ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

Ο ΔΕΝΤΡΟΘΑΛΑΣΣΑΚΗΣ

Τα δέντρα με τις
ανάσες τους δροσίζουν
το χωριό, που
απλώνεται κάτω από
το λόφο με τις παλιές
πέτρες και
κοιτάζουν τη θάλασσα
που απλώνεται
μπροστά τους.
Συχνά θέλουν να
μιλσουν !ια όσα
είδαν όλα τα χρόνια
που στέκουν φ"λακες
του λόφου.
#α τρα!ουδσουν τις
χαρές και τις λ"πες !ια
όσα άκουσαν και
είδαν.

#α φωνά$ουν !ια τις
ν"χτες που κάποιοι
φίλοι τους πέφτουν
πλη!ωμένοι από
ανθρώπινα
κοφτερά ερ!αλεία και
κανείς δεν
ενδιαφέρεται, που όλο
αραιώνουν κι όλο
αφνουν
$ε!υμνωμένο το λόφο.

% &εντροθαλασσάκης,
που ζει με τη !ια!ιά του,
είναι ένα παιδί του
χωριο", παρά$ενο !ια τους
πολλο"ς αφο" λέει πως
κου'εντιάζει με τα
(άρια,τα πουλιά και τα
ζώα.
)ολλές φορές κάνει
'όλτες στο μικρό δάσος.
*ετράει τα δέντρα που
όλο λι!οστε"ουν και
ακο"ει τα παράπονά τους.
+Κρατάμε το χώμα,το
νερό, καθαρίζουμε τον
αέρα και σεις δεν μας
αγαπάτε.Τι θέλετε
επιτέλους, κι αυτός
άκου!ε, άκου!ε και δε
μιλο"σε.

΄-ταν καλοκαίρι,
καλός καιρός και μια
πολ" ζεστ ν"χτα.
% &εντροθαλασσάκης
π!ε στην πλατεία του
χωριο", που
ταν δίπλα στη
θάλασσα και άπλωσε
ένα με!άλο πανί με
ζω!ραφιές, που είχαν
κάνει οι φίλοι του. τα
πουλιά,τα (άρια και
τα δέντρα.

)αρα$ενε"τηκαν οι
χωριανοί.
+Ξέχασα τα χρόνια μου,
είπε ο μπαρμπα+ &μος
Και τέτοιο πράμα δεν το
έχω ανακο!σει. "κο!ς
να ζωγρα#ίζουν τα
πουλιά$
+%γώ είμαι &αράς, είπε ο
)έτρος, όμως ποτέ δεν
είδα να ζωγρα#ίζουν τα
&άρια.
+Κι εγώ χρόνια και
χρόνια περπατάω στο
δάσος, κανένα δέντρο δεν
είδα να μοιράζει
ζωγρα#ιές.
'άει τον χάσαμε τον
(εντροθαλασσάκ),
συμπλρωσε ο #ικολιός.

%ι συζητσεις έδιναν
και έπαιρναν, μόνο ο
&εντροθαλασσάκης
άκου!ε χωρίς να μιλάει.
/οίταζε πέρα κατά τη
θάλασσα, "στερα !"ριζε
στη μεριά του λόφου
και άφηνε το 'λέμμα
του να τα$ιδε"ει
(ηλά στον ουρανό.
/άποια στι!μ !"ρισε
και είπε στους
συ!χωριανο"ς του.
+*ας άκουσα. +,πως θα
μπορο!σατε να
ακο!σετε κι εμένα, είπε
αρ!ά και καθαρά.
+-α σε ακο!σουμε το
λοιπόν, ακο"στηκε η
δυνατ φων του κυρ+
0ιάννη.

)λησίασε το πανί με τις
ζω!ραφιές.
*ιλο"σε δυνατά και
καθαρά,
+-α, τα έργα σας,
πετρέλαιο από τις
μ)χανές που τις
καθαρίζετε στ) θάλασσα
και ο σωλ,νας με τα
.ρώμικα
νερά που πέ#τει στο
λιμάνι.
-α, και το μικρό μας
δάσος που χάνονται τα
δέντρα του και μαζί μ/
αυτά τα ωτικά,οι
νεράιδες και το χώμα
που μας θρέ#ει.
-α το θυμάστε.
+ια δυνατ, .ροχ, μπορεί
να χαλάσει το χωριό.

1ίπε κι άλλα εκείνο το
'ράδυ ο
&εντροθαλασσάκης.
23λλοι κάθισαν και τα
συζτησαν, όμως οι πιο
πολλοί έφυ!αν.
21φυ!αν να πάνε να
κοιμηθο"ν !ιατί είχαν
κουραστεί κι από τη
'όλτα.
%ι μέρες περνο"σαν κι οι
άνθρωποι μέσα στην
καλοκαιριν ανεμελιά
$έχασαν τα λό!ια
του &εντροθαλασσάκη.

2-ταν ένα
αυ!ουστιάτικο από!ευμα
όταν $εκίνησε το κακό.
3πό το μεσημέρι ο
ουρανός φορτώθηκε
μα"ρα σ"ννεφα.
+0α 1χουμε
καμιά α#νικ,
νεροποντ,, είπε ο κυρ
)έτρος.
++ου #αίνεται ο
"!γουστος θα κάνει τα
δικά του, ακο"στηκε η
κυρά 1λένη και
'ιάστηκε να μαζέ(ει τα
απλωμένα ρο"χα.

%"τε που πρόλα'ε να
τελειώσει το μάζεμα
όταν άνοι$αν οι
ουρανοί.
- δυνατ 'ροχ έπεφτε
στις αυλές και τα
κεραμίδια, χτυπο"σε τα
τζάμια κι άνοι!ε
μικρά αυλάκια στους
δρόμους.
+(εν ανάδα τέτοιο
πράμα είπε η !ια!ιά του
0ιώρ!ου.
"ν συνεχίσει έτσι
χαθ,καμε$

Τα λί!α δέντρα,
(ηλά στο κάστρο,
ένιωσαν τις δυνάμεις
τους να τα
ε!καταλείπουν.
%ι ρίζες τους δεν
μπορο"σαν να
συ!κρατσουν τα
νερά που $εχ"θηκαν
στο χωριό.
*έσα σε λί!α λεπτά,
ένα ποτάμι κυλο"σε
μου!κρίζοντας και
παρασέρνοντας ό,τι
έ'ρισκε μπροστά
του.

΄4ταν σταμάτησε η
'ροχ, πετάχτηκαν οι
άνθρωποι του χωριο"
τρομα!μένοι από τα
σπίτια τους.
1υτυχώς δεν είχε πνι!εί
κανένας5 1ίχαν όμως
κινδυνέ(ει αρκετοί. 0ια
καλ τους τ"χη τα
πλατάνια της πλατείας
και τα
δέντρα που είχε φυτέ(ει
εκεί ο
&εντροθαλασσάκης, πριν
λί!α χρόνια,
συ!κράτησαν τα
ορμητικά νερά
που παρέσερναν ό,τι
έ'ρισκαν στο πέρασμά
τους.

*όνο το αμά$ι του
κυρ+ #ίκου
'ρέθηκε στη
θάλασσα μαζί
με πέτρες και $"λα
από τα καλ"'ια που
ταν μέσα στη
ρεματιά.
Το 'ράδυ που
μαζε"τηκαν στην
πλατεία θυμθηκαν
τα λό!ια του
&εντροθαλασσάκιη
και τα δέντρα που
είχε φυτέ(ει στην
πλατεία.
6τησαν από τον
&εντροθαλασσάκη
να τους μιλσει ,να
τους πει δυο λό!ια.

% &εντροθαλασσάκης
πρε το λό!ο.
+2αίρομαι που είμαστε
όλοι πάλι μαζί.
Τα δέντρα του κάστρου
και τ)ς πλατείας μας
γλίτωσαν από τα
χειρότερα.
3ιγόστε&αν τ) δ!ναμ)
του νερο! που έτρεχε
στ)ν πλαγιά με δ!ναμ)
μεγάλ).
%ίναι οι #ίλοι των
πουλιών,των ζώων,είναι
οι #ίλοι μας, μας
αγαπο!ν και μας
προστατε!ουν.
Κι εμείς τι κάνουμε γι/
αυτά4
&ε μίλησε κανείς. *όνο
άφησαν το 'λέμμα τους
να πλανιέται στο λόφο.

5"!ριο το πρωί ας
ανε.ο!με τ)ν πλαγιά κι ας
ετοιμάσουμε
Τ)ν πλαγιά να .άλουμε κι
άλλα δέντρα στα κομμένα.
6%τσι θα προστατέ&ουμε
το χωριό μας,
"ς α#,σουμε το πνε!μα
των δέντρων να
περιπλανιέται ελε!θερο
μαζί με τις #ωνές των
ζώων
και τα τιτι.ίσματα των
πουλιών πάνω από τα
σπίτια μας.
Σταμάτησε να μιλάει και
χάθηκε πίσω από τα
πρώτα σπίτια της
πλατείας, που έπαιζαν με
το φως του φε!!αριο"

Την άλλη μέρα, με το
πρώτο φως της μέρας,
αχολό!ησε ο τόπος
!"ρω από το κάστρο
2%λο το χωριό με
τρα!ο"δια και φωνές
περιποιόταν το δάσος
και προετοίμαζε τον
χώρο μόλις
φθινοπωριάσει να
'άλει καινο"ρια
δέντρα.
% &εντροθαλασσάκης
είχε κάνει την αρχ,
τώρα και οι άλλοι τον
ακολουθο"σαν, !ιατί
είχαν καταλά'ει7

κείμενο – εικονογράφηση: Γιώργος
Αναγνώστου
επιμέλεια παρουσίασης: Γιώργος Σταυρόπουλος