The International Committee of the Red

Cross
Solferino, Jean-Henri Dunant and the foundation of the ICRC
Until the middle of the 19th century, there were no organized and wellestablished army nursing systems for casualties and no safe and
protected institutions to accommodate and treat those who were wounded
on the battlefield. In June 1859, the Swiss businessman Jean-Henri Dunant
travelled to Italy to meet French emperor Napolon III with the intention of
discussing difficulties in conducting business in Algeria, at that time
occupied by France. When he arrived in the small town of Solferino on the
evening of June 24, he toured the field of the Battle of Solferino, an
engagement in the Austro-Sardinian War. In a single day, about 40,000
soldiers on both sides died or were left wounded on the field. Jean-Henri
Dunant was shocked by the terrible aftermath of the battle, the suffering
of the wounded soldiers, and the near-total lack of medical attendance
and basic care. He completely abandoned the original intent of his trip
and for several days he devoted himself to helping with the treatment and
care for the wounded. He succeeded in organizing an overwhelming level
of relief assistance by motivating the local villagers to aid without
discrimination. Back in his home in Geneva, he decided to write a book
entitled A Memory of Solferino which he published with his own money in
1862. He sent copies of the book to leading political and military figures
throughout Europe. In addition to penning a vivid description of his
experiences in Solferino in 1859, he explicitly advocated the formation of
national voluntary relief organizations to help nurse wounded soldiers in
the case of war. In addition, he called for the development of international
treaties to guarantee the protection of neutral medics and field hospitals
for soldiers wounded on the battlefield. In 1863, Gustave Moynier, a
Geneva lawyer and president of the Geneva Society for Public Welfare,
received a copy of Dunant's book and introduced it for discussion at a
meeting of that society. As a result of this initial discussion the society
established an investigatory commission to examine the feasibility of
Dunant's suggestions and eventually to organize an international
conference about their possible implementation. The members of this
committee, which has subsequently been referred to as the "Committee of
the Five," aside from Dunant and Moynier were physician Louis Appia, who
had significant experience working as a field surgeon; Appia's friend and
colleague Thodore Maunoir, from the Geneva Hygiene and Health
Commission; and Guillaume-Henri Dufour, a Swiss Army general of great
renown. Eight days later, the five men decided to rename the committee

to the "International Committee for Relief to the Wounded". In October

(2629) 1863, the international conference organized by the committee
was held in Geneva to develop possible measures to improve medical
services on the battlefield. The conference was attended by 36
individuals: eighteen official delegates from national governments, six
delegates from other non-governmental organizations, seven non-official
foreign delegates, and the five members of the International Committee.
The states and kingdoms represented by official delegates were
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.

Austria
Baden
Bavaria
France
Hesse Electorate of Hesse
Italy
The Netherlands
Prussia
Russian Empire
Saxony
Spain
Sweden Sweden-Norway
United Kingdom

Jawatankuasa Antarabangsa Palang Merah

Solferino, Jean-Henri Dunant dan asas yang ICRC
Sehingga pertengahan abad ke-19, tidak ada sistem yang teratur dan
mantap tentera kejururawatan untuk mangsa dan tiada institusi yang
selamat dan dilindungi untuk menampung dan merawat mereka yang
tercedera di medan perang. Pada bulan Jun 1859, ahli perniagaan
Switzerland Jean-Henri Dunant mengembara ke Itali untuk memenuhi
maharaja Perancis Napolon III dengan tujuan untuk membincangkan
kesukaran dalam menjalankan perniagaan di Algeria, pada masa itu
diduduki oleh Perancis. Apabila dia tiba di bandar kecil Solferino pada
malam 24 Jun, beliau melawat bidang Pertempuran Solferino, satu
penglibatan dalam Perang Austria-Sardinia. Dalam satu hari, kira-kira
40,000 orang tentera kedua-dua pihak telah meninggal dunia atau kiri
cedera di atas padang. Jean-Henri Dunant dikejutkan dengan selepas
dahsyat pertempuran, penderitaan tentera yang cedera, dan kekurangan
hampir jumlah kehadiran perubatan dan penjagaan asas. Beliau benarbenar meninggalkan niat asal perjalanan dan selama beberapa hari dia
mengabdikan dirinya untuk membantu dengan rawatan dan menjaga
mereka yang cedera. Beliau berjaya menganjurkan tahap yang melampau
tentang bantuan relief dengan motivasi penduduk tempatan untuk
membantu tanpa diskriminasi. Kembali di rumahnya di Geneva, dia
membuat keputusan untuk menulis buku bertajuk A Memory of Solferino
yang diterbitkan dengan wang sendiri pada tahun 1862. Beliau telah
menghantar salinan buku tersebut kepada tokoh-tokoh politik dan tentera
terkemuka di seluruh Eropah. Selain TPO penerangan jelas
pengalamannya di Solferino pada tahun 1859, beliau secara jelas
menyokong pembentukan organisasi-organisasi bantuan kebangsaan
sukarela untuk membantu jururawat tentera yang cedera dalam kes
perang. Selain itu, beliau menyeru kepada pembangunan perjanjian
antarabangsa untuk menjamin perlindungan medik neutral dan hospital
medan untuk tentera yang cedera di medan perang. Pada tahun 1863,
Gustave Moynier, seorang peguam Geneva dan presiden Persatuan
Geneva bagi Kebajikan Masyarakat, menerima satu salinan buku Dunant
dan memperkenalkannya untuk perbincangan pada mesyuarat
masyarakat itu. Hasil daripada perbincangan awal ini masyarakat yang
ditubuhkan satu suruhanjaya penyiasatan untuk mengkaji
kebolehlaksanaan cadangan Dunant dan akhirnya untuk menganjurkan
satu persidangan antarabangsa mengenai pelaksanaan mungkin mereka.
Ahli-ahli jawatankuasa ini, yang kemudiannya telah dirujuk sebagai
"Jawatankuasa Lima," selain Dunant dan Moynier ialah doktor Louis Appia,
yang mempunyai pengalaman yang luas bekerja sebagai pakar bedah

lapangan; Appia rakan dan rakan sekerja Thodore Maunoir, dari Geneva
Kebersihan dan Kesihatan Suruhanjaya; dan Guillaume-Henri Dufour,
seorang jeneral Swiss Army yang kenamaan besar. Lapan hari kemudian,
lima lelaki memutuskan untuk menamakan semula jawatankuasa untuk
"Jawatankuasa Antarabangsa untuk Relief kepada cedera". Pada bulan
Oktober (26-29) 1863, persidangan antarabangsa yang dianjurkan oleh
jawatankuasa ini telah diadakan di Geneva untuk membangunkan
langkah-langkah untuk menambah baik perkhidmatan perubatan di
medan perang. Persidangan ini telah dihadiri oleh 36 individu: lapan belas
perwakilan rasmi dari kerajaan negara, enam perwakilan daripada badanbadan bukan kerajaan yang lain, tujuh perwakilan asing bukan rasmi, dan
lima ahli Jawatankuasa Antarabangsa. Negeri-negeri dan kerajaan diwakili
oleh perwakilan rasmi adalah
1. Austria
2. Baden
3. Bavaria
4. Perancis
5. Hesse pengundi Hesse
6. Itali
7. Belanda
8. Prussia
9. Empayar Rusia
10. Saxony
11. Sepanyol
12. Sweden Sweden-Norway
13. United Kingdom