggap ko naman na mapapahiya ako. Wala akong reklamo wala akong problema don pero..
Nakakhiya!!
Bakit?
Bakit?
**BOGSHH**
Hindi ko talaga alam kung kailan ako lulubayan ng malas. Hindi pa nga ako nakaka-ahon sa
pagkahulog ko sa canal tapos tinamaan na naman ako ng bola ng basketball sa ulo. Hindi lang
masakit, sobrang sakit talaga ng ulo ko.
"MIA!!!"
As usual wala na namang ibang nagawa ang dalawa kong kaibigan kundi ang tawagin ang pangalan
ko.
Napahawak lang ako sa ulo ko kung saan tumama iyong bola. Napakamalas ko talaga.
Nagulat nalang ako sa sinabi nong lalaki sa'kin. Hindi ko pa nakikia iyong mukha niya dahil
nahihiya akong tingnan siya.
Thank you iyong sinabi niya. Hindi ako maaaring magkamali sa narinig ko. Thank you daw. Thank
you daw. Para saan ang thank you niya?
"Thank you?"
Inabot naman ni May at ni Aya ang mga kamay nila saka ko iyon hinawakan. Sobrang nahirapan ako
sa pag-ahon dahil ang kapal ng putik na dumikit sa mga paa ko. Ang sama pa ng amoy. Nakakadiri
talaga pero wala na akong magawa.
"Pwede ba sabihin mo na kung anong gusto mong sabihin para makabalik na ako sa team ko."
"Sandali nalang.."
Pero sa halip na tulungan niya ako eh tumalikod na siya at tuluyan ng tumakbo papunta sa team
niya habang dala dala niya iyong bola.
WAAA!!
Paano niya ako nakayang iwan dito? Kahit man lang tulong hindi niya ginawa. Ganun ba talaga
siya kalamig? Hindi man lang ba siya tumutulung sa taong may kailangan ng tulong?
Nabigla nalang kaming tatlo ng lumitaw nalang kung san galing si Axel.
"Axel?"
Ngumiti lang siya sa'kin at hinawakan ang dalawang kamay ko. Si May at Aya, tumabi nalang dahil
parang kaya naman akong iahon ni Axel dito.
Hindi nga ako nagkamali dahil isang hila lang niya sa'kin naka ahon na agad ako sa mabahong
canal na iyon.
Pag-ahon na pag-ahon ko tinakpan naman agad ni May at Aya ang mga ilong nila. Alam ko mabaho
ako pero hindi niyo na sana ginawa iyon sa harap ko. Pwede namang tumalikod muna diba?
Tanong ni Axel sa'kn. Buti pa si Axel kahit ilang inches lang iyong layo namin sa isa't-isat
hindi niya talaga tinakpan iyong ilong niya. Pero nakakaguilty din dahil alam kong tinitiis
niya lang iyong masamang amoy na naaamoy niya sa'kin.
"Eh kasi.."
"Huwag mo ng tanungin Axel dahil sinabi na namin kanina sa'yo na sadyang tanga talaga iyang si
Mia."
Sambit ni Aya tapos tumawa na sila ni May. Nakakainis talaga sila oh.
Tanong ni Axel sa'min. Muntik ko nading makalimutan iyong rason kung bakit kami andito. Mabuti
nalang talaga at tinanong kami ni Axel.
"Ahh iyong phone mo kasi naiwan mo sa table kaya tinawagan ko si Kevin at tinanong ko sa kanya
kung san ka namin makikita. Dito kasi iyong sinabi niya kaya pinuntahan ka na namin dito."
Kinuha na ni Aya iyong phone ni Axel tapos eh binigay niya.
"Thank you. Hindi ko namalayang naiwan ko pala 'to sa table. Nakakahiya naman. Pumunta pa
talaga kayo dito."
"AXEL!!!"
Biglang may lumapit sa'min. Si Lasagna Boy..Este si Kevin pala. Pawis na pawis dahil sa
paglalaro ng basketball.
Agad na tinakpan ni Kevin iyong ilong niya gamit ang kamay niya saka siya tumingin sa'kin.
"Oh? Naka ahon ka na pala."
Saka niya ako tinignan ulit mula ulo hanggang paa. Hobby ba niya talaga ang tumingin ng ganyan?
Kahit pa crush ko siya eh nasaktan padin ako sa sinabi niya. Nakakahiya..Bakit pa naman kasi
ako nahulog kanina.
Saway ni Axel sa kaibigan niya. Tama nga ako kanina, si Kevin iyong nakausap ko sa phone. Ang
sama pala ng ugali niya? Parang ang sungit sungit niyang tao pero kahit na ganun siya gwapo
padin naman siya.
"Oo. Kanina ko lang sila nakilala, naiwan ko kasi iyong phone ko sa table kaya sila andito."
Yumuko nalang ako habang sinisipa ko iyong maliliit na bato at hindi ko na siya sinagot.
"OO/HINDI"
....
Sabay naming sagot ni Kevin. Pero magkaiba iyong sagot namin. Oo iyong sinabi ko tapos hindi
naman kay Kevin. Bakit niya sinabing hindi? Eh magkakilala naman kami ah?
"Huh?"
"Girls mauna na ako sa inyo ha. May practice pa kasi kami. Magkita nalang tayo ulit. And thank
you pala dito sa phone. Babawi ako next time promise."
Ang malas ng araw ko. Oo nakita ko si Lasagna boy at alam ko na kung anong pangalan niya pero
bakit kailangan pa niya akong makita sa ganitong sitwasyon?
Hindi ko talaga maintindihan kung anong gusto ng tadhana.
Hay!
Sabi ni May.
Tumango lang ako saka kami pumasok sa kotse ko. Si May na iyong nag drive ng kotse dahil
sobrang napuno ng putik ang mga paa ko.
............
Kevin..
Kevin..
Kevin..
Kevin..
Paano ko siya makikitang muli? Pero gusto ko eh pag nagkita kaming ulit eh hindi na sa ganung
sitwasyon katulad kanina. Nakakahiya iyon. Gusto ko pag nagkita kami ulit, maganda ako tapos
presentable at higit sa lahat mabango.
Inalala ko lang iyong nangyari kanina bago ako mahulog sa canal.
Choi..
Choi iyong nakalagay na family name sa jersey niya. Tama!! Kevin Choi!
Agad akong bumangon sa kama ko saka ko binuksan ang laptop ko. Katatapos ko palang maligo at
sinigurado ko talagang sinabunan ko ng maayos iyong katawan ko at nagperfume pagkatapos. Ayoko
ng maulit iyong nangyari sa'kin kanina.
Binuksan ko agad iyong faceboook account ko saka ko tinype sa search bar ang pangalang Kevin
Choi. Dahil sobrang common ng name niya eh andaming lumabas na mga pangalan. Kailangan ko pang
iclick iyon isa isa para naman malaman ko kung siya ba iyon o hindi. Pagkatapos ng limang ulit
na click dahil hindi si Lasagna boy ang may-ari ng ibang profile iyon, saka bumukad sa'kin ang
isang profile picture ng babae at lalaki. Hindi ako maaring magkamali dahil mukha talaga ni
Kevin iyon.
Pero..
Tinitigan ko ng matagal iyong babaeng kasama niya. Ang ganda niya. Sobrang ganda. Mas maganda
pa siya sa'kin. Ang kinis ng mukha niya at ang ganda ng labi niya. Idagdag pa diyan ang mga
mata niya na parang nangungusap.
Single..
Single si Kevin.
"Hindi pala niya girlfriend iyon. Kinabahan naman ako. Baka pinsan niya lang iyon o baka naman
kapatid."
Binasa ko iyong ibang informations niya. Livingstone University. Don pala siya nag-aaral? Gusto
kong malaman iyong course niya kaso eh hindi naman niya inilagay don. Bukod pa sa kung san siya
nag-aaral wala na akong ibang nakitang impormasyon kagaya ng birthday niya o kung taga san
siya.
Kailangan ko siyang makita ulit. And alam ko na ngayon kung anong gagawin ko.
"I know Mom pero kailangan ko talagang magtransfer sa Livingstone University. Pretty please?"
Ginawa ko na lahat para lang payagan ako ni Mommy. Nagpacute na ako, hinalikan ko na iyong
pisngi niya, niyakap ko na siya, nilambing ko na siya pero hindi parin siya bumibigay.
"Ano ba talaga ang reason mo bakit mo gustong magtransfer sa ibang school? May nakaaway ka ba
sa current school mo?"
"Wala Ma. Ang babait nga nila sa'kin kaso lang talaga gusto kong pumasok don sa Livingstone. I
heard magandang university daw don. Baka sakaling pag lumipat ako don tatalino na ako diba?"
"If you really want to transfer you can pero hintayin mo nalang na matapos ang sem na'to. Next
sem ililipat na kita agad."
Binilang ko iyong buwan pang natitira bago ang second semester gamit ang mga daliri ko.
"Mom, ang tagal pa matapos ng sem. Sige na Mommy please? Sige na. Please help me Mom.
Kailangan ko talagang maka transfer don. I promise pag papayag ka, mag-aaral na akong mabuti."
Waaa!!!
....
"What?"
"San ka lilipat?"
"Livingstone University."
Sagot ko naman.
"Livingstone? Bakit naman don? I heard madaming maaarte don. Madami din namang maaarte sa
school natin pero mas madami ata sa kanila."
Tinakpan ko iyong dalawang tenga ko gamit ang mga kamay ko. Kailangan ba talagang sumigaw?
Hindi ba pwedeng hinaan lang nila iyong boses nila? Hindi naman kami malayo sa isa't-isa para
sumigaw dahil wala naman kami sa bundok.
"Eh kasi naman.. Lilipat ka lang don para lang makita mo ulit si Lasagna Boy? Ano bang pinakain
niya sa'yo at para ka ng adik sa kanya pagkatapos ka niyang hilain."
"Hindi niya ako pinakain. Ako iyong nagpakain sa kanya. Anyway, sa ayaw at sa gusto niyo
lilipat na ako don. Hindi ko din hinihingi ang permiso niyo kaya wala na kayong magagawa."
"Kilala ka namin Mia at alam naming hindi ka na talaga namin mapigilan kahit pa tumumbling kami
dito sa harap mo."
Tumbling?
hahaha.
Pero hindi ko na natapos ang sasabihin ko sana dahil dinugtungan na iyon ni Aya at May.
Hindi ko naman sinabi sa kanila na lumipat din sila ng school pero ginawa parin nila.
....
"Mia, kinakabahan talaga ako. Pano kung may umaway sa'tin dito?"
"Oo nga Aya, wala namang aaway satin dito kung hindi natin sila aawayin diba? Huwag ka ngang
praning diyan."
Dahil hindi pa ayos iyong uniform namin, naka casual nalang kami. Kaya pagpasok na pagpasok
namin sa University nakatitig lahat ng mga estudyante sa'min dahil kami lang iyong naiiba. Wala
pa nga kaming ID dahil hindi pa din napoprocess. Dahil sa mga mukha namin, nagmumukha kaming
mga outsiders.
Kung hindi lang talaga malakas ang Daddy at Mommy ko sa may-ari ng Livingstone University
sigurado akong hindi na kami nakapagtransfer.
Dumeretso na kami ng building namin dahil hindi talaga namin nagustuhan iyong mga titig nila.
Dahil sa hindi ko alam kung ano iyong course ni Kevin dahil hindi pa niya na confirm iyong
friend request ko sa kanya, nagstick nalang ako sa dati kong course.
Mabuti nalang talaga at naisipang sumama ng two girls sa'kin. Sigurado akong nahimatay na ako
sa kaba kung ako lang talaga ang andito ngayon. Hinanap na namin iyong room na naka assign sa
unang subject namin para sa Monday.
"Eto na ba iyon?"
Tanong ni Aya.
Room 218.
"Eto na nga.."
"Mauna ka na May..."
Tumigil na sina May at Aya sa pagtutulak kong sino ang mauunang pumasok saka sila tumingin ng
masama sa'kin.
"Ano?"
"Ikaw na Mia!!"
"Ako?"
"Yup!!"
Pero bigla nalang kinabig ni Aya ang doorknob saka nila ako tinulak papasok sa loob.
Nakakahiya!!!
"HELLO!!!"
Akala ko maaga pa para sa klase namin pero bakit andito na iyong teacher?
Ang awkward lang!! Kahit isang kaklase walang nag hello back sa'kin o kaya Hi man lang.
Tanong ng lalaking professor. Nakasuot siya ng salamin at naka blue na long sleeve habang hawak
hawak ang isang white board pen at libro. Nasa kalagitnaan ata siya ng pagsusulat ng pumasok
ako. Sa itsura niya, alam kong napaka strict niyang professor. Hindi ko ata gusto ang
nanagyayaring ito.
Saka ako nag bow sa kanya. Wala akong halong koreana at lalong alam ko na wala ako sa Korea
kaya hindi ko kailangang mag bow sa kanya pero dahil sa sobrang hiya nagawa ko iyon. Hindi ko
siya kayang tignan sa mga mata niya.
Late?
Late ako?
Tumingin ako sa likod ko pero wala sila. Hindi pala sila nakasunod sa'kin.
Hindi ko alam kung anong nakakatawa don sa sinabi ko pero napuno ng tawa ang buong klase. Hindi
naman ako nagjojoke ah.
"You are supposed to be in the next class right after my class. 9:00 AM ang nakasulat dito sa
schedule mo and 8:30 AM palang."
Nakakahiya!!!
WAAAA!!
Ilang beses akong nag bow sa harap niya. Sobrang nakakahiya talaga. Inistorbo ko iyong klase
niya.
AHHH!! Nakakinis!!
Tumalikod na ako at tinungo iyong pinto. Pero dahil sa pagmamadali kong makalabas..
at nadulas..
HAHAHAHAH!!
HEHEEHEH!!!
HIHIHIHII!!!
WAAA!!!
Biglang lumapit ang isang babae sa'kin at inalay ang kamay niya.
Nakakahiya dahil hindi ko naman siya kilala pero kinuha ko narin iyong kamay niya.
Ang bait niya. Sa lahat ng estudyante na nasa loob ng room, siya lang talaga iyong hindi
tumawa. At tinulungan pa niya ako.
"Thanks.."
"You're welcome."
Pagtingin ko sa mukha niya, ngumiti siya. Napaka genuine ng mga ngiti niya, walang halong
kaplastikan.
Pero hindi ko maalis iyong mga mata ko sa kanya dahil napaka pamilyar talaga ng mukha niya.
Tanong ko sa kanya.
Dahil sa parang anghel na nasa harap ko muntik ko ng makalimutan na nasa loob pa pala ako ng
classroom.
"Opo Sir!"
WOAAA!!
"Mia, anong nangyari? bakit ka pumasok don? Hindi pa natin time. 8:30 palang oh."
Sambit ni Aya.
"Anong pumasok? Hindi ako pumasok don tinulak niyo ako. Nakakainis talaga kayo. Iniwan niyo ako
sa ere. Kung alam niyo lang kung anong nangyari sa'kin sa loob."
Nakakainis talaga ang mga kaibigan kong to. Itinaas ko iyong kamao ko para batukan sila pero
syempre hindi ko naman ginawa iyon. Hanggang actions lang ako.
Tumahimik lang ako habang nakasandal sa may railing. Iniisip ko parin iyong babaeng tumulong
sa'kin kanina.
OMO!!!
Binuksan ko iyong facebook ko gamit ang mobile phone at hinanap ang profile ni Kevin.
Siya nga.
*******************************************
[7] Chapter 6: Casanova
*******************************************
Naghintay pa kaming tatlo ni May at Aya para sa next subject namin. Hindi namin inasahan na
ganito pala kami kaaga. Nakalimutan ko nadin iyong kahihiyan na nangyari sa'kin kanina. Nawala
na talaga iyon sa isipan ko pero ang hindi matanggal tanggal sa isipan ko ay iyong babaeng
tumulong sa'kin. Ang babaeng katabi ni Kevin sa picture niya. Magkapatid ba talaga sila o kaya
eh pinsan?
Speaking of Kevin, kanina pa ako andito sa university pero hindi ko parin siya nakikita. Baka
naman nasa kabilang building siya? O baka naman..Hmm..
Sambit naman ni May. Mabuti pa si May mukhang walang inaalala. Nasa personality naman din kasi
niya na hindi madaling kabahan at parang walang kinatatakutan.
Lumipas na ang limang minuto at sobra na ang kabog ng dibdib ko. Lumabas na iyong professor
kanina kaya naman niyuko ko lang iyong ulo ko para hindi niya ako makita. Hindi naman niya
siguro naalala iyong mukha ko.
Isa isang nagsilabasan ang mga estudyante sa loob. Hinanap ko iyong babeng tumulong sa'kin
kanina pero hindi ko siya nakita. Nakalabas na ata ang lahat ng estudyante pero wala talaga
siya.
"Ahh wala.."
Pagsisinungaling ko sa kanya.
Ayoko din namang sabihin sa kanila iyong nangyari sa loob dahil sigurado akong pagtatawanan na
naman nila ako.
"Tayo na Mia."
Iyong ibang classmates namin, pumasok nadin pero konti pa talaga kami. Mabibilang lang ng mga
daliri ko sa kamay ang mga nakasabayan namin papasok ng room.
Umupo nadin ako sa tabi nila. Sa totoo lang nawalan ako ng gana. Hindi dahil sa napahiya ako
kanina sa harap ng maraming tao kundi dahil sa babaeng hindi ko nakita ulit. Andami kong
gustong itanong sa kanya. Andami kong gustong malaman tungkol sa kanya.
"Oo nga Mia kanina ka pa wala sa sarili ah. Ano ba kasing nangyari kanina sa'yo?"
"Wala.."
Tahimik lang ako sa loob ng classroom habang hinihintay ang professor namin.
Tanong nong classmate namin kay Aya at May. Hindi ko na siya tinignan dahil nga wala ako sa
mood at isa pa wala akong ganang makipag-usap sa iba.
"Ahh yeah. Gusto kasing lumipat ng friend namin dito kaya sumama nadin kami."
"Hi!!"
Lumingon ako sa kanya at ngumiti pero nagulat nalang ako ng makita ko siya ulit.
"Ohh it's you..Mia pala ang pangalan mo. Ikaw iyong kanina.."
Pinutol ko na iyong sasabihin sana ng babae dahil baka madulas pa siya at masabi niya sa mga
kaibigan ko na napahiya na naman ako sa harap ng madaming tao.
Tanong ko sa kanya.
"I'm Zelle.."
"Thanks..So kung okay lang sa inyo baka pwede akong maupo sa tabi niyo? Sa harap kasi ako
nakaupo eh ayoko ng magpaharap."
"Sure.."
Ang bait niya. Palangiti, mas lalo siyang gumaganda pag ngumingiti siya. Lumalabas iyong
dalawang dimple niya. Ang cute..
Nakakainggit!!
Kahit bago pa lang kami dito siya pa talaga iyong unang lumapit sa'min.
Kinuha na ni Zelle ang bag niya sa upuan niya sa harap saka siya tumabi sa'kin.
"Unang kita ko palang sa'yo kanina Mia pero magaan na talaga ang loob ko sa'yo."
Sambit niya. Natuwa din naman ako dahil iyon din ang naramdaman ko sa kanya.
Nong una kong nakita iyong picture niya sa facebook profile ni Kevin, nakaramdam ako ng konting
'selos' dahil sobrang ganda niya. Parang hindi ko siya abot pero ngayon, nawala lahat ng iyon.
Sobra akong namangha sa kanya.
"You're welcome."
"Actually hinanap kita kanina kaso lang hindi kita nakita. Iyon pala dahil hindi ka na
lumabas."
"Oo, dito din kasi yong klase ko pagkatapos nong kanina. Mas maganda na iyon dahil hindi na ako
mapapagod para lumipat ng ibang room. By the way, bakit ka nga pala lumipat dito with your
friends?"
Pwede ko kayang sabihin sa kanya iyong totoong dahilan ko kung bakit ako andito?
Saka ko dahan dahang inangat ang ulo ko at tinignan siya sa mukha niya. Hindi ko kasi kayang
tignan siya deretso sa mga mata niya.
"Uhmm..Oo..Parang ganun pa nga. Pero ang weird lang kasi dahil isang beses ko palang siya
nakita non pero iba na agad iyong naramdaman ko sa kanya.."
Ewan ko kung bakit ko nasasabi ang lahat ng 'to kay Zelle eh ngayon ko lang naman siya
nakilala. Dahil siguro sobrang gaan ng loob ko sa kanya. Malakas talaga ang pakiramdam ko na
magkakasundo kaming dalawa.
"Hindi na ako magtataka. Kevin Choi is entitled as the casanova of Livingstone University"
Ilang beses ko nading narinig ang word na Casanova pero hindi ko talaga alam ang ibig sabihin
niyan. Hindi nadin naman ako nag aksaya ng oras para hanapin sa dictionary o google ang meaning
ng word na iyan dahil hindi ako interesado non. Pero ngayon iba na.
Kinuha ni Zelle ang phone niya sa kanyang bag saka niya ti-nap ang screen ng ilang beses na
para bang may hinahanap.
"If you ask mr. dictionary the meaning of casanova, he'll say.."
"Casanova is someone good-looking, charming, and possess an attractive aura to attract girls."
Uhmm..Iyong pala nag ibig sabihin ng Casanova. Hindi na ako magtataka kung iyon talaga iyong
tingin ng mga tao sa kanya dito sa campus. Good-looking din naman kasi siya at charming..
"May dagdag pang meaning si Mr. Dictionary sa Casanova. A Casanova is a charming womanizer. He
was a real person popular in the European royal house holds of the 18th Century."
Dagdag ni Zelle.
Parang ayokong maniwala sa sinabi niya. Si Kevin isang Casanova at ang ibig sabihin ng Casanova
ay womanizer? Ibig sabihin womanizer si Kevin?
Pakapalan na talaga ng mukha 'to. Hindi ako makakatulog mamayang gabi hangga't hindi ko
nalalaman ang gusto kong malaman kanina pa.
"Sure, go ahead."
"Gaano mo kakilala si Kevin? Actually, hinanap ko iyong facebook profile niya tapos nakita ko
iyong picture mo. Magkatabi kayong dalawa."
Tumahimik na muna si Zelle. Parang ayaw niyang sagutin iyong tanong ko. Ayoko din naman siyang
pilitin dahil alam kong hindi pa talaga kami close at wala akong karapatan na tanungin siya ng
ganun.
Magkababata sila?
So mali pala iyong mga hinala ko tungkol sa kanila nong isang gabi?
Magkababata sila.
Tiningnan ko si Zelle. Sa tingin ko may iba pa silang connection sa isa't isa na ayaw niyang
sabihin.
Pero pinigilan ko ang sarili ko dahil alam kong masyado ng personal kung itatanong ko pa sa
kanya.
Haayy!!!
Tanong ni Zelle sa'kin. Alam ko naman kung anong gusto niyang iparating. Gusto niyang ibahin
iyon topic namin dahil ayaw na niyang pag-usapan iyong tungkol kay Kevin.
"Marketing..Ikaw?"
"Really? Marketing din ako eh. Patingin naman ng registration form mo."
"wow ang galing lang. Classmates pala tayo sa lahat ng subjects except lang sa subject kanina."
"Mas maganda nga iyon eh. Sa totoo lang wala talaga akong close friends dito. Lahat kasi sila
parang may sariling mundo."
Napatawa tuloy ako sa sinabi niya. Anong ibig sabihin niya sa may sariling mundo?
hahaha.
Para kasing baliw iyong mga kaklase namin dahil sa sinabi niya.
Ang dami pa sana naming pag-uusapan ni Zelle ng dumating ang professor namin. Nasa mig 40's na
siya at mukhang mabait naman. Wala siyang suot na eye glasses hindi katulad ng ibang mga
professors.
At kahit nasa mid 40's na siya ang ganda parin ng kutis niya.
Kahit napahiya ako kanina, masaya naman ako ngayon dahil may bago na akong kaibigan aside from
May at Aya.
Sana maging maayos na iyong buhay ko dito sa livingstone University. Huwag na sana ako sundan
ng malas.
Masyado akong nahihiwagaan sa kung anong meron sa kanila ni Kevin bukod sa sinabi niyang
magkababata silang dalawa.
sana lang..
*******************************************
[8] Chapter 7: Womanizer
*******************************************
Ang daya talaga nila. Eh ako lang kanina mag-isa tapos ngayon silang dalawa?
"I'm May.."
Sambit ni May.
"and I'm Aya."
Sambit naman ni Aya.
"Nice meeting you guys!"
Sabay nilang sabi.
Waa! Pwede naman naming gawin iyong tatlo bakit nila ako pinauna.
"Pwede na kayong maupo. And next time please wear your uniform girls."
Sabi ni Professor Lim.
"Yes Ma'am."
Sagot naming tatlo saka kami bumalik sa mga upuan namin.
"Huwag kang mag-alala Mia, mabait iyang si Professor Lim."
Bulong sa'kin ni Zelle.
"Talaga? Mabuti naman kung ganun. Madami bang terror na professors dito?"
"Actually madaming terror na professors dito sa university pero sa department natin isa lang,
si Professor Choi."
"Babae ba?"
Tumango si Zelle. Professor Choi. Magka apelyedo pa talaga sila ni Kevin Choi.
"Si Professor Choi kasi ang may-ari ng school na'to. Actually iyong asawa niya pero consider
narin na siya iyong may-ari diba? By the way, siya iyong Mommy ni Kevin."
Akala ko talaga magka apelyedo lang silang dalawa pero hindi pala. Patay talaga ako nito.
Kailangan ko talagang magsunog ng kilay para hindi ako mapahiya sa Mommy ni Kevin.
WAAA!!
Goodluck talaga sa'kin!!
WAA!!
"By the way Zelle, sino pala iyong girl?"
Tinuro ko iyong babaeng tumingin sa'kin ng masama.
"Ahh siya ba? She's Angel. I should warn you Mia to stay away from her. I must admit na hindi
bagay ang pangalan niya sa kanya. She's the opposite of an angel."
Tama nga ako sa hinala ko.
Pero natuwa nadin ako dahil pati pala si Zelle hindi niya gusto si Angel. Magkakasundo talaga
kaming dalawa.
............
Dahil major namin ang class namin kay Professor Lim, 3 hours iyong lecture kaya paglabas namin
12 noon na. Ang sakit talaga ng pwet ko kakaupo ng tatlong oras. Wala naman akong naintindihan
don sa pinagsasasabi ni Professor Lim.
"San kayo maglulunch?"
Tanong ni Zelle sa'min habang naglalakad kami sa hallway.
"Sa school cafeteria nalang siguro."
Sagot ko.
"Can I join you girls?"
"Sure Zelle."
Sagot naman ni May at ni Aya.
Naglakad na kami papuntang school cafeteria. Mabuti nalang talaga at andito si Zelle para
maging tour guide namin. Hindi pa kasi namin masyadong alam ang pasikot sikot ng university.
Habang naglalakad kami si hallway, napansin ko agad iyong dalawang taong naghahalikan. Sobrang
nanlaki ang mga mata ko dahil iyong mga estudyanteng nasa paligid namin parang normal lang sa
kanila na makakita ng naghahalikan sa grounds ng school nila.
Pero mas lalo akong nagulat ng mapansin kong si Angel pala ang babaeng iyon. Napaka landi pala
ng babaeng iyon. Tapos kung makapagsalita siya tungkol sa'kin. Eh halata namang mas maganda ako
sa kanya.
Hindi ko namalayan na tumigil na pala ako sa paglalakad at nasa harap ko na pala sila. Pero
hindi parin sila tumitigil sa ginagawa nila. Hindi ko masyadong makita iyong mukha ng lalaki
dahil natatakpan siya ni Angel.
............
Hindi ko na sinagot si May at pinagpatuloy ko nalang ang pagtusok tusok sa pagkain ko gamit ang
tinidor. Sa totoo lang hindi ko alam kung anong ginawa sa'kin ni Kevin para makaramdam ako ng
ganito sa kanya. Pero nalilito din ako sa sarili ko kung ano ba talaga ang nararamdaman ko.
Kung magiging kami ni Kevin, okay lang ba sa'kin na isang linggo lang kami tapos iiwanan na
niya ako?
Pero baka kung maging kami, baka matutunan din niya akong mahalin. Baka hindi na niya ako
iiwan. Baka sa'kin niya mahahanap ang true love. Hindi ko malalaman kung hindi ko susubukan.
"You really like him don't you?"
Tanong ni Zelle sa'kin sa gitna ng lunch namin.
"Yeah.."
Sagot ko.
Pero iyong eksena kanina. Bakit tumigil si Kevin sa paghalik kay Angel pagkatapos niyang
marinig ang boses ni Zelle? At ano ba iyong gusto niyang sabihin sana kay Zelle? Bakit ganun
nalang siya kung makatingin kay Zelle?
May kakaiba sa kanilang dalawa. Parang may namamagitan pa sa kanila hindi lang dahil
magkababata silang dalawa. I know there's something more.
Gusto kong tanungin si Zelle pero natatakot ako..
AGGHH!! Bahala na!!!
"Zelle?"
"Yes?"
"Sure, go ahead."
"Pero kung hindi mo naman sasagutin okay lang talaga sa'kin. Itatanong ko lang sana kung.."
Nakakahiya talaga 'to pero hindi matatahimik ang kaluluwa ko hangga't hindi ko malalaman ang
totoo.
"kung...gusto mo din ba si Kevin?"
Napatigil si May at Aya sa pagkain pagkatapos nilang marinig nag tanong ko.
"Mia..that's too personal."
Bulalas ni May.
"I'm sorry Zelle, kalimutan mo nalang iyong tanong ko.. hehe.. "
Pero sa halip na magalit si Zelle o ma offend dahil sa tanong ko, ngumiti pa siya sa'kin.
Napakatotoo talaga ng ngiti niya.
"I don't like him Mia. Actually may iba akong gusto."
Para akong nabunutan ng tinik pagkatapos kong marinig ang mga salitang iyon mula kay Zelle.
"So you mean na..hindi kayo ni Kevin?"
Tumawa na talaga si Zelle.
"Ano naman ang sumagi sa isip mo at naisipan mo iyan. Kung kami ni Kevin, baka nasampal ko na
siya kanina pagkatapos ko siyang makitang nakipaghalikan kay Angel. hahaha."
Pero bigla nalang naglaho ang mga tawa ni Zelle at biglang nag shift ang ekspresyon niya. Kung
hindi lang talaga seryoso ang mukha niya ngayon, sasabihin ko na sana sa kanya na pwede siyang
mag artista.
"Actually.. Hindi naman ganun si Kevin dati."
Sambit ni Zelle.
"Anong nangyari?"
Ako naman si 'gustong malaman ang lahat', tanong ng tanong.
"Matagal din niyang niligawan iyong girl na gustong gusto talaga niya pero hindi siya sinagot.
Ilang beses niyang sinuyo ito, paulit ulit. Pero paulit ulit din siyang nasaktan. Paulit ulit
din siyang nirereject ng girl na gusto niya."
Hindi ko alam na nakaranas nadin pala si Kevin ng heartbreak. Akala ko ang mga gwapong katulad
niya ay hindi nakararanas ng sakit sa puso. Iyong tipong sobrang sakit na, na pakiramdam mo
ilang ulit na binabasag ang puso mo. Alam ko ang pakiramdamam na iyong dahil minsan ko ng
naranasan na niloko.
"Simula non, biglang nagbago si Kevin. Linggo linggo na siyang may babae parati."
Ang ganda siguro ng babaeng gusto niya. Napakaswerte nong girl dahil totoong mahal siya ni
Kevin pero hindi ko maintindihan kung bakit hindi niya sinagot si Kevin.
"Asan na iyong girl?"
Tanong ko kay Zelle.
"So much for that Mia, kumain nalang tayo.."
Ngumiti si Zelle sa'kin kaya ngumiti nadin ako at tinapos na ang pagkain namin.
*******************************************
[9] Chapter 8: Sharing
*******************************************
Sambit ni Aya.
"And your point is?"
Tinaasan lang ni Zelle ng kilay si Aya dahil hindi niya alam kung san ba tutungo iyong sinabi
ni Aya.
I swear talaga kahit na ganun iyong itsura ni Zelle, ang bait parin niya tignan. Hindi katulad
ng iba na kapag tumataas iyong kilay pakiramdaman mo pati sila tumataas din, hindi na ma reach.
"Uhmm..eheheh.. Gusto ko lang sanang itanong kung sino ang gusto mo? hehe"
"AYA!!"
Saway ko sa kanya.
"Ano ka ba Mia, okay lang iyan noh close na tayong apat."
Sambit naman ni May. O cge magkampihan kayong dalawa. Kahit noon pa talaga nararamdaman kong
magkakampi sila sa lahat ng bagay kahit na dapat kaming tatlo ang magkampihan. Pakiramdam ko
mas close silang dalawa kesa sa close kamign tatlo.
"That's true Mia, wala namang masama sa tanong nila.."
Sambit naman ni Zelle.
"Actually.. hindi ko alam kung kilala niyo ba iyong gustong gusto ko since bago pa kayo dito.
Pero kasi.. I think hindi niya ako gusto."
Napakalungkot ng mukha ni Zelle habang sinasabi niya iyon. Pareho pala kami ng nararamdaman.
Ako kay Kevin at siya don sa crush niya. Kahit napakaganda niya, meron din palang guys na hindi
nagkakagusto sa kanya. Almost perfect na si Zelle ano pa bang hinahanap nong guy? Bulag ba siya
at hindi niya makita si Zelle?
"Sinong gusto niya?"
Sabay na tanong ni May ata Aya.
"MIAAA?"
Sobra talaga akong nagulat ng may bumanggit ng pangalan ko. Hindi ko kasi inasahan iyon dahil
sobrang tahimik at seryoso naming tatlo.
Napalingon nalang kaming lahat sa lalaking tumawag sa'min saka namin namalayan na is Axel pala
iyon.
"Ikaw nga!!"
Bulalas niya habang lumapit siya sa table namin.
"Axel?"
Tumango naman siya.
"By the way Mia, may gig kami mamayan gabi. 7 PM sana makapunta ka. Isama mo nadin si May at
Aya."
"Huh? Pero kasi...kasi hindi ko alam kung san iyong venue."
Sa totoo lang ayoko talagang pumunta dahil may gagawin ako mamaya. Kailangan ko pang makausap
si Kevin pagkatapos ng klase.
"Don't worry alam naman ni Zelle kung san iyong venue. Palagi kasi siyang pumupunta don. Diba
Zelle? Samahan mo nalang sina Mia mamaya ha?"
Sabi ni Axel sabay kindat pa kay Zelle.
"ahhh..oo..oo.."
Nauutal na sagot ni Zelle.
"Thanks Zelle."
"Punta ka Mia ha, ipapakilala din kita sa bestfriend kong si Kevin. Hindi kasi kita napakilala
non ng maayos nong isang araw dahil nagmamadali kami."
Si Kevin? Pupunta mamaya sa gig? Kung ganun hindi ko na siya kailangang hanapin pa dahil alam
ko na kung san siya makikita mamaya.
"cge go!!!!"
Mabilis na sagot ko.
hahahah!
hehehehe!
hihihihi!
Hindi ko alam kung anong nakakatawa don sa sinabi ko pero tumawa talaga sila ng sobra. Hindi
naman ako clown para pagtawanan.
"Cge Mia, see you this evening. Bye."
Tumayo na siya at tinapik ang kaliwang balikat ko.
"Bye girls. Bye Zelle!"
Nagpaalam din naman sina May at Aya kay Axel. Pati narin si Zelle.
Tapos na kaming kumaing apat kaya lang wala pang 1:30 kaya naisipan naming dito nalang muna
magpalipas ng oras sa cafeteria.
"Zelle.. sabihin mo nga sa'min.. si Axel ba iyong tinutukoy mo na gusto mo?"
Deretsong tanong ni May kay Zelle. Hindi naman makatingin ng deretso si Zelle kay May. Parang
tama nga si May sa sinabi niya. Tingin ko din naman si Axel nga iyong gusto ni Zelle dahil
kakaiba iyong mga titig ni Zelle kay Axel.
"yeah..you guessed it right.. pero sinabi ko naman sa inyo na hindi niya ako gusto diba?"
"Zelle, hindi naman niya sinabi sa'yo diba na hindi ka niya gusto? Kaya huwag kang mag emote
diyan."
Sambit naman ni Aya.
"Alam kong hindi niya sinabi pero nararamdaman ko. I think he likes Mia."
Saka tumingin si Zelle sa'kin. Napaturo nalang ako sa sarili ko sabay lingon sa kaliwa, kanan
at likod ko. Ako nga ang tinutukoy ni Zelle dahil wala ng ibang tao sa likod ko. Pero bakit
ako?
"Ako? Ano ka ba Zelle, hindi pa nga kami magkakilala noh. Pangalawang beses palang naming
magkita ni Axel. Diba girls?"
Say yes! Say yes kundi lagot talaga kayo sa'kin mamaya.
"Alam mo Zelle, napansin ko din iyon eh. Nong una kaming magkita tanong lang siya ng tanong
tungkol kay Mia nong pumunta si Mia ng restroom. Naalala mo iyon Aya?"
"Oo nga. Tama nga. Ewan ko lang talaga pero malakas kutob ko may gusto siya kay Mia."
Hidi ko talaga maaasahan ang mga kaibigan kong 'to. Bakit pa nila kailangang sabihin iyon kay
Zelle? Tinignan ko si Zelle. Ang lungkot ng mukha niya.
"Zelle, don't worry dahil hindi naman sinabi ni Axel sa'kin na gusto niya ako kaya wala tayong
dapat i-assume. Sa tingin ko nga eh ang gusto niya talaga ay ikaw kaso nahihiya lang siya.
hehehehe."
"It's okay Mia. Tanggap ko naman."
Mas lalong lumungkot iyong mukha ni Zelle. Maganda parin naman siya kahit na malungkot iyong
mukha niya pero iba talaga kapag ngumingiti siya.
"May naisip ako!!"
Bulalas ni Aya habang hawak hawak ng hintuturo niya ang gilid ng noo niya.
*Tiing*
"Ano iyon?"
Tanong ni May sa kanya.
"Total, hindi naman gusto ni Mia si Axel dahil si Kevin ang gusto niya. Bakit hindi nalang
tayo gumawa ng operation para naman magustuhan ni Axel si Zelle."
Pagsusuggest ni Aya.
Tama nga. Matalino rin pala 'tong si Aya. Hindi lang pala puro pagkain iyong laman ng utak
niya. hehehe
"Game ako diyan. Operation AXELLE love team!!"
Bulalas ko habang itinaas ko pa iyong kanang kamay ko.
"Pero what will you get in turn girls?"
Tanong ni Zelle kay Aya.
"Tutulungan niyo ako tapos wala naman akong matutulong sa inyo lalo na kay Mia."
Sambit ni Zelle.
"Naku Zelle! Huwag kang mag-alala dahil pagkain lang naman ang katapat ni Aya at ako naman
okay na ako kahit wala na. And as for Mia, pwede mo siyang tulungang mapalapit kay Kevin since
magkababata naman kayo."
Sagot ni May.
*tiiing*
Ang tatalino talaga ng mga kaibigan ko. Minsan napaisip ako kung bakit hindi ako nahawa sa
pagiging matalino nila. Palagi nalang kasi akong kulelat pagdating sa loob ng classroom.
Maliban sa napapahiya ako palagi. Eh hindi pa umeexcel sa academics.
"Sure. That's fine with me."
Pag aagree ni Zelle. Bumalik na ulit iyong maaliwalas na mukha niya at ngumingiti na siya
ngayon.
Sana maging okay ang plano namin.
"By the way Mia, what time tayo pupunta ng gig?"
Tanong ni Zelle.
"Wala naman akong gagawin so 6:30 pwede na tayong pumunta don."
Sagot ko sa kanya.
"Ikaw Zelle wala ka bang lakad?"
Tanong naman ni May kay Zelle.
"Wala naman. Except na may practice ako mamaya. Malapit na kasi iyong basketball competition
nila Kevin kaya kailangan nadin naming magpractice."
"WHAATT?? Pwede palang sumali sa team kahit na babae?"
Bulalas ko.
"hehehe. You're so cute Mia. Cheering iyong ibig kong sabihin. Ako kasi iyong cheerleader."
Tumawa nadin si May at Aya.
"ahh.. Hindi mo naman kasi sinabi kaya hindi ko nagets. Kayo din naman May diba? Aya?"
Pero umiling lang silang dalawa.
"Nagets namin iyon Mia. Ikaw lang ata iyong hindi. hehehe"
Sabay sabi nilang dalawa sa'kin. Nakakainis lang!!
"Until what time ba matatapos practice niyo?"
Tanong ko kay Zelle.
"By Five thirty tapos na kami. Magkita nalang tayo by six thirty siguro."
"YEP!!! Sisimulan na natin mamaya ang operation dukot Axel's heart!! goo!!"
Bulalas ni May.
*******************************************
[10] Chapter 9: Plan A
*******************************************
Tanong ko kay Aya habang dala dala ko iyong black mini dress na may mga shimmering splendid
pa. Sobra talaga iyong mga kinang ng damit. Para naman akong magmumukhang disco ball nito.
"Yup. I'm sure mapapansin ka ng lahat pagpasok palang natin don." Sagot niya.
"Are you sure? Mapapansin nga ako ng mga tao dahil sobrang ikli naman nito. At isa pa hindi
tayo magdidisco. Manonood lang tayo ng gig." Sambit ko.
"Huwag ka na maarte Mia, suotin mo na iyan bilis. Darating na dito si Zelle maya maya."
Sabi naman ni May habang tinulak niya ako papuntang banyo ng kwarto ko.
Baka naman kasi mahuli kami kung aarte pa ako dito. Pumasok na ako ng banyo saka ko sinuot
iyong damit na pinili ni Aya at May.
Parang hindi ko yata kayang lumabas na ganito iyong suot ko. Pano pa kaya kung pupunta na
talaga kami don sa gig ni Axel.
Dahil sobrang lakas na talaga iyong mga katok nila sa pinto na para bang masisira na iyong
pintuan ko. Lumabas nadin ako habang hawak hawak ko iyong dulo ng damit dahil hinihila ko iyon
pababa. Sobrang ikli kasi nong damti talaga.
"O see? Bagay sa'yo eh. Sabi ko naman sa'yo."
Sabi ni Aya habang tinitignan ako mula ulo hanggang paa na nakangiti.
"Eh kasi.."
*tok* *tok*
"Ma'am Mia?"
"Yes ate?"
Bulalas ni May.
Tinungo na naming tatlo ang pinto at binuksan iyon. Hindi nga kami nagkamali. Si Zelle nga
iyong andito. Well, wala naman talaga kaming ibang inaasahan kaya talagang hindi kami
magkakamali.
Hinawakan ko iyong kamay ni Zelle saka ko siya hinila papasok sa loob ng kwarto ko.
"Thanks Ate."
"Sige po Ma'am."
"Nice room."
Pagcocommento naman ni Zelle habang iniikot ikot niya iyong mga mata niya sa buong paligid ng
kwarto ko. I admit masyadong malaki iyong kwarto ko para sa sarili ko lang. Pero dahil wala
naman akong ibang kapatid, binigay na lahat nila Mommy at Daddy sa'kin ang malaking space. Sa
totoo lang masyado nila akong sinospoil, lahat ng hinihingi ko nakukuha ko. Hindi mo rin naman
sila masisisi dahil wala akong kahati sa atensyon nila.
"Thank you Zelle."
Pagkatapos libutin ng paningin niya ang buong kwarto ko, ako naman iyong tinignan niya mula ulo
hanggang paa.
Tanong niya habang nakatiklop iyong dalawang braso niya sa dibdib niya.
"Huh? Eh kasi.."
"Ano ka ba Zelle, iyan ang uso ngayon noh. At isa pa bagay naman kay Mia diba?"
Sambit ni Aya.
"I know bagay sa kanya iyong damit pero hindi bagay ang damit na iyan para sa pupuntahan natin.
You have to change your dress Mia, hindi gusto ni Kevin ang mga ganyang tipong damit."
Sabi ni Zelle.
"I'll go choose your dress for tonight."
Saka naglakad si Zelle paputang closet ko at naghanap ng damit na susuotin ko. Pagkatapos ng
ilang sandali, nakapili na siya saka siya muling lumapit sa'kin.
"Wear this."
Saka niya binigay iyong mga damit na dala niya at tinulak ako paputang banyo. Pagpasok ko sa
loob ng banyo, saka ko lang natignan iyong mga damit na binigay niya. Isang floral printed pink
corset dress at isang black cardigan. Hindi ko alam na may ganito pala akong dress sa loob ng
closet ko. Hindi kasi ako iyong namimili ng damit ko. Kadalasan si Mommy lang kaya hindi ko
memoryando iyong iba ko pang damit.
"Ikaw kasi Aya, hindi ka kasi marunong. hehehe" Sabi ni May kay Aya saka niya sinundot iyong
balikat nito.
Sigaw ni Aya saka naman niya inabot iyong black heels. Kukunin ko na sanaiyong sapatos pero
pinigilan ako ni Zelle.
Inabot nadin ni Zelle iyong black doll shoes ko saka ko sinuot iyon.
Bulalas ni Zelle. Tinignan ko na muna iyong sarili ko sa full length mirror ko. Tama si Zelle,
mas maganda ako ngayon sa suot ko. I look decent kung icocompare sa suot ko kanina. Naiingit
ako kay Zelle, dahil mas alam niya kung ano iyong mga gusto ni Kevin.
Sana balang araw matutunan ko din iyong mga alam niya tungkol kay Kevin.
"Let's go girls!"
Bulalas ni Aya.
........
Isang kotse lang iyong dala naming apat. Ang kotse ni Zelle. Nasa parking lot na kami ng venue
na sinasabi ni Axel pero hindi parin kami bumababa dahil sobrang kinakabahan ako. Pakiramdam ko
kinakabahan rin si Zelle.
"Tayo na!"
"Pero.."
Sabay namin ni Zelle. Tama nga ako. Kinakabahan nga si Zelle. Akala ko ako lang iyong
nakakaramdam ng kaba.
"Tayo na kasi.."
Binuksan na ni Aya iyong pinto ng likod ng kotse saka siya lumabas. Lumabas nadin si May at
tangin kami nalang ni Zelle ang nasa loob. Siya sa driver's seat at ako naman sa front seat.
Wala nadin kaming nagawa kundi ang lumabas nadin.
Pag-aassure ni May.
Sabi ni May.
Tanong ni Zelle.
"Eh may plan C pa. Andami pang letters sa alphabet kaya hindi tayo mauubusan. Huwag kayong magalala."
Naghanap na kami ng table na pwede naming maupuan. Pero may nakareserve na palang table para
sa'min sa harapan malapit sa stage.
"Si Axel siguro nagpareserve nito para sa'tin dahil alam niyang darating ka."
Sambit ni Zelle na may halong lungkot ang mukha niya.
"Ano ka ba Zelle, huwag ka ng mag emote diyan. Mag enjoy nalang tayo."
Hindi nagtagal, natapos nadin iyong bandang nagperform at pinakilala na sa'min ang susunod na
magpeperform.
Tinitigan ko si Kevin, sobrang gwapo niya while he's strumming his guitar like crazy.
WAAA!!
Mamamatay na ata ako nito. Bakit ba sobrang gwapo ng mahal ko?
Gusto kong umakyat sa stage at yakapin si Kevin pero natatakot akong baka hindi na ako
makalabas ng buhay dito sa bar dahil andaming babaeng haharang sa'kin
Sabik sa 'yo
Kahit maghapon
Na tayong magkasama parang telesine
Ang ating ending
Hatid sa bahay n'yo
Sabay goodnight, sabay may kiss
Sabay bye-bye
Sa umaga't sa gabi
Sa bawa't minutong lumilipas
Hinahanap-hanap kita
Hinahanap-hanap kita
Tinitigan ko si Zelle, tahimik lang siyang nakaupo sa upuan niya at tinitignan si Axel. Ang
lagkit ng tingin niya kay Axel. Gustong gusto talaga niya si Axel. Sana nga magkatuluyan silang
dalawa.
Sa isip at panaginip
Bawa't pagpihit ng tadhana
Hinahanap-hanap kita
Ooohhh...
"KEVIN!!!!!! GO!!!!"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Napatayo na ako at sumigaw na parang wala ng bukas. Wala
na akong pakialam kung wala na akong boses pagkatapos nito.
"KEVIN!!!"
"AHHHH!!!!!"
Sa school, sa flag ceremony
Hanggang uwian araw-araw
Hinahanap-hanap kita
Hinahanap-hanap kita
At kahit na magka-anak kayo't
Magkatuluyan balang araw
Hahanap-hanapin ka
Hahanap-hanapin ka
Natapos na iyong unang kanta nila pero parang hindi parin ako nakakarecover sa kagwapohan ng
mga lalaking nasa harapan ko. Lalong lalo na si Kevin. WAAA!! Kahit guitar lang iyong hawak
niya sobrang gwapo na niya pano pa kaya kung kakanta na siya? Sana kumanta siya.
Pero natapos pa ang dalawang kanta nila pero hindi parin kumakanta si Kevin. Siguro nga
guitarist lang talaga siya at hindi singer.
"Thank you everyone!!!"
Iyong ang huling sinabi ni Axel bago sila bumaba ng stage. Iyong mga babae naman, sinalubong
sila at nagpa autograph. Nagulat ako don, ganun ba talaga sila ka sikat? Ehh kahit ako din
naman siguro magpapautograph ako kung hindi ko sila kilala.
Kalahating oras din ang lumipas bago sila natapos sa kakapirma nong mga papel at lumapit sa
table namin.
"Hi Mia. Mabuti nalang at nakarating ka."
Bati kaagad ni Axel sa'kin.
"By the way ipapakilala ko kayo sa mga members. This is Jerome, our drummer."
"Hi girls!"
Bati nong Jerome. Blonde iyong buhok niya at sobrang kinis ng mukha niya.
"Si Mark, bassist namin."
"Hello!"
Bati niya sa'min saka niya itinaas iyong isang kamay niya.
"Pare, mauna na pala kami ni Mark. May naghihintay sa'min eh."
Sambit ni Jerome saka niya tinuro iyong dalawang girls malapit sa'min. May girlfriend pala
sila.
"Cge pare. Sa friday ulit."
Sabi ni Axel saka niya tinapik isa isa ang mga balikat ni Jerome at Mark.
"Si Kevin Choi. Bestfriend ko."
Pagpapakilala ni Axel kay Kevin sa'min. Ngumiti ako kay Kevin pero hindi siya ngumiti pabalik
sa'kin.
"Magkakilala naman siguro kayo pero gusto ko lang talagang i-introduce kayo sa isa't isa
formally." Sabi ni Axel.
"Hi Zelle!" Bati naman ni Axel kay Zelle.
Sa wakas, napansin nadin ni Axel si Zelle. Kanina pa ata naghihintay si Zelle na batiin siya
ni Axel. Naupo nadin si Kevin at Axel at sinamahan kami sa table. Nag order narin sila ng
drinks.
Nagkwentuhan lang kami at kinilala ng mabuti ang isa't isa pero tahimik lang talaga si Kevin
at pasulyap sulyap kay Zelle. Hindi ko alam kung bakit hindi niya pinapansin si Zelle eh
magkababata naman sila. Alam kong malalim din iyong pinagsamahan nila.
"Excuse me lang ha. May nakita kasi kaming gwapong guys don. See you later."
Paalam ni May at ni Aya. Dito na ata magsisimula ang plano namin. Sana nga lang gumana.
"Sure girls."
Sagot naman ni Axel saka umalis si Aya at May.
"Excuse me, punta lang akong restroom."
Tumayo naman si Kevin.
"Balik ka agad 'tol ha?"
"Axel!!"
Tawag ko sa kanya.
"Oh Mia. Andito ka na pala."
"Hi Axel."
Bati naman ni Zelle kay Axel.
"Hello Zelle. Andito ka pala. Akala ko kasi si Mia..."
"Ahhh..Ano kasi..Sinama ko na si Zelle dahil wala siyang kasama don sa table. Wala pa kasi si
Kevin. Ano pala iyong sasabihin mo?"
Pinutol ko na iyong sasabihin sana ni Axel dahil alam kong hindi iyon magugustuhan ni Zelle.
Baka kasi panghinaan lang siya ng loob dahil don.
"Ahh..sa susunod ko nalang sasabihin iyon Mia. Akala ko kasi tayo lang mag-uusap."
"Ganun ba? Sige sa susunod nalang. Siyanga pala may sasabihin si Zelle sa'yo."
Tinulak ko si Zelle palapit kay Axel.
"Go sabihin mo na bilis!"
Bulong ko kay Zelle.
"Ahh kasi...Hmm..Axel..hmm.."
Tumingin ulit si Zelle sa'kin na para bang sinasabi niyang hindi niya kaya.
"Go na!"
Bulong ko sa kanya.
"Kasi Axel..Gusto ko lang sabihin sa'yo na noon paman..hmm..uhmm..ahhh..I really...."
"Zelle!!"
Lalabas na sana ang mga salitang I really like you mula sa bibig ni Zelle kaso nga lang may
pumigil sa kanya. May kumuha ng atensyon niya.
Malapit na sana eh..
Napatingin kaming tatlo don sa tumawag kay Zelle. Si Kevin pala..
"Kevin..."
Ang sama ng tingin ni Kevin kay Zelle. Iyong tipong parang gusto na niya itong sigawan. Hindi
ko alam kung bakit ganun nalang ang mga titig niya kay Zelle.
"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo? Sinabi ko naman sa'yo na hindi mo dapat gawin iyan."
Saway niya kay Zelle. Hindi ko maintindihan kung anong ibig sabihin ni Kevin kay Zelle.
"Let's go.. I'll take you home.."
Galit na sabi ni Kevin kay Zelle na para bang inuutusan niya lang ito.
Alam ko na kamay talaga ni Zelle ang gusto niyang hilahin palayo kay Axel pero sa halip na
kamay ni Zelle ang mahawakan niya. Iyong kamay ko ang nahawakan niya.
*******************************************
[11] Chapter 10: Rape
*******************************************
Hawak hawak ni Kevin ang kanang kamay ko habang hila hila niya ako palayo ng bar. Hindi ko
alam kung san kami pupunta. Hindi ko alam kung san niya ako dadalhin. Hindi ko rin alam kung
anong mangyayari sa'kin kapag nalaman niyang ako iyong nahila niya at hindi pala si Zelle.
Lagot!
Gusto kong unahan siya. Gusto kong sabihin sa kanya na hindi ako si Zelle. Na ako, si Mia ang
nahila niya pero masyadong akong nalamon ng kilig na nararamdaman ko. Parang gusto kong sumigaw
dahil hawak ni Kevin ngayon ang kamay ko. Parang mga paru paru sa loob ng tiyan ko na
nagliliparan sa tuwa.
Waa!!
"Ilang beses ko ba dapat sabihin sa'yo para maintindihan mo na hindi mo dapat sabihin kay Axel
na may gusto ka sa kanya?"
Alam ko galit na si Kevin dahil sa tono ng boses niya. Bigla nalang niyang binitawan ang kamay
ko nong makalayo na kami sa bar saka niya ako hinarap.
Pero sobrang nagulat siya ng makita niya ang mukha ko . Sino ba naman ang hindi magugulat eh
akala niya si Zelle iyong hila hila niya pero it turns out na ako pala.
Tumango lang ako. Hindi ko alam kung ilang beses akong ang nod sa kanya.
"Bakit ka andito?"
Totoo naman diba? Hinila niya talaga ako kaya ako andito ngayon sa harap niya.
"Bakit..."
Hindi na niya tinapos iyong sasabihin niya at napahawak nalang siya sa noo niya. Naisip niya
siguro na sobrang tanga niya dahil hindi niya tinignan kong kaninong kamay iyong nahila niya.
Sagot niya sa'kin pero hindi niya ako nililingon. Patuloy parin siya sa paglalakad.
"Iiwan mo ako dito? Pano kung may mangyaring masama sa'kin? Pano kung may masamang tao dito
tapos..tapos."
"ARAY!!!"
Napatigil ako sa paglalakad ko dahil natapilok ako. Napahawak ako sa right ankle ko dahil sa
sobrang sakit. Pano ba naman kasi, hindi smooth iyong daan na nilalakaran ko. Bakit ba naman
kasi sa dami ng pwedeng pagdalhin sa'kin dito pa sa tahimik at madilim na lugar. Napatingin ako
sa paligid, sobrang nakakatakot pala dito. Lalo na kung ikaw lang mag-isa. Mabuti pa tumayo na
ako at baka maiwan ako ni Kevin.
"KEVIN!!!"
Sinubukan kong tumayo kahit na masakit talaga iyong paa ko pero pagtayo ko wala na si Kevin.
"Asan na siya?"
Tumingin tingin ako sa paligid. Wala na talaga siya. Asan na siya? Iniwan niya ba talaga ako?
Ako nalang mag-isa dito? Tinignan ko ulit ang paligid. Sobrang dilim at ang tahimik. Iyong
tipong pang horror sa movie talaga.
"Huwag kang matakot Mia!! Kaya mo iyan. Kahit na mag-isa ka lang dito wala namang mangyayaring
masama sa'yo."
Kinalma ko ang sarili ko. Naisipan kong tawagan si May at Aya pero hindi ko magawa dahil naiwan
iyong cellphone ko sa bag. Pano na to? Ano ng gagawin ko.
Dahan dahan kong hinakbang ang mga paa ko kahit na masakit. Pinilit ko talaga kesa naman sa
maiwan akong mag-isa dito.
Asan na ba kasi si Kevin? Pano niya ako nagawang iwan dito? Wala ba talaga siyang pakialam
sa'kin? Paano kung.. Paano kung may..
Pinagpatuloy ko lang iyong paglalakad ko. Makakuwi ako ng safe sa bahay kaya wala akong dapat
na ipag-alala.
"Sige po Kuya. Medyo masakit po kasi iyong kanang paa ko." Sagot ko.
Pero paglingon ko don sa taong nag offer ng tulong, nagbago agad ang isipan ko. Pano ba naman
kasi. Nakakatakot iyong mukha niya. Nasa mid 30's na ata siya at parang adik iyong mukha niya.
May dala pa siyang bote na may kulay yellow sa loob. Sigurado akong rugby iyon. Hindi lang pala
siya mukhang adik, adik talaga siya.
Tanong niya sa'kin habang may ngiti na nabuo sa labi niya. Wala sa paa ko iyong mga titig niya
kundi nasa legs ko.
"Bakit naman nagbago agad ang isip mo? Kanina lang eh pumayag ka. Huwag kang mag-alala dahil
wala naman akong hihinging kapalit na pera. Kahit experience lang sa maganda mong katawan payag
na ako. hihihihih"
Tumayo ang balahibo ko pagkatapos niyang tumawa. Ang bastos talaga ng adik na'to. Bakit may
nabubuhay pa sa mundo na katulad niya?
Nagsimula na akong kabahan. Sana lang makalabas pa ako sa lugar na 'to ng buhay. Baka
kinabukasan, mabasa nalang sa diyaryo na may magandang babaeng namatay sa kalyeng ito. Kung
talagang dito na magtatapos ang buhay ko, sigurado akong mumultuhin ko talaga si Kevin. Hinding
hindi ko talaga siya patatahimikin.
Mas lalo kong binilisan at nilakihan ang mga hakbang ko kahit namimilipit na ako sa sakit. Pero
nararamdaman ko paring sumusunod iyong adik sa'kin.
Saka niya hinawakan ang kanang balikat ko habang hawak hawak parin niya iyong bote ng rugby
niya.
"Ano ba. Sinabi ko naman sa'yong kaya ko. Umalis ka na nga sa harapan ko. Nakakatakot ka!!"
Hindi ko na napigilan na sigawan siya. Hindi ako dapat nagpapadala sa takot ko. Kailangan kong
lumaban para ipakita sa kanya na hindi niya ako kayang takutin.
"Aba! Ang arte mo naman. Para hawak lang. Ako na nga ang nagmamagandang loob dito. Kung hindi
ka kayang daanin sa mabuting usapan eh di pipilitin nalang kita."
Saka niya tinapon iyong bote ng rugby sa may dahuman at hinawakan niya iyong magkabilang
balikat ko. Dahil sa sobrang lakas niya, he already pinned me sa poste na patay sindi ang ilaw.
Nakakatakot iyong mukha niya kanina pero mas lalong nakakatakot ang mukha niya sa malapitan.
Sinubukan kong maglaban. Sinubukan kong kumawala pero wala atang epekto iyon sa kanya.
Sumigaw ako ng husto para may makarinig sa'kin. Kailangan ko ng tulong. Kailangan kong makawala
sa adik na'to. Hindi pwedeng marape ako dito. Hindi pa nga ako nahahalikan ni Kevin tapos
mararape na ako. Ayoko!! HINDI PWEDE!!!
Kahit anong sigaw ko walang nakirinig sa'kin. Wala masyadong lumabas sa bibig ko dahil naubos
na ata iyong boses ko kakasigaw kanina sa gig nila Axel.
"Kahit na anong gawin mo walang makakarinig sa'yo. Kung pumayag ka lang kanina eh hindi na
sanakita pipilitin."
TULONG!!!
TULONG!!!
SAKLOLO!!!
Naramdaman ko nalang ang mga kamay ng adik na tinanggal ang suot kong cardigan.
Hinang hina na ako. Hindi ko na siya kayang pigilan pa. Patuloy ang mga luha sa mga mata ko sa
pagdaloy patungo sa pisngi ko.
Tuluyan ng natanggal ng adik ang suot kong cardigan saka niya iyon tinapon sa kung saan.
Naramdaman ko iyong mga kamay niya sa mga balikat ko pababa sa mga kamay ko.
Gusto kong sumigaw ulit pero wala na talaga. wala nang lumabas sa bibig ko. Wala na!!
Sobrang bilis ng pangyayari. Bigla nalang natumba iyong adik sa damuhan malapit sa bote ng
rugby na tinapon niya kanina. Napahawak siya sa labi niya.
Tinignan ko iyong lalaki na sumuntok sa adik. Dahil patay sindi ang ilaw sa poste, hindi ko
nakita ng maayos ang mukha ng lalaki hanggang sa..
Kevin?
Tumayo ulit iyong adik at sinubukang suntukin si Kevin pero inunahan siya ni Kevin. Natumba
ulit iyong adik saka sinipa ni Kevin iyong tiyan niya ng ilang beses. Nakakaawa iyong adik pero
bagay lang sa kanya iyan.
Sobrang nanginginig ang buong katawan ko. Napaupo nalang ako habang nakasandal sa poste at
binalot ang katawan ko gamit ang dalawang kamay ko.
Hindi parin ako tumitigil sa pag-iyak. Sobrang takot na takot ako. Muntik ng may mangyaring
masama sa'kin. Muntik na akong marape ng adik.
Hindi nagtagal tinigilan nadin ni Kevin iyong adik dahil hindi na ito makatayo. Pinulot niya
iyong cardigan ko saka siya lumapit sa'kin.
"Tumayo ka na diyan."
Mahinang utos niya sa'kin. Pero hindi parin ako tumitigil sa pag-iyak kahit na alam kong ligtas
na ako.
"Huwag ka ng matakot, wala na siyang gagawin sa'yo. Andito na ako. Isuot mo na 'to."
Binigay niya iyong cardigan sa'kin pero hindi ko kinuha iyon. Paano ako tatayo nalang ng basta
basta? Na parang walang nangyari sa'kin? Alam kong ligtas na ako pero hindi parin nawawala
iyong takot na naramdaman ko.
Wala ng ibang nagawa si Kevin kundi ang sumandal sa gilid ng poste kong nasan ako. Magkatabi
lang kaming dalawa pero hindi na siya nagsasalita.
Tanong niya sa'kin. Tumingin ako sa kanya saka ko siya sinuntok. Sinuntok suntok ko iyong braso
niya kahit na alam kong hindi siya nasasaktan.
"Hindi naman kita sinusundan! Ikaw iyong humila sa'kin. Kasalanan mo 'to!" Sigaw ko.
Para akong nabingi sa sinabi niyang sorry. Mula sa Casanova ang salitang iyon. Hindi ko
inasahan na hihingi siya ng pasensya sa'kin. Napatigil nalang ako sa pagsuntok sa kanya. Hindi
ko inasahan na marunong din pala siyang mag sorry.
Mahina niyang sambit pero hindi ko na kayang gawin iyon sa kanya pagkatapos niyang mag sorry.
"Hindi ko naman
sa'yo kanina na
nakasunod ka pa
kita agad. Kung
talaga sinadya na iwanan ka. Hindi ko din naman talaga ginusto iyong sinabi ko
sana may mangyari sa'yo. Inaasar lang kita kanina. Akala ko lang talaga
sa'kin pero paglingon ko nawala ka nalang bigla. Mabuti nalang talaga at nakita
hindi baka.."
Napaiyak ako dahil inakala ko talaga na iniwan na niya ako. Akala ko talaga wala siyang
pakialam sa'kin. Pero kahit na ganun siya ayaw parin niyang mapahamak ako.
Pagktapos ng dalawampung minuto, nakarecover nadin ako sa takot. Hindi ko parin nakalimutan
iyong nangyari sa'kin kanina pero hindi na ako takot. Dahil alam kong hindi ako pababayaan ni
Kevin.
Sambit ni Kevin saka siya tumayo hawak hawak parin niya iyong cardigan ko.
Tinignan ko iyong oras gamit ang wristwatch ko. 9:30 PM na pala. Hindi ko namalayan iyong oras.
Gano ba kami katagal dito?
Tumayo nadin ako. Hinawakan ko iyong poste para alalayan ako sa pagtayo ko.
Kukunin ko na sanaiyong cardigan ko pero bigla nalang niya akong tinulungan sa pagsuot non.
Dumikit iyong balat niya sa balat ko habang tinutulungan niya ako at bumalik ulit iyong mga
Si Kevin lang talaga ang nagpaparamdam sa'kin nito. Hindi katulad nong adik na iyon na sobrang
nakakadiri. Tinitigan ko iyong adik, nakahiga parin sa damuhan. Nakatulog na ata. Puno ng pasa
iyong mukha niya.
Grabeh naman kung makipag-away si Kevin. Halos patayin na niya kanina iyong adik.
"Ihahatid na kita sa inyo. Baka ano pang mangyari sa'yo. Magtataxi nalang tayo wala akong
dalang kotse."
Nauna ulit siyang maglakad sa'kin pero bigla nalang siyang huminto pagkatapos niyang mapansin
iyong paa ko.
Bigla nalang siyang yumuko at tinanggal iyong sapatos ko. Hinawakan niya iyong kanang paa ko
saka niya ito sinundot sundot.
Saka niya binalik iyong sapatos ko sa paa ko. Pakiramdam ko ako ngayon si Cinderella. Sinusuot
ng prince charming ko ang sapatos sa mga paa ko. Ang gwapo ni Kevin. Mas lalong nahuhulog ang
loob ko sa kanya.
"Bubuhatin nalang kita para hindi na iyan mamaga pa." Mahinang sabi niya.
"Ano?"
Tanong ko sa kanya. Baka kasi mali lang iyong narinig ko. Baka mapahiya ako.
WAAA!!
Oo napilayan ako!
Pero hindi ko inasahan na ito pala ang kapalit ng lahat ng kamalasan na naranasan ko ngayong
gabi. Hindi lang ako tinulungan ni Kevin, bubuhatin pa niya ako.
WAAA!!
Hindi ko alam kung paano ako magrereact. Gusto kong yakapin si Kevin at mag thank you sa kanya
pero baka naman kasi isipin niya napaka chancing ko.
hhihihihi!
*******************************************
[12] Chapter 11: Hold Up!
*******************************************
Umupo si Kevin sa harap ko para ialay ang likod niya.
Pakiramdam ko naipon ang lahat ng mga dugo ko sa katawan papuntang pisngi ko dahil bigla nalang
itong uminit. Mabuti nalang talaga at nakatalikod siya at medyo madilim iyong paligid.
hihihi.
"Ahh oo!!"
Dahan dahan kong siyang niyakap at humawak sa may leeg niya. Parang ganito lang iyong scene sa
mga nakikita kong koreanovela. Iyong kakargahin ng bidang lalaki ang bidang babae para ipiggyback ride.
Waa!!
Hindi ko talaga inasahan na magiging ganito kabilis iyong connection naming dalawa ni Kevin.
Wala pang isang buwan pero nakayakap na ako sa kanya.
Sambit ni Kevin saka siya dahan dahang tumayo. Nahihiya ako dahil baka mabibigatan siya
sa'kin. Kung alam ko lang sana na ganito iyong mangyayari eh nakapag diet sana ako.
Hay!!
"Kung nabibigatan ka pwede mo naman akong ibaba. Hindi ko naman sinabi sa'yo na kargahin mo
ako."
"Kung palalakarin kita baka abutin tayo ng umaga bago paman tayo makalayo sa lugar na'to."
Hindi na ako umimik pagkatapos non. Ayoko kasing humantong sa away iyong usapan namin. Gusto ko
pang namnamin ang sandaling ito. Buhat buhat ako ni Kevin sa likod niya habang naglalakad kami
sa madilim na daan tulad nito.
Napaka romantic. Akala ko talaga sa pelikula lang nangyayari ang mga ganitong bagay o kaya
naman eh sa mga libro lang pero nangyayari talaga pala ang mga ganito sa totoong buhay.
"Kevin.."
"May mga.."
Hindi na natapos ni Kevin ang sasabihin niya sana ng bigla nalang magsalita ang isang lalaki.
Napatingin ako don sa lalaking nagsalita. Hindi na ba matatapos ang problema namin ni Kevin?
Tama na iyong adik. Hindi na kailangang dagdagan pa ang problema.
Sabi naman nong isang lalaki. Apat silang nasa harap namin na may hawak hawak na mga bote ng
alak.
Madami ba talagang adik sa lugar na 'to? Bakit ba naman kasi dito ako hinila ni Kevin?
Sa tingin ko nasa 19-23 lang iyong mga edad ng lalaki. Bakit ba hindi nalang sila mag-aral kesa
naman sayangin nila iyong mga buhay nila sa pag-iinom at pagrurugby?
"Waa pare. Ang ganda nong babae. Type ko ang mga katulad niya. Ang kinis!!"
Bigla na naman akong kinabahan pagkatapos sabihin nong lalaking iyong ang mga salitang hindi
kanais-nais sa pandinig ko. Humigpit ang mga yakap ko kay Kevin.
Waaa!!
Mas gugustuhin ko pang habulin ako ng aso kesa naman habulin ako ng mga adik na katulad nila.
"Type ko din iyong babae pare kaya lang naunahan mo ako kaya sige na nga. Sayo nalang iyan."
Alam ko magaling si Kevin makipaglaban pero hindi niya kakayanin ang apat na iyan na siya lang
mag-isa. Pwede ko naman siyang tulungan pero dahil sa sitwasyon ko ngayon mahirap iyon.
"Pare, ganda naman ng chicks mo. Swerte mo diyan. Ang puti at ang kinis. Ang ganda pa ng buhok.
Ang seksi pa. Pahiram naman oh. Kahit ngayong gabi lang. Titikman ko lang. hihihi. Huwag kang
mag-alala dahil ibabalik ko din naman siya sa'yo pagkatapos."
Nahihibang na ba sila?
"Oo nga pare. Huwag kang mag-alala dahil hindi ka namin sasaktan kung ipapahiram mo sa amin
iyang girlfriend mo."
Gusto kong magpasalamat don sa adik dahil sinabi niyang girlfriend ako ni Kevin pero syempre
nangibabaw parin iyong takot ko dahil baka kung anong mangyari sa amin ni Kevin.
Nagulat ako sa sinabi ni Kevin. Girlfriend? Sinabi niya na girlfriend niya ako?
"Sandali lang."
Ibinaba ako ni Kevin saka niya nilapitan ang apat na lalaking humarang sa amin.
"Mag-iingat ka."
Bakit ba talagang hindi ako tinatantanan ng mga pasabog ng kamalasan? Andami ng nangyari sa
araw ko. Napahiya ako kaninang umaga dahil pumasok ako sa classroom habang may nagkaklase pa.
Kanina muntikan na akong ma rape at ngayon naman.
Sabay sabay nilang sinugod si Kevin pero umilag lang si Kevin. Nailagan niya lahat ng mga
suntok na binigay ng mga adik sa kanya.
"Go Kevin!"
Para akong baliw dito na nanood ng laban ni Pacquiao. Sinusuntok suntok ko pa iyong ere na para
bang may kalaban talaga ako.
Wala pang sampung minuto pero tumba lahat ng mga adik na nakalaban ni Kevin. Kahit isang galos
wala siyang natamo. Ang galing niya talaga.
"WOOO!!!!"
Sigaw ko habang pinapalakpan ko siya. Pero bigla nalang akong napatigil ng may naramdaman akong
matulis na bagay sa leeg ko. Parang iyong dulo ng lapis na dumikit sa balat ng leeg ko.
"Huwag kang kikilos kong ayaw mong masaktan ang babaeng 'to!!"
Alam ko hindi ako iyong sinabihan ng lalaking humahawak sakin pero pati ako napasunod niya.
Hindi ako makakilos dahil sa sobrang takot. Akala ko lapis lang iyong nasa leeg ko pero matulis
na kutsilyo pala iyon. Kapag kikilos ako, sigurado akong dugo ang dadaloy mula sa leeg ko.
Ano ba iyang iniisip niya? May hawak na ngang kutsilyo tapos kung makapag utos para lang
inuutusan ang alila nila na magtimpla ng juice.
"haha! Anong akala mo sa'kin tanga? Bumili lang ako ng sigarilyo tapos ito na iyong aabutan ko?
Ang galing mo din dahil napatumba mo lahat ng miyembro ko. Pero ibahin mo ako."
Waa!!
"Hold up to!! Akin na iyang mga gamit mo kung ayaw mong may masamang mangyari sa girlfriend mo.
Isang aksyon lang 'to at tapos ang buhay nito! Sayang maganda pa naman sana! ahahaha"
Hold up?
Hold up to?
"Kevin, huwag mong ibigay iyong mga gamit mo. Hindi naman siguro ako sasaktan ng lalaking 'to."
"Tumahimik ka babae ka kung ayaw mong ibaon ko 'tong kutsilyo sa leeg mo."
Wala nadin ibang nagawa si Kevin kundi kunin iyong wallet niya sa kanyang bulsa saka tinapon sa
harap ng lalaki.
Utos nong lalaki kay Kevin habang hawak hawak parin niya ako.
Sinunod din naman ni Kevin ang utos nong holdupper saka niya tinanggal ang relo sa kanyang
kamay at kinuha ang cellphone sa bulsa niya.
Itatapon na sana ni Kevin iyong relo at cellphone sa harap ng holdupper ng biglang magsalita
ang holdupper.
Sabi ni Kevin.
"Cge sabay tayo. Iabot mo iyang gamit mo at pakakawalan ko tong girlfriend mo."
Sinigurado na muna ng holdupper na nakuha na niya iyong cellphone at relo ni Kevin bago niya
ako tinulak kay Kevin. Ang lakas talaga ng pagtulak niya kaya napayakap tuloy ako kay Kevin.
Ang bango niya!
Salamat Manong!
Pero syempre hindi ko sinabi iyon dahil baka kung anong isipin ni Kevin.
"Iphone ba 'to?"
Tanong nong holdupper saka niya kinuha iyong wallet ni Kevin at tumakbo. Iniwan na niya talaga
iyong mga kasama niyang natutuloy sa daan.
Kinarga na ulit ako ni Kevin at naglakad na papalayo sa nakakatakot na kalyeng iyon. Ngayon ko
lang nalaman na talagang mas nakakatakot ang mga buhay na tao kesa sa mga patay.
Sayang naman iyong gamit ni Kevin. Iyong Iphone at ang pera niya. Pati nadin iyong relo niya.
Dahil sa pagkamalas ko kaya nadamay siya. Naguiguilty talaga ako.
"Kahit na ilang beses ka pang humingi ng pasensya hindi mo na maibabalik iyong mga gamit ko
kaya mas mabuti pang tumahimik ka na lang."
"Hindi ba tayo maghahanap ng taxi? Kakargahin mo lang ba ako hanggang sa bahay namin?"
Tanong ko sa kanya.
"Wala na akong pera kaya wala tayong pambayad ng taxi. Eh ikaw may pera ka ba diyan?"
"Wala din. Naiwan ko kasi iyong bag ko sa bar. Hindi ko kasi alam na ganito pa la ang
mangyayari."
"Eh di tumahimik ka na. Mas lalo kang bumibigat sa tuwing nagsasalita ka diyan."
Sinunod ko nalang iyong sinabi ni Kevin. Hindi ako nagsalita habang binubuhat niya ako. Ang
lapit ng mukha ko sa leeg niya. Naamoy ko iyong pabango na gamit niya. Sobrang bango niya.
Sobrang bango pa ng buhok niya. Ang sarap niyang yakapin.
Bigla nalang sumagi sa isipan ko iyong sinabi niya sa'kin kanina na dapat sana kay Zelle.
"Ilang beses ko ba dapat sabihin sa'yo para maintindihan mo na hindi mo dapat sabihin kay Axel
na may gusto ka sa kanya?"
Matagal din bago sumagot si Kevin pero pumayag din naman siya.
"Iyong sinabi mo kanina. Bakit ayaw mong sabihin ni Zelle ang nararamdaman niya para kay Axel?"
Hindi nakasagot si Kevin sa tanong ko. Mali ata na tinanong ko sa kanya iyon.
"Hmm..Sinabi kasi ni Zelle sa'kin na magkababata kayo kaya alam ko kung anong meron kayo.
hehehe"
Feeling ko ang close close na namin ni Kevin. Pano ba naman kasi nagpapalitan na kami ng mga
tanong ngayon.
Bakit ba naman kasi ang sweet niya. Kinarga pa talaga niya ako kahit alam kong nahihirapan na
siya.
"Wala lang..Ang liit lang kasi ng ano mo..Hahaha. Kahit na nasa likod kita hindi ko maramdaman.
hahaha"
Biglang uminit iyong pisngi ko dahil sa sinabi niya. Sinapak ko iyong mga balikat niya kaya
muntikan na akong mahulog.
WOA!!
"hahah. Huwag kang malikot kung ayaw mong mahulog ka diyan. ahahaha"
"hahahahah! Kumain ka ng madaming gulay para naman lumusog ka. Baka malay mo sa susunod may
mararamdaman na ako hindi katulad ngayon. hahaha"
Ang bastos talaga ng lalaking 'to. Kaya naman pala niya ako kinarga dahil gusto lang niyang
maramdaman iyong ano..
Nakakainis!!!
Sa totoo lang naaawa na ako sa kanya dahil kanina pa niya ako karga karga. Alam ko nabibigatan
na siya sa'kin.
"Huwag na. Para naman makauwi ka na agad. At isa pa baka mamamaga pa iyang paa mo pipilitin mo
talagang maglakad."
"Dito na ba?"
Tanong niya.
Pinindot na ni Kevin iyong doorbell ng bahay namin. Pagkatapos ng limang minuto may nagbukas na
ng gate namin.
"Maybelline? Oh my God! where have you been? At anong nangyari sa'yo? Kanina pa ako alalang
alala sa'yo. Mabuti nalang talaga at wala pa ang Daddy mo dito."
"I'm sorry Ma. Natapilok lang po ako kaya hindi ako nakauwi agad. Naiwan ko din po kasi iyong
bag ko kay Aya at May kaya hindi ko po kayo natawagan."
"Iyong bag mo nasa loob na, nanggaling dito si May at Aya pero hindi ka nila kasama."
"Pumasok ka na para magamot na iyang paa mo. Sino ba 'tong kasama mo? Boyfriend mo ba?"
Ang cool ng Mommy ko. Kahit nasa harap namin siya at nakikita niya akong kinakarga ng lalaki
hindi siya nagagalit. May tiwala naman kasi siya sa'kin.
"Cge po Tita."
Nakasunod lang kami kay Mommy habang tinuturo niya iyong kwarto ko kay Kevin. Kung tutuusin
pwede naman akong ibaba ni Kevin dahil kaya ko nang maglakad pero hindi parin niya ginawa.
Binuksan ni Mommy iyong pinto ng room ko, saka ako nilapag ni Kevin sa kama ko.
"Thanks Kevin."
"Thank you iho. Kevin pala ang pangalan mo. Thank you talaga. Napaka clumsy kasi ng anak ko
kaya naman nag-aalala ako palagi dito."
"Cge kung iyan talaga ang gusto mo. Pero ipapahatid nalang kita sa driver para hindi ka na
mahirapan pa. Ano palang family name mo Kevin?"
"Cge Kevin. Ihahatid na kita sa baba para mahatid ka na ng driver. Thank you talaga sa
pagtulong mo sa anak ko."
Sa wakas na kauwi nadin ako. Akala ko talaga hindi na ako makakauwi ng buhay.
Pinahanga niya ako lalo at pakiramdam ko mas mahal ko na siya ngayon kesa kahapon.
Waaa!!
Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Para akong nakahiga sa ulap. Para akong lumilipad.
Para akong nasa duyan.
Si Kevin..
Kinikilig parin talaga ako. Ramdam ko parin iyong mga mga paru paru na lumilipad sa loob ng
tiyan ko.
"Maybelline."
Dahil sa pananaginip ko ng gising hindi ko namalayan na nakapasok na pala si Mommy sa room ko.
"Ma..Nakauwi na po si Kevin?"
Tanong ko sa kanya.
"Nagpakuha na pala ako ng maligamgam na tubig para naman hindi na mamaga iyang paa mo."
Gusto kong yakapin si Mommy pero hindi ko nalang ginawa para hindi na magalaw iyong katawan ko.
"May hindi ka ba sinasabi sa'kin? Ano bang nangyari kanina at mukhang masaya ka?"
Waa!!
Ngayon ko lang talaga ginawa 'to. Hindi ko kasi mapigilan eh. Sa totoo lang hindi ko 'to
naramdaman maski pa nong naging kami ng ex ko.
hehehe!
hahaha!
*tok* *tok*
"Cge po ate."
"Yes po Ma."
Tinulungan ako ni Mommy na mababad iyong paa ko tapos bumalik ulit siya sa pag upo
sa kama ko.
"Hmm..Ayoko nga.. hehe..Biro lang Mommy. Eh kanina kasi pumunta kaming bar dahil may gig iyong
classmate namin. Bandmate din niya si Kevin. Pagkatapos nong gig, nagkwentuhan tapos nahila ako
ni Kevin dahil inakala niya kasing ako iyong kaibigan kong si Zelle. Tapos napunta kami don sa
madilim na kalye dahil natapilok ako bigla nalang siyang nawala. Inakala niya kasi na nakasunod
lang ako."
Huminto ako sa pagkukwento. Hindi ko kasi alam kung dapat ko bang sabihin kay Mommy na muntik
na akong ma rape. Baka kasi sa susunod hindi na niya ako payagang gumala kasama ang friends ko.
Baka mag hire pa siya ng bodyguard para bantayan ako. Ayokong mangyari 'yon. Para akong
kalapating kinukulong pag may kasama kang bodyguard kahit san ka magpunta.
Pero pinili ko paring sabihin kay Mommy dahil karapatan din naman niyang malaman kung ano
talaga ang nangyari sa anak niya.
Si Mommy talaga kung makatanong parang tinatanong lang kung anong nangyari sa walang hanggan.
"Tapos non Ma, ako nalang mag-isa sa kalyeng madilim at nakakatakot tapos bigla nalang may
adik na lalaking lumapit sa'kin. Nakakatakot iyong itsura niya. Sobrang nakakatakot. Tapos non
eh tinangka niyang saktan ako..Muntik na nga akong..."
Hinawakan ni Mommy iyong dalawang balikat ko at chineck iyong mga bahagi ng katawan ko kung
may galos ba o pasa.
Naalala ko na naman iyong ginawa ni Kevin. Kahit hindi ko masyadong nakita ng maayos ang
nangyari, naalala ko parin lahat. Kung pano niya sinuntok at sinipa iyong lalaki na walang
kahirap hirap.
He's my Superhero.
hihihihi.
Sinuntok suntok ko iyong hangin para naman ma-visualize ni Mommy ng maayos iyong nangyari
kanina.
"tapos sinipa pa niya ng ganito Ma..."
"ARAY!!!"
Dahil sa sobrang pagka excite ko, nakalimutan kong nakababad pala iyong paa ko sa tubig kaya
naman sumakit ulit ito.
"I'm sorry Ma, nadala lang talaga ako sa eksena kanina. hehehe"
Inayos ko na muna iyong paa ko sa batya saka ako nagkwento ulit kay Mommy.
"Pagkatapos non Ma, kinarga ako ni Kevin dahil masakit iyong paa ko. Kahit na sobrang bigat ko
Ma, kinaya niya parin. Hindi niya talaga ako iniwan. Pagkatapos non eh, bigla na namang
dumating ang apat na lalaki."
"I know Mom. Tapos non eh, binaba ako ni Kevin dahil kakalabanin niya iyong mga masasamang
tao. Parang si Spiderman lang Ma, walang kahirap hirap, napatumba niya lahat ng kalaban. Wala
man lang siyang galos."
"and then?"
hehe.
"Tapos non Ma, hindi namin alam na may isa pa pala silang kasama. Bumili lang daw ng sigarilyo
kaya tinutukan ako ng kutsilyo sa may leeg. Sobrang nakakatakot iyon Mommy, akala ko talaga
katapusan ko na non. Hayy. Pero hiningi nong holdupper iyong pera ni Kevin pati nadin cellphone
at relo."
"Binigay ba niya?"
"Oo Ma. Kung hindi niya binigay malamang patay na ako ngayon. Malamang hindi mo
ngayon. hehe."
na ako kausap
"hehe. Ikaw talaga Maybelline ngayon lang ulit kitang nakitang masaya simula nong.."
Biglang tumigil si Mommy dahil alam niyang hindi ko gustong marinig ulit ang pangalan ng ex
ko. Sinabi ko na kasi sa kanya noon na ayoko ng marinig iyong pangalan ng walang hiyang
lalaking iyon.
"It's okay Ma. What do you think of Kevin Ma? He's so handsome right? And gentleman.. He's
like a superhero."
"Uhmm.. It's useless kung magsisinungaling ako. hehe. Anong tingin mo sa kanya Ma?"
"Nong una talaga anak ayoko sa kanya dahil andami kong naririnig na masama tungkol sa batang
iyon. Pero pagkatapos mong magkwento nagbago lahat ng paningin ko sa kanya. I'm happy for you
Maybelline."
"Yes baby. Hindi ko lang alam na magkakilala pala kayo. Kaya ka ba lumipat ng school dahil sa
kanya?"
Tumango ako bilang tugon ko kay Mommy. Pero hindi ko talaga alam kung bakit kilala na ni Mommy
si Kevin.
"Unang beses ko palang siyang nakita kanina pero andami ko ng naririnig tungkol sa kanya.
Magkakilala kasi kami ng Mommy niya at may hiningi silang favor."
Favor?
I know na close si Mommy at Mommy ni Kevin kaya nga ako nakapasok ng Livingstone University
pero hindi ko alam kung anong favor ang hinihingi ng Mommy ni Kevin kay Mommy.
Sananga lang pagkatapos ng nangyari kanina, magiging close kami ni Kevin. Sana magbago na siya.
Sana makalimutan na niya iyong babaeng bumasag sa puso niya.
"Ipapakuha ko nalang 'tong batya kay Ate kate mo ha? Magpahinga ka na pagkatapos."
"Yes Ma."
"Goodnight anak."
Sa totoo lang hindi ko naintindihan iyong sinabi ni Mommy na gagawa siya ng paraan. Kung
tutuusin hindi naman kayang pilitin ni Mommy si Kevin na ligawan ako. Ayoko din naman mangyari
(Hello Nancy?)
"Hi Aurora. Sorry for calling you this late. Gusto ko lang itanong kung nakauwi na ba diyan si
Kevin?"
(Kevin? Yes, bago lang. Actually hindi ko nga alam kung anong nangyari sa kanya pero nawala
daw iyong wallet at phone niya. Hindi ko din alam kung pano siya nakauwi dito kung wala siyang
pera.)
"Actually Aurora, pinahatid ko si Kevin sa driver namin. May nangyari kasi sa kanila ni
Maybelline, tinulungan ng anak mo ang anak ko. Gusto ko lang magpasalamat sa'yo at pinalaki mo
ng maayos si Kevin. Gusto ko din humingi ng pasensya dahil don sa mga nasabi ko tungkol sa anak
mo."
(Hindi ko kailangang humingi ng pasensya Nancy. Chismis lang lahat ng mga narinig mo tungkol
kay Kevin.)
"I hope it's not too late para don sa hiningi mong pabor."
(Ofcourse not Nancy. Hinihintay ko ngang magbago ang isip mo. So I'll see you then tomorrow
para mapag-usapan natin ang tungkol diyan?)
Mga dalaga palang kami nong magkilala kami ni Aurora. Classmates kami non sa college at
sobrang malapit na kami sa isa't-isa.
Nong isang linggo, nagkita kami at may hiningi siyang pabor. Inisip niya na kami iyong
magiging tulay para hindi mawala sa kanila ang Livingstone University.
Gusto niyang ipakasal ang mga anak namin para sa merge ng mga companya namin. Bilang ina ni
Maybelline ayokong gawin sa kanya iyon. Ayokong magsettle ng kasal na alam kong hindi naman
siya sang-ayon..
Naghire ako ng private investigator para alamin ang ugali ni Kevin Choi, pero mas lalo akong
nadismaya ng malaman kong hindi siya matinong lalaki. Alam kong hindi siya babagay sa anak ko.
Isa lang naman ang gusto ko para sa anak ko, ang maalagaan siya at mamahalin siya ng lubos ng
magiging asawa niya.
Inakala kong hindi bagay si Kevin para sa anak ko pero pagkatapos kong malaman ang nangyari
kanina, nagbago ang isip ko. Hindi ko inasahan na gusto pala ni Maybelline si Kevin, mas lalong
hindi ko inasahan iyong ginawa ni Kevin para kay Maybelline.
"Hello hon!"
Kinuha ko iyong gamit ng asawa ko saka ko nilapag iyong sa table sa loob ng kwarto namin.
"Tapos na hon. Kumain na ako sa office. Anything wrong? Mukhang malalim at ang iniisip mo?"
"May nangyari kasi kanina kay Mia. Muntik na daw siyang ma rape at ma hold up."
"What?"
Pinaupo ko ang asawa ko sa couch para pakalmahin. Natatakot akong atakihin siya sa puso dahil
sa sobrang pag-aalala.
"How can I relax Nancy? Muntikan ng may mangyaring masama sa anak natin. Mag hihire ako ng
personal bodyguard para sa kanya."
"Hindi natin pwedeng gawin iyon. Ayokong mawalan ng kalayaan ang anak natin. Iyong tumulong sa
kanya kanina, si Kevin Choi. Anak ng mga Choi."
Nagulat din ang asawa ko dahil sa sinabi ko. Alam niya din kasi kung anong reputasyon ni
Kevin.
"Totoo?"
"Hindi din ako makapaniwala. Pero gustong gusto siya ni Maybelline at isa pa, ang bait niyang
bata. Hindi niya pinabayaan ang anak natin kanina kahit pwede naman niyang gawin iyon. Nawala
pa nga ang cellphone at wallet niya dahil inuna niya iyong buhay ng anak natin."
"Tinawagan ko na pala si Aurora. Magkikita kami bukas para pag-usapan iyong tungkol sa alok
nila. Ano papayag ka ba?"
"Hindi ko pa kayang ibigay ang anak natin. Pero alam kong hindi rin natin siya maaalagaan ng
maayos dahil sa sobrang busy natin. Siguro nga, panahon na para iba naman ang mag-alaga sa
kanya."
"Pero dapat pa nating pag-usapan iyan bukas. Sasamahan kita para maayos agad ang usapan."
Tama ang asawa ko. Panahon na para iba naman ang mag-alaga sa anak namin. Pero sisiguraduhin
naming si Kevin talaga ang tamang lalaki para kay Maybelline.
--AN: This is fiction! I know imposible na mangyari ito sa totoong buhay. walang ganyang parents.
*******************************************
[14] Chapter 13: Rejection
*******************************************
Zelle's POV
Sobrang nagulat ako nong tawagin ni Kevin ang pangalan ko. Pero mas lalo akong nagulat nong si
Mia ang nahila niya sa halip na ako. Pero mas mabuti ng ganon dahil nagkaroon kami ng oras ni
Axel na makapag-usap na kami lang.
Walang istorbo.
Pero natatakot ako dahil alam kong hindi niya ako gusto. Ginawa ko lahat para mapansin niya
ako pero pakiramdam ko wala parin itong epekto.
Pero tama si Mia, tama iyong sinabi niya sa'kin na hangga't hindi sinasabi sa'kin ni Axel na
hindi niya ako gusto, hindi ako dapat titigil.
"Hindi ko alam. Hayaan mo nalang ang dalawang iyon. Baka may date pa sila. hehe"
Napaka awkward ng situation namin ni Axel ngayon. Magkaibigan kaming dalawa pero hindi pa
talaga kami nagsama na kami lang dalawa. Palagi kasing andun si Kevin sa tuwing magsasama kami
ni Axel.
Nasa harap ako ni Axel ngayon pero iyong utak niya wala sa'kin.
Nasa harap ako ni Axel ngayon pero iyong mga mata at tingin niya wala sa'kin.
"Actually hindi pero baka. Hindi naman siguro hihilahin ni Kevin si Mia kung wala silang
usapan diba."
Para niyang sinasabi sa'kin na hindi ako ang dapat na nasa harap niya kundi si Mia.
"Gusto mo ba si Mia?"
Saka lang siya napatingin sa'kin pagkatapos kong itanong iyon sa kanya.
"Axel... Hindi ko alam kung manhid ka ba talaga at hindi mo nalalaman kung ano talaga iyong
nararamdaman ko para sa'yo o nagbubulagbulagan ka lang."
Tinitigan ko lang si Axel sa mga mata niya. Hindi parin siya kumikibo. Hindi ko alam kung
anong tumatakbo sa isipan niya ngayon.
"Zelle.. Alam mong nasa sa'yo na ang lahat. Maganda ka, mabait ka, talented ka, matalino ka.
Wala ng hahanapin ang mga lalaki sa'yo. Gusto din naman kita eh.."
Nabuhayan ako ng loob pagkatapos sabihin ni Axel na gusto niya rin ako. Inakala ko talaga na
ako lang iyong nakakaramdam ng ganito. Akala ko habang buhay nalang akong magiging ganito. Pero
tama nga iyong iba na hindi masama kung ang babae ang magtatapat sa lalaki ng tunay na
nararamdaman niya.
Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Akala ko hanggang don nalang iyong pero may karugtong pa
pala iyong sasabihin niya.
"Kaya lang..Para lang talaga kitang kapatid. Gusto kita bilang kapatid. Hanggang don nalang
iyon Zelle. Huwag mo sanang masamain."
Kapatid?
Hindi ko alam kung anong tamang gagawin ko pagkatapos kong marinig na kapatid lang ang turing
niya sa'kin.
Dapat ba akong manatili sa harap niya at sabihin na nagbibiro lang ako? Para naman kahit
papano hindi na ako mapahiya sa kanya.
O dapat bang umalis nalang ako at hindi na siya kausapin pang muli at iisipin ko nalang na
walang nangyari.
Thank you?
It's okay?
"Zelle.. Hindi ako ang lalaking para sa'yo. You're to good for me."
Gustong kong sabihin sa kanya iyon. Pero natatakot ako. Natatakot akong marinig ulit na
hanggang kapatid lang ang kaya niyang ibigay sa'kin. Hanggang don lang.
"Huwag kang mag-alala dahil mahahanap mo rin ang taong para sa'yo. Malay mo nasa paligid mo
lang siya."
"Gusto mo ba si Mia?"
Huminga na muna ng malalim si Axel bago niya sinagot ang tanong ko.
"Ang totoo niyan oo. Pero hindi ko alam kung pano ko sasabihin sa kanya. Tulungan mo naman ako
Zelle oh. Mukha kasing close kayo."
Hindi ba niya nakikitang nasasaktan ako dahil sa sinabi niyang kapatid lang ang turing niya
sa'kin?
"Alam mo Zelle, noon hindi talaga ako naniniwala sa love at first sight. I thought it was
childish. Pero nong makita ko siya sa mall nong isang linggo, bigla nalang huminto iyong buong
paligid ko. Siya lang iyong nakita ko. Kaya pumasok ako non sa fast food chain kung san sila
kumakain ng mga kaibigan niya kahit na kagagaling ko lang sa pagkain non."
Habang nagkukwento si Axel sa unang pagkikita nila ni Mia, nakikita ko iyong kislap sa mga
mata niya. Nararamdaman kong masaya siya habang inaalala niya si Mia.
"I know it's childish pero sinadya ko talagang umupo kasama nila. Iniwan ko pa nga iyong
cellphone ko eh. hahaha."
Napakamot siya sa ulo niya habang nakangiti. Hindi ko maintindihan kung bakit pa niya
kailangang sabihin sa'kin ang lahat ng 'to.
"Papunta na ako non sa park dahil tumawag si Kevin non pero natagalan ako dahil sa sumakit
iyong tiyan ko dahil sa pagkain ng sobra. haha. Naghanap pa ako ng comfort room. hehe.
Pagdating ko sa park, andon nga si Mia pero hindi ko inasahan iyong nangyari sa kanya. hehehe.
Nakakatawa talaga siya. Napacute niya. Gustong gusto kong kurutin iyong mga pisngi niya."
"Bakit mo ba kailangang sabihin ang lahat ng 'to sa'kin Axel? Bakit hindi mo nalang ako
deretsuhin? Kung gusto mong layuan na kita gagawin..."
"No no Zelle. I'm sorry kung na offend kita pero hindi iyan ang ibig kong sabihin. I'm sorry,
I'm being stupid again. Hindi ko na inintindi iyong nararamdaman mo. Pero Zelle, makakalimutan
mo rin ako. Mahahanap mo rin iyong perfect guy para sa'yo. Andiyan naman si Kevin.."
Hindi ko na tinapos iyong sasabihin pa sanani Axel. Masyado ng masakit. Masyado na akong
nagmumukhang tanga dito.
Napakalaki kong tanga dahil umasa ako na gusto niya rin ako.
Napakalaki kong tanga dahil hindi ko pa naramdaman na hindi niya talaga ako mahal.
"Sigurado ka ba?"
"Favor lang. Huwag mo sanang sabihin kay Kevin iyong mga sinabi ko sa'yo."
Tumalikod na ako at deretsong pumunta ng parking space kung san ko pinarada iyong kotse ko.
Hindi na ako naglakas loob ng lumingon pa para sa kanya dahil ayoko ng masaktan.
Sinandal ko ang ulo ko sa steering wheel saka tumulo ang mga luha ko.
Kaya ko namang baguhin ang sarili ko para mahalin niya din ako.
Tama nga si Kevin. Hindi ko na sanaginawa iyon. Hindi ko na sanasinabi kay Axel na gusto ko
siya.
"Zelle, ayokong nakikita kang nasasaktan. Huwag ka ng umasa kay Axel dahil alam kong wala
siyang nararamdaman para sa'yo."
"Kilala ko si Axel. Alam ko kung may gusto siya sa isang babae o wala."
"Hindi ako naniniwala sa'yo. Sinasabi mo lang iyan dahil gusto mong ikaw iyong sasagutin ko.
Kevin kahit ilang beses mo akong tanungin ganun padin ang sagot ko. Kahit na ano pa ang gawin
mo, hindi na magbabago ang isip ko. Mahal kita pero hanggang.."
"Hanggang kaibigan lang? Alam ko iyon Zelle. Napakalaki kong tanga dahil kahit na ilang beses
mong ipamukha sa'kin na hindi mo ako gusto, patuloy parin akong umaasa. Patuloy parin akong
bumababalik sa'yo. Patuloy parin iyong sakit dahil hindi kita kayang kalimutan. Pero kahit na
nasasaktan ako okay lang, pero ayokong ikaw na iyong nasasaktan. Huwag mong ipagtapat kay Axel
ang nararamdaman mo dahil alam ko kung san iyan hahantong. Ayokong maging katulad ka sa'kin."
"Pwede ba Kevin tigilan mo na ako? Tigilan mo na iyang mga kasinungalingan mo. Gusto din ako ni
Axel pero hindi niya sinasabi sa'kin dahil sa'yo. Dahil magkaibigan tayo. Dahil alam niyang
gusto mo ako. Kung hindi dahil sa'yo baka.."
"Baka ano? Baka kayo na ngayon? Fine Zelle. Lalayo na ako sa'yo. Hindi na kita kukulitin pa.
Hindi na ako aasa na balang araw mamahalin mo rin ako gaya ng pagmamahal ko sa'yo. Pero hindi
mo parin maalis sa'kin ang pag-aalala para sa'yo."
Bumalik sa isipan ko ang huling seryosong pag-uusap namin ni Kevin. Simula non, nagbago na
siya. Nalaman kong may girlfriend na pala siya, gusto kong magalit dahil sa ginawa niya pero
naguiguilty ako dahil alam ko na ako iyong dahilan kong bakit siya nagkaganon. Linggo linggo
nalang siyang nagpapalit ng girlfriend. Sinubukan kong kausapin siya tungkol don pero wala
akong karapatan.
Ngayon, alam ko na kung anong nararamdaman ni Kevin. Alam ko na iyong sakit na naramdaman niya
noon dahil sa'kin. Ngayon alam ko na kung paano magmahal na hindi sinusuklian ang pagmamahal
mo.
At ang masakit pa, iyong taong mahal mo, mahal niya ang kaibigan mo.
Sana..
Pero sinubukan kong turuan ang puso ko na mahalin si Kevin, pero kahit na anong gawin ko,
hanggang kaibigan lang ang mabibigay ko sa kanya.
Hindi ko kayang pilitin ang puso ko. Ayoko din namang lokohin si Kevin na mahal ko din siya
dahil alam kong mas lalo ko lang siyang masasaktan.
*******************************************
[15] Chapter 14: Expiration Date
*******************************************
"Zelle!!!"
Bulalas ko habang papasok ako sa room namin. Mabuti nalang at hindi ako nahuli sa klase namin.
Akala ko talaga eh mahuhuli na ako.
Bati ko sa kanila pabalik. Mukhang good mood ang dalawang ito ah. Hindi ko alam kung anong
nanagyari sa kanila kagabi at ganito nalang iyong liwanag sa mga mukha nila.
Bati ni Zelle sa'kin pabalik habang ngumiti siya ng mapakla. Napakalungkot ng mukha ni Zelle.
Hindi kaya may nangyaring hindi maganda kagabi sa kanila ni Axel?
"Huwag nalang natin iyang pag-usapan girls. Wala ako sa mood eh."
Saka ulit siya ngumiti pero hindi kagaya nong genuine smile niya kahapon, napakapeke ng ngiti
niya ngayon. Alam kong pinipilit niya lang ngumiti kahit na nasasaktan siya.
"WHAATT??"
Para kaming nabingi dahil sa lakas ng boses niya. Napakasakit talaga sa tenga iyong tinig
niya.
"How dare you? Kaya pala nawala nalang bigla si Kevin kagabi dahil pala dinukot niyo siya?"
Napahawak lang si Angel sa magkabilang bewang niya at nanlilisik ang mga mata.
Parehong napatigil si May at Angel sa pagpapalitan ng sigaw ng dumating nag professor namin.
"Nothing Sir."
Sagot ni Angel.
Nagsimula na iyong klase namin and as usual nahirapan na naman ako sa pagcacatch up. Hay..
Nakakainis.
Bigla kong naaalala na Tuesday pala ngayon at ibig sabihin, mamaya na iyong subject namin na
Mommy ni Kevin ang professor.
Tapos hindi pa ako nakapagstudy. Pano kapag tatanungin niya ako tapos hindi ako makasagot.
Hindi pwede!
Eh baka mas lalong magaling iyon dahil first day ko palang sa klase niya tapos absent na agad.
Waa!!
......
Natapos na iyong unang subject namin. May bakante pa kaming 1 hour and 30 minutes para sa next
subject.
Excited ako dahil sa wakas mamemeet ko narin iyong Mommy ni Kevin pero may halong takot at
kaba dahil baka mapahiya ako.
Umiling ako dahil wala naman talagang masakit sa'kin. Kinakabahan lang talaga ako.
"Samahan ka na namin."
Sabi ni Zelle.
Tanong ni Aya.
"Cge Mia."
Kung totoo man iyong sinabi ni Zelle na namumutla ako hindi talaga iyon pwedeng mangyari.
Ayokong makita ng Mommy ni Kevin na ang pangit pangit ko. Kailangan kong maglagay ng koting
lipstick at face powder.
Binuksan ko na iyong comfort room ng girls pero nagulat nalang ako ng makita ko si Angel na
nakapatong sa sink habang nakayakap siya sa leeg ni Kevin at naghahalikan na naman silang
dalawa.
Nakatingin lang si Kevin sa'kin sa salamin na nasa likod niya habang hindi parin siya
tumitigil sa paghalik kay Angel.
Aghhh!!
Pinapaselos man niya ako o hindi wala na akong pakialam dahil nagseselos na ako.
Binitawan ko iyong dala kong sling bag saka ko sinugod si Angel. Hiniwalay ko silang dalawa at
gulat na gulat si Angel sa ginawa ko.
"Pinipigilan kayo. Kung gusto niyo talagang gawin iyan maghanap kayo ng ibang lugar. Huwag dito
sa rest room ng mga girls. Napakalandi mo talaga babae ka!!"
"Malandi? Malandi na ba ngayon ang makipaghalikan sa boyfriend ko? Ano namang masama don eh
boyfriend ko naman si Kevin. baka naman nagseselos ka lang dahil gusto mo ang boyfriend ko?"
Huh!!
Umiinit talaga ang dugo ko sa babaeng 'to. Gusto ko siyang sabunutan hanggang sa matanggal
lahat ng mga buhok niya sa ulo niya.
Gusto ko siyang sampalin hanggang dumikit na iyong blush on sa pisngi niya sa palad ko.
"Ang lakas din naman ng loob mo na sabihin mo iyan sa'kin. Hindi ako nagseselos noh. Hindi ka
naman talaga mahal ng boyfriend mo."
"Eh sa tingin mo ikaw iyong mahal ni Kevin? Nagsama lang kayo kagabi tapos iniisip mong ikaw na
iyong mahal niya? Hindi mo yata kilala si Kevin. Kabago bago mo lang dito kinakalaban mo na
ako. Sinasabi mo pang malandi ako?"
"Malandi ka naman talaga. Akala mo ang ganda ganda mo na eh para ka namang zombie dahil sa
kapal ng make up mo!!"
Bumaba si Angel mula sa pagkakaupo niya sa malaking sink ng comfort room saka niya ako
sinabunutan.
Hindi ako nagpatalo dahil hinila ko din iyong mga hibla ng buhok niya gamit ang dalawa kong
kamay.
"ARAY!!"
"NASASAKTAN AKO!!"
Sigaw ni Angel habang hinihila parin niya iyong buhok ko. Alangan namang tigilan ko iyong
pagsasabunot ko sa kanya dahil lang nasasaktan siya?
Nasasaktan din naman ako ahh pero pinilit kong kalimutan iyong sakit. Gusto ko lang talagang
makaganti sa babaeng ito.
"Malandi ka!!"
Sigaw ko sa kanya
Walang nagpapatalo sa amin ni Angel. Kung gaano kasakit iyong ginagawa niyang pagsabunot sa'kin
times two naman ang sakit na binibigay ko sa kanya.
"Cge girls, mauna na ako ha. Mukhang hindi pa ata kayo matatapos diyan eh."
Napatigil nalang kaming dalawa ni Angel pagkatapos magsalita ni Kevin. Hindi man lang niya kami
inawat sa pagitan ng away namin tapos iiwan pa niya kami?
"But babe.. Hindi mo man lang ba ako tutulungan sa umaway sa'kin? Dahil sa kanya nagulo iyong
buhok ko."
Maarteng sambit ni Angel habang nakahawak pa siya sa buhok niya at nakapout iyong lips niya.
Sabi ko naman kasi sa kanya na hindi talaga siya mahal ni Kevin eh ayaw pa niyang maniwalay.
Iyan tuloy!
hahaha..
"What? But I don't.. I don't understand babe. Why are you doing this to me ba? Hindi mo na nga
ako inawat kanina tapos iiwan mo pa ako? Wala naman akong ginawa babe eh."
"hahaha. Sabi ko naman sa'yo eh, hindi ka talag mahal ng boyfriend mo."
hahaha!!
"Huwag ka ngang makialam bruhita ka! Kasalanan mo 'to. Kung hindi ka sana pumasok baka natuloy
pa iyong gagawin sana namin."
"Hahahaha!!!"
Lumapit si Angel kay Kevin sana niya hinawakan ang braso nito pero kinuha ni Kevin ang dalawang
kamay ni Angel saka niya ito inalis sa braso niya.
Tumulo na talaga iyong mga luha ni Angel na kanina pa niya pinipigilan. Nakakaawa tuloy siyang
tignan. Ang gulo ng buhok niya tapos iyong mga luha niya naging black na dahil sa mascara niya.
Nag make up na nga siya sana iyong waterproof nalang para naman hindi siya magmukhang aswang.
Hahaha.
"Hindi mo ba naaalala?"
"Huh?"
Hindi parin makuha ni Angel kung anong gustong ipaalam ni Kevin . Pati rin ako hindi ko magets
kaya tumahimik nalang ako habang nakatitig sa kanilang dalawa.
"Hahaha! Nakalimutan mo na ata kaya ipaparemind ko sa'yo. Seven days ago sinagot kita at
exactly 9:40 AM. Now that one week is over tapos narin tayo."
One week?
Hanggang one week lang talaga ang palugit ni Kevin sa mga girlfriend niya.
"Babe, please gagawin ko lahat huwag mo lang akong iwan. Kahit katawan ko kaya kong ibigay
sa'yo please babe."
Lumuhod na talaga si Angel habang nakahawak sa mga tuhod ni Kevin. Punong puno na ng maiitim na
luha ang mukha niya.
Maxi?
Sino si Maxi?
Pano ba naman kasi akala ko talaga eh sa pelikula ko lang mapapanood ang ganitong eksena.
Iyong tipong..
"hahaha!!!"
WAAA!!
Ako ba 'to?
"Kevin!!"
"What?"
Tanong ko sa kanya.
Nabuhayan ako ng loob dahil sa sinabi niya. Ibig sabihin ba non may pag-asa ako na maging kami
tapos hindi kami maghihiwalay pagkatapos ng isang linggo?
hehe..
"Oo tama ka. Iyong iba hindi umaabot ng isang linggo. Minsan tatlong araw lang, minsang isang
araw lang din."
*toink*
"Kevin.."
"Ano na naman?"
Sa tono ng boses niya alam kong konting konti nalang at maiirita na talaga siya sa'kin.
"Alam kong mabait ka talaga..at isa pa..hindi rin ako naniniwala na.."
Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko dahil bigla nalang niya akong hinarap saka siya lumapit
sa'kin.
Hanggang sa isang pulgada nalang iyong layo ng mukha niya sa mukha ko.
Then he smirked.
"Kung manliligaw ka, go ahead. Pero huwag kang umasa na sasagutin kita. Depende pa iyon sa
magiging performance mo."
Para akong muntanga na nakatayo lang mag-isa dito sa rest room. Mabuti nalang talaga at walang
pumapasok.
Ako?
"Hahaha! Nakalimutan mo na ata kaya ipaparemind ko sa'yo. Seven days ago sinagot kita at
exactly 9:40 AM. Now that one week is over tapos narin tayo."
*******************************************
[16] Chapter 15: Professor Choi
*******************************************
Waaa!!
Para na akong mababaliw sa kakaisip dahil sa nangyari kanina lalo na iyong sinabi ni Kevin.
Ayoko!!
"Mia!!"
Tanong ko sa kanya.
"Andito ang library oh. San ka ba pupunta? Akala ko alam mo kung nasan ang lib?"
Dahil sa sobrang pag-iisip ko hindi ko namalayan na lumampas na pala ako sa library namin.
"Ahh sorry."
"Mabuti nalang talaga at nakita kita. Pasok na tayo. kanina ka pa namin hinihintay eh. Ano bang
nangyari sa'yo at angtagal mo? Akala namin na flush kana sa inidoro. hehehe"
Pumasok na kami sa loob ng library. First time kong pumasok dito. Wala namang pagkaiba sa
dating lib namin sa dati kong school. Magkasinglaki din naman.
Inilabas ko na iyong libro ko para sa klase namin mamaya. Kailangan kong mag advance reading
para hindi ako mapahiya sa Mommy ni Kevin.
"Ano bang nangyari sa'yo kanina Mia? Akala talaga namin nalunod ka na sa tubig ng inidoro.
hehehe"
Panunukso ni Aya habang hawak hawak ng dalawang kamay niya ang libro namin.
"Eh pano kasi. nakita ko si Angel at si Kevin sa loob ng rest room naghahalikan."
"ANO???"
"Shhh!!"
Sambit nilang dalawa saka sila nag peace sign. Masyado kasi silang nadala don sa sinabi ko.
Tanong ni Aya.
Pagpapaliwanag ko.
"Pinigilan ko sila hanggang sa nagkasabunutan kami ni Angel. Tapos nalaman ko nalang na tapos
na pala iyong isang linggo na pagsasama nila bilang girlfriend at boyfriend."
"What??"
"Yes. Ibig sabihin din eh single na ulit si Kevin at mas malaki na iyong pag-asa ni Mia."
Tanong ni Aya habang nilalapit niya iyong mukha niya sa mukha ko.
"Actually oo pero akala ko talaga eh pagktapos nong gabing iyon magiging okay nami. You know,
iyong close na kami pero iba iyong inasal niya kanina nong magkita kami eh. Hindi ko talaga
inasahan iyon mula sa kanya."
Haayy!!
Okay naman talaga kasi kami nong isang gabi eh tapos ngayon balik sa dati na ulit kami?
Waaaa!! May personality disorder ba si Kevin?
"Ahh.. So meaning, effective iyong Plan A natin kaso nga lang eh kulang pa. Huwag kang magalala dahil may Plan B pa naman."
Sabi ni May.
"By the way Zelle, ano nga palang nangyari sa inyo ni Axel? Okay ba? Naging successful ba?"
Tanong ni Aya.
"Ayoko na. Ayoko ng umasa. Ayoko na dahil hindi naman talaga niya ako gusto. Sinabi niya mismo
sa'kin na kapatid lang iyong turing niya sa'kin at si Mia talaga ang gusto niya."
Napatakip nalang ako bigla sa bibig ko gamit ang dalawang kamay ko. Si Axel? Gusto niya ako?
Ano naman ang nagustuhan niya sa'kin? Iyong pagkatanga ko?
"Hindi na ako magugulat Zelle. Halata naman sa mga mata ni Axel nong una kaming magkita."
Tanong ni May.
Sagot ni Zelle.
"Zelle.. Susuko ka na lang dahil sinabi niya na hindi ka niya gusto? Hindi ka man lang ba
gagawa ng paraan para magbago ang isip ni Axel?"
Nakatingin ako ng deretso kay Zelle. Hindi ako sang-ayon sa sinabi niya na susuko nalang siya.
Pagkatapos niyang sabihin kay Axel ang lahat ganun nalang? Susuko na lang siya?
"Mia.."
"Zelle, kung gusto mo talaga si Axel gagawin mo ang lahat. Kahit na ilang beses ka pang
masaktan gagawin mo parin ang lahat. Huwag kang sumuko dahil lang sa sinabi niya na hindi ka
niya gusto. Susuko ka na pag nagawa mo na lahat."
"Siguro nagustuhan ka ni Axel dahil sa personality mo. At kung kailangan na gayahin kita
gagawin ko iyon. Mahal ko si Axel kaya gagawin ko ang lahat para mahalin niya din ako. Susuko
lang ako kung talagang wala na akong ibang magagawa."
Bulalas ni Aya.
"Ganito. Narinig ko kasi na may magaganap daw na conference sa isang resort this weekend. 3
days and two nights iyon. So ang gagawin natin.."
Binulong ni May sa'min ang plano niya saka kami tumango tango pagkatapos. Magandang plano iyon
pero sana lang gumana lalo na para kay Zelle at Axel.
...
Pagkatapos naming magplano para sa susunod na hakbang namin, dumeretso na kami para sa next
subject namin.
Dahil sa pagiging busy namin sa pagpaplano, nakalimutan ko tuloy na mag advance reading. Waa!!
Habang papalapit kami ng papalapit sa room namin mas lalong lumalakas ang tibok ng puso ko.
Pagdating namin sa harap ng pinto ng classroom namin, huminga ako ng malalim saka ako pumasok.
Don na kami naupo sa pinakalikuran para naman hindi kami matawag sa oral recitation. Sabi kasi
ni Zelle every meeting nagbibigay ng recitation si Professor Choi. Woo!!
Pagkatapos ng limang minuto pumasok narin ang isang matangkad at mestisang professor. Ang
ganda ng kutis niya, halatang alagang alaga. Napakakinis at napakaputi. Iyong tipong aakalain
mong para na siyang namumutla dahil sa sobrang puti ng kutis niya.
Kung ako lang iyong tatanungin hindi ko talaga maiisip na siya iyong Mommy ni Kevin. Para
kasing ang bata bata pa niyang tignan.
Waaa!!
Waa!!
Akala ko talaga makakaligtas kaming tatlo dahil nakauniform na kami pero hindi parin pala.
Sabay sabay na kaming tumayo at pumunta sa harapan. Isa isa din naming pinakilala ang mga
sarili namin. Ako iyong pinakahuling nagpakilala.
Saka nagpalakpakan ang lahat. Napansin kong wala si Angel ngayon. Kahit naman siguro ako, kung
sa'kin iyong nangyari kanina baka hindi narin ako papasok.
Babalik na sana kaming tatlo sa mga upuan namin kaya lang bigla akong tinawag ni Professor
Choi.
"Ma'am?"
"May graded recitation tayo ngayon and ikaw ang unang sasagot ng first problem."
WAAA!!!
Ayoko!!
Hindi ko kaya!!
Nakakatakot talaga siya. Pag di ka nakasagot sa problem niya talagang mapapahiya ka sa buong
klase.
Waaa!!!
Sinulat na ni Professor Choi iyong problem sa board pagkatapos ibinigay niya sa'kin iyong
white board pen.
"You may start now Miss Park. I'll be back after five minutes. May kukunin lang ako sa
office."
Tinignan ko iyong problem. Ano 'to? Bakit walang ganito sa dati kong school? Waa!!
Pano?
Uhh pleasse!!
Pakiramdam ko ang bilis ng takbo ng oras. Pagtingin ko sa relo ko, three minutes nalang ang
natitira. Two minutes na iyong nasayang ko.
Thirty seconds..
Twenty seconds...
Ten seconds..
Nine..Eight..Seven..Six..Five..Four..Three..Two..One..
Waaa!!
Ba't ambilis ng five minutes? Five seconds lang ata iyon eh.
Pagtingin ng Professor namin sa board, wala talaga akong nasulat. Hindi ko alam kung anong
ibig sabihin ng reaksyon ng mukha niya.
Nakakatakot!!
Well, masanay nalang tayo. Hindi lang naman siya iyong napapahiya palagi eh. Lahat naman tayo.
Yeah right.
Gumaan iyong pakiramdam ko ng konti pagkatapos kong marinig sa mga kaklase ko na halos lahat
pala sa kanila eh pinahiya na ni Professor Choi. Pero diba? Mommy siya ni Kevin kaya dapat
hindi mangyari sa'kin 'to.
Iniyuko ko lang iyong ulo ko pagkatapos eh pinikit iyong mga mata ko.
*thump* *thump*
Waa!!!
WOAAHH???
Tinanong ko siya ulit baka sakaling mali lang iyong narinig ko.
"You may now take your seat Miss Park. Ako nalang iyong sasagot. Naiintindihan ko naman na
hindi mo nasagutan iyong problem since transfer student ka."
"Po?"
Tumango lang si Ma'am kaya dahan dahan akong naglakad papuntang upuan ko sa likod.
Hindi ata siya makapaniwala sa nangyari. Maski ako din naman hindi makapaniwala sa nangyari.
Inasahan ko talagang papagalitan ako ni Professor Choi.
Baka tama nga iyong sinabi ng kaklase ko kanina. Baka gusto ako ng Mommy ni Kevin kaya hindi
niya ako pinagalitan. Kapag naging kami na ni Kevin, hindi na ako mahihirapan na kunin ang loob
ng mother in law. Hindi katulad ng mga koreanovela na hindi nagkakasundo iyong mother in law at
asawa ng lalaking bida.
HAAYY!!
"Talaga?"
"Ibang iba iyong glow ng mukha niya ngayon. Hindi ko alam pero sa tingin ko may nangyaring
maganda ngayong araw na'to."
Hindi kasi ako makapaniwala sa sinasabi nilang terror si Professor Choi. Napakabait niya kasing
tignan, ibang iba sa aura ng mga terror Professors namin sa dating school.
"Yup. Hindi lang talaga halata sa mukha pero nakakatakot siya kung magalit."
Si Professor Choi na iyong nagsulat ng solution sa board saka niya ito inexplain. Napakaganda
niyang guro. Hindi ko tuloy mapigilan na humanga sa kanya. Ang galing pa niyang magturo.
"By the way class, this coming Friday wala tayong pasok dahil sa conference. Makikita niyo sa
announcement board ang ibang details. Hindi siya compulsory kaya kung gusto niyong sumama,
basahin niyo iyong poster sa baba if ayaw niyo naman it's still okay."
WOOO!!!
WAAA!!
YEHEY!!!
Naghiyawan iyong mga kaklase namin pagktapos iannounce ni Ma'am iyong upcoming event this
weekend.
"Ano Mia, Zelle. Ihanda niyo iyong mga sarili ninyo ha? Kailangan maging successful na 'to."
"hahaha. Excited na ako. Sisiguraduhin ko talagang magiging kami ni Kevin pagkatapos ng Plan B
natin."
Hahaha!!
Humanda ka Kevin!!
Pero sisiguraduhin ko sa'yo na ikaw iyong manliligaw sa'kin pagkatapos ng linggong ito.
"HAHAHAHAHA!!!"
Dahil sa sobrang pag-iisip ko ng mangyayari sa'min ni Kevin ngayong darating na weekend. Hindi
ko namalayan na tapos na pala sa paghihiyawan ang mga kaklase ko kaya tuloy rinig na rinig na
buong klase ang tawa ko.
Nakakahiya!!!
"Wala po."
"Okay Class, that's all for today. Prepare for another recitation next meeting. Dismiss!"
*******************************************
[17] Chapter 16: Plan B
*******************************************
"Oo kanina pa pero wala pa si Kevin eh. Sigurado ka bang dito siya pupunta?"
(Oo, sigurado ako. Huwag kang mag-alala dahil darating iyon. Nalalate nga lang)
(Fighting!!)
Tinignan ko iyong dala kong gamit. Isang maliit na maleta at isang hand carry. Hindi naman
siguro ako mahihirapan sa pagdadala nito.
"Sabi ni Kuya Kim may papasok daw na bagyo within this week. Siguro sa Friday night papasok ang
bagyo sa Pilipinas. Perfect timing iyon Mia."
"Yup. Kung magkakaroon ng bagyo ibig sabihin hindi kayo makakauwi agad. Kaya magkakaroon pa
kayo ng time para makapagsolo. Pero binabalaan kita ha, kahit na gustong gusto mo si Kevin
huwag mo isusuko iyong bandera mo."
"hihihih"
Napatawa tuloy ako ng mag-isa habang naisip ko iyong nakakatawang sinabi ni May sa'kin. Baliw
talaga si May.
"Anong nakakatawa?"
Pagsisinungaling ko kay Kevin. Ang gwapo niya ngayon. Naka black v-neck shirt lang siya tapos
maong pants at black shoes pero iyong aura niya sobrang lakas ng appeal.
Tumingin tingin ako sa paligid ko. Walang tao. Syempre wala iyong iba dahil maling venue ang
binigay ni Zelle sa kanya. hahaha. Planado na talaga lahat ng 'to eh.
Tanong niya.
"Actually 2 hours late na ako. Kadarating mo lang din so isa lang ibig sabihin non."
"Ano?"
"Naiwanan na tayo."
Tinignan ko iyong ekspresyon ng mukha niya. Parang hindi parin siya nakakahalata. hehehe.
Woo!!
Kinabit ko na iyong shoulder bag sa balikat ko saka ko binitbit iyong maliit na maleta ko.
Maglalakad na sana ako papalapit sa kotse ni Kevin ng bigla nalang itong umandar papalayo
sa'kin.
"KEVIN?"
Walang hiyang Kevin iyon. Akala ko pa naman sabay kaming pupunta don sa venue.
Nakakakinis!!
Binitawan ko iyong maleta ko saka ko iyon inupuan. Nakapatong iyong mukha ko sa dalawa kong
kamay.
Tinignan ko iyong kalangitan. Dumidilim na. Nagagalit na ata ang langit dahil sa ginawa kong
pagsisinungaling.
Parang gusto ko tuloy umiyak. Bakit ba niya ako iniwang mag-isa dito?
*beep* *beep*
"Hoy!! Bilisan mo diyan! Pumasok ka na. Ang haba haba na ng mukha mo!"
"Kevin?"
Akala ko.. Akala ko tuluyan na niya akong iniwan pero hindi pala. Binalikan niya ako.
Pakiramdam ko lumulundag iyong puso ko dahil sa tuwa.
Tanong ko sa kanya.
"Kaya mo na iyan."
Kumunot ulit iyong noo ko. Napaka ungentleman talaga ni Kevin. Pero kahit ganun pa siya, hindi
parin maalis na gusto ko siya.
"Tss!!"
Binuksan niya iyong pinto ng kotse niya saka siya lumabas at nilapitan ako.
Sabi ko sa kanya habang dala dala niya iyong maleta ko saka niya pinasok iyong sa likod ng
kotse niya.
"Pasok na bilis!"
Utos niya sa'kin. Binuksan ko nadin iyong pinto sa front seat saka ako pumasok.
Sigaw niya sa'kin. Napatakip tuloy ako sa dalawa kong tenga dahil sa sobrang lakas ng boses
niya. Bakit ba niya kailangang sumigaw eh nasa harap lang niya ako. Kung makasigaw akala nasa
kabilang bundok ako.
Bulong niya sa sarili niya pero narinig ko parin. Eh sa pinanganak talaga akong ganito eh.
"Seatbealt!"
"Huh?"
Narinig ko naman iyong sinabi niya kaso lang may napanood akong scene sa TV. Ganitong ganito
rin, hindi kasi narinig nong babae iyong sinabi ng lalaki kaya naman iyong lalaki pa iyong nagayos ng sealbelt. Nakakakilig iyon. Moment ko na iyon.
"Sabi ko seatbelt."
"Huh?"
WAA!!
Inakala ko pa naman ganun din iyong gagawin niya, iyong tipong si Kevin ang mag-aayos ng
seatbelt ko tapos eh sisigawan niya lang pala ako.
Tss!!
Inayos ko nalang iyong seatbelt ko na mag-isa. Bakit pa kasi pinanganak si Kevin na hindi
sweet?
Haay!!
Pagkatapos kong i-ayos iyong seatbelt ko, pinaharurot na ni Kevin iyong kotse ko.
WOO!!
Hinahabol ba kami ng mga pulis? Para na kaming lumilipad dahil sa sobrang bilis ng takbo ng
kotse ni Kevin.
Tanong ko sa kanya para naman hindi maging awkward iyong moment namin. hehehe
Pero isang minuto na ang lumipas hindi parin sinasagot ni Kevin ang tanong ko.
"Ibahin ko nalang iyong tanong. Anong favorite food mo? Favorite actress? Sinong crush mong
artista?"
Sobrang dami na ng tanong ko. Pero kahit isa hindi niya sinagot.
"ahh.. Baka nag coconcentrate ka lang sa pagdadrive. Gusto mong kumain? nagdala ako ng snack
sakaling magutom tayo. hehe"
"Ayoko!"
"Ay oo nga pala, nagmamaneho ka. Ang tanga ko talaga. ehehe. Pasensya. Susubuan nalang kita."
Gusto kong masaktan dahil sa sinabi ni Kevin. naiirita daw siya sa'kin. Nakakaistorbo daw ako
sa kanya, pero hindi ko magawa dahil tinawag niya ako sa pangalan ko.
Maybelline..
Sa totoo lang ayaw na ayaw ko na tinatawag akong Maybelline pero kung si Kevin ang tatawag
sa'kin niyan..hihihihi..
"hihihihi.."
"hihihi. Pano ba naman kasi. Hindi ko talaga inasahan na alam mo iyong pangalan ko. Natutuwa
lang talaga ako. Pano mo ba nalaman iyong pangalan ko?"
Baka naman kasi nalaman niya dahil nagsearch siya tungkol sa pagkatao ko?
Baka kasi gusto niya din ako pero hindi lang niya sinasabi sa'kin dahil nahihiya siya?
hehehe..
Bakit naman kasi hindi ka magugustuhan ni Kevin Mia eh ang ganda ganda mo kaya.
hehehe..
Nakakabaliw pala ang ganitong pakiramdam. Hindi ko kasi mapigilang tumawa dahil sa sobrang
kilig.
"Nalaman ko sa facebook."
Sagot niya.
"Facebook?"
Waa!!
yieee!!
May pag-asa ka na Mia.. Gusto ka din ni Kevin hindi lang talaga niya sinasabi.
"Diba inadd mo ako? Hindi ko sana tatanggapin kaso lang eh alam kong makulit ka kaya tinanggap
ko nalang."
*toink*
Akala ko pa naman hinanap niya ako. Pero okay nadin iyon kesa naman hindi niya tinanggap iyong
friend request ko.
"Malayo pa ba tayo?"
"Isang oras pa. Sana makarating tayo don bago bumuhos ang malakas na ulan."
Tinignan ko iyong paligid. Ang dilim dilim na nga. Parang any minute from now bubuhos na ang
Sobrang lakas na ng ulan. Kung kanina sobrang bilis ng kotse ni Kevin, ngayon wala na sa
kalahati iyong bilis ng takbo dahil sa lakas ng ulan.
Dahil sa sobrang lakas ng patak ng ulan, naririnig na namin iyon sa bubong ng kotse na
sinasakyan namin. Pati iyong wipers ng kotse halos hindi na kayanin ang sobrang tubig.
Sabi ni May makakatulong iyong bagyo para sa plano namin pero ngayon parang hindi na ako
naniniwala don. Pano ba naman kasi nakakatakot na iyong ulan dahil hindi na talaga normal dahil
sa sobrang lakas nito.
Waaa!!
"Kailangan nating makaabot kung ayaw nating ma stranded dito. May binalita bang bagyo?"
"Meron daw sabi ni May pero hindi ko naman inakala na ganito iyong magiging epekto nong bagyo.
Ang lakas ng ulan."
"Delikado na'to."
Sambit ni Kevin.
Tumahimik nalang ako at nagdadasal na sana tumigil na iyong ulan. Bahala na talaga kung wala
na kaming moment ni Kevin ang mahalaga malayo kami sa disgrasya.
Sobrang na talaga akong kinakabahan dahil habang tumatakbo iyong oras, mas lalong lumalakas
iyong ulan. Pakiramdam ko talaga anytime from now mabubutas na iyong bubong ng kotse. Mababasa
na talaga kami nito.
"Malapit na ba tayo?"
"Kung walang ulan, makakarating tayo sa venue ng kalahating oras pero dahil sa baha baka abutin
pa tayo ng dalawang oras dito."
Dalawang oras?
Oo, aaminin ko mahabang moment talaga iyon para sa'min ni Kevin pero ayokong magmoment sa
ganitong sitwasyon.
Niyakap ko iyong sarili ko dahil sa sobrang lamig ng aircon idagdag mo pa iyong ulan na
nakadagdag ng lamig sa loob.
"Nilalamig ka ba?"
"Pasensya ka na pero hindi ko pwedeng patayin iyong aircon. Pag gagawin ko iyong magiging blur
iyong salamin."
Kahit na ang sama sama ng ugali ni Kevin sa'kin ramdam na ramdam ko iyong pag-aalala niya.
"I know you're not. Huwag na matigas ang ulo Maybelline. Kunin mo na."
Sa tono ng boses niya, alam kong seryoso talaga siya. Inabot ko iyong bagpack niya sa likod ng
kotse saka ko hinanap ang jacket niya. Pagkatapos kong mahanap binalik ko ulit iyong bag niya
sa likod.
"Isuot mo na."
Tumango lang ako saka ko sinuot iyong jacket niya. Nakatulong naman kahit papano. Hindi na ako
nilalamig tapos naaamoy ko pa iyong pabango niya sa jacket niya.
hihihihi..
Bulalas ni Kevin saka niya hinampas iyong kanang palad niya sa steering wheel.
"Kailangan nating maghanap ng matutuluyan sa ngayon habang hindi pa tumitigil iyong ulan. Kung
magpapatuloy tayo sigurado akong masastranded lang tayo. Any minute from now titigil na nag
makina ng kotse. Mas delikado."
Tumingin tingin ako sa labas pero hindi ko masyado makita iyong paligid dahil sa sobrang lakas
ng ulan.
Tanong ko sa kanya.
"Wala na. Malapit na tayo sa venue kaya mahihirapan na tayong maghanap ng hotel. Makikiusap na
lang tayo.."
Naghanap si Kevin ng lugar kung san magiging safe iparada iyong kotse niya. Mahirap na daw
kung tangayin ito ng tubig pero talagang wala kaming nakita. Anong klaseng lugar ba 'to at
konti lang ang mga bahay sa paligid?
"Pano na to?"
Tanong ko sa kanya.
Sabi ni Kevin.
"pero.."
Pero lumabas na siya ng kotse. Kahit pa tinakpan niya iyong ulo niya gamit ang dalawang kamay
niya. Basang basa parin siya.
Naiinis ako kay May. Bakit kasi hindi niya sinabi na sobrang lakas pala ng bagyo para naman
nakapaghanda ako kahit papano.
"Ano daw?"
Binuksan ng isang lalaking nakapayong iyong gate saka kami pumasok. Pagpasok namin sa gate
nakita ko agad iyong itsura ng bahay.
Hindi ito magara, kahoy lang iyong bumubuo sa bahay pero maganda narin kahit papano.
"Bumaba kana."
Utos ni Kevin saka niya kinuha iyong bag niya sa back seat.
Wala nadin akong ibang nagawa kundi sundin si Kevin. Iyong shoulder bag ko lang ang nadala ko
saka ako lumabas.
Tumakbo ako papunta don sa parte na may bubong para hindi ako mabasa.
"Maraming salamat po talaga Manang. Huwag po kayong mag-alala dahil magbabayad po kami."
"Hindi ko alam na babae pala ang kasama mo. Hindi mo naman kasi sinabi. Iho isang kwarto lang
ang bakante sa bahay namin kaya hindi pwedeng.."
Asawa?
Wife?
*******************************************
[18] Chapter 17: One Room
*******************************************
"Ahh ganun ba iho? Akala ko kasi eh girlfriend mo." Sabi nong babae.
Inakbayan ako ni Kevin saka namin sinundan si Manang. Tinignan ko si Kevin pero tanging kindat
lang iyong binigay niya sa'kin.
"Dito iyong kwarto niyo. Hindi ko naman talaga pinapaupahan tong bahay namin kaya manatili
lang kayo dito hanggang sa gusto niyo. Huwag nadin kayong magbayad."
Sambit ni Kevin.
"Huwag na kayong mahiya. Matagal nadin kaming walang kasama dito ng asawa ko dahil malaki na
iyong anak namin. Nasa ibang bansa na at nagtatrabaho. Dati niya 'tong kwarto kaya
pagpasensyahan niyo na talaga."
"Walang anuman. Sige maiwan ko na muna kayo para naman makapagpahinga kayo. Tatawagin ko
nalang kayo mamaya para sa hapunan."
Saka kami tinalikuran ni Manang at tinungo ang pintuan ng kwarto para lumabas.
Rinig na rinig ko iyong bulong ni Manang habang isinara niya iyong pinto ng kwarto.
Paglabas ni Manang hinampas hampas ko si Kevin gamit ang unan na nakita ko.
"Bakit mo sinabing mag-asawa tayo? Haa? Ang feeling mo talaga. Kelan pa tayo kinasal?"
"Sa tingin mo ba kung sinabi kong mag schoolmates lang tayo patutuluyin niya tayo dito sa
bahay nila?"
Napahinto ako sa paghampas kay Kevin. Tama nga siya, kung hindi niya sinabi iyon malamang
stranded na kami sa daan.
"at isa pa.. huwag ka ngang umasta na hindi mo nagustuhan iyong sinabi ko dahil halata namang
gustong gusto mo iyong sinabi ko."
Hinagis ko iyong unan na hawak hawak ko sa mukha niya pero nasalo naman niya ito.
"Kung ayaw mong mapaalis tayo dito. Magpanggap kang asawa ko.."
Sambit ni Kevin.
Kahit na totohanin na namin to kering keri ko. hahaha. Ang totoo naman kasi niyan eh kahit na
hinampas ko siya ng unan eh gusto ko naman talaga iyong pagsisinungaling niya.
Tanong ko sa kanya na may pag-alala. Kung hindi rin siya magbibihis sigurado akong
magkakasakit din siya.
"Pagkatapos mo ako na kaya bilisan mo. O baka naman gusto mong sabay na tayong maligo?"
Naalala ko iyong sinabi ni May. Kahit na gusto ko si Kevin hindi ko dapat isuko iyong dapat
isuko.
Gusto ko siyang hampasin sa mukha. Kamatis na malapit ng mabulok? Kahit nga pimples wala siya
makita sakin wrinkles pa kaya?
Baby Face!
"Maliligo na ako. Binabalaan kita ha. Huwag na huwag kang pumasok sa banyo kundi lagot ka
talaga sa'kin."
Hindi naman ganun kalaki iyong banyo nila pero may bath tub naman. Ang linis din. Ang presko
rin dahil sa kahoy iyong buong dingding.
Inikot ikot ko muna iyong mga mata ko sa paligid para hanapin iyong mga gamit na kailangan ko.
Mabuti nalang at may bubble bath liquid sila at towel at kung ano ano pa. Naiwan ko kasi sa
maleta ko sa kotse ni Kevin, andun pa naman halos lahat ng mga gamit ko.
Pinaandar ko na iyong faucet saka ako naglagay ng bubble bath. Tinanggal ko nadin iyong mga
damit saka ko binabad ang katawan ko sa tub.
Magkakamoment nga kami ni Kevin pero buwis buhay naman iyong pinagdaanan namin.
Habang nagbababad ako, andaming pumapasok sa isipan ko. Kung anong moves ang gagawin ko para
naman hindi kami mahalata ni Manang. Pumasok din sa isip ko kung ano na ang nangyari kay May
ata Aya at lalo na kay Zelle.
Ahh!!
Nagbabad pa ako ng konti pang oras dahil ramdam na ramdam ko iyong freshness sa katawan ko.
*tok* *tok*
Pero bigla nalang akong napatakip sa katawan ko gamit ang mga kamay ko pagkatapos kong marinig
ang katok sa pinto.
"Sino iyan?"
Sigaw ko.
"Bilisan mo."
Pagkatapos ng fifteen minutes kinuha ko na iyong white towel na nakasabit malapit sa pintuan
saka ko binalot sa katawan ko.
Binalot ko nadin iyong maliit na towel sa buhok ko. Wala kasi silang hair dryer dito.
Binuksan ko na iyong shoulder bag ko na nakapatong sa sink saka ko kinuha iyong mga damit ko.
"Asan na iyon?"
"Asan na iyon?"
Kahit anong hanap ko sa damit ko hindi ko talaga mahanap. Naalala ko iyong maleta sa loob ng
kotse ni Kevin. Andun iyong mga damit ko.
Waa!!
Pano na'to?
Hindi ko naman pwedeng kunin iyon sa kotse na nakaganito lang ako. Tinignan ko iyong sarili ko
sa salamin.
"Kevin?"
"Kevin?"
"Oh ano? Nakalimutan mo na ba na iyong lock ng pinto nasa loob ng banyo at wala sa labas?"
Ehh.. Ano ako engot? Nakakainis talaga 'tong si Kevin. Kahit kailan talaga hindi ka bibigyan
ng matinong sagot nito.
"Ano kasi eh. Iyong damit ko naiwan ko sa maleta. Kunin mo naman oh."
Sigaw niya.
"ANO?"
Haay nakakainis. Bingi pala 'tong kausap ko. Binuksan ko iyong pinto ng banyo saka ko nilabas
iyong mukha ko pero iyong katawan ko nakatakip sa pinto.
"Sabi ko iyong damit ko naiwan sa kotse. Iyong undies ko lang andito sa bag ko eh."
Nakakahiya mang sabihin pero kailangan niya talagang malaman para naman matulungan niya ako.
Hindi ako makatingin sa kanya ng deretso. Pakiramdam ko naipon lahat ng dugo ko sa pisngi ko.
"Ahhh.."
Akala ko iyon lang ang reaction niya pero bigla nalang siyang..
"hahahahaha..."
"Eh di huwag!!!"
Isinara ko ng malakas iyong pinto ng banyo saka ako sumandal. Akala ko pa naman tutulungan niya
ako. Nagkamali talaga ako sa kanya. Sana hindi nalang ako naligo. Mas mabuti ng magkasakit ako
kesa naman nakaganito lang ako.
*tok* *tok*
"Ano?"
Nababaliw na ba siya? Bubuksan ko iyong pinto tapos makikita niya akong nakaganito?
WAAAA!!
"Nababaliw ka na ba Kevin? Hindi porket gusto kita isusuko ko na iyong sarili ko sa'yo. Hindi
ako papayag diyan sa gusto mo. Kaya naman pala pinaliligo mo ako dahil may plano ka pala.
Lalaki ka talaga!!"
"hahaha!!"
"Nakakatawa ka kasi talaga. Iba kasi iyong iniisip mo. Hindi ko alam kung bakit ka nakakapagisip ng ganyan.. haha."
"haha. Sabi ko buksan mo iyong pinto dahil ibibigay ko sa'yo tong damit ko."
ahaha..baliw ka talaga Mia. Pano mo naman naisip ang ganung bagay? Nakakahiya ka talaga.
WAAA!!
"Buksan mo na!"
Kailangan kong buksan 'to para makuha ko iyong damit pero kailangan ko ding protektahan iyong
katawan ko at baka may makita siyang hindi pa niya dapat makita.
Sigaw ko sa kanya.
Dahan dahan kong binuksan iyong pinto saka ko siya tinignan. Nakapikit nga iyong mga mata
niya. Kinuha ko na iyong damit na hawak hawak niya saka ko isinara muli iyong pinto.
Tinignan ko iyong damit na binigay niya. Isang white v-neck tshirt at isang blue pajama.
Sinuot ko na iyon saka ako lumabas ng banyo. Para akong maskot dahil sa laki ng suot kong
damit.
"Maligo ka na."
Sabi ko kay Kevin. Sana siya nalang iyong nauna dahil mas basa siya kesa sa'kin.
Tumango lang siya saka siya pumasok ng banyo. Umupo ako sa harap ng salamin at sinuklayan ang
basa kong buhok.
*tok* *tok*
"Iha iho?"
Napaka awkward parin pakinggan iyong salitang asawa. Hindi parin kasi nagsisink in sa isipan
ko iyon. Pero sabi nga ni Kevin kailangan daw naming magpanggap para hindi kami mapalayas dito.
Ang bait talaga ni Manang. Kahit na hindi talaga kami bisita dito eh pinaghanda parin niya
kami ng hapunan.
"Kevin, tinatawag na tayo ni Manang. Kakain na daw tayo kaya bilisan mo diyan."
Pagkatapos ng ilang minuto lumabas na si Kevin mula sa banyo. Kitang kita ko iyong itsura niya
mula sa repleksyon ng salamin kaya bigla nalang akong napatayo dahil sa sobrang pagkagulat.
Tanong ko sa kanya habang di ako mapakali. Hindi ko alam kung anon gagawin ko. Hindi ko alam
kung san ako titingin. Pano ba naman kasi, tanging towel lang ang nakatakip sa ibabang parte ng
katawa niya.
Waaa!
Sagot naman niya saka siya yumuko para kunin iyong bag niya at hanapin ang damit niya.
Sabi ko sa kanya habang nakatalikod ako. Pero kahit na nakatalikod ako kitang kita ko parin
iyong repklesyon niya sa salamin.
hahaha!!
Waa!!
Manyak talaga 'tong si Kevin. Kung sabihin niya iyong word na 'brief' parang wala lang sa
kanya. Pero pakiramdam ko mas manyak ako kay Kevin dahil kahit na nakatalikod ako tinitignan ko
parin iyong katawan niya sa salamin.
hahahaha.
Tanong ko sa kanya. Sana hindi niya mahalata na nakatingin ako sa repleksyon niya sa salamin.
"haha. Akala mo may plano akong magbihis sa harap mo? Ano ka sinwserte?"
Nakakabweset talaga 'tong si Kevin. Mabuti nalang talaga at gusto ko siya dahil kung hindi pa,
malaman kanina pa iyan nawalan ng hininga.
Tapos nadin ako sa pagsusuklay at pag-aayos ng buhok ko. Lalabas na sana ako ng kwarto kaya
lang eh naabutan ako ni Kevin.
"Ano 'to?"
Tanong ko sa kanya habang tinuturo iyong kamay niya na nakapatong sa balikat ko.
"Huwag kang mag-alala, hindi kita china-chansingan. Ginagawa ko lang 'to dahil akala nila magasawa tayo. Diba HONEY?"
Hohoho!
Iniimagine ko pa lang na mag-asawa kami ni Kevin sobrang saya na, pano na kaya kung totohanin
na namin?
*******************************************
[19] Chapter 18: First Dinner
*******************************************
"Kumain na kayo. Hinintay talaga namin kayo para naman makapagsabay na tayong apat."
Sambit ni Manang. Nakaupo na silang dalawa ng asawa niya. Ganito ba talaga sila kung
makapagluto? Andaming pagkain, parang may fiesta lang.
Tanong ko sa kanya habang hinila ko iyong isang bakanteng upuan saka ako umupo.
"Ay hindi. hehe. Matagal na kasi kaming walang kasalo sa pagkain kaya dinamihan na namin.
Hindi din kasi namin alam kung anong pagkain ang gusto niyo."
"Naku Manang nakakahiya po talaga. Kahit naman po tuyo lang iyong ulam kakainin po namin
iyon."
Sabi ni Kevin.
"Super madaming thank you po talaga dito Manang. Ano po pala ang pangalan niyo Manang?"
Pinakilala ni Manang Josefa iyong asawa niya. Siya iyong nagbukas kanina sa gate na may dalang
payong. May suot si Manong Pat na bilog na salamin. Iyong katulad kay Harry Potter. Pero
kabaligtaran ata iyong ugali ni Manang Josefa at Manong Pat dahil hindi palangiti si Manong,
hindi katulad ni Manang.
"Hello din."
"Ahh oo nga po pala, hindi pa namin napapakilala iyong mga sarili namin. Nakakahiya naman po.
Ako po pala si Maybelline Mia Park at siya naman po si Kevin Choi, school.."
Bago ko pa matapos ang sasabihin ko, natakpan na ni Kevin ang bibig ko.
"haha. Pasensya na po talaga kayo dito sa asawa ko Manang Josefa, sadyang makakalimutin lang
talaga siya. hehe."
Waa!!
Muntik ko ng makalimutan na kailangan pala naming magpanggap ni Kevin na mag-asawa kami. Hindi
pala muntik dahil talagang nawala talaga sa isipan ko at nakalimutan ko.
Tinanggal na ni Kevin iyong kamay niya sa bibig ko saka ako nagsalita ulit.
"hihihi..Noon po iyon Manang pero ngayon po iba na ang apelyido ko. Maybelline Mia Park Choi na
po ako."
Wala talga silang ideya na kinilig ako pagkatapos kong sbaihin ang bago kong pangalan.
Maybelline Mia Park Choi, ang ganda talagang pakinggan. Kelan kaya babaguhin ni Kevin ang
apelyido ko? May pakiramdam akong malapit na malapit ng mangyari iyon. hehe. Libre lang
mangarap eh.
"Kayo talagang mga bata kayo. Magdasal na tayo para naman pakakain na tayo at ako'y gutom na
gutom na."
Tumango lang kami ni Kevin saka namin niyuko ang mga ulo namin. Si Manang Josefa iyong naglead
ng prayer.
"Amen."
Tanong ni Kevin.
"Ahh oo iho. Hindi ko alam kung magugustuhan mo iyan. Paborito mo ba ang kare-kare?"
"Opo. hehe"
Tanong ko naman kay Kevin. Ngayon alam ko na kung anong paboritong pagkain ni Kevin.
"Naku iha, asawa mo si Kevin pero hindi mo alam kung anong paboritong pagkain niya?"
WAAA!!
Nakakahalata na kaya si Manang Josefa? sana naman hindi pa. Ngumiti lang ako kay Manang Josefa
bilang tugon ko sa kanya.
Nakita kong nilalagyan ng pagkain ni Manang Josefa ang plato ng asawa niyang si Manong Pat.
Naalala ko tuloy na ginagawa din iyon ni Mommy kay Daddy. Dapat ako din kay Kevin dahil magasawa kami ngayon. Kinuha ko iyong plato ng kanin saka ko nilagyan iyong plato ni Kevin.
Napansin kong nagulat siya sa ginawa ko pero hindi narin siya umimik. Nilagyan ko rin iyong
plato niya ng kare-kare.
Kinuha ko ulit iyong plato ng kanin saka ako naglagay sa plato ko. Kukunin ko na sana iyong
plato ng fried chicken kaya lang naunahan ako ni Kevin sa paglagay sa plato ko ng gulay.
Waa!!
Pinakaayaw ko pa naman ang gulay. Hindi naman sa maarte ako kaya lang eh kalabasa lang talaga
ang kinakain kong gulay.
"Talaga iha? Paborito mo pala ang pinakbet? Kaya naman pala ang kinis ng balat mo dahil pala
iyan sa gulay. Huwag kang mahihiya iha ha, damihan mo pa."
Wala na akong ibang nagawa kundi ang ngumiti ng peke. Paninindigan ko nalang 'to. Tinignan ko
iyong gulay na hinain ni Kevin sa plato ko. May bagoong ba 'to?
Sa totoo lang nag-aalala akong kainin iyong pinakbet dahil allergic ako sa bagoong. Pero kung
hindi ko kakainin baka makahalata si Manang na peke lang na mag-asawa kami ni Kevin. Hindi
naman siguro ako magkakaroon ng allergic reaction kung konti lang iyong kakainin ko.
Kukuha pa sana ako ng ibang ulam kaya lang nagsalita ulit si Kevin.
"Alam niyo po Manang, pag may gulay po na nakahain hindi na po talaga naghahanap ng ibang ulam
si Maybelline. Hindi niya na po pinapansin ang mga ibang ulam."
Tinitigan ko si Kevin pero nagsmirk lang siya saka niya nilagay sa bibig niya ang isang karne
ng ulam niya. Nananadya ba talaga siya?
Nakakainis na talaga!!
Kinuha ko iyong dalawang hiwa ng okra sa plato ko gamit ang tinidor saka ko sinubo sa kanya.
hahaha!! Napansin ko iyong pag-aalangan sa mukha niya pero kinain niya parin kahit papano.
"Alam niyo po Manang gusto gusto po ni Maybelline ang pipino. Diba Honey?"
Kumuha si Kevin ng tatlong pipino gamit ang kamay niya saka niya sapilitang sinubo sa'kin.
Nakakabweset talaga 'tong si Kevin.
Ngumiti ako kay Manang kahit na sobrang nandidiri ako sa nginunguya kong pipino.
"Wala pa pong isang taon Manong Pat. Bagong kasal palang po kami ni Maybelline."
"Bakit pala kayo nagpakasal ng maaga? Dahil ba nadisgrasya mo itong asawa mo?"
Muntik ko na talagang maisuka iyong pipino sa bibig ko dahil sa gulat. Grabeh naman iyong
tanong ni Manong Pat. Hindi ko talaga inasahan iyon mula sa kanya. Napaka deretso ng tanong.
"Anong personal? Gusto ko lang namang malaman iyong dahilan kung bakit sila nag-asawa ng
Kanina ko pa talaga napapansin na parang hindi kami gusto ni Manong Pat. Hindi ko alam kung
bakit siya ganun.
"Manong Pat, hindi po kami nagpakasal ni Maybelline dahil nadisgrasya ko po siya. Nagpakasal
po kami dahil mahal po namin ang isa't-isa."
Tinitigan ko si Kevin habang nagpapaliwanag siya kay Manong Pat. Ang seryoso ng mukha niya,
parang gusto ko na tuloy maniwala na mag-asawa kaming dalawa pero kailangan ko paring
alalahanin na nagpapanggap lang kami.
Pagpapatuloy ni Manang.
Tumayo na si Manong Pat saka siya pumasok sa kwarto nila. May problema ba siya sa'min ni
Kevin? Para kasing hindi kami welcome dito sa bahay niya.
"Pagpasensyahan niyo na iyong asawa ko ha? Iyong anak kasi naming babae maagang nag-asawa kaya
medyo nagtatampo. Kayo pa tuloy iyong napagbuntungan ng tampo niya."
Kaya naman pala eh. Akala ko talaga eh ayaw niya ng bisita sa bahay nila. Kung kay Daddy din
mangyari iyon, sigurado akong magtatampo din siya pag mag-aasawa ako ng maaga. Naiintindihan ko
din iyong pakiramdam ni Manong Pat.
Sambit ni Kevin.
Nabigla talaga ako sa tanong ni Manang. Bumuo ng pamilya? Kami ni Kevin? Ibig sabihin, bumuo ng
baby? hihihihi
"Wala pa po sa isipan namin iyan Manang. Gusto pa po naming ienjoy iyong buhay mag-asawa na
kami lang pong dalawa. Baka sa susunod na taon susubukan na po naming bumuo ng baby."
Waa!!
Pakiramdam ko sobrang pula na ng pisngi ko. Nakakahiya na talaga 'tong topic naming tatlo.
Bakit ba palagi nalang akong ginugulat ni Kevin? Kung makasagot kasi siya sa tanong ni Manang
parang tunay na talaga kaming mag-asawa.
"Tama iyan iho. Pag may anak na kasi kayo, mahahati na iyong atensyon ng asawa mo dahil sa
anak niyo. Enjoyin na muna ang bawat isa."
Ngumiti nalang ako kay Manang dahil hindi ko talaga alam kung anong sasabihin ko sa kanya.
Nakakahiya talaga. hihihi
Sabi ko kay Manang pagkatapos kong mabusog. Kahit na pinakbet lang iyong ulam ko nabusog padin
ako at nasarapan. Kahit na hindi talaga ako kumakain ng gulay, nasarapan naman ako kahit
papano. Sana lang talaga hindi ako atakihin ng allergy mamaya.
"Walang anuman iha. Masaya ako at nagustuhan niyo iyong niluto ko."
"Ang sarap niyo pong magluto. Dahil po diyan, sabi ni Kevin siya na daw iyong magliligpit at
maghuhugas ng pinagkainan natin."
hahaha!!
Akala ni Kevin nakalimutan ko na iyong ginawa niya sa'kin ha. Tinignan ko si Kevin saka ako
Tanong ni Manang.
"Opo Manang. Okay lang po talaga. Tutulungan naman po ako ni Maybelline eh. Diba hon?"
Tinitigan ko ng masama si Kevin. Nakakabweset talaga iyong mukha niya pero hindi parin
matanggal tanggal iyong kagwapohan niya.
"Sige, kung okay lang talaga sa inyo eh kayo na ang bahala dito. Magpapahinga na kami ng asawa
ko."
"Natin?"
Tanong ko.
"Oo bakit? Gusto mo bang ikaw lang magligpit? Okay lang din sa'kin."
"Sinabi ko kay Manang na ikaw iyong maglilipit at maghuhugas ng mga pinggan. Wala akong
sinabing tutulungan kita."
"Oo nga pero hindi ako pumayag diba? Hindi naman ako tumango ah."
haha!!
"Maybelline kailangan mo akong tulungan dito. Hindi ko kayang iligpit ang lahat ng 'to."
"Huwag kang mag-alala Kevin madami ka pang oras. Babush!! Magpapahinga na ako."
Hindi ko na sinagot si Kevin. Tumakbo na ako papunta sa kwarto namin. Manonood nalang muna ako
ng TV dahil maaga pa naman para matulog.
hahahaha!!!
Binuksan ko na iyong TV sa kwarto saka ako nahiga sa kama, hawak hawak ko ang remote control
habang palipat lipat ako ng chanel. Tinitignan ko kung anong magandang panoorin.
hahaha!!
hahaha!!
Habang nagpapahinga ako dito at nanonood ng TV. Nasa labas naman siya at naghuhugas ng
pinggan.
hahaha!!
*******************************************
[20] Chapter 19: First Night
*******************************************
Kanina pa ako palipat lipat ng chanel pero wala talaga akong mahanap na magandang papanoorin.
Hindi ko type ang mga palabas ngayon. Wala kasing cable sila Manang kaya hindi ako makakapanood
ng cartoons.
Bumangon na ako mula sa pagkakahiga ko sa kama saka ko tinungo ang pinto. Dahan dahan kong
binuksan iyon saka ko siya sinilip.
hehehe!
Natatawa ako dahil ang isang casanova, naghuhugas ng pinggan. Sino namang mag-aakala na
magagawa niya iyon? Pero naguiguilty din ako dahil hindi ko man lang siya tinulungan.
"Tulungan ko kaya?"
"Ehh.. huwag nalang. Pinakain kaya niya ako ng gulay kanina. Bagay lang sa kanya iyan."
Para akong baliw na nagsasalita mag-isa dito. Bumalik na ako sa kama ko saka ulit
TV. Pero talagang amboring ng mga palabas kaya pinatay ko nalang. Tinabi ko iyong
control saka ako nahiga ng maayos sa kama. Nakatitig lang ako sa kisame ng kwarto
kayang ginagawa nila Zelle ngayon? Naging effective din kaya ang plano namin para
Axel?
ako nanood ng
remote
namin. Ano na
sa kanila ni
Kinuha ko iyong bag ko saka ko hinanap ang phone ko. Kailangan kong tawagan si Zelle para
makibalita. Hindi talaga ako mapapakali nito hangga't hindi ko malalaman ang progress nila.
Hinanap ko iyong pangalan ni Zelle sa phonebook ko saka ko pinindot ang call button pero..
Kama?
Napatitig ako sa kama. Iisa lang pala iyong kama dito sa kwarto. San ako matutulog? San
matutulog si Kevin?
WAAA!!
Pano kung?
Pano kung makalimutan ni Kevin na nagpapanggap lang kaming mag-asawa tapos gagawin niya
iyong..?
Waaa!
Para na akong bubuyog na kilos ng kilos dahil hindi ko malaman kung anong dapat kung gawin.
Hindi ako mapakali. Anong gagawin ko?
Tinungo ko ulit iyong pintuan at dahan dahang binuksan iyon. SInilip ko si Kevin pero nakita
ko siyang papalapit na siya sa kwarto namin. Sinara ko agad iyong pinto at tumakbo sa kama.
Tinapon ko iyong sarili ko sa kama saka ko hinila ang kumot para itakip sa katawan ko. Agad ko
ding pinikit ang mga mata ko kahit hindi pa talaga ako dinadalaw ng antok.
Narinig kong bumukas ang pinto ng kwarto namin. Halos marinig ko nadin ang sariling tibok ng
puso ko. Sobrang kinakabahan ako sa mangyayari. Sakali mang may gawin si Kevin sa'kin,
kailangan kong protektahan ang sarili ko. Kung kailangan ko siyang suntukin gagawin ko. Bahala
na talaga kung dumugo ang ilong niya.
Narinig ko iyong mga yabag ng mga paa ni Kevin na papalapit sa'kni. Papalapit sa kama. Ano
bang iniisip niya? Nababaliw na ba talaga siya? Balak ba niyang tumabi sa'kin sa pagtulog?
Mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko.
"MAYBELLINE!!!"
Waa!! Sobrang nagulat ako sa pagsigaw niya pero bakit ba niya ako tinatawag? Dahil ba gusto
niya akong gisingin? Dahil ba gusto niya na may mangyari sa'min?
Waaa!!
Kevin nakakalimutan mo na siguro na nagpapanggap lang tayo na mag-asawa. Hindi natin dapat
gawin iyang iniisip mo.
"MAYBELLINE!!"
Tinawag niya ulit ako pero hindi ko talaga siya sinagot. Nagtulog-tulugan parin ako.
Ilang minuto nadin ang lumipas at hindi na ulit ako tinawag ni Kevin. Pero ramdam ko parin
iyong presensya niya sa tabi ko. Nakatayo at nakatitig sa'kin. Hindi ko talaga binuksan ang mga
mata ko.
"Hay!"
Narinig kong bumuntong hininga si Kevin. Ilang sandali lang, bigla nalang hinila ni Kevin ang
unan na nasa ilalim ng ulo ko.
Nakita kong hawak hawak na niya ang unan ko gamit ang dalawang kamay niya.
"Sinubukan kitang gisingin pero ayaw mong gumising eh kaya hinila ko nalang."
"Huh? Kaya mo ako ginising dahil gusto mong kunin iyong unan?"
Tanong ko sa kanya.
"Ang damot mo naman kung hindi mo pa ibibigay sa'kin ang unan. Ang lambot na nga ng hinihigaan
mo."
Tanong ko ulit sa kanya. Hindi kasi ako makapaniwala na unan lang pala ang kailangan niya.
"Oo.. pero kung gusto moring ibigay iyong kumot sa'kin eh di mas okay."
Inilapag niya iyong unan sa couch saka siya humiga. Medyo may kaliitan iyong couch kaya
lumampas na iyong mga paa niya.
"Diyan ka matutulog?"
Ano bang dapat kong sabihin? Mali ata iyong tanong ko sa kanya.
"Tss.. Sorry ka nalang pero ayaw kitang katabi. Mas gusto ko pang magdusa dito sa couch kesa
ikaw iyong katabi kong matulog."
Ayy!! Ano tingin niya sa'kin? Katulong? Kung makautos lang wagas. Di ko sana papatayin iyong
ilaw kaya lang pinikit na niya iyong mga mata niya. Wala nadin akong nagawa kundi ang tumayo at
patayin ang ilaw.
Sinubukan kong ipikit ulit ang mga mata ko para makatulog pero hindi ako makatulog dahil hindi
ako komportable.
Waa!
Bulong ko sa sarili ko. Ang lakas parin ng tibok ng puso ko. Binuksan ko iyong mga mata ko
para tignan si Kevin.
....
Nagising nalang ako dahil sa sobrang kati ng buong katawan ko. Ang kati ng mga paa ko, ang mga
braso ko lalo na iyong likod ko. Bumangon ako sa kama saka ako naglakad patungo sa switch ng
ilaw. Binuksan ko iyong ilaw saka ako lumapit sa salamin.
"Ang mukha ko!!"
"Allergies!!"
Inalal ko kung ano iyong nakain ko at ang kati kati ng buong katawan ko. Ang pula pula pa ng
mukha ko.
Naalala ko iyong pinakbet na nakain ko. May bagoong iyon kaya ako nagkakaganito.
Kinuha ko iyong bag ko saka ako naupo sa kama. HInanap ko iyong anti-histamine na dala ko.
Mabuti nalang at pindalhan ako ni Mommy nito.
Lumabas ako ng kwarto dala dala iyong anti-histamine. Dumeretso ako sa kusina at kumuha ng
tubig, saka ko ininom iyong gamot.
Papasok na sana ako ulit ng kwarto kaya lang naisipan kong magpahangin na muna. Hindi parin
naman ako makakatulog nito hangga't hindi pa umeepekto iyong gamot. naupo na muna ako sa
veranda.
Itinaas ko iyong kamay ko para maramdaman iyong lamig ng ulan. ang lakas ng patak ng ulan sa
palad ko. Tatlong segundo lang ang lumipas pero basang basa na ang kamay ko.
Bigla ko nalang naramdaman na may naglagay ng kung ano sa balikat ko. Pagtingin ko sa likod
ko, si Kevin pala.
Sambit ni Kevin saka siya umupo sa tabi ko. Ito din iyong jacket na sinuot ko kanina sa kotse.
"Salamat Kevin."
Tanong niya sa'kin. Napahawak ako sa mukha ko. Ang panget ko ngayon. Para akong kinagat ng
libo libong langgam.
"Allergies."
"Makati pa ba?"
"Medyo. Hindi pa kasi tumatalab iyong gamot na ininom ko. Pero maya-maya mawawala nadin ito.
Hinawakan ko iyong jacket na pinatong ni Kevin sa balikat ko. Gentleman din naman pala siya
kahit papano.
Tinitigan ko ulit iyong ulan. Kailan kaya 'to titigil? Kahit humina man lang sana pwede na.
Pero ang totoo, nagpapasalamat talaga ako sa ulan dahil baka wala kami dito ni Kevin kung hindi
dumating iyong bagyo.
Tanong ko sa kanya.
Tinanggal ko iyong jacket na nakapatong sa balikat ko saka ko ito hinawakan. Kukunin ko na sana
iyong powder na hawak hawak ni Kevin kaso hindi niya binigay sa'kin. Akala ko ako iyong
maglalagay ng powder sa katawan ko pero nilagyan na ni Kevin ng powder ang isang palad niya
saka niya hinawakan ang kamay ko at pinahid iyong powder.
Para niyang minamasahe ang braso ko habang kinakalat niya ng maayos ang powder. Kahit na isang
Casanova ang tingin ng mga tao sa kanya, naniniwala akong may kabutihan paring natatago sa puso
niya. Tamang babae lang ang hinihintay niya at sigurado akong hindi na siya maghahanap ng iba.
"hihihih.."
Napatawa tuloy akong mag-isa habang iniisip ko na ako iyong tamang babae.
"Okay ka lang?"
Tanong niya.
"Ahh oo."
Pagkatapos niyang lagyan ng powder ang kanang braso ko iyong kabila naman ang nilagyan niya.
"Tapos na iyong dalawang braso mo. Ang paa mo naman. Akin na."
Itinaas ko iyong kanang paa ko, nirolyo naman niya iyong suot kong pajama pataas hanggang
tuhod ko.
Naglagay ulit siya ng powder sa palad niya saka niya pinahid sa binti ko.
Sabi niya. Ganun din ang ginawa ni Kevin, pinapahid niya iyong powder sa kaliwang binti ko.
Iyong palad ni Kevin, dumidikit sa balat ko.
"Kevin."
Sobra akong natotouch sa ginagawa niya sa'kin. Gusto ko siyang yakapin at magpasalamat.
Nagbuhos si Kevin ng powder sa dalawang palad niya saka niya pinahid sa magkabilang pisngi ko.
"hahahaha!!"
Tinitigan ko lang si Kevin habang tumatawa siya. Ngayon ko lang siyang nakitang tumawa ng
ganito. Para siyang batang tuwang tuwa dahil binilhan siya ng laruan ng magulang niya.
"Salamat Kevin."
sabi ko sa kanya.
"Para san?"
Hindi ko maipaliwanag kung ano talaga ang nararamdaman ko. Halong halong emosyon.
Natutuwa ako na parang naiiyak. Na totouch.. Hayy!!
Tanong ko sa kanya.
"Nagising ako nong buksan mo iyong ilaw. Napansin kong lumabas ka pero hindi ka agad nakabalik
kaya hinanap kita."
"Ganun ba? Bakit nga pala alam mo iyong tungkol sa powder? San mo din pala nakuha iyan?"
"Ahh ito ba? Palagi kong dala dala to kahit saan. Si Zelle kasi allergic sa seafood. Paminsan
minsan nakakakain siya ng ganun tapos pumupula din iyong buong katawan niya. Eh di kasi siya
nagdadala ng gamot palagi kaya ako nalang iyong nagdadala para sa kanya."
Ang bait ni Kevin. Ang swerte ni Zelle dahil naging kababata niya si Kevin.
Kitang kita ko iyong concern ni Kevin para kay Zelle sa mga mata niya.
Sabi ko sa kanya.
"Wala lang. Inaalagaan mo kasi siya kahit hindi naman niya sinasabi sa'yo."
"Sa tingin ko hindi eh. Malas ata siya dahil naging kabigan niya ako."
Hindi ko alam kung anong ibig sabihin ni Kevin don sa sinabi niya. Gusto ko pa sanang magtanong
pero hindi ko na tuloy.
"Bumalik na tayo sa kwarto para naman makapagpahinga ka na."
Sabi ni Kevin.
Tumango lang ako at tumayo. Sabay na kaming naglakad ni Kevin papasok sa kwarto habang nasa
balikat ko na ulit iyong jacket.
Tinignan ko si Kevin, napakaganda ng mood niya ngayon. Dahil kaya iyong sa'kin?
hehehe..
*******************************************
[21] Chapter 20: Back Massage
*******************************************
Kevin's POV
Ginising ako ng sikat ng araw kinabukasan. Anong oras na ba? Hinanap ko iyong cellphone ko sa
couch. Itinabi ko kasi iyon kagabi sa pagtulog.
"6:30 na pala."
Pero himbing na himbing parin siya sa pagtulog. Umupo ako sa kama malapit sa may paanan niya
at tinitigan iyong mukha niya.
Iyong mukha niya, napakaamo. Iyong tipong hindi niya kayang magalit. Para siyang anghel na
natutulog. Pero there's something in her na hindi ko maipaliwanag. Iyong personality niya,
ibang iba sa lahat ng babaeng nakilala ko at ibang iba din siya kay Zelle. Puro positibo lang
ata ang alam ng babaeng ito. Kahit na nahulog na siya sa kanal hindi parin siya umiyak.
Gusto kong mainis sa kanya dahil palagi nalang niya akong sinusundan na parang aso. Kahit san
ako pumunta palagi ko nalang siyang nakikita pero hindi ko magawa dahil sa kung anong meron sa
kanya na hindi ko alam. Dahil sa pagiging clumsy niya, napapatawa niya ako ng hindi niya
nalalaman.
Ayoko rin namang ipaalam sa kanya dahil baka lumaki ang ulo.
Hinawakan ko iyong braso niya to check kung may naiwan pa bang pamumula.
Tumayo na ako at dumeretso sa banyo. Mamaya ko nalang siya gigisingin. Nanghilamos na ako saka
ako lumabas ng banyo.
"Tss.."
"Natutulog pa po Manang, hindi ko na ho ginising dahil hindi siya nakatulog ng maayos kagabi.
Nagka allergy ho kasi."
"Ganun ba? Nakainom na ba siya ng gamot? Teka lang maghahanap ako dito."
"Huwag na po Manang. Nakainom na po siya kagabi. Magiging okay nadin siya maya maya. Ano po
pala ang hinanda niyo? Tulungan ko na po kayo."
"Naku Iho, huwag na, kaya ko na 'to. Itlog lang naman at hotdog itong niluluto ko. Maupo ka
nalang diyan."
"Ah Manang huwag niyo na hong ipagluto si Maybelline ng itlog. Bawal ho kasi sa kanya iyan.
"Nasa loob ng kwarto inaayos iyong dadalhin namin mamaya. Aalis kasi kami ng asawa ko dahil
titignan namin iyong mga gulay na tinanim namin sa may bahay kubo. Baka kasi tinangay na ng
baha."
"Sana nga iho. Kayo na muna iyong bahala dito sa bahay habang wala kami."
Tinitigan ko iyong labas. Maaliwalas na. Pwede na siguro kaming makauwi ni Maybelline ngayong
araw. Nakakahiya na kung dito pa kami matutulog.
"Ahh Manang, baka po aalis na kami mamaya ni Maybelline. Maganda nadin ho kasi yong panahon.
Hindi naman siguro babalik iyong ulan."
Kumuha ng apat na plato si Manang saka niya iyon inayos sa hapagkainan. Tumayo naman ako at
kumuha ng kubyertos para tulungan si Manang sa pag-aayos.
"Naku Kevin, mukhang hindi pa kayo makakauwi ngayon. Narinig ko sa radyo na barado daw iyong
daan dahil sa landslide kagabi. Baka bukas pa iyon maayos. Dito na muna kayo magpalipas ng
gabi."
Akala ko pa naman makakauwi na kami ngayon. Hindi naman sa ayoko na manatali pa kami dito pero
inaalala ko lang si Maybelline. Baka hinahanap na siya ng mga magulang niya. Wala pa namang
signal dito.
"Sa totoo lang hindi ko din maipaliwanag pero sa tuwing nakikita ko siya, napapatawa ako. Iyong
presensya lang ni Maybelline pakiramdam ko tanggal lahat ng problema ko."
Akala ko ako lang iyong nakaramdam ng ganito pero hindi pala. Sa tuwing kasama ko si Maybelline
parang nakakalimutan ko iyong sarili ko. Nakakalimutan ko na may imahe akong pinapanatili, ang
pagiging isang Casanova. Napakagaan ng pakiramdam ko pag kasama ko siya.
"Cge po Manang.."
...
Kanina pa palakad lakad at paikot ikot si Maybelline. Ewan ko ba kung bakit hindi siya
mapakali.
"Baka pabalik nadin iyon. Inaasikaso lang iyong mga gulay na pananim nila."
"Pwede ba, tumigil ka na diyan sa kakalakad mo? Ako iyong nahihilo dahil sa ginagawa mo eh."
"Kevin, pano kung may nangyari kina Manang kaya wala pa sila dito?"
"Napapraning ka na ba? Baka may dinaanan lang iyon. Huwag ka ngang mag-isip ng masama diyan."
"Kung ako sa'yo magpapahinga nalang ako. Baka makauwi na tayo bukas kaya mag-ipon ka ng
malakas para sa byahe. Mahihirapan tayo dahil sira sira iyong ibang daan."
"Paano naman ako magpapahinga kung alam ko na hindi pa dumadating sina Manang?"
"Ako ng ang maghihintay sa kanila. Tatawagin na lang kita pag dumating na sila."
Tumango lang si Maybelline saka siya pumasok sa kwarto. Tinignan ko iyong relo ko. Malapit ng
mag alas nuebe pero hindi parin dumadating sina Manang.
Tanong ko sa kanila.
"Pasensya na kayo iho. Nagkayayaan kasi habang papauwi na kami. Birthday kasi ng inaanak
namin."
"Ganun po ba?"
Tanong ni Manong sa'kin saka niya nilapag sa mesa ang isang plastic bag.
"Walang problema iho. May dala kaming pagkain dito galing sa birthday. May cake din. Asan na
ba si Maybelline?"
Bigla nalang akong inatake ng katamaran kaya sa halip na puntahan ko si Maybelline sa kwarto
eh sumigaw nalang ako.
Sabi naman ni Manang Josefa. Kahit na hindi namin kilala iyong may kaarawan, dinalhan padin
talaga kami ni Manang ng pagkain.
Sambit ni Manong Pat. Rinig na rinig namin iyong mga yabag ng paa ni Maybelline. Tumatakbo
siya papunta sa'min. Mukhang excited na siyang makita sina Manang.
*BOGSH!!* *BLAM!!!*
"ARAY!!!"
Rinig na rinig namin iyong malakas na daing ni Maybelline. Napatayo ako agad saka tumakbo
papunta sa kanya. Ganun din naman sina Manang at Manong.
Tanong ni Manang.
"Huwag niyo na hong itanong sa kanya kung anong nangyari. Normal lang po talaga na nangyayari
sa kanya iyan. Magtanong po kayo kung wala pong nangyari sa kanya."
"Kaya mo pa?"
Tanong ko sa kanya.
Ilang beses ko ng nakitang nadisgrasya si Maybelline. Natapunan ko ng pagkain iyong ulo niya,
nahulog sa canal at kung ano ano pa. Pero ni minsan hindi ko siya nakitang umiyak maliban
ngayon. Mukhang grabeh ata itong bagsak niya ngayon.
"Pat, kunin mo muna iyng massage oil sa kwarto natin. Bilisan mo."
"Ano ba kasi ang dahilan at nagmamadali ka kanina? Matingnan nga natin iyang likod mo."
Tinabihan ni Manang si Maybelline saka niya itinaas iyong samit ni Maybelline. Pero tumalikod
na ako agad bago ko paman makita iyong likod niya.
"Naku iha, namumula ang likod mo. Kailangang mamasahe 'ito ng maaga bago pa man mamaga 'to."
Hindi ko napigilan ang sarili ko na lumingon, hindi dahil sa gusto kong makita ang likod ni
Maybelline kundi dahil nag-aalala ako para sa kanya.
Pulang-pula nga ang likod niya gaya ng sabi ni Manang. Parang konting konti nalang at mamamaga
na ito.
"Ako po?"
Tinuro ko iyong sarili ko. Alam ko nagpanggap kaming mag-asawa ni Maybelline pero hindi naman
tama na gawin ko ito sa kanya dahil wala kaming kahit na anong relasyon. Nirerespeto ko parin
siya bilang babae.
"ARAY!!!"
Tinignan ko si Maybelline, nasasaktan na talaga siya dahil sa malapit ng mamaga ang likod
niya. Wala na akong ibang nagawa kundi ang sundin ang inutos ni Manang. Umupo ako sa kama,
katabi ni Maybelline. Nilagyan ko nadin ang palad ko ng oil saka ko 'to pinahid sa likod ni
Maybelline. Medyo nahirapan ako dahil masikip iyong suot niyang damit pero mas mabuti ng
ganito.
"Naku iho, hindi iyan uubra. Tanggalin mo iyong damit ni Maybelline. Total eh mag-asawa naman
kayo."
Hindi ko alam kung anong naramdaman ko pagkatapos sabihin ni Manang iyon. Gusto ko ng sabihin
sa kanya na nagpapanggap lang kami ni Maybelline na mag-asawa. Pero natatakot din ako dahil
alam kong masasaktan ko sila pag nalaman nila na niloloko lang namin sila ng asawa niya.
"Pero.."
Manang!! Kung alam mo lang na hindi iyon ang ibig kong sabihin. Nahihiya ako dahil hindi ko
naman talaga asawa si Maybelline..
Tinignan ko ulit si Maybelline. Humahagulgol na siya sa sakit ng likod niya. Naaawa na ako sa
kanya.
Tanong ko sa kanya pero nalaman ko na napakastupido pala ng tanong ko. Maski nga ako hindi ko
kayang masahiin ang likod ko, siya pa kaya?
"Tanggaling mo iyong shirt mo, huwag kang mag-alala dahil tatalikod ako."
"Tapos na?"
Sabi niya.
"Tapos na, simulan mo na dahil ang sakit na talaga ng likod ko. Basta lang ipikit mo iyong mga
mata mo ha kahit na minamasahe mo na ako?"
"Oo na oo na!!"
Humarap na ako sa kanya at nakita siyang nakahiga sa kama. Iyong mukha niya, nakaharap sa
kama. Gustuhin ko mang manatiling nakapikit ang mga mata ko, hindi ko magawa dahil hindi ko
kayang magmasahe ng tao ng wala akong nakikita. Kung tutuusin nga hindi ko 'to dapat ginagawa
dahil wala akong alam sa mga ganito pero andito na eh.
"Nakapikit ka ba?"
Tanong ni Maybelline.
Pagsisinungaling ko.
Ang pula na ng likod niya. Para itong nasagasaan ng bus dahil sa sobrang pula nito.
"Sisimulan ko na."
sabi ko sa kanya.
Sa totoo lang nagdadalawang isip ako kung dapat ko bang gawin 'to. Kahit na alam kong wala
akong nararamdaman kay Maybelline at alam ko na nagpapanggap lang kaming mag-asawa, syempre
lalaki parin ako. Natatakot ako na baka kung anong mangyari sa'kin kung gagawin ko 'to pero mas
natatakot ako na baka mamaga iyong likod niya at magdulot pa ito ng sobrang sakit.
Tanong niya dahil kanina ko pa sinabi na sisimulan ko na pero hindi ko parin sinisimulan.
"ahh oo!!"
Pinahid ko na iyong oil na nasa palad ko sa likod niya. Nakadikit iyong mga palad ko sa balat
niya. Hindi ko maipaliwanag iyong naramdaman ko. Parang uminit nalang bigla. Dahil siguro iyon
sa oil sa palad ko.
hooo!!!
Habang nagtatagal mas lalong uminit iyong pakiramdam ko. Para akong pinasok sa mainit na oven.
Tumayo ako at tinungo ang aircon pero fvck!! Naka bukas pala ito. Nasa max pa. Pinahiram ko
iyong mga pawis sa noo ko gamit ang manggas ng suot kong damit.
Bumalik ulit ako kay Maybelline at pinagpatuloy iyong pagmamasahe sa likod niya.
Sambit niya.
Pumasok ako agad sa banyo at binuksan iyong gripo saka ako naghilamos. Ngayon lang ako
nakaramdam ng ganito. Sa lahat pa naman ng babae, si Maybelline pa.
"Normal lang iyan Kevin dahil lalaki ka. Normal lang iyan. Huwag kang mag-alala!!"
*******************************************
[22] Chapter 21: Indirect Kiss
*******************************************
"Andiyan na ba lahat? Wala ka ng nakalimutan? Mahirap kung babalik pa tayo dahil lang may
naiwan ka."
"Oo andito na lahat. Bilisan mo na iyan. Siguraduhin mong wala kang nakalimutan."
Sabi ni Kevin.
Havey na havey talaga iyong joke ko. Nakakatawa. Palong palo. Pero ako lang iyong natawa.
"Walang nakakatawa Maybelline. Halika na para makapagpaalam na tayo kina Manang. Gusto kong
makauwi."
"Ehh? Ikaw na baka mahalata pa tayo ni Manang eh. Magpakagentleman ka kaya kahit ngayon lang."
"Tss.."
Wala nading ibang nagawa si Kevin kundi ang bitbitin ang maleta ko. Sabay nadin kaming lumabas
ng kwarto.
"Opo Manang."
"Manang tanggapin niyo na po 'to. Pasasalamat nalang po namin ni Maybelline sa pag-aalaga niyo
sa'min."
Inabot ni Kevin ang pera kay Manang pero talagang hindi ito tinanggap ni Manang. Mas lalo akong
humanga sa kanila dahil ang bait bait nilang mag-asawa.
"Iho, ako dapat ang magpasalamat sa inyo ng asawa mo dahil matagal na kaming walang bisita dito
sa bahay."
Nilapitan ko si Manang Josefa saka ko siya niyakap. Dalawang araw lang kami dito ni Kevin pero
pakiramdam ko sobrang tagal na naming kakilala si Manang at ang asawa niya. Sobrang gaan ng
loob ko sa kanila.
Niyakap ko din si Manong Pat. Kahit na hindi maganda iyong turing niya samin nong una, bumawi
naman siya.
"May hinanda kaming pagkain para madala niyo habang nasa byahe kayo."
sabi ni Kevin.
Hindi ko talaga alam kung papano kami magpapasalamat ni Kevin sa kanila dahil sobra sobra iyong
ginawa nila para samin kahit na hindi naman nila kami kilala. Pinatuloy parin nila kami at
pinakain.
"Manang, pwede po bang mag picture taking muna tayo para naman may remembrance ako sa inyo?"
Sambit ko sa kanila.
Nagulat ako sa naging pose ni Manong Pat. Inakbayan niya si Kevin tapos ng peace sign siya.
hehe!! San kaya niya nalaman ang ganung pose?
*click*
Tinignan ko iyong picture na nakuha ko, ang gwapo ni Kevin lalo na kapag ngumiti na siya.
Sabi ni Kevin. Ibinigay ko iyong cellphone ko saka ako lumapit kina Manang. Nasa gitna din ako
nakaposisyon. Itinaas ko iyong dalawang kamay ko at nag peace sign.
*click*
"Sige po."
Tinabihan ako ni Kevin sa pagtayo. Bigla nalang akong nanigas dahil hindi ko maipaliwanag kung
anong naramdaman ko.
Sambit ni Manang Josefa. Pinilit kong ngumiti dahil hindi ko naman gusto na maging hindi kanais
nais iyong mukha ko sa picture.
"Bakit ba Pat?"
"Hindi ata maganda iyong background ng kinatatayuan nila eh. Dito nalang kaya sila sa sofa
maupo?"
Sa tono ng boses ni Manang Josefa mukhang naiirita na siya sa kakulitan ng asawa niya.
"Tignan mo iyong pose nila. Wala man lang ka tamis-tamis. Kevin halikan mo kaya sa pisngi ang
asawa mong si Maybelline."
Waaa!!
Ano daw?
"Ano po?"
Pati si Kevin nahiya din sa sinabi ni Manong. Namumula iyong pisngi niya. Si Manong Pat naman
kasi eh. Mabuti sana kung totoong mag-asawa talaga kami kaya lang eh nagpapanggap lang naman
kami.
"Hay naku!!"
"Ang mga batang ito talaga oo. Nahiya pa sa'min. Pinagdaanan din namin iyang ganyan."
Sa tuwing nakakakia ako ng ganitong sitwasyon sa mga love storyang pinapanood ko o kaya eh
binabasa, nakokornyhan talaga ako pero ngayong sa'kin na nangyari 'to. Kinikilig ako!!
WAA!!
"Cge na iho para may konting sweetness naman iyong picture niyo"
"Cge po Manong."
Sagot ni Kevin.
Inakbayan ako ni Kevin. Pinilit ko talagang hindi ipakita sa kanila iyong emosyon ko. Tahimik
lang akong nakaupo sa tabi ni Kevin habang inaakbayan niya ako. Pero sa loob loob ko talagang
gusto ko ng sumigaw sa tuwa.
*click*
Waaa!!
Pero...
Sobrang nagulat ako dahil sa huling move na ginawa ni Kevin. Napahawak lang ako sa kaliwang
pisngi ko pagkatapos niyang gawin iyon.
"Yeee! Gagawin mo din pala eh. Nakakatuwa talaga ang mag asawang ito."
Sabi ni Kevin sabay tayo. Lumapit siya kay Manang at tinignan ang picture.
Hanggang ngayon hawak hawak ko parin ang mga kaliwang pisngi ko kung san ako hinalikan ni
Kevin. Hindi parin nagsi-sink in sa utak ko iyong nangyari.
Si Kevin..
"Opo Manang.."
Tumayo narin ako at tinignan iyong picture namin ni Kevin. Ang ganda ko parin kahit na medyo
nagulat ako.
Sambit ni Manang.
....
"Kayo din po. Huwag po kayong mag-alala dahil bibisita ulit kami pag may oras po. Maraming
salamat po talaga."
Pumasok na kami ni Kevin sa kotse saka binaba ni Kevin iyong bintana sa driver's seat at
kumaway kami kina Manang at Manong.
Sabi ni Kevin sa kanila. Pinaandar na niya iyong makita ng kotse saka kami dahan dahang lumayo
sa kanila.
Hinding hindi ko talaga makakalimutan sila Manang. Sisiguraduhin kong makakabalik kami ni Kevin
sa kanila as soon as possible.
Tama nga si Kevin na mahihirapan kami sa daan. Sira sira kasi dahil sa landslide daw.
*growwwwwl*
"HAHAHAHHA!!!"
Bigla akong napahiya dahil pinagtatawanan ako ni Kevin. Bakit kasi ngayon pa ako nakaramdam ng
gutom? Hinawakan ko lang iyong tiyan ko para naman hindi na umulit iyong pagrereklamo niya.
Naalala ko iyong binigay ni Manang na baon sa'min ni Kevin. Kinuha ko iyon sa backseat saka ko
binuksan iyong plastic bag. May dalawang laman ito na plastic ware.
Bulalas ko.
Mabuti nalang din at pinadalhan kami ng tinidor ni Manang. Sinubo ko na iyong pirasong cake sa
bibig ko.
Ang sarap!!!
"Gusto mo?"
Tanong ko sa kanya.
Sagot niya.
Pakipot pa talaga 'tong si Kevin. Halata naman sa mukha niya na gusto niya talagang kumain ng
cake. Pero ayoko na siyang pilitin. Bahala na siya, ubusin ko nalang lahat 'to.
"Groowwwwl*
"hahahahaha!!"
"HAHAHHA!!!"
Kung siya iyong tumawa kanina, panahon ko naman ngayon para bumawi. Sinasabi ko na nga ba,
hindi lang ako nag nagugutom dito sa byahe eh.
Hindi siya makatingin sa'kin ng deretso. Alam kong nakaramdam din siya ng hiya tulad ko kanina.
hahah
Kumuha ako ng kapirasong cake gamit ang tinidor na hawak ko saka ko iyong nilapit sa kanya.
"Kainin mo na, mahirap mag drive pag walang laman ang tiyan mo."
Nag-alinlangan pa siya nong una pero kinain niya parin. hehehe! Hindi niya talaga alam kung ano
ang iniisip ko. May masama akong balak kanina kaya ko siya sinubuan.
Isang tinidor lang ang gamit namin ni Kevin. Para nadin kaming naghalikan nito. hehehe!
"hehehehehe!"
Sabi ni Kevin.
"hehehe. Natuwa lang ako sa indirect kiss..este sa cake. Masarap kasi. Ang sarap noh?"
Tumawa ulit ako but this time sarili ko lang iyong nakakaalam. Pano ba naman kasi, iyong cake
may halong saliva ko kaya masarap.
hahahaha!!
"Oo nga pala Maybelline, iyong phone ko nasa loob ng bag ko. Nasa bulsa sa may harapan. Isend
mo sa'kin iyong pictures kanina."
Isinara ko na iyong plastic ware saka ko iyong binalik sa plastic bag. Kinuha ko iyong bag ni
Kevin at hinanap ang phone niya.
Binalik ko din agad iyong bag niya sa backseat saka ko nilabas ang cellphone ko.
"Ito ba lahat?"
Tanong ko sa kanya.
"Iyong alin?"
Tanong niya.
"Iyong ano..."
"Anong ano?"
Hindi ko talga alam kung hindi niya talaga alam ang tinutukoy ko o nagpapanggap lang siya dahil
ayaw niyang pag-usapan.
Ehh!! Nakakainis talaga 'tong si Kevin. Ang hirap kaya sabihin iyong salitang hinalikan niya
ako sa pisngi.
Pinout ko iyong lips ko. Para akong pato na sobrang haba ng nguso ko. Sa hindi ko talaga kayang
sabihin sa kanya ng deretso eh..
Tanong niya.
"Hahalikan mo ako?"
"Hahaha.. Biro lang.. Hindi ko din alam eh kung bakit. Nagulat lang din ako. Namalayan ko
nalang na ginawa ko na pala iyong sinabi ni Manong Pat."
YIEEE!!
Waahahah!!
Waahaha!!
Parang gusto ko atang kumain ng pwet ng manok ngayon dahil sa sobrang tuwa ko.
"Bakit mo tinatanong?"
"Ehh? Wala lang gusto ko lang malaman kung anong pakiramdam mo."
"Basta hindi ko ma explain.. Huwag ka na ngang tanong ng tanong diyan. Iniistorbo mo lang
ako.."
hehe!!
hehehe!!
*******************************************
[23] Chapter 22: The Past
*******************************************
Kevin's POV
Mamayang hapon pa iyong klase ko pero hindi ko alam kung sinong multo ang tumulak sa pwet ko
papunta dito sa University. Alas nuebe pa lang pero andito na ako sa campus.
Para na akong si Maybelline nito, kinakausap ang sarili ko ng mag-isa. Pero mas malala parin
iyong sakit niya dahil tumatawa ng mag-isa.
Umupo ako sa isang bench kung san nakikita ko ang buong first floor ng campus. May mga lovers
na nagho-holdings hands na. Ang aga-aga pa naman. May mga estudyanteng nagkukwentuhan sa mga
kasama nila habang naglalakad. May mga kumakain ng snacks, may nakikinig ng music at may isang
babaeng nadapa nalang bigla. Ang tanga naman. Parang si..
"haha!! Si Maybelline nga! Kahit kailan at kahit saan palagi talaga siyang nadidisgrasya. Pero
buti ngayon nadapa lang siya, hindi gaya nong una nahulog sa kanal. Palong palo talaga ang
kamalasan niya."
Tinulungan siya ng dalawang kasama niya. Sila din iyong tumulong kay Maybelline sa Greenwich
kung san kami unang nagkita.
Nakakatawa talaga 'tong si Maybelline. Kung siya iyong kasama mo talagang hindi ka mabobore.
Ginawa namin iyong signature hand gesture namin saka siya naupo sa tabi ko.
"Siya ba iyong dahilan kung bakit maaga ka ngayon? Mamaya pang hapon ang klase mo diba pre?"
Tinignan ko ulit si Maybelline, paakyat na sila ng second floor kasama ang mga kaibigan niya.
"Ahh hindi pare. Wala din naman akong gagawin sa bahay kaya naisipan kong pumunta nalang dito
sa school."
"Narinig kong magkasama kayo ni Mia habang nasa conference kaming lahat. Anong nangyari?"
Tinignan ko si Axel. Hindi siya makatingin ng deretso sa'kin. Nakatingin lang siya sa mga ulap
habang iyong dalawang kamay niya nasa bench.
"Naiwanan kasi kami, tapos biglang bumuhos ang malakas na ulan kaya hindi na kami nakatuloy.
Mabuti nalang talaga at nakahanap kami ng matutuluyan."
"Ganun ba? Anong ginawa niyo sa loob ng dalawang araw at dalawang gabi?"
Tanong niya ulit. Hindi ko alam kung pano niya nalaman na dalawang araw at dalawang gabi
kaming nanatili don kina Manang.
Parang bigla akong nakadama ng panlalamig mula kay Axel. Wala naman kaming naging problema at
alam kung wala kaming problema ngayon maliban nalang kung..
"Pare.."
Gusto ko siyang tanungin kung gusto ba niya si Maybelline pero nagdadalawang isip ako kung
dapat ko bang itanong iyon sa kanya. Baka naman kasi hindi niya gusto si Maybelline at ma
offend siya. Baka nasobrahan lang ako sa pag-iisp.
Hindi ko na tinuloy iyong tanong ko pero sinagot parin niya ito. Gusto ng kaibigan ko si
Maybelline. Dapat akong matuwa dahil sa wakas mas gusto na siyang ibang babae. Gusto kong
magdiwang dahil noon ko pa hinihintay na may magustuhan siyang ibang babae.
Gusto kong sabihin sa kanya na 'Congrats pare, ano pang hinihintay mo? Ligawan mo na!' pero
hindi ko magawa dahil may kumirot sa puso ko. Para akong kinagat ng langgam, ang liit liit lang
ng kagat nila sa balat mo pero ramdam na ramdam mo iyong kirot.
"masaya ako.."
ulit ko sa kanya.
"Kevin..ikaw iyong humingi sa'kin ng pabor noon. Ngayon ako naman ang hihingi.."
Tinitigan ako ni Axel sa mga mata ko. Alam kong seryoso 'tong magiging usapan namin. Alam kong
hindi na 'to biro biro lang.
"Nagparaya ako noon dahil kaibigan kita. Dahil mas mahalaga para sa'kin ang pagkakaibigan
natin kasa ang sariling kalagayahan ko. Kinalimutan ko iyong nararamdaman ko para sa kanya
dahil sinabi mong mahal mo siya. Ayokong maging masaya habang nasasaktan ka naman. Pero noon
iyon pare, tapos na akong magparaya. Ngayon, gusto kong ikaw naman ang magparaya para sa'kin."
Nalala ko iyong sinabi ko kay Axel noon. Ang laki kong gago!
Para akong pinana ng nag-aapoy na palaso. Hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan ng ganito.
Dapat pa nga matuwa ako dahil noon ko pa dinadasal na mangyari 'to. Na makahanap ng ibang
mamahalin ang kaibigan ko. Pero ngayong andito na, bakit ako nasasaktan?
"Ano bang sinasabi mo Axel? Hindi ko gagawin iyang pakiusap mo. Hindi ko liligawan si
Maybelline at hindi rin ako magpaparaya dahil wala naman akong nararamdaman para sa kanya. Wala
kang dapat na ipag-alala Axel."
Pinilit kong tumawa pero alam kong masyado akong kilala ni Axel. Malalaman niya kung totoo ang
tawa ko o hindi.
"Sana nga totoo iyang sinasabi mo pare. Huwag mong ligawan si Mia, huwag mo siyang isali sa
koleksyon mong mga babae na pang isang linggo lang at itatapon mo na. Alam kong gusto ka ni Mia
pero gagawin ko ang lahat ng paraan para magustuhan niya din ako pabalik."
Alam kong seryoso si Axel kay Maybelline. Ngayon lang siya naging ganito. Ngayon lang niya ako
kinausap ng ganito ka seryoso. Hindi siya gago katulad ko. Hindi niya ginagawang pampalipas
oras ang mga babe, hindi niya ginagawang rebound ang mga ito, hindi gaya ng ginagawa ko.
Pagsisiguro ko sa kanya.
"Aasahan ko iyan pare. Dahil kaya kong kalimutan ang pagkakaibigan natin ngayon kung hindi mo
magagawa ang pakiusap ko."
Tinignan niya iyong relo niya saka niya ako tinapik sa balikat at tumayo.
Tumango lang siya at inayos ang bagpack niya na nakasabit sa kanang balikat niya.
Dahan dahang naglaho si Axel sa paningin ko hanggang sa hindi na siya maabot ng mga mata ko.
Kung tutuusin, ang laki ng kasalanan ko kay Axel. Pinagkait ko sa kanya noon ang kaligyahan
niya. Naging makasarili ako. Hindi ko sana ginawa iyno pero gaya ng sabi nila, nasa huli ang
pagsisisi. Kailangan kong protektahan ang pagkakaibigan namin ni Axel ngayon, gaya ng ginawa
niya noon.
Ang totoo, hindi lang ako nagkasala kay Axel kundi pari narin kay Zelle. Ang laki kong gago.
Naalala ko iyong napag-usapan namin ni Axel noon.
*FLASHBACK*
"Oh pare? Para kanino iyan ha? Who's the lucky girl?"
Tanong ko kay Axel pagkakita ko sa kanya. Katatawag lang niya at sinabi niyang nasa labas daw
siya ng bahay namin. Naka t-shirt, shorts at tsinelas lang ako dahil sa pagmamadali ko.
Nakaupo si Axel sa hood ng kotse niya at may hawak na bouquet ng pulang rosas.
Sabi niya sabay ngiti. Iyong ngiti niya halos umabot na sa tenga niya. Ngayon ko lang siya
nakitang ganito ka saya.
"Sabihin mo nalang kung sino. Kaya mo ba ako pinalabas ng bahay dahil gusto mo lang ipahula
sa'kin kung sinong liligawan mo?"
Pagbibiro ko sa kanya.
"Ang totoo kasi niyan pare, hihingi lang ako ng tips sa'yo. Medyo kinakabahan kasi ako dahil
first time kong manligaw. Isa pa, baka kasi pumalpak ako."
"haha pare.. Bakit ako iyong tinatanong mo eh hindi naman din ako maglaing sa mga ganyan. Isa
Sabi niya.
"Talaga? Sino?"
Huminga muna ng malalalim si Axel bago siya nagsalita. Ang totoo niyan eh masaya ako para sa
kanya. Sigurado naman ako na kung sino man iyang liligawan niya eh hindi niya kayang tanggihan
ang kaibigan ko.
Biglang naglaho ang ngiti sa labi ko. Parang pinasan sa balikat ko ang isang malaking krus.
Si Zelle?
Pero...
"Ahh oo..."
Ang damiing papuri ni Axel kay Zelle pero niisa wala akong naintindihan. Blanko lang ang laman
ng utak ko.
Alam kong hindi tama na sabihin ko 'to ngayon pero ayokong mawala ang babaeng mahal ko. Hindi
ko kayang makita siyang masaya sa ibang lalaki. Alam ko napaka makasarili ko pero wala na akong
pakialam.
"Matagal ko ng gusto si Zelle. At matagal ko nading planong ligawan siya kaya lang may mga
hadlang kaya hindi natuloy.."
Nakita ko ang reaksyon sa mga mukha ni Axel. Hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.
"Pare, pasensya na. Alam kong gusto mo din si Zelle pero mas una ko siyang nakilala.
Magkababata kami kaya sa tingin ko mas may karapatan akong manligaw sa kanya kesa sa'yo."
Hindi ko alam kung san ko naipon ang lakas ko para sabihin sa kanya ang mga masasakit na
salita. Siguro dahil sobrang mahal ko si Zelle.
"Hindi ko kasi alam na may gusto ka din sa kanya. Hindi mo naman kasi pinapakita.
Pare..pasensya na talaga. Alam ko napakamakasarili ko pero hihingi sana ako ng pabor ngayon.."
"Pare, huwag mo nang ituloy ang panliligaw mo kay Zelle. Hindi ko alam kung anong gagawin ko
kung magiging kayo. Hindi ko kayang masaktan ng ganun. Pare nakikusap ako sa'yo. Alam ko hindi
tama tong ginagawa ko pero sana gawin mo 'to para sa'kin."
Itinaas ko ang mukha ko para pigilin ang mga luhang gusto ng lumabas mula sa mga mata ko.
Napakamasarili ko pero gagawin ko ang lahat ng paraan para maging kami ni Zelle.
"Pare, napakalaki ng hinihingi mong pabor. Hindi ko alam kung sinong kaibigan ang gagawa niyan
pero dahil kaibigan kita at mahal kita, gagawin ko iyan para sa'yo. Kahit masakit para sa'kin.
Mas mahalaga ang pagkakaibigan natin kesa sa nararamdaman ko para kay Zelle. Mahal ko siya at
mahalaga siya para sa'kin pero mas mahalaga ang pagkakaibigan natin. Pare, huwag mong sasaktan
si Zelle. Alagaan mo siya para sa'kin. Tama ka nga, mas may karapatan ka sa kanya kesa sa'kin."
Habang sinasabi niya iyon, para akong naguiguilty. Gusto kong bawiin ang mga sinabi ko pero
hindi ko nagawa dahil nangibabaw ang pagiging makasarili ko.
"Kakalimutan ko na iyong nararamdaman ko kay Zelle mula ngayon. Huwag kang mag-alala dahil
makakahanap din naman ako ng ibang babae diyan. Marami pang mas maganda at mas mabait kay
Zelle. At pag nangyari iyon, sisiguraduhin kong hindi na ako magpaparaya katulad ngayon.."
"Axel pare.."
Sabi niya. Tinapon niya iyong palumpo ng pulang rosas sa basurahan sa tapat ng gate namin saka
siya lumapit sa tapat ng driver's seat ng kotse niya.
Itinaas lang niya iyong kanang kamay niya para magpaalam sa'kin. Hindi nagpakita ng ano mang
kahinaan si Axel sa harap ko kahit na alam kong sobra siyang nasasaktan sa ginawa ko.
Huwag kang mag-alala pare, sa susunod sisiguraduhin kong hindi na mangyayari ang ganito sa'tin.
Sisiguraduhin kong hindi na tayo magkakagusto sa iisang babae, pero kung mangyari man, ako na
ang magpaparaya sa'yo.
Itinaas ko din ang kanang kamay ko para magpaalam kay Axel saka siya pumasok sa kotse niya at
pinaharurot ito papalayo sa bahay namin.
Patawarin mo ako Axel, alam kong hindi tama iyong hiningi kong pabor sa'yo pero desperado na
talaga ako.
Pumasok ako sa loob ng bahay namin at tinapon ang katawan ko sa kama ko. Sa totoo lang hindi ko
ana alam ngayon kung papano ko haharapin si Axel.
*END OF FLASHBACK*
Niligawan ko na si Zelle pagkatapos non pero nalaman kong hindi pala ako gusto ni Zelle. Hindi
kami pareho ng nararamdaman. Ilang ulit ko siyang sinuyo, ilang ulit ko siyang niligawan.
Ginawa ko na lahat ng makakaya ko para magustuhan niya ako pero wala parin. 'Hindi' parin ang
sagot niya sa'kin.
Nalaman ko nalang na gusto pala ni Zelle si Axel. Kung hindi ko sana pinigilan si Axel, baka
sinagot na siya ni Zelle.
Nagsinungaling ako kay Zelle, sinabi ko sa kanya na hindi niya dapat ipagtapat ang nararamdaman
niya kay Axel dahil masasaktan lang siya nito. Dahil hindi gusto ni Axel si Zelle. Pero ang
totoo niyan, pinigilan ko si Zelle na ipagtapat ang nararamdaman niya kay Axel dahil natatakot
ako. Natatakot ako na baka maging sila. Natatakot akong masaktan.
Tama nga si Zelle. Ako ang dahilan kung bakit hindi naging sila ni Axel.
*******************************************
[24] Chapter 23: New Girfriend
*******************************************
"Ano ka ba Mia, ba't ba palagi ka nalang nadadapa?"
"Para kasing may nakatingin sa'kin kaya naconscious tuloy ako.Nadulas lang naman ako kaya ako
nadapa."
"hehe. Sino naman? Si Kevin? Haha.. Nababaliw ka na talaga Mia. Ano na nga pala iyong nangyari
pagkatapos?"
"Asan na nga pala tayo? Ay oo.. don na sa kotse. Ayun kinain nadin niya iyong cake kaya tuloy
parang naghalikan nadin kami. Hehe."
Hanggang ngayon kinikilig parin ako sa tuwing naaalala ko iyong nangyari sa kotse. Iyong
indirect kiss namin ni Kevin.
"Kadiri ka talaga Mia. Hindi macoconsider na halik iyon noh. Hindi nga naglapat ang mga labi
niyong dalawa."
Sabi ni Aya.
"Kaya nga indirect kiss eh dahil hindi naglapat ang mga lips namin pero nagshare naman kami ng
saliva. Haha.. Kaya para narin kaming naghalikan. Huwag nga kayong kill joy diyan."
"Sige na sige na titigil na ako. Mga KJ kasi kayo. Siyanga pala anong nangyari kina Zelle at
Axel?"
Tanong ko sa kanila habang papalapit kami ng papalapi tsa room designation namin.
"Actually hindi pa namin alam. Hindi kasi sinasagot ni Zelle iyon phone niya."
Sabi ni May.
Tanong ko.
"I don't think so Mia. SI Axel kasi, nasa conference kasama namin. Panay nga iyong paghahahanap
niya sa'yo. Sabi namin ni Aya hindi namin alam pero hindi talaga kami tinigilan. Kinuha pa niya
iyong number ng Mommy mo sa'min."
Pagkukwento ni May.
"Kasama niyo sa conference si Axel? Ibig sabihin hindi sila nagkasama ni Zelle?"
Tanong ko sa kanila.
"Yup.."
Sabi ni Aya.
Sabi ko sa kanila.
Tumango lang sila at pumasok nadin kami sa room namin. Inakala talaga namin na nasa room na si
Zelle dahil may klase pa siya sa room namin ngayon before pa ang schedule namin pero wala pa
siya. Isa lang ibig sabihin nito, absent siya kanina.
Hinintay namin si Zelle pero talagang hindi siya dumating . Nag check na ng attendance ang
professor namin at nagtaka ako dahil hindi tinawag ang apelyido ni Zelle.
"Ma'am?"
Itinaas ko ang kanang kamay ko para kunin iyong atensyon ng professor namin.
"Yes Mia?"
"She's sick kaya hindi na siya makakapasok. Nagpadala ng medical certificate ang Mommy niya."
Bigla akong nakadama ng awa kay Zelle. Baka nagkasakit siya dahil sa sobrang pag-iisip kay
Axel.
Sabi ni May.
"Oo nga. Nakakawa si Zelle. Hindi na nga nagtagumpay iyong Plan B natin, nagkasakit pa siya."
...
"Oo na oo na. Pero pwede bang pumuna na muna tayo sa comfort room?"
Tanong ko sa kanila.
Sabi ni Aya.
Sabi ko naman.
Lumiko na ako at dumeretso sa comfort room. Tinignan ko iyong repleksyon ko sa salamin saka ko
inayos ang buhok ko gamit ang mga daliri ko. Iniwan ko iyong bag ko sa sink at pumasok sa loob
ng cubicle.
"Bilib na talaga ako sa'yo Chloe. Ano bang ginagawa mo at napabago mo ang isip niya? Diba sabi
mo sa'kin kagabi na tinanggihan ka na niya?"
Rinig na rinig ko iyong usapan ng dalawang babaeng kapapasok lang sa comfort room. Hindi naman
talaga ako mahilig makinig sa usapan ng iba kaya lang eh hindi talaga maiwasan. Alangan namang
takpan ko iyong tenga ko para lang hindi sila marinig? Bahala na sila sa buhay nila, hindi
naman nila alam na andito ako eh.
Napatawa nalang ako mag-isa dahil sa kakaisip kung anong itsura ng Chloe na iyan. Siya pa
talaga iyong nanligaw sa lalaki. Hehe. Baka sobrang panget na ng babaeng iyan dahil siya na
talaga iyong lumalandi sa mga lalaki. Hehe. Nakakaawa.
"Actually hindi ko din alam kung anong ginawa ko at nagbago ang isipan niya. Iyak ng iyak ako
kagabi kaya namumugtong ang mga mata ko ngayon. Sabi kasi niyang ayaw daw niyang makipag
relasyon sa'kin. Ayoko sanang pumasok ngayon dahil depressed ako masyado pero pinilit ako ni
Mommy kaya napapasok ako."
"Tapos?"
"Tapos, bigla nalang kaming nagkita kanina. Parang ang lonely lonely niya at parang ang lalim
ng iniisip niya. Nilapitan ko siya and then he suddenly kissed me. I asked him if kami na ba
dahil hinalikan nalang niya akong bigla. Tumango naman siya kaya ayun."
"Wow naman Chloe. Baka narealize niyang mahal ka talaga niya kaya ginawa niya iyon. Congrats
girl I'm happy for you."
"Thank you girl. Actually may date kami mamaya kaya ako nagpapaganda ngayon. Tingnan mo iyong
mata ko, halata pa bang sobra iyong iyak ko kagabi?"
Nakakahiya talaga ang mga babaeng ito. Parang napakadesperada na ng Chloe na iyan. Sino kaya
ang lalaking iyan at siya pa talaga ang niligawan?
Tinapos ko na iyong ginawa ko saka ako lumabas ng cubicle at hinugasan ang kamay ko.
Paglabas ko ng cubicle nakita ko naman agad iyong dalawang babaeng nag-uusap. Iyong suot niyang
school uniform na skirt namin sobrang ikli. Parang sinadya pa niya talagang paiklian iyon.
Habang naghuhugas ako ng kamay ko, ninanakawan ko naman ng tingin iyong Chloe. Hindi ko alam
kung maganda ba talaga siya dahil sobrang kapal ng make up niya. Naglagay pa siya ng fake
lashes, para na tuloy siyang bakla sa itsura niya. Iyong kasama naman niyang babae hindi din
gano kagandahan at makapal din ang make up pero sobrang kapal talaga ng make up nong Chloe.
Hayy!!
Hindi ko namalayan na matagal na pala akong nakatitig sa mukha ni Chloe kaya napansin na niya.
"Ohh nothing."
She flipped her hair at lumabas na ng comfort room. Sumunod naman iyong isang babae sa kanya.
Pagkatapos kong hugasan ang kamay ko, lumabas nadin ako ng comfort room at dumeretso sa parking
space pero hindi pa ako nakakarating ng parking space ng makita ko si Kevin na naglalakad.
"Kevin!"
"Oh!"
Ang ikli lang ng sagto niya sa'kin at hindi man lang niya ako tiningnan.
Tanong ko sa kanya.
Ehh? Nagulat ako don sa sinabi niya. May problema ba kami? Nong huli kaming magkita eh okay
kami. Tumuloy pa nga siya sa bahay namin. Pinagtimpla din siya ni Mommy ng juice pero bakit
balik ulit siya sa dating Kevin?
"Pwede bang sabay nalang tayo? Pupunta kasi kami nila May at Aya kina.."
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko sana dahil bigla nalang siyang huminto sa paglalakad.
Kinuha niya iyong shades sa bag niya saka niya iyon sinuot.
"Ang sakit mo kasi sa mata Maybelline. Ano ba kasing kailangan kong gawin para lubayan mo na
ako?"
Ang sakit niya namang magsalita. Sa ganda kong 'to ang sakit ko sa mata? Grabeh naman iyon
Kevin. Mabuti nalang talaga at hindi ako iyong tipo ng tao na madaling masaktan dahil lang sa
masasakit na salita.
Hindi na niya ako sinagot at dumeretso na sa paglalakad niya. Ang bilis niyang maglakad kaya
naiwan niya ako. Binilisan ko talaga iyong paglalakad ko para naman mahabol ko siya pero..
*BOGSH*
"Aray!!"
Napahawak ako sa pwet ko. Ang sakit. Pangalawang beses na nangyari sa'kin to ngayong araw.
Bakit ba kasi ang dulas dulas ng sahig dito sa University?
Inakala ko talaga titigil si Kevin para tulungan akong tumayo gaya ng ginawa niya nong nasa
bahay kami ni Manang. Ramdam na ramdam ko iyong pag-aalala ni Kevin sa'kin non. Pero ngayon,
hindi man lang siya huminto sa paglalakad para tanungin kong okay lang ako.
Kahit na masakit iyong puwet ko, sinikap kong tumayo at sinundan siya. Dahan dahan lang akong
naglakad pero malalaki naman iyong mga hakbang ko.
"Kevin!"
Tinawag ko siya ng ilang beses pero hindi niya talaga ako nilingon. Mas lalo ko pang binilisan
ang paglalakad ko. Konting konti nalang at maaabutan ko na siya pero biglang..
"Hi Sweetheart.."
May sumalubong sa kanyang babae. Dinikit niya agad iyong katawan niya sa katawan ni Kevin.
Inilagay niya iyong dalawang palad niya sa batok ni Kevin at hinalikan ito.
Sa loob loob ko, nagdadasal ako na sana eh hindi siya patulan ni Kevin. Na sana pagalitan siya
ni Kevin sa ginawa niya.
Pero kabaliktaran iyong nangyari. Nakahawak ang kanang kamay ni Kevin sa pwet ng babae habang
nasa bewang naman ng babae ang kaliwang kamay niya. Katulad ng ginawa ng babae sa kanya,
hinalikan niya din ito.
Huh! Ang kapal ng mukha nong babaeng iyon. Nagawa pa talaga niyang halikan si Kevin sa harap
ko?
Nilapitan ko iyong babae at hinila iyong hibla ng buhok niya. Hindi lang hila kundi malakas na
malakas na hila. Iyong sobrang sakit na hila na pakiramdam niya mabubunutan na siya ng ngipin
na walang anesthesia.
"ARAY!! ARAY!!!"
Hawak hawak niya iyong buhok niya habang sumisigaw sa sakit. Hindi na nagdikit ang katawan nila
ni Kevin kaya binitawan ko na siya. Hinarap niya din ako at nakilala ko iyong babae. Siya iyong
babae kanina sa Comfort Room. Iyong Chloe..
"It's you again? What's your problem ba? Alam mo bang pwede kitang idemanda sa ginawa mo?"
"So? Idemanda mo ako kung gusto mo. Umalis ka na nga. Hindi ka kailangan dito."
Pagtataboy ko sa kanya pero bigla nalang siyang lumapit kay Kevin at kumalabit sa braso nito.
"Maybelline bakit mo ginawa iyon? Ikaw ang hindi namin kailangan dito kaya kung pwede umalis ka
na."
Anong problema ni Kevin? Bakit ba ganyan nalang iyong turing niya sa'kin? Hindi ko talaga siya
maintindihan.
"Kevin. Bakit mo ba pinapatulan ang babaeng iyan? Hindi mo naman kailangang gawin iyan eh. Alam
kong ginagawa mo lang iyan dahil sa gusto mong kalimutan iyong first love mo."
Hindi ko kilala kung sino talaga iyong first love na tinutukoy ni Zelle na nagpasakit sa
damdamin ni Kevin pero ang alam ko, makakalimutan niya rin iyong first love niya kahit na
hindi siya papalit palit ng girlfriend.
Kahit na makipag-away pa ako dito sa babaeng mukhang bakla na kasama niya para lang maagaw si
Kevin gagawin ko.
"Pero hindi mo naman siya mahal diba? At isa pa, pagkatapos ng isang linggo magbebreak din
naman kayo."
Kailangan lang talaga ng konting realization ni Kevin para malaman niya na hindi niya dapat
gawin ang ginagawa niya.
"Hindi din kita mahal Maybelline. Huwag kang mag assume na dahil lang nagkasama tayo ng ilang
araw eh mahal na kita. Ginawa ko lang iyon dahil ayokong mapaalis sa bahay nila Manang."
Ang sakit sakit na niyang magsalita. Kahit na ayokong masaktan, nasasaktan parin ako. Ayokong
dibdibin iyong sinabi niya pero ang sakit na.
Ginawa niya lang iyon dahil.. dahil ayawn iyang mapaalis sa bahay ni Manang Josefa?
Alam ko na totoo iyong concern niya sa'kin. Alam kong hindi iyong pagpapanggap.
Relax Mia!!
Relax ka lang!!
Ginawa lang niya iyan dahil kasama niya iyong bagong girlfriend niya.
"Hindi ako naniniwala diyan Kevin. Sige maiwan ko na muna kayo. Hahayaan ko nalang na mag enjoy
ang baklang iyan ng isang linggo kasama mo. Alam ko namang hindi rin kayo magtatagal eh. Sige
mauna na ako dahil pupuntahan pa pala namin si Zelle sa bahay nila."
"ANONG BAKLA?"
Tapos non eh naglakad na ako papalayo sa kanila. Keri lang 'to. Bahala na iyong baklang iyon.
Bahala na!
*******************************************
[25] Chapter 24: Eavesdropping
*******************************************
Tanong ni May sa'min ni Aya habang nasa loob kami ng kotse. Ako iyong nagmamaneho ng kotse at
nasa front seat naman si Aya at nasa backseat si May.
Pagsusuggest ko.
"Mia, may sakit ang dadalhan natin ng pagkain. Hindi tayo pupunta ng birthday party."
Sabi ni Aya.
"Hmmm..."
Nag-isip ako ng magandang dadalhin kay Zelle. Iyong makakain niya agad pagdating namin don.
Sabi ni May.
"Napag-isipan kasi namin ni Aya na prutas nalang iyong dadalhin natin kay Zelle."
Sagot niya.
"Ang daya niyo talaga. Bakit hindi niyo sinabi na nagbabrain storming na pala kayo?"
Nag-isip pa ako ng malalim iyon nga lang eh nasayang lang dahil nag-uusap na pala sila ni Aya.
Tanong ni Aya.
Inalapat niya iyong palad niya sa noo ko para tignan kung may sakit ako. Naalala ko na naman
iyong nangyari kanina.
"Si Kevin kasi, bigla na namang lumamig iyong treatment niya sa'kin."
Tinapakan ko iyong brake pedal dahil sa red na iyong ilaw ng traffic light.
"Na naman?"
Dagdag ko pa.
"Alam mo Mia, hindi ka naman dapat mashaken sa bago niyagn girlfriend dahil alam nating lahat
na hindi niya talaga mahal ang mga nagiging girlfriend niya."
Binitawan ko iyong brake at tinapakan ang accelarator pedal habang pinapakinggan si May sa
sinasabi niya.
"Dalawa lang naman ang dahilan kung bakit ganyan nalang ang trato ni Kevin sa'yo eh."
dugtong pa ni May.
"Ano iyon?"
"Una, alam mo na ni Kevin na may gusto sa'yo si Axel. Hindi lang gusto kundi patay na patay pa.
And considering na hindi lang sila magkaibigan kundi magbestfriends pa, nilalayuan ka niya
dahil gusto niyang maging masaya si Axel at gusto din niyang panatilihin ang pagkakaibigan
nila,"
"Awwwww!"
Iyong mga mata ni Aya parang napalitan ng mga kumikinang na bituin. Para siyang kinikilig sa
love story ni Axel at Kevin. Habang ako naman nasasaktan.
Kahit na gusto ako ni Kevin hindi niya pwedeng sabihin at ipakita sa'kin dahil lang sa ayaw
niyang masira ang pagkakaibigan nila ni Axel. Hindi nalang sana nagkagusto si Axel sa'kin. Pero
hindi pa naman kami sigurado kung iyan ba talaga ang dahilan ni Kevin.
Pag-uulit ko.
Pero ang galing talaga ni May sa logic. Naisip niya talaga ang bagay na iyon. Kung ako lang
talaga ang mag-iisip, hindi iyon sasagi sa isipan ko.
Tanong ko sa kanya.
"Kung mali iyong unang hinala ko, baka iniiwasan at nanlalamig si Kevin sa'yo dahil hindi ka
talaga niya mahal!!"
Ang bilis ng takbo ng kotse namin tapos bigla kong natapakan ang brake. Mabuti nalang at naka
seatbelt kami ni Aya dahil kung hindi baka dumeretso na kami sa salamin ng kotse. Muntikan na
kaming maaksidente. Mabuti nalang talaga at walang nakasunod sa'min na kotse.
Sigaw ko pabalik kay May. Talaga naman kasing ginulat ako ni May. Kung masakit iyong narinig
kong unang dahilan, times infinity naman iyong sakit ng pangalawang dahilan.
Sambit ni May.
Sinigurado kong safe kaming nakarating sa maliit na mart na nadaanan namin. Bumaba na kaming
tatlo at pumasok sa loob. Si May iyong nagtutulak ng cart habang pumipili naman kami ng prutas
ni Aya.
Sabi ni Aya.
sabi niya.
"Aya, wala tayong budget para sa ice cream. Isa pa, sigurado akong hindi sila tumatanggap ng
credit card dito dahil maliit lang 'to na establishment."
Sabi ni May.
"Ehh!! Ang sabihin niyo ayaw niyo lang talaga akong ilibre.."
"Aya, mamaya ililibre kitang ice cream. Eat all you can pa, promise ko iyan sa'yo."
...
"Nasa harap na kami ng isang malaki at puting gate. Ang laki ng bahay nila Zelle. Ano kayang
trabaho ng mga magulang niya?
Pinindot na ni May ang doorbell. Hindi nagtagal, pinagbuksan kami ng maid nila Zelle.
"Good afternoon po. Gusto lang po sana naming bisitahin si Zelle. Classmates po niya kami."
Pinapasok kami ng maid nila Zelle. Sobrang laki ng garage nila. Ang dami pa nilang kotse.
Napaturo ako don sa itim na kotse na sinakyan namin ni Kevin nong isang araw. Kay Kevin ba ang
kotse na iyon? Pero bakit naman siya pupunta dito eh may sila ng Chloe niya. Baka magkamukha
lang iyong kotse. Hindi ko naman kasi memoryado iyong plate number ng kotse ni Kevin.
Tumakbo na ako agad kina May at Aya kasama ang maid nila Zelle. Hindi ko namalayang muntikan
na pala akong maiwan.
Pagpasok namin sa bahay nila Zelle, sobrang laki talaga. Malaki din naman iyong bahay namin
pero hindi ko talaga maiwasang mamangha. Ang mamahal pa ng mga muebles nila. Umakyat kami ng
hagdan saka kami huminto sa isang pinto.
Kevin? Andito si Kevin? So sa kanya pala talaga iyong kotse na nakapark sa garahe nila Zelle?
"Hoy Mia, hindi ba natin bubuksan iyong pinto? So ano dito nalang ta.."
"Shhh.."
Hindi ko na pinatapos si May at pinatahimik na siya. Gaya ng sabi ko non, hindi naman talaga
ako mahilig makinig sa usapan ng iba pero naiintriga talaga ako sa usapan nila Kevin at Zelle.
Idinikit ko iyong tenga ko sa pinto ng kwarto ni Zelle para marinig ko ng maayos iyong usapan
nila.
"Sorry? Para naman sa'n Kevin? Wala ka namang nagawang kasalanan sa'kin. Kung tutuusin nga
dapat akong mag thank you sa'yo dahil sobrang dami mo ng ginawa para sa'kin."
"Kevin.. hindi mo kasalanan kung hindi ako kayang mahalin ni Axel. Sabi nga nila, hindi
natuturuan ang pusong magmahal ng iba."
"Ayoko na Kevin.. Pagod na akong maghintay sa wala. Pagod na pagod na ako. Ginawa ko naman ang
lahat para mapansin niya pero talagang hindi kami pareho ng nararamdaman ni Axel. Nagtapat
nadin ako sa kanya Kevin pero walang nangyari. Sana nakinig nalang ako sa'yo. Hindi ko nalang
sana sinabi sa kanya ang totoong nararamdaman ko. Nakinig nalang sana ako sa'yo Kevin."
"Zelle, ang laki ng kasalanan ko sa'yo. Sobrang pinagsisihan ko iyong ginawa ko. Meron kang
kailangang malaman Zelle.."
"Ano iyon?"
Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Anong sasabihin ni Kevin kay Zelle?
"Mamaya na aya..Shhh.."
"Hindi ko alam kung mapapatawad mo pa ako Zelle. Ginawa ko lang 'iyon dahil maha.."
"Mia..Ano ba?"
"Mia.."
"Ano iyon?"
Pagkatapos nong sinabi ni Kevin ay wala na akong narinig ulit. Ano iyong titignan ni Kevin?
Dinikit ko pa iyong tenga ko sa pintuan para marinig ko iyong usapan nila pero wala talaga.
*BLAM*
Idinikit ko iyong tenga at katawan ko sa pinto at bigla nalang itong binuksan mula sa loob kaya
sumemplang ako. Dumikit iyong mukha ko sa sahig ng kwarto ni Zelle. Hindi ko talaga alam kung
ilang beses na akong napahiya katulad ngayon.
"MIAA!!!"
Bulalas nilang lahat maliban nalang kay Kevin. Agad naman akong tumayo. Bahala na kung ilang
beses na akong madapa, ang importante at babangon ako sa tuwing nadadapa ako.
"Hello Zelle! hehe.. Hindi ka kasi pumasok kanina kaya naisipan naming bisitahin ka. May dala
pala kaming prutas para sa'yo. hehe"
Ngumiti talaga ako ng wagas para naman matanggal iyong hiya kahit papano. Binigay ni May iyong
supot ng prutas kay Zelle.
"Salamat talaga. Hindi na sana kayo nag-abala. Wala naman talaga akong sakit eh. hehe.. Maupo
na muna kayo."
Nakaupo lang si Zelle sa gitna ng kama niya habang may hawak hawak na pink na unan. Naupo
kaming tatlo sa couch malapit sa kama ni Zelle habang nakatayo naman si Kevin. Nasa loob ng mga
bulsa niya ang dalawa niyang kamay.
"Wala kang sakit? Pero sabi ni Ma'am kanina nagpasa daw ng medical certificate ang Mommy mo."
Sabi ko sa kanya.
"hehe.. Doctor kasi iyong tito ko kaya madali lang iyong medical certificate. Ayoko kasing
pumasok kaya pinilit ko si Mommy. hehe.."
Ang daya talaga ni Zelle oh. Sana naging doctor nalang din parents ko para naman makapag absent
ako pag gusto ko.
"Sa susunod ko nalang sasabihin iyon sa'yo Zelle. Mauna na muna ako."
Sagot ni Kevin.
"Aalis ka na Kevin?"
Tumango ulit si Kevin saka siya lumabas ng kwarto ni Zelle. Kaming apat nalang iyong naiwan sa
loob. Hindi ko talaga maiwasang mainggit kay Zelle. Iniwan pa talaga ni Kevin ang girlfriend
niyang si Chloe para lang puntahan si Zelle dahil may sakit ito. Ang bait talaga ni Kevin kay
Zelle. Sana ganun din siya sa'kin.
Sabi ni Zelle.
"Wala lang. Nasa sa'yo na kasi lahat. Plus, gusto ka pa ni Axel. At nong isang araw din nagusap kami ni Kevin sa phone, kinuwento niya iyong nangyari sa inyo nong weekend. Non ko lang
siya ulit narinig tumawa at dahil iyon sa'yo."
Huh? Tumawa si Kevin dahil sa'kin? Kung sa bagay minsan ko na din siyang nakitang tumawa ng
totoo nong nasa bahay kami ni Manang at nilalagyan niya ng powder ang mga braso ko. Alam ko
totoong too si Kevin non. Pero bakit niya kailangang sabihin sa'kin kanina na pagpapanggap lang
lahat iyon para sa kanya?
"Alam mo Mia, masaya ako para sa'yo dahil sa tingin ko, unti unti ng nahuhulog si Kevin para
sa'yo."
Dagdag pa ni Zelle.
"Ehh!! hehehe. Walang anuman Zelle. Pero kilala mo ba iyong first love ni Kevin?"
Hindi nakasagot si Zelle sa tanong ko. Siguro hindi niya alam kung sino.
"Ahh, salamat pala sa pagpunta ha. Thank you talaga. Papasok na ako bukas pero huwag niyong
sabihin kay Ma'am ha na wala talaga akong sakit."
"Sure Zelle."
"Hindi siya dumating eh. Mag-isa lang akong naghintay don. Nabasa pa nga ako ng ulan kakahintay
sa kanya."
Nakakaawa naman si Zelle. Kailangan kong gumawa ng paraan para mabaling iyong antensyon ni Axel
papunta kay Zelle. Alam kong mahuhulog rin ang loob niya kay Zelle. Sigurado ako don. Pero ang
hindi ko sigurado eh pano ko gagawin iyon?
"Siya nga pala, bukas na iyong final practice namin sa cheerdance. Punta naman kayo sa gym oh?
Panoorin niyo ako para naman maganahan akong magpractice. hehe. Isa pa, malapit na din iyong
game. Punta din kayo ha? Maglalaro si Kevin at Axel."
Sabi ni Zelle. Alam kong pinipilit lang niyang ngumiti para hindi niya maipakita sa'min na
nasasaktan siya. Naaawa ako para kay Zelle.
"Since andito na kayong tatlo. Bakit hindi nalang tayo magbonding ngayon? Manood nalang tayong
movie."
Sabi niya.
*******************************************
[26] Chapter 25: Injured
*******************************************
"Mauna na ako sa inyo ha. Basta pumunta kayo mamaya. Hihintayin ko kayo."
Sabi ni Zelle pagkatapos ng last subject namin. Ngayon na iyong last practice nila sa
cheerdance kaya gusto niyang pumunta kami ng gym at manood sa practice.
"Sure Zelle. Ililibre lang muna namin 'tong si Aya. Kanina pa kasi nagtatampo eh."
Sabi ko kay Zelle. Tumango lang siya at kumaway sa'min. Pagkatapos non eh naglakad na siya
papalayo sa'min dala dala ang mga gamit niya.
"Sinabi ko naman sa inyo na hindi niyo na ako dapat ilibre diba? Punta nalang tayong gymnasium
ngayon."
Sabi ni Aya. Nagtatampo siya dahil hindi namin siya nailibre ng ice cream tulad ng pangako ko
sa kanya kahapon. Kaya lang eh gabi na kami natapos ng panood ng movie kina Zelle kaya hindi ko
na natupad iyong pangako ko.
Sabi ni Aya.
Sabay sabay na kaming lumabas ng school namin paputang cafe. Nasa tapat lang ito ng Livingstone
University kaya naglakad nalang kami.
Pagkatapos maserve ang order namin, kumain na agad si Aya na para bang ilang dekada na siyang
hindi nakakakain ng ice cream. Hanep talaga 'tong si Aya.
"Hi!"
"Jerome right?"
Waa!! Mabuti pa sila naaalala nila ang pangalan ng dalawang lalaki. Sila iyong ka bandmate ni
Axel at Kevin. Naalala ko iyong mukha nila pero iyong pangalan nila hindi.
hehe!
Wagas kasi iyong ngiti ng dalawa kong kasama. Grabeh pa kung makatitig don sa dalawang guys..
"Nagdadalawang isip nga kami kung lalapitan ba namin kayo dahil baka mapahiya lang kami."
Sabi ni Aya.
Okay sila na iyong may kasama at may kausap. Ako na iyong loner dito. Makaaalis na nga lang!
Pero naalaa ko iyong sinabi nong dalawa nong una kaming nagkita. Mauna na daw sila dahil may
naghihintay sa kanila. Girlfriend ata nila iyon.
"Mia right?"
"May itatanong lang sana ako pero huwag niyo sanang masamain. Nong una kasi tayong nagkita,
umalis kayo dahil sabi niyo may naghihintay pa sa inyo. Nakita ko pa nga iyong dalawang babae
eh. Girlfriend niyo ba iyon?"
Sabi ni Mark.
"Kapatid mo iyon?"
Tanong ko kay Jerome. Kung kapatid ni Mark ang dalawang babaeng iyon ibig sabihin isa sa mga
andun girlfriend ni Jerome.
Sabi ni Jerome.
"Huh? Teka lang.. Iyong dalawang girls na nakita ko, kapatid ni Mark. Tapos kapatid mo din.
Ibig sabihin magkapatid kayong dalawa?"
Tanong ko sa kanila.
"Tumpak!!"
Huh? Magkapatid pala sila? Kaya naman magkaparehas iyong mga mata nila.
Tanong naman ni May. Tama nga ako, may malansa akong naamoy sa kanilang dalawa. Hindi lang sa
dalawa kong kaibigan kundi pati narin sa mga magkapatid na'to.
sabi ni Jerome.
Pagiinterrupt ko sa kanila. Hindi naman sa ako iyong kontrabida sa kanilang apat ha. Pero ang
gagwapo nilang dalawa, tapos nasa banda pa sila, imposibleng wala silang naging girlfriend
simula nong pinanganak sila. Sige, sabihin na nating wala silang nililigawan pero iyong mga
babae ngayon iba na dahil iyong iba sila na ang nanliligaw sa mga lalaki.
"Mia, ano ka ba, mukha namang nagsasabi ng totoo sila Mark and Jerome eh."
Bulong ko sa kanya pabalik. Hindi nga ako nagkamali dahil nagblush ang malanding kaibigan ko.
Ngayon ko lang siya nakitang ganito. Madalas kasi hindi siya nagpapadala sa mga gwapong lalaki
pero ngayon mukhang nitamaan na ata talaga.
Pagdedeny niya.
Sabi ni Mark.
"Sige na nga. Sinabi niyo eh. Baka sabihin niyo pa kontrabida ako. hehe."
Nagkwentuhan lang sina Mark at May tapos si Jerome naman at si Aya na para bang may sarili
silang mga mundo. Para lang akong tanga dito na nakatitig sa kanila habang sumusubo ng ice
cream.
Naubos ko na iyong ice cream ko pero hindi parin sila tapos sa pagkukwentuhan. Naalala ko
iyong usapan namin ni Zelle. Kailangan na pala naming pumunta ng gymnasium para manood ng
practice. Pero mukhang ayaw pang tumayo ng dalawa kong kasama.
"Excuse me lang ha. Pupunta lang akong gymansium para manood ng practice ni Zelle."
Pero kahit isang tango wala akong natanggap. Busy parin sila sa usapan nilang walang
kabuluhan.
Haayy!!
Tumayo na ako saka lumayo sa kanila. Lumingon pa talaga ako sakaling mapansin nila na wala na
ako sa table pero hindi parin nila ako tinitignan.
Pumasok na ulit ako sa campus at dumeretso ng gymnasium. Umakyat na ako ng hagdan at naghanap
ng mauupuan. Wala namang masyadong tao sa bleachers kaya madali akong nakahanap ng magandang
pwesto.
Ang cute ng suot nilang uniform at bagay na bagay kay Zelle. Nagsastand out talaga siya. Ilang
beses ding binuhat si Zelle at pinalipad don sa ere.
Para naman akong hindi makahinga habang hinihagis hagis siya pataas. Pano kung hindi siya
masalo nong mga kasama niya?
Natapos na iyong practice nila Zelle at kumaway siya sa'kin. Nakita na niya pala ako. Pero
pagkatapos ng limang minuto, nagsimula ulit silang magpractice from the start.
"Hi Mia!"
"Axel ikaw pala. Andito kadin ba para panoorin iyong practice nila Zelle?"
Tanong ko sa kanya.
"Actually hindi eh. Nakita kasi kita kanina na pumasok dito kaya sinundan kita. Bumili pala ako
ng snacks at drinks. Baka kasi hindi ka pa kumakain."
Binigay niya sa'kin iyong isang bread pan at isang bottled iced tea.
"Actually kumain akong ice cream kanina kasama sina May at Aya pero sayang naman kung hindi ko
'to tatanggapin. hehe. Thank you."
"Alam mo Mia, masaya talaga ako at nagkaroon nadin ako ng pagkakataon na lapitan ka. hehe. Sa
tuwing nag aattempt akong lapitan ka, palagi kasing andun iyong mga kaibigan mo."
Napaka awkward ng moment na'to. Alam kong gusto ni Zelle si Axel tapos si Axel may gusto
sa'kin. Hindi ko alam kung anong tamang treatment para kay Axel. Hindi ko alam kung itataboy ko
ba siya para hindi siya lalong mahulog sa'kin o panatilihin iyong communication namin dahil
kung tutuusin magkaibigan din naman kami.
Tanong niya.
"Kasama nila si Mark at Jerome. Nasa cafe kumakain ng ice cream. Dapat sana eh sabay kaming
pupunta dito pero mukhang dumikit na ata don sa mga kaibigan mo. Siya nga pala, Itatanong ko
lang kung totoo bang wala talagang girlfriend iyong ka band mate mo?"
"ahaha.. Wala pang naging girlfriend ang magkapatid na iyon. Wala pa daw kasi silang nahanap na
tamang match para sa kanila sabi nila."
Totoo pala iyong sinabi nila. Ang akala ko talaga kanina eh niloloko lang nila kami para
makaporma sila sa kaibigan ko.
Binuksan ni Axel iyong bread pan niya saka siya kumain. Binuksan ko na din iyong sa'kin.
Pinanood ko ulit iyong practice nila Zelle. Kung kanina perfect niya lahat ng steps, ngayon
naman palagi na siyang nagkakamali. Parang hindi siya komportable. Dahil ba alam niyang nanood
sa kanya si Axel?
Sabi ko sa kanya.
"Ang ganda nga niya. Ang bait pa. Ang swerte ng magiging boyfriend ni Zelle."
"Kung ikaw iyong magiging boyfriend niya ibig sabihin ang swerte mo?"
Tanong ko sa kanya.
"Ganun na nga. Pero kung ako iyong magiging boyfriend niya, hindi siya magiging swerte. Hindi
naman kasi ako iyong lalaking bagay sa kanya."
Nagkaroon ng nakakabinging katahimikan sa pagitan namin ni Axel. Napaka awkward talaga pag
kayo lang dalawa ng lalaking may gusto sa'yo tapos ikaw kaibigan lang ang turing sa kanya.
Hindi mo alam kung anong sasabihin mo o kung anong pag-uusapan niyo.
"Mia, may sasabihin pala ako sa'yo. Noon ko pa talaga 'to gustong sabihin sa'yo. Planado na
talaga ang lahat ng 'to nong inimbitahan kita sa gig namin. Kaso lang eh bigla ka nalang hinila
ni Kevin kaya hindi ko nasabi ang lahat."
Alam ko tanga ako pero hindi naman ako sobrang tanga para hindi magets kung anong gustong
sasabihin ni Axel.
Ayokong sabihin niya sa'kin ang sasabihin niya dahil kung mangyayari iyon, mawawalan na ng
pag-asa si Zelle.
Hindi ko alam kung san nanggaling ang malakas ng hangin at bigla nalang akong napuwing.
Pinikit ko iyong mga mata ko dahil sa sakit.
Sabi ko. Pero bigla nalang niya akong pinaharap sa kanya at pilit na binuksan ang mata ko saka
niya ito hinipan ng malakas.
"Okay ka na ba?"
*BOGSSHH!*
"OH MY GOSH!!"
"AHHH!!!"
"TULONG!!!"
"ZELLE!"
"Zelle?"
Parang huminto ang tibok ng puso ko ng makita ko si Zelle na nakahiga sa sahig. Hindi ko
talaga nakita kong anong nangyari sa kanya pero mukhang na aksidente siya. Nakapaligid sa kanya
ang lahat ng kasamahan niya.
"Si Zelle!"
Tumayo ako at tumakbo papunta kay Zelle. Nakasunod naman sa'kin si Axel.
"Nahulog siya. Hindi namin siya nasalo. Ngayon lang nangyari 'to."
"Bakit kasi hindi niyo inaayos ang pagsalo sa kanya? Alam niyo namang delikado ang ginagawa
niya!"
"Pasensya na talaga Axel. Hindi naman talaga namin sinasadya. Hindi namin ginusto 'to."
Hindi nagtagal dumating nadin iyong medics at pinahiga si Zelle sa stretcher. Sinamahan ko
siya hanggang sa ambulansya.
Agad din naman kaming nakarating sa ospital. Pero hanggang sa waiting area lang kami ni Axel.
"Tatawagan ko si Kevin."
Sabi ni Axel. Tumango lang ako at hinanap ang phone ko sa bag. Tatawagan ko sana sina May at
Aya pero naisipan kong mas makakabuti kung itetext ko nalang sila.
"Okay na si Zelle. Nabali iyong kanang braso niya dahil sa impact ng pagkakahulog niya."
sabi nong
doctor.
sabi ko sa doctor.
Tinignan ko iyong pangalan ng doctor sa suot niyang white coat. Magkapareho iyong apelyido nila
ni Zelle. Mukhang siya ata iyong Tito na tinutukoy ni Zelle.
Tumango iyong doctor saka ako tumakbo papunta sa room kung san nakahiga si Zelle. Natutulog
parin siya, may suot siyang cast sa kanang kamay niya.
"Zelle.."
Ang dami ng pinagdaanan ni Zelle. Bakit kailangan pang mangyari sa kanya 'to?
Sa natamo niyang injury ngayon, sigurado akong hindi na siya makakapagperform sa cheerdance
nila.
*******************************************
[27] Chapter 26: Arrange Marriage
*******************************************
Kevin's POV
*ring* *ring*
"Hello?"
Saka binaba ni Axel ang linya. Fvck! Tinanong ko siya kung anong nangyari kay Zelle pero hindi
niya sinagot. Nakakainis!
Kinuha ko na iyong jacket ko at susi ng kotse at pinalipad ang sarili ko pababa ng bahay
namin.
Hindi ko na sana sasagutin ang tanong ni Mommy pero hinarang niya ako sa may pintuan.
Sabi niya.
"Wala akong time para sa mga dramahan Ma. Please kailangan ko ng makaalis."
"Hindi 'to drama Kevin. This is about your future kaya kailangan natin tong pag-usapan."
Kilala ko si Mommy, hindi siya nagpapatalo lalo na kapag gusto niya talaga. Para siyang
spoiled brat, kung sa bagay sinospoiled siya ni Daddy.
"Fine Ma. Magkita nalang tayo mamaya sa paborito mong restaurant ng 7 PM."
Kailangan kong pagbigyan si Mommy dahil hindi talaga ako makakaalis agad ng bahay kung
papatulan ko pa siya.
"Be sure to be there on time ha? Lagot ka talaga sa'kin. Sobrang importante ng sasabihin ko
sa'yo."
Hindi ko alam kung anong sasabihin ni Mommy sa'kin pero baka sesermonan na naman niya ako
dahil sa pagiging 'Casanova' ko. Nakakasira daw iyon sa imahe niya bilang professor at may-ari
ng Livingstone University.
Pinaharurot ko na iyong kotse ko papuntang ospital. Ano kayang nangyari kay Zelle? Hindi ko
maiwasan ng mag-isip ng masama pero sana lang wala talagang masamang nangyari sa kanya.
Nakarating agad ako ng ospital. Tinanong ko agad sa information center ang room number ni
Zelle. Halos nakipagkarera na ako sa isang kabayo dahil sa sobrang bilis ng takbo ko papunta sa
room niya.
Pagpasok ko sa room kung nasan si Zelle, hindi ko napigilan na tumulo ang luha ko. May suot
siyang cast sa isang braso niya. Pero bakit walang nagbabantay sa kanya? Nasan si Axel? Nasan
ang mga magulang niya?
"Kasalanan ko kung bakit palagi ka nalang nasasaktan. Kahit anong gawin kong pagprotekta
sa'yo, hindi parin effective dahil minsan na akong nagkamali."
Gusto kong sabihin kay Zelle iyong tungkol sa kanila ni Axel na hindi ko nagawang sabihin
dahil dumating si Maybelline. Pero tulog siya ngayon. Kahit sabihin ko sa kanya hindi parin
naman niya maririnig.
Guilt ang nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko si Zelle. Alam kong sobrang laki ng maling
ginawa ko at alam kong kahit anong gawin ko hindi ko narin mababago iyon.
"Kung gising ka lang sana ngayon, sasabihin ko na sana ang totoo. Na talagang mahal ka ni Axel
at balak niyang ligawan ka noon. Pero dahil sa pagiging makasarili ko, pinigilan ko siya. Ang
laki kong gago noh? Kababata mo pa naman ako, bestfriend, parang kapatid. Pero tinraydor kita.
Tinraydor ko kayo ni Axel dahil lang sa lintik na pusong 'to."
Tinuro ko iyong puso ko gamit ang isang kamay ko habang nakahawak naman ang isang kamay ko sa
kamay niya.
"Kung maibabalik ko lang sana iyong panahon Zelle. Kung kaya ko lang sana..pinaubaya na sana
kita kay Axel. Masaya na siguro kayo ngayon."
"Akala ko talaga noon na matututunan mo din akong mahalin pag nasabi ko na sa'yo na mahal kita
pero hindi pala. Gaya nga ng sabi mo, hindi natuturuan ang puso."
"Dahil sa sobrang pagmamahal ko sa'yo, hindi ko namalayang nasasaktan na pala kita. Patawarin
mo ako Zelle."
Alam ko kahit na sinabi ko na kay Zelle ang lahat, wala din namang kwenta dahil tulog siya.
Ang gago ko! Ang gago gago ko!
Sa tuwing nakikita ko si Zelle, mas gusto ko siyang protektahan, mas gusto ko siyang alagaan
dahil sa guilt na nararamdaman ko. Pero unti unti ding nawawala iyong pagmamahal ko sa kanya
habang lumilipas ang mga araw dahil sa guilt na iyon. Dahil sa alam kong hindi ako bagay sa
kanya.
*blam*
Narinig kong sumara iyong pinto kaya lumingon ako. Akala ko may taong pumasok pero wala naman
kaya tumayo ako at binuksan iyong pinto. Tinignan ko iyong paligid sakaling may gusto talaga
sanang pumasok sa room ni Zelle pero mukhang wala naman. Baka guni guni ko lang iyon.
Bumalik na ako sa upuan ni Zelle at hinintay na magkamalay na siya pero wala parin. Tinignan
ko iyong relo ko at malapit na palang mag 7 PM. Naaalala ko iyong usapan namin ni Mommy. Lintek
na talaga kung mahuhuli ako don.
"Zelle, babalik nalang ako mamaya ha. Sana naman pagbalik ko gising ka na."
Hinawakan ko iyong pisngi niya saka ako lumabas ng kwarto niya. Kailangan kong hanapin si Axel
para magbantay kay Zelle. Bakit ba kasi iniwan nalang niya basta basta si Zelle eh wala pa
iyong mga magulang niya.
Pumunta ako ng cafeteria sa ospital para hanapin si Axel. Hindi nga naman ako nagkamali dahil
andun nga siya..
kasama si Maybelline..
Hindi ko alam kung bakit may kumirot sa puso ko ng makita kong umiiyak si Maybelline.
Pinapatahan siya ni Axel habang iyak parin siya ng iyak. Natakot siguro siya sa nangyari kay
Zelle kaya siya nagkakaganyan. Lalapitan ko sana sila pero naisipan kong huwag nang sirain ang
moment nila.
...
sabi ni Mama. Nakakapanibago, hindi naman kasi si Mommy iyong tipong early bird kahit na sa
klase pa niya. Pero ngayon napakaaga niya, napaka importante siguro ng pag-uusapan namin at
hindi na siya makahintay pa.
"So anong pag-uusap natin Ma? Tungkol na naman ba 'to sa reputation ko sa school?"
Tanong ko sa kanya saka ko binaba iyong menu. Useless lang din naman kung titignan ko pa iyon
eh tapos ng mag order si Mommy.
"Tss.."
I'm sick and tired of this topic. Walang kamatayang sermon ang aabutin ko nito. Talo pa niya
ang sirang radyo kong magsalita walang preno.
Matalik na magkaibigan ang mga magulang ni Zelle at ang parents ko kaya naging magkababata kami
ni Zelle. Malapit din naman ang loob ng parents ko kay Zelle lalo na si Mommy.
"Ma, isa isa lang iyong tanong. Mahina ang kalaban. Hindi ko nga alam kung anong nangyari.
Babalik pa ako mamaya para alamin ang totoong nangyari."
Tumango lang si Mommy pero alam kong sobrang nag-alala siya para kay Zelle.
Di nagtagal dumating nadin iyong order namin. Sinunggaban ko agad iyong pagkain dahil sa
sobrang gutom ko.
"haha. Dahan dahan lang Kevin. Pagdating talaga sa paborito mong pagkain nawawala ang
'Casanova' reputation mo. Kung may makakakita sa'yo ngayon baka sabihin.."
"I don't care Mom. So ano pala ang sasabihin mo? Sabihin mo na para matapos na 'to. Para din
naman makabalik na ako kay Zelle."
"Sabihin mo na Ma habang kumakain tayo. Makikinig naman ako eh. I'm all ears."
"Ang unang dahilan kung bakit kita gustong kausapin dahil sa gusto ulit kitang pakiusapan na
itigil mo na iyang bisyo mo."
Talagang inemphasize ni Mommy ang ulit. Hindi ko nadin mabilang kung ilang beses na akong
pinakiusapan ni Mommy tungkol sa bisyo ko. Hindi sa inuman, paninigarilyo at pagdodroga na
bisyo kundi tungkol sa bisyo ko sa mga babae.
Pero ang totoo, hindi ko alam kung kaya kong tigilan ang bisyo na iyan. Defense mechanism ko
na iyan simula nong nasaktan ako ni Zelle. Alam ko ako lang din ang nagpasakit sa sarili ko,
pero kailangan kong protektahan ang sarili ko sa mga darating pang mga sakit na iyan.
"Ma, ilang beses ko bang dapat ulit ulitin sa'yo na wala namang masa sa ginagawa ko. Besides,
hindi ako ang humahabol sa kanila. Sila iyong naghahabol sa'kin."
"Hay!"
Sabi ni Mommy.
Siguro in time, mawawala nadin iyan sa'kin. Pagnahanap ko na iyong babaeng tama para sa'kin.
Pero naisip ko din at ilang beses akong napatanong sa sarili ko. Pano ko mahahanap iyong
babaeng para sa'kin kung palagi ko silang binibigyan ng expiration date?
"Ma, ayokong saktan ka pero talagang nagmamadali ako ngayon. Pwede mo bang sabihin iyong
pangalawang issue?"
Tanong ko sa kanya. Nakakalahati na ako sa pagkain ko kaya sa pagkatapos kong kumain siguro
tapos nadin ang usapan namin ni Mommy.
"It's about our business Kevin. Sobrang nahihirapan na kami ng Daddy mo na pigilan ang
bankruptcy ng kompanya natin. Any months from now, maaring mawala na lahat sa'tin. I mean
lahat, from business, to Livingstone University at kahit na ang bahay natin."
Nakita ko iyong lungkot sa mga mata ni Mommy. Ginagawa nila ni Daddy ang lahat para hindi ko
isipin ang mga problema patungkol sa mga bagay na iyan. Ngayon ko lang narinig ang issue na'to
kaya sigurado akong seryoso si Mommy.
"May isang solusyon Kevin. Pero I'm not sure kung gagawin mo iyon para sa pamilya natin. Para
sa amin ng Daddy mo. Ikaw lang iyong makakatulong sa'tin anak."
Sh*t! Wala akong alam pagdating sa mga business na iyan kahit pa business course ang kinuha
ko. Pero gagawin ko ang lahat para lang makatulong sa parents ko.
Alam ko hindi lang iyong parents ko ang mahihirapan kung sakaling mababankrupt iyong kompanya
namin. Pati nadin ako ang mga taong nasa paligid namin.
"Iyong ang huling issue na sasabihin ko sana sa'yo Kevin. Ang tanging paraan para maisalba ang
kompaya at ang University ay kung magmemerge ang kompanya natin sa kompanya ng mga Park."
Park?
"Sinong Park?"
"Sigurado akong hindi mo pa sila nakikilala Kevin pero I think kilala mo iyong only daughter
nila."
"Sino?"
Transfer student?
Uggh!!
"So for sure may gagawin tayo at isa-sacrafice para pumayag silang makipag merge tayo sa
company nila."
Iyong may gusto silang gawin bago sila pumayag. Kaya nga lang hindi ko alam kung anong gusto
nila sa'min.
"Marriage Kevin."
hahaha..
Marriage..
Don't tell me I'm getting married with Mrs. Park? But she's married already with her husband.
Nonsense..
"Kevin? Anak?"
"Marriage? Huwag mo na nga akong paikot ikutin Ma. Just go straight to the point. Alam mo
namang mahina ako sa mga ganyan."
"Alam ko anak bata ka pa pero kung may magagawa lang din talaga ako.."
"Ma, please.."
Pinatigil ko si Mommy sa pagsasalita. Dahil once na nasa kalahati na siya ng pagsasalita niya
hindi na talaga siya titigil.
Pakiusap ko sa kanya.
"You have to marry their only daughter and the heiress of the company. Maybelline Mia Park."
hahaha..
haha.
Ako?
Magpapakasal?
Pero ngayon 2012 na.. Hindi ko talaga inakalang nageexist parin ang arrange marriage na iyan.
Hindi parin talaga pumapasok sa utak ko iyong mga huling salitang binitawan ng Mommy ko.
"You know that I'm not kidding Kevin. Alam ko hindi kami dapat magdesisyun para sa future mo.
Pero.. I'm sorry anak.."
Ngayon ko lang nakita si Mommy na umiyak sa harapan ko. Nagpapakatatag siya sa lahat ng
problemang dumaan sa buhay namin. Pero siguro, sobrang bigat na ng nararamdaman niya kaya hindi
na niya napigilan ang mga luha niya.
Sinabi ko sa sarili ko kanina na gagawin ko ang lahat makatulong lang sa parents ko.
"Give me time to think first Mom. I'm sorry pero gusto ko lang munang mapag-isa.."
*******************************************
[28] Chapter 27: Love Square
*******************************************
Hanggang ngayon hindi parin nagigising si Zelle at hindi parin dumadating iyong mga magulang
niya. Baka na traffic lang. Sabi din naman kasi ng Tito niya eh papunta na daw iyong parents ni
Zelle.
*beep* *beep*
Kinuha ko iyong phone ko sa bag at binasa ang text mula kay May.
"hay!!"
Ganito pala ang pakiramdam pag nasasaktan iyong kaibigan mo. Pakiramdam mo parang ikaw iyong
nasa sitwasyon niya.
Tinignan ko iyong relo ko. Bakit wala parin si Axel? Limang minuto na ang lumipas pero wala
parin siya.
Ayokong sanang iwan si Zelle pero gustong gusto ko na talagang uminom ng kape dahil sa nilamig
ako sa sobrang lakas ng aircon.
Pagkatapos kong bumili ng kape, bumalik nadin agad ako sa kwarto ni Zelle. Binuksan ko iyong
pinto at nagulat nalang ako bigla ng makita ko si Kevin. Kahit na nakatalikod pa siya alam kong
siya iyon. Papasok na sana ako ng bigla nalang siyang magsalita. Kinakausap niya si Zelle kahit
na tulog ito.
Ilang beses ko na siyang narinig na humingi ng tawad kay Zelle. Ano ba talaga ang kasalanan
niya kay Zelle at parang sobra siyang naguiguilty.
"Kung gising ka lang sana ngayon, sasabihin ko na sana ang totoo. Na talagang mahal ka ni Axel
at balak niyang ligawan ka noon. Pero dahil sa pagiging makasarili ko, pinigilan ko siya. Ang
laki kong gago noh? Kababata mo pa naman ako, bestfriend, parang kapatid. Pero tinraydor kita.
Tinraydor ko kayo ni Axel dahil lang sa lintik na pusong 'to."
Para akong inilagay sa malaking freezer pagkatapos kong marinig ang lahat ng iyon. Mahal ni
Axel si Zelle? pero bakit ilang beses ng hinindian ni Axel si Zelle? Nalilito ako. Hindi ko
maintindihan kung anong sinasabi ni Kevin.
Ano ang dahilan kung bakit pinigilan ni Kevin si Axel? Nalilito ako.
"Kung maibabalik ko lang sana iyong panahon Zelle. Kung kaya ko lang sana..pinaubaya na sana
kita kay Axel. Masaya na siguro kayo ngayon."
Bigla kong naramdaman ang luha na pumatak mula sa mga mata ko.
"Akala ko talaga noon na matututunan mo din akong mahalin pag nasabi ko na sa'yo na mahal kita
pero hindi pala. Gaya nga ng sabi mo, hindi natuturuan ang puso."
Ngayon naiintindihan ko na. Alam ko na kung anong nangyari. Si Zelle.. Si Kevin.. si Axel..
Ibig sabihin..
Si Zelle ang first love ni Kevin. Siya ang dahilan kung bakit naging Casanova si Kevin. Pero
bakit nilihim ni Zelle sa'kin ang lahat?
"Dahil sa sobrang pagmamahal ko sa'yo, hindi ko namalayang nasasaktan na pala kita. Patawarin
mo ako Zelle."
Love Triangle sila noon. Epal lang ako ngayon. Nakakainis! Naiinis ako sa sarili ko.
Maling lalaki ang pinagpapantasyahan ko. Para siyang mga ulap na hindi ko kayang abutin kahit
na gumamit pa ako ng hagdan.
Hindi ko na alam kung tama ba iyong ginawa ko noon. Ginawa ko lahat para mapansin ako ni
Kevin. Para magustuhan niya din ako. Pero ngayon alam ko na na kahit ano pang gawin ko, hindi
niya ako kayang magustuhan dahil si Zelle ang gusto niya.
Iyong pag-aalala niya kay Zelle. Akala ko bilang kaibigan lang iyon pero hindi pala. Bakit ang
tanga ko?
Nakasalubong ko si Axel na may dalang dalawang kape pero hindi ko na siya pinansin pero alam
kong sinusundan niya ako.
Bigla nalang akong dinala ng mga paa ko sa cafeteria. Mabuti nalang at hindi madaming tao kaya
hindi nakakahiyang umiyak. Umupo si Axel sa harap ko.
Tanong ni Axel pero hindi ko mahanap ang boses ko dahil nilunod na ata 'to ng mga luha ko.
"Mia, ano ba talaga ang nangyari at umiiyak ka ng ganyan? Kausapin mo naman ako dahil sobrang
nag-aalala ako para sa'yo."
"Love Triangle.."
Lumuhod si Axel sa harap ko habang hinahawakan ang dalawa kong kamay. Gusto ni Axel si Zelle
pero hindi ko maintindihan kung bakit siya nagkakaganito sa'kin. Dahil ba sa panakip butas lang
ako?
Tanong ko sa kanya. Parasiyang nagulat sa tanong ko. Hindi niya siguro inasahan na itatanong ko
sa kanya iyon.
"Narinig ko kanina mula kay Kevin mismo. Alam ko na ang lahat pero hindi ko maintindihan kung
bakit ka nagkakaganito sa'kin."
"Mia.."
Tumayo si Axel mula sa pagkakaluhod niya at muling bumalik sa upuan niya kaharap ko. Saka niya
ininom iyong kape na dala niya.
"Masasabi kong umiikot lang ang buhay ko noon kay Kevin at Zelle. Sila lang iyong mga kaibigan
ko. Pero ni minsan hindi pa kami nagsama ni Zelle na kaming dalawa lang. Parating andun si
Kevin. Sobra nga akong naiingit kay Kevin dahil mas malapit sila ni Zelle. Magkababata kasi
sila. Nagising nalang ako isang umaga tapos napagtanto ko na gusto ko na pala si Zelle hindi
lang bilang kaibigan kundi mas higit pa don. Sa araw araw na magkasama kami unti unting lumalim
ang pagtingin ko kay Zelle. Hanggang sa isang araw, naipon ko na ang lakas ng loob ko para
ligawan siya. Gusto kong si Kevin ang unang makaalam non dahil kaibigan ko siya at mas kilala
niya si Zelle."
Hindi makatingin ng deretso sa'kin si Axel habang nagkukwento siya. Nakatingin lang siya sa
kape na hawak hawak niya. Na para bang ito ang kausap niya.
"Pero nalaman kong gusto pala ni Kevin si Zelle. Pinakiusapan niya akong huwag ligawan si
Zelle. Napagtanto kong mas mahalaga iyong pagkakaibigan namin ni Kevin kesa sa nararamdaman ko
kay Zelle kaya hindi ko tinuloy iyong panliligaw kay Zelle."
"Kaya ba sinabi mo sa kanila na gusto mo ako dahil ba gusto mo lang akong gawing panakip
butas? Dahil ba gusto mong makalimutan si Zelle kaya mo ito ginagawa sa'kin?"
Tanong ko sa kanya.
Tinabi niya iyong kapeng hawak hawak niya at hinawakan niya ulit ang kamay ko.
"Mula nong binitawan ko na si Zelle. Unti unti ko din siyang nakakalimutan. Nong una masakit
dahil totoo iyong naramdaman ko sa kanya pero tama iyong sinabi ng iba. Time heals everything.
Nakalimutan ko din iyong sakit at nakalimutan ko nadin iyong nararamdaman ko para kay Zelle.
Maniwala ka sana Mia na matagal ko ng nakalimutan ang nararamdaman ko para kay Zelle bago pa
man kita makilala."
"Mia..bigyan mo lang ako ng pagkakataon, ipapakita ko sa'yo na totoo talaga ang lahat ng
sinasabi ko.."
"I'm sorry Axel pero alam mo naman na hindi pareho iyong nararamdam natin. Si Kevin ang gusto
ko."
Kitang kita ko ang lungkot sa mga mata ni Axel. Alam kong nasaktan ko siya pero mas lalo ko
siyang masasaktan pag nagsinungaling ako. Kung masakit ang totoo, ano pa kaya ang
kasinungalingan?
"Alam ko Mia. Alam kong si Kevin ang gusto mo pero gusto ni Kevin si Zelle. I'm sorry kung
masakit pakinggan pero gusto ko lang sabihin sa'yo ang totoo."
"Hindi mo kailangang humingi ng patawad Axel dahil narinig ko kanina ang lahat. At alam kong
gusto ni Kevin si Zelle. Noon, sinabi ko talaga sa sarili ko na gagawin ko ang lahat para
mapansin din ako ni Kevin pero ngayon nagbago na iyong isip ko."
Gusto ko ng tumigil sa kabaliwan kong 'to. Para akong tuta na sunod ng sunod sa amo niya.
Ayoko na.
"Kung ganun Mia, bakit hindi mo ako bigyan ng pagkakataon? Pangako ko sa'yo makakalimutan mo
rin si Kevin. Tutulungan kita."
Pakiusap ni Axel.
"Hindi mo ata ako naiintindihan Axel. Gusto ka ni Zelle at ayokong masaktan pa siya. Kalimutan
mo nalang ako. Sigurado naman akong makakalimutan mo din iyong nararamdaman mo para sa'kin
pagdating ng panahon."
Ayoko ng makialam sa love triangle nilang tatlo. Kung si Axel man o si Kevin ang makakatuluyan
ni Zelle magiging masaya ako para sa kanila.
Kahit masakit man kung sila nga ni Kevin ang magkatuluyan tatanggapin ko.
"Pero Mia.."
"Kung buo na ang desisyon mo. buo nadin ang desisyon ko Mia."
"Liliwagan parin kita kahit hindi mo ako pahihintulutan. Gagawin ko parin ang lahat para
sa'yo."
Pagod na akong makipagtalo kay Axel. Kahit na ano pa siguro ang sasabihin ko hindi ko na
mababago ang isipan niya. Naglakad na ako papalayo sa kanya at tuluyan ng lumabas ng cafeteria.
Kailangan kong magpahangin ngayon. Gusto ko sanang balikan si Zelle pero pano kung andun parin
si Kevin? Hindi ko pa kayang harapin si Kevin. Lalo na sa sitwasyon ko ngayon. Ayokong makita
niya akong umiiyak.
"I'm sorry pero kailangan ko lang munang lumabas para magpahangin. Kung gusto niyo siyang
puntahan andun siya sa room 413."
Saka ako naglakad papalayo sa kanila. Akala ko talaga na dederetso sila kay Zelle pero
naramdamanan kong sinusundan nila ako.
Tanong ni Aya habang nakasunod sila sa'kin. Pero dineadma ko lang iyong tanong niya.
Huminto ako sa harap ng starbucks malapit sa ospital at pumasok don. Pumasok din naman sina May
at Aya.
"Ano bang problema mo? Alam kong hindi ito tungkol sa aksidente ni Zelle. Bakit hindi mo
sabihin sa'min?"
Hindi ako makakita ng maayos dahil sa sobrang pamamaga ng mga mata ko. Parang kalahati lang
ata ng mata ko ang nakakakita.
"May.."
Kailangan ko 'tong sabihin sa mga kaibigan ko dahil ayokong dumating ang panahon na sasabog
nalang ako bigla na parang bulkan dahil hindi ko na kaya.
Pero bigla na namang tumulo ang mga luha ko.
"Mia, okay lang iyan. Ibuhos mo lahat ng sakit sa pag-iyak. Andito lang kami ni May para
sa'yo."
Tumayo si Aya mula sa upuan niya at lumipat sa upuan sa tabi ko at niyakap ako.
Pagkatapos kong maibuhos ang lahat ng mga luha ko, nagsimula na akong magkwento sa kanilang
lahat.
Tanong ko sa kanila.
Sabi ni May.
"Bakit Mia?"
"ANO?"
"Ibig sabihin... si Zelle iyong dahilan kung bakit naging Casanova si Kevin?"
Tanong ni May.
"Gusto ni Axel si Zelle noon pero kinalimutan niya ang nararamdaman niya para kay Zelle dahil
sa pagkakaibigan nila ni Zelle."
"Napaka complicated Mia. Hindi ko masyadong gets. Ibig mo bang sabihin, noon gusto ni Axel si
Zelle tapos gusto din ni Zelle si Kevin? Pero Dahil gusto ni Kevin si Zelle, nag give way si
Axel para kay Kevin?"
Tanong ni Aya.
"Ganun na nga.."
"Pero ngayon, gusto na ni Axel si Mia. Nakalimutan na niya si Zelle. Pero ang tanong mahal pa
ba ni Kevin si Zelle?"
Hindi ko na sinagot iyong tanong ni May dahil alam ko na iyong sagot. Mahal padin ni Kevin si
Zelle. Halata naman sa mga pag-alala niya kay Zelle. Halatang halata.
"Pero ngayong andito ka na Mia, hindi na sila love triangle. Love square na kayong apat."
Bulalas ni May.
"Wala. Naisip ko din namang para lang akong tanga na habol ng habol kay Kevin. Makakalimutan ko
rin naman siguro siya pagdating araw. Kahit pakonti konti, kahit matagal."
Tanong ni Aya.
"Oo Aya. Ayoko rin namang nakikitang nasasaktan si Zelle. Kahit na sino kina Kevin at Axel ang
makatuluyan niya magiging masaya ako para sa kanya dahil kaibigan ko siya. Ganyan naman talaga
ang magkaibigan diba? Hindi nag-aaway dahil lang sa iisa lang iyong taong mahal nila. Dapat may
isa na magpaparaya at ako iyon. Sobra na kasi iyong sakit na nararamdaman niya. Ayoko dagdagan
pa iyon."
*******************************************
[29] Chapter 28: Ex-Boyfriend
*******************************************
Ilang araw na ang lumipas mula nong naaksidente si Zelle. Hindi na siya makakasama sa
cheerdance dahil hindi parin magaling iyong braso niya. Nabali daw kasi talaga iyong buto dahil
sa lakas ng pagkahulog niya. Pero mabuti nalang at walang mas masamang nangyari sa kanya.
Sabi ni Aya kay Zelle. Hanggang ngayon hindi parin tinatanggal iyong cast sa braso niya.
"Ayaw talaga sana nilang pumayag kaso lang eh nagpumilit ako. hehe"
Hanggang ngayon hindi parin ata alam ni Zelle ang tungkol sa sinabi ni Kevin sa kanya sa
ospital habang tulog na tulog siya. Sa tingin ko iyon din sana ang sasabihin ni Kevin sa kanya
nong narinig ko silang nag-uusap sa kwarto ni Zelle kaya lang biglang binuksan ni Kevin iyong
pinto kaya sumemplang ako.
"Sigurado ka talaga Mia? Alam mo simula nong naaksidente ako parang napansin kong palagi kang
tulala. Parang ang lalim parati ng iniisip mo. May pinagdadaanan ka ba?"
Gusto kong sabihin kay Zelle iyong narinig ko kay Kevin sa ospital. Gusto kong malaman niya
ang totoo dahil karapatan niya iyon. Pero alam ko na kung malalaman man ni Zelle ang lahat,
hindi dapat sa'kin manggaling iyon kundi kay Kevin mismo.
"Alam mo Zelle hayaan mo lang iyang si Mia, nagiging paranoid lang talaga iyan."
*tok* *tok*
Narinig ko si Ate Kate mula sa labas ng pinto ng kwarto ko kaya tumayo agad ako at pinagbuksan
siya ng pinto.
Pagkatapos ilagay ni Ate ang meryenda namin eh lumabas nadin siya ng kwarto ko. Mamaya na kasi
iyong basketball game ng mga players ng Livingstone University laban sa iba't ibang school kaya
napagdesisyunan naming gumawa ng banner para sa kanila.
Ayaw naming manood lang at tumunganga. Dapat din naming ubusin iyong mga boses namin at
gamitin ang pagkaartistic namin.
Kasali din pala sa varsity iyong dalawang kapatid na kabandmate nila Kevin. Si Mark at si
Jerome kaya todo kilig itong si May at Aya kanina pa.
Sabi ko sa kanila. Pero hindi ko namalayan na bago ko pa sila imbitahin sa pagkain eh kanina
pa pala sinugod ni Aya ang pagkain.
Hay!!
Tanong ni May habang kinakain niya iyong burger na ginawa ni Ate Kate.
Sabi ko sa kanya.
"hehe.. Ay oo nga. Pero iba iyong tanong ko. Diba interschool iyong game mamaya? Pano kung
makita mo si Jun? Diba varsity player din siya sa dating school natin?"
Hindi ko agad nasagot iyong tanong ni May. Actually naisip ko na din iyan kagabi pa. Iyong
gymnasium kasi ng Livingstone University ang pinakamalaki kaya don iheheld ang basketball game.
Pero sa sobrang laki non sigurado akong hindi ako makikita ni Jun.
Ulit ni May.
"Ahh oo May. Hindi naman kami siguro magkikita ni Jun mamaya. Maglalaro naman siya at manonood
lang ako. Makikita ko lang siya sa malayo pero hindi niya ako makikita."
Pagkatapos naming kumain tinapos na namin iyong banner na ginawa namin tapos eh sabay sabay na
kaming pumunta ng school.
Pagdating namin ng school sobrang dami na talagang tao. Parang may Kpop concert lang sa daming
tao. haha. Hindi! joke lang iyon. Hindi naman talaga sobrang daming tao pero madami din naman.
Naghanap na kami ng magandang pwesto para makita namin ng maayos ang laro.
Pagkatapos ng kalahating oras nagsimula na iyong game. Walong grupo ang maglalaban mula sa
iba't ibang University. Dahil sa hindi pa naman ang mga players namin ang naglaro eh tumunganga
lang kami at hindi nag cheer. Halos makatulog na nga ako dahil sa sobrang pagkainip ko.
"Snacks na naman? Kakain lang natin Aya. Baka naman sumama iyong tiyan natin sa kakakain
mamaya."
Saway ko sa kanya.
"Mia naman, chichirya lang naman para naman may makain tayo habang nanonood ng game. Hindi
padin naman natin kilala iyang mga naglalaro na iyan."
Si Aya talaga oh kahit papano. Palagi nalang pagkain ang laman ng utak.
Pumayag nadin ako dahil alam kong magtatampo na naman sa'kin iyan pag hindi ko pagbibigyan.
Paalam ko sa dalawa.
"Cge balik agad kayo ha. Baka may umupo sa upuan niyo eh."
Sabi ni Zelle.
"Iwanan niyo lang muna iyang mga banner sa upuan niyo para walang uupo."
"Cge."
Sabi ni Aya.
Pagkatapos naming iwan iyong banner sa upuan namin eh bumaba na kami ni Aya para bumili ng mga
chichirya sa cafeteria.
Dahil si Aya naman ang nagpumilit ng bumili, siya na iyong nagrepresentang manlibre sa amin.
Dahil medyo madaming tao sa cafeteria, kailangan pa naming pumila.
"So how are things going between you and your boyfriend Michelle?"
Tanong nong babae na nasa unahan namin sa kasama niya. Tinignan ko silang dalawa. Ang sosyal.
Pero hindi ko lang alam kong sosyal ba talaga sila o social climber.
Nakasleeveless, miniskirt at naka 5-inch heels iyong babaeng nagtanong. Alam ko na hindi sila
taga Livingstone University dahil hindi pamilyar iyong mukha nila. Ano kaya sa tingin nila ang
pinuntahan nila dito? Beauty contest at talagang ganyan iyong suot nila? Baka magka-stampede pa
mamaya eh di lagot sila.
"Oh you mean Jun? We are okay. Sinagot ko na siya kahapon lang."
Sagot naman nong babaeng naka pink dress tapos 6-inch heels. Woah lang ha? Ako iyong nahiya sa
mga suot nila. Ang laki pa ng hikaw niya. Parang tenga ko iyong nasasaktan sa kakatitig don sa
hikaw niya. Hindi ba siya nabibigatan diyan?
Pero parang may bell na tumunog sa mga tenga ko ng marinig ko ang pangalang Jun.
Sabi nong babae saka sila umalis dahil tapos na silang mag-order.
Pagbalik namin sa upuan namin hindi parin natatapos iyong game pero patapos na. Iyong score
31-89. Sobrang layo. Parang pinagpraktisan lang sila ng isang team eh.
Iyong ibang tao sa gymnasium sobrang sigaw na ng sigaw pero ako wala paring paki pati nadin
iyong mga kaibigan ko. Wala din naman kaming kakilala sa kanila eh.
Natapos na iyong unang game. Iyong pangalawa batch naman ang sumunod pero wala padin kaming
kakilala kaya halos matulog na kami sa sobrang pagkabagot. Hindi ko namalayang naubos ko na
pala iyong drinks ko.
"Samahan ka na namin."
Sabi ni Zelle.
"Huwag na Zelle. Baka kasi may kumuha sa pwesto natin pag umalis tayong lahat."
Sabi ko naman kay Zelle. Tumango lang sila saka ako bumaba. May apat na Comfort room malapit sa
Gymnasium. Dalawa sa right side ng gym at dalawa sa left side ng gym. Nasa right side kami
nakaupo kaya don ako pumasok pero nagkumpulan ang mga tao don kaya kailangan ko pang mag-antay
ng ilang minuto pa.
Waa! Kung mag-iintay pa ako dito parang maiihi na talaga ako sa pants ko.
Lumabas na ako ng banyo at tumakbo papunta don sa left side ng gym. wala masyadong tao don
dahil sinara iyong gate sa left side ng gym para iwas gulo sa mga players. Don kasi malapit ang
Wala pang isang minuto ng makarating ako ng banyo at dali daling pumasok sa cubicle.
"HAAY!!"
"Success!"
Hinugasan ko na iyong kamay ko pagkatapos at inayos muna ang sarili ko ng konti. Pagkatapos eh
lumabas nadin ako.
"Eii Jun.. Ano ka ba. Huwag diyan noh. Baka may makakita sa'tin."
Nakita ko ulit iyong babaeng nakapink dress kanina sa cafeteria na may kalandiang matangkad na
lalaking naka green varsity jacket.
Hindi ako maaring magkamali. Taga Delphian University ang lalaking kalandian niya. Delphian
University ang pangalan ng dati kong school kaya siguradong sigurado ako.
Ang landi talaga nila. Kung gusto nilang may mangyari sa kanila don sila sa motel. Huwag dito.
Hooh!!
Maiwan na nga!
Mga malalandi.
Kailangan kong makatawid sa kanila ng di nila napapansin. Nakatalikod naman iyong lalaki at
iyong babae hindi naman siguro ako makikita dahil nakatitig lang siya sa boyfriend niya kaya
madali lang 'to.
Pero..
*BOGSH!*
Bigla nalang tinigil nong dalawa ang ginagawa nila at napatingin sa'kin.
"MIA???"
Sobrang nagulat ako ng may tumawag sa pangalan ko. Isang pamilyar na boses na matagal ko ng
hindi naririnig.
Boses ni Jun!
Iyong Jun na tinutukoy ng babae sa cafeteria at ang Jun na ex boyfriend ko. Iisa lang.
Tinignan ko si Jun.
Tanong niya.
"Uhmm.. yeah? I guess? haha.. well actually darling she's my ex girlfriend pero huwag kang
mag-alala dahil hindi naman ako seryoso sa kanya non. Pinagpustahan lang talaga namin siya ng
mga kaibigan ko. Hindi ako maiinlove sa katulad niya. Maganda nga, tanga naman. hahaha"
Sobrang lakas ng tawa ni Jun. Para siyang nanood ng movie ni Dolphy sa sobrang lakas na tawa
niya. Napahawak pa siya sa tiyan niya.
"hahaha"
Hindi ko naman sila ginambala sa ginawa nila ah? Nadulas na nga ako tapos ako pa iyong
pagtatawanan? Hindi na nga nila ako tinulungan, pinagtatawanan pa nila.
Gusto ko silang patulan pero ayoko dahil alam kong maiiyak ulit ako dahil naalala ko ulit
iyong ginawa sa'kin ni Jun dati.
Tumayo ako mula sa pagkadulas ko at tumakbo pero isang hakbang palang iyong nagawa ko ng bigla
akong nabangga sa isang matipunong dibdib.
"Maybelline?"
Isang tao lang dito sa Livingstone University ang tumatawag sa'kin sa ganyang pangalan.
Si Kevin..
Dahan dahan kong iniangat ang ulo ko para tignan siya sa mukha.
Si Kevin nga..
Gusto ko siyang yakapin at gusto kong isumbong iyong walang hiyang Jun na iyon at iyong babae
niyang malandi kay Kevin.
Pero hindi ako sigurado kong ipaglalaban ba niya ako sa kanila. Baka pagtatawanan niya rin ako
tulad nila.
Tanong ni Michelle kay Kevin na parang na star struck. Para siyang nakakita ng artista.
"Oh my God! I really can't believe it. Nakita na talaga kita sa personal. mas gwapo ka pala sa
personal kesa sa picture. pwedeng magpa autograph?"
Bulalas niya habang hindi parin niya maisara iyong bibig niya sa sobrang pagkamangha.
"I know darling pero minsan lang 'to mangyari. Kyaaa!! Hindi ko talaga inisip na makikita kita
ngayon. Ang swerte ko talaga."
Inilabas niya iyong papel at ballpen niya mula sa bag niya saka siya lumapit kay Kevin para
humingi ng autograph.
Sabi niya gamit ang malanding boses niya. Para niyang inaakit si Kevin sa ginagawa niya.
"Sure.."
Sabi ni Kevin..
"Pero parang magagalit iyong boyfriend mo eh. Kung wala kang boyfriend baka pwedeng.."
Hindi ko alam kung anong sasabihin pa sana ni Kevin dahil bigla nalang siyang pinahinto ni
Michelle..
Sobrang nagulat ako sa sinabi ni Michelle. Wala siyang boyfriend? Eh kaano ano niya si Jun?
"Bitawan mo nga ako Jun. Break na tayo mula ngayon. Kami na ni Kevin. right Kevin? Iyon iyong
sasabihin mo diba? Kung wala akong boyfriend eh di tayo na? Don't worry dahil break na kami
ngayon lang.."
Hindi talaga maipinta ang mukha ni Jun. Sobra na siyang namumula dahil sa galit. Dahil naagaw
ni Kevin ang girlfriend niya.
"I'm sorry... Pero hindi iyan ang ibig kong sabihin. Hindi ako naghahanap ng girlfriend dahil
may girlfriend na ako.."
Bigla nalang hinawakan ni Kevin ang kaliwang kamay ko gamit ang kanang kamay niya tapos iyong
kaliwang kamay naman niya nakahawak sa pisngi ko.
at bigla akong..
hinalikan..
sa labi..
^0^
Ganito pala ang pakiramdam pag nagdikit ang mga labi namin ni Kevin. Hindi na talaga 'to
matatawag na indirect kiss...
*******************************************
[30] Chapter 29: Confusing Kevin
*******************************************
Si Kevin..
Pero bakit?
Ang daming umiikot sa isipan ko habang magkalapat ang mga labi namin ni Kevin pero sa isang
iglap nawala ang lahat ng iyon ng biglang umikot ang paligid namin. Para kaming nasa loob ng
malaking buhawi. Iyong paligid lang namin ang umiikot.
Aaminin ko, hindi ito ang first kiss ko pero kakaiba iyong pakiramdam na naramdaman ko.
Kakaibang kakaiba sa naramdaman ko nong hinalikan ako ni Jun noon.
Pakiramdam ko talaga tumigil iyong mundo dahil lang sa hinalikan ako ni Kevin.
Bulalas ni Jun.
"I can't believe this. Ano bang nakita mo sa kanya? Yeah she's pretty pero.. ang tanga tanga
niya. Nakita mo ba iyong nangyari sa kanya? Nadulas siya. Hindi ka ba nahihiya sa tuwing kasama
mo siya? Ang gwapo mo pa naman tapos.."
Hindi na natapos ni Michelle ang sasabihin niya ng bigla nalang siyang tinitigan ni Kevin.
Iyong sobrang samang titig. Iyong tipong nanlilisik na ang mga mata ni Kevin.
Ngayon ko lang siyang nakitang tumitig sa isang tao na sobrang nanlilisik ang mga mata niya.
Sobrang nakakatakot iyong mga mata niya.
Ako iyong kinabahan para kay Michelle. Baka bigla nalang siyang suntukin ni Kevin sa mukha. o
kaya sa mata.. bull's-eye!
"Huwag na huwag mong pagsasalitaan ng ganyan ang girlfriend ko kung ayaw mong mapahiya ka.
Wala ba kayong full length mirror sa bahay niyo at hindi mo nakikita ang itsura mo ngayon?
Hindi ba mas lalong nakakahiya ang itsura mo kesa kay Maybelline?"
Konting konti nalang at maiiyak na talaga si Michelle. Tutulo na talaga ang mga luha na
pinipigilan niya.
Agad na lumapit si Michelle kay Jun at yayakapin niya sana ito pero umiwas si Jun sa kanya.
"What's wrong? Nakalimutan mo na ba iyong ginawa mo kanina lang? Diba nakipaghiwalay ka sa'kin
dahil sa lalaking iyan?"
Galit na galit na sabi niya habang nakaturo pa iyong darili niya kay Kevin.
Tumulo na talaga iyong mga luha ni Michelle saka siya tumakbo papalayo sa aming tatlo. Sobrang
bilis ng takbo niya na para bang hinahabol siya ng aso.
Tumawa naman ako dahil sa tingin ko nakabawi ako don. Mas nakakahiya iyong nangyari sa kanya
kesa naman sa nangyari sa'kin kanina.
Kawawang Michelle.
Malandi kasi!
"Tsss!"
Hindi parin inialis ni Jun ang mga titig niya kay Kevin. Ang sama din ng titig niya kay Kevin.
Parang galit na galit siya dito.
Tinamaan ata iyong ego ni Jun dahil bigla nalang niyang kinuyom ang kanyang palad niya at
lumapit kay Kevin.
tapos biglang..
*bogsh*
Hindi nakailag si Kevin kaya tinamaan siya ng suntok ni Jun malapit sa labi niya. Hindi ata
inasahan ni Kevin iyon mula kay Jun. Minsan ko ng nakita si Kevin na lumaban nong na hold up
kami pero wala talaga siyan galos non kahit na sobrang dami ng kalaban niya. Pero ngayon
natumba pa siya dahil lang sa isang suntok.
"Kevin!"
Galit na tanong ko kay Jun. Nakakainis si Jun. Hindi parin siya nagbabago. Ang taas parin ng
tingin niya sa sarili niya.
"Tss.."
"At iyan pa talaga ang pinalit mo sa'kin. Di hamak na mas magaling naman ako kesa sa lalaki
mong iyan."
Hindi ko lubos maisip kung anong nakita ko sa kanya non at nagkagusto ako sa kanya.
Biglang may dalawang lalaking naka green varsity jacket din ang tumawag kay Jun pero hindi
nila alam kung ano iyong nangyari.
Tanong ko sa kanya sa kanya na pinahirap iyong konting dugo malapit sa labi niya.
Pero nagulat ako ng hindi ako sinagot ni Kevin. Ang mas nakakagulat pa, bigla nalang siyang
humakbang dahan dahan papalayo sa'kin.
pero bakit..
Nakapagpasya na ako nong isang araw na kakalimutan ko na si Kevin, pero pagkatapos niya akong
halikan kanina nagbago na iyong isip ko. Gusto ko na ulit siyang ipaglaban..
pero ngayon..
Umupo ako at pinatong sa mga tuhod ko ang dalawa kong braso saka ko sinandal ang mukha ko sa
braso ko.
Kung iiwan niya lang din ako sana hindi na niya ako pinagtanggol. Sana hindi na niya ako
hinalikan. Sana hindi na niya ako pinaasa.
Wala namang makakarinig sa'kin dito kahit pa sumigaw ako sa sobrang sakit kaya okay lang.
Habang nagkakasihayaan ang lahat ng tao sa loob ng gymansium, andito ako sa labas, nag-iisa,
umiiyak at nasasaktan.
"Huwag ka ng umiyak.."
Parang umulit ulit ang ganitong eksena nong minsang muntik na akong magahasa..
Dahan dahan kong inangat ang ulo ko at nakita ko si Kevin na nakayuko at nakatitig sa'kin.
Sambit niya.
"Ano bang pakialam mo kung iiyak ako? Kailangan ko pa ba ang pahintulot mo bago ako umiyak?"
Sabi ng isip ko na huwag na sana akong sundan pa ni Kevin pero iyong puso ko hinihiling na
sana sundan ako ni Kevin.
Natupad iyong hiling ng puso ko dahil sinundan ako ni Kevin at naupo sa tabi ko.
Tanong niya sa'kin pero hindi ko siya sinagot dahil naiinis parin ako sa kanya. Hindi ko siya
maintindihan.
"Ano bang nagustuhan mo don sa lalaking iyon? Eh hindi naman gwapo, hindi rin masyadong
matangkad. At ang pangit pa ng ugali. Ang angas, kung umasta akala kung sino."
"Ano bang pakialam mo sa kanya? Isa pa, huwag mo na ngang ipaalala sa'kin iyong nangyari dahil
naiinis ako."
"Naiinis ka saan?"
hindi ako marunong pumili ng lalaki. Ang first love ko, akala ko na siya na
love ko pero hindi. Sinaktan lang niya ako. Pinahiya niya ako. at ang
pala niya ako mahal. Ngayon namang inakala kong nakahanap na ako ng bago,
Sana hindi nalang kita nakita. Sana hindi nalang kita nagustuhan!!!"
Akala ko magagalit si Kevin pagkatapos kong sabihin sa kanya ang lahat ng iyon pero hinawakan
lang niya iyong kamay ko at hinila ako pababa para makaupo ulit ako sa tabi niya.
Sorry?
"Sorry dahil hindi ko talaga alam kung anong gagawin ko sa'yo. Ang totoo niyan, hindi ko
maintindihan ang sarili ko. Hindi ko alam kung bakit palagi nalang akong lumalapit sa'yo kahit
na hindi dapat. Kahit na bawal..."
Bawal?
"Alam mo. Pagkatapos kitang makita kanina habang pinapahiya ka ng ex boyfriend mo, at
pagkatapos kitang makitang umiyak nong iniwan kita, na pagtanto ko na tama nga iyong sinabi ng
mommy mo.."
"Na kailangang may mag-aalaga sa'yo..na kailangang may magpoprotekta sa'yo. na kailangan mo ng
kasama."
Sagot ni Kevin.
Dugtong pa niya.
Nagkaroon ng nakakabinging katahimikan sa pagitan namin ni Kevin. Tanging huni lang ng mga
ibon ang naririnig ko at ang mga dahon sa puno na iniihip ng hangin habang iniisip ko kung ano
iyong ibig sabihin ni Kevin sa dapat na siyang pumayag.
Okay lang naman siguro kung tatanungin ko siya kung anong ibig niyang sabihin don sa sinabi
niya.
Tinitigan lang ako ni Kevin na para bang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.
"Hindi mo alam?"
"Wala.."
Sagot ko sa kanya.
"Ganun ba. Malalaman mo rin iyan mula sa mga magulang mo. Sige Maybelline kailangan ko ng
umalis dahil baka magsisimula na iyong laro namin. Huwag ka ng umiyak diyan na parang bata."
Nakatingin lang ako sa likod niya habang naglalakad siya papalayo sa'kin pero bigla nalang
siyang huminto at tumingin sa'kin.
"Oh heto.."
May kinuha siya mula sa bulsa niya saka niya iyong tinapon sa'kin. Buti nalang at catcher ako.
Nasalo ng mga palad ko ang hinagis ni Kevin.
Dahil bumuti na iyong pakiramdam ko, naisipan kong bumalik na sa gymnasium. Sinigurado ko
munang wala ng kahit anong bakas ng pag iyak ang mga mata ko para hindi ako usisain ng mga
kaibigan ko.
"Oh Mia, bakit halos dalawang oras kang nawala? Susundan ka sana namin sa comfort room eh."
palusot ko sa kanila.
"Alam mo Mia, mabuti nalang talaga at natagalan ka don sa comfort room dahil pag napaaga iyong
Hindi ko nga nakita si Jun na naglaro pero nakita ko naman siya kanina kasama iyong Michelle
niya.
Minabuti ko ng huwag sabihin kay May at Aya pati nadin kay Zelle ang nangyari sa'kin dahil
sigurado akong aawayan ng dalawang kaibigan ko si Jun.
Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Hindi ko narin maintindihan kung anong nararamdaman ko.
Gusto ko ng itigil ang kabaliwan ko. Pero gusto ko ring ipaglaban si Kevin.
*******************************************
[31] Chapter 30: Arrange Marriage
*******************************************
Sobrang gabi na natapos ang game. 8 PM pero worh it naman dahil nanalo ang University namin.
Woo! Sobra talaga iyong kakasigaw ko sa tuwing nakakashoot si Kevin.
"Zelle talaga bang uuwi na tayo? Hindi man lang ba natin i-cocongratulate iyong mga players
natin?"
Nasa parking space ng kami ngayon at papasok na ng kotse ko. Ihahatid ko muna iyong tatlo dahil
gabi na. Isa lang kasi iyong dala naming kotse.
Kanina pa talaga atat na atat si Zelle na umuwi. Ayaw pa sanang pumayag ni Aya at ni May dahil
gusto pa nilang i-congratulate ang magkapatid na Jerome at Mark pero nagpumilit talaga si
Zelle.
Napatingin ako kay May dahil nagulat ako sa tanong niya. Napakaderetso kasi nong tanong. Eh
pwede namang hindi na niya itanong kay Zelle dahil baka ma offend si Zelle.
Tumahimik lang si Zelle dahil hindi rin ata niya inasahan iyong tanong ni May.
"hahaha. Biro lang iyon Zelle noh. Ikaw talaga. Tayo na nga."
Sabay bawi ni May sa tanong niya. Na realize niya ata na medyo masakit iyong tanong niya kay
Zelle.
Tumahimik kaming tatlo dahil sa naging sagot ni Zelle. Napatingin lang kami sa kanya.
"Ayoko talaga siyang makita. Ewan ko ba. Siguro natatakot lang akong masaktan. hehe."
Alam kong nasasaktan na talaga si Zelle pero pinilit niya paring tumawa.
"Tayo na?"
Tumango lang kami saka kami pumasok ng kotse ko. Si Zelle nasa front seat, si Aya naman at si
May nasa back seat.
Dahan dahan lang ako sa pagmaneho dahil baka maulit na naman iyong nangyari sa'ming tatlo ni
Aya ata May habang papunta kami ng mart.
Pero napansin ko sa rearview mirror na kanina pa talaga hawak ni Aya at ni May ang mga phone
nila. Si Aya para pang baliw na tumatawa mag-isa na para bang may kumikiliti sa kanya.
"Okay ka lang?"
"Oh! Okay lang ako Mia. Concentrate ka lang diyan sa pagdadrive. hehe."
"Nagtetext. hehehe"
Nagulat ako sa sagot niya. Literal na may hugis puso iyong mga mata ni Aya habang sinambit niya
iyong pangalang Jerome.
Tanong ko sa kanya.
Actually wala namang problema kaya lang eh nagulat ako. Kelan pa sila nagpalitan ng number? Don
kaya nong minsan kaming magkita sa cafe?
Lumipas ang ilang minuto at nakarating na kami sa tapat ng gate nila Zelle.
Pag-aayaya ni Zelle.
Tanong ko kay Ate Kate. Dahil sa sobrang pagmamadali ni Zelle na umuwi hindi na kami nakapag
dinner man lang.
"Ahh hindi po ako nagluto Ma'am eh. Sabi po kasi ng Mommy at Daddy niyo eh sa labas daw kayo
kakain ngayon."
Tumango lang ako saka ako umakyat. Dumeretso na ako sa room nila Mama at Papa.
*tok* *tok*
"Ma? Pa?"
Sabi ni Daddy.
"May okasyon po ba? Sino pong may Birthday? Sigurado akong hindi tayo iyon."
Sabi ko sa kanila. Malayo pa iyong birthday ko. Tapos kina Mama at Papa naman eh tapos na nong
isang buwan.
"Walang may birthday anak. Gusto ka lang naming makadinner ng Mommy mo. Matagal nadin kasing
hindi tayo nakalabas para kumain."
Sabi ni Daddy.
Ang totoo niyan. Lumalabas lang kami ng parents ko pag may okasyon. Gaya ng valentine's day,
birthdays o kung ano pa. Minsan ko nga lang silang makasalo sa hapunan eh. Sobrang laki ng
dining table namin pero ako lang mag-isa ang parating kumakain. Alam niyo iyong pakiramdam na
iyon? Nakakalungkot talaga. Ganun sila ka busy.
Sobrang saya ko ngayon dahil naglaan talaga sila ng oras para naman makapag dinner kaming
tatlo.
"Really Dad? Wow! This is great. Tayo na? I'm hungry na eh."
Sobrang excited akong umalis ng bahay namin. Gamit namin iyong kotse ni Dad. Sobrang tagal
nadin akong hindi nakapasok dito.
Family Night!
"Ma, Pa, sobrang thank you talaga sa dinner na'to. Hindi niyo talaga alam kung gaano ako
kasaya."
"You're welcome baby. I'm sorry talaga dahil wala kaming time ng Mommy mo para sa'yo. Alam
naming mas importante na bigyan ka namin ng oras kesa sa mga materyal na bagay kaya we're
really sorry."
"It's okay Dad. I know naman na kaya kayo nagtatrabaho ni Mommy dahil mahal niyo ako. Don't
worry din Dad dahil kahit na hindi niyo man kayang ibigay sa'kin ang buong time niyo, ramdam na
ramdam ko naman iyong pagmamahal niyo para sa'kin."
Pagkatapos ng ilang minuto dumating nadin iyong order namin. Sobrang dami ng inorder ni Mommy.
Para talagang may importanteng okasyon.
Sobrang namiss ko talaga ang mga pagkain dito sa restaurant. Mahigit isang buwan na akong hindi
nakapunta dito. Sobrang dami kong nakain. Kinalimutan ko na iyong etiquette ng pagkain. haha
"Alam mo Maybelline, naisip namin ng Daddy mo na you need someone na to take care of you."
"I'm okay Ma. Andiyan naman si Ate Kate eh at inaalagaan niya din naman ako."
"That's not what I meant Maybelline. Gusto namin ng Daddy mo na may isang taong magmamahal
sa'yo katulad ng pagmamahal namin ng Daddy mo sa'yo, may mag-aalaga sa'yo."
Tanong ko sa kanya.
Naalala ko iyong sinabi sa'kin ni Kevin kanina na may sasabihin si Daddy at Mommy sa'kin. Ito
na ba iyon?
Kaya ba sila nakipag dinner sa'kin dahil may sasabihin sila sa'kin?
Pagsisimula ni Mommy.
"Matagal na kaming magkaibigan ni Auroa anak, si Aurora iyong Mommy ni Kevin. Ang may-ari ng
Livingstone University. Medyo may financial problem sila sa kompanya nila kaya humingi siya ng
pabor sa'kin. Gusto nilang makipag merge sa company natin pero hindi kami pumayag ng Daddy mo."
Nagkaroon ng financial problem si Ma'am Choi? Ibig sabihin apektado din si Kevin.
Napatakip ako sa bibig ko gamit ang dalawang palad ko. Ang sakit non.
"Dahil maaapektuhan din kami ng Daddy mo anak if papayag kami ng ganun lang. Pero dahil may
pinagsamahan din naman kami ni Aurora kahit papano, your Dad ask her kung anong makukuha namin
in return kung sakaling papayag kami sa merging ng dalawang kompanya."
Wala talaga akong alam sa takbo ng business namin kaya hindi ko masyado maintindihan kung anong
sinasabi ni Mommy.
Question mark iyong laman ng utak ko. Son? Ibig sabihin non eh anak diba? So si Kevin?
"Sinabi ni Aurora kailangan niyo daw magpakasal ni Kevin. Tinanong ko kung anong benefits non,
sabi niya kung kayo daw ang magkakatuluyan, mas lalo daw lalago ang kompanya natin dahil nadin
sa tulong ni Kevin. Nagsearch ako tungkol kay Kevin at nalaman kong may reputasyon siya sa
University na hindi ko gusto."
Naalala ko iyong inihatid ako ni Kevin sa bahay namin. Kaya pala parang kilala na ni Mommy si
Kevin dahil pala niresearch niya talaga 'to.
"Hindi kami pumayag ng Daddy mo pero pagkatapos kong makilala ng lubusan si Kevin. Nalaman kong
may kabutihan din pala sa puso niya. At nakita ko kung pano ka niya alagaan."
"Kaya napagpasyahan namin ng Daddy mo na ipaubaya ka na sa kanya. Mas magkakaroon siya ng oras
para sa'yo anak at mas maaalagaan ka niya."
Pagpapatuloy ni Mommy.
Ahhh!!
Ganun ba?
Kasal?
Kasal iyon diba? Ibig sabihin non nasa iisang bubong lang kami ni Kevin. Magsasama na kami araw
araw. Tapos..
Waaa!!!
Ito na nga iyong tinutukoy ni Kevin kanina. Ngayon naiintindihan ko na iyong lahat.
Sabi kasi ni Kevin eh siguro lang naman diba? Hindi naman talaga niya sinabing pumayag na siya
talaga.
"Tumawag siya sa'kin kanina bago ka nakarating ng bahay. Magkikita pa kami ulit bukas pero
pumayag na siya."
Sabi ni Mommy.
Syempre natuwa ako sa loob loob ko dahil pumayag na si Kevin na magpakasal kaming dalawa. Hindi
lang naman talaga kami iyong makakakuha ng benefits kundi pati nadin iyong family nila diba?
Pero hindi rin mawala iyong pag-aalala ko. Iyong pangamba ko.
"Yes anak. Mas makakabuti iyon hindi lang para sa negosyo nila kundi para nadin sa'yo. Gusto
naming ligtas ka palagi anak, at si Kevin lang iyong makakatulong sa'min ng Daddy mo. Isa pa,
alam ko namang gusto mo si Kevin."
"Pero pano kung hindi ako gusto ni Kevin Ma? Pano kung napilitan lang siya? Pano kung pagdating
ng araw sabihin niyang ayaw na niya?"
"Nong nag-usap kami ni Kevin Maybelline, nakita ko talaga na may nararamdaman siya para sa'yo.
Siguro hindi pa ganun ka lalim pero baka pagdating ng araw mas lalo pang lumalim iyon. Syempre
araw araw na kayong magsasama."
Hindi ko pa kailang sumagot ngayon. Ayoko pang pumayag pero ayoko ring humindi. May oras pa
Kailangan ko pa ng panahon.
Hindi lang naman kami lang ni Kevin iyong dapat pag-isipan. Pati nadin iyong mga tao sa paligid
namin. Sina Axel at Kevin.
Haayyy!!
Arrange Marriage!!
*******************************************
[32] Chapter 31: Deal
*******************************************
"Maybelline?"
Tinawag ako ni Daddy dahil nawala yata ako sandali sa mundo namin.
"Yes Dad?"
"Pumapayag ka na ba?"
Hindi naman talaga ako mahal ni Kevin diba? Si Zelle iyong gusto niya. Si Zelle iyong first
love niya.
Pano kung sa kalagitnaan marealize ni Zelle na hindi na pala si Axel iyong gusto niya at si
Kevin na pala?
"Ugghh!! I don't know Dad. What if hindi mag work out young marriage namin? What if may iba pa
siyang gusto? What if.."
"Hindi mo naman kailangang magmadali anak. Madami ka pang panahon para makapag-isip. Isa pa,
hindi rin naman malaking wedding ang kasal niyo ni Kevin dahil ayaw naming ipag sigawan sa
buong mundo na kasal na kayo ni Kevin."
Ang daming laman ng utak ko. Sobrang dami ng iniisip ko at sobrang dami ng hindi ko talaga
maintindihan.
"Napag-isipan namin ng Daddy mo na mas mabuti kung civil wedding nalang muna sa ngayon. Mas
makakabuti din para sa inyo ni Kevin na kung sekreto nalang muna ang tungkol sa inyo."
Tama nga si Mommy. Mas mabuti kung walang makakaalam na ikakasal na kami ni Kevin. Sa tingin ko
din mas makakabuti kung walang makaalam pag kasal nadin kami. Para nadin iyon sa ikabubuti
namin at sa mga taong nasa paligid namin kagaya nalang ni Zelle at Axel.
"What if Ma, maghihiwalay din kami ni Kevin dahil hindi naman talaga niya ako mahal? O baka
naman marealize ko in the middle na hindi ko pala talaga mahal si Kevin. Baka infatuation lang
'tong nararamdaman ko sa kanya?"
Kahit na alam kong gusto ko talaga si Kevin, hindi naman ako sigurado na mahal ko na talaga
siya. Masyado pang maaga para sabihin ko na mahal ko na talaga siya.
"What if dahil sa arrange marriage na 'to, malaman niyong dalawa na mahal niyo talaga ang
isa't isa? Pano kung mahulog ang loob niya sa isa't isa habang nagsasama kayo araw araw. Pano
kung kayo talaga ang nakatadhana para isa't isa anak?"
"Ma, Pa, I think kailangan ko pa ng oras para makapag-isip. Excuse me lang po muna. Don't
worry po uuwi po ako agad sa bahay."
"But baby gabi na. 10 PM. Baka kung anong mangyari sa'yo sa labas. Mahirap na. Madaming
masasamang loob na nagkalatan diyan."
myself
"Hayaan nalang muna natin siya hon. She needs time and space."
Tumayo na ako at umalis at iniwan ang parents ko. Hindi naman sa hindi ko sila nirerespeto.
Kailangan ko lang talaga ng oras para sa sarili ko. Para makapag-isip.
Naglakad lakad ako habang sumasalubong sa'kin ang malamig na hangin. Kung alam ko lang talaga
na ganito kalamig sa labas, nagdala nalang sana ako ng jacket. Malapit ng mag 10 PM kaya
malamig na ang paligid.
Niyakap ko lang ang sarili ko habang patuloy parin ako sa paglalakad. Madami pa ding tao kaya
hindi ako makakapag-isip nito ng maayos.
Wala akong plano kaya hindi ko alam kung san ako pupunta.
May dala naman akong pera dahil dinala ko iyong bag ko.
Kakain ba ako?
o di kaya iyong konti lang iyong tao para naman makapag-isip ako ng maayos.
Naisipan kong pumunta ng park. Hindi na siguro madami ang tao don dahil gabi na. Nilakad ko
lang ang park dahil malapit lang din naman iyon.
Habang papalapit ako sa park, kitang kita ko na iyong mga ilaw sa poste ng park. Maliwanag
parin pala kahit gabi na.
Nong huli kong pagpunta dito kasama sina May at Aya sobrang dami ng tao. Halos wala na nga
kaming maupuan na bench. Pero ngayon bakante lahat ng bench at ang tahimik.
"Oh?"
Hindi pala lahat dahil may isang bench na may nakaoccupy. Isang lalaking nakayuko.
Iniwan ng girlfriend?
Walang pera?
Bumagsak sa school?
Namatayan?
Ano kayang problema nong lalaking iyon at parang pinasan niya sa balikat niya iyong buong
mundo.
Hmm..
Andami palang problema dito sa mundo at lahat ng tao may problema. Pati narin ako. Pero ano
kayang problema nong mamang iyon?
Maki-echos nga.
Nakatapat sa kanya ang ilaw ng poste kaya kitang kita ko siya kahit nasa malayo pa ako.
Mas lalo pa akong lumapit don sa lalaki hanggang sa nakaupo na nga ako sa bench na katabi ng
inuuupuan niya.
Nakayuko kasi siya kaya hindi ko masyado makita iyong mukha niya.
Pero ano namang gagawin niya dito mag-isa eh narinig ko may party daw pagkatapos nong game.
Tawagin ko kaya? Wala naman siguro mawawala sa'kin kung tatawagin ko tapos hindi talaga siya si
Kevin.
Hindi lumingon iyong lalaki. Nakayuko parin siya. Baka hindi nga si Kevin.
Makaalis na nga. Baka kung ano pang gawin ng mamang 'to si Kevin.
Tumayo na ako at maglalakad na sanapapalayo pero bigla nalang akong tinawag nong lalaki.
Sa loob loob ko natuwa talaga ako dahil si Kevin pala talaga iyong lalaki.
"Aalis na sana ako. Akala ko kasi hindi ikaw si Kevin. Hindi ka naman kasi lumingon nong
tawagin kita."
Sabi ko sa kanya. Nakayuko parin siya na para bang iyong sahig iyong kinakausap niya.
"Maupo ka muna."
Sabi niya na para bang siya iyong may-ari ng bench dito sa park.
Tanong ko sa kanya.
"Hindi ako sumali. Wala ako sa mood para sa party. Andami ko pa kasing dapat isipin. Andaming
problema."
Sagot niya.
"Ahhh.."
"Huwag.."
Tahimik lang kaming dalawa. Nakakabingi pala ang sobrang katahimikan. Iyong parang wala ka ng
ibang marinig.
Kapag hapon sobrang daming batang naglalaro dito, nagtatakbuhan pero ngayon wala talaga. Kami
lang ni Kevin ang andito tapos ang tahimik pa namin.
Hindi ko alam kung anong isasagot ko kay Kevin dahil hindi ko talaga alam kung anong desisyon
ko.
Gusto kong pumayag pero kung papayag ako napakaselfish ko naman. Pero kung hindi ako papayag
mababankrupt din naman iyong kompanya nila Kevin.
"Ang totoo hindi ko alam. Nasa gitna pa ako ngayon. Ikaw nakapag-isip ka na ba?"
Tanong ko sa kanya.
"Alam mo minsan, naisip ko na san anaging bituin nalang ako. Palaging kumikinang na parang
walang problema. Tinitingala ng marami at hinanahap kapag hindi nakikita sa kalangitan."
Hindi ko masyadong gets kung anong ibig sabihin ni Kevin don pero hindi na ako sumagot dahil
wala din naman akong maisagot sa sinabi niya.
Sinabi din ni Mommy kanina sa'kin na pumayag na si Kevin pero iba iyong effect ng pagpayag ni
Kevin dahil sa kanya mismo iyon galing.
Pagpapatuloy niya.
Tanong ko sa kanya.
Sa totoo lang curious din talaga ako kung ano talaga ang nagtulak kay Kevin para pumayag siya.
Eh alam ko naman si Zelle talaga ang gusto niya.
"Madami.."
Pagsisimula niya.
"Nong sinabi iyon ni Mommy sa'kin hindi talaga ako makapaniwala. Pano ba naman kasi eh hindi na
uso ang arrange marriage na iyan. Akala ko talaga nagbibiro lang si Mommy. Niloloko niya lang
ako pero hindi pala. Totoo pala talaga. At sa lahat ba naman ng babaeng andito sa mundo ikaw
pa.."
"Naisip ko non na tadhana ba talaga ang nagdala sa'tin sa ganito? Tayo ba talagang dalawa ang
tinadhana?"
Hindi ko din alam kung anong sagot sa tanong ni Kevin. Pero hindi ko alam na naniniwala din
pala ang mga lalaki sa tadhana?
"Pero inisip ko din iyong taong pwede nating masagasaan dahil lang sa desisyun ng mga magulang
natin. Si Axel at si Zelle."
Akala ko ako lang iyong nag-iisip kina Axel at Zelle pero pati din pala si Kevin.
"Gusto ka ni Axel Maybelline at sinabi niya mismo sa'kin iyon. Ang totoo hindi ko talaga alam
kung anong magiging reaksyon niya pag nalaman niyang ikakasal na tayo."
Hinintay ko talaga na sabihin ni Kevin na gusto niya din si Zelle pero hindi niya talaga sinabi
iyon. Ayaw niya sigurong masaktan ako. Akala niya siguro hindi ko alam na gusto niya si Zelle.
"Pero kung hindi ako papayag. Sina Mommy naman iyong malalagay sa alanganin. Mawawala ang
lahat ng pinaghirapan niya. Dugo at pawis ang pinuhunan nila Mommy at Daddy sa kompanya at sa
Livingstone University."
Kung pakiramdam ko nasa gitna ako sa pagpayag at hindi pagpayag at nahirapan ako ano pa kaya
si Kevin?
Hindi naman talaga niya ako mahal para pumayag siya na magpakasal sa'kin pero kung hindi niya
ako pakakasalan, ang pamilya naman niya ang mapupunta sa alanganin.
"Hayy!!"
"Maybelline.."
Lumingon lang ako sa kanya. Akala nakatingin parin siya sa taas pero nakatingin na pala siya
sa'kin. Tinitigan niya ako sa mga mata ko at ako din naman.
"Ano iyon?"
Tanong ko sa kanya.
"Isang taon..."
Question mark ulit ang laman ng utak ko. Isang taon? One year?
Ano iyon?
"Isang taon?"
"Isang taon.. Bigyan natin ang sarili natin ng isang taon.. Kung papayag ka sa desisyun ng mga
magulat natin, gawin natin lahat sa loob ng isang taon. Sabi kasi ng Mommy mo civil wedding
iyong kasal. Pagkatapos ng isang taon, dalawa lang ang maari nating puntahan..."
Pagkatapos ng isang taon, pag naging fruitful ang pagsasama namin magpapakasal ulit kami sa
simbahan...
pero kung wala talagang mangyari sa loob ng isang taon magpapa annul kami..
"Isang taon?"
"Huwag kang mag-alala dahil gagawin ko naman ang lahat para mag work iyong relationship natin.
Pipilitin ko talaga.."
Sabi ni Kevin.
"Sige pumapayag na ako. Gagawin ko din ang lahat para sa marriage natin."
"Pero iyong mga taong nasa paligid natin. Sina Axel? Sina Zelle?"
Tanong ko sa kanya.
Tama si Kevin. Mas mabuti kung hindi na muna nila malalaman ang lahat.
"Deal.."
Isang taon..
Magiging successful ba ang marriage namin at sa simbahan ang magiging hantong namin?
O sa annulment?
*******************************************
[33] Chapter 32: Secrets
*******************************************
Sambit ko kay Kevin pagdating namin sa tapat ng gate ng bahay namin. Tumango lang siya at
naglakad narin papalayo sa'kin habang nasa loob ng bulsa niya ang dalawang kamay niya.
Dahan dahan ng nagsisink-in sa utak ko iyong naging deal namin ni Kevin. Isang taon ng
pagsasama sa iisang bubong. Dalawa lang din iyong kalalagyan namin pagkatapos. Annulment o
kasal sa simbahan.
Kung mapupunta kami sa annulment ni Kevin, mahabang proseso pa iyon pag nagkataon. Kailangan
kong makasiguro na hindi kami masyadong maaapektohan kung diyan man kami tutuloy pagkatapos ng
isang taon. Kailangan kong makausap si Mommy tungkol dito.
*ding* *dong*
"Anak.."
"Actually po Dad nagkita po kami ni Kevin kanina sa park. Naabutan ko po siya dong nag-iisip."
Pagsisimula ko..
"Nakapagsunduan po namin na pumayag sa gusto niyo. Sabi po niya gagawin po namin ang lahat ng
makakaya namin para mag last iyong marriage sa loob ng isang taon. Pero kung hindi talaga,
annulment iyong uwi namin."
Sambit pa ni Mommy.
"But Ma, kung matutuloy kami ni Kevin sa annulment? Eh di hassle iyong hindi lang para sa
kanya kundi para narin sa'kin."
"I know anak pero gagawin niyo naman lahat diba para mauwi kayo sa simbahan?"
Tanong sa'kin ni Mommy pagkatapos kong sabihin sa kanila iyong sinabi ko.
"Yes Ma. Tayo lang naman ang makakaalam eh. Sige na please?"
Ginamit ko talaga iyong puppy eyes, pouty lips and kaawa-awang mukha sa parents ko para pumayag
sila.
Sabi ni Daddy.
"Don't worry Ma, Pa. Gagawin naman namin lahat para sa kasal iyong uwi namin ni Kevin."
......
Back to Livingstone University na ulit. Pakiramdam ko ilang buwan iyong bakasyon namin dahil
sa sobrang dami ng nangyari.
Tanong ko sa kanila.
"Andito na siya pumunta lang ng comfort room. Bakit? May sasabihin kaba sa kanya?"
Tanong ni Aya.
Sabi ko sa kanila.
Sabi ko sa kanya.
"Ay sorry nadala lang eh. Tungkol san ba iyang sasabihin mo?"
"Ano kasi.. Basta ha? Huwag niyo sabihin 'to kahit na kanino ha? Secret lang natin 'to."
Idinikit naman ni May at Aya ang mukha nila sa mukha ko para wala talagang ibang makarinig sa
magiging usapan namin.
"GOODMORNING MIA!!"
Kung kanina magkalapit talaga iyong mga mukha namin ngayon balik normal ulit kami.
"Ahh wala naman. hehehe. Nagkukwentuhan lang naman kami ng horror stories. hehe. Goodmorning
din pala Zelle!"
I'm sorry Zelle pero hindi mo pa talaga pwedeng malaman ang tungkol dito.
"Mamaya nalang!"
Tanong ko sa kanya.
"Ahh.. Pinuntahan ako ni Tito kahapon. Sabi niya baka next week pwede ng tanggalin ang cast
ko."
"Sino?"
Tanong ko sa kanya pero nag sign lang siya na hindi niya alam.
"Para sa'yo.."
"Ano iyan?"
Tanong ko sa kanya.
"Bulaklak."
Sa ekspresyon ng mukha niya sigurado akong hindi sa kanya galing iyong bulaklak. Nakapoker
face lang ito at parang atat na atat ng umalis.
Tiningnan ko iyong card dahil nasa harap naman iyon at nakapatong sa bulaklak.
Hindi ko talaga 'to pwedeng tanggapin. Bukod na masasaktan pa si Zelle nakakahiya kaya
magbitbit ng isang bouquet ng bulaklak habang naglalakad ka sa school ground. Lahat ng tao
magtitinginan sa inyo.
Nag-iba iyong mukha ng lalaki. I swear hindi talaga maipinta iyong mukha niya. Kung kanina naka
poker face lang siya ngayon parang maiiyak na siya pagkatapos kong sabihin iyon.
"Please naman po. Kunin niyo na po. May mangyayari po talaga sa'kin pag hindi niyo iyan
tatanggapin. Please po.."
Kulang nalang talaga eh luhumod iyong lalaki sa harapan ko. Nakakaawa iyong mukha niya.
"Cge na nga."
"Salamat po talag Ma'am. Salamat po talaga hindi niyo po talaga alam kung gaano po ako kasaya
at tinanggap niyo po iyan. Sige po. Alis na po ako ha. Ingat po kayo."
Haay!!
Lalabas sanaako para itago sa locker ang bulaklak pero nakita ko iyong professor namin na
papunta na sa room namin.
"WOOAHHH??"
Gulat na gulat si May at si Aya pero si Zelle parang walang reaksyon iyong mukha niya. Poker
face din gayanong lalaki kanina.
"Ha? Ahh...ano..ahh.."
"Kanino?"
Pagsisinungaling ko.
Palihim kong kinuha iyong card saka ko pinasok sa bulsa ko ng hindi nila alam.
"Secret admirer?"
Tanong ni Zelle.
"hehe. Baka?"
....
Natapos nadin lahat ng klase namin para sa araw na'to. Si Zelle hinihintay namin para sabay na
kaming umuwi. Pumunta pa kasi ng Comfort Room.
Pagsisimula ko sa kanila.
Sabi ni Aya.
Tanong ko sa kanya.
"Alam mo Mia.."
"Kahit na kaibigan kita hindi talaga kita pagbibigyan diyan sa gagawin mo. Alam mo naman na
kaibigan natin si Zelle.."
Tanong ko sa kanya.
"Mia, hindi magandang gawain iyang back biting. Kaibigan natin si Zelle at hindi natin siya
dapat pagsalitaan ng masama kapag nakatalikod siya."
"Tsk.. Tsk.."
Sabi ko sa kanila.
"Eh ano?"
Dahil kanina pa kami nakatayo dito para hintayin si Zelle. Napag-isipan na muna namin na
maghanap ng upuan malapit sa kinatatayuan namin.
Mahabang kwentuhan 'to kaya dapat relax iyong katawan namin. Sana nga lang eh hindi ka mi
maabutan ni Zelle.
Pagsisimula ko sa kanila.
"Arrange Marriage?"
"HAHAHA!!"
Hindi parin sila tumitigil sa pagtawa. Nakakainis. Ang sarap nilang iwan. Sana hindi ko nalang
sinabi sa kanila.
"Seryoso ako!!"
Bulalas ko.
Tumahimik naman sila at natinginan sa isa't isa saka sila tumingin sa'kin.
"Seryoso talaga?"
Tanong ni May.
Tanong ni Aya.
"Kay Kevin..."
Parang hindi parin sila makapaniwala pero hindi na sila tumatawa tulad kanina.
"KEVIN???"
"SHHH!!! Hinaan niyo nga boses niyo baka may makarinig sa'tin."
"Ganito kasi iyon. Diba kaya tayo nakapasok dito sa Livingstone University dahil sa tulong ni
Mommy Nancy? Magkaibigan kasi si Professor Choi at ang Mommy ko. Tapos nagkaproblema sa company
nila. Konting konti nalang talaga at mag aanunsyo na sila ng bankruptcy."
Pagkuwento ko sa kanila.
Tanong ni Aya.
"Oo. Ang tanging paraan lang para masalba iyong company nila eh merging ng company nila at
company namin. Humingi sila Daddy ng kapalit bago sila pumayag. Tapos si Kevin naman iyong
inoffer ni Professor Choi kina Mommy."
Tumango tango lang sina Aya at May na parang hinihintay pa nilang mag sink-in sa utak nila
iyong sinabi ko.
"Oo pero huwag niyo nalang sabihin kina Zelle at Axel at sa iba. Secret lang muna 'to. Masyado
pa kasing complicated."
"Alam mo Mia, baka nangyayari iyan sa inyo dahil talagang destined kayo ni Kevin para sa isa'tisa. Simula pa nong unang pagkikita niyo, nagkagusto ka na sa kanya tapos eh lumipat tayo dito
at ngayon magpapakasal na kayo."
Sambit ko naman.
"So secret lang natin muna 'to? Kami lang iyong nakakaalam?"
"Oo. Tayo lang muna. Malalaman din naman nila eh pero sa takdang panahon."
Sabi ko.
Pero hindi ko sinabi sa kanila iyong pakiusap ko tungkol kay Mommy at Daddy. Kaming tatlo lang
ng parents ko ang dapat na makaalam non.
"Alam mo Mia, parang si Zelle nawalan na ng lakas ng loob para ipaglaban iyong pag-ibig niya
kay Axel. Nahihirapan din ako sa tuwing nakikita ko siyang nahihirapan."
Sabi ni Aya.
"Pano kaya kung tayo nalang iyong kikilos para sa kanilang dalawa?"
Nag-isip isip din ako kagabi pa kung anong dapat na gawin ko kina Axel at Zelle. Hindi naman
pwedeng habang buhay nalang akong suyuin ni Axel. Ngayon pang malapit na akog ikasal kay Kevin.
Kung ayaw na talaga ni Zelle, ako iyong kikilos para sa love story nila. Kung pwede kong
hingin ang tulong ni Kevin gagawin ko iyon para lang maging masaya si Zelle. at para nadin
maging masaya kami ni Kevin.
Sana! *crossfingers*
"Cge May. Tayo na iyong gagawa ng paraan para sa love story ni Axel at ni Zelle. Malakas kasi
iyong kutob ko na mahal parin ni Axel si Zelle. Hindi nga lang niya alam."
Sabi ko sa kanila.
Kitang kita ko iyong pag-aalala sa mukha ni Axel nong minsang nahulog si Zelle sa practice
nila. Galit na galit siya don sa lalaking hindi sumalo kay Zelle.
Alam ko mahal parin niya si Zelle. Kailangan lang ng konting tulak para magkatuluyan sila.
"Combine powers!"
Bulalas ni Aya,
"Combine powers?"
Biglang tanong ni Zelle. Kung san san nalang sumusulpot si Zelle na parang kabote.
"Tayo na?"
"Sige. Pero punta muna tayong starbucks ha. May naghihintay sa'min ni May don eh."
Sabi ni Aya.
Hindi ko na kailangang isipin kung sino iyong naghihintay kina May at Aya sa starbucks dahil
malakas ang kutob ko na si Jerome at Mark iyon.
*******************************************
[34] Chapter 33: The Day
*******************************************
Tanong ni Aya sa'kin. Dahil sa sobrang pagka excite nilang dalawa ni May pinagpilitan talaga
nila na dito na matulog sa bahay namin. Malaki naman iyong kama ko kaya kasya kaming tatlo.
"Aya nag-iisip ka ba? Kung iimbitahin natin si Zelle, malalaman niya na ikakasal sila ni
Kevin. Hello?"
"Ayy oo nga pala noh. Mia, tulungan mo naman akong mag-ayos oh."
Sabi ni Aya sa'kin habang bitbit niya iyong make up kit niya.
"Huwag na kayong magpakapagod. May binayaran naman si Mommy na mag-aayos sa'tin eh."
Sabi ko sa kanila.
Ang totoo niyan ako lang naman talaga iyong dapat na ayusan pero dahil andito na sila eh di
isali nadin sila.
"WOW! Talaga Mia? Thank you Mia. Kailangan talaga magiging maganda ako mamaya."
Niyakap ako ni Aya sa sobrang pagkatuwa niya. Nalilito nga ako kung bakit ganito nalang siya
kung maka asta. Parang siya pa iyong mas excited sa'kin eh.
"Aya hindi ikaw ang ikakasal noh. Kung maka arte wagas!"
Sabi ko sa kanila.
*tok* *tok*
Bulalas ni Aya saka niya tinungo iyong pinto ng kwarto ko at binuksan iyon.
Pumasok naman si Mommy at iyong tatlong bakla. May dala dala din silang mga damit para ata
isuot ko pero hindi naman talaga kailangan dahil may nahanap na akong isusuot sa closet ko
kagabi pa lang.
*clap* *clap*
Sabi nong isang bakla na nasa gitna. Siya ata iyong leader ng powerpuff girls. Este iyong
leader nila.
Iyong leader nila ang nag-ayos sa'kin tapos iyong dalawa naman eh inayusan sina May at Aya. Si
Mommy nakabantay lang sa'min at hindi talaga kami iniwan. Natatakot siguro siyang baka gawin
kaming kampon ng tatlong ito. Baka magmukha din kaming bakla sa make up namin.
Pagkatapos ng kalahating oras natapos nadin sila sa pag-aayos ng make up at buhok namin.
Aaminin ko na medyo kinabahan ako kanina dahil baka sobrang kapal ng make up na ilalagay nila.
Iyong pang pageant na make up. Iyong pang bakla talaga pero hindi pala. Sobrang light lang ng
make up. Napakanatural tignan. Feeling mo wala kang suot na make up.
Saka niya ako inalalayan patayo. Pinapili niya ako don sa mga dala niyang damit.
"Uhmm.. Actually may napili na akong damit kagabi eh. Iyon nalang siguro ang isusuot ko."
Kinuha ko naman iyong damit na napili ko. Actually simple lang talaga siya. Isang white dress
na hanggang tuhod ko.
"Pwede na ba 'to?"
Tanong ko sa kanya.
"Hmmm.. Sige iyan nalang. Mukhang mas maganda naman iyan kesa sa dala ko. Bilisan mo na.
Magbihis ka na."
Tumango lang ako at pumasok don sa banyo ng kwarto ko. Pero bago ako pumasok, sinilip ko muna
kung anong nangyayari kay May at Aya. Hanggang ngayon inaayusan parin sila pero malapit nadin
naman silang matapos.
Nakapagbihis nadin naman silang dalawa. Make up at hair do nalang talaga iyong kulang.
Kinakabahan ba ako?
Excited?
Masaya?
Malungkot?
Nangangamba?
Natatakot?
Bulalas nong nagmake up sa'kin habang tinignan niya ako from head to foot.
Sabi ni Mommy saka niya ako niyakap. Hindi naman ako mamatay ngayon pero bakit umiiyak si
Mommy?
"Hindi lang talaga ako makapaniwala na ikakasal ka na. Pakiramdam ko baby ka pa lang kahapon
pero ngayon ang laki laki mo na."
Nakakatawa talaga si Mommy. Siya naman talaga iyong gusto na magpakasal na ako pero parang ang
kalabasan ngayon ako pa iyong nagpumilit na magpakasal na ako.
Saka lang humiwalay si Mommy sa'kin at pinunasan iyong mga luha niya.
Tapos na pala sila sa pag-aayos. Tama nga si Mommy, magaling ang mga baklang nakuha niya. Mas
lalong lumitaw iyong mga kagandahan namin.
Nasa kotse na kami at patungo nadin sa venue kasama si Daddy. Kung kanina medyo nalito ako kung
ano talaga iyong nararamdaman ko, ngayon naman sobra na akong kinakabahan. Baka kasi may
nakakakilala sa'min tapos ichismis sa iba.
"Excited ka na noh?"
"Hindi noh.."
Pagkatapos ng halos isang oras nakarating nadin kami sa venue. Pumasok na kami don sa building
at umakyat sa second floor hanggang sa nakarating kami sa harap ng registry office.
Bati sa'kin ni Professor Choi saka niya ako niyakap. Hindi parin pumapasok sa utak ko na
magiging Mama ko nadin siya pagkatapos ng seremonyang ito.
Ang awkward!
"Pumasok na tayo?"
Ngayon ko lang nakita si Kevin na nakaformal. Pag nasa school lang kasi kami naka uniform lang
siya. Tapos pag wala naman kami sa school naka tshirt at pants lang siya pero gwapo padin
naman. Pero ngayon iba iyong aura niya, ang gwapo niya.
"Hi!"
"Hello! hehe."
Ang awkward ng ngiti ko. Hindi ko kasi alam kung anong isasagot sa kanya.
Tanong nong judge sa'min. Tumango naman iyong parents ko at parents ni Kevin. Magkatabi lang
kami ni Kevin at nakaharap sa judge.
Pero nagulat nalang ako ng bigla nalang hinawakan ni Kevin ang kamay ko. Tumingin ako sa kanya
pero hindi siya tumingin sa'kin. Alam niya siguro na hindi ako komportable kaya ginawa niya
iyon.
"Family and friends, we welcome you today to witness the marriage of Kevin and Mia. You have
shared and contributed to their lives in the past, and by witnessing their marriage ceremony
today, Kevin and Mia ask you to share in their future."
"We do."
"If anyone present can show just cause as to why this couple may not be legally joined
together, you should now declare it, or hereafter hold your peace."
Wala namang nagsalita pagkatapos sabihin iyon ng judge kaya parang matutuloy talaga ang kasal
namin ni Kevin.
"Kevin and Mia, I charge and require of you both, as before a bar of justice, and in the
presence of these witnesses, that if either of you know of any legal or moral impediment to
this marriage, you do now reveal the same."
"Kevin, do you take Mia to be your wife? Will you love, honour, and cherish her, in good times
and in bad, and do you promise to stay true to her as long as you both shall live?"
Pano niya masasabi iyong I Do eh hindi naman talaga ako iyong mahal niya?
Gusto kong sabihin sa kanya na isipin nalang niya na hindi ako iyong kaharap niya. Isipin
nalang niya na si Zelle talaga ang kaharap niya ngayon. Para naman masabi niya iyong magic
words na 'I do'.
"I do."
Waaa!! Totoo ba talaga iyong sinabi ni Kevin? Pinisil pa niya iyong kamay ko pagkatapos niyang
sabihin iyon.
"Mia, do you take Kevin to be your husband? Will you love, honour, and cherish him, in good
times and in bad, and do you promise to stay true to him as long as you both shall live?"
Kagabi ko pa to pinapractice.
Habang nagpapractice ako kagabi ang dali lang talaga sabihin iyon. Walang kahirap hirap. Pero
bakit ngayon para akong napipi bigla? Ayaw ata lumabas nong boses ko.
"Maybelline!"
Siniko ako ni Kevin. Ibig sabihin nong siko na iyon kailangan ko ng sumagot.
Woo!!
"Kevin and Mia, may you pledge to each other to be loving friends and partners in marriage. To
talk and to listen, to trust and appreciate one another; to respect and cherish each other's
uniqueness, and to support, comfort, and strengthen each other through life's joys and sorrows.
May you promise to share hopes, thoughts, and dreams as you build your lives together. May your
lives be ever intertwined, your love keeping you together. May you build a home that is
compassionate to all, full of respect and honour for others and each other. May your home be
forever filled with peace, happiness, and love. Kevin and Mia, please face each other and hold
hands. Kevin, as you look at Mia, repeat these words after me:"
Sinunod naman ni Kevin iyong sinabi ng judge at tinitigan ako sa mata. Para akong naging yelo
sa mga titig niya. Any minute from now, matutunaw na ako.
Woo!!
"I Kevin, take you Mia, to be my wife, to have and to hold, from this day forth, to love,
honour, and cherish, to comfort and respect, in sorrow or in joy, in hardship or in plenty, so
long as we both shall live."
Kung para na akong natutunaw sa mga titig palang ni Kevin lalo na iyong sinabi niya. Alam ko
sinusundan niya lang iyong judge pero bakit parang totoo na iyon?
Uggh!!
"I Mia, take you Kevin, to be my husband, to have and to hold, from this day forth, to love,
honour, and cherish, to comfort and respect, in sorrow or in joy, in hardship or in plenty, so
long as we both shall live."
Kahit na sinundan ko lang iyong judge sa pagsalita. Totoo iyong sinabi ko. Mula talaga iyon sa
puso ko.
"The ring is a symbol of unity into which your two lives are now joined in an unbroken circle;
in which, wherever you go, you will return to one another."
Para akong nasa Math class ko ngayon. Pa tango tango dahil nagegets iyong lesson sa Math.
Ngayon ko lang nalaman na iyon pala ang dahilan kaya singsing ang token sa kasal.
Kinuha ni Kevin iyong singsing saka niya kinuha iyong kamay ko.
"Maybelline, I offer this ring as a symbol of my love and devotion. Let it always be a reminder
of my vows to you."
Sabi ni Kevin habang isinisuot niya iyong singsing sa ring finger ko.
"Kevin, I offer this ring as a symbol of my love and devotion. Let it always be a reminder of
my vows to you."
"And now, for as much as you have made your vows, each to the other, and have declared the same
by giving and receiving your rings, I pronounce that you are husband and wife."
Pinapirma lang kami don sa isang papel tapos iyong witness din meron.
Pagkatapos ng ceremony, pinaalis nadin kami ng judge dahil may iba pa daw na magpapakasal.
Nagmamadali ata iyong judge.
Ang bilis ng oras. Kanina bago kami pumasok sa building maliwanag pa pero ngayon madilim na.
Tinignan ko iyong wristwatch ko, malapit na palang mag 7 PM.
Si Aya at si May panay ang ngiti. May nakakatawa ba? Minsan nalilito talaga ako dito sa mga
kaibigan ko.
Sagot ni Mommy.
"San po?"
Question mark ulit ang laman ng utak ko. Ano naman ang gagawin namin sa airport?
"HONEYMOON!!"
*******************************************
[35] Chapter 34: Second Night
*******************************************
Hala!!
Wala sa usapan namin ni Mommy at Daddy ang honeymoon. Bakit hindi nila sinabi sa'kin in
advance para naman makapagprepare ako?
Ang sakit sa tenga nong salitang anak. Cinareer na talaga ni Mommy ha. Mukhang bet na bet niya
talaga si Kevin.
Wala nading ibang nagawa si Kevin kundi kunin iyong ticket na binigay ni Mommy.
Sabi ko kay Mommy. Hindi pwedeng susugod nalang kami basta basta sa kung saan tapos wala man
lang kaming pampalit ng damit. Anong isusuot namin?
"Don't worry iha dahil inihanda na namin ng Mommy mo iyong luggage niyo."
Waaa!!
Ano 'to?
Impromptu honeymoon?
"Yiieee!! Mia alam naman naming gusto mo iyan eh. Panindigan mo na iyan!! hehehe"
Araw mo ngayon Aya. Sa susunod na makikita ko kayo ni Jerome lagot ka talaga sa'kin.
Tinulak na ako ni Mommy. Si Kevin din naman tinulak ng Mommy niya. Hindi nadin namin kailangan
pang maghanap ng taxi dahil may naghihintay na palang taxi sa'min. Planado talaga ang lahat ng
'to.
Si Daddy naman at iyong Daddy ni Kevin inilagay na sa trunk ng taxi ang maleta namin.
"Maybelline anak. Kung may mangyari just go with the flow ha. Hindi ako magagalit. hehe"
"Ehh? Mommy kadiri ka talaga. Ang bata ko pa kaya para diyan at isa pa.."
May binulong din iyong Mommy ni Kevin sa kanya pero hindi ko na narinig dahil masyadong
mahina. Kaya nga bulong diba?
Sina May at Aya naman panay iyong tawa nila. Alam ko talaga pinagtatawanan nila ako at iyong
sitwasyon ko ngayon.
Tahimik lang kami ni Kevin habang nasa kotse kami. Gusto kong magstart ng conversation sa
kanya pero hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Ang awkward kasi.
*ting*
Ahh!!
"San pala.."
"Okay ka.."
Uhh!!
Akala ko ako lang iyong nag-iisip kanina kung anong pwedeng sabihin kay Kevin. Pati ata siya
nag-iisip kung pano sisimulan iyong conversation. Sabay pa tuloy kaming nagsalita..
Sabi ko sa kanya..
"Uhhm.. Itatanong ko lang kung san iyong destination natin? Anong bansa ba?"
Siya kasi iyong may hawak ng ticket kaya siya iyong nakakaalam.
"Camiguin."
Camiguin? Saang bansa ba iyon? Familiar talaga pero hindi ko alam kung saan iyon.
(AN: Actually wala na pong direct flight trip papuntang camiguin dahil po konti nalang iyong
mga travellers, isinara na po nila iyong airport. But for the purpose of this story, please
allow me po. I was thinking of other country for their honeymoon pero sabi nga nila it's more
fun in the philippines.)
"Camiguin Island. Sa pinas lang. Hindi natin kailangang pumunta ng ibang bansa."
Sabi ni Kevin.
May pagkashunga talaga ako. Akala ko naman eh sa ibang bansa iyong honeymoon.
Mabuti nalang at nakarating na kami sa airport kaya hindi ko na kailangan pang mag-isip kung
ano pa ang pag-uusapan namin.
"One hour lang iyong trip patungo sa Camiguin Island. Hindi naman siguro ako mabobore."
................
"Yeah."
Sobrang ibang iba iyong airport nila sa airport na malapit sa'min. Ang liit lang ng airport.
Wala talaga akong ideya kung anong makikita dito sa Camiguin Island at dito kami dinala ni
Mommy.
"First time ko din dito. Pero hindi naman natin kailangang problemahin ang tutuluyan natin."
Sabi ni Kevin.
"Bakit naman?"
Tanong ko ulit. Tinuro lang ni Kevin iyong lalaking may dalang placard.
haha!!
Haha!!
"Para ka na namang baliw diyan. Ngumingiti mag-isa. Dalhin nalang kaya kita sa mental?"
Ang kill joy talaga ng lalaking 'to. Wala ba sa diksyunaryo niya ang salitang kilig?
"Good evening po Sir. Nakahanda na po ang lahat para sa pagdating niyo. Dito po tayo."
Sinamahan kami nong lalaki hanggang sa makarating kami sa taxi. Siya iyong nasa front seat
katabi ng driver at nasa backseat naman kami ni Kevin.
"Ganun po ba. Gusto niyo na ho bang magpahinga o gusto niyo pong mag sight seeing?"
Anong klaseng tanong iyan Kuya? Malapit ng mag 10 PM at galing pa kaming byahe. Hindi naman
tama ang word na jet lag diba dahil 1 hour lang naman iyong byahe at hindi naman kami
nanggaling sa ibang bansa. Iyong word na pagod siguro tamang gamitin.
"Kuya sobrang pagod na po kami kaya gusto na po naming magpahinga. Bukas nalang po siguro tayo
mag sight seeing."
Rest house iyong ginamit na word ni Kuya at hindi hotel. Tumingin tingin ako sa labas gamit ang
bintana ng taxi. Wala atang hotel dito. Walang malalaking buildings. Wala nga atang mall dito.
Hindi nagtagal huminto nadin ang taxi na sinasakyan namin sa tapat ng isang maliit na building.
Hindi nga hotel ito. Parang mini resort?
Lumabas na kami ni Kevin ng taxi saka naman dinala nong tourist guide ang mga luggage namin ni
Kevin. Tinulungan nadin siya ng mga lalaking nasa BBC.
Nag check in na si Kevin at sinamahan kami nong tourist guide patungo sa room namin. Ang liit
lang ng resort. Mini resort talaga ata ang tawag dito. Maliit iyong pool may jacuzzi, may dagat
din sa end ng BBC.
May maliit na bar at gym. Pero ang presko ng hangin nila. Hindi katulad sa lugar namin na
hindi mo na malalanghap ang ganito ka presko ng hangin. Ang sarap sa pakiramdam.
Parang bahay kubo iyong room namin ni Kevin. Hindi talga parang. Bahay kubo talaga.
"Tip mo Kuya."
Iniwan na kami ng tourist guide saka kami pumasok ni Kevin sa kwarto. Pagpasok ko, hinanap ko
agad iyong damit ko at pumasok ng banyo. Sobrang pagod na pagod na pagod na pagod na talaga
ako. Hindi na ako naligo dahil ang bigat ng katawan ko. Nanghilamos nalang ako at nagbihis ng
pajama.
Paglabas ko ng banyo si Kevin nasa kama na at natutulog. Nakapajama nadin siya. Hindi na ata
siya maliligo o manghihilamos nadin. Pagod nadin siguro siya sa byahe.
Pero dahil ang liit lang ng room, sobrang nalito ako kung san ako matutulog. Wala man lang
couch? Hindi naman ako pwede sa sahig matulog dahil kawayan iyong floor na pang sinaunang
panahon at sigurado akong bugbog ang likod ko kinabukasan.
Pero kahit na anong yugyog ko hindi talaga siya gumising. Alam kong gising na siya sa sobrang
lakas ng pagkayugyog ko. Pero nagtutulog tulugan lang talaga siya.
"Hoy!!! Gising!!"
"Anong walang manners? Ikaw ang walang manners. Alam mo naman na isa lang iyong kama dito
tapos ikaw iyong lalaki. Sana naman nag offer ka na ako na iyong matutulog diyan sa kama!!"
Tanong niya sa'kin. Wala talagang ibang matutulugan dito. May parang rocking chair don sa labas
ng pinto namin. Don lang siya pwede matulog.
Lumabas siya ng room namin. Kukunin niya ata iyong rocking chair at ipapasok sa loob.
"Ayaw!!"
Sigaw ni Kevin. Bukas naman iyong pinto kaya rinig na rinig ko iyong sinabi niya.
"Anong ayaw?"
Tanong ko sa kanya.
Sabi niya.
hahaha!!
Pero wala pang limang minuto ng bigla ko nalang naramdaman na may malakas na impact sa kama.
Pagtingin ko si Kevin na pala nahiga sa tabi ko kaya bumangon ako mula sa pagkakahiga ko at
naupo sa kama.
Tanong ko sa kanya.
"Matutulog."
Sagot niya.
"Hello? Hindi pwede noh. Don ka sa labas. Baka kung ano pang gawin mo sa'kin."
Tinulak ko siya para mahulog siya sa kama pero ang lakas niya talaga.
Nahiga nadin ako sa kama. Pero inilagay ko iyong kaliwang paa ko sa bewang ni Kevin. Siya iyong
gagawin kong unan.
Ilang beses niyang tinanggal iyong paa ko sa bewang niya pero ilang beses ko din itong
ibinabalik.
Dahil sa sobrang annoyed na siya sa ginawa ko. Bumangon na siya sa kama at naupo habang
tinignan ako.
Nagulat nalang ako ng hinawakan ni Kevin ang laylayan ng suot niyang shirt.
Tanong ko sa kanya.
Pero hindi na niya sinagot iyong tanong ko. Bigla nalang niyang tinanggal iyong suot niyang
shirt saka nahiga ulit. Pero ngayon dinikit na talaga niya iyong katawan niya sa katawan ko.
Super magkatabi na kami sa kama.
Naamoy ko na nga iyong pabango niya. Kahit na hindi siya naligo sobrang bango parin ni Kevin.
Umupo ako sa kama saka ko tinanggal iyong cardigan na suot ko. Naka sleeveless nalang talaga
ako ngayon at naka pajama. Kahit na sobrang ginaw ngayon titiisin ko nalang.
Utos niya sa'kin pero hindi talaga ako nagpadala. Affected ka pala Kevin ha?
Nahiga na ulit ako sa kama at niyakap pa siya ngayon. Habang nasa bewang naman niya ang
kaliwang paa ko.
"MAYBELLINE!!"
Sinigawan niya ako. Sobrang nakakabingi pero inisip ko nalang na hindi nasaktan iyong eardrums
ko sa sigaw niya.
Naramdaman ko nalang na inalis ulit ni Kevin ang paa ko sa bewang niya saka siya tumayo. Pero
this time, umalis na talaga siya sa kama ko.
hahahaha!!
Akala mo talaga Kevin ha. Ako dapat ang andito sa kama. Akin lang 'to.
"Tss.."
Tinitigan niya ulit ako bago niya kinuha iyong tshirt niya sa kama at sinuot ulit iyon.
Saka siya dahan dahang lumabas sa room namin. Alam ko mabigat talaga sa loob niya na gawin iyon
pero wala na talaga siyang ibang magawa.
Galit? haha
"Goodnight Kevin!! Huwag kang mag-alala hindi ka naman nag-iisa diyan. May mga kasama ka.
Madaming lamok diyan!"
Sigaw ko sa kanya.
hahahahaha!!!
Sinuot ko na ulit iyong cardigan ko at kinumutan ang sarili ko saka ko pinikit ang mga mata ko.
I know this time hindi na ako kukulitin ni Kevin.
Nagising ako kalagitnaan ng gabi. Akala ko mahimbing akong makakatulog ngayon pero parang bakit
hindi ko at na achieve?
Bigla ko nalang nahanap ko nalang ang sarili ko sa labas ng room namin at tinititigan si Kevin.
Dala dala ko iyong blanket saka ko nilagay sa katawan ni Kevin.
Nakapatong lang siya sa rocking chair at niyakap ang sarili niya habang nakapikit ang mga mata
niya.
Nakakaguilty..
*******************************************
[36] Chapter 35: Snorkeling
*******************************************
Ginising ako ng sikat ng araw mula sa bintana ng room namin. Pero nakapikit parin ang mga mata
ko kahit gising na ang diwa ko. Naalala ko kagabi nakasara iyon. Sinong nagbukas? Malamang si
Kevin, kami lang namang dalawa ang andito.
Narinig ko iyong boses ni Kevin. Gising na pala talaga siya. Idinilat ko iyong mga mata ko.
Uggh!! Bakit ba ang hirap gumising sa umaga? Bumangon na ako sa pagkakahiga ko at naupo sa kama
habang yakap yakap ko iyong unan.
*tok* *tok*
Huh? May kumakatok na ang aga aga pa naman. Binuksan naman ni Kevin iyong pinto.
"Ano daw?"
Tanong ko sa kanya.
May maliit na table sa labas ng room namin. Don pinatong iyong tray na may coffee. Naupo na
ako don habang nasa harap ko naman si Kevin. Kinuha niya iyong tasa saka niya ininom ang kape.
hehe!!
Kinikilig na naman ako. Kung tutuusin konting bagay lang naman 'to at hindi dapat kiligin pa.
Pero kaharap ko ngayon si Kevin at sabay kaming umiinom ng kape. Umaga pa lang magkasama na
kami. Pag gising ko kanina siya agad ang unang nakita ko. Vitamins sa mga mata ko. hehehe!!
Pano pa masisira ang araw ko?
hihihhi!!
"May problema ba? Kanina ka pa kasi nakatitig sa'kin. May dumi ba sa mukha ko?"
Bulalas ko.
....
Tanong ko kay Kevin habang papasok kami ng room namin. Kagagaling lang namin sa mini restaurant
para magbreakfast.
"Walang mall dito Maybelline. Narinig ko sikat ang Camiguin sa hot spring nila."
Hot spring? So malaki ang tendency na maliligo kami? So kailangan kong mag two-piece? OH EM
GEE!! Kailangan kong maghanda.
Nauna na akong naligo. Sinigurado ko din na dala ko na iyong mga damit na isusuot ko sa banyo
dahil ayokong lumabas na nakatowel lang.
Nakakahiya kaya!!
Floral dress ang sinuot ko na may two piece sa loob at syempre shorts. Paglabas ko ng banyo si
Kevin naman iyong sumunod.
Habang nasa loob si Kevin ng banyo, naupo naman ako sa harap ng salamin at inayos ang buhok
ko. Nag blow dry saka ko ito binraid. Sinuot ko nadin iyong hat ko.
Paglabas ni Kevin sa banyo nakadamit nadin siya. White shirt at floral shorts ang suot niya.
haha! Ngayon ko lang siya nakita na ganyan iyong suot pero ang gwapo parin. Inayos niya iyong
buhok niya habang nakaharap sa salamin.
"Let's go?"
"Okay."
Tinungo namin iyong lobby ng BBC at iniwan iyong susi ng room namin. Andun nadin pala si Kuya
tourist guide. Kanina pa ata siya naghihintay sa'min.
Sabay sabay na din kaming pumasok don sa kotse. Nas front seat ulit si Kuya katabi nong driver
at nasa likod naman kami ni Kevin.
Sabi ni Kuya.
Nakatingin ulit ako sa labas habang nasa kotse kami. Mga palay lang talaga iyong nakikita ko.
Walang mga building. Medyo mahirap din iyong dinaanan ng sasakyan dahil hindi pa sementado
iyong daan. Pagkatapos ng isa at kalahating oras. Nakarating nadin kami sa Ardent Hot Spring.
Pagpasok namin pansin na pansin ko agad iyong mga turista. Sobrang dami pala dito.
Naghanap na kami ng table ni Kevin. Iyong iba may mga dalang pagkain kami wala.
Sabi ni Kevin saka siya umalis. May mini restaurant naman sa loob kaya hindi na mahihirapan si
Kevin.
May mga rooms din na available dito sa Ardent Spring. Pwede kang mag overnight stay kung gusto
mo.
Pagbalik ni Kevin kasama na niya iyong waiter dala dala ang inorder niya. Inilapag ng waiter
iyong tray.
"Kung gusto mo. Pero kung busog ka pa pwede na muna tayong bumaba at magbabad sa tubig."
Sagot ni Kevin.
Andaming spring na iba iba iyong sizes at temperature. May nakalagay naman na placard kung
gaano ito kainit kaya mahahanda mo iyong sarili mo.
Sabi ni Kevin.
Tumango lang ako pero nagulat ako ng bigla nalang niyang hinubad iyong tshirt niya. Hindi ko
alam kung dapat ko bang takpan iyong mga mata ko gamit ang mga kamay ko.
Waa!!
Inilapag niya iyong shirt niya don sa gilid ng spring saka siya tumalon sa tubig.
"Ayaw mo?"
"Malalim ba?"
Waaa!!! Sa lahat lahat ng sports na pwede ang swimming talaga ang pinaka hindi ko gusto. Hindi
ako marunong lumangoy.
Pero ayokong sabihin kay Kevin na hindi ako marunong lumangoy dahil baka pagtawanan lang niya
ako.
Tinuro ko iyong isa pang spring. Hindi siya ganun ka laki pero mas mababaw don. Hanggang tuhod
ko lang ata.
Bumaba pa ako ng ilang steps saka ako naglakad lakad sa spring. Hanggang tuhod ko lang talaga
kaya hindi ko na kailangan pang tanggalin iyong dress ko.
Inieenjoy ko iyong sarili ko ng bigla nalang lumitaw si Kevin sa harapan ko. Parang kabute
kung san san nalang sumusulpot.
Tinuro ni Kevin iyong parang super maliit na fall na galing don sa kabilang spring.
Hinawakan niya iyong kamay ko saka niya ako hinila papunta don.
Naupo naman siya don sa harapan ng fall. Iyong agos ng tubig tumatama sa mga balikat niya.
Kung uupo ako sa tabi niya ibig sabihin eh kailangan kong tanggaling ang dress ko? Maganda
naman iyong two piece na suot ko kaya lang nakakahiya.
Ehhh!!
"Halika na!"
"Saglit lang."
Lumabas ako ng spring saka ko tinanggal ko iyong dress ko. Tumalikod ako kay Kevin habang
tinatanggal ko iyon dahil hindi ko talaga kaya. Hoo!!
Itinabi ko iyong dress ko sa tshirt ni Kevin saka ako bumaba ulit sa pool.
Pagtingin ko kay Kevin bigla niyang iniwas iyong tingin niya. Namumula iyong mga pisngi niya
pero dahil siguro iyon sa init ng tubig.
Umupo ako sa tabi ni Kevin. Nahuhulog din iyong tubig sa balikat ko. Ang sarap sa pakiramdam.
Parakang nasa langit.
Tanong ni Kevin sa'kin habang hindi parin siya makatingin sa'kin ng deretso.
"Oo."
Sagot ko.
"Masahiin kita."
"Salamat.."
Pagkatapos naming magbabad ni Kevin sa spring, kumain na kami dahil naramdaman na namin iyong
gutom.
"Tapos na po Sir. Pasok na po kayo Sir para makapunta na tayo ng white island."
White Island?
Pagkatapos ng kalahating oras na byahe nakarating nadin kami sa susunod na pupuntahan namin.
Naglakad kaming apat hanggang sa makarating kami sa baybayin ng dagat.
"Eto na ba iyong white island Kuya? Bakit hindi puti iyong buhangin?"
"Hindi po Ma'am. Kailangan niyo pa pong sumakay ng bangaka para makarating kayo don. Lulubog
lilitaw po iyong white Island. Pag high tide po hindi po iyon makikita, pero pag low tide po
pwede kayong pumunta don. Maswerte nga po tayo dahil low tide ngayon."
Medyo gets ko na iyong sinabi ni Kuya. Parang island sa gitna ng dagat? Ganun?
Isinuot na ni Kevin iyong life jacket niya saka niya kinuha iyong isang life jacket at isinuot
nama sa'kin. Hindi ko naman talaga sinabi sa kanya na isuot niya iyon sa'kin pero ginawa niya
parin.
ehehehe!!
Ang sweet!!
First time kong sumakay sa bangka kaya medyo natatakot ako baka bigla nalang kaming malunod,
pero ang ganda ng view.
Ahh!!
This is heaven!!
Pagkatapos ng fifteen minutes nakarating nadin kami don sa white island. Walang anuman ang
andun. Mga turista lang din pero hindi ganun ka dami. Sobrang puti ng buhangin.
"Ma'am, Sir isuot niyo po ito. Maganda po ang mga coral reefs at mga isda dito banda. Mag
eenjoy po kayo."
Sabi ni Kuya saka niya ibingay sa'min ang dalawang set ng snorkeling gears.
"Salamat Kuya."
Sabi ni Kevin saka niya kinuha iyong binigay ni Kuya. Tinanggal uit ni Kevin iyong suot niyang
shirt saka niya isinuot iyong gears niya.
Sinunod ko naman siya. Medyo hindi na ako nahihiya hindi tulad kanina pero nagdadalawang isip
akong mag snorkeling. Hindi ako marunong lumunagoy talaga.
Isinuot na ni Kevin sa'kin ang snorkeling gears pero bigla ko siyang pinigilan.
Sabi ko sa kanya.
"Bakit naman?"
Hinanda ko na iyong sarili ko na pagtawanan niya pero hindi niya ako pinagtawanan. Bakit ang
bait ni Kevin ngayon?
"Huwag kang mag-alala. Hahawakan kita. Hindi ko bibitawan ang kamay mo."
Hindi nga naman ako binigo ni Kevin dahil hindi niya talaga ako binitawan habang nag sosnorkeling kami.
Nakakainggit.
Kung mabubuhay ulit ako sa susunod na life, pipiliin ko talagang maging mermaid.
Tanong ni Kevin.
Kumain si Kevin ng isa. Niyaya niya din ako dahil masarap daw pero hindi ko talaga keri. Kahit
bigyan niya pa ko ng isnag milyon hindi talaga ako kakain ng sea urchin.
Pagdating namin sa BBC magbibihis na sanaako pero bigla nalang akong tinawag ni Kevin.
"Maybelline!"
"Bakit?"
Hindi naman ako takot mag swimming sa pool ng BBC dahil mababaw lang naman iyon. Hanggang leeg
ko lang.
"Ayaw.."
Ngayon ko lang nakita si Kevin na ganun iyong mukha niya. Parang bata na hindi pinagbigyan ng
candy.
Bigla nalang niya akong hinila papunta malapit sa pool saka niya ako tinulak.
Kakainis ka Kevin!!
*******************************************
[37] Chapter 36: Third Night
*******************************************
"Hahahaha!!"
Ano ako clown? Pagtatawanan lang? Iyong tawa niya para talaga siyang tuwang tuwa. Nakahawak pa
talaga siya sa tiyan ha habang humahalakhak siya.
"hahaha!!"
Nakakainis talaga 'tong si Kevin. Naglakad ako patungo don sa railing ng pool para umahon.
Hindi nga kasi ako marunong lumangoy diba kaya lalakarin ko nalang. Hanggang leeg pa naman
iyong tubig kaya sobrang bagal kong maglakad.
Pag-ahon ko, nilapitan ko agad si Kevin saka ko siya sinuntok sa braso niya pero tawa parin
talaga siya ng tawa.
Hahakbang na sana ako para bumalik ng room pero bigla nalang niyang hinawakan ang kamay ko.
Pinigil na niya iyong tawa niya hanggang sa hindi na talaga siya tumatawa.
Sabi ko sa kanya.
"Mamaya na. Tuturuan na muna kitang lumangoy. Pano kung nasa barko ka tapos malulunod iyong
Pumasok na iyan sa isipan ko ilang beses na. Kaya naman sa tuwing sumasakay kami ng barko ng
parents ko kapag nag a-out of town hinahanda ko na agad iyong life jacket ko.
Pagpapalusot ko.
"Eh pano kung mag crash ang plane tapos naglanding kayo sa dagat? Eh patay ka din? Don na
matatapos buhay mo?"
Alam ko sobrang importante ang swimming. Dapat talaga marunong lumangoy ang isang tao para
naman masalba mo iyong buhay mo pag may panganib pero..
Sabi ni Kevin.
Itutulak na sana niya ako pero nagawan ko agad ng paraan. Siya iyong tinulak ko sa pool.
Binuhos ko talaga lahat ng lakas ko para sa pagtulak sa kanya.
"hahahahahaha!!!"
hahahah..
Pero bigla nalang akong napatigil ng bigla nalang niyang hinubad iyong basang tshirt niya.
Iyong...Iyong pandesal..este...iyong...abs..
"Oo na..."
Tinabi ko iyong tshirt niya saka ko hinubad iyong dress ko. Tinungo ko nadin pagkatapos iyong
railing at dahan dahang bumaba.
Hindi nalang ako nag react sa sinabi niya dahil baka mapikon lang ako.
Pagbabanta ko sa kanya pero alam ko namang hindi ko na siya mapapatay pag nalunod na ako diba?
"Di ka naman kasi malulunod. Hahawakan kita ha. Igalaw mo lang iyong dalawang paa mo."
Hinawakan ni Kevin iyong baba ko saka ko sinubukang palutangin iyong katawan ko pero
nabibigatan talaga ako sa sarili ko.
Sabi ko sa kanya.
Sinubukan ko ulit at ilang beses kong ginalaw iyong mga paa ko pero hindi ko talaga kaya.
Woaahh!!
Sinubukan ko pa ng ikatlong beses saka lang ako naging komportable sa posisyon ko. Medyo kaya
ko na iyong katawan ko.
Sabi niya habang hawak hawak parin niya iyong baba ko.
"Nakakapagod!"
Isang oras din akong tinuruan ni Kevin lumangoy. Hindi padin ako natuto pero atleast medyo may
natutunan ako. Pag may nakahawak sa'kin marunong akong lumangoy.
hahahaha!!
Nakaupo lang kami ni Kevin sa gilid ng pool habang nakababad iyong mga paa namin sa tubig.
"Siyanga pala Kevin. Pano iyong class natin bukas? Ilang araw ba tayo dito?"
Tanong ko sa kanya. Sunday ngayon at ibig sabihin eh bukas may klase kami. Hindi naman kami
pwedeng mag absent.
"Kaya nga eh.. Nagbook na ako kagabi online. Bukas ng hapon iyong flight natin. Hindi tayo
pwedeng magtagal dito."
Grabeh naman si Mommy. Halos 1 week niya gustong manatili kami dito ni Kevin? Pano na iyong
pag-aaral namin?
Tumingin ako kay Kevin. Nakatingin lang siya sa tubig ng pool habang ginagalaw niya iyong mga
paa niya.
"Ano iyon?"
"Kung buo na ang desisyon mo. buo nadin ang desisyon ko Mia."
"Liliwagan parin kita kahit hindi mo ako pahihintulutan. Gagawin ko parin ang lahat para
sa'yo."
Hindi naman siguro tototohanin ni Axel iyong sinabi niya dahil kung totoo man iyon gumawa na
sana siya ng paraan.
Hmm..
Pero pano naman siya makakagawa ng paraan eh wala naman siyang pagkakataon. Hindi na ulit kami
nagkita simula nong nag-usap kami sa ospital
"Maybelline?"
Tahimik lang kaming dalawa habang magkatabi sa side ng pool. Pero pagkalipas ng ilang minuto
pareho na naming naramdaman ni Kevin ang lamig sa mga likod namin. Kanina pa kami basang basa.
Tumango lang siya at tinulungan akong tumayo. Sabay na kaming pumasok ng room namin.
"Mauna ka na.."
......
Ahhh!!
Piggy mode!! Hindi ata ako makatayo sa upuan ko pagkatapos kong kumain ng marami. Sobrang
sarap ng pagkain nila.
Bakit sila?
Nakakaiyak!!
"Haaayy!!"
Pagkatapos ng kalahating oras tumayo nadin ako dahil parang bored na bored na si Kevin.
Hindi ko nadala iyong phone ko buong araw. Agad ko itong kinuha at pinindot ang answer button.
"Hello?"
Dahil sa sobrang pagmamadali kong masagot ang tawag hindi ko nakita iyong pangalan ng tumawag.
Si Axel pala.
"Eto namimiss ka. Pinuntahan kita kanina sa bahay niyo kaya lang sabi ng kasambahay niyo wala
ka daw."
Ohh Mia!! Ang galing mo! Bakit mo binanggit ang tungkol sa Camiguin?
Isip!! Isip!!
"Ahh..magkikita naman tayo sa school eh. Sige Axel ha kailangan ko ng ibaba ang phone..
Magpapahinga na kasi kami.."
Andami ko palang missed calls from Axel at messages galing kina May, Aya at Zelle.
*riing* *riing*
Babasahin ko na sana iyong mga messages ko kaya lang biglang tumunog iyong cellphone ni Kevin.
"Hello?"
Dahil gusto ko talagang pakinggang iyong usapan ni Kevin at kung sino man iyong tumawag sa
kanya, hindi ko na binasa muna iyong messages.
"Ganun ba? Huwag na pare wala ako sa bahay eh. nasa BBC ako ngayon."
Bigla nalang napahinto si Kevin sa pagsasalita. Mabuti nalang at hindi niya naituloy iyong
sinabi niya dahil natuloy malalaman ni Axel na magkasama kami ni Kevin ngayon. Malalaman niyang
nagsisinungaling lang ako sa kanya at hindi talaga parents ko ang kasama ko.
Inilagay ko na iyong phone ko sa mesa pagkatapos kong basahin ang mga messages. Hindi na ako
nag-abala pang mag reply dahil inatake ako ng katamaran ko.
Akala ko makakatulog agad ako dahil sobrang pagod na iyong katawan ko pero hindi parin ako
makatulog. Ilang beses na akong papalit palit ng posisyon pero wala parin talaga.
Napansin ko nalang na pinatay na ni Kevin iyong telebisyon at tinungo iyong pintuan ng room
namin. Akala ko ilolock niya lang iyong pinto pero binuksan niya iyon.
Lalabas ba siya?
Tanong ko sa kanya.
"Matutulog.."
Naalala ko bigla. Don pala siya natulog kagabi sa rocking chair. Nakakaguilty.
"Dito ka nalang..."
Bigla nalang lumabas ang mga salitang iyong sa bibig ko. Hindi ko sinadya talaga iyong pero..
ayoko ng bawiin..
"Malaki naman 'tong kama. Magkakakasya naman tayo dito. Pero reminder ko lang sa'yo ha. Huwag
na huwag kang lumapit sa'kin dahil pag ginawa mo iyan.. Ekkkkk!!"
"Okay lang naman talaga sa'kin. Madaming lamok diyan at alam ko hindi ka nakatulog ng maayos
kagabi.."
"Dito ka sa kabila matutulog. Pag nag cross ka talaga dito sa side ko lagot ka talaga!"
"Childish.. Sa tingin mo may gagawin ako sa'yo? Kahit na bigyan ako ng isang bilyon hindi ko
gagawin iyon sa'yo.."
Ang panget talaga ng ugali ni Kevin. Ibig sabihin ba niya don eh hindi ako attractive?
Hmmpp!!
Ehhh!!
Rapist?
"Uulitin ko Maybelline ha? Bawal kang pumunta dito sa side ko.. Lagot ka talaga! Eekkk!!"
"Akala mo naman eh may gagawin ako sa'yo. Kahit bayaran pa ako ng presidente ng dalawang
bilyon hindi ko gagawin iyon noh. Ano ka siniswerte?"
Hindi ko alam kung narinig ba niya iyong sinabi ko o hindi pero bahala na talaga siya.
hehehehe!!
*******************************************
[38] Chapter 37: Suitor
*******************************************
Nakabalik nadin kami sa wakas. Nakakahilo din pala ang isang oras na flight. Pano ba naman
kasi hindi talaga ako nakatulog ng maayos kagabi.
Haay!!
Sabi ko sa kanya. Tumango lang siya saka siya pumasok ulit sa taxi at uuwi sa bahay nila..
*ding* *dong*
Ilang beses kong pinindot ang doorbell namin pero wala parin si Ate Kate.
*ding* *dong*
*ding* *dong*
*ding* *dong*
Narinig ko na iyong boses ni Ate Kate na papalapit sa'kin kaya naman huminto na ako sa
pagpindot..
"Ma'am?"
Tanong ko sa kanya.
Pumasok na ako sa gate namin at naglakad patungo sa pintuan ng bahay namin. Dinala ko na iyong
mga gamit ko, iyong iba naman si Ate na iyong nagbuhat.
"Ano ba namang klaseng tanong iyan Ate Kate? Uuwi ako dito dahil syempre bahay ko 'to. Ano
naman ang nakakapagtaka don?"
Tinignan ko iyong relo ko. Malapit ng mag six ahh.. Wala padin sila?
"Ganun ba ate. Magpapahinga lang ako sandali ate. Diyan nalang muna ang mga gamit ko."
"Opo Ma'am."
Bumangon ulit ako para magpalit. Binuksan ko na iyong closet ko para kumuha ng pajama pero
laking gulat ko nalang ng wala akong makita kahit na isang damit. Kahit underwear wala talaga.
Ninakawan ba kami?
O baka naman tinapon na nila iyong damit ko dahil akala nila hindi ko na gagamitin?
*riing* *riiing*
*riing* *riiing*
Ilang beses nagring ang phone ni Mommy saka niya ito sinagot.
(Hello Maybelline?)
(Nasa maleta mo anak. Naihanda ko na lahat diyan nong isang araw pa. May nakaligtaan ba akong
dalhin para sa'yo?)
"That's not what I meant Ma. Ang ibig kong sabihin iyong mga damit ko sa closet ko. Bakit
nawawala lahat?"
"Wala na kaming gagawin don Ma and isa pa hindi ako pwedeng mag absent ng ilang araw. Nakapag
absent na nga ako kanina. Mabuti sana kung matalino ako. Okay lang sana kahit na isang buwan pa
akong hindi pumasok."
"Ma, huwag mong ibahin iyong topic. Hindi mo pa sinasagot iyong tanong ko. Asan na iyong mga
damit ko?"
(Maybelline. You're married. May asawa ka na. Alangan namang andiyan pa sa bahay ang mga damit
mo? Common sense naman anak. Nasa bahay niyo na ni Kevin ang mga gamit mo. Napadala ko na lahat
don.)
Married...
Asawa...
Bahay...
Uggh!!
Oo nga pala! Bakit ba ako umuwi dito eh hindi na ako dito nakatira.
Pero hindi ko din naman alam kung san ako titira ngayon. Sigurado akong hindi rin naman alam
ni Kevin kung asan iyong bahay namin.
(Hindi pa tapos anak dahil akala nga namin wednesday pa kayo darating. Pero iyong mga gamit
niyo ni Kevin andun na.)
(But Maybelli..)
Haayy!!
Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko kay Mommy. Bumaba ako at binuhat iyong mabigat na
maleta ko. Ito nalang muna ang isusuot ko.
....
Naglalakad ako sa hallway papuntang room namin. Pakiramdam ko sobrang tagal ko ng absent.
Namiss ko ang school namin pati nadin iyong mga kaibigan ko.
Hindi parin pala kami nagkita ni Kevin simula nong ihatid niya ako kagabi sa bahay namin. Pero
nagtext naman siya sa'kin na don na muna siya matutulog sa bahay nila hangga't hindi pa daw
Ansabeehh?
"Miaa!!"
"Hinabol kasi kita. Kanina pa kita tinatawag kaya lang eh hindi mo ako narinig."
Tanong ko sa kanya.
Mabuti nalang at naghanda ako ng magandang palusot para dito. Kagabi ko pa talaga inisip ang
sasabihin ko kay Zelle.
Sasabihin ko na sana kay Zelle na nagbakasyon kami ng parents ko ng bigla ko nalang narinig
ang boses ni May..
"Nagka arthritis kasi siya kaya wala siya kahapon. Hindi makalakad dahil sa sobrang sakit ng
paa niya. hehehehe"
Arthritis?
Ako?
Pag-aalala ni Zelle.
"Nahihiya kasi siya Zelle kaya hindi niya pinasabi sa'yo. hehe"
Wala nadin akong ibang nagawa kundi ang patulan ang nakakahiyang palusot ni May at Aya. Sa
lahat ba naman ng sakit na pwede nilang sabihin iyong arthritis pa talaga?
Lumapit si Zelle sa'kin saka niya hinawakan ang magkabilang pisngi ko gamit ang dalawan palad
niya.
"Ha? Hindi.. Nasa bahay nga lang ako eh dahil sa arthritis ko."
Pagsisinungaling ko sa kanya.
"Ang weird.. Nakita ko din kanina si Kevin. Umitim din siya parang.. ahh nevermind."
Dahil hindi kami pinadalhan ni Mama ng sun block, eto na ang nangyari sa balat namin. Umitim
kami ng two tones ata.
"Alam mo Zelle pumasok nalang tayo sa room natin. Kapagod kaya tumindig dito ng ilang minuto."
Bago pa makarating ang usapan namin sa kung saan, mabuti pang iligaw ko na si Zelle.
Hinawakan ako ni Zelle na para bang inalalayan niya ako papasok sa room namin.
Si May naman at si Aya grabeh na iyong tawa nila habang nasa likod sila sa'min ni Zelle.
......
"Mia, gusto mo bang sumama sa'ming tatlo? Pupunta kaming mall. Window shopping lang. hehe"
"Talaga?"
Ang tagal ko ng hindi nakapasok sa mall. Hindi ko na ata alam kung anong andun. Chos lang!
"Ayy oo nga pala iyong paa mo. Maglalakad lang tayo ng maglalakad. Baka bumalik na naman iyong
arthritis mo. Sa susunod nalang."
Gusto kong sabihin sa kanya na hindi totoo iyong sinabi ni May at Aya kaya lang baka magduda
si Zelle.
"Oo nga Mia, huwag ka ng sumama sa'min. Baka lumala pa iyang ARTHRITIS MO!"
Sabi ni Zelle.
Hindi ko alam kung san na napunta iyong kotse ko. Pagdating ko kagabi sa bahay wala na iyon.
Baka andun na naman sa bahay namin ni Kevin.
"Thanks Zelle."
*beep* *beep*
Kinuha ko iyong phone ko sa bulsa saka ko binasa iyong text message mula kay Kevin.
Sabi ng Mommy wala ka daw dala na kotse. Sabay nalang tayong umuwi para mapuntahan na natin
iyong bahay natin. Tapos na daw kasi iyong pag-aayos. Hintayin mo nalang ako sa kotse ko.
Papunta na akong parking space.
Pinindot ko iyong reply button saka ako nag reply kay Kevin.
Sige. Magkasama kami ngayon ni Zelle pero pauunahin ko nalang sila. Hanapin ko nalang iyong
kotse mo.
Sent.
"Uhmm Zelle. Mauna nalang kayo. Magtataxi nalang ako pauwi. Nakalimutan ko kasing may
kailangan pa pala akong gawin."
Hindi pa nakasagot si Zelle ng napahinto kaming lahat dahil nakita namin si Axel na nakaupo sa
hood ng kotse niya.
Tinignan ko si Zelle.
"Hindi mo naman kailangang magsinungaling Mia. May date pala kayo ni Axel. Hindi naman ako
magagalit eh. hehe."
"Zelle hindi mo naiintindihan. Hindi ito ang ibig kong sabihin. Ano...Hindi ko talaga alam na
andito pala si.."
Hindi na ako pinatapos ni Zelle sa pagsasalita. Tinapik niya iyong kanang balikat ko saka siya
nag nod..
Nakapasok na sila ng kotse saka pinaharurot ni Zelle ang kotse niya papalayo sa'min ni Axel.
"Sinabi ko naman sa'yo diba na liligawan kita kahit na ayaw mo. Wala namang masama sa ginagawa
ko. Single ka, single din ako. Bigyan mo lang ako ng chance Mia."
Ahhh!!
"Oyy pare!!"
"Kevin.."
Hindi ko talaga alam kung nananadya ba itong si Axel o hindi. Alam naman niyang may kotse si
Kevin. Bakit pa niya iimbitahin si Kevin?
Nagtext pa siya sa'kin kanina. Sabi niya sabay daw kaming uuwi pero ngayon iniwan na niya ako.
Pinanood ko lang iyong kotse niya na papalayo sa'kin
"Gusto mo parin ba si Kevin? Kita mo naman kanina. Ni hindi ka nga niya pinansin diba?"
Kung pwede ko lang sanang suntukin si Axel ginawa ko na talaga para magising na siya sa
katotohanan..
"Hindi mo naman kasi alam kung anong nangyayari Axel. Huwag mo na kasi akong ligawan. Mabuti
pa mag-isip isip ka na muna. Alam ko nalilito ka lang.."
"Anong nalilito?"
"Nalilito ka lang. Baka mahal mo pa si Zelle tapos.. basta Axel. Bigyan mo na muna ng panahon
ang sarili mo para makapag-isip isip. Huwag kang magpadalos dalos dahil lang sa akala mo totoo
na iyang nararamdaman mo."
"Axel, please.. nakikiusap ako sa'yo. Kahit isang linggo lang. Huwag mo akong kulitin ng isang
linggo. Mag-isip isip ka muna. Pagkatapos ng isang linggo at ako parin ang gusto mo, hahayaan
Sa loob ng isang linggo kailangan naming makagawa ng paraan ni May at Aya para sa kanila ni
Zelle. Dahil kung hindi, baka buong buhay na akong kukulitin ni Axel.
Kung wala lang sana siya dito eh di sana magkasama na kami ngayon ni Kevin papunta sa bagong
bahay namin.
*******************************************
[39] Chapter 38: Second Dinner
*******************************************
Sa wakas at nakalabas nadin ako ng University na hindi sinusundan ni Axel. Natauhan na siguro
siya sa sinabi ko.
Woo!! Hindi pala madali pag wala kang dalang kotse. Ang sakit na ng paa ko kakatayo.
Tanong ng driver.
Wala akong masagot sa kanya dahil ako mismo hindi ko alam kung san ako pupunta. Alam ko san ako
pupunta pero hindi ko alam iyong address. Useless lang din naman kung uuwi ako sa bahay namin
dahil wala na akong gamit don. And wala pa ang parents ko.
"Drive ka lang Kuya. Sasabihin ko lang sa'yo mamaya kung san iyong address."
"Sige po Ma'am."
*riiing* *riiing*
(Oh anak?)
(Hindi ba kayo nagsabay ni Kevin? Sinabi niya kasi sa'kin na sabay daw kayong pupunta sa bahay
niyo.)
"Nagkaproblema po kasi Ma. Pero okay na. Thanks. See you soon."
Sabi ko sa driver.
"Cge po Ma'am."
Actually hindi ko alam kung san ba ang address na iyan. Hindi pa kasi ako nakapunta kung san
banda man iyan ng mundo. Hinayaan ko nalang si Kuya na dalhin ako don.
Pero wala pang kalahating oras ng huminto na iyong taxi na sinasakyan namin.
Sabi ng driver.
Hindi ko din alam kung anong isasagot ko sa kanya dahil first time ko dito.
Mrs. Choi. Narinig ko ulit ang pangalan na iyan. Pangalawang beses ko palang narinig ang Mrs.
Choi kaya naninibago parin ako.
"Opo."
"Ahh. Pasok po kayo. Hinihintay na po kayo ng asawa niyo. Hindi po kasi kami nagpapapasok ng
kung sino sino lang dito Ma'am eh."
Tumango lang ako sa security guard. Ibig sabihin safe ang lugar na titirhan namin ni Kevin. Si
Mommy kaya ang pumili dito?
Malapit lang sa school namin ni Kevin kaya hindi kami ma-lelate nito.
Naglakad lakad ako sa daan habang tinitignan ang bawat bahay. Hinahanap ko iyong kotse ni
Kevin dahil hindi ko talaga alam kung san iyong bahay namin.
*diing* *doong*
"Andito na!"
Pagbukas ni Kevin ng gate, bumugad sa'kin ang isang poker face na ekspresyon ng mukha niya.
Tanong ko sa kanya pero hindi niya ako sinagot. Bigla nalang niya akong tinalikuran at pumasok
na sa loob ng bahay namin.
Bakit wala iyong kotse ko? May parking space pa kaya sa likod ng bahay namin?
Pagpasok ko sa bahay.
Hindi siya ganun kalaki. Hindi ganitong bahay ang inexpect ko talaga.
Hindi naman sa nag expect ako ng bahay na singlaki ng bahay namin dati pero iyong bahay namin
ngayon ni Kevin, iyong good for two people lang talaga.
May gamit nadin kami kaya hindi na namin kailangan pang alalahanin iyon.
Tinignan ko si Kevin na nakaupo lang sa couch at nanonood ng TV. May problema kaya siya?
Umakyat na ako ng hagdanan para tignan iyong kwarto namin. Dalawang rooms lang ang meron, iyong
isa medyo malaki at ang isa naman walang laman.
Nagpakasal na kami ni Kevin pero hindi naman pwedeng magsama kami sa iisang kwarto.
Uncomfortable iyon.
Pumasok ulit ako sa kabilang kwarto at naghanap ng extra comforter saka ko dinala iyong sa
kabilang kwarto.
Inayos ko iyon sa sahig saka ako kumuha ng dalawang unan at inayos sa comforter.
Sagot niya.
Naalala ko iyong first dinner namin sa bahay ni Manang Josefa. Kare-kare ang paborito niyang
pagkain. Dumeretso akong kusina at binuksan ang ref. May mga stock naman na pagkain pero walang
ingredients para sa kare-kare.
"Pwede pahiram na muna ng kotse mo? May bibilhin lang ako. Wala kasi ang kotse ko."
Kinuha niya iyong susi sa bulsa niya saka niya binigay sa'kin.
Tumango lang siya kaya binuksan ko na iyong gate at inilabas ang kotse. Pagkatapos eh bumalik
ulit ako sa loob para isara iyong gate. Ayoko nang utusan si Kevin dahil bad mood talaga siya.
Inilista ko lahat ng sinabi ni Ate Kate. Mabuti nalang talaga at nagdala ako ng papel at
ballpen.
"1 kilo of beef check, peanut butter check, bagoong alamang check, onions check, garlic
check, atsuete check, oil check, eggplant check, Pechay check, sitaw check."
Wala na ata akong nakalimutan. Dumeretso na ako sa counter at binayaran lahat ng binili ko.
Pag-uwi ko ng bahay ako ulit iyong bumukas ng gate. Buti nalang at dinala ko iyong susi.
Haayy!!
Ibinalik ko na iyong susi ng kotse kay Kevin saka ako dumeretso sa kusina. Hindi man lang niya
ako tinulungan na magbuhat ng mga pinamili ko.
Naghanap ako ng procedure kung pano lulutuin iyong kare-kare. Minsan lang ako magluto sa bahay
namin pag naka day off si Ate Kate. At first ko talagang magluto ng kare-kare ngayon.
Wash the beef. Cut into serving pieces. Place in a heavy saucepan with enough water to cover.
Bring to a boil, remove the scums as it rises, cover, add more water if you need to. Kare kare
is better if the meat is tender. Let simmer until the meat is tender this will take about 1-2
hours.
Habang hinihintay kong lumambot iyong karne, nagsaing na muna ako. Tinuruan nadin ako ni Ate
Kate kung ilang cups na tubig ang ilalagay.
Pagkatapos ng halos tatlong oras sa kusina, natapos nadin iyong kare-kare ko. Dahil sa sobrang
pagmamadali ko hindi ko na tinikman iyong kare-kare. Sinunod ko naman iyong sukat ng mga
ingredients kaya okay na'to. Malapit ng mag 8 PM. Baka gutom na si Kevin.
"JUICE!!"
Dali dali akong nagtimpla ng pineapple juice sa isang pitcher at inilagay iyon sa mesa.
Sana naman eh mawala na iyong bad mood niya pag natikman na niya iyong kare kare na niluto ko.
Tinitigan ko lang siya habang naglalagay siya ng kanin sa plato niya. At syempre iyong karekare na niluto ko.
*cross fingers*
"UHHHKKK!!!"
Hindi ko talaga alam kung nabulunan si Kevin o hindi siya nasarapan sa niluto kong kare-kare.
Bigla nalang siyang tumayo at sinuka iyong sinubo niyang pagkain sa sink.
Binigay ko iyong isang baso na may juice sa kanya saka niya iyon ininom pero bigla ulit niya
itong sinuka.
Anong problema?
"Okay ka lang?"
"Hindi ba masarap?"
"Uhhmmm!!"
*PFFFFFTTTT!!*
Napahawak nalang siya sa mukha niya na basang basa ng mix juice at ng laway ko.
Binaba ko agad iyong hawak kong baso at naghanap ng pwedeng pampunas sa mukha ni Kevin pero too
late dahil tumayo na siya at dumeretso sa pag-akyat ng bahay namin.
EPIC FAIL!!
Sana di ko nalang nilagyan ng asukal iyong juice. Hindi ko na sana nalagyan ng asin
accidentally..
Nakakainis!!
Naupo lang ako sa harap ng hapagkainan at tinitigan iyong kare-kare. Nasayang lang ang effort
ko sa pagluto.
Hayyy!!
Binuksan ko iyong ref at kumuha ng itlog. Failure ako sa pagluto ng kare-kare dahil hindi naman
ako kabisado don. Magluluto nalang ulit ako ng something na confident ako.
Ang itlog!!
Pagkatapos ng limang minuto tapos na ako sa pagluto ng omelette. Pero this time, sigurado na
akong masarap na iyong niluto ko.
I'm sorry Kevin. Alam ko hindi ako magaling magluto pero nakasisigurado na ako ngayon na
masarap na ang omelette na niluto ko.
Idinikit ko iyong sticky note malapit sa itlog saka ko ito tinabunan para hindi madikitan ng
kung ano ano.
Kumuha lang ako ng crackers at naupo sa couch. Manonood nalang muna ako ng TV. Hindi nadin ako
kakain dahil wala nadin naman akong ganang kumain pa.
Puno ulit ng kamalasan iyong nangyari sa araw ko. Mula kay Zelle patungo kay Axel at ngayon kay
Kevin.
Haayy!!
Hindi naman ata siya bad mood kanina nong nag text siya sa'kin.
10 PM na pero hindi parin bumababa si Kevin. Hindi na ata niya kakainin iyon niluto kong
omelette.
Pinatay ko na iyong TV at mga ilaw sa baba ng bahay namin saka ako umakyat.
Hindi sumagot si Kevin pero binuksan ko parin iyong pinto pero pagtingin ko sa kanya
nakatalikod na siya sa'kin.
Tulog na ata talaga siya kaya sinara ko nalang ulit iyong pinto ng kwarto niya.
Alam ko hindi niya ako naririnig ngayon dahil nasa kabilang kwarto siya at natutulog na siya
pero gusto ko paring mag good night sa kanya.
*******************************************
[40] Chapter 39: One on One
*******************************************
Kevin's POV
Pagpasok ko sa kwarto ko nagulat nalang ako dahil nakaayos na iyong comforter at unan. May
kumot nadin ako. Si Maybelline ba iyong nag-ayos nito? Naalala ko kasi na wala talagang laman
ang kwarto na'to kanina.
Gusto kong bumaba ulit para pasalamatan si Maybelline sa ginawa niya pero hindi ko ginawa.
Naguiguilty ako dahil hindi ko man lang siya kinausap simula nong dumating siya sa bahay.
Gusto kong sabihin sa kanya na hindi ako galit sa niluto niyang matamis na kare-kare at maalat
na pineapple juice.
Ewan ko ba!
Humiga na ako sa comforter at ginamit ko iyong dalawang kamay ko para sa unan ko kahit na may
unan na ako.
Kanina masaya pa ako habang tinext ko si Maybelline na magkita kami sa parking space para
sabay na kaming umuwi pero bigla ko nalang nakita si Axel.
Naalala ko na naman iyong sinabi niya sa'kin. Iyong tungkol sa pakiusap niya pero tinraydor ko
siya. Hindi ko lang niligawan si Maybelline kundi pinakasalan pa.
Ugghh!!
Ilang oras na akong nakahiga dito pero hindi parin ako makatulog.
*tok* *tok*
Narinig ko iyong boses ni Maybelline sa labas ng pinto ng kwarto ko kaya naman dali dali kong
kinumutan iyong sarili ko at nagpanggap na tulog na ako.
Narinig kong bumukas iyong pinto pero pagkatapos ng kalahating minuto narinig ko ulit na
sumara ito.
Para akong sira ulo. Nagpapanggap ako na tulog pero sa loob loob ko gusto kong kausapin si
Maybelline. May topak na ata ako. Nahawa na siguro ako sa kanya dahil palagi nalang kaming
magkasama.
Ipinikit ko ang mga mata ko at sinubukang makatulog pero bigla ko nalang narinig ang mga
dragon sa loob ng tiyan ko na sumisigaw dahil sa gutom.
"Ahh!!"
Napahawak nalang ako sa tiyan ko saka ako bumangon at bumaba. Pero sinigurado kong hindi ako
maririnig ni Maybelline para hindi na siya magising pa.
Binuksan ko iyong ilaw sa baba at nakita ko agad iyong mga plastic ng tatlong chips. Si
Maybelline ba kumain nito?
Pagkatapos kong ligpitin ang mga kalat sa center table, dumeretso na akong kusina at binuksan
ang ref kung anong pwedeng makain agad.
Kumuha lang ako ng sandwich at naupo sa harap ng hapagkainan pero napansin kong may platong
tinabunan don.
I'm sorry Kevin. Alam ko hindi ako magaling magluto pero nakasisigurado na ako ngayon na
masarap na ang omelette na niluto ko.
Bigla nalang akong napangiti dahil sa nabasa kong note. Nakakatawa talaga itong si Maybelline.
Hindi ko naman sinabi sa kanya na hindi siya magaling magluto. Sigurado akong kung asin lang
talaga iyong nailagay niya sa kare-kare, masarap sana iyon.
Mabuti naman at hindi na asukal iyong nailagay ni Maybelline ngayon. Ang sarap ng omelette na
niluto niya. Parang expert siya dito. Hindi na mainit iyong omelette dahil kanina pa ata niya
ito niluto pero ang sarap parin. Ang lambot sa bibig..
Napadami iyong kain ko dahil sa omelette na ginawa ni Maybelline. Hindi ko nadin hinugasan
iyong plato na nilagyan ng omelette. Pinatong ko nalang sa mesa at hindi na tinakpan.
*beep* *beep*
Malapit na atang maghating gabi pero tumunog pa iyong phone ko. Binasa ko iyong text message na
pinadala.
Gising ka pa? Magkita tayo bukas ng 6 AM sa gymnasium ng campus. Laro tayo. Dala ka ng bola.
Hindi na ako nagreply sa text message ni Axel. Pupunta naman din ako kaya hindi na kailangan.
...
Pagising ko tulog parin si Maybelline. Naligo na ako at sinuot ang jersey ko. Dinala ko nadin
iyong bola saka ako pumunta ng University.
Pagdating ko sa campus as usual wala pang tao dahil sa sobrang aga pa. 7:30 AM ang unang class
ng University at 5:50 AM palang ngayon.
Sa tuwing gusto naming maglaro ni Axel na kami lang, dito kami pupunta ng ganitong oras para
walang istorbo.
Tanong ko sa kanya habang naglalakad ako papunta sa kanya at dinidribble ang bola na dala ko.
Hindi na kinuha ni Axel ang bola na pinasok niya sa ring. Hinayaan nalang niya ito hanggang sa
huminto ito sa gilid ng court.
Sabi niya sa'kin saka ko pinasa sa kanya ang bola at pinasa niya sa'kin pabalik.
Tanong ko sa kanya.
"Iyon nga iyong dahilan ko kaya kita pinapunta dito. Pero bago iyan.. May sasabihin ako
sa'yo.."
"Ano iyon?"
"Kinausap ako ni Maybelline kahapon. Hindi ko alam kung anong ibig niyan sabihin don pero
parang sinasabi niya na may gusto pa ako kay Zelle."
Sinabi din ba niya kay Maybelline gusto ko si Zelle noon? Hindi lang gusto kundi si Zelle
iyong first love ko?
Pero pano naisip ni Maybelline na parang may gusto parin si Axel kay Zelle? Akala ko ako lang
iyong nakaisip ng ganyan pero hindi naman talaga ako sigurado kung gusto pa niya talaga si
Zelle o talagang si Maybelline na ang gusto niya.
"Pati ba naman ikaw pare iniisip mong gusto ko parin si Zelle? Hindi naman sa hindi ko na siya
gusto. Gusto ko parin siya pero siguro kaibigan nalang iyong turing ko sa kanya. Parang
kapatid."
Nagulat ako sa sinabi niya dahil wala akong naalala na may nagawa siyang atraso sa'kin.
"Para saan?"
Tanong ko sa kanya.
"Para don sa hiningi kong pabor. Naisip ko na napakamakasarili ko...Alam kong hindi tama iyon,
kung gusto ko talaga si Mia at kung gusto mo rin siya, dapat lumaban ako ng patas."
Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa kanya dahil hindi ko maintindihan ang nais niyang
iparating sa'kin.
Oo dahil nangako ako kay Maybelline gagawin ko ang lahat para sa relasyon namin bilang magasawa?
"Silence means yes. Kaya huwag mo na akong sagutin dahil alam ko na kung ano ang sagot don sa
tanong ko."
"Simula ngayon lalaban na ako ng patas pare. Kalimutan mo na iyong pabor ko sa'yo. Alam kong
hindi tama na hingin ko sa'yo iyon. Pero babawiin ko lang iyong pabor ko sa'yo sa isang
kondisyon."
"Ano iyon?"
Tanong ko.
Ang totoo, hindi ko naman kailangang talunin si Axel sa basketball para lang maligawan si
Maybelline dahil mag-asawa na kami. Pero may umuudyok sa'kin na dapat ko talagang matalo si
Axel sa kahit na anong paraan.
"Deal?"
Tanong ni Axel sa'kin saka niya inabot iyong kamay niya para makipag kamay sa'kin.
"Deal."
Sabi ni Axel saka siya naglakad papuntang ilalim ng ring. Dinribble ko naman iyong bola at
pinasa ko sa kanya.
Sabi ko sa kanya.
Dinribble ni Axel ang bola ng ilang beses habang nasa harap niya ako at nakaharang. Hinding
hindi ko siya pwedeng bigyan ng pagkakataon para makashoot dahil ang ibig sabihin non, talo
ako. At hindi niya babawiin iyong pabor na hiningi niya sa'kin.
Ilang beses siyang nagtangka na lampasan ako pero hindi niya nagawa.
Nakahanap ako ng pagkakataon kaya nabawi ko iyong bola mula sa kanya. Tumakbo ako habang
dinidribble ko iyong bola para ishoot sa ring pero nahabol niya ako. Hindi ko na tinuloy iyong
pagshoot dahil mawawalan lang ako ng pagkakataon sa susunod. Mababawi lang niya iyong bola mula
sa'kin.
"Ikaw din naman ah. Ngayon lang kita nakitang maglaro ng ganito."
Hindi ko mabilang kung ilang beses ng naagaw ni Axel ang bola sa'kin at kung ilang beses ko
nading nabawi ang bola sa kanya.
Pero ang mahalaga nasa akin na ulit ang bola. Ilang minuto nalang at dadami na ang tao sa
campus. Wala na kaming natitirang oras ni Axel.
Basang basa na ng pawis ang buong katawan ko at naramdaman ko iyong pagtulo ng pawis mula sa
noo ko hanggang sa leeg ko.
Inakma kong tumalon para ishoot ang bola at tumalon naman si Axel para pigilan ako. Pero fake
lang ang lahat ng iyon dahil hindi talaga ako tuluyang tumalon. Habang nasa ere si Axel,
nilampasan ko naman siya at tumakbo patungogng ring habang dribble ko parin iyong bola.
Saka ako tumalon at inihagis ang bola patungo sa ring para mag lay up.
Tumalon din si Axel mula sa likuran ko para pigilan ako sa pagshoot pero tumama lang iyong
daliri niya sa bola.
Pumasok ka!!
"YESSSS!!!"
Tinapik ni Axel ang balikat ko saka siya ngumiti. Alam kong totoo ang ngiti na binigay niya
sa'kin.
Sabi ni Axel. Sabay kaming lumabas ng gym at tinungo ang mga kotse namin.
.....
Papasok palang ako ng bahay pero rinig na rinig ko na iyong boses ni Maybelline.
"Nagbasketball lang. Teka, ano bang problema mo? Bakit parang hindi ka mapakali diyan?"
"Iyong omelette? Nakita mo ba? Niluto ko iyon kagabi para sa'yo. Kinain mo ba? Nawawala kasi
eh."
Naalala ko iyong omelette na kinain ko kagabi. Hanggang ngayon alalang-alala ko parin iyong
lasa.
Umupo ako sa couch at nagpahinga. Sobrang napagod ako pero maganda iyong mood ko.
hahaha!
Parang iiyak na siya dahil hindi na niya makita iyong omelette. Bakit pa niya hinahanap iyon?
Akala ko ba niluto niya iyon para sa'kin.
hehehe!!
Palihim akong ngumingiti habang inaasar ko siya. Hindi niya talaga alam na ako iyong kumain
kagabi.
"May pusa pala dito sa bahay? Lagot talaga iyong pusang iyong pag nakita ko siya. Titirisin ko
talaga siya na parang kuto. Nakakainis. Bakit niya kinain iyon eh niluto ko iyon para sa'yo."
haha!! Wala parin talaga siyang ideya na ako ang malaking pusa na kumain sa omelette.
"Nakakainis talaga!! Ipagluluto nalang kita ng bago para makakain na tayo. Siya nga pala
Kevin, iyong kotse ko? Alam mo ba kung san pinarada?"
"Wala ka na daw kotse sabi ng Mommy mo sa'kin kahapon. Sabay nalang daw tayong pumunta ng
school."
hahaha!!
Ang totoo niyan, ako talaga ang nagrequest sa Mommy niya na kunin na iyong kotse ni Maybelline.
Pano naman kasi kami aasenso sa relasyon namin kung hindi kami palaging magkasama.
Oo magkasama kami sa iisang bubong pero iba parin iyong sabay kaming pumunta ng school at
sabay narin kaming umuwi ng bahay namin.
*******************************************
[41] Chapter 40: Stranded
*******************************************
Tanong ko kay Kevin pagdating natin sa school. Mamayang hapon pa iyong class niya pero hinatid
parin niya ako dahil wala na akong kotse.
Tatawagan ko talaga si Mommy mamaya at pipilitin ko siyang ibalik na iyong kotse ko. Hindi
naman sa ayaw kong ihatid ako ni Kevin dito sa school pero nakakahiya naman kasi sa kanya.
Maiistorbo ko lang siya.
"Punta nalang muna siguro akong library. Mauna ka nang lumabas. Susunod nalang ako para walang
makakita sa'tin."
Sabi ni Kevin.
Dahil si May at Aya lang iyong nakakaalam na kasal na kami ni Kevin, kailangan naming magingat sa mga schoolmates namin. Iwas chismis.
At ngayong sabay na kaming pumapasok ng school, mas lalo pa naming kailangang mag-ingat.
Sinigurado ko munang wala ng tao sa labas ng kotse saka ko binuksan iyong pinto.
Hindi ko talaga inasahan iyon mula kay Kevin. Akala ko kasi hindi niya na naman siya
magsasalita. Mas lalo pa akong nagulat ng ngumiti siya sa'kin.
Habang naglalakad ako iniisip ko si Kevin. Parang good mood na ata siya simula kaning umaga.
Ibig bang sabihin non hindi na siya galit sa nagawa ko kagabi? Iyong kare kareng matamis at ang
juice na maalat?
Dahil sa sobrang pag-iisip ko, hindi ko namalayan na nalampasan ko na pala sina Aya at May.
"Oh andito pala kayo. Ano palang nangyari sa lakad niyo kahapon? At si Zelle? Kamusta na siya?
Galit ba siya sa'kin?"
Ang panget nang pagkakahiwalay namin ni Zelle. Dahil iyon kay Axel. Nakakainis talaga si Axel.
"Hindi galit si Zelle sa'yo noh. Hindi iyon magagalit sa'yo. Bakit naman siya magagalit eh
hindi mo naman kasalanan kung sa'yo nagkagusto si Axel."
"Uhmm.. Kinausap ko siya. Sabi ko huwag na niya akong kulitin pero ayaw niya talagang makinig
sa'kin eh kaya pinakiusapan ko siya na bigyan niya na muna iyong sarili niya ng isang linggo
para makapag-isip isip kung talagang gusto niya ako o kung si Zelle pa ang gusto niya."
"Pumayag ba?"
Tanong ni May.
"Eh pano kung pagkatapos ng isang linggo ikaw parin iyong gusto niya?"
Sabi ni Aya.
"Kaya nga eh. Kailangan na nating gumawa ng paraan para kina Zelle at Axel. Pagkatapos ng
isang linggo at maiisip ni Axel na ako parin iyong gusto niya. Lagot na talaga. Baka kulitin
lang ako non habang buhay at malulungkot din si Zelle."
Nakarating nadin kami sa harap ng room namin pero hindi na muna kami pumasok dahil baka andon
na si Zelle. Ayokong marinig niya iyong pag-uusapan namin.
"Eh anong gagawin natin? Diba ilang beses na tayong gumawa ng paraan para sa kanila pero epic
fail talaga?"
Tanong ni May.
"Ako na ang bahala diyan. May naisip na ako. Kailangan kong kausapin mamaya si Axel pero
kailangang hindi kami makita ni Zelle na magkasama dahil baka ma misunderstood ulit niya."
Sabi ko sa kanila.
Tumango lang sila Aya at May bilang senyas na naiintindihan nila iyong ibig kong sabihin.
Pagpasok namin ng room andun na nga si Zelle sa upuan niya. Ngumiti agad siya sa'ming tatlo
pagkakita niya sa'min.
Nawala nalang bigla iyong ngiti sa labi ko pagkatapos niyang itanong iyong tungkol sa nakita
niya kahapon.
"Zelle, na misunderstood mo lang talaga ang lahat. Hindi kami nagdate ni Axel."
Gusto ko ng sabihin sa kanya ang lahat lahat tungkol sa'min ni Kevin para tigilan na niya iyong
pag-iisip niya ng masama tungkol sa'min ni Axel.
"Sige na nga. Hindi nalang ako magtatanong. Baka ayaw mong sabihin iyong progress niyo eh.
hehe.."
Magsasalita pa sana ulit ako para depensahan iyong sarili ko pero biglang dumating iyong
professor namin.
Habang nagdidiscuss ang professor namin sa harap, inilabas ko naman iyong phone ko at nagtype
ng message para kay Axel.
Pwede ba tayong magkita mamaya pagkatapos ng klase? Hihintayin kita sa parking space.
.....
Sinabihan ko na sina May at Aya na mauuna akong uuwi dahil magkikita pa kami ni Axel. Sila na
daw iyong bahalang magpalusot kay Zelle. Ayokong maulit na naman iyong nangyari kahapon. Baka
mas lalo pa kaming pagdududahan ni Axel.
Pagdating ko sa parking space andun na nga si Axel at nakaupo ulit sa hood ng kotse niya.
Sabi niya sa'kin habang nakangiti. Mali ata ang nasa utak niya ngayon. Hindi ako nakipagkita
sa kanya para sa'ming dalawa kundi para sa kanila ni Zelle.
"May sasabihin lang ako sa'yo pero huwag na dito dahil baka may makakita sa'tin."
Pumasok na ako sa kotse niya saka ko siya nakitang umikot papuntang driver's side at binuksan
iyon. Pumasok nadin siya pagkatapos.
"Pag-usapan nalang natin ang bagay na iyan habang nagkakape tayo. I know a good place."
Sabi ni Axel.
Muntik ko ng makalimutan na hindi ko pala nasabihan si Kevin na mauuna na akong umuwi. Baka
hihintayin niya ako.
Kevin baka malalate ako ng uwi sa bahay. May dadaanan pa kasi ako. Magkita nalang tayo don. May
dala naman akong susi.
"Ahh wala.."
Pagsisinungaling ko.
Huh? Pano niya nalaman? Akala ko talaga hindi niya babangitin ang pangalan ni Kevin. Ang alam
niya kasi eh hindi kami close ni Kevin dahil hindi naman ako pinapansin ni Kevin kahit super
effort na ako sa kanya.
"Hindi noh.."
Pagsisinungaling ko kay Axel. Ayokong malaman niya na kasal na kami ni Kevin. Dahil..ayoko
lang..
"Hindi pa pala siya gumagalaw. Baka naghahanda pa iyon.. Siguro sa susunod na mga araw
magsisimula na siya."
Hindi ko nagets kung anong ibig sabihin ni Axel don. Pero hindi ko nalang siya pinansin.
Pagdating namin ng coffee shop nag order na agad si Axel. Pinilit kong magbayad sa kanya pero
hindi niya talaga tinanggap iyong pera ko. Libre nalang daw niya sa'kin.
*thunder rumble*
Napatakip ako bigla sa tenga ko pagkatapos kong marinig ang sobrang lakas at nakakabinging
tunog ng kidlat.
Nakakatakot!!
Hindi ko nalang kaya sabihin kay Axel ang tungkol don sa plano ko para naman makauwi ako ng
maaga. Nakakatakot kasi ang ulan. Wala pa naman akong dalang kotse.
Pero sayang din naman iyong effort ko kung hindi ko sasabihin kay Axel.
Pagsisimula ko sa kanya.
"Tungkol sa lessons ko. Hindi ko kasi masyadong gets eh at isa pa malapit na iyong exams.
Natatakot ako na baka hindi ako makapasa."
Actually hindi ko alam kung magaling ba talaga si Axel pagdating sa academics pero wala na
talaga akong maisip na iba pang dahilan. Mahina talaga ako pagdating sa pagpapalusot.
Dahil salamin iyang iyong bumubuo bilang dingding ng coffee shop, kitang kita ko iyong
pagpatak ng ulan sa labas.
Sana naman makauwi na ako ng bahay bago paman ito lumakas. Ang dilim dilim pa naman ng paligid
at wala akong dalang payong.
Haayy Axel!!
Kung alam mo lang talaga na ginagawa ko 'to hindi dahil gusto kitang makita. Ginagawa ko ito
dahil gusto ko kayong tulungan ni Zelle.
Tanong ko sa kanya saka ko ininom ulit ang kape ko. Ramdam ko na kasi iyong lamig. Plus hindi
pa ako nakapagdala ng jacket. Hindi ko naman kasi inasahan na uulan pala ngayong araw na'to.
Ang init init kaya kanina.
*thunder rumble*
Ang lakas na naman ng kulog. Nakakatakot na talaga. Mukhang lalakas pa ata ang ulan na'to.
Sagot ni Axel.
Tanong ko sa kanya.
"Sure."
"Uuwi na ako Axel. Umuulan na kasi eh. Salamat pala dito sa kape at salamat din in advance
para bukas. Magkita nalang tayo tomorrow night. 7 PM."
Tumayo na ako.
"Ihahatid na kita Mia. Ang lakas ng ulan oh. Mahihirapan kading maghanap ng taxi ngayon dahil
uwian ng mga tao."
Ayokong ihatid ako ni Axel dahil malalaman niya na iba na iyong bahay ko. Naalala ko nong
tinawagan niya ako nong nasa Camiguin ako at sinabi niyang pumunta daw siya sa bahay namin.
Ibig sabihin non alam niya kung nasan ang bahay namin ng parents ko. At malalaman niya iyong
totoo tungkol sa'min ni Kevin pag ihahatid niya ako sa bahay.
Pero ayoko din namang magtaxi dahil tama talaga si Axel. Mahihirapan akong maghanap ng taxi.
Andami kong kaagaw. Mas lalo akong matatagalan sa pag-uwi.
Siguro don nalang ako magpapahatid sa bahay ng parents ko tapos magpapahatid nalang ako sa
driver namin patungo sa bahay namin ni Kevin.
Tanong ko sa kanya.
Pinayungan pa ako ni Axel at pingbuksan ng pinto ng kotse. Medyo nabasa ako pero konti lang
naman.
Hindi nagtagal nasa kalagitnaan na kami ng highway. Sobrang lakas parin ng ulan. Palakas ito
ng palakas at idagdag mo pa ang traffic. Halos hindi na ata umaandari yong kotse namin dahil sa
sobrang traffic.
Sabi ni Axel.
Hindi pwedeng mamayang hating gabi pa kami makakauwi ni Axel dahil hahanapin na ako ni Kevin.
"Wala ka bang alam na shortcut patungo sa bahay namin? Iyong hindi traffic."
Pagkatapos naming makalusot sa traffic, hindi na kami nagpatuloy pa sa highway dahil baka
matatagalan pa kami. Lumiko na si Axel. Hindi ko masyadong kabisado iyong daan na tinahak niya
pero wala masyadong tao.
Sabi ni Axel.
Hinahanap kaya ako ni Kevin? Hinintay ko iyong text niya pero wala parin. Baka kumakain pa
siguro.
*toooot *toooot*
Bigla nalang nag shut iyong phone ko. Empty battery. Hindi ko na matatanggap ang text ni Kevin
kung meron man.
Pero okay lang dahil makakarating din naman ako sa bahay ng parents ko any minute from now.
*BAMMM!!*
"Anong nangyari?"
Tanong ko kay Axel dahil bigla nalang huminto iyong kotse niya.
"Ewan ko?"
Utos ko sa kanya.
Ilang beses sinubukan ni Axel na i-start iyong kotse pero ayaw talaga.
Sabi ni Axel.
Hindi 'to pwede. Tumingin tingin ako sa labas para makapaghanap ng taxi pero wala talaga.
Tanong ko sa kanya.
Lumabas si Axel ng kotse at binuksan iyong hood ng kotse niya. Ang lakas pa naman ng ulan.
Magiging okay kaya kami?
Pagkatapos ng ilang minuto bumalik agad si Axel sa loob ng kotse. Basang basa siya.
"Ayos na ba?"
Tanong ko sa kanya.
"Susubukan ko ulit."
Sinubukan niya ulit na i-start iyong makina ng kotse pero ayaw talaga.
"Baka bukas pa tayo makauwi nito. Sobrang lakas ng ulan kaya hindi tayo makahingi ng tulong."
Tanong ko sa kanya.
Ano na ang gagawin namin dito sa loob ng kotse? Ang lamig lamig. Hindi parin tumitila ang
ulan.
*******************************************
[42] Chapter 41: Savior
*******************************************
Kevin's POV
"Kevin I heard break na daw kayo ni Chloe. Wala ka bang bagong girlfriend ngayon?"
Habang naglalakad ako sa hallway, nasa akin ang lahat ng mga mata ng mga kababaihan. Wala pa
kaming isang linggo ni Chloe nong hiniwalayan ko na siya.
Kung noon pinapatulan ko ang mga babaeng lumalapit sa'kin ngayon hindi na. Dahil ayoko lang.
Papunta na akong parking space dahil tapos na iyong huling subject ko. Itetext ko na sana si
Maybelline ng makita ko iyong dalawang kaibigan niya at si Zelle. Bakit hindi nila kasama si
Maybelline? Nag-away ba sila?
Sumakay na sila sa kotse ni Zelle saka umandar iyong kotse papalayo sa'kin. Asan na si
Maybelline?
Pumasok na ako ng kotse ko at napahawak sa manibela habang nag-iisip ako kung san ngayon si
Maybelline.
"Hindi mo talaga malalaman ang sagot Kevin kung hindi mo siya tatawagan."
Kevin baka malalate ako ng uwi sa bahay. May dadaanan pa kasi ako. Magkita nalang tayo don. May
dala naman akong susi.
May dadaanan siya? San naman kaya? Sigurado naman akong hindi sila magkasama ng kaibigan niya
dahil nakita ko sila kanina lang.
Pipindutin ko na sana iyong send button pero parang may hindi tama sa reply ko. Parang
napakachismoso ko naman kung itutuloy ko iyong pagtatanong sa kanya. Kalalaki ko pa namang tao.
"Tsss! Bahala ka nga sa buhay mo. Bakit ba ako nagtatanong sa sarili ko kung san ka pupunta?"
"Kakain naman talaga ako ng mag-isa mamaya. Hindi mo na kailangang sabihin sa'kin iyan dahil
wala naman akong balak na hintayin ka!"
Nakakabweset!
Ang ganda ganda pa naman sana ng mood ko mula kaninang umaga pero sinira lang ni Maybelline.
Para na talaga akong baliw. Nagsasalitang mag-isa. Nakakahawa pala ang sakit ni Maybelline.
Dahil sa sobrang pagkabweset ko, dumaan na muna ako ng fast food chain at nag drive thru. Nag
order lang ako para sa sarili ko. Pag siya talaga dumating habang kumakain ako, hindi ko talaga
siya bibigyan kahit na lumuhod pa siya sa harap ko.
"Isang large fries, isang spaghetti without drinks at isang chocolate sundae."
Ang hirap ng sitwasyon ko dahil ako iyong nagmamaneho at ako iyong magbubukas ng gate. Mabuti
sana kung kasama ko si Maybelline dahil may taga bukas ako ng gate.
Pagpasok ko sa loob ng bahay sobrang tahimik. Di tulad nong umuwi ako kaninang umaga na rinig
ko na agad iyong boses ni Maybelline.
Dahil hindi pa naman talaga ako gutom, inilagay ko na muna sa mesa iyong binili kong pagkain
at pinasok muna sa ref ang sundae.
Ilang beses na akong papalit palit ng chanel pero wala parin akong mapili na papanoorin.
Hanggang sa nanood nalang ako ng news.
*thunder rumbles*
Mag-ingat po tayong lahat dahil may bagyo pong namumuo sa bansa natin. Mag-ingat po sa
landslides at sa..
Tawagan ko na kaya?
KInuha ko na iyong pagkaing binili ko pati narin iyong sundae na nilagay ko sa ref at dinala
sa center table ng sala.
Pero pano kung darating nalang bigla si Maybelline pagkatapos eh tapos na akong kumain? Eh di
hindi niya makikita iyong kinakain ko? Hindi siya maiinggit.
Tinignan ko iyong relo ko. Malapit ng mag alas otso. Hindi parin ako kumakain dahil hinihintay
ko si Maybelline. Bakit ba hindi pa siya dumarating?
Tinitigan ko iyong sundae na ngayon eh white liquid nalang. Natunaw na talaga iyong sundae.
Sayang naman.
Sinilip ko iyong labas gamit ang bintana namin pero wala parin si Maybelline.
Mas lalong lumalakas iyong ulan. Kinuha ko iyong phone ko at tinext siya.
Hinintay ko iyong reply niya pero hindi talaga dumating. Busy ba talaga siya? Ano bang
ginagawa niya?
The number you have dialed is either unattended or out of coverage area.
"Shit!"
Ilang beses kong tinawagan si Maybelline pero hindi ko parin siya macontact. Napakaclumsy pa
naman ng babaeng iyon. Pano kung nalunod na iyon sa baha o baka tinangay na ng malakas na
hangin? Ang payat payat pa naman non.
Tatawagan ko na sana iyong kaibigan ni Maybelline pero naalala kong wala pala akong number
nila.
(Hello ?)
(Kevin? I'm sorry Kevin pero umalis si Zelle. Naiwan niya iyong phone niya. Mabuti nga lang at
narinig ko na tumunog. Bakit? Anong sadya mo sa kanya?)
"Ahh Tita ikaw pala 'to. Hihingi lang po sana ako ng number ng mga kaibigan niya."
"Ahh si May at Aya po kung okay lang po Tita. Kailangang kailangan ko lang kasi talaga."
(Hindi ko rin alam iho eh. Pero baka pauwi narin iyon.)
Pagkatapos ng ilang minuto dumating nadin iyong dalawang contact numbers ng mga kaibigan ni
Maybelline. Tinawagan ko na iyong Aya dahil iyon ang unang dumating na contact.
(Sino ka nga? Hindi ako nakikipag-usap sa mga hindi ko kilala. Sige bye. at huwag mo na akong
tawagan..)
Ang taray!
(Hello?)
"Itatanong ko lang sana kung alam mo kung nasan ngayon si Maybelline? Hindi pa kasi siya umuuwi
ng bahay. Tinext niya ako kanina na matatagalan daw siya pero lampas alas otso na at ang lakas
pa ng ulan. Nag-aalala lang ako na baka may nangyari sa kanya."
"Hindi macontact iyong phone niya. Na drained ata iyong phone niya. Alam mo ba kung nasan
siya?"
(Hindi ko talaga alam kung nasan siya Kevin. Pero ang alam ko magkasama sila ni Axel kanina.
Kinausap niya kasi si Axel tungkol sa kanila ni Zelle.)
The number you have dialed is either unattended or out of coverage area
Agad ko na kinuha ang susi ng kotse ko at lumabas. Binuksan ko iyong gate kahit na wala akong
dalang payong. Basang basa na ako sa sobrang lakas ng ulan pero wala na akong pakialam.
Hindi ko alam kung san ako magsisimula sa paghahanap sa kanila. Inikot ko iyong buong town
para lang mahanap iyong kotse ni Axel pero hindi ko parin sila nakita.
*beep* *beep*
Sobrang ingay na ng mga kotse dahil sa atat na atat na silang makagalaw ang kotse nila.
Dahil sa sobrang traffic, naisipan kong lumiko sa isang maliit na daan para maiwasan ang
traffic sa highway.
Asan ka na ba Maybelline?
Pagkatapos ng ilang minutong pagmamaneho, napansin ko iyong isang pamilya na pulang kotse.
Tumigil na muna ako at binasa iyong plate number.
Pinaandar ko ulit iyong kotse saka ako huminto sa tabi ng kotse ni Axel.
Binuksan ko iyong pinto at agad na lumabas kahit na sobrang lakas pa ng ulan. Total basa nadin
naman ako mula sa pagbukas at pagsara ko ng gate kanina.
"Kevin?"
"Pare?"
Pati din si Axel pero hinila ko na si Maybelline palabas sa kotse ni Axel. Pinagbuksan ko pa
siya ng pinto at mahinang tinulak papasok sa kotse ko. Umikot naman ako papunta sa driver's
seat.
Tanong ni Maybelline sa'kin habang pinaandar ko na iyong kotse papalayo sa lugar kung nasan si
Axel. Hindi ko alam kung anong ginagawa nila don o kung anong nangyari. Ang alam ko lang
Pagsisinungaling ko sa kanya. Hindi ko talaga alam kung bakit ako nagsisinungaling eh pwede ko
namang sabihing hinanap ko siya dahil nag-aalala ako sa kanya.
Si Maybelline talaga napaka inosente. Hindi niya talaga alam na sadyang hinanap ko siya.
Tanong ni Maybelline pagkakita niya sa binili ko kanina. Hindi ko pa kasi kinain dahil sa
sobrang pag-aalala ko sa kanya.
"Hindi noh.. Akin iyan kaya lang hindi ko na naubos dahil sa sobrang dami ng binili ko."
"Ikaw talaga..."
Tanong ko sa kanya.
"Binili mo iyan para sa'kin noh? Kaya parang hindi nagalaw. Tingnan mo iyong sundae oh tunaw
na. hehe! Ikaw talaga Kevin. Hindi ka napadaan kanina noh? Hinanap mo talaga ako noh?"
hahaha!!
Tama iyong isang sinabi ni Maybelline na hinanap ko talaga siya pero mali iyong sinabi niya na
binili ko iyong pagkain para sa kanya. Hindi ko kinain iyon dahil gusto ko siyang palawayin
sana.
"Tsss.."
Binigyan ko lang siya ng poker face para hindi niya mabasa iyong ekspresyon ng mukha ko.
Pangiti ngiti pa siya habang sinasabi niya iyon pero bigla nalang akong tumawa.
"Ako? Nagseselos? hahaha!! Sa mukha mong iyan magseselos ako? hahaha.. Nahulog ba ang turnilyo
sa utak mo at ganyan ka nalang mag-isip? Huwag kang mag-alala bibilhan kita ng bago bukas."
"Tss.. Wala akong aaminin.. Mabuti pa umakyat ka na para makapagbihis ka. Baka magkasakit pa
tayo nito."
Nauna na akong umakyat sa kanya pero nasa kalagitnaan palang ako ng hagan ng tinawag niya ako.
"Kevin?"
"Ano?"
"Salamat talaga. Nagbibiro lang naman ako kanina. Alam ko hindi ka nagseselos pero thank you
padin dahil sinundo mo ako."
Tumango lang ako saka ako tuluyang umakyat at pumasok ng kwarto ko.
Pagbaba ko, tinawag agad ako ni Maybelline para kumain. Ang bilis naman ata niyang
nakapagluto?
Sabi niya.
"Noodles?"
"Bakit hindi? Masarap ang noodles pag umuulan noh. Isa pa tapos ka nadin namang kumain diba
kaya okay na iyan."
Kung alam mo lang Maybelline na wala pa talagang laman ang tiyan ko mula kanina dahil hinintay
kita. Tapos ngayon pakakainin mo lang ako ng noodles dahil umuulan?
Bukas na bukas din kailangan kong kausapin si Mommy para makahanap na siya ng kasambahay
namin. Ang hirap na kami lang dalawa ni Maybelline dito sa bahay.
*******************************************
[43] Chapter 42: Coincidence
*******************************************
Axel's POV
*beep* *beep*
Binasa ko iyong text message. Sobrang gulat ko ng makita ko iyong pangalan ni Mia na nakaflash
sa screen ng phone ko.
Pwede ba tayong magkita mamaya pagkatapos ng klase? Hihintayin kita sa parking space.
Sobrang tuwa ko pagkatapos kong basahin ang message na galing sa kanya. Akala ko kasi hindi na
niya ako kakausapin pa.
Pagkatapos ng klase ko, dumeretso na ako sa parking space at hinintay siya. Ngayong may kaagaw
na ako kay Mia, hindi ako pwedeng tumunganga lang at maghintay kung kelan kami aasenso. Alam ko
magsisimula naring manligaw si Kevin pagkatapos niya akong tinalo kanina sa game namin.
Isang oras akong naghintay kay Mia sa parking space pero okay lang kahit gano katagal ko
siyang hintayin. Ang mahalaga magkikita kaming dalawa.
Dinala ko siya sa coffee shop na paborito ko para makapag-usap kami ng maayos at para din
magkaroon kami ng oras na kami lang.
Pero bigla nalang umulan. Ayoko pa sanang umuwi dahil gusto ko pa siyang makasama kaya lang eh
parang gusto na talaga niyang umuwi.
"Ihahatid na kita Mia. Ang lakas ng ulan oh. Mahihirapan kading maghanap ng taxi ngayon dahil
uwian ng mga tao."
Sabi ko kay Mia, ayaw pa sana niya pero pumayag nadin siya dahil sa sobrang lakas ng ulan.
Pinahiram kami ng payong ng staff ng coffee shop at pinayungan ko si Mia papunta sa kotse ko.
Sobrang basa talaga iyong kalahating katawan ko dahil mas inuna ko siya pero okay lang naman.
Akala ko eh maihahatid ko siya agad sa bahay nila pero halos hindi na gumalaw iyong sasakyan
namin dahil sa sobrang traffic sa highway.
Sabi ko sa kanya.
Nag-aalala ako para kay Mia dahil baka hinahanap na siya ng mga magulang niya pero sa loob loob
ko natutuwa ako dahil mahaba pa iyong oras namin na magkasama na kami lang dalawa. Walang
istorbo.
"Wala ka bang alam na shortcut patungo sa bahay namin? Iyong hindi traffic."
Tanong ni Mia sa'kin. Kung ako lang talaga ang masusunod eh gusto kong dito kami sa highway
dadaan para naman matagalan pa kami pero ayoko namang baliwalain iyong gusto niya.
Sabi ko sa kanya.
Pagkatapos naming makalusot sa traffic, lumiko na ako don sa hindi masyadong dinadaanan ng mga
sasakyan.
Sabi ko sa kanya para naman gumaan iyong loob niya. Alam ko kasing nababahala na talaga siya
sa sitwasyon namin.
*BAMMM!!*
"Anong nangyari?"
"Ewan ko?"
Sigaw niya sa'kin. Alam ko parang nauubusan na siya ng pasensya. Gustong gusto na ata niyang
umuwi. Hindi na niya siguro gustong makasama ako.
Ilang beses kong sinubukan na i-start iyong kotse pero ayaw talaga.
Lumabas ako ng kotse ko kahit na sobrang lakas ng ulan. Mabuti nalang talaga at hindi bumaha
sa kung nasan kami ngayon hindi katulad sa highway kanina.
Binuksan ko iyong hood ng kotse ko para ayusin kung may deperensiya man pero wala talaga akong
makita.
"Ayos na ba?"
Ilang beses kong sinubukang i-start iyong makina ng kotse pero ayaw talaga. Hiniram ni Mia ang
cellphone ko para tawagan ata ang mga magulang niya pero lowbat na iyong phone ko. Naglaro kasi
ako kanina habang hinihintay ko siya sa parking space. Mukhang lowbat nadin iyong phone niya.
Hindi ko talaga alam kung matutuwa ba ako dahil nastranded kami ni Mia at bakas bukas pa kami
ng umaga makauwi o malulungkot ako dahil ramdam ko na hindi niya ako gusto makasama.
Sinubukan kong aliwin si Mia. Nagkwento na ako, nagjoke na ako at kung ano ano pa pero hindi
talaga effective.
Akala ko na habang lumilipas ang minuto at ang oras, magiging komportable na siya na kami lang
dalawa ang nasa loob ng kotse pero hindi pala. Dahil habang tumatakbo ang oras mas nagiging
hindi siya komportable at mas nababahala siya.
Hindi niya masabi ng maayos ang gusto niyang sabihin. Ni hindi nga siya makatingin sa'kin ng
deretso.
Pero nabigla nalang ako ng may nagbukas ng pinto niya at hinila siya palabas ng kotse ko.
Hahawakan ko na sana siya para pigilan siya ng makita ko si Kevin pala iyon.
"Kevin?"
"Pare?"
Pero hindi na ako pinansin ni Kevin. Nahila na niya palabas si Mia at padabog niyang isinara
iyong pinto ng kotse ko.
Fvck! Anong gagawin ko dito? Ako nalang mag-isa. Okay lang sana kung kasama ko si Mia dahil
makakasurvive pa ako hanggang umaga pero ngayon hindi na talaga. Sigurado akong hindi ko kayang
maghintay hanggang umaga.
Isang oras din akong nasa loob ng kotse. Baka matagpuan nalang nila ako dito kinabukasan na
walang buhay dahil sa sobrang bored at sa sobrang ginaw.
Kailangan kong makahanap ng matutulugan. May malapit naman sigurong pension house dito.
Lumabas na ako ng kotse ko pero sinigurado kong nakalock iyon. Babalikan ko nalang
kinabukasan. Tumakbo ako sa gitna ng ulan. Sobrang basang basa na ako. Para na akong nagbabad
sa swimming pool ng ilang oras.
Magpapahinga nalang muna ako dito saglit saka ako tatakbo ulit para maghanap ng pension house.
*thunder rumble*
Narinig ko ang isang boses ng babae habang kumukulog. Nilingon ko siya at nakita kong nakaupo
lang siya sa sulok ng waiting shade. Basang basa. Tinatakpan niya iyong tenga niya habang
tinatago niya iyong mukha niya sa tuhod niya.
Nakakaawa.
Anong ginagawa niya dito mag-isa? Napaka delekado ng panahon dahil sobrang lakas ng ulan at
babae pa siya.
Bigla nalang siyang tumayo at niyakap ako. Saka siya humagulgol sa pag-iyak. Niyakap ko din
siya pabalik.
"A--Axel.."
Ganun lang iyong posisyon namin ni Zelle ng ilang minuto. Humiwalay nadin siya sa'kin
pagkatapos niyang mahimasmasan.
"I'm sorry Axel. Hindi ko dapat ginawa iyon. Natakot lang talaga kasi ako."
Tanong ko sa kanya.
"Pagkatapos ko kasing makauwi ng bahay, naisip kong pumunta sa park para makapag-isip isip.
Iyong tungkol sa.."
Kahit na hindi na niya tinapos iyong sasabihin niya sana, alam ko kung anong ibig niyang
sabihin. Alam ko kung anong iniisip niya.
"Nagtaxi lang ako patungong park pero bigla nalang bumuhos iyong malakas na ulan. Naghanap ako
ng taxi pero wala akong mahanap dahil andami kong kaagaw. Naghanap ako ng pwedeng masilungan
hanggang sa nakarating ako dito. Inakala ko na titila agad iyong ulan pero.."
Naghintay pa kami ng limang minuto ni Zelle. Hindi ko binitawan iyong kamay niya dahil alam
kong natatakot siya.
Hindi ko alam kung anong isasagot ko kay Zelle. Magsisinungaling ba ako sa kanya o sasabihin
ko ang totoo na magkasama kami ni Mia kanina?
Ayoko siyang masaktan. Pero masasaktan siya lalo kung magsisinungaling ako.
"Magkasama kami ni Mia kanina, gusto daw kasi niyang magpatuyo sa'kin ng lessons niyo. Pero
bigla nalang kaming inabutan ng ulan ng ihahatid ko na siya sa bahay nila. Tapos na traffic pa
kami kaya nagshort kami dito pero bigla nalang huminto iyong kotse ko.."
"Akala ko buong magdamag na kami don sa kotse ko pero bigla nalang dumating si Kevin at kinuha
siya."
Nagulat din si Zelle pagkatapos niyang marinig ang tungkol kay Kevin.
"Mabuti naman kung ganun. Gusto talaga kasi ni Mia si Kevin eh."
Sabi ni Zelle.
"I'm sorry Axel. Hindi iyan ang ibig kong sabihin. I'm sorry kung na offend kita."
"Naiintindihan ko Zelle."
Ang lakas parin ng ulan at kumukulog din paminsan minsan. Hindi kami pwedeng magtagal dito ni
Zelle dahil baka maninigas kami sa sobrang ginaw.
"Tayo na? Maghanap na tayo ng matutuluyan. Takbo ka lang ng takbo. Huwag kang mag-alala, hawak
ko naman iyong kamay mo."
Itinaas ko iyong kamay ko kung san hawak hawak ko iyong kamay niya para makita niya.
Para kaming mga batang naglalaro sa ilalim ng ulan. Nagtatakbuhan kahit na sobrang lakas ng
kulog.
Pero ang sarap sa pakiramdam dahil hindi ako nag-iisa sa ganitong sitwasyon. Andito si Zelle
kasama ko.
Hindi nagtagal, nakahanap nadin kami ng pension house. Agad na kaming pumasok don kahit na
basang basa kami.
Sabi ko.
Tinignan ko si Zelle.
Isang kilometro? Kung tatakbuhin namin iyon sigurado akong matatagalan din kami. Aabot siguro
kami ng kalahating oras dahil sa lakas ng ulan.
Kung ako lang eh okay na akong takbuhin ang isa pang pension house pero si Zelle.
"Ikaw nalang mag check in Zelle. Don nalang ako sa kabilang pension house."
Sabi ko sa kanya.
"Pero pano kung walang bakante don? San ka matutulog? Malayo pa ang bahay niyo mula dito. At
sigurado akong wala nading taxi ngayon dahil sa baha na iyong daan."
Sabi ko sa kanya.
"Huwag na Axel. Kunin nalang natin 'to. Baka nag-aaksaya ka lang ng oras at pagod don. Isa pa
delikado na iyong daan. Madilim na at ang lakas padin ng ulan."
"Sigurado ka ba?"
Tanong ko sa kanya.
Babae siya. Nakakahiya naman kung iisang kwarto lang ang gagamitin namin. Nakakahiya sa parte
niya.
"Sige po Ma'am."
Ibinigay na ng babae ang susi sa kwarto namin ni Zelle saka kami pumasok sa elevator. Tatlong
palapag lang ang pension house at natutuwa ako na may elevator sila. Sobrang nakakapagod ng
umakyat ng hagdan at sobrang sakit na ng mga paa ko.
Tanong ko sa kanya. Kailangan naming tawagan iyong parents niya para hindi na sila mag-alala
kay Zelle.
"Hindi ko dinala iyong cellphone ko pero may telephone naman ata sila room. Tatawagan ko
nalang iyong parents ko mamaya."
*ting*
"Eto na pala."
--*******************************************
[44] Chapter 43: Overnight
*******************************************
Zelle's POV
Naglakad lakad ako sa park para makapag-isip. Andaming tao, at lahat sila tuwang tuwa. Lahat
sila may mga ngiti sa labi nila.
Naupo ako sa bakanteng bench habang tinitignan ang mga tao sa paligid. Mabuti pa sila, masaya.
Bakit hindi ko magawang maging masaya?
Hindi na naman sumabay kanina si Mia sa'min. Baka magkasama na naman sila ni Axel. Ayaw mang
sabihin ni May at ni Aya sa'kina ang totoo, alam ko na magkasama sila Mia at Axel at
pinagtatakpan lang nila May at Aya sila para hindi ako masaktan.
Hindi naman ako galit kay Mia. Wala naman siyang kasalanan kaya hindi ako dapat magalit sa
kanya. Ang totoo, gustong gusto ko nga siya at alam kong totoo iyong pagkakaibigan namin. Pero
hindi ko maiwasan na magselos at masaktan sa tuwing nalalaman ko na magkasama sila ni Axel.
Lalo na iyong araw na nakita ko sila sa parking space.
Ang sakit..
*thunder rumbles*
"AHHHH!!!"
Napatakip ako agad sa tenga ko. Hindi ako natatakot sa ipis kahit na lumilipad pa ito. Kaya ko
itong patayin gamit lang ang tsinelas. Pero natatakot talaga ako sa tunog ng kulog at kidlat.
Iyong mga bata na naglalaro sa swing at slide at seesaw nag sitakbuhan patungo sa mga magulat
at yaya nila pagkatapos ang isang malakas na kulog.
Kailangan ko ng makauwi ngayon bago ako abutan ng ulan. Tumayo na ako pero bigla nalang
bumuhos ang ulan. Nong una mahina pa ito kaya tumakbo ako patungo sa side ng daan at naghanap
ng taxi. Pero sa dami ng tao sa park nahirapan akong maghanap. Lalo na at paunahan pala ang
paghahanap na taxi.
"Taxi!! Taxi!!"
Bubuksan ko na sana iyong pinto sa backseat pero bigla nalang may tumulak sa'kin.
Lumakas na ng sobra ang ulan kaya basang basa na ako. Tumakbo ako at naghanap ng masisilungan
hanggang sa makarating ako sa waiting shed.
Naghintay ako ng kalahating oras don pero hindi parin talaga tumitigil ang ulan. Mas lalo pa
itong lumalakas.
*thunder rumbles*
"Ahhh!!"
Tinakpak ko iyong tenga ko. Nakakatakot talaga ang kulog. Ang sakit sa tenga at nakakakaba.
Tatawagan ko na sana iyong mga magulang ko pero naalala ko na hindi ko pala dinala iyong phone
ko.
Hindi ko na mapigilan ang mga luha ko na dumaloy sa pisngi ko pero agad ko naman itong
pinahiran. Kailangan kong magpalakas. Hindi ako dapat paghinaan ng loob. Kakayanin ko ito at
makakauwi ako.
Pero lumipas pa ang ilang minuto at ilang oras, hindi humihinto iyong ulan.
*thunder rumbles*
Basang basa na ako dahil sa lakas ng hangin napupunta sa'kin iyong hamog ng ulan at nabasa din
ako kanina habang tumatakbo ako.
*thunder rumbles*
"TAMA NA!!!"
Humagulgol na talaga ako sa takot at naupo nalang sa sulok ng waiting shed habang sinandal ko
iyong ulo ko sa tuhod ko at niyakap ang sarili ko.
*thunder rumble*
Takot na takot na talaga ako. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Hindi ko na alam kung
makakauwi pa ba ako ng bahay namin. Hindi ko alam kung makikita ko pa ba ang mga kaibigan ko.
Hindi ko din alam kung makikita ko pa ba si Axel.
May tao.. Gusto kong itaas ang mukha ko para makita ko siya. Pero natatakot ako dahil baka
masamang tao siya at may gagawin siyang masama sa'kin. Pero pano kung mabait siya? at pano kung
siya lang iyong makakatulong sa'kin.
Itinaas ko iyang mukha ko at nakita ko si Axel. Hindi ko alam kung anong nangyari sa kanya.
Hindi ko alam kung bakit siya andito. Pero sobrang natutuwa ako dahil nasa harap ko na siya
ngayon.
Bigla akong tumayo at niyakap siya ng mahigpit. Hindi niya alam kung gaano ako natakot kanina.
Kung gaano ako kinabahan pero ngayong andito na siya sa harap ko. Nawala ang lahat ng takot na
iyon. Alam ko walang masamang mangyayari sa'kin.
.....
May extra naman na damit sa pension house. Iyon nalang ang gagamitin ko. Pumasok na agad ako
ng banyo at nag hot shower. Sobrang nilamig ako kanina. Akala ko talaga eh magiging bato na ako
sa sobrang lamig.
Sobrang dami ng nasa utak ko. Tadhana ba talaga ang nagdala sa'min dito ni Axel? Ni sa
panaginip ko hindi ko naisip na magsasama kami ni Axel sa iisang kwarto.
Hindi na ako nagtagal sa shower dahil alam kong giniginaw nadin si Axel sa labas. Kailangan na
din niyang sumunod.
Habang nasa loob ng banyo si Axel at naliligo, tinawagan ko na iyong parents ko dahil alam ko
na sobra na silang nag-aalala para sa'kin.
*riing* *riing*
(Hello?)
Narinig ko iyong sigaw ni Manang kay Mommy. Tama nga ako, kanina pa sila nag-aalala sa'kin.
(Sinong kasama mo diyan? Sang pension house iyan? Susunduin na kita diyan ngayon din.)
"Ma, huwag na. Uuwi nalang ako bukas ng umaga. Ang lakas pa ng ulan ngayon at baka bigla
nalang hihinto ang kotse sa gitna ng daan dahil sa baha. Malaking problema pa."
(Wala akong pakialam anak. Kailangan kitang masundo ngayon. Nag-aalala ako sa'yo. Hindi ka man
lang nagpaalam sa'kin kanina. Tinatawagan kita pero nasa kwarto mo pala iyong phone mo.)
"Pasensya na po Ma. Nag-isip isip lang po ako kanina pero bigla nalang po akong inabutan ng
ulan. Hindi ko na po nadala iyong phone ko. Pero don't worry Ma, okay lang ako dito. Kasama ko
naman iyong kaibigan ko."
(Sigurado ka ba Zelle? Pwede kitang sunduin ngayon. Kayang kaya naming lusungin ang baha ng
Daddy mo para masundo ka namin.)
"Huwag na Ma. I'm okay. Tumawag lang ako dahil alam kong nag-alala kayo sa'kin."
(Okay anak. Pero kung may problema ka tawagan mo agad ako okay? O kung gusto mo ng magpasundo
kahit na 3 in the morning susunduin ka namin. Oo nga pala anak, si Kevin tumawag dito kanina.
Ako iyong sumagot dahil naiwan mo iyong phone mo. Hiningi niya iyong number ng mga kaibigan mo
at ibinigay ko naman. Tinawagan ko din iyong mga kaibigan mo pagkatapos dahil nagsimula na
akong mag-alala sa'yo. Mabuti naman at tinawagan mo ako ngayon.)
(Yes anak. Goodnight din Zelle. Umuwi ka bukas ng umaga anak ha?)
"Yes Ma."
"Mommy mo?"
Napalingon ako kay Axel pagkatapos niyang lumabas galing sa banyo. Naka shirt lang siya at
pajama. Pero ang gwapo parin niya.
Sagot ko sa kanya.
"Mabuti naman."
Tanong ko sa kanya.
"Hindi na kailangan. Hindi naman siguro ako hinahanap non. Walang pakialam iyong sa'kin eh."
Saka tumawa ng mapakla si Axel. May problema ba sila ng parents niya? Hindi ba sila
magkasundo? Hindi ko naman kasi masyadong alam kung family matters niya dahil hindi kami close.
Tanong ko sa kanya.
Naupo siya sa couch ng room namin. Medyo malaki naman iyong room na nakuha namin kaya wala
masyadong problema.
"hehehe."
Sinagutan lang niya ako ng tawa. Gets ko iyong ibig niyang sabihin. May problema nga talaga
sila ng parents niya at hindi niya gustong i-open up sa'kin. Hindi ko naman siya masisisi.
Kahit noon pa naman eh hindi na kami nagsama ni Axel na kami lang dalawa.
Gusto kong namnamin ang pagkakataon na magkasama kami ni Axel ngayon. Kung matutulog ako,
hindi ko mararamdaman na kasama ko siya. Gusto kong makipag kwentuhan sa kanya. Gusto kong
makausap siya kahit na umabot kami ng umaga.
Umiling lang ako. Dahil sa sobrang takot ko kanina at sa sobrang kaba, nakalimutan ko na iyong
mga alaga ko sa loob ng tiyan ko. Hindi ko naramdaman ang gutom. Pero ngayong nasabi niya ang
tungkol sa pagkain. Ginutom ako bigla.
Sabi ko sa kanya.
Sabay na kaming lumabas ng room namin. Pero biglang gulat ko nalang ng hawak niya ang kamay
ko.
Napatingin ako sa kamay ko kung san hawak hawak niya ito. Saka lang niya napagtanto na
hinawakan niya ito.
Paghingi niya ng pasensya sa'kin. Alam ko nahiya siya don sa ginawa niya dahil bigla nalang
pumula iyong pisngi niya.
Nagkaroon ng nakakabinging katahimikan sa pagitan namin. Hindi ko alam kung pano ko basagin
iyong awkward moment namin.
*GRRRRRROWWWLL*
"HAHAHAHAHA!!"
Napatawa nalang ako bigla nong marinig ko iyong kumukulo niyang tiyan. Gutom na gutom na
talaga siya.
Nagtawanan lang kami ni Axel saka kami bumaba ng pension house. Pero narealize namin na wala
palang restaurant sa loob kaya kailangan pa naming lumabas at bumili ng instant noodles sa
shoppe 24. Malapit lang naman at pinahirap naman kami ng payong ng staff nila kaya hindi na
kami nabasa.
"Kumain na tayo. Alam ko sobrang gutom na gutom ka na. hahaha. At ang mga alaga mo. hehe"
Sabi ko kay Axel pagbalik namin sa room. May mainit na tubig naman sa room namin kaya don na
kami kumuha at inilagay sa cup noodles namin.
Ngayon lang kami nagsama ni Axel na kami lang dalawa. Akala ko non na pag kami lang dalawa eh
napaka-awkward. Iyong hindi namin alam kung anong pag-uusapan namin pero napaka komportable
lang namin sa isa't isa.
Pagkatapos ng tatlong minuto kinain na namin iyong noodles. Mas masarap sana kung kanin iyong
kinain namin pero okay nadin 'to kesa sa wala.
Tahimik lang kami ni Axel habang kumakain kami. Halata talagang gutom na gutom kaming dalawa.
Saka pinahiran ni Axel iyong labi niya gamit ang palad niya pagkatapos niyang higupin iyong
sabaw ng noodles.
Ginaya ko nadin siya at inubos ang sabaw ng noodles. One shot lang.
Sabi ko sa kanya.
Kahit na pagod na iyong katawan ko, kaya pa naman ng isip at puso ko. Kahit na bumalik ulit
kami ni Axel sa dati kinabukasan okay lang. Iyong hindi niya ako papansinin. Iyong si Mia
parati ang nakikita niya. Matatanggap ko iyon. Ang mahala lang sa'kin ngayon magkasama kami. At
may pagkakataon akong makasama siya at makausap siya.
Naupo na ako sa harap ng TV habang pumipili naman siya ng mga movie na pwede naming panoorin.
Mabuti nalang talaga at may libreng DVD dito. Kaya naman pala masyadong mahal iyong 24 hours
nila para sa isang room lang ng pension house. Ito na siguro ang pinakamahal nilang room kaya
walang gumamit.
"Horror? Oo ba."
Actually hindi padin ako nakapanood ng The Healing dahil ayoko talagang panoorin. Trailer
palang sa TV eh natatakot na ako. Pag ako lang mag-isa na nanood ng TV sa gabi tapos eh
pinapakita iyong trailer pinapatay ko talaga nag telebisyon.
....
Si Mommy ba iyan? Gusto kong sabihin sa kanya na five minutes pa babangon na din ako. Pero
lalaki iyong boses niya. Bahagya kong binuksan iyong mga mata ko.
Axel? Bakit siya andito sa kwarto ko? Anong ginagawa niya at papano siya nakapasok?
Saka lang pumasok sa isipan ko iyong nangyari kagabi. Akala ko panaginip ko lang ang lahat ng
iyon. Isang magandang panaginip. Ayoko na sanang magising pero mas maganda pa ang nakita ko
pagkatapos kong nagising. Ang mukha ni Axel.
"hahahha!! Iyong the healing? Huwag mong sabihing hindi mo na naalala lahat?"
"Bakit ka tumatawa?"
Tanong ko sa kanya.
"Eh pano naman kasi. Sa sobrang takot mo tinulugan mo ako. hahaha. Paglingon ko tulog ka na sa
tabi ko kaya binuhat na kita at inilipat sa kama."
Naalala ko na lahat iyong nangyari. Ipinikit ko iyong mga mata ko dahil natakot talaga ako.
Pero pagkatapos non nakatulog na ata ako.
Salamat Axel.
At syempre..
Salamat Lord sa moment na binigay mo. Kahit hindi na maulit iyon okay lang sa'kin. Tama na ang
minsang nagsama kami ni Axel.
*******************************************
[45] Chapter 44: Girl Talk
*******************************************
Mia's POV
"Ikaw din."
Saka ako lumabas ng kotse niya. As usual, sinigurado ko muna na walang tao sa paligid namin
para naman walang makakita sa'min.
Nakahawak ako sa railing habang umaakyat ako ng hagdan. Second floor pa kasi iyong room namin
at walang elevator dito sa campus.
"Oo na kasi. Sasama na kami ni Aya pero huwag mong sabihin sa dalawa mong kaibigan ha? Baka
malaman pa ni Mia ang tungkol dito."
Akala ko ibang Aya lang iyong tinutukoy ng babaeng nagsalita pero nong marinig ko na iyong
pangalan ko. Alam ko na kung sino iyong babaeng nagsasalita kaya tumigil ako sa pag-akyat ng
hagdanan at nakinig sa usapan nila.
"Thank you May. Hindi ko sasabihin kina Kevin at Axel. Magkita nalang tayo mamaya. Susunduin
namin kayo ni Aya sa bahay niyo."
Narinig ko iyong mga yabag ng paa ng kausap ni May na papalapit sa'kin. Tatakbo na sana ako
para magtago pero huli na ang lahat dahil nasa harapan ko na siya.
"Hi Mark!"
Bati ko sa kanya. Nagpanggap nalang ako na kararating ko lang at hindi ko narinig iyong usapan
nila ni May.
Tanong ko sa kanya.
Bigla nalang lumitaw si May sa harapan ko. Hinabol niya si Mark dahil may sasabihin pa ata
siya pero nakita niya ako.
"Bye Mark."
"Ano ba May?"
Tanong ko kay May habang hinihila parin niya ako papunta sa room namin.
"Niloloko mo pa talaga ako. Narinig ko iyong usapan niyo. May date kayo ni Mark. Pati nadin si
Aya at si Jerome."
"Narinig mo Mia?"
"Oo. Nakakainis kayo. Bakit niyo kailangang itago sa'kin? Ganyan na ba talaga iyong ugali
niyo? O baka naman hindi niyo na ako tinuturing na kaibigan?"
"Mia naman. Hindi naman sa ganun. Ayaw lang talaga naming ipaalam muna ni Aya dahil para
kasing hindi ka boto kina Mark at Jerome para sa'min ni Aya."
Wala akong sinabi sa kanila na hindi ako boto sa dalawang iyon para sa mga kaibigan ko.
Syempre dahil kaibigan ko sila susuportahan ko sila kahit na sinong lalaki pa iyan. Huwag lang
iyong adik.
"Mia! May!!"
Pareho kaming lumingon ni May sa likod namin pagkatapos kaming tawagin ni Zelle.
"Hi Zelle!"
Bati ko sa kanya.
Parang may bago kay Zelle ngayon. Hindi naman iyong hairstyle niya, hindi din iyong uniform
niya. Pero iyong mukha niya. Maaliwalas. Hindi dahil sa make up kundi sa ngiti niya. Iyong
ngiti niya sobrang genuine talaga. Gaya nong ngiti niya nong una kaming nagkakilala.
"Hi Zelle"
Saka niya kami niyakap na dalawa. naka group hug tuloy kami. See? May kakaiba talaga sa kanya.
Sabi ko naman eh.
"Masaya ka ata?"
"Cge na nga. hehe. Pero mamayang hapon ko nalang sasabihin sa inyo eh kasi medyo mahabang
kwento eh."
Sabi ko sa kanya.
Bulong ko sa kanya habang papasok kami ng room pero ngumisi lang siya sa'kin saka nag peace
sign.
Pagpasok namin ng room, andun na pala si Aya nakaupo. Isa pa 'tong babaeng 'to. Hindi pa
talaga kami tapos. Kasali siya sa problema ko kay May.
Hindi nagtagal dumating nadin iyong professor namin. Malapit na pala iyong exam namin. Next
week na. Hala! Nakakakaba. Nireview lang kami ng professor namin para sa exam next week.
Umm.. Hindi pala pwede. Kailan nilang magkita ni Axel mamaya eh para sa plano namin.
Magrereview nalang talaga akong mag-isa. Hindi naman ako pwedeng magpaturo sa dalawa ko pang
kaibigan dahil hindi ko gets pag sila iyong tutor ko. Ang bilis kasi nilang magturo.
Math na naman ngayon at ibig sabihin. Mommy ni Kevin ang professor namin.
Bati ni Professor Choi pagpasok niya ng room. Hindi niya dala iyong laptop niya kaya baka may
tendency na wala kaming pasok.
"Next week na ang exam natin kaya magrereview nalang tayo ngayon."
WAA!!! Review? Ibig sabihin may tatawagin naman siya sa'min at may ipapasolve sa blackboard.
Ayoko talaga!!
May sinulat na apat na problems si Ma'am saka niya kinuha iyong class record niya.
Kahit na nagkikita kami nag kakasama ni Professor sa labas ng school dahil sa Mommy nga siya
ni Kevin. nakakailang parin. Hindi ako komportable dahil alam kong professor namin siya at
natatakot ako sa kanya. Iyong ganun feeling.
"Danica."
Saka lang ako nakahinga ng malalim ng hindi ako iyong tinawag. Mabuti nalang talaga at hindi
ako dahil hindi ko alam kung ano iyong isasagot ko don sa problem na sinulat ni Ma'am.
......
"Natapos nadin iyong class natin. Nakakakaba talaga. Lahat ng subjects review lang pero mas
nakakakaba ang review kesa sa normal class."
Sabi ko sa kanila habang naglalakad kami sa hallway ng campus. Papunta kaming quadrangle para
mag usap usap. Marami kaming dapat pag-usapan.
Si Zelle naman ikukwento iyong nangyari sa kanya kung bakit siya masaya.
Bati ni Mark at Jerome sa aming apat. I'm not really sure if kasali ba kami ni Zelle don sa
pagbati nila. Baka kina Aya at May lang sila bumati.
Binigyan ko sila ng 'you have to explain' look. Pero dahil marami akong iniisip ngayong araw
na'to. Pagbibigyan ko sila.
"Ganun ba. Sayang naman dahil may sasabihin pa sanaako kina May at Aya pero okay lang. Sa
susunod ko nalang sasabihin."
Sabi ni Zelle.
Sabi ni May.
Patuloy kaming naglakad ni Zelle hanggang sa nakarating kami sa bakanteng bench at naupo don.
Tanong ko sa kanya.
Pag-uumpisa niya.
"Diba magkasama kayo ni Axel kahapon ng biglang tumirik iyong kotse niya?"
Biglang lumakas ang pintig ng puso ko. Pano nalaman ni Zelle? Kung nalaman niya iyong tungkol
don bakit hindi siya malungkot o parang nasasaktan man lang? Bakit ang saya pa niya? Dahil ba
nakapag move one na siya kay Axel? Hindi dapat mangyari iyon.
"Nasa park kasi ako kahapon para mag-isip isip. Eh bigla nalang akong inabutan ng ulan kaya
ayun nagpasilong ako sa waiting shed. Takot na takot ako non. Akala ko nga eh hindi na ako
makauwi pero bigla nalang dumating si Axel. Basang basa.. Kaya ayun niyakap ko siya.."
Hindi pa nag sink-in agad sa utak ko iyong kinuwento ni Zelle kaya inalala ko iyong nangyari
kagabi. Nasa loob kami ng kotse ni Axel tapos biglang dumating si Kevin. Naiwan si Axel sa loob
na mag-isa. Bakit ba hindi ko naisip iyon? Kawawa naman si Axel. Kinalimutan lang ata namin
siya ni Kevin eh.
Pero napaisip din ako. Kung hindi namin iniwan si Axel sa loob ng kotse eh hindi sila
magkikita ni Zelle. Ano nalang kaya ang nangyari kay Zelle kung hindi dumating si Axel kagabi.
"Pagkatapos non tumakbo kami sa ilalim ng ulan para maghanap ng pension house. Hindi nga niya
binitawan iyong kamay ko eh. First time talaga iyon. Hindi ko ma explain iyong feeling Mia.
Natatakot parin ako non dahil baka kung anong mangyari sa'min dahil ang lakas ng ulan tapos
baha pa. Kaya lang hindi ko mapigilan ang kiligin. hehehe"
"hihihihii.. Kwento pa nga lang iyan eh kinikilig na ako. Pano pa kaya kung ako na iyong andun
sa posisyon mo?"
Pangungulit ko sa kanya.
"Tapos iyon. May nahanap kaming pension house kaya lang isang room nalang iyong bakante.
Kinuha nalang kesa naman lumipat pa kaming pension house eh hindi naman kami sigurado kung may
bakante pa don."
Kinikilig talaga ako sa mga kwento ni Zelle. Tama nga ako. May feelings pa si Axel kay Zelle.
Kailangan lang talaga ng konting tulak.
"Kumain kami pagkatapos non. Tapos eh matutulog na sana kami kaya lang eh ayoko dahil gusto ko
pang makasama at makwentuhan siya ng matagal kaya ayun. sabi ko eh manood nalang kami ng movie.
The healing iyong pinanood namin. Pero sobrang natakot ako kaya pinikit ko iyong mga mata ko.
Pero pagising ko umaga na."
"HAHAHHAHAHA!!!"
"Pano ba naman kasi eh sabi mo ayaw mong matulog pero nakatulog kadin pala. hahahahaha"
"Tumawa ka nga lang diyan. Pero alam mo Mia sobrang natuwa talaga ako dahil kahit isang beses
nakasama ko si Axel. Okay na ako kahit na hindi na maulit iyon."
Tumigil ako sa pagtawa dahil nalungkot nalang ako bigla don sa sinabi ni Zelle.
"Alam mo Zelle. Hindi mo dapat iniisip iyan. Hindi iyon ang huling beses na magkakasama kayo
ni Axel."
Sabi ko sa kanya.
"Zelle.. Sa tingin ko mahal ka padin ni Axel. Hindi ko alam kung maniniwala ka ba don pero
malakas talaga iyong kutob ko. Alam mo ba kung bakit ako nakipagkita kay Axel kahapon?"
"Dahil gusto ko kayong lakarin na dalawa. Alam ko kasi para talaga kayo sa isa't isa."
"Mia, hindi mo naman kailangang gawin iyan. Sorry Mia dahil nag-isip ako ng masama tungkol sa
inyo. Akala ko kasi eh nililigawan ka na ni Axel. Pero hindi naman ako galit sa iyo at ni
minsan hindi din ako nagalit sa'yo. Nagseselos lang talaga ako. I'm sorry Mia."
"Hindi ka dapat humingi ng tawad sa'kin Zelle. Alam mo may sasabihin pa ako sa'yo."
"Alam ko wala akong karapatang sabihin sa'yo 'to pero alam ko na ang lahat Zelle."
Binigyan lang ako ni Zelle ng 'hindi kita maintindihan' look kaya pinagpatuloy ko iyong
sasabihin ko.
"Alam ko na iyong tungkol sa inyong tatlo ni Kevin at Axel. Pati na rin iyong tungkol sa
sinabi mong first love ni Kevin kaya siya naging Casanova. Iyong first love na tinutukoy mo.
Ikaw iyon Zelle diba?"
"Hindi ko alam kung papano mo nalaman ang tungol sa bagay na iyan Mia. Siguro sinabi ni Kevin
sa'yo pero inilihim ko lang naman sa'yo dahil ayokong masaktan ka. I'm sorry Mia kung nasaktan
kita. "
"Zelle hindi iyan ang point ko. Alam ko ginawa mo lang iyon dahil ayaw mong masaktan ako.
Ginawa ko nadin iyan sa'yo kaya naiintindihan kita. Pero hindi iyan ang gusto kong sabihin
sa'yo."
Kagabi ko pa pinag-isipan ang tungkol dito. Alam ko hindi dapat sa'kin manggaling dapat ang
tungkol sa issue na ito dahil kung tutuusin labas naman ako sa nangyari eh pero parang ayaw
atang sabihin ni Kevin kay Zelle kaya ako nalang ang magsasabi sa kanya.
Ako nalang ang magsasabi sa kanya na gusto siya ni Axel non at may balak itong ligawan siya
noon.
*******************************************
[46] Chapter 45: Tutorial
*******************************************
"Zelle.."
"Mahal ka talaga ni Axel noon at plano niya talagang ligawan ka. Kaya lang pinigilan siya ni
Kevin dahil mahal na mahal ka ni Kevin. Nag give way si Axel para sa inyo ni Kevin at dahil
nadin magkaibigan silang dalawa. Ayaw ni Axel na masira iyong pagkakaibigan nila ni Kevin."
Gusto ko siyang yakapin para i-comfort pero madami pa akong sasabihin sa kanya.
"Narinig ko si Kevin nong naospital ka. Tinanong ko si Axel tungkol don at sinabi niya sa'kin
ang lahat. Totoo lahat ng narinig ko. Sa tingin ko Zelle iyon tungkol ata sa issue na iyan ang
sasabihin sana ni Kevin sa'yo nong pumunta kami sa bahay niyo.."
Hindi na talaga napigilan ni Zelle ang nararamdaman niya. Niyakap niya ako ng mahigpit.
Hinagod ko naman iyong likod niya habang umiiyak parin siya.
"Galit ka ba kay Kevin Zelle? Sana naman hindi. Alam ko mali siya pero ginawa lang niya iyon
dahil mahal ka niya."
Sabi ko sa kanya.
"Hindi Mia."
"May sasabihin pa ako sa'yo Zelle. Sabi ko kay Axel na magkikita kami mamayang 7 pm pero hindi
naman talaga ako darating eh. Ikaw iyong papupuntahin ko. Marami kayong dapat pag-usapan na
dalawa. Sa tingin ko nakapag-isip isip nadin si Axel pagkatapos ng nangyari sa inyo kagabi.
Maliwanag sa siguro sa kanya ang lahat."
"Thank you Mia. Hindi ko talaga alam kung ano na ang nangyari sa'kin kung wala ka at kung
hindi kita nakilala."
"Walang anuman Zelle. Thank you din dahil madami kang naitulong sa'kin. Sige na punasan mo na
iyang mga luha mo at puntahan mo na si Axel."
Ibinigay ko kay Zelle ang panyo na dala ko saka niya ito pinahid sa mga luha niya.
Tumango lang ako saka tumayo si Zelle at tumakbo na papunta kay Axel. Pero huminto siya at
nagwave sa'kin saka niya pinagpatuloy iyong pagtakbo niya.
Ako nalang ang mag-isang nakaupo sa bench. Kami kaya ni Kevin? Ano kayang mangyayari sa'min?
*beep* *beep*
Agad kong kinuha iyong phone ko at binasa iyong text message na dumating.
Parating
na.
Ikinabit ko iyong
malapit ng gumabi,
may makakita parin
tumakbo papasok sa
strap ng bag sa balikat ko saka ako naglakad papuntang parking space. Dahil
wala na masyadong tao sa campus pero kailangan paring mag-ingat dahil baka
sa'min. Hinintay ko muna na wala na talagang tao sa paligid ko bago ako
kotse ni Kevin.
"Bakit ngayon ka lang? Kanina pa ako naghihintay sa'yo. Muntik na nga kitang iwan."
Galit na sabi ni Kevin. Mukhang kanina pa talaga ata siya naghihintay dahil iyong mukha niya
parang bulkang sasabog sa galit.
Sabi ko sa kanya saka ko inayos iyong seatbelt ko. Hindi ko na sinabi kay Kevin na sinabi ko
na kay Zelle iyong tungkol sa narinig ko sa ospital dahil baka magalit siya dahil kasi nga diba
gusto pa niya si Zelle tapos malalaman niyang tinulungan ko si Zelle na magiging okay sila ni
Axel syempre mahuhurt si Kevin at magagalit siya sa'kin.
Habang nasa loob kami ni Kevin sa kotse niya eh hindi talaga ako nag open up ng topic dahil
natatakot ako sa kanya. Mukha kasing galit pa siya at ayoko ding madulas ang dila ko at masabi
kong nasabi ko na kay Zelle ang lahat.
Tanong ko kay Kevin ng bigla nalang siyang lumiko sa kanan. Dapat kasi eh straight lang kami
dahil pauwi na kami ng bahay.
Sabi niya.
Nalungkot nalang ako bigla. Pano kasi hindi ako marunong magluto. May alam nga ako sa
pagluluto pero hanggang itlog lang.
"Dahil?"
"Dahil hindi ako marunong magluto. Dahil wala akong kwentang asawa."
Iniyuko ko iyong ulo ko dahil nahihiya talaga ako at nalulungkot para kay Kevin. Hindi ko man
lang siya mapaghandaan ng masarap na pagkain para sa'min.
"Tss.. OA mo. Kung hindi ka marunong magluto eh malapit ng sembreak pwede ka namang magpaturo
o kaya mag enroll ka. Nakausap ko na pala si Mommy kanina sabi niya darating na daw iyong
katulong natin sa bahay next week kaya konting tiis nalang."
Isa pa iyong Mommy ko. Bakit kasi hindi nalang niya kami binigyan agad ng katulong para hindi
na ako napahiya kay Kevin nong nagluto ako ng kare kare. Iyong dahilan niya kasi eh para daw
mas maging close kami ni Kevin at mapagluto ko siya. Masusuka naman si Kevin kung pakakainin ko
siya ng itlog tatlong beses sa isang araw. Pati iyong kotse ko hindi pa niya binabalik. Ewan ko
talaga sa kanya.
"Dito ka nalang muna. Ako na iyong bibili sa loob. Sa bahay na tayo kakain."
Sabi ni Kevin saka niya tinanggal iyong seatbelt niya at lumabas ng kotse.
Mag eenroll talaga ako sa cooking class ngayong sembreak. Gusto ko din sanang matuto magbake
para naman maipagbake ko si Kevin ng cake o kaya cookies.
Malapit na iyong sembreak namin at dapat magiging productive talaga ang isang buwan na bakante
ko.
Pagkatapos ng fifteen minutes eh bumalik nadin si Kevin dala dala ang isang supot ng pagkain.
Ang bango! Nakakagutom.
....
Pagdating namin sa bahay, inayos ko na agad iyong binili ni Kevin at inilipat sa lalagyan saka
ko inihanda iyong hapagkainan habang nasa taas siya at nagbibihis.
Naalala ko hindi pa pala kami nakakabili ng kama para sa kwarto niya. Masyado pa kasi kaming
busy dahil malapit na iyong finals. Pero pagkatapos ng finals baka makakabili nadin kami ng iba
pang gamit sa bahay.
"Bababa na."
Narinig kong sagot ni Kevin kaya bumalik na ako sa kusina at naupo sa upuan kaharap ng
hapagkainan.
"Kain na tayo?"
Sabi ko kay Kevin pag-upo niya sa harap ng hapagkainan. Nagdasal na muna kami bago kami kumain
para naman marami pang blessings na darating sa'ming dalawa at para nadin makapagpasalamat kami
sa Panginoon.
"Mag-aaral. Next week na kasi iyong finals at hindi ko masyadong gets iyong lesson kaya
sobrang nahihirapan ako. Nag-aalala nga ako baka babagsak ako."
Sabi ko sa kanya.
"Anong subject?"
"Ganun ba? Sige ako nalang ang maghuhugas ng pinagkainan natin pagkatapos nating kumain."
Akala ko pa naman sasabihin ni Kevin eh 'huwag kang mag-alala. Madali lang naman iyon eh.
Tutulungan pa kita.' Kaya lang hindi iyon eh. Hayy!! Sabi pa naman nila magaling daw si Kevin
lalo na sa math.
Pagkatapos naming kumain ni Kevin eh umakyat na ako para magbihis ng pajama saka ko dinala
iyong mga gamit ko sa baba dahil don nalang ako mag-aaral.
Inilagay ko iyong mga gamit ko sa center table namin saka ako pumasok ng kusina para uminom ng
tubig.
Si Kevin namana suot niya iyong pink apron namin at hinugasan iyong mga pinagkainan namin
kanina. Parang gusto ko tuloy kunan siya ng picture at ipost sa facebook. hahahaha! Tingnan
lang natin kung anong masasabi ng mga fans niya. Pero dahil busy ako ngayon, sa susunod ko
nalang iyong gagawin.
Bumalik na akong sala namin at umupo sa sahig habang binuksan ko iyong math book. Tinitignan
ko palang iyong content ng topic namin para sa finals eh dumudugo na iyong ilong ko.
Marunong akong mag derivate at mag integrate kaya lang iyong mga simple lang. At isa pa hindi
ko gets itong partial derivative? Anong pinagkaibahan nito sa nakasanayan kong derivative?
Kahit na hindi ko nagets iyong process eh binasa ko pa talaga ulit para pumasok sa isipan ko.
Napansin kong tapos na si Kevin sa paghuhugas at umakyat na siya sa taas. Hindi man lang niya
ako tinanong kung okay lang ba ako o kung gusto ko bang magpaturo.
Napaka ungentleman talaga pero minsan naman eh gentleman si Kevin. Paminsan minsan lang
talaga.
Malapit ng mag 10 PM pero wala parin akong naiintindihan sa binabasa ko. Hindi ko parin
masagot iyong mga exercises sa book.
Pinatong ko iyong ulo ko sa ibabaw ng nakabukas na math book at bumuntong hininga. Ano nalang
kaya ang isasagot ko sa exam next week?
Tanong ko sa kanya.
"Matutulog na sana ako pero iinom na muna ako ng tubig. Kanina ka pa diyan ah."
"Ehh hindi kasi ako marunong nito eh. Isa pa hindi ko maintindihan iyong explanation ng book.
Ang hirap."
Lumapit si Kevin sa'kin at naupo don sa couch. Nakaupo lang ako sa sahig habang nakasandal
iyong likod ko sa baba ng couch kaya medyo mas mataas siya sa'kin.
Ehhh? Anong madali diyan? Kahit ilang beses ko ng inulit na basahin iyong process hindi ko
parin gets. Ang hirap talaga.
Umupo nadin si Kevin sa sahig katabi ko saka niya kinuha iyong yellow paper ko.
"Ganito lang iyan oh. Subukan na muna natin iyong example one."
"May tatlong variables sa problem. x, y at z. Kung kukunin mo iyong partial derivative with
respect to x. Iyong ibang variables i-tetreat mo lang na constant."
Sabi ni Kevin.
"So ang partial derivative ng problem one with respect to x is 2xy - 0 + 43 - 0. So 2xy + 43
iyong final answer."
Sabi ni Kevin.
Tanong ko kay Kevin. Iyan kasi iyong kinalilituhan ko eh. Kanina ko pa talaga hindi magets
kung bakit naging zero.
"Naging zero kasi with respect to x iyong derivative na kinukuha mo eh wala namang variable x
ang 10y^2z^3 at 7 tan(4y). Diba sabi ko sa'yo pag iyong kinukuha mo iyong derivative with
respect to x iyong ibang variables nagiging constant? So constants na iyang 0y^2z^3 at 7
tan(4y) at ang derivative ng constant ay?"
"ZERO!!"
"Good!"
Ngayon alam ko na kung bakit naging zero. Dahil naging constant pala iyon.
"Ngayon kunin naman natin iyong partial derivative with respect to x."
Sabi ni Kevin.
(AN: Hindi ko na masyado ieexplain iyong tungkol sa derivative na iyan dahil 80% ng readers
eh highschool at hindi kayo makakarelate diyan. haha.)
Pagkatapos ng isang oras na pagtuturo ni Kevin sa'kin eh alam na alam ko na talaga iyong
proseso. Hindi na ako nalito.
Ibinigay ni Kevin iyong yellow paper na may limang problems para exercise niya sa'kin.
Tinignan ko muna iyong problem. Kung titignan mo eh masasabi mong ang hirap talaga pero pag
alam mo na talaga iyong process eh hindi ka na mahihirapan.
"Eh madali lang naman kasi talaga eh. Akala ko kasi sobrang hirap pero nong tinuruan mo ako
narealize ko sobrang dali lang talaga. Ang hirap lang tignan nong problema sa una."
Sagot ko sa kanya.
*tiiickk!!!*
Bigla nalang dumilim ang paligid. Sobrang dilim. Iyong tipong wala ka talagang makita. Iyong
tipong maiisip mo na ganito pala ang pakiramdam pag bulag ka. Wala kang makita.
"Andito lang ako sa tabi mo. Huwag kang gagalaw. Diyan ka lang kukuha lang ako ng kandila."
Sabi ni Kevin. Naramdaman kong tumayo siya kaya tumayo nadin ako.
Hindi ko pa naman dala iyong cellphone ko at sa tingin ko si Kevin din walang dalang phone.
Iniwan niya ata sa room niya.
*******************************************
[47] Chapter 46: Black Out
*******************************************
"Huwag ka ng sumama."
"Ayoko. Baka di ka na bumalik o kaya baka may tumangay sayo habang naghahanap ka ng kandila sa
kusina."
Hinawakan ko iyong laylayan ng tshirt ni Kevin saka ako sumunod sa kanya. Sorbang dilim talaga.
Wala akong makita kahit na konting ilaw man lang.
Dahan dahan kaming pumunta ng kusina ni Kevin saka niya binuksan iyong drawer at kumuha ng
flashlight.
Binitawan ko iyong tshirt ni Kevin saka ako pumalakpak na parang bata dahil pina ilaw na ni
Kevin iyong flashlight.
Sambit ni Kevin. Saka ulit kami naglakad para buksan iyong iba pang drawers para maghanap ng
mga kandila.
Nagdala kami ng dalawang kandila saka kami bumalik sa sala. Sinindihan ni Kevin iyong dalawang
kandila at pinatong niya don sa center table namin.
"Hindi ko alam."
Pagkatapos non hindi na ako nakapagsalita dahil hindi ko na alam kung anong sasabihin ko kay
Kevin. Ano ba kasi ang dapat kong sabihin sa kanya? a mental block ulit ako dahil sa sitwasyon
namin Hindi na ako makapag isip ng maayos. Ni hindi nga ako makapag isip kung anong topic ang
pag-uusapan namin.
"Kevin.."
Dahil wala talaga akong maisip tinawag ko nalang siya. Wala lang! Trip lang! Gusto ko lang
sabihin iyong pangalan niya. Ang ganda kasi eh. Napakasimple lang pero napaka manly.
"Ano?"
Tanong niya sa'kin pero halata ko na hindi siya nakatingin sa'kin kundi sa kandila na unti
unting natutunaw.
Pakatapos non wala ulit nagsalita sa aming dalawa. Hindi ko naman masasabi na awkward iyong
situation namin. Hindi na ako nakakafeel ng akwardness sa tuwing magkasama kami. Siguro dahil
nasanay na ako. Bago ako matulog mukha niyai yong huli kong nakikita tapos sa umaga naman
mukhan iya iyong una kong nakikita palagi.
"Magkwento ka."
"Huh?"
Napatingin ako sa kanya. Tinignan niya lang ako saka siya ngumiti. Ngumiti ulit si Kevin.
Paminsan minsan ko lang siya nakikitang ngumiti kaya parang natutunaw iyong puso ko sa tuwing
ginagawa niya iyon. Mas lalo siyang gumagwapo.
"Ahh oo. Hmm.. Ano naman iyong ikukwento ko? Saglit lang mag-iisip na muna ako."
Agad agad kasi siyang nang-uutos na magkwento ako kaya hindi tuloy ako nakapaghanda. Nag-isip
ako ng magandang kwento.
Akala ko kwento na kwento iyong sinasabi niya. Iyon pala kwento ng buhay ko. Ano naman ang
ikukwento ko sa kanya tungkol sa'kin?
Tanong ni Kevin sa'kin habang nag-iisip ako ng magandang ikukwento sana. Si Jun iyong tinutukoy
niya diba? Tama, nakita niya pala kami minsan ni Jun kasama iyong malanding Michelle na iyon.
Ayoko sanang balikan iyong nangyari sa'min ni Jun dahil masakit parin. Hindi ako nasasaktan
dahil mahal ko pa siya. I'm telling you hindi ko na mahal ang gagong iyon. Nasasaktan ako dahil
narealize ko kung gaano ako katanga. Kung gaano ako nagpakatanga sa kanya.
"Alam mo Kevin, narealize ko talaga nong huli kaming nagkita ni Jun na sobrang tanga ko
talaga. Tama siya. Sobrang tanga ko. Binuhos ko pa naman sa kanya ang lahat ng atensyon at
pagmamahal ko. Binigay ko naman sa kanya lahat pero hindi ko talaga alam kung anong nagawa ko
para saktan niya ako ng ganun. Mas masakit pa nong inakala kong mahal niya ako habang nasa
relationship kami pero hindi pala. Pinaglaruan niya lang ako. Ang sakit.."
Niyuko ko lang iyong ulo ko habang nakayakap iyong dalawang kamay ko sa tuhod ko.
"Nagsisisi ka ba?"
Nagsisisi ba ako? Tinanong ko din ang sarili ko. Oo. Siguro. Baka.
"You know what Maybelline.. Life doesn't give you the people you want. Instead it gives you the
ones you need, to teach you, to hurt you, to love you and to make you exactly the way you
should be."
Sa totoo lang namangha ako sa sinabi ni Kevin. Hindi lang dahil english ito kundi dahil narin
sa buong kahulugan nito.
Tama si Kevin.
Binigay si Jun para saktan ako. Pero ng dahil kay Jun kaya ako naging malakas. Kayo ako
nakatayo sa mga paa ko ngayon. Kung tutuusin, May positive results din naman ang ginawa sakin
ni Jun eh.
"Kung hindi naging kayo nong ex boyfriend mo. Kung hindi mo siya minahal, hindi ka niya
masasaktan. At kung hindi ka nasaktan wala ka ngayon sa sitwasyon mo. Ibig sabihin, hindi tayo
kasal ngayon at wala sana ako ngayon sa tabi mo."
Hindi ko maintindihan kung anong ibig sabihin ni Kevin don sa sinabi niya. Kung hindi daw ako
sinaktan ni Jun ibig sabihin hindi kami mag-asawa ngayon? Hindi kami magkatabi ngayon?
Nagulat ako lalo sa sinabi ni Kevin. Is he some kind of a mind reader? Nababasa ba niya iyong
iniisip ko?
"Ang totoo hindi ko talaga alam kung bakit ako pumayag sa offer ng mga parents natin. Hindi ko
alam kung napapayag ba ako dahil natatakot ako na mawala iyong kompanya ng parents ko o
napapayag ako dahil nakita kitang lalampa lampa nong inaway ka ng ex boyfriend mo. Ang alam ko
lang nasaktan ako non."
Parang gusto kong maiyak sa sinabi ni Kevin. Nasaktan siya sa ginawa ni Jun at nong Michelle
na iyong para sa'kin. Ibig sabihin ba non eh concern talaga siya sa'kin?
Sabi ko sa kanya. Kung hindi ko lang sana pinigilan iyong sarili ko eh baka niyakap ko na siya
sa sobrang pagkatouch at pagkatuwa ko.
Ang bait ni Kevin. Pero naiisip ko din minsan na baka may bipolar disorder siya. Hindi ko kasi
siya magets paminsan minsan. Bigla nalang gentleman at mabait katulad ngayon pero malay mo
mamaya baka maging ungentleman ulit. Napaka moody niyang tao.
"Tss.."
He just answered me with a smirk. I really swear iyon na iyong pinakagwapo niyang mukha. He is
just so handsome whenever he smirks. Para akong dahan dahang pinapatay sa sobrang kagwapuhan
niya. Oh right! I am just being exaggerated.
*BOOOM!!*
"Ano iyon?"
*Booom!!*
*Boom!!*
*Boom!!*
Umulit again twice and parang baso na iyong nahulog at nabasag this time. Agad namang tumayo si
Kevin sa kinatatayuan niya at kinuha iyong flashlight na nakapatong sa center table malapit sa
kandila.
Pero hindi ako mapakali lalo na nong sabihin niya na baka magnanakaw. Pano kung hindi lang nagiisa iyong magnanakaw at may kasama pa pala siyang iba? Pano kung bigla nalang nilang tutukan
ng baril si Kevin? Pano kung bigla nalang siyang sasaksakin ng ice pick? Ano na ang gagawin ko
pagkatapos? Iiyak nalang dito sa dulo at magtatago habang dahan dahang nawawalan ng buhay si
Kevin? Umiling ako ng ilang beses para mawala iyong mga iniisip ko sa utak ko. I am just
overthinking. Hindi naman siguro.
*BOOOM!!*
Ang lakas na talaga ng nabasag. Dalawa o tatlong pinggan ata iyon. Humakbang na si Kevin pero
bigla kong hinawakan iyong tshirt niya sa may likuran niya.
"Sasama ako."
Sabi ko sa kanya.
Galit na iyong tono ng boses niya pero pabulong parin dahil baka marinig kami ng magnanakaw.
Pagpupumilit ko sa kanya.
"Fine!! Fine!!"
Sabi ni Kevin saka niya hinipan iyong dalawang kandali. Kung wala lang talaga kami sa sitwasyon
namin ngayon baka kumanta na ako ng happy birthday bago niya hinipan iyong kandila. Iyon kasi
ang ginagawa ko nong bata pa ako sa tuwing may black out kasama ang Mommy at Daddy ko.
Hinawakan ni Kevin iyong kamay ko. I swear bigla nalang lumakas ang tibok ng puso ko. *Dugun
Dugun* Hindi ko lang talaga alam kung dahil ba iyon sa magnanakaw sa may kusina namin o dahil
hinawakan ni Kevin ang kamay ko.
Dahan dahan kaming naglakad ni Kevin papunta sa kusina. Hindi na muna namin ginamit iyong
flashlight namin dahil baka mahalata kami ng magnanakaw. Dahan dahan din iyong mga yabag ng paa
namin dahil baka marinig kami.
Pagdating namin sa kusina, pinindot agad ni Kevin iyong button ng flashlight at biglang umilaw
ito.
*MEEEOOOW!!!*
Tumapat talaga sa flashlight iyong kulay orange na pusa na nakapatong sa may sink namin. Iyong
mga plato namin basag na at nakahandusay na sa sahig na walang buhay. Pati nadin iyong mga baso
namin.
Mabuti nalang at hindi naubos. Ano naman kaya ang ginawa ng pusa na iyan at pinagtripan niya
iyong pinggan at baso namin.
"HOOO!!!!"
Nakahinga ng maluwag si Kevin pagkatapos niyang makita iyong pusa. Akala talaga niya eh
pinasok na kami ng magnanakaw. Pero wait. Ma coconsider din naman na magnanakaw ang pusa diba?
Nagnanakaw sila ng pagkain sa mesa eh.
Tanong ko kay Kevin na ngayon eh hawak hawak parin niya iyong kamay ko.
"Masyado ng madilim ngayon para linisin natin iyan. Hayaan nalang muna natin iyan at
ipagpabukas na."
Sabi ni Kevin.
"SHUU!! SHUU!!"
Ang cute talaga ni Kevin habang pinapalabas niya sa bahay namin iyong pusa. Hindi kasi niya
isinara iyong pinto ng kusina namin kaya kami pinasok ng pusa eh. Isinara na muna namin iyon
saka kami bumalik sa sala at naupo ulit don. Sinindihan ulit namin iyong dalawang kandila na
ngayon eh nangangalahati nalang iyong taas.
Anong oras pa kaya babalik iyong kuryente? Gusto ko na talaga matulog eh. Inaantok na ako.
Tanong ko sa kanya.
Kahit na sobrang antok na antok na ako sinabi ko parin sa kanya na kaya ko pa. Denial queen
ako eh. Anong magagawa niya?
Kailangan naming mag-usap para naman mawala iyong antok ko kahit konti lang. Hmmm.. Anong
sasabihin ko?
*tiingg!!*
Bigla nalang may pumasok sa utak ko. Isang magandang idea at isang magandang tanong.
"Kevin?"
"Uhmm?"
Hindi ko masabi ng deretso iyong itatanong ko dahil nakakahiya pero gusto ko talaga malaman
eh. hihihi!!
"Ano?"
"Itatanong ko lang kung.. kung.. kung bakit mo ako.. iyong ano.. nong andun si Jun.. Itatanong
ko lang kung.."
Si Kevin na iyong tumapos ng tanong ko. Mabuti nalang talaga at hindi maliwanag iyong paligid
dahil baka mahalata niya na namumula iyong pisngi ko.
Tanong ko sa kanya.
"Hindi ko alam eh. Hindi ko na nga maalala kung anong feeling nong hinalikan kita. Ikaw?
Naalala mo parin ba iyong pakiramdam?"
"Hindi nadin."
Pagsisinungaling ko sa kanya pero ang totoo niyan eh ramdam na ramdam ko parin. Iyong malambot
niyang labi. Iyon.. hihihi!! Sabi ko naman sa'yo eh denial queen ako.
Nagulat ako sa tanong ni Kevin. Ulitin daw namin? Sigurado ba siya? Ulitin namin iyong ano?
Iyong kiss?
ihihihih!!
Seryoso ba si Kevin?
Nakahawak lang ako sa magkabila kong pisngi dahil pakiramdam ko talaga sobrang init na non.
Dahil ba nakaharap ako sa kandila o dahil sa sinabi ni Kevin na uulitin namin iyong ginawa
namin? hihihi! Nakakahiya talaga!!
Nagulat nalang ako ng hinawakan ni Kevin ang chin ko saka niya ako pinaharap sa kanya.
EEHHH!!!!
Iba kasi ito don sa first kiss namin ni Kevin. Pano ba naman kasi eh non una eh parang kidlat
lang iyon sa bilis. Pero ngayon slowly... slowly.. dahan.. dahan.. dahan dahang nagkalapit ang
mga mukha namin hanggang sa ilang centimeters nalang apart iyong mukha namin sa isa't isa.
Hinawakan ni Kevin iyong chin ko saka pa niya pinalapit iyong mukha niya sa'kin kaya I closed
my eyes. Ganito naman kasi ang dapat diba.. Para mas lalo mong mafeel iyong mga mangyayari...
*******************************************
[48] Chapter 47: Sweet Morning
*******************************************
Ngayong nakapikit na ako, hindi ko na talaga alam kung anong susunod na mangyayari dahil wala
na akong makita. Pero ang sigurado ko, ako at si Kevin.. Iyong gagawin namin.. Uulitin ulit
namin iyong ginawa namin pero this time, mas lalo ko pang madadama ng maayos. hihihih!!
Ang sarap talagang makipaghabulan sa mga paru paru sa loob ng tiyan ko. Nakakakiliti, in short
kinikilig ako. Shete lang. Hindi pa nga mgkalapat iyong labi ko sa labi ni Kevin pero sobrang
kinikilig na ako. This is cloud nine. Ang sarap sa pakiramdam.
Pagkatapos kong ipikit ang mga mata ko, bahagya ko namang pinout iyong lips ko para mas
madaling magtagpo ang mga lips namin. Tapos pinout ko pa lalo ng konti.. at pinout pa ng
konti.. at pinout pa ng konti. Pakiramdam ko kasing haba na ng pato ang mga nguso ko pero wala
na akong pakialam. Ang importante kami ni Kevin..
One more.. Konti ko pang pinout ang lips ko.. pero bakit hindi ko parin nakakasalubong ang
labi ni Kevin? minulat ko ng konting konti ang mga mata ko para silipin kung ano na ang
ginagawa ni Kevin habang nakapout parin iyong lips ko.
Kevin?
Kevin?
Bakit wala na siya sa harap ko? Bakit hindi ko na siya nakikita? Bakit nawala nalang siya ng
parang bula? Dahil hindi ko na nakita si Kevin sa harap ko iminulat ko na talaga ng buo ang mga
mata ko.
Saka ko siya nakita na nakahiga sa couch at nakatalikod sa'kin. Alam ko tumatawa siya dahil
parang nagvivibrate iyong likod niya. Nakahawak din iyong dalawang kamay niya sa tiyan niya.
Napatanto ko na nakapout pa pala iyong labi ko kaya dali dali ko itong ibinalik sa normal at
tumayo.
Bulalas ni Kevin saka niya hinawakan iyong kaliwang braso niya dahil sa sakit na naramdaman
niya.
Dahil sa sobrang galit ko sinapak ko si Kevin sa braso niya ng sobrang lakas. Iyong tipong
mababali na talaga iyong braso niya sa sakit. Pero according to Newton's third law, for every
force that an object exerts on a second object, there is a force equal in magnitude but
opposite in direction exerted by the second object on the first object. In short, kung gaano
nasaktan si Kevin sa sapak ko, ganun din kasakit iyong force na bumalik sa'kin. Ang sakit ng
kamay ko, pero keribels lang. Denial queen naman ako kaya nagpanggap akong hindi ako nasaktan.
Sigaw ko sa kanya. Kahit na hindi masyadong maliwanag sa bahay namin, alam ko na alam na alam
niya na itim na itim na iyong aura ko. Sobrang napikon ako sa kanya. BIPOLAR talaga!!
"HAHAHAHAH!!!!"
Tumawa ulit si Kevin ng sobrang lakas. Iyong tipong naririnig na siya ng buong tao sa
subdivision namin kaya sinapak ko ulit siya.
"Aray!! Tama na Maybelline.. haha! Sorry na. Hindi ko naman sinasadya iyon eh. Hahalikan naman
sana talaga kita kaya lang natawa ako sa mukha mo.."
Ano daw? Tama ba iyong narinig ko? Hahalikan niya daw sana ako kaya lang natawa siya sa mukha
ko? Ano ba iyong mukha ko? Mas lalong hindi ko tanggap iyong paliwanag niya kaya sinuntok
suntok ko siya sa braso habang nakahiga siya.
Hindi ko parin siya tinigilan dahil nakakainis talaga siya. Ang sarap niya ipakain kay
Lolong!! Nakakabwe$et!!!
Napatigil ako sa pagsusuntok kay Kevin sa braso niya. I was dumbfounded. Kaya nga ba ako
nagagalit at naiinis sa kanya ngayon dahil hindi niya ako hinalikan? Tss!! I'm not that
desperate.
Tanong ulit ni Kevin sa'kin pero hindi ko na siya sinagot dahil I knew I just lost. Ang talino
niya. Ang bilis niyang mag-isip. Alam niya talaga kung san ako titirahin. Tinalikuran ko na
siya at naupo sa isang couch namin.
"Hindi.."
I answered him coldly. Akala ko si Kevin lang ang bipolar, ako din pala.
"Galit ka eh. Sorry na kasi. Sige ulitin natin para hindi ka na magalit. This time hindi na
talaga ako tatawa."
Hindi ko alam kung niloloko ba ako ni Kevin o hindi pero hindi siya tumatawa eh. Does it mean
that he's really serious? Well maybe.. but..
Sabi ko sa kanya without looking at his eyes. Nakatitig lang ako sa kandila na malapit ng
maupos.
Kahit na hindi ko tinitignan si Kevin, kita naman ng gilid ng mga mata ko na itinaas niya
iyong kanang kamay niya.
Sigaw ko sa kanya. Nakakairita na kasi. Hindi ko talaga alam kung seryoso siya o niloloko parin
ako.
"Sige na nga.. Huwag na lang. Ayoko namang ipilit ang gusto ko.."
Gusto niya? So? Does it mean na gusto niya talaga akong halikan? Pero dahil naiirita parin ako
sa kanya at sa nangyari, hindi ko na siya sinagot at hindi ko na inisip pa ng husto iyong
sinabi niya. Bahala na talaga siya sa buhay niya!!
...
Tinakpan ko iyong mga mata ko gamit ang kaliwang kamay ko. Sobrang sakit kasi sa mata ang
liwang sa bintana.
Ahh!!
Umaga na ba? Kagabi lang ang dilim ng paligid pero ngayon sobrang maliwanag na. Ang bilis ng
oras. Gusto ko pang matulog! Tinanggal ko iyong isang kamay ko at ipinikit ulit ang mga mata ko
saka ko niyakap ng mahigpit ang unan ko.
Uggh Mia! Hindi ka pwedeng magtagal sa kama mo dahil may pasok ka pa. Kung ayaw mong malate at
mapahiya kailangan mo ng bumangon.
Pagkatapos ng ilang minuto iminulat ko ulit iyong mga mata ko ng dahan dahan. Dahan dahan ko
ding nakita iyong nasa harap ng mata ko. Ang unan na niyayakap ko. Medyo blurry pa iyong lahat
dahil siguro may 'morning stars' pa ako. Kinusot ko ang mga mata ko saka lang naging klaro ang
lahat ng nakita ko.
"WAAAA!!!!"
Bigla nalang akong lumayo sa inakala kong unan na niyayakap ko. Pero paglayo ko... biglang..
*BLAAAM!!*
"Ang sakit!!!!"
Hinawakan ko iyong pwet ko dahil nasa sobrang sakit ng pagkahulog ko. Bakit ako andito? Bakit
dito ako natutulog? Bakit...
Kanina pa ba siya gising? Bakit hindi niya ako ginising? Iyong niyayakap ko kanina. Hindi pala
talaga unan iyon kundi si Kevin. Tinitigan ko iyong couch na hinihigaan ni Kevin. Pano kami
nagkasya diyan? Nagsisikan talaga kami diyan kagabi? Pero bakit ang himbing ng tulog ko? Hindi
man lang ako nagising.
"Oyy Kevin."
Sagot ni Kevin saka siya tumalikod sa'kin. Nakaharap na siya ngayon sa sandalan ng couch.
Tanong ko sa kanya. Niyugyog ko iyong likod niya para sabihin niya talaga sa'kin kung anong
nangyari. Hindi naman ako nalasing pero hindi ko talaga maalala iyong nangyari.
Ako? Nirape ko siya? Tsss!! Hindi ko ginawa iyon. Pero napaisip ako na baka ginawa ko talaga
iyon. Pero nakadamit naman ako ngayon at walang masakit sa katawan ko. Tinignan ko ulit si
Kevin para tignan kung tatawa ba siya pero talagang hindi. Seryoso ba talaga siya?
"Seryoso?"
Tanong ko sa kanya.
"Kaya nga tayo magkatabi sa pagtulog eh. Kadiri ka talaga tumulo pa iyong laway mo kagabi."
Poker face parin si Kevin. Hindi ko parin mapagtanto kung seryoso ba siya o baka niloloko ulit
ako. Pero hindi ako makarecover sa sinabi niyang tumulo iyong laway ko kagabi. Guilty kasi ako
don. Hindi naman sa every night nalang tumutulo laway ko sa pagtulog. Paminsan minsan lang
naman pag sobrang pagod ako.
Itinapon ko iyong katawan ko sa kama ko at nakatitig sa kisame. Ano bang nangyari kagabi?
Pilit kong inalala iyong nangyari.
Oo nga pala! Pinagtripan niya ako kagabi. Sabi niya ulitin daw namin iyong ginawa namin. Pero
pinagtawanan lang niya iyong mukha ko.
Tss!
*ttiiiingggg*
Naalala ko na lahat ng nangyari. Pati iyong nangyari pagkatapos akong niloko ni Kevin.
hihihihih!!
hihihihihi!!
hhiihhi!!
"HOY!! MAYBELLINE!! MALIGO KA NA AT BAKA MALATE PA TAYO. MAAGA ANG PASOK KO!!"
Sorabng nagulat ako sa sigaw ni Kevin sa labas ng pinto ng kwarto ko. hehehe! Si Kevin at ako
kagabi.. eheheh
Bumangon na ako sa pagkahiga ko at tinigil na ang pag-iisip sa nangyari kagabi. Marami pa akong
oras para diyan mamaya. Pumasok na ako ng banyo at naligo.
....
Sabi ko kay Kevin pagkatapos mawala ng tao sa paligid ng sparking space. Bubuksan ko na sana
iyong pinto ng kotse pero bigla nalang nagsalita si Kevin.
To tell you honestly nagulat ako sa sinabi ni Kevin. Palagi kasi kaming sabay umuwi pero ngayon
eh ipapataxi nalang niya ako.
Tanong ko sa kanya.
"Actually oo. May pupuntahan ako pagkatapos ng klase ko. May bibilhin lang."
"Sasama nalang ako sa'yo mamaya total maaga naman akong matatapos eh."
Wala nadin akong ibang nagawa kundi ang tumango at pumayag na magtaxi nalang ako. Binuksan ko
na iyong pinto ng kotse at dali daling lumabas. Habang naglalakad ako sa hallway, hindi talaga
matanggal sa isipan ko ang gagawin ni Kevin mamaya. Bakit hindi siya pumayag na isama ako?
Dahil ba may date siya? Di kaya may girlfriend na naman siya na good for seven days?
Hindi naman siguro gagawin ni Kevin iyon. Diba nangako siya sa'kin na gagawin niya iyong lahat
para sa relationship namin? So I assume na iniwan na niya iyong pagiging Casanova niya.
Pero Hello?
Kahit na hindi na naghahanap ng girlfriend si Kevin iyong mga babae naman ang lumalapit sa
kanya.
Haayy!!
Dahil sa sobrang pag-iisip ko, bigla nalang akong nabangga hindi sa pader kundi sa isang tao.
Ilang beses kong niyuko iyong ulo ko para humingi ng pasensya sa kanya. Haayy naku!!
Dahil sobrang familiar ng boses na iyon iniangat ko iyong ulo ko only to found out na si Tita
Maricar pala ang nakabangga ko.
"TITA?"
Bulalas ko.
Sabi ni Tita.
Tanong ko sa kanya.
"May inaasikaso lang ako Mia. By the way bakit andito ka? Lumipat ka na ba ng ibang school?"
Sabi ni Tita saka siya ngumiti ng bahagya. Hindi ko masyadong na gets iyong sinabi niya pero
hindi ko na inisip ng husto dahil mukhang hindi naman importante.
Sa lahat pa talaga ng pwede kong makabangga si Tita Maricar pa talaga. Ang Mommy ni Jun.
Sinabi ko naman sa inyo na inakala ko totoo iyong pagmamahal na pinakita ni Jun sa'kin dati
dahil pinakilala pa talaga niya ako sa parents niya. Mabait naman ang parents ni Jun sa'kin at
wala kaming naging problema.
"Oo nga pala Tita. Ano po iyong inasikaso niyo? Baka matulungan ko po kayo."
Pag ooffer ko kay Tita. Kahit na break na kami ni Jun at kahit na sinaktan niya ako. Hindi ko
parin pwedeng balewalain si Tita dahil sobrang napakabait niya sa'kin. Gusto ko ding suklian
iyon ng kabutihan. Kahit na sa ganitong paraan lang eh makabawi ako sa kanya.
"It's okay Mia. Tapos nadin naman ako. O sha, I really have to go dahil may trabaho pa ako.
Nice meeting you again Mia and see you soon."
Saka ako hinalikan sa pisngi ni Tita. Pagkalipas ng ilang sandali hindi ko na makita iyong
likod niya. Bakit see you soon? Baka nakalimutan niyang wala na kami ni Jun kaya may tendency
na hindi na muli kaming magkita ni Tita.
*******************************************
[49] Chapter 48: Good News
*******************************************
Pagdating na pagdating ko sa classroom. As expected!! Wala pang tao. Pano ba naman kasi ang
aga pa. twenty minutes early ako ngayon. Si Kevin naman kasi eh nagmamadali. Maaga kasi iyong
pasok niya ngayon kaya wala nadin akong magawa. Ayoko namang mag taxi papuntang school, hassle
lang iyon.
Speaking of taxi. Naalala ko na naman iyong sinabi ni Kevin kanina bago ako lumabas ng kotse.
Magtataxi nalang daw ako pauwi dahil may pupuntahan daw siya. May bibilhin to be exact. Ano
naman kaya iyon? Hindi kaya nagsisinungaling lang siya?
*tiiing*
Napahawak ako sa gilid ng noo ko pagkatapos kong maisip ang isang magandang plano. haha! Para
akong sira dito, pero wala namang makakakita sa'kin kaya okay lang.
Pero syempre hindi ako magpapahalata sa kanya. Pagkalipas ng limang minuto, ramdan na ramdan
ko na iyong boredom sa loob ng classroom kaya naisipan kong lumabas na muna. Palabas pa lang
ako ng classroom ng makita ko si Zelle papalapit sa room namin.
"Oh my gosh!!"
Bulalas ko sabay takip sa bibig ko. Totoo ba itong nakikita ko? Agad akong tumakbo papunta kay
Zelle.
"Zelle!!!"
Tawag ko sa kanya habang tumatakbo ako. Nakita ko naman siyang ngumiti at kumaway sa'kin. Nasa
harap na niya ako ng hiningal ako ng husto.
"Hehehe. Gusto ko lang kasing malaman kung anong ibig sabihin niyan?"
"Ito?"
"Kami na Mia!!!"
Si Axel na iyong sumagot sa tanong ko kay Zelle. Hindi talaga ako makapaniwala. Kahapon lang
nong mag-usap kami ni Zelle tapos ngayon sila na. hehehe!!
"Thank you Mia. I'm sorry talaga dahil nadamay ka pa bago ko nalaman na mahal ko pa pala si
Zelle."
"Ano ka ba. Wala iyon noh. Kaibigan ko si Zelle kaya kita tinulungan. hehehe"
Masaya talaga ako para sa kanila. Ngayon alam kong hindi na talaga masasaktan si Zelle. Pero
naisip ko Kevin. Baka siya naman ang masaktan pag nalaman niya na sila na ni Zelle.
Sabi ni Zelle.
"Diba ako naman iyong tumulong sa inyong dalawa? Baka pwede niyo naman akong tulungan this
time."
"Baka pwedeng huwag niyo na munang ipaalam sa iba ang tungkol sa relasyon niyo lalo na kay
Kevin."
Alam ko kasi na masasaktan talaga si Kevin pag nalaman niya ang tungkol sa bagay na ito.
Ayokong mangyari iyon. Alam ko naman na hindi pang habang buhay na matatago iyong relasyon ni
Axel at ni Zelle pero sa ngayon kailangan pa ni Kevin ng time. Ayokong mabigla siya.
Ang totoo niyan hindi ko pa nasasabi kina Zelle at Axel na nagpakasal na kami ni Kevin. Kung
tutuusin pwede ko namang sabihin iyon sa kanila ngayon pero ayoko lang dahil sa tingin ko hindi
pa ito iyong tamang tyempo. Sa susunod nalang siguro.
Sabi naman ni Axel. Nakakainggit talaga silang dalawa. Ano kasi eh. Kitang kita mo na mahal na
mahal nila iyong isa't isa. Masaya ako at natauhan nadin si Axel na mahal pa talaga niya si
Zelle at hindi ako.
Kinuha ni Zelle iyong libro niya na dala dala ni Axel kanina saka siya kumaway kay Axel.
Kumaway din naman si Axel kay Zelle bago kami naglakad patungo sa room namin. Pagpasok namin sa
loob kami pa lang dalawa.
Asan na kaya sina May at Aya? Naalala ko na may utang pa pala sila sa'kin. Nagkwentuhan lang
kami ni Zelle habang hinihintay sina May at Aya at iyong iba pa naming classmates hanggang sa
umabot kami sa topic tungkol kay Kevin.
Sabi niya kaya nagulat naman ako. Minsan sumasagi din sa isipan ko na baka nahuhulugan na
iyong loob sa'kin ni Kevin lalo na iyong nangyari kagabi. Iyong hinalikan niya ako. Pero sa
tingin ko hindi pa niya nakakalimutan si Zelle. I mean mahirap naman kasing kalimutan ang first
love diba?
"hehehe.."
Ngumiti lang ako ng bahagya kay Zelle bilang sagot ko sa kanya. Ayoko kasing pag-usapan iyong
tungkol kay Kevin lalo na pag si Zelle iyong kausap ko. Naiilang kasi ako. Parang naiinsecure
ako pero hindi ako galit kay Zelle ha. Alam ko kasi mas maganda siya sa'kin at mas mabait pa.
Nasa kanya na lahat. Kung ikukumpara ako sa kanya nasa talampakan lang talaga ako ni Zelle.
"MIA!!"
"ZELLE!!!"
Hooo!! Mabuti nalang at sinagip ako nina May at Aya. Bigla nalang silang dumating sa classroom
namin at naupo agad sa upuan nila.
"May!! Aya!!"
Bulalas ni Zelle. Mukhang good mood din ata sina May at Aya ngayon. Dahil ba may date sila
kahapon? Nakakaiingit talaga. Pero nagkakamabutihan na din ba kami ni Kevin? hehehehe!! Hindi
ko pa ata masasagot iyong tanong na iyan.
"HOY!!!"
"Kayo na talaga?"
Sagot ni Zelle habang nakangiti. Pero nagulat kaming tatlo sa naging reaksyon ni Aya. Bigla
nalang kasi siyang umiyak na parang baliw.
hahaha!
"Pano ba naman kasi.. sa dinami dami ng ginawa nating paraan para kina Zelle at Axel
nagkatuluyan din sila. huhuh!! Tears of joy lang talaga ito.."
Natawa nalang kaming tatlo kay Aya. Napaka OA talaga. As in OA.. Over Acting!!!
Pagsisimula ni May. Wala pa talaga kong ideya kung anong sasabihin ni Aya at ni May sa'min ni
Zelle pero I bet good news din iyon.
"Ano iyon?"
Nagtinginan na muna sila ni Aya at tumango sa isa't isa na para bang nag-uusap.
"Kami na din.."
Bulalas ni Zelle..
Pero iyong reaksyon ko.. Sobrang nakakagulat talaga iyong sinabi nila.. Napatakip lang ako sa
bibig ko gamit ang dalawang kamay ko dahil sa sobrang pagkagulat. Matagal na kaming magkaibigan
pero bakit hindi ko agad nalaman? Bakit hindi ko agad napansin? Matagal na ba silang may
pagtingin sa isa't isa?
Oh my Gosh!! Hindi ko talaga inasahan ang 'to. Iyong dalawang kaibigan ko na inakala kong
babae sa buong buhay ko, lesbians pala..
"Bakit ba?"
Tanong ko sa kanila.
"Sorry Mia, kahapon lang talaga kasi kami nakasigurado ni Aya sa totoong naramdaman namin eh."
Sagot ni May.
So totoo pala talaga? Waa!! Bakit nagkaganon? Pero kahit na lesbians sila hindi ko naman dapat
sila itapon lang na parang basura. May pinagsamahan din naman kami ng ilang taon kaya di ko
dapat balewalain iyon.
"Kaibigan ko kayo kaya dapat ko kayang tanggapin kahit na iba iyong tinitibok ng puso niyo.
Kahit na iba iyong tibok ng puso ko sa tibok ng puso niyong dalawa. Pero sana sinabi niyo
kaagad sa'kin noon pa na may gusto pala kayo ng konti sa isa't isa."
Sabi ko sa kanilang dalawa. Oo kailangan ko silang tanggapin pero sana naman binigyan nila ako
ng hint noon na parang iba iyong nararamdaman nila.
Nagtinginan lang sina May at Aya sa isa't isa saka sila tumawa ng husto.
HAHAHAHAHA!!!
HEHEHEEHHE!!!
HIHIHIHIHIHIHIHIHI!!!
Tinignan ko si Zelle. Grabeh din iyong tawa niya. Hinawakan na talaga niya iyong tiyan na
dahil sa lakas ng tawa niya. Ano bang nakakatawa don sa sinabi ko?
"hehehehe!!!"
Pagpipilit kong tawa para makasabay sa kanila pero lalo lang silang tumawa sa ginawa ko.
Shete talga! Hindi ko sila magets. Hindi ko maintindihan kung bakit sila tumatawa eh hindi
naman ako nagjojoke..
Pagkatapos ng dalawang minuto hindi parin sila tumitigil sa pgtawa kaya tumayo na ako at
hinampas iyong armchair ko ng malakas. Kahit na nasaktan iyong kamay ko okay lang.
"ANONG KLASENG TANONG IYAN? AKO NGA ANG DAPAT MAGTANONG KUNG ANONG PROBLEMA NIYO EH..."
"Miaaa!!! Nakakatawa ka kasi. .Pano mo naman naisip na kami nang dalawa ni Aya..ano kami
lesbians? hehe.."
"Ang sabi namin ni May may boyfriend na kami. Hindi kami ng dalawa. Hindi kami lesbians noh.
Nakakatawa ka talaga Mia."
Tinignan ko si Zelle.
Tanong ko sa kanya at tumango naman si Zelle. So ako lang talaga ang tanga dito. Bakit hindi
ko agad nagets agad iyong sinabi nila.
Tanong ko naman pero narealize ko napakastupid ng tanong ko. Eh halata naman kung sino iyong
boyfriend nila.
"Huwag niyo nalang sagutin. Alam ko naman kasi kung sino ehh..."
Sabi ko sa kanila.
Magkukwentuhan pa sana kaming tatlo pero dumating na iyong professor namin. Hindi nga namin
namalayan na nagsidatingan na pala iyong mga classmates namin.
.....
Pagiimbita ni Zelle.
Hindi na talaga ako nakinig sa kanilang tatlo. Sila na may lovelife.. Actually may lovelife
din naman ako kaya lang eh wala siya ngayon. Hindi nga kami sabay uuwi eh. Ang sad. Loner ako
ngayon.
Humiwalay na ako sa kanila kaya wala nadin silang nagawa kundi ang umalis nalang at iwanan ako.
Saka ko hinanap sa buong campus si Kevin. Sigurado akong hindi pa iyon nakakaalis. Sinuyod ko
ang buong Livingstone University hanggang nakita ko siya na kalalabas lang ng library.
"hehehe.. Nagpupunta din pala si Kevin sa library? Hindi halata sa mukha eh.."
Agad akong nagtago para hindi niya ako makita. Saka ko siya sinundan. Pero sinigurado kong
hindi niya ako mahahalata.
Mabuti nalang talaga at nagdala ako ng shades ngayon. Magagamit ko ito sa pag iispiya kay
Kevin. San kaya siya pupunta at bakit niya ako ipapataxi lang?
Tinungo ni Kevin iyong parking space ng school namin saka niya pumasok sa kotse niya.
ugggh!! Kailangan ko siyang masundan agad. Pero wala akong dalang kotse kaya naman tumakbo na
ako ng mabilis palabas ng university at naghanap ng taxi. Mabuti nalang at mas nauna pa ako kay
Kevin.
"Manong, sundan niyo po iyong sasakyan na iyon. Huwag po kayong pahalata ha.."
"Sige po Ma'am.."
Ang malas mo lang talaga Kevin dahil hindi ako iyong tipo ng babae na uupo nalang at iisipin
kung san ka pupunta.
Pero habang nasa loob ako ng taxi andaming pumapasok sa isipan ko.
Pano kung makita ko si Kevin na may kasamang ibang babae? New girlfriend actually. Eh di
masasaktan ako dahil nangako na siya sa'kin noon na gagawin niya ang lahat para sa'min.
*******************************************
[50] Chapter 49: Spy
*******************************************
Susundan ko na nga lang si Kevin total andito na ako eh. Sayang din naman iyong effort ko at
effort ni Manong driver sa pagmamaneho kung hindi ko itutuloy iyong plano ko.
Huminto ang taxi sa harap ng isang mall. Syempre iyong kotse ni Kevin pumasok na sa parking
space. Hindi naman makakapasok sa parking space ang taxi kaya binayaran ko na si Manong at
bumaba na ng taxi. Dahil nag effort talaga si Manong na hindi mawala si Kevin sa paningin niya
binigyan ko siyang tip.
Kung tinatanong niyo kung magkano ang ibinigay kong tip kay Manong..
one peso..
hahaha!! Pasensya na Manong wala akong dalang madaming cash eh. 249 pesos kasi iyong dapat
kong bayaran at binigyan ko si manong ng 250 pesos kaya may tip siyang one peso.
Hindi naman nagreklamo si Manong. Hindi naman kasi required ang tip dito sa pinas eh di gaya
sa ibang bansa. Tumakbo na ako papasok sa entrance ng mall. Hindi ko talaga alam kung san ko
hahanapin si Kevin dahil sa sobrang laki ng mall pero atleast sigurado akong andito talaga siya
kesa naman suyuin ko iyong buong town namin para lang makita siya.
Isinuot ko na iyong shades ko para sakaling magkita kami ni Kevin hindi niya ako mahahalata.
Inikot ko iyong buong first floor para hanapin si Kevin pero hindi ko parin siya makita kaya
napagpasyahan kong magpahinga na muna. Naupo ako sa isang bench habang suot suot ko parin iyong
shades ko. Mahirap na kung tatanggalin ko iyon.
May isang batang lalaking tumabi sa upuan ko na may hawak hawak na ice cream. Kahit na hindi
ako tumitingin sa kanya alam kong panay iyong tingin niya sa'kin habang dinidilaan niya iyong
ice cream niya. Kitang kita ng gilid ng mata ko.
Hindi na niya siguro napigilan iyong sarili niya. Pagkatapos nong sinabi ng bata iniisip ng
utak ko kung ano kaya ang posibleng itatanong bata.
Tinigilan ko na iyong pag-iisip ko dahil wala naman talaga patutunguhan iyong mga nasa isipan
ko. Ang bata bata pa kaya ng batang 'to para ligawan ako. Pero bakit panay iyong tingin niya
sa'kin?
Inemphasize ko talaga iyong word na bata para malaman niya na hindi kami pwede. Baka kasi kung
anong iniisip niya.
Sabi niya.
Sabi ko naman.
Tanong ko sa bata.
Nagulat ako sa tanong niya. Ang layo kasi don sa inisip ko. Where's the sun? Hindi ba niya
alam kung nasan iyong araw? Eh baka napaka bobo talaga ng batang 'to. Tumingin tingin ako sa
paligid at mukhang wala naman iyong magulang niya kaya okay lang na paiyakin ko 'to. Total
hindi ko pa naman nahahanap si Kevin.
"Haayy naku. Bata ka pa talaga at walang muwang sa mundo. Hindi mo ba alam kung nasan iyogn
araw? Syempre nasa labas. Napaka bobo mo naman bata ka."
Tinignan ko iyong reaksyon ng bata pero hindi ko nakita na parang naiiyak na siya.
Bigla nalang niyang sabi. Aba!! Palaban pala ang batang 'to. Akala ko kasi eh iyakin 'to.
"At bakit naman ako boba? Sa ganda kong 'to naiisip mo na boba ako? Valedictorian ako ng
highschool noh."
Sabi ko sa kanya kahit na hindi naman talaga totoo iyong sinabi ko. Hindi din naman niya
malalaman eh kaya magsisinungaling nalang ako.
haha!
"Waeeee? Ako ba niloloko mo? May valedictorian bang hindi alam kung nasan iyong araw?"
Sabi nong bata. Hindi ko agad na gets iyong sinabi niya. Pano niya nasabing hindi ko alam kung
nasan iyong araw eh sinabi ko nga sa kanya kanina na nasa labas iyong araw eh.
"Gets ko iyong tanong mo BATA!!! Eh sabi ko nga sa'yo diba nasa labas!!!"
"Eh alam mo naman palang nasa labas eh bakait ka nagsusuot ng shades sa loob ng mall? Eh wala
naman ang araw dito eh. Nag susuot kadin ba ng shades kahit na gabi ate?"
PAAK!!!
Bakit hindi ko agad na gets na iyong pala iyong ibig niyang sabihin? Eh dapat tinanong nalang
niya agad sa'kin kung bakit ako nagsusuot ng shades kesa naman tinanong niya na where's the
sun.
"Ehh anong paki mo.. Sa ma sore eyes ako eh. Gusto mo mahawa?"
Hinawakan ko iyong mata ko habang suot suot ko parin iyong shades saka ko pinahid sa mata
niya.
Akala talaga ng batang 'to hindi ako marunong pumatol sa mga mas bata sa'kin ha. Mukhang
natakot na man iyong bata dahil konting konti nalang at maiiyak na siya.
Alam ko pinigilan niya talaga iyong luha niya pero hindi parin niya napigil dahil tumulo na
ito.
Sigaw nong bata habang umiiyak siya pero hindi ako natakot. Bagay lang sa kanya iyan dahil
inaway niya ako.
"Eh di magsumbong ka. Wala naman ang Daddy mo dito eh. hahaha"
Tinuro ng bata iyong sa likuran ko kaya napalingon ko. Paglingon ko may nakita akong lalaking
may hawak hawak na ice cream din.
Hala!! Napakalaking tao nito. six footer ata tapos ang laki pa ng katawan. Nakakatakot pa
iyong boses.
Tumayo na agad ako saka ako tumakbo papunta sa escalator at sumakay na don. Mahirap na talaga
kung haharapin ko pa iyong tatay nong bata. Ang laking tao eh.
"HOOO!!!"
Napahawak ako sa dibdib ko habang iyong isang kamay ko nakahawak naman sa railing ng
escalator. Kinabahan talaga ako don. Akala ko mayayari na ako eh.
Pagdating ko ng second floor mahina lang iyong lakad ko dahil hindi pa ako nakarecover don sa
nangyari kanina sa first floor. Patingin tingin din ako sa paligid sakaling makita ko si Kevin.
Hindi pa naman siguro siya nakakaalis ng mall ngayon. Patuloy parin ako sa paglalakad habang
nagdadasal na makita ko na si Kevin at sana hindi umakyat dito iyong mag-ama kanina sa first
floor. Lakad parin ako ng lakad hanggang sa makita ko na si Kevin finally.
Nagtago ako sa may matandang lalaki na nagbabasa ng dyaryo habang nakaupo para hindi ako
makita ni Kevin. Patungo kasi siya sa direksyon ko kaya kailangan kong mag doble ingat.
Pagkatapos akong lampasan ni Kevin tumayo nadin ako at kinuha iyong dyaryo na hawak hawak ng
matanda.
"Nakita mo naman na nagbabasa ako. Ang kabataan talaga ngayon wala ng galang sa mga matatanda.
Wala ng modo!!"
Kahit na medyo malayo na ako kay Lolo eh narinig ko padin iyong sinabi niya.
Pasensya na talaga lolo ko at kailangan ko talagang gawin 'to para hindi ako makita ni Kevin.
Sinundan ko si Kevin habang nakatabon iyong dyaryo sa mukha ko pero binababa ko din ito
paminsan minsan para makita ko kung san pupunta si Kevin.
Eh hindi naman siya mahilig sa alahas eh. Ang tanging meron lang sa katawan niya eh relo niya
at iyong singsing naming dalawa.
Nasa labas lang ako ng jewelry shop dahil pag papasok ako baka mahuli ako ni Kevin. Pano kasi
ang liit lang ng shop. Patingin tingin lang ako sa kanya sa labas since nakikita naman dahil
glass namin iyong pagitan namin.
Namimili lang si Kevin sa mga display nila habang may nakabuntot naman sa kanya na sales lady.
Nakakainis!! Hindi ko makita iyong mga pinipili niya dahil medyo malayo.
Papasok kaya ako? Pero baka kasi mahalata niya ako eh. Hindi lang mahalata kundi makikita at
mabubuking talaga.
Para lang akong baliw na patingin tingin sa loob kaya naman lumapit sa'kin iyong isa pang
sales lady nila.
Mabuti nalang at medyo malayo ako kay Kevin kaya hindi niya narinig iyong saleslady.
"Pasok po kayo Ma'am para makita niyo ng maayos iyong mga display namin."
Hihindi sana ako kaya lang eh pumayag nadin ako dahil gusto ko din talagang makita iyong
tinitignan ni Kevin.
Pero hindi ako lumapit ng masyado sa kanya dahil natakot ako. Nasa gilid lang niya ako at
syempre tinatabunan ko parin iyong mukha ko ng dyaryo.
Hindi ko man lang makita kung kwintas ba iyon o bracelet o singsing. Ang alam ko lang eh
pambabae iyon dahil nasa women's section kami.
Nakakainis!!
Bigla nalang tumibok ng malakas iyong puso ko. Para nga ba sa'kin iyong binibili ni Kevin?
Kaya ba hindi niya ako pinasama dahil gusto niya akong i-surprise?
Akala ko talaga eh kaya ako pinauna ni Kevin sa pag-uwi dahil magkikita sila ng bagong
girlfriend niya. Akala ko may date silang dalawa.
Waaa!!!
Miaaa!!
Sabi naman nong isang saleslady. Tama nga siya. Hindi sumagot si Kevin kanina dahil hindi naman
para sa girlfriend niya iyong tinitignan ni Kevin kundi para sa asawa niya.
hihihhihiih!!!
"Kunin ko na Miss."
Sabi ni Kevin. Tinabunan ko na iyong buong mukha ko ng dyaryo dahil any minute from now aalis
na siya sa shop. Gusto ko siyang unahan para hindi ako makita ni Kevin pero gusto ko pang
itanong sa saleslady kung anong item ang binili ni Kevin.
Pagkatapos ng ilang minuto eh umalis na nga si Kevin ng jewelry shop kaya lumapit ako don sa
saleslady na nag asikaso sa kanya.
"Excuse me miss."
"Yes Ma'am?"
"Itatanong ko lang sana kung ano iyong binili ng lalaki kanina. pwede bang makita?"
Pakiusap ko sa saleslady.
Tanong ko ulit.
Tanong ng saleslady.
hihihi!!
"Asawa? Akala ko talaga Ma'am wala siyang asawa. Tama ka pala Erica."
Nakakaproud talagang maging asawa ni Kevin. Pano ba naman kasi ang gwapo niya.
"Pwede bang malaman Miss kung magkano iyong binili niyang bracelet?"
"129,999 pesos po iyong original price. Pero dahil may discount po kami 49,999 nalang po."
Bumukas iyong bibig ko sa presyo ng biniling bracelet ni Kevin. Kahit na nakaka afford ako ng
ganun ka mahal na bracelet hindi ko parin inakala na bibigyan niya ako ng ganun kamahal na
regalo.
Alam ko malaki iyong discount ng bracelet pero ang mahal padin naman ang 50,000 pesos diba?
Sobrang lumakas ang kumpyansa ko sa sarili dahil alam ko na na unti unti na talagang nahuhulog
ang loob ni Kevin sa'kin.
Itinaas ko iyong kamay ko para mag wave sa kanila. Good mood kasi ako ngayon eh. ehehe
"Oh my gosh!!"
Bigla nalang akong tumakbo ng matulin dahil kailangan ko palang maunahan si Kevin sa pag-uwi.
Ang alam niya kasi eh mas mauuna akong makauwi sa kanya.
*******************************************
[51] Chapter 50: Finals Week
*******************************************
Pumara agad ako ng taxi paglabas ko na mall. Mabuti nalang talaga at wala akong kaagaw sa mga
taxi ngayon di tulad ng dati. Habang nasa loob ako ng taxi panay iyong pagdadasal ko na sana eh
mas mauna akong dumating kesa kay Kevin.
*ting*
Bigla nalang may pumasok na magandang ideya sa utak ko. Agad ko namang inilabas iyong phone ko
mula sa bag ko saka ko tinawagan si Kevin.
*riing* *riing*
(Hello Maybelline? Nagmamaneho ako ngayon pauwi nadin naman ako kaya mamaya nalang.)
"Ano kasi eh, hindi pa ako kumakain. Hindi pa kasi ako nakapagluto dahil nakatulog ako kanina,
pwede bang bumili ka nalang ng pgkain natin bago ka umuwi?"
Saka ko pinindot iyong end call button. Hoo!! Ang galing ko talagang mag-isip ng palusot.
Sabi ko sa driver.
...
Inabot ko iyong bayad sa driver. Lalabas na sana ako ng bigla nalang may malakas na ilaw na
sumalubong sa'min.
*beep* *beep*
Waaa!!
Pano ko pagbubuksan si Kevin ng gate eh andito pa ako sa labas ng bahay namin. Ilang beses
ding pinindot ni Kevin iyong busina ng kotse niya pero wala talagang magbubukas ng gate kasi
naman Kevin andito nga ako sa labas. Wala ako sa loob ng bahay!
Nakita kong bumaba si Kevin ng kotse niya saka siya pumasok sa gate namin para buksan iyon at
ng maipark niya sa loob ang kotse niya.
Pagkakataon ko na 'to. Magbabackdoor nalang ako total dala ko naman iyong susi ng gate namin
sa likod.
Lumabas na ako ng taxi at tumakbo patungo sa likod ng bahay namin at agad na binuksan iyong
gate.
"Maybelline?"
Bigla akong kinabahan pagkatapos kong marinig ang boses ni Kevin. Nasa bahay nadin pala siya
at hinahanap niya ako. Wala na akong pagkakataon pa na umakyat sa taas at magpalit ng damit.
Naka uniform pa naman ako ngayon. Kailangan kong mag-isip agad ng paraan.
Tinago ko iyong bag ko sa cupboard namin saka ko kinuha iyong nakasabit na apron at sinuot
iyon. Kumuha nadin ako ng tubig para kompleto na iyong props ko.
Sabi ko naman sa kanya pagkatapos kong ibaba iyong hawak kong baso.
"Ayy pasensya na hindi ko kasi narinig eh. Nakikinig kasi ako ng music kanina."
Pagsisinungaling ko sa kanya. Sinigurado kong nakaharap lang ako lagi kay Kevin dahil once na
tumalikod ako, mahahalata niya na naka uniform parin ako at malalaman niya na bago lang talaga
ako nakauwi ng bahay.
"Siya nga pala Maybelline, bakit ka naka apron eh uminom ka lang naman ng tubig?"
Natulala ako sa tanong ni Kevin. Kailangan kong mag-isip agad ng isasagot ko sa kanya.
*tiing*
"Akala ko kasi eh matatagalan ka pa kaya naisipan kong magluto nalang sana ng omelette. Gutom
na kasi talaga ako. Buti nalang at dumating ka na."
Hoo!!!
Mabuti nalang talaga at parang nasa kundisyon iyong utak ko. Ang bilis ko kasing makaisip ng
mga palusot ko kay Kevin.
"Ahh kaya pala. Ikaw nalang ang mag-ayos niyan. Magbibihis lang muna ako tapos kakain na din
tayo. Gutom nadin kasi ako."
Sabi ni Kevin.
Pagkatapos niyang umakyat eh agad kong kinuha iyong bag ko sa cupboard saka ako pumasok ng
kwarto ko at dali daling nagbihis.
....
"Kain na tayo."
Sabi ko kay Kevin pagkatapos kong ayusin iyong hapagkainan. Umupo lang siya saka ako sumunod
sa ginawa niya.
Nadasal na muna kami bago namin sinimulan iyong pagkain ng dinner namin. Habang kumakain kami
ni Kevin, hindi ko maiwasan na hindi tumitig sa kanya. Hindi lang dahil sa kagwapohan niya
kundi nadin dahil sa natuklasan ko kanina.
Tanong ni Kevin sa'kin habang naka focus parin siya sa pagkain niya.
"Ano iyon?"
Alam ko hindi ko na dapat tinatanong kay Kevin iyon dahil alam ko naman kung san siya pumunta.
Sa mall, sa jewelry shop to be exact. Alam ko nga din kung anong ginawa niya eh. Bumili ng
bracelet para sa'kin.
hihihihi!!
Itinanong ko lang iyon dahil gusto ko lang malaman kung magsisinungaling ba siya sa'kin o
hindi.
Sagot ni Kevin.
"San naman?'
"Ahh iyong dating schoolmate ko. Sinamahan ko lang siya. Matagal nadin kasi kaming hindi
nagkita eh. Bakit mo pala naitanong?"
"Wala naman.."
Hindi ko talaga alam kung bakit kailangang magsinungaling ni Kevin eh para din naman sa'kin
iyong binili niyang bracelet kanina diba? Bakit hindi nalang niya sabihin sa'kin at ibigay agad
sa'kin iyong regalo niya.
Gusto kong sabihin sa kanya na sinundan ko siya kanina at alam ko na lahat pero baka masira ko
kasi iyong plano niya. Kung meron man.
Pinagpatuloy na namin iyong pagkain namin pero hindi parin ako mapakali. Panay parin iyong
tingin ko sa kanya.
Bulalas ko.
"Wala ka ngang sinabi pero halata naman sa mukha mo na parang may gusto kang itanong."
Hahay!! Hindi ko na sana itatanong pa iyon kay Kevin pero sige na nga. Total eh siya naman
iyong mapilit eh. Pinipilit niya akong itanong ko sa kana iyon.
"Ahh!! Ano lang... Itatanong ko lang sana kung may nakalimutan ka?"
Tanong ni Kevin.
Tanong ko sa kanya.
Ehhh!!!
Ibig bang sabihin sa sinabi ni Kevin eh ibibigay niya lang sa'kin iyong bracelet sa birthday
ko? Ehh antagal pa kaya non. Eh hindi na nga ako makapaghintay ngayon eh paghihintayin pa niya
ako hanggang sa birthday ko.
Pero baka naman din kasi nagpepretend lang si Kevin ngayon at naghahanap lang siya ng
magandang tiyempo. Iyong romantic scene gaya ng mga movie na napapanood ko.
Maghihihntay nalang ako ng konti pa bago ko matanggap iyong regalo ko galing kay Kevin. Sabi
na nila eh patience is a virtue. Kaya ko pang mahintay ng ilang buwan pa..
"Sigurado ka ba talaga?"
Sagot ko sa kanya saka ko sinimulan iyong pagliligpit ng mga pinggan na nagamit namin.
"Ikaw ang bahala. Mukhang hindi ko na din naman mababago iyong isip mo eh. At konti lang naman
ang natitirang araw darating nadin iyong pinangakong kasambahay ni Mommy."
...
Simula na ng finals week namin. HIndi ko talaga alam kung matutuwa ba ako dahil matatapos
nadin sa wakas iyong sem namin o malulungkot ako at kakabahan dahil exam na naman. Sigurado
akong dudugo na naman iyong ilong ko dahil sa mahihirap na questions.
Tanong ni May sa'kin habang nakaupo na kami sa silya namin. Hinihintay nalang namin iyong
ibang kaklase at professor namin. Maaga pa naman kaya matatagalan pa siguro sila.
"Uhmm siguro?"
Nakapagreview naman ako at tinuruan din naman ako ni Kevin sa math kaya hindi ako dapat magalala pero pakiramdam ko kasi hindi pa enough iyon eh.
"Mabuti pa mag quick review na muna tayo. Naghanda kami ni Aya ng problem set para sa'yo.
Sagutan mo na muna 'to total maaga pa naman."
Inabot ni May sa'kin iyong papel. Sigurado akong math subject 'to dahil alam nila na don
talaga ako super na mahina.
Kinuha ko iyong papel at tinignan na muna. May sampung problems. Sa tingin ko masasagot ko
naman ang lahat ng ito eh.
Kumuha na ako ng ballpen at scratch paper sa bag ko at nagsimula ng mag answer sa binigay ni
May at ni Aya.
Habang sinasagutan ko iyong problems eh busy naman sila sa kakakuwento ng nangyari sa mga date
nila. Ehh!!
Kung wala lang talaga ako sa ganitong sitwason makikisali nadin ako dahil madami na akong
namiss sa love story nila. Pero kailangan ko din itong problem set para naman ma refresh iyong
utak ko.
Integral.. Derivative..
In less than thirty minutes natapos ko na iyong problem set na binigay nilang dalawa.
"Tapos ka na Mia?"
"Sigurado ka bang tapos ka na? May oras ka pa para ireview iyong sagot mo. Wala pa naman iyong
professor natin."
Sabi ni May.
"Tapos na ako."
Ulit ko sa kanila.
Sambit ni Aya sabay kuha nong papel ko. Hindi talaga sila makapaniwala eh.
Unti unting dumating iyong mga kaklase namin pero si Zelle wala parin. Siguro nag review pa o
hehehehe!!
Sana kami din ni Kevin magiging okay na. Okay naman kami pero iba iyong ibig kong sabihin eh.
Gusto kong ng ano.. Iyong totoong relationship.
"Wooow Miaaa!!"
"Bakit?"
Tanong ko.
"Ikaw ba talaga sumagot nito? Woow lang ha!! Wow talaga. Hindi ko inasahan to. First time
nangyari to..Congratulations.."
Sambit ni May.
"Talaga?"
Hindi rin ako makapaniwala na tama lahat ng sinagot ko. Akala ko kasi eh may mga konting mali
ako don.
Naalala ko naman iyong nangyari nong last week. Nong gabing tinuruan ako ni Kevin sa math
tapos ng black out bigla..Tapos biniro niya ako na hahalikan niya ako tapos hindi pala
nangyari.. Pero bumawi naman siya. hehehe!! Nangyari nga... Nakakakilig!!
Shete!!
"Wow naman! Ang sweet din pala ni Kevin.. Aminin mo nga Mia may nangyari na ba sa inyo?"
Sabi ko sa kanya.
Ulit ni Aya.
"Wala noh.. Ikaw talaga Aya kahit kailan ang dumi ng isip mo.."
Sabay nilang dalawa. Hindi naman halata na hindi sila excited noh? hahaha
hihihihi!!
Bigla kaming nagulat na tatlo ng marinig namin iyong boses ni Zelle. Andito na pala siya. Hindi
man lang namin nahalata.
"Hinalikan siya ng palaka sa panaginip niya tapos naging prince na iyong palaka.."
Sabi ni Aya..
Diba kabaliktaran iyong nangyari sa story na tinutukoy ni Aya? Diba iyong princess ang humalik
sa palaka?
Ayy ewan!!
"Ay ganun ba Mia. Oo nga pala. May ibibigay akong invitation sa inyo sa susunod na mga araw.
Ginagawa pa kasi eh.."
"Secret na muna.."
Sagot ni Zelle.
hehehe!!
*******************************************
[52] Chapter 51: Invitation
*******************************************
Tanong niya sa'kin. Panay kasi iyong titig ko sa kanya kaya parang nahalata niya.
Tanong ko sa kanya.
Sambit ni Kevin.
Lumiwanag iyong kaluluwa ko dahil sa sinabi ni Kevin. Ito na iyong pinakahihintay ko nong isang
araw pa. Ibibigay nadin sa wakas ni Kevin iyong bracelet na binili niya sa shop nong isang
araw.
"Eto na.."
"USB?"
Tanong ko sa kanya. Hindi kasi ako makapaniwala na USB ang ibibigay niya sa'kin.
"Bakit ito?"
"Bumili na kasi ako ng bagong USB dahil parang bibigay na iyong dati kong USB. Eh naalala kita
kaya binilhan nadin kita. Bakit ayaw mo ba? Akin nalang.."
"Hindi ko naman sinabing ayaw ko ah.. Akin na 'to binigay mo na eh. Pero wala ka na bang iba
pang ibibigay sa'kin?"
Tanong ko sa kanya.
Hahay!! Akala ko talaga ibibigay na ni Kevin sa'kin iyong bracelet pero hindi parin pala. Pero
hindi ko naman sinabi na hindi ko gusto iyong USB na binigay niya. Actually magagamit ko nga
din ito eh.
Kelan kaya ibibigay ni Kevin ang bracelet? Hindi na talaga ako makapaghintay eh. Nakakainis na
talaga si Kevin. Pabitin eh.
Sabi ko sa kanya. Hindi na ako nagtagal pa sa loob ng kotse dahil baka mahingi ko na talaga sa
kanya iyong bracelet. Baka akalain niya atat na atat na talaga ako which is totoo naman talaga.
"Sige.
Goodluck sa exam!!"
Pahabol pa ni Kevin. Patuloy lang ako sa paglalakad ko hanggang sa makarating ako sa hallway
namin.
Sinabi mo na pero maganda naman siya eh. Mas maganda pa ng siya sa personal kesa sa picture.
Kanina ko pa napapansin na nasa akin ang tingin ng mga schoolmates ko habang naglalakad ako.
Hindi naman sila ganito noon.
Hindi ko alam kung ako ba iyong pinag-uusapan nong mga babae na nasa gilid pero nakatingin
sila sa'kin eh. Tama nga din naman sila na mas maganda ako sa personal kesa sa picture. Hindi
sa pagbubuhat ng sariling bangko ha. Nagsasabi lang talaga ako ng totoo.
Kaya pala hindi niya sinagot iyong nanligaw sa kanya dahil may girlfriend na siya.
Narinig kong sabi nong isang babae. Nagets ko iyong sinabi niya. Iyong lalaki pa mismo ang
nililigawan ng babae. Dahil sabi niya may girlfriend daw eh. Unless kung lesbian iyong
nililigawan. Pero I doubt.
Isa lang iyong nasa isipan ko kung sino ang tinutukoy nila. Si Kevin pero hindi pa naman talaga
ako sigurado
Pagkatapos kong marinig iyon parang sumabog iyong eardrums ko. Ang sakit sa tenga. Napahinto
ako sa paglalakad ko at tumingin deretso don sa nagsalita.
Kelan man hindi ko niligawan si Kevin. Oo napilitan lang siya na magpakasal sa'kin pero bago
namin pinasok ang ano man ang meron kami, nagkasundo kami na gagawin namin ang lahat. Kaya nga
niya iniwan iyong dati niyang bisyo eh.
Tanong ko sa babaeng nagsalita gamit ang nakakatakot kong boses. Mabait ako pero iba ako kung
magalit.
Utal utal na sabi ng babae. Hindi siya makapagsalita ng deretso dahil sa takot. Bago siya
nagsalita ng hindi maganda, ginamit na muna sana niya iyong utak niya bago iyong bibig niya.
"Mia.. ano.. ano.. Insecure lang talaga ako. Sorry. Hindi ko lang kasi matanggap na kayo na ni
Kevin."
Sabi nong babae. Imbes na magalit ako sa kanya hindi ko nagawa dahil nagulat ako. Pano niya
nalaman na kami na ni Kevin?
Ang akala ko lang kasi eh may nasesense sila sa picture na hindi ko masyadong gets..
Tanong ko sa kanya.
"ANO?"
Hindi ko parin magets kung anon tinutukoy nong babae. Tatanungin ko pa sana siya kaya lang..
"MIA!!"
Wala nadin akong ibang nagawa kundi lapitan sila at iwanan iyong mga chismosa.
"Ano bang ginagawa mo? Bakit nakikipagchikahan ka pa diyan? Malapit ng magsimula iyong exam
natin."
Tinignan ko iyong relo ko. Two minutes nalang pala ang natitira. Naalala ko na natagalan akong
lumabas sa kotse ni kevin tapos natagalan pa ako sa mga chismosa. Mabuti nalang pala at hinanap
ako ng mga kaibigan ko.
Strict rule kasi ng Livingstone University na hindi na makakapag take ng exam ang mga late
comers.
Tatlo iyong exam ko sa araw na ito at sa tingin ko nasagot ko naman ng maayos ang lahat ng
tanong sa tatlong subjects.
....
"Dahil tapos na iyong exams natin for this week ibig sabihin non eh sembreak na."
Sabi ko sa kanilang tatlo habang naglalakad kami patungong parking space cafeteria ng
university.
"Yeah. Finally wala na tayong pasok next week. hehe.. Almost one month din iyong vacation
natin kaya party party na."
Sabi naman ni Aya sabay taas nong dalawang kamay niya sa ere.
Akala ko nagbibiro lang siya don sa sinabi niyang talang party party na daw pero mukhang
seryoso siya eh. Seryoso kasi iyong mukha niya. Walang halong pagbibiro.
May kinuha ni Zelle na tatlong envelopes mula sa bag niya saka niya kami binigyan ng tig iisa
nina May at Aya.
Tanong ko sa kanya.
"Invitation."
"Birthday mo?"
Sabay naming tanong sa kanya at tumango naman siya. Tinignan ko ulit iyong date.
"Bukas na?"
Sabay ulit kaming nagtanong sa kanya. Magkakaibigan talaga kami eh. Iisa iyong utak namin.
Tanong ko sa kanya.
"Sinabi ko naman sa inyo na bibigyan ko kayo ng invitation kaso nga lang eh na delay iyong
pagawa dahil naging busy kami. Pasensya na talaga."
"Hindi mo naman kami kailangan bigyan ng invitation letter eh. Pwede namang sabihan mo na agad
kami kahit na huli na iyong invitation Zelle."
Sabi ni May.
"Pasensya na. Gusto ko lang kasing bigyan kayo ng invitation bago niyo malalaman. Huwag na nga
kayong magtampo, alam niyo naman ngayon eh."
Sabi ni Zelle niya tinapik ng pa isa isa iyong mga balikat namin.
"Eh Zelle. Bukas na iyong birthday mo eh hindi man lang kami nakabili ng regalo ng mas maaga.
Tapos hindi pa kami naghanda ng maisusuot namin."
Sambit ko kay Zelle. Alam ko engrande iyong birthdy party ni Zelle kaya kailangan talaga
naming maghanda.
Tinignan ko iyong relo na suot ko. 3 PM na, kailangan na naming umalis ngayon para bumili ng
birthday present at ng maisusuot namin.
Sabay ulit naming paalam kay Zelle saka kami sabay na tumayo at umalis na ng cafeteria. Hindi
na namin hinintay pa na sumagot si Zelle.
Sorry Zelle nagmamadali lang talaga kaming tatlo. Madami pa kaming dapat na gawin.
Dahil wala akong kotse sumabay na ako kay May. Si Aya naman nakasunod na sa amin.
Mabuti nalang talaga at pinaalala sa'kin ni May dahil nawala talaga sa isipan ko. Kinuha ko na
iyong cellphone ko at tinawagan si Kevin.
*riing* *riing*
Ilang beses nag ring iyong cellphone ni Kevin pero hindi parin niya sinasagot. Baka may exam
pa siya ngayon kaya nag type nalang ako ng text message para sa kanya.
Mahuhuli ako ng uwi ngayon dahil may pupuntahan pa kami kasama sina Aya at si May.
Saka ko sinend. Hindi na ako naghintay pa ng reply mula sa kanya dahil baka hindi pa talaga
tapos iyong exam niya.
"Sa pinakamalapit na mall nalang siguro. Pano ba naman kasi itong si Zelle. Kung sinabi niya
one week before ng party eh nakapag handa pa sana tayo ng maayos. Hindi katulad ngayon, bukas
na iyong party tapos wala pa tayong maisusuot. Wala pa ng tayong regalo eh."
Tama talaga si May. Kung sana sinabi ni Zelle ng mas maaga hindi na sana kami natataranta ng
ganito.
Hahay!!
Tinignan ko iyong rearview mirror ng kotse ni May para tignan kung nakasunod parin ba sa'min si
Aya.
"Nasa likod parin si Aya. Dahan dahan ka lang para hindi siya mawala."
"Oo nga pala may. Nagpaalam ka na ba sa boyfriend mo na hindi kayo sabay uuwi ngayon?"
Tanong ko sa kanya.
"Actually nakapag usap na kami kagabi na hindi na muna kami sasabay sa kanila dahil gusto
namin ni Aya magkaroon naman tayo ng oras. Matagal nadin kasi tayong hindi nakapag bonding."
Napangiti naman ako ni May. Akala ko talaga eh nakalimutan na nila ako dahil may boyfriend na
sila ngayon pero hindi parin pala.
Pinark na ni May iyong kotse sa parking space ng mall. Nasa tabi naman ang kotse ni Aya sa
amin.
Dali dali na kaming pumasok sa loob ng mall dahil konti nalang ang oras na meron kami.
"Ano bang uunahin natin? Maghanap ng maisusuot bukas o maghanap ng regalo para kay Zelle?"
Tanong ni Aya sa amin ni May habang naglalakad kami sa third floor ng mall.
"Maghanap na muna tayo ng regalo para kay Zelle. Mas importante iyon."
"Tama si Mia. Maghanap na tayo ng regalo. Mas mahirap iyon kesa sa maghanap ng maisusuot."
Actually hindi ko talaga alam kung anong ibibigay ko para kay Zelle. Parang nasa sa kanya na
kasi iyong lahat. Wala na ata siyang kailangan pang materyal na bagay eh.
Bag nalang siguro iyong ibibigay ko kay Zelle dahil mukhang mahilig siya sa bag eh. Hindi
naman ako mahihirapan na maghanap ng bag para sa kanya dahil alam ko iyong taste niya pagdating
sa mga bags.
Bulalas ni Aya.
Naunahan niya ako. Sana sinabi ko agad na bag iyong ibibigay ko.
Bulalas ko. Hindi naman problema iyong sapatos dahil alam ko din kung ano iyong style ni Zelle
pagdating sa mga sapatos. Magkapareho lang kasi kami ng taste.
"Ayoko nga..Hindi mo alam kung anong size ng paa niya pero ako alam ko kaya sapatos iyong
ibibigay ko sa kanya.."
Sabi ni May habang naglalakad parin kami sa mall at naghanap ng magandang shop.
Dahil hindi naman din ako makapagbigay ng sapatos kay Zelle kailangan kong mag-isip ng bagong
ireregalo kay Zelle.
Hanggang sa nakita ko iyong shop na pinuntahan ni Kevin nong isang araw. Kung bracelet nalang
kaya iyong ibibigay ko sa kanya?
Hinila ko sina May at Aya. Pumasok kami don sa shop na pinasukan ni Kevin.
Sabi ko sa saleslady sabay turo don sa isang gold bracelet na may design na butterfly.
"49,999 pesos nalang po iyan ngayon Ma'am. Naka sale po kasi iyan. 129,999 iyong original
price niyan."
Sabi nong saleslady sa'kin. Naalala ko naman iyong bracelet na binili ni Kevin dito dati. Hindi
ko talaga nakita iyon pero alam ko iyong price. Katulad ng bracelet na napili ko ngayon.
"Ohh!! Ikaw po ba iyong andito nong isang araw Ma'am? Iyong nagtanong tungkol don sa bracelet
na binili ng lalaki."
Naalala ko iyong mukha ng saleslady. Siya din iyong saleslady nong pumunta ako dito.
"Alam niyo po Ma'am ito po iyong binili ng asawa niyo. Binigay na po ba niya sa inyo iyong
bracelet?"
So ito pala iyong bracelet na napili ni Kevin para sa'kin. Bakit hindi hearts ang design eh mag
asawa naman kaming dalawa?
Hindi ko sana bibilhin iyong bracelet dahil nalaman kong ito din pala iyong bracelet na binili
ni Kevin para sa'kin pero sa tingin ko mas maganda kung pareho iyong bracelet namin ni Zelle.
"Kukunin ko na Miss."
*******************************************
[53] Chapter 52: Getting Ready
*******************************************
Sabi ko kay May pagkatapos niya akong ihatid sa bahay namin. Sabi ko naman sa kanya na
magtataxi nalang ako pauwi para hindi na hassle sa kanya pero ayaw naman niya. Si Aya naman
nauna nag umuwi sa'min dahil dala din niya iyong kotse niya.
"Walang anuman. Sabay nalang tayo bukas pumunta kina Zelle. Daanan nalang kita dito."
"Sige May thank you talaga. Hindi pa kasi binabalik ni Mommy iyong kotse ko eh. Hindi ko alam
kung ibabalik pa ba niya iyon o hindi na. Pipilitin ko pa."
Tumingin tingin si May sa kabuuan ng bahay namin pagkatapos niyang ibaba iyong window sa
driver's side.
Offer ko sa kanya.
Sabi niya.
"Sige ikaw ang bahala. Sige aalis na ako. Salamat talaga. Mag-iingat ka pauwi ha?"
Pagpapaalala ko sa kanya saka ako lumabas ng kotse niya. Nagwave na muna ako bago siya
tuluyang lumayo sa kinatatayuan ko.
Hindi na ako nag-abala pa na mag doorbell dahil dala ko naman iyong susi ng gate.
Tanong ni Kevin pagdating ko ng bahay. Nakahiga lang siya sa couch namin at nanood ng TV
habang hawak hawak niya iyong remote control.
"Namili kasi kami nina May at Aya ng regalo para kay Zelle sa birthday niya. Hindi mo ba
natanggap iyong text ko? Nagtext ako sa'yo ah."
Inilapag ko iyong dala dala kong paper bags sa center table namin. Andun iyong damit na
isusuot ko at iyong sapatos. Iyong regalo ko naman para kay Zelle inilagay ko sa bag ko. Baka
kasi makita ni Kevin.
Hindi makapaniwalang tanong ni Kevin. Iyong reaksyon ng mukha niya parang hindi niya nagustuhan
iyong ginawa ko. Eh hindi naman niya pera iyong ginamit ko ah.
Tss.. Ang panget talaga ng reaksyon ni Kevin. Nakakadagdag sa pagka bad mood ko.
Sigaw ko sa kanya. Medyo wala nga ako sa mood kanina pa dahil hindi ko masyadong nagustuhan
iyong binili kong damit. Pano ba naman kasi hindi kami nakapili ng maayos ng gown dahil wala ng
oras. Natagalan kasi sina Aya at May na pumili ng regalo para kay Zelle.
"Sinabi ko bang hindi pwede? Bakit ang init ata ng ulo mo ngayon?"
Sabi ni Kevin pero hindi naman siya sumigaw. Akala ko eh sisigawan niya ako pabalik dahil
sinigawan ko siya.
"Kumain ka na ba? Nagtira ako ng pagkain para sa'yo. Hihintayin sana kita kaya lang gutom na
gutom na talaga ako."
Sabi ni Kevin..
"Kumain na kami kanina nila May at Aya. Aakyat na muna ako. Gusto ko ng magpahinga dahil
napagod ako kakalakad kanina. Pasensya na at nasigawan kita."
Binibit ko na iyong paperbags saka ako umakyat ng hagdan. HIndi pa ako tuluyang nakakakayat ng
second floor ng tinawag ako ni Kevin.
"Maybelline! May iniwan ako sa kama mo. Ikaw na ang bahala kung anong gagawin mo don. Kung
hindi mo type itapon mo nalang."
Hindi pumasok sa utak ko iyong sinabi ni Kevin. Narinig ko lahat ng sinabi niya pero lumabas
din naman ang lahat ng iyon sa kabilang tenga ko.
Kahit na hindi ko naintindihan iyong sinabi ni Kevin, tumango parin ako sa kanya saka ko
pinagpatuloy iyong pag-akyat ko. Binuksan ko iyong kwarto ko at inilagay sa couch iyong
pinamili ko. Hihiga na sana ako sa kama ko dahil sobrang pagod na ako pero napansin ko iyong
white long gown na nakapatong ng maayos sa ibabaw ng kama.
Kinuha ko iyong gown at idinikit ko sa katawan ko. Ngayon alam ko na kung bakit ganun nalang
iyong reaksyon ni Kevin kanina. Kelan niya ito binili at bakit hindi niya sinabi agad sa'kin?
hihihihih!!
Kung kanina medyo napikon ako sa kanya ngayon kinilig naman ako. Bipolar talaga ako alam ko.
Sabi ko sa sarili ko. Kung kanina wala ako sa mood at napagod ako sa sobrang kakaikot ng mall
ngayon naman balik na ulit ako sa normal na sarili ko. Kung ihahantulad ko si Kevin sa drinks,
isa siyang cobra energy drink. Siya iyong nagbibigay energy sa'kin.
hhihihi!!
Pinuri ko iyong babaeng nakita ko sa salamin. Pakiramdam ko ako na iyong pinakamagadang babae
dahil sa suot ko.
hihihi!!
Ano kayang magiging reaksyon ni Kevin pag nakita niya ako bukas na nakaganito. Maaakit kaya
siya?
*ehem* *ehem*
Pinalalim ko iyong boses ko para magaya ko iyong boses ni Kevin. Kailangan kong paghandaan ang
mangyayari bukas pag nakita ako ni Kevin kaya ngayon pa lang magpaparactice na ako.
Napatigil ako sa ginawa ko ng marinig ko iyong boses ni Kevin. Paglingon ko si Kevin nga nasa
pinto ng kwarto ko.
Bigla akong nataranta. Hindi ko alam kung anong gagawin ko o kung anong sasabihin ko. Pano
kung nakita ni Kevin iyong ginawa ko? Nakakahiya!!
"Kanina ka pa ba diyan?"
"Hindi naman masyado. Itatanong ko lang sana kung kasya sa'yo iyong damit. Mukhang kasya
naman."
Sabi ni Kevin. Hindi naman siya tumatawa kaya sa tingin ko eh hindi niya talaga nakita iyong
ginawa ko.
Tanong niya.
"Wala naman.."
Sagot ko.
"Ikaw naman kasi Mia eh. Bakit hindi mo sinigurado na nakalock iyong pinto?"
Akala ko nakapasok na si Kevin sa kwarto niya pero hindi pa pala. Bigla nalang niyang binuksan
ulit iyong pinto.
"Bakit mo ba gustong halikan iyong sarili mo? Para kang baliw. hahaha!!"
So nakita pala talaga niya iyong ginawa ko kanina? Nakakahiya!! Pero atleast hindi niya alam
na nagpanggap akong siya kanina.
....
6 PM magsisimula iyong party ni Zelle kaya dapat andun na kami sa venue by 5 PM or 5:30 PM.
*riing* *riing*
"Hello?"
(Ganun ba? SIge magkita nalang tayo sa venue maya maya. Alam niyo naman siguro kung nasan
iyong Palace Garden diba?)
(Yieee!! Mukhang nagkakamabutihan na talaga kayo ni Kevin. Alam mo may kumakalat na balita
tungkol sa inyo pero mamaya ko na lang sasabihin iyon sa'yo.)
(Hindi ako chismosa noh kung iyan ang iniisip mo. Talagang interesting lang iyong chismis
tungkol sa inyo ni Kevin. Sabi kasi nila eh married na daw si Kevin sa facebook status niya
pero hindi naman nakalagay kung kanino. Bakit niya pinalitan?)
"Mamaya nalang natin iyan pag-usapan May. Mag-aayos pa ako eh. Baka mahuli pa tayo."
Kahapon din nakarinig ako ng chismis tungkol sa'min ni Kevin pero ngayon ko lang nalaman iyong
facebook status ni Kevin. Pinalitan ba talaga niya? Mag fafacebook pa sana ako para alamin kung
totoo ba talaga iyong sinabi ni May pero wala ng oras eh. Mamaya nalang siguro pagbalik namin.
Pumasok na ako ng banyo at naligo. Hindi na ako nagtagal dahil ayokong mahuli kami ni Kevin.
Ang alam ko kasi eh nagbibihis nadin siya ngayon. Inayos ko na muna iyong buhok at make up ko
saka ko sinuot iyong gown na binigay ni Kevin.
Bilang babae, alam ko kung ano ang bagay sa'kin at hindi. Hindi naman sa pagbubuhat ng
sariling bangko pero alam ko bagay sa'kin iyong suot ko ngayon.
Umupo ulit ako sa harap ng salamin at sinuot iyong hikaw ko. Tinignan ko nadin kung ano pa ang
kulang..
"Ahh.. Necklace.."
Binuksan ko iyong drawer ko at kinuha iyong kwintas na binigay sa'kin ni Mommy. Dahil espesyal
iyong suot ko ngayon dapat espesyal din iyong kwintas ko. Magsusuot nadin sana ako ng bracelet
kaso naisip ko na baka ibibigay na ni Kevin mamaya iyong bracelet na binili niya kaya hindi ko
nalang sinuot.
*tok* *tok*
"Pwedeng pumasok?"
"Tayo na?"
Sabi ko kay Kevin pagkatapos kong kunin iyong purse ko pero hindi parin gumagalaw si Kevin.
Tanong ko sa kanya pero hindi siya kumibo. Nakatitig lang siya sa'kin.
"HOY KEVIN!!!"
"Ahh.. Ano.. Hindi ko lang naisip na bagay pala talaga sa'yo iyong binili ko."
Biglang umakyat ang lahat ng dugo ko sa katawan at naipon sa pisngi ko. Unti unti namang
nagsibalikan iyong mga paru paru sa loob ng tiyan ko.
Pinapakilig ako ni Kevin. Woaah!! Pano kasi.. Ngayon lang niya sinabi sa'kin ang mga salitang
iyon sa buong pagsasama namin. Eh para narin niyang sinabi na maganda ako diba?
hihihihi!!!
Tanong ko sa kanya. Ang totoo niyan kagabi pa ako hindi makatulog dahil inisip ko talaga kung
san niya binili to at kelan at kung bakit. Eh hindi naman ako nagpabili sa kanya.
"Ahh.. Bumili kasi ako ng maisusuot kahapon eh nakita ko iyan kaya binili ko nadin. Ang alam
ko kasi kahapon eh wala ka pang maisusuot kaya binilhan na kita. At isa pa nong nakita ko iyan
sa display ikaw agad iyong naisip ko."
hihihih!!
Bakit parang nagiging cheesy na si Kevin? Hindi na siya katulad ng dati.. ang sweet na niya
ngayon. Ako lang ba ang nakakahalata?
"Thank you.."
Sabi ko sa kanya at ngumiti ng bahagya. Kung hindi ko lang sana pinigilan ang sarili ko baka
kanina pa ako tumatalon dahil sa sobrang tuwa at kilig.
Sabi ko sa kanya saka ko inayos iyong coat niya. tsumachancing lang eh. hahaha
Waaa!! Parang gusto kong yakapin si Kevin dahil sa sinabi niya. First time.. First time niyang
sinabi iyon sa'kin at hindi ko talaga kakalimutan iyon.
Sa tingin ko magiging for real na talaga iyong relasyon namin ni Kevin pagkatapos ng birthday
party ni Zelle. Nasesense ko na na sa simbahan talaga kami hahantong..
hihihih!!
"... sana kaya lang hindi bagay sa'yo iyong kwintas mo."
"Hindi ba bagay?"
Tanong ko sa kanya habang napahawak ako sa kwintas ko. Tumango naman siya.
Tumalikod na ako sa kanya at binuksan iyong drawer ko para maghanap ng ibang kwintas. Sa totoo
lang ito na iyong pinakamagadang kwintas na meron ako pero sabi ni Kevin hindi daw bagay eh.
Tinanggal ko na iyon at binalik sa lalagyan.
"Ha? Bakit naman.. Parang may kulang kasi pag wala akong suot na kwintas eh."
Hindi ko ulit naintindihan kung anong ibig sabihin ni Kevin pero sinunod ko parin iyong gusto
niya na hindi na ako magsuot ng kwintas. Magkahawak kamay kami ni Kevin na bumaba ng hagdan
Hindi ko alam kung ako lang ba iyong nakakaramdam ng pagbabago ni Kevin. Parang ang bait niya
kasi ngayon. Pero sabi nila kaya daw biglang bumait iyong asawa mo sa'yo ay dahil nakagawa siya
ng mali.
Pero pano kung may gagawin pa siyang mali? May mangyayari bang hindi maganda pagkatapos nito
kaya niya ako inaalagaan ng maayos?
*******************************************
[54] Chapter 53: Birthday Party
*******************************************
Pagdating namin sa party sobrang dami ng ng tao. Akala nga namin ni Kevin eh late na kami at
nagsimula na pero hindi pa naman daw.
Bigla nalang akong hinila ni May pagkatapos niya akong makita. Syempre kasama niya iyong
boyfriend niya.
Paalam ko sa kanya at tumango naman siya kaya nagpahila na ako ng tuluyan kay May. Dinala niya
ako don sa wala masyadong tao at malayo sa mga speakers.
Tanong ko sa kanya.
"Hindi naman masyado. Saglit lang. Ako iyong may itatanong sa'yo eh. Bakit ba iyan iyong
isinuot mo? Asan na iyong black dress na binili natin kahapon?"
Nagtatakang tanong ni May. Pina ikot pa niya ako para makita niya ng buong buo ang damit.
"Hindi din noh. Wala na kayang panahon. Binigay ni Kevin 'to sakin."
Bigla nalang bumungisngis si May. May ibig sabihin ang ngiti niyang iyan.
"Alam mo. Parang naniniwala na talaga ako na nahuhulog na ang loob ni Kevin sa'yo. Iba din
kasi iyong mga kilos niya ngayon. Tapos bakit binilhan ka pa niya ng gown?"
Dahil napagod kami ni May naghanap kami ng mauupuan. May nakareserve naman palang table para
sa amin kaya don na kami nakaupo.
"Hindi ko din alam eh. Ang sabi lang niya na nong nakita daw niya ito eh ako daw iyong una
niyang naisip agad kaya ayun. hehe."
"Nasan na si Jerome?"
Tanong ko sa kanya.
"Kasama niya sina Kevin at iyong kapatid niya. Sila iyong nagsabi sa'kin na andito kayo."
Sabi ni Aya.
"Eh kasi ang facebook pa ako bago ako nag-ayos at may nakita ako."
Sabi ko sa kanya.
"Hindi iyon ang tinutukoy ko. May nakita akong interesting na topic. hihihih."
Iba iyong ngiti ni Aya ngayon. Pakiramdama ko tungkol sa'kin iyong interesting topic ang
tinutukoy niya. Sa'kin kasi siya tumingin habang ngumingiti siya.
Tanong ko kay Aya. Nacurious nadin kasi ako eh. Sabi din kasi sa'kin ni May kanina iyong
tungkol sa relationship status ni Kevin sa facebook niya eh hindi ko nacheck dahil nagbihis na
ako.
Ikukwento na sana ni Aya iyong nakita niya ng biglang magsalita iyong emcee ng program.
Pagkatapos magsalita ng emcee eh nagsimula na talaga officially iyong program at umkyat nadin
si Zelle sa stage.
White gown din iyong suot ni Zelle pero mas maganda iyong sa kanya. Dalang dala kasi niya
iyong gown niya hindi tulad ko.
Iyong flow ng party katulad din nong debut ko pero hindi naman daw debut ni Zelle ngayon dahil
19 na siya. Mas matanda si Zelle sa'kin ng ilang buwan.
.....
Sabi ni Aya pagkatapos ng program. Habang kumakain na iyong lahat eh nag-iikot naman kami para
hanapin si Zelle. Tapos na kasi iyong program pero si Zelle eh binabati pa ng ibang tao.
"Mamaya nalang. Baka naman kasi busy pa iyon. Kumain nalang muna tayo."
Sabi ko.
"Oo nga Aya. Masyado ka excited eh. Mamaya nalang. Kumain na tayo dahil gutom na ako."
Hindi na namin kasama ang mga boys sa table namin dahil may sarili naman silang table na
nakareserve sa kanila.
Tumayo na kaming tatlo at kumuha na ng pagkain. Mabuti nalang at hindi na masyadong madaming
tao ang nakapila.
Tanong ko sa kanya pagbalik namin sa table dala dala ang plate na may pagkain.
"Ahh.. Ano kasi Mia. This week kasi eh masyado akong madaming narinig tungkol sa inyo ni
Kevin. Iyong mga chismis."
Pagsisimula niya.
"Ang totoo niyan eh ako din eh. May narinig akong mga chismis tungkol sa'min ni Kevin. Sabihin
ba naman sa'kin na ako iyong nanligaw kay Kevin?"
"Alam mo kasi Mia, hindi naman talaga maiiwasan iyon dahil sa iyon na iyong nakasanayan nila
kay Kevin noon. Eh hindi mo padin naman ina-announce diba na kayo na at kasal na kayo? Eh maski
nga si Zelle hindi niya alam eh."
"Wala na namang problema kung sabihin niyo na iyong totoo dahil sila na ni Axel diba? At sa
tingin ko naman eh unti unti nading nahuhulog ang loob sa'yo ni Kevin kaya wala ng problema."
Pagpapatuloy ni Aya.
Kung tutuusin tama iyong sinabi ni Aya eh. Tinago namin kina Zelle at Axel ang totoo dahil
ayokong masaktan si Axel at syempre dahil sa tingin ko eh hindi pa gustong ipaalam ni Kevin kay
Zelle ang tungkol sa amin pero ngayon okay na ang lahat kaya wala na akong dahilan pa para
itago ang lahat.
Sasabihin ko na kay Zelle ngayong gabi ang lahat dahil ayoko ng magtago sa kanya ng lihim.
Pagkatapos naming kumain eh nagpahinga pa kami dahil busog pa iyong mga alaga namin sa loob ng
tiyan.
Hindi parin namin nakikita si Zelle. Sa tingin ko eh busy pa iyon sa pag eentertain ng ibang
guests niya o baka busy pa sila ni Axel.
hehehe!!
"Hindi ko alam. Hindi ko pa nakita muli si Kevin eh simula nong magkahiwalay kami kanina."
"Hello? Pano ba naman kasi iyong ibang guests oh nagsasayawan na. Tayo nalang iyong nakaupo."
Napatingin din ako sa paligid namin. Konti nalang kaming nakaupo. Nasa dance floor na iyong
iba at sinasayaw nong partner nila.
Napatigil na iyong mga nagsasayaw dahil huminto na iyong music at nagsalita ulit iyong emcee.
Akala ko eh tapos na iyong program pero hindi pa pala.
"May isang performance tayo tonight for everyone. Please give a big round of applause for..
the galaxy band.."
Waa!!
Kyaaa!!
Pakiramdam ko balik fangirl ulit ako ngayon. Galaxy band daw. Sina Kevin iyon diba?
KYAAAAA!!!
Naghiyawan iyong mga tao pagkatapos sabihin ng emcee na magpeperform ang galaxy band
"KYAAAA!!!"
"KYAAA!!!"
Hindi rin naman nagpahuli sina May at Aya dahil kasali din sina Mark at Jerome don.
Pero nagulat kami ng hindi umakyat sa stage si Axel. Diba si Axel iyong vocalist?
Hawak hawak ni Mark iyong electric guitar niya at si Jerome naman eh hawak hawak iyong drum
stick niya. Akala ko kasi eh si Mark iyong bass ng band pero hindi niya hawak iyong bass guitar
niya. Mukhang may shifting ata sila ngayon dahil wala si Axel.
Sobrang natulala ako pagkatapos kong makita si Kevin na hawak hawak iyong acoustic guitar sa
halip na electric guitar na lagi niyang gamit.
Tanong ni May at ni Aya sa'kin pero hindi ko na sila sinagot dahil nagconcentrate ako kay
Kevin.
Lumakas ang tibok ng puso ko pagkatapos kong marinig ang first stanza ng kanta ni Kevin.
Ngayon ko lang siyang narinig na kumanta. Kahit sa bahay hindi talaga siya kumakanta. Akala ko
nga eh sintonado siya pero hindi pala. Ang ganda ng boses niya.
Hindi ko alam kung feeler lang ba talaga ako o para sa'kin talaga iyong kanta ni Kevin. Sa
akin lang kasi siya nakatitig habang kumakanta siya. Naalala ko iyong first meeting namin.
Hindi masyadong maganda iyon pero dahil don kaya kami andito ngayon sa sitwasyon namin.
It was
For when
I rushed
That you
destiny's game
love finally came on
in line only to find
were gone.
Kevin.. Iba talaga iyong pakiramdam ko. Hindi ko maipaliwanag. Pakiramdam ko mas lalo akong
nahuhulog sa kanya ngayon
Pakiramdam ko sa amin lang ni Kevin umiikot ang mundo. Hindi ko na nakita ang mga tao sa
paligid ko pati narin sina May at Aya.
It was
For when
I rushed
That you
destiny's game
love finally came on
in line only to find
were gone.
Ako lang at si Kevin ang andito ngayon. Mahal ko na ba si Kevin? Totoo na ba talaga 'tong
nararamdaman ko? Natatakot ako pero ang sarap sa pakiramdam ang ganitong feeling.
WAAAA!!
KYAAA!!
GALAXY BAND!!!
Saka lang ako bumalik sa ulirat ko pagkatapos maghiyawan ng mga tao pagkatapos nilang mag
perform.
Inikot ko iyong buong venue para hanapin si Zelle pero hindi ko siya nakita.
Bigla nalang may tumapik sa balikat ko. Paglingon ko si Axel pala. Mabuti naman at nakita ko
siya. Sobra kasing daming tao eh.
Sabi ko sa kanya.
"Oo pero mamaya ko na sasabihin. Sabihin ko na muna kay Zelle bago sa'yo. Nakita mo ba si
Zelle?"
Tanong ko sa kanya.
"Oo magkasama kami kanina. Magkasama sila ni Kevin bago lang. Lumabas sa may garden."
Sabi ni Axel.
Magkasama sila ni Kevin? Bakit si Zelle agad iyong pinuntahan niya pagkatapos niyang
magperform? Dahil ba hindi para sa'kin iyong kanta?
Ehh!! Hindi naman siguro para kay Zelle iyon. Feeling ko para sa'kin talaga eh.
"Samahan na kita?"
Tumango lang si Axel sa'kin kaya lumabas na ako at pumunta ng garden. Dahil masyadong malaki
iyong garden kailangan ko pang mag-ikot para hanapin sila.
Hanggang sa nakita ko nga iyong white na gown. Sigurado ako si Zelle na iyon.
"Ze....."
Hindi ko natapos iyong pagtawag kay Zelle dahil nakita ko nga si Kevin katabi niya at
ikinakabit iyong bracelet sa kanang kamay ni Zelle.
Iyong bracelet..
*dugun* *dugun*
Kung kanina lang sobrang saya at sobrang kinikilig ako ngayon hindi na. Parang bumaligtag
iyong buong mundo. Bakit nahantong sa ganito ang lahat?
Ang sakit..
Ang mas masakit pa may hawak hawak pang bouquet ng roses si Zelle. Sigurado akong galing kay
Kevin iyon.
Bakit ganito?
Akala ko okay na kami ni Kevin. Akala ko unti unti na ngang nahuhulog ang loob ni Kevin sa'kin
pero AKALA ko lang ang lahat. Nag ASSUME ako ng bagay na hindi pala para sa'kin.
Ginawa ko na ang lahat pero wala paring magandang bunga. Siguro nga hindi talaga kami para sa
isa't isa ni Kevin.
Para lang akong tanga na nakatayo dito habang nasa harapan ko silang dalawa. May ngiti sa labi
ni Zelle at kahit na nakatalikod si Kevin sa'kin alam ko na nakangiti din siya. Dahil tanging
si Zelle lang ang nagbibigay kahulugan sa buhay niya. Ang nagbibigay ng ligaya sa kanya.
at ako..
Wala akong magawa para kay Kevin. Hindi ko kayang ibigay sa kanya ang kayang ibigay ni Zelle.
*******************************************
[55] Chapter 54: Falling slowly
*******************************************
Kevin's POV
"Para sa'yo."
Pagbibiro ko sa kanya.
"Sus! Alam ko namang darating ka kahit na di kita bigyan ng invitation. Ang tigas kaya ng
mukha mo. Di ka tatablan ng hiya. hehe"
"Anong matigas? Tss.. ehehehe.. oo nga pala. May sasabihin ako sa'yo pero huwag na muna
ngayon."
"Kahit kailan talaga ang tigas ng bungo mo. Sinabi ng huwag na muna ngayon."
Paalam ko sa kanya
"Sige magkita nalang tayo bukas at hihintayin ko iyong sasabihin mo sa'kin ha?"
Sabi ni Zelle.
...
*beep* *beep*
Hindi ko na tinapos buuin iyong message dahi inunahan ako ni Maybelline. Binuksan ko na iyong
text message na natanggap ko mula sa kanya.
Mahuhuli ako ng uwi ngayon dahil may pupuntahan pa kami kasama sina Aya at si May.
"Ohh!! Kung ganun wala na akong magagawa. Ako nalang mag-isa iyong aalis."
Naglakad na ako sa hallway papuntang parking space ng may biglang humarang na dalawang babae
sa harap ko.
Tanong ko sa kanila.
Hindi na ako magtataka kung sobrang dami na ng nakakaalam tungkol sa amin ni Maybelline
pagkatapos ng ginawa ko. I know it sounds childish pero alam ko matutuwa si Maybelline sa
ginawa ko. Ang pinagtataka ko lang eh kung bakit hindi pa niya ina-accept iyong relationship
request ko sa facebook.
Sagot ng babae.
"Kevin.. Totoo ba na married na kayo ni Mia o echos lang iyong andun sa facebook status mo?"
Hindi ko alam kung anong ibig sabihin ng salitang echos. Ang alam ko lang eh wala sa Filipino
dictionary ang salitang iyon.
"Kung ano man ang meron kami ni Maybelline wala na kayong pakialam don."
Pagpasok ko sa kotse, napatingin agad ako sa kanan ko. Sa front seat. Iba iyong pakiramdam ko
ngayon dahil hindi ko kasama si Maybelline. Parang may kulang.
....
Uuwi na sana ako ng bahay ng makita ko iyong mannequin sa isang shop. Hindi ito isang typical
mannequin lang gaya ng iba. May suot itong white gown na sobrang maganda sa paningin ko.
Hindi ko alam kung ano iyong dahilan pero bigla nalang pumasok sa isipan ko si Maybelline
pagkatapos kong makita ang gown.
Lumapit agad ako dahil naalala ko bigla si Maybelline. Sigurado akong bagay na bagay ito sa
kanya. Pumasok agad ako ng shop at binili iyong white gown na suot ng mannequin.
Habang inaayos pa ng saleslady ang damit. Nag ikot ikot na muna ako sa shop nila para maghanap
pa ng magandang regalo para kay Maybelline.
Hanggang sa nakita ng mata ko iyong isang gold necklace na may heart shape pendant.
Sabi ko sa saleslady.
"Opo Sir."
Inabot ko iyong credit card ko at lumabas na ng mall. Kailangan kog paghandaan ang lahat para
bukas.
Pagdating ko ng bahay, pumasok agad ako sa kwarto ni Maybelline at pinatong don ang paper bag
na may lamang gown.
"Tss.. Baka isipin ni Maybelline na basura ang laman nito at itapon nalang bigla."
Iniisip ko palang na suot ni Maybelline to napapangiti na ako pano pa kaya kung totoo na
talaga.
Inilabas ko na din iyong maliit na kahon na pinaglalagyan ng kwintas at pinatong don sa gown ni
Maybelline. Lalabas na sana ako ng kwarto niya pero naisip ko na hindi romantic kung ganito
iyong paraan na gagawin ko.
Kinuha ko na iyong kahon saka ako bumaba para hintayin ang asawa ko.
....
Umikot ako para hanapin si Zelle hanggang sa nakita ko na nga sila ni Axel.
"Kevin!!"
"Axel!!"
Alam ko na ang tungkol sa relasyon nila. Nagulat ako sa sarili ko dahil inakala ko talaga na
masasaktan ako.
Tumango lang ako at ngumiti saka ko hinawakan iyong kamay ni Zelle at dinala siya sa garden.
Tanong ni Zelle.
Dumeretso na ako sa kotse ko para kunin iyong bracele na binili ko para kay Zelle. Nakita ko
iyong bouquet ng bulaklak na plano kong ibigay kay Maybelline kaya kinuha ko narin para hindi
na ako babalik ulit sa sasakyan.
Tanong ni Zelle.
Tumawa lang si Zelle ng nakakaloko. Alam ko kung anong ibig sabihin ng tawa niya. Alam na niya
siguro kung ano iyong nasa isipan ko.
"So sasabihin mo sa'kin ngayon na gusto mo si Mia right at gusto mong tulungan kita?"
"I'm happy for you Kevin. Nong una ko palang kayong makita ni Mia na magkasama alam ko na agad
na siya iyong babaeng magbibigay sa'yo ng lahat. You know what I mean."
Kagabi pa lang iniisip ko na lahat iyong dapat na sabihin at itanong ko kay Zelle pero ngayon
na kaharap ko na siya bigla nalang nawala sa isipan ko ang lahat ng iyon. Hindi ko na alam kung
anong sasabihin ko.
"haha.."
"Ang totoo niyan Zelle hindi ko talaga alam ang sagot dahil nagising nalang ako isang araw at
naramdaman kong unti unti na palang nahuhulog ang loob ko kay Maybelline.."
"Then?"
"Dahil kay Mia marunong ka na ng mga cheesy lines. You're being cheesy Kevin. hahaha"
Alam ko na pag sinabi ko ang lahat kay Zelle ang totoo pagtatawanan niya lang ako pero sa kanya
lang ako komportable. Hindi ko naman pwedeng sabihin ito kay May at Aya dahil hindi pa kami
ganun ka magkilala.
"I'm sorry. Hindi ko lang talaga mapigilan. Anyway.. Ito lang ba iyong sasabihin mo? I know
there's something else."
Sabi ni Zelle.
Naalala ko na din sa wakas kung ano iyong pinaka importanteng bagay na dapat malaman ni Zelle.
"There's one more. Pasensya dahil nilihim namin ni Maybelline ang tungkol dito sa inyo ni Axel
pero may dahilan kami. Ang totoo niyan Zelle nagpakasal na kami ni Maybelline at nagsasama na
kami sa iisang bubong."
Inakala kong magugulat si Zelle sa sinabi ko pero hindi ko man lang nakita ang ganung reaksyon
sa mukha niya.
"Hindi ka ba nagulat?"
Tanong ko sa kanya.
"Bakit naman ako magugulat eh alam ko na ang tungkol diyan. Kung hindi mo pa sinabi sa'kin ang
totoo ngayon magtatampo na talaga ako. Nacurious kasi ako sa mga chismis kaya binuksan ko iyong
facebook ko at tinignan iyong profile mo. Hindi na picture natin iyong nasa default picture mo.
Si Mia na kasama mo at iyong relationship status mo. Hahahah!! Ang cheesy mo na talaga ngayon."
Tumawa na naman si Zelle. Hindi ko pinalitan iyong facebook status ko para pagtawanan ako ni
Zelle. Pinalitan ko iyong para matuwa at mapangiti ko si Maybelline.
Tsss..
Tsss..
Aalis na sana ako para hanapin si Maybelline ng hinigit ni Zelle ang braso ko.
Sabi ni Zelle.
Mabuti nalang talaga at pinaalala ni Zelle sa'kin ang tungkol don dahil nakalimutan ko talaga
at nawala sa isipan ko.
Dinukot ko sa bulsa ko iyong box at binigay kay Zelle. Binuksan naman niya iyon.
"Tss.. Buti nalang at good mood ako ngayon. Pakihawak na muna nito."
Sabi ko kay Zelle saka ko pinahawak sa kanya iyong bouquet ng rosas na para kay Maybelline.
"Remembrace ng friendship natin kaya huwag na huwag mo itong iwawala dahil lagot ka talaga
sa'kin."
Pagbabanta ko sa kanya.
"Oo na oo na.."
Madami na kaming pinagdaanan ni Zelle. Kasama na don iyong mga taon na minahal ko siya higit pa
sa kaibigan. Siya iyong first bestfriend ko at first love ko.
Pero bigla nalang nag-iba iyong mukha ni Zelle kaya lumingon ako sa likod ko para tignan kung
sino ang andun..
"Maybelline?"
Kahit na nakatalikod na siya at tumatakbo papalayo sa'min ni Zelle alam kong siya iyon.
Sabi ni Zelle.
Bakit ba dito ko pa naisip na dalhin si Zelle? Bakit hindi ko naisip na baka makita kami ni
Maybelline.
Kinuha ko iyong bulaklak saka ako tumango at tumakbo para habulin si Maybelline.
Fvck!!
Bakit ngayon pa kung kailan sasabihin ko na sana lahat sa kanya ang nararamdaman ko. Bakit
ngayon pa?
Nasan ka na ba?
Hanggang sa naisipan kong bumalik sa venue dahil baka bumalik siya don.
Tanong ko sa kanila.
"Huh? Hindi mo ba siya kasama? Nagpaalam siya kanina sa'min sabi niya hahanapin ka daw niya."
Sabi ni Aya.
Fvck! Tumalikod na ako para hanapin ulit si Maybelline ng biglang tinawag ako ni May.
"Kevin!"
Ang totoo hindi ko alam kung san ko hahanapin si Maybelline. Hindi ko alam kung san ako
magsisimula pero bahala na.
Kahit na buong magdamag ako dito sa labas kakayanin ko basta mahanap ko lang siya at maayos
ang lahat ng misunderstandings na nakita niya.
Inikot ko ulit iyong buong garden pero hindi ko parin makita si Maybelline hanggang sa mapansin
ko iyong maliit at madilim na daanan.
Agad akong dumaan don hanggang sa makita ko ang isang babaeng nakaupo na may puting suot. Kung
matatakutin kang tao iisipin mo talagang white lady ang nakaupo don. Pero alam na alam kong si
Maybelline iyon.
At inayos iyong payong sa taas ng ulo niya para hindi na siya mabasa.
"Bakit ka ba nagpapa-ulan?"
Tanong ko sa kanya.
*******************************************
[56] Chapter 55: Official
*******************************************
Hindi ko alam kung san ako tutungo ngayon. Tumatakbo lang ako dahil gustong makalayo sa mga
problema ko. Sa mga nakita ko at sa nararamdaman ko.
Napatigil nalang ako ng biglang pumatak ang ulan galing sa langit. Sinalo ng kanang palad ko
iyong patak ng ulan.
Hindi ko talaga alam kung matutuwa ba ako dahil dinamayan ako ng langit o mas lalo akong
masasaktan dahil pinapaalala ng langit na dapat kong ilabas ang hinanakit na nararamdaman ko.
Ginawa ko na iyong lahat na pwede kong gawin. Kung tutuusin nga, sobra sobra na iyong ginawa
ko para sa nararamdaman ko para kay Kevin pero talagang wala parin.
Kailangan ko ng sumuko.
Bigla nalang bumalik sa isipan ko ang lahat tungkol kay Kevin. Nong una kaming magkita sa
greenwich. Natapunan pa nga niya ako ng lasagna sa ulo. Mabuti nalang at hindi na masyadong
mainit iyong dahil baka nawala na talaga ang mga buhok ko sa ulo.
"hehehe.."
Tama bang ngumingiti ako ngayon dahil naaalala ko si Kevin? Dapat umiiyak na ako ngayon dahil
sa nakita ko kanina.
Mahal parin niya talaga si Zelle at hindi parin niya ito makalimutan. Wala na akong magagawa
kaya dapat mag move on na ako ngayon.
Dahil sa sobrang pag-iisip ko huli na ng malaman kong basang basa na pala ako.
Tatayo na sana ako para umuwi na ng bigla ko nalang maramdaman na huminto na iyong pagpatak ng
ulan.
Payong?
"Bakit ka ba nagpapa-ulan?"
Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Iyong boses na iyon. Hindi ako maaring magkamali.
Pero natatakot akong lumingon para tignan siya dahil baka bigla nalang akong magising sa
panaginip ko at makita kong wala talaga si Kevin.
"Maybelline!!"
Tama nga ako. Si Kevin nga iyong nasa likod ko. Pero ayoko paring lumingon.
Sana naging bingi nalang ako para hindi ko na siya marinig pa.
Dahil sa hindi ko parin tinignan si Kevin, naisipan na niyang umupo sa tabi ko. Hindi ko alam
kung anong sasabihin ko. Hindi ko alam kung anong gusto niyang sabihin sa'kin at pumunta parin
siya dito.
Dahil na narealize niya na kahit anong gawin niya hindi parin niya matututunang mahalin ako.
Tanong ni Kevin habang nasa taas parin ng ulo ko iyong payong. Akala ko talaga kanina huminto
na iyong ulan.
"Pinuntahan kita."
Sagot niya.
"Marami..."
Napansin ko iyong bulaklak na hawak hawak ni Zelle kanina. Bakit nasa sa kanya ulit? Dahil ba
hindi ito tinanggap ni Zelle?
"Hindi mo na kailangang sabihin sa'kin iyan Kevin. Alam ko na ang lahat. Sige babalik na ako."
Tumayo na ako at maglalakad na sana papalayo sa kanya pero bigla nalang iyang hinigit ng
mahigpit ang braso ko at tumayo.
"Maybelline.."
Naramdaman ko nalang ulit iyong mga patak ng ulan mula sa taas at ang..
Hindi ko kayang ipaliwanag ang naramdaman ko gamit lang ang mga salita..
Hindi totoo iyong nakita ko kanina sa garden? Guni guni ko lang ba iyon o panaginip? Bakit
parang totoo ang lahat ng nakita ko?
"Tss.. Hindi iyan ang ibig kong sabihin. Ang sabi ko, iyong nakita mo misunderstanding lang
lahat ng iyon. O eto.."
Inabot niya sa'kin iyong bulaklak na hawak hawak ni Zelle kanina. Iyong ibang bulaklak na
tanggal na at nahulog na sa kung saan dahil sa ulan.
Tanong ko sa kanya.
"Next time, huwag kang makikinig sa usapan ng iba. Pero kung makikinig ka talaga, dapat
intindihin mo muna kung anong nakita mo bago ka umalis at umiyak."
Hindi ko maintindihan ng lubusan iyong sinabi ni Kevin pero parang iyong nakita ko kanina
misunderstanding lang lahat.
Tanong ko sa kanya habang tinuro ko iyong bulaklak na inabot niya pero hindi ko parin
kinukuha.
"Oo. Pinahawak ko lang kay Zelle kasi sinuot ko sa kanya iyong bracelet na regalo ko."
So iyong pala iyong nangyari. Kinuha ko na iyong bulaklak na inabot ni Kevin dahil para naman
pala talaga sa'kin iyon.
Akala ko talaga para sa'kin iyon pero para kay Zelle pala..
"Iyong bracelet.."
"Bracelet?"
"Akala ko kasi eh para sa'kin iyong bracelet na binili mo. Kaya nong nakita kong isinuot mo
iyon kay Zelle nasaktan talaga ako."
Akala ko tatawa na siya dahil nag assume ako ng bagay na hindi pala para sa'kin pero sinundot
ulit niya ako ng malakas sa noo ko.
Bulalas ko habang napahawak ako sa noo ko. Ang sakit lang eh.
"Ikaw naman kasi.. Pano mo nalaman na bumili ako ng bracelet? Sinundan mo ba ako?"
Tumahimik lang ako dahil guilty ako. Sinundan ko kasi si Kevin non eh. Sana hindi ko nalang
siya sinundan para hindi na kami umabot sa ganito.
"Silence means yes. Sinundan mo talaga ako. Tsk tsk.. Wala ka bang tiwala sa'kin Maybelline?"
Tanong ni Kevin sa'kin. Hindi ulit ako sumagot dahil guilty ulit ako.
"Hindi naman sa ganun Kevin.. Eh kasi lang ano.. Kasalanan ko ba kung umasa ako na para sa'kin
iyong bracelet na may butterfly na design?"
Amin ko sa kanya.
"Tskk.. Tskk.. Hindi mo talaga ginagamit ang utak mo ano? tsk tsk.. Para san pa ba iyang utak
mo kung hindi mo rin naman gagamitin? Mabuti pa kunin na natin iyan ngayon..."
"Eh kasi naman.. Alam mo na pala iyong design ng bracelet inisip mo pa na para sa'yo iyon? Eh
halata naman na hindi para sa'yo.."
Sabi ni Kevin.
Tanong ko sa kanya.
Bigla nalang inilabas ni Kevin ang isang pulang kahon at binuksan iyon..
Ang tanga tanga ko talaga. Bakit ba nag-assume ako na para sa'kin iyong bracelet eh hindi
naman siguro ako bibigyan ni Kevin ng butterfly na design na bracelet.
"... sana kaya lang hindi bagay sa'yo iyong kwintas mo."
"Maybelline.."
"Ngayong alam na nating dalawa iyong nararamdaman natin para sa isa't isa. Magsimula tayo ng
bagong kabanata ng buhay natin.."
"I like you Maybelline.. I just woke up one morning and realized that I'm falling slowly for
you.."
Naisip ko na talaga kanina na i-give up si Kevin dahil ayoko ng masaktan. Pero ngayon ayoko ng
gawin iyon.
Ngayong alam ko na kung ano talaga iyong nararamdaman niya para sa'kin.
Niyakap ko si Kevin.
Kahit na hindi 'I love you' iyong narinig ko okay lang sa'kin. Hindi naman ako nagmamadali.
Hindi naman kami mamamatay bukas eh. Marami pa kaming araw, buwan at taon na natitira.
Alam ko darating din iyong araw na iyan na mismo ang sasabihin niya sa'kin.
Pagkatapos kong yakapin si Kevin, isinuot na niya sa leeg ko iyong kwintas na binigay niya.
Iingatan ko talaga 'to.. Mamamatay na muna ako bago 'to mawala sa leeg ko..
"Mabuti pa umalis na tayo dito. Baka may darating nalang dito bigla na hindi kaaya-aya sa
mata. Kung titignan ka sa likod para ka talagang white lady.."
hahaha..
Dahil nga hinalikan ako ni Kevin kanina, binitawan niya iyong payong na hawak hawak niya. Eh
wala din namang use iyong payong dahil basa na ako bago pa niya ako payungan.
Kung kanina sobrang puti ng suot ko ngayon chocolate brown na iyong dulo ng gown ko dahil sa
putik.
Magkahawak kamay kaming bumalik ni Kevin sa venue. Hindi ko alam na halos isang oras din pala
kaming nawala.
"Mia!!!"
"MIA!!!"
"MIA!!"
"Bakit ngayon lang kayo? Sobrang nag-aalala talaga kami sa'yo Mia.."
"Eh ano kasi.. Napasarap iyong kwento namin ni Kevin.. Pasok na tayo sa loob?"
Sabi ni May.
"Happy birthday Zelle. Actually hindi ko alam kung dapat ko pang ibigay sa'yo to dahil katulad
lang din naman 'to ng binili ni Kevin para sa'yo."
"Mia naman.. Sabi nga ng kanta eh two is better than one kaya tatanggapin ko parin iyan."
Isinuot ko iyong bracelet na binili ko para sa kanya. Kung alam ko lang sana na para kay Zelle
pala iyong bracelet na binili ni Kevin eh di sana hindi ko na binili 'to pero masaya naman ako
kahit papano dahil nagustuhan parin ni Zelle iyong regalo ko para sa kanya.
I think.. ehhehe
Se Zelle at si Axel..
Si May at si Mark..
Si Aya at si Jerome..
at syempre..
Ako at si Kevin..
hehehe!!
"Mabuti pa mauna na kayong umuwi ni Kevin. Basang basa na kayo eh. Baka magkasakit pa kayo
niyan."
Sabi ni May.
Nagpaalam na kami sa lahat saka isinuot ni Kevin sa'kin iyong coat niya.
"Thank you.."
YIIIEEEEE!!
haha.. Napatawa naman ako don sa reaction ng mga kaibigan ko. Pinasuot lang sa'kin iyong coat
kung makapag react wagas..
hehehe!!!
Nakakatuwa talaga..
Akala ko talaga eh pagkatapos ng birthday party ni Zelle eh uuwi akong luhaan at talunan pero
hindi pala..
hihihihi!!
....
Paglabas ko ng banyo, binuksan ko agad iyong laptop ko dahil hindi pa sinabi ni Aya sa'kin
iyong nakita niya daw sa facebook.
Isang linggo na ata akong hindi nakapag facebook dahil sa naging busy ako sa pag-aaral sa
final exams namin.
"Request?"
hahahahah!!!
"HAHAHAH!!!"
Pero kahit na natatawa ako, tinanggap ko parin iyong request na sinend niya sa'kin and clicked
my profile..
hehehe!!
Dapat siguro palitan ko na iyong family name ko sa facebook.. Park padin kasi nakalagay eh..
Pagkatapos kong palitan iyong family name ko eh nagpunta naman ako sa facebook profile ni
Kevin.
hehehe!!
Kung may namamatay man sa kilig baka kanina pa ako nawala dito sa mundong ibabaw..
Iyong picture namin ni Kevin don sa bahay ni Manang Josefa ang default picture niya kaya
nakigaya nadin ako..
hehehehe!!
hihihihi!!
*******************************************
[57] Chapter 56: First Date
*******************************************
Tanong ko kay Kevin habang umiinom kami ng kape. Wala ng pasok ngayon dahil sembreak na kaya
wala na akong aalahanin. Magagawa ko na lahat ng gusto kong gawin.
"Bukas na daw."
Pero naalala ko. Kung may kasambahay na kami ni Kevin hindi ba kami masisikipan sa bahay
namin? Ang liit lang kaya ng bahay namin tapos..
"Haalaaa!!!"
Bulalas ko..
Tanong ni Kevin.
"Kung may katulong na tayo. San siya matutulog? Eh diba dalawa lang iyong kwarto natin sa
bahay tapos wala pang kama iyong kwarto mo."
Sabi ko noon na bibili kami ni Kevin ng kama para sa kabilang kwarto pero ngayon hindi parin
nangyayari. Naing busy lang talaga kami pareho.
"Alam ko iyon."
Tanong ko sa kanya.
Sagot ni Kevin.
I've learned my lesson. Ilang beses na akong nagpakatanga dahil lang sa tumalon agad ako sa
conclusions kong hindi naman tama.
Sa kwarto ni Kevin matutulog ang kasambahay. Obviously hindi naman sila matutulog sa iisang
kwarto diba?
"Kung matutulog sa kwarto mo iyong kasambahay natin eh san ka matutulog? Don din ba?"
Tanong ko sa kanya.
Tinuro ni Kevin iyong ulo niya. Ibig niyang sabihin gamitin ko daw iyong utak ko.
ehh!! Eh ginamit ko na nga eh. Kung hindi ko ginamit baka pinagalitan ko na siya sa sinabi
niya.
Tanong ko sa kanya.
Parang wala lang kay Kevin nong sinabi niya iyon pero ako iba na. Naipon na iyong mga dugo ko
sa pisngi.
Waa!!
Pero kahit na ganun hindi pa naman siguro namin pwedeng gawin iyon kasi nga iyong sinabi lang
niya sa'kin eh 'I like you' at hidi 'I love you'
At isa pa..
Pagsisinungaling ko sa kanya.
"Oo nga pala.. Pagkatapos nating magkape magbihis ka na dahil may pupuntahan pa tayo."
Sabi ni Kevin.
"San naman?"
"Aayusin pa natin iyong kwarto para sa kasambahay natin. Wala pang matinong gamit don.
Nakakahiya naman."
"Iyon lang?"
Pagkatapos nong sinabi ni Kevin tumayo nalang siya bigla at tumalikod sa'kin para umakyat.
Hindi pa nga niya nauubos iyong kape niya pero aalis na siya.
Hinabol ko naman siya at hinawakan iyong braso niya para sabay na kaming umakyat.
Pang-aasara ko sa kanya.
hahaha!!
"Araay!!"
Hindi ko talaga alam kung bakit pa siya nahihiya sa'kin. hoho!! Dahil ba first real girlfriend
niya ako?
I mean.. Dati kasi eh iyong mga girlfriend niya eh pampalipas oras niya lang. Pinaglalaruan
niya lang.
Sabi ni Kevin.
"Kahit na.."
Papasok na sana si Kevin sa kwarto niya para maghanda pero tinawag ko siya. May isang bagay
kasi na na curious nalang ako bigla.
"Kevin!!!"
"Uggh?"
"Sino ba iyong naging first girlfriend mo simula nong maging casanova ka?"
Nag expect talaga ako ng sagot kay Kevin pero wala akong nakuha. Bigla nalang siyang tumalikod
at pumasok sa kwarto niya without a word.
Huh!!
Ehhh.. Bakit naman ako magseselos sa first girlfriend niya eh alam ko namang hindi niya talaga
minahal iyon.
Oversensitive naman ata siya. Bakit naman siya magagalit sa tinanong ko.
Minabuti ko ng magbihis na muna at hindi na isipin pa si Kevin. Baka nag ooverthink lang ako.
.....
Pinark na namin iyong kotse sa parking space ng mall saka kami magkahawak kamay na pumasok.
Sabi ko kay Kevin. Hindi naman ako naiilang pero nag-aalala lang ako na baka may makakita
sa'min ni Kevin.
"Tss. Ano naman ngayon kung makita nga nila eh wala nadin naman tayong tinatago."
hihihihih!!!
Dahil bukas na nga darating iyong kasambahay namin eh kailangan na naming bumili ng mga gamit
ni Kevin.
20% discount ang laki na non noh. Mukhang kompleto din naman sila ng mga gamit dito. Medyo
madami lang tao dahil don sa discount nila. Halos mga newly weds nga pero I bet iyong iba baka
nagpapanggap lang na mag-asawa kahit hindi naman para lang makakuha ng discount.
Inuna na namin iyong kama para sa kabilang kwarto dahil iyon ang pinaka importante.
....
"Idedeliver nalang po namin iyong mga napili niyo sa bahay niyo Sir. Paki fill up nalang po
ang form."
"Tayo na Maybelline.."
Sabi ni Kevin pagkatapos niyang i-fill up iyong form para sa delivery ng mga gamit na binili
namin.
Tanong niya.
Wala talaga akong maisip na specific na lugar eh. Ang gusto ko lang eh makapag lunch na kami
dahil gutom na gutom na talaga ako. Hindi kasi kami nagbreakfast ni Kevin kanina. Kape lang
iyong laman ng tiyan namin.
Magkahawak kamay kami ni Kevin habang naglalakad. Kahit na madaming tao eh wala parin siyang
pakialam.
hihihi!!
This is it na talaga! hihi.. Parang hindi parin ako makapaniwala na nagconfess si Kevin sa'kin
kagabi. Para parin kasing panaginip ang lahat. Hindi pa nagsisink in sa utak ko. Pero totoo na
talaga ang lahat ng 'to eh. Hindi ito panaginip.
"hihihih.."
Hindi ko talaga mapigilan na ngumiti na parang baliw habang nakahawak iyong isang kamay ko sa
kamay ni Kevin at nakahawak naman iyong kabilang kamay ko sa tiyan ko. Iyong mga paru paru kasi
sa loob ng tiyan ko pabalik balik nalang palagi.. hehehe
hihhihi
Tanong ni Kevin sa'kin. Napatigil ako sa pagngiti ko dahil baka nagmumukha na naman akong
baliw.
Sabi ko.
Sabi niya.
Hindi ko naman gustong mapahiya si Kevin. Kinikilig lang talaga ako. Simula nong mag confess
si Kevin sa'kin naisip ko na dapat talaga na gawin ko ang lahat para hindi siya mapahiya
sa'kin. Ayokong maulit iyong nangyari sa'kin noon. Iniwan ako ni Jun dahil daw nakakahiya iyong
pagiging tanga ko.
Pero hindi ko naman kagustuha na maging tanga ako. Sino ba namang tao ang gustong maging
tanga? Talagang lapitin lang ako ng disgrasya.
Mabuti nga ngayon at hindi na ako masyadong nadidisgrasya. Baka naman si Jun iyong malas na
tao at hindi ako?
Nabigla ako sa naging sagot ni Kevin. Ibig ba niyang sabihin don sa sinabi niya eh hindi niya
ako kinahihiya di tulad ng ginawa ni Jun?
Binigyan ko lang siya ng 'anong ibig mong sabihin' look at nagets naman agad iyong ni Kevin.
Matalino naman kasi siya di katulad ko.
"Ayokong ngumiti ka sa harap ng madaming tao dahil baka mahulog sila sa'yo. Baka iyan pa ang
dahilan para mawala ka sa'kin."
hihihihih!!
Sinundot ko si Kevin sa braso niya. Pano ba naman kasi pinapakilig na naman niya ako.
Waaa!!
Pumasok kami ni Kevin sa Greenwich kung san kami unang nagkita. Hinintay ko lang siya sa table
habang nasa counter pa siya at nagorder ng kakainin namin.
"Naalala mo ba dito?"
Tanong ni Kevin pagbalik niya sa table namin dala dala iyong number para sa order namin.
"Pano ko naman makakalimutan ang lugar na'to eh tinapunan mo ako ng Lasagna sa ulo ko non."
Umarte ako na parang galit parin sa kanya kahit ang totoo eh nagpapasalamat ako at nangyari
iyon. Dahil hindi na siguro kami nagkita kung hindi iyon nangyari.
"Ikaw kaya iyong nagtapon ng Lasagna sa sarili mo. Kung hindi mo ako binangga non eh di sana
hindi ka na natapunan."
"Kung hindi tayo nagkabanggan non baka wala na tayo ngayon dito noh."
"Siguro nga. Pero tanong ko lang Maybelline. Sinundan mo ako non dahil na love at first sight
ka sa'kin? Imagine lumipat ka pa talaga ng school para lang sundan ako. haha. Iba talaga iyong
charisma ko."
Siya na iyong hambog. Kung makabuhat ng sariling bangko wagas eh. Parang wala ng bukas.
Pagsisinungaling ko sa kanya.
Pagpapalusot ko sa kanya. Alam ko hindi siya maniniwala don sa sinabi ko pero bahala na talaga
siya.
Hindi na natapos ni Kevin iyong pangungusap niya dahil dumating na iyong order namin.
Mabuti nalang talaga at dumating iyong order namin. At leats nakalusot na ako don sa usapan
namin ni Kevin.
Lasagna din iyong inorder ni Kevin tulad ng unang pagkikita namin. Sa tuwing nakakakita ako ng
Lasagna naiisip ko agad si Kevin.
hahah!!
Hindi naman dahil sa mukha siyang Lasagna pero dahil Lasagna boy iyong tawag ko sa kanya nong
hindi ko pa alam iyong pangalan niya.
...
"Uwi na tayo?"
Sabi ko sa kanya. Gusto ko pang makasama siya ng matagal eh. At gusto ko ding manood ng movie
kasama siya. Showing na iyong This guy's in love with you mare at for sure laughtrip iyon.
"Bukas nalang ulit. Baka kasi darating na iyong delivery eh walang tao sa bahay."
Sabi ni Kevin.
Naalala ko iyong delivery. Badtrip talaga eh. Pero may bukas pa naman kaya tumango nalang ako
kahit na labag talaga sa kalooban ko.
Naglakad na kami ni Kevin papuntang parking space ng bigla akong tinawag ng kalikasan.
Paalam ko sa kanya.
Tumango lang ako at tumakbo na papuntang comfort room. Mabuti nalang talaga at hindi masyadong
madami iyong tao.
Dahil puno lahat ng cubicles sa comfort room kailangan ko pang maghintay. Sumunod na agad ako
sa comfort room pagktapos lumabas nong babeng may blonde hair.
Ang ganda niya. Para siyang barbie doll sa sobrang ganda. Nakaka intimidate nga iyong
kagandahan eh.
Pagpasok ko sa cubicle, ginawa ko agad iyong dapat kong gawin. Lalabas na sana ako ng cubicle
ng mapansin ko iyong paper bag.
Kinuha ko iyong paper bag at lumabas ng cubicle pero hindi ko na nahanap iyong blonde girl.
Lumabas ako ng comfort room para hanapin siya kasama si Kevin pero hindi ko na mahanap si
Kevin.
Naisip kong mamaya nalang hanapin si Kevin at unahin na muna iyong blonde girl. Hindi naman
siguro ako mahihirapan sa paghahanap sa kanya dahil sa kulay ng buhok niya.
Halos malibot ko na iyong buong first floor ng mall saka ko lang siya nakita. Nakatalikod lang
siya habang naglalakad kaya hinabol ko na siya.
"Excuse me Miss."
"Yes?"
"Oh! Hindi ko namalayang naiwan ko pala 'to. Thank you.. You are?"
"Mia.."
Inabot niya iyong kamay niya sa'kin. Hindi lang pala mukha niya iyong maganda. Pati pangalan
din niya.
*******************************************
[58] Chapter 57: First Day
*******************************************
Sabi ulit ni Venice. Ang gandang babae. Ang tangkad. Ang kinis. Ang puti. Ang ganda pa ng
pangalan niya. Nasa sa kanya na talaga lahat.
Waaa!!
Nakakamesmerize iyong beauty niya kaya hindi ko mapigilang mapatitig sa mukha niya.
Sabi ko sabay tawa ng mahina. Alam ko masama mainggit pero nakakainggit talaga siya. Siya iyong
pang model type na babae.
"Kung okay lang sa'yo baka pwedeng hingin ang number mo?"
Nagulat ako don sa sinabi niya. Eh I'm just a nobody kung icocompare ako sa kanya tapos
hihingin niya iyong number ko.
"Huh?"
"hehe. Hindi ko alam kung ano iyong dahilan pero sa tingin ko may something sa'yo na gusto ko.
Gusto kitang maging kaibigan. Kararating ko lang kasi ng pinas eh."
Kaya naman pala medyo may accent na iyong tagalog niya pero sa tingin ko magaling naman siyang
magtagalog. May accent nga lang.
"Sure."
Binigay ko sa kanya iyong number ko at binigay din naman niya iyong number niya sa'kin.
"Sige Venice ha? Aalis na ako. Hinihintay na siguro ako ng asawa ko. hehe"
"Uhmm.. Oo.. hehe.. Kevin pangalan niya. Sige Venice. Mag-iingat ka."
Nilibot ko ulit iyong buong floor ng mall para lang hanapin si Kevin pero hindi ko na talaga
siya makita.
*riiing* *riing*
Kevin Calling
"Hello?"
"Pasensya na Kevin may binalik lang akong bag. Naiwan niya kasi don sa comfort room. Nasan ka?"
Binaba ko na iyong phone ko at nglakad na papuntang parking space. Hanggang ngayon hindi parin
maalis sa isipan ko si Venice.
Baka kung naging lalaki ako, mga tipo siguro ni Venice ang magugustuhan ko. hahaha!!
....
Pagdating namin sa bahay kanina pa pala naghihintay iyong mga nagdeliver ng mga gamit na binili
namin. Mabuti nalang at hindi sila umalis.
Pinasok na nila iyong mga gamit na binili namin saka namin inayos iyong kabilang kwarto ni
Kevin.
"May naiwan kasing paper bag don sa cubicle kaya hinanap ko na muna siya. Mukhang importante
iyong laman non eh. Alam mo ang ganda niya. Blonde iyong buhok niya tapos ang tangkad pa."
"Tss.."
Tanong ko kay Kevin habang hinimas ko iyong buhok ko. Black talaga iyong natural hair color ko
pero pinadye ko ng brown.
Sabi ni Kevin.
"Oo nga pero baka naman bagay sa'kin. Iyong kay Venice nga eh ang ganda eh."
Sabi ko habang pinagpatuloy ko na iyong pag-aayos ko. Si Kevin naman inaayos iyong cabinet ng
kwarto.
"Venice?"
"Parang familiar.."
Excited na tanong ko. Hello! Maliit lang kaya ang mundo. Hindi naman siguro imposible kung
magkakilala silang dalawa.
"Hindi. Wala akong kilalang Venice. Familiar alng iyong Venice na salita. Diba lugar iyon?
Kelan pa naging pangalan iyon?"
Sabi ko kay Kevin. Dinukot ko iyong phone ko sa bulsa ko. Bakit kaya hindi parin tumatawag o
nagtetext si Venice?
I-text ko kaya?
Tanong ni Kevin.
....
Nilibot ko iyong buong paningin ko sa paligid. Mukha na talaga siyang kwarto ng tao hindi
tulad nong dati.
Hahay!!
Napabuntong hininga ako dahil sobrang nakakapagod din pala ang paglilinis at pag-aayos. Akala
ko kasi eh ang pag-aaral lang iyong nakakapagod.
"Sa wakas natapos nadin. Sige Kevin matutulog na ako. Napagod ako eh.'
Hindi ko na hinintay iyong sagot ni Kevin. Lumabas na ako at pumasok sa kwarto ko. Andaming
nangyari sa araw na ito kaya pagod talaga iyong buong katawan ko. Pumasok na ako ng banyo para
maghilamos at para magpalit nadin ng pajama.
Lumabas na ako ng banyo para magpahinga na pero nagulat ako ng makita ko si Kevin na
naglalagay ng unan at kumot sa couch na nasa loob ng room ko.
Tanong ko sa kanya.
Tenk! Oo nga pala. Muntik ko ng makalimutan na dito na pala matutulog si Kevin sa kwarto ko.
Pero bakit sa couch siya matutulog? Eh diba nagconfess na siya kagabi sa'kin na gusto niya ako.
Ayaw ba niya akog katabi?
Sabi ni Kvein saka siya humiga sa couch. Wala nadin akong ibang nagawa kundi ang mahiga narin
sa kama ko.
"Oo. Bakit?"
Akala ko talaga eh tulog na si Kevin pero hindi pa pala. Hindi rin siguro siya makatulog dahil
hindi naman komportable iyong tinutulugan niyang couch.
Sabi ko sa kanya.
Napabangon ako bigla mula sa pagkakahiga ko dahil sa sinabi ni Kevin. Anong akala niya sa'kin?
Rapist? Manyak? Hindi nga pumasok sa isipan ko ang tungkol sa pinagsasabi niya tapos.. Ehh!!
Nakakainis talaga siya.
"Hahaha! Relax lang Maybelline. Nagbibiro lang naman ako eh. haha! Ikaw talaga. Hindi ka naman
mabiro."
Pagrereklamo ko sa kanya.
"Alam ko. Pero dito na muna ako matutulog hangga't hindi pa tayo handa. Mas mabuti ng ganito
para makaiwas tayo sa disgrasya. Babae ka at lalaki ako. Gusto mo ako at gusto din kita kaya
mahirap na."
Hindi na ako nakapagsalita ulit. Iniisp din pala ni Kevin ang tungkol sa ikabubuti naming
dalawa. Gets ko naman iyong ibig niyang sabihin eh. Pareho pa kaming hindi handa para gawin ang
tungkol don. Ibig sabihin lang non eh hindi siya tulad ng ibang lalaki na iyong lang ang habol
sa mga babe. He's a true gentleman.
"Pero kong mapilit ka talga eh wala na akong magagawa kundi ang pagbigyan ka. haha!"
Tinapon ko iyong unan kay Kevin. Hinagis ko talaga iyon ng malakas pero nasalo naman niya kaya
hindi siya nasaktan.
Bulalas ko pero tumawa lang talaga siya ng malakas. Binabawi ko na talaga iyong sinabi kong
gentleman si Kevin.
.....
FUUUU!!!
Ilang araw palang ang lumipas tapos balik eskwela na ulit. Tapos na iyong sembreak. Waaa!!
Bakit hindi ko man lang ata natikman iyong tamis ng walang pasok?
huhuhu!!
Kahit labag sa loob ko, kailangan ko ng bumangon at maghanda sa pagpasok. Pero five minutes
pa. Five minutes more.
"Maybelline. Bumangon ka na kung ayaw mong malate ka sa unang araw ng klase mo."
Pipikit pa sana ulit ako pero nakita ko ang magandang mukha ni Kevin kaya nawala iyong antok
ko.
"Nakapagbihis ka na pala?"
Tanong ko sa kanya.
"Oo. Bilisan mo na para makaalis na tayo. Hihintayin nalang kita sa baba. Nakapagluto na si
Manang ng pagkain."
Tumango lang ako at dumeretso na sa banyo para maligo at makapaghanda sa first day og school
ng second sem.
Mula nong dumating iyong kasambahay namin, wala na talaga kaming naging problema ni Kevin. Ang
sarap mag alaga ni Manang. Lalo na iyong pagkain niya. Sobrang sarap. Tataba talaga ako nito.
Sobrang bait pa niya. Wala na talaga kaming hihilingin pa sa isang katulad ni Manang.
"Kain na tayo?"
Sabi ko kay Kevin pagkatapos niyang uminom ng tubig. Tumango lang siya at umupo nadin.
"Huwag na Maybelline. Kayo nalang ni Kevin. Kakain nalang ako mamaya pag tapos na kayo."
"Okay lang talaga ako Maybelline. Sige na kumain na kayo para hindi kayo ma late."
Wala nadin akong ibang nagawa kundi ang sundin ang kagustuhan ni Manang. Gusto ko sanang sabay
nadin kami ni Manang na kumain sa hapagkainan para naman mas masaya iyong kainan kaya lang ayaw
niya talaga eh.
Tumango lang kami ni Kevin at pumasok na ng kotse. Hindi nadin namin kailangan ni Kevin na
buksan iyong gate dahil si Manang na iyong nagbubukas.
"Ikaw?"
Tanong ko naman sa kanya. Hindi ko pa kasi memoryado iyong schedule niya eh. Pinakita na niya
sa'kin iyong registration form niya pero hindi ko naisaulo iyong schedule ng klase niya.
"Hanggang 4:30 PM pa ako ngayon. Hintayin mo nalang ako para sabay na tayong umuwi."
Sabi ko naman.
Pagdating namin sa school, hindi na kami tulad ng dati na hihintayin na muna na wala ng
estudyante sa paligid bago ako lumabas ng sasakayan.
Ngayon eh pinagbubuksan na talaga ako ni Kevin at sabay na kaming maglalakad sa hallway. Hindi
lang basta sabay kundi magkahawak kamay pa.
Kahit na ang sama ng mga titig ng mga schoolmates namin hindi parin natitinag si Kevin. Kahit
na nagbubulong bulungan na sila ng masama tungkol sa'kin wala akong pakialam. Eh sa naiingit
lang sila eh.
"Dito nga. Pero mamaya na ako papasok. Ihahatid na kita don sa room mo."
Sabi ni Kevin.
"Huwag na noh. Kaya ko naman at isa pa malapit ng magsimula iyong klase mo baka malate ka pa.
Magkikita naman tayo mamayang lunch eh."
"Sigurado ka ba?"
"Oo. Hindi na ako bata. Sige na pasok ka na. Text mo nalang ako pagtapos na kayo."
Tumango lang si Kevin. Pinisil na muna niya iyong kamay ko saka niya ito binitawan.
Tumango lang ako at kumaway sa kanya. Alam kong hindi pa papasok si Kevin hangga't hindi pa ako
nakakaalis kaya tumalikod na ako at lumayo na sa kanya. Baka kasi magbago pa iyong isipan niya
at ihatid pa ako sa classroom ko.
"Anong meron?"
Tanong ko don sa babeng tumatakbo papalapit sa kanila pero hindi niya ako pinansin. Busy ata
kaya lumapit nadin ako at nakisilip don sa sinisilip nila sa first floor since nasa second
floor kami pero hindi ko talaga masilip iyong tinitignan nila dahil sa sobrang dami ng tao.
Tanong ko ulit sa kanila pero niisa walang sumagot sa tanong ko. Deadma lang lahat sila.
Kyaaa!
Sheeeteee!!
Ayy oo nga. May girlfriend na pala iyon. Dahil may girlfriend na si Kevin ayoko na sa kanya. Sa
kanya na ako.
Diba siya iyong kasali sa basketball team na nakalaban nila Kevin dati?
Waaa!! Huwag na kayong umasa na magugustuhan niya kayo dahil siguro akong mga tipo ko iyong
gusto niya.
Dahil hindi ko naman nakita iyong pinagtitinginan ng mga tao eh nakinig nalang ako sa usapan
nila.
Hindi naman siguro artista iyong tinitignan nila. Hindi naman siguro iyon si Daniel Padilla oh
si Enrique Gil dahil pag sila talaga andito sa school namin makikipagpatayan talaga ako.
Waaa!!
Baka malate pa ako ng dahil dito. Makapaglakad na nga lang. Bahala na talaga sila sa buhay
nila.
*******************************************
[59] Chapter 58: Unexpected Seatmate
*******************************************
Minabuti ko ng ipagpatuloy nalang iyong paglalakad ko kesa makichismis pa ako don sa sinasabi
nilang gwapong lalaki.
"MIAAA!!"
"Mia!"
"haha.. Ang OA mo talaga. Anong long time no see eh nagkita pa tayo kahapon."
Kung makaarte talaga itong si Aya wagas eh. Nagbonding kami kagabi kasama ang mga boyfriend
namin.
Baka kasi hindi na kami makapagbonding na kompleto kaming lahat dahil magiging busy ulit kami
sa studies namin.
Naupo na ako sa upuan ko kung san katabi ko ulit si Zelle. Nagkwentuhan lang kami ng
nagkwentuhan hanggang sa isa isa ng nagdatingan iyong mga classmates namin.
"Mia, I heard may bago daw transfer student dito sa Livingstone University."
Tanong ko kay Zelle. Hindi ako interesado dahil gwapo siya. Interesado lang akong malaman dahil
naging transfer student din ako dati at alam ko iyong pakiramdam pag first date ng pasok.
Siguro ako kinakabahan na iyon.
Hanggang sa nagshift na kami ng ibang topic at tuluyan na naming nakalimutan iyong transfer
student.
"Good morning."
"Mukhang hindi ata natin classmate iyong transfer student. Wala pa kasi eh. Pwera nalang kung
late siya."
"Siguro nga."
Biglang sabi ni Ma'am bago paman niya simulan iyong lesson namin.
Kyaaa!!
Bigla nalang nagsigawan iyong mga classmates na babae namin. Ehhh? Parang over naman ata sila
kung makapag react eh hindi pa nga nila nakikita iyong
"Classmate pala talaga natin. I wonder kung gwapo nga ba talaga siya. Baka walang sinabi iyong
itsura niya sa boyfriend ko."
"Baka hanggang daliri lang ng mga paa ni Mark iyong itsura niya eh."
Haay!!
"Alam ko na!! Alam ko na!! Pinagyayabang niyo lang iyong mga boyfriend niyo."
Ang totoo excited nadin akong makita iyong mukha ng transfer student. Matignan nga kung kasing
gwapo talaga siya ni Kevin.
"Pasok ka na Mister."
Sabi ng professor namin don sa transfer student. Hindi ko pa nakikita iyong mukha niya since
nasa labas padin siya ng pinto ng room namin.
*beep* *beep*
Kyaaa!!
Kahit na nagsigawan na iyong mga classmates kong babae eh hindi parin ako tumingin sa kanya
dahil si Kevin na iyong nag text sa'kin.
hehe! Si Kevin talaga oh. Kakakita lang namin kanina tapos namiss na niya agad ako.
Siniko ulit ako ni May pero deadma parin ako sa kanya. Hindi naman talaga importante sa'kin
iyong transfer student eh. Ang importante eh iyong irereply ko kay Kevin. Pinindot ko iyong
reply button at bumuo ng text message para kay Kevin.
Hindi ko na natapos iyong pagtype ng reply para kay Kevin dahil nagulat ako don sa transfer
student na nagsalita.
Magkaboses sila ng ex boyfriend ko na si Jun. Hindi lang sila magkaboses kundi magkapangalan
pa. Inangat ko iyong ulo ko para tignan siya at hindi naman ako nagkamali dahil si Jun talaga
iyong transfer student.
Binawi ko naman agad iyong tingin ko dahil nakatitig siya sa'kin. Iba iyong titig niya sa'kin.
Bulalas naman ni May pero hindi ko na sila pinansin. Pinagpatuloy ko lang iyong message ko para
kay Kevin.
"Okay Mr. Carillo. Pwede ka na munang maupo diyan sa bakanteng upuan for the mean time."
Sambit ni Professor. Pero hindi ko parin siya tinitignan. Nakayuko parin ako kahit ansakit na
ng batok ko.
Ano ba kasing ginagawa niya dito? Bakit pa niya kailangang lumipat? Dahil ba nakick out siya?
Eh bakit naman sa dami dami pa ng university na pwede niyang pasukan dito pa talaga. Gusto ba
talaga niyang asarin ako?
May inaasikaso lang ako Mia. By the way bakit andito ka? Lumipat ka na ba ng ibang school?
O sha, I really have to go dahil may trabaho pa ako. Nice meeting you again Mia and see you
soon.
Ito ba iyong inaasikaso ni Tita non? Ang pagtransfer ni Jun ng university? Pero ano naman
iyong tinutukoy niyang see you soon?
Agghh!!
Sumasakit ang ulo ko sa mga nangyayari. Bakit ba nangyayari ang lahat ng 'to?
"As I call your name, tumayo na kayo and bring your things with you. I have already finalized
your seat plan."
"Seat plan?"
Seat plan?
Hindi namin nagustuhan lahat ang ibinalita ni Ma'am. Eh pano ba naman kasi may malaking chance
na hindi na namin kaclose iyong magiging seatmate namin tapos mawawalan pa kami ng cheatmate
tuwing may quiz.
"Mia!"
"Aya!"
"Zelle!"
"May!"
Waa!! Parang gusto na naming maiyak dahil sa balita ni Ma'am. First day of school palang tapos
bad news na agad. Bakit ba kasi may seatplan pa? May bweset na nga kaming classmate hindi ko pa
makakatabi iyong mga kaibigan ko.
"Cortes?"
"Ma'am?"
"Bring your things with you and sit here. That will be your permanent seat for the whole
semester for this subject."
Seryoso talga si Ma'am sa seatplan niya. Niyakap ko lang iyong bag ko habang isa isang tinawag
ni Ma'am iyong mga pangalan namin.
"Kryzelle Bangs?"
"Zelle!"
Niyakap ko siya ng mahigpit. Ako na talaga OA! Alam ko naman na magsasama parin kami sa iisang
room ni Zelle pero hindi na kasi kami seatmate kaya nalulungkot ako.
"Ayani Nessa?"
Waaa!!
Si Aya naman iyong tinawag ngayon. Nasa second row din siya katulad ni Zelle pero malayo iyong
upuan niya kay Zelle.
"Aya!"
Tinawag naman ng professor namin si May. Nasa third row iyong upuan niya. Sobra ang dasal ko na
sana eh tabi kami ni May pero ilang pangalan na ng classmates ko ang tinawag pero hindi ko
parin narinig iyong pangalan ko.
Mas malaki yong chance na magiging seatmate kami ni Jun. Sana lang eh magitnaan namin si Mary
Jane para naman hindi kami talaga magtabi.
*cross fingers*
Acck!!!
Wala na!!
Hanggang ngayon eh Park parin ang dinadala kong family name dahil pinoprotektahan ako ng
parents ko at parents ni Kevin sa mga chismis. Mas mabuti daw na iyon na muna ang gamitin ko.
"Supposedly si Miss Park na iyong huli sa seatplan ko pero nalaman ko kanina na may bagong
student pala kaya dinagdag na kita Mr. Carillo. You may now sit beside Miss Park."
Nakita kong tumango lang si Jun saka siya tahimik na umupo sa tabi ko.
Waa!!
"That's it! I know na hindi pa kayo komportable sa bagong seating arrangement niyo pero you'll
get used to it."
First
"Dahil first metting palang natin ngayon eh hindi na muna tayo dederetso sa lessons natin. Ididiscuss ko lang sa inyo ang rules and regulations ko ang ofcourse my grading system."
Buong discussion ni Ma'am ay nakatitig lang ako sa white board at sa mga sulat niya pero niisa
wala akong maintindihan.
Ehh!!
Ano bang nagawa ko at pinaparusahan ako ng tadhana? Ni sa panaginip nga ayokong makita ang
pagmumukha ni Jun sa personal pa kaya?
Bigla nalang napatitig sa'kin iyong mga classmates ko including our professor.
Sa sobrang pagkainis ko kay Jun, lumabas na pala sa bibig ko iyong mga salita na akala ko eh
nasa isipan ko lang.
"Can I go out for a while Ma'am? I just have to go to the comfort room."
Binigyan ako ng worried face ng tatlo kong kaibigan. Alam nila kung ano iyong pinagdadaanan ko
pagkatapos dumating ni Jun.
Tinitigan ko iyong repleksyon ko sa salamin ng girl's comfort room. Sa lahat ng maging pwedeng
transfer student bakit si Jun pa?
Inilabas ko iyong phone mula sa bulsa ko at nagtype ng text message para kay Kevin.
Pipindutin ko na sana iyong send button pero naisip ko iyong magiging reaksyon ni Kevin.
"Baka mag-aalala lang siya. Mas mabuti ng hindi niya malaman na andito na sa University namin
si Jun."
Binura ko iyong text message na binuo ko saka ko binalik sa bulsa ko iyong phone.
"Hindi na siguro dapat malaman ni Kevin ang tungkol dito eh hindi naman ako inaano ni Jun eh.
Teka! Teka!
Hindi ko alam kung bakit ako nag-aalala na parang baliw diyan kay Jun eh hindi naman siguro ako
ang dahilan kung bakit siya lumipat ng school. Baka wala lang talagang tumanggap sa kanya na
ibang school kaya siya andito.
Umaandar na naman ang pagiging assuming ko. Eh hindi nga niya ako kinausap kanina eh. Baka
naman nagkataon lang talaga ang lahat at hindi naman niya pinili ang Livingstone University.
Isa pa eh naghiwalay kami ni Jun dahil ayaw na niyang magkaroon ng girlfriend na tanga katulad
ko. Bakit naman siya lilipat ng school para sa'kin eh ayaw na nga niya sa'kin dati pa.
"Wala kang dapat ipag-alala Mia. Hindi ikaw iyong dahilan kung bakit andito ngayon si Jun."
Pagkatapos kong ayusin iyong sarili ko eh naisipan ko ng lumabas ng banyo. Baka hinahanap na
ako ng professor namin.
Paglabas ko ng banyo, sobrang nagulat ako ng makita ko si Jun nakasandal sa pader habang nasa
loob naman ng bulsa niya iyong dalawang kamay niya.
Hindi lang iyon. Sobrang lagkit pa ng tingin niya sa'kin. Iyong tipong may ginawa akong masama
sa kanya.
Tanong ko sa kanya.
"Ay hindi hindi! Kalimutan mo nalang iyong tanong ko sa'yo. Hindi mo na kailangang sagutin pa
iyon."
Nagiging assuming na naman ako. Baka naman may hinihintay lang siyang ibang tao na nasa loob pa
ng comfort room.
Baka naman may third eye si Jun at may hinihintay siya sa loob na hindi ko nakikita..
heheh!!
Baka iyon na nga iyong dahilan kung bakit siya andito. Makaalis na nga total hindi naman kami
friends para magpansinan kami.
Pinagpatuloy ko na iyong hakbang ko. Lalagpasan ko na sana si Jun ng bigla nalang niyang
hinigit iyong kamay ko.
*******************************************
[60] Author's Note
*******************************************
First of all sorry dahil walang update kahapon. Sinadya ko talaga dahil sobrang naging busy
ako. Super duper busy. Hindi ko na alam kung anong una kong gagawin. Anyway.. Pupunta kaming
Cebu ng family ko bukas. 6:50 PM flight namin so obviously hindi na ako makakapg update bukas
dahil magiging busy ulit ako.
Second.. Wala na munang update for the whole week while I am in Cebu. Please understand na
pupunta kami ng Cebu para magbakasyon. Ayokong dalhin ang pressure ng pag uupdate habang
nagbabakasyon ako dahil hindi na matatawag na update iyon. But I will be online sometimes sa
watty para mag reply ng mga comments niyo.
Third.. Huwag na malungkot dahil magbibigay ako ng update ngayon. Three updates para hindi
kayo mabitin masyado. Actually gusto ko kayong bigyan ng limang updates pero hindi na talaga
kaya ng time ko, hindi na kaya ng utak ko na mag-isip at hindi nadin kaya ng daliri ko
kakatype. Woo!! Ang hirap.. Pinagpawisan talaga ako ng husto. Promise..The next update will be
next week.. November 1 kami babalik so baka mga November 2 na ang next update.
Finally.. Please mag comment parin kayo ang vote sa tatlong chapters. Baka kasi ang tendency
eh sa chapter 61 lang kayo magcocomment at magvovote tapos blanko na ang chapter 59 at 60.
So ayun na. Enjoy reading and see you next week :) Huwag niyo ako i-pressure dahil
magbabakasyon ako. Hindi din ako magpapaka pressure ng updates kahit na bahain niyo ako ng
'update update update' na comment.
"Mia!!"
"Kilala ba kita?"
Tama iyan Mia. Kailangan mong magpanggan na hindi mo kakilala si Jun para naman tumigil na siya
sa pang gugulo sa'yo.
Bulalas ni Jun. Ang kapal talaga ng mukha niya. Eh sino bang may sabing gusto kong
makipagbiruan sa kanya?
Sinubukan kong bawiin iyong kamay ko mula kay Jun pero hindi ko magawa dahil masyado siyang
malakas.
Nagulat ako sa sinabi ni Jun. Simula pa nong maging kami hindi ko narinig ang salitang 'I'm
Sorry' mula sa kanya. Sa tuwing nag-aaway kami ako ang laging humihingi ng tawad kahit hindi ko
naman kasalanan. Palaging ako iyong humihingi ng pasensya.
"Mia.. Kausapin mo naman ako. Andito ako hindi para awayin o guluhin ka. Andito lang ako para
imbitahin ka sa birthday ni Mommy. Sinabi ko kasi sa kanya na pupunta ka."
Binuhos ko na iyong lahat ng lakas ko para bawiin iyong kamay ko mula sa pagkakahawak ni Jun
kaya nagawa nagawa ko.
"Woaah lang ha! Kung makapag invite ka feeling mo girlfriend mo parin ako? Lakas naman ng loob
mo!!"
Tumalikod na ako kay Jun pero bigla niya ulit hinawakan ang kamay ko.
"Pwede ba Jun? Nakakainis na iyang pagmumukha mo. Hindi ka na sana nagpakita sa'kin."
Bulalas ko.
"Mia naman.."
"Ano pa bang gusto mo? Mag thank you ako? O sige thank you Jun dahil lumipat ka pa ng school
para lang imbitahan ako sa birthday ng Mommy mo. Thank you talaga. O masaya ka na?"
"Hindi lang naman iyan ang dahilan kung bakit ako lumipat eh."
Naiinis ako!! Naiinis ako sa tuwing naiisip ko si Jun. Naiinis ako sa tuwing naririnig ko iyong
boses niya at lalong naiinis ako sa tuwing nakikita ko iyong panget na mukha ni Jun.
"Kung ano man iyang dahilan mo hindi ako interesado kaya excuse me.."
"Baka gusto niyong mag paliwanag kung anong nangyari sa labas at sabay pa talaga kayong umalis
at bumalik?"
Aissh!!
Bakit ba sunod sunod iyong kamalasan ko? Gusto ko ng makita si kevin para naman mawala na iyong
bad trip ko.
Tahimik namag umupo si Jun sa upuan niya na nasa tabi ko pero hindi ko talaga siya tinignan.
Hindi ko talaga alam kung paano naisip ni Mary Jane ang tanong na iyan.
"Nababaliw ka na ba Mary Jane? Eh hindi ko nga type ang ganyang lalaki. Isa pa may boyfriend na
ako."
Kahit hindi kami close ni Mary Jane eh magkaibigan naman kami at mabait naman siya. Wala akong
magiging problema sa kanya pwera na lang iyong isang katabi ko.
"Eh pano iyan? Mukhang type ka niya Mia. Sinundan ka pa talaga niya kanina tapos sabay pa
kayong bumalik. Akala ko nga eh magkakilala kayo."
"Class dismiss!"
Sobrang tuwa talaga iyong naramdaman ko pagkatapos i-announce ni Ma'am na tapos na iyong class
namin.
Agad akong tumayo at nilapitan iyong mga kaibigan ko. 9 AM palang at 10:30 pa iyong next class
namin.
"Cafeteria tayo?"
"Miaa!!"
Ahhh!! Bweset talagang buhay to. Narinig ko na naman iyong boses ni Jun na sobrang sakit sa
tenga.
"Sa ngayon titigal na muna kita dahil may klase pa ako. Pero kukulitin kita ng kukulitin next
time hanggang sa papayag ka na don sa sinabi ko."
Iyon lang iyong sinabi ni Jun saka siya tumalikod at naglakad papalayo sa'kin.
Tanong ni Aya.
...
"WHAAT?"
Bulalas ni May pagkatapos kong ikwento sa kanila iyong nangyari sa amin ni Jun habang nasa
labas kami ng comfort room.
"Kaya lumipat siya ng school dahil gusto ka niyang imbitahin sa birthday ng mommy niya?"
Tumango lang ako bilang sagot ko. Iyon pala iyong ibig sabihin ng Mommy ni Jun na see you
soon. Ngayon ko lang nagets.
"Haay!!
"Mia, baka naman may iba pang dahilan si Jun kaya siya lumipat dito sa university natin. I can
sense that he wants something more than the inivitation."
Sabi ni Zelle.
"Actually may sinabi siya na may iba pa daw siyang dahilan pero hindi ko na siya pinakinggan."
Dugtong pa ni Zelle.
"Siya? May gusto pa sa'kin? Eh hindi nga niya ako gusto nong kami pa noon eh ngayon pa kayang
hindi na kami?"
"Pero diba sabi mo humingi siya ng sorry sa'yo? Eh never pa niyang ginawa sa'yo iyan dati ah."
"Oo."
"Kahit nagbago na siya eh hindi na mababago ang lahat. Hindi ko na siya mahal. Si Kevin na ang
mahal ko ngayon."
Hindi si Kevin ang first love ko at lalong hindi ako ang first love niya pero ang importante,
ako iyong last love niya at siya ang last love ko.
---
"San tao ngayon? Wala iyong teacher natin eh. 11 am pa at hindi pa tapos si Kevin."
Dapat sana eh may class kami ng 10:30 hanggang 12 noon pero hindi kami sinipot ng teacher
namin. Siguro dahil first day of class palang.
Pasusuggest ni Zelle.
"Go na."
*beep* *beep*
Dinukot ko iyong phone ko at binasa iyong text message habang naglalakad kami sa hallway ng
university.
Hi Mia Kamusta? This is Venice. Pwede ba tayong magkita? Kung hindi ka busy,
Bigla nalang akong napangiti. Akala ko talaga eh hindi na magtetext si Venice sa'kin. Gusto ko
talaga siyang maging kaibigan.
"Nagtext si Kevin?"
"Ahh hindi. Iyong new found friend ko lang. Mauna nalang kayo sa cafeteria. Susunod naang ako.
Imemeet ko lang sandali si Venice."
Sabi ko sa kanila.
"Sama kami Mia. Para naman makilala namin iyang bagong friend mo at para maging friend nadin
naman siya."
Sabi ni May.
"Next time nalang. Baka kasi mahiya siya eh o baka ma OP sa inyo. hehe"
Hintayin nalang kita sa Pink Cafe sa tapat ng Livingstone University kung okay lang sa'yo.
Pinindot ko iyong send button. Ilang saglit lang eh nakatanggap ako ng reply kay Venice.
Sure.
Pagdating ko sa cafe, akala ko talaga eh hihintayin ko pa si Venice pero nagulat nalang ako ng
makita ko siyang kumakaway sa'kin.
"Mia!"
"Venice!"
Umupo na ako sa harap ni Venice. Ang ganda talaga niya sobra. Nakakainggit!!
Sabi ni Venice.
"hehe. Wala kasi iyong teacher namin eh kaya may vacant ako."
Tanong ni Venice.
Hindi pa ako nakasagot ng ibinigay ng waiter ang order na drinks namin. Hindi naman ako nag
"Thank you dito enice. hehe.. Oo sa livingstone ako nag-aaral pero kakalipat ko lang."
"You're welcome. Actually sa school mo rin na ako mag-aaral kaya pumunta kami diyan kanina ng
mommy ko para asikasuhin iyong pag transfer ko."
Ang liit talaga ng mundo. This time natutuwa ako dahil may bago na akong kaibigan at iisa pa
iyong school namin.
Tanong ko sa kanya. Kaya naman pala ambilis makarating ni Venice dito sa cafe.
"Yup."
"Yup. Umalis ako ng Pilipinas two years ago para magpahinga at hanapin ang sarili ko. I'm sorry
Mia, hindi ko dapat kinukwento sa'yo to."
"Ano ka ba Venice. Okay lang noh. Mas gusto ko nga na magkwento ka para mas makilala kita."
Tanong ni Venice.
"Actually Mia.."
Bumuntong hininga na muna si Venice bago niya pinagpatuloy iyong kwento niya.
Sino ba namang mag-aakala na may pinagdadaraanan din pala si Venice tungkol sa pag-ibig. Kung
titignan mo kasi siya parang nasa kanya na iyong lahat. Iyong tipong walang inaalalang
problema. Iyong tipong iyong mga lalaki ang nasasaktan dahil sa kanya.
"Nagbreak kami. Hindi ko alam kung ano talaga iyong dahilan kubg nakit niya ako hiniwalayan."
"Siya iyong nang-iwan sa'yo? Wow lang ha. Sa ganda mong iyan? Siguro gwapo din siya noh?"
"Oo naman. Actually Mia, bumalik ako ng pilipinas dahil handa na ako. Nahanap ko na iyong
sarili ko ngayon at nahilom na iyong sugat na dinulot niya sa'kin noon."
"Balak kong hanapin siya ulit at magsimula ulit kasama siya. Sa livingstone din siya nag-aaral
eh kaya balak kong pumasok don."
Nakakalungkot naman iyong ending ng love story nina Venice. Pero gaya sa mga kwento pwede
namang magsimula ulit ng panibagong kabanata.
Tanong ni Venice.
"Thank you Mia. So much for my story. Ikaw naman iyong magkwento. Gusto kong malaman ang lahat
ng tungkol sa'yo."
Sabi ni Venice. Ang totoo niyan ayokong sabihin sa kanya iyong naging love story ko. Ano
kasi.. Basta lang. Parang may something na bumubulong sa'kin na huwag kong sabihin.
"Sige na Mia. Magkaibigan naman tayo eh. I remember na sinabi mong may asawa ka na. Parang
ambata mo pa naman yata para mag-asawa. Dahil ba nadisgrasya ka niya?"
Tanong ni Venice.
Iyan iyong dahilan kung bakit ayaw ipadala ng mga parents namin ang family name ni Kevin. Dahil
sa sobrang bata pa naman, iisipin ng iba eh nabuntis ako. Masisira iyong pangalan ko.
"Hindi Venice. hehe. Gusto mo sumama sa'kin? Ipapakilala kita sa mga kaibigan ko at sa asawa
ko."
Tinignan ko iyong oras. Tamang tama malapit na mag 12 noon. Tapos na si Kevin sa klase niya.
Sabi ni Venice.
"Oh Mia! Saglit lang! Naiwan ko pala iyong phone ko sa table kanina. Babalikan ko lang. Dito ka
lang muna ha. Babalik din ako agad."
Paalam ni Venice. Mabuti naman at naalala niya agad dahil baka nawala na iyon kung hindi niya
naalala agad.
"Maybelline!!"
"Kevin! Tapos na ba iyong klase niyo? Tamang tama may ipapakilala ako sa'yo."
"Sino naman?"
Hinintay namin si Venice pero hindi na namin siya muling nakitang lumabas. Papasok na sana kami
ni Kevin para sundan siya ng makatanggap ako ng text message mula sa kanya.
I'm sorry Mia. Something urgent came up. Next time ko nalang imemeet iyong friends and husband
mo.
*******************************************
[62] Chapter 60: Mask
*******************************************
Venice's POV
Bumalik ako sa loob ng cafe para kunin iyong phone na naiwan ko sa table. Ang tanga tanga ko
para makalimutan ko iyon.
Pagpasok ko ng cafe, sinalubong naman agad ako ng waiter na nagpunas ng table namin ni Mia.
Akala ko talaga eh nawala na iyon pero mabuti nalang at mabait ang staffs nila dito.
Kinuha ko na iyong phone ko at tinungo ang pinto ng cafe. Ayokong paghintayin ng matagal si
Mia dahil bagong kaibigan ko siya. Nakakahiya naman kung gagawin ko iyon sa kanya.
Binuksan ko iyong pinto at nakita si Mia. Tatawagin ko na sana siya ng mapansin ko iyong
kasama niyang lalaki.
"Si Kevin!!"
Bigla nalng bumalik sa isipan ko iyong sinabi ni Mia nong una kaming magkita.
Uhmm.. Oo.. hehe.. Kevin pangalan niya. Sige Venice. Mag-iingat ka.
Hindi ko maiwasan ang mainggit at magselos habang pinagmamasdan ko silang magkahawak kamay at
sweet sa isa't isa.
Hindi ko na tinuloy ang paglabas ng cafe dahil hindi pa ako handang makaharap ulit si Kevin.
Pumasok nalang ako sa rest room ng cafe saka ko tinext si Mia.
I'm sorry Mia. Something urgent came up. Next time ko nalang imemeet iyong friends and husband
mo.
Habang nakatitig ako sa repleksyon ko sa salamin. Alam kong ibang iba na ako sa dati kong
sarili. Kahit na magpakita pa ako kay Kevin ngayon, sigurado akong hindi na niya ako
makikilala. Nagbalik lahat sa isipan ko iyong huli naming pagkikita ni Kevin.
Nong una palang Wendy kinlaro ko na sa'yo na kaya lang naging tayo dahil gusto kong makalimutan
si Zelle. One week is over Wendy at walang nagbago. Ganun padin iyong nararamdaman ko para kay
Zelle. Tapos na tayo.
But Kevin.. Please.. Please.. Bigyan mo pa ako ng isa pang chance .One more week at
makakalimutan mo din si Zelle. I promise you Kevin. Please..
Ano bang kulang sa'kin Kevin? Sabihin mo lang. Kung sa tingin mo hindi pa ako maganda, kaya ko
pang magpaganda para sa'yo. Sabihin mo lang at gagawin ko.
Iyon na iyong pinakamasakit na nangyari sa'kin. First boyfriend ko si Kevin, first love at
first heartbreak. First girlfriend din ako ni Kevin but not his first love and his first
heartbreak.
I know hindi pa enough ang dating ako. Ang wendy na sinaktan ni Kevin kaya umalis ako ng
Pilipinas para ayusin ang sarili ko.
Aaminin ko, I went under the knife just to get my face done. Pati pangalan at background ko
pinaayos ko kay Mommy para maging bagong tao.
Binaon ko na sa limot si Wendy na dating ako at pinanganak ang bagong Venice. Ang Venice na
makakaharap ni Kevin one of these days. At ang Venice na mamahalin ni Kevin habang buhay.
"Hindi ka man napaibig ni Wendy Kevin. I swear paiibigin ka ni Venice this time."
Sabi ko habang nakaharap ako sa salamin. I know Venice is perfect. Sigurado akong hindi na ako
iiwan ni Kevin ngayon.
Bago ako bumalik ng Pilinas, inakala kong iisang babae parin ang magiging karibal ko. Akala ko
hanggang ngayon si Zelle parin iyong magiging kaagaw ko sa pagmamahal ni Kevin.
I never thought na may bago na pala si Kevin. What's worst is he's already married now. Pero
sabi nga nla..
I thought that Mia will be my friend and my alliance but it turns out na siya na pala ngayon
ang magiging karibal ko.
"I'm sorry Mia pero kailangan kong agawin si Kevin sa'yo by all means."
...
*riing* *riing*
"Hello Mom?"
"May inaasikaso lang ako Mom. Uuwi nadin ako pagkatapos nito."
(Huwag mo akong pahintayin ng matagal Venice. Alam mo namang nag-aalala ako sa'yo.)
"Don't worry about me Mia. Uuwi nadin ako. Sige na Mom bye na muna."
Ibinaba ko na iyong tawag ni Mommy dahil nakita kong lumabas na ng gate ng University ang kotse
ni Kevin.
I made sure na hindi ako masyadong malapit sa kanila pra hindi nila ako mahalata.
"There's no room for mistake now Venice. Kailangan mong makuha si Kevin ngayon."
Sinundan ko sila hanggang sa pumasok iyong kotseng sinasakyan nila sa isang gate. Inihinto ko
naman iyong kotse ko ten meters away from where they entered.
Hindi ako makapaniwala sa nakita ko. I expected more sa itsura ng bahay nila. Hindi ko nga alam
kung bahay ba ng tao ang tinitirhan nila o bahay ng daga sa sobrang liit.
Hindi ko alam kung ilang minuto o ilang oras na akong nakatitig sa bahay nila. Pinaandar ko na
ulit ang makita ng kotse ko at aalis na sana ng biglang may nagbukas ng kanilang gate.
Maya maya eh lumabas ulit ang sasakyan nila at kumaway na iyong kasambahay sa kanila. Tinignan
ko iyong oras sa wristwatch ko. 7 pm na. San naman kaya nila balak pumunta?
Sinundan ko ulit sila hanggang sa nakarating kami sa isang restaurant. Hindi pa ako dinala ni
Kevin dito ni minsan.
I waited for ten minutes bago ako sumunod sa kanila sa loob ng restaurant.
Bati ng staff nila but I did not bother to greet him back. What for? Eh hindi naman siya ang
may-ari ng restaurant. He's just a nobody.
Inakala ko na sina Kevin lang at Mia ang magkasama pero hindi pala. May kasama pa silang
tatlong babae at talong lalaki.
Obviously they are lovers. Kilala ko lahat ng tatlong lalaki na kasama nila. They are Kevin's
bandmate. Mark, Jerome and Axel. Iyong dalawang babae naman hindi ko kilala. Pero iyong isa
kilala ko. Kilalang kilala ko.
Habang nagtatawanan silang lahat, I'm bleeding inside. Hindi ko alam kung anong gagawin ko.
Hindi ko nga alam kung kailan darating iyong araw na magiging masaya din ako.
Pumwesto na ako don sa table malapit sa kanila and made sure na hindi ako makikita ni Mia.
Lumapit sa'kin iyong waiter at binigay iyong menu nila but I did not bother to waste my time
looking on their menu.
Sabi ko sa waiter.
"Yes Ma'am."
Mula sa kinauupuan ko, rinig na rinig ko iyong tawa at pag-uusap nila. Habang nakikita ko naman
lahat ng kinikilis nila.
Sabi nong waiter pagkatapos niyang ayusin iyong order ko sa table ko.
Kahit na nasa harap ko na iyong pagkain ko, hindi ko parin ito ginagalaw. Bigla nalang akong
nawalan ng gana habang pinagmamasdan ko ang eksena nina Kevin at Mia.
Para akong nanonood ng sine. Kung sa tingin nila love story ang ginagawa nila, para naman
sa'kin eh horror story ang ginagawa nila.
Hindi ko nga alam kung bakit ko ginagawa 'to. Sinasaktan ko lang ang sarili ko dahil sa
ginagawa ko.
Habang nakikita kong masaya si Kevin kasama si Mia. Kasama ang ibang babae, unti unting
nababasag ang basag ko ng puso.
Kailangan kong lakasan ang loob ko kung gusto kong makuha si Kevin mula kay Mia.
Instead of torturing myself here and wasting my time, I have to think of a plan para sirain
silang dalawa. Kahit na masaktan pa si Mia gagawin ko.
Kakalimutan ko iyong mabuting pagkikita namin ni Mia kanina for the sake of my own happiness.
Inilabas ko ang wallet ko at nag iwan ng one thousand peso bill sa table. Tumayo na ako and
took a last glimpse of Kevin and Mia.
Dumaan na muna ako ng banyo at pumasok sa huling cucible and cried my heart out. Kailangan ko
lang ibuhos ang lahat ng sakit na naramdaman ko.
Humagolgol lang ako sa loob ng cubicle total wala namang makakakita at makakakilala sa'kin
kahit na marinig nila ako.
*tok* *tok*
Pinunasan ko iyong mga luha ko at naghintay na mahimasmasan ako bago ako lumabas.
Hinugasan ko iyong kamay ko saka ko binasa ang buong mukha ko ng tubig. Kailangan kong
maghilamos para hindi mahalata ang mga luha ko.
Pero napatigil ako sa ginawa ko ng makita ko ang mukha ni Zelle sa repleksyon ng salamin. Iba
iyong titig niya sa'kin kaya bigla akong kinabahan.
Mas lalo akong nagulat ng bigla nalang lumabas si Mia sa isang cubicle.
"Venice?"
"Uggh.."
Hindi ko alam kung anong idadahilan ko kay Mia. Hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya na
sinundan ko sila ni Kevin papunta dito.
Napansin naman ni Mia ang kakaibang tinginan namin ni Zelle kaya tinanong niya kami.
"No!!"
"Oh! Akala ko kasi magkikalala kayo. Zelle, this is Venice. Siya iyong tinutukoy ko sa'yo na
bagong friend ko."
Sambit ni Mia.
Sabi ni Zelle.
Tanong ko sa kanya. Sa lahat ng taong makakasalamuha ni Venice mula ngayon. kay Zelle ako dapat
na mag-ingat dahil siya iyong nakakakilala sa'kin ng husto.
"Oh hindi naman. Sobrang layo nga ng mukha niyo eh. But your aura and her aura are the same.
hehe. Sorry nag over think lang talaga ako."
Sabi ni Zelle.
"By the way Venice, since andito ka naman why not join us? ipapakilala kita sa iba kong
kaibigan at asawa ko. Bigla ka lang kasing nawala kanina sa cafe."
Sabi ni Mia.
"I would love to Mia pero hinihintay na kasi ako ng Mommy ko sa parking space. I'm sorry
talaga. May next time pa naman diba?"
Pumayag din naman si Mia dahil wala na siyang magagawa sa pagsisinungaling ko.
Pag aassure ko sa kanya. Pero next time, ready na akong harapin silang lahat. Including Kevin.
Kailangan ko lang ng oras para makapag handa ako.
"Pero Venice. Itatanong ko lang kung ikaw ba iyong umiyak kanina sa huling cubicle?"
Tanong ni Mia.
Hindi agad ako nakasagot sa tanong niya. Hindi ko inasahan na siya pala iyong kumatok sa'kin
kanina.
"Actually hindi. Si Zelle iyon. Sabi niya kasi eh parang familiar iyong iyak kaya nag-alala
siya at kinatok ka niya."
Tinignan ko si Zelle at binigyan siya ng 'thank you' look pero ang totoo ay nag-aalala ako
dahil baka nahalata na ako ni Zelle.
Huwag naman sana dahil hindi pa ako nagsisimula sa mga plano ko.
Ang kulit kulit ni Mia. Mas lalo pa niya akong binigyan ng rason para hindi ko siya magustuhan.
"Huwag mo nalang tanungin Mia. Baka naman kasi personal iyong dahilan."
"Ayy sorry Venice. hehe. Pasensya na talaga at napaka FC ko. Feeling close. hehe"
"Pero promise talaga ha next time babawi ka. Aasahan namin iyan. Para naman makilala mo iyong
asawa ko. Excited nadin kasi siyang makilala ka."
Sabi ni Mia.
Nagpaalam na ako sa kanila saka ako tuluyang lumabas ng restaurant. Alam ko na hindi magiging
madali ang magiging hakbang ko mula ngayon. Kailangan kong pagplanohan ang lahat.
*******************************************
[63] Chapter 61: Back Off!!
*******************************************
"Oo. Hindi na kailangan. Gusto mo bang makita ka ng mga fans mo na nakapambahay lang?"
Kahit na alam na ng buong University na kami na ni Kevin, andami parin niyang fans. Sixty
percent ng fans niya naging haters ko. Forty percent naman ang approve sa'kin para kay Kevin.
Ang OA lang noh? haha
Pero hanggang ngayon ang alam lang nila eh girlfriend ako ni Kevin. Hindi nila alam na
nagsasama na talaga kaming dalawa sa iisang bahay. Baka kung malaman nila maging ninety percent
na iyong haters ko.
"Okay lang sa'kin basta makasiguro lang akong makakarating ka ng maayos sa classroom mo."
Sabi niya.
Dapat kasi eh may klase din si Kevin ngayon pero dahil na confined iyong professor nila eh
wala silang pasok. 1:30 pa iyong class niya.
Ayoko din sanang pumasok dahil classmate kami ni Jun ngayon. mabubweset na naman ako pero
kailangan eh.
"Haha.. Nakakatawa ka talaga. Paano naman ako hindi makakarating ng maayos eh wala namang
kidnapper dito sa University."
Sabi ko sa kanya.
Over protective talaga si Kevin pero gusto ko ang ganung side ni Kevin. Ibig sabihin lang non
eh ayaw niyang mapahamak ako dahil importante ako sa kanya.
hihihi!!!
Sabi ni Kevin.
"Aray! Aray!"
Pagrereklamo ni Kevin pero tumawa lang ako. Nakakagigil talaga ang kagwapuhan niya minsan.
Bubuksan ko na sana iyong pinto ng bigla nalang hinawakan ni Kevin ang kamay ko.
Lumingon naman ako at hinanap sa loob ng kotse kung ano man iyong tinutukoy niya.
"Ano?"
Tanong ko sa kanya dahil hindi ko talaga mahanap ang 'nakalimutan' ko. Hawak hawak ko naman
iyong libro ko at nakapatong naman sa lap ko iyong bag ko.
"Eto.."
Bigla nalang hinawakan ni Kevin ang likod ng ulo ko habang hawak naman niya iyong isa kong
kamay.
He titled his face in a forty five degree angle as his face slowly approached my face.
Sigurado ako ngayon na hindi siya nakikipagbiruan sa'kin kaya pinikit ko lang iyong mga mata ko
until I felt his soft lips on my lips.
Hindi ko alam kung ilang beses na naming ginawa ni Kevin 'to pero it felt like the first time
everytime we kiss.
Nabitawan ko iyong libro ko at napahawak sa batok ni Kevin habang magkahawak parin iyong isang
kamay namin sa isa't isa.
Sinuklian ako ni Kevin ng isang matamis na ngiti bago ako lumbas ng kotse niya.
Mabilis iyong lakad ko pagdating ko sa hallway. Para kasing late na ako dahil konti nalang
iyong mga estudyante sa paligid.
"Maybe.."
Lilingon na sana ako dahil parang narinig ko iyong boses ni Kevin pero bigla nalang may humila
sa'kin ng malakas.
Hindi ko makita iyong mukha niya dahil nakatalikod siya sa'kin habang hinihila niya ako.
Sinigawan ko na iyong lalaking humila sa'kin pero hindi parin siya tumitigil at hindi parin
niya ako binibitawan.
Patuloy parin niya akong hinihila ng malakas hanggang sa nakarating kami sa second floor at
third floor.
"HOY!!!"
Kahit anong gawin kong pagpumiglas wala parin iyon sa lakas na meron siya.
Saka lang niya binitawan iyong kamay ko. Napahawak ako sa may pulsuhan ko dahil sa sakit.
Sobra iyong pagkahigit niya.
Galit na tanong ko sa kanya. Nakatalikod parin siya sa'kin kaya hindi ko makita iyong mukha
niya. Unti unti siyang humarap sa'kin at nagulat ako ng makita ko iyong bweset na pagmumukha ni
Jun.
"MIA.."
"Jun?"
Unti unting lumapit sa'kin si Jun pero unti unti din akong humakbang paatras.
"Walang hiya ka talaga!! Alam mo namang may klase pa ako. Sino namang nagpahintuloy sa'yo na
dalhin ako ng rooftop?"
"I'm sorry Mia. Alam ko kasing hindi mo ako kakausapin kaya pinilit na kitang dalhin dito."
Kahit na takasan ko pa si Jun ngayon, alam kong hindi parin niya ako titigilan hangga't hindi
niya nagagawa ang gusto niya.
Mas mabuti ng pakinggan ko na kung ano man iyong gusto niyang sabihin para naman matahimik na
iyong kaluluwa niya.
"Two minutes. Bibigyan kita ng dalawang minuto para sabihin ang gusto mong sabihin."
Pagreremind ko sa kanya.
"Mia.. lumipat ako dito hindi lang para imbitahin ka sa birthday ng Mommy ko. Lumipat ako ng
university dahil gusto kong mapalapit sa'yo."
Ayoko sanang makinig sa sinabi ni Jun pero hindi ko maiwasan dahil kaharap ko siya.
"Mia I'm sorry sa lahat ng nagawa ko. Ang tanga tanga ko dahil pinakawalan kita. Ang tanga
tanga ko dahil hindi kita inalagaan. Alam ko na ngayon na ako iyong tanga at hindi ikaw. Ang
laki kong hangal."
"Pero pagkatapos nong nangyari nong huli nating pagkikita, narealized ko na hindi ko kayang
mawala ka. Hindi ko kayang makita ka sa piling ng iba Mia."
Ni isang beses hindi ko tinignan si Jun. Baka masuka pa ako ng wala sa oras pag nakita ko iyong
mukha niya habang sinasabi niya iyong nakakadiri at parang tae na linya niya.
Ito na ba ang scene sa one more chance nina John Lloyd at Bea kung san kailangan kong sabihin
na..
He loved me at my worst. You had me at my best. But binalewala mo lang lahat yun... And you
chose to break my heart.
Tss.. Nakakadiri..
Kahit sa panaginip ayokong makatambal si Jun kahit kasing gwapo pa siya ni John Lloyd.
"Mia.."
Tumalikod na ako kay Jun pero bago paman ako makahakbang papalayo sa kanya nahigit niya ulit
ang braso ko.
Sasampalin ko na sana ng malakas si Jun ng marinig ko ang boses ni Kevin mula sa likod ko.
Nagningning ang mga mata ko paglingon ko kay Kevin. Ang gwapo niyang nilalang! Hindi ako
makapaniwala na kami na talaga.
Hinawakan ni Kevin ang kamay ko habang hawak naman ni Jun ang kabilang kamay ko.
"Hindi pa huli ang lahat. Girlfriend mo lang siya at hindi asawa kaya hangga't hindi pa kayo
kasal may pagkakataon parin ako para mabawi siya."
Sabi ni Jun sabay hila sa'kin papalapit sa kanya pero hindi ako bumitaw kay Kevin. Ayokong
mapunta kay Jun.
"Hindi mo alam ang lahat kaya huwag kang magmarunong. Bitawan mo ang asawa ko!!"
"Ang kapal ng mukha mo para tawagin siyang asa. Hindi mo asawa si Mia!!"
Potek!!
"Bitawan mo siya!!"
"AYOKO!!!"
Aaminin ko nong nagkahiwalay kami ni Jun at bago ko pa nakilala si Kevin. Minsan kong hiniling
na sana darating ang araw na aagawin ako ni Jun sa isang gwapong lalaki.
Akala ko kasi ang haba haba ng hair ko pag nangyari sa'kin iyon.
Pero ngayon na dumating na iyong araw na hiniling ko eh parang gusto ko ng bawiin. Ang sakit
sakti sa kili-kili.
Sigaw ni Kevin.
Sumigaw na ako dahil talagang hindi ko na kaya iyong ginagawa nila. Hindi ko na kaya iyong
sakit sa kili kili at sakit sa tenga dahil sa sobrang lakas ng boses nila.
"Totoo iyong sinabi ni Kevin sa'yo Jun. Asawa na niya ako! Mag-asawa na kami dahil nagpakasal
na kami kaya wala ka ng dapat na gawin na paraan dahil huli ka na."
Hindi makapaniwala si Jun sa narinig niya pero wala na akong pakialam kung maniwala man siya o
hindi.
"Mia.."
"Umalis ka na nga. Ayokong makita iyang pagmumukha mo. Nang dahil sa'yo kaya hindi ako
nakapasok ng klase ko."
Wala nading ibang nagawa si Jun kundi ang umalis sa harapan namin ni Kevin.
Akala ko kasi eh magsusuntukan silang dalawa dahil pinag-aagawa nila ako. Iyong naman kasi
iyong nakikita ko sa mga dramas pero syempre iba iyong drama.
Mabuti nadin at hindi nila ginawa iyon dahil baka masira lang iyong mukha ni Kevin.
Pero nong minsan nag suntukan nadin sila at dinaya ni Jun si Kevin.
Pero bigla nalang nawala ang pagkabweset ko ng maramdam ko iyong yakap ni Kevin mula sa likod
ko.
Bigla akong nakadama ng kilig. Bigla ulit sumulpot ang mga paru paru sa tiyan ko. Ito iyong
tinatawag nilang backhug na nakikita ko sa mga dramas.
hehehe!!
"Don't worry Kevin. Hindi naman ako mawawala sa'yo eh. Wala kang dapat ipag-alala."
I assured him.
Kahit na ano man ang humadlang sa'min ni Kevin kakayanin ko. Walang makakapaghiwalay sa'min.
Pwera nalang ang kamatayan.
Nakakapgtaka kasi dahil bigla nalang sumulpot si Kevin. Eh akala ko kasi umuwi na siya sa bahay
namin.
"Sinundan kasi kita kanina dahil naiwan mo 'tong libro mo. Tinawag kita kanina pero bigla
nalang may humila sa'yo. Kaya agad akong umakyat dito sa rooftop."
Binigay ni Kevin sa'kin iyong libro. Nabitawan ko pala 'to dahil sa intimate scene namin kanina
ni Kevin sa kotse.
"Ikaw pala iyong tumawag sa'kin kanina? Akala ko kasi guni guni ko lang iyon. Pero thank you
Kevin."
Kung hindi dumating si Kevin hindi ko na talaga alam kung anong nangyari.
Kung sinundan agad kami ni Kevin eh di sapat kanina pa siya umabot. Pero ilang minuto din ang
lumipas bago siya sumulpot.
"Eh kasi bigla akong na stranded kanina sa second floor. Bigla ba naman akong pinagkaguluhan ng
mga girls at kinunan ng picture? Buti na nga lang at nakatakas ako. Pinagpawisan ako sa
kanila."
Hahah!!
hahaha!!
"Pano ba naman kasi. Naka shorts at sando ka lang. Kahit nga naka uniporme ka eh
pinagkakaguluhan ka ngayon pa kaya na ganyan ang suot mo? hahah"
Tumawa parin ako ng tumawa dahil sobrang nakakatawa talaga iyong nangyari sa kanya.
Baka may nag tag na nga sa'kin sa facebook ng mga picture ni Kevin kung san siya dinumog ng mga
girls.
"hahaha!!"
"Bakit ka tumatawa?"
Tanong ni Kevin.
"Eh nakakatawa kasi eh. hehe.. Pero thank you talaga. Pano na iyan ngayon? Late na ako sa klase
ko. Nakakahiya naman kung papasok pa ako eh thirty minutes nalang iyong natitira para sa next
subject ko."
Pag-aaalala ko.
"Oo nga noh. Dito nalang muna tayo, Mas mabuti dito walang tao. Magagawa natin iyong ginawa
natin kanina sa kotse."
Sabi ni Kevin.
hahahaha!!!
*******************************************
[64] Chapter 62: Mia's Secret
*******************************************
Saka ko pinindot iyong end button ng phone ko. I'm on my way to the mall kasama ang mga
kaibigan ko. Ayoko sanang sumama sa kanila dahil sobrang pagod iyong katawan ko pero pinilit
talaga nila ako.
Pero hindi ko parin hinakbang ang mga paa ko dahil hindi iyong ang gusto kong marining mula sa
kanya.
Ihahatid na kita.
"San ka ba pupunta?"
"Sa mall."
Sagot ko.
Hindi ko talaga maintindihan si Kevin. Kagabi lang ang sweet sweet namin sa isa't isa pero
ngayon parang nag iba na naman iyong ihip ng hangin. Kung hindi lang talaga siya lalaki iisipin
ko talagang may dalaw siya ngayon.
"Eh di huwag. Magtataxi nalang ako. Huwag mo nadin akong hintayin sa lunch dahil gagabihin
kami."
Mataray na sambit ko sa kanya pero hindi man lang siya sumagot sa'kin kahit na okay.
Tss.
Tinungo ko na iyong pinto at padabog na isinara iyon. Wala si Manang ngayon dahil day off niya
kaya bahala na si Kevin kung ano man ang lulutuin niya para sa sarili niya.
Naglakad ako papalabas ng subdivision namin para maghanap ng taxi. Mabuti nalang at nakahanap
ako agad.
*riing* *ring*
+639********* Calling
Pinindot ko iyong end call button dahil hindi ako iyong tipo na basta basta nalang tumatanggap
ng tawag sa unknown numbers. Madaming manloloko sa paligid.
*riing* *riing*
"Ahh hindi Manong. Hindi ko rin naman kasi kilala kung sino."
Sa totoo lang tama rin naman iyong sinabi ni Manong. Pano kung importante nga itong tumatawag
tapos idededma ko lang?
Pinindot ko na iyong answer button para malaman ko kung sino iyong tumawag.
"Hello?"
"Hello?"
"Hello?"
Nakatatlong hello na ako pero hindi parin sumasagot iyong kabilang linya. I checked the screen
of my phone dahil baka naputol na iyong tawag pero andun parin naman.
"Hello?"
Ito na nga ba iyong sinasabi ko kung bakit ayaw kong tumatanggap ng tawag mula sa hindi ko
kakilala dahil alam kong wala lang silang magawa sa buhay kaya nang iistorbo sa ibang tao.
Ibaba ko na sana iyong tawag pero bigla nalang nagsalita iyong tumawag.
"Mia..."
I swear sobrang kilala ko iyong boses niya. Na badtrip na anga ako kanina kay Kevin dahil hindi
man lang niya ako hinatid tapos ngayon dadagdag na naman si Jun sa pagkabadtrip ko.
Simula nong mag break kami ni Jun pinalitan ko na iyong phone number ko. Hindi dahil sa ayokong
tawagan pa ako ni Jun dahil alam ko naman na hindi niya gagawin iyon. Nagpalit lang ako ng
number dahil ayokong may dahilan pa ako para itext o tawagan siya para makipagbalikan. Gusto
kong kalimutan siya agad non dahil sa sakit na dinulot niya.
"Binayaran ko iyong classmate natin para makuha iyong number mo Mia. Sorry."
Tss..
Bweset talaga si Jun kahit na kailan. Nabubweset ako dahil palagi nalang niyang ginagamit ang
pagiging gwapo at pagiging mayaman niya para makuha niya ang lahat ng gusto niya. Kahit non pa
iyon na iyong issue ko sa kanya pero dahil mahal ko siya non hindi ko siya magawang iwan.
Except nong time na nalaman kong napilitan lang siya sa'kin.
Pagbabanta ko sa kanya.
Hindi ko na pinatapos si Jun dahil tinapos ko na iyong tawag niya. Akala ko talaga hindi na
tatawag muli si Jun pero ilang beses niyang ginawa iyon kaya napilitan na akong patayin iyong
phone ko.
Ibinigay ko na iyong bayad ko saka ako lumabas ng taxi at pumasok ng mall. Kahit naka off iyong
phone ko alam ko naman kung san ko mahahanap ang mga kaibigan ko. Sa paboritong restaurant ni
Aya.
"Kumakain ka na naman."
Sabi ko sa kanya saka ako umupo sa tabi ni Zelle. Kaharap ko si May at si Aya.
Tumawa nalang kaming tatlo dahil ang paminsan minsan ni Aya hindi paminsan minsan lang.
Tanong ko sa kanila.
"Wala lang Mia. Matagal na kasi tayong hindi nakapag bonding na tayo lang."
Sabi ni Zelle.
Tama nga si Zelle. Matagal nadin kaming hindi nakapagbonding na kami lang apat. Parati kasi
naming kasama ang mga boyfriend namin sa tuwing lumalabas kami.
Sabi ni May.
"Oo nga pala Mia. Kanina ka pa namin tinatawagan pero naka off iyong phone mo. Akala nga namin
eh hindi ka na darating."
Sabi ni Zelle.
"Ahh si Jun kasi tumawag sa'kin at kinukulit ako kaya pinatay ko. Medyo natagalan ako dahil sa
traffic."
Sabi ko sa kanya.
Tanong ni Aya.
"Hindi eh. Ewan ko nga don kung anong nangyari sa kanya at parang wala sa mood."
Sabi ko.
"Mabuti pa huwag na natin siyang pag usapan. Nababadtrip lang ako sa kanya."
Kumain na muna kaming apat bago kami nag ikot ikot sa mall para mag window shopping. Wala naman
akong kailangan bilhin dahil nakapag grocery na kami ni Kevin nong isang araw.
Si Zelle naman bumili ng sapatos dahil na love at first sight daw siya don.
Si May naman at Aya bumili din ng mga damit. Bibili din sana ako ng damit kaso lang eh wala
akong nagustuhan.
Akala ko eh mag wiwindow shopping lang kami pero it turns out na nagshopping talaga sila. Ako
lang iyong nag window shopping.
Dahil sa sobrang nalibang kami sa pamimili at pagtitingin sa mga paligid eh hindi ko namalayang
malapit na palang mag 4 pm.
"Manood na tayong sine Mia. Maganda ang palabas ngayon. Secret affair. Go na tayo."
Sabi ni Aya habang dala dala niya iyong apat na paper bag.
"Huwag na lang kaya? 4 pm na eh. Sigurado ako gagabihin na tayo niyan. Baka hanapin ako ni
Kevin."
Sinabi ko kay Kevin na huwag na niya akong hintayin dahil gagabihin kami pero dala lang naman
iyong ng galit ko dahil hindi niya ako hinatid.
Ayoko ng manatili pa sa mall at manood ng sine dahil bigla ko nalang namiss si Kevin. Dahil
siguro sa hindi maganda iyong paghihiwalay namin sa bahay.
Bigla akong hinila ni May at ni Aya papunta sa sinehan habang kumuha naman ng ticket si Zelle
at bumili nadin ng popcorn.
Alam ko minsan lang kaming lumabas pero hindi ko talaga maiwasan na hindi magalala para kay
Kevin.
Pagpasok namin ng sinehan nagsimula naman iyong palabas. Sakto lang talaga iyong pagpasok
namin. Pero wala pa sa kalahati ang palabas ng tumayo ako dahil hindi ko na talaga kaya.
Signal ko sa kanila saka ko tinungo iyong comfort room. Hindi naman talaga ako tumayo dahil
tinawagan ako ng kalikasan. Tumayo ako dahil kailangan kong tawagan si Kevin. Baka nag-aalala
na siya sa'kin.
Pinindot ko iyong on button ng phone ko. Hindi na siguro ako kukulitin ni Jun ngayon. Baka
nagsawa na iyong kakatawag sa'kin.
54 missed calls
5 messages
+639*********
I'm sorry Mia. Ayokong gawin sa'yo to pero kailangan. Maghihintay ako dito sa'yo sa park kung
ayaw mong mabunyag ang secreto mo.
Hindi ko na sana papatulan iyong text message ni Jun dahil alam kong tinatakot lang niya ako
para makipagkita siya sa'kin pero pagkatapos kong mabasa ang huling message niya sobra akong
nagulat.
Lumabas na ako ng sinehan nang hindi nagpapaalam sa tatlong kaibigan ko. Wala na akong oras
para bumalik sa upuan ko at magpaliwanag sa kanila.
Sabi ko sa driver.
"Sige po Ma'am."
Mabuti nalang at hindi masyadong traffic. Pagkatapos ng twenty minutes nakarating nadin ako ng
park.
Akala ko talaga hindi ko na maaabutan si Jun sa park. Sobrang tagal na ng huling punta ko sa
park na ito. Palagi kami ni Jun dito noon dahil malapit lang ito sa dati naming University.
Sabi ni Jun.
Nakatingin lang ako ng deretso sa kanya. Hindi ko alam kung anong gusto niyang mangyari at
binablackmail niya ako.
Tanong ko sa kanya.
Sabi ni Jun.
"Hindi na kailangan. Sabihin mo lang kung anong gusto mong gawin ko para matahimik na iyang
kaluluwa mo."
"Maupo ka na muna dito sa tabi ko Mia. Wala naman tayong hinahabol na oras eh. Mahaba pa ang
gabi."
Sabi niya sabay tingin sa relo niya pero hindi ko siya sinunod. Ayoko ngang makita ang
pagmumukha niya tapos gusto pa niyang paupuin niya ako sa tabi niya.
Nababaliw na ba siya?
Sabi ni Jun.
Tss..
Bakit naman niya binabalikan ang tungkol sa nakaraan namin. Para sa'kin isang bangungot ang
lahat ng nangyari noon. Isang bangungot na gusto kong kalimutan. Isang bangungot na gusto kong
ibaon sa lupa. Pero kahit kailangan alam kong hindi ko matatakasana ng bangungot na iyon.
"Sinagot kita dahil akala kong mahal mo ako. haha. Para akong tanga non. Siguro sa araw araw
na magkasama tayo non pinagtatawanan mo ako. Dahil nagawa mong lokohin akol. Nagawa mong
paikutin ako sa mga kamay ko."
"I'm sorry talaga Mia. Alam ko kasalanan ko ang lahat ng iyon pero nagbago na ako. Gusto kong
magbago para sa'yo. Please Mia. Bigyan mo lang ako ng isa pang pagkakataon."
Ang alam ko eh matalino naman itong si Jun kahti papano pero bakit hindi niya maintindihan ang
salitang 'HINDI'.
Hindi na pwede.
"Pumunta ako dito hindi para pag usapan ang tungkol sa nakaraan natin. Sabihin mo na kung
anong kailangan mong gawin ko para tumahimik ka."
Ulit ko sa kanya.
"Ayokong gamitin ang nalaman ko against you Mia pero you left me with no choice. Kung hindi ko
sinabi iyon sa'yo alam kong hindi ka pupunta dito para makipag kita sa'kin."
Sabi ni Jun.
I am so tired listening to his voice. Listening to his lies and listening to all his shits.
Hindi maganda iyong simula ng araw ko dahil hindi ko alam kung anong dahilan kung bakit napaka
strange ni Kevin kanina at ayokong matapos ang araw ko ng hindi maganda.
"Paano ako makakasigurado na hindi mo ako aahasin pag pumunta ako sa birthday ng Mommy mo?"
"I promise Mia. Pagkatapos mong pumunta sa birthday ng Mommy ko hindi ko na gagamitin ang
nalaman ko against you."
Sabi ni Jun.
Sa totoo lang hindi ko talaga alam kung nagsasabi ba siya ng totoo pero kailangan kong gawin
ang gusto niya para lang mananatiling sekreto ang sekreto ko.
*******************************************
[65] Chapter 63: Preparations
*******************************************
Kevin's POV
"Hello Zelle?"
"May gusto lang sana akong hingin sa'yong pabor. Kung okay lang?"
(Oo naman. Kung maka tanong naman 'to parang wala tayong pinagsamahan. Ano iyon?)
"Ano kasi. Bukas ng gabi gusto kong sorpresahin si Maybelline. Third month na namin bukas
simula nong ikinasal kami pero hindi pa kami nakakapag celebrate. Nabasa ko kasi sa internet
kanina na mahilig kayong mga babae sa ganyang celebration."
(Yieee!!! Talaga Kevin? Hindi ata nabanggit ni Mia ang tungkol diyan. Sige tutulong ako. Ano
bang magagawa ko?)
"Isama mo lang si Maybelline kahit san bukas para hindi niya ako mahalata. Magkita nalang tayo
ng 7 pm bukas at isama mo siya."
(hehehe. Nakakakilig naman kayo. Sige ba. Iyon lang naman pala.)
"Sino iyon?"
Nagulat ako ng biglang binuksan ni Maybelline ang pinto ng kwarto namin at pumasok. Narinig
niya kaya iyong sinabi ko? Sana naman hindi.
Ang totoo niyan, hindi ako sumabay sa kanya sa pagkain dahil tinawagan ko lahat ng kaibigan ni
Maybelline para humingi ng pabor sa kanila para bukas. Mabuti nalang at napapayag ko silang
lahat. Sina Axel, Mark at Jerome naman ang tutulong sa'kin na mag-ayos ng venue.
Simpleng dinner lang ang ihahanda ko bukas pero sa halip na sa restaurant kami kakain, gusto ko
ako mismo ang mag-aayos ng mga props sa paligid namin para mas maging romantic.
"Wala kang gana? Baka naman magkasakit ka niyan. Gusto mo ikuha kita ng kahit sandwich lang?"
Tanong niya pero umiling lang ako at lumapit sa couch para tabihan siya.
Ang cute cute talaga ni Maybelline sa tuwing sinasabihan niya ako ng ganyan. hahah
......
Narinig ko si Maybelline habang kausap niya si Zelle sa cellphone niya. Mabuti naman at maaga
silang aalis ngayon. Mas maaga, mas madami akong magagawang preparasyon para mamaya.
Kahit nakaharap ako sa telebisyon, wala akong naintindihan kahit na isang salita dahil naka
focus iyong tenga ko kay Maybelline.
Paalam ni Maybelline sa'kin pagkatapos niyang makipag usap kay Zelle. Naalala ko iyong sinabi
sa'kin ni Axel kagabi, dapat daw maging konting cold ako kay Maybelline para mamaya eh mas ma
surprise siya sa gagawin ko.
Tanging sambit ko sa kanya habang nakatalikod parin ako sa kanya at nagpapanggap na busy sa
panood ng telebisyon.
Ang totoo niyan gusto ko talaga siyang ihatid sa mall pero mas mabuti ng huwag nalang para mas
makapag simula na agad ako sa gagawin ko.
Tanong ni Maybelline sa'kin. Alam ko na inisip niyang 'ihahatid na kita' ang sasabihin ko. Sa
tuwing aalis siya ng bahay at may pupuntahan palagi ko siyang ihahatid kahit na sobrang layo pa
ng pupuntahan niya pwera nalang ngayon.
Nanatili parin ang mga mata ko sa telebisyon kahit na hindi naman talaga ako interesado sa
palabas.
"San ka ba pupunta?"
Tanong ko sa kanya.
"Sa mall."
I'm sorry Maybelline. Malalaman mo rin mamaya kung bakit ganito nalang ako kung umasta sa'yo
ngayon. Kailangan lang talaga. Maiintindihan mo rin mamaya.
"Eh di huwag. Magtataxi nalang ako. Huwag mo nadin akong hintayin sa lunch dahil gagabihin
kami."
Mataray na sigaw ni Maybelline. Alam ko hindi niya nagustuhan ang trato ko sa kanya pero wala
na akong magagawa.
Sigaw ko kay Manang pagkatapos lumabas ni Maybelline sa bahay namin. Ang totoo eh inakala ni
Maybelline nag day off si Manang. Day off naman talaga ni Manang pero pinakiusapan ko siya para
magluto ng dinner namin ni Maybelline.
"Wala na Manang. Salamat talaga at pumayag kayo sa pakiusap ko. Huwag po kayong mag-alala dahil
dodoblehin ko po ang sahod niyo ngayong buwan."
"Naku Kevin hindi na kailangan. Ginagawa ko ito hindi lang dahil pinakiusapan mo ako kundi
dahil nadin kay Mia. Gusto ko siyang pasiyahin at gusto ko kayong tulungan."
Dumeretso na kami ni Manang sa Chateau Garden. Sobrang layo pa ng lugar na iyon sa bahay namin
dahil nasa bandang bundok iyon.
Pagdating namin ni Manang sa venue andun nadin pala sina Axel, Jerome at Mark.
....
*riiing* *riing*
Dinukot ko iyong phone ko mula sa bulsa ko pagkatapos kong marinig na tumunog ito.
"Huwag Zelle. Hindi kayo pwedeng umuwi dahil walang tao sa bahay namin ngayon. Mabuti pa
libangin niyo na muna. 7 pm mo na siya dalhin dito."
(O sige sige. Pipilitin nalang namin siya na manood ng sine. Tatawag nalang ulit ako pag
papunta na kami diyan.)
Konti nalang at kulang at ayos na ang lahat. Tinulungan na kami ng mga staffs ng Chateau Garden
para mas lalong mapadali ang pag-aayos. Hindi din pala madali ang lahat.
Pwede din naman kaming mag order ng pagkain nila dahil nagseserve naman sila pero alam ko mas
magugustuhan ni Maybelline ang mga luto ni Manang.
Nakatingin lang kaming lahat sa isang table na may kandila sa gitna at may madaming bulaklak sa
paligid. Isang salita lang ang kaya kong ibigay sa nakita ko.
PERFECT
Sigurado akong magugustuhan ito ni Maybelline. Alam kong mawawala ang lahat ng tampo niya
sa'kin kaninang umaga pagkatapos niyang makita 'to.
"Hindi pa. Nanood pa siguro iyong ng movie pero pupunta nadin dito iyon maya maya."
Sabi ko sa kanya.
Nagpahinga na muna kaming lahat. Sobra ko silang naabala kaya babawi ako sa kanila bukas na
bukas din.
"Mabuti pa magbihis ka na ngayon. Malay mo baka parating na dito sina Mia tapos hindi ka pa
bihis."
"Sige pare."
Sabi ko sa kanila.
"Ahh pare mauna na pala kami dahil baka makaistorbo pa kami. Enjoy nalang."
Sabi ni Axel.
Sabi ni Mark.
"Salamat talaga pare pangako babawi ako bukas. Ililibre ko kayo kahit na san niyo gusto."
Sabi ko sa kanila.
Sabi ni Jerome. Tinapik nila isa isa ang balikat ko saka sila kumaway.
Tanong ko sa kanya. Baka kasi hindi niya dala ang susi at hindi siya makapasok ng bahay.
Pagkatapos nilang makaalis eh pumasok na ako ng room sa Chateau Garden para magbihis.
Nirentahan ko ang room buong gabi para don na kami makapag pahinga ni Maybelline pagkatapos ng
dinner namin. Hassle kung uuwi pa kami ng bahay dahil masyadong malayo ang lugar na 'to.
Pagkatapos kong magbihis naupo na ako don sa upuan sa table namin. Habang tinitignan ko ang
paligid sobra akong namangha sa view. Kitang kita ang buong city habang punong puno ito ng
iba't ibang kulay ng ilaw.
Naghintay pa ako ng limang minuto pero hindi parin siya tumawag kaya naisipan kong tawagan
nalang siya.
*riiing* *riiing*
*riiing* *riiing*
*riiing* *riiing*
*riiing* *riiing*
Ano kaya ang magiging reaksyon ni Maybelline mamaya pag nakita niya ang lahat ng 'to? Iiyak
kaya siya? Tatawa? yayakapin kaya niya ako?
hehehe!
Kahit na ano pa ang magiging reaksyon niya alam kong masisiyahan at masosorpresya siya.
Zelle's POV
*riiing* *riiing*
*riiing* *riiing*
*riiing* *riiing*
*riiing* *riiing*
sabi ni May.
Tumango lang ako at hinayaan na mag ring ng mag ring ang phone ko.
Sabi ni May.
Tinawagan nya ulit si Mia pero nakapatay parin ang phone niya at hindi parin siya ma contact.
Nagpaalam lang kanina si Mia sa'min na pupunta lang siya ng Comfort Room pero hindi parin siya
bumabalik. Hindi namin alam kung san na siya nagpunta.
Tanong ko sa kanila.
Sabi ni Aya.
"Mas mabuti pa hanapin nalang natin si Mia ngayon tapos dalhin natin siya agad sa venue."
Sabi ni May at tumango naman kaming lahat. Walang mangyayari kung tatayo lang kami dito at
maghihintay ng milagro.
Sabi ni May.
"Huwag kang mag-isip ng ganyan Aya. Mahahanap natin si Mia. Kailangan nating mahanap si Mia."
Sabi ni May.
Nagtype na ako ng text message para kay Kevin. Alam ko pagsisinungaling ang gagawin ko pero
kailangan ko lang gawin para hindi masira ang lahat ng pinagpaguran ni Kevin.
Kevin huwag kang mag-alala papunta na kami diyan sa venue kasama si Mia. Hintayin mo lang kami.
Basta dadalhin namin si Mia diyan.
......
Kevin's POV
Ilang oras na akong naghihintay pero hindi parin sila dumarating. Hindi ko alam kung papunta
na ba sila dito o hindi ba.
*riiing* *riing*
Ilang beses ko nading tinawagan si Zelle pero hindi parin niya sinasagot ang tawag ko.
Tinigil ko na ang pagtawag kay Zelle at hinanap ang pangalan ni Maybelline sa contacts ko at
tinawagan siya.
The number you have dialed is either unattended or out of coverage area.
Hindi ko na talaga alam kung anong iisipin ko pero kinakabahan ako. Pano kung may masamang
nangyari sa kanila habang papunta sila dito?
Paano kung..
Tss..
The number you have dialed is either unattended or out of coverage area.
*beep* *beep*
Zelle
Kevin huwag kang mag-alala papunta na kami diyan sa venue kasama si Mia. Hintayin mo lang kami.
Basta dadalhin namin si Mia diyan.
Bigla nalang akong napangiti sa nabasa ko. Akala ko talaga may masama nang nangyari.
Lumabas ulit ako ng kotse at inayos ang coat ko at umupo na don sa upuan.
Ilang minuto nalang at darating na si Maybelline. Matutuloy narin ang celebration namin.
thirty minutes..
fifty minutes..
one hour..
two hours..
three hours..
four hours..
Hindi ko na pinatapos ang staff na lumapit sa'kin sa pagsasalita niya dahil tumayo na ako.
Utos ko sa kanya.
Tumango lang ako at dumeretso na sa kotse ko para umuwi. Hindi ko alam kung anong dahilan ni
Maybelline at hindi siya nakapunta dito pero sobra akong nasaktan.
*******************************************
[66] Chapter 64: Antagonist
*******************************************
Sabi niya.
Pumara na agad ako ng taxi para umuwi ng ng bahay. Gusto ko ng makita si Kevin.
*beep* *beep*
Venice
Hi Mia. Pwede ba tayong magkita ngayon? Nasa marflex resto ako ngayon.
Magtatype na sana ako ng reply para kay Venice ng biglang mag shutdown ang phone ko.
Dead batt?
Sabi ko sa driver.
Okay lang naman siguro kung hindi na muna ako uuwi. Nasabihan ko din naman si Kevin kaninang
umaga na gagabihin ako.
Oppss!!
Pano sina Zelle, May at Aya? Naalala ko na hindi pa pala ako nakapag paalam sa kanila.
Ehhh..
Tatawagan ko nalang sila pag uwi ko ng bahay. I'm sure maiintindihan nila ako. Hindi naman
siguro nila ako hahanapin dahil alam naman nila na hindi ko talaga feel iyong sine bonding
namin dahil gusto ko ng umuwi. Pero ngayong nagtext si Venice, nag-iba ang ihip ng hangin.
Parang gusto kong makipagbonding sa kanya.
Pagkatapos ng isang oras nakarating nadin ako ng marflex resto. Malapit lang naman iyon sa park
pero medyo natagalan ako dahil sa traffic.
"Salamat Manong."
"Venice!"
"Hi Mia!"
"Akala ko hindi ka darating. Hindi ka kasi nagreply sa message ko. Uuwi na sana ako. hehe"
"Pasensya na Venice hindi na ako nakapagreply dahil na dead batt na iyong phone ko. Buti nga
at nabasa ko pa iyong message mo. hehe."
Sabi ko naman sa kanya. Ewan ko ba kung bakit ang gaan ng loob ko kay Venice.
Sabi ni Venice.
"Treat mo na naman? Nong isang beses treat mo din. Ako naman ang magbabayad ngayon."
Sabi ko sa kanya.
Nakakahiya na kasi dahil nong isang beses na nagkita kami sa coffee shop malapit sa university
namin siya iyong naglibre sa'kin.
Nag order na kami ni Venice sa waiter na lumapit sa'min at hinintay na dumating iyong food.
"Oo nga pala Venice. Bakit mo pala ako inimbitahan? May okasyon ba?"
"Wala naman Mia. Wala kasi iyong parents ko. May business trip kasi sila. Ayoko namang kumain
ng mag-isa sa bahay kaya lumabas nalang ako. Naisip kita kaya naman tinext kita kung pwede ka.
Hindi ba ako nakakaabala sa'yo?"
"Hindi Venice noh. Masaya nga ako at tinext mo ako. Medyo badtrip kasi ako kanina. Kailangan
ko kong makahinga at timing naman iyong text mo."
Magaan ang loob ko kay Venice pero parang ayokong sabihin sa kanya ang lahat. Para kasing may
tinatago siya sa'kin. Pero baka nag ooverthink lang ako. Siguro naman wala siyang tinatago
sa'kin. Hindi lang niya nasasabi ang lahat dahil hindi pa namin masyadong kilala ang isa't isa.
Kung sasabihin ko kay Venice ang tungkol sa problema ko siguro magiging daan iyon para mas
maging close kami.
Pagsisimula ko.
Tumango ako.
"Medyo. Ang kulit niya kasi eh. Nakakainis. Sinabi ko na sa kanya na ayoko na talaga sa kanya
pero hindi parin niya ako tinitigilan. Ang masama pa non binlackmail pa niya ako kanina dahil
nalaman niya iyong sekreto ko."
Pagkukwento ko.
Oppss!! Mali iyong nasabi ko kay Venice. Hidni ko na sana binanggit sa kanya ang tungkol sa
sekreto ko. Alam ko curious na siya ngayon dahil sa sinabi ko. Kahit naman siguro sino
macucurious pag narinig ang salitang 'sekreto'.
"ahh..Wala..hehehehe"
"Ahh gets ko. hehe. Kaya nga sekreto diba dahil bawal sabihin. hehe. Ang kulit ko talaga.
hehe."
Dumating na iyong order namin ni Venice kaya nag focus na muna kami sa pagkain habang
nagkukwentuhan naman ng konti.
*riing* *riing*
Tumango lang ako saka tumayo si Venice at sinagot iyong tawag niya.
.....
Venice's POV
(Venice where are you? Kanina pa kita hinihintay. Buong araw kang wala sa bahay natin."
"Mom I'm sorry talaga. May inaasikaso lang ako. Huwag mo nalang akong hintayin. Baka bukas pa
ako uuwi Mom. Sorry."
(But Venic..)
Tss.. Hindi niya ako masisi. Alam naman niya ang lahat tungkol sa'kin. Alam naman niya ang
dahilan kung bakit nagpa plastic surgery ako. Alam niya ang dahilan kung bakit ako bumalik ng
Pilipinas.
Ang totoo niyan, buong araw kong sinundan si Kevin at nalaman ko na naghanda siya ng
celebrasyon para sa kanila ni Mia. Hindi ko alam kung ano talaga ang okasyon, ang alam ko lang
hindi pwedeng matuloy ang plano ni Kevin.
Tinawagan ko si Mia para hindi siya makapunta sa venue. Inakala ko talaga na nakarating na
siya don sa Chateau Garden at huli na ako para pigilan sila but seems like luck is on my side
right now.
Ang kailangan ko lang gawin ngayon, patagalin ang dinner namin ni Mia. Pero alam ko na hindi
pa sapat na mag dinner lang kami. Kailangan ko pang makaisip ng paraan para matagalan si Mia.
Tanong niya.
Sabi ko sa kanya.
Ang totoo niyan hindi ko tunay na magulang ang parents ko. Ampon lang ako. Inampon nila ako
dahil hindi sila makabuo ng anak ni Dad. Kaya siguro naging spoiled ako dahil binigay nila
lahat ng gusto ko.
"Wala kasi akong kasama sa bahay. Baka pwedeng don ka na matulog please?"
Pakiusap ko sa kanya. Hindi ako nakapag enroll sa acting class pero mabuti nalang at mahilig
akong manood ng mga dramas sa TV kaya alam na alam ko kung pano maging isanag maldita at pano
maging isang kontrabida.
Sa love story nina Mia at Kevin alam na alam ko kung ano ang role ko. Ako ang kontrabida, ako
ang antagonist pero sa susunod ako na ang bida sa love story namin ni Kevin. I know it will
happen soon.
"Gusto ko sana Venice pero baka hindi ako payagan ng asawa ko."
Alam ko na hindi papayag si Mia sa naisip ko pero baka pwede ko pa siyang pilitin.
"Baka naman pwedeng huwag ka nalang magpaalam sa kanya. heheh. Once lang naman 'to Mia. Bukas
ka nalang umuwi sa inyo please?"
Pumayag ka Mia. Kailangang bukas ka pa makauwi para hindi ka na makaabot sa inihanda ni Kevin
para sa'yo.
Bukas na bukas din magsisimula na ang hindi pagkakasunduan ninyo ni Kevin at hindi magtatagal
babalik na din siya sa'kin.
Kung papayag si Mia wala namang problema sa ginawa kong pagsisinungaling sa kanya na may
business trip ang parents ko. Pwede naman kaming tumuloy don sa isang bahay namin. Walang tao
don at makaka cover up ang ginawa kong pagsisinungaling.
"I'm sorry talaga Venice. Gusto kong samahan ka dahil alam ko nakakatakot matulog pag wala
kang kasama pero ayoko talagang gumawa ng dahilan para mag away kami ni Kevin. I'm sorry talaga
Venice."
Ngumiti lang ako kahit na ang totoo eh gustong gusto ko na siyang sakalin.
Pero hindi bale na. Hindi naman masisira ang plano ko na sirain sila ni Kevin dahil lang sa
hindi pumayag si Mia. May isa pa akong plano at alam ko gagana iyon.
Naubos na ang pagkain namin ni Mia pero ayoko pang umuwi. Kailangan ko pang patagalan ang paguusap namin ni Mia para hindi pa siya makauwi.
Pagkukwento ko kay Mia. Wala akong pakialam kahit na malaman niya ang totoo sa'kin. Kahit na
kaawaan niya ako okay lang. Wala akong pakialam. Ang importante lang masira ko sila ni Kevin.
"Lumaki ako sa ampunan ng pitong taon. Hindi ko alam kung sino ang tunay na magulang ako. Ang
alam ko lang, baby pa lang ako ng iniwan nila ako sa ampunan. Pero kinupkop ako ng mga magulang
ko ngayon dahil hindi sila makabuo ng anak."
Hindi ko maintindihan kung anong ekspresyon ng mukha ni Mia. Parang hindi siya mapakali at
parang hindi siya nakikingi sa kinukwento ko.
Tanong ko sa kanya.
"I'm sorry venice pero kailangan ko na talagang umuwi. Baka hinahanap na ako ni Kevin. Hindi
kasi ako nakapag paalam ng maayos sa kanya. Huwag kang mag-alala dahil tatawagan kita mamaya
pagdating na pagdatin ko sa bahay namin para naman hindi ka malungkot."
Tumango nalang ako dahil alam ko wala na akong magagawa. Buo na ang desisyon ni Mia. Tiningnan
ko ang relo ko at 9 PM palang. Sobrang aga pa.
Tanong ni Mia.
Dumeretso na kami sa parking space kung san ko pinarada ang kotse ko. Pumasok na muna ako ng
kotse saka ko pinagbuksan si Mia sa fron seat at pumasok nadin siya.
Sabi ni Mia.
Nasa kalagitnaan na kami ng daan papunta sa bahay nila Mia at oras na para simulan ko ang mini
drama ko.
"Arayy!!!"
Hinawakan ni Mia ang balikat ko. Alam kong sobrang nagaalala siya para sa'kin dahil parang
hindi niya alam kung anong gagawin niya.
"Araaayyy!!!"
Natataranta na si Mia at tinanggal na ang seatbelt niya para mas lalo siyang makalapit sa'kin.
"Venice kaya mo bang tumayo? Ililipat kita sa front seat. Ako ang magmamaneho patungko sa
ospital."
Inalalayan ako ni Mia papasok ng front seat saka siya umikot muli sa driver's seat at
pinalitan ako.
Sigaw ko.
Si Mia na ang nagmaneho ng kotse ko. Literal niyang pinalipad ang kotse ko at di nagtagal
nakarating nadin kami ng ospital.
Pumasok kami ng emergency room kung san kami nilapitan agad nga mga nurse.
Pinasakay nila ako sa stretcher at dinala sa isang room. Pinainom nila ako ng gamot pero
pineke ko lang ang pag inom nito.
Tanong ni Mia sa'kin pagkatapos akong asikasuhin ng mga nurse at doctor. Siguro malapit ng mag
alas onse.
"Okay na ako Mia. Thank you talaga sa pagdala sa'kin dito. Pero Mia huwag mo akong iwan please
hanggang sa dumating ang parents ko."
"Sorry sa istorbo Mia. Hindi ko lang talaga gusto ang amoy ng ospital kaya natatakot akong mag
isa. Huwag kang mag-alala dahil darating na iyong parents ko bukas ng umaga."
Hindi ko pwedeng sabihin sa kanya na nasa bahay lang ang parents ko.
"Don't worry about me Venice. Magpahinga ka na. Dito lang ako sa tabi mo."
Tumango lang ako kay Mia. Hindi ko binitawan ang kamay ni Mia para malaman ko kung nasa tabi
ko pa ba siya o wala na.
Hindi man pumayag si Mia kanina sa pakiusap ko napigilan ko parin sila ni Kevin. Ako parin ang
nagwagi sa huli.
*******************************************
[67] Chapter 65: Too Late
*******************************************
Sobrang kinabahan ako ng biglang sumakit ang tiyan ni Venice. Inakala ko talaga na baka hindi
na niya makayanan ang sakit pero mabuti nalang at naka abot kami ng ospital ng tama sa oras.
Hinintay ko na muna na makatulog si Venice saka ako umalis sa tabi niya. Kailangan kong
tawagan si Kevin para malaman niya kung anong nangyari. Sigurado akong nag-alala na siya
sa'kin.
*riing* *riing*
Napansin kong hindi agad nakasagot si Manang. Hindi ko alam kung hindi ba niya naintindihan ang
tanong ko o baka hini niya ako narinig.
"Manang? Si Kev.."
(Mia anak? ikaw ba iyan? Hindi mo ba kasama si Kevin ngayon? Nasan ka? Bakit hindi kayo
magkasama?)
"Po? Diba po nasa bahay lang siya kanina? Umalis ba siya? Hinanap niya po ba ako?"
Hindi ko maintindihan kung anong ibig sabihin ni Manang. Umalis ba si Kevin para hanapin ako?
Siguro nga dahil matagal akong nawala. Malapit nading maghating gabi.
"Hindi po pwede Manang. Pakisabi nalang sa kanya na andito ako sa ospital. Bukas ko nalang po
sasabihin kung ano ang nangyari."
(Mia.. Tawagan mo ang mga kaibigan mo para malaman mo ang totoo. Kung hindi mo pupuntahan si
Kevin malaking gulo ang mangyayari.)
Kinabahan ako bigla dahil sa sinabi ni Manang. Anong malaking gulo? May bomba ba na sasabog?
May bahay ba na masusunog kung hindi ko pupuntahan si Kevin?
Tatawagan ko na sana si Zelle pero naalala ko na hindi ko pala memoryado ang number niya kaya
pumunta nalang ako sa information center para makahirap ng charger kung meron man.
"Excuse me nurse. May charger ka po ng iphone? baka pwedeng makahirap saglit lang. May
kailangan lang talaga akong tawagan."
Inabot ng nurse ang charger niya at tinuro iyong outlet malapit sa'kin. Inilabas ko na iyong
phone ko at naghintay ng dalawang minuto bago ko pinindot iyong on button.
78 messages received
Sisimulan ko na sana ang pagbabasa ng messages ng biglang nag vibrate at tumunog ang phone ko.
Zelle Calling..
"Hello Zelle?"
"Hindi ako. Si Venice. Bigla kasing sumakit ang tiyan niya kaya sinamahan ko siya dito. I'm
sorry talaga Zelle dahil pinag-alala ko kayo. Bigla nalang akong umalis kanina."
(Mia hindi ito ang panahon para humingi ka ng tawad. Malaking gulo ang ginawa mo kanina.)
Hindi ko na naman maintindihan si Zelle. Anong malaking gulo? Hindi lang naman ako nakapag
paalam sa kanila tapos malaking gulo na?
(Pupuntahan ka na namin diyan. Mamaya nalang namin iexplain ang nangyari. Sang ospital ka ba
ngayon?)
Itatanong ko pa sana kung anong dahilan at parang natataranta silang lahat pero bigla nalang
binaba ni Zelle ang phone.
Tinawagan ko naman si Kevin para tanungin siya kung bakit wala siya sa bahay.
The number you have dialed is either unattended or out of coverage area.
Hinayaan ko na muna na makacharge ng konti ang phone ko habang hinihintay ko sina Zelle. Hindi
na ako bumalik sa loob ng room ni Venice dahil sigurado akong tulog na siya ngayon.
Pagkatapos ng isang oras nakarating nadin si Zelle kasama sina May at Aya. Tumatakbo pa sila
habang papalapit sa'kin.
Sigaw ko sa kanila pero hindi parin sila tumigil. Si Zelle na iyong kumuha ng phone ko,
kukunin narin niya sana iyong charger kaso lang binawi sa kanya nong nurse. Hindi naman talaga
iyon sa'kin.
Bigla nalang nila akong pinapasok sa front seat at walang salitang pinaandar na ni Zelle ang
kotse niya habang nasa back seat sina May at Aya.
"Teka.. Teka ano ba talaga ang nangyari? baka naman may gustong mag explain?"
"ANO BA??"
"Pasensya na May, balak ko naman talagang sabihin sa inyo kung nasan ako kaya lang bigla akong
na dead batt."
Pagpapaliwanag ko sa kanila.
"I'm sorry Aya. Bigla kasing nagtext si Jun. Kailangan ko lang talaga siyang puntahan..Teka
teka.. Bakit ako na iyong nagpapaliwanag ngayon? Alam ko may kasalanan ako pero kanina ko pa
kayo tinatanong kung anong nangyayari ayaw niyo naman sabihin sa'kin."
Sabi ko sa kanila.
"Malalaman mo din ang lahat Mia pagdating natin don. Sana lang hindi pa huli ang lahat."
"Andito na tayo."
Sabi ni Zelle saka siya bumaba kasama sina May at Aya. Bumaba nadin ako para malaman ko kung
san talaga nila ako dinala.
May mga ilaw sa paligid pero unti unti na itong inaalis ng mga staffs.
Mahinang sambit ni Zelle. Para na siyang maiiyak pero hindi ko maintindihan kung bakit.
"Mia..."
Lumingon ako kay May dahil parang hindi kaya ni Zelle na sabihin sa'kin kung anong nangyari.
Tanong ko sa kanya.
Nakinig lang ako kay May at hinayaan siyang tapusin ang sasabihin niya.
"Sinabi niya na kailangan ka naming samahan buong araw habang hinahanda niya ang sorpresa para
sa'yo. Kaya ka namin pinilit na magsine kahit na ayaw mo na dahil hindi pa handa ang lahat."
"Sorpresa?"
"Third monthsary na ninyo ni Kevin pero ni minsan hindi pa kayo nakapag celebrate kaya gusto ka
niyang pasiyahin. Pero hindi ka dumating Mia. Hindi namin alam kung nasan na si Kevin ngayon."
Tinignan ko ulit ang buong paligid. Kahit unti unti na nilang nililigpit ang lahat kitang kita
ko parin ang effort na ginawa ni Kevin pero sinayang ko lang ang lahat.
Bakit hindi ko man lang naisip na kaya ganun nalang umasta si Kevin kaninang umaga dahil may
tinatago siya sa'kin.
Kinuha ko ulit ang cellphone ko at tinawagan si Kevin pero hindi ko parin siya ma contact.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Kung nasasaktan ako dahil hindi natuloy ang hinanda ni
Kevin para sa'min ano pa kaya ang nararamdam ni Kevin ngayon? Sigurado akong galit na galit na
siya sa'kin.
Tanong ko sa kanya.
"Naku po Ma'am. Bakit ngayon lang kayo? Ilang oras pong naghintay ang asawan iyo sa'yo. Sobrang
naawa na nga po kami sa kanya."
Bigla nalang tumulo ang luha ko pagkataops kong marinig iyon. Sinayangan ko lang ang pagod ni
Kevin. Sinayang ko lang ang pera niya at pinahintay pa siya ng matagal. Buti sana kung naabutan
ko pa siya pero hindi.
Sabi ko kina Zelle, Aya at may saka ako pumasok ulit sa kotse.
Kung san san na kami nakarating para hanapin si Kevin pero hindi talaga namin siya nakita.
sabi ni May.
Sabi ko kay Zelle saka niya inikot ang steering wheel ng kotse niya.
Sabi ni Zelle.
"Thank you Zelle. Thank you sa inyong lahat at sobrang sorry sa abala. Babawi ako next time."
Sabi ko sa kanilang tatlo. Napaka swerte ko dahil sila ang naging kaibigan ko. Napaka
supportive nila at napakabait. Wala na akong mahihiling pa.
"Dito nalang muna kami Mia. Baka kasi wala si Kevin sa loob. Hintayin ka nalang namin dito."
Sambit ni Aya.
Tanong sa'kin ni Zelle at tumango naman ako. Hinintay ko na muna silang makaalis bago ako
pumasok ng bahay namin.
Sana andito na si Kevin. Hindi ko talaga alam kung san ko siya hahanapin kung wala pa siya sa
bahay namin.
Tanong ni Manang sa'kin na kagigising lang. Sa couch na siya nakatulog at nagising sa lakas ng
boses ko.
Alam ko nag-aalala din si Manang para kay Kevin. Kasalanan ko ang lahat ng 'to. Kung hindi lang
sana ako umalis sa sinehan.
Napaupo ako sa tabi ni Manang dahil sobrang nanghina ang buong katawan ko. Hindi lang ang
katawan ko kundi pati narin ang pag-iisip ko. Hindi ko alam kung san ako pupunta, hindi ko alam
kung san ko hahanapin si Kevin.
At kung makita ko na siya, hindi ko alam kung anong magiging reaksyon niya. Sinaktan ko siya.
Sinayang ko ang lahat ng pagod niya.
Kinuha ko ulit ang phone ko para tawagan si Kevin pero hindi ko parin siya macontact.
"Mia iha.. Isipin mo kung san pwedeng pumunta si Kevin pag hindi maganda ang pakiramdam niya.
Sa tingin mo ano ang gusto niyang gawin?"
"Kung ako po ang nasa sitwasyon ni Kevin syempre po gusto kong makapag-isip. Gusto kong mapagisa. Gusto ko ng katahimikan."
Saka pumasok sa isipan ko ang isang lugar na nadaanan ni Kevin nong minsang pauwi kami ng
bahay.
Tumango lang si Manang at ngumiti. Dahil sa ngiti ni Manang mas lalo akong nabigyan ng lakas
ng loob. Lumabas agad ako ng bahay at tumakbo palabas ng subdivision namin para pumara ng taxi.
Sabi ko sa driver.
Siguradong sigurado na ako na andun si Kevin. Nong hiniwalayan ako ni Jun don din ako pumunta.
Hindi ko alam kung bakit pero sa tuwing nakikita ko ang mga ilaw sa paligid ng Rainbow River
nakakalimutan ko iyong sakit na nararamdaman ko. Siguro iyon din ang iniisip ni Kevin.
Inabot ko na iyong bayad ko at hindi ko na hinintay iyong sukli ko. Hindi ko na kayang
maghintay ng kahit isa pang segundo.
"KEVIN?"
"KEVIN?"
Halos maubos na iyong boses ko kakasigaw hanggang sa napansin ko iyong itim na kotse ni Kevin
sa ibaba malapit sa ilalim ng bridge. Lumapit agad ako don at nakita kong nakaupo si Kevin sa
hood ng kotse niya.
"KEVIN?"
Si Kevin nga. Agad akong tumakbo pababa ng para lapitan si Kevin ng bigla akong..
"AHHH!!!!"
*******************************************
[68] Chapter 66: Traitor Witch
*******************************************
Talagang nadulas iyon pwet ko mula sa taas kung san ako nanggaling patungo sa baba kung nasan
si Kevin. White pants pa naman ang suot ko. Sigurado akog sobrang itim na ng pwet ko dahil sa
putik. Medyo basa pa naman ng konti ang putik.
WAAAA!!!
Nakakahiya!!!
Pakiramdam ko para akong hinog na kamatis dahil sa sobrang pula na ng pisngi ko. Mabuti nalang
at hindi masyadong maliwanag iyong paligid.
Agad na lumapit si Kevin sa'kin at tinulungan akong tumayo. Hindi agad ako nakapagsalita dahil
sa nangyari at dahil sa napahiya ako kay Kevin.
"Okay ka lang?"
"Ahh.. Oo.."
Pinagpag ko iyong putik na dumikit sa pwet ko kaya lang napaka wrong move non. Dumikit sa mga
palad ko iyong putik.
Tss..
Tanong ko kay Kevin. Hindi ko na pinansin iyong putik na dumikit sa mga palad ko. Matagal pa
bago sumagot si Kevin pero ang importante eh sumagot parin siya.
"Magagalit sana ako sa'yo kaya lang nadulas ka kaya hindi na natuloy. Hindi ko kasi mapigilan
na tumawa.."
"HAHAHAHAHAHAHA!!!!"
Bigla nalang tumawa ng malakas si Kevin. Iyong tipong aakalain mong baliw na siya dahil sa
lakas ng tawa niya.
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil sa pagkadulas ko kaya hindi na natuloy ang galit ni
Kevin o maiinis ba ako dahil pinagtawanan lang niya ako ng malakas.
Pinahid ko iyong dalawang palad ko na may putik sa pisngi niya saka ako tumakbo ng mabilis
papalayo sa kanya.
"HAHAHAHAH!"
Kung may makakakita sa'min sigurado akong pagkakamalan nila kaming bagong labas ng mental o
baka naman nakatakas ng mental hospital.
Tumakbo si Kevin para habulin ako kaya naman mas lalo kong binilisan ang takbo ko.
Tumakbo ako na parang wala ng bukas dahil malapit na akong mahuli ni Kevin.
Hanggang sa..
Niyakap ni Kevin ang bewang ko kaya hindi na ako nakatakbo pa. Kahit na tumakbo ako papalayo
kay Kevin sobra parin akong natuwa ng mahuli niya ako.
Nakakilig!
Dahil pareho naman kaming naputikan na ni Kevin, hindi na kami nagdalawang isip pa na mahiga sa
damuhan na may putik.
Pagsisimula ko.
"Nasayang ko ng sobra ang effort mo, ang pera mo, ang time mo. I'm sorry talaga."
"Hindi mo kailangang humingi ng tawad Maybelline. Sa totoo lang sobrang sumama ang loob ko
kanina dahil hindi ka nakarating. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kaya pumunta ako dito.."
"Shhh.."
"Kaya hindi ako umuwi agad ng bahay dahil ayokong umuwi don at makita ka na masama pa ang loob
ko. Natatakot ako na baka hindi kita pansinin at masaktan ko ang damdamin mo. Mas kakayanin ko
pa na ikaw iyong magpapasakit sa kalooban ko kesa ikaw ang masaktan ko."
Sobrang natouch ako sa sinabi ni Kevin. Parang gusto kong maiyak pero walang luha na lalabas
sa mga mata ko. Siguro na ubos na ang mga luha ko dahil sa kakaiyak kanina.
"Pero kanina ng makita kita, parang nawala nalang bigla ang lahat ng sakit ng iyon. Lalo na ng
makita kitang nadulas. Nakakatawa talaga ang mukha mo.. haha."
"Nakakaasar ka talaga!"
Sigaw ko sa kanya.
Sinuntok ko siya ng malakas sa braso niya pero alam ko hindi iyon masyadong masakit dahil
hindi ko masyadong nagamit ang pwersa ko dahil nakahiga ako.
"Aray!!!!"
Sigaw niya kahit hindi naman talaga siya nasaktan. Ang drama talaga.
"Bakit ka nga pala hindi nakapunta kanina? Ano bang ginawa mo?"
Hindi ko pwedeng sabihin sa kanya na nagkita kami ni Jun. Mas lalong hindi ko pwedeng sabihin
sa kanya iyong imbitasyon ni Jun.
"Uhmm.. Oo. Tinext niya ako na sabay na kaming mag dinner. Wala kasi iyong parents niya kaya
sinamahan ko na muna. Gusto pa nga niya na don ako sa bahay nila matulog pero hindi ako
pumayag."
Pagkukwento ko.
Nakaramdam ako ng konting guilt. Konti lang dahil alam kong hindi ako nagsisinungaling kay
Kevin. May bagay lang talaga na hindi ko sinabi sa kanya. Mas mabuti ng hindi na niya malaman
ang tungkol sa mga bagay na iyon parte kay Jun.
"Oo. Sinabi ko na sa kanya iyon. Hindi naman ako pumayag eh. Uuwi na sana ako, inihatid pa nga
niya ako kaya lang bigla nalang sumakit iyong tiyan niya kaya naman dinala ko siya sa ospital."
Tumango lang si Kevin para sabihin sa'kin na naintindihan niya lahat ng sinabi ko.
Tanong ni Kevin.
"Sige. Kailangan ko na talagang makilala ang bagong kaibigan mo. Teka nga pala, diba makasama
kayo nina Zelle? Bakit ka napahiwalay sa kanya?"
Tanong ni Kevin.
Bigla akong kinabahan. Akala ko lusot na ako sa pagtatago ko tungkol sa bagay na iyon. Ayokong
magsinungaling kay Kevin.
Siguro malas ako na swerte ngayong araw dahil bigla nalang pumatak ang ulan. HIndi ko na
nasagot ang huling tanong ni Kevin sa'kin. Mabuti ng ganun para naman hindi ako makapag
sinungaling sa kanya at matago ko iyong hindi dapat malaman ni Kevin.
Sabay kaming tumayo ni Kevin mula sa pagkakahiga namin at tumakbo papunta sa loob ng kotse
niya.
Para kaming mga batang nagtatakbuhan sa ilalim ng ulan na magkahawak ang kamay at may ngiti sa
mga labi namin.
.....
Sabi ko kay Kevin saka ako bumuo ng text message para sa kanya. Hindi naman pwedeng Venice
magkit tayo mamaya.
Venice Calling..
"Hello Venice?"
(Mia. Okay na ako. Thank you pala kagabi ha. Anong oras ka na pala nakauwi?)
Hindi ko maintindihan kung anong ibig sabihin ni Venice sa tanong niya. Pano niya ansabi na
nag-away ba kami ni Kevin? Anong basis niya?
"Oo nga pala Venice. Pwede ka ba mamaya? Gusto ka kasing makilala ng asawa ko."
"Ulit?"
Binaba ko na iyong tawag ko sa kanya. Ang weird ni Venice. Dahil siguro iyong sa nakain niya
kaya pati utak niya hindi na gumagana ng maayos.
Parang napaka weird din ni Kevin. Bakit parang excited siyang mameet si Venice?
"Excited ka ata?"
Tanong ko sa kanya.
"Hindi naman. Gusto ko lang talagang mameet siya dahil siya iyong dahilan kaya hindi tayo
natuloy kagabi."
Bigla akong ngumiti. Akala ko kasi eh may something na kaya gusto niyang mameet si Venice.
Sabi ko kasi sa kanya dati ang ganda ganda ni Venice. Naisip ko lang na baka gusto niya mameet
dahil mukha itong supermodel.
Lumapit ako kay Kevin at umakmang yakapin siya pero bigla niya akong pinigilan at hinawakan
ang kaliwang braso ko.
"Ano 'to?"
Tanong niya.
Tanong pa ulit niya pero hindi ako makasagot dahil hindi ko alam kung san ko nakuha ang
malaking pasa ko. Bakit ngayon ko lag 'to napansin?
Inisip ko kung anong ginawa ko at nagkaroon ako nito hanggang sa pumasok sa isipan ko iyong
pagkadulas ko.
"Ikaw naman kasi eh. Hindi ka nag-iingat. Bakit hindi mo sinabi na may pasa ka pala?"
Kahit na pisilin ko pa hindi naman talaga masakit pero hindi talaga nagpaawat si Kevin para
lagyan ng ice ang pasa ko.
"Let me."
Hinawakan ni Kevin ang braso ko na may pasa saka niya pinatong ang yelo na binalot sa puting
towel.
Sabi ko sa kanya.
"Shh.. Alam ko iniinda mo lang iyong sakit para hindi ako mag-alala."
Hindi na ako sumagot kay Kevin. Alam ko naman talo parin ako.
Ang swerte swerte ko talaga sa asawa ko. Ni hindi man lang siya nagalit sa'kin kagabi dahil sa
ginawa ko tapos ngayon inaalagaan pa niya ako.
hihihihi!
....
Bumaba na kami ni Kevin sa restaurant kung san ko nakita si Venice sa comfort room. Tinext ko
na din siya kung san kami magkikita at kung anong oras.
"Pasok na tayo?"
Magkahawak kamay ulit kami ni Kevin na pumasok ng restaurant at naghanap ng table. Akala ko
talaga na andun na si Venice pero wala pa pala siya.
Sabi ko kay Kevin at pumayag naman siya. Nagkwentuhan lang kami ni Kevin tungkol sa ginawa
niyang preparasyon kagabi. Natawa nalang kami pareho kesa naman iyakan namin iyong nangyari.
Pagkatapos ng kalahating oras hindi parin dumating si Venice at parang naiinip na si Kevin
kakahintay.
"Andito na ba siya?"
"Wala pa eh."
"She's thirty minutes late Maybelline. Darating pa ba siya o hindi? Sinasayang niya iyong oras
natin."
"Baka natraffic lang. Hintayin lang natin. Sabi naman niya na darating siya eh."
Actually hindi pa nalalate si Venice sa tuwing magkasama kami pero siya naman iyong nagiinvite
sa'kin eh. Baka na traffic lang talaga.
Napangiti lang ako sa sinabi ni Kevin. Under talaga siya sa'kin. hihihihi!!
Paalam nito.
"MIA!!!"
"Hindi na. Thank you talaga ha. By the way asan na iyong asawa mo?"
Paalam ni Venice.
"Samahan na kita?"
Hinintay ko silang pareho pero hindi pa sila dumarating. Tatlong minuto na ang lumipas pero ni
isa sa kanila hindi pa bumabalik.
Dumeretso na akong rest room. Nasa pinakasulok ng restaurant ang rest room at kailangan mo pang
lumiko ng dalawang beses kaya hindi talaga kita ng mga tao. Sinadya talaga iyon para naman
hindi pandidirian ang mga taong kumakain.
Pero sobrang nagulat ako sa nakita ko pagkatapos kong lumiko ng pangalawang beses..
Agad akong tumalikod at sumandal sa pader para hindi nila ako makita.
Hindi pwede..
*******************************************
[69] Chapter 67: Bitchy Venice
*******************************************
Venice's POV
Hindi alam ni Mia na nauna na akong nakarating sa restaurant na tinext niya at tahimik na
nagmamasid sa kanila.
Sobrang nabadtrip ako ng malaman kong hindi pala nag-away si Mia at Kevin. Fvck! Pagkatapos ng
ginawa ko okay padin sila? Sobrang ginalingan ko iyong pag-arte ko pero hindi parin pala sapat
iyon. Ibang klase din itong si Mia. Ano bang gayuma ang ginawa niya para baguhin si Kevin?
Anyway, hindi ko na dapat sayangin ang oras ko kakaisip sa bagay na lumipas na. If I failed
yesterday, it doesn't mean that I won't succeed today. Marami pa akong plano para sirain sina
Mia at Kevin at para agawin si Kevin. Hindi ako susuko nalang basta basta.
Pagkatapos ng kalahating oras ng paghihintay, tumayo nadin si Kevin para pumunta ng restroom.
Ito na ang tamang pagkakataon para magpakita kay Mia.
"MIA!!!"
Kitang kita sa mukha niya ang tuwa ng makita niya ako. Ako na ang best actress. Kulang nalang
bigyan ako ng award. hahaha! Kawawang Mia. Uto uto kasi.
"Hindi na. Thank you talaga ha. By the way asan na iyong asawa mo?"
Kasing plastic ng mukha ko ang trato ko kay Mia. Hindi lang talaga niya alam na plastic ako sa
kanya.
Tinanong ko agad kung nasan na si Kevin kahit alam ko naman talaga kung san siya pumunta.
Kailangan kong madaliin ang lahat bago pa makalabas si Kevin ng restroom.
Sagot ni Mia.
Nagpaalam na agad ko sa kanya. Wala na akong pakialam kung makahalata man siya sa weird na
kinikilos ko. Bahala ka nang mag-isip Mia.
"Samahan na kita?"
Sabi ko sa kanya saka ko siya binigyan ng pinakamatamis at pinaka plastic na smile ko saka ako
tumayo at dumeretso ng restroom.
Hindi sa restroom ng mga girls kundi sa restroom ng mga boys. Magkatabi lang naman sila kaya
hindi ako mahihirapan.
At dahil babae ako, hindi ako pwedeng makapasok sa restroom nila. Hinintay ko lang na lumabas
si Kevin bago ko siya susunggaban.
I opened my pouch at kinuha ang red lipstick ko saka ko ito pinahid sa labi ko. Ilang beses ko
na akong naglagay ng lipstick pero it feels like it's not enough. Kung pwede ko lang sanang
ubusin ang buong stick.
Mabuti nalang at walang ibang tao. Mas madali para sa'kin na gawin ang pinaplano ko.
Pagkatapos ng ilang minuto nakalabas nadin si Kevin ng restroom kaya agad ko siyang hinigit ng
malakas at pinasandal sa pader saka ko siya hinalikan. I kissed him torridly even though he did
not respond to my kiss.
Alam ko nagulat siya kaya hindi siya nakagalaw at hindi niya ako napigilan.
But when he came back to his senses, agad niya akong tinulak ng malakas kaya napaupo ako sa
sahig. Yes it hurts pero what's important is, nahalikan ko siya ulit.
"FUCK YOU!!!"
I just gave him a confused look but deep inside I smirked, dahil bumakas sa mga labi ni Kevin
ang pulang lipstick ko.
Hinding hindi niya ako maiintimidate sa 'fuck you' dahil naniniwala akong 'the more you fuck
the more you love'.
hahaha!
Ganito pala ang pakiramdam. Nasaktan ako mula sa pagkakatulak ng malakas ni Kevin pero sobra
akong nasiyahan. Nasiyahan sa halik at sa reaksyon niya.
Simula pa lang ito Kevin. Madami pa akong pasabog kaya humanda ka. And the next time, hindi
lang halik ang makukuha ko mula sa'yo.
Hinilamos ko iyong dalawang palad sa mukha ko para magpanggap na nahihiya ako sa ginawa ko.
Pagsisinungaling ko.
"I'm sorry talaga Sir. Akala ko talaga ikaw iyong ex boyfriend ko. I'm sorry."
Sinubukan kong umiyak pero wala talagang luha na lumabas sa mga mata ko kaya nagpanggap nalang
ako na umiyak.
"Fvck!!!"
He cussed again before leaving me while wiping his lips with his handkerchief.
I think nagawa ko ng maayos ang plano ko. hahaha!! Hindi talaga ako makapaniwala sa galing ko
sa pag arte. Siguro naman hindi ako nakilala ni Kevin bilang Wendy.
Pumasok na muna akong restroom ng mga girls para ayusin ang sarili ko bago ako bumalik sa
table namin.
........
Mia's POV
Hindi ko nakita ang reaksyon ni Kevin dahil nakasandal siya sa pader at natakpan siya ng likod
ni Venice. Pero alam kong si Kevin iyon dahil sa suot nito.
Dapat ko ba silang pigilan? Dapat ba akong lumapit sa kanila at sampalin silang dalawa? Pero
pano kung..
Aissh..
Tanong ko sa babaeng nasa mid 40's na. Papunta kasi siya sa direksyon ko.
Pagsisinungaling ko sa kanya.
May comfort room naman sa second floor kaya pwede siya don.
Hayy!!
Hindi ko talaga alam kung bakit ko ginawa ang bagay na iyon. Gusto ko silang pigilan ni Venice
pero bakit ko pinaalis iyong babae? Dahil ba natatakot ako na malaman ni Kevin na nakita ko
iyong ginawa nila ni Venice?
Ahh!!
Ang sakit ng puso ko. Ngayon lang talaga ako nakaramdam ng ganito.
Tanong ng waiter sa'kin ng mapansin nito na parang wala ako sa sarili na bumalik sa table
namin.
Tanong ko sa waiter at hindi naman ito nakasagot. Akala niya siguro may sakit talaga ako sa
puso at baka ma ha-heart attack ako.
"Ang sakit kasi ng puso ko. Pakiramdam ko mababasag na ito anytime from now."
Nagets naman ng waiter ang ibig kong sabihin kaya pinayuhan niya ako.
"Kung hindi niyo na kaya Ma'am pwede naman kayong bumitaw. Sige po Ma'am excuse me."
Nong una hindi ko nagets ang sinabi ng waiter pero na absorb din naman ng utak ko pagkatapos
ng ilang minuto.
Tama talaga siya. Kung hindi ko na kaya iyong sakit kailangan ko ng bumitaw. Sabi nga nila
love isa pain. Kaakibat ng pagmamahal ang masaktan. Ilang beses na akong nasaktan dahil kay
Kevin pero kinaya ko ang lahat ng iyon dahil mahal ko siya.
Baka na misunderstood ko lang iyong nangyari kanina. Baka naman hindi nila sinadya iyon. Hindi
ko naman talaga nakita ang lahat ng pangayari eh. Baka naman bumitaw din sila sa isa't isa
agad.
Hindi na katulad ng dati si Kevin. Hindi na siya isang Casanova na pumapatol sa kung sino sino
lang.
Tama! I have to endure this pain. Masakit oo pero mahal ko si Kevin. Dahil sa kaya ko pa namang
indahin iyong sakit, kailangan pa akong kumapit kay Kevin.
"Maybelline?"
Naunang bumalik si Kevin sa table namin. Ngumiti ako sa kanya na parang wala akong nakita
kahit na parang nababasag na iyong puso ko sa sobrang sakit.
Tanong ko sa kanya.
Ang putla kasi ng mukha niya. Iyong parang kakakita lang niya ng multo pero naintindihan ko
siya dahil baka naka feel siya ng guilt sa ginawa nila ni Venice.
"Okay lang ako. Pinagpawisan lang dahil ang init sa rest room. Sira ata iyong aircon."
Tsskk..
"Hindi pa ba dumating iyong friend mo? Umuwi nalang kaya tayo? May babae kasing baliw dito."
Sabi ni Kevin.
Lumingon lingon ako sa paligid para hanapin iyong baliw pero wala naman akong nakita.
Sabi ko sa kanya.
"Asan?"
"Ayun oh!"
"IKAW????"
Naguluhan ako sa naging reaksyon ni Kevin ng bigla nalang siyang tumayo at tinuro si Venice.
Hindi ba niya inasahan na si Venice ang kaibigan ko? So naghalikan lang silang dalawa ng hindi
man lang nila kilala ang isa't isa? Dahil ba na attract siya sa kagandahan ni Venice kaya niya
ginawa iyon?
Tss..
"HINDI! / OO!"
Magkaiba iyong sagot nilang dalawa. Hindi ang sinabi ni Kevin at oo naman ang sinabi ni
Venice. Hindi ko alam kung anong paniniwalaan ko. Siguro dapat kong i-discover kung ano talaga
ang relasyon nilang dalawa.
Hindi naman siguro sila maghahalikan pag hindi nila kilala ang isa't isa. Pero bakit nag deny
si Kevin? Nakakagulo.
"Anong totoo?"
"Hindi pala kami magkakilala. hehe. Sige Mia mag order na tayo?"
Sabi ni Venice saka siya ngumiti at umupo sa harap namin ni Kevin. Napaupo nadin si Kevin sa
tabi ko.
Dumating na iyong order namin pero wala pading nagsasalita sa aming tatlo. Napapagitnaan parin
kami ng malamig at nakakabinging katahimikan.
Inemphasize ko talaga iyong word na husband para pumasok sa kokoti niya na asawa ko si Kevin.
Kahit na kaibigan ko siya hindi ko siya bibigyan ng pagkakataon na maagaw niya si Kevin.
"So Ikaw pala ang asawa ni Mia. It's nice to finally meet you. Sorry about earlier."
Sambit ni Venice.
Ano ba ang sinasabi ng Venice na'to? Anong tinutukoy niya? Iyon bang ginawa nila kanina ni
Kevin? Kailangan kong tanungin si Kevin pagdating namin sa bahay.
Inabot ni Venice ang kamay niya para makipag shake hands kay Kevin pero hindi ito tinanggap ni
Kevin.
"Tayo na Maybelline."
Bigla nalang tumayo si Kevin at hinila ako palabas ng restaurant. Nagulat si Venice sa ginawa
ni Kevin pero wala nadin siyang nagawa. Binigyan ko lang siya ng 'I'm sorry look' saka kami
tuluyang nakalabas ni Kevin.
Kahit na nairita ako kay Venice ng konti dahil sa nakita ko hindi parin maganda iyong inasal
ni Kevin.
"Pero Kevin hindi mo pwedeng piliin kung sino ang pwede kong maging kaibigan."
"Maybelline.. Please just listen to me.. Hindi ko din naman gustong pigilan ka sa mga desisyon
mo lalo na pagdating sa mga kaibigan mo pero hindi ko talaga siya gusto."
"Bakit ba? Dahil attracted ka sa kanya at natatakot ka na baka mahulog ang loob mo sa kanya at
iwanan mo ako?"
Deretsong tanong ko kay Kevin. Nakainis na kasi. Sobrang dami ng nangyari at hindi ko na alam
kung anong iisipin ko. Nalilito ako.
"Halata naman diba na mas maganda siya sa'kin. Mas matangkad. Nasa sa kanya na lahat ng
hinanap ng isang lalaki. Kung tutuusin mas bagay nga kayo kesa sa bagay tayo."
Inaamin ko. Nanliit ako sa sarili ko pagkatapos ko silang makitang naghahalikan. Alam ko
kasing mas lamang si Venice sa'kin sa kahit na anong anggulo.
Hindi ko alam kung nagpapanggap lang ba si Kevin na hindi niya ako naintindihan o talagang
hindi niya ako gets.
Pag-aamin ko. Kailangan ko nading malaman ang totoong dahilan kung bakit nila ginawa iyon. O
kung si Venice man ang nauna, gusto kong malaman kung bakit pumayag si Kevin.
"Nagulat din ako sa ginawa niya. I swear hindi ko siya hinalikan dahil nagandahan ako sa kanya
o kung ano man. Paglabas ko ng restroom, bigla nalang niya akong tinulak at hinalikan sa labi.
Pero tinulak ko agad siya. I even cussed at her. Tinanong ko siya kung bakit niya ginawa iyon
at sabi naman niya na inakala daw niya na ako iyong ex boyfriend niya. She said sorry pero
hindi ko parin siya gusto para sa'yo. Hindi dahil sa ginawa niya pero I sensed something in
her. Something na hindi ko ma explain. Ang alam ko lang wala siyang maidudulot na maganda
sa'yo.."
"Totoo?"
Tumango lang siya at hinalikan ako sa labi. Dahil sa halik ni Kevin nawala lahat ng panliliit
ko. Nawala lahat ng pagdududa ko. Nawala lahat ng sakit na naramdaman ko.
*******************************************
[70] Chapter 68: Friendship Test
*******************************************
Naalala ko iyong sinabi ni Venice sa'kin minsan tungkol sa ex boyfriend niya na iniwan siya.
Siguro sobra na talaga iyong pangungulila niya kaya niya napagkamalan si Kevin na ex niya. Kung
nakaramdam ako ng inis sa kanya, napalitan na man ito ng awa.
"I'm sorry Kevin pero kailangan kong tulungan si Venice. Isa pa ako lang iyong kaibigan niya."
Nangako ako kay Venice na tutulungan ko siya. Hindi naman talaga siya masamang babae. Na
misunderstood ko lang iyong nakita ko sa rest room.
Hindi ko talaga alam kung anong naramdaman ni Kevin kay Venice pero wala talaga akong bad vibes
na nararamdaman kay Venice.
"Alam mo Kevin baka ayaw mo sa kanya dahil sa nagawa niya. Huwag kang mag-alala sigurado akong
hindi na iyon mauulit."
Napakaseryoso na ng mukha ni Kevin. Alam kong hindi ako mananalo sa kanya ngayon dahil hindi
siya titigil hangga't hindi niya nakukuha iyong gusto niya.
"O sige ganito nalang. Ipapakilala ko si Venice kina Zelle, Aya at May. Pag nagustuhan nila si
Venice at okay sa kanila, wala ka nang ibang magawa kundi ang payagan ako. Pero pag hindi okay
sa kanila, lalayuan ko na talaga si Venice."
Siguro kung ganito iyong usapan may dahilan na ako para layuan si Venice. Ayoko kasing layuan
siya na wala man lang concrete na dahilan.
Atleast kung ayaw din nila Zelle sa kanya eh di sila na iyong tama na may something kay Venice
na hindi ko nakikita.
Tanong ni Kevin.
"Hindi pa officially. Hindi pa nga nila nakikita si Venice. Pero si Zelle minsan na niyang
nakita si Venice sa rest room nong nag dinner tayo kasama sila."
"Ahh.. Naalala ko na. Parang may sinabi si Zelle na parang may kapareha si Venice. Hindi iyong
mukha kundi iyong aura."
Tumahimik si Kevin pagkatapos kong sabihin iyon sa kanya. Parang ang lalim ng iniisip niya.
"KEVIN?"
Pinaandar na ni Kevin iyong makita ng kotse niya saka kami umuwi ng bahay. Tatawagan ko na
lang mamaya si Venice.
.....
*tok* *tok*
Nauna nang bumaba si Kevin dahil tinulungan niya si Manang magluto. Ewan ko talaga kung anong
nakain niya at ginawa niya iyon. Baka gusto lang niyang bumawi dahil sa ginawa ni Venice sa
kanya. Na guilty siguro. hahaha! Pero sinabi ko naman sa kanya na hindi ako galit.
*riing* *riing*
(Hello Mia?)
"Hindi. haha. Akala ko nga talaga eh magagalit na siya sa'kin pero hindi naman pala. Gusto ko
lang sanang ipakilala sa inyo si Venice ng maayos."
"Anong bakit pa? Syempre kaibigan ko kayo tapos kaibigan ko din siya. Sige na Zelle please?"
(Sige na nga. Wala naman siguro akong choice. Kwentuhan mo na muna ako tungkol sa inyo ni
Kevin.)
"Bukas nalang. hehe. Pakitawagan mo nalang sina May at Aya Zelle ha? Thank you."
(Tss. Oo na. Itext mo nalang sa'kin kung anong oras at kung saan.)
Tinapos ko na iyong phone call ko kay Zelle. Kailangan ko ng ipakilala si Venice sa mga
kaibigan ko para malaman ko kung anong tingin nila sa kanya.
*riing* *riing*
(Mia!)
"Hi Venice. Sorry talaga kanina ha. Ako na ang hihingi ng pasensya sa kinilos ng asawa ko.
Nakakahiya naman sa'yo."
(It's okay Mia. Kasalanan ko naman talaga eh. Ako dapat iyong humingi ng pasensya. Nahalikan ko
kasi siya dahil inakala ko na siya iyong ex boyfriend ko. Baka nailang lang siya pagkatapos
niya akong makita sa table mukha kasing nagustuhan niya iyong halik ko sa kanya.)
Natahimik nalang ako bigla sa sinabi ni Venice. Nagustuhan ni Kevin nag halik ni Venice? Ah
huwag kang mag conclude agad Mia. Baka iba lang iyong interpretasyon ni Venice.
"Venice pwede ka ba bukas? Ipapakilala sana kita sa mga kaibigan ko. Nakilala mo na iyong isa.
Si Zelle."
Pag-iiba ko ng topic.
......
Zelle's POV
Dumeretso na ako sa coffee shop na tinext ni Mia. Hindi ko na pinuntahan sina May at Aya dahil
sila na daw ang pupunta dito.
Naghanap na ako ng table namin dahil medyo napaaga ako ng dating at wala pa sila. Ang totoo
niyan, mula nong makita ko iyong Venice na kaibigan ni Mia hindi na ako mapakali. She reminded
me so much of my ex..
My ex bestfriend..
Wendy.
Hindi ko alam kung sang lupalop na siya ngayon. Simula nong maghiwalay kami ng landas, nawalan
na ako ng balita sa kanya. I heard umalis siya ng bansa kasama ang pamilya niya pero I don't
know where.
Gusto ko siyang pigilan non. I want to save our friendship pero ayaw na niya.
Si Wendy ang bestfriend kong babae pero nag-away kami ng dahil kay Kevin.
Kung alam ko lang sana na gusto pala niya si Kevin, kung sinabi lang sana niya sa'kin earlier,
baka nagawan ko pa ng paraan na magkatuluyan sila.
Pero sinabi lang niya na mahal niya si Kevin pagkatapos ko siyang masaktan. Naging sila ni
Kevin after. Wendy was Kevin's first girlfriend, pero alam ko na hindi niya talaga minahal si
Wendy.
Pagkatapos nilang maghiwalay, ako ang sinisi ni Wendy. Hindi ko naman kasalanan kung hindi
siya kayang mahalin ni Kevin. Hindi niya mapipilit ang tao.
I tried to explain to her my side pero hindi niya ako pinakinggan. Bigla nalang niyang tinapos
ang pagkakaibigan namin.
"Hi!"
Tanong pa nito.
"Wala pa ba si Mia?"
Tanong niya.
Tanong ko sa kanya.
"Not at all."
Her voice is like Wendy's Voice. Her aura.. Katulad na katulad aura ni Wendy. Hindi ko talaga
mapigilan ang sarili ko na maisip si Wendy.
"Bago ko makilala sina Mia, may bestfriend ako dati. Her name is Wendy. Hindi lang kami
magbestfriend, para narin kaming magkapatid. Kambal at hindi mapaghihiwalay."
"Kahit san ako magpunta, andun siya. Kahit san siya magpunta, nakasunod ako lagi sa kanya.
Napagkakamalaman na nga kaming kambal eh dahil magkamukha nadaw kami. Dahil siguro palagi
kaming magkasama kaya akala ng mga tao eh kambal talaga kami."
Pagkukwento ko sa kanya.
Totoo iyong sinabi ko kay Venice. Mas maganda si Wendy sa'kin pero wala siyang tiwala sa sarili
niya. Palagi niyang kinukumpara ang sarili niya sa'kin. She always thought na I'm better than
her. Wala siyang confidence sa ganda niya, talent niya at talino niya. Hindi niya naisip ang
lahat ng meron siya 'cause she's always busy comparing herself to me.
Nagulat ako sa tanong ni Venice. Hindi ko alam kung anong point niya para tanungin ako ng
ganun pero sinagot ko parin siya.
"No doubt na mas maganda ka kesa kay Wendy. Pero kung papipiliin mo ako between you and Wendy
pipiliin ko si Wendy."
Sabi nito.
"Anyway, why are you telling me about your story with Wendy?"
"Actually I do not know. Siguro dahil naaalala ko siya sa'yo as I've told you before."
Sabi pa nito.
"ZELLE!! VENICE!!"
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla nalang dumating si Mia kasama sina May at Aya.
"Hi Mia!"
"Hi Zelle."
.....
Nagulat ako sa inorder ni Venice. Vanilla Bean Crme Frappuccino. Iyon din ang palaging
inoorder ni Wendy sa tuwing pumupunta kami ng coffee shop.
"Alam mo Venice, iyan din ang inoorder lagi ni Wendy."
Sabi ko sa kanya.
"You know what Zelle? Tss.. I don't want to be rude pero sawang sawa na akong marinig ang
tungkol sa Wendy na iyan. I don't even know her kaya tumigil ka na sa mga kwento mong hindi
naman interesting."
Sigaw ni Venice.
Actually I didn't expect it from Venice pero tama siya, hindi na ako dapat nagkukwento sa kanya
tungkol kay Wendy dahil hindi naman siya si Wendy.
Pero bakit parehong pareho ang mga kilos ni Venice sa mga kilos ni Wendy?
Sabi ni May.
Hinawakan ko lang ang kamay ni May para ipaalam sa kanya na huwag na niyang patulan si Venice.
"Ahh. .ehehhe.. Hindi naman sinasadya ni Venice iyon May. Magkwentuhan nalang tayo."
"Oh by the way. Kamusta na si Kevin Mia? Sinabi ba niyang naghalikan kami kahapon?"
"Ahhh.. Hindi ganun girls, inakala kasi ni Venice na si Kevin iyong ex boyfriend niya kaya
nahalikan niya. Pero sabi naman ni Kevin saglit lang daw iyon. Natulak daw niya agad si
Venice."
Pagpapaliwanag ni Mia. Hindi ko talag alaam kung bakit niya pinagtatanggol si Venice.
"Ganyan ka ba talaga?"
"What do you mean mong mukha mo. Bakit ba parang gusto mong mag-away sina Kevin at Mia? Diba
ikaw din iyong dahilan kung bakit hindi nakarating si Mia nong monthsary nila? Siguro pinlano
mo ang lahat noh?"
Sa aming apat na magkakaibigan, si May ang may pinaka strong na personality. Siya din ang
pinakamaldita at pinakapranka sa amin.
"I don't know what you're talking about. Ganyan ka ba tumrato ng tao? First meeting palang
natin pero binabastos mo na ako."
Tanong ni Venice.
"Ahh girls. Huwag naman kayong mag-away. Happy happy lang tayo dito."
.....
Paalam ni Mia kay Venice. Kaming apat nalang ang natira sa parking space.
"I'll go first."
Sabi ni Aya.
"I think she's a bitch. Hindi ko siya gusto. Ayoko siyang maging kaibigan. Ang maldita niya,
napaka feeling niya. I think she has hidden agenda."
Pagpapatuloy ni Aya.
Tanong ni Mia.
"I think gusto niya ang asawa mo Mia. Gusto niya si Kevin."
Sabi ni Aya.
"I agree with Aya. Kaya lumalapit sa'yo si Venice dahil gusto niyang agawin sa'yo si Kevin
Mia. Huwag ka nang lumapit sa kanya."
Sabi ni Mia.
Napaka naive talaga ni Mia. Halata naman sa mga kinilos ni Venice na gusto niya si Kevin.
Pareho kami ng iniisip ni May at Aya. Pero may something na buma-bother sa isipan ko at
kailangan kong malaman kung ano iyon.
Sabi ni Mia.
"Kaya nga eh. Layuan mo na siya. If this is a friendship test. Bagsak na si Venice."
Pagmamaldita ni May.
Tumahimik lang ako dahil nasabi na nina May at Aya ang gusto kong sabihin.
*******************************************
[71] Chapter 69: What is Right?
*******************************************
Pagising ko wala na si Kevin sa couch niya. Kinuha ko iyong digital clock para tignan ang
oras. 7:30 AM palang ng umaga. Ibinalik ko na iyong digital clock sa bedside table at bumangon.
"Goodmorning muffin!"
"Ako ba?"
Tanong ko kay Kevin sabay turo sa sarili ko pero ngumiti lang siya. Muffin? hehehehe. Ibig
sabihin non may endearment na siya sa'kin?
hihihihi!!
Pero ano naman kaya ang itatawag ko kay Kevin? Kailangan iyong ano.. Iyong sweet at hindi
common. Gayang kay Kevin. Muffin daw ako. hihihihih!!!
"Ano iyan?"
Tanong ko sa kanya. Pinipirmahan niya kasi iyong papel. Parang important document ata iyon.
"Para kay Daddy 'to. Gagraduate na kasi ako at sinigurado lang niya na magtatrabaho ako sa
company niyo kaya pinapirmahan niya sa'kin 'tong kontrata."
Dahil one year ahead si Kevin sa'min pati nadin sina Axel, ibibg sabihin gagraduate na sila
this March. Kami naman may isang taon pa.
"Ganun ba?"
Tawag ni Manang.
Sabi ni Kevin saka niya ako inakbayan papuntang kusina. Shete kahit hindi na kami magbreakfast
busog na ako sa muffin na sinasabi ni Kevin.
hihihihih!
"Mamaya nalang ako Mia. Mauna nalang kayo ni Kevin. Mag-aayos na muna ako."
"Oo nga pala. Kamusta iyong lakad niyo nong isang araw?"
Tanong ni Kevin sa'kin. Iyong pagpapakilala kay Venice sa mga kaibigan ko ang tinutukoy niya.
"Hindi okay. Nag-away lang si May at si Venice at sabi nila ayaw daw nila kay Venice."
Hindi ko na kinwento kay Kevin ang sinabi nila May na sa tingin nila eh may gusto si Venice
kay Kevin.
"Ehhh!! Kasi naman.. Oo na ikaw na panalo. Hindi na ako makikipagkaibigan kay Venice."
Ayoko kasing mag-away kami kaya susunod nalang ako sa kanya at isa pa andami ng umaangal sa
amin ni Venice.
Baka totoo talaga iyong instinct nila. Ako lang iyong shunga na hindi nakaramdam ng bad vibes.
....
Dahil Sabado naman at walang pasok sa school, oras na para magbabad sa telebisyon. Andami kong
korean dramas na kailangang panoorin. Pinahiram kasi ako ni Zelle ng mga DVDs kaya natambakan
ako ng panonoorin.
Sabi ni Kevin kaya pinause ko na muna iyong Rooftop Prince saka ako lumapit kay Kevin.
"San ka pupunta?"
"May aasikasuhin lang. Huwag kang mag-alala. Babalik din agad ako."
Inayos ko lang iyong kwelyo ng polo shirt niya saka ako tumango.
"Ingat."
Sobrang iyong tawa ko sa Rooftop Prince ng bigla ko nalang nakita iyong envelope sa center
table na nasa harap ko.
Ito iyong pinirmahan niyang papel kanina at mukhang importante. Kinuha ko agad iyong cellphone
ko at tinawagan si Kevin pero hindi niya sinasagot iyong cellphone niya. Hindi niya ata narinig
o baka nasa meeting siya with his Dad.
Tanong ko kay Manang. Hindi naman kasi sinabi ni Kevin kung san siya nagpunta. Ang sabi lang
niya eh may aasikasuhin siya.
"Naiwan po niya kasi iyong envelope? Pero hindi ako sigurado kung naiwan ba niya o hindi niya
kailangan 'to."
"Sa tingin ko kailangan niya 'to. Gusto mo hanapin ko siya at dalhin 'to sa kanya?"
Dumeretso na ako sa labas ng bahay namin na naka tsinelas lang ako, malaking tshirt at shorts.
Naglakad ako palabas ng subdivision namin at pumara ng taxi.
Tanong nong driver. Hindi ko alam kung anong isasagot ko dahil hindi ko naman talaga alam kung
nasan si Kevin.
Pero kung kailangan niya 'tong envelope. Baka andun sila sa kompanya nila.
Sabi ko sa kanya.
Habang nasa taxi ako, bigla ko nalang nakita ang kotse ni Kevin na nakapark sa labas ng coffee
shop. Tinignan ko muna iyong plate number para makasigurado akong kay Kevin nga iyon.
Nilapitan ko iyong kotse ni Kevin at nilapit ang mukha ko sa window dahil tinted ito at hindi
nakikita ang loob.
Malayo pa dito ang Choi Building kaya sigurado akong wala siya don. Andito lang siya sa
malapit.
Inilibot ko iyong mga mata ko sa buond paligid hanggang sa makita ko siya sa isang coffee
shop. Hindi tinted iyong window ng shop kaya kitang kita ang mga tao sa loob.
Pero nagulat ako ng makita ko iyong kasama niya. Hindi ang Daddy niya. Hindi ang mga kaibigan
niya kundi si Venice.
Si Venice..
Andaming pumasok sa isipan ko at hindi ko alam kung anong tama don. Hindi ko alam kung anong
gagawin ko.
Dahil sa sobrang galit ko, napunit ko iyong envelope na hawak hawak ko.
Kaya ba ayaw mo si Venice bilang kaibigan ko dahil gusto mo siya bilang babae?
Kung sa bagay para naman siyang supermodel. Kahit na sinong lalaki hindi makakatanggi sa kanya.
AGHHHH!!!!
Nong nakita ko silang naghalikan, sobra akong nasaktan pero kinalimutan ko ang lahat ng iyon
dahil nagpaliwanag si Kevin sa'kin.
Pero hindi ko naisip na baka nagsinungaling lang si Kevin. Hindi ko naisip na baka ginawa lang
niya ang kwentong iyon.
All this time inakala kong si Venice nag nagsisinungaling pero siya pala ang nagsasabi ng
totoo.
Nagustuhan ni Kevin ang halik na iyon kaya siguro nakipagkita siya ngayon sa kanya.
Inakala kong hindi na siya iyong dating Kevin pero siya parin pala iyon. Isa parin siyang
Casanova at hindi na mababago iyon.
Abot tenga iyong ngiti ni Venice habang magkaharap sila ni Kevin at nagkakape. Ako naman
nakatitig sa kanilang dalawa at parang tangang umiiyak.
Sobrang sakit.
Naramdaman ko iyong mga tuhod ko na nanginginig at parang hindi na kayang suportahan ang buong
katawan ko.
Ito iyong sinabi ng waiter sa'kin non na pag hindi ko na talaga kaya, pwede na akong bumitaw.
Ito na siguro iyong tamang panahon para bumitaw ako. Hindi lang ito ang unang beses na
nagsinungaling si Kevin sa'kin.
Umalis ako sa kinatatayuan ko habang patuloy parin iyong mga luha sa pagdaloy sa magkabilang
pisngi ko.
Ang sakit!
*riiing* *riing*
*riiing* *riing*
*riiing* *riing*
*toot* *toot*
Pakiramdam ko tinalikuran na ako ng buong mundo. Ang lungkot lungkot ng pakiramdam ko. Parang
akong nasa malayong isla na ako lang mag-isa at walang kasama.
"Pumara ako ng taxi at dumeretso bahay namin. Sa bahay namin ng parents ko.
*diing* *doong*
*diing* *doong*
*diing* *doong*
*diing* *doong*
*diing* *doong*
*diing* *doong*
"Ma'am? Okay lang po ba kayo? Bakit kayo andito at bakit kayo umiiyak?"
....
Kanina pa umiyak ng umiyak ang cellphone ko pero hinayaan ko lang ito dahil alam ko naman kung
sino ang tumatawag.
Si Kevin.
Ang Casanova.
Ang Manloloko.
Ang sinungaling.
Naiinis ako dahil wala man lang akong mapagsabihan sa problema ko. Ilang oras na akong
naghintay na dumating si Mommy pero wala parin siya. Naubos na ang mga luha ko dahil sa
kakaiyak ko pero hindi parin nawala iyong sakit at kirot sa puso ko.
Tss.. Andami ko pang naiwan sa bahay ni Kevin. Bahala na iyong mga damit ko don dahil pwede
naman akong bumili ng bago. Pero iyong mga gamit ko sa school, iyong books, notebooks ko hindi
ko pwedeng iwan iyon.
Bumaba na ako ng kama ko at lumabas ng kwarto ko. Bababa na sana ako ng hagdan ng makita ko
iyong susi ng kotse ko.
Tanong ni Ate Kate pero hindi ko ulit sinagot iyong mga tanong niya.
"Pero Ma'am.."
Pinagdilatan ko lang si Ate Kate ng mata. Alam na alam niya pag nagagalit ako at pag wala ako
sa mood.
"Sige po Ma'am."
Dumeretso na ako sa kotse ko at umuwi..este pumunta sa bahay ni Kevin para kunin ang mga gamit
ko.
Inihinto ko na iyong kotse ko sa labas ng gate namin saka ako pumasok. Dahil dala ko naman
iyong susi ng gate, hindi na ako nag doorbell. Pero bago ako makapasok sa bahay namin,
napatitig muna ako sa kotse ni Kevin.
Kumuha ako ng tools sa likod ng kotse ni Kevin saka ko tinanggal ang isang gulong nito. Mabuti
nalang at tinuruan ako ni Dad na magpalit ng gulong sakaling magkakaflat tire ako.
Sigurado akong hindi ako hahayan ni Kevin na makalayo kaya sinigurado kong hindi niya ako
masusundan.
"Muffin! Kanina pa kita tinatawagan pero hindi mo sinasagot iyong phone mo. San ka ba
nagpunta?"
Muffin?
Kaya pala parang ang sweet sweet niya sa'kin kanina dahil pala may gagawin siyang kalokohan.
Hindi ko na siya pinansin at dumeretso na ako sa kwarto ko. Nakasunod lang si Kevin sa'kin pero
hindi ko na siya pinansin.
Kinuha ko iyong pink na maleta ko at pinasok ang lahat ng libro ko, notebook at konting mga
damit na nakita at naabot ng mga kamay ko.
"Sabihin mo sa'kin."
Sinubukan kong paalisin siya sa harapan ko pero ang lakas niya. Hindi ito nakayanan ng katawan
ko lalo na't hinang hina ako.
Hinawakan ni Kevin ang magkabilang balikat ko pero inalis ko naman agad iyon.
Pagsisinungaling ko sa kanya. Ayaw pa sana ni Kevin pero ako parin iyong nagwagi sa huli.
Umalis na siya sa pinto ng kwarto ko kaya agad akong lumabas at bumaba ng hagdan.
Tanong ni Manang sa'kin pero hindi ko na siya sinagot. Agad na akong lumabas ng
bahay bago pa ako maabutan ni Kevin.
"MAYBELLINE!!!"
Ito iyong gusto ko diba? Ang iwan si Kevin. Ang bumitaw. Pero bakit ang sakit sakit? Gusto ng
utak ko na umalis at lumayo sa kanya para hindi na ako masaktan.
Pero bakit..
Pag hindi nagkakasundo ang puso at isip mo. Ano ba dapat ang sundin? Ang isip mo o ang puso
mo?
*******************************************
[72] Chapter 70: This Feeling
*******************************************
Kevin's POV
Hindi ako nakatulog ng maayos for how many nights dahil lang sa kakaisip ko don sa Venice na
iyon. Hindi dahil hinalikan niya ako kundi dahil sa pag-iisip kung sino talaga siya. Parang
nakita ko na siya dati pa pero hindi ko lang talaga maalala kung saan.
Mababaliw na talaga ako kakaisip kung san ko siya nakita. I have this feeling na magkilala
kaming dalawa.
Kinuha ko iyong cellphone ni Maybelline at hinanap ang contact number ni Venice. Mabuti nalang
at hindi ako natagalan hanapin iyon. Kinopya ko na iyong numero ni Venice saka ko binalik ang
cellphone ni Maybelline sa beside table.
*riiing* *riiing*
(Who's this?)
Biglang nagbago ang tono ng pananalita ni Venice. Bigla itong lumambing galing sa maarteng tono
niya kanina.
(Oo naman noh. Basta ikaw. Just text me when and where okay?)
"Okay."
..............
Dahil sabado naman at walang pasok, balak ko sanang yayain na lumabas si Maybelline pero naisip
kong kailangan na munang makaharap ko si Venice para maging malinaw na sa'kin ang lahat.
Paalam ko sa kanya habang nasa harap siya ng telebisyon at nanonood ng drama na hindi ko
maintindihan ang language.
"San ka pupunta?"
"May aasikasuhin lang. Huwag kang mag-alala. Babalik din agad ako."
Sagot ko sa kanya. Mas mabuti ng hindi niya malaman kung san ako pupunta. Pero alam ko hindi
ako nagkasala sa kanya dahil hindi naman ako nagsinungaling. Hindi ko lang talaga sinabi sa
kanya kung san ako pupunta.
Kung nagtanong pa sana siya ulit kung san talaga ako pupunta sinabi ko na sa kanya pero
tumango lang siya kaya minabuti kong tumahimik na.
"Ingat."
Hindi na niya ako hinatid hanggang sa labas ng bahay. Nagpabukas nalang ako ng gate kay Manang
saka ko pinaharurot ang sasakyan ko.
Pinark ko iyong kotse ko sa harap ng coffee shop malapit sa daan dahil hindi naman ako
magtatagal.
Pumasok na ako ng coffee shop saka ko nakitang kumaway si Venice sa'kin na abot tenga ang
ngiti. Inakala ko talaga na ako iyong mauuna sa kanya pero hindi pala.
"It's okay Kevin. Sinadya ko talaga to come here early dahi ayokong paghintayin ka."
Sabi ni Venice.
Hindi na ako nakapagsalita pagkatapos non dahil hindi ko na alam kung anong sasabihin ko.
Hindi naman talaga ako nakipagkita sa kanya dahil may sadya ako o may sasabihin ako sa kanya.
Nagpakita ako dahil gusto kong malinawan ako. Gusto kong malaman kung anong pagkatao niya. Kung
san siya galing at kung papano niya nakilala si Maybelline.
Tanong niya.
Sabi ko.
"No worries. Alam ko naman ang dahilan kung bakit ka nandito. Sinabi ko na nga ba at hindi mo
natakasan ang kamandag ko."
Sabi nito.
"Nagpakita ka sa'kin dahil nagustuhan mo iyong ginawa ko sa'yo. Iyong halik ko sa'yo. You're
attracted to me Kevin at kitang kita iyong sa mga mata mo."
"I'm sorry Venice pero you got me wrong. Hindi ako nagpakita sa'yo para.."
"Shhh.. Alam ko kung anong gusto mo Kevin. Ang katawan ko. Don't worry dahil ibibigay ko 'to
sa'yo ng buong buo. Tama nga ang nading desisyon ko. Mabuti nalang at ginawa kong magbago dahil
alam kong mababawi kita."
Kelan man hindi ako nagkainteres sa mga babaeng maganda lang at walang puso.
Inaamin ko marami akong kasalanan sa mga babae, pero pinagsisihan ko na ang lahat ng iyon.
Kahit na papalit palit ako ng girlfriend, ni isang babae wala akong dinala sa kama.
Hindi ko naintindihan ang punto ni Venice pero sa sinabi niyang iyon para siyang may dating
sarili na iniwan niya.
Iisang tao lang ang pumasok sa isipan ko at klarong klaro na kung anong nasa isipan ko.
Si Wendy..
"Hindi ako nakipagkita sa'yo Venice para diyan. Mali lahat ng iniisip mo. Hindi ako attracted
sa'yo at lalong hindi katawan mo ang habol ko. Mahal ko ang asawa ko kaya huwag kang mag
ilusyon diyan."
"But Kevin... Kung hindi iyan ang dahilan kung bakit ka nakipagkita sa'kin. Ano?"
Pagbabanta ko sa kanya saka ako tumayo at lumabas ng kotse. HIndi ko na tinignan pa kung ano
ang reaksyon ni Venice.
Sigurado akong umiyak na iyon kung siya talaga at si Wendy ay iisa. Dinadaan ni Wendy ang
lahat sa iyak.
Bumalik na ako sa kotse ko at tinawagan ang isang private investigator ng pamilya namin.
(Sino po?)
"Si Wendy de Castro. Alamin mo kung san siya nagpunta. Kung nasan na siya ngayon at alamin mo
din kung anong ugnayan niya kay Venice. Hindi ko alam kung anong apelyido pero hindi naman
common ang pangalan niya kaya madali mong mahahanap."
(AN: Nakapagbigay naba ako ng family name ni Wendy? Kung oo pakicomment nalang kung anong
family name niya sa past chapters..nakalimutan ko kasi at nakakatamad mag back read. Thanks)
"Sinundan ka niya para ibigay sa'yo ang documento don sa loob ng brown envelope."
Ilang beses kong sinubukang tawagan si Maybelline pero hindi niya sinasagot ang cellphone niya.
Hinanap ko ang pangalan ni Zelle sa contacts ko para itanong sa kanya kung kasama ba niya si
Maybelline.
(Hello Kevin?)
"Wala eh."
(Baka naman may inasikaso lang iyon. Huwag kang mag-alala uuwi din iyon.)
Baka tama nga si Zelle. Baka nabore lang siya dito sa bahay dahil iniwan ko siya kaya siya
lumabas.
......
Ilang oras na akong naghihintay kay Maybelline pero hindi parin siya umuuwi. Ilang beses ko
nadin siyang tinawagan pero ayaw parin niyang sagutin ang cellphone niya.
Tatawag na sana ako ng pulis dahil baka kung ano ang nangyari kay Maybelline ng bigla nalang
siyang nagpakita.
"Muffin! Kanina pa kita tinatawagan pero hindi mo sinasagot iyong phone mo. San ka ba
nagpunta?"
Yayakapin ko na sana siya pero iba iyong reaksyon ng mukha niya. Para siyang binalutan ng itim
na aura. Ngayon ko lang siyang nakita ng ganito.
Parang ang laki ng nagawa kong kasalanan sa kanya dahil sa sama ng mga titig niya sa'kin.
Hindi niya ako sinagot at deretso ng umakyat papunta sa kwarto namin. Agad ko naman siyang
sinundan hanggang sa kunin niya iyong maleta niya.
Magbabaksyon?
Kinuha niya iyong mga gamit niya at pinasok sa malate niya. Gusto ko siyang pigilan pero ayaw
gumalaw ng mga katawan ko. Ayaw sundin ng katawan ako ang gusto ng utak ko.
Hindi ko talaga alam kung anong nagawa ko sa kanya at gusto niyang iwanan ako. Dahil ba hindi
ko siya nilabas?
Kung may issue siya sa'kin dapat niyang sabihin para ma explain ko ang side ko. Pero pano ako
mageexplain kung hindi ko man lang alam kung anong dahilan kung bakit siya galit sa'kin.
"Sabihin mo sa'kin."
Hindi parin siya kumibo. Nakita kong isinara niya iyong maleta niya saka niya iyon ibinaba sa
kama.
Bigla akong humarang sa pinto. Hindi ko siya pwedeng pakawalan ng basta basta lang. Kailangan
kong malaman kung anong problema. Kailangan naming mag-usap. Kailangan naming ayusin ang
problema naming dalawa.
Tanong ko sa kanya ng mapansin ko ang ibaba ng mga mata niya. Parang kagagaling lang niya sa
pag-iyak.
Hindi sana ako papayag sa gusto niya pero kung hindi ako aalis sa pinto. Alam kong hindi rin
niya sasabihin sa'kin ang problema.
Tumabi ako. Akala kong sasabihin na niya ang lahat pero bigla nalang siyang dumeretso sa
hagdan at bumaba.
Narinig kong tanong ni Manang kay Maybelline pero hindi niya ito sinagot. Agad siyang lumabas
ng bahay. Tumakbo ako para habulin siya pero ang bilis niya.
"MAYBELLINE!!!"
Hinabol ko siya hanggang sa labas ng gate namin. Akala ko talaga na maabutan ko na siya dahil
hindi siya agad na makakapara ng taxi sa loob ng subdivision namin.
Pero nagulat ako ng bigla nalang siyang pumasok sa kotse niya. Bakit nasa sa kanya na ang kotse
niya? Ibinalik na ba ng magulang niya sa kanya?
Dinukot ko na iyong susi sa bulsa ko. Papasok na sana ako ng kotse ko ng bigla kong nakita na
wala na pala ang isang gulong ng kotse ko.
"FVCK!!!"
Hindi ko kayang maipaliwanag ang sakit. Parang may parte ng katawan ko ang dinukot. Parang may
parte ng puso ko ang nawala.
Ngayon ko lang naranasan ang ganitong pakiramdam ng dahil madalas ako iyong nang-iiwan. Ni
hindi ko man lang inisip ang nararamdaman ng mga babaeng iniiwan ko.
Ngayon alam na alam ko na ang pakiramdam nila. Hindi madali. Ang sakit sakit.
Kung ano man ang dahilan ni Maybelline sa ginawa niya, kailangan kong malaman. Kailangan
naming maayos nag lahat ng ito.
*******************************************
[73] Chapter 71: Evil Plan
*******************************************
Ilang araw nadin akong umalis sa bahay namin ni Kevin at hanggang ngayon hindi parin kami
nagkakaayos.
Ewan ko ba sa sarili ko! Hindi ko talaga maintindihan kung bakit ako umaasta ng ganito.
Ginusto ko 'to. Ako iyong umiwan kay Kevin. Ako iyong bumitaw. Desisyon ko lahat ng iyon pero
bakit nasasaktan ako? Bakit ang sakit sakit? Bakit parang gusto kong bumalik sa kanya. Bakit
parang gusto kong kumapit ulit?
Gusto ng isipan ko na kalimutan si Kevin pero iba naman ang sinasabi ng puso ko.
Ilang araw nadin akong sinusuyo ni Kevin pero para parin akong malaking puno na hindi
matanggal sa kinakapitang lupa.
Pero ang totoo, durog na durog na ako. Parana akong buhangin na hindi na madurog pa dahil sa
sobrang pino.
*diing* *doong*
*diing* *doong*
*diing* *doong*
"Sige po Ma'am."
Sabi ni May.
Tanong ko sa kanila.
"Ma'am bulaklak mo pinabibigay ni Sir Kevin. Sabi niya po maghihintay daw po siya sa labas."
"Pakisauli nalang iyan Ate Kate. Sabihin mo wala ko dito at sabihin mo sa kanya na huwag na
siyang bumalik dito.."
Si Ate Kate ang palagi kong inuutusan sa tuwing nasa labas si Kevin at naghihintay na kausapin
ko siya.
"Kung gusto mo Ate sa'yo nalang. Ilagay mo don sa kwarto mo pero sabihin mo kay Kevin na
umalis na siya dahil hindi ko siya kakausapin."
"IYAN!!!!"
"Anong iyan?"
Tanong ko sa kanila.
"Iyan ang dahilan kung bakit naman nasabi na shunga, manhid at nakakainis ka."
Sabi ni May.
"Alam mo Mia, paano mo nakakayan na makitang ganyan si Kevin? Nasasaktan siya dahil iniwan mo
siya. Tapos hindi mo pa kinausap. Ano bang gusto mong mangyari sa inyong dalawa?"
Sagot ko habang nagmamatigas ako pero sa totoo, hinang hina na ako. Kabaliktaran ng gusto ng
puso ko ang lumabas sa bibig ko.
Gusto kong bumalik dito si Kevin araw araw para suyuin ako. Gusto kong lumabas at yakapin siya
at sabihin na kalimutan nalang naman ang lahat para makapagsimula na kami ng bago pero ayaw
sumunod ng katawan ko.
"Sigurado ka ba talaga diyan? Baka naman pag napagod na si Kevin sa kakahabol sa'yo saka mo
lang marerealize na hindi mo pala kayang mawala siya."
Sabi ni May.
"Alam mo Mia. Kung ano man ang problema niyo kailangan niyong pag-usapan ni Kevin iyan. Huwag
mong solohin."
"Pag dumating ba ang araw na iyon kaya mo ba? Hindi mo ba pagsisisiha ang lahat?"
Tanong ni Aya.
Pag dumating ang araw na iyon baka hindi ko makayanan. Baka maisipan kong magpakamatay. Kung
ngayon nga nasasaktan na ako, panno pa kaya kung wala na talaga si Kevin sa tabi ko? Pano kung
ayaw na niya akong makasama? Pano kung bibitaw na siya?
Ikamamatay ko iyon.
"Alam mo Mia. Ang problema kasi sa'yo ang shunga shunga mo. Hindi mo ginagamit 'to."
"Oo nga Mia. Baka naman kasi na misunderstood mo lang iyong nakita mo. Baka may pinag-usapan
lang sila tungkol sa business."
Sabi ni Aya.
Tanong ko sa kanila.
"Eh kasi malandi siya. Sabi naman namin sa'yo diba na gusto niya si Kevin. Baka inaakit lang
niya si Kevin kaya siya ngumingiti. Maganda nga siya ang sama naman ng budhi. Ang itim itim ng
budhi ng babaeng iyon. Nakakainis! Impakta siya!"
Sambit ni May.
"Alam mo Mia. Kailangan mong pag-isipan ang lahat at kailangan mong magdesisyon sa lalong
madaling panahon. Gusto mo pa ba si Kevin o hindi na? Handa ka na bang mawala siya? Dahil kung
hindi, bumalik ka na sa kanya bago pa maging huli ang lahat."
Sabi ni Zelle.
.......
*tok* *tok*
Narinig ko iyong boses ni Mommy sa labas ng kwarto ko pero hindi na ako sumagot kaya umalis
nadin siya. Akala niya siguro tulog na ako.
"HAY!!!"
Napabuntong hininga nalang ako habang nakahiga ako at nakatitig sa kisame ng kwarto ko.
Gusto mo pa ba si Kevin o hindi na? Handa ka na bang mawala siya? Dahil kung hindi, bumalik ka
na sa kanya bago pa maging huli ang lahat.
Gusto ko pa si Kevin. Hindi naman nawala iyon kahit na nasaktan niya ako. Pero hindi ko kayang
mawala siya.
Tama si Zelle, kailangan kong bumalik kay Kevin bago pa mahuli ang lahat.
*riiing* *riiing*
Kinuha ko iyong phone ko agad agad sa pag-aakalang si Kevin ang tumawag pero si Venice pala.
Hindi ko na sasagutin pero marami akong itatanong at sasabihin sa kanya.
"Hello?"
(Hi Mia. How are you? Bakit hindi mo na ako tinatawagan? Galit ka ba sa'kin?)
(Huh? What? Anong ibig mong sabihin? Anong klaseng tanong iyan?)
(Ofcourse no. Alam ko namang asawa mo siya noh kaya hindi ako magkakagusto sa kanya.)
(Nothing really. Nagulat nga din ako eh kung bakit siya nakipagkita sa'kin. Oh my! Nilihim ba
niya sa'yo? I'm telling you Mia. Hindi ko gusto si Kevin pero hindi mo ako masisisi if he's
attracted to me.)
"Venice. Gusto mo ba talaga akong maging kaibigan o kinaibigan mo lang ako para mapalapit ka
kay Kevin?"
"Napansin ko lang. Parang sinisira mo kami ni Kevin. Dahil ba gusto mo siya at tinatago mo
lang sa'kin ang totoo?"
"Sana nga nagsasabi ka ng totoo Venice. Dahil pag nalaman kong niloloko mo lang ako mananagot
ka talaga sa'kin."
(Oh em gee! Are you threatening me now? Bakit ba ganyan ka Mia? Hindi ka naman dating ganyan
ah. Don't tell me nag-away kayo ni Kevin ng dahil sa'kin?)
(So tama nga ako. Nag-away nga kayo ng dahil sa'kin. Mia, uulitin ko ulit. Hindi ko gusto si
Kevin. At kinaibigan kita dahil gusto ko. Dahil gusto kita at hindi dahil gusto kong maagaw si
Kevin mula sa'yo and I can prove you that. I just want a friend Mia. That's all.)
"Paano?"
"Ano iyon?"
(Pag nagkabati na kayo ni Kevin friends na talaga tayo kahit na ayaw sa'kin ng mga friends mo.
Is that okay?)
"Okay Venice."
(So ganito iyong plano ko. Since ako naman ang dahilan kung bakit hindi ka nakapunta sa
inihandang celebration ni Kevin para sa inyo, I will set up a lunch bukas para sa inyong
dalawa. Papupuntahin ko si Kevin sa venue para naman makapag-usap kayo at para maayos na ang
lahat ng misunderstandings between the both of you. Don't worry about everything Mia, kailangan
mo lang matulog ng maaga at magbeauty rest.)
(Yup. If that's the only way para mapatunayan ko sa'yo na wala talaga akong balak na masama sa
inyo ni Kevin.)
(You are welcome Mia. Pero don't tell anyone muna ha about our plan. Baka kasi maruin eh.)
Katulad ng sinabi ni Venice, natulog ako ng maaga para hindi mugtong ang mga mata ko pag
nagkita kami ni Kevin kinabukasan.
Maaga akong nagising na medyo kinakabahan at excited. Kinakabahan dahil hindi ko alam kung
anong sasabihin ko kay Kevin. Excited dahil finally maayos nadin namin ang lahat ng
misunderstandings.
Hindi lang sa aming dalawa ni Kevin kundi narin pati kay Venice. Malalaman nadin ng mga
kaibigan ko na mabait talaga si Venice at hindi totoo iyong nararamdaman nilang masamang aura
sa kanya.
Pumasok na ako ng banyo at naligo. Pagkatapos eh binuksan ko iyong closet ko para maghanap ng
magandang maisusuot.
Nakailang palit nadin ako ng damit bago ko napagpasyahan na iyong yellow dress nalang ang
isusuot ko.
"Somewhere Mom."
Sabi ko sa kanila. Hinalikan ko muna iyong parents ko sa pisngi bago ako lumabas ng bahay.
Pag nagkabati kami ni Kevin, bibigyan ko ng regalo si Ate Kate dahil siya iyong naging punching
bag ko these past few days.
Siya iyong palaging napagbubuntungan ko ng galit. Siya iyong palaging inuutusan ko pag nasa
labas si Kevin ng bahay namin. Minsan nga natataasan ko siya ng boses.
Pinagbuksan ako ni Ate Kate ng gate saka ko pinaharurot iyong kotse ko.
After 2 hours nakarating nadin ako sa lugar na tinext ni Venice. Sobrang layo pero ang ganda
ng lugar.
(Hello?)
Pumasok ako ng building at umupo sa upuan sa lobby. Iyong place na pinili ni Venice ay isang
resort. Sabi niya kasi, pagkatapos ng dinner namin ni Kevin marami kaming pwedeng gawin gaya ng
pagsi-swimming, biking at kung ano ano pa. Nagpareserve nadin siya ng room para sa amin ni
Kevin.
Kung kanina ang pakiramdam ko ang ganda ganda ko na sa yellow dress ko, biglang nagbago iyon
dahil kinabog ako ni Venice.
Grabeh! Ang ganda talaga niya! Ang haba ng legs sa suot niyang mini dress. Nakakasilaw iyong
mga legs niya.
"Hi Mia!"
Bati ni Venice sa'kin. Hindi talaga maiwasan na mapatingin sa kanya ang mga tao mapalalaki man
o babae dahil sa sobrang ganda niya.
"Hi Venice."
"Nakapagreserve na ako ng room para sa inyo ni Kevin mamaya. Dito na kayo matulog para naman
makabawi kayo sa isa't isa. Napaayos ko nadin iyong setting para sa lunch niyo. See that one?"
Tinuro ni Venice iyong table malapit sa pool. Kita lang naman mula sa lobby kaya hindi na kami
lumabas.
Tumango lang ako. Ang bait ni Venice. Tama nga iyong instinct ko about her. Na misunderstood
lang talaga siya ng mga kaibigan ko at ni Kevin kaya inakala nilang may masama itong balak.
*beep* *beep*
Tumunog iyong cellphone ni Venice. Binasa niya iyong text message saka siya humarap sa'kin.
Itinaas niya iyong kamay niya para tawagin iyong isang staff ng resort.
Tama nga si Venice. Napaghandaan na niya ang lahat. Wala na akong kailangang gawin kundi ang
magbeauty rest. Mabuti nalang at nagawa ko iyon.
Sobrang lakas na ng tibok ng puso ko dahil sa wakas magkakausap narin kami ni Kevin.
Makakahingi narin ako ng sorry sa kanya. Maaayos nadin namin ang lahat.
"Mia, pumunta na tayo don. Ihahatid lang kita tapos ikaw na ang bahala okay? Diskarte mo na
iyon."
Sabi ni Venice.
"OHH!!!!"
Bulalas ni Venice.
Tanong ko sa kanya.
"Malaki Mia. Hindi bagay sa venue at sa ambiance. Mabuti nalang at nagpadala ako ng mga damit
sa yaya ko kanina dito. Andun na lahat sa room niyo ni Kevin. Halika. Pahihiramin kita ng
magandang damit."
Sobrang thankful ko kay Venice. Hindi lang niya kami tinulungan ni Kevin na magkaayos.
Pahihiramin pa niya ako ng damit. Alam ko mas lalo akong gaganda pag suot ko ang damit ni
Venice dahil sa taste niya. Fashionista kasi siya.
Pumasok na kami ni Venice sa kwarto na nireserve niya para sa amin ni Kevin at binuksan iyong
closet. Sobrang daming damit. Namili si Venice ng damit saka niya ito binigay sa'kin.
"Here Mia. Ito isuot mo. Sigurado akong bagay 'to sayo."
Sabi ni Venice.
"Thank you Venice. Hindi ko talaga alam kung paano kita pasasalamatan."
"Lalabas lang ako to check if everything is okay. Pagkatapos mong magbihis lumabas kana dahil
hinihintay ka na ni Kevin."
Pagkatapos lumabas ni Venice ng room, isinuot ko na iyong black sexy dress na binigay niya.
Tinignan ko ang kabuuan ko sa salamin at inayos ang buhok ko. Pagkatapos eh dumeretso na ako sa
pinto para lumabas.
*******************************************
[74] Chapter 72: The other side
*******************************************
Venice's POV
So naive...
Sa tingin niya talaga tutulungan ko sila ni Kevin na magkabati? No way! Ngayon na nag-away na
sila dahil sa'kin, sasagarin ko na ang mga plano ko. I will make sure na pagkatapos ng araw na
'to, mapapasakin si Kevin.
Naglakad na ako papunta sa lobby at nakasalubong ko si Marco. Ang staff ng resort na binayaran
ko.
Tanong ko sa kanya.
Inabot sa'kin ni Marco ang cellphone ni Kevin. Since gumawa na ako ng plano, sinigurado ko na
perfect ito. Hindi ako tanga para hindi maisip na pwedeng tawagan ni Mia si Kevin habang
inaakit ko siya.
Tawagan na niya ang mga kaibigan niya huwag lang si Kevin. Kahit na i-rescue pa siya ni
Superman magiging huli padin ang lahat.
hahahaha!!
Naaamoy ko na ang tamis ng aking tagumpay! Kung kailangan kong pilitin si Kevin sa'kin gagawin
ko.
Kinuha ko iyong cellphone ni Kevin saka ko ito pinatay at tinago sa bag ko. Palihim ko rin
naman itong ibibigay sa kanya mamaya kaya hindi niya malalamang may kumuha pala ng cellphone
niya.
Dumeretso na ako sa table namin malapit sa pool. Akala talaga ni Mia na para sa kanila ang set
up na ginawa ko? hahaha. Ano ako tanga para gawin iyon? Ginawa ko 'to para sa amin ni Kevin.
Nakaupo na si Kevin sa upuan at nakatalikod. Likod palang ni Kevin ulam na. Pano kaya pag
humarap na siya?
"Maybelline?"
Bigla nalang tumayo si Kevin at humarap sa'kin pagkatapos niyang marinig ang mga yabag ng paa
ko na papalapit sa kanya.
Biglang lumungkot ang mukha ni Kevin nang makita niya ako pero I expected it already at na
ihanda ko na ang sarili ko. Hindi ako ang inasahan niyang makita pero I will make him happy no
matter what it takes.
Tanong niya.
"Ahhh.. ano kasi.. Sabi niya sa'kin huwag mo na daw siyang hintayin dahil hindi na siya
pupunta. Sabi kasi niya narealized niya na hindi ka na daw niya mahal."
....
Mia's POV
Sigaw ako ng sigaw pero wala paring nagbubukas ng pinto. Ngayon alam ko na talaga kung anong
tunay na ugali ni Venice. Kung anong puti ng mukha niya, kung anong ganda ng itsura niya,
kabaliktaran naman nito ang kalooban niya. Ang itim ng budhi niya. Ang sama ng ugali niya.
Naiinis ako dahil naging tanga ako. Bakit ba ako nagpadala sa mga salita niya? Bakit ako
naniwala sa mga kasinungalingan niya?
I learned my lesson pero mas lamang parin iyong kasabihan na nasa huli ang pagsisisi.
Nagsisisi ako dahil naniwala ako kay Venice. Gusto kong umiyak dahil sa katangahan ko pero
alam ko na kahit ilang baldeng luha pa ang iiyakin ko, hindi na mababalik ang nawala at
nasayang na panahon.
Kinuha ko iyong cellphone ko para tawagan si Kevin. Siya lang iyong makakatulong sa'kin.
The number you have dialed is either unattended or out of coverage area.
Sinubukan ko ulit na tawagan si Kevin pero ganun parin. Hindi ko parin siya macontact.
Sigurado akong ginawan na ni Venice ng paraan para hindi ko macontact si Kevin.
Walang hiyang Venice! Pag nakatakas ako dito uubusin ko talaga ang buhok niya sa ulo.
Kakalbuhin ko talaga nag punyetang iyon!
Naglibot libot ako sa loob ng room para maghanap ng kung anong pwedeng gamitin. Sinubukan ko
ding buksan ang bintana para don ako dumaan pero wala parin.
*riiing* *riiing*
Sinagot ko agad ang cellphone ko pagkatapos kong makita ang pangalan ni Zelle sa screen ng
cellphone ko.
(MIA!!!!!)
"Zelle!"
(Miaaaa... Alam ko na ang tunay na pagkatao ni Venice kaya please lang huwag ka ng lumapit sa
kanya kahit na kailan.)
"Ano?"
(Naghire ako ng private investigator para malaman ang pagkatao niya. Ngayon alam ko na talaga
kung sino siya. Siya si Wendy Mia. Umalis siya ng bansa para ibahin ang mukha niya. Pero kahit
na iba na ang mukha niya, iba na ang itsura niya, ganun padin ang mga kilos niya. Ganun padin
ang boses niya. Ganun padin ang aura niya. Si Wendy ang ex bestfriend ko na patay na patay kay
Kevin. Siya din iyong first girlfriend ni Kevin pero Mia hindi siya minahal ni Kevin.)
(I'm sorry Mia. Ngayon lang din sinabi sa'kin ng private investigator. Pero huwag kang magalala Mia. Ngayong alam na natin ang totoong pagkatao niya, maiiwasan mo na siya at hindi na
siya makakagulo pa sa inyo ni Kevin.)
"ti-nrap ako ni Venice sa isang kwarto. Niloko niya ako. Sinabi niyang tutulungan niya kaming
magkaayos ni Kevin pero hindi niya tinupad. Hindi ako makalabas ngayon at pinuntahan na ni
Venicesi Kevin."
(What? Anong nangyari? Bakit hindi mo sinabi ang mga plano niya?)
"I'm sorry Zelle naging tanga ako. Sabi kasi ni Venice na huwag ko daw sabihin sa inyo at
naniwala naman ako."
Napansin kong may smoke dector sa kisame ng kwarto kaya may pumasok agad sa isipan ko.
(But Mi...)
Ibinaba ko na agad ang tawag ni Zelle at naghanap sa kwarto ng posporo o lighter. Siguro naman
meron dito.
Binuksan ko lahat ng drawers sa mga cabinet pero wala talaga akong makita. Kailangan ko ng
makalabas agad. Pano kung may ginawa na si Venice kay Kevin? Paano kung huli na ang lahat?
Huwag kang magisip ng ganyan Mia. Think positive! Tumigil ang mga mata ko sa lampshade.
Hindi ko alam kung makakagawa ba ako ng apoy mula sa lampshade pero kailangan kong subukan.
Inilipat ko iyong lampshade sa tapat ng smoke detector saka ko pinindot ang on button.
Naghanap ako ng kahit na ano para makatrigger ng apoy sa lampshade pero tanging soda cans lang
ang nakita ko sa mini ref.
Alam ko delikado ang gagawin ko pero kailangan kong gawin to. Kailangan kong subukan.
Kailangan kong mapigilan si Venice sa masamang balak niya kay Kevin.
Lumapit ako sa pinto para kung sakaling bubukas ito, makakatakbo agad ako. Bahala na kung
masunod ko man ang buong resort na'to. Ang importante makalabas ako.
Inihagis ko iyong dalawang soda can sa bombilya ng lampshade. Binuhos ko talaga lahat ng lakas
ko pero nagspark lang ito at hindi umapoy.
Mawawalan na sana ako ng pag-asa ng bigla nalang may usok na lumabas mula sa lampshade.
Hanggang sa tumunog na nga ang fire alarm.
Narinig kong tumunog nadin ang fire alarm sa may hallway sa labas at nagtatakbuhan na ang mga
tao.
Rinig na rinig ko ang mga sigaw ng mga tao na natataranta pero ni isa wala paring bumukas ng
pinto kung nasan ako.
"TULONG!!! TULONG!!!"
Sigaw ko.
"Buksan mo na!"
Pagkatapos ng ilang segundo nabuksan nadin ang pinto. Nakahinga ako ng maayos dahil nakawala
nadin ako sa wakas sa mga bitag ni Venice.
Umalis agad ako dahil wala na akong oras para magpaliwanag sa kanya.
Nagsibalikan na ang mga tao pagkatapos nilang malaman na wala naman talagang sunog. Tumakbo na
agad ako hanggang sa makarating ako malapit sa pool.
"KEVIN!!!!"
I screamed at the top of my lungs at hindi naman ako nabigo dahil narinig ako ni Kevin. Agad
akong tumakbo sa kanya at tinabig si Venice. Mabuti nalang at hindi siya nahulog sa pool.
Niyakap naman ako pabalik ni Kevin. Sobrang namiss ko siya. Sobrang namiss ko ang yakap niya.
Biglang namutla si Venice pagkatapos niyang marinig ang dating pangalan niya.
Pagmamaang maangan niya. Kahit na i-deny pa niya ng ilang beses na hindi siya si Wendy, halata
parin ang reaksyon ng mukha niya.
"Ikaw si Wendy Venice. Nagpa plastic surgery ka para lang mabago mo ang mukha mo. Pero kahit
na baguhin mo ang itsura mo, hindi parin maitatanggi na ikaw parin ang Wendy na ex bestfriend
ni Zelle."
"You know what Venice, tinuring kitang kaibigan. Nagpakatotoo ako sa'yo. Kahit na sinabi na ng
lahat na layuan kita hindi ko parin ginawa dahil gusto talaga kitang maging kaibigan. Pero
tinraydor mo ako Venice. Noon sobra ang paghanga ko sa'yo dahil ang ganda mo at ang bait mo.
Pero ngayon naaawa ako sa'yo. Dahil kahit na maganda ka plastic lang pala ang mukha mo. Hindi
lang ang mukha mo ang plastic kundi pati na iyang pag-uugali mo."
"hahaha! I guess hindi na ako pwedeng magpanggap dahil nabuko mo na ako. I see..."
Hindi ko na pinatapos si Venice sa pagsasalita. Bigla nalang kumulo ang dugo ko pagkatapos
niyang humalakhak.
Para siyang asawa ni Satanas kung tumawa. Gusto kong sabunutan siya hanggang sa maubos lahat
ng hibla ng buhok niya.
*slap*
"Masakit ba?"
Tanong ko sa kanya.
"Siguro hindi ka nasaktan. Sampal lang iyan kung ikumpara sa kutsilyo na dumaan sa retokadong
mukha mo!"
Sinubukan akong sampalin ni Venice pero nahawakan ko agad ang braso niya bago paman dumapo ang
palad niya sa pisngi.
"How dare me? How dare you!! You didn't know the other side of myself Venice. Inakala mong
mabait lang ako at uto uto. Pero ngayon alam mo na kung ano ako kung magalit. Higit pa ako sa
leono sa dragon na bumubuga ng apoy."
Binitawan ko iyong pagkakahawak ko sa braso niya at sinampal siya ulit sa kabilang pisngi
niya.
*slap*
"You should thank me for that Venice. Pinantay ko lang ang pisngi mo para magmukhang blush
on!"
Sobrang galit na iyong mukha ni Venice. Ngayon ko lang siyang nakitang ganun. Palagi kasi niya
akong pinapakitaan ng 'angelic face' niya. Pero ngayon lumabas nadin ang tunay na mukha niya,
ang 'demonic face' niya.
"No Venice. Hindi pa ako tapos kaya huwag kang maging bastos!"
Tinulak ko si Venice sa pool na malapit sa'min. She just dug her own grave. Siya ang pumili ng
lugar na 'to. Siya ang pumili ng sariling libingan niya.
She looked so pathetic. Para siyang nasa 50 50 state. Any second from now mamamatay na siya o
di kaya mabubuhay.
"Akala mo ba maloloko mo pa ako Venice? Paano ka malulunod diyan sa pool kung hanggang balikat
mo lang iyan. LIAR!! GO TO HELL VENICE!!"
Pagkatapos marinig ni Venice iyon tumayo na siya agad at tinigil ang pagpapanggap niya. Akala
niya siguro hindi ko nakita ang sign board na 4 feet na nakadikit sa gilid ng pool.
"Let's go Kevin. Umalis na tayo sa impyernong lugar na 'to. Ayokong makita ang plastic na
pagmumukha ng asawa ni Satanas."
-----AN: Credits to Autumn's Concerto. I got this idea from that drama. Siguro naman masaya na kayo
at nakarma na si Venice.. hahahahahaha
*******************************************
[75] Chapter 73: Under Arrest
*******************************************
"Let's go Kevin. Umalis na tayo sa impyernong lugar na 'to. Ayokong makita ang plastic na
pagmumukha ng asawa ni Satanas."
Hinawakan ko iyong kamay ni Kevin at hinila ko siya. Habang inaaway ko si Venice, hindi siya
umimik na kahit na isang salita. Siguro dahil nagulat siya sa ginawa ko. Hindi pa kasi nakita
ni Kevin ang ganung side ko.
Habang naglalakad kami ni Kevin sa gilid ng pool nakita ko iyong mga staff na tinulungan si
Venice na makaahon mula sa pool.
Pero hindi pa kami tuluyang nakakalayo sa pool ng biglang dumating sina Zelle, Aya at May.
"MIAAAA!!!!!"
Tanong ko sa kanila.
"Eh kasi sabi mo kinulong ka ni Venice kaya andito kami pa i-rescue ka. Asan na ba si Venice
at kakalbohin ko siya?"
Sigaw ni Aya.
Sabi ni Zelle.
Bigla nalang naglabasan ang apat na pulis na hindi ko alam kung san galing.
Tanong ko sa kanila.
"Eh kasi para makulong na iyang Venice O Wendy na iyan at hindi na makagawa ng masasamang
bagay. Ang demonyitang iyan! Unang kita ko pa lang sa kanya kitang kita ko na ang sungay sa ulo
niya!!"
Si May iyong sumagot kahit na si Zelle iyong tinanong ko. Nakakatawa talaga si May dahil ayaw
na ayaw niya kasi kay Venice.
Sabi ni Kevin.
Kung hindi talaga nagsalita si Kevin hindi ko talaga maaalala na kasama pala namin siya. haha.
Biro lang! Akala ko kasi napipi na si Kevin pagkatapos niyang makita ang isang side ko.
Ayokong parusahan si Venice ng sobra dahil hindi naman ako Diyos. Pero sa tingin ko kulang pa
iyong ginawa ko sa kanya. Kulang pa iyong sampal at pagtulak ko sa kanya sa pool. Sigurado
akong babalikan niya kami ni Kevin dahil sa pagpapahiya ko sa kanya.
Hindi ko na hihintayin na gawin pa ni Venice iyon. Bago paman niya magawa iyon, tuturuan ko na
siya ng leksyon.
Tanong ng pulis kina Zelle pero wala silang naisagot. Wala naman talaga kasi silang pruweba
against kay Venice kaya hindi nila ito basta basta dadakpin.
"Siya po!"
Sabi ko sa pulis sabay turo kay Venice. Hindi pa nga nakakarecover si Venice sa ginawa ko may
isa pa akong pasabog sa kanya.
"Are you out of your mind? Bakit? Ano bang ginawa ko sa'yo? Ikaw nga dapat ang hulihin ng mga
pulis dahil tinulak mo ako sa pool!"
"Maybelline ano bang ginagawa mo? Hindi ka pwedeng magbintang ng ganyan lalo na at wala tayong
pruweba."
"Meron Kevin."
"Hulihiin niyo na po ang babaen iyan! Kinuha niya ang cellphone ng asawa ko!!"
Sobrang nakakatawa ang mukha ni Venice. Hindi ko alam kung dahil ba sa kaba kaya siya namutla
ng ganun o dahil sa lamig ng tubig pool o dahil nabura iyong make up niya sa tubig. Kahit ano
man ang dahilan, nakakatawa parin si Venice.
Nakakatawa na nakakaawa.
"Nawawala ang cellphone ng asawa ko at sa tingin ko andun sa bag ng babaeng iyan. Pakitignan
nalang."
Utos ko sa pulis.
Kinuha nila iyong basang bag ni Venice dahil hawak hawak niya iyong nong tinulak ko siya sa
pool.
Kinapa naman ni Kevin ang cellphone niya at wala talaga ito sa kanya.
"Bakit hindi ko namalayan na wala na pala ang cellphone ko? Pano napunta kay Venice?"
"Hindi ko alam kung paano niya nagawa iyon pero sigurado akong siya iyong kumuha."
Sabi ng pulis kay Venice pero hindi binigay ni Venice ang bag niya. Niyakap niya ito ng
mahigpit.
Pero nagawan parin ng pulis na kunin iyong bag mula sa kanya. Binuksan iyon ng mga pulis at
nahanap nga nila ang cellphone Kevin.
Sagot ni Kevin sa pulis. Sigurado akong sira na iyong cellphone ni Kevin dahil basa na ito.
"NO!!! HINDI KO ALAM KUNG PANO NAPUNTA IYAN SA BAG KO! HINDI AKO ANG KUMUHA NIYAN!!!"
Sigaw ni
Naaawa ako kay Venice dahil humantong pa talaga kami sa ganito. Pero siya rin iyong gumawa
niyan sa sarili niya. Kahit na naaawa ako sa kanya, hindi ko parin mapigilan ang matawa dahil
sa itsura niya.
"Anong nangyari?"
"Inaway ko si Venice."
Pang iinsulto ni Aya sa'kin. Sina May at Zelle naman hindi makapagsalita.
"HAHAHAHAHA!!"
Tanong ko sa kanya.
"HAHAHAHA!!"
"Ako?"
"Ako nakakatawa? Bakit naman? May dumi bang mukha ko? Mukha ba akong clown? Bakit mo ako
pinagtatawanan?"
Hindi ko talaga magets si Kevin minsan. Para kasing may sarili siyang mundo eh. O baka naman
may nakikita siyang multo na nakakatawa kaya siya lang iyong tumatawa.
*slap*
"Masakit ba?"
"Siguro hindi ka nasaktan. Sampal lang iyan kung ikumpara sa kutsilyo na dumaan sa retokadong
mukha mo!"
"You didn't know the other side of myself Venice. Inakala mong mabait lang ako at uto uto. Pero
ngayon alam mo na kung ano ako kung magalit. Higit pa ako sa leon o sa dragon na bumubuga ng
apoy."
"You should thank me for that Venice. Pinantay ko lang ang pisngi mo para magmukhang blush on!"
Inulit ni Kevin ang ginawa ko kanina. Kuhang kuha niya iyong mga sinabi ko. Pano kaya niya
namemorize ang lahat ng iyon?
"HAHAHAHAHHAHAHAHAHAH!!"
Nagtawanan naman sina Zelle, Aya at May. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa pangagaya ni
Kevin o dahil sa ginawa ko.
Saway ko sa kanila.
"Mia ginawa mo talaga iyon? haha. Hindi ako makapaniwala. Sino nagturo sa'yo? Si May ba?"
"Hindi ko tinuruan si Mia. Sa tingin ko may tinatago talaga siyang kamalditahan sa loob ng
katawan niya. Mag dahan dahan nalang tayo ngayon dahil nasa loob ang kulo ng babaeng iyan.
hahaha!"
Nabubweset talaga ako sa kanila. Ako na naman ang pinaupo sa hot seat.
*bogsh!*
Sinuntok ko si Kevin sa balikat niya pero parang wala lang iyon sa kanya. Nakisabay parin siya
sa pagtawa sa tatlo kong kaibigan.
.......
I totally agree with it. Ibang iba talaga iyong feeling pag andito ako sa bahay namin ni
Kevin. Naging bahay ko din naman iyong bahay ng parents ko pero nong bumalik ako don parang may
kulang. Ordinaryong bahay nalang siya para sa'kin, nawala na iyong essence ng 'home'. Siguro
dahil hindi ko kasama si Kevin.
At syempre. Wala ng tatalo pa sa alaska....este sa mga bisig ni Kevin. hihihihi! Kung dati sa
couch siya natutulog ngayon katabi ko na siya. hihihihihi!!
Siguro dahil namiss niya ako ng husto. hihihi! Miss ko din naman siya eh! kekekeke
Biglang sambit ni Kevin habang nakahiga kaming pareho sa kama. Ginawa kong unan ang dibdib ni
Kevin.
"Para san?"
Tanong ko sa kanya.
"Dahil hindi ko sinabi sa'yo. Dahil naglihim ako sa'yo. Kung hindi ko lang talaga tinago na
makikipagkita ako kay Venice hindi na sana tayo umabot don sa paglalayas mo."
Kung tutuusin kasi ako dapat ang humingi ng tawad. Kasalanan ko naman talaga lahat eh. Kung
hindi lang sana ako nagpadalos dalos sa mga kilos ko. Kung sana ginamit ko muna iyong utak ko
bago ako naglayas.
Kung sana.. pero wala eh. Huli na ang lahat. Nag-away na kami ni Kevin. Pero masaya ako at
okay na kami ulit.
Ang isa pang dahilan kung bakit ako naguiguilty dahil sa ginawa ni Kevin. Hindi siya
nagsinungaling sa'kin. Hindi lang niya sinabi kung san siya pupunta. Gaya ng ginawa ko sa
kanya. Hindi ako nagsinungaling sa kanya pero tinago ko iyong tungkol kay Jun.
"Shhh!!"
"Mas mabuti pa kalimutan nalang natin iyon. Ang mahalaga, kahit na nag-away tayo atleast may
natutunan tayo. Simula ngayon wala na tayong dapat na ilihim pa sa isa't isa. Ayokong layasan
mo ako ulit. Hindi ko kaya iyong sakit."
Dapat ko na bang sabihin kay Kevin ang totoo? Na nagkita kami ni Jun at inimbitahan niya ako
sa birthday ng Mommy niya?
Natatakot ako.. Pano kung malaman ni Kevin ang sekreto ko? Sigurado ako hindi niya iyong
magugustuhan.
Sabi nito.
Bahala na! Hindi ko nalang sasabihin kay Kevin. Sigurado akong pagkatapos ng birthday party ng
Mommy ni Jun hindi na niya ulit ako guguluhin. Nangako siya sa'kin.
"Inaantok ka na noh?"
"Medyo."
Tumango lang ako. Ipipikit ko na sana iyong mga mata ko ng biglang nagsalita si Kevin.
Tanong nito. Itinaas ko iyong ulo ko para tignan siya sa mukha. Akala ko kasi nagbibiro siya
pero walang bakas ng ngiti sa labi niya.
"Seryoso?"
"Sabi mo eh."
"Goodnight cupcake."
Cupcake! hahahaha!! Ang corny!! Pero ang sweet! Totoo talaga iyong sinasabi ng iba na pag
inlove ka nagiging corny ka.
hihihihih!!
"Iyon lang?"
"Hindi na tayo mag girlfriend at boyfriend muffin. Mag-asawa na tayo. Ipapakita ko sa'yo kung
ano talaga ang dapat."
In one swift motion bigla nalang nakapatong si Kevin sa'kin pero he has his arms for his
body's support kaya hindi ako nabigatan.
Biglang kumabog ng sobrang bilis at sobrang lakas ang puso ko. Ito na ba iyong sinasabi nila
na ginagawa ng mag-asawa?
Waiittt...
"Kevin..saglit lang.."
Kailangan kong pigilan si Kevin. Kahit na mahal ko siya hindi pa pwede dahil hindi pa ako
ready. Isa pa may red tide. Hindi talaga pwede.
Waaaa~~~~
Unti unting inilapit ni Kevin ang mukha niya sa mukha ko hanggang sa naglapat ang mga labi
namin. I kissed him passionately na parang pinapakita ko kung gaano ko siya kamahal.
Tanong ko sa kanya. Akala ko kasi.. Hoooh!! Kinabahan ako don ah. Waa~~ Akala ko kasi talaga
iyong iniisip ni Kevin eh iyong iniisip ko.
"Alam ko. Kahit na gusto ko, alam ko hindi pa pwede dahil hindi ka pa handa. Don't worry
makapaghihintay naman ako."
Nangiggil ako sa kanya ng husto kaya niyakap ko siya ng mahigpit as I closed my eyes.
*******************************************
[76] Chapter 74: Poison
*******************************************
Pagising ko sa umaga, mukha agad ni Kevin ang nakita ko kaya napangiti ako. Ang gwapo niya
kahit na tulog siya. Hinalikan ko siya sa pisngi saka ako dahan dahang bumaba ngkama para hindi
siya magising.
Nagtooth brush lang ako saka ako bumaba. Hindi ko na sinuklayan ang sarili ko dahil kailangan
ko ng magmadali. Kailangan kong makapagluto bago pa magising si Kevin.
Hindi naman day off ni Manang ngayon pero gusto kong ako iyong magprepare ng breakfast kay
Kevin para naman makabawi ako sa kanya.
Ilang araw akong hindi nakakain ng maayos dahil sa paghihiwalay namin at sigurado akong siya
din hindi nakakain ng maayos.
"Gusto ko lang po kasing ipaghanda si Kevin ng almusal para naman po makabawi ako sa kanya.
Ako na po diyan Manang."
Tumango lang si Manang. Aalis na sana siya ng bigla ko siyang tinawag ulit.
"Ahh oo nga pala Manang. Maitanong ko lang, nong wala po ba ako dito pinakain niyo po ba ng
maayos si Kevin?"
Napansin ko kasi parang gumaan iyong timbang ni Kevin. Namayat ata siya.
Sagot ni Manang.
"Talaga Manang?"
Lumiwanag iyong mukha ko. Akala ko kasi eh namayat si Kevin. Imagination ko lang pala.
"Oo. Pero hindi niya rin naman kinakain. Wala daw siyang gana parati."
Sambit ko.
"Kare-kare?"
Umiling ako.
Hindi kasi alam ni Manang kung anong paborito ni Kevin next sa kare kare. Omelette! hahaha.
dahil matagal na akong hindi nakapagluto sigurado akong namiss na niya iyong omelette ko.
"Goodmorning!"
"hehe."
Tumawa lang siya saka siya umupo sa isang stool malapit sa'kin.
"Malapit na ba iyan?"
Dahil inayos na ni Manang ang hapagkainan eh wala ng ginawa si Kevin kundi ang tignan ako
habang nagluluto.
Pagkatapos ng dalawang minuto natapos na din iyong specialty ko. Ang omelette.
Tawa lang ng tawa si Kevin pagkatapos niyang makita iyong omelette. Parang baliw lang talaga
itong si Kevin.
hahaha!
Habang pinagsaluhan namin ni Kevin ang niluto kong agahan, sinabayan namin ito ng kwentuhan at
tawanan na mas nagpasarap pa lalo sa omelette.
.....
Sabi ko kay Kevin pagkatapos kong makarating sa tapat ng room namin. Sinabi ko naman sa kanya
na kaya ko ng pumunta dito na mag-isa at pwede na siyang dumeretso don sa classroom niya kaya
lang ayaw niya.
Sabi nito.
Kumaway ako kay Kevin. Ang OA lang pero ibang iba talaga iyong feeling ko. Alam kong magkikita
naman kami ni Kevin mamaya pero parang ayaw kong malayo sa kanya. Gusto kong parati lang siyang
nasa tabi ko. Ako na talaga OA! Pano ba naman kasi ilang araw din kaming naghiwalay non dahil
kay Venice.
Pumasok na ako ng room saka ako umupo sa tabi ni Zelle. May seat plan kami sa subject na 'to
at katabi ko pa si Jun pero wala pa naman iyong professor at hindi pa naman kami nagsisimula
kaya okay lang na dito na muna ko kay Zelle. Total wala pa naman iyong seatmate niya.
Gusto din sana nina Aya at ni May na lumapit sa'min kaya lang wala ng bakanteng upuan sa tabi
ni Zelle. Mamaya nalang kami mag-uusap usap sa cafeteria.
"Mia!"
"Hi Zelle. Oo nga pala. Asan na si Venice este si Wendy? Anong nangyari sa kanya?"
Tanong ko kay Zelle. Nacurios talaga ako kung anong nangyari sa kanya pagkatapos namin siyang
ipahuli.
"Pagkatapos kahapon pumunta ako sa bahay nila. Don parin pala sila nakatira kasama ang Mommy
niya pero nalaman kong may sakit pala sa utak si Wendy."
Napatakip nalang ako sa bibig ko dahil hindi ako makapaniwala sa sinabi ni Zelle.
"You mean baliw? Pero parang hindi naman baliw iyon. Grabeh pa nga iyong naisip niya eh."
"Oo nga pero iyong iyong sinabi ng Mommy niya. Hindi pa naman daw malala iyong kalagayan ni
Wendy pero may sakit daw talaga sa utak. Palagi nalang kasi niyang hinahanap si Kevin. Iyong
tipong hindi na niya ma control iyong emotions niya. Grabeh daw pala iyon kung magalit. Wala na
ngang gamit sa bahay nila eh dahil ubos na daw sa kakahagis ni Wendy. Naawa nga ako sa kanya."
Nakakaawa din si Venice. Tinuring ko din siyang kaibigan pero siya naman iyong nagdala ng
kapahamakan sa sarili niya.
Dahil bigla nalang dumating ang professor namin, agad akong tumayo at bumalik sa upuan ko.
"Mia.."
Tinawag ako ni Jun. Ito na naman ang nakakainis na boses niya. Nakakainis na mukha niya.
Haayy!!
"Mia huwag mong kalimutan. Bukas na iyong party. Pag hindi ka nagpakita don.."
Nakakainis si Jun. Ginamit na naman niya iyong nalalaman niya tungkol sa'kin para lang
mapasunod niya ako.
"OO na! OO na! Hindi ko naman nakalimutan. Pupunta ako. Masaya ka na?"
Nakakabweset siya. Ayoko sanang masira ang araw ko pero nasira na niya.
Nasa kalagitnaan palang kami ng klase ng lumabas ako para magpahangin. Kung pwede lang sana
akong lumipat ng upuan. Kung pwede lang sanang hindi ko na makita ang pagmumukha ni Jun.
Dumeretso ako sa rooftop ng building namin saka ako nanatili don. Sana ganito nalang palagi.
Tahimik at walang polusyon. Di tulad ng buhay namin ngayon ni Kevin, may 'polusyong Jun' na
unti unting humihilo sa isipan ko.
"Bakit ka andito?"
Lumingon ako para tignan kung sino iyong nagsalita. Pero nadisappoint ako ng makita ko na
naman si Jun.
"Ikaw ang dapat na tinatanong ko niyan Jun. Anong ginagawa mo dito? Sinusundan mo ba ako?"
Hindi ko mabasa ang isipan ni Jun. Hindi kasi siya ganito sa'kin dati. Hindi ko alam kung
totoo na ba ang pinapakita niya o nagpapanggap lang siya.
"Gusto ko lang ibigay sa'yo to. Last week ko pa tong gustong ibigay pero hindi mo kasi ako
pinapansin. Palagi mo nalang akong iniiwasan."
"Pinapatawa mo ba ako Jun? Bakit naman kita papansinin eh hindi naman tayo magkaibigan. Isa pa
hindi ko tatangapin iyan. Baka kung ano na naman ang hilingin mo pabalik."
Humakbang na ako papalayo sa kinatatayuan ko hanggang sa isang hakbang nalang ako mula kay
Jun.
Akala ko tuluyan na akong makakalayo sa kanya pero hinawakan niya nalang bigla ang kamay ko.
Pakiusap niya.
"Ayoko nga. Isa pa may binigay na si Kevin sa'king kwintas at kahit na lumuhod ka pa sa
harapan ko hindi ko 'to aalisin."
Sabi ko sa kanya.
Sinubukan kong tanggaling ang kamay ko mula sa pagkakahigit niya pero hindi ko nakayanan ang
lakas niya.
"Please Mia. Tanggapin mo na 'to. Kahit na isuot mo lang 'to sa birthday ng Mommy ko. Ang
totoo niyan hindi naman 'to galing sa'kin. Galing 'to kay Mommy. Sabi niya ibigay ko daw 'to
sa'yo. Mia umaasa si Mommy na magkakabalikan pa tayo."
Binitawan ako ni Jun saka niya hinawakan ang magkabilang balikat ko at pinaharap sa kanya.
Ngayon alam ko na kung bakit gusto ni Jun papuntahin ako sa birthday ng Mommy niya.
Gusto niyang tulungan siya ng Mommy niya para magkabalikan kami. Napakabuti ng Mommy niya
sa'kin noon pero kahit na si Tita pa mismo ang humiling ayoko na.
"Mia hindi mo pa pwedeng pagbigyan ang Mommy ko? Mia pwede naman tayong magsimula ulit. I
promise you hinding hindi na kita sasaktan. Nagbago na ako Mia. Nagbago ako para sa'yo. Hindi
na ako iyong dating Jun. Kung minahal mo ako sa dating ako sigurado akong mamahalin mo ako lalo
sa bagong ako."
Hindi ko talaga alam kung bakit umaasta ng ganito si Jun. Ano bang nakita niya sa'kin at gusto
niya akong balikan? Dahil ba mahal na talaga niya ako? O dahil ba...
"Akala mo talaga maloloko mo ako? Alam ko ginagawa mo lang 'to para makapaghiganti ka kay
Kevin. Dahil pinahiya ka niya noon kaya mo 'to ginagawa. Please Jun tigilan mo na kami. Kung
hindi mo talaga matanggap na nawala sa'yo iyong girlfriend mong si Michelle.."
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil bigla nalang akong hinalikan ni Jun. Nagulat ako sa
ginawa niya pero tinulak ko naman siya agad.
*slap*
"BASTOS KA!!"
"Siguro naman napatunayan ko na sa'yo na hindi iyan ang iniisip mo ang dahilan ko kung bakit
gusto kong makipagbalikan sa'yo. Hindi ko mahal ang Michelle na iyon. Lalong hindi ko 'to
ginagawa para lang makipaghiganti kay Kevin. Ginagawa ko 'to dahil mahal kita Mia. Mahal na
kita."
"Tanggapin mo 'to Mia at isuot mo bukas. Pangako hindi ko na gagamitin ang sekretong nalalaman
ko against you."
Unti unti akong pinapatay ni Jun sa ginagawa niya. Para siyang lason na unti unting sumisira
sa katawan ko.
Ayoko talagang tanggapin ang ibinigay ni Jun pero para matapos na ang lahat, tatanggapin ko
nalang iyon.
Bahala na si Batman.
"Akin na nga."
Sambit ko sa kanya.
"Baliw ka na ba? Sabi ko naman sa'yo na hindi ko tatanggalin 'to. Akin nalang iyan. Bukas ko na
isusuot. Total hindi naman galing sa'yo 'to. Galing naman 'to kay Tita kaya wala akong utang
sa'yo."
Sabi ko sa kanya.
Fuuu!! Wala bang utak si Jun? Kung susunduin niya ako eh di makikita kami ni Kevin. Potek
talaga si Jun!
"Magtataxi nalang ako. Huwag na huwag mo akong susunduin dahil patay ka talaga sa'kin."
Pagsusuggest ni Jun.
"Papasok na ako ng classroom. Maghintay ka muna ng sampung minuto bago ka aalis dito. Ayokong
makita nila tayong sabay na papasok at baka kung ano pa ang isipin nila."
Naglakad na ako papalayo sa kanya. Nakatatlong hakbang na ako papalayo kay Jun ng bigla akogn
tumigil ang lumingon sa kanya.
"Pupunta ako sa birthday ng Mommy mo Jun kaya sana naman huwag mo na kaming guluhin pa ni
Kevin pagkatapos. At huwag na huwag mong sasabihin kahit na kanino ang sekreto ko lalo na kay
Kevin."
"ANONG SEKRETO?"
Sobrang lakas ng tibok ng puso ko pagkatapos kong marinig ang boses ni Kevin. Ayokong lumingon
sa kanya dahil natatakot ako.
*******************************************
[77] Chapter 75: Sick
*******************************************
"ANONG SEKRETO?"
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Nanigas na ako sa sobrang kaba at sa sobrang takot.
Dapat siguro naging bato nalang ako para matakasan ko ang sitwasyon ko. Pero andito na 'to eh.
Sabi ni Kevin.
"Hindi lahat ng demonyo ay nasa impyerno. Minsan meron din sa tabi mo.."
Nilingon ko si Kevin. Nanlilisik ang mga mata niya habang tinititigan niya ng masama si Jun.
"Kevin.."
Agad akong lumapit sa kanya at hinawakan ang braso niya gamit ang dalawang kamay ko. Ayokong
mag-away ulit sila.
"Wala kang ginagawang masama? Hindi camera ang asawa ko kaya huwag kang pa cute ng pacute kung
ayaw mong basahin ko iyang pagmumukha mo."
Bulalas ni Kevin.
Hindi ko talaga alam kung matatakot ba ako o matatawa sa binitawang salita ni Kevin kay Jun.
San kaya niya nakuha iyong mga ganun? Para kasing ang corny pakinggan. wahaha!! Hindi naman
nagpapacute si Jun sa'kin ah. Kinukulit lang niya ako.
Pero seryoso naman iyong mukha ni Kevin kaya dapat sigurong matakot ako. Pinigilan ko iyong
tawa ko na gusto ng lumabas at tumahimik nalang.
Hindi ko talaga mabasa kung anong nasa isip ni Jun. Bakit siya nagsisinungaling kay Kevin?
Bakit niya sinasabing kinakausap lang niya ako eh kinukulit nga niya ako eh. Hindi ko alam kung
ayaw lang ba niya ng away o kung may iba siyang plano.
Haayy!!
Nakakastress!
Mas lalo akong kinabahan ng biglang sinugod ni Kevin si Jun. Alam na alam ko na kung anong
gagawin niya. Susuntukin niya si Jun.
Bago paman siya tuluyang makalapit kay Jun pinigilan ko na siya. Mabuti nalang at nakahawak
ako sa braso niya.
Awat ko sa kanya.
Tinitigan ko si Jun para sabihin sa kanya na umalis na siya. Mabuti naman at nakuha niya agad
iyong ibig kong sabihin.
Bago pa siya tuluyang umalis sa rooftop, tinitigan niya muna si Kevin pero hindi galit ang
nasa mga mata niya. Hindi ko maintindihan kung ano talaga ang iniisip niya. Kung ano ang takbo
ng utak niya.
Pagsisinungaling ko.
"Comfort room? Bakit ka pa umakyat hanggang dito may comfort room naman sa first floor. Meron
din sa second floor at third floor."
Sambit ni Kevin.
Pakk!! Nagsinungaling na nga ako hindi pa kapanipaniwala. Ano ng gagawin mo Mia? Anong
ipapalusot mo ngayon?
Sasabihin ko nalang kaya kay Kevin ang totoo? Pero pano kung magalit siya?
Ahhh!!
"Maybelline!"
"Ahh ano kasi.. Madami kasing tao kaya naisipan kong magpahangin na muna."
Iyong secreto? Akala ko nakalimutan na niya ang tungkol don. Tumingin tingin ako sa paligid.
Baka sakaling may maisip akong bagay na pwedeng palusot.
Tinuro ko kay Kevin ang ulap kahit na wala naman talagang unusual na bagay na nangyayari pero
hindi lumingon si Kevin gaya ng inaasahan ko.
"May tinatago ka ba sa'kin Maybelline? May alam ba si Jun na bagay na hindi ko alam?"
Ibinaba ko na iyong daliri ko dahil wala din naman itong effect kay Kevin. Bakit ba ako umabot
sa ganito? Kasalanan 'to lahat ni Jun. Kasalanan niya ang lahat ng 'to. Kung hindi siya lumipat
ng school hindi sana kami nagkakaganito ni Kevin. Hindi sana ako naiipit ng ganito.
Kung hindi lang sana niya ako sinundan dito sa rooftop eh di sanahindi na kami nahuli. Di na
sana nagtatanong si Kevin tungkol sa sekretong hindi niya dapat malaman.
Pagsisimula ko para kahit papano may masabi man lang ako pero wala talagang laman ang utak ko.
"Ano?"
Tanong ni Kevin.
Tanong ulit ni Kevin at tumango naman ako. Wala ng sense kung tatanggi pa ako dahil narinig na
niya iyong sinabi ko. Ang kailangan ko lang ngayon eh makaisip ng magandang palusot.
I'm sorry Kevin. Ayokong gawin sa'yo 'to. Ayoko talagang magsinungaling pero kung malalaman mo
ang sikreto ko, sigurado akong magagalit ka at ayokong mangyari iyon. Minsan kailangang
magsinungaling ng tao para sa ikabubuti ng isa.
*tiiing*
"I'm sorry Kevin. Ayokong sabihin iyong sekreto na iyon sa'yo dahil nahihiya ako. Alam ni Jun
iyong sekreto pati narin sina Zelle, Aya at May at ibang kaklase ko dahil bumagsak ako sa long
quiz namin."
Hindi ko alam kung san ko nakuha ang ganung palusot. Bigla ko nalang kasing naalala na
nagcutting class pala ako at sigurado akong malapit ng matapos ang klase ko ngayon. Hindi ko
alam kung nagquiz ba sila o hindi.
"Long quiz?"
Parang ayaw maniwala ni Kevin na iyon ang sikreto ko pero wala nadin naman siyang magagawa
kundi ang maniwala dahil iyon ang sinabi ko.
"I'm sorry talaga Kevin. Tinuruan mo pa naman ako kung pano isolve iyong bagong lesson namin
pero bumagsak padin ako. Bigla ko nalang kasing nakalimutana ng lahat."
Pagsisinungaling ko. Ang laki na talaga ng kasalanan ko kay Kevin at pati narin sa nasa taas.
Huwag naman sana akong mapunta sa impyerno dahil sa kasinungalingan ko.
Ang totoo niyan hindi na ako nahihirapan sa math subject namin dahil palagi naman akong
tinuturuan ni Kevin.
"Hindi mo naman kailangang itago sa'kin iyon dahil hindi naman ako magagalit. Kung may hindi
ka naintindihan sa tinuro ko pwede ka namang magpaturo ulit sa'kin. Hindi naman ako mapapagod
na turuan ka. Ang akin lang.. Sana, hindi mo na tinago sa'kin. Diba nangako na tayo sa isa't
isa na wala na tayong sikreto?"
Hindi ko niyakap pabalik si Kevin dahil sa sobrang guilt na naramdaman ko. Parang wala akong
mukhang maihaharap sa kanya.
I'm sorry Kevin. Pagkatapos ng araw bukas hindi na ako magsisinungaling at magtatago ng
sikreto sa'yo. I promise!
Magkahawak kamay kaming bumaba ni Kevin hanggang sa makarating kami sa classroom ko.
................
Ginising ako ng sikat ng araw. Pagtingin ko sa tabi ko wala na si Kevin. Kinuha ko iyong
digital clock sa bedside table.
"7:10 na?"
Bulalas ko.
Babangon na sana ako ng mapahiga ulit ako. Ang sakit ng buong katawan ko. Ang sama ng
pakiramamdam ko. Giniginaw ako pero pinapawisan ako. Hindi ko talaga maintindihan kung anong
nangyari sa katawan ko.
Sinubukan ko ulit na bumangon pero hindi ko talaga kinaya. Parang ang bigat bigat ng katawan
ko at hindi ko kayang tumayo.
"KEVIIIN!!!!!"
Sumigaw ako para tawagin si Kevin para humingi ng tulong. Kung babalik pa ako sa pagtulog ko
sigurado akong malalate ako sa school.
"MAYBELLINE???"
Agad ko namang narinig ang malalakas na yabag ng paa ni Kevin sa hagdanan namin hanggang sa
nabuksan na nga niya iyong pinto ng kwarto.
"Tulungan mo naman akong tumayo. Para kasing ang bigat bigat ng katawan ko."
Sabi ko sa kanya.
Hinawakan ni Kevin ang magkabilang balikat ko para alalayan ako sa pagtayo ng bigla nalang
niyang pinatong iyong palad niya sa noo ko pagkatapos.
"Mabuti pa magpahinga ka na muna. Huwag ka nang pumasok ngayon. Kukuha lang ako ng gamot mo."
Sabi ni Kevin.
Pinilit ko ulit iyong katawan ko para bumangon pero wala parin. Hindi ko parin kaya. Hinang
Pinahiga ako ni Kevin saka niya ako kinumutan. Kahit na sobrang lakas ng aircon at giniginaw
ako, tumutulo parin iyong pawis ko sa noo at sa leeg ko.
Lumabas si Kevin ng kwarto ko. Ilang minuto lang din, nakabalik nadin siya dala dala ang isang
tray ng pagkain at gamot.
"Kumain ka na muna."
Sambit ni Kevin.
Kahit na ang sama talaga ng pakiramdam ko, masaya naman ako dahil kay Kevin. Ang gwapo ng nagaalaga sa'kin.
hihihihih!!
Sinubuan ako ni Kevin saka niya pinainom sa'kin iyong gamot ko.
Sambit niya.
Kung ganyan ba naman kagwapo iyong nag-aalalaga sa'kin syempre naman gagaling ako agad.
hihhihihi!!
Tanong ko sa kanya.
"Hindi na muna ako papasok. Dito nalang ako para may mag-aalaga sa'yo."
"Kevin!!!"
Tanong niya.
"Hindi naman sa ganun. Syempre gusto ko ikaw mag-alaga sa'kin pero pano iyong klase mo?
Magaabsent ka dahil lang may sakit ako? Andiyan naman si Manang para mag-alaga sa'kin. Isang
tawag ko lang sa kanya sigurado akong pupunta na siya agad dito."
"Pero.."
"Shh.. Tama na ang pero pero mo. Maligo ka na at magbihis. Pagkatapos ng klase mo, umuwi ka na
agad dahil alam ko mamimiss mo ako. hehehe."
Pagbibiro ko sa kanya kahit na ang totoo eh gusto ko siyang umuwi agad dahil mamiss ko siya.
Andito pa nga siya at iniisip ko pa lang na aalis na siya eh namimiss ko na siya. Pano pa kaya
kung wala na siya.
Tumayo si Kevin at lumapit sa'kin saka siya umupo sa kama at hinawakan ang kamay ko.
"Sigurado ka ba diyan?"
"Kung iyan ang gusto mo. Ikaw ang boss eh. Huwag kang mag-alala. Dalawang subjects lang naman
ang klase ko ngayong araw. Makakauwi din agad ako."
Hinalikan ako ni Kevin sa noo saka siya pumunta ng banyo para maligo. May thirty minutes
nalang siya para magprepare at bumyahe patungong university.
..........
Malapit ng mag 7 PM at kailangan ko ng maghanda para sa birthday party ng Mommy ni Jun. Hindi
padin maganda ang pakiramdam ko pero atleast bumubuti na hindi tulad nong una. Kaya ko ng
tumayo at maglakad na mag-isa.
Ngayon pa na kailangan kong takasan si Kevin? Nakapag-isip na sana ako ng dahilan para
makaalis ako ng bahay ng hindi niya nalalaman tapos ngayon na nagkasakit ako syempre hindi ko
na magagawa iyon.
"Okay ka lang?"
Tanong ni Kevin sa'kin habang naka upo siya sa couch ng kwarto namin.
Sagot ko.
Sabi niya.
Paano naman ako hindi mapapakali eh bantay sarado ako ni Kevin. Umaalis lang siyang kwarto pag
kumukuha siya ng pagkain, tubig o gamot tapos balik agad.
"Labas? Bakit naman? Anong gagawin ko don? May gusto ka bang ipabili?"
Tanong niya habang nasa magazine parin ang mga mata niya.
Tama!!
Magpapabili ako sa kanya para makatakas ako... Pero pagbalik niya wala na ako.. Sigurado akong
hahanapin niya ako. Malaking gulo pa iyon kung sakali.
"Wala naman. Nag-aalala lang kasi ako sa'yo. Baka kasi nabobore ka na sa pagbabantay sa'kin.
Pwede ka namang lumabas kasama sina Axel. You know. Happy happy! hehehe"
"Ako? Hindi ah! Ikaw talaga kung anong iniisip mo. Gusto ko lang talagang malibang ka."
"Ayokong lumabas lalo na at nasa ganyan sitwasyon ka. Dito lang ako hanggang sa makatulog ka.
Babantayan kita."
Haaayy!!
Napabuntong hininga nalang ako. Hindi ko na talaga mapapaalis si Kevin nito. Hindi talaga siya
aalis sa tabi ko. Badtrip naman kasi ang sakit na'to.
*******************************************
[78] Chapter 76: Trap
*******************************************
*beep* *beep*
Kinuha ko agad ang cellphone ko na nasa tabi ng digital clock at nakapatong sa bedside table.
+639*********
Obviously si Jun ang nagtext dahil number lang iyong lumabas. Hindi nakasave ang number niya
sa phone ko dahil wala naman akong kailangan sa kanya para kontakin siya.
Pagsisinungaling ko ulit. Hindi na talaga mabilang ng mga daliri ko sa kamay at paa ang mga
kasinungaling ko kay Kevin ngayong araw sa sobrang dami.
Tumalikod ako kay Kevin saka ko kinumutan iyong sarili ko para magpanggap na tulog pero ang
totoo nagiisip ako kung anong pwedeng gawin para makatakas.
five minutes..
ten minutes..
fifteen minutes..
*tiing*
Sa wakas gumana nadin ang utak ko.Sana lang kumagat si Kevin sa patibong ko.
Iniharap ko iyong katawan ko kay Kevin habang nakahiga parin ako sa kama.
"Ahh Kevin?"
Tawag ko sa kanya.
"Ahh.. Nagising lang ako bigla pero matutulog nadin ako pagkatapos."
Binitawan niya iyong magazine niya saka siya tumingin sa'kin. Hindi ko alam kung ilang
magazine na ang natapos niyang tignan o baka naman inulit ulit lang niya lahat.
Sabi ko sa kanya.
Sagot niya.
"So san mo ako patutulugin? Hindi naman pwede sa kabilang kwarto dahil andun si Manang. I'm
sure magseselos ka pagtatabi ako kay Manang. hehehe"
hahaha!
Nakakatawa talaga 'tong si Kevin. Hindi ako magseselos kung don siya matutulog sa kwarto ni
Manang. Pero sigurado akong hindi niya kayang tumabi kay Manang. hahaha
Hindi naman dahil sa mabaho si Manang oh ano. Talagang awkward lang siguro para sa kanya.
hehehe
Tanong niya ulit sabay puppy eyes. Ngayon ko lang nakita si Kevin na ganito. Para siyang tuta
na ang sarap sarap yakapin. Kung wala lang talaga akong sakit ngayon kanina ko pa siya
sinunggaban. hehehe.
"Kevin kung wala lang sana akong sakit ngayon hindi naman kita patutulugin don pero ayoko
talagang mahawa ka sa sakit ko."
Syempre may dahilan kung bakit gusto ko siya sa baba matulog. Dahil para makatakas ako sa
pagbabantay niya at pangalawa ayoko talaga siyang mahawa sa'kin.
"If that's really the case then wala na akong magagawa. Mamaya nalang ako matutulog pag tulog
ka na."
Sabi ni Kevin.
"Matutulog na ako kaya pwede ka nang bumaba Kevin. Sige na please? Hindi lang talaga ako
komportable na andiyan ka."
Pakiusap ko sa kanya.
Ayaw pa niya sana pero wala nadin siyang ibang nagawa kundi ang sundin ako. Tumayo na siya at
lumapit sa'kin. Hahalikan pa sana niya ako sa noo pero umiwas na ako. Baka kasi sa susunod na
araw siya naman iyong magkakasakit.
Naghintay na muna ako ng limang minuto bago ako tumayo sa kama. Sigurado akong tulog na si
Manang ngayon. Maaga kasing natutulog ang mga may edad na.
Mabuti nalang at medyo kaya ko na ang katawan ko. Medyo nahihilo pa ako ng konti pero
babalewalain ko nalang.
Maliligo pa sana ako pero naisip ko na baka lumala lang ang lagnat ko pag gagawin ko iyon kaya
nanghilamos nalang ako at nagbihis.
Para na akong si flash kung kumilos. Pagkatapos ng 30 minutes nakapagbihis na ako at nakapag
make up. Ang problema ko nalang, kung papano ako makaalis ng bahay ng walang nakakaalam.
Bigla ko nalang naalala iyong kwintas na binigay ni Jun. Sabi niya suotin ko daw iyon sa
birthday ng Mommy niya. Pero ayokong tanggalin ang kwintas na bigay ni Kevin.
Umupo ulit ako sa harap ng salamin saka ko binuksan iyong drawer at kinuha ang kwintas na
binigay ni Jun.
"Susuotin ko nalang 'to. Huhubarin ko din naman pagkatapos. Isa pa, hindi naman talaga kay Jun
galing 'to. Sa Mommy naman niya."
First time kong tinanggal ang kwintas na binigay sa'kin ni Kevin. I swear last nadin 'to.
Inilagay ko iyong kwintas sa drawer ko at isinuot ang kwintas na bigay ni Jun.
Lumapit ako sa kama ko at inayos ang mga unan ko sa kama saka ko tinabunan ng kumot para
magmukhang katawan ko kung sakaling bubuksan man ni Kevin ang kwarto.
Pagkatapos kong makasigurado na ayos na ang lahat, dahan dahan akong lumabas ng kwarto ko at
dahan dahan din itong isinara. Dahan dahan din akong bumaba ng hagdan habang hawak hawak ko ang
pouch ko at ang sapatos ko.
Patay na ang ilaw sa baba pero kita ko parin ang silhouette ni Kevin na nakahiga sa couch.
Tumigil na muna ako sa kinatatayuan ko at tinitigan si Kevin.
I'm sorry Kevin. This will be the first and last time na gagawin ko sa'yo to. Pagkatapos ng
gabing to hindi na talaga ako magsisinungaling o magtatago ng kahit na ano mula sa'yo.
Dahil wala na akong oras, dumeretso na ako sa kusina at binuksan ang gate sa likod. Don nalang
ako dadaan para makasigurado akong hindi nila ako mahuhuli.
Isinuot ko na iyong sapatos ko saka ako naglakad palabas ng subdivision para humanap ng taxi.
Niyakap ko ang sarili ko dahil sa sobrang lamig. Sana nagdala man lang ako ng jacket.
...................
Pagdating ko sa venue sobrang dami na ng tao. Mukhang kanina pa ata nagsimula ang party.
Almost 2 hours nadin akong late at sino naman ako para hintayin nila.
*riiing* *riing*
Bigla nalang akong nakadama ng kaba pagkatapos kong marinig na tumunog ang cellphone ko.
Nalaman kaya ni Kevin na nawawala ako?
Kinuha ko agad ang cellphone ko sa pouch. Nakahinga naman agad ako ng maayos pagkatapos kong
makita ang number na lumabas sa screen ng phone ko.
"Hello?"
"Nasa may labas na ako. Nahihiya kasi akong pumasok. Andaming tao at hindi ko din alam kung
san ako pupunta."
Pagkatapos ng limang minuto nagkita nadin kami ni Jun. Ngiti niya agad ang sumalubong sa'kin
pero syempre hindi ko nagustuhan iyon.
Sabi ko sa kanya.
"Kung may choice lang sana ako eh di sana wala na ako dito. Pero hindi mo ako binigyan ng
kahit isa man lang."
Sabay kaming pumasok ni Jun sa loob pero hindi ako dumikit masyado sa kanya dahil ang awkward
at isa pa hindi kami friends. Kung pwede lang sana na hindi kami mag-usap ginawa ko na.
Umupo na muna kami ni Jun sa upuan sa may bakanteng table pero as usual hindi parin kami
magkatabi. May dalawang upuan pa sa pagitan namin.
"Kumain ka na muna."
Sabi niya.
"Tapos na akong kumain. Nasan na ba ang Mommy mo para makapag paalam na ako."
Hindi ko na pinansin pa si Jun. Pinakinggan ko lang iyong emcee sa stage na nagsasalita. Hindi
nagtagal tinawag nadin si Tita at pinaakyat sa stage.
"Thank you."
Sabi ni Tita.
"First of all gusto kong magpasalamat sa lahat ng andito ngayon. Hindi magiging successful ang
party na'to kung wala kayo dito. In my 60 years of existence in this world, God gave me so much
blessings... Sino ba naman ang mag-aakala na.."
60 years old na pala si Tita pero mukha parin siyang nasa mid 40's. Sobrang ganda parin ng
kutis niya kaya para parin siyang bata.
Pagkatapos ng sampung minuto ng pagsasalita bumaba nadin si Tita sa stage at nagpatuloy parin
ang program.
Tumango naman ako at agad na tumayo. Pagkatapos kong magpakita sa Mommy ni Jun aalis nadin ako
agad bago paman malaman ni Kevin na wala ako sa bahay.
Pagkatapos na pagkatapos ng gabing 'to wala na akong problema na iisipin pa. Dito na matatapos
ang lahat.
Agad naming pinuntahan ni Jun ang Mommy niya. May kumausap sa kanya para batiin siya pero di
naman ito nagtagal.
"MA!!"
"Happy birthday po Tita. Pasensya na po talaga kayo at pumunta ako dito na walang dala. Hindi
man lang ako nakabili ng regalo para sa inyo."
"Ano ka ba Mia. Iyong presence mo sa birthday ko regalo mo na iyan sa'kin. Masaya ako at
andito ka sa espesyal na araw ko.."
"Ahh eto po. Ibinigay po ito ni Jun sabi po niya galing daw po sa inyo. Nakakahiya po talaga
at kayo pa iyong nagregalo sa'kin. Hindi ko naman birthday."
"Masaya ako Mia. Ito na talaga ang pinaka the best na regalo na natanggap ko."
Sabi niya pero hindi ko naman agad na gets iyong sinabi niya.
Tanong ko sa kanya.
"Partly yes pero may deeper meaning pa kung bakit ako masaya. Dahil isinuot mo iyang kwintas,
ibig sabihin eh nagkabati na kayo ni Jun.."
Kung alam lang talaga ni Tita na hindi na kami magkaibigan ng anak niya at napilitan lang
akong pumunta dito.
Ayoko ng magsinungaling kahit na kanino. Isa nadin sa dahilan kung bakit ako pumunta dito ay
dahil gusto kong linawin kay Tita ang lahat.
Pagsisimula ko.
"Hindi mo na kailangang sabihin ang lahat sa'kin Mia. Alam kong nagkabalikan na kayo ng anak
ko. Masaya ako at okay na kayong dalawa."
Nagulat ako sa sinabi ni Tita. Bakit niya nasabing nagkabalikan kami ni Jun?
Dahil ba sa suot kong kwintas? Niloko lang ba ako ni Jun? Kaya ba niya pinilit na isuot ko
iyong kwintas na'to sa birthday ni Tita dahil gusto niyang magpanggap na kami parin?
Hindi ko naisip agad na ganito ang mangyayari. Nahulog ako sa patibong ni Jun.
Tinignan ko si Jun para humingi ng explanation pero umiwas lang siya ng tingin sa'kin.
I was about to explain myself ng bigla nalang akong nahilo ng konti. Pakiramdam ko umikot ang
buong paningin ko. Pakiramdam ko parang may malakas na lindol.
And then..
*******************************************
[79] Chapter 77: Trouble
*******************************************
Kevin's POV
Para na akong baliw kakaisip kung anong sekreto ni Maybelline. Nong sinabi niyang tungkol lang
iyon sa long quiz na bumagsak siya, hindi ako tanga para maniwala don. Alam ko may mas malalim
pa siyang tinatago sa'kin. Sa itsura palang ni Jun alam na alam ko ng may nalalaman siya
tungkol sa asawa ko na hindi ko alam.
Gusto kong sabihin kay Maybelline na hindi ako naniniwala. Pero ayokong mag away na naman
kami. Ayokong pangunahan siya. Siguro hindi lang siya handa na sabihin sa'kin ngayon.
Lalo akong nag-alala ng magkasakit siya ang she's been acting strange. Hindi ko alam kung
dahil lang ba iyon sa lagnat niya o balisa lang talaga siya dahil may iniisip siyang hindi niya
pwedeng ipaalam sa'kin.
Pinatulog pa niya ako sa sala namin imbes na sa taas. Pwede naman akong matulog sa couch sa
taas. Sigurado akong hindi ako mahahawa sa kanya. Pero pinilit niya kaya bumigay nalang din
ako.
Matutulog na sana ako ng maalala ko iyong gamot ni Maybelline. Hindi pa niya naiinom iyon.
Pumunta akong kusina at kinuha ang gamot at tubig niya saka ako umakyat.
Dahan dahan kong binuksan ang pinto ng kwarto niya. I was expecting na tulog na siya pero
hindi pa pala. Nakaupo pa siya sa harap ng salamin, nakabihis at inaayusan ang sarili niya.
May lakad siya? Pero gabi na at may sakit siya. San siya pupunta?
Andaming tanong na umiikot sa isipan ko pero hindi ko alam kung anong mga kasagutan ng mga
tanong ko.
Gusto kong tanungin si Maybelline kung san siya pupunta. Kung bakit hindi niya sinabi sa'kin.
Ito pala ang dahilan kung bakit niya pinatulog sa baba. Dahil may pupuntahan siya.
Bigla akong nakaramdam ng tampo. Pakiramdam ko andami dami na niyang nililihim sa'kin. Hindi
ba niya ako kayang pagkatiwalaan?
Dahan dahan kong Isinara ang pinto ng kwarto niya saka ako bumalik ng kusina para ibalik ang
tubig ang gamot. Pinatong ko lang iyon sa mesa saka ako bumalik sa couch at nagpanggap na
tulog.
Kahit na tanungin ko si Maybelline kung siya pupunta, sigurado akong hindi niya rin sasabihin
ang totoo dahil ayaw niya talagang malaman ko kung san. Dahil kong gusto niya sana, sana noon
pa sinabi na niya sa'kin.
Gaano ba ka importante ang lakad niya at kailangan niya talagang pumunta kahit na may sakit
siya?
Inaamin ko, nasasaktan ako. Nasasaktan ako dahil para akong ginawang tanga ni Maybelline.
Ipinamumukha niya sa'kin na hindi niya ako kayang pagkatiwalaan.
Pagkatapos ng ilang minuto, narinig ko ang mahihinang yabag ng mga paa niya sa hagdan namin.
Nagpanggap parin akong tulog.
Hanggang sa narinig ko iyong gate namin sa likod na bumukas at tuluyan na nga siyang nakaalis
sa bahay namin.
Isang paraan lang nag kailangan kong gawin para malaman kung san siya pupunta.
Kinuha ko agad ang susi ng kotse ko at sinundan siya. Dumistansya ako ng ilang metro sa kanya
hanggang sa naka para na siya ng taxi.
Anong gagawin niya sa party na'to? Alam ba 'to nila Zelle? Kasama ba niya ang mga kaibigan
niya? Kung sinabi niya lang sana na pupunta palang siya sa party papayag naman ako. Hindi ko
naman siya pipigilan. Pero bakit nilihim pa niya?
Hindi na ako lumabas ng kotse. Tinignan ko lang si Maybelline na nakatayo malapit sa entrance
ng venue hanggang sa may kinausap siya sa cellphone niya.
Pero pagkatapos ng tatlong minuto. Hindi sina Zelle at mga kaibigan niya ang nakita kong
sumundo sa kanya kundi ang taong kinamumuhian ko.
Si Jun..
Kumulo ang dugo ko at uminit bigla ang ulo ko. Gusto kong lumabas ng kotse at kaladkarin si
Maybelline pauwi sa bahay namin. Pero ayokong pahiyain siya sa harap ng tao. Ayokong pagbuhatan
siya ng kamay dahil mahal ko parin siya.
Hindi ko alam kung anong dahilan at bakit sila nagkita pero sobra akong nasaktan. Siguro nga
may magandang dahilan si Maybelline pero kahit na ano man iyon, hindi na mawawala ang kirot sa
puso ko.
Gusto kong basagin ang pagmumukha ni Jun hanggang sa hindi na siya makilala ng mga tao. Pero
hindi ko magawa. Kung tutuusin, talong talo ako ni Jun dahil hindi pa man basag ang mukha niya
sa kamao ko, basag na basag na ang puso ko dahil sa nakikita kong magkasama sila ng asawa ko.
Ito ba iyong sekreto na hindi pwedeng sabihin ni Maybelline sa'kin? Ito ba iyong sekreto na
tanging sila lang ni Jun ang may alam?
Ang daming umiikot sa isipan ko. Andaming tanong na hindi ko kayang sagutin at ayokong
sagutin.
Fvck!!!
Hinampas ko ang dalawang palad ko sa manibela ng kotse ko. Gusto kong ilabas lahat ng galit ko
pero hindi ko alam kung papano.
Hanggang sa nahanap ko nalang ang sarili ko na nasa loobng Sunset Garden at nagmamasid sa
kanilang dalawa na nakaupo di kalayuan sa inuupuan ko.
Kung may relasyon nga sila bakit may dalawang upuan pa sa pagitan nila?
Hindi nagtagal tumayo nadin silang dalawa at nilapitan iyong babaeng nagsalita. Siya pala iyong
birthday celebrant at siya din iyong Mommy ni Jun.
Hindi ba talaga kayang tanggihan ni Maybelline ang party na'to? Kailangan ba talaga niyang
pumunta kahit na may sakit siya?
Ni isa wala akong maisip na dahilan ni Maybelline kung bakit niya kailangang pumunta dito sa
party lalo na at kasama pa niya si Jun, ang ex boyfriend niya at ang first love niya. Ang
masakit pa nilihim niya lahat sa'kin. Kung hindi ko siya sinundan, para lang akong tuta na
sunod sunoran sa mga sinasabi niya.
Hindi masyadong ngumingiti si Maybelline habang kausap niya iyong Mommy ni Jun. Hindi ko alam
kung dahil ba hindi siya komportable dito o dahil hindi maganda ang pakiramdam niya.
Nabigla nalang ako ng bigla nalang mahimatay si Maybelline habang kausap niya iyong Mommy ni
Jun.
Tumayo agad ako para saluhin siya pero masyado akong malayo sa kinatatayuan niya. Hindi ako
superhero na kayang pumunta sa tabi niya sa isang kisapmata lang.
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil nasalo ni Jun ang asawa ko at hindi siya tuluyang
nasaktan, o maiinis ako dahil siya iyong nakasalo kay Maybelline at hindi ako.
Ganun pa man, tumakbo ako patungo sa kanila at kinagulat ni Jun ang presensya ko.
Pinatong ko ang isang palad ko sa noo ni Maybelline. Inaapoy siya sa lagnat. Ito na nga ba ang
kinatatakutan ko. Hindi pa siya lubusang magaling pero pinilit pa rin niya na pumunta dito.
Oh my god!
Anong nangyari?
May nahimatay.
Hindi ko na ininda ang mga tao na nakapaligid sa'min pati na si Jun at ang Mommy niya. Binuhat
ko na agad si Maybelline at dahan dahang pinasok sa kotse ko.
Pinaharurot ko ang sasakyan ko patungo sa ospital. Literal na lumilipad na iyong kotse ko dahil
sa sobrang bilis. Hindi naman nagpatalo si Jun. Para siyang nakipagkarera sa'kin dahil sa
sobrang bilis ng kotse niya.
Pagdating namin sa emergency room, pinahiga agad si Maybelline sa stretcher at dinala sa isang
room.
Sabi ng nurse.
Gusto kong pumasok para malaman kung anong kalagayan niya pero hindi nila ako pinapasok kahit
na anong pilit ko.
"Hindi ko pa po alam."
Sagot ko. Hindi naman ako iyong tipo ng tao na nandadamay ng tao dahil lang sa galit ko. Sa
anak niya ako galit at hindi sa kanya kaya dapat lang akong magpakita ng respeto.
"Sana naman okay lang siya. Teka ka ano ano ka ba niya? Kapatid? Wala namang kapatid si Mia.
Pinsan?"
Kung wala lang sana ang Mommy niya sa harap ko, kanina pa basag ang pagmumukha niya. Tumango
naman siya kaya nauna na akong naglakad sa kanya palabas ng ospital hanggang sa makarating kami
sa may playground sa likod ng ospital.
Tanong ko sa kanya habang pinipigilan ko ang sarili ko na sugurin siya. Kinuyom ko ang
dalawang palad ko.
*BOGSH!!!!*
Tinitigan ako ni Jun habang napaupo siya sa lupa dahil sa pagkatumba niya mula sa suntok ko.
Dahan dahan siyang tumayo at pinahiran niya ang dugo malapit sa labi niya saka niya pinagpag
ang dumi na dumikit sa pantalon niya.
"Wala akong ginawa kay Mia. Hindi ko kasalanan kung bakit siya nahimatay. Hindi ko din
ginusto.."
*BOGSH!!!!*
Mas malakas pa kesa nong una ang ibinigay kong suntok sa kanya. Natumba ulit siya at napahiga
sa lupa. Gusto ko siyang sipain. Gusto kong iparamdam ang sakit na nararamdaman ko.
"AGGGGHHHH!!!!!"
Napasigaw ako sa sobrang galit habang isinuklay ko ang mga daliri ko sa buhok ko.
"Suntukin mo pa ako hanggang sa gusto mo. Pero sinasabi ko sa'yo na hindi ko din gusto ang
nangyari kay Mia!!"
Bulalas ni Jun.
"Sa tingin mo hindi mo kasalanan ang nangyari? Kung mo sanapinapunta ang asawa ko sa p*tang
party na iyan hindi na sananangyari ang lahat. Kung hindi mo lang sana siya..."
*BOGSH!!!!*
Hindi ko na napigil ang galit ko. Sinuntok ko ulit si Jun. Pero hindi tulad nong una at
pangalawang suntok ko, lumaban nadin si Jun.
*BOGSH!!!!*
Sinuntok niya ako sa kaliwang pisngi ko pero hindi ko naramdaman ang sakit. Dahil siguro mas
masakit pa iyong iniinda ng puso ko.
*BOGSH!!!!*
*BOGSH!!!!*
*BOGSH!!!!*
Hindi ko mabilang kung ilang beses kaming nagpalitan ng suntok ni Jun pero hindi ko parin
maramdaman ang sakit ng katawan ko.
"Ano bang kailangan mo sa asawa ko? Kasal na kami. Asawa ko na siya kaya wala ka ng karapatan
para manghimasok sa'min. Tapos na kayo. Hindi ka na niya mahal."
Gusto kong malaman kung anong dahilan at bakit niya pinipilit ang sarili niya sa asawa ko.
Hindi ko alam kung bakit niya kami ginugulo.
Sambit niya.
"Tapos na kami. Hindi na niya ako mahal ngayon... Pero baka bukas o sa susunod magbago ang
isip niya. Baka maisip niyang hindi ka na niya mahal at baka mahalin niya ako ulit."
*BOGSH!!!!*
Binuhos ko na ang natitira kong lakas para sa huling suntok ko kay Jun.
"Ang lakas ng loob mo para sabihin sa'kin iyan. Tanggapin mo nalang na hindi ka na mahal ni
Maybelline. Tanggapin mo nalang na kahit kailan wala ka ng pag-asa. Na kahit kailan talunan
ka."
"Tandaan mo Kevin. Wala sa bokabularyo ko ang salitang talunan. Hanggat hindi pa buo ang
pamilya niyo ni Mia may pag-asa parin ako. Hanggat wala pa kayong anak ni Mia hinding hindi ako
susuko."
Hindi ko alam kung matatakot ba ako sa banta ni Jun. Pero ramdam kong ako parin ang mahal ng
asawa ko. Hindi ko alam kung anong dahilan niya at kailangan niyang maglihim sa'kin pero ang
importante, mahal niya parin ako.
"JUN!! Anak!!
Gising na si Mia!!"
Agad akong tumakbo pabalik sa loob ng ospital at ganun din naman si Jun.
Pagbalik ko sa room kung san dinala si Maybelline, nakaupo na siya sa ibabaw ng hospital bed.
"Ke-vin!"
Niyakap ko agad siya ng mahigpit. Hindi niya alam kung gaano ako nag-alala sa kanya.
Bulalas ng Mommy ni Jun saka siya lumapit sa'min. Kung pwede ko lang sana silang paalisin
ginawa ko na.
"Nakakatouch naman ang pinsan mo Mia. Sobra talaga siyang nag-alala sa'yo. Grabeh kasi kung
makayakap."
Dagdag pa niya.
Kung wala lang talaga akong galang sa mga nakakatanda, baka kanina ko pa sinigawan ang Mommy
ni Jun. Parehos lang sila ng anak niya, nakakainit ng ulo.
"Asawa ko po siya."
*******************************************
[80] Chapter 78: Assurance
*******************************************
Kevin's POV
"Asawa ko po siya."
Sambit ni Maybelline.
Kitang kita naman ang pagkagulat at parang hindi makapaniwala na mukha ng Mommy ni Jun.
"Are you sure Mia? Ikinasal ka na pala? Bakit hindi mo sinabi? Pero.. Iyong..Diba kayo ng anak
ko? Diba nagkabalikan na kayo? Kaya ka nga pumunta ng party ko diba dahil okay na kayo.. at
iyong kwintas.."
Andaming tanong ng Mommy ni Jun na unti unting nagpalinaw sa mga tanong ko nong una. Pinapunta
ni Jun si Maybelline sa party ng Mommy niya dahil gusto niyang ipakita na nagkabalikan na sila.
Tinignan ko iyong kwintas na suot ni Maybelline. Ngayon ko lang napansin na hindi na pala ito
ang kwintas na ibinigay ko sa kanya.
"I'm sorry po Tita pero hindi po kami nagkabalikan ni Jun. Pumunta lang po ako ng party dahil
pinilit niya ako. Pinasuot lang po 'to sa'kin ni Jun."
Pagpapaliwanag ni Maybelline saka niya hinubad iyong kwintas at ibinigay sa Mommy ni Jun.
"Tita I'm sorry po pero hindi ko na po mahal si Jun. May iba na po akong mahal at kasal na po
kami. Kaya po nakikiusap ako na sana maging masaya nalang kayo para sa amin ni Kevin."
Gulong gulo ang reaksyon ng Mommy ni Jun pero mukhang naiintindihan naman niya si Maybelline.
"Pasensya na sa inasal ko kanina. Napagkamalan kitang pinsan ni Mia. Kung hindi ko lang sana
nakita kung gaano ka nag-alala para kay Mia, hindi na sana ako pumayag sa pakiusap niya. Pero
nakita ko kung gaano mo siya kamahal. Hindi man sila nagkatuluyan ng anak ko, sa huli masaya
parin ako at sa'yo napunta si Mia. Alam kong mahal na mahal mo siya."
Nong una naiirita ako sa Mommy ni Jun at inakala kong parehas lang silang dalawa pero mali
pala ako.
Tinapik ng Mommy ni Jun ang balikat ko saka siya ngumiti kaya ngumiti narin ako.
"Salamat po."
"At ikaw naman... Kailangan nating mag-usap. Hindi maganda ang ginawa mo.."
Hindi na natapos ni Jun ang sasabihin niya dahil piningot na siya ng Mommy niya sa tenga.
Natawa nalang ako sa itsura ni Jun. Bubog sarado ang mukha niya dahil sa'kin tapos ginawa pa
iyon ng Mommy niya sa harap namin ni Maybelline.
Bulalas ni Jun.
"Anong aray? Ha? Halika na umuwi na tayo. Ang laki ng ginawa mong gulo! Nakakahiya ka! Ang
laki laki mo na pero kung umasta ka para ka paring bata!!!"
"Kaya nga Ma. Malaki na ako kaya huwag mo nang gawin sa'kin iyan.."
Sa loob loob ko tumatawa parin ako sa sitwasyon ni Jun hanggang sa makalabas na sila ng Mommy
niya sa room.
Gusto kong itanong sa kanya kung bakit pa niya kailangang pumunta sa party. Pero gusto kong
kalimutan na ang lahat ng iyon.
Gusto kong alisin sa isipan ko iyon dahil kung mahal mo talaga ang isang tao hindi ka
magdududa. Ayokog magduda sa kanya dahil ayokong masira ang relasyon namin.
Mahal ko ang asawa ko at sigurado akong mahal niya din ako at iyon lang ang importante.
Bigla nalang umiyak si Maybelline pagkatapos niyang humingi ng tawad sa'kin. Lumapit ako sa
kanya at niyakap siya.
Tanong ko.
"Sorry dahil nagsinungaling ako sa'yo. Sorry dahil hindi ko sinabi ang lahat. Kasalanan ko ang
lahat kung bakit ako andito ngayon at kasalanan ko kung bakit puno ng pasa ang mukha mo."
Sambit niya.
Akala ko mukha lang ni Jun ang puno ng pasa pero mukhang ako din meron. Hindi ko pa natitignan
ang mukha ko sa salamin dahil sa sobrang pag-aalala sa kanya.
"Excuse me!"
Humiwalay ako sa asawa ko pagkatapos naming marinig na dumating ang doctor at ang nurse.
Kinunan ng bp si Maybelline ang nurse habang kinausap naman ako ng doctor.
Tanong ng doctor.
"Opo."
"Nag passed out ang pasenyte dahil nabinat ang katawan niya. Dahil sa sobrang stress at pagod.
Dahil nadin sa lagnat niya. Pero kung gusto niyo pwede pa tayong mag perform ng iba pang tests
para makasigurado tayo."
Sabi ng doctor.
"Huwag na po doc!"
"Okay na ako Kevin. Hindi ko na kailangan ng iba pang tests. Gusto ko na ngang umuwi ng bahay.
Ayoko ng amoy ng ospital."
Parereklamo niya.
Tanong ko sa doctor.
Pagkatapos lumabas ng doctor at ng nurse, umupo ako sa upuan na nasa tabi ng hospital bed.
Tumango lang siya saka niya pinikit ang mga mata niya.
Hinintay ko na munang makatulog si Maybelline saka ako lumabas at pumunta ulit sa playground.
Tinawagan ko muna si Axel saka ako umupo sa swing.
..........................
"Pare!"
Patakbong lumapit si Axel sa'kin saka ako tumayo mula sa pagkakaupo ko sa swing. Ginawa muna
namin ang hand gesture namin ni Axel saka ako umupo ulit sa swing.
Sambit ko sa kanya.
"Ano ka ba naman Kevin. Paraka namang ibang tao niyan. Kamusta na si Mia?"
"Ewan ko ba pare pero hindi mawala sa isipan ko iyong sinabi ni Jun sa'kin. Pano nga kaya kung
mag-iba nalang bigla ang puso ng asawa ko? Pano kung iwan niya ako? Pano kung.."
"hahahahah!"
"Alam mo pare sa tingin ko tama naman iyong sinabi ni Jun sa'yo. Pwede parin namang maging
sila ng asawa mo. Iyong iba nga nagpapa divorce pa para lang makasama iyong bagong minamahal
nila."
"Kevin ikaw naman kasi. Hindi kita maintindihan. Ano pa bang hinihintay mo? Pumuti ang uwak?
Kung ganyan pare, huwag ka nalang umasa na magiging kayo pang habang buhay ni Mia."
Isa lang naman ang problema ko, ang assurance ko sa asawa ko. Pero umabot na ng uwak si Axel
kaya hindi ko maintindihan kung anong gusto niyang ipahiwatig sa'kin.
"Isa lang ang gusto kong sabihin Kevin. Sunggaban mo na habang maaga pa. Ilang buwan na lang
matatapos ka na sa pag-aaral mo. Makakahanap ka na ng trabaho, hindi naman mahirap iyon dahil
may naghihinta na sayong posisyon sa kompanya. Mabubuhay mo na ang pamilya mo.."
"Wala namang mali kung gagawin niyo na iyon. Mag-asawa naman kayo. Kasal na kayo kaya legal na
iyon at tama kahit sa mata ng Diyos."
"Kevin pag-isipan mo 'to ng husto. Kung gusto mong kumapit sa'yo habang buhay si Mia. Gumawa
ka ng tali sa pagitan niyo. Bumuo na kayo ng pamilya."
Tama nga naman ang sinasabi ni Axel. Kung ako ang tatanungin gusto ko naring mabuo ang pamilya
namin. Pero ang tanong handa na ba si Maybelline?
Tanong ko sa kanya.
"Saka mo nalang problemahin iyan kung andiyan na. Hindi ka pa nga kumikilos diyan. hahaha!"
.....................................
Ilang araw na ang lumipas mula ng makalabas si Maybelline sa ospital at naging okay nadin ang
lahat. Hindi nadin naman siya ginugulo ni Jun.
Pumasok na ako ng bar kung san kami magkikita ng mga barkada ko.
"Jerome!"
"Nasan na sila?"
Sabay na kaming pumunta ni Jerome sa table kung nasan sina Axel at Mark.
Matagal nadin kaming hindi nakapag 'boy's night out'. Naging busy kasi kaming lahat sa
personal naming buhay.
Naginuman lang kami ng konti at nagkwentuhan. Kung san san na napunta ang usapan namin
hanggang sa ako naman iyong pinaupo nila sa hot seat.
Tanong ni Axel sa'kin. Hindi nadin lihim kina Jerome at Mark ang problema ko tungkol sa asawa
ko.
"Hindi pa eh."
"Pare ano bang mahirap don? Huwag mong sabihing bakla ka?"
Panunukso ni Mark.
Sambit ko.
"Pare kung mahal ka ng babae, sigurado akong handa na siya sa lahat ng pwedeng mangyari.
Antagal tagal niyo na ni Mia wala paring nangyayari sa inyo? Ang slow mo pare.."
Sabi ni Mark.
"Kailangan nating palakasin ang loob ni Kevin. Iyon lang naman ang magagawa natin eh."
Pagpapatuloy ni Mark.
"Pano?"
Tanong ni Jerome.
"Pero huwag kang mag-alala Kevin. Hindi ka naman namin lalasingin. Baka kami pa iyong..
hahhahaha. Konti lang naman para magkaroon ka ng lakas ng loob."
.......................
Mia's POV
Tanong ko kay Manang habang inaayos niya iyong plato na hinugasan niya.
"Wala pa Mia. Magpahinga ka na muna. Tatawagin nalang kita pag dumating na siya."
Humiga ako sa couch namin saka ko kinuha iyong remote control ng TV malapit sa'kin at pinindot
ang on button.
Pero naka ilang lipat na ako ng chanel wala parin akong makitang magandang palabas.
"Haayy!!"
Ang alam ko lang eh may lakad sila ng barkada niya pero hindi ko alam kung asan sila at kung
anong ginagawa nila.
Okay naman kami ni Kevin pagkatapos ng gulong ginawa ko. Pero napakaweird ni Kevin pagkatapos
non.
Minsan ang sweet niya sa'kin pero minsan din parang iniiwasan niya ako. Nakakalito talaga siya.
Tanging ilaw nalang ng lampshade malapit sa kama namin ang nakabukas. Hihiga na sana ako ng
bigla nalang akong makarinig ng mga yabag ng paa papalapit sa pinto ng kwarto namin.
Agad akong tumakbo sa pintuan para pagbuksan si Kevin. Pero bago ko pa mana nabuksan ang
pinto, nauna na niyang buksan ito.
Hinintay ko ang sagot ni Kevin pero ibang sagot ang ibinigay niya sa'kin.
Bigla nalang akong hinalikan ni Kevin sa labi. Not the usual kiss that he usually gave me.
Ibang iba ang halik niya. Ngayon alam ko na kung san nanggaling si Kevin dahil nalalasahan ko
ang alak sa labi niya pero alam ko hindi siya lasing.
Kung anong klase ng halik ang ginawa ni Kevin, iyon din ang sinukli ko sa kanya. I twisted my
face in a 45 degree angle.
Hanggang sa pareho na nga kaming nalunod ni Kevin sa halik na isa't isa. Bigla ko nalang
naramdaman ang mga kamay ni Kevin sa magkabilang bewang ko.
Mas lalo pang lumalim ang halik namin ni Kevin. Dahan dahan niya akong dinala papalapit sa
kama without breaking our kiss. Pagkatapos kong maramdaman ang dulo ng kama sa likod ng mga
tuhod ko, I realized na ito na talaga.
Pero ni isang bahid ng takot wala akong naramdaman dahil mahal ko si Kevin. Ang alam ko lang,
ito ang tama at ito ang gusto ko at kelan man hinding hindi ko 'to pagsisisihan.
......................
Pagising ko sa umaga, sobrang sakit ng katawan ko. Para akong umakyat ng ilang bundok dahil sa
sakit at sa pagod.
"Thank you!"
Bulong ko sa kanya saka ko siya hinalikan sa pisngi. Ipinikit ko ulit ang mga mata ko dahil
kailangan ko pa ng tulog para bumalik ang lakas ko.
*******************************************
[81] Chapter 79: Have I told You
*******************************************
Kevin's POV
Bati sa'kin ni Axel habang tinatapik niya iyong kanang balikat ko.
Sambit ko sa kanya.
Katatapos lang ng graduation namin at napag-isipan namin na magsalo salo kasama ang mga
kaibigan namin ni Maybelline bago kami umuwi sa bahay ng mga magulang ko para sa konting salo
salo din.
Dapat sana eh sabay din kaming gagraduate ni Axel ngayong tao dahil magka sing edad lang naman
kami pero dahil five years ang kursong kinuha niya, may isang taon pa siyang natitira sa
University.
Sina Jerome naman, Mark at Zelle next year pa gagraduate dahil junior ko sila.
Sobrang ganda ng ngiti niya, para akong natutunaw sa tuwing binibigyan niya ako ng ganung
klaseng ngiti.
Panunukso ni Jerome.
"Tama ka bro. Parang sinasabi ng mga mata niya na 'kailangan na nating makaalis dito
Maybelline. Iwanan na natin sila para makapag solo na tayo'."
HAHAHAHAHHA!
"Kayo na. Sinisimulan niyo na naman kami. Kelan ba kayo ikakasal? Triple Wedding dapat."
Sambit ni Maybelline.
Habang lumilipas ang panahon, mas lalong tumitibay ang pagsasama ni Axel at Zelle, Jerome at
Aya at Mark at May.
Pagbibiro ni Axel.
"Yeee!! Basta Mia ha. Ninang ako. Ako una dapat sa listahan mo."
Sambit ni Aya.
Nagkuwentuhan lang kami ng nagkwentuhan hanggang sa dumating na iyong order namin. Hindi kami
masyadong kumain ni Maybelline dahil pupunta pa kami sa bahay ng mga magulang ko.
Kung may dalawang tao man na pinakamasaya ngayon at nakapagtapos na ako ng pag-aaral. Iyon ay
ang mga magulang ko.
"Mia, bakit ba wala pa kayong baby ni Kevin? Huwag mong sabihing hindi niyo pa sinusubukang
gumawa? hehehehe."
Tinignan ko si Mia. Pulang pula na iyong pisngi niya dahil sa hiya. Kung ako lang sana ang
tatanungin ng mga barkada ko hindi okay lang sana.
"Ano kaba May. Huwag mo ngang tanungin ng ganyan si Mia. Nahihiya na oh. Tignan mo namumula."
Sambit ni Aya.
"Kalimutan mo nalang iyong tanong ni May Mia. Naiingit lang talaga iyan. hahaha. Anyway Mia,
may itatanong ako. Eto seryoso na talaga ha. Wala ng biruan.'
Sabi ni Aya.
Tanong ni Maybelline.
"Ehem! Ehem!"
Nilinaw na muna ni Aya ang lalamunan niya bago siya nagsalita ulit.
Kagaya ni Maybelline, akala ko din seryoso na talaga ang tanong ni Aya pero hindi pala. Katulad
Tanong nii Axel sa'kin dahil hindi sumagot si Maybelline. Tinignan ko muna si Maybelline bago
ako sumagot sa tanong.
Sambit ko.
"Pero syempre wala sa'kin ang huling desisyon. Hindi naman kasi ako ang manganganak at Kung
pwede lang sana na ako nalang ang magdadala ng bata nang ilang buwan at ako nalang ang aanak
gusto ko isang dosena."
Pagpapatuloy ko.
"WAAAAA!!!!!"
Naghiyawan naman sila na para bang nanonood sila ng romantic movie sa sine. Kung sina Zelle
lang, Aya at May at naghiyawan at kinilig maiintindihan ko pasana. Pero sina
Axel, Jerome at Mark.
Tanong ko sa kanya.
Kaming apat nalang ang natitira sa table namin. Mabuti naman at umalis sila saglit para naman
makapag-usap kami ng mga barkda ko para sa plano ko.
"Ayos na ang lahat pare. Pero kailangan ko paring pumunta ng maaga bukas para ayusin ang mga
konting bagay at syempre para magpractice. Pakiramdam ko hindi ko kayang sabihin sa kanya lahat
ng gusto kong sabihin dahil baka mahimatay ako sa kaba."
"Haha. Pare! True love na nga talaga iyan. Huwag kang mag-alala dahil sasamahan ka namin.
Magpapractice tayo bukas at kami ang tuturo sa iyo para mapa OO mo ang Maybelline mo."
Sabi ni Mark.
"Salamat talaga."
Sabi ko.
"Pero Kevin. Tanong ko lang. Bakit ba kailangan mo pang mag propose kay Mia eh diba kasal na
kayo? Pwede naman siguro na magpakasal na kayo ng simbahan agad agad. Hindi na ata kailangan ng
proposal."
"Kung tutuusin pare may punto ka naman. Pero syempre hindi normal iyong love story namin ni
Maybelline. Hindi katulad ng sa iba na sobrang inlove sa isa't isa kaya nagpakasal sila.
Nagpakasal kami ni Maybelline dahil napilitan lang kami. Hindi niya naranasan ang pinapangarap
ng ibang babae na 'proposal'. Syempre gusto kong ibigay sa kanya iyon. Gusto kong gawin lahat
ng pwede kong gawin para mas lalo pa siyang sumaya. Gusto kong punan ang lahat ng kulang ko
noon."
Sagot ni Jerome.
Pagkatapos ng kalahating oras, nagpaalam na kami sa kanila dahil may lalakarin pa kami ni
Maybelline. Ayoko namang tanggihan iyong imbitasyon ng mga magulang ko dahil alam ko magtatampo
talaga sila sa'kin pag ginawa ko iyon.
............................
Pagdating namin sa Venue ng mga kaibigan ko. Ayos na ang lahat. Gusto ko sana na pagkatapos ng
proposal ko eh deretso na kaming ikakasal ni Maybelline simbahan katulad ng ginawa ni Zoren kay
Carmina.
Nong isang linggo kasi sabay naming pinanood ni Maybelline iyon at sobra siyang natuwa at
kinilig. Napaiyak pa nga siya sa sobrang tuwa niya. Pero kung gagayahin ko iyon baka isipin
nilang wala akong originality at syempre, hindi na masosorpresa si Maybelline dahil nakita na
niya ang ganung style.
Tanong ni Axel.
"Simple lang. Kakain lang kami dito sa ilalim ng puno habang nilalahanghap ang simoy ng dagat.
Pagkatapos nong kakantahan ko siya saka ako magpopropose."
Sambit ko.
"O sige. Mag practice na tayo ha. Kunyari ako si Maybelline. Uupo na ako dito."
Sambit ni Mark habang ginagaya niya iyong boses ni Maybelline. Ang bading talaga!
Bulalas ko.
"Ano ka ba Kevin my love so sweet. Ang ganda ganda ko kaya. Sige na mahal mo naman ako diba?
Mahal na mahal din kita Kevin."
Hindi ko alam kung tatawa ba ako kay Mark o masusuka sa ginagawa niya. Nakakatawa kasi na
nakakadiri.
Tapos iyong boses pa niya na parang nakakain ng dumi ng kalabaw. Ang landi ng boses.
"Pare..Baka naman totoo na iyang sinasabi mo. Baka may tinatago kang paghanga sa'kin. haha"
Pagbibiro ko sa kanya.
Bumalik na ulit ang totoong boses ni Mark saka siya agad na tumayo sa upuan.
"HAHAHAHA!!"
"Ano ka ba pare. Hindi ka na talaga mabiro. Balik ka nadon. Iisipin ko nalang na ikaw talaga
si Maybelline. Ipipikit ko nalang ang mga mata ko."
Tinapik ko iyong balikat niya para pakalmahin siya saka siya bumalik don sa upuan.
Pagkatapos kong ipikit ang mga mata ko, hindi ko na nakita pa ang nakakadiring bading badingan
na mukha ni Mark dahil si Maybelline na agad ang nakita ko.
Pinili ko ang kantang Have I Told You Lately ni Rod Steward dahil pakiramdam ko ginawa ang
kantang 'to para sa amin ni Maybelline. Lahat ng meron sa lyrics, iyon na iyon ang gusto kong
sabihin sa asawa ko.
Siya iyong pumupuno ng kasisayan sa puso ko, siya iyong nagwawala ng pagod at lungkot ko.
Sobra sobrang saya ang nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko iyong mukha niya pag gising ko.
Pakiramdam ko, wala ng makasisira ng araw ko.
Siguro nga may nagawa akong mabuti sa dati kong buhay, dahil sobra sobra ang binigay ng
Panginoon sa'kin. Hindi lang niya ako binigyan ng asawa, binigyan niya din ako ng matalik na
kaibigan at kapatid at sobra ang pasasalamat ko sa Panginoon.
Kung mabubuhat man ako ulit sa mundong ito, si Maybelline parin ang pipiliin kong magiging
asawa ko.
Sa tatlong minuto ng kanta ko, para akong dinala sa isang lugar na tanging kami lang ni
Maybelline ang andun. Wala kaming iniisip na problema.
"WOOOAAHHH!!!"
Pagkatapos kong marinig nag palakpakan nila, binuksan ko na ang mga mata ko saka lang ako
bumalik sa realidad na hindi pala si Maybelline ang nasa harapan ko kundi si Mark.
"Sigurado kami pare hindi ka na tatanggihan ni Mia. Kung tatanggi siya pangako tatalon ako
mula sa buwan."
Sambit ni Axel.
Ang totoo niyan, hindi naman ako nag-aalala sa magiging sagot ni Maybelline dahil sigurado
akong mapapa OO ko siya.
Ang kinatatakutan ko lang eh baka hindi ko makanta ng maayos ang inihanda kong kanta dahil sa
sobrang kaba ko.
..............
Nauna na akong pumasok sa kwarto habang nasa kusina pa si Maybelline at tinutulungan si Manang
sa paghuhugas ng pinggan.
Kinuha ko iyong gitara ko para magpractice ulit ng kanta ko para kay Maybelline saka ako umupo
sa couch.
Pinikit ko ulit ang mga mata ko para imaginine ang mukha ni Maybelline.
Pero tumigil ako sa pagkanta ng marinig ko ang mga yabag ng paa niya papalapit sa kwarto namin
hanggang sa binuksan na nga niya iyong pinto.
"Bakit ka tumigil?"
"Narinig mo?"
Tanong ko sa kanya.
"Ehh.. Sige ka magtatampo ako sa'yo niyan. Hindi ba talaga pwedeng ituloy mo iyong kanta?"
"Hindi talaga."
"Hindi ko kayang ipaliwanag gamit lang ang mga salita kong gaano kita kamahal. Pero kung gusto
mo talagang malaman ang sagot ko. Eto.."
Hinawakan ko iyong ulo niya saka ko tinagilid ang mukha ko para halikan siya sa labi.
Pagkatapos nong nangyari sa'min ni Maybelline, hindi na namin napigilan ang mga sarili namin.
------
AN: May Chapter 80 pa tapos FINALE na. Before Sunday baka matapos ko na ang MTC.. HORAAYY!!
Anyway.. Natatawa talaga ako kakabasa ng mga comments niyo sa last chapter tungkol sa secret ni
Mia.. ahahaha. Ang layo kasi ng iba eh.. hahahahahah
*******************************************
[82] Chapter 80: Finally
*******************************************
Mia's POV
This is it! Summer na. hihihihi! Stress free nadin ako sa mga quizzes, oral recitations,
report at exams.
Pero sa totoo lang talaga naging mabuti akong estudyante sa recent sem ko. Syempre dahil may
gwapo akong tutor.
Nakagraduate nadin si Kevin at may bago na naman siyang kabanata sa buhay niya. Ang
pagtatrabaho. Masaya talaga ako para sa asawa ko dahil atleast, hindi na kami aasa nalang sa
mga parents namin. Malay natin 3 to 5 years from now mapapalitan na 'tong cute na bahay namin
sa isang mansion. Pero honestly, masaya naman ako kahit hindi malaki ang bahay namin.
Ako ang nagyaya kay Kevin na lumabas kami pero hindi ko talaga alam kung san ko gustong
pumunta.
Pagpapatuloy ko.
Pagkalipas ng ilang minuto, nakarating nadin kami ng park ni Kevin. Pinark lang namin iyong
kotse sa tabi ng daan. Bubuksan ko na sana iyong pinto sa side ko kaya lang nakita ko si Kevin
na tumakbo papunta sa side ko para pagbuksan ako ng pinto.
Sabi kasi nila, ang mga lalaki daw pag nanliligaw pa lang tapos nadapa ka, sobra iyong pagalala nila sa'yo, sobra iyong alaga nila sa'yo. Pero pag naging mag-asawa na daw kayo tapos
nadapa ka sasabihin nalang nila na tanga ka tapos pagtatawanan ka pa.
Ibang iba iyong love story namin sa typical na love story ng iba pero masaya nadin ako kahit
papano. Kahit na hindi ako niligawan ni Kevin at hindi siya nagpropose sa'kin noon kontento
parin ako. Dahil sa araw-araw na magkasama kami, pinaparamdam niya sa'kin kung gaano niya ako
kamahal. Araw araw niyang pinapatanuyan sa'kin na mahal niya ako at araw araw din niya akong
nililigawan.
"Thank you!"
Magkahawak kamay kaming naglakad ni Kevin sa park habang tumitingin tingin sa paligid. Sobrang
daming tao dahil wala ng pasok.
Seventy five percent siguro ng andito sa park eh mga bata. Sobrang enjoy na enjoy sila sa
paglalaro. Nag enjoy din naman ako sa kakatingin sa kanila.
"Wala lang. hehe. Nakakatuwa kasi tignan iyong mga bata na naglalaro. Ang kyut kyut nila. Ang
sarap nilang kurutin sa pisngi."
Sambit ko.
"Nakakatakot pag naging Mommy ka na. Baka palagi nalang iiyak ang baby natin dahil kinukurot
mo siya lagi. Hahahahaha"
Ang sarap panoorin na tumatawa si Kevin at ang sarap pakinggan ng tawa niya.
Tanong ni Kevin sa'kin pagkatapos niyang makita ang mga bata na tumatakbo papalapit sa vendor
ng fishball.
"Sige. Damihan mo ha. Saka lagyan mo nadin ng toyo at suka na may madaming sili."
Sabi ni Kevin.
"Ehh iyon ang gusto ko eh. Sige na. Sige na. Bilisan mo."
Habang hinihintay ko si Kevin, may baby na nagpapractice maglakad habang hawak hawak siya ng
yaya niya sa likod.
Kelan kaya kami magkakababy ni Kevin? Ilang buwan ko nading hinihintay ang baby namin pero
wala parin talaga. Siguro hindi pa ito iyong tamang panahon pero gusto ko na talaga.
Gusto ko lalaki iyong magiging unang anak namin tapos eh girl naman. Okay na sa'kin ang
dalawa.
Inakala ko talagang ako iyong sinabihan niya pero hindi naman kami magkakilala.
Tanong ko sa yaya niya kaya kinarga na niya muna iyong baby saka siya lumapit sa'kin.
"Opo."
Tumayo ako sa kinauupuan ko saka ako lumapit sa kanya para himasin iyong pisngi ni baby Mia.
Tanong ko sa yaya.
Ang kyuut talaga. Super duper kyuut. Hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko. Ang sarap niyang
kargahin at yakapin.
Sabi ko sa yaya.
"Oo. hehe."
Sagot ko sa kanya habang nilaro laro ko parin iyong kamay ni baby Mia.
Napatigil ako dahil nagulat ako sa tanong ng yaya. Iyan din naman ang tanong ko sa sarili ko
nong isang buwan pa. Bakit wala pa kaming baby ni Kevin?
Naupo ulit kami ni Kevin sa bench saka ko kinain iyong fishball na binili niya. Ako lang lahat
ang kumain dahil ayaw ni Kevin sa fishball na may toyo at suka. Gusto niya iyong original na
sauce talaga ng fishball. Super maarte siya.
-------------------------
"Kain tayo?"
"Ulit?"
Nakakapanibago si Aya. Dati kasi siya iyong palaging pumipilit sa'min na kumain kami pero
ngayong ako na iyong nagyayaya parang ayaw niya.
Tanong ko sa kanya.
"Ako weird? Hindi ako weird Mia. Ikaw iyong weird. Nakalimutan mo ba? Kalalabas lang natin sa
fast food chain five minutes ago. Tapos kakain ka ulit?"
Tanong niya.
"Oo nga Mia. Naging ulyanin ka na ba talaga at nakalimutan mong katatapos lang nating kumain o
nahawa kalang sa pagiging baboy ni Aya?"
"Hoy May hindi ako baboy ha. Sa katawan kong 'to? Parang ang sexy ko naman ata para maging
baboy."
Bulalas ni Aya saka niya inikot ang sarili para makita ni May iyong katawan niya.
"Hindi naman talaga ako gutom. Parang gusto ko lang kasing kumain ng hilaw na papaya tapos may
ketchup. Ang sarap non! Tayo na?"
Nong papunta kasi kami dito sa mall may nakita akong bata sa daan na kumakain non habang
sinasawsaw pa niya sa toyo. Pero ang gusto ko ketchup.
"Oy Zelle ang arte mo ha. Actually hindi ko pa talaga alam kung anong lasa non pero sa tingin
ko masarap iyon."
Pagdedepensa ko.
"Hmm? Bago?"
Ibinaba ko iyong mga mata ko para tignan ang sarili ko saka ko sinagot si Zelle.
Napaisip din ako kung kelan ba iyong last. Ang totoo hindi ko na maalala. Last month kaya
iyon? O..Ayy ewan! Hindi ko na talaga matandaan.
"I don't know May. Baka natraffic lang iyong red tide."
Sabi ko sa kanya habang iniisip ko parin iyong papaya with ketchup and sili.
Tumigil silang tatlo sa paglalakad kaya napatigil nadin ako at pinakinggan si Aya sa sinabi
niya.
"Baka ano?"
"na baka..."
"BUNTIS KA!"
Napatakip ako sa bibig ko saka ako lumingon sa kaliwa at kanan ko to make sure na walang
nakarinig sa'min na kakilala ko.
Binalikan ko iyong mga araw na naging kakaiba ako. Hindi naman ako nagsusuka o ano. Minsan
nahihilo lang ako pero akala ko normal lang iyong dahil dati naman nahihilo din ako minsan.
Iyong fishball din na pinabili ko kay Kevin tapos ngayon papaya with ketchup and sili. Tapos
hindi pa ako dinadalaw ng red tide. Na traffic lang kaya iyon o na stranded dahil kay baby?
Sambit ni Zelle.
Biglang natuwa ang kaluluwa ko. Biglang tumalon ang puso ko sa gulat at saya. Napahawak ako sa
tiyan ko.
--------------
Gumising ako ng maagang maaga saka ako naligo at nagbihis. Umupo nadin ako sa harapan ng
salamin para ayusin ang sarili ko.
Dati naman pag umaalis ako ng bahay, bb cream lang ang nilalagay ko sa mukha ko saka lipstick.
Pero these past few days gustong gusto ko talagang ayusan ang sarili ko. Nagsusuot na ako ng
magagandang damit at naglalagay nadin ako ng eyeshadow at blush.
Tanong ni Kevin sa'kin na kakagising lang. Kitang kita sa salamin ang repleksyon niya kaya
hindi na ako lumingon para tignan at sagutin siya.
"May appointment lang ako. Babalik din naman agad ako. Baka pagbalik ko may good news na ako
sa'yo."
Sabi ko sa kanya.
"Basta. Huwag ka na munang makulit. Sasabihin ko din naman sa'yo mamaya eh. hehe."
Tinapos ko na iyong pag aayos sa sarili ko saka ako lumapit kay Kevin at umupo sa kama.
Ayoko munang sabihin sa kanya na baka buntis ako dahil pag negative ang result syempre
malulungkot siya.
"Sige hihintayin ko nalang iyang good news mo. Oo nga pala aalis din ako. May pupuntahan lang
kami ng barkada."
Tanong ko sa kanya.
"Secret din. Pero pag nalaman mo na mamaya sigurado akong matutuwa ka. hehehe. Sigurado akong
mapapa OO ka sa tuwa. hehe"
Ang weirdo talaga ni Kevin pero sigurado akong may surprise na naman siya sa'kin. hihihi. Oo
ako na assuming.
"Pag dumating ka na sa bahay tapos wala pa ako. Tawagin mo lang si Manang. Siya na iyong
magdadala sa'yo sa'kin."
Sambit ni Kevin.
Hindi na ako nagpahatid kay Kevin sa hospital dahil baka magkaroon siya ng hint kung anong
gagawin ko don.
Hindi ko nadin sinama pa ang mga kaibigan ko dahil natatakot ako na baka negative ang result
at ma disappoint ko sila dahil hindi pala ako buntis.
Dahil may appointment na ako sa doctor, ako iyong inuna niya kesa sa ibang pasyente niya.
Gumamit na ako ng pregnancy test kit bago ako nagpa appoint sa doctor at positive ang result
pero gusto ko talagang i-confirm kung buntis ako dahil hindi naman 100% accurate ang pregnancy
test kit.
Sinabi ko sa doctor ang mga napansin kong pagbabago sa katawan ko. Ang biglang pagbaba ng
timbang ko pero halos minu minuto naman akong kumakain. Sinabi ko din sa kanya na minsan
nahihilo ako, tapos minsan nanghihina ako na parang hindi ko maintindihan ang katawan ko.
Minsan din namumutla ako na para na akong patay sa sobrang pagkaputla.
In short napaka strange ng katawan ko. Hindi naman ako ganito dati.
Pagkatapos kong sabihin sa lahat ng doctor ang nakita kong pagbabago sa katawan ko, ginawa na
niya iyong iba't ibang klaseng test.
Urine test, ultrasound, tapos may blood serum test pa. HCG ata ang tawag don pero wala akong
idea kung anong ibig sabihin non.
Hindi ko talaga inasahan na sobrang dami pa ng tests na kailangan, may complete blood count
test pa.
Natapos na ang lahat ng tests na pinagawa ng doctor at dahil kailangan pa nila ng oras para ma
analyze ang tests, kailangan ko pang bumalik pagkatapos ng limang oras para malaman ang
resulta.
Pumunta na muna ako ng mall para palipasin ang oras pero pakiramdam ko sobrang tagal ng takbo
ng oras. Pakiramdam ko naging limang araw na paghihintay ang limang oras.
---------------
Lumipas nadin ang limang oras ng buhay ko kaya agad akong bumalik ng hospital.
Tumango lang ako saka kinuha ng doctor ang result ng ultrasound ko. Pinakita niya sa'kin iyong
parang picture na hindi ko maintindihan.
Tanong ko sa doctor habang sobra sobra na iyong kaba na naramdam ko. Pakiramdam ko any minute
magcocollapse na ako.
Mabuti nalang at nakaupo ako dahil kung nakatayo pa ako baka hindi na nakayanan ng tuhod ko na
suportahan ang katawan ko.
Tinuro turo pa ng doctor ang mga parte ng ultra sound picture sabay explain pero wala talaga
akong naintindihan. Pumasok lang lahat ng sinabi niya sa tenga ko pero lumabas din naman sa
kabilang tenga. Walang pumasok sa utak ko.
*******************************************
[83] Author's Note
*******************************************
Hello guys :D
This will be my last note for this book. I have good news for you..
Pero bago muna iyan gusto kong magpasalamat sa sobrang pagmamahal niyo sa marrying the
casanova. In just 4 months may 500k+ reads na ako. Hindi ko talaga inasahan iyon. Sobrang thank
you sa mga hindi bumitaw. Hindi ko talaga alam kung pano kayo pasasalamatan.
Hindi ko na pahahabain 'to ha dahil alam ko iyong iba tinatamad magbasa ng author's note.
So iyong goods news ko is merong BOOK 2. Yes you read it right. May book 2. hahaha. Baka bukas
ma post ko na iyong final chapter. Hindi na muna ngayon dahil hectic schedule ko bukas. May
klase kasi ako pag saturday. 7:30-10:30 am tapos 3 pm to 6 pm. Tapos may exam pa ako. 6-7:30
pm. Pano na iyan? T__T
Iyong prologue naman ng book 2 isasabay ko sa finale. Pagnapost na iyong finale bukas, ibig
sabihin non eh may book 2 narin na nakapost. Hanapin niyo nalang sa profile ko bukas. Memoirs
of the Casanova's Wife ang title ng book 2.
Sa mga ayaw ng book 2 dahil tinatamad na silang magbasa. Pwedeng hindi niyo na basahin ang
final chapter. Assume niyo nalang na final chapter na iyong Chapter 80.
So iyon na muna siguro. Gusto ko sana ngayon ko na ipopost iyong final chapter pero hindi ako
makagawa dahil kailangan ko pang mag-aral para sa exam ko bukas. Tomorrow nalang ng gabi o baka
sa sunday na. We'll see.
Iyon lang. Thank you at I love you.
SARANGHAMNIDA YEOREOBON!!
*******************************************
[84] Final Chapter
*******************************************
NAKAPOST NA IYONG BOOK 2!!!
-------------
"Pakiulit po doc?"
Rinig na rinig ko iyong sinabi ng doctor at naintindihan ko agad iyon. Pero hindi agad nagsink
in sa utak ko. O siguro, gusto ko lang ulit ulitin sa'kin ng doctor ang magandang balita na
narinig ko.
Hindi ko kayang ipaliwanag gamit lang ang mga salita ang sobrang pagkatuwa ko. Buntis ako!
Magiging mommy nadin ako.
Tanong ng doctor sa'kin dahil bigla nalang akog natulala. Natulala sa sobrang tuwa.
"Ahh opo doc. Doc thank you po talaga. Thank you po."
Tumayo ako sa upuan ako at hinand-shake ang doctor. Ewan ko talaga kung bakit ko ginawa iyon.
Hindi niya naman ako tinanggap sa trabaho.
Tanong ko sa doctor.
Excited na akong umuwi sa bahay namin. Gusto ko ng ipaalam kay Kevin na buntis ako. Na magiging
ama na siya.
Hinintay ko iyong sagot ng doctor pero tahimik parin siya. Hindi niya kaya narinig iyong tanong
ko?
"Ahh oo nga pala doc. Pwede na po bang malaman kung babae og lalaki ang baby ko?"
Tanong ko sa doctor.
Alam ko it's too early pa pero malay natin at pwede nang malaman dahil sa super hightech na ng
mundo.
Sambit ng doctor.
"Base sa sinabi mong simtomas kanina bago ang tests. May napansin ako sa katawan mo kaya
gumawa ako ng iba pang tests."
Pagsisimula ng doctor.
Kaya naman pala sobrang dami ng ginawang tests nila sa'kin. Akala ko eh bagong tests lang iyon
para sa pagbubuntis.
Tanong ko sa doctor.
"Ang mga pasa mo sa katawan. Ang pamumutla mo at ang pamamaga ng lymph nodes mo sa leeg
Misis."
"Just get straight to the point doc. Huwag na kayong magpaligoy ligoy pa."
"You have the symptoms of leukemia Mrs. Choi kaya nagpagawa ako ng iba't ibang tests sa'yo and
positive ang lumabas."
Tumawa ako ng mapakla sa harap ng doctor. Hindi ko maintindihan. Sinabi niyang buntis ako,
pero bakit...
"I'm sorry Mrs. Choi. Pero kung kailangan niyo ng second opinion may i-rerefer akong doctor sa
inyo."
Umupo ulit ako sa upuan. Buntis ako kaya hindi ko pwedeng pabayaan ang sarili ko. Hindi ko
dapat hayaan ang sarili ko na mastress.
May sakit ako. Siguro nga. Pero lahat ng sakit may tamang gamot. Lahat ng may sakit
gumagaling.
"Leukemia... "
Kaya naman pala paminsan minsan may mga pasa ako sa katawan pero akala ko nakukuha ko lang
iyon sa pagiging clumsy ko. Akala ko normal lang iyon.
"Ano po bang sakit ko doc? Ano po ba ang ibig sabihin ng leukemia? Gagaling naman po ako
diba?"
"As I've said, you have leukemia Mrs. Choi. Abnormal ang produksyon ng blood cells mo.."
Andaming sinabi ng doctor pero hindi ko ulit naintindihan ang lahat ng iyon. Ang alam ko lang,
may leukemia ako.
Pero kailangan kong gumaling. Kung kailangan ko ng second opinion, third opinion o fourth pa
gagawin ko. At kung ganun padin ang result, wala na akong magagawa kundi ang tanggapin iyon.
Pero kailangan kong gumaling para sa baby ko at para kay Kevin.
"May options ka para sa treatment ng sakit mo Misis. Pwede kang mag chemotherapy, radiation o
bone marrow transplant."
Sambit ng doctor.
"Kahit alin po diyan okay lang po sa'kin. Kung pwedeng simulan na bukas, maghahanda po ako
doc."
"Pero we have to consider the baby Misis. Buntis ka at makakaapekto ang gamot sa'yo. Kahit
alin man diyan ang pipiliin mong choice may side effect parin sa katawan mo at sa bata. Maaring
lumabas siya na may deperensya o maaring hindi niya kayanin at ikamatay niya ito."
Parang gumuho ang mundo ko pagkatapos kong marinig iyon. Totoo ba 'to? Nanaginip lang ba ako?
Sa sinabi ng doctor, parang pinapipili niya ako kung sarili ko ba ang sasalbahin ko o ang anak
ko. Napakasama niya.
Doctor siya pero bakit hindi niya kayang sagipin ang buhay namin ng anak ko? Bakit ganun?
"Hindi ko maintindihan doc. Wala na bang ibang choice maliban sa tatlong binigay mo? Wala na
bang ibang paraan na gumaling ako na hindi naaapektuhan ang baby ko? Ano ba talaga ang sakit
ko?"
"I'm sorry to say this Mrs. Choi pero leukemia is a cancer of the blood cells."
Hindi lang buong mundo ang pinasan sa balikat ko kundi pati narin ang buong kalawakan.
Cancer?
Panong?
"Hahahaha!!!"
"Patatawarin ko kayo ngayon doc pero sa susunod na gawin niyo sa'kin 'to malalagot talaga kayo
sa'kin. Idedemanda talaga kita. Sa ngayon kakalimutan ko nalang iyong sinabi mo.."
Lumabas agad ako ng hospital saka ko niyakap ang sarili ko sa sobrang lamig. Hindi ko alam kung
nanlalamig ba ako dahil sa panahon o dahil sa sinabi ng doctor sa'kin na may cancer ako.
Gusto kong sumigaw. Gusto kong magalit sa mundo. Bakit sa bilyong bilyong tao sa buong mundo
bakit ako pa?
Naglakad lakad ako para makalimutan ko iyong masamang balita ng doctor. Kailangan kong
kalimutan na may sakit ako.
Kailangan!!
Agad akong tumakbo papalapit sa maliit na isda na tinapon niya saka ko iyon pinulot at
ibinalik sa tubig kasama ng ibang mga goldfish.
Iyong goldfish na pinulot ko, sobrang hinang hina na. Hindi na siya makalangoy ng maayos.
Siguro may sakit din siya tulad ko. Siguro may cancer din siya.
"Bakit niyo tinatapong ang isda Manong? Buhay pa naman siya ah."
Kukunin ko na sana ulit ang isda pero bigla akong tinamaan sa sinabi ni Manong.
"Buhay pa siya oo. Pero ilang oras nalang ang natitira sa kanya. Mamamatay din naman siya.
Kung isasama ko pa siya sa ibang isda, malulungkot lang sila para sa kanya. Tulad niya,
magkakasakit din sila sa kakaisip sa kaibigan nilang isda kaya mas mabuti pang ilayo ko na ang
isang iyon para maging normal ang pamumuhay ng iba."
Bawat salita na binitawan ni Manong, tumama iyon sa puso ko na parang palaso na may apoy. Ang
sakit.. Napaso ang buong katawan ko dahil don.
Katulad din siya sa'kin. Kung mananatili ako sa piling ng mga mahal ko sa buhay, sigurado akong
masasaktan sila para sa'kin. Sigurado akong malulungkot sila. Sigurado akong sila iyong
magdurusa. Hindi na magiging normal ang buhay nila.
Bigla kong naalala si Kevin. Kahit na sabihin ko kay Kevin na may sakit ako, sigurado akong
tatanggapin parin niya ako. Sigurado akong mamahalin parin niya ako at sigurado akong aalagaan
parin niya ako. At iyon ang kinatatakot ko.
Alam kong pag nalaman ni Kevin na may sakit ako, siguradong sa'kin lang iikot ang buhay niya.
Kakalimutan na niya ang mga bagay bagay na magpapasaya sa kanya. Ayokong matali siya sa'kin,
dahil pag nawala ako sa mundong ito, siya iyong kawawa. Ayokong mangyari iyon.
------------
Nahanap ko nalang ang sarili ko na nasa bahay namin. Hindi ko alam kung anong bakit pa ako
nagpunta dito. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Kung anong sasabihin ko sa kanila.
Sambit niya pero hindi ko mahanap ang boses ko para sumagot kay Manang.
Tanong ni Manang sa'kin saka niya hinipo ang leeg at noo ko.
Wala akong lakas ng loob para sabihin sa kanya ang totoo. Sinabi kong okay lang ako pero sa
loob loob ko, durog na durog na ako. Basag na basag na ako. Wasak na wasak na ako.
Bakit ang lupit ng tadhana? Bakit sa'kin pa? Bakit ngayon pa?
"San po tayo pupunta Manang? Pwede bang ito nalang iyong suotin ko?"
"Kung iyan ang gusto mo eh di sige. Halika na. Tumawag na ako ng taxi para sa'tin."
Wala akong ideya kung san kami pupunta ni Manang pero sumama parin ako sa kanya. Litaw na
litaw ang utak ko at hindi ako makapag isip ng maayos.
...
Sambit ni Manang.
Tinuro lang niya iyong direksyon ng tatahakin ko saka ako naglakad ng walang kaalam alam kung
anong naghihintay sa'kin sa dulo.
Andaming ilaw sa paligid, andaming bulaklak. Pero lahat ng iyon, hindi nagawang pawiin ang
lungkot at takot na nasa puso ko.
Huminto ako sa hugis puso na semento saka umilaw ang spotlight sa maliit na stage. Si
Kevin..may hawak na gitara.
Bumuhos na parang malakas na ulan ang mga luha ko na pinigilan ko. Kung pwede lang sanang
makita ko si Kevin na laging masaya. Na laging walang inaalala.
Gusto kong ako palagi ang pumapawi sa lungkot ni Kevin. Pero hindi ko alam kung magagawa ko pa
ba iyon pag nalaman niyang may cancer ako.
Hinawakan ko ang tiyan ko para ramdamin ang baby ko. Magiging masaya pa kaya kami? Magiging
buo parin kaya kami pagkatapos ng ilang taon? Gagaling pa kaya ako?
Pagkatapos kumanta ni Kevin, ibinaba niya ang gitara niya saka siya lumapit sa'kin na may hawak
hawak na bulakalak.
Hindi ko alam kung tatanggapin ko ba ang bulaklak na iniabot ni Kevin sa'kin. Pakiramdam ko
hindi na ako karapat dapat sa kanya dahil may cancer ako.
"Ayaw mo ba ng bulaklak?"
Pagkatapos kong kunin ang bulaklak, bigla nalang may dinukot si Kevin sa bulsa niya saka siya
lumuhod sa harapan ko.
"I'm sorry dahil nauna pa iyong kasal natin kesa sa proposal ko. Gusto sana kitang bigyan ng
magandang proposal pero eto lang iyong nakayanan ko. Maybelline Mia Choi, gusto kong tumanda ng
kasama ka. Gusto ko, sa tuwing gigising ako sa umaga ikaw iyong unang nakikita ko. Gusto ko, na
bago ko ipikit ang mga mata ko ikaw ang huling masisilayan ng mga mata ko. Gusto kong alagaan
ka araw araw, gusto kong mahalin ka araw araw. Alam ko hindi ako perpektong asawa para sa'yo,
pero gagawin ko ang lahat para ipadama sa'yo kung gaano ka kahalaga sa'kin at kung gaano kita
kamahal."
"Nong isang araw ko pa inihanda ang sasabihin ko sa'yo pero bigla ko nalang nakalimutan dahil
sa kaba ko. Hindi ko na maalala ang lahat ng iyon. Pero ang alam ko lang at sigurado hinding
hindi ko ito makakalimutan ay ang mga salitang... MAHAL KITA.. I LOVE YOU MAYBELLINE.."
"This time gusto kitang iharap sa altar. WILL YOU MARRY ME?"
Hindi ko na kayang pigilan ang mga luha ko. Patuloy lang ito sa pagdaloy sa magkabilang pisngi
ko.
Pagkatapos sabihin ni Kevin ang mga salitang 'WIll You Marry Me' biglang umilaw ang
background. Saka ko nakita ang mga kaibigan ko at mga kaibigan ni Kevin na may hawak hawak ng
mga letra na bumubuo ng salitang I LUV U.
Alam ng Diyos kung gaano ko kagusto na sumagot ng Oo. Si Kevin lang ang gusto kong makasama
hanggang sa huling hininga ko. Siya lang iyong taong gusto kong maging ama ng mga anak ko. Siya
lang iyong taong mamahalin ko.
Kitang kita ko ang mga ngiti ng mga kaibigan ko. Masaya sila para sa'min. Pero bigla kong
naalala ang senaryo kanina. Katulad ako nong isdang tinapon ni Manong. Kailangan kong lumayo sa
kanila para hindi sila masaktan.
Kung ako lang ang masasaktan kaya ko, pero pag sila na hindi ko na kaya. Kailangan kong ilayo
ang sarili ko sa kanila bago pa maging huli ang lahat.
Kung ano iyong sinabi ng bibig ko, hindi iyon ang gusto ng utak ko. Pero alam ko, tama ang
desisyon ko.
Mas gusto ko pang masaktan si Kevin ng isang beses at makalimutan ako, kesa masaktan siya araw
araw sa tuwing magkasama kami.
"Pero..Bakit? Hindi mo ba gusto ang hinanda ko sa'yo? Hindi mo ba nagustuhan 'to? May mali ba
akong nasabi?"
Hindi ko kayang makita si Kevin. Sobra akong nasasaktan dahil sa napakaramaming dahilan. Bakit
kailangang humantong pa kami sa ganito?
Wala akong maisagot kay Kevin. Paano ko sasabihin sa kanya na may sakit ako? Paano ko
sasabihin sa kanya na natatakot ako?
Mas mabuti ng walang malaman si Kevin para hindi na siya masaktan pa.
"Dahil ba ayaw mong magpakasal sa simbahan? Kung ganun okay lang naman sa'kin. Hindi kita
pipilitin. Kung para sa'yo tama na iyong kasal natin sa huwes, irerespeto ko iyon. Ang
importante mahal mo parin ako."
Pinahiran ko ang mga luha ko gamit ang kanang palad ko. Kailangan ko ng tumigil sa pag-iiyak.
Ayokong ipakita kay Kevin na mahina ako.
Pagsisimula ko.
Kung noon, ayaw na ayaw kong may makaalam ng sekreto ko, ngayon ipapaalam ko na. Kailangan
kong sabihin kay Kevin ang pinakatatakong lihim ko, dahil alam ko ito lang iyong paraan para
lubayan niya ako. Para iwan niya ako.
Ilang beses kong pinagsisihan ang ginawa kong desisyon noon. Ang hiniling kong pabor sa mga
magulang ko na i-peke ang kasal namin ni Kevin. Pero ngayon, nagpapasalamat ako na ginawa ko
iyon dahil ito pala ang magiging susi para mas madaling makawala si Kevin sa'kin.
"Peke ang lahat ng iyon Kevin. Iyong pinermahan nating papeles, walang bisa iyon. Hindi talaga
tayo kasal.."
"Totoo ang lahat ng 'to Kevin. Hindi tayo kasal. Hindi kita asawa at hindi mo rin ako asawa."
"Pero bakit?..."
"I'm sorry Kevin. Sinasabi ko ang lahat ng 'to ngayon dahil napagtanto ko na hindi na pala
kita mahal. Hindi na pareho iyong nararamdaman ko sa'yo noon. I'm sorry Kevin. Balang araw
makakalimutan mo rin ako. Makakahanap kadin ng iba na mas karapat dapat sa'yo."
Iyon na iyong pinakamasakit na mga salita na binitawan ko. Iyon na iyong pinakamalaking
kasinungalingan na sinabi ko.
Gusto kong huminto sa paglalakad ko papalayo kay Kevin. Gusto kong humarap sa kanya ulit at
yakapin siya.
-------------AN: Bleeh. Completed na ang book 1. Prologue is now available. Click niyo lang iyong external
link sa right side para sa book 2. Huwag kayong mag emote diyan dahil happy ending ang book
2. :)) Eh di nalaman niyo rin ang secret ni Mia. :))
************************************************
STORY END
*******************************************
*******************************************