Na Drini ćuprija je roman koji je napisao Ivo Andrić i za koji je dobio Nobelovu

nagradu za književnost 1961. godine. Roman pripoveda o građenju mosta preko reke
Drine u bosanskom gradu Višegradu. Građenje mosta naručio je Mehmed paša
Sokolović, čuveni zvaničnik Osmanlijskog carstva koji je bio rođeni Srbin iz Rudog. Još
kao mali dečak, Bajica, odveden je sa ostalom decom kao danak u krvi u Carigrad.

Radnja romana traje otprilike četiri stoljeća i skup je više priča povezanih sa mostom na
Drini, koji je tačka okosnica i glavni simbol naracije. Sam most predstavlja na neki način
suprotnost ljudskoj sudbini koja je prolazna u odnosu na kamenu građevinu, koja je
večna. Oko njega se razvijaju priče o istorijskim ličnostima i bezimenim likovima koji su
plod piščeve mašte. Roman Na drini ćuprija, ponekad nazivan i Višegradska hronika u
užim krugovima ljubitelja Andrićevog djela, karakterišu vremenski i hronološki opisi
života tadašnje višegradske kasabe, po mnogim kritičarima pandan Travničkoj hronici i
Omerpaši Latasu, često nazvanom sarajevska hronika. Sva tri romana pripovjedaju o
turskim vremenima u Bosni i na neki način bi se mogla povezati u trilogiju