ΩΣΣΑΝΑ Χτίσαμε τον κόσμο γεμάτο κελιά για να χει αντικείμενο η λευτεριά φτάσαμε τόσο ψηλά,τόσο βαθιά και τόσο μακριά ίσα να τραβηχτούμε από ότι μέσα μας πονά γίναμε δούλοι ,ούλοι, αφεντικά και υπηρέτες ικέτες άγνωστου Θεού (στα ουράνια) η περηφάνια μας που όλο ψηλά κοιτά μέσα σε λάκκο με σκατά μας πάει κι όλο που τραγουδάμε με φωνές ηλεκτρικές ωσαννά..στη γη Χανααν μας τάξανε πως θα παν..ωσαννά κι αμάν, όπα στην πίστα τα μωρά με δανεικά κεφάλια ,σώματα και ψυχές, τι είχες άραγε που αξίζει να το κλαίς...