Κάτι γίνεται εδώ…

ένα οικολογικό παραμύθι

του
Γιώργου Αναγνώστου

Μια φορά κι
έναν καιρό,
ένας μαύρος
κότσυφας με την
κίτρινη μύτη
του,
κελαηδούσε
γλυκά μες στον
ελαιώνα.
Πείνασε όμως
κι άρπαξε μια
ελίτσα για να
φάει

Πετώντας όμως
κάτω το
κουκούτσι,
παραξενεύτηκε
!εν είδε ούτε
μια τρύπα στο
έδαφος.
«Καλά, τι έπαθαν
οι ποντικοί, που
άνοιγαν τις
τρύπες»;
αναρωτ"#ηκε.
Μάλλον τους
έφαγε όλους η
κυρά Μάρω, η
αλεπού».

«Αλλά όσους
ποντικούς και
να έτρωγε, είναι
αυτοί τόσοι
πολλοί, που
φτάνουν και
περισσεύουν»
«!εν "πορεί,
κάτι γίνεται
ε#$» είπε
και κατέ$ηκε
%αμηλότερα.

Μια
παράξενη
μυρωδιά
μπ"κε στα
σω#ικά του&
'όντε(ε να
του )ρ#ει
λιπο#υμιά!

*ρ"γορα πέταξε
πάλι στην ελιά,
για να πάρει
κα#αρό αέρα .
«%έρεις κι εγ$,
ε#$ και λίγο
καιρό, έ&ασα τους
φίλους "ου», του
είπε η ελιά.
«'ι φίλοι "ου τα
λουλού#ια και τα
&όρτα πέθαναν
(αφνικά Μια
παρά(ενη
αρρ$στια τα
κιτρίνισε και τα
(έρανε».

«Κάτι
γίνεται ε#$»
φώναξε ο
κότσυφας.
«)α "άθω
και θα σου
το πω»,
ξανάπε
και πέταξε
γρ"γορα
μακριά.

+(αξε από δω,
ρώτησε από )κει,
μα τίποτα δεν
έμα#ε&
,αφνικά, μια
τσί%λα, ένα
όμορφο πουλί
του ελαιώνα,
πετά%τηκε από
τις φυλλωσιές
των δέντρων.
«Μην πλησιά*εις,
του είπε. 'ι
άνθρωποι έ&ουν
ρί(ει φάρ"ακα
και "ας
#ηλητηριά*ουν»

«Μας
φαρ"ακ$νουν»
φώναξε ο
κότσυφας.
«Μας
φαρ"ακ$νουν "ε
τα φάρ"ακα που
ρί&νουν, να
(εράνουν τα &όρτα,
γιατί +αριούνται
να τα κό,ουν»,
ξανάπε και πέταξε
(ηλά.
Μόλις που
πρόλα$ε +να
άσπρο υγρό
ξε%ύ#ηκε στον
αέρα, για να πέσει
ύστερα δίπλα στα
δέντρα.

- κότσυφας,
πολύ
αν"συ%ος
π"ρε το
δρόμο της
επιστροφ"ς,,
να φέρει τα
νέα στη φίλη
του την ελιά.

Πλησιά.οντας
κοντοστά#ηκε.

*ύρω από την
ελιά "ταν
μα.εμένοι τρεις
άν#ρωποι.

- ένας φώνα.ε
και έδει%νε το
έδαφος γύρω
απ/ τις ελιές.
!ίπλα στ/
αγριολούλουδα
υπ"ρ%αν πολλές
νεκρές
μέλισσες.

«-όφησαν»,
φώναξε ο ένας από
αυτούς,
«φαρ"ακ$θηκαν»
«.αρ"ακ$θηκαν»,
είπε κι ο κότσυφας
στενα%ωρημένος.
«Μπορεί και να
θυσιάστηκαν για να
σωθού"ε ε"είς»,
μονολόγησε η ελιά.

0την παρέα
των
αν#ρώπων ο
ένας συνέ%ι.ε
να φωνά.ει
και να
δεί%νει, ενώ ο
άλλος έγραφε
συνέ%εια στα
%αρτιά του.
1ον άλλο
%ρόνο
μα#εύτηκε
ότι δεν #α
έρι%ναν πια
φάρμακα,
αλλά #α
έκο$αν τα
%όρτα.

+τσι η ελιά $ρ"κε ξανά τους φίλους της, που φύτρωσαν δίπλα της και την στόλι.αν με
διάφορα %ρώματα. 'αι στο έδαφος εμφανίστηκαν κάμποσες τρύπες.

«/αρά που θα
κάνει η αλεπού»,
μονολόγησε ο
κότσυφας και
συνέ%ισε να
απολαμ$άνει
%αρούμενος τον
καρπό μιας ελιάς,
σκαρφαλωμένος
στο πιο (ηλό
κλαδί του
ελαιώνα

κείμενο – εικονογράφηση: Γιώργος
Αναγνώστου
επιμέλεια παρουσίασης: Γιώργος Σταυρόπουλος