Professional Documents
Culture Documents
Poemas Imprimir
Poemas Imprimir
Has de cantar,
que che hei de dar zonchos;
has de cantar,
que che hei de dar moitos.
Has de cantar,
menia gaiteira;
has de cantar,
que me morro de pena.
Canta, menia,
na veira da fonte;
canta, dariche
bolios do pote.
Canta, menia,
con brando comps,
dariche unha proia
da pedra do lar.
Papias con leite
tamn che dari;
Co son da gaitia,
co son da pandeira,
che pido que cantes,
rapaza morena.
Co son da gaitia,
co son do tambor,
avariciosa de ti.
O idioma o tempo,
a voz dos avs
e ese breve ronsel
que deixaremos ns.
O idioma un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
O idioma a patria,
a esencia mis nosa,
a creacin comn
meirande e poderosa.
O idioma a forza
que nos xungue e sostn.
Se perdemos a fala
non seremos ningun!
O idioma a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco mis feble,
o pesar mis profundo.
O idioma a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.
O idioma o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a mis forte irmandade.
Renunciar ao idioma
ser mudo e morrer.
Precisamos a lingua
se queremos vencer!