BMM 3083 FONETIK DAN FONOLOGI

BAHASA MELAYU
SEBUTAN ISTILAH AGAMA DAN
INTONASI
Pensyarah Pembimbing:
En. Khairulanuar Ismail
Disediakan Oleh:
Kong Foo Ming
Rosyiaty Binti Sapiee
Tio Fei Ling
Mohd Hanif Bin Mohd Yasin
Che Zul Hilmi Bin Abdul Ghani
PISMP SEMESTER 4
Unit M1

Kaedah penyebutan kata serapan daripada bahasa

Arab ada dua, iaitu:
i.cara sebutan yang tidak tertakluk kepada
pedoman umum sebutan kata bahasa Melayu jati.
ii.cara sebutan mengikut bunyi asal dalam
bahasa sumber.
1.Kata serapan daripada bahasa Arab yang sudah
lama menjadi kata umum dilafazkan sesuai dengan
sebutan kata jati dalam bahasa Melayu, contohnya:
Ejaan
sahabat
darurat
izin
zalim

[
[
[
[

Sebutan
sa.ha.bat ]
da.ru.rat ]
i.zin ]
za.lim ]

2. Kata daripada bahasa Arab yang asalnya ditulis menggunakan

bunyi ain dan sudah terserap sebagai kata umum tetapi
difikirkan perlu dikekalkan sebutannya seperti dalam bahasa
sumber boleh dilafazkan dengan dua cara, iaitu
(i) cara sebutan mengikut bunyi yang sudah terserap
(ii) cara sebutan yang mengekalkan bunyi ain.
Ejaan Sebutan
alam [ a.lam ] atau [ a.lam ]
ilmu [ il.mu ] atau [ il.mu ]
ulama [ u.la.ma? ] atau [ u.la.ma? ]

3. Kata yang mengandungi suku kata tengah atau suku kata akhir
yang bermula dengan bunyi ain dilafazkan dengan satu cara
sahaja, iaitu dengan melahirkan bunyi ain itu, contohnya:
Ejaan
saat
Jumaat
kaedah

Sebutan
[ sa. at ]
[ ju.ma. at ]
[ ka. e.dah ]

4. Huruf k yang sepadan dengan huruf ain sebagai penutup suku

kata tengah atau suku kata akhir boleh dilafazkan dengan dua
cara, iaitu (i) dengan bunyi hentian glotis, dan (ii) dengan bunyi
geseran rongga tekak bersuara [ ], contohnya:
Ejaan
Sebutan
rakyat
[ ra?.yat ] atau [ ra .yat ]
maklumat [ ma?.lu.mat ] atau[ ma .lu.mat ]

5.Kata serapan yang berupa istilah agama atau yang

berkaitan dengan aktiviti agama Islam dilafazkan
sesuai dengan bunyi asal dalam bahasa sumber
walaupun ditulis mengikut kaedah umum ejaan Rumi:
Ejaan
Sebutan
kadi
[ qa.di ]
hadis
[ ha.dith ]
Ramadan [ ra.ma.dan ]
tawaf
[ ta.waf ]
6.Istilah agama Islam yang ditulis atau dieja mengikut
kaedah transliterasi huruf Arab kepada Rumi dilafazkan
mengikut bunyi asal seperti dalam bahasa sumber,
contohnya:
Ejaan
Sebutan
hadith
[ ha.dith ]
istimal [ is.ti .mal ]

Ejaan Kata Serapan daripada Bahasa Arab

Terdapat dua cara untuk mengeja kata serapan
daripada bahasa Arab dalam bahasa Melayu, iaitu:
Kata umum daripada bahasa Arab yang sudah
terserap atau sebati dalam bahasa Melayu dieja
dalam tulisan Rumi seperti mengeja kata jati
bahasa Melayu, sebagai contoh:
sahabat
darurat
izin
kubur
sabar
zalim

hakim
zat

 Istilah daripada bahasa Arab boleh ditulis menggunakan

kaedah transliterasi huruf Arab ke tulisan Rumi, sebagai
contoh:
hadith
kidhib
istimal
qunut
riya

Intonasi
Aspek yang amat relevan dengan sebutan
baku ialah intonasi, iaitu turun naiknya nada
suara dalam pertuturan.
Pengucapan kata dengan bunyi vokal,
diftong dn konsonan yang betul sahaja
belum bererti apa-apa dalam konteks
pertuturan.
Aspek intonasi tidak patut diabaikan dalam
pengajaran sebutan baku.

 Asraf dalam beberapa tulisannya menekankan

pentingnya intonasi sebagai penanda dan
pemisah frasa dan sebagai pembeda struktur
ayat, iaitu antara ayat biasa dengan ayat songsang,
antara ayat penyata dengan ayat tanya dan ayat
perintah.
Penanda pemisah frasa, intonasi berfungsi
menunjukkan pemenggalan frasa-frasa dalam
sesuatu ayat.
Yang paling asas ialah pemenggal frasa subjek
daripada frasa predikat.

Sekian terima
kasih