ΚΕΜΠΑ

3645
ΚΩΔΙΚΟΣ
3053

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ:

ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 60,00. ΕΥ-
ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ
ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 Βαρθολομαίου καί Βαρνάβα Ἀποστόλων, Παναγίας Ἄξιόν Ἐστιν ΕΤΟΣ Ν´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1835

Ο ΝΑ ΛΑΒΗ ΘΕΣΙΝ ΤΟ ΑΓΙΩΝΥΜΟΝ ΟΡΟΣ ΔΙΑ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Κύπρου κ. Χρυσό-
στομος εἰς συνέντευξίν του εἰς τὸ
Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον «am
en» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 2 Ἰουνίου, ἐδήλωσεν
ὅτι ὁ «Πάπας εἶναι προκαθήμενος Ἐκκλη-
σίας. Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι προσωπική μου
ἄποψη, ἀλλὰ θέση τοῦ συνόλου τῆς Ὀρθο-
δόξου Ἐκκλησίας». Αἱ δηλώσεις του εἶναι
ἀποκαλυπτικαὶ διὰ τὴν προδοσίαν τῆς Ὀρ-
θοδόξου Πίστεως ἀπὸ τοὺς συγχρόνους
Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ Πατέρες
τῆς Ἐκκλησίας καὶ Ἅγιοί της (Ἅγιος Μᾶρ-
κος ὁ Εὐγενικός, ὁ Ἅγιος Θεόδωρος Στου-
ΤΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ
δίτης, ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ
Ἅγιος Νεκτάριος κ.λπ.) εἶχον ἀντίθετον
ἄποψιν. Ἀλλὰ οἱ σύγχρονοι Πατέρες θεω-
ροῦν ὀπισθοδρομικούς, ξεπερασμένους, μι-
σαλλοδόξους, φανατικοὺς τοὺς Ἁγίους τῆς
Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ὕψωσαν λάβαρα
ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καὶ ἔδωσαν ἀγῶνας
διὰ τὴν ἐπαναφορὰν τῶν πλανεμένων
ἀδελφῶν μας εἰς τὴν Ἀλήθειαν τῆς Πίστε-
ώς μας. Οἱ σύγχρονοι Πατέρες ἐπέταξαν
τοὺς ἀγῶνας τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς
Ἐκκλησίας εἰς τὰς ἐθνικὰς καὶ ἐκκλησια-
στικὰς χωματεράς, ἀπηρνήθησαν τὸ Ὀρθό-
δοξον φρόνημά των καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Πί-
στιν των καὶ συμπορεύονται μετὰ τῶν Πα-
πικῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἡ πηγὴ ἐκ τῆς ὁποίας
πηγάζουν ὅλα τὰ ἀθεϊστικὰ κινήματα, ὅλαι
αἱ διαστροφαὶ περὶ τὴν ἀλήθειαν τῆς Πίστε-
ως καὶ κατὰ συνέπειαν ὅλαι αἱ αἱρέσεις.
Ἀναγνωρίζουν τὸ Βατικανὸν ὡς κανονικὴν
Ἐκκλησίαν.
Τὸ διακηρύσσει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου
ὅτι εἶναι ἀδελφὴ Ἐκκλησία, ἐνῶ διὰ τὸν Πά-
παν λέγει ὅτι εἶναι ὁ Προκαθήμενος τῆς
ἀδελφῆς Ἐκκλησίας καὶ εἶναι κανονικὸς
Ἐπίσκοπος τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης. Οὐ-
σιαστικῶς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου μᾶς λέ-
γει ὅτι δὲν ὑφίστανται διαφοραὶ μετὰ τοῦ
Παπισμοῦ. Διακηρύσσει δὲ ἀπαντῶν εἰς
σχετικὴν ἐρώτησιν ὅτι ὁ «Ρωμαιοκαθολι-
κισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση… Ἁπλῶς ξέφυγε
ἀπὸ τὸ ὀρθὸ δόγμα».
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου δὲν ὁμιλεῖ τυ-
χαίως. Εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς πρώτης
Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιας, ἡ
ὁποία ἱδρύθη διὰ Διαταγμάτων καὶ ὑπο-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Θεωρεῖ τόν Παπισμὸν κανονικήν ἐκκλησίαν καί εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν αἵρεσιν Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ

ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΚΥΠΡΟΥ «Τὸ Βατικανὸν εἶναι ἀδελφὴ ἐκκλησία, ὁ Πάπας κανονικὸς ἐπίσκοπος τῆς πρεσβυτέρας
Η ΟΥΝΙΑ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΟΝ Ρώμης, τὸν ὁποῖον οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι ἀποκαλοῦν εἰς τὴν
ἀλληλογραφίαν ἁγιώτατον». Μὲ ὅσα ἀποκαλύπτει ὁ Κύπρου ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ σύγ-
ΨΕΥΔΟΥΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ χρονοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι βασιλικώτεροι τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου
Τά ὅρια τῆς ποικιλομορφίας σέ σχέση μέ τήν ἑνότητα*
Ἀθηναγόρου, ὁ ὁποῖος συνεβούλευε τοὺς Ὀρθοδόξους, ὅπως βάλουν τὰ δόγματα εἰς
Τοῦ Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτίμου Καθηγ. Α.Π.Θ τὰς ἀποθήκας. Τί ἔλεγον οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας διὰ τὴν αἵρεσιν τοῦ παπισμοῦ.

Ε
ΝΑ βασικό γνώρισμα τοῦ προηγουμένου αἰῶνος, τοῦ εἰκοστοῦ, Αἱ κεφαλαὶ τῆς Ὀρθοδόξου σκόπου τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, ξίς του ἐκθέτει ὁλόκληρον τὴν Δι- ὑπὲρ τῆς Ἀληθείας τῆς Πίστεως
ἦταν ἡ προσπάθεια νά ἐπανεύρει ὁ χριστιανικός κόσμος τήν Ἐκκλησίας ἀνὰ τὸν κόσμον, ὑπὸ τοῦ Βατικανοῦ ὡς ἀδελφῆς ἐκκλη- οικοῦσαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας. Τὴν «Ὁμολογίαν Πίστεως»
ἑνότητά του. Μετά τήν ἀπόσχιση τοῦ Παπισμοῦ ἀπό τήν τὴν καθοδήγησιν τοῦ Οἰκ. Πατριαρ- σίας καὶ τῆς μὴ ἀναγνωρίσεως τοῦ ἀνὰ τὸν κόσμον, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ἐπολέμησαν καὶ πολεμοῦν ὁ Οἰκου-
Ἐκκλησία στίς ἀρχές τῆς δεύτερης χιλιετίας (1054) καί τήν ἐν συν- χείου καὶ τοῦ σημερινοῦ Πατριάρ- παπισμοῦ ὡς αἱρέσεως. Τὰ προανα- ἀνοικτὰ πλέον μὲ τὴν κατηγορίαν μενικὸς Πατριάρχης, ὁ Ἀρχιεπίσκο-
εχείᾳ ἀπόσχιση τῶν Προτεσταντῶν ἀπό τόν Παπισμό, τόν 16ο αἰώνα, χου κ. Βαρθολομαίου, ἀποδεικνύ- φερόμενα δὲν εἶναι αὐθαίρεται θέ- τῆς Προδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας. πος Κύπρου καὶ οἱ ἐν Ἑλλάδι Οἰκου-
Ἀνατολή καί Δύση ἦσαν βαθύτατα διηρημένες, ἡ δέ Δύση πολυδια- ονται «Βασιλικώτεραι τοῦ Βασιλέ- σεις τοῦ «Ο.Τ.». Εἶναι αἱ ἐπίσημαι Ἐνῶ ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ «Ὁμολο- μενισταὶ Μητροπολῖται. Ἡ «Ὁμολο-
σπασμένη καθ᾽ ἑαυτήν. ως» ἤτοι «Βασιλικώτεραι» τοῦ Οἰ- θέσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου γία Πίστεως» ἡ ὁποία ἐτάραξε τοὺς γία Πίστεως» ἀπεκάλυψεν ὅλας τὰς
Ἡ Ἐκκλησία βέβαια δέν ἔχασε οὔτε τήν ἑνότητα οὔτε τήν καθολι- κουμενιστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα- κ. Χρυσοστόμου, ὡς τὰς διετύπω- Οἰκουμενιστικοὺς κύκλους ἐν τῇ Προδοσίας των ὡς τὰς περιγράφει
κότητα, τήν ὁλοκληρία της· ἡ αἵρεση καί τό σχίσμα πληγώνουν καί τριάρχου Ἀθηναγόρου, ὁ ὁποῖος σεν εἰς συνέντευξίν του εἰς τὸ Ἀθη- Ὀρθοδοξίᾳ καὶ ἔχει γίνει σημαία εἰς τὴν συνέντευξίν του ὁ Ἀρχιεπί-
τραυματίζουν τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δέν τήν διαιροῦν ὅμως οὔτε ἠσπάσθη τὴν διπλωματίαν τῆς ἀγά- ναϊκὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων τῶν Ὀρθοδόξων ἀνὰ τὸν κόσμον σκοπος Κύπρου, ὁ ὁποῖος εἰς τὴν
τήν χωρίζουν, ὅπως δέν διαιρεῖται ἕνα δένδρο, ἄν ἀποκοπεῖ ἕνα ἀπό πης τοῦ Βατικανοῦ καὶ ἔθεσε τὰς (ΑΠΕ) ὀλίγα 24ωρα πρὸ τῆς ἐπισκέ- ἦτο θεόπνευστος κίνησις καὶ ἐξε- ἐγκύκλιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρὸς Τὴν 14ην Ἰουνίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην
τά κλαδιά του. Ἀπό τῆς πλευρᾶς αὐτῆς οἱ χρησιμοποιούμενοι ὅροι βάσεις διὰ τὴν προσέγγισιν ἢ ἕνω- ψεως τοῦ Πάπα εἰς Κύπρον. δηλώθη τὴν πλέον κατάλληλον τὸν κυπριακὸν λαὸν ἀνεγνώριζε τὸν τοῦ ἀντιπαπικοῦ–ἀντιοικουμενιστοῦ Ἁγίου
«ἀδιαίρετη Ἐκκλησία» τῶν δέκα πρώτων αἰώνων καί «ἕνωση τῶν σιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἡ ἀποκαλυπτικὴ αὐτὴ συνέντευ- στιγμὴν διὰ νὰ δώσωμεν ὅλοι, διὰ Πάπαν ὡς αἱρετικὸν καὶ ὡς ἐπικίν- Ἰουστίνου Πόποβιτς (1894–1979).
ἐκκλησιῶν» εἶναι ἐσφαλμένοι. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πάντοτε ἀδιαίρετη μετὰ τῶν παπικῶν. Αἱ σημεριναὶ κε- τῆς ὑπογραφῆς μας, τὴν μαρτυρίαν δυνον διὰ τῆν Ὀρθόδοξον Ἐκκλη-
καί μετά τό σχίσμα τοῦ 1054, καί μετά ἀπό ὁποιοδήποτε σχίσμα. Δέν φαλαὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σίαν του, ἀφοῦ κάμνει προσηλυ-
ὑλοποιοῦν τὰς θέσεις καὶ τὰς ἀρ- τισμὸν διὰ τῆς Οὐνίας. Εἰς τὴν συ-
ὑπάρχουν ἔπειτα πολλές ἐκκλησίες γιά νά ἑνωθοῦν. Ὑπάρχει μόνον
ἡ «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία», πού συνεχίζει
ἀδιαίρετα καί ἀδιάκοπα τή ζωή της στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολική
χὰς τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Οἰκουμενι-
κοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ὁ
Η ΔΙΑΣΩΣΙΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ νέντευξίν του εἰς τὸ Ἀθηναϊκὸν
Πρακτορεῖον διακηρύσσει ὅτι:
Συνοδοιπόρος τῆς «Νέας Ἐποχῆς»
Ἐκκλησία. Οἱ ἀποσχισμένοι μέ τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα ἑτερόδο-
ξοι Χριστιανοί σέ Ἀνατολή καί Δύση δέν εἶναι ἐκκλησίες· πρέπει νά
ὁποῖος συνεβούλευε: «Νὰ βάλωμε
τὰ δόγματα εἰς τὴν ἀποθήκην»,
«θεολογία ἴσον ἀγάπη». Τοῦτο ἐσή-
ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ 1ον) Ὁ παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρε-
σις καὶ δὲν ἔχει καταδικασθῆ ὡς Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΙΣ
ἑνωθοῦν μέ τήν Ἐκκλησία, ἀποκηρύσσοντας τίς αἱρέσεις καί τίς πλά- αἵρεσις.
νες. Ἑπομένως ἡ ἑνότητα ἐπιτυγχάνεται ὄχι μέ τήν «ἕνωση τῶν μαινε: «Ἂς μὴ λάβωμεν ὑπ᾽ ὄψιν Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
2ον) Ὁ παπισμὸς εἶναι ἀδελφὴ

ἐκκλησιῶν», ἀλλά μέ τήν «ἕνωση μέ τήν Ἐκκλησία». τὴν Ἀλήθειαν τὴν ὁποίαν ὁμολογεῖ
ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, καὶ ἂς μὴ
Καθ᾽ ὅλην τήν διάρκεια τῆς μετά τό σχίσμα δεύτερης χιλιετίας ἔγι-
ναν πολλές ἀπόπειρες γιά τήν ἐπίτευξη τῆς ἑνότητος καί μάλιστα μέ ἐλέγξωμεν τὰς αἱρετικὰς καινοτο-
τήν σύγκληση μεγάλων ἑνωτικῶν συνόδων, ὅπως αὐτές τῆς Λυών μίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης».
Πῶς αἱ σημεριναὶ κεφαλαὶ τῆς Ἐκ-
(1274) καί τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439). Καί ἐνῶ ἐπισήμως
ἀποφασίσθηκε καί ὑπογράφτηκε ἡ Ἕνωση Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν, κλησίας μας θέτουν τὰ δόγματα εἰς
σχεδόν ἀπό τό σύνολο τῶν Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων μελῶν τῆς συν- τὴν ἀποθήκην καὶ τὴν Ὀρθοδοξίαν
όδου στήν δεύτερη ἀπό αὐτές, μέ ἐξαίρεση τόν Ἅγ. Μᾶρκο Εὐγενικό εἰς τὸ περιθώριον; Διὰ τῆς ἀναγνω-
καί μερικούς ἄλλους, ἐν τούτοις ἔμεινε ἀνεφάρμοστη, ἕνα ἁπλό κομ- ρίσεως τοῦ Πάπα ὡς κανονικοῦ ἐπι-
μάτι χαρτιοῦ. Δέν ἐπεδίωξαν τήν ἀληθινή χριστιανική ἑνότητα καί
εἰρήνη, τήν ἕνωση μέ τήν ἀλήθεια· δέν στηρίχθηκαν στό πρότυπο τῆς ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
ἀληθινῆς ἑνότητος, ὅπως αὐτή προκύπτει ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ
Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων, ἀλλά σέ νέα ἐπινοηθέντα  «Ἐσεῖς οἱ Κύπριοι εἶστε…»
ψευδῆ πρότυπα ἑνότητος, ὅπως αὐτό τῆς «Οὐνίας», πού ὑπηρετοῦν Τοῦ Ἱερομονάχου Διοδώ-
ἄλλες σκοπιμότητες ἐμπαθεῖς, ἐγωϊστικές, αὐταρχικές καί διχαστι- ρου Ἁγιορείτου. Σελ. 8
κές, πού ὄχι μόνο δέν βοήθησαν στήν ἑνότητα, ἀλλά μεγάλωσαν τό  Κρίσιμα ζητήματα Ποιμαν-
χάσμα καί προκάλεσαν νέες διαιρέσεις. Αὐτό διεπίστωσαν καί ὑπέ- τικῆς ἐτέθησαν εἰς Ἡμερίδα
γραψαν ὁμόφωνα τά μέλη τῆς Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Θεο- τῆς Ἐκκλησίας. Σελ. 8
λογικοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν κατά τήν Στ´  Οἱ νέοι εἰκονομάχοι. Τοῦ κ.
Γεν. Συνέλευση τῆς Ὁλομελείας στό Freising τοῦ Μονάχου (Ἰούνιος Νικ. Κατσιαμβριᾶ. Σελ. 3
1990). Τό κείμενο γράφει ἐπί λέξει: «Ἡ Οὐνία ὡς μέθοδος, ὅπου
ἐφηρμόσθη, ἀπέτυχε νά ὑπηρετήσῃ τόν σκοπόν τῆς προσεγγίσεως  Οἱ δεκατρεῖς Ἅγιοι τῆς
Καντάρας. Σελ. 4
τῶν ἐκκλησιῶν. Ἀντιθέτως προεκάλεσε νέας διαιρέσεις. Ἡ οὑτωσί
 Τό Βυζάντιον ἦτο Ἑλληνό-
δημιουργηθεῖσα κατάστασις ἐγένετο ἀφορμή συγκρούσεων καί
δεινῶν, τά ὁποῖα ἐσφράγισαν τήν συλλογικήν μνήμην καί συνείδησιν φωνον καί ἔσωσε τόν Ἑλ-
ληνικόν πολιτισμόν. Σελ. 5
τῶν δύο ἐκκλησιῶν. Ἀφ᾽ ἑτέρου δι᾽ ἐκκλησιολογικούς λόγους ἐπαγιώ-
θη ἡ πεποίθησις ὅτι θά ἔπρεπε νά ἀναζητηθοῦν ἄλλοι τρόποι» (6γ).  Ἀπάντησις εἰς τόν Τοῦρ-
Σέ παπικά καί πατριαρχικά κείμενα, σέ μελέτες θεολόγων, ἀκόμη κον Πρωθυπουργόν διά τήν
ἐκλογήν Μουφτήδων καί
καί στόν Θεολογικό Διάλογο, ἀφήνεται ἡ χιμαιρική ἐντύπωση ὅτι
δῆθεν τό νέο μοντέλο ἑνότητος πού ἐπιδιώκεται εἶναι τό ἐκκλησιολο- Οἰκ. Πατριάρχου . Σελ. 5
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.  Κίνδυνος διά τήν δημιουρ-
γίαν ἑνός νέου «Παλαιοη-
* Εὐρεῖα περίληψις τῆς εἰσηγήσεως εἰς τήν θεολογικήν ἡμερίδα
μερολογιτικοῦ» Ζητήματος
«“Πρωτεῖον”, Συνοδικότης καί Ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας», πού εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἐπιση-
ὠργάνωσε ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πειραιῶς (28.4.2010).
μαίνει ὁ Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης Θεσσαλονί-
κης κ. Ἄνθιμος. Σελ. 6
ΔΙΑΤΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟΝ  Περί τοῦ «ὁρίου ἡλικίας»
τῶν Μητροπολιτῶν. Σελ. 6
ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ  Ἡ ἀποκαλυπτική συνέντευ-
ξις τοῦ Κύπρου διά τήν
Ε
Ἐκκλησία.
ΝΑ ἀπὸ τὰ πολλὰ προβλήματα ποὺ δὲν ἀντιμετωπίζει ἡ Διοί- Πολυσυζητημένο τό θέμα τώρα τό «Δικαστήριό» της δί-
Πετάει διὰ τῶν δηλώσεων τῆς Παγκοσμιοποίησης καί νει διαταγές νά κατεβοῦν τά
κηση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καὶ τὰ ἐφημεριακὰ κενά. Πολλὲς αὐτῶν, ὅπως τὸ πράττουν καὶ οἱ
ἐνορίες στὴν ἐπαρχία καὶ ἰδίως στὶς ὀρεινὲς καὶ ἀπομακρυ- τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἄς ἰδοῦμε Χριστιανικά σύμβολα τοῦ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. τή μορφή καί τήν ἐξέλιξη. Πο-
σμένες περιοχές, δὲν ἔχουν ἱερεῖς. Ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι οὐσιαστικὰ Σταυροῦ ἀπό τίς τάξεις τῶν
μένουν ἀποίμαντοι. Ἱερεῖς ἐμφανίζονται μόνο στὶς κηδεῖες καὶ τὰ λύς θόρυβος ἔγινε τίς τελευ- Σχολείων! Ἰδού ἡ ὑπέρβαση —
μνημόσυνα καὶ πάντα εἶναι βιαστικοὶ καὶ ἀδιάφοροι γιὰ τὸ τί συμ- Ποῖοι Ἱεράρχαι ταῖες δεκαετίες. Κι ὅταν μερι- ἤ μᾶλλον, κατάχρηση— τῶν
βαίνει στὴν ἐνορία. Χωρὶς κανένα ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς ναοὺς καὶ κές ἔννοιες καί μερικά γεγο- ἐξουσιῶν καί τῆς οἰκονομικῆς
τὰ πολυάριθμα ἐξωκκλήσια. Ἡ εἰκόνα εἶναι ἀποκαρδιωτική. Κάτι δέν παρέστησαν νότα θολώνονται μέ ἀποκρυ- δομῆς (sic) τῆς Εὐρώπης!
πρέπει νὰ γίνει. εἰς τήν ὑποδοχήν φιστικές παραθρησκευτικές «Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ Παγκο-
Στὰ χωριά μας ὑπάρχουν ὡραιότατοι Ἱεροὶ Ναοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι
τοῦ Πάπα προλήψεις καί δεισιδαιμονίες, σμιοποίηση ἔχει χαρακτήρα σο-
ἐγκαταλειμμένοι καὶ συχνὰ γίνονται στόχος ἀρχαιοκαπήλων. Σὲ τά πράγματα παίρνουν μιά
ἐντυπωσιάζουν τὰ ξυλόγλυπτα τέμπλα τους, οἱ περίτεχνες εἰκό- σιαλκαπιταλιστικό, χωρίς πίστη
Οἱ Ἱεράρχαι μέ τό γνήσιον Ὀρ- τραγικότερη μορφή. καί Θεό. Ἡ βιοθεωρία της εἶναι
νες τους, οἱ ἐπιβλητικοὶ δεσποτικοὶ θρόνοι, οἱ ὑπερυψωμένοι θόδοξον φρόνημα, οἱ ὁποῖοι ἠρ-
ἄμβωνες καὶ τὰ λεπτοδουλεμένα προσκυνητάρια. Ὑπάρχουν ἐπί- νήθησαν νά παραστοῦν εἰς τήν
Στήν τελευταία δεκαετία ἑτερομερής, δέν καλύπτει τόν
σης ἀξιόλογα ἱερὰ σκεύη, παλαιὰ λειτουργικὰ βιβλία, χρυσοκέν- ὑποδοχήν τοῦ Πάπα εἰς τήν Ἱ. τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα καί τήν πνευματικό ἄνθρωπο καί δέν
τητοι ἐπιτάφιοι, ἱερὰ ἄμφια καὶ διάφορα ἄλλα ἀντικείμενα. Πρό- Ἀρχιεπισκοπήν Κύπρου εἶναι οἱ πρώτη δεκαετία τοῦ εἰκοστοῦ κάνει καμιά ὑπέρβαση γιά τό
κειται γιὰ μικρὰ ἐκκλησιαστικὰ μουσεῖα, ἀφημένα στὸ ἔλεος τοῦ Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος, Κυρηνείας πρώτου αἰώνα, οἱ οἰκονομικοί ἐπέκεινα τοῦ ὑλικοῦ κόσμου.
Θεοῦ. Καὶ διερωτᾶται κανείς. Ποιὸς θὰ προστατέψει αὐτοὺς τοὺς Παῦλος, Τριμυθοῦντος Βαρνά- παράγοντες συνασπίζονται μέ Κάτω ἀπό τήν Παγκοσμιοποί-
Ἱεροὺς Ναούς; Ποιὸς θὰ ἐπισημάνει τὶς φθορές τους καὶ θὰ ἐνδια- βας, ὁ Χωρεπίσκοπος Ἀμαθοῦν- προοπτικές παγκόσμιας ἐπι- ηση τῶν πάντων ὑποβόσκει ἀ-
φερθεῖ γιὰ τὴ συντήρησή τους; Ποιὸς θὰ διαφυλάξει τὰ κειμήλια τος Νικόλαος καί ὁ Ἐπίσκοπος
κράτησης. Οἱ θρησκευτικές ναμφίβολα, κρίση ἀξιῶν καί θε-
τους; Καὶ ἡ ἀπάντηση ἀκόμα δὲν ἔχει δοθεῖ. Λήδρας Ἐπιφάνιος. Εἱς τήν ὑπο- ἰδέες καί ἀντιλήψεις ξεθωριά-
σμῶν καί προπαντός κρίση τοῦ
Ὁ πιστός, ποὺ μπαίνει σὲ ἕναν τέτοιο Ἱερὸ Ναό, καταλαμβάνε- δοχήν δυστυχῶς παρέστησαν ζουν καί ὑποχωροῦν. Οἱ οἰκο-
Ἱεράρχαι μέ ἀντιοικουμενιστικόν ἀνθρώπινου προσώπου» («Κοι-
ται ἀπὸ συναισθήματα. Ἡ πικρία του γίνεται ἀφόρητος πόνος, νομικές πάλι, προσπάθειες, νωνία» 2007, σελ. 225 – 226).
καθὼς στοχάζεται ὅτι οἱ παλαιοὶ —πρὸ διακοσίων ἢ καὶ τριακοσίων φρόνημα, ὡς εἶναι:
– Ὁ Πάφου, ὁ ὁποῖος εἰς τά κη-
ἀποκτοῦν πολιτικο – μεταφυ- Ἐκτός ἀπ’ τήν οἰκονομία, «ἡ
ἐτῶν— χωρὶς νὰ ἔχουν πολλὰ μέσα καὶ δυνατότητες, μόνο μὲ τὸν σικές προεκτάσεις.
προσωπικό τους μόχθο, τὸ ἔμφυτο μεράκι καὶ τὴ βαθιὰ εὐσέβεια, ρύγματά του καί εἰς τάς δηλώ- δυναμική τῆς νέας τεχνολο-
σεις του ὁμιλεῖ διά Παπικούς με- Αὐτό, ἀκριβῶς, παρατηρεῖ
ἔχτισαν καὶ καλλώπισαν τὸν Ἱερὸ Ναό, ἐνῶ ἐμεῖς τὸν ἐγκαταλεί- γίας, πού περιορίζει τό ἐνδια-
ψαμε καὶ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὴ συντήρησή του. τά τῶν ὁποίων ἔχομεν μεγάλας καί ἐπισημαίνει ὁ ἀρχιεπίσκο- φέρον της γιά τόν ἄνθρωπο μό-
διαφοράς.
Θὰ κάνω μιὰ περιγραφὴ ἑνὸς τέτοιου Ἱεροῦ Ναοῦ γιὰ νὰ δώσω πος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος: νο στήν ὑλική του διάσταση,
– Ὁ Κιτίου, ὁ ὁποῖος εἰς τό «Οἱ ἀποφάσεις μεγάλων κρα-
μιὰ εἰκόνα τοῦ τί συμβαίνει στοὺς περισσότερους Ἱεροὺς Ναοὺς φέρεται νά ὁδηγεῖ στήν ἐξ
τῆς ἐρημωμένης ὑπαίθρου, ὅπου δὲν ὑπάρχουν μόνιμοι ἱερεῖς. Μπαλαμάντ δέν ἀπεδέχθη ὅτι ὁ τῶν καί διεθνῶν ὀργανισμῶν ἀντικειμένου κατασκευή ἑνός
Παπισμός εἶναι ἀδελφή Ἐκκλη-
Ἀρχίζω ἀπὸ τὸ ἱερό. Στὴν Ἁγία Τράπεζα ὑπάρχουν καλύμματα δείχνουν ὅτι ἡ παγκοσμιοποί- homo novus (νέου ἀνθρώπου)...
φθαρμένα, μὲ λάδια καὶ κεροστάγματα, Εὐαγγέλιο καὶ φυλλάδα σία, ἐνῶ κατά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ ηση δέν εἶναι πλέον αὐτόνομο
Πάπα τόν ὑπεδέχθη ὡς τόν ἁγιώ- Μήπως ἡ θέση τῆς ἀνθρωπό-
μαυρισμένα ἀπὸ τὴν πολυετῆ χρήση, ἀρτοφόριο ἀπεριποίητο καὶ φαινόμενο, ἀλλά ἀποτελεῖ πο- τητας, ἀπέναντι στό ὑπαρξια-
κηροπήγια ἐντελῶς ἀκάθαρτα. Κάτι παρόμοιο καὶ στὴν προσκομι- τατον ἐκπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς
λιτική ἰδεολογία καί σχεδιασμό κό αὐτό ἐρώτημα σημαίνει
δή. Ἐνοχλητικὴ ἀκαταστασία. Ὀξειδωμένα καὶ θαμπὰ ἱερὰ σκεύη,
κουρελιασμένα μαντηλάκια θείας κοινωνίας, τσαλακωμένα καὶ κι-
τρινισμένα ψυχοχάρτια, μαυροδάφνες ἀκατάλληλες καὶ μπουκά-
Ἐκκλησίας.
– Ὁ Μόρφου, ὁ ὁποῖος ἐπέκρι-
νε μέχρι πρότινος τόν Πάπαν διά
τῶν οἰκονομικά ἰσχυρῶν».
Μήπως ἀρχή καί σχεδια-
ἀποδοχή «τῆς κυριαρχίας τοῦ
μηδενός», κατά τόν Ζάν Πώλ
λια ἐδῶ κι ἐκεῖ παντελῶς ἄχρηστα. Στὰ ντουλάπια τοῦ ἱεροῦ ὅλα
τὰ πράγματα φύρδην–μίγδην. Στὸν κυρίως Ἱερὸ Ναὸ ἡ κατάσταση
τάς κακοδοξίας του!
– Ὁ Καρπασίας κ. Χριστοφό-
σμός τῆς παγκοσμιοποίησης
δέν ἀποτελεῖ ἡ Εὐρωπαϊκή
Σάρτρ, ὁ ὁποῖος πρίν ἀρκετά
χρόνια θεωροῦσε ὅτι ἡ ἀνθρώ-

Ο
προδοσίαν τῆς Πίστεώς εἶναι καλύτερη, γιατὶ ὑπάρχουν δύο τρεῖς γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ρος, ὁ ὁποῖος ἕως τῆς ἐπισκέψε- Ἕνωση; Ξεκίνησε μέ τήν οἰκο- πινη ζωή «δέν εἶναι ἀξία ἀλλά
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Κύπρου κ. Χρυσόστομος εἰς συνέντευξίν μας ὑπό τῶν κεφαλῶν τῆς φροντίζουν καὶ τακτοποιοῦν. Στὸ γυναικωνίτη ὅμως πάλι ἀκατα- ως εἶχεν ἀντιαιρετικόν καί ἀντι- νομική ἕνωση μερικῶν ἰσχυ-
του εἰς τό Ἀθηναϊκόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων (ΑΠΕ) διεκήρυ- Ἐκκλησίας μας. Σελ. 7
ἀποτυχία»; («῾Εστία»: 4/1/2000:
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. παπικόν φρόνημα. ρῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν, καί ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ξεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τόν Πάπαν ὡς κα-
νονικόν ἐπίσκοπον καί τόν Παπισμόν ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν. Ἡ
ἀποκάλυψις εἶναι συγκλονιστική. Ὄχι μόνον διότι κηρύσσει τήν «Μακαριώτατε καὶ Ἁγιώτατε φθη ἀπὸ τὰς μεγάλας δυσκολίας τριάρχου Φιλοθέου νὰ καθιερώση αὕτη καὶ φιλότεκνος” Ἐκκλησία,
Ἕνωσιν εἰς ἐπίπεδον κορυφῆς, ἀλλά διότι ἡ Διοικοῦσα Ὀρθόδοξος Πατριάρχα Μόσχας καὶ πάσης τοῦ μονήρους βίου καὶ τὰς ἀντιξό- τὸ κοινοβιακὸν σύστημα εἰς τὸ νέ- κατὰ τὸν ῾Ιερὸν Χρυσόστομον, “τῷ
Ἐκκλησία προσχωρεῖ εἰς τάς διαστροφάς τοῦ Παπισμοῦ καί τάς ἀπο-
δέχεται. Ἕως σήμερον ἐγνωρίζομεν ὅτι εἶναι ἀσυμβίβαστοι αἱ ἔννοι- Ρωσσίας κ. Κύριλλε, ους συνθήκας τῶν καιρῶν. Ἀντι- ον μοναστικὸν κέντρον, εἰς τὸ πλήθει τῶν τέκνων κομᾶ” καὶ “φαι-
αι τοῦ Κράτους καί τῆς Ἐκκλησίας. Πολύ προσφάτως τό Οἰκουμενι-
κόν Πατριαρχεῖον ἤλεγξε τήν ᾽Εκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἐπειδή ἡ τε- «ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ…» Ἱερώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα
θέτως ἐνισχύθη πολλῷ μᾶλλον διὰ
τῶν ἀγώνων αὐτοῦ πρὸς ἀντιμετώ-
πισιν ὄχι μόνον τῶν ἔξωθεν προ-
ὁποῖον συνέρρεον πανταχόθεν
ἀσκηταί, ἐπιβεβαιοῖ ὄχι μόνον τὴν
εὐρυτάτην πνευματικὴν ἀκτινοβο-
δροτέρα σήμερον δείκνυται τὰ πλή-
θη τῶν ὑμετέρων σωμάτων περιβαλ-
λομένη” (Ὁμιλία α´, εἰς τὴν Ἁγίαν
λευταία ἐφήρμοσε τούς νόμους τοῦ Κράτους (Καταστατικόν Χάρ-
την τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν ὁποῖον ἔχει προσυπογράψει Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαί- φωτόμορφα τῆς Ἐκκλησίας, κλήσεων τοῦ κόσμου, ἀλλὰ καὶ λίαν, ἀλλὰ καὶ τὸν σεβασμὸν πρὸς Πεντηκοστήν, 1. PG 50, 453), διότι
καί τό Φανάρι) διά τήν ὑπόθεσιν τοῦ καθαιρεθέντος Μητροπολίτου ου κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ Συλλείτουργου μετὰ τοῦ Πα- 1. Συνήχθημεν σήμερον πάντες τῶν ἐσωτερικῶν συγχύσεων τοῦ τοὺς καθιερωμένους κανόνας τῆς ἡ φιλτάτη θυγάτηρ αὐτῆς καὶ
Ἀττικῆς κ. Παντελεήμονος Μπεζενίτου. Σήμερον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἡμεῖς, Ποιμένες καὶ ποιμαινόμε- μοναχισμοῦ τῆς ἐποχῆς. Ἡ εὐλά- ἀσκητικῆς πνευματικότητος τῆς ἀδελφὴ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς
Κύπρου, ὁμιλῶν ἐξ ὀνόματος Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καί Ἀρχιεπι- τριάρχου Μόσχας καί Πασῶν τῶν Ρωσιῶν κ. Κυρίλλου νοι, εἰς τὸν ἱερὸν τοῦτον τόπον βεια τῶν εὐγενῶν γονέων του Κυ- Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ρωσσίας, παραλαβοῦσα ἐκ τῆς
σκόπων, μᾶς λέγει ὅτι Κράτος καί Ἐκκλησία δέν εἶναι ἔννοιαι ἀσύμ- τῶν ἀσκητικῶν ἀγωνισμάτων καὶ ρίλλου καὶ Μαρίας ἤσκησε μεγά- Μητρὸς Ἐκκλησίας τὸ Εὐαγγέλιον
βατοι μεταξύ των. Καί δι᾽ αὐτό ἀναγνωρίζουν τό Κράτος τοῦ Βατι- Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, διὰ τὸν
(1ον) Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου τῶν πνευματικῶν κατορθωμάτων, λην ἐπίδρασιν εἰς τὰς πνευματι- ὁποῖον συνήχθημεν ὁμοθυμαδὸν τῆς σωτηρίας καὶ τὴν ἱερὰν παρα-
κανοῦ ὡς Ἐκκλησίαν. Πρίν ἀπό μερικά χρόνια ἕνας ἄλλος Ἀρχιεπί- διὰ τὴν «μεγίστην» «Πάνσεπτον καταθήκην τῶν πνευματοφόρων
σκοπος, ὁ μακαριστός Ἀθηνῶν Σεραφείμ, διεκήρρυσεν ὅτι τό Βατι- Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Οἰκουμενι- τὸν ὁποῖον ἀνέδειξεν ὁ πύρινος κάς του ἐπιλογάς, διὸ καὶ μετὰ τὸν εἰς τὸ μέγα τοῦτο μοναστικὸν κέν-
κανόν δέν εἶναι Ἐκκλησία, ἀλλά ὀργανωμένον Κράτος καί ὡς ἐκ κοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαί- καὶ Παναγίαν» ἑορτὴν τῆς Πεν- ζῆλος πρὸς τὴν ἄσκησιν τοῦ ἐκλε- θάνατόν των ἀπεφάσισε μετὰ τοῦ τρον τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, φωτίζε-
τούτου δέν δυνάμεθα νά κάμνωμεν διάλογον διά θέματα Πίστεως. ου εἰς τὴν Μόσχαν συνέπεσεν καὶ τηκοστῆς. κτοῦ τέκνου τῆς Ἁγιωτάτης χηρεύσαντος πρεσβυτέρου ἀδελ- τῆς Ρωσσίας καὶ τῆς Ὀρθοδόξου ται συνεχῶς ὑπὸ τοῦ φωτὸς τῶν
Αὐτά ἔλεγεν ὁ ἁπλός, παρεξηγημένος καί καταγγελλόμενος ὡς δι- μὲ τὴν ἑορτὴν τῆς Πεντηκοστῆς Ὁ «Ο.Τ.» παραθέτει τὴν ἐνδια- Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας Ὁσίου φοῦ του Σεργίου νὰ ἀποσυρθοῦν Ἐκκλησίας γενικώτερον, ὥστε νὰ πυρίνων γλωσσῶν τῆς Πεντη-
κτατορίσκος εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί ἄνευ ποιμαντικοῦ ἔργου Ἀρχιε- (23η Μαΐου), κατὰ τὴν ὁποίαν φέρουσαν ἀπὸ πνευματικῆς, Σεργίου τοῦ Ραντονὲζ καὶ ἐπότι- εἰς τὸν ἔρημον τότε τόπον τοῦ ἑορτάσωμεν ἀπὸ κοινοῦ, συνηγμέ- κοστῆς καὶ γεύεται τοὺς καρποὺς
πίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Σεραφείμ. Σήμερον τά πράγματα ἔχουν ἐτελέσθη Πατριαρχικὸν Συλλεί- ἐκκλησιαστικῆς καὶ θεολογικῆς σαν διὰ τῶν δακρύων τῆς μετανοί- Ραντονὲζ καὶ νὰ ἀφιερωθοῦν εἰς νοι περὶ τὴν Τράπεζαν τοῦ Κυρίου, τῆς ἐπιδημίας τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-
ἀλλάξει. Ὁ Πάπας ἀναγνωρίζεται ὡς κανονικός Ἐπίσκοπος καί τό τουργον εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν ἀπόψεως ὁμιλίαν τοῦ Οἰκουμενι- ας χιλιάδες ἀσκητῶν καὶ εὐλαβῶν τὸν ἀναχωρητικὸν βίον. τὴν μεγάλην ταύτην ἑορτὴν δι᾽ τος ὄχι μόνον εἰς εὐτυχεῖς περιό-
Βατικανόν ὡς Ἐκκλησία. Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυ- τοῦ Ἁγίου Σεργίου. Κατὰ τὴν κοῦ Πατριάρχου διὰ τὴν «μητρό- ὁλόκληρον τὸν χριστιανικὸν κό- δους, ἀλλὰ καὶ εἰς καιροὺς χαλε-
ρός Χριστόδουλος ὑπεδέχθη εἰς τάς Ἀθήνας τόν Πάπαν ὡς Ἀρχηγόν προσκυνητῶν. Ἡ ἀπόφασις τοῦ Ἀνήγειρον μίαν καλύβην, ἕνα
διάρκειαν τῆς Θείας Λειτουργίας πολιν τῶν ἑορτῶν» ὡς «ἐβάπτισε» νεαροῦ, κατὰ κόσμον Βαρθολο- σμον. πούς.
Κράτους καί ὡς Ἀρχηγόν Ἐκκλησίας. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κελλίον καὶ ἕνα ναόν, τὸν ὁποῖον
προσφωνεῖ τόν Πάπαν ὡς Ἁγιώτατον Ἀδελφόν τῆς Πρεσβυτέρας ἐξεφωνήθησαν ὁμιλίαι ὑπὸ τοῦ τὴν ἑορτὴν τῆς Πεντηκοστῆς ὁ μαίου, ἀπὸ τὸ Ροστὼβ νὰ ἐπιλέξη ἀφιέρωσαν εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα. Ἡ Μήτηρ ᾽Εκκλησία, ἡ ἐν Κων- Ἡ ἀκατανίκητος δύναμις τῶν
Ρώμης καί τό αὐτό πράττουν καί οἱ Ὀρθόδοξοι Ἀρχιεπίσκοποι ὡς Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλ- Ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἡ ὁμιλία τὴν δύσβατον ἀτραπὸν τῆς ἀσκη- Ἡ πρόθυμος ἀποδοχὴ τῆς προ- σταντινουπόλει Ἁγία τοῦ Χριστοῦ πυρίνων γλωσσῶν συνήγαγε πάσας
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. λου καὶ ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἔχει ὡς ἀκολούθως: τικῆς πνευματικότητος δὲν ἐκάμ- τροπῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα- Μεγάλη Ἐκκλησία, “ἡ πολύτεκνος ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Σελὶς 2α 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Σ ΤΙΣ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ ἡ Ἐκκλη-

σία μας τιμᾶ τὴ μνήμη
τοῦ Ἀποστόλου Βαρθολο-
πρέπει νὰ φωτίζει καὶ τοὺς
σύγχρονους κληρικούς, οἱ
ὁποῖοι πολὺ δύσκολα δέχον-
μαίου, ἑνὸς ἐκ τῶν δώδεκα ται τὸν ἔμπονο ἀγώνα τοῦ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (ΚΑΨΑΝΗ) ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
Ἀποστόλων. κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελί- Ι. ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ: «Ἡ θέωσις ὡς σκοπός τῆς ζωῆς

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΥΣΙΝ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχουν

Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» ἔγραψε χαρακτηρι-
στικῶς τήν ἑπομένην τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρ-
χίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (13/5/10) διά
τήν ἀπόφασιν αὐτῆς περί τῆς καύσεως τῶν
νεκρῶν μέ τούς ἑξῆς χαρακτηρισμούς: «Χρη-
σμός τῆς Ἱεραρχίας γιά τήν ἀποτέφρωση τῶν
νεκρῶν» καί ὑπέρτιτλο: «Λέει ὄχι μέν, ἀλλά θά
κρίνεται κατά περίπτωση ἡ τέλεση τῆς ἐξοδίου
Ἀκολουθίας».
Καί ἀκολουθεῖ ἡ εἴδησις: «Τήν ταφή καί ὄχι
τήν ἀποτέφρωση τῶν νεκρῶν συνιστᾶ ἡ Ἐκκλη-
σία τῆς Ἑλλάδος, ἄν καί γιά πρώτη φορά ἀφήνει
πολλὲς πληροφορίες γιὰ τὴ
ου. Ἀρέσκονται στὸ νὰ τὰ
ἔχουν μὲ ὅλους καλά, ἀπο-
φεύγοντας τὸν ἔλεγχο τῶν
τοῦ ἀνθρώπου», ἔκδοσις «Ὀρθοδόξου ζωῆς», Λευκωσία – Κύ-
προς, 2010, σελίδες 56.
ται ὁρισμένες εἰδικές περιπτώσεις...». ζωή του. Γνωρίζουμε ὡστό- Ἡ πνευματικά πλούσια καρδιά δί- ἰδιαίτερη παράκληση γιά νά γραφεῖ.
σο ὅτι κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιον διεφθαρμένων καὶ ἀπίστων. νει καί πλούσιους πνευματικούς καρ- Καί ὁ σεβαστός π. Γεώργιος δέν
Δικαίως μερίς ἱεραρχῶν ἐξεδήλωσε τήν ἀντί-
στοὺς Ἰνδούς. Ἀργότερα Ἀξιοπρόσεκτοι εἶναι οἱ στί- πούς. Γνωστή ἡ προσωπικότητα, ὁ ἀρνήθηκε τήν παράκληση.
θεσίν της διά «τάς εἰδικάς» αὐτάς περιπτώσεις, ἱεραποστολικός ζῆλος καί ἡ ὅλη πα-
διότι «κινδυνεύει ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, στὴν Οὐρβανούπολη συνε- χοι εἰς τὸν Βαρθολομαῖον: Μερικά ἀπό τά περιεχόμενα: Ἡ
λήφθη ἀπὸ τοὺς ἄπιστους, οἱ ρουσία τοῦ π. Γεωργίου σέ κάθε θεο- θέωσις ὡς σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ
καί ἡ ὁποία δέν συνάδει μέ τήν ἀποτέφρωση «Καὶ σὸς μαθητής, Χριστέ, λογική ἤ ἀπολογητική εὐκαιρία. Τόν
τῶν νεκρῶν». ὁποῖοι τὸν σταύρωσαν, μι- Βαρθολομαῖος, μιμούμενός ἀνθρώπου – Ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ
μούμενοι τὴ Σταύρωση τοῦ χαίρεται ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἐκκλη- Θεοῦ αἰτία τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώ-
Σε, σταυρικὸν φέρει πάθος». σία.
Καί μόνον ἐπί τῷ ἀκούσματι τοιαύτης ἐξαιρέ- Χριστοῦ. Τὸ παράδειγμά του που – Ἡ συμβολή τῆς Θεοτόκου στήν
σεως, σφόδρα θά ἀντιδράση ὁ ὀρθόδοξος ἑλλη- Πρωτ. Δ.Δ.Τ. Τό θέμα τοῦ μικροῦ αὐτοῦ βιβλίου θέωσι τοῦ ἀνθρώπου – Ἡ Ἐκκλησία,
νικός λαός. Ἀποτελεῖ, τό ὀλιγώτερον, «ἐντρο- – τό 25ο στή σειρά τῆς Κυπριακῆς ὁ χῶρος τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου
πήν» διά τό διοικητικόν σῶμα τῆς Ἐκκλησίας «Ὀρθόδοξης Ζωῆς», τῆς ὁποίας ἦταν – Ἐμπειρίες τῆς θεώσεως κ.ἄ.
τοιαύτη ἐξόφθαλμος παρανόησις καί παράβασις
μίας τόσον σαφοῦς θέσεως καί ἀποφάσεως τῆς ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΜΟΝΑΧΟΥ ΛΟΥΚΑ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ: «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ – Οἰκουμε-

ἀνοιχτό τό ἐνδεχόμενο νά ὑπάρξουν ὁρισμένες
ἐξαιρέσεις μέ προσωπική εὐθύνη τοῦ ἱεράρχη.
Ἐν μέσῳ ἀντιδράσεων καί ἐνστάσεων ἀπό πολ-
λούς Μητροπολίτες γιά τό θέμα τῆς καύσης τῶν
νεκρῶν, ἡ Ἱεραρχία ἀνεκοίνωσε ὅτι ἐμμένει στή
θέση, τήν ὁποία ἔχει διατυπώσει καί στό παρελ-
θόν: “Γιά τούς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς ἡ
Ἐκκλησία γνωρίζει καί συνιστᾶ ὡς μοναδικό
τρόπο ἀποσύνθεσης τοῦ νεκροῦ σώματος τήν
ταφή, σύμφωνα μέ τήν ἁγία διδασκαλία της καί
τήν ἀπό αἰώνων παράδοσή της”». Καί ἡ ἐφημε-
ρίς σημειώνει: «Πρωτόγνωρο βῆμα γιά τήν Ἐκ-
κλησία εἶναι τό γεγονός ὅτι στό ἑξῆς καθορίζον-
Ἀπροστάτευτος
ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία
Ο,ΤΙ γράψη ὁ Β. Κοραχάης, τα-
κτικός ἀρθρογράφος τῆς «Ἑ-
στίας», εἶναι πάντα ἐπίκαιρον καί
μελετημένον. Τό ἄρθρον του αὐτό
—μετά τόν τραγικόν θάνατον τῶν
τριῶν νέων ἀνθρώπων καί τοῦ ἀ-
γεννήτου παιδιοῦ εἰς τήν Τράπε-
ζαν τῆς Σταδίου— ἀπηχεῖ τίς σκέ-
ψεις καί τά συναισθήματα κάθε
σώφρονος ἀνθρώπου. Μεταξύ
τῶν ἄλλων, ἐπισημαίνει καί αὐτά:
«Ἕνα ἀπό τά ἀγριώτερα πολιτικά
ἐγκλήματα (ἀσυγχώρητα δέ), πού
διαπράχθηκαν τά τελευταῖα χρόνια,
ἦταν ἡ δολοφονία τῶν τριῶν νέων
κατά τά ἐπεισόδια τῆς 5ης Μαΐου,
μέσα σέ τραπεζικό κατάστημα...
Τούς βρῆκε ὁ θάνατος μέσα στά
γραφεῖα τους, καθώς ἦταν ἀπασχο-
λημένοι. Μαζί τους καί ἡ κυοφο-
ροῦσα νέα, πού εἶχε στά σπλάχνα
της τό τετράμηνο μωρό της. Καί
μιλᾶμε ἀδιάντροπα γιά τά ἀνθρώπι-
να δικαιώματα καί τήν προστασία
τους!... Σοβαρά ἐρωτήματα βασανί-
ζουν ἀκόμη τούς πολίτες. Πῶς ἔμει-
ναν ἀπροστάτευτοι οἱ τρεῖς νέοι;
Δεκαπέντε μέρες ἔχουν περάσει
ἀπό τό τραγικό συμβάν καί μέχρι
τώρα δέν ὑπῆρξε καμμία ἱκανοποι-
ητική ἀνακοίνωση γιά τούς ἐνό-
χους τοῦ φρικιαστικοῦ ἐγκλήμα-
τος.... Ὑπάρχει φόβος ὅτι ἡ ἀσυλία,
πού ἀπολαμβάνει σήμερα κάθε πε-
ριθωριακό στοιχεῖο θά ἁπλωθεῖ καί
θά γενικευθεῖ ἀκόμη καί πρός τούς
παρανόμως δρῶντες ἀλλοδα-
πούς.... Σέ ἕνα κράτος δικαίου.... ἡ
δολοφονική δράση θά εἶχε ἐξαρ-
θρωθεῖ πρίν ἀπό χρόνια. Καί φυσικά
δέν θά ἦταν δυνατό νά διαπράττον-
ται ἐν ψυχρῷ καί μάλιστα πολιτικά
ἐγκλήματα, ὅπως αὐτό τῶν τριῶν
νέων στό κέντρο τῆς Ἀθήνας».
Ἐάν δέν συνέλθωμεν ἀπό τήν
μέθην τῶν πολιτικῶν παθῶν καί
τῆς ἐν γένει ἁμαρτίας καί ἀποστα-
σίας μας, οὔτε ἡμεῖς θά σωθῶμεν,
οὔτε ἡ Χώρα μας θά ὀρθοποδήση.
Μίαν ἡμέραν θά ἴδουν οἱ ἀπόγονοί
μας θνήσκουσαν τήν Ἑλλάδα. Ὦ,
τότε! Χεῖρον ἔσται τῆς Πόλεως τό
κακόν!
«Δὲν μᾶς ἐκφράζουν
οἱ ἀπόψεις σας»
ΤA ΓΕΓΟΝΟΤΑ βοοῦν καί φωνά-
ζουν ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν ἐχρεωκόπη-
σεν οἰκονομικά, ἀλλά πρωτίστως,
πνευματικά. Ὁμιλοῦν τά γεγονότα
ἀπό μόνα τους. Τό ἐκλεκτόν πε-
ριοδικόν «Τά Νειᾶτα» (ἀρ. τ. 373)
ἀναφέρεται εἰς τάς δηλώσεις τοῦ
Προέδρου τῆς Διδασκαλικῆς Ὁμο-
σπονδίας κ. Μπράτη, αἱ ὁποῖαι «ξε-
σήκωσαν θύελλαν ἀντιδράσεων
στούς ἐκπαιδευτικούς τῆς Πρωτο-
βάθμιας Ἐκπαίδευσης». Καί ποῖαι
ἦσαν αἱ δηλώσεις του; Ὅτι «Δέν
πρέπει νά ὑπάρχουν στά σχολεῖα
σύμβολα, ὅπως σταυροί καί εἰκό-
νες, γιατί διαχωρίζουν τούς μαθη-
τές!...» Πολλοί δάσκαλοι διεμαρτυ-
ρήθησαν καί ἀτομικά καί ὁμαδικά.
Χαρακτηριστική εἶναι ἡ περίπτω-
ση 166 δασκάλων τοῦ Κιλκίς. Σέ
ἀνοικτή ἐπιστολή τους πρός τόν
ἐν λόγῳ Πρόεδρο ἐρωτοῦν: «Κατά
τήν ἄποψή σας θά πρέπει ἤ ὄχι νά
κυματίζει ἡ Ἑλληνική σημαία στήν
αὐλή κάθε σχολείου, ἀφοῦ σʼ
αὐτήν ἐμπεριέχεται ὁ Σταυρός,
καί κάποιοι μαθητές θά αἰσθάνον-
ται μειονεκτικοί;... Ἀπό πότε ἡ
εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ εἶναι διχαστι-
κή; Ὑπάρχει στʼ ἀλήθεια, ὡραιότε-
ρο παιδευτικό πρόσωπο ἀπό τό
πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ;». Καί κατα-
λήγουν μέ ἀξιέπαινην παρρησίαν:
«Θά ἔπρεπε νά γνωρίζετε ὅτι σή-
μερα προοδευτικό εἶναι ὅ,τι ἀντι-
στέκεται στίς δυνάμεις, πού ἀπερ-
γάζονται τήν ἰσοπέδωση τῶν λα-
ῶν. Οἱ ἀπόψεις σας δέν μᾶς ἐκ-
φράζουν οὔτε στό ἐλάχιστο».
Συγχαίρομεν θερμῶς τούς διδα-
σκάλους αὐτούς. Θά πρέπει ἐπιτέ-
λους οἱ χριστιανοί νά προβάλουν
εἰρηνικήν ἀντίστασιν ὡς ὁμολογη-
ταί Χριστοῦ.
«Κα Θάλεια, μπράβο»!
«ΤΑ ΝΕΙΑΤΑ», καί εἰς τό ἴδιον
τεῦχος, ὡς ἀνωτέρω, τό ἑπόμενον
γεγονός, κατά τό ὁποῖον ἐθριάμ-
βευσεν ἡ κ. Θάλεια Δραγώνα! Δη-
λαδή; «Ἀπό τό ὕψος τῆς θέσης της
ἀπείλησε τή δασκάλα Χαρά Νικο-
πούλου ὅτι θά τήν μεταθέσει ἀπό
τούς Πομάκους μαθητές της στή
Θράκη στό χωριό Μέγα Δέρειο
τοῦ Ἕβρου, ἄν συνεχίσει τό ἔργο
της. Ποῖο ἔργο της; Νὰ κηρύττει
Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἱεραρχίας. Ἱεράρχης ὁ
ὁποῖος θά τολμήση νά ἐξαιρέση τοῦ κανόνος
καί τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἐκκλησίας, θά εἶναι καί
ὁ πρῶτος μέγας ἔνοχος ἀπέναντι τοῦ ὀρθοδό-
ξου θεσμοῦ τῆς ταφῆς τῶν νεκρῶν.Ἐλπίζομεν
νά ἐπικρατήση ὡριμωτέρα σκέψις καί νά ἐξοβε-
λισθῆ ἡ τοιαύτη «εἰδική» περίπτωσις. Αἱ τοιαῦται
ὑποχωρήσεις καί συμβιβασμοί δημιουργοῦν συ-
νήθως τάς αἱρέσεις καί τά σχίσματα. Ἡ Ἐκκλη-
σία ἑνώνει, δέν διαιρεῖ τόν λαόν. Ἐπιβάλλεται
σαφής καί ἄμεσος ἐπανόρθωσις πάσης «εἰ-
δικῆς» περιπτώσεως. Ἡ καῦσις ἀφορᾶ μόνον ἀ-
θέους καί ἀλλοθρήσκους.
στά παιδιά Χριστό καί Ἑλλάδα,
ὅπως καί ἡ συνείδησή της καί τό
Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ἐπιτάσ-
σουν.
Ἡ Χαρά συνέχισε τό ἔργο της
καί ἡ ἄλλη τήν ἔδιωξε (ἐπισήμως:
μετέθεσε) μακριά ἀπό τά παιδιά
της. ΑΝΑΝΔΡΙΑ!
Κυρία Θάλεια, μπράβο! Ὁλοκλή-
ρωσες (προσωρινά, βέβαια) τό
ἔργο τῶν τρομοκρατῶν κι ἔγινες
ἔτσι ὑπηρέτης τους».
Θά ἔπρεπε νά περιμένωμεν τάς
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ
ΑΚΟΜΗ μία διαμαρτυρία διά
πρόσωπα ἀκατάλληλα διά τό
ὑπουργεῖον Παιδείας, ἡ ὁποία
προέρχεται ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς
Καρακάλλου τοῦ Ἁγίου Ὄρους
(«Ἑστία» 20.5.10). Ἐξ αὐτῆς με-
ταφέρομεν μερικάς προτάσεις:
«Μέ πολύ μεγάλη ἔκπληξη καί
πόνο ψυχῆς διαβάσαμε τίς
ἀνθελληνικές ἀπόψεις τῆς κ.
Θάλειας Δραγώνα, Εἰδικῆς
Γραμματέως τοῦ “Ἑνιαίου Διοι-
κητικοῦ Τομέα Θεμάτων Ἐκπαι-
δευτικοῦ Σχεδιασμοῦ” τοῦ Ὑπ.
Παιδείας, τίς ὁποῖες ὑποστηρίζει
στό βιβλίο, πού ἔχει ἐκδώσει μέ
τίτλο “Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας”,
καί διʼ αὐτό θέλουμε νά ἐκφρά-
σουμε τήν βαθειά μας λύπη καί
ἀποδοκιμασία διά τίς προκλητι-
κές αὐτές τοποθετήσεις. Τό
Ἅγιον Ὄρος ἀνέκαθεν εἶχε ση-
μαντική συμβολή στήν Παιδεία
τοῦ Γένους μας καί οἱ Ἁγιο-
ρεῖται μοναχοί πάντοτε παρακο-
λουθοῦμε μέ ἐνδιαφέρον τά θέ-
ματα τῆς Παιδείας... Συμμεριζό-
μεθα τήν εὔλογη ἀνησυχία κάθε
Ἕλληνος καί καλοῦμε τούς ἰθύ-
νοντες νά ἐπιληφθοῦν τοῦ θέ-
ματος διά τό καλόν τῆς παιδείας
τῆς ἐνδόξου πατρίδος μας».
συνεπείας τῆς τοποθετήσεως τοι-
ούτων προσώπων εἰς θέσεις «κλει-
διά»! Ξέρει ὁ κ. πρωθυπουργός τί
κάνει. Γνωστή ἀπό πολλά χρόνια ἡ
ἰδεολογία καί αἱ ἀρχαὶ τοῦ ΠΑΣΟΚ.
Ἄς περιμένωμεν καί θά ἴδωμεν καί
ἄλλα «θαύματα» περί «Πίστεως»
καί «Πατρίδος». Ἡ Ἑλλάς ἐχρεω-
κόπησενἀπό πάσης ἀπόψεως, προ-
πάντων ἠθικῆς καί ἰδεολογικῆς.
Ποῖον καλόν νά περιμένωμεν;
«Οἱ φωνὲς
τῶν οἰκουμενιστῶν,
παραφωνίες»
ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ «Σταυρός» τοῦ
Μαΐου 2010, ἀναφέρεται εἰς τόν
Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου, ὁ ὁποῖος
συνεχίζει καί τώρα νά ἀπειλῆ, φο-
βούμενος τάς ἀντιδράσεις κατά
τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπα εἰς τήν
νῆσον. Καί γράφει μεταξύ τῶν
ἄλλων: «Ἐκεῖνες οἱ ἀντιδράσεις
τοῦ Ἰουνίου, ἔτρωσαν τόν ἐγωϊ-
σμόν του καί ἐξετράπη σέ ὕβρεις
καί ἀπειλές κατά τῶν ἀντιπαπικῶν
διαδηλωτῶν. Καί τώρα τίς φωνές
διαμαρτυριῶν τῶν πιστῶν ὀνομάζει
“παραφωνίες”. Τόν ζῆλον τους χα-
ρακτηρίζει ὡς “ζῆλον οὐ κατʼ ἐπί-
γνωσιν”. Τούς κατηγορεῖ ὅτι δέν
ἀκούουν, εἶναι ἰσχυρογνώμονες,
“ἀδιόρθωτοι” κ.ἄ. Δέν εἶναι ἔτσι,
Μακαριώτατε! Οἱ φωνές τῶν ἀντι-
παπικῶν δέν εἶναι “παραφωνίες”,
ἀλλά συμφωνίες μέ τή Γραφή,
τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί
τούς Ἱερούς Κανόνες. Οἱ φωνές
τῶν Οἰκουμενιστῶν, στούς ὁποί-
ους συγκαταλέγεσθε, αὐτές εἶναι
παραφωνίες. “Ἀδιόρθωτοι” ἐπίσης
δέν εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι ἀγωνισταί,
οἱ ὁποῖοι φρονοῦν τά ὀρθά ὡς πρός
τήν Πίστι, ἀλλʼ ἀδιόρθωτοι εἶναι οἱ
Οἰκουμενισταί καί σεῖς, πού ἔχετε
ἁβρές σχέσεις μέ τούς αἱρετικούς,
καί μάλιστα τόν Πάπα, τόν ἀδιόρ-
θωτον τῶν ἀδιορθώτων, μέ τίς
ὑπερφίαλες καί ἑωσφορικές ἀξιώ-
σεις του».
Κανείς δέν ἐφαντάζετο ὅτι ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου θά ἐπεδεί-
κνυε τοιαύτην ἀντιεκκλησιαστικήν
συμπεριφοράν πρός κληρικούς καί
λαϊκούς.
Τουλάχιστον, θά ἀναγνωρίση τά
σφάλματά του;
Πότε ὁ Πάπας
ὑπεστήριξε
τὸν Ἑλληνισμόν;
ΕΠΕΙΔΗ τό θέμα τῆς ἐπισκέψε-
ως τοῦ Πάπα πολύ ἀπησχόλησε τό
ὀρθόδοξον πλήρωμα, ὁ ἴδιος ἀρ-
θρογράφος ἀπευθυνόμενος πρός
τόν Κύπρου Χρυσόστομον Β΄ τόν
ἐρωτᾶ: «Σέ ὅποιον διαφωνεῖ συν-
ιστᾶτε νά ἐξέλθη ἀπό τήν Ἐκκλη-
σίαν καί νά ἱδρύση δική του Ἐκ-
κλησία. Δέν ἔχετε, Μακαριώτατε,
ὀρθή ἐκκλησιολογική ἀντίληψι.
Ἐκκλησία δέν εἶσθε σεῖς. Ἐκκλη-
σία εἶναι τό σύνολο τῶν πιστῶν.
Ἀλλά τί προσδοκᾶτε ἀπό τήν ἐπί-
σκεψί σας στόν Πάπα, καί τήν ἐπί-
σκεψι τοῦ Πάπα στήν Κύπρο; Νά
προσφέρη βοήθεια γιά τή λύσι τοῦ
ἐθνικοῦ προβλήματος τῆς Μεγα-
λονήσου; Ἀλλά πότε ὁ Πάπας ὑπο-
στήριξε τήν Κύπρο, καί γενικώτε-
ρα τόν Ἑλληνισμό; Ὄχι μόνο δέν
ὑποστήριξε, ἀλλά καί ἐπιβουλεύ-
θηκε καί πολέμησε καί ὑπέβαλε σέ
μαρτύρια Ὀρθοδόξους, πού δέν
θέλησαν νά τόν προσκυνήσουν.
Τουλάχιστον δέν ἔπρεπε νά λη-
σμονῆτε τά μαρτύρια τῶν μο-
ναχῶν τῆς Καντάρας.
Τό μαρτύριο τῶν 13 μοναχῶν
τῆς Μονῆς Καντάρας ἴσως ὑπῆρξε
τό πλέον φρικτόν μαρτύριον τῶν
παπικῶν τῆς Φραγκοκρατίας. Τούς
ἔδεσαν πίσω στά ἄλογα, τά ὁποῖα
τούς κατακομμάτιασαν στίς πέ-
τρες καί τά βράχια, καί μετά τούς
ἔρριξαν στή φωτιά καί τούς ἔκα-
ψαν....».
Τουλάχιστον θά ζητήση «συγ-
γνώμην» διά τό φρικτόν αὐτό μαρ-
τύριον;
Ὄχι ἐκπτώσεις
εἰς τὴν Ἐκπαίδευσιν
Η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ἔγραφε γιά
τούς πειραματισμούς εἰς τήν
ἐκπαίδευσιν: «Ἐξαιρετικά ἀπογοη-
τευτική εἶναι ἡ στάση τῆς Κυβέρ-
νησης στήν Παιδεία. Ἡ κατάργηση
τῆς βάσης τοῦ 10 ἀποτελεῖ ἕνα
ἐξόχως λαϊκίστικο μέτρο, τό ὁποῖο
πιέζει πρός τά κάτω τόν πῆχυ τῆς
ἐκπαίδευσης καί ἀποτελεῖ εὐρω-
παϊκή πρωτοτυπία ἐπιτρέποντας
στόν χειρότερο δυνατό μαθητή νά
μπεῖ στό πλέον ἄχρηστο ΑΕΙ ἤ
ΤΕΙ...».
Καί ἡ «ΖΩΗ» σχολιάζει: «Δυ-
στυχῶς οἱ μεταρρυθμιστικές προσ-
πάθειες, πού κατά καιρούς ἐπιχει-
ρήθηκαν, ἔγιναν καί γίνονται μέ
κριτήρια ὄχι ἐκπαιδευτικά, ἀλλά
δημοκοπικά, γιʼ αὐτό καί ὁδήγησαν
τήν ἐκπαίδευση σέ ἀπόγνωση. Ἀπο-
κτᾶ ἰδιαίτερη ἐπικαιρότητα ἡ παλαι-
ότερη ἐπισήμανση στήν Ἀκαδημία
Ἀθηνῶν τῆς Γαλλίδας Ἑλληνίστρι-
ας Ζακλίν ντε Ρομιγύ, πού ἀναφέ-
ρεται στό αὐξανόμενο κῦμα τῆς ἀ-
μάθειας: “Ἡ πολιτεία ἐδῶ ἀκολου-
θεῖ τόν χειρότερο δρόμο, κατεβά-
ζει τό ἐπίπεδο τῶν σπουδῶν. Ἀντί
νά τό ὑψώση ἐκεῖ πού μποροῦν νά
φθάσουν οἱ λίγοι καλοί, τό κατεβά-
ζει ἐκεῖ πού φθάνουν οἱ πολλοί κα-
κοί. Τό νά κάμης ἐκπτώσεις στήν
ἐκπαίδευση δέν εἶναι δημοκρατική
ἰδέα. Ἡ πολιτικοποίηση βρίσκεται
στή ρίζα ὅλων τῶν κακῶν”».
Ὀρθόταται παρατηρήσεις. Θά
τάς προσέξουν οἱ ὑπεύθυνοι;
Καὶ «Θεσσαλονικεῖς»
διαμαρτύρονται
ΩΣ «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ» ὑπογρά-
φουν τήν ἐπιστολήν των εἰς τόν
«Ο.Τ.» καί διαμαρτύρονται διά τάς
ἠθικάς ἀσχημίας, τάς ὁποίας ἀπο-
καλοῦν «Πολιτιστικό Πανόραμα
Θεσσαλονίκης», γιά τήν «Ὁμοφυ-
λοφιλία – Διαφυλικότητα» (6 – 12
Μαΐου, Ὀλύμπιον).
«Ἀπό τό 1998, γράφουν, τό κέν-
τρο μας διαμαρτύρεται κάθε ἔτος
τόσον εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν ὅσον
καί εἰς τόν ἑκάστοτε ὑπουργόν
“Πολιτισμοῦ”, πού χρηματοδοτεῖ
ἀσυνέτως καί ἐγκληματικῶς μέ
κρατικά κονδύλια, τά ὁποῖα βεβαί-
ως δανείζεται ἀκριβά ἀπό τό ἐξω-
τερικόν, διά νά μολύνη τήν πόλιν
τοῦ Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου
μέ τό Σοδομο–γομορροτικόν αὐτό
φεστιβάλ... Εἶναι ὄντως φρικτόν νά
συρρέουν κατʼ ἔτος οἱ σοδομῖται
καί λεσβίαι ἀπό τήν Βραζιλίαν, μέ-
χρι τήν Ἰσλανδίαν, διά νά διαφθεί-
ρουν τά παιδιά μας μέ τά διεστραμ-
μένα καί βδελυκτά ἐνώπιον Κυρίου
μας ἔργα των. Ἔχει καθιερωθεῖ
πλέον ἡ πόλις ὡς “ἡ Μύκονος” τῶν
ἀνωμάλων ταινιῶν».
Εἰς τό τέλος τῆς ἐπιστολῆς των,
καταφεύγουν εἰςτόν ἅγιον ἱερο-
μάρτυρα ἐπίσκοπον Κουρίου τῆς
Κύπρου Φιλωνίδην, ὁ ὁποῖος ἐπρο-
τίμησε νά πέση αὐτοβούλως κάτω
ἀπό ὕψωμα, παρά τά ἀτιμασθῆ.
ΘΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ
Θετικὰ καὶ μάλιστα δημόσια,
ἀπήντησε ὁ κ. Γ. Παπανδρέου στὸ
αἴτημα τοῦ Τούρκου πρωθυπουρ-
γοῦ Ταγὶπ Ἐρντογάν, γιὰ τὴν ἀνα-
καίνιση καὶ ἀνάδειξη τοῦ «Φετιγιὲ
Τζαμὶ» στὴν Ἀθήνα. Ἦταν σαφῶς ἡ
ἔνδειξη καλῆς βούλησης τῆς
Ἑλληνικῆς Κυβέρνησης γιὰ τὴν
ἀναγνώριση τῆς Οἰκουμενικότη-
τας τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντι-
νουπόλεως, τῆς κατάρρευσης ἑκα-
τοντάδων Βυζαντινῶν μνημείων
στὴν Μ.Ἀσία, Καππαδοκία, Ἴμβρο,
Τένεδο καὶ Κωνσταντινούπολη κα-
θὼς καὶ στὴν μετατροπὴ σὲ bar
ἱερῶν ναῶν στὰ κατεχόμενα τῆς
Κύπρου. Ὅσον ἀφορᾶ στὴν καλὴ
βούληση τοῦ Τ. Ἐρντογάν, στὶς
σχέσεις του μὲ τὴν Ἑλλάδα, αὐτὸ
τὸ πιστοποιεῖ καθημερινὰ ἡ εἰσβο-
λὴ δεκάδων τουρκικῶν ἀεροσκα-
φῶν στὸ Αἰγαῖο καὶ ἡ «ἀβλαβὴς διέ-
λευση» φρεγατῶν του, λίγο ἔξω
ἀπὸ τὸ Σούνιο.
Δὲν ὑπάρχει ὅμως, μόνον αὐτὴ
ἡ διάσταση στὴν ἐπαίσχυντη πρά-
«ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ…»
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
τὰς διεσπαρμένας ἐθνότητας τῆς
ἀχανοῦς αὐτῆς περιοχῆς εἰς τὴν
ἑνότητα τῆς πίστεως ὑπὸ τὸ φῶς
τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἀπέδωσε
πλουσίους καρποὺς διὰ τὴν πνευ-
ματικὴν ἀναγέννησιν, τὴν ἐθνικὴν
συνοχὴν καὶ τὴν διεθνῆ ἀκτινοβο-
λίαν τοῦ εὐλαβοῦς ρωσσικοῦ λαοῦ.
Τὴν μεταμόρφωσιν αὐτὴν τοῦ ρωσ-
σικοῦ λαοῦ ἐγκωμιάζει μετ᾽ εὐλό-
γου θαυμασμοῦ ὁ Μητροπολίτης
Ρωσσίας Ἱλαρίων εἰς Ὁμιλίαν αὐ-
τοῦ “Περὶ νόμου καὶ χάριτος” ἑξή-
κοντα περίπου ἔτη ἀπὸ τῆς ἐνάρ-
ξεως τοῦ ἀποστολικοῦ ἔργου τῆς
βυζαντινῆς ἱεραποστολῆς: “Τὸ
σκότος τῆς δαιμονικῆς λατρείας
ἠφανίσθη καὶ ὁ ἥλιος τοῦ Εὐαγγελί-
ου ἔλαμψεν ὑπεράνω τῆς γῆς ἡμῶν.
Τὰ ἱερὰ τῶν εἰδώλων κατεστράφη-
σαν καὶ οἱ ναοὶ ἀνηγέρθησαν. Τὰ
εἴδωλα ἐθρυμματίσθησαν καὶ αἱ
εἰκόνες τῶν Ἁγίων ἐνεφανίσθησαν.
Οἱ δαίμονες ἔφυγον καὶ ὁ σταυρὸς
καθηγίασε τὰς πόλεις.
Ἐπίσκοποι, ἱερεῖς καὶ διάκονοι
ἦλθον ὡς ποιμένες πνευματικοῦ
ποιμνίου, προσφέροντες τὴν κα-
θαρὰν θυσίαν... Ἡ σάλπιγξ τῶν
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΙΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
Ἰωάννα Καραγιαννοπούλου –
Λελούδα, Δικηγόρος Δ.Ν.).
Δέν ἀμφισβητεῖ κανείς τά
θετικά στοιχεῖα μιᾶς παγκο-
σμιοποιημένης ἀνθρωπότητας
καί κοινωνίας. Τό κοινωνικό,
ἄλλωστε, στοιχεῖο, τό ἔχει ὁ
ἄνθρωπος ἔμφυτο καί δοσμέ-
νο ἀπ’ τό Δημιουργό. Ἡ ἐπι-
κοινωνία ἀπ’ τή μιά ἄκρη τοῦ
πλανήτη μας ὡς τήν ἄλλη εἴτε
μέ ἱπτάμενα μέσα, εἴτε μέ
ἠλεκτρονικά, εἶναι πιά πρα-
γματικότητα. Οἱ χῶρες τοῦ
πλανήτη μας ἔχουν γίνει γει-
τονιές. Οἱ διαπροσωπικές καί
διακοινοτικές – διακοινωνικές
σχέσεις ἔχουν φέρει τόν ἕνα
κοντά στόν ἄλλο.
Στό θέμα τῆς οἰκονομίας,
ὡστόσο, δίνεται τό ἀποκλει-
στικό βάρος μιᾶς παγκόσμιας
προσπάθειας, πού ἀγνοεῖ καί
περιθωριοποιεῖ δυστυχῶς κά-
θε ἀνώτερη καί μεταφυσική
ἐνατένιση. Διάβασα τελευταῖα
σέ κάποιο ἔντυπο, τήν ὀρθή ἄ-
ποψη ἀρθρογράφου, ὁ ὁποῖος
ἔλεγε: «Ἡ ἀδιόρατη δύναμη
τῆς παγκοσμιοποίησης, ἀμφι-
σβητεῖ τήν ἔννοια τοῦ ἐθνικοῦ
κράτους καί συχνά τήν ἀπει-
λεῖ. Τό ἐθνικό κράτος δέν εἶ-
ναι κλειστὸς γεωγραφικός χῶ-
ρος μέ σύνορα, ἀλλά χῶρος μέ
αὐστηρά καθορισμένα καί
ταυτόχρονα διάτρητα σύνορα.
Ταξίδια, γάμοι, ἀλληλογρα-
φία, παραγωγή. Ὅλος ὁ κό-
σμος μιά μάζα, ἕνας ὁμογενο-
ποιημένος πολίτης. Βασικό χα-
ρακτηριστικό τῆς παγκοσμιο-
ποίησης, ἡ “μακντοναλντοποί-
ηση” τῶν πάντων, ἡ ὁμοιόμορ-
φη, δηλαδή, καθιέρωση συγ-
κεκριμένου τρόπου ζωῆς, συμ-
περιφορᾶς καί δράσης».
Ἡ παγκοσμιοποίηση, κατά
κάποιο τρόπο, γίνεται τό ὄργα-
νο τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Κι
ὅταν λέμε Νέα Ἐποχή (New
Age), δέν ἐννοοῦμε τό χρόνο ἤ
κάποια χρονική περίοδο, ἀλλά
μιά νοοτροπία, ἕνα νέο τρόπο
ξη ἀποκατάστασης τοῦ «Φετιγιὲ
Τζαμί». Αὐτό, διότι πίσω ἀπὸ τὶς
ἐπικοινωνιακὲς πολιτικὲς κινήσεις
τῆς Κυβέρνησης κρύβεται ἡ παρα-
χάραξη, ἂν ὄχι διαγραφὴ τῆς ἱστο-
ρικῆς ἀλήθειας. Τὸ «Φετιγιὲ Τζαμὶ»
εἶναι μνημεῖο φρίκης, σκλαβιᾶς καὶ
τυραννίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατὰ
τὴν διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας.
Χτίστηκε πρὸς τιμὴ τοῦ Μωάμεθ Β΄
τοῦ Πορθητῆ, ὁ ὁποῖος μπῆκε
θριαμβευτικὰ στὴν πόλη τῶν Ἀθη-
νῶν τὸ 14581. Εἶχε προηγηθεῖ ἡ κα-
τάληψη τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν
τὸ 1456. Ὡστόσο, τὸ κάστρο τῆς
Ἀκρόπολης ἀντιστάθηκε γιὰ δύο
ἀκόμη χρόνια. Μὲ τὴν εἴσοδο τοῦ
Μωάμεθ τοῦ Β΄ στὴν Ἀθήνα ξεκί-
νησε ἡ φοβερὴ περίοδος τῆς
Τουρκοκρατίας, τῆς σκλαβιᾶς, τῆς
φρίκης, τοῦ παιδομαζώματος.
Ὁ ξεσηκωμὸς τῶν Ἑλλήνων τὸ
1821 σήμανε καὶ τὸ τέλος τῆς «δό-
ξας» τοῦ «Φετιγιὲ Τζαμί». Οἱ Ρωμιοὶ
προτάσσοντας τὸ ἐλευθερία ἢ θά-
νατος, ὡσὰν λιοντάρια ἔπεσαν στὴ
ἀγγέλων καὶ ὁ κεραυνὸς τοῦ Εὐαγ-
γελίου ἤχησαν εἰς πάσας τὰς πό-
λεις... Ἅπας ὁ λαός, ἄνδρες καὶ γυ-
ναῖκες, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἐπλήρω-
σαν τοὺς ἱεροὺς ναούς”. Τὸ φῶς
ἐκεῖνο τῶν πυρίνων γλωσσῶν ἀκτι-
νοβολεῖ συνεχῶς εἰς τὴν ζωὴν τῆς
Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσ-
σίας, διὰ νὰ φωτίζη τὴν ὁδὸν τῆς
ὑπερβάσεως τῶν διασπάσεων τοῦ
κόσμου καὶ νὰ μυσταγωγῆται συν-
εχῶς τὸ μυστήριον τῆς Πεντη-
κοστῆς.
Συνήχθημεν, λοιπόν, σήμερον
διὰ νὰ ἑορτάσωμεν ἀπὸ κοινοῦ
τὴν “μεγίστην”, “Πάνσεπτον καὶ
Παναγίαν” ἑορτὴν τῆς Πεντη-
κοστῆς (Εὐσεβίου, Βίος Κωνσταν-
τίνου, 4, 64), τὴν “μητρόπολιν τῶν
ἑορτῶν”, κατὰ τὸν Ἱερὸν Χρυσό-
στομον (Ὁμιλία β´, εἰς τὴν Ἁγίαν
Πεντηκοστήν, 1. PG 50, 463), τὴν
“μεθέορτον” καὶ “τελευταίαν”
ἑορτὴν τοῦ Πασχαλίου κύκλου,
κατὰ τὸν ἱερὸν ὑμνογράφον (Κά-
θισμα Ὄρθρου Πεντηκοστῆς).
Ποία ὅμως ἡ ὑπόθεσις τῆς με-
γάλης ταύτης ἑορτῆς, ὡς θὰ ἔθετε
τὸ ἐρώτημα ὁ Ἱερὸς Χρυσόστο-
μος; Ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος, ἐκφρά-
ζωῆς. Εἶναι, ἀπό θρησκευτική
ἄποψη, μιά ὁλότελα ξένη πρός
τό Χριστιανισμό, ἀντίληψη.
Σύμφωνα μ’ αὐτή, ἡ περίοδος
τοῦ «Ἰχθύος», πού συμβολίζει
τήν περίοδο τοῦ Χριστιανι-
σμοῦ, τελείωσε, καί τώρα μπή-
καμε στό ζώδιο τοῦ «Ὑδροχό-
ου», δηλαδή τήν περίοδο τῆς
«Νέας Ἐποχῆς».
Ἡ Νέα Ἐποχή, ἐποχή τοῦ
Ἀντιχρίστου, ὅπως χαρακτηρί-
ζεται, βρίσκει ἕνα κόσμο, φαι-
νομενικά «ἑνωμένο», ἀλλά
τρομερά διαιρεμένο, σέ μιά
πρωτόγνωρη σύγχυση, σάν τή
βαβέλ τῆς ἐποχῆς τοῦ γνω-
στοῦ «πύργου» τῆς Παλαιᾶς
Διαθήκης. Μπαίνουμε σέ μιά
Νέα Ἐποχή, τήν «κοσμική», ὅ-
πως τή λένε οἱ ἀποκρυφιστές
(π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου:
«Ἀποκρυφισμός – Γκουρουϊ-
σμός – Νέα Ἐποχή»).
Ἡ Νέα Ἐποχή μέ τήν παγκο-
σμιοποίηση προωθεῖ τό ἔκτρω-
μα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρη-
τισμοῦ καί τῆς ἰσοπέδωσης
τῶν πολιτισμῶν. Μέ τόν συγ-
κρητισμό γίνεται προσπάθεια
ἐξίσωσης τῶν θρησκειῶν,
ὥστε στό τέλος νά ἐπικρατή-
σει ἡ ἀδιαφορία, ἡ χλιαρότητα
καί ὁ μαρασμός τῆς ἀληθινῆς
χριστιανικῆς πίστης. Γιά τοῦ-
το καί ὁ αὐξανόμενος καί ἐν-
τεινόμενος πόλεμος κατά τοῦ
Σταυροῦ, τῶν Χριστιανικῶν
Συμβόλων καί κατά τοῦ ἰδίου
τοῦ Χριστοῦ.
«Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέ-
ραις».... πολλά «σημεῖα καί τέ-
ρατα» θά προηγηθοῦν. «Ἡμέ-
ραι πονηραί». «Τό γάρ μυστή-
ριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνο-
μίας» (Β΄Θεσ. Β΄ 7). Ἀποχρι-
στιανισμός τοῦ Δυτικοῦ κό-
σμου, κορύφωση τοῦ ἀθεϊ-
σμοῦ, πλήμμυρα διαφθορᾶς
καί ἀσέλγειας, πορνεία, μοι-
χεία, μῖσος, φόνος, κακία καί
κάθε πάθος.
Ἄγκυρα σωτηρίας ἡ Ὀρθο-
δοξία μας. Ὁ Χριστός καί Κύ-
ριός μας.
μάχη γιὰ νὰ φέρουν τὴν ἄνοιξη τῆς
λευτεριᾶς παλεύοντας ὑπὲρ Πίστε-
ως καὶ Πατρίδος. Ἦταν τότε, ποὺ ὁ
μιναρὲς τοῦ «Φετιγιὲ Τζαμὶ» γκρε-
μίστηκε.
Ἡ μοῖρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι
ὅμως τραγική. Τὴν συνοδεύει ὁ πό-
νος, τὴν γράφει τὸ αἷμα καὶ τὴν
στιγματίζει ἡ προδοσία, ἔξωθεν καὶ
ἔσωθεν. Ἡ ἀποκατάσταση τοῦ μνη-
μείου τῆς Ἅλωσης τῶν Ἀθηνῶν καὶ
τῆς φρίκης ἀποτέλεσε σκοπὸ καὶ
ὅραμα κάποιων. Ἡ σημειολογία
τραγική! Εἶναι αὐτὸ τελικά, ποὺ θέ-
λουν νὰ ἀφήσουν ὡς ἀποτύπωμα
στὴν ἱστορία κατὰ τὸ πέρασμά
τους, ἤτοι τὴν νέα σκλαβιά, τὴν
φρίκη, τὸ νέο τρανὸ χτύπημα -θαρ-
ροῦν- στὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρ-
θοδοξία. Μάταια ὅμως. Δὲν ἐννόη-
σαν ἀκόμη τί σημαίνει Ρωμιοσύνη.
1. Ἱστορικές πληροφορίες ἀντλήθη-
καν ἀπό τήν ἱστοσελίδα «noiazo-
mai.net»
α.κ.
ζων τὴν κοινὴν ἐκκλησιαστικὴν
συνείδησιν, ἀπαντᾶ “Πεντηκο-
στὴν ἑορτάζομεν, καὶ Πνεύματος
ἐπιδημίαν, καὶ προθεσμίαν ἐπαγγε-
λίας, καὶ ἐλπίδος συμπλήρωσιν”
(Στιχηρὸν Ἑσπερινοῦ Πεντηκο-
στῆς). Τί σημαίνουν αὐτὰ δι᾽
ἡμᾶς; Ὁ περιεκτικὸς λόγος τοῦ
ὑμνογράφου δηλώνει τὸ βαθύτε-
ρον νόημα τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντη-
κοστῆς διὰ τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλη-
σίας καὶ παντὸς πιστοῦ.
Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν, διότι
δι᾽ αὐτῆς κατακλείεται ὁ πεντη-
κονθήμερος Πασχάλιος κύκλος
ἀπὸ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χρι-
στοῦ, διὰ τῆς ὁποίας ὡλοκληρώθη
τὸ ἐπίγειον λυτρωτικὸν ἔργον τοῦ
ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καὶ Λόγου
τοῦ Θεοῦ δι᾽ ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν ἡμε-
τέραν σωτηρίαν.
Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν, διότι
κατ᾽ αὐτὴν ὁ ἀναληφθεὶς εἰς τοὺς
οὐρανοὺς καὶ καθήμενος ἐν δεξιᾷ
τοῦ Πατρὸς μετὰ τῆς θεωθείσης
ἀνθρωπότητος Αὐτοῦ ἀπέστειλεν
εἰς τοὺς “προσκαρτεροῦντας” μα-
θητὰς Αὐτοῦ το Ἅγιον Πνεῦμα, διὰ
νὰ τοὺς ὁδηγῆ ἀσφαλῶς εἰς τὴν
ἀνατεθεῖσαν εἰς αὐτοὺς ἀποστο-
λὴν νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιον
τῆς σωτηρίας εἰς πάντα τὰ ἔθνη.
Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν, διότι
διὰ τῆς ἐπιδημίας τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος ἐλάβομεν “προθεσμίαν
ἐπαγγελίας”, ἤτοι τῆς ἐπαγγελίας
τοῦ Χριστοῦ διὰ τὴν ἐγκαθίδρυσιν
εἰς τὸν κόσμον τῆς ᾽Εκκλησίας Του
“ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος”, ἡ
ὁποία ὁρίζει τὴν ἐσχατολογικὴν
“προθεσμίαν” τῆς “ὀγδόης ἡμέ-
ρας” εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς σωτη-
ρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν, διότι
διὰ τῆς συγκροτήσεως ὑπὸ τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας
τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ἔχομεν
“ἐλπίδος συμπλήρωσιν”, διὰ νὰ
καταστῶμεν καὶ ἡμεῖς, διὰ τῆς χο-
ρηγουμένης ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύ-
ματος χάριτος, θείας φύσεως κοι-
νωνοὶ ὡς μέλη τοῦ δοξασθέντος
“σώματος Χριστοῦ”.
Εἰσαγγελικὴ ἔρευνα
γιὰ τά σκάνδαλα
τοῦ Γερμανοῦ
Ἀρχιεπισκόπου
Οἱ εἰσαγγελεῖς τῆς πόλης Φράϊμ-
πουργκ τῆς Γερμανίας ἐρευνοῦν
συνενοχὴ τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ρόμ-
περτ Ζόλιτς σὲ ὑποθέσεις σεξουα-
λικῆς κακοποίησης παιδιῶν, τὴ δε-
καετία τοῦ 1960. Τὸν προκαθήμε-
νο τῆς γερμανικῆς παπικῆς «Ἐκ-
κλησίας» ἀγγίζουν τὰ σκάνδαλα
σεξουαλικῆς κακοποίησης ἀνήλι-
κων παιδιῶν, ποὺ ἔχουν φέρει σὲ
δεινὴ θέση τοὺς τελευταίους μῆ-
νες, τὴν ἕδρα τοῦ Βατικανοῦ. Οἱ
εἰσαγγελεῖς ἀνέφεραν ὅτι ὁ ἀρχιε-
πίσκοπος Ζόλιτς κατηγορεῖται ὅτι
τὸ 1987 ἀνέθεσε τὴν ἐνορία τοῦ
μοναστηριοῦ Μπιρνάου στὴ λίμνη
Κόνστανς σὲ ἕναν ἱερέα, γιὰ τὸν
ὁποῖο γνώριζε ὅτι κακοποιοῦσε
παιδιά. Ὡστόσο, ἡ γερμανικὴ ἀρ-
χιεπισκοπὴ ἀρνήθηκε ὅλες τὶς κα-
τηγορίες ἐναντίον τοῦ 71χρονου
Ζόλιτς, κατηγορώντας τὴν Εἰσαγ-
γελία καὶ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέ-
ρωσης γιὰ «φθηνὴ ἀπόπειρα ἐντυ-
πωσιασμοῦ». Τοὺς τελευταίους
μῆνες ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ζόλιτς -ὁ
ὁποῖος ἡγεῖται τῆς γερμανικῆς ἐπι-
σκοπικῆς συνόδου- ἔχει ἀπολογη-
θεῖ σὲ θύματα σεξουαλικῆς κακο-
ποίησης ἀπὸ καθολικοὺς ἱερεῖς,
δηλώνοντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπέ-
τυχε νὰ τοὺς βοηθήσει.
α.κ.
νισμός καί Κόσμος», Ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλο-
νίκη 2009, σελίδες 318.
Μιά πολύ ἐπιμελημένη ἔκδοση
γιά ἕνα πολύ σημαντικό καί σύγ-
χρονο ἐκκλησιαστικό θέμα. Τό θέ-
μα τοῦ «Οἰκουμενισμοῦ» καί τῶν
διαχριστιανικῶν Διαλόγων. Ἕνα
βιβλίο, πού εἶμαι βέβαιος ὅτι καί τίς
318 σελίδες του θά τίς ἐπικρο-
τοῦσαν καί οἱ 318 Πατέρες τῆς Α΄
Οἰκουμενικῆς Συνόδου!
Γιατί τό ᾽γραψε ἤ μᾶλλον τό ὡλο-
κλήρωσε ὁ π. Λουκᾶς, τό ἐπεξηγεῖ ὁ
ἴδιος στά Προλεγόμενα: «Τόν Σε-
πτέμβριον τοῦ 2004 εἰς τήν Μεγά-
λην Αἴθουσαν Τελετῶν τοῦ Ἀρι-
στοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσα-
λονίκης ἔλαβε χώραν ἐπικαίρως καί
ἐπιτυχῶς τετραήμερον διορθόδο-
ξον Θεολογικόν Συνέδριον ὑπό τόν
τίτλον: “Οἰκουμενισμός: Γένεση,
προσδοκίες, διαψεύσεις”. Μεταξύ
τῶν πενῆντα τόσων εἰσηγητῶν τοῦ
Συνεδρίου, προσκληθέντες, εὑρέ-
θημεν καί ἡμεῖς διά τήν ἀνάπτυξιν
τοῦ θέματος “Ἅγιον Ὄρος καί
Οἰκουμενισμός”. Ἀλλ’ ἐξ ἀπειρίας
χειρισθέντες τόν χρόνον καί τήν
συγκυρίαν οὐδέ κἄν εἰσήλθομεν τό-
τε δεόντως εἰς τό θέμα. Καί τό χρε-
ωστούμενον ἀπό τότε καταθέτομεν
ταπεινῶς διά τοῦ παρόντος φιλοπο-
νήματος, ἔχοντος ὡς κορμόν τά κεί-
μενα τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ
Ἁγίου Ὄρους. Ἀπό τῆς σθεναρᾶς
γλώσσης τῶν κειμένων τούτων
ἐμφαίνεται τό ἀπ’ αἰώνων ἐπί τῶν
βράχων τοῦ Ἄθωνος ἐρριζωμένον
φρόνημα τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Ἀσκητι-
σμοῦ».
Ὁμολογεῖ δηλαδή μέ ταπείνωση,
—καί ἔχει δίκιο— ὅτι ἕνα τέτοιο θέ-
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ: «Πέρα ἀπό τά σύννε-
φα» — (Μιά ἐλάχιστη προσπάθεια προσέγγισης τοῦ μείζονος
προβλήματος τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καί τῶν λεγόμενων
«πτωματικῶν» μεταμοσχεύσεων), Ἅγ. Ὄρος 2010, σελίδες 157.
Μεγάλο, σύγχρονο καί δύσκολο τό
πρόβλημα τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου
καί τῶν «μεταμοσχεύσεων». Αὐτό
ἀκριβῶς ἀναλαμβάνει νά τό ἐρευνή-
σει, νά τό μελετήσει καί νά δώσει κά-
ποιες ἀπαντήσεις βιοϊατρικές – θεολο-
γικές, ὁ μοναχός Γρηγόριος Ἁγιορεί-
της.
Πρόκειται, ὡστόσο, γιά ἕνα πολύ
σοβαρό καί ἀξιόλογο βιβλίο, γραμμέ-
νο μέ εὐσυνειδησία, μέ σφαιρική γνώ-
ση τοῦ θέματος —βιοϊατρική καί θεο-
λογική— μέ σαφήνεια, ἀποφεύγοντας
ἀκραῖες θέσεις.Ἴσως σέ κάποια ση-
μεῖα θεωρηθεῖ ὅτι ἐπαμφοτερίζει,
ἀλλά εἶναι ὑποχρεωμένος ἐκ τῶν
πραγμάτων, νά ἐρευνήσει καί παρου-
σιάσει τό πρόβλημα τοῦ ἐγκεφαλικοῦ
θανάτου καί τῶν «πτωματικῶν» μετα-
μοσχεύσεων, μέ ὅλες τίς διαστάσεις
τους, θετικές ἤ ἀρνητικές.
Μέ μιά ματιά στά περιεχόμενα, δια-
πιστώνει ὁ ἀναγνώστης τήν ἐμβέλεια
τῶν γνώσεων τοῦ συγγραφέα καί τήν
ἐπιτυχία τῶν ἐπιχειρημάτων του. Τά
συμπεράσματα, ἀσφαλῶς, ἀνήκουν
στούς ἀναγνῶστες.
Ἐκτός ἀπ’ τόν Πρόλογο καί τόν
Ἐπίλογο, ἡ θεματολογία τοῦ βιβλίου
χωρίζεται σέ ἑπτά κεφάλαια μέ τίς
ὑποδιαιρέσεις τους.Σημειώνω τά θέ-
ματα τῶν κεφαλαίων: 1. Ἐγκεφαλι-
Ἔτος ΚΗ´, Ἀριθμ. 23/11 Ἰουνίου 2010
ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙ-
ΡΟΒΙΤΣ «Καιρὸς Μετανοίας» ἀπὸ
τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρι-
σαίου ὡς τὴν Μεγάλη Παρασκευή.
Μετάφραση – Ἐπιμέλεια Πέτρου
Μπότση. Ἀθήνα 2010. Σχ. 21,50Χ14,
σσ. 270.
ΔΗΜΗΤΡΗ Κ. ΣΕΡΓΙΟΥ, Δικη-
γόρου Δημοσιογράφου «Ὁ Μετασο-
βιετικὸς “φιλελεύθερος” πόλεμος
κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ». Ἐκδόσεις
Νεκτάριος Παναγόπουλος. Σχ.
20,50Χ14, σσ. 224.
ΚΩΝΣΤ. ΔΗΜ. ΦΡΑΓΚΟΥ, Ὁμο-
τίμου καθηγητοῦ Πανεπιστημίου
«Κατηχητικὰ βοηθήματα. Ι. Κατηχη-
τικὴ προθεωρία». Ἔκδοση Ἱερᾶς
Μητρ. Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας.
Ἱερὰ Πόλη Μεσολογγίου. Σχ.
20,50Χ14, σσ. 174.
Τοῦ ἰδίου, «Κατηχητικὰ βοηθήμα-
τα. ΙΙ. Παιδικὴ Ἁγιολογία». Ἔκδοση
Ἱερᾶς Μητρ. Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνα-
νίας. Ἱερὰ Πόλη Μεσολογγίου. Σχ.
20,50Χ14, σσ. 318.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ, Διμηνιαία
ἔκδοση ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ῾Ιε-
ραπύτνης καὶ Σητείας ῾Ιεράπετρα.
Νοέμβ. – Δεκ. 2009. ᾿Ιαν. – Φεβρ.,
Μάρτ. – ᾿Απρίλ. 2010.
ΑΓΩΝΑΣ, Μηνιαία ἔκδοσις τῶν
ἀγωνιζομένων Λαρισαίων Χρι-
στιανῶν. ᾿Οκτ., Νοέμβ., Δεκ. 2009.
᾿Ιαν., Φεβρ., Μάρτ., ᾿Απρίλ. 2010.
Λάρισα.
ΑΚΤΙΝΕΣ, ῎Οργανον «Χριστια-
νικῆς ῾Ενώσεως ᾿Επιστημόνων».
Νοέμβ., Δεκ. 2009. ᾿Ιαν., Φεβρ.,
Μάρτ., ᾿Απρίλ. 2010. ᾿Αθῆναι.
μα: «Ἅγιον Ὄρος καί Οἰκουμενι-
σμός», δέν ἐξαντλεῖται μέσα σέ 15 –
30 λεπτά μιᾶς ὁμιλίας. Καί πολύ κα-
λά ἔκανε, καί τόν εὐχαριστοῦμε τόν
π. Λουκᾶ Φιλοθεΐτη, γιά τό ἐξαιρε-
τικό συγγραφικό του ἔργο, μέ τήν
πλούσια βιβλιογραφία καί τίς
ἄφθονες πηγές καί τά βοηθήματα,
τά ὁποῖα στό τέλος τά καταγράφει
μέ λεπτομέρειες.
Τά θέματα πού διαπραγματεύε-
ται εἶναι τόσα πολλά καί ἐνδιαφέ-
ροντα, καί μέ τέτοιο τρόπο τά ἐκθέ-
τει, ὥστε ὁ ὀρθόδοξος ἀναγνώστης
νά μπορεῖ μέ πολλούς τρόπους, «διά
τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης, τῶν
δεξιῶν καί ἀριστερῶν», νά διεξάγει
τόν ἀντιαιρετικό ἀγῶνα. Καί ξέ-
ρουμε ὅλοι ὅτι ὁ οἰκουμενισμός δέν
εἶναι μιά ἁπλῆ αἵρεση, ἀλλ’ εἶναι
παναίρεση καί διακυβεύονται, ὄχι
μόνο μερικά τιμαλφῆ τῆς Ὀρθοδο-
ξίας, ἀλλά ὁλόκληρη ἡ Ὀρθοδοξία.
Στίς 318 σελίδες, διαπραγματεύεται
103 θέματα (κεφάλαια). Ἕνας ὁλό-
κληρος πνευματικός πλοῦτος Ὀρ-
θοδοξίας. (Μονάχα ἡ καταγραφή
τῶν περιεχομένων στήν ἀρχή τοῦ
βιβλίου, καταλαμβάνουν ἐννέα (9)
σελίδες. Καί ὅλα, ἀσφαλῶς, τά κε-
φάλαια —(τά θέματα)— μιλοῦν γιά
Ἁγιορειτικό Μοναχισμό καί τίς
αἱρέσεις, ἰδιαίτερα τόν Οἰκουμενι-
σμό.
Πάντοτε τό Ἅγιο Ὄρος προπο-
ρεύεται καί φωτίζει.
Συγχαίρουμε τόν π. Λουκᾶ γιά τό
θαυμάσιο ἔργο του.
Μιχ. Μιχαηλίδης
κός θάνατος καί μεταμοσχεύσεις. 2.
Παράταση ζωῆς. Ἡ παρεμπόδιση θα-
νάτου. 3. Ὁ Νόμος καί ἡ Ἀλήθεια. 4.
Τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου. 5. Ἡ
Ἀγάπη ὡς ἐντολή. 6. Ἀντιρρήσεις ἐπί
τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, καί 7. Τό
νόημα τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου.
Σημειώνω ἐπίσης μερικά ἀπό τά
ὑποκεφάλαια: (Παθητική εὐθανασία
– Ἡ στάση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρω-
σίας - Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος – Εἶναι
ἠθικά σωστό νά τερματίζεται μία
ζωή, γιά νά σωθεῖ μία ἄλλη; – Ἡ προ-
αίρεση τοῦ ἀνθρώπου – Πράξη ἀγά-
πης, θυσίας καί προσφορᾶς – Ἡ πνευ-
ματική διάσταση τῶν ὀργάνων – Μά-
ταια ἡ δωρεά καί ἀναγκαστικός ὁ πό-
νος; – Ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς
ζωῆς κ.λπ.)...
«Ἡ βιοτεχνολογική ἐπανάσταση,
σημειώνει ὁ συγγραφέας, δημιούργη-
σε ἄλλες προοπτικές, ἄλλες ἀνάγκες.
Ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος εἰσῆλθε στή
ζωή μας ἀπό αὐτές τίς νέες συνθῆκες.
Ἄν δέν ὑπῆρχε κυρίως ἡ ἀνακάλυψη
τῆς τεχνητῆς ὑποστήριξης τῆς ἀνα-
πνοῆς, δέν θά μιλούσαμε τώρα γι’
αὐτόν, οὔτε φυσικά καί γιά «πτωματι-
κές» μεταμοσχεύσεις»...
Πολύ ἀξιόλογο βιβλίο, γιά ὅσους
ἐνδιαφέρονται. Ἀξίζει νά μελετηθεῖ.
Μιχ. Μιχαηλίδης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ ΝΟ-
ΤΙΟΥ ΑΦΡΙΚΗΣ. ᾿Επίσημο Δελτίο
῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Ιωαννουπόλε-
ως καὶ Πρετορίας τοῦ Πατριαρχείου
᾿Αλεξανδρείας καὶ πάσης ᾿Αφρικῆς.
Νοέμβ. – Δεκ. 2009. ᾿Ιαν. – Φεβρ.
2010.
ΑΛΙΕΥΣ, Περιοδικὸν ῾Ιερ. Μη-
τροπόλεως Μαντινείας καὶ Κυ-
νουρίας. Σεπτ., ᾿Οκτ. – Δεκ. 2009.
᾿Ιαν. – Μάρτ.2010. Τρίπολις.
῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ
᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Παν-
ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-
σις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106
77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206,
ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης·
Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρό-
πουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη.
Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώρ-
γιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα
᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος
Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος
Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15,
Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου
Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα
᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951,
ΦΑΞ 210 81 36 981).
῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»:
www.orthodoxostypos.gr
᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον:
orthotyp@otenet.gr
Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-
φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ-
πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ
ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ-
νην τῶν γραφομένων.
11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων» ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΟΙ

Οἱ περισσότεροι «ἱστορικοί» μας, ποι ἄσχετοι μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, τὶς λουν τὸ θέλημά τους, τὴν ἀνοησία

ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ Θ´ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ (7–9–2007)
(6ον)
Μπροστά, λοιπόν, στόν ἐμφανῆ
αὐτόν κίνδυνο ἐκκοσμίκευσης τῆς
Ἐκκλησίας, πού τώρα προβάλλει
πολύ πιό σοβαρός ἀπό ὅ,τι στό πα-
ρελθόν, ἐπιβάλλεται ὡς Ὀρθόδο-
ξοι Θεολόγοι νά λάβουμε ὁρισμέ-
να μέτρα.
Θερμότερη προσευχή στήν πα-
ναγία Τριάδα γιά ἀνάσχεση καί ἀπο-
τροπή τοῦ ἐκκοσμικευτικοῦ ρεύμα-
τος, καί ἐπίκληση τῶν πρεσβειῶν,
ἰδιαίτερα τῶν Ἁγίων ἐκείνων, που
ἀγωνίστηκαν γενναῖα στήν ἐποχή
τους ἐναντίον παρόμοιων κινδύ-
νων, ἀναδειχθέντες μάρτυρες καί
ὁμολογητές.
Πνευματική ἀφύπνιση, βαθιά με-
λέτη καί κριτική, ἐκ μέρους ἰδίως
τῶν θεολόγων καί θεολογούντων,
κάθε γραπτοῦ ἤ προφορικοῦ θρη-
σκευτικοῦ καί θεολογικοῦ λόγου,
μέ βάση τή «συμφωνία τῶν Πατέ-
ρων» καί τόν «Κανόνα τῆς πίστε-
ως».
Ἀναζωπύρωση τοῦ ποιμαντικοῦ
ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μέ ὀργανω-
μένη (καί ὄχι περιστασιακή ἤ σπο-
ράδην) κατήχηση τοῦ λαοῦ, κυρίως
μέσῳ ἰδίου τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Συνεργασία, καί ὄχι ἀντιπαράθε-
ση, μεταξύ τῶν θύραθεν ἐπιστημῶν
καί τῆς Ἐκκλησίας. Τοῦτο, γιά πα-
ράδειγμα, μπορεῖ νά πραγματοποι-
ηθεῖ, ὅταν τά ἴδια τά μέσα (π.χ. οἱ
ἰδέες τῆς ἐλευθερίας, τοῦ ἀνθρω-
πισμοῦ, τοῦ ἀτομισμοῦ, τῆς ἰσότη-
τας, τῆς ἀδελφότητας, τῆς δικαιο-
σύνης καί τά ἀντιπολεμικά, φιλει-
ρηνικά, ἀκτιβιστικά καί οἰκολογικά
κινήματα κλπ.), πού χρησιμοποιεῖ
ἀποδομητικά ἡ σύγχρονη ἐκκοσμί-
κευση, τά ἀξιοποιήσουμε μέ πρίσμα
τήν ὀρθόδοξη χριστιανική Θεολο-
γία. (Σπ. Τσιτσίγκος, Λέκτορας τῆς
Θεολoγικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν).
***
Ἡ τεχνολογία ἐπικοινωνιῶν μέ-
σῳ Διαδικτύου παρέχει πολλαπλές
δυνατότητες μετάδοσης πληροφο-
ριῶν ὅπως:
Ἀνταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ
ἀτόμων σ᾽ ὅλη τήν ὑδρόγειο μέ με-
Διαδικτύου νά βλέπουν ὁ ἕνας τόν
ἄλλο καί νά ὁμιλοῦν.
Τό Διαδίκτυο ἀποτελεῖ σημαντικό
ἐργαλεῖο, γιά παροχή ὑπηρεσιῶν
πρός τό σύνολο. Ἐφόσον λυθεῖ τό
πρόβλημα τῆς ἐκπαίδευσης τοῦ εὐ-
ρύτερου κοινοῦ στή χρήση τοῦ Δια-
δικτύου, ἀλλά καί ἡ παροχή τῆς δυ-
Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου
νατότητας τῆς πρόσβασής τους
στήν τεχνολογία αὐτή τό Διαδίκτυο
μπορεῖ νά βοηθήσει στήν ἐπίλυση
σημαντικῶν προβλημάτων στήν κοι-
νωνία.
Διακίνηση κειμένων, συγγραμ-
μάτων καί βιβλίων. Τό Διαδίκτυο
λειτουργεῖ σέ μορφή μιᾶς «Παγ-
κόσμιας Βιβλιοθλήκης». Οἱ πληρο-
φορίες πού μπορεῖ νά ἀντλήσει κα-
νείς μέσῳ τοῦ Διαδικτύου εἶναι
ἐντυπωσιακές, ἀνεξάρτητα ἄν οἱ
πληροφορίες, πού παρέχονται, εἶ-
ναι ἀξιόπιστες καί ὑπακούουν σέ
κανόνες ἠθικῆς.
Πρόσβαση σέ βιβλιοθῆκες πλη-
ροφοριῶν, πού διαθέτουν βάσεις
δεδομένων σέ ἠλεκτρονική μορ-
φή. (Νικόλαος Οὐζούνογλου, Καθη-
γητής Ἐθν. Μετσοβείου Πολυτεχνεί-
ου Ἀθηνῶν).
***
Πρώτη διαπίστωση: Σέ ὅλες τίς
εὐρωπαϊκές χῶρες διεξάγεται σχο-
λικό ΜΘ. Οἱ χῶρες τοῦ πρώην Ἀνα-
τολικοῦ μπλόκ, πού τό εἶχαν καταρ-
γήσει, προσαρμόστηκαν πολύ γρή-
γορα στά νέα δεδομένα καί ἐπανει-
σήγαγαν τό ΜΘ στά σχολεῖα τους.
Ἐξαίρεση ἀποτελοῦν ἡ Οὐκρανία
καί ἡ Ἀλβανία. Ἐντύπωση προκάλε-
σε ἡ ἀλληλεγγύη τῶν θρησκειοπαι-
δαγωγῶν τῆς τότε Δυτικῆς Γερμα-
νίας πρός τήν Ἀνατολική. Ἐπί ἕνα
χρόνο καί χωρίς ἀμοιβή παρέδιδαν
μαθήματα θρησκειοπαιδαγωγικῆς
σέ ἀνατολικογερμανούς ἐκπαιδευ-
τικούς, πού δέν εἶχαν καμμία ἐμπει-
ρία στόν τομέα αὐτόν, προκειμένου
νά φέρουν τό μάθημα στά ἐπίπεδα
τῶν ἄλλων μαθημάτων. Κάτι ἀνάλο-
γο δέν συνέβη δυστυχῶς μέ ἐμᾶς
γιά τίς ὀρθόδοξες ἀνατολικές
μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέχε-
ται τελευταίως στή χώρα μας σφο-
δρή πολεμική. Ἀντιλέγεται ἡ ἀξία
καί ἡ ἀναγκαιότητά του. Ὑποτι-
μᾶται ἡ συμβολή του στήν ἀγωγή
τῶν νέων καί στήν ἐθνική μας παι-
δεία. Καί ζητεῖται ἡ κατάργηση ἤ ἡ
ἀντικατάστασή του μέ μιά ἄχρωμη
θρησκειολογία.
Αὐτή ἡ σκληρή πολεμική κατά
τοῦ μαθήματος δέν ἐκφράζει βέ-
βαια τή βούληση τοῦ κυρίαρχου
κατά τό Σύνταγμα ἑλληνικοῦ λαοῦ,
ὅπως δείχνουν οἱ σχετικές δημο-
σκοπήσεις. Προέρχεται κυρίως ἀπό
κάποιους πανεπιστημιακούς καί πο-
λιτικούς, θιασῶτες ὡς ἐπί τό πλεῖ-
στον τοῦ Διαφωτισμοῦ καί τοῦ Ὀρ-
θολογισμοῦ, καί ἐκφράζει τίς ἰδεο-
λογικές τους τοποθετήσεις. Εὐ-
νοεῖται δέ ἡ πολεμική αὐτή ἀπό τήν
νεοεποχίτικη παγκοσμιοποίηση.
Ἀντίθετα ὁ λαός θεωρεῖ τό μά-
θημα ἀπαραίτητο γιά τήν ἀγωγή
τῶν νέων, προκειμένου νά ὁριο-
θετηθεῖ σωστά ἡ πορεία τους στή
ζωή. Καί ἀπαιτεῖ νά διδάσκεται στά
σχολεῖα. (Βασίλειος Στεργιούλης,
Ἐπίτιμος Διευθυντής Λυκείου).
***
Τίς τελευταῖες δεκαετίες ἔχει
ξεκινήσει στόν ἑλλαδικό χῶρο
ἕνας σημαντικός διάλογος σχε-
τικῶς μέ τήν ταυτότητα τοῦ μαθή-
ματος τῶν Θρησκευτικῶν.
Τά ἐρωτήματα πολλά ἀλλά καί
οὐσιαστικά: τό μάθημα τῶν Θρη-
σκευτικῶν πρέπει νά ἐκφράζει τόν
ὁμολογιακό χαρακτήρα τῆς Ὀρ-
θοδόξου πίστεως, ὑπηρετώντας
συγχρόνως κατηχητικούς σκο-
πούς ἤ ἁπλῶς νά προβάλει τήν ὁ-
μολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-
σίας; Εἶναι δυνατόν ἡ ὁμολογία νά
διακρίνεται ἀπό τήν κατήχηση;
Καί πάλι; Στήν ἐποχή τῶν μαζικῶν
μεταναστεύσεων καί τῆς παγκο-
σμιοποιούμενης κουλτούρας, πρέ-
πει νά μεταλλαχθεῖ σέ πολιτισμικό
μάθημα ἤ νά μετατραπεῖ σέ θρη-
σκειολογικό ἀντικείμενο; Πρέπει
νά διδάσκεται ὑποχρεωτικῶς ἤ νά
εἶναι μάθημα ἐπιλογῆς; (Κων-
σταντῖνος Κορναράκης, Καθηγητής
ἀναφερόμενοι στὴν ἐποχὴ τῆς εἰκο-
νομαχίας, κάνουν λόγο γιὰ δύο πα-
ρατάξεις: Τοὺς εἰκονολάτρες καὶ
τοὺς εἰκονομάχους. Ἔτσι σώζουν
τὸ μοντέλο τῆς ἐγελιανῆς διαλε-
κτικῆς τῶν ἀντιθέτων καὶ κοι-
μοῦνται ἥσυχοι. Στὸ πλαίσιο τῆς
ἀντιπαράθεσης, ποὺ ἔχουν στὸ νοῦ
τους, «κολλημένοι», μικρόμυαλοι
καὶ «ἀντιδραστικοὶ» ἐμφανίζονται οἱ
εἰκονολάτρες, ἐνῶ προοδευτικοὶ
καὶ ἀνοιχτόμυαλοι οἱ εἰκονοκλά-
στες καὶ εἰκονομάχοι, ποὺ στόχευαν
καὶ σὲ διοικητικὴ μεταρρύθμιση!
Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ὀνομαζομέ-
νων «εἰκονολατρῶν», ὅμως, τὰ
πράγματα δὲν εἶναι ἔτσι: οἱ ἴδιοι
δὲν λατρεύουν καμιὰ εἰκόνα, ἀλλὰ
τιμοῦν τὸ ζωγραφισμένο πρόσωπο
τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐνανθρωπήσαν-
τος Θεοῦ. Ἡ ἀντίθεσή τους μέ
τοὺς εἰκονομάχους δὲν ἦταν προ-
σωπικὴ, ἀλλὰ ἀντιδικία μὲ τὸ διά-
βολο. Αὐτὸς ἦταν ποὺ δὲ χωνεύει
καὶ δὲν ἀντέχει τὴ σάρκωση τοῦ
Θεοῦ καὶ τὸν ἐπακόλουθο ἁγιασμὸ
τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτὸς ὑπέβαλε τὸ φθόνο καὶ τὴ
μανία ἐναντίον τῶν εἰκόνων στοὺς
εἰκονομάχους. Στόχος του ἦταν
καὶ εἶναι νὰ ἀφανιστεῖ κάθε ἀνα-
μνηστικό τοῦ μεγάλου τραύματός
του καὶ νὰ πάψουν οἱ ἄνθρωποι νὰ
διαφεύγουν τὶς παγίδες του ἐνδυό-
μενοι τὸν Χριστό. Οἱ «εἰκονολά-
τρες» ἦταν αὐτοὶ ποὺ ἐπικράτησαν
ὡς ὀρθόδοξοι καί, ὁπωσδήποτε,
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ εἰκονολάτρες δὲν ἦταν. Εἰκονόφι-
20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 λοι ναί, ἦταν. Καὶ ἡ θέση τους ἦταν
ἁπλή: ἐφ᾽ ὅσον ὁ Θεὸς στὸ πρόσω-
Ἀπόστολος: Ρωμ. στ´ 18 – 23 πο τοῦ Χριστοῦ ἔγινε ἄνθρωπος
Εὐαγγέλιον: Ματθ. η´ 5 – 13 καὶ περπάτησε ἀνάμεσά μας, γιατί
νὰ μὴ τὸν εἰκονίζουμε;
Ἦχος γ´.— Ἑωθινόν: Δ´ Ἔτσι, λοιπόν, ἀπὸ τὴν πλευρὰ
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ τῶν Ὀρθοδόξων τό ζήτημα ἦταν:
Ὀρθοδοξία ἢ πλάνη; Σωτηρία μὲ τὸ
Χριστὸ ἢ ψωροκαλοπέραση μὲ τὸν
ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΟΣ πλανεμένο ἀφέντη;
Οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντιμετώπισαν
Ὁ ἑκατόνταρχος (Ρωμαῖος ἀξιωματικὸς) τῆς Καπερναούμ,
ποὺ πλησίασε τὸ Χριστὸ καὶ τὸν παρακάλεσε γιὰ τὴ θεραπεία διωγμοὺς καὶ βάσανα, ἀνόητους
ἀλλὰ πανίσχυρους βασιλιάδες, ἀδί-
τοῦ παράλυτου δούλου του, ὁ ὁποῖος ὑπέφερε ἀπὸ τρομεροὺς
στακτους δολοπλόκους τῶν ἀνα-
πόνους, εἶχε δύο σπουδαῖες ἀρετές: πίστη καὶ συναίσθηση τῆς
κτόρων… γιὰ δύο αἰῶνες. Ἀλλὰ
ἁμαρτωλότητάς του. Τὴν πίστη του φανέρωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἐπέμειναν καὶ χάριτι Θεοῦ σώθη-
στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν, ἐνῶ ἡ συναίσθηση
καν οἱ εἰκόνες καὶ ἡ Ὀρθοδοξία
τῆς ἁμαρτωλότητάς του φάνηκε ἀπὸ τὴν παράκλησή του πρὸς πρὸς ὄφελος ὅλης τῆς ἀνθρωπό-
τὸν Χριστὸ νὰ μὴ ἐπισκεφθεῖ τὸ σπίτι του, λέγοντάς του: «Κύριε, τητας. Σήμερα, ἀκόμα καὶ ἄνθρω-
οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».
θαυμάζουν ὡς σπουδαία τέχνη. Οἱ
ἔχοντες καὶ θεολογικὴ παιδεία,
ἐννοεῖται, τὶς κατανοοῦν σὲ ὅλο
τους τὸ βάθος καὶ διʼ αὐτῶν μετα-
βαίνουν στὸ ἄκτιστο κάλλος.
Στὶς ἡμέρες μας διάφοροι κρατι-
κοὶ καὶ παρακρατικοὶ φορεῖς μὲ βα-
Τοῦ κ. Νικολάου
Κατσιαμβριᾶ
ρύγδουπα ὀνόματα (Εὐρωπαϊκὸ Δι-
καστήριο, Παρατηρητήριο τῶν Συμ-
φωνιῶν τοῦ Ἑλσίνκι καὶ λοιπὰ) με-
θοδεύουν τὴν ἀφαίρεση τοῦ σταυ-
ροῦ στὴν Ἰταλία καὶ τῶν εἰκόνων
στὴν Ἑλλάδα …ἐπειδή, λέει, αἰσθά-
νονται ἄσχημα οἱ μὴ χριστιανοὶ με-
τανάστες!
Πάλι ἐδῶ ὑποκρισία: Κοπτόμαστε
δῆθεν γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν μει-
οψηφιῶν. Καὶ ἀρνούμαστε τὰ δι-
καιώματα τῆς πλειοψηφίας. Ἀλλὰ οἱ
μετανάστες ἦλθαν χωρὶς νὰ τοὺς
καλέσει κανένας. Ἂν τοὺς ἀρέσει ἡ
κατάσταση, ποὺ ἔχουμε, ἄς μεί-
νουν. Ἂν δὲν τοὺς ἀρέσει, ἄς πᾶνε
νὰ βροῦν τὸν παράδεισο ἀλλοῦ.
Ἄλλο νὰ δεχτεῖς τὸν ἄλλο, πράγ-
μα ποὺ μὲ διάκριση πρέπει νὰ γίνε-
ται, καὶ ἄλλο νὰ ξηλώσεις τὰ ἤθη,
τὶς παραδόσεις καὶ τὶς ἀξίες σου γιὰ
νὰ ἀρέσεις σὲ κάθε διερχόμενο.
Ἐδῶ ζητεῖται τὸ δεύτερο.
Ἀλλὰ ἡ ὑποκρισία συνοδεύεται
καὶ μὲ δόλο: κρυφὲς καὶ φανερὲς
μειοψηφίες ἀποτελούμενες ἀπὸ
ταλαίπωρα φασιστοειδῆ ἔχουν ὡς
μοναδικὸ στόχο τὸν περιορισμὸ ἢ
ἀκόμα καὶ τὸν ἀφανισμὸ τῆς Ὀρθο-
δοξίας. Ὅπως ἀκριβῶς κάνει καὶ ὁ
διάβολος.
Μάρτυρες τὰ ὅσα τὰ τελευταῖα
χρόνια εἶδαν τὰ μάτια μας:
Ἀπαγόρευση στοὺς πνευματι-
κοὺς νὰ ἐπισκέπτονται τὰ σχο-
λεῖα…
Τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν
ἔγινε προαιρετικὸ …
Ἂν τοὺς ἀφήσουμε χωρὶς ἀπάν-
τηση, θὰ ζητήσουν καὶ ἄλλα. Εἶναι
σὰν ἐκείνους τοὺς τύπους, γιὰ τοὺς
ὁποίους ὁ Ἀπ. Παῦλος λέει ὅτι δὲν
ἔχουν λόγο οὔτε ἀξία. Καμαρώνουν
μόνο, ὅταν κατορθώνουν νὰ ἐπιβά-
τους στοὺς ἄλλους. «Ἵνα τῇ ὑμε-
τέρᾳ σαρκὶ καυχήσονται»! Νὰ ἐπι-
βάλουν στοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ
οὔτε οἱ ἴδιοι δὲν πιστεύουν.
Δυστυχῶς τὰ αἰτήματα αὐτῶν
τῶν μίζερων συνανθρώπων μας
τῶν θορυβωδῶν μειοψηφιῶν γί-
νονται ἄκριτα δεκτὰ ἀπὸ ἀνερμάτι-
στους πολιτικούς, ποὺ θέλουν νὰ
τὰ ἔχουν μὲ ὅλους καλὰ καὶ νὰ
ἀποσποῦν ψήφους ἀπὸ ὅλες τὶς
πλευρές.
Ἐδῶ μιλᾶμε γιὰ ἀσύνετους ἀν-
θρώπους, ποὺ δὲν ἔχουν στοιχει-
ώδη κρίση καὶ ἱστορικὴ μνήμη. Ἂν
ὑπῆρχε κρίση καὶ ἱστορικὴ μνήμη,
θὰ μπορούσαμε νὰ χρησιμοποι-
ήσουμε τὸ παράδειγμα τῶν ἀνατο-
λικῶν, πρώην κομμουνιστικῶν χω-
ρῶν. Ἐκεῖ ἡ πίστη μὲ διάφορες προ-
φάσεις διώχτηκε, χιλιάδες ἱ. ναοὶ
γκρεμίστηκαν, οἱ εἰκόνες κατα-
στράφηκαν καὶ διδάχτηκε ἐπίσημα
στὰ σχολεῖα ἡ ἀθεΐα.
Τὰ ἀποτελέσματα ἦταν ὁ ἐκφυ-
λισμὸς τῶν κοινωνιῶν: Ἑκατομμύ-
ρια ἄνθρωποι χάθηκαν, ἄλλοι ἔχα-
σαν τὰ ἐσωτερικὰ ἠθικά τους ἐρεί-
σματα καὶ κατέληξαν ὄργανα ἀνω-
μάλων, κοπέλες εὐτελίστηκαν στὰ
πορνεῖα τῆς ὑφηλίου … Τὸ δὲ οἰκο-
δόμημα, ποὺ μὲ τόσο κόστος εἶχε
δομηθεῖ, κατέρρευσε ὡς χάρτινος
πύργος.
Ὡς Ἕλληνας πονάω γιʼ αὐτὴ τὴν
κατάσταση καὶ τὴ θεωρῶ ἐκτροπὴ
πολιτεύματος, ποὺ ἐπιβάλλεται ἀπὸ
μειοψηφίες καὶ τοὺς ξένους. Ἡ πα-
τρίδα βρίσκεται σὲ τέτοια κρίση,
ποὺ δὲ βρέθηκε ποτὲ στὴ ζωή της:
ἡ ἡγεσία εἶναι ἄθλια καὶ ἀνυπόλη-
πτη καὶ σὲ πλήρη ἀναντιστοιχία μὲ
τὰ ἐσώψυχα τοῦ λαοῦ καὶ τὶς πα-
ραδοσιακὲς ἀξίες του.
Κάτι πρέπει νὰ κάνουμε, γιατί θὰ
θρηνήσουμε καὶ ἐμεῖς τὰ ἀποκαΐ-
δια, ὅπως ἐκεῖνοι τοῦ ὑπαρκτοῦ σο-
σιαλισμοῦ.
Ὡς χριστιανὸς δὲν ἀνησυχῶ.
Στὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ ἔρχον-
ται θὰ γίνει κάθαρση τῆς ἐκκλη-
σίας ἀπὸ τοὺς «καριερίστες» κλη-
ρικοὺς καὶ ὁ Κύριος τοῦ κόσμου
καὶ τῆς ἱστορίας Χριστὸς θὰ δια-
σκορπίσει, ὅπως πάντοτε, τὰ ὀστᾶ
τῶν ἀνθρωπαρέσκων…

«ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΑΔΩΝ», ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΕΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ

χῶρες. (Γεώργιος Τσακαλίδης, Θεο- τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν)
γάλη ταχύτητα, ἀλλά καί ἐλάχιστο λόγος-Θρησκειοπαιδαγωγός).
κόστος. Σήμερα ἡ τάση εἶναι ἡ ἐπι- ***
κοινωνία νά εἶναι τῆς μορφῆς «Εἰ- ***
Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν
κονοτηλεφώνου», δηλαδή δύο ἤ Εἶναι κοινή ἡ διαπίστωση πώς τό ἀποτελεῖ μέν γνωστικό ἀντικείμε-
ἀκόμα περισσότεροι χρῆστες τοῦ
νο τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ μας συστή-
ματος, ἀλλά σχετίζεται λόγῳ τοῦ
περιεχομένου του μέ τήν Ἐκκλη-
σία, ἐφ᾽ ὅσον κατά τό πλεῖστον τῆς
ὕλης του ἀναφέρεται σέ ζητήματα
πίστεως καί ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐδῶ εὑρίσκεται τό σημεῖο συσχε-
τίσεως μέ τήν Ἐκκλησία καί βάσει
τῆς νομοθεσίας ἡ Ἱεραρχία τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει λό-
γο γιά τό δογματικό (θεολογικό)
περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν
 ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ. Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει στὸ θρησκευτικῶν.
ἔργον του πρὸς τοὺς πιστοὺς νὰ μὴ προσκολλοῦνται στὰ βιοτικὰ με- Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας, βά-
ταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: «Ὁ πλοῦτος καὶ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ φήμη καὶ ἡ
σει τοῦ Κατατστατικοῦ της Χάρ-
ἀπόλαυση καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ ὀχλαγωγία καὶ ὁ θόρυβος, ποὺ αὐξάνεται κά-
του (Ν. 590/1977, ἄρθρο 9), «παρα-
θε ἡμέρα ἐξ αἰτίας τῆς δικῆς μας μωρίας, οὔτε συμπορεύεται μαζί μας, κολουθεῖ τό δογματικόν περιεχό-
οὔτε συνόδευσε ποτὲ κανέναν στὴν ἄλλη ζωή, ἀλλὰ μένει σταθερὸς καὶ μενον τῶν, διά τά σχολεῖα τῆς
πάντοτε ἰσχύει γιὰ κάθε ἄνθρωπον ἐκεῖνο, ποὺ εἰπώθηκε παλαιὰ ἀπὸ τὸν στοιχειώδους καί μέσης ἐκπαιδεύ-
δίκαιον Ἰώβ: “Γυμνὸς βγῆκα ἀπὸ τὴν κοιλία τῆς μητέρας μου, καὶ γυμνὸς
θὰ φύγω ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωή”». Ἂς τὸ θυμόσμαστε αὐτὸ καθημερινῶς
σεως, προοριζομένων διδακτικῶν
βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν θρη-
σκευτικῶν».
ὅλοι μας.
 ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Στὸ «Γεροντικὸν» ἀναφέρε- Γιά κάποιους συναδέλφους τό
μάθημα θά πρέπει νά ἔχη ἄτυπο
ται ὅτι ἔλεγαν γιὰ τὸν Ἅγιο Ἀγάθωνα ὅτι «Πέρασε τρία χρόνια ἔχον- ἀναφορά στήν Ἐκκλησία, ἐφ᾽ ὅσον
τας ἕνα βότσαλο μέσα στὸ στόμα του, ὥσπου κατώρθωσε νὰ σιωπᾶ». ἡ διδαχή τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστε-
Ἀναρωτιέμαι, πόσοι ἀπὸ μᾶς στὴν σημερινὴ ἐποχή, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ως εἶναι λειτούργημα δικό της. Γιά
κάνουμε τὸ ἴδιο, γιὰ νὰ μάθουμε τὸ ἴδιο μάθημα; κάποιους ἄλλους τό μάθημα δέν
 ΜΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΕΣΑΙ. Αὐτὴν τὴν συμβουλὴ δίνει στὸν ἔχει «ἐκκλησιολογική βάση» οὔτε
προοπτική, ἐπειδή τό βλέπουν αὐ-
καθένα μας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, λέγοντας: «Μὴ ἀνυψώνης
στηρῶς ὡς μάθημα καί ὄχι ὡς
τὸν αὐχένα σου, ἐνῶ εἶσαι πλασμένος ἀπὸ χῶμα. Διότι πολλοὶ ρίχτηκαν βῆμα παρουσίας τῆς Ἐκκλησίας
ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, μολονότι ἦσαν ἅγιοι καὶ ἄϋλοι» (Κλῖμαξ ΚΒ´ 18). στήν Ἐκπαίδευση. (Ἰωάννης Ἀγγε-
Ἐννοεῖ τὸν Ἑωσφόρο καὶ τοὺς ἀγγέλους του, ποὺ ἐδαιμονίσθηκαν. λόπουλος, δρ Θεολογίας, Διευθυντής
Λυκείου).
 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΖΩΗ. Σὲ μιὰ Ὁμιλία του γιὰ τὴν Β´
Πρὸς Τιμόθεον Ἐπιστολὴν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ Ἅγιος Ἰωάν- ***
νης ὁ Χρυσόστομος γράφει ὅτι: «Δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος,
Γιά ὅλους μας πιστεύω εἶναι
ποὺ βαδίζει τὸν δρόμον τῆς ἀρετῆς, νὰ ζῆ χωρὶς λύπη, ὀδύνη καὶ περι-
προφανές ὅτι δέν μποροῦμε νά
σπασμούς. Γιατί πῶς θὰ γίνη διαφορετικὰ γιὰ ἐκεῖνον, ποὺ βαδίζει τὴν μορφώνουμε τούς νέους σήμερα
στενὴ καὶ γεμάτη θλίψεις ὁδό; Γιὰ ἐκεῖνον, ποὺ ἄκουσε ὅτι «στὸν κό- χωρίς νά τούς καθιστοῦμε ἱκα-
σμον τοῦτον θὰ ἔχετε θλίψη»; (Ἰω. ΙΣΤ´ 33). Δὲν εἶναι δυνατὸν ἐκεῖνος, νούς νά κατανοοῦν τό βάθος τῆς
ποὺ πυγμαχεῖ, νὰ ζῆ τρυφηλὸν βίον, δὲν εἶναι δυνατὸν σ᾽ αὐτόν, ποὺ πα- θρησκευτικῆς μας παράδοσης καί
λεύει, νὰ γλεντάη… Ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι περίοδος ἀγῶνος, πολέμου, χωρίς νά τούς βοηθοῦμε νά δί-
θλίψεως, στενοχωρίας, δοκιμασίας, εἶναι στάδιο τῶν ἀγώνων». Ἐπίσης νουν ἀπαντήσεις σέ θεμελιώδη ἐ-
ρωτήματα γιά τό πραγματικό νόη-
σὲ ἄλλη Ὁμιλία του τονίζει: «Αὐτὸ κυρίως δημιουργεῖ στενοχώρια, ὅταν
μα τῆς ζωῆς καί τῶν προοπτικῶν
δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ ὑποφέρη τὶς θλίψεις ἢ τοὺς κακοὺς ἀνθρώπους». της, ἀλλά καί νά γνωρίζουν καλῶς
Τί θὰ ἔλεγε ἆραγε ὁ Ἅγιος ἂν ζοῦσε στὴν σημερινὴ ἐποχὴ τῆς ἀνα-
ὅτι ἡ ἀνταγωνιστικότητα δέν ἔχει
τροπῆς τῶν πάντων;
καθιερωθεῖ ὡς ἕνας ἁπλός τεχνι-
 ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. Αὐτὸ εἶναι τὸ κός ὅρος ἀλλά ὡς τρόπος ζωῆς,
πρῶτον καὶ κύριον γιὰ τὴν ἀληθινὴ προσευχή: ἡ ὁλοκάρδιος προσο- πού βλέπει τόν «πλησίον» τοῦ
Εὐαγγελίου ἀντίπαλο καί ζητεῖ νά
χή. Νὰ προσέχουμε μόνον τὸν Θεὸν καὶ τίποτε ἄλλο. Σχετικῶς μὲ τὸ
τόν ἐξοντώσει.
θέμα αὐτό, ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς γράφει στὸ βιβλίον
Οἱ Ὀρθόδοξες Θεολογικές
του «Περὶ ἀγάπης» (Γ´ Ἑκατοντάδα) τὰ ἑξῆς: «Κατὰ τὴν ὥρα τῆς
Σπουδές, πέρα ἀπό τόν καθαρά
προσευχῆς ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴν σκέψη σου καὶ τὰ πιὸ ἁπλὰ νοήματα ἐπιστημονικό τους λόγο, πρέπει νά
τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, καὶ τὶς σκέψεις ὅλων τῶν ὄντων, ὥστε νὰ μὴ
βοηθήσουν τούς θιασῶτες τῆς ἀ-
συμβῆ, σκεπτόμενος τὰ κατώτερα καὶ ἀσήμαντα, νὰ στερηθῆς ἐκεῖνον, χαλίνωτης καί ἀκόρεστης παγκο-
ποὺ εἶναι ἀσύγκριτα ἀνώτερος ἀπὸ ὅλα τὰ ὄντα». Καὶ συνεχίζει: «Ἐὰν σμιοποίησης νά ἀνασύρουν ἀπό
ἀγαπήσουμε γνήσια τὸν Θεόν, μὲ τὴν ἴδια αὐτὴ ἀγάπη ἀπομακρύνουμε τόν παροπλισμό, στόν ὁποῖο τίς
τὰ πάθη. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸν εἶναι τὸ νὰ προτιμοῦμε ἐκεῖνον καὶ ὄχι ἔθεσαν τίς τρεῖς βασικές εὐαγγε-
τὸν κόσμον, τὴν ψυχὴ καὶ ὄχι τὴν σάρκα, ἐπίσης τὸ νὰ περιφρονοῦμε τὰ λικές ἀρετές καί νά τίς ἐνεργοποι-
ήσουν. Ἐννοοῦμε: τήν πίστη στόν
κοσμικὰ πράγματα καὶ νὰ ἀσχολούμαστε συνέχεια μὲ τὸν Θεόν, μὲ ἐγκρά-
τεια, ἀγάπη, προσευχὴ καὶ ψαλμωδίες καὶ ὅλα τὰ σχετικά». Προσοχὴ ἀληθινό Θεό, τήν ἐλπίδα στή ζωή,
πού Αὐτός δημιούργησε καί τήν
λοιπόν, κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς. ἀγάπη στόν «πλησίον», πού Αὐτός
Π. Μ. Σωτῆρχος καθιέρωσε. (Νικόλαος Ἐμμ. Τζιρά-
κης, Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς
Σχολῆς Ἀθηνῶν).
Γιατί δὲν νηστεύεις;
῾Ο ἀοίδιμος Γέρων π. Χαρά- ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν
λαμπος Δ. Βασιλόπουλος ἔχει
γράψει καὶ ἕνα μικρὸ βιβλι- ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
αράκι μὲ τὸν ἀνωτέρω τίτλον,
ποὺ κυκλοφορεῖται ἀπὸ τὰς ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ
᾿Εκδόσεις τοῦ «᾿Ορθοδόξου (13ον.-Τελευταῖον)
Τύπου». Εἰς αὐτὸ ἐξετάζει
συντόμως διά τί παραθεωρεῖται μστ´. Προσεκτικοὶ στοὺς ὑβρι-
ἡ ἐντολὴ τῆς νηστείας καὶ στὲς τοῦ Χριστοῦ
τονίζει τὶς ὠφέλειες τῆς νη-
Οἱ χριστιανοὶ ἔχουν ὑποχρέωση
στείας, τὴν ἀνάγκην νὰ νη- νὰ συγχωροῦν ὅλους ὅσους τοὺς
στεύουν οἱ χριστιανοὶ καὶ πῶς
βλάπτουν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐντολὴ τοῦ
πρέπει νὰ γίνεται ἡ νηστεία, διὰ
νὰ εἶναι θεάρεστος. Χριστοῦ. Ὡστόσο τοὺς ἐχθροὺς τῆς
πίστεως, διῶκτες ἢ αἱρετικούς, ποὺ
Βιβλιοπωλεῖον «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» νοθεύουν τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλη-
Κάνιγγος 10, α´ ὄροφ. 106 77 ᾿Αθῆναι, σίας καὶ περιφρονοῦν ἢ ὑβρίζουν τὰ
ἱερὰ πρόσωπα, πρέπει νὰ τοὺς
Τηλ. 210–38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210–38 28 518
ἀντιμετωπίζουμε μὲ αὐστηρότητα
Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς ἱκανοποίησε τὸ αἴτημά του καὶ θερά-
πευσε τὸ δοῦλο του, χωρὶς νὰ πάει στὸ σπίτι του. Οἱ δύο ἀρετὲς
τοῦ ἑκατόνταρχου εἶναι ἀξιοθαύμαστες. Πιστεύει στὴ δύναμη
τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι βέβαιος ὅτι μπορεῖ νὰ θεραπεύσει τὸ δοῦλο Δημοσίευσις Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος «Μέγας Ἀθανάσιος»
καὶ ἐξ ἀποστάσεως, «μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς
μου». Ἦταν μεγάλη ἡ πίστη του καὶ ἀπεριόριστος ὁ σεβασμός Ἡ νοθεία στὰ τρόφιμα, ἡ ὁποία χρειάζονται. μετὰ συντόμου ἑρμηνείας, Σωτήρ,
του πρὸς τὸν Χριστό, γι᾽ αὐτὸ αἰσθανόταν τὸν ἑαυτό του ἀσή- στὶς ἡμέρες μας λόγω τῆς ἐκτετα- »Ὁ ἀρχιερεὺς ἔχει τὸ ἀρχιερατι- Τόμ. 14, σελ. 5,12).
μαντο καὶ ἀνάξιο νὰ τὸν δεχτεῖ στὸ σπίτι του. μένης διαφθορᾶς ἔχει πάρει μεγά- κό, τὸ βασιλικὸ καὶ τὸ προφητικὸ «Ὁ Μεσσίας ἦλθε, συνεπῶς οἱ
λες διαστάσεις, εἶναι πολὺ ἐπικίν- ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ. Τὸ προφητικὸ προφῆτες δὲν χρειάζονται». Ἄστο-
Ἡ πίστη στὸ Θεὸ ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα στὴ συναίσθηση τῆς δυνη γιὰ τὴ δημόσια ὑγεία. Συν-
ἀξίωμα εἶναι κυρίως, γιὰ νὰ διδά- χος ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς τοῦ ἀρ-
ἁμαρτωλότητας. Ὅπως καὶ ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητας εχῶς οἱ ὑγειονομικὲς ὑπηρεσίες θρογράφου τῆς «Ο.Π.». Ἡ ὀρθὴ καὶ
σκει τὶς ἀλήθειες τοῦ Χριστοῦ καὶ
ἀνυψώνει στὴν πίστη, ὁδηγεῖ στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ ἀλλοι- τῶν κρατῶν κατάσχουν τόνους ὄχι νὰ προλέγει τὰ μέλλοντα. ὀρθόδοξη διατύπωση θὰ ἔπρεπε νὰ
ώνει ἱερῶς τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Συχνὰ οἱ χριστιανοὶ λη- ὁλόκληρους ἀκατάλληλων καὶ ἀλ- εἶναι: Ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας
σμονοῦν αὐτὴ τὴ βασικὴ ἀλήθεια καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν προκόβουν λοιωμένων τροφίμων, ἐπιβάλλουν »Ἕνας Γέροντας προφήτευσε
ὅτι, πρὶν πεθάνει, θὰ ἔχομε πάρει ἦλθε, συνεπῶς οἱ Μεσσιακοὶ προ -
πνευματικά. Διατηροῦν τὴν πίστη τους στὸ Χριστό, ἀλλὰ δὲν με- πρόστιμα ἢ καὶ συλλαμβάνουν ἀσυ- φῆτες δὲν χρειάζονται. Μὲ τὴν
νείδητους ἐπιχειρηματίες καὶ προσ- τὴν Κωνσταντινούπολη, ἀλλὰ πέ-
ταμορφώνονται, γιατὶ δὲν ἔχουν βαθιὰ συναίσθηση τῆς ἁμαρ- θανε καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη ἔλευση τοῦ Μεσσίου Χριστοῦ ἐκ-
τωλότητάς τους. Θὰ ἔλεγα ὅτι, ἀντίθετα, ἔχουν μιὰ ψευδαί- παθοῦν παντοιοτρόπως νὰ ἐφαρμό- πληρώθηκε ἕνας μόνον ἀπὸ τοὺς
σουν τοὺς νόμους καὶ νὰ προστα- δὲν τὴν πήραμε. Ἄλλος Γέροντας
σθηση ὅτι εἶναι ἐνάρετοι, ἀφοῦ δὲν μοιάζουν μὲ τοὺς μεγάλους προφήτευσε, ὅτι θὰ γινόταν πόλε- σκοποὺς τῶν προφητῶν, αὐτὸς τῆς
τεύσουν τοὺς καταναλωτές. προεξαγγελίας τῆς ἐλεύσεως τοῦ
ἁμαρτωλοὺς τοῦ κόσμου! Πρόκειται γιὰ μιὰ πλάνη, ποὺ πρέπει μος σὲ πέντε μῆνες. Πέρασαν 15
Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία ἀπείρως Χριστοῦ. Στὸν νέον ὅμως Ἰσραήλ,
νὰ ἀπορρίψουν οἱ πνευματικοὶ ἀγωνιστές. πιὸ ἐπικίνδυνη νοθεία. Εἶναι ἡ νο-
μῆνες καὶ πόλεμος δὲν ἔχει γίνει.
τὴ Χριστιανικὴ Ἐκκλησία, ὑπάρχει
Πρωτ. Δ.Δ.Τ. »Καλὸ θὰ εἶναι μερικοὶ Γεροντά-
θεία τῆς πνευματικῆς τροφῆς, ποὺ πάντοτε, ἰδιαιτέρως δὲ στὶς ἔσχα-
πολλὲς φορὲς προσφέρεται στοὺς δες νὰ εἶναι περισσότερο προσε- τες καὶ ἀποκαλυπτικὲς ἡμέρες μας,
κτικοὶ στὰ ζητήματα αὐτά, γιατί
ἀνθρώπους. Ποιὸς θὰ προστατεύ- ἀνάγκη μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς
«ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ» σει τοὺς ἀνυποψίαστους ἀνθρώ-
πους ἀπὸ τὴ νοθεία αὐτή, ὅταν μά-
ἀλλιῶς, θὰ καταντήσομε σὰν τοὺς
χιλιαστὲς, ποὺ προφητεύουν τὴν
στὸ Θεό. Μποροῦμε ἑπομένως νὰ
ἀφαιρέσουμε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ δι-
ΚΑΙ ΟΧΙ ΒΑΡΒΑΡΙΚΗ… λιστα προσφέρεται ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς
«πνευματικὲς ὑγειονομικὲς ὑπηρε-
ἡμέρα τῆς δικαίας κρίσης, ἀλλὰ ἡ
ἡμέρα δὲν ἔρχεται, ὅταν τὴν καθο-
καίωμα νὰ δίδει προφητικὸ χάρι-
σμα σὲ ἁγίους ἀνθρώπους του γιὰ
σίες»; ρίζουν ἐκεῖνοι. Καὶ ἀκόμη κινδυ- νὰ ἐλέγχουν τὴν ἁμαρτία, νὰ κη-
(Ἐδήλωσε πρώην μάρτυρας τοῦ Ἰεχωβᾶ) νεύομε τὰ θαύματα, τὰ πραγματικὰ ρύττουν μετάνοια, νὰ ἐξαγγέλλουν
Μιὰ τέτοια «πνευματικὴ ὑγει-
ονομικὴ ὑπηρεσία» θὰ ἔπρεπε νὰ θαύματα τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ γί- τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη δὲ καὶ
Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωήλ Κωνσταντάρου, νουν σὰν τὰ θαύματα τοῦ Benny νὰ προλέγουν μελλοντικὰ γεγονό-
εἶναι καὶ τὸ δημοσιογραφικὸ ὄργα-
Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μητροπόλεως Κονίτσης νο μιᾶς Ὀρθοδόξου Ἱερᾶς Μητρο- Hinn. “Στῶμεν Καλῶς”». τα, προκειμένου νὰ δημιουργή-
Τὸ μικρὸ αὐτὸ κείμενο τὰ ἔχει σουν αἰσθήματα μετανοίας καὶ νὰ
πόλεως. Στὴ περίπτωση ὅμως τῆς
(2ον) τημα, ποὺ εἶναι ἀνάγκη νὰ προσεχ- ἐφημερίδας «Ὀρθόδοξη Πορεία», ὅλα. Λάθη, ἀνακρίβειες, πλάνες. προετοιμάσουν ψυχολογικά τούς
θεῖ ἰδιαιτέρως ἀπʼ ὅσους ἀσχο- ἀνθρώπους γιὰ τὰ ἐπερχόμενα
Κλείνοντας τὸ περασμένο μας ποὺ ἐκδίδει ἡ Ἱ. Μητρόπολη Το- Ἄς τὸ ἐξετάσομε λεπτομερῶς.
λοῦνται μὲ τὸ ἀντικείμενο αὐτό. Ἂν ρόντο, αὐτὸ δὲν συμβαίνει. Πολλὲς στὴν οἰκουμένη; Ἄλλωστε ἐὰν δὲν
ἄρθρο, εἴπαμε πὼς δὲν εἶναι καθό- «Οὐδεὶς μετὰ Χριστὸν προφή- χρειάζονται μετὰ Χριστὸν προ-
μάλιστα εἶναι ἀληθινὸς ὁ λόγος τοῦ φορὲς κατὰ τὸ παρελθὸν ἡ «Ο.Π.» της». Τὸ λαϊκὸ αὐτὸ ἀπόφθεγμα
λου τυχαῖο ὅτι τὸ δεύτερο πρόσω- Λένιν (καὶ εἶναι ἀληθινός), ὅτι «ὅποι- φῆτες, ποῖος ὁ λόγος νὰ σταλοῦν
πο τῆς Ἁγίας Τριάδος ὀνομάζεται προσέφερε νοθευμένη καὶ ἀκατάλ- εἶναι ξένο πρὸς τὴ διδασκαλία τῆς
ος θέλει νὰ καταστρέψει ἕνα λαό, ληλη πρὸς βρώση τροφὴ στὸ το- ἀπὸ τὸν Θεὸ κατὰ τὶς ἡμέρες τοῦ
Λόγος, κι ἀκόμα τονίσαμε ὅτι οἱ Ἐκκλησίας μας, ὅπως καὶ τὸ «πί- Ἀντιχρίστου οἱ μεγάλες ἐκεῖνες
αὐτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες ἄς ξεκινήσει ἀπὸ τὴν καταστροφὴ πικὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα, καὶ στευε καὶ μὴ ἐρεύνα». Τὸ προφη-
τῆς γλώσσας του», τότε ὁ καθένας πολλοὶ δηλητηριάστηκαν, ἀγανά- μορφὲς τῆς Π. Διαθήκης, ὁ Ἐνὼχ
τοῦ Ἰεχωβᾶ» ἀρνοῦνται πεισμα- τικὸ χάρισμα δὲν περιορίζεται στὴν καὶ ὁ Ἠλίας (σύμφωνα μὲ τοὺς Πα-
τικῶς τὴν Θεότητα τοῦ Λόγου. Ἀρ- αἰσθάνεται σὲ τί καταστροφὴ ὁδη- κτησαν, σκανδαλίστηκαν. πρὸ Χριστοῦ μόνον ἐποχὴ (ὅπως τὸ
γοῦν τοὺς ἑαυτούς των καὶ τοὺς τέρες), οἱ ὁποῖοι δὲν γνώρισαν ἀκό-
νοῦνται καὶ ἀπορρίπτουν τὴν Θεό- Τὰ ἑστιατόρια, οἱ εἰσαγωγεῖς καὶ χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας, ποὺ μη θάνατο καὶ οἱ ὁποῖοι προορίζον-
τητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι- ταλαίπωρους ὀπαδοὺς τῆς Σκοπιᾶς, τὰ καταστήματα τροφίμων δέχον- δόθηκε ἄφθονο κατὰ τὴν πρωτο-
τὰ θύματα τῆς Ἀμερικανικῆς αὐτῆς ται νὰ διαδραματίσουν σπουδαι-
στοῦ καὶ ταυτοχρόνως καταστρέ- ται αὐστηροὺς ἐλέγχους ὅσον ἀ- χριστιανικὴ ἐποχὴ καὶ ἔπειτα ἐξέλι- ότατο ρόλο κατὰ τὶς ἔσχατες
φουν τὸν Ἑλληνικὸ λόγο, στὸν ὁ- πολυεθνικῆς ἑταιρείας. φορᾶ στὴν καταλληλότητα τῶν πε). Τὸ προφητικὸ-προoρατικὸ χά-
ἐκεῖνες ἡμέρες; (Ἀποκ. 11:3-13)
ποῖον πρωτοτύπως ἐγράφη ἡ Καινὴ Ὁπωσδήποτε, φίλοι μου, δὲν θὰ τροφίμων τους. Ἄς δεχθοῦν λοι- ρισμα, ὅπως θὰ ἀποδείξομε πιὸ κά-
Διαθήκη καὶ μεταφράστηκε ἡ Πα- πρέπει νὰ παραμείνει ἀπαρατήρητο πὸν καὶ οἱ συντάκτες τῆς «Ο.Π.» τω, χαρίζει ὁ Θεὸς σὲ ἁγίους ἀν- «Ἕνας Γέροντας προφήτευσε,
ὅτι πρὶν πεθάνει θὰ ἔχομε πάρει
λαιά. Δὲν χρειάζεται φυσικὰ ἰδιαίτε- τό γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τὶς τάξεις τῶν κάποιο ἔλεγχο ἀπὸ ἀναγνῶστες θρώπους μέχρι σήμερα καὶ θὰ χα-
ρη προσπάθεια, γιὰ νὰ παραδεχθεῖ ΜτΙ, ἀπουσιάζουν ἄνθρωποι μὲ της, γιὰ τὴ νοθευμένη τροφὴ, ποὺ ρίζει, ὅσο θὰ ὑπάρχουν ἅγιοι. τὴν Κωνσταντινούπολη, ἀλλὰ πέ-
θανε καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη
κανεὶς ὅτι τὸ ἴδιο ἔγκλημα μὲ αὐτὸ κλασσικὴ παιδεία. Καὶ ἐπίσης εἶναι προσέφεραν πρόσφατα (τεῦχος
«Σκοπὸς τῶν προφητῶν ἦταν νὰ δὲν τὴν πήραμε. Ὁ πιὸ πάνω ἰσχυ-
ποὺ συντελεῖται στὴν Ἑλληνικὴ ἀξιοπρόσεκτο τό ὅτι, ἂν μεταξὺ αὐ- Φεβρ. 2010) στὴν Ἑλληνοκαναδικὴ διαμηνύουν στὸν λαὸ τὸν ἐρχομὸ
γλώσσα συντελεῖται καὶ σὲ ὅλες τὶς τῶν τῶν «μαρτύρων» κάνουν τὴν ὁμογένεια. Ἄλλωστε, κατὰ τὸν ρισμὸς κάθε ἄλλο παρὰ στὴν πραγ-
τοῦ Μεσσία». Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ματικότητα ἀνταποκρίνεται. Ὁμιλεῖ
ἄλλες, ποὺ μεταφέρουν μεταφρα- ἐμφάνισή τους, ἐλάχιστες φορὲς Ἱερὸ Χρυσόστομο, «τὰ δημοσίως ὅτι τὸ ἔργο τῶν προφητῶν ἦταν πο-
στικῶς τὶς πλάνες καὶ τὶς αἱρετικές καὶ κάποια πρόσωπα μὲ ἐπίφαση λεγόμενα καὶ πραττόμενα πρέπει προφανῶς ὁ ἀρθρογράφος γιὰ τὸν
λύπλευρο. Ἡ προεξαγγελία ὅσων μακαριστὸ Γέροντα Παΐσιο τὸν Ἁ-
τους διδασκαλίες. γνώσεων σὲ ὁρισμένους τομεῖς, δημοσίως καὶ νὰ ἐλέγχονται». ἀφοροῦσαν στὴν ἔλευση καὶ τὴ
προερχόμενοι ἀπὸ διαφορετικὲς γιορείτη, τὸ καύχημα αὐτὸ καὶ ἀγ-
Ἑπόμενο ἄλλωστε εἶναι αὐτό. Γράφει λοιπὸν ὁ ἀνώνυμος (ἀλ- δράση τοῦ Μεσσίου Χριστοῦ ἦταν λάϊσμα τοῦ συγχρόνου Ὀρθοδό-
Μετὰ τὴν κακοποίηση τῆς «μητέ- μαθησιακὲς δέσμες καὶ ἐκπαιδευ-
λὰ γνωστὸς σὲ ὅλους) ἀρθρογρά- βεβαίως βασικότατος σκοπὸς τῶν ξου μοναχισμοῦ. Αὐτὸς ἄλλωστε
ρας» (γλώσσας), νὰ συνακολου- τικὲς κατευθύνσεις ἀπὸ αὐτὴ τῆς φος (ὁ ὁποῖος, ἄς σημειωθεῖ, τὴν
προφητῶν, ὄχι ὅμως καὶ ὁ μοναδι- εἶναι καὶ ὁ μόνος Γέροντας, ποὺ
θοῦν στὴν ἴδια καὶ σὲ ἀκόμα χειρό- θεωρητικῆς ἢ ἄλλως κλασσικῆς παι- ἴδια νοθευμένη τροφὴ εἶχε προσ- κός. Παράλληλα μὲ τὴν προεξαγγε-
δείας, καὶ πάλι τότε παρατηροῦμε ὁμίλησε ἐπανειλημμένως γιὰ τὸν
τερη ἀπὸ αὐτὴ καὶ οἱ «θυγατέρες» φέρει καὶ προφορικῶς ἀπὸ τὸν λία, οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Δια- ἐπερχόμενο πόλεμο καὶ τὴ μελλον-
καὶ ἔτσι ὅλες μαζὶ (οἱ γλῶσσες), ὅτι ἐπιμελῶς ἀποφεύγουν νὰ προ- ἄμβωνα τοῦ ἰ. ναοῦ Ἁγ. Δημητρίου θήκης ἐξήγγελλαν, διερμήνευαν τικὴ τύχη τῆς Κωνσταντινουπόλε-
συνθλιβόμενες καὶ «βιαζόμενες» σεγγίσουν αὐτὸ τὸ αὐθεντικὸ κεί- Τορόντο ἀνήμερα τῶν Θεοφανεί- καὶ μεταβίβαζαν τὶς ἐντολὲς καὶ τὸ ως. Ἔχομε μελετήσει ὅλα τά βι-
μέσα στὸν πύργο τῆς Σκοπιᾶς, νὰ μενο. Ὁ λόγος εἶναι προφανής. Ὁ ων σκανδαλίζοντας πολλοὺς) σὲ θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ὁ προφήτης βλία, ποὺ ἔχουν ἐκδοθεῖ γιὰ τὸν
κυοφοροῦν στὸ «φῶς τοῦ ἀγω- συνειδησιακὸς φόβος, ποὺ ἐλλο- ἄρθρο του μὲ τίτλο «Προφητεῖες ἦταν ταυτοχρόνως κῆρυξ, διερμη- Γέροντα Παΐσιο καὶ δηλώνουμε κα-
γοῦ» τὴν τερατογέννηση τῶν «Με- χεύει μέσα τους, στὸ νὰ ἀποκαλυ- Γεροντάδων»: νεὺς καὶ πρέσβυς τοῦ Θεοῦ πρὸς τηγορηματικὰ ὅτι σὲ κανένα ἀπὸ
ταφράσεων τοῦ Νέου Κόσμου» φθεῖ ἡ διαστροφὴ, ἡ ὁποία ἔχει συν- «Οὐδεὶς μετὰ Χριστὸν προφή- τὸν περιούσιο λαὸ του» ἐξηγεῖ ὁ αὐτὰ δὲν ἀναφέρεται παρόμοιος
(ΜΝΚ). τελεστεῖ στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.
της. Ὁ μέγιστος καὶ τελευταῖος θεολόγος Νικόλαος Βασιλειάδης λόγος τοῦ Γέροντος. Προκαλοῦμε
Τὸ θέμα γενικῶς τῆς γλώσσας Τὸ νὰ μὴ διαθέτει κανεὶς κάποιο τῶν προφητῶν ἦταν ὁ Ἰωάννης ὁ καὶ προσθέτει «Ὅλοι οἱ προφῆτες τὸν ἀρθρογράφο τῆς «Ο.Π.» νὰ
τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ εἰδικῶς μορφωτικὸ ἐπίπεδο ἢ νὰ κατέχει Βαπτιστής. Σκοπὸς τῶν προφητῶν εἶχαν ἕνα κοινὸ καὶ μοναδικὸ σκο- πληροφορήσει τὸ πλήρωμα τῆς
τῶν μεταφράσεων, ἑρμηνειῶν, πα- ἐλάχιστες γραμματικὲς γνώσεις πό: Τὴν ἐπιστροφὴ καὶ τὴν μετάνοια Ἐκκλησίας σὲ ποιὸ βιβλίο, σὲ ποιὰ
ἦταν νὰ διαμηνύουν στὸν λαὸ τὸν
ραφράσεων καὶ παραθέσεων τῶν (ὅπως ὑποστηρίζει μεγάλο μέρος ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία. Ὁ Μεσσίας τοῦ λαοῦ, τὴν ἀπονομὴ δικαιοσύ-
ΜΝΚ, ἀποτελεῖ ἕνα βασικότατο ζή- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ. ἦλθε, συνεπῶς οἱ προφῆτες δὲν νης καὶ ἄσκησιν τῆς ἀγάπης» (Π.Δ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.
ἰσχυροὺς τῆς γῆς, τοὺς κακούς,
τοὺς θρασεῖς, ἀλλὰ καὶ τὰ ζῶα,
πρᾶγμα». Γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ὁ Ἅγιος τόνιζε: «Ὁ Σταυρὸς ἀπὸ τὸ χέρι σας».
* * * πανάγαθος Θεὸς τὸν Σταυρὸν μᾶς * * *
καὶ νὰ ὁμολογοῦμε πάντα τὴν πίστη ἥμερα καὶ ἄγρια. Φοβοῦνται τὸ ἐχάρισεν, μὲ τὸν Σταυρὸν νὰ εὐλο-
σκοτάδι, τὶς φανταστικὲς δυσάρε- μη´. Τὸ ἱερὸ σύμβολο τοῦ Σταυ- γοῦμεν καὶ τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, μθ´. Σεβασμὸς στοὺς ἱερεῖς
μας. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἔλεγε: «Ἕνας
ἄνθρωπος νὰ μὲ ὑβρίση, νὰ μοῦ στες καταστάσεις, ποὺ θὰ ἀντιμε- ροῦ μὲ τὸν σταυρὸν νὰ ἀνοίγωμεν καὶ τὸν Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἔλεγε: «Ἐγὼ
σκοτώση τὴν μητέρα μου, τὰ ἀδέλ- τωπίσουν στὸ μέλλον καὶ ἄλλα πολ- Κάθε χριστιανὸς πρέπει νὰ στο- Παράδεισον, μὲ τὸν Σταυρὸν νὰ κα- ἔχω χρέος, ὅταν ἀπαντήσω κανένα
φια μου, τὰ παιδία μου καὶ ὕστερα λά. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀδικαιολόγητα. χάζεται τὸν Ἐσταυρωμένο Σωτήρα τακαίωμεν καὶ τοὺς δαίμονας, μὰ ἱερέα, νὰ σκύψω νὰ φιλήσω τὰ χέ-
καὶ τὸ μάτι νὰ μοῦ βγάλη, ἔχω χρέ- Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι στενὰ συνδεδε- Χριστὸ καὶ νὰ μεγαλώνει ἡ ἀγάπη πρῶτα καὶ ἐμεῖς νὰ ἔχωμεν τὸ χέρι ρια καὶ τὰ ποδάρια καὶ νὰ τὸν πα-
μένος μὲ τὸ Χριστό δὲν πρέπει νὰ του γι᾽ Αὐτόν. Παράλληλα νὰ λέγει μας καθαρὸν ἀπὸ ἁμαρτίες καὶ ἀμό- ρακαλέσω νὰ παρακαλῆ τὸν Θεὸν
ος ὡσὰν χριστιανὸς νὰ τὸν συγχω-
ρέσω. Τὸ δὲ νὰ ὑβρίζη τὸν Χριστόν φοβᾶται ποτὲ καὶ ἀπὸ τίποτα. Ὁ ὅσο μπορεῖ περισσότερο τὴν εὐχὴ λυντο καὶ τότε, ὡσὰν κάνωμεν τὸν διὰ τὰς ἁμαρτίας μου, διατὶ ὅλοι οἱ
Ἅγιος ἔλεγε: «Ὅποιος ἔχει τὸν «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ καὶ Λόγε Σταυρόν, κατακαίεται ὁ Διάβολος βασιλεῖς, ὅλος ὁ κόσμος νὰ παρα-
μου καὶ τὴν Παναγίαν μου δὲν θέ-
λω νὰ τὸν βλέπω». Χριστὸν εἰς τὴν καρδίαν του δὲν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, διὰ τῆς Θεο- καὶ φεύγει. Εἰδὲ καὶ εἴμεσθεν μεμο- καλοῦν τὸν Θεὸν χιλιάδες χρόνους
δὲν δύνανται νὰ τελειώσουν τὰ
* * * φοβᾶται ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως τόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων ἐλέη- λυσμένοι μὲ ἁμαρτίες, δὲν πιάνεται
καὶ θέλωμεν καὶ ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, σόν με τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ ἀνάξιον ὁ Σταυρὸς ὁποὺ κάνομεν. Ὅθεν, Ἄχραντα Μυστήρια, καὶ ἕνας
μζ´. Πιστοὶ καὶ ἄφοβοι νὰ μὴ φοβούμεθα μήτε ἀνθρώπους, δοῦλον Σου». Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀδελφοί μου, ἢ τρῶτε ἢ πίνετε κρα- παπᾶς, ἂς εἶναι καὶ ἁμαρτωλός, δύ-
Πολλοὶ ἄνθρωποι εὔκολα κυρι- μήτε δαίμονες, τὸν Θεὸν νὰ ἔχωμεν θὰ προοδεύει κατὰ Θεόν, ὑπὸ τὴν σί ἢ νερὸν ἢ περιπατεῖτε ἢ δουλεύε- ναται μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύ-
εύονται ἀπὸ τὸ ψυχοφθόρο συναί- πάντοτε εἰς τὴν καρδίαν μας καὶ προϋπόθεση βέβαια ὅτι θὰ ἀγωνίζε- τε, νὰ μὴ σᾶς λείπη αὐτὸς ὁ λόγος (ἡ ματος καὶ τὰ τελειώνει».
σθημα τοῦ φόβου. Φοβοῦνται τοὺς ἔτσι νὰ μὴ φοβούμεθα κανένα ται καὶ κατὰ τῆς ποικίλης ἁμαρτίας. προσευχὴ) ἀπὸ τὸ στόμα σας καὶ ὁ Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Σελὶς 4η
Ἐπίσκοπος Ράσκας
καὶ Πριζρένης: Ἔμεινε
νὰ ἀγωνίζεται μόνος
Συνέντευξη στὴν Πανθρακικὴ
ἐφημερίδα «Ἀντιφωνητὴς» (ἄρ.
φύλλου 295) παρεχώρησε ὁ Ἐπί-
σκοπος Ράσκας καὶ Πριζρένης κ.
Ἀρτέμιος Ραντοσάβλιεβιτς, ὁ ὁ-
ποῖος τὰ τελευταῖα ἕντεκα (μαῦρα)
χρόνια ἀναδείχθηκε ἀληθινὸς ἐθ-
νάρχης τῶν Σέρβων τοῦ Κοσσυφο-
πεδίου. Ὅσον ἀφορᾶ στὴν σύλλη-
ψη τοῦ π. Συμεὼν Διλόφσκι, ὁ Ἐπί-
σκοπος Ἀρτέμιος ἐπιβεβαίωσε ὅτι
δὲν ὑπάρχει κανένα στοιχεῖο σὲ
βάρος τοῦ Ἀρχιμανδρίτη. Ὁ π. Συ-
μεὼν ἀντιμετωπίζει ποινικὸ καὶ ἐκ-
κλησιαστικὸ δικαστήριο μὲ τὴν ποι-
νὴ μάλιστα τοῦ ἀποσχηματισμοῦ,
ἐνῶ —ὅπως λέει ὁ Σεβασμιώτα-
τος— δὲν ἔχει ἀκόμη προσκληθεῖ
νὰ ἀπολογηθεῖ. Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρ-
τέμιος λέγει, πὼς καὶ ὁ ἴδιος ἔχει
ἐκδιωχθεῖ ἀπὸ τὸ Κόσοβο, χωρὶς νὰ
τὸν κατηγοροῦν ἐπισήμως γιὰ τί-
ποτε. Λέγει χαρακτηριστικὰ ὁ ἴδιος:
«εἶμαι διωγμένος, ἕνας πρόσφυ-
γας». Ἀφορμὴ τῆς δίωξής του δὲν
εἶναι οἱ βόμβες τοῦ Νάτο ἢ ἡ Ἀλβα-
νικὴ βία, ἀλλὰ οἱ πιέσεις τῆς Δύσε-
ως καὶ ἡ συνέργεια τοῦ Βελιγραδί-
ου. Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος δήλω-
σε, πὼς ἡ κυβέρνηση στὴν προσπά-
θειά της νὰ ἐντάξει τὴν Σερβία
στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση δέχεται
πιέσεις νὰ λύσει τὸ ζήτημα τοῦ Κο-
σόβου ἢ τουλάχιστον νὰ μὴ ἀντι-
δρᾶ στὶς ἀναγνωρίσεις τοῦ Κοσό-
βου ἀπὸ ἄλλες χῶρες. Κάπως ἔτσι
οἱ ὑπερασπιστὲς τῶν Σέρβων στὸ
Κόσοβο γίνονται ἀντίπαλοί της. Ἐ-
πιπλέον, ὁ Σεβασμιώτατος σημεί-
ωσε πὼς οἱ Ἀλβανοί, μὲ τὴν Εὐρω-
παϊκὴ καὶ ἀμερικανικὴ ὑποστήριξη
δὲν ἡσύχασαν καὶ ὄχι μόνον ἐπιτί-
θενται σὲ ὅσους Σέρβους γυρί-
σουν στὰ μέρη τους μὰ καὶ ἔχουν
βλέψεις καὶ δράσεις παντοῦ γύρω:
στὰ Σκόπια, στὸ Πρέσεβο καὶ στὸ
Μπουγιάνοβατς τῆς Ν.Α. Σερβίας,
στὸ Μαυροβούνιο καὶ στὴν Ἑλλά-
δα.
«Τὸ Κόσοβο καὶ τὰ Μετόχια, μὲ
1300 ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια,
εἶναι ἡ καρδιὰ τῆς χώρας καὶ ἡ κοι-
τίδα τοῦ πολιτισμοῦ μας. Χωρὶς
αὐτὴν ἡ Σερβία δὲν θὰ ἐπιβιώσει,
θὰ χάσει τὴν ταυτότητά της», τονί-
ζει ὁ Σεβασμιώτατος.
Ἡ Ὀρθοδοξία
εἰς τὴν Τουρκίαν
Στὸν Δῆμο Θέρμης, πραγματο-
ποιήθηκε ὁμιλία τοῦ δημοσιογρά-
φου Ν. Χειλουδάκη σχετικὰ μὲ τὴν
Ὀρθοδοξία στὴ σημερινὴ Τουρκία.
Μέσα ἀπὸ πολυετῆ ἔρευνα, δημο-
σιεύματα τοῦ τουρκικοῦ τύπου καὶ
βίντεο ἀπὸ ἐκπομπὲς τῆς τουρ-
κικῆς τηλεόρασης, ὁ ἐν λόγῳ δη-
μοσιογράφος ἀποκάλυψε τὴν ἄ-
γνωστη πραγματικότητα στὴν Του-
ρκία, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἑκα-
τοντάδες βαπτίζονται, φανερὰ πλέ-
ον, Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Χιλιά-
δες δὲ εἶναι οἱ Τοῦρκοι, ποὺ μετα-
βαίνουν στὰ Ὀρθόδοξα προσκυνή-
ματα, Ἐκκλησίες καὶ ἁγιάσματα. Ὁ
Ν. Χειλουδάκης παρουσίασε ἔρευ-
να τουρκικῆς ἐφημερίδας, σύμφω-
να μὲ τὴν ὁποία τὰ τελευταῖα τρία
χρόνια στὴν Τουρκία πωλήθηκαν 8
ἑκατομμύρια βιβλία Ἁγίας Γραφῆς.
Ἐπίσης χιλιάδες εἶναι οἱ Τοῦρκοι,
ποὺ κατακλύζουν τὴν ἐκκλησία τοῦ
Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Κουδουνᾶ
ἀφήνοντας τάματα, ἐνῶ στὸ ἁγία-
σμα τοῦ Ταξιάρχη στὴ Σεβάστεια
συρρέουν δεκάδες χιλιάδες γιὰ νὰ
θεραπευθοῦν. Στὴ Σεβάστεια καὶ
στὸ ἁγίασμα τοῦ Ταξιάρχη μάλιστα,
ἔχουν χτιστεῖ ξενοδοχεῖα γιὰ νὰ
ἀξιοποιήσουν τὸ τουριστικὸ ρεῦμα,
ποὺ φθάνει ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴ Ρω-
σία.
Ἀπηγορεύθη εἰς τὴν Ρωσίαν
ἡ κυκλοφορία
τῶν «Σκοπιὰ» καὶ «Ξύπνα»
Σύμφωνα μὲ τὸν Καθηγητὴ Ἀλέ-
«ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ»
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
τῶν ΜτΙ – περίεργο πάντως γιὰ τὴν
ἐποχή μας), τοῦτο δὲν μπορεῖ νὰ
τοῦ χρεωθεῖ ὡς ἐπιλήψιμο, ὅταν μά-
λιστα οἱ συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς
ὁποῖες μεγάλωσε , δὲν τοῦ ἐπέτρε-
ψαν τὴν γραμματικὴ πρόοδο...
Μᾶλλον θὰ λέγαμε ὅτι στὶς περι-
πτώσεις αὐτές, ἡ σκληρὴ πραγματι-
κότητα μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἀντιμετω-
πίσουμε τὴν ὅλη κατάσταση μὲ σύ-
νεση καὶ μὲ τὴν ἀγαθὴ δικαιολογία
τῶν προσώπων καὶ τῶν πραγμάτων.
(Τόσα ξέρει, τόσα λέει ἢ μᾶλλον,
ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν γνωρίζει, ἐκφέ-
ρει «ἄρρητα ρήματα»). Ὅμως, τὸ
νὰ ἔρχεται καὶ νὰ αὐτοπροβάλλεται
ἕνας ΜτΙ μὲ «τίτλους καὶ περγαμη-
νές», καὶ ποὺ ἄρα, θὰ πρέπει ἐκ τῶν
πραγμάτων νὰ γνωρίζει, ἂν ὄχι τέ-
λεια τὴ μητρική του γλώσσα, του-
λάχιστον τοὺς βασικούς της κανό-
νες, καὶ ἐπιτέλους ἐπιβάλλεται νὰ
μπορεῖ, τουλάχιστον νὰ διαβάζει τὸ
κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης, καὶ
παρʼ ὅλα ταῦτα νὰ ἀρνεῖται, φέρον-
τας ὡς «ἀτράνταχτο» ἐπιχείρημα τό
ὅτι καὶ οἱ Ἀπόστολοι ἦταν ἀγράμμα-
τοι, ἔ λοιπὸν ἀγαπητοί μου, αὐτὸ
εἶναι τόσο γιὰ τὸν ἴδιο ὅσο καὶ τὴν
ἑταιρεία ποὺ ἐκπροσωπεῖ, τὸ ὀλιγό-
τερον ἐξευτελιστικό, πού σοῦ δίνει
τὴ βεβαιότητα ὅτι οἱ ἄνθρωποι
αὐτοί, ὄντως, μαζὶ μὲ τὴν πίστη
τους ἔχουν χάσει καὶ κάθε ἴχνος
ἀξιοπρέπειας.
Ἡ φράση «οἱ Ἀπόστολοι ἦταν
ἀγράμματοι», ποὺ ὡς «ἄνοστη κα-
ραμέλα» πιπιλίζουν στὸ στόμα τους,
ὅπως ἤδη ἔχουμε τονίσει, δὲν
ἰσχύει. Καὶ δὲν ἰσχύει, κυρίως γιὰ τὸ
μετὰ τὸ γεγονὸς τῆς Πεντηκοστῆς
χρονικὸ διάστημα. Τὸ «ἀνέκδοτο»
αὐτό εἶναι τὸ βολικὸ ἄλλοθι τῶν
ἀδαῶν, ἀλλὰ καὶ πονηρῶν θὰ λέγα-
με ἀνθρώπων, ποὺ «εὐνούχισαν»
τὴν ἐλευθερία τους καὶ ἐπιπλέον
ἀποδεικνύουν διὰ τοῦ παραλόγου
ξανδρο Ντβόρκιν τοῦ Κέντρου Με-
λετῶν «Ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος Μό-
σχας», στὴ Ρωσία ἐλήφθη μία πολὺ
σημαντικὴ ἀπόφαση. Στὸ ἑξῆς,
ἀπαγορεύεται στοὺς λεγόμενους
«Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» νὰ κυ-
κλοφοροῦν στὴ Ρωσικὴ ἐπικρά-
τεια, τὰ περιοδικὰ τῆς Ἑταιρείας
τους «Σκοπιὰ» καὶ «Ξύπνα». Συγ-
κεκριμένα στὶς 26 Ἀπριλίου 2010, ἡ
Τοῦ κ. Ἀντωνίου
Κ. Καλογήρου
ὁμοσπονδιακὴ ὑπηρεσία ἐλέγχου
τῶν Ἐπικοινωνιακῶν Μέσων καὶ
τῶν Τεχνολογικῶν Πληροφοριῶν
Ρωσίας, ἀκύρωσε προηγούμενη
ἄδεια (τοῦ 1997), ἡ ὁποία εἶχε πα-
ραχωρηθεῖ στὴν ἑταιρεία Σκοπιὰ
τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» καὶ
ἀφοροῦσε τὴ διάδοση καὶ κυκλο-
φορία τῶν περιοδικῶν τῆς «ΣΚΟ-
ΠΙΑ» (Watchtower) καὶ «ΞΥΠΝA»
(Αwake).
Μὲ τὴν ἀκυρωτικὴ ἀπόφαση, ἡ
ὀργάνωση δὲν ἔχει πλέον τὸ δι-
καίωμα νὰ διανέμει τὰ περιοδικά
της στοὺς ἀνυποψίαστους περα-
στικούς, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ τὰ τοπο-
θετεῖ σὲ δημόσιους χώρους.
(Πληροφορίες ἀπὸ www.ppu.org.
cy)
Ἐπίπληξις τῶν Τούρκων
διά τόν ἑορτασμόν
τῆς Γενοκτονίας
τῶν Ποντίων
Σὲ ἀνακοίνωση του τὸ τουρκικὸ
Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, σχετικὰ
μὲ τὶς ἐκδηλώσεις μνήμης, ποὺ
πραγματοποιήθηκαν στὴν Πατρίδα
μας γιὰ τὴν Γενοκτονία τῶν Πον-
τίων ἀπὸ τοὺς Τούρκους σημει-
ώνει, μεταξὺ ἄλλων, πώς: «οἱ ἑορ-
τασμοὶ γιὰ τὴν “Ἡμέρα τῆς δῆθεν
Γενοκτονίας τῶν Ποντίων” δὲν συ-
νάδουν μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ διαλόγου
καὶ συνεργασίας μεταξὺ τῶν δύο
χωρῶν». Καταδικάζοντας τὶς ἐκδη-
λώσεις αὐτές, τὸ τουρκικὸ Ὑπ.
Ἐξωτερικῶν καλεῖ ὅσους προβάλ-
λουν τοὺς ἰσχυρισμοὺς περὶ Γενο-
κτονίας «νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς
ἱστορικὲς ἀλήθειες». Ἐπιπλέον, ση-
μειώνει ὅτι: «στοὺς ἑορτασμοὺς
συμμετεῖχαν μέλη τοῦ Κοινοβουλί-
ου, ἁρμόδιοι τῶν πολιτικῶν κομμά-
των, τοπικοὶ διοικητικοὶ παράγον-
τες, ἀλλὰ καὶ ἐκπρόσωποι τῆς Ἑλ-
ληνικῆς Κυβέρνησης». «Γιὰ μία
ἀκόμη φορά, θὰ θέλαμε νὰ ἐκφρά-
σουμε τὴν ἀνησυχία μας, γιὰ τὶς
συμπεριφορὲς αὐτές, ποὺ τραυμα-
τίζουν τὴ φιλία καὶ τὴν ἀμοιβαία
ἐμπιστοσύνη, ποὺ τείνει νὰ δημι-
ουργηθεῖ μεταξύ τοῦ τουρκικοῦ καὶ
τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ διαβρώ-
νουν τὴ διμερῆ συνεργασία», κατα-
λήγει ἡ ἀνακοίνωση τοῦ Ὑπ. Ἐξω-
τερικῶν τῆς Τουρκίας.
(Πληροφορίες ἀπὸ www.defence-
net.gr)
«Καλλικράτης»,
ὁ νέος Δούρειος Ἵππος
Ἡ νέα διοικητικὴ μεταρρύθμιση
γιὰ τὴν Χώρα, ποὺ προωθεῖ ἡ Κυ-
βέρνηση καὶ φέρει τὸν τίτλο «Καλ-
λικράτης» καταργεῖ τὴν ὁριοθέτη-
ση τῆς Πατρίδας μας, διαγράφει
τὴν παραδοσιακὴ ὀνοματοδοσία
περιοχῶν, «μουντζουρώνει» συμ-
βολισμούς, ποὺ κράτησαν ὑψηλὰ
τὸ ἠθικό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ
ἐξαφανίζει ἀπὸ τοὺς χάρτες δεκά-
δες δήμους μὲ τεράστια ἱστορία
καὶ προσφορὰ στὴν Πατρίδα. Ἡ δι-
αίρεση τῆς Χώρας σὲ 370 Δήμους
(ἀπὸ 1.034), 13 αἱρετὲς περιφέρει-
ες (ἀπὸ 76 νομαρχιακὲς αὐτοδιοι-
κήσεις) καὶ 7 γενικὲς διευθύνσεις
(ἀπὸ 13 κρατικὲς περιφέρειες) μὲ
τὴν παράλληλη ἀλλοίωση τοῦ ἐκ-
λογικοῦ σώματος καὶ τὴν ἀπόδοση
πολιτικῶν δικαιωμάτων σὲ ἑκατον-
τάδες χιλιάδες, μέχρι πρότινος πα-
ράνομους ἀλλοδαπούς, ἀνοίγει
τὴν Κερκόπορτα τῶν αὐτονομι-
στικῶν κινημάτων στὴν Ἑλλάδα.
τούτου, πλὴν τῆς ἀγραμματοσύνης
καὶ τὴν «κεκαυτηριασμένην τους
ἰδίαν συνείδησιν». (Α´ Τιμ. Δ΄ 2).
Πόσο δίκαιο,πράγματι, εἶχε ἕνας
στοχαστὴς, ὅταν ὑποστήριξε ὅτι:
«Ἀπὸ μόνος σου ὅταν καταντᾶς
σκουλήκι, δὲν θὰ πρέπει νὰ δια-
μαρτύρεσαι γιὰ τὸ ὅτι οἱ ἄλλοι σὲ
ποδοπατοῦν»!
Καὶ ὅταν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἐν προ-
κειμένῳ «ὁ μάρτυρας τῆς Σκοπιᾶς»
καὶ δὴ ὁ Ἕλληνας (;) ρίχνει τόσο πο-
λύ τό κύρος του καὶ ἀρνεῖται ἀκόμα
καὶ αὐτὴ τὴν γλώσσα του, καὶ κατʼ
ἐπέκτασιν ὁ,τιδήποτε συνδέεται μὲ
αὐτὸν τὸν Ἑλληνικὸ λόγο καὶ ἄρα
τὴν αὐτοσυνειδησία τοῦ Ἕλληνα,
καὶ ἐπιμένει ὁ ἴδιος σὲ παράλογες
μεταφράσεις καὶ σὲ αὐθαίρετες
ἑρμηνεῖες, τότε δὲν τοῦ ἐπιτρέπε-
ται νὰ διαμαρτύρεται, ὅταν λέγον-
ται καὶ διατυπώνονται τόσα καὶ τό-
σα, ποὺ ἀποτελοῦν, δυστυχῶς γιʼ
αὐτόν, αὐταπόδεικτες ἀλήθειες.
Μὲ κάθε βεβαιότητα, ὅλες
αὐτὲς οἱ κρίσεις, ἀπηχοῦν πολὺ λι-
γότερα ἀπὸ αὐτὴ τὴν ζοφερὴ πραγ-
ματικότητα.
Ἡ ἀλήθεια δυστυχῶς εἶναι πε-
ρισσότερο τραγικὴ καὶ τὸ «θέατρο
τοῦ παραλόγου», ποὺ παίζεται
ἀρχικῶς στὸ Μπρούκλιν καὶ ποὺ
στὴ συνέχεια ἀνεβάζει τὶς «παρα-
στάσεις» στὰ θεατρικά του παραρ-
τήματα, ὅπου γῆς, ὁμολογουμέ-
νως, κάνει τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδό-
ξους Χριστιανούς, νὰ θλίβονται μὲ
ὅλη τους τὴν καρδιὰ γιὰ τὸ ποῦ κα-
τάντησαν οἱ ἀδελφοί τους, ἐγκα-
ταλείποντας τὴν Ἐκκλησία μας.
Τὴν Κιβωτὸ τῆς Σωτηρίας.
Ὅμως εἶναι ἀνάγκη νὰ συνεχί-
σουμε μὲ τὸ ἴδιο θέμα.
Υ.Γ.: «Οὖσα ἡ «μητρικὴ» διοίκη-
σις τοῦ «ἀγωγοῦ» εἰς USA κατήν-
τησε ἡ daughter της ἀνέστιος, θρη-
νοῦσα».
Οἱ παραδοσιακὲς ὀνομασίες σὲ
χωριά, κοινότητες καὶ Δήμους θὰ
καταργηθοῦν —σὲ μεγάλο βαθ-
μὸ— καὶ μαζὶ μὲ αὐτὰ ἡ «γέφυρα»,
ποὺ συνδέει τὸ σύγχρονο ἑλληνικὸ
κράτος, τὴν ἱστορικὴ μνήμη καὶ τὴν
προγονικὴ κληρονομιά.
Ἡ Κυβέρνηση δὲν ἔχει ἀποκαλύ-
ψει ἀκόμη τὸ πλῆρες σχέδιο, γιὰ
τὸν κατακερματισμὸ τῆς κεντρικῆς
ἐξουσίας τῆς Χώρας σὲ τοπικὲς
Κυβερνήσεις μὲ ἁρμοδιότητες μά-
λιστα αὐτόνομης γενικῆς πολι-
τικῆς. Μὲ τὸν Καλλικράτη ἐκχω-
ροῦνται στοὺς νέους δήμους ἁρ-
μοδιότητες π.χ. Παιδείας, Ὑγείας,
Οἰκονομίας κ.ἄ. Σὲ ποιὰ κεντρικὴ
ἰδέα ἔθνους κράτους θὰ στηρίζε-
ται ἡ πολιτικὴ αὐτὴ τῶν νέων διοι-
κητικῶν σχημάτων; Ποιὲς προϋπο-
θέσεις καὶ δικλῖδες ἀσφαλείας μέ-
σα ἀπὸ τὸ σχέδιο αὐτὸ δὲν θὰ
ἐνθαρρύνουν στὸ μέλλον αὐτονο-
μιστικὰ κινήματα σὲ περιοχές, ὅ-
πως ἡ Κρήτη, ἡ Θράκη, ἡ Μακεδο-
νία καὶ ἡ Ἤπειρος;
Εἶναι μία πραγματικότητα ὅτι το-
πικοὶ σύλλογοι ἀλλοδαπῶν λει-
τουργοῦν πλέον σὲ ὅλη τὴ Χώρα.
Μάλιστα, σὲ μεγάλες πόλεις συ-
ναντῶνται περισσότεροι ἀπὸ ἕνα
ὀργανωμένο σύλλογο. Πολλὲς ἀπὸ
τὶς ὀργανώσεις αὐτὲς συνεργάζον-
ται μὲ κόμματα τῆς ἀριστερᾶς καὶ
μὲ Μ.Κ.Ο. Ἀλλοδαποὶ ὑποψήφιοι
συναντῶνται σὲ πολλὰ ψηφοδέλτια
δημοτικῶν παρατάξεων. Ὡς συνέ-
πεια τῶν ἀνωτέρω μὲ τὸ σχέδιο
«Καλλικράτης» καὶ ἀφοῦ οἱ τοπικὲς
κοινωνίες θὰ ἔχουν χάσει τὴν ταυ-
τότητά τους, ἡ ἐξουσία, ἀρχίζον-
τας ἀπὸ τοὺς Δήμους θὰ περάσει
ἀπὸ τὸν κυρίαρχο ἑλληνικὸ λαὸ
στὶς μειονότητες.
(Πληροφορίες ἀπὸ www.elko-
smos.gr)
Διδασκαλία
τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης
ζητοῦν οἱ Αὐστραλοὶ
Δώδεκα μέλη τῆς πολιτειακῆς
Ἐργατικῆς Κυβέρνησης τῆς Βι-
κτώριας (ὑπουργοί, ὑφυπουργοί,
βουλευτὲς καὶ γερουσιαστές), στη-
ρίζουν τὴν προσπάθεια νὰ περιλη-
φθεῖ ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα στὸ Ἐθνι-
κὸ Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσ-
σῶν. Μὲ ἐπιστολή τους, πρὸς τὴν
Ἀντιπρόεδρο τῆς Ὁμοσπονδιακῆς
Κυβέρνησης τῆς Αὐστραλίας καὶ ὑ-
πουργὸ Παιδείας, Τζούλια Γκίλαρ-
ντ, οἱ ὑπογράφοντες τὴν ἐπιστολὴ
ἐκφράζουν τὴν πίστη τους, ὅτι ἡ
ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι «γλώσσα
ἐθνικῆς προτεραιότητας» καὶ πρέ-
πει νὰ περιληφθεῖ στὶς γλῶσσες,
ποὺ θὰ διδάσκονται στὰ κρατικὰ
σχολεῖα τῆς χώρας.
Τὰ μέλη τοῦ πολιτειακοῦ κοινο-
βουλίου ὑπενθυμίζουν στὴν ὑ-
πουργὸ Παιδείας, ὅτι ἡ ἑλληνικὴ
γλώσσα ὁμιλεῖται καὶ διδάσκεται
εὐρύτατα σὲ ὁλόκληρη τὴν Αὐ-
στραλία, σὲ κρατικὰ καὶ ἐθνοτικὰ
σχολεῖα. «Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα ἔχει
ἰδιαίτερη ἀκαδημαϊκὴ σημασία. Ἡ
παγκόσμια σκέψη καὶ ὁ δυτικὸς πο-
λιτισμὸς ἔχουν ἐπηρεαστεῖ ἄμεσα
ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό, γενι-
κά, καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, εἰδι-
κά», τονίζουν καὶ προσθέτουν.
«Μεγάλο μέρος τῆς ἀγγλικῆς
γλώσσας καὶ τῆς διανόησης τῆς
Δύσης, ἔχουν τὶς ρίζες τους στὴν
ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ σκέψη. Πολ-
λὰ ἀπὸ τὰ κείμενα, ποὺ ἔχουν ἐπη-
ρεάσει, τὴ γλώσσα καὶ τὴ σκέψη
μας ἐγράφησαν στὴν ἑλληνικὴ
γλώσσα. Πιστεύουμε, ὅτι ἡ διδα-
σκαλία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας
ἐνισχύει τὴ μάθηση σὲ πολυάριθ-
μους τομεῖς τῆς παιδείας, μεταξὺ
τῶν ὁποίων τὰ Μαθηματικά, ἡ Φυ-
σική, ἡ Μηχανολογία, ἡ Ἱστορία, ἡ
Φιλοσοφία, ἡ Νομική, τὸ Δράμα, οἱ
Τέχνες καὶ ἡ ἀγγλικὴ γλώσσα. Γι᾽
αὐτὸ πιστεύουμε ἀκράδαντα, ὅτι ἡ
ἑλληνικὴ γλώσσα πρέπει νὰ περι-
ληφθεῖ ὡς γλώσσα ἐθνικῆς σημα-
σίας στὸ Ἐθνικὸ Πρόγραμμα Διδα-
σκαλίας Γλωσσῶν, ποὺ διαμορφώ-
νει ἡ Αὐστραλιανὴ Ἐπιτροπὴ Προ-
γραμματισμοῦ καὶ Ἀξιολόγησης».
(Πληροφορίες ἀπὸ www.ethnos.
gr, infognomonpolitics. blogspot.com)
Πολλοὶ Γερμανοὶ
ἕτοιμοι νὰ δεχθοῦν
ὑποδορίως microchip
Τὸ 23% τῶν Γερμανῶν δηλώνει
ἕτοιμο νὰ τοῦ ἐμφυτευτεῖ ὑποδο-
ρίως ἕνας μικροεπεξεργαστὴς
(ἠλεκτρονικὸς κοριός), ἂν αὐτὸ
ἔχει κάποιο πλεονέκτημα. Ἡ δημο-
σκόπηση ἔγινε σὲ δεῖγμα χιλίων
ἀνθρώπων καὶ δόθηκε στὴ δημο-
σιότητα μὲ ἀφορμὴ τὰ ἐγκαίνια στὸ
Ἀννόβερο, στὴ Βορειοδυτικὴ Γερ-
μανία, τῆς Cebit. Πρόκειται γιὰ τὴν
μεγαλύτερη παγκοσμίως ἔκθεση
προϊόντων ὑψηλῆς τεχνολογίας.
Πιὸ συγκεκριμένα τὸ 16% τῶν Γερ-
μανῶν θὰ δεχόταν νὰ τοῦ ἐμφυ-
τευτεῖ ὑποδορίως ἕνας «ἠλεκτρο-
νικὸς κοριός», ὁ ὁποῖος θὰ ἐπιτρέ-
πει τὸν πιὸ ἄμεσο ἐντοπισμό του
ἀπὸ σωστικὰ συνεργεῖα σὲ περί-
πτωση πυρκαγιᾶς ἢ ἀτυχήματος. Ἡ
Γερμανικὴ Ὁμοσπονδία τεχνολο-
γιῶν τῆς Πληροφόρησης καὶ τῆς
ἐπικοινωνίας (TIC), ἡ ὁποία πραγ-
ματοποίησε τὴν ἔρευνα σημείωσε
πὼς αὐτὴ ἀποσκοπεῖ νὰ δείξει ὅτι
τὰ σύνορα μεταξὺ τοῦ πραγματι-
κοῦ κόσμου καὶ τῆς εἰκονικῆς
πραγματικότητας «ἐξαφανίζονται»
σιγὰ-σιγά. Παρὰ ταῦτα τὸ 72% τῶν
Γερμανῶν παραμένει ἀντίθετο
στὴν ἀνωτέρω ἰδέα καὶ σὲ καμία
περίπτωση δὲν θὰ δεχόταν νὰ τοῦ
ἐμφυτευτεῖ ἕνας ἠλεκτρονικὸς κο-
ριός.
(Πληροφορίες ἀπὸ redskywar-
ning.blogspot.com, www.theinsider.gr)
Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ
π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD
Βασίλειος Παπαδόπουλος
Τ.Θ 40909, Μικροχώρι
19014 Καπανδρίτι
Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136
ΟΙ ∆ΕΚΑΤΡΕΙΣ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ
Οἱ 13 Ὁσιομάρτυρες τῆς Καντάρας, οἱ ὑπὸ τῶν
Παπικῶν βασανισθέντες καὶ καέντες ἐν ἔτει 1231
μ.Χ.. Ἀνωτέρω εἰκὼν ἐκ τοῦ ὁμωνύμου παρεκκλη-
σίου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α´. Τὸ μέγα κλέος τῆς Κύπρου.
Κ αντάρας ἡ Θεόπλαστος ζύμη, ἣν ὑπερκάθαρος Ἀρτοποιὸς
ἐκαινούργησεν, ζυμώσας τὸ φύραμα διὰ ζύμης μικρᾶς, ὡς δι᾽
ἀλεύρου μαρτύρων σάτα Τρισκαίδεκα. Φρυάγματα πατάξαντες
αἱρετικῶν, μαρτυρίου δεινοῦ ἠξιώθητε, δεσμὰ ἐν φυλακῇ τε καὶ
φρικτὴ κακοπάθεια, κατακᾶμψαι ὑμᾶς οὐκ ἴσχυσαν· Ἐν Πεδιαίου
κοίτῃ ἀνηλεῶς ἐσύρθηκε, καὶ εἰς πυρὰν βληθέντες, πνεῦμα Θεῷ
παρέδοτε· Διὸ ὡς φωτοφόροι ἄγγελοι, σὺν Ἀγγέλοις ἀγαλλόμε-
νοι, τῷ μεγάλης βουλῆς Ἀγγέλῳ, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύσατε.
Ἡ 19η Μαΐου εἶναι ἡμέρα μνή-
μης τοῦ μαρτυρίου τῶν Ἁγίων δέ-
κα τριῶν Ὁσίων Πατέρων τῆς
Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τῆς Καντα-
ριωτίσσης τῆς Κύπρου.
Μοναχοί, πιστοὶ στρατιῶται τοῦ
Κυρίου, τὸν 13ο αἰῶνα ἔφυγαν ἀπὸ
τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐγκατεστάθη-
σαν εἰς τὴν Ἱερὰ Μονὴν τῆς Πανα-
γίας εἰς τὸ κάστρον τῆς Καντάρας,
ὅπου ἐβίωναν τὴν ἀσκητικὴν ζωήν.
Ἡ φήμη διὰ τὴν ζωὴν καὶ τὴν ἁγιό-
τητα τῶν μοναχῶν ἤρχισε νὰ γίνε-
ται γνωστὴ εἰς ὅλην τὴν Κύπρον
καὶ πλῆθος Ὀρθοδόξων κατέφθα-
νε διὰ νὰ λάβουν τὴν εὐλογίαν των
καὶ μάλιστα πολλοὶ ἐξ αὐτῶν παρέ-
μειναν καὶ συνέχισαν τὴν μονα-
χικὴν ζωὴν πλησίον των, ἐντυπω-
σιαζόμενοι ἐκ τῆς ἁγιότητος των.
Εἱς τὴν Κύπρον κατὰ τὴν περίο-
δον αὐτὴν οἱ Λουζινιανοὶ ἐπεδίω-
κον νὰ ἐπιβάλλουν τὴν γλῶσσαν
των καὶ νὰ ἀλλάξουν τὴν θρησκευ-
τικὴν συνείδησιν τοῦ λαοῦ, καθιε-
ρώνοντες ὡς ἐπίσημον θρησκείαν
τοῦ κράτους, τὸν Παπισμόν. Οἱ Κύ-
πριοι ὅμως, εἰς τὴν πλειοψηφίαν
των Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀντι-
στέκοντο καὶ αὐτὸ ἐνίσχυε καὶ τὴν
Ἐθνικήν των συνείδησιν.
Κατὰ τὴν περίοδον τῆς Φραγκο-
κρατίας, ὁ βασιλεὺς τῆς Κύπρου
Ἀμάλριχος ἀπεφάσισε νὰ ἐπιβάλη
εἰς τὴν Κύπρον τὸν Παπισμόν. Ἐπι-
θυμοῦσε τὴν ἀναγνώρισίν του ἀπὸ
τὸν Πάπαν καὶ ἐγκατέστησε Λατί-
νους Ἐπισκόπους εἰς τὴν Κύπρον,
οἱ ὁποῖοι προσεπάθησαν νὰ προση-
λυτίσουν τὸν λαὸν καὶ νὰ ἐπιβλη-
θοῦν μὲ πολλὴ σκληρότητα.
Στόχος ἦτο νὰ ὑποταγῆ ἡ Ὀρθό-
δοξος Ἐκκλησία εἰς τὸν Παπισμόν.
Πολλοὶ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι ἀλ-
λὰ καὶ ἱερεῖς ἐδιώχθησαν, ἐξωρί-
σθησαν, κατεδικάσθησαν καὶ ὑπέ-
στησαν φοβερὰ μαρτύρια ἀπὸ
τοὺς Παπικούς, ἐπειδὴ δὲν ἐδέχ-
θησαν νὰ ἀλλάξουν τὴν πίστιν των.
Ἀποκορύφωμα ὅλων αὐτῶν τῶν
διωγμῶν ἦτο καὶ τὸ μαρτύριον τῶν
δεκατριῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐφθό-
νησαν τὰ καλά των ἔργα, τὴν ἁγιό-
τητα τοῦ βίου των καὶ ἔστειλεν ὁ
«ΚΕΡΑΥΝΟΙ» ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σε-
ραφείμ σχετικῶς μέ τήν δολοφονι-
κήν ἐπίθεσιν τῆς Σιωνιστικῆς Ἑ-
βραϊκῆς –ὅπως σημειώνει– Κυβερ-
νήσεως, ἐναντίον ἀόπλων εἰρη-
νιστῶν ἐξέδωσεν ἀνακοίνωσιν, εἰς
τήν ὁποίαν ἐπισημαίνει τά ἀκόλου-
θα:
«Ἡ εἰδεχθής δολοφονική ἐπίθε-
σις μέ ἀθῶα θύματα τῆς Σιωνι-
στικῆς Ἑβραϊκῆς Κυβέρνησης ἐν-
τός τῶν διεθνῶν χωρικῶν ὑδάτων
κατά ἀόπλων εἰρηνικῶν ἀκτιβι-
στῶν, πού μετέφεραν ἀνθρωπιστι-
κή βοήθεια στούς ἀποκλεισμένους
Παλαιστινίους κατοίκους τῆς Γά-
ζας ἀποτελεῖ ἔγκλημα, πού ἐμπί-
πτει στήν ἁρμοδιότητα τοῦ διε-
θνοῦς ποινικοῦ δικαστηρίου.
Ἡ ἄμεση ὑποχρέωσις τῆς Κυ-
βέρνησης μας, διερμηνεύουσα τό
κοινό αἴσθημα τοῦ λαοῦ μας, εἶναι
νά καταδικάσει ἀπεριφράστως καί
μετά σκληρότητος τή Σιωνιστική
Κυβέρνηση τοῦ Ἰσραήλ καί τίς τρο-
μοκρατικές, ἄθλιες καί ἐγκληματι-
κές πρακτικές της. Ὁ δέ Πρωθυ-
πουργός μας καί ὡς Πρόεδρος τῆς
Σοσιαλιστικῆς Διεθνοῦς ἐπιβάλλε-
ται νά συμβάλλει στήν διεθνή κα-
ταδίκη τῶν κακουργηματικῶν κατά
τοῦ διεθνοῦς δικαίου καί τῆς ἀν-
θρωπότητος ἀδικοπραγιῶν τῆς
Φράγκος Ἀρχιεπ. Λευκωσίας, Εὐ-
στόργιος, τὸν Ἱεροκήρυκά του Ἀν-
δρέα, μὲ δόλιον τρόπον νὰ πληρο-
φορηθῆ τὸν σκοπὸν διὰ τὸν ὁποῖον
ἦλθαν εἰς τὴν Κύπρον. Τὸτε ἔστρε-
ψαν τὴν συζήτησιν εἰς τὰς δια-
φορὰς μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ
τῶν Παπικῶν, καὶ κυρίως εἰς τὸ θέ-
μα τῶν ἀζύμων. Οἱ Πατέρες ἀπήν-
τησαν μὲ τὰς σωστὰς θέσεις τῆς δι-
δασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ
Ἱεροκήρυξ Ἀνδρέας ἀντικρουόμε-
νος, ἔξαλλος ἀπὸ θυμὸν καὶ μαινό-
μενος διατάσσει νὰ παρουσιασθοῦν
εἰς τὸν Φράγκον Ἀρχιερέα.
Οἱ Πατέρες ἐδέχθησαν μετὰ
χαρὰς καὶ μάλιστα ἀπήντησαν ὅτι
εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνουν διὰ τὴν
πίστιν των τὴν ἁγίαν.
Εἰς τὴν Λευκωσίαν ἐνώπιον τοῦ
Φράγκου ἀρχιεπισκόπου οἱ δεκα-
τρεῖς μοναχοί, ὡμολόγησαν τὴν
Ὀρθόδοξον Πίστιν των μὲ ἀποτέ-
λεσμα νὰ τοὺς φυλακίσουν. Καθὼς
τοὺς ὡδήγουν εἰς τὴν φυλακὴν οἱ
συνοδοί των, τοὺς ἐκτύπων καὶ
τοὺς περιέπαιζον. Τρία χρόνια ἐ -
κρατήθησαν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ
ὑπέφερον πολλὰ βασανιστήρια,
φρικτὴ κακομεταχείρισιν, χωρὶς ὅ-
μως καμμίαν ἀπολύτως ὑποχώρη-
σιν εἰς τὰ τῆς πίστεως.
Ἡ ζωὴ τῶν μοναχῶν εἰς τὴν φυ-
λακὴν ἦτο τόσο ἀνυπόφορος, ὥστε
ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δεκατρεῖς, ὀνο-
μαζόμενος Θεόγνωστος ἀπέθανε,
πρὶν τελειώσουν τὰ τρία χρόνια.
Ἀφοῦ εἶδαν οἱ Παπικοὶ ὅτι δὲν
μποροῦν νὰ τοὺς μεταπείσουν,
τοὺς ἔδεσαν ἀπὸ τὰ πόδια, τοὺς
ἔβαλαν πίσω ἀπὸ ἄλογα, τὰ ὁποῖα
τοὺς περιέφερον εἰς τοὺς δρό-
μους τῆς Λευκωσίας καὶ διελύθη-
σαν αἱ σάρκες των καὶ τὰ ὀστᾶ των.
Ὅ,τι ἀπέμεινεν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους
Πατέρας τὸ ἔρριξαν εἰς τὴν φω-
τιάν, διὰ νὰ μὴ ἠμποροῦν οἱ Ὀρθό-
δοξοι νὰ ἔχουν τὰ Ἱερὰ Λείψανα
τῶν μαρτύρων.
Δι᾽ αὐτοῦ τοῦ φρικτοῦ μαρτυρί-
ου παρέδωσαν οἱ Ὁσιομάρτυρες
τὰς ἁγίας των ψυχὰς τὴν 19η Μαΐ-
ου τοῦ 1231, χάριν τῆς ἀμωμήτου
ἡμῶν πίστεως.
Σιωνιστικῆς Ἰσραηλινῆς ἡγεσίας.
Ἀποδεκνύεται πασιδήλως δυστυ-
χῶς, ὅτι τό Σιωνιστικό Ἑβραϊκό
Κράτος ἀκυρώνει ἐμπράκτως τήν
τιμή καί τόν σεβασμό πού ὀφείλει ἡ
διεθνής κοινότης στήν μνήμη τῶν
θυμάτων τοῦ Ὁλοκαυτώματος, ἐφʼ
ὅσον μιμεῖται καί ἐφαρμόζει ἀπο-
λύτως τίς ἐγκληματικές, κακουρ-
γηματικές καί ἄθλιες πρακτικές
τοῦ Γερμανικοῦ φασιστικοῦ τέρα-
τος.
Ἡ ἰδιότυπη ἀσυλία πού ἀπολαμ-
βάνει ἡ Σιωνιστική Κυβέρνηση τοῦ
Ἰσραήλ μέ πάτρονα τήν Ἀμερικανι-
κή ὑπερδύναμη στά διεθνῆ φόρα,
ἀποδεικνύεται ἀπό τήν παρατεινό-
μενη κατοχή τῶν ἀραβικῶν ἐδα-
φῶν καί τό πυρηνικό ὁπλοστάσιο
πού διατηρεῖ τήν στιγμή πού σχετι-
κή προσπάθεια ἐξοπλισμοῦ τοῦ
γειτονικοῦ Ἰράν ἀποτελεῖ αἰτία πο-
λέμου διά τήν διεθνῆ κοινότητα.
Καταγγέλλουμε τό διαρκές ἔγ-
κλημα τοῦ Σιωνιστικοῦ Ἑβραϊκοῦ
Κράτους καί καλοῦμε τήν Κυβέρ-
νησή μας, ἀντί τῆς ἀχρώμου καί
ἀναιμικῆς σχετικῆς ἀνακοινώσεώς
της, νά προβῇ σέ ὅλα τά ἐνδει-
κνυόμενα μέτρα γιά τήν πλήρη καί
οὐσιαστική καταδίκη τῆς Σιωνι-
στικῆς Ἑβραϊκῆς ἡγεσίας καί τήν
ἄμεση παραπομπή της στό διεθνές
Ποινικό Δικαστήριο».
ΝΕΑΝΙΚΑ
Ἠλεκτρονικές…
διακοπές;
Κάθε φορά, φίλοι, πού βρισκό-
μαστε πρὸς τὸ τέλος τῆς σχολικῆς
χρονιᾶς, ἀλλὰ κι ἐνώπιον τῶν ἐξε-
τάσεων, δὲν σκεπτόσαστε τὶς κα-
λοκαιρινὲς διακοπές;
–Νὰ βρισκόμουνα σὲ μιὰ παρα-
λία…
–Νὰ ἤμουν στὴν περσινή μου κα-
τασκήνωση…
–Καλύτερα στὸ βουνό, στὴ γα-
λήνη τοῦ δάσους, μέσα στὴ φύ-
ση…
–Στὸ χωριό μου εἶναι πανέμορ-
φα…
–Θὰ διάβαζα κι ἐκεῖνα τὰ πολὺ
ὡραῖα βιβλία, ποὺ ἔχω ἀγοράσει
καὶ λαχταρῶ νὰ βρῶ τὸν χρόνο…
–Θὰ συζητήσω μὲ τοὺς φίλους
μου, ἔχουμε τόσα νὰ ποῦμε…
–Θὰ δῶ γιὰ τὰ καλά τούς γονεῖς
μου, θὰ κουβεντιάσουμε ἕνα σωρὸ
θέματα -καὶ τὶς διαφορές μας!- ποὺ
ἐλάχιστα τούς βλέπω…
–Θὰ συναντηθῶ μὲ τὰ ἐξαδέλ-
φια μου, τοὺς θείους μου, τοὺς
παπποῦδες μου…
–Θὰ ξεφύγουμε ἐπιτέλους ἀπʼ
τὴν πόλη, τὸν συνωστισμό, τὰ καυ-
σαέρια, τὴ ζέστη, τὸ μποτιλιάρι-
σμα…
–Θὰ τρέξω μὲ τὸ ποδήλατό μου,
θὰ ξετρελαθῶ μὲ τὴν μπάλα, θὰ
ἐπιδοθῶ περισσότερο σʼ ἐκεῖνο τὸ
σπόρ, ποὺ τόσο μʼ ἀρέσει..
Τέτοια φίλοι, λέτε, λέμε ὅλοι
μας, ὀνειροπολώντας τὶς καλοκαι-
ρινὲς διακοπὲς καὶ εἰδικὰ αὐτές.
Καὶ σὰν ἔρθει ἡ ὥρα ἐκείνη, τί γί-
νεται ἄραγε; Ἀρχίζουν τότε ἀμέ-
σως, εὐθὺς ἐξʼ ἀρχῆς, οἱ ἄλλες δια-
κοπές. Ἔ νά… οἱ ἠλεκτρονικές. Θὰ
τὶς λέγαμε δὲ καί… εἰκονικές!
Μαζὶ μὲ τὰ πράγματά μας, δὲν πα-
ραλείπουμε νὰ κουβαλήσουμε μαζί
μας καί τό… ἠλεκτρονικό μας φορ-
τίο! Τὴ φορητὴ τηλεόραση, τὸν ἠλ.
ὑπολογιστή, τὸ γκέιμ-μπόι, τὸ πλέι-
στέσιον, τὸ γουώκμαν, τὸ κινητό…
Καὶ τότε… ποιὰ θάλασσα; Ποιά…
φύση; Ποιά… σπόρ; Ποιά… ἐπαφὴ
μὲ τοὺς γονεῖς, τοὺς φίλους, τὰ
ἐξαδέλφια, τοὺς συγγενεῖς; Ἀπο-
μονωμένοι ὅσο ποτέ, αἰχμαλωτι-
«ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΑΔΩΝ», ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΕΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
σελίδα καὶ σὲ ποιὸ συγκεκριμένο
περιστατικὸ ἀναφέρεται λόγος τοῦ
Γέροντος ὅτι πρὶν πεθάνει θὰ ἔχο-
με πάρει τὴν Κωνσταντινούπολη.
Νὰ συκοφαντεῖ κανεὶς ζωντανοὺς
ἀνθρώπους τὸ καταλαβαίνομε. Νὰ
συκοφαντεῖ ὅμως κεκοιμημένους
καὶ μάλιστα τιμωμένους ὡς ἁγίους
ἀπὸ τὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας,
οἱ ὁποῖοι δὲν δύνανται νὰ ὑπερα-
σπισθοῦν τοὺς ἑαυτούς των, αὐτὸ
εἶναι ἱεροσυλία.
«Ἄλλος Γέροντας προφήτευσε,
ὅτι θὰ γινόταν πόλεμος σὲ πέντε
μῆνες. Πέρασαν 15 μῆνες καὶ πό-
λεμος δὲν ἔχει γίνει. Οἱ «παροι-
κοῦντες τὴν Ἱερουσαλὴμ» γνωρί-
ζουν, ὅτι ἐδῶ ὁ ἀρθρογράφος φω-
τογραφίζει τὸν γνωστό, σεβάσμιο,
χαρισματικὸ καὶ πανορθοδόξου κύ-
ρους καὶ ἀποδοχῆς Γέροντα
Ἐφραὶμ τὸν Φιλοθεΐτη, ἱδρυτὴ 17
μοναστηριῶν στὶς Η.Π.Α. καὶ τὸν
Καναδὰ (καὶ ἄλλων στὴν Ἑλλάδα)
καὶ πνευματικοῦ καθοδηγητοῦ χι-
λιάδων κληρικῶν, μοναχῶν καὶ
λαϊκῶν σὲ πολλὰ μέρη τοῦ κόσμου.
Τί ἔχομε νὰ εἰποῦμε;
α) Οὐδέποτε ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ
ὅρισε χρονικὴ περίοδο 5 μηνῶν
ἐντός τῆς ὁποίας θὰ ξεσποῦσε πό-
λεμος. Ἔχομε σχέσεις μὲ τὰ μονα-
στήρια τοῦ Γέροντα, καθὼς καὶ μὲ
πολλὰ πνευματικά του τέκνα, καὶ
θὰ τὸ γνωρίζαμε καὶ ἐμεῖς. Τέτοια
ἀνυπόστατα καὶ συκοφαντικὰ σε-
νάρια εἶναι «βέβηλοι καὶ γραώδεις
μύθοι», ἀνίεροι μύθοι γιὰ γραΐδια,
μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Ἀπόστολος μᾶς
προτρέπει νὰ μὴ ἀσχολούμεθα κα-
θόλου (Α´ Τιμ. 4:7).
β) Ἐὰν κάποιο πρόσωπο παρεξή-
γησε ἢ παρερμήνευσε ἢ διαστρέ-
βλωσε συμβουλευτικοὺς λόγους
τοῦ Γέροντος καὶ διέδωσε παρα-
πλανητικῶς κάποια πράγματα περὶ
ἐπικειμένου πολέμου, γιʼ αὐτὸ δὲν
φέρει καμμία εὐθύνη ὁ Γέροντας.
γ) Τὸ ὅτι πλησιάζει πόλεμος, καὶ
μάλιστα παγκόσμιος, δὲν εἶναι
ἀνάγκη νὰ μᾶς τὸ εἰπεῖ κάποιος Γέ-
ροντας. Ὅσοι ἔχουν πνευματικὰ
αἰσθητήρια καὶ οἱ πνευματικές τους
κεραῖες δὲν ἔχουν σκουριάσει ἀπὸ
τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν πώρωση, καὶ
συλλαμβάνουν τὰ σημεῖα καὶ τὰ μη-
νύματα τῶν κρισιμωτάτων καιρῶν
μας, τὴν πρωτοφανῆ ἀποστασία,
τὸν νεοεποχίτικο πόλεμο κατὰ τοῦ
Χριστοῦ, τὰ ἀκραῖα καιρικὰ φαινό-
μενα καὶ τὶς θεομηνίες σὲ ὅλο τὸν
κόσμο, τὴν παγκόσμια οἰκονομικὴ
κρίση κ.ἄ., αὐτοὶ προετοιμάζονται
γιὰ ὅλα, ἀκόμη καὶ γιὰ ἕνα Γ΄ Παγ-
κόσμιο Πόλεμο. Ἄλλωστε καὶ αὐ-
τὸς εἶναι προφητευμένος.
Ὑπάρχουν προφῆτες
μετὰ Χριστόν;
Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι ὑπάρ-
χουν. Ἄς ἀναφέρομε μερικούς.
1. Ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγε-
λιστὴς Ἰωάννης. Ὁ ἠγαπημένος
μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ συνέγραψε,
ὡς γνωστόν, κατὰ τὸ 95 μ.Χ. τὴν
Ἱερὰ Ἀποκάλυψη, «βιβλίον προφη-
τικὸν» κατὰ τὸν ἀείμνηστο καθη-
γητὴ Π. Τρεμπέλα, σκοπὸς τοῦ
ὁποίου εἶναι «νὰ προτρέψη μὲν
τοὺς πιστούς, ὅπως διʼ ἐγρηγόρσε-
ως καὶ μετανοίας προπαρασκευά-
ζουν ἑαυτοὺς διὰ τὴν δευτέραν
τοῦ Κυρίου παρουσίαν, παρηγορή-
ση δὲ αὐτούς, ἵνα μεθʼ ὑπομονῆς
καὶ ἐλπίδος ἀντιμετωπίζωσι τὰς
θλίψεις, αἵτινες θὰ προηγηθοῦν
ΖΗΤΗΜΑΤΑ
σμένοι ἀπολύτως στὶς ἠλεκτρονι-
κές μας σκλαβιές, ἀπορροφημένοι
τελείως στὸν κόσμο τους, κλείνου-
με πόρτες καὶ παράθυρα στὸ εἶναι
μας, πρὸς χάριν τους!
Μπορεῖ ἂν γίνουν καὶ τὰ ἄλλα,
ὅλα τʼ ἄλλα ποὺ ὀνειρευτήκαμε,
ἀλλὰ ὡς… διάλειμμα. Ὅσα μπορεῖ
νὰ κάνει κανεὶς σʼ ἕνα διάλειμμα.
Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος»
μέ τά «Νεανικά Ζητήματα»
ἀπευθύνεται εἰς τούς νέους
καί τούς προσκαλεῖ ὅπως
στείλουν τάς ἐρωτήσεις των
διά σύγχρονα θέματα καί
προβληματισμούς τους εἰς
τό ἠλεκτρονικόν μας ταχυ-
δρομεῖον (orthotyp@otenet.gr),
μέσω ΦΑΞ (210.8136981) ἤ
μέσῳ ἀλληλογραφίας (Θησέως
25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία).
Γιὰ νὰ εἴμαστε ἐντάξει καὶ μὲ τὴ
συνείδησή μας!
Κι ἐπειδὴ ὁ χρόνος εἶναι μεγά-
λος βέβαια, σχολεῖο – φροντιστή-
ριο – ἰδιαίτερα – διάβασμα κλπ. δὲν
ὑπάρχουν, ἡ παράδοση σʼ ὅλους
αὐτοὺς τοὺς δυνάστες εἶναι ὁλο-
κληρωτική, γίνεται κατὰ κράτος!
Γράφει μιὰ 17χρονη: «Πόσες ὧ-
ρες μπορεῖτε νὰ βλέπετε τηλεόρα-
ση συνεχόμενα; Μιά, δύο, πέντε;
Τὸ προσωπικό μου ρεκὸρ εἶναι 17
ὁλόκληρες ὧρες! Τὸ πέτυχα στὶς
περσινές μου διακοπές. Ἡ τηλεό-
ραση γιὰ μένα ἔφθασε νὰ εἶναι
ὁλόκληρη ἡ ζωή μου, τὸ καλοκαίρι
μου καὶ οἱ διακοπές μου! Μὲ τὴν
τηλεόραση στὶς διακοπές, ἡ ζωή
μου εἶχε καταρρεύσει»!
Τὰ ἴδια θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κά-
ποιος ἄλλος γιὰ τὶς διακοπὲς μὲ
τὸν ὑπολογιστή του, τὸ γκέιμ-μπόι
του, ἀκόμη δὲ καὶ τὸ κινητό του!
«Θυμᾶμαι -λέει ἕνας 15χρονος-
τὶς προηγούμενες διακοπές μου,
ὅπως “ἔβγαλα ρίζες” πάνω στὸν κα-
ναπὲ τοῦ ἐξοχικοῦ μας μὲ τὸ πλέι-
στέισον καὶ ἀναρωτιέμαι πὼς μπό-
ρεσα νὰ τὸ κάνω αὐτὸ στὸν ἑαυτό
μου»!
Καὶ ἕνας 16χρονος θὰ πεῖ: «Μὲ
τὸν ὑπολογιστὴ στὶς διακοπὲς δὲν
εἶναι ὅτι παραμέρισα τοὺς φίλους
μου καὶ δὲν ἄλλαξα κουβέντα μὲ
τῆς παρουσίας ταύτης».
«Μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ
ἀκούοντες τοὺς λόγους τῆς προ-
φητείας καὶ τηροῦντες τὰ ἐν αὐτὴ
γεγραμμένα· ὁ γὰρ καιρὸς ἐγγύς»,
γράφει ὁ θεόπνευστος συγγραφέ-
ας (Ἀποκ. 1:3).
Προφητικὸ λοιπὸν βιβλίο ἡ Ἱ.
Ἀποκάλυψη. Προφήτης ὁ ἅγιος
Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, ποὺ τὸ συνέ-
γραψε μετὰ Χριστόν. Μακάριοι,
εὐτυχεῖς ὅσοι μελετοῦν τὸ ἱερὸ
αὐτὸ βιβλίο. Δυστυχεῖς καὶ ταλαί-
πωροι, θὰ προσθέσομε ἐμεῖς, ὅσοι
τὸ περιφρονοῦν καὶ ἀμφισβητών-
τας τὸν προφητικὸ χαρακτήρα τοῦ
θεοπνεύστου περιεχομένου του
δηλώνουν ὅτι προφῆτες μετὰ Χρι-
στὸν δὲν ὑπάρχουν.
2. Ὁ Προφήτης Ἄγαβος. Στὸ βι-
βλίο «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων»
διαβάζομε: «Ἐν ταύταις δὲ ταῖς
ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύ-
μων προφῆται εἰς Ἀντιόχειαν. Ἀνα -
στᾶς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἄγα-
βος ἐσήμανε διὰ τοῦ Πνεύματος
λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔσεσθαι ἐφʼ
ὅλην τὴν οἰκουμένην· ὅστις καὶ
ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος»
(Πράξ. 11:27-28).
Δὲν ὁμιλοῦν ἑπομένως γιὰ προ-
φῆτες οἱ Πράξεις; Δὲν ἦταν προ-
φήτης ὁ Ἄγαβος; Δὲν προφήτευσε
τὴ μεγάλη ἐκείνη πείνα; Δὲν ἐκπλη-
ρώθηκε ἡ προφητεία του κατὰ τὶς
ἡμέρες τοῦ Κλαυδίου Καίσαρος;
Δὲν ἔγιναν ὅλα αὐτὰ μετὰ Χριστόν;
3. Στὸ ἴδιο βιβλίο, τὶς Πράξεις, γί-
νεται καὶ πάλι λόγος γιὰ τὸν ἴδιο
προφήτη Ἄγαβο, ὁ ὁποῖος ἐρχόμε-
νος στὴν Καισάρεια συνάντησε τὸν
Παῦλο καὶ ἀφοῦ πῆρε τὴ ζώνη τοῦ
Ἀποστόλου καὶ ἔδεσε τὰ πόδια καὶ
τὰ χέρια του εἶπε προφητικῶς: «Τά-
δε λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον·τὸν
ἄνδρα οὐ ἐστιν ἡ ζώνη αὕτη, οὕτω
δήσουσιν εἰς Ἱερουσαλὴμ οἱ Ἰου-
δαῖοι καὶ παραδώσουσιν εἰς χείρας
ἐθνῶν» (Πράξ. 21:11).
Οἱ Ἰουδαῖοι συνέλαβαν πράγμα-
τι τὸν Παῦλο στὴν Ἱερουσαλήμ,
τὸν ἔδεσαν καὶ τὸν παρέδωσαν
στοὺς ἐθνικούς (τούς Ρωμαίους).
Ὁ Ἄγαβος εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς 70
Ἀποστόλους καὶ ἡ ἱερὰ μνήμη του
τιμᾶται στὶς 8 Ἀπριλίου. Ἡ Ἐκκλη-
σία μας τὸν ὀνομάζει «προφηταπό-
στολο». Ὁ ἀρθρογράφος ὅμως τῆς
«Ο.Π.» τὸν ἀγνοεῖ καὶ διακηρύττει
ὅτι προφῆτες μετὰ Χριστὸν δὲν
ὑπάρχουν!
4. Οἱ βίοι παλαιοτέρων καὶ νεω-
τέρων ἁγίων καὶ τὰ συναξάρια τῆς
Ἐκκλησίας μας ἀναφέρουν ἕνα με-
γάλο πλῆθος ἀπὸ προφητεῖες, τὶς
ὁποῖες «ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φε-
ρόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι τοῦ Θεοῦ
ἄνθρωποι», ὅπως ὁ ἅγιος Ἀνδρέας
ὁ διὰ Χριστὸν σαλός, ὁ ἅγιος
Νεῖλος ὁ Μυροβλύτης, ὁ ἅγιος Νή-
φων, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππα-
δόκης, ἡ ὁσία Ματρώνα τῆς Μό-
σχας, ἡ ὁσία Ξένη τῆς Πετρουπό-
λεως ἡ διὰ Χριστὸν σαλὴ κ.ἄ. Ὁ
Θεὸς ἐπίσης ἐπροίκισε καὶ προικί-
ζει μὲ προφητικὸ-προορατικὸ χάρι-
σμα πολλοὺς ἐναρέτους καὶ ἁγίους
ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς, ὄχι μόνο
κληρικοὺς καὶ μοναχούς, ἀλλὰ καὶ
λαϊκοὺς ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι προεῖπαν
καὶ προλέγουν γεγονότα, τὰ ὁποῖα
τελικῶς πραγματοποιοῦνται. Γνω-
ρίζομε πολλὰ σχετικὰ περιστατικά.
Εἶναι γραμμένα σὲ βιβλία ἀπὸ ἀξιό-
πιστους αὐτόπτες καὶ αὐτήκοους
μάρτυρες, καὶ κανεὶς λογικὸς καὶ
καλοπροαίρετος ἄνθρωπος δὲν
μπορεῖ νὰ τὰ ἀμφισβητήσει. Σὲ
11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
τὰ ἀδέλφια καὶ τοὺς γονεῖς μου μό-
νο, εἶναι ὅτι παραμέλησα τὸ σῶμα
μου καὶ ὁδήγησα σὲ ἀγκύλωση τὸ
μυαλό μου. Δὲν θὰ ἐπιτρέψω πιὰ σὲ
κάποια ἠλίθια ἠλεκτρ. παιχνίδια νὰ
κανονίζουν τὴ ζωή μου, νὰ ἐλέγ-
χουν τὸ καλοκαίρι μου καὶ νὰ κα-
ταργοῦν τὶς διακοπές μου»!
Εἶναι ὄντως κατάντια! Νὰ ταξι-
δεύεις, ἄς ποῦμε, μὲ τὸ καράβι, ἡ
θάλασσα νὰ εἶναι πανέμορφη καὶ
γαλήνια, οἱ γλάροι νὰ πετοῦν τριγύ-
ρω τόσο γοητευτικά, τὰ ἱστιοφόρα
νὰ σχίζουν ἐδῶ κι ἐκεῖ τὴ θάλασσα,
ἀπʼ τὴ μιὰ νὰ πλησιάζεις καὶ ἀπʼ τὴν
ἄλλη νὰ ἀπομακρύνεσαι ἀπὸ βουνὰ
καὶ λιμάνια, ὁ ἥλιος νὰ εἶναι πανέ-
μορφος ἰδιαίτερα δὲ κατὰ τὴ δύση
του, ὁ θαλασσινὸς ἀέρας νὰ σοῦ
δέρνει τὸ πρόσωπο δροσιστικά, κι
ἐσὺ νὰ εἶσαι «κολλημένος» στὰ
ἠλεκτρονικά τοῦ καραβιοῦ, μέσα σʼ
ἐκεῖνο τὸν μικρό, ἀποπνιχτικὸ καὶ
κακόγουστο χῶρο, πού μοιάζει μὲ
ἀποθήκη, γιὰ νὰ χαρεῖς τί ἄραγε;
Τοὺς εἰκονικούς, κι ὡστόσο βίαιους,
ψεύτικους, τελείως ἐξωπραγματι-
κούς, πάντοτε ἀγχωτικοὺς καὶ ἐπι-
πλέον τρομακτικούς τους κόσμους;
Τί φοβερό! Νὰ μπορεῖς νὰ ζήσεις
χωρὶς τὴ φύση καὶ τοὺς συνανθρώ-
πους σου, τοὺς φίλους σου, τὰ
ἀδέλφια σου καὶ τοὺς γονεῖς σου,
ὄχι ὅμως καὶ χωρίς τό… τηλεκον-
τρόλ σου! Νὰ νοιώθεις ἄβολα καί…
στερημένα χωρὶς τὸ ἠλεκτρονικό,
τὸ ὅποιο ἠλεκτρονικὸ εἶναι δίπλα
σου!
Πρόκειται γιὰ ἕνα σύνδρομο, γιὰ
μιὰ νέα, ἄλλου εἴδους ἐξάρτηση…
Δὲν τάχω μὲ τὴν τεχνολογία παι-
διά! Μὲ μᾶς τάχω. Ναί, μέ μᾶς! Ποὺ
ἀφήσαμε τὴν τεχνολογία νὰ μᾶς
κυριεύει, νὰ μᾶς ἀπομονώνει, νὰ
μᾶς κάνει ἐσωστρεφεῖς, ἀκόμη δὲ
καὶ μαλθακούς, νὰ μᾶς ἰσοπεδώνει
τὰ πάντα γύρω μας, ὡς καὶ τὸ νοῦ
καὶ τὴ σκέψη μας, ὅλα νὰ μᾶς τὰ
καταργεῖ, ἀπʼ τὸ λεξιλόγιο ὡς τὴν
ἔκφραση, τώρα δὲ κι αὐτὲς τὶς δια-
κοπές μας ποὺ τόσο λαχταροῦμε
ὅλη τὴ χρονιά!
Φθάνει πιά! Ἄς τὸ ποῦμε ὅλοι!
Θέλουμε νὰ χαροῦμε, νὰ ζήσουμε,
νὰ τρέξουμε, νὰ δράσουμε. Εἴμα-
στε νέοι. Καὶ μποροῦμε χωρὶς τὰ
ἠλεκτρονικά μας. Θέλουμε γνή-
σιες διακοπές…
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
πολλὰ μέρη τῆς Πελοποννήσου π.χ.
ἐνθυμοῦνται ἀκόμη προφητικοὺς
λόγους τοῦ ὁσίου μοναχοῦ Χρι-
στοφόρου Παπουλάκου, ποὺ ἐπα-
ληθεύθηκαν. Σύγχρονοι χαρισμα-
τοῦχοι Γέροντες, ὅπως οἱ Παΐσιος,
Πορφύριος καὶ Ἰάκωβος προεῖδαν
καὶ προεῖπαν μὲ τὸ προορατικό
τους χάρισμα πολλὰ γεγονότα τῆς
ζωῆς τῶν πνευματικῶν τους τέ-
κνων. Ὅσοι ἔχουν μάτια καὶ βλέ-
πουν, τὰ διαβάζουν στὰ βιβλία, πού
ἔχουν γραφεῖ γιʼ αὐτοὺς καὶ χαί-
ρουν καὶ δοξάζουν τό Θεό. Κάποιοι
ἄλλοι ὅμως, «ὀφθαλμοὺς ἔχοντες
καὶ μὴ βλέποντες», ἐνῶ ἀμφισβη-
τοῦν τοὺς μετὰ Χριστὸν προφῆτες,
οἱ ἴδιοι προφητεύουν-πράγμα ὀξύ-
μωρο- ὅπου σταθοῦν καὶ ὅπου βρε-
θοῦν, ὅτι θὰ γίνουν αἰωνόβιοι!
5. Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.
Ἀφήσαμε τελευταῖο τὸν μεγαλύτε-
ρο προφήτη τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸν
ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Ποιὸς δὲν
ἔχει διαβάσει τὶς θαυμαστὲς προ-
φητεῖες του; Πλῆθος ἀπὸ αὐτὲς
ἔχουν ἐκπληρωθεῖ μέχρι σήμερα
ἔχοντας ἀφήσει ἄλαλα τά χείλη
τῶν ἀσεβῶν, τῶν ἀπίστων καὶ
ὀρθολογιστῶν. Ἄλλες ἀπὸ αὐτές,
ὅπως γράφει στὸ θαυμάσιο βιβλίο
του «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς» ὁ ὑπεραι-
ωνόβιος (103 ἐτῶν!) Μητροπολίτης
πρ. Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, ἀναφέ-
ρονται στὴν ἀπελευθέρωση τοῦ
ἔθνους μας ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ζυγό,
ἄλλες στὸ μέλλον προσώπων καὶ
πόλεων, ἐνῶ ἄλλες προλέγουν τὴν
ἐξέλιξη τοῦ κόσμου στὸ ἀπώτερο
μέλλον, καθὼς καὶ τὶς καταπλη-
κτικὲς ἐφευρέσεις καὶ ἀνακαλύ-
ψεις κατὰ τὶς ἔσχατες ἡμέρες.
Σὰν κάτοικοι τοῦ Τορόντο θεω-
ροῦμε μεγάλη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ
τὴν ὕπαρξη ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου
Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ κοντὰ στὴ πό-
λη μας καὶ τὴν ἀποθησαύριση σʼ
αὐτὴ τεμαχίου τῶν ἱερῶν καὶ χαρι-
τόβρυτων λειψάνων του. Συγχρό-
νως ὅμως θεωροῦμε καὶ μεγίστη
ὑποκρισία νὰ τιμᾶ κανεὶς «πρὸς τὸ
θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις» τὴ μνή-
μη τοῦ Ἁγίου, καὶ ταυτοχρόνως νὰ
ἀμφισβητεῖ δημοσίως τὸ ἐκ τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος δοθὲν στὸν Ἅγιο
προφητικὸ χάρισμα καὶ τοὺς θαυ-
μαστοὺς καρπούς του. Αὐτὸ ἰσοδυ-
ναμεῖ μὲ βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγί-
ου Πνεύματος, ἡ ὁποία, σύμφωνα
μὲ τὸν φοβερὸ ἐκεῖνο λόγο τοῦ
Χριστοῦ, οὐδέποτε θὰ συγχωρηθεῖ,
διότι φανερώνει ψυχικὴ πώρωση
καὶ ἀμετανοησία (Ματθ. 12:31-32).
Ὁ Θεὸς ἄς ἐλεήσει ὅλους μας,
διότι ὅλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοὶ καὶ
«πολλὰ πταίομεν ἅπαντες» (Ἰακ.
3:2). Περισσότερο ὅμως ἄς ἐλεήσει
ὅσους δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο
τῆς ἀληθείας Του, ὅσους νοθεύουν
τὴ θεία διδασκαλία Του, ὅσους βλα-
σφημοῦν κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-
τός Του, καὶ ὅσους σκανδαλίζουν
τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ σύντομη αὐτὴ πανήγυρις,
ὅπως ὀνομάζει κάπου τὴν ἐπίγεια
ἀνθρώπινη ζωὴ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστο-
μος, κάποια στιγμὴ θὰ τελειώσει. Τὰ
ὄργανα θὰ σταματήσουν. Τὰ φῶτα
θὰ σβήσουν. Καὶ θὰ ἠχήσει ἡ φο-
βερὴ ἀρχαγγελικὴ σάλπιγγα τῆς
παγκοσμίου Κρίσεως. Ἀλίμονο τότε
στοὺς μηδέποτε μετανοήσαντες.
Διότι «φοβερόν το ἐμπεσεῖν εἰς χεί-
ρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἐβρ. 10:31).
Εἶναι φοβερὸ νὰ πέσει κανεὶς στὰ
χέρια τοῦ ζωντανοῦ (του ἀληθινοῦ)
Θεοῦ. Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ χαρίζει μετά-
νοια σὲ ὅλους μας, ἄρχοντες καὶ
ἀρχομένους, κλῆρο καὶ λαό.
11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΕ ΚΑΙ ΤΟΝ «Ο.Τ.» ΔΙΑ ΤΟΝ π. ΜΑΡΚΟΝ
Ἀξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Ἀγαπητὲ κ. Διευθυντά,
Θὰ μοῦ ἐπιτραπῆ νὰ καταθέσω
καὶ ἐγὼ τὴν μαρτυρία μου διὰ τὴν
προσωπικότητα τοῦ προσφάτως
ἐκδημήσαντος πρὸς Κύριον, Πνευ-
ματικοῦ σας Πατρὸς καὶ ἡμῶν πε-
φιλημένου καὶ πολυσεβάστου
Ἀδελφοῦ καὶ Συλλειτουργοῦ, ἀει-
μνήστου π. Μάρκου Μανώλη. Τὰ
πτωχὰ λόγια μου εἶναι προϊὸν μιᾶς
ἐσωτερικῆς, καρδιακῆς ἀνάγκης
καὶ ἔκφραση εὐγνωμοσύνης δι᾽
ὅσα ἐζήσαμε ἐπὶ πολὰ ἔτη κοντά
του καὶ ὅσα προσέφερε στὴν μαρ-
τυρία τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ στοὺς
ἀόκνους ἀγῶνες διὰ τὴν ὑπεράσπι-
ση καὶ συνέχειά της.
Ὁ ἀείμνηστος π. Μάρκος εἶχε
τὴν σφραγίδα τῆς χάριτος τοῦ
Θεοῦ ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια.
Τὸν ἐγνώρισα τὸ 1958, ὡς πρωτο-
ετὴς φοιτητής, εἰς τὸ Φοιτητικὸ
Οἰκοτροφεῖον «Ἀπ. Παῦλος» τῆς
Ἀδελφότητος «Ζωή». Ἀπὸ τὶς πρῶ-
τες ἐντυπώσεις μου ἦταν ὅτι ἦταν
κατὰ θείαν εὐδοκίαν —διὰ νὰ ὁμι-
λήσω μὲ τὴν γλώσσα τοῦ Ἀπ. Παύ-
λου, «ἀφωρισμένος ἐκ κοιλίας μη-
τρός» του (Γαλ. 1, 15) νὰ γίνει ποι-
μὴν λογικῶν προβάτων, ὁδηγῶν
αὐτὰ εἰς νομὰς σωτηρίους. Ἐξέ-
πληττε ὅλους μας ἀπὸ τότε ἡ πνευ-
ματικὴ ὡριμότητά του, ἡ ταπείνω-
ση, ἡ πραότητα, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ μό-
νιμη διάθεση διακονίας καὶ προσ-
φορᾶς. Εὐγνωμονῶ τὸν Θεόν, ποὺ
ἐγνώρισα ἀπὸ τὰ πρῶτα φοιτητικά
μου χρόνια τὸν π. Μάρκο, διότι λει-
τουργοῦσε ἀνάμεσά μας ὡς
«κανὼν ἀληθείας» καὶ πρότυπο χρι-
στιανικοῦ ἤθους.
Ἡ σχέση καὶ συνεργασία μας
ἔκτοτε συνεχίσθηκε σὺν Θεῷ, κα-
θιστάμενη στενώτερη καὶ θερμό-
τερη, ὅταν μάλιστα ἡ νόσος τοῦ
οἰκουμενισμοῦ μᾶς συνέζευξε σὲ
κοινοὺς ἀγῶνες στὴν ἔπαλξη τοῦ
«Ὀρθοδόξου Τύπου». Καὶ κατὰ τὴν
ΤΟ Ε.Κ.Ν.ΑΥΛΩΝΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ
Ἀπὸ τὴν Ἐνορίαν Ἁγίου Γεωργίου
Διονύσου, τὰ πνευματικὰ παιδιὰ
τοῦ πατρὸς Μάρκου, ἔστειλαν δύο
ἐπιστολὲς πρὸς τὰ ἔγκλειστα παι-
διὰ τοῦ Ε.Κ.Ν.Αὐλώνα καθὼς καὶ
πρὸς τὸν Διευθυντὴν τοῦ Λυκείου
τοῦ ἰδίου Καταστήματος, πρὸς ἐνί-
σχυσίν τους καὶ διαβεβαίωσιν τῆς
συνεχείας τοῦ ἔργου του, τὶς ὁποῖες
καὶ παραθέτομεν.
Πρός τόν Διευθυντήν
Λυκείου ΕΚΝΑ
Πρὸς τὸν κ. Πέτρο Δαμιανὸ Δ/ντὴ
Λυκείου ΕΚΝΑ
Διόνυσος, 25.5.2010
Ἀγαπητὲ κ. Δαμιανέ,
Κατὰ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ
σεβαστοῦ μας πατέρα Μάρκου, ξε-
χώρισε ὁ ἀπὸ καρδιᾶς γεμάτος θλί-
ψη ἐπικήδειος λόγος, ποὺ ἐκφωνή-
σατε. Ἄγγιξε τὸ πλῆθος τοῦ κό-
σμου ποὺ παρευρίσκονταν, ἀλλὰ
καὶ τόσων ἄλλων, ποὺ στὴ συνέχεια
ἐδιάβασαν στὰ «Ἐνοριακὰ Νέα»
ποὺ τυπώσαμε, ἀφιερωμένα στὴ
μνήμη τοῦ π. Μάρκου.
Αὐτὸς ὁ λόγος εἶναι ἡ μαρτυρία
τῶν ἔργων του, ὅπως μαρτυρίες
μπροστὰ στὰ πόδια τοῦ Κυρίου μας
βρίσκονται καὶ οἱ δύο ἐπιστολὲς τῶν
παιδιῶν καὶ τὰ ἴδια ἔγκλειστα παιδιά,
ποὺ τόσα χρόνια ὁ π. Μάρκος ἐπι-
σκεπτόταν σωματικὰ καὶ νοερὰ καὶ
ἦταν πάντα δίπλα τους.
Θὰ θέλαμε νὰ εὐχαριστήσουμε
ἐσᾶς προσωπικά, τὴν κ. Γιούλη Πε-
ζοπούλου γιὰ τὴν παρουσία σας
στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία καὶ τὸ
40νθήμερο μνημόσυνο τοῦ π. Μάρ-
κου, ἀλλὰ καὶ ὅλους τούς δασκά-
λους καὶ καθηγητάς, ποὺ ἦταν στὸ
πλευρό του.
Ὁ δάσκαλος ἔχει μιὰ ξεχωριστὴ
θέση στὶς καρδιὲς τῶν γονιῶν καὶ
τῆς κοινωνίας μας. Ὁ λειτουργι-
κός σας ρόλος μαθαίνοντας, πλά-
θοντας καὶ διαπαιδαγωγώντας τὰ
νέα φυτώρια τῆς ζωῆς, παίζει τὸ πιὸ
σημαντικὸ ρόλο, ἰδιαίτερα στὶς μέ-
ρες μας.
Ὅμως ὁ δικός σας λειτουργικὸς
ρόλος ἔχει μιὰ ἀκόμη ξεχωριστὴ
θέση στὶς καρδιές μας καὶ στὴν κοι-
Ἐξομολόγησις εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἐλευθε-
ρίου εἰς τό Ε.Κ.Ν. Αὐλώνα
Ἐγνώρισε τὸν π. Μᾶρκον ἀπὸ τὸν «Ο.Τ.»
Ἀξιότιμε κύριε Διευθυντά,
Δὲν εἶχα τὴν τιμὴ καὶ τὴν εὐτυ-
χία νὰ γνωρίσω τὸν π. Μάρκο Μα-
νώλη προσωπικὰ —πολλὰ χιλιόμε-
τρα μακριὰ ἡ Ἀθήνα—, ἀλλὰ τὸν
γνώρια μέσα ἀπὸ τὴν δυναμική μας
ἐφημερίδα, τὸν «Ο.Τ».
Μέσα ἀπὸ τὶς λίγες φωτογρα-
φίες του στὶς σελίδες τοῦ «Ο.Τ», τὸ
πρόσωπό του ἐξέπεμπε Ἁγιοσύνη
καὶ Λεβεντιὰ ψυχῆς!
Λυπούμαστε ὅταν φεύγουν τέ-
τοιοι Λεβέντες Ἱερεῖς. Ὁ γήϊνος κό-
σμος μας γίνεται πιὸ φτωχός, ἀλλὰ
πλουτίζει ὁ Οὐρανός! Χρειαζόμα-
στε, ὅμως, κι ἐκεῖ πρεσβευτές.
Τρισάγιον εἰς τόν τάφον τοῦ π. Μάρκου, μετά τήν θείαν Λει-
τουργίαν καί τό Τεσσαροκονθήμερον μνημόσυνον, 22.5.2010
διάρκεια τῆς διαμονῆς μου στὴν
Γερμανία (1969–1975) καὶ μετὰ τὴν
ἐπιστροφή μου στὴν Ἑλλάδα μυ-
στικὸς καὶ ἀθόρυβος ἡγέτης τοῦ
ἀγῶνος μας, ἀλλὰ καὶ ἐμπνευστὴς
καὶ πνευματικὸς σύμβουλος ἦταν ὁ
π. Μάρκος, ὁ συνδετικός μας κρί-
κος μὲ τὸν ἐπίσης μεγάλο ἀγω-
νιστὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ πεπνυ-
μένο Γέροντά του, ἀείμνηστο π.
Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.
Μᾶς συνέδεσε, ἐπίσης, μιὰ ὁσιω-
τάτη Μορφή, ὁ π. Σίμων Ἀρβανίτης,
τὸν ὁποῖο διακονοῦσε ὁ π. Μάρκος
στὴν Ἱ. Μ. Παντελεήμονος τῆς Ν.
Πεντέλης. Γιὰ ἕνα διάστημα, ὅταν
ὁ π. Σίμων ἦταν πλέον τυφλὸς καὶ
κλινήρης, εἶχα τὴν εὐλογία νὰ λει-
τουργῶ στὸν Ἱ. Ναὸ τῆς Ἱ. Μονῆς,
μὲ διάκονο τὸν π. Μάρκο. Ἐκεῖ τὸν
ἐγνώρισα κυριολεκτικὰ ὡς «πνευ-
ματικὸν» (πρβλ. Α´ Κορ. 2, 11 κ. ἑ.),
φορέα δηλαδὴ τῆς ἁγιοπνευμα-
τικῆς Χάριτος καὶ ἀγάπης πρὸς τὸν
«πνευματικὸν» ἐπίσης Γέροντα,
ποὺ μᾶς ἔδιδε συνεχῶς δείγματα
νωνία ὁλόκληρη, καθὼς βρίσκεστε
στὸ πλευρὸ παιδιῶν, ποὺ ἡ ζωὴ στά-
θηκε ἀπέναντί τους σκληρὴ καὶ δύ-
σκολη. Ποιὸς δάσκαλος μπορεῖ νὰ
σηκώσει εὔκολα ἕνα τέτοιο ξεχω-
ριστὸ ρόλο, ἂν μέσα του δὲν ἐπι-
κρατεῖ ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Κύριό μας
καὶ κατʼ ἐπέκταση γιὰ τὸν συνάν-
θρωπο, γιὰ τὸ ἔγκλειστο παιδί,
ὡσὰν νὰ εἶναι δικό του;
Σᾶς θαυμάζαμε πάντα καὶ σήμε-
ρα μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτή, σᾶς συγ-
χαίρουμε, εὐχόμενοι νὰ ἔχετε δύ-
ναμη, ὑπομονὴ καὶ τὴν εὐλογία τοῦ
Κυρίου μας.
Εὐχαριστώντας σας καὶ πάλι, θέ-
λουμε νὰ ξέρετε πὼς εἴμαστε κον-
τά σας, ὅπως πάντα, γιὰ ὅ,τι χρει-
ασθεῖτε ἀπό πλευρᾶς μας καί εἶναι
δυνατόν νά πράξουμε, ὡσὰν νὰ τὸ
ζητούσατε στὸν ἀείμνηστο πνευ-
ματικό μας πατέρα Μάρκο.
Μὲ ἐγκάρδιες εὐχὲς καὶ ἀγάπη
Χριστοῦ,
ἀπὸ τὴν Ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου
Διονύσου,
Τὰ πνευματικὰ παιδιὰ
τοῦ πατρὸς Μάρκου
Πρός τά ἔγλειστα παιδιά
τοῦ ΕΚΝΑ
Διόνυσος, 25.5.2010
Ἀγαπημένα μᾶς παιδιά,
Οἱ ἐπιστολὲς, ποὺ γράψατε μα-
θαίνοντας τὴν ἀναχώρηση τοῦ π.
Μάρκου ἀπὸ τὴ γῆ μας στὴν Οὐρά-
νια Βασιλεία, μᾶς ἔφεραν νέα δά-
κρυα στὶς ἀπαρηγόρητες καρδιές
μας. Ὁ π. Μάρκος εἶχε πράγματι
τὴν πιὸ μεγάλη ἀγκαλιά, ποὺ μᾶς
χωροῦσε ὅλους. Μὰ πιὸ πολὺ ἀγα-
ποῦσε καὶ νοιαζόταν γιὰ τὰ νέα παι-
διά, αὐτὰ ποὺ ἀπὸ κάποιο λάθος
στὴ ζωὴ τους βρέθηκαν ἔγκλειστα
σὲ κάποιο Κατάστημα κράτησης. Ἡ
σκέψη του καὶ οἱ προσευχές του
δὲν ἔλειψαν ποτὲ ἀπὸ κοντά σας
εἴτε εἴχατε τὴν τύχη νὰ ἔχετε μιὰ
προσωπικὴ ἐπικοινωνία μαζί του,
εἴτε ὄχι. Ἡ ἀγάπη του ἀγκάλιαζε ὅ-
λους τούς κρατούμενους, χωρὶς νὰ
τοὺς ξεχωρίζει, ἀκόμη καὶ χωρὶς νὰ
τοὺς γνωρίζει. Προσευχόταν καὶ
γιὰ τοὺς καθηγητὲς καὶ δασκάλους
σας, τοὺς φύλακες, τοὺς Διευθυν-
Γι᾽ αὐτὸ ἂς προσευχόμαστε ὁ
Θεὸς νὰ τὸν ἀναπαύει στὶς ἀγκάλες
Του ἀπ᾽ ὅπου νὰ πρεσβεύει καὶ γιὰ
ἐμᾶς τοὺς «χλιαροὺς» Ὀρθοδό-
ξους Ἕλληνες καὶ πρὸ παντὸς γιὰ
τὴν Ἑλλάδα μας! Λέω «χλιαρούς»!
Ναί! Ἂν δὲν εἴμασταν χλιαροὶ, δὲν
θὰ βιώνουμε σήμερα τέτοιες ἄσχη-
μες καταστάσεις και κρίσεις οἰκο-
νομικὲς καὶ ἠθικές!
Πατέρα Μᾶρκε, ὁ Θεὸς νὰ σὲ
ἀναπαύει ἐν σκηναῖς δικαίων καὶ
Ἁγίων. Αἰωνία σου ἡ μνήμη!
Δέσποινα Χαραλαμπίδου
Φιλ. Ἑταιρείας 4–Βέροια
τῆς κοινωνίας του μὲ τὴν ἄκτιστη
Θεία Χάρη.
Σ᾽ αὐτὸ τὸ περιβάλλον προέκο-
ψεν εἰς τὰ πνευματικὰ ὁ π. Μάρκος.
Καὶ πάντοτε ὡς εὐχέτης πρὸς Θε-
όν, ὡς σύμβουλος, ὡς ἀδελφός, ὡς
συμπαραστάτης καὶ ἐνισχυτὴς
ὅλων μας. Ναί, ὁ π. Μάρκος ἦταν
«γεννημένος» Ποιμένας καὶ Πνευ-
ματικὸς Πατέρας. Καὶ εἶναι βέβαιον
ὅτι παραμένει εὐχέτης πρὸς Θεὸν
δι᾽ ὅλους μας, ποὺ μὲ τὴν χάρη τοῦ
Θεοῦ ἔχουμε ἐνταχθῆ εἰς τὸν ὑπὲρ
Πίστεως ἀγώνα, ἡγετικὴ μορφὴ
τοῦ ὁποίου, ἀθόρυβα καὶ ἀνεπίδει-
κτα, ὑπῆρξε ἐκεῖνος. Διότι αὐτὸ
ἦταν ἡ μεγάλη ἀρετή του. Νὰ
ἡγεῖται καὶ νὰ ἐμπνέη, σὲ κρίσιμες
στιγμὲς μάλιστα, μὲ σεμνότητα,
πραότητα καὶ σοφία, χωρὶς τὴν ἐλα-
χίστη διάθεση αὐτοπροβολῆς. Ὁ
ἀείμνηστος π. Μάρκος παραμένει
γι᾽ αὐτὸ Ἀδελφός, Φίλος, Συμπαρα-
στάτης καὶ Ὁδηγὸς στὸν ἀγώνα καὶ
τὴν ζωή μας. Αἰωνία Του ἡ μνήμη!
π. Γεώργιος Μεταλληνὸς
τές σας. Γιατί ἡ Ἀγάπη Χριστοῦ,
ποὺ εἶχε ὁ πατὴρ Μάρκος δὲν εἶχε
σύνορα, δὲν εἶχε πατρίδες. Πατρί-
δα ἦταν μία, ἡ Οὐράνια Βασιλεία
καὶ ἡ εὐχὴ καὶ προσευχή του νὰ
βρεθοῦμε ὅλοι μαζὶ ἐκεῖ, κοντὰ
στὸ Χριστό μας, ἐκεῖ ποὺ κατάφερε
καὶ ὁ ἴδιος μὲ τὴν ἁγία ζωή του νὰ
βρίσκεται σήμερα.
Ὁ π. Μάρκος ἦταν ἕνας ἱερέας
ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους, ἴσως καὶ ὁ μο-
ναδικὸς στὶς μέρες μας, ποὺ ἐργα-
ζόταν 24 ὧρες τὸ 24ωρο γιὰ τὶς ψυ-
χές μας. Ξέρετε πότε κοιμόταν; Μέ-
σα στὸ αὐτοκίνητο κατὰ τὴν δια-
δρομὴ ἀπὸ τὸν Ἅγ. Γεώργιο στὸ
Διόνυσο μέχρι τὶς φυλακὲς Αὐλώνα!
Τὸν θυμόμαστε μετὰ ἀπὸ τόση κού-
ραση, ἰδίως στὶς μεγάλες ἑορτὲς
τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Πάσχα ἢ
στοὺς Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας
μας, τελειώνοντας τὴ θ. Λειτουργία
στὴν ἐνορία του ἢ ἀλλοῦ, νὰ ρωτᾶ
μὲ ἀγωνία ποιὸς μπορεῖ νὰ τὸν συ-
νοδεύσει, γιὰ νὰ ἔρθει, ἐκτάκτως,
κοντά σας νὰ σᾶς ἐπισκεφθεῖ, νὰ τε-
λέσει θ. Λειτουργία καὶ σʼ ἐσᾶς, νὰ
σᾶς κοινωνήσει ἢ νὰ ξανακάνει τοὺς
Χαιρετισμούς, νὰ σᾶς εὐλογήσει, νὰ
ἐπικοινωνήσει μαζί σας, νὰ σᾶς πεῖ
μὲ τὴν ταπεινή του παρουσία, χωρὶς
πολλὰ λόγια: «Εἶμαι κοντά σας, ὁ
Χριστὸς εἶναι δίπλα σας». Σʼ αὐτὲς
τὶς μεγάλες ξεχωριστὲς στιγμές,
ὅταν ἐρχόταν στὸν Αὐλώνα, ἄνοιγαν
οἱ μεγάλες πόρτες τῆς φυλακῆς, γιὰ
νὰ περάσει ὁ μεγάλος ἐπίσημος, ὁ
ἴδιος ὁ Χριστός μας, ἀφοῦ στὰ χέρια
του κρατοῦσε τὸν ἴδιο τόν Χριστὸ,
τὸ Ἅγ. Δισκοπότηρο ἢ τὸ Ἅγ. Φῶς.
Καὶ τὸ πρόσωπό του ἔλαμπε ἀπὸ χα-
ρά, ἀγάπη καὶ ἁγιοσύνη.
Σήμερα οἱ καρδιὲς μας εἶναι πε-
ρίλυπες. Μᾶς λείπει ἡ ταπεινότατη
παρουσία του, τὸ γλυκὸ του χαμό-
γελο, ὁ παρηγορητικός του λόγος,
ποὺ μέσα ἀπὸ αὐτὸν παίρναμε δύ-
ναμη καὶ κουράγιο.
Σήμερα ὅμως ἔχουμε κάτι πιὸ δυ-
νατὸ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀπουσία. Ἔχου-
με τὴν πνευματική του παρουσία.
Ἔχουμε σίγουρα ἕναν ἄνθρωπο,
τὸν δικό μας Πνευματικὸ Πατέρα
Μάρκο κοντὰ στὸ Χριστό μας, ποὺ
ἄμεσα πρεσβεύει γιὰ ὅλους μας καὶ
κυρίως γιὰ τὶς πονεμένες καὶ πικρα-
μένες ψυχές.
Ἀδέλφια μας, μὴ σταματήσετε
νὰ τοῦ μιλᾶτε καὶ νὰ ζητᾶτε μέσα
ἀπὸ τὶς δικές του οὐράνιες, πλέον,
προσευχές, ὁ Κύριός μας νὰ σᾶς
βοηθᾶ καὶ νὰ σᾶς στηρίζει στὰ προ-
βλήματά σας, στὰ δικαστήριά σας,
στὴ γρήγορη ἐπανένταξη στὴν κοι-
νωνία καὶ στὴ ζωή σας.
Ἄς προσπαθήσουμε ὅλοι μας νὰ
τοῦ μοιάσουμε στὴν ὑπομονή του,
τὴν καλοσύνη του, τὴν πραότητά
του, τὸ χαμόγελό του καὶ κυρίως
στὴν ἀπεριόριστη ἀγάπη του, ποὺ
ἦταν ἴδια μὲ τὴν ἀγάπη, ποὺ εἶχε ὁ
Κύριός μας γιὰ ὅλο τὸν κόσμο,
Ἀγάπη Χριστοῦ.
Μὴ ξεχάσετε ποτὲ πόσο σᾶς ἀγα-
ποῦσε καὶ πόσο ἦταν καὶ εἶναι πάν-
τα δίπλα σας. Νὰ ἔχετε τὴ βεβαι-
ότητα, πὼς ἀπὸ κεῖ ψηλὰ ποὺ βρί-
σκεται ἔχετε, ὅλα τά ἀγαπημένα
του παιδιὰ, χωρὶς ἐξαίρεση, τὴν
εὐχὴ καὶ εὐλογία του.
Σήμερα εἶναι ἀκριβῶς οἱ 40 μέ-
ρες ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ κοιμήθηκε
ὁ παππούλης μας. Γύρω στὸν τάφο
του, ἔχουν ἔρθει πολλὰ λουλούδια
καὶ γλάστρες ποὺ τὸν στολίζουν.
Αὐτὰ τὰ ὄμορφα λουλούδια σᾶς τὰ
στέλνει ὁ πατὴρ Μάρκος, γιὰ νὰ
στολίσουν τὸ δικό σας σχολεῖο καὶ
τὶς δικές σας ὄμορφες ψυχές.
Μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ
τοῦ π. Μάρκου, θὰ θέλαμε ἀκόμη
νὰ σᾶς ποῦμε ὅτι ὅλοι ἐμεῖς εἴμα-
στε καὶ θὰ συνεχίσουμε νὰ εἴμαστε,
ὅπως πάντα, κοντά σας, συμπο-
ρευόμενοι στὸν πόνο σας καὶ συμ-
προσευχόμενοι γιὰ τὰ προβλήματα
καὶ τὶς ἀνάγκες σας.
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ,
ἀπὸ τὴν Ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου
Διονύσου,
Τὰ πνευματικὰ παιδιὰ
τοῦ πατρὸς Μάρκου
Ἀπάντησις τῆς κ. Ἑλένης Γλύκατζη – Ἀρβελὲρ εἰς τοὺς πολεμίους τοῦ Βυζαντίου
ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ ΗΤΟ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΝ
ΚΑΙ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΝ
Μὲ ἀφορμὴν τὴν ἐπέτειον τῆς
Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως
ὑπὸ τῶν Τούρκων κατὰ τὴν 29ην
Μαΐου 1453, πολλοὶ «θολοκουλτου-
ριάρηδες», ἀνιστόρητοι καὶ ἐχθροὶ
τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ
ἤρχισαν νὰ κτυποῦν καὶ πάλι τὴν
προσφορὰν τοῦ Βυζαντίου εἰς τὸν
Ἑλληνικὸν Πολιτισμόν. Δι᾽ ὅλους
αὐτοὺς τὸ Βυζάντιον ἦτο κατα-
στροφικὸν διὰ τὸν Ἑλληνισμὸν καὶ
κατέπνιξε διὰ τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας τὴν κλασσικὴν παιδείαν
καὶ τὸν πολιτισμὸν τῆς ἀρχαίας
Ἑλλάδος. Οἱ πολέμιοι τοῦ Βυζαντι-
νοῦ Πολιτισμοῦ εἶναι κατὰ σύμπτω-
σιν οἱ γνωστοὶ «Ἐκκλησιομάχοι» καὶ
οἱ ὀπαδοὶ τῆς ἀνασυστάσεως τῆς
νεκρᾶς ἀρχαὶας θρησκείας καὶ ἐν
γένει οἱ «ἀρχαιολάτραι», οἱ ὁποῖοι
ἔχουν ἁλώσει τὰ ΜΜΕ καὶ ἔχουν
μεγάλην πρόσβασιν εἰς ἐφημερίδας,
ἱστορικὰ καὶ λαογραφικὰ περιοδικά,
καὶ διαβάλλουν μὲ ἄνεσιν τὸν Βυ-
ζαντινὸν πολιτισμόν.
Ἡ κ. Γλύκατζη – Ἀρβελέρ
Πιστεύομεν ὅτι εἰς ὅλους αὐτοὺς
πρέπει νὰ δοθῆ μία ἀπάντησις. Καὶ
τὴν καλυτέραν ἀπάντησιν τὴν δίδει
ἡ κ. Γλύκατζη – Ἀρβελέρ, ἡ ὁποία
ἐξέδωσε προσφάτως καὶ βιβλίον
ἀφιερωμένον εἰς τὸ Βυζάντιον. Ἡ κ.
Γλύκατζη – Ἀρβελέρ ἔδωσε μία
ἐνδιαφέρουσαν συνέντευξιν εἰς τὴν
ἐφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», ὑπὸ ἡμερο-
μηνίαν 3 Ἀπριλίου 2010, εἰς τὴν
ὁποίαν ἐπισημαίνει, διά τί «εἴμεθα
ὅλοι βυζαντινοὶ» καὶ ἀναδεικνύει
τὴν προσφορὰν τοῦ Βυζαντίου εἰς
τὸν Ἑλληνισμόν. Τὴν συνέντευξιν ἡ
κ. Γλύκατζη – Ἀρβελέρ ἔδωσεν εἰς
τὸν δημοσιογράφον κ. Νικόλαον
Μπακουνάκην καὶ ἔχει ὡς ἑξῆς:
«— Κυρία Ἀρβελέρ, γιατὶ μᾶς
ἐνδιαφέρει σήμερα τόσο πολὺ τὸ
Βυζάντιο;
— Γιατί τὸ Βυζάντιο εἶναι ἡ ἑλλη-
νικὴ γλώσσα καὶ ἡ ὀρθοδοξία, δη-
λαδὴ τὰ δύο βασικὰ συστατικὰ τῆς
ἑλληνοσύνης. Βέβαια τὸ Βυζάντιο
ἦταν μία πολυεθνικὴ αὐτοκρατο-
ρία, ἀλλὰ ἦταν μιὰ αὐτοκρατορία
ἑλληνόφωνη. Τὸ ὅτι τὸ Βυζάντιο
ἦταν ἑλληνόφωνο ἔσωσε ὅλον τὸν
ἑλληνικὸ πολιτισμό. Ὅταν ὁ μεγά-
λος γάλλος ἱστορικὸς Φερνὰν
Μπροντὲλ ἔγραφε ὅτι δὲν ὑπάρ-
χουν Γάλλοι, ὑπάρχουν μόνο γαλ-
λόφωνοι, καὶ ὅποιος μιλάει γαλλικὰ
εἶναι Γάλλος ἐννοοῦσε ὅτι ἡ γλώσ-
σα εἶναι ἡ σύμπτυξη ὅλου τοῦ πολι-
τισμοῦ καὶ ὅλης τῆς παράδοσης.
Καὶ τὸ Βυζάντιο εἶναι ἑλληνόφωνο
ἀπὸ τὸν 7ο αἰώνα.
— Καὶ γιατί ἐπὶ δύο αἰῶνες στὸ
σύγχρονο ἑλληνικὸ κράτος ἀπωθή-
σαμε ἐντελῶς τὸ Βυζάντιο;
— Εἴμαστε οἱ μόνοι ποὺ δὲν
ἐλευθερώσαμε τὴν κοιτίδα τοῦ γέ-
νους, τὴν Κωνσταντινούπολη, καὶ
κάναμε πρωτεύουσα ἕνα λασποχώ-
ρι, ὅπως ἦταν τὸ 1830 ἡ Ἀθήνα, ἕνα
λασποχώρι μὲ μερικὲς χιλιάδες σπί-
τια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα πάρα πολλὰ ἦταν
χωρὶς στέγη. Γιὰ νὰ μὴ ποῦμε ὅτι ἡ
Ἀθήνα ἦταν τότε ἀλβανοκρατού-
μενη, πράγμα ποὺ δὲν ἔχει καμία
σημασία, ἀλλὰ τὸ λέω ἐπίτηδες γιὰ
τοὺς ἐθνικίζοντες. Τὸ ὅτι ἀπὸ μιὰ
ἑλληνόφωνη αὐτοκρατορία φτάσα-
με ὕστερα ἀπὸ 400 χρόνια σκλα-
βιᾶς σὲ ἕνα πολιτικὸ μόρφωμα, τὸ
Ἑλληνικὸ Κράτος, τὸ ὁποῖο εἶναι
“δευτερεῦον”, γιὰ νὰ μὴ πῶ τίποτε
χειρότερο, αὐτὸ δημιουργεῖ ἕνα
εἶδος συμπλέγματος.
— Δηλαδὴ ἀπωθήσαμε τὸ Βυ-
ζάντιο ψυχαναλυτικά;
— Ἅμα θέλετε, τὸ λέτε κι ἔτσι.
Σημασία ἔχει ὅτι ἀπὸ τὸ λασποχώρι
φτάσαμε ἀπευθείας στὸν Περικλῆ,
βάζοντας σὲ παρένθεση χίλια χρό-
νια τῆς μόνης ἑλληνόφωνης αὐτο-
κρατορίας.
— Σήμερα εἶναι ζωντανὸ τὸ Βυ-
ζάντιο;
— Βεβαίως. Πᾶμε στὴν ἐκκλησία.
Τί ἀκοῦμε; “Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρα-
τηγῷ τὰ νικητήρια” ἢ “ἀλλὰ ρύσαι
ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ”. Γυρνᾶμε
στὸ σπίτι. Ὁ μπαμπὰς λέγεται Πανα-
γιώτης, ἡ μάνα Βασιλική, ὑπάρχει
τὸ εἰκονοστάσι. Χρησιμοποιοῦμε
βυζαντινὲς παροιμίες. Λέμε “ἔφαγε
τὸν περίδρομο”, ἐπειδὴ τὸ πινάκιο,
τὸ βαθὺ πιάτο τῶν Βυζαντινῶν, εἶχε
γύρω γύρω ἕνα περιθώριο ὅπου ξε-
χείλιζε τὸ φαγητό. Ἢ λέμε “τὰ παί-
ζει στὰ δάχτυλα”, ἐπειδὴ ἀκριβῶς οἱ
Βυζαντινοὶ μετροῦσαν τὰ πάντα.
— Ἑπομένως εἶναι μιὰ συνέχεια
ὀργανική…
— Εἶναι μιὰ ὀργανικὴ συνέχεια,
ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὴ λέξη ρωμιο-
σύνη. Αὐτὴ ἡ ὀργανικὴ συνέχεια
δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴ ρωμιοσύνη...
— Λέξη ποὺ σήμερα ἔχει κάτι τὸ
ἀπαξιωτικό...
— Πράγμα σκανδαλῶδες, γιατί ἡ
λέξη “ρωμιός” εἶναι ἡ μόνη, ποὺ
εἶναι αὐτοκρατορική. Τὸ Βυζάντιο
ποτὲ δὲν ἀποκαλοῦσε τὸν ἑαυτό
του Βυζάντιο. Ὅταν ὁ Ψελλὸς ἢ
ἀκόμη καὶ ὁ Μιχαὴλ Χωνιάτης λένε
“οἱ Βυζαντίου πολίτες” ἐννοοῦν
τοὺς Κωνσταντινοπολίτες. Δὲν ἐν-
νοοῦν τίποτε ἄλλο. “Ἐσεῖς οἱ Βυ-
ζαντίου πολίτες”, γράφει ὁ Μιχαὴλ
Χωνιάτης ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ὅπου
ἦρθε ὡς Μητροπολίτης, στὸν ἀδελ-
φό του στὴν Κωνσταντινούπολη.
Διαμαρτύρεται ὁ Χωνιάτης στὸν
ἀδελφό του, ποὺ ἦταν πρωθυπουρ-
γός, γιατί οἱ τρυφεροὶ πολίτες τῆς
Κωνσταντινουπόλεως τὸν ἔστειλαν
σὲ ἕναν τόπο, ὅπου δὲν ἔβρισκε ἕνα
βιβλίο. Κι ἔπρεπε νὰ πηγαίνει στὸ
μοναστήρι τῆς Κέας, γιὰ νὰ βρεῖ.
— Τοὺς Εὐρωπαίους τοὺς ἀφορᾶ
ἢ πρέπει νὰ τοὺς ἀφορᾶ τὸ Βυζάν-
τιο;
— Ἀκόμη περισσότερο. Γιατὶ τί
εἶναι ὁ Εὐρωπαῖος; Ὅπως ἔλεγε ὁ
Πὸλ Βαλερὺ, εἶναι αὐτός, ποὺ ἔχει
ὑποστεῖ φιλοσοφικὰ τὴν ἐπίδραση
τῆς ἀρχαίας ὀρθολογιστικῆς σκέ-
ψης, ποὺ ἔχει ζήσει μὲ τὴν ἰουδαϊ-
κοχριστιανικὴ πνευματικότητα κι
ἔχει ὑποστεῖ τὴν ἐπίδραση τῆς ρω-
μαϊκῆς διοίκησης καὶ τῶν ρω-
μαϊκῶν θεσμῶν. Ἀθήνα, Ἱερου-
σαλὴμ καὶ Ρώμη. Χωρὶς αὐτὰ δὲν
ὑπάρχει Εὐρώπη. Κι ὅλα αὐτὰ τὰ
τρία, συμπυκνωμένα μαζί, εἶναι τὸ
Βυζάντιο. Ἑπομένως τὸ Βυζάντιο
εἶναι Εὐρώπη, γιατί εἶναι ἑλληνό-
φωνο ὅπως ἡ Ἀθήνα, χριστιανικὸ
ὅπως ἡ Ἱερουσαλὴμ κι ἔχει υἱοθε-
τήσει ὅλη τὴ ρωμαϊκὴ διοίκηση.
— Τότε γιατί ἀποκλειόταν τὸ Βυ-
ζάντιο ἀπὸ τὴν Εὐρώπη καὶ γενικό-
τερα ἡ ἀνατολικὴ ὀρθόδοξη Εὐρώ-
πη;
— Ὅταν δημιουργεῖται ἡ νεότε-
ρη ἔννοια τῆς Εὐρώπης, οἱ Ἕλλη-
νες ἔχουν διαγραφεῖ ἀπὸ τὴ σκέψη
τῶν Εὐρωπαίων, λόγω τῆς ὀθωμα-
νικῆς κατάκτησης. Ὅταν ὁ Ρακί-
νας γράφει τὴ “Φαίδρα” ρωτάει τὸν
γάλλο πρεσβευτὴ στὴν Ὑψηλὴ Πύ-
λη κατὰ ποῦ πέφτει ἡ Ἑλλάδα. Ὁ
πρῶτος ποὺ λέει “we Εuropeans”
εἶναι ὁ φιλόσοφος Μπέϊκον, τὸν
16ον αἰώνα. Ὁ πρῶτος πίνακας ποὺ
παρουσιάζει τοὺς λαοὺς τῆς Εὐρώ-
πης εἶναι ἕνας πίνακας γερμανι-
κός, στὸν ὁποῖο φυσικὰ δὲν ὑπάρ-
χουν Ἕλληνες. Ἔπειτα αὐτὴ ἡ
Εὐρώπη εἶναι ὅλη ἀντιορθόδοξη.
Θεωρεῖ τοὺς ἀνατολικοὺς σχισμα-
τικούς.
— Πῶς ἐξηγεῖτε τὸ ὅτι σήμερα
ὑπάρχει μεγάλη ζήτηση γιὰ βυζαν-
τινὴ τέχνη ἀπὸ ὅλα τὰ μεγάλα μου-
σεῖα τῆς Νέας Ὑόρκης, τοῦ Λονδί-
νου, τοῦ Παρισιοῦ; Μήπως ψά-
χνουν γιὰ ἐξωτισμό; Μήπως ὡς βυ-
ζαντινολόγος εἶστε ἐξωτική;
— Ὄχι, δὲν εἶμαι καθόλου ἐξω-
τική. Ἀπόδειξη ὅτι στὴ Γαλλία μὲ
εἶχαν βάλει πρόεδρο τοῦ μεγαλύ-
τερου ὀργανισμοῦ σύγχρονης τέ-
χνης, τοῦ Μπομπούρ... Αὐτὸ ὀφεί-
λεται στὸ ὅτι ἡ Εὐρώπη σήμερα θέ-
λει νὰ δεῖ ὁλόκληρη τὴν ὀντότητά
της. Ποῦ συγκλίνει ὁλόκληρη ἡ
Ἀνατολικὴ Εὐρώπη; Στὴν ὀρθοδο-
ξία, στὸ Βυζάντιο. Ἡ Μόσχα ὀνο-
μαζόταν “τρίτη Ρώμη”. Ἑπομένως
ὅλη ἡ Ἀνατολικὴ Εὐρώπη ποὺ δὲν
μπορεῖ πιὰ νὰ ἀποκλειστεῖ ἀπὸ τὴν
Εὐρώπη ἔχει μιὰ συνοχή, τὴν ὀρθο-
δοξία. Καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ἐκφρα-
στεῖ αὐτὴ ἡ ὀρθοδοξία γιὰ ὅσους
δὲν ξέρουν ἱστορία καὶ ἑλληνικά;
Μέσα ἀπὸ τὴν εἰκόνα, τὴ βυζαντινὴ
ἁγιογραφία. Ὅπως λέει ὁ Ζιρον-
τού, μόνο μέσα σὲ ἕνα μουσεῖο δὲν
ὑπάρχουν ἀγράμματοι.
— Δηλαδὴ γιὰ πολιτικοὺς λό-
γους γίνονται αὐτὲς οἱ ἐκθέσεις;
Τὸ θέμα τῆς τέχνης δὲν εἶναι σο-
βαρό;
— Πάρα πολὺ σοβαρό. Γιατὶ ἡ
βυζαντινὴ ἁγιογραφία ἐκφράζει
πολὺ σύγχρονα πράγματα. Εἶναι
πρὶν ἀπʼ ὅλα μιὰ ζωγραφικὴ ἰδιοτή-
των καὶ ὄχι προσώπων, εἶναι ζω-
γραφικὴ τῆς ἁγιοσύνης καὶ ὄχι τοῦ
ἁγίου. Γιʼ αὐτὸ ὁ ἁγιογράφος βάζει
τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου ἀπὸ κάτω. Ἡ
λέξη σοῦ λέει ποιὸς εἶναι ὁ ἅγιος
καὶ ὄχι ἡ ζωγραφική. Ἡ ἀπεικόνιση
στὴ βυζαντινὴ ἁγιογραφία εἶναι ἡ
ἀπεικόνιση τοῦ μοντερνισμοῦ. Οἱ
σουρεαλιστὲς εἶναι πολὺ συγγενεῖς
μὲ τὴ βυζαντινὴ ἁγιογραφία. Ἂν
πάρετε, γιὰ παράδειγμα, ἕναν Μαγ-
κρὶτ καὶ ἀφαιρέσετε ἂς ποῦμε τὸ
σεξουαλικὸ στοιχεῖο, θὰ ἔχετε μιὰ
βυζαντινὴ εἰκόνα. Τὸ ἴδιο καὶ μὲ
ἕναν Νταλί. Οἱ σουρεαλιστὲς ἔκα-
ναν τέχνη τὴν ὀνειρική τους ἀναγ-
καιότητα, δὲν ἔβαλαν σὲ πρῶτο
πλάνο τὸ πρόσωπο ἀλλὰ τὴν ἔκ-
φραση, τὴν ἰδιότητα τοῦ προσώ-
που.
— Ἤξεραν οἱ σουρεαλιστὲς τὴν
τέχνη αὐτή;
— Νομίζω πὼς ὄχι, ἀλλὰ δὲν ἔχει
σημασία. Γιὰ παράδειγμα, ὁ
Μπρετὸν σίγουρα δὲν τὸ ἤξερε.
Καὶ θὰ σᾶς πῶ κάτι πολὺ χαρακτη-
ριστικό. Τὸ 1959 πῆγα μαζὶ μὲ τὸν
Κλὸντ Ρουὰ νὰ δῶ τὸν Μπρετόν.
Κάθονταν στὸ ἴδιο σπίτι, ὁ ἕνας πά-
νω, ὁ ἄλλος κάτω. Κάποια στιγμὴ
ρώτησα βλακωδῶς τὸν Μπρετόν:
Γιατί δὲν ἔχετε πάει ποτὲ καὶ σεῖς
στὴν Ἑλλάδα, ἕναν τόσο ὡραῖο τό-
πο; Μοῦ ἀπάντησε: Εἴμαστε ὑπὸ
τὴν κατοχὴ τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύμα-
τος ἐδῶ καὶ 2.500 χρόνια καὶ θέλε-
τε νὰ πάω ἐγὼ στὴν Ἑλλάδα. Τοῦ
εἶπα: Οὐδέποτε Ἕλληνας θὰ ἔκανε
καλύτερο ὕμνο γιὰ τὴν ἑλληνικὴ
συνέχεια.
— Οἱ φοιτητές σας θεωροῦν τὸ
Βυζάντιο κομμάτι τῆς ἱστορίας
τους;
— Γιὰ ἕνα πράγμα θεωρῶ τὸν
ἑαυτό μου εὐτυχισμένο, ὅτι ἀπὸ τὸ
1967 μέχρι χθὲς δίδασκα Βυζάντιο
σὲ 2.000 φοιτητὲς τοῦ πρώτου
ἔτους. Ὅταν μοῦ ἔλεγαν μὰ τί πᾶτε
καὶ διδάσκετε στὸ πρῶτο ἔτος, ἐγὼ
ἔλεγα πηγαίνω γιατὶ ἐκεῖ χτίζονται
τὰ πράγματα. Ἔλεγα στὰ παιδιά
ποιὸς ἔδινε τὶς πέτρες, ὅταν λιθο-
βολοῦσαν τὸν Ἅγιο Στέφανο. Ὁ
Σαούλ. Ποιὸς ἦταν ὁ Σαούλ; Ὁ
Παῦλος. Μετὰ τοὺς ἔλεγα τί ἔγρα-
φε ὁ Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος στὸν Πα-
τριάρχη γιὰ τοὺς Λατίνους. Κατα-
λάβαιναν ἀμέσως ὅτι τὸ Βυζάντιο
ἦταν δική τους ἱστορία. Ὅτι εἶναι
ἕνα κομμάτι τῆς εὐρωπαϊκῆς Ἱστο-
ρίας.
— Σκεφτήκατε ποτὲ νὰ γράψετε
ἕνα σχολικὸ ἐγχειρίδιο Βυζαντινῆς
Ἱστορίας γιὰ τοὺς Ἕλληνες μαθη-
τές;
— Μοῦ τὸ εἶχε προτείνει κάποτε
ὁ Ἀρσένης, ὅταν ἦταν ὑπουργὸς
Παιδείας. Τέλος πάντων, αὐτὸ εἶναι
πικραμένη ἱστορία. Ὅταν μοῦ ζή-
τησαν λοιπὸν νὰ γράψω γιὰ τὸ Βυ-
ζάντιο, λέω πῶς θὰ πῶ στὰ παιδιὰ
πὼς ὅταν ὁ Κωνσταντῖνος Παλαι-
ολόγος σκοτώνεται πάνω στὶς
ἐπάλξεις τῆς πύλης τοῦ Ρωμανοῦ,
ὁ Πατριάρχης Σχολάριος ἔχει τοι-
χοκολλήσει ἀνάθεμα ἐναντίον
του… Δὲν γίνεται νὰ τὰ πεῖς εὔκο-
λα αὐτὰ τὰ πράγματα. Γιʼ αὐτὸ κι
ἐγὼ ἔγραψα μιὰ σειρὰ ποιημάτων,
τὰ ὁποῖα μοιάζουν μὲ μαθήματα.
“ Η ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ
ΜΕ ΕΝΙΑΙΟ ΤΡΟΠΟ”
— Κυρία Ἀρβελέρ, ἀφοῦ ἡ ἑλλη-
νοφωνία μᾶς ἔρχεται ἀπὸ τὸ Βυ-
ζάντιο, γιατί στὴν ἐκπαίδευση δὲν
ὑπάρχουν βυζαντινὰ κείμενα;
— Αὐτὸ εἶναι ἕνα μεγάλο θέμα.
Σήμερα ἐπικρατεῖ σχιζοφρένεια
στὴ διδασκαλία τῆς γλώσσας. Τὰ
πράγματα διχοτομοῦνται σὲ νέα
καὶ ἀρχαῖα ἑλληνικά. Κανονικὰ ἡ
γλώσσα θὰ ἔπρεπε νὰ διδάσκεται
μὲ ἕναν ἑνιαῖο τρόπο. Νὰ ξεκινού-
σαμε ἀπὸ τὸ σήμερα, νὰ πηγαίναμε
πρὸς τὰ πίσω στὰ κείμενα τῆς
Τουρκοκρατίας, μετὰ στὰ βυζαντι-
νά, μετὰ στὰ πρῶτα χριστιανικὰ κεί-
μενα, ποὺ εἶναι οἱ ἐπιστολὲς τοῦ
Παύλου καὶ ἡ Ἀποκάλυψη καὶ στὰ
ἀρχαῖα κείμενα.
Νὰ μὴ ξεκινᾶμε ἀνάποδα. Τὰ παι-
διὰ θὰ καταλαβαίνουν τί γίνεται
προχωρώντας πρὸς τὰ πίσω, θὰ
βλέπουν ὅτι ἡ ἐτυμολογία εἶναι ἡ
ἴδια. Θὰ βλέπουν, γιὰ παράδειγμα,
στὰ νοταριακὰ ἔγγραφα τῆς Τουρ-
κοκρατίας τὶς λέξεις πούλησα, ἀγό-
ρασα, ἔκανα, ἔδειξα κ.λπ..
— Στὰ βυζαντινὰ κείμενα τί θὰ
βροῦν;
— Ἐκεῖ θὰ βροῦν γιὰ πρώτη
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΝ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗΝ ΜΟΥΦΤΗΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
Κατὰ τὴν πρόσφατον ἐπίσκε-
ψιν τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς
Τουρκίας κ. Ἐρντογὰν εἰς τὴν
Ἑλλάδα, ἐτέθησαν διάφορα κρί-
σιμα ζητήματα, ἔχοντα σχέσιν μὲ
τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον, τὴν μὴ
ἐκλογὴν Μουφτήδων εἰς τὴν
Θράκην, τὴν μουσουλμανικὴν
μειονότητα, τὴν ἐκλογὴν Οἰκου-
μενικοῦ Πατριάρχου, τὰ δικαιώ-
ματα τῆς ἐναπομεινάσης Ἑλλη-
νικῆς Μειονότητος εἰς τὴν Τουρ-
κίαν, τὴν ἀνακαίνισιν τοῦ Φετιχιὲ
Τζαμὶ εἰς τὸ Μοναστηράκι κ.λπ.
Τὰ ζητήματα ἐτέθησαν κατὰ
τὴν διάρκειαν κοινῆς συνεντεύξε-
ως Τύπου τοῦ Τούρκου καὶ τοῦ
Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ εἰς τὰς
Ἀθήνας. Ὁ Τοῦρκος Πρωθυπουρ-
γὸς ἐζήτησεν ἀνταλλάγματα διὰ
νὰ ἀνταποκριθῆ εἰς τὰ αἰτήματα
διὰ τὴν ἱκανοποίησίν των. Εἰς τὸν
Τοῦρκον Πρωθυπουργὸν κ. Ἐρν -
τογὰν ἀπήντησε τὴν 26ην Μαΐου
ἡ Γενικὴ Συνέλευσις τῶν Τα-
κτικῶν Μελῶν τοῦ Καριπείου
Μελάθρου (μὲ ἕδραν τὴν Θεσσα-
λονίκην), τὸ ὁποῖον ἀσχολεῖται μὲ
θέματα ἐκκλησιαστικοῦ ἐνδιαφέ-
ροντος.
Εἰς ἀνακοινωθέν, τὸ ὁποῖον
ἐξέδωσε, τὴν προαναφερομένην
ἡμερομηνίαν, ἐπισημαίνονται με-
ταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:
«2. Τὰ θρησκευτικὰ ζητήματα
στὶς σχέσεις τῶν δύο χωρῶν. Αὐτὰ
ὡς “Ἵδρυμα Θρησκευτικοῦ Προ-
βληματισμοῦ” μᾶς ἐνδιαφέρουν ἰδι-
αίτερα. Πολὺ περισσότερο, ποὺ ὁ κ.
Πρωθυπουργὸς τῆς Τουρκίας, κατὰ
δήλωσή του στὴ συνέντευξη, ἔκαμε
γυμνασιακὲς σπουδὲς σὲ “Ἱερατικὴ
Σχολὴ” – “Λύκειο” καὶ ἑπομένως
εἶναι ἄνθρωπος, ποὺ προβληματίζε-
ται στὰ θρησκευτικὰ ζητήματα. Τό-
νισε: “Εἴπαμε ὅτι θὰ ζητήσουμε ἀπὸ
τοὺς ὑποψηφίους Πατριάρχες νὰ
ἀποταθοῦν στὸ ἁρμόδιο Ὑπουρ-
γεῖο, γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τὴν τουρ-
κικὴ ἰθαγένεια. Βέβαια, τὸ ἴδιο θέμα
ὑπάρχει ἀντίστοιχα στὴ Δυτικὴ
Θράκη. Δὲν ὑπάρχει ἐκλεγμένος
μουφτής, ὑπάρχει διορισμένος μου-
φτής. Πρέπει νὰ γίνουν ἐκλογὲς γιὰ
τὴ Μουφτεία. Ἐμεῖς θεωροῦμε καὶ
προσμένουμε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα νὰ
κινηθεῖ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Τὸν ἐκ-
λεγμένο μουφτὴ νὰ τὸν ἐπικυρώσει
ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση. Δηλαδή,
νὰ ὑπάρξει μία παραλληλία στὸ τρό-
πο μὲ τὸν ὁποῖο ἐκλέγονται οἱ
ἱεράρχες. Ὡστόσο, πρέπει νὰ σημει-
ωθεῖ τὸ ἑξῆς: ὅπως ἐμεῖς δὲν θεω-
ροῦμε δικαίωμά μας νὰ ἐκλέγουμε
Πατριάρχη, ἔτσι καὶ ἐσεῖς θὰ πρέπει
νὰ ἀναγνωρίζετε τὸ δικαίωμα στὴ
μουσουλμανικὴ μειονότητα νὰ
ἐκλέγει τὸν δικό της θρησκευτικὸ
ἡγέτη. Καὶ νομίζω ὅτι αὐτὸ τὸ θέμα
πρέπει τάχιστα νὰ λήξει”.
᾽Επʼ αὐτῶν τὰ ἑξῆς σχόλια. 1) Ἡ
πρωθυπουργικὴ θέση ἀναφέρεται
σὲ ἀνομοιογενῆ μεταξύ τους θρη-
σκευτικὰ ζητήματα, ποὺ ἀπὸ τὴ φύ-
ση καὶ τὴ δομή τους δὲν παραλλη-
λίζονται στὶς δύο θρησκεῖες· τὸν
χριστιανισμὸ ἀφʼ ἑνὸς καὶ τὸ ἰσλὰμ
ἀφʼ ἑτέρου.
Περὶ τῆς ἐκλογῆς Μουφτῆ
Συγκεκριμένα, ζητεῖται ἐκλογὴ
μουφτῆ στὴν Ἑλληνικὴ Θράκη (ποὺ
ἀποκαλεῖ “Δυτικὴ Θράκη”) ἀπὸ τὴν
“μουσουλμανικὴ μειονότητα”, κατὰ
τὸ πρότυπο ἐκλογῆς μητροπολιτῶν
(“ἱεραρχῶν”). Ἐπιλέξει: “Δηλαδή, νὰ
ὑπάρξει μία παραλληλία στὸν τρό-
πο, μὲ τὸν ὁποῖο ἐκλέγονται οἱ
ἱεράρχες… θὰ πρέπει νὰ ἀναγνωρί-
ζεται τὸ δικαίωμα στὴν μουσουλμα-
νικὴ μειονότητα νὰ ἐκλέγει τὸν δι-
κό της θρησκευτικὸ ἡγέτη”. Τὸ
ἐρώτημα. Οἱ ἱεράρχες τοῦ Πατριαρ-
χείου τῶν Ρωμιῶν στὴν Πόλη (πα-
τριάρχης, μητροπολίτες, ἐπίσκοποι)
ἐκλέγονται ἀπὸ τὴν “χριστιανικὴ
μειονότητα τῶν Ρωμιῶν” τῆς Τουρ-
κίας; Αὐτὴ καμιὰ θέση δὲν ἔχει
στὴν ἐκλογή των. Ἡ Σύνοδος τῶν
Ἀρχιερέων τοὺς ἐκλέγει, κατὰ τοὺς
ἐκκλησιαστικοὺς κανόνες καὶ νό-
μους, καὶ μόνο. Τὸ αὐτὸ ἰσχύει στὴν
Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Γιατί, λοι-
πόν, ἡ “μουσουλμανικὴ μειονότητα”
τῆς Ἑλλάδας, στὴν Ἑλληνικὴ Θρά-
φορὰ τὸν γλωσσικὸ διχασμό. Θὰ
βροῦν τὴν ὁμιλούμενη γλώσσα,
στὴν ὁποία εἶναι γραμμένοι οἱ βίοι
τῶν ἁγίων. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἁγιολο-
γικὰ κείμενα, ἐπειδὴ ἀποτελοῦν
τροφὴ γιὰ τοὺς πιστούς, εἶναι
γραμμένα σὲ γλώσσα λιτή. Εἶναι
οὐσιαστικὰ ἡ προφορικὴ γλώσσα.
Καὶ θὰ βροῦν καὶ τὴν ἀττικίζουσα
γλώσσα, ποὺ στὴν ἐξέλιξή της ὁδη-
γεῖ στὴ δική μας καθαρεύουσα. Θὰ
συνειδητοποιήσουν λοιπὸν ὅτι αὐτὴ
ἡ γλωσσικὴ συνύπαρξη εἶναι πολὺ
παλιὰ καὶ ἐπιπλέον εἶναι μιὰ καθημε-
ρινὴ ἱστορία, ὅπως ἀκριβῶς συμβαί-
νει καὶ τώρα… Μιὰ φορὰ ἕνας πολι-
τικὸς μοῦ εἶχε πεῖ: κ. Ἀρβελέρ, δὲν
λέμε “σὰν”. Τὸ “σὰν” σημαίνει δὲν
εἶσαι καὶ κάνεις σάν. Πρέπει νὰ λέμε
“ὡς”. Ἀκοῦστε, τοῦ λέω. Καμιὰ μάνα
δὲν εἶπε στὸ παιδί της: σοῦ μιλῶ ὡς
μάνα σου. Μιλῶ σὰν μάνα σου.
“ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ
ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ
Η ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ”
— Θὰ θέλατε νὰ εἴσαστε ἱστο-
ρικὸς ἄλλης περιόδου;
— Ποτέ. Βέβαια ὅταν ἤμουν νέα
ἑτοιμαζόμουν γιὰ σπουδὲς στὸ Πο-
λυτεχνεῖο, μηχανολόγος. Τώρα ποὺ
ἔρχονται διάφοροι γάλλοι συνάδελ-
φοί σας καὶ μὲ ρωτοῦν τί ἄλλο θὰ
ἤθελα νὰ κάνω, τοὺς ἀπαντῶ “πον-
κη, θὰ καλεῖται νὰ ἐκλέγει μουφ-
τῆδες; Ποῦ εἶναι ἡ “παραλληλία”, κ.
Πρωθυπουργέ; Τί ἐννοεῖτε, ὅταν
λέγετε “νὰ ὑπάρξει μία παραλληλία
στὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ἐκλέγον-
ται οἱ ἱεράρχες”; Ἐξ ἄλλου, οἱ ἱε-
ράρχες ἔχουν ἱερωσύνη. Οἱ μουφ-
τῆδες δὲν ἔχουν· εἶναι λαϊκοὶ νομο-
διδάσκαλοι. Ὑπενθυμίζεται ἐδῶ τὸ
Ψήφισμα τῆς Κοινοβουλευτικῆς
Συνελεύσεως τοῦ Συμβουλίου τῆς
Εὐρώπης (ΚΣΣτΕ) τῆς 27.1.2010,
ποὺ ἀπορρίπτει τὴν θεωρία τῆς
“ἀμοιβαιότητος”, σύμφωνα καὶ μὲ
τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάννης.
Περὶ τῆς ἐκλογῆς
Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
2) Λέτε, κ. Πρωθυπουργέ, ὅτι “δὲν
θεωροῦμε δικαίωμά μας νὰ ἐκλέ-
γουμε Πατριάρχη”. Γνωρίζετε ὅτι ἡ
Νομαρχία ΚΠόλεως, δηλ. τὸ ΥΠΕΞ
τῆς Τουρκίας, ἔχει τὸ δικαίωμα,
ὅταν λαμβάνει τὸν ἐπίσημο Κατάλο-
γο Ὑποψηφίων Πατριαρχῶν, ὑπο-
χρεωτικὰ ἀποστελλόμενο ἀπὸ τὴν
πλευρὰ τοῦ Πατριαρχείου, νὰ προ-
βαίνει σὲ διαγραφὲς ὑποψηφίων;
Πρὶν τὸν ἐγκρίνει, τελικά; Πρὸς πλη-
ροφόρησή Σας, στὴν Πατριαρχικὴ
ἐκλογὴ τοῦ 1972, π.χ., ἡ Νομαρχία
ΚΠόλεως διέγραψε ἀπὸ τὸν Κατά-
λογο ὑποψηφίων περὶ τοὺς 10 ὑπο-
ψηφίους. Μερικούς, μάλιστα, ἀπʼ
αὐτοὺς Κορυφὲς τῆς Χριστιανοσύ-
νης; Μὲ τὸ δικαίωμα τῶν δια-
γραφῶν ἐλέγχονται, ναὶ ἢ ὄχι, ἡ πα-
τριαρχικὴ ἐκλογὴ καὶ ὁ Πατριαρ-
χικὸς θεσμὸς πρὸς ὑποτίμησή τους;
3) Λέτε ὅτι στὴν Ἑλληνικὴ Θρά-
κη “δὲν ὑπάρχει ἐκλεγμένος μου-
φτής, ὑπάρχει διορισμένος μου-
φτής”. Μπορεῖτε νὰ μᾶς πληροφο-
ρήσετε, πῶς ἀναλαμβάνουν στὴ
Χώρα Σας τὰ καθήκοντά τους οἱ
μουφτῆδες; Διʼ ἐκλογῆς ἢ διὰ διο-
ρισμοῦ; Εἶναι νόμος καὶ ἔθος σʼ
ὅλες τὶς μουσουλμανικές, καὶ δὴ
ἀραβικὲς χῶρες, καὶ στὴν Τουρκία,
μάλιστα, οἱ μουφτῆδες νὰ προέρ-
χονται ἀπὸ διορισμὸ τῆς Πολιτεί-
ας. Στὴν Τουρκία οἱ μουφτῆδες
διορίζονται κατευθείαν ἀπὸ τὴν Δι-
εύθυνση Θρησκευτικῶν Ὑποθέσε-
ων. Σεῖς ὅμως “ἀπαιτεῖτε”, τρόπον
τινά, ἐκλογὲς μουφτήδων στὴν
Ἑλλάδα καὶ μᾶς εἰσηγεῖσθε ὅτι “τὸ
θέμα πρέπει τάχιστα νὰ λήξει”. Πό-
σο “τάχιστα”, κ. Πρωθυπουργέ; Ὅ-
σο ἐπὶ τριάντα χρόνια ἐπιλύεται,
π.χ., τὸ θέμα μιᾶς Θεολογικῆς Σχο-
λῆς τῆς Χάλκης; Στὴν Ἑλλάδα τὸ
ὑπάρχον Καθεστὼς ὑφίσταται καὶ
λειτουργεῖ ἄριστα, ποὺ σέβεται καὶ
τὴν Σαρία εἰς ἐφαρμογὴ τοῦ Κορα-
νίου, ἐπειδὴ πρόκειται γιὰ θρη-
σκευτικὴ μειονότητα, βάσει τῆς
Συνθήκης τῆς Λωζάννης καὶ τοῦ
ἰσχύοντος νόμου 1920/1991.
Βάσει διεθνῶν συνθηκῶν
4) Παραλληλίζετε, μᾶλλον ταυτί-
ζετε, —ἔτσι φαίνεται— τὴν Μου-
φτεία καὶ τοὺς μουφτῆδες μὲ τὸ
Πατριαρχεῖο καὶ τὸν Πατριάρχη
τῶν Ρωμιῶν. Ὁ Ρωμιὸς ὅμως Πα-
τριάρχης, στὸ σύστημα διοικήσε-
ως τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς
Ἐκκλησίας στὸν Κόσμο ὅλο, δὲν
εἶναι μόνο Πατριάρχης τῶν Ρω-
μιῶν τῆς Τουρκίας (ΚΠολη – Ἴμ-
βρος – Τένεδος), ἀλλὰ καὶ ὁ Πρῶ -
τος Ἱεράρχης τῶν 400 περίπου
ἑκατομμυρίων Χριστιανῶν Ὀρθο-
δόξων. Οἱ μουφτῆδες τῆς Ἑλλά-
δος, στὴν Ξάνθη, Κομοτηνὴ καὶ Δι-
δυμότειχο, εἶναι θρησκευτικοὶ ὑ-
πεύθυνοι τῶν τοπικῶν μουσουλμα-
νικῶν κοινοτήτων, ὅπως καὶ οἱ μη-
τροπολίτες τῶν ἰδίων ἐπαρχιῶν.
Μιλοῦμε γιὰ ἀνόμοια θρησκευτικὰ
καθεστῶτα. Πέραν τοῦ ὅτι τὰ τοῦ
Πατριαρχείου τῶν Ρωμιῶν εἰδικὰ
ρυθμίσθηκαν ὄχι διμερῶς ἀλλὰ διὰ
διεθνῶν Συνθηκῶν (π.χ. Συνθήκη
Λωζάννης).
5) Δηλώνετε στὴ συνέντευξη.
“Εἴπαμε ὅτι θὰ ζητήσουμε ἀπὸ τοὺς
ὑποψηφίους Πατριάρχες νὰ ἀποτα-
θοῦν στὸ ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο γιὰ
νὰ ἀποκτήσουν τὴν τουρκικὴ ἰθα-
γένεια”. Εἶναι πρὸς τιμή Σας ὅτι δεί-
χνετε ἐνδιαφέρον νὰ λειτουργή-
σουν οἱ θεσμοὶ διοικήσεως τοῦ Πα-
τριαρχείου εὔρυθμα, γιατί τὸ ποί-
μνιό του στὴν Τουρκία μειώθηκε
δραματικὰ ἀπὸ 200 χιλιάδες περί-
που τὸ 1922 μόλις σὲ 3 χιλιάδες,
Σελὶς 5η
τίφεξ”, αὐτὸς ποὺ φτιάχνει γέφυ-
ρες. Ὁ γεφυροποιὸς εἶναι ὁ βυζαν-
τινολόγος. Δὲν εἶναι ἄλλη ἐπιστήμη.
— Γιατί;
— Εἶναι γεφυροποιὸς καὶ χρονικὰ
καὶ γεωγραφικὰ καὶ πολιτιστικά. Δὲν
μπορεῖς νὰ εἶσαι βυζαντινολόγος
σήμερα, ἂν δὲν ξέρεις τί ἔκαναν οἱ
Ἄραβες, τί ἔκαναν οἱ Ρῶσοι, τί ἔκα-
ναν οἱ Δυτικοί. Τὸ Βυζάντιο εἶναι ἡ
γέφυρα μεταξὺ Ἀσίας καὶ Εὐρώπης.
Ἐπίσης εἶναι ἡ γέφυρα τοῦ ἑλληνι-
σμοῦ τῆς ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς καὶ
τῶν νεότερων χρόνων.
— Τὸ Βυζάντιο εἶναι μεσαίωνας;
— Καθόλου. Μεσαίωνας εἶναι ἡ
ἐποχὴ τοῦ ἀνταλλακτικοῦ ἐμπορίου.
Στὸ Βυζάντιο δὲν ὑπῆρχε ποτὲ τέ-
τοιο ἐμπόριο. Εἶχε τὸ νόμισμα, ἔκα-
νε ἀμέσως τὴ ρήτρα χρυσοῦ. Ἐπι-
πλέον εἶχε διοικητικοὺς θεσμούς.
Ἂν ὁ αὐτοκράτορας δὲν ἔκανε συ-
ναυτοκράτορα κάποιον, δὲν γινόταν
τίποτε. Μποροῦσε νὰ κάνει συναυ-
τοκράτορα ὅποιον ἤθελε, ἀσχέτως
ἂν τὶς περισσότερες φορὲς ἔκανε
τὸν γιό του.
Δὲν ὑπάρχει κἂν δυναστεία στὸ
Βυζάντιο.
Ἐμεῖς λέμε, γιὰ παράδειγμα, ἡ
δυναστεία τῶν Κομνηνῶν, ἀλλὰ
αὐτὰ εἶναι βλακώδη. Ὁ ἑλληνικὸς
μεσαίωνας εἶναι ἡ Τουρκοκρατία.
Τὰ 400 χρόνια Τουρκοκρατίας».
ὑπαιτιότητι τῆς παρελθούσης τουρ-
κικῆς ἀνθελληνικῆς πολιτικῆς,
ἐθνοκαθαρτικῆς, κατʼ οὐσία. Κάμα-
τε νόμο γιʼ αὐτὸ ποὺ εἴπατε ἢ ἁπλῶς
στηριζόμαστε στὸν προφορικὸ
πρωθυπουργικὸ λόγο τιμῆς; Στὴν
Ἑλλάδα, κ. Πρωθυπουργέ, αὐτοδί-
καια σχεδὸν παίρνουν ἄδεια παρα-
μονῆς καὶ ἰθαγένεια οἱ θρησκευτι-
κοὶ λειτουργοί, ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ
προερχόμενοι, γιὰ τὶς θρησκευ-
τικὲς ἀνάγκες τῶν θρησκευτικῶν
κοινοτήτων τῆς Χώρας. Ἀντί, λοι-
πόν, πρωθυπουργικῆς προφορικῆς
ὑποσχέσεως, ποὺ διευκολύνει πάν-
τως τὸ Πατριαρχεῖο, Ἐσεῖς μᾶς
ζητᾶτε ἀλλαγὴ τοῦ θρησκευτικοῦ
καθεστῶτος στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὴν
θρησκευτικὴ μειονότητα τῆς Συν-
θήκης τῆς Λωζάννης. Δηλαδή, μᾶς
ζητᾶτε ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία νὰ
ἀποκηρύξει τοὺς νομίμους μουφ-
τῆδες, δημοσίους Λειτουργούς,
ποὺ προτείνονται πρὸς διορισμὸ
ἀπὸ σῶμα ἀντιπροσωπευτικὸ (βάσει
τοῦ νόμου 1920/1991), καὶ νὰ ἀνα-
γνωρίσει τοὺς παρανομοῦντες δύο
Ψευδομουφτῆδες, τάχα ἐκλεγμέ-
νους (καὶ ἀπὸ ποιούς;), προστα-
τευομένους τοῦ Τουρκικοῦ Προξε-
νείου Κομοτηνῆς.
6) Τὸ ζήτημα, κ. Πρωθυπουργέ,
δὲν τὸ δημιουργήσατε Σεῖς. Εἶναι
πολιτικὴ ἐπὶ τόπου τοῦ Προξενείου
τῆς Τουρκίας πρὸς ἀνατροπὴ τοῦ
νόμου καὶ τοῦ ἔθους καὶ τῶν Διεθ-
νῶν Συνθηκῶν. Ἡ τακτικὴ αὐτὴ ἔ-
χει ξεσηκώσει τοὺς πολίτες, χρι-
στιανοὺς καὶ μουσουλμάνους, στὶς
τοπικὲς κοινωνίες. Συλλέγονται
ὑπογραφὲς γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή
του, ὡς διασπῶντος τούτου τὴν
κοινωνικὴ συνοχὴ μεταξὺ Χριστια-
νῶν καὶ Μουσουλμάνων καὶ μετα-
ξύ τῶν Μουσουλμάνων (Πομάκων,
Ρομᾶ, Τουρκογενῶν κ.λπ.). Ἔτσι
προάγονται οἱ ἀρχὲς τῆς καλῆς
γειτονίας; Εἰς βάρος τῶν διεθνῶν
συνθηκῶν καὶ τῆς ἐπιτοπίου ἐννό-
μου τάξεως καὶ ἁρμονικῆς συμβιώ-
σεως τῶν συμπολιτῶν, ἀσχέτως
θρησκεύματος;
Τὸ τζαμὶ
εἰς τὸ Μοναστηράκι
7) Εἶναι βαθειὰ ἐπιθυμία Σας νὰ
ἀνακαινισθεῖ καὶ λειτουργήσει τὸ
Φετιχιὲ Τζαμὶ στὸ Μοναστηράκι
τῶν Ἀθηνῶν. Ὁ Πρωθυπουργός
μας Σᾶς τὸ ὑποσχέθηκε. Εὐχόμα-
στε νὰ εἶσθε ὁ πρῶτος ἐπίσημος,
ποὺ θὰ προσευχηθεῖ σʼ αὐτὸ τὸ
ἱστορικὸ Τζαμί, ποὺ θὰ εἶναι εὔλογα
Μουσεῖο ἀλλὰ συγχρόνως καὶ
χῶρος προσευχῆς τῶν ἐπισήμων
ἐπισκεπτῶν ἀπὸ τὶς Μουσουλμα-
νικὲς Χῶρες, ποὺ διατηροῦν ἄρι-
στες παραδοσιακὲς σχέσεις μὲ τὴν
Ἑλλάδα. Ἀντὶ τῆς προσφορᾶς αὐ -
τῆς, Σεῖς δηλώσατε ὅτι θὰ σεβα-
σθεῖτε τὶς ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊ-
κοῦ Δικαστηρίου γιὰ τὸ Ὀρφανο-
τροφεῖο Πριγκήπου. Αὐτὸ δὲν λέ-
γεται οὔτε νοεῖται πρωθυπουργικὴ
ἀντιπροσφορά. Εἶναι ἐπιστροφὴ
ἁρπαγείσης διὰ νόμου τοῦ τουρκι-
κοῦ Κράτους ξένης περιουσίας, πε-
ριουσίας τῶν Ρωμιῶν τῆς Πόλης.
Τὸ ἀντίστοιχο, κατʼ οὐσία, θὰ ἦταν
κάτι παρόμοιο. Νὰ δοθεῖ, π.χ., ἡ
ἱστορικὴ Μονὴ Παντοκράτορος,
κοντὰ στὸ Πατριαρχεῖο τῶν Ρω-
μιῶν στὸ Φανάρι, γιὰ τὶς ἄμεσες
ἀνάγκες του. Τὸ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ
Menderes, ὅταν ὡς Πρωθυπουργὸς
(ἦταν ὁ πρῶτος καὶ τελευταῖος
Πρωθυπουργός, ποὺ ἐπισκέφθηκε
τὸ Πατριαρχεῖο) ἦλθε νὰ χαιρετή-
σει στὴν ἕδρα του τὸν Μεγάλο Πα-
τριάρχη Ἀθηναγόρα, ποὺ τὸν ἀπο-
καλοῦσε evliya – ἅγιο, ἐκπλαγεὶς γιὰ
τὴν ταπεινὴ στέγη τοῦ Πατριαρχεί-
ου. Σήμερα τὸ Πατριαρχεῖο ἔχει
ἀξιοπρεπῆ, ἐντούτοις λιτή, στέγη,
παρʼ ὅλη τὴν ἀνακαίνιση καείσης
πτέρυγος, μὲ πρωτοβουλία τοῦ
Ozal. Ἀσφυκτιᾶ. Δὲν μπορεῖ νὰ πα-
ράσχει φιλοξενία καὶ νὰ ὑποδεχθεῖ
ἀξιοπρεπῶς τοὺς ἐπισήμους καὶ
ἁπλοὺς ἐπισκέπτες καὶ προσκυνη-
τές, καταχωνιασμένο σὲ γωνιὰ τοῦ
Φαναρίου, στὸν Κεράτιο Κόλπο. Ἂς
μὴ ποῦμε ὅτι κάτι ἀντίστοιχο στὴν
προσφορὰ τοῦ Πρωθυπουργοῦ μας
θὰ ἦταν ἡ ἀνακοίνωσή Σας στὴν
Ἀθήνα ὅτι ἐδόθη ἡ ἄδεια ἐπαναλει-
τουργίας τῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης,
ποὺ ὡς ἱεροσπουδαστὴς Ἐσεῖς ἐπι-
σκεφθήκατε».
Σελὶς 6η
Ἐπισημαίνει ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος εἰς συνέντευξίν του
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΝ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ
«ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ» ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ
Μὲ τὴν ἐπιμονὴν κάποιων Ἱεραρχῶν ὅπως μεταφρασθοῦν καὶ ἀποδοθοῦν εἰς τὴν δημοτικὴν γλῶσσαν ἡ Θεία Λειτουργία
καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι. Ἀναλλοίωτος ἡ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ δύο χιλιάδας ἔτη. Τό παράδειγμα τοῦ Παρθενῶνος
Ἀντίθετος μὲ τὴν μετάφρασιν
τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τὴν
ἀπόδοσίν της εἰς τὴν δημοτικὴν
γλῶσσαν εἶναι ὁ Μητροπολίτης
Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, ὡς
τοῦτο προκύπτει ἀπὸ συνέντευξίν
του εἰς τὸ ἠλεκτρονικὸν Ἐκκλησια-
στικὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων
«Amen» καὶ εἰς τὸν διευθυντήν
του – δημοσιογράφον κ. Νικόλαον
Παπαχρῆστον.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολί-
της ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἐπιμονὴ κά-
ποιων Ἁγίων Ἀδελφῶν του εἰς τὴν
μετάφρασιν τῆς Θείας Λειτουργίας
καὶ τὴν ἀπόδοσίν της εἰς τὴν δημο-
τικὴν ἐγκυμονεῖ κινδύνους, διότι
ἀπειλεῖ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλη-
σίας, ἀφοῦ ἠμπορεῖ νὰ ὁδηγήση εἰς
ἓν νέον σχίσμα, ἀνάλογον μὲ αὐτὸ
ποὺ ἐδημιουργήθη μὲ τοὺς Παλαι-
οημερολογίτας.
Ὁ Μητροπολίτης ὑπογραμμίζει
ὅτι ἡ γλωσσικὴ κληρονομιὰ τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἕνα
μεγάλο πνευματικὸν ἔργον, τὸ
ὁποῖον εἶναι ἀναλλοίωτον ἐπὶ δύο
χιλιάδας ἔτη καὶ ὀφείλομεν νὰ τὸ
διατηρήσωμεν. Ἐπίσης, ἀπευθυνό-
μενος πρὸς τοὺς «μοντέρνους» καὶ
«καινοτόμους» Μητροπολίτας, οἱ
ὁποῖοι θέλουν τὴν ἀπόδοσιν τῆς
Θείας Λειτουργίας εἰς τὴν δημοτι-
κήν, τοὺς ἐρωτᾶ: «Μποροῦμε νὰ
χαλάσουμε τὸν Παρθενώνα; Εἴδατε
νὰ χαλάσουν κανένα κίονα;». Ἀκο-
λούθως λέγει πὼς, ἐὰν βάλωμεν δί-
πλα – δίπλα τὴν Θείαν Λειτουργίαν
τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
μὲ τὴν ἀντίστοιχον εἰς τὴν δημοτι-
κήν, τότε θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι τὸ
«πρᾶγμα εἶναι ἀστεῖο». Ὑπενθυμί-
ζει, ἐπίσης, ὅτι ὁ μακαριστὸς Ἀρχιε-
πίσκοπος κυρὸς Χριστόδουλος,
ἐπεχείρησε τὴν ἀπόδοσιν τοῦ Εὐαγ-
γελίου καὶ τοῦ Ἀποστόλου εἰς τὰ
νεοελληνικὰ «καὶ ὅταν εἶδε τὴν
ἀποτυχία τὸ κατήργησε, γιατὶ κα-
νεὶς δὲν τὸ δέχθηκε».
Ἡ συνέντευξις
Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς συνεν-
τεύξεως τοῦ Μητροπολίτου Θεσ-
σαλονίκης κ. Ἀνθίμου ἔχει ὡς ἀκο-
λούθως:
«—Νίκος Παπαχρήστου: Σεβα-
σμιώτατε, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνο-
δος ἔλαβε μιὰ ἀπόφαση ἀναφο-
ρικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ἀπόδοσης
ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΟΡΙΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ
Μέ ἀφορμήν τήν μή ἀποδοχήν τῆς παραιτήσεως τοῦ Ζακύνθου
Ὁ Μητροπολίτης Ζακύνθου κ.
Χρυσόστομος διά τῆς παραιτήσεώς
του (δέν ἔγινε ἀποδεκτή ὑπό τοῦ
Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου) ἐπα-
νέφερεν εἰς τό προσκήνιον τό θέμα
τοῦ «ὁρίου ἡλικίας» διά Ἀρχιερεῖς.
Εἰς συνέντευξίν του ἐτόνισεν ὅτι οἱ
Ἀρχιερεῖς μέ τήν συμπλήρωσιν τοῦ
75ου ἔτους τῆς ἡλικίας των ὀφεί-
λουν ν᾽ ἀποχωροῦν. Τό θέμα δέν
εἶναι νέον. Ἀπασχολεῖ τήν Ἐκκλη-
σίαν ἐπί δεκαετίας καί ἰδιαιτέρως
ἀπό τῆς μεταπολιτεύσεως (1974).
Ἑκάστην φοράν κατά τήν ὁποίαν ἡ
κυρίαρχος Ἀρχιεπισκοπική ὀμάς
εὑρίσκετο εἰς ἀδιέξοδον ἠπείλει μέ
«ὅριον ἡλικίας» τούς Ἱεράρχας, οἱ
ὁποῖοι ἦσαν ἀντίθετοι μέ τάς καινο-
τομίας ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ἤ μέ
πραξικοπηματικάς ἐνεργείας, αἱ
ὁποῖαι ἐσκανδάλιζον τόν πιστόν λα-
όν. Ἐχρησιμοποιεῖτο, μέ ἄλλους λό-
γους, τό «ὅριον ἡλικίας» ὡς ὅπλον
κατατρομοκρατήσεως Σεβασμίων
Μητροπολιτῶν μέ μεγάλην προ-
σφοράν εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν καί εἰς
τάς Ἱεράς Μητροπόλεις των. Ἡ
τρομοκρατία ὅμως δέν ἐπτόει τούς
ἀγωνιστάς Μητροπολίτας.
Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος
Ἀθηνῶν, κυρός Χριστόδουλος
«ἐπεστράτευσε» καί αὐτός τό τρο-
μοκρατικόν ὅπλον τοῦ «ὁρίου ἡλι-
κίας». Προέβαλε τό ἐπιχείρημα τῆς
«ἀνανεώσεως» τῆς Ἱεραρχίας. Διά
τούς ὑπερηλίκους Ἱεράρχας εἶχεν
ἐπινοήσει τήν κατασκευήν ἑνός
ξενῶνος, εἰς τόν ὁποῖον θά ἐφιλο-
ξενοῦντο οἱ «συνταξιοῦχοι» Μη-
τροπολῖται. Τά σχέδιά του δέν τά
ὑλοποίησεν. Ἐνδεχομένως, διότι ἡ
κατασκευή τοῦ ξενῶνος ἦτο πολυ-
δάπανος καί ἡ «ἀποστρατεία» ἀνε-
πιθυμήτων Μητροπολιτῶν, λόγω
«ὁρίου ἡλικίας» θά ἐδημιούργη πο-
λύ ἀρνητικάς εἰκόνας, εἰς τόν πι-
στόν λαόν. Ἐπί τῆς παντοδυναμίας
του ἐφευρέθη ἕνας ἄλλος τρόπος
διά τήν «ἀποστρατείαν» Μητροπο-
λιτῶν. Ἡ ἔξοδος ἀπό τήν ἐνεργόν
ὑπηρεσίαν, λόγω μή ἀντιλήψεως
τῶν πραγμάτων. Καί τό ἐπετύγχανε
μέ τήν ἀποστολήν εἰδικῶν ἐμπειρο-
γνωμόνων, οἱ ὁποῖοι μετέβαινον εἰς
τήν Μητρόπολιν διά νά ἐξετάσουν
τόν ἀνεπιθύμητον Μητροπολίτην,
βοηθούμενοι ἀπό συκοφαντίας ἤ
στημένας καταγγελίας ἀνθρώπων,
οἱ ὁποῖοι «παίζουν παιγνίδια», τό-
σον εἰς τοπικόν ἐκκλησιαστικόν
ἐπίπεδον, ὅσον καί ἐντός τῆς
τῆς Θείας Λειτουργίας στὴ δημοτι-
κή. Θὰ ἤθελα τὴν γνώμη σας γιὰ
ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο…
—Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης
Ἄνθιμος: Ἐπειδὴ συνέβη στὴ ζωή
μου καὶ ἡ πρώτη ἐπιστήμη μου νὰ
εἶναι ἡ φιλολογία στὸ Πανεπιστήμιο
Ἀθηνῶν, θὰ πρέπει νὰ σᾶς πῶ ἐξ
ὑπαρχῆς ὅτι εἶμαι τελείως ἀντίθε-
τος στὴν ἀπόπειρα αὐτὴ, ποὺ γίνε-
ται γιὰ τὴν μετάφραση τῶν ἐκκλη-
σιαστικῶν κειμένων, τῶν λατρευ-
τικῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας
μας, ἔτσι ὥστε, τάχα, νὰ γίνουν πιὸ
ἀντιληπτά τά κείμενα ἀπὸ τὸν λαὸ,
ποὺ δὲν γνωρίζει τὴν ἀρχαία ἑλλη-
νικὴ κοινὴ διάλεκτο. Καὶ γιὰ νὰ μπο-
ρέσουμε νὰ καταλάβουμε ὅλο
αὐτὸ τὸ ζήτημα πρέπει νὰ γνωρί-
ζουμε ὅτι ὑπάρχουν μεγάλοι σταθ-
μοὶ στὸν μεγάλο αὐτὸ πνευματικὸ
πλοῦτο τοῦ ἑλληνισμοῦ, ποὺ εἶναι ἡ
γλώσσα του, ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ
Ὁμήρου, τὰ κλασικὰ χρόνια, τὰ ρω-
μαϊκὰ χρόνια, τῆς πρώτης καὶ τῆς
δευτέρας περιόδου τοῦ Βυζαντίου
καὶ στὴ συνέχεια τοῦ νεοτέρου
Ἑλληνισμοῦ, ποὺ ξεκινάει ἀπὸ τὴν
περίοδο τῆς μεγάλης περιπέτειας,
δηλαδὴ τῆς ὑποδουλώσεως τοῦ
Ἑλληνισμοῦ στοὺς Ὀθωμανούς,
καὶ ποὺ ἐξελίσσεται μέχρι τὴν ση-
μερινή, σύγχρονη γλώσσα. Τὰ με-
γάλα βραβεῖα, ποὺ πῆραν οἱ μεγά-
λοι μας λογοτέχνες, ὅπως γνωρίζε-
τε, τὰ πῆραν γιὰ ἔργα ποὺ ἦταν
γραμμένα στὴν γλώσσα, ποὺ ἴσχυε
τουλάχιστον μέχρι πρὶν τριάντα
χρόνια ὅποτε ἐπεβλήθη μιὰ και-
νούργια «φορεσιὰ» στὴν ἑλληνικὴ
γλώσσα χωρὶς τονισμοὺς καὶ ἄλλα
στοιχεῖα της.
Δὲν πιστεύω ποτὲ ὅτι θὰ ἀλλοι-
ώσουμε αὐτὸν τὸν μεγάλο πνευ-
ματικὸ θησαυρὸ τῆς ἐκκλησια-
στικῆς γλώσσας, γιὰ νὰ τὸ ὑποκα-
ταστήσουμε μὲ τὰ σημερινὰ γλωσ-
σικὰ μορφώματα, τὰ ὁποῖα ἀκόμα
δὲν ἔχουν ἀποκρυσταλλωθεῖ καὶ
ποὺ ἐν πάση περιπτώσει δὲν εἶναι
ἱκανὰ νὰ ὑποκαταστήσουν αὐτὸ
ποὺ λέμε ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα
τῆς λειτουργίας, τῶν ὕμνων καὶ
τῶν τελετῶν τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας μας.
—Ν.Π.: Σεβασμιώτατε, γιατί
ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἐπιφυλακτικότητα
μὲ τὴ δημοτικὴ γλώσσα. Καὶ τὸ
ρωτῶ αὐτὸ γιατί ἤδη ἔχουν μετα-
φραστεῖ τὰ Εὐαγγέλια καὶ ἡ θεία
Λειτουργία καὶ ἀποδίδονται σὲ ξέ-
νες γλῶσσες. Ἐδῶ ἀναφερόμαστε
στὴν σύγχρονη ἔκφραση τῆς ἴδιας
γλώσσας…
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ἡ Ἐκ-
κλησία αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἔχει στὰ
χέρια της ἕνα μεγάλο πνευματικὸ
ὅπλο, ποὺ λέγεται αὐτὴ ἡ γλωσ-
σικὴ κληρονομιὰ τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας…
—Ν.Π.: Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ κλη-
ρονομιά, Σεβασμιώτατε, αὐτὸς ὁ
πνευματικὸς θησαυρὸς ὑπάρχει
μόνο στὴν ἑλληνιστικὴ κοινὴ καὶ
δὲν ὑπάρχει στὴν σύγχρονη ἑλλη-
νικὴ γλώσσα ἢ στὶς ἄλλες, τὶς ξέ-
νες γλῶσσες πού ἔχουν μεταφρα-
στεῖ τὰ λειτουργικὰ κειμένα;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ναί,
Ἐκκλησίας, μέ σκοπόν τήν ἐξυπη-
ρέτησιν προσωπικῶν συμφερόν-
των. Ὁ δέ ὑπό καρατόμησιν Μη-
τροπολίτης ἐπληροφορεῖτο ὅτι ἀν-
τιμετωπίζει προβλήματα ὑπό τῆς
τηλοψίας.
Ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος
Ἱερώνυμος δέν ἔχει κάνει χρῆσιν
τοῦ τρομοκρατικοῦ αὐτοῦ ὅπλου.
Ἴσως, διότι δέν ἐχρειάσθη. Ἴσως,
διότι δέν πιστεύει εἰς τήν «ἀπο-
στρατείαν» Μητροπολιτῶν, οἱ ὁ-
ποῖοι ἐξελέγησαν τῇ ἐπιφοιτήσει
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἴσως, διότι
καί ὁ ἴδιος ἐξελέγη εἰς ἡλικίαν
ἑβδομήκοντα ἐτῶν.
Τό θέμα τοῦ «ὁρίου ἡλικίας» δέν
ἔπρεπε νά χρησιμοποιεῖται ὡς τρο-
μοκρατικόν ὅπλον ὑπό Ἀρχιεπισκό-
πων καί Ἀρχιεπισκοπικῶν ὁμάδων
διά τήν ἐξυπηρέτησιν στρατηγικῶν
σχεδίων ἤ φιλοδοξιῶν. Τό θέμα τοῦ
«ὁρίου ἡλικίας» ἀντιστρατεύεται
τόσον τό κοσμικόν φρόνημα ὅσο
καί τό ἐκκλησιαστικόν–πνευματι-
κόν. Εἰς τήν καθημερινήν ζωήν λέ-
γομεν ὅτι δέν ὑπάρχει ὅριον ἡλι-
κίας καί ἀποδεχόμεθα πᾶσαν προ-
σφοράν καί πᾶσαν δραστηριότητα
συνανθρώπων μας εἰς τά δημόσια
πράγματα, εἰς τάς ἐπιχειρήσεις, εἰς
ἐρευνητικά καί ἄλλα προγράμματα.
Αὐτό τό ὁποῖον ἀποδεχόμεθα εἰς
τήν κοσμικήν ζωήν μας, τό ἀπορρί-
πτομεν εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν καί
πνευματικήν μας ζωήν; Βεβαίως
ἐάν κάποιος Μητροπολίτης εἶναι
ὑπερήλικας καί ἔχει ἀνθρωπίνας
ἀδυναμίας ἤ εἶναι ἀκόμη καί νεώ-
τερος καί ἀδυνατεῖ νά ἀνταποκριθῆ
εἰς τήν ἀποστολήν του, λόγω ἀσθε-
νειῶν ἤ προβλημάτων προερχομέ-
νων ἀπό ἀτύχημα ἤ ἀτυχήματα, τό-
τε εἶναι δικαιολογημένη ἡ «ἀπο-
στρατεία» του. Εἰς πᾶσαν ἄλλην πε-
ρίπτωσιν ἡ ἀπομάκρυνσίς του ἀπο-
τελεῖ βλασφημία ἐναντίον τοῦ Ἁγί-
ου Πνεύματος. Ὁ Μητροπολίτης
εἶναι πρωτίστως ποιμήν καί μετά
συντονιστής καί ἐλεγκτής τῶν δι-
οικητικῶν πράξεων τῶν Ἐκκλησια-
στικῶν Συμβουλίων τῶν Ἱερῶν
Ναῶν.
Υ.Γ.: Βεβαίως ἡ ἀπόφασις τοῦ
Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυ-
σοστόμου νά ὑλοποιήση τήν διακή-
ρυξίν του περί παραιτήσεώς του εἰς
τό 72ο ἔτος τῆς ἡλικίας του τόν
τιμᾶ, ἀνεξαρτήτως, ἐάν δέν ἔγινε
ἀποδεκτή ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον
Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον.
αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ τὸ ἐξηγήσω…
—Ν.Π.: Δηλαδή, γιατί δίνουμε
τόση μεγάλη βαρύτητα στὴν γλώσ-
σα, ποὺ εἶναι γραμμένα τὰ κείμε-
να…
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ἀκρι-
βῶς αὐτὸ εἶναι τὸ σημεῖο, ποὺ θέ-
λω νὰ σᾶς ἐπισημάνω ὅτι γιὰ νὰ
φτιάξουμε μιὰ καινούργια δημι-
ουργία σέ ὅτι ἀφορᾶ στὴν γλώσσα
καὶ τὴν ἀπόδοση τῶν ἐννοιῶν τῆς
πίστεως θὰ τὸ κάνουμε, γιὰ νὰ ἔχει
γνησιότητα, μὲ τὸ γλωσσικὸ ὑλικὸ
ποὺ ἔχουμε σήμερα. Δὲν θὰ πά-
ρουμε νὰ καταστρέψουμε ἐκεῖνο
ποὺ διαμορφώθηκε μέσα σὲ δύο
χιλιάδες χρόνια.
—Ν.Π.: Ἄρα ἐσεῖς προτείνετε
νὰ διατυπωθοῦν, νὰ γραφτοῦν ἀπὸ
τὴν ἀρχὴ λειτουργικὰ κείμενα καὶ
νὰ παραμείνουν ὡς ἔχουν τὰ ὑφι-
στάμενα;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Τὰ ἤδη
ὑπάρχοντα θὰ μείνουν ἀνέπαφα καὶ
ἂν μερικοὶ νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ
ὑποκαταστήσουν αὐτὸν τὸν γλωσ-
σικὸ θησαυρὸ μὲ βάση τὴν νεοτέρα
ἑλληνικὴ γλώσσα, αὐτὴ ποὺ μιλᾶμε
σήμερα, καὶ ἡ ὁποία δυστυχῶς ἔχει
καταντήσει σὲ πολλὰ σημεῖα νὰ
εἶναι ἐρείπιο κυρίως μετὰ τήν ἁπλο-
ποίησή της, τότε ἄς τὸ κάνουν μὲ
τὸ σημερινὸ ὑλικό…
—Ν.Π.: Δηλαδὴ νὰ γράψουν ἀπὸ
τὴν ἀρχὴ μιὰ νέα θεία Λειτουργία;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ἔ, ἂν
τὴν γράψουν καὶ ἂν τὴν γράψουν
καὶ μουσικά… Εἶναι διττό τό ζήτη-
μα…
—Ν.Π.: Μὲ λίγα λόγια, Σεβα-
σμιώτατε, προτείνετε νὰ παραμεί-
νουν ὡς ἔχουν τὰ λειτουργικὰ κεί-
μενα καὶ ὅποιος θέλει καὶ νομίζει
ὅτι μπορεῖ ἄς γράψει μιὰ ἐξολο-
κλήρου νέα θεία Λειτουργία στὴ
σύγχρονη γλώσσα…
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ὄχι ὅτι
μᾶς εἶναι ἀνάγκη ἢ ἔχει ἀντιμετωπί-
σει ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο ἡ Ἐκ-
κλησία ἀλλὰ, ἂν θέλουν μερικοὶ νὰ
τὰ φτιάξουν στὴν σύγχρονη γλώσ-
σα καὶ μὲ μουσικὴ ἐπένδυση, ἄς τὸ
ἐπιχειρήσουν νὰ δοῦν τί εἶναι…
Ὄχι ὅμως νὰ πάρουμε τὴν κοινὴ
ἑλληνιστικὴ καὶ νὰ τὴν καταστρέ-
ψουμε καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε, γιὰ νὰ
φτιάξουμε τὶς λέξεις ἔτσι, ὥστε νὰ
μπορέσει νὰ χρησιμοποιηθεῖ καὶ ἡ
ὑπάρχουσα μουσικὴ ἐπένδυση…
Πῶς θὰ γίνουν αὐτὰ τὰ πράγματα;
Μποροῦμε νὰ χαλάσουμε τὸν Παρ-
θενώνα; Εἴδατε νὰ χαλάσουν κανέ-
να κίονα; Δηλαδή, ὁ Παρθενώνας ἢ
τὰ μεγάλα μνημεῖα, πού ἔχουμε
ἀπὸ τοὺς κλασικοὺς χρόνους γιὰ
νὰ τὰ καταλάβουμε πρέπει νὰ τὰ
χαλάσουμε; Ἢ πρέπει ὁπωσδήποτε
νὰ φτιάξουμε δίπλα κάτι ἄλλο
ὅμοιο; Τὸ ἐπιχείρησαν οἱ Ἀμερικα-
νοί, ἔκαναν μερικὰ ἀντίγραφα στὴν
Οὐάσιγκτον… ἔ, ἔμειναν, καὶ αὐτὰ
εἶναι τὰ νεότερα μνημεῖα τῶν ἀμε-
ρικανῶν, δὲν εἶναι τοῦ ἀρχαίου
ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ… Δηλαδή, ἡ
γλώσσα ἔχει μνημειακὸ χαρακτήρα
καὶ συγχρόνως εἶναι εὔχρηστη
γλώσσα γιατί ὁ λαὸς τὴν βιώνει
χρόνια καὶ τὴν ἀντιλαμβάνεται.
Βέβαια, χρειάζεται μιὰ ἐπιπλέον
παιδεία ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ἐκ-
κλησίας καὶ νομίζω ὅτι αὐτὸ ἔχει
καλυφθεῖ ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν μετα-
φράσεων, ποὺ ὑπάρχουν σὲ ὅλα τά
ἐν χρήσει λειτουργικὰ ἐκκλησια-
στικὰ κείμενα…
—Ν.Π.: Εἴπατε ὅτι ἡ γλώσσα ἔχει
ἕνα μνημειακὸ χαρακτήρα. Δεδο-
μένου ὅμως ὅτι ἡ λειτουργικὴ
γλώσσα συνδέεται ἄμεσα μὲ τὴν
λατρεία δὲν σᾶς προβληματίζουν
οἱ δυσκολίες κατανόησής της, ἰδι-
αιτέρως ἀπὸ τοὺς νέους;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ἐγὼ
σᾶς λέω, πιστεύω ὅτι τὴν ἀντιλαμ-
βάνονται. Καὶ τὸ πιστεύω, γιατί
ἔχουμε ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο ἀλλὰ
Μὲ ἀγωγὲς ἀπαντᾶ ὁ Γεν. Διευθυντὴς τῆς ΕΚΥΟ
Συμφώνως μὲ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν
Πρακτορεῖον Εἰδήσεων ἡ «Rom-
fea», ὁ Γενικὸς Διευθυντὴς τῆς Ἐκ-
κλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ὑπηρε-
σίας Οἰκονομικῶν (ΕΚΥΟ) τῆς Ἐκ-
κλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Ζαμπέλης,
κατέθεσεν ἀγωγὴν ἐναντίον ἑβδο-
μαδιαίας κυριακάτικης ἐφημερί-
δος, ἡ ὁποία κάμνει συστηματικῶς
ἐπιθέσεις ἐναντίον τοῦ προσώπου
του. Συμφώνως μὲ τὸ Πρακτορεῖ-
ον:
« “Ἀπὸ ὅλα τὰ δημοσιεύματα κα-
θίσταται προφανὲς πὼς ὁ σκοπὸς
τοῦ ἀγνώστου συντάκτη δὲν εἶναι
ἡ ἀληθὴς καὶ ἀντικειμενικὴ πληρο-
φόρηση τῶν ἀναγνωστῶν, ἀλλὰ ἡ
εὐθεία καὶ ἐμπαθὴς προσβολή, ἐπί-
θεση καὶ διαπόμπευση τῆς τιμῆς
καὶ προσωπικότητάς μου”.
Ἐπίσης, ὁ κ. Ζαμπέλης τονίζει
ὅτι “ὅλο αὐτὸ τὸν καιρὸ ἐπεδεί-
κνυα πρωτόγνωρη ὑπομονή, δὲν
ἀντιδροῦσα παρὰ τὶς προσωπικὲς
ἐπιθέσεις στὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόλη-
ψή μου γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὴν ἠρεμία
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος”.
Διὰ τὴν ὁμοφυλοφιλίαν
Ὅμως, γιὰ τὸν Γενικὸ Διευ-
θυντὴ τῆς ΕΚΥΟ, ἡ σταγόνα ξεχεί-
λισε, ὅταν πρόσφατο δημοσίευμα
Κυριακάτικης Ἐφημερίδας ἀναφέ-
ρεται στὴν ταινία “Νῆσος”, ποὺ
προβάλλει ἕνα κληρικὸ ὁμοφυλό-
φιλο, τονίζοντας ὅτι ἡ ἐν λόγῳ ται-
νία ἔγινε μὲ τὴν “εὐγενικὴ διευκό-
λυνση” τοῦ στενοῦ συνεργάτη τοῦ
Ἀρχιεπισκόπου καὶ διευθυντῆ τῆς
ΕΚΥΟ κ. Ζαμπέλη καὶ τῆς Μητρό-
πολης Σύρου.
Ὁ κ. Ζαμπέλης, ἀπαντώντας μέ-
σα ἀπὸ τὴν ἀγωγή του, στὰ “ἀνήθι-
κα, ἐπαίσχυντα ψεύδη” ὅπως τὰ
καὶ γιατί περάσαμε καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τέ-
τοια στάδια. Ὅσοι ἤμασταν πιὸ δε-
μένοι μὲ τὴν Ἐκκλησία… Ἀλλὰ σᾶς
λέω ὅτι ἡ Λειτουργία τοῦ Ἰωάννου
τοῦ Χρυσοστόμου εἶναι μεταφρα-
σμένη ἀπὸ πολλούς, δικούς μας,
συγχρόνους θεολόγους. Ἡ Θεία
Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλεί-
ου εἶναι μεταφρασμένη ἀπὸ δικούς
μας θεολόγους. Πάρα πολὺ καλή.
Παίρνει κανεὶς τὸ βιβλιαράκι του,
ὅταν εἶναι στὴν Ἐκκλησία, καὶ εἶναι
πολλοί, παρακολουθεῖ στὴν ἀρι-
στερὴ σελίδα τὸ κείμενο τῆς Θείας
Λειτουργίας ἔτσι ὅπως τελεῖται σή-
μερα καὶ δεξιὰ ἔχει τὴ μετάφραση.
Ὁλόκληρος ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, οἱ
Χαιρετισμοὶ ὅπως λέμε, εἶναι μετα-
φρασμένος. Καὶ ὅ,τι δὲν ὑπάρχει
μποροῦμε νὰ τὸ συμπληρώσουμε.
Γιατί νὰ χαλάσουμε; Νὰ φτιάξουμε!
Ἀλλὰ ὄχι νὰ χαλάσουμε αὐτὸ ποὺ
εἶναι παλαιό.
Βλέπετε πώς ὁ,τιδήποτε παλαιὸ
προσπαθοῦμε νὰ τὸ συντηρήσου-
με μὲ εἰδικὲς νομοθεσίες μέσα
στὸ Κράτος καὶ συγχρόνως δανει-
οδοτεῖ τὸ Κράτος τοὺς ἰδιοκτῆτες
,,γιὰ νὰ τὰ ἀποκαταστήσουν ὅπως
ἦταν παλιά.
—Ν.Π.: Σεβασμιώτατε, φοβάστε
ὅτι μὲ τὴν ἀπόδοση τῆς θείας Λει-
τουργίας στὴν σύγχρονη γλώσσα
θὰ ἀλλοιωθοῦν τὸ νόημα καὶ οἱ
ἔννοιές της;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ἐὰν γί-
νουν οἱ μεταφράσεις, ὅπως ἔχουν
γίνει πρὸς χρήση, ὄχι. Ἀλλὰ ἐὰν
θέλουμε στὰ “εἰρηνικὰ” γιὰ παρά-
δειγμα, νὰ ἀποδώσουμε τὸ “Ἐν
εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν” σὲ
“Ἐλᾶτε νὰ παρακαλέσουμε τὸν Κύ-
ριο μὲ εἰρηνικὲς ψυχές”, αὐτὸ δὲν
τὸ δεχόμαστε. Διότι, πρῶτα-πρῶτα
εἶναι ἀντιληπτό τό κείμενο τῆς Λει-
τουργίας. Τὸ κείμενο εἶναι ἀντιλη-
πτό. Τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα ποὺ
ἔχουν ἐκπαιδευτικούς, θεολόγους
καὶ ἄλλους, ποὺ ξέρουν νὰ κάνουν
τὴ δουλειά τους, αὐτὰ τὰ γνωρί-
ζουν τέλεια.
—Ν.Π.: Εἶστε βέβαιος ὅτι ἔτσι
ὅπως εἶναι σήμερα ἡ Παιδεία τὰ
παιδιὰ εἶναι σὲ θέση νὰ κατανοή-
σουν τὴ θεία Λειτουργία;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Εἶπα
ὅπου γίνεται καλὴ δουλειά…
—Ν.Π.: Ὅπου...τὸ ὅπου εἶναι
σχετικό…
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ὅταν
ἔρχεται τὸ ὑπουργεῖο τῆς Παιδείας
καὶ λέει θὰ βγάλω τὰ θρησκευτικὰ
ἀπὸ τὴν μέση ἢ δὲν θὰ εἶναι διδα-
σκαλία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως,
ἀλλὰ θὰ εἶναι μόνο θρησκειολο-
γικὸ μάθημα, βέβαια τά πράγματα
θὰ δυσκολέψουν περισσότερο…
Ἔτσι ὅμως, ἐμεῖς χαλᾶμε τὴν κλη-
ρονομιά μας καὶ ἐμεῖς νοθεύουμε
τὴν μεγάλη περιουσία, ποὺ μᾶς
ἄφησαν οἱ πρόγονοί μας. Αὐτὴ ἡ
γλώσσα εἶναι ἡ κοινὴ γλώσσα τῶν
Ἀλεξανδρινῶν χρόνων. Ποιὸς θὰ
ἔρθει νὰ τὴν χαλάσει…νὰ πάει νὰ
φτιάξει κάτι δικό του…
—Ν.Π.: Ὅμως, Σεβασμιώτατε, οἱ
Ἀλεξανδρινοὶ χρόνοι μᾶλλον πα-
ρῆλθαν ἀνεπιστρεπτί…
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ναὶ ἀλ-
λὰ ζήσαμε δύο χιλιάδες χρόνια μὲ
ὅλα αὐτὰ τῶν Ἀλεξανδρινῶν χρό-
νων καὶ ἀκόμη στὴ δουλεία τῶν τε-
τρακοσίων χρόνων, ποὺ δὲν ὑπῆρ-
χε Παιδεία ὀργανωμένη ἀπὸ ἐλεύ-
θερο Κράτος, ἀλλὰ ὅλα γινόντου-
σαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ φωτισμέ-
νους ἀνθρώπους, λαϊκοὺς δασκά-
λους. Αὐτὰ κρατήσαμε καὶ μὲ αὐτὰ
ἀγωνιστήκαμε γιὰ τὴν ἐλευθερία.
Ἀλλά, ἂν ἐγὼ σᾶς βάλω ἀριστε-
ρά τά κείμενα τῆς Λειτουργίας τοῦ
Χρυσοστόμου καὶ δεξιὰ αὐτὰ ποὺ
προτείνουν μερικοὶ εἶναι ἀστεῖο
πράγμα. Χαλᾶμε τὸ ἕτοιμο τάχα
γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε νὰ τὸ καταλά-
βουν. Μὰ τὸ ἔχουμε μεταφράσει.
χαρακτηρίζει, μεταξὺ ἄλλων ἀνα-
φέρει: “Εἶμαι ἔγγαμος μὲ δύο παι-
διὰ καὶ πρώτη φορὰ στὴ ζωή μου
μοῦ προσάπτουν ὅτι προάγω τὴν
ὁμοφυλοφιλία! Τὰ λιβελλογραφή-
ματα αὐτὰ καταδεικνύουν μὲ τὸν
πιὸ πανηγυρικὸ τρόπο τὸ γεγονός,
πὼς ὑπάρχει στοχευμένη ἐπίθεση
στὸ πρόσωπό μου χωρὶς μάλιστα
εἱρμὸ καὶ τακτική, ἀλλὰ μὲ τὴ λο-
γικὴ ῾τὸν χτυπᾶμε μὲ κάθε τρόπο᾽.
Σκοπὸς τῶν ἀντιδίκων εἶναι ἡ συ-
κοφάντησή μου καὶ μόνο. Ἡ ἐμπά-
θειά τους ἔχει φθάσει σὲ τέτοιο
σημεῖο, ποὺ μετέρχονται κάθε μέ-
θοδο ποὺ ξεμπροστιάζει τὴ δημο-
σιογραφική τους ῾γύμνια᾽ ”.
“Διότι ἕνας ἐλαχίστως συνετὸς
δημοσιογράφος δὲν θὰ ὑπέπιπτε
στὴν γκάφα ὁλκῆς τοῦ ἀνωνύμου
συκοφάντη καὶ τῶν ἐργοδοτῶν
του. Θὰ φρόντιζε νὰ ἐρευνήσει καὶ
νὰ καταλάβει πὼς ὁ Ζαμπέλης, ὁ
ὁποῖος ἀναφέρεται στοὺς τίτλους
τέλους τῆς ἐν λόγῳ ταινίας, πρό-
κειται γιὰ τὸν συνεπώνυμό μου
Ἀντώνιο Ζαμπέλη τοῦ Δημητρίου,
Πρόεδρο τοῦ Ἐξωραϊστικοῦ Συλ-
λόγου “Φάρου” τῆς νήσου Σίφ-
νου… Οἱ ἀντίδικοι εἶναι ἐπικίνδυ-
νοι στὸ νὰ ἀσκοῦν τέτοιου εἴδους
δημοσιογραφία χωρὶς κανενὸς εἴ-
δους ἔρευνα, προσβάλλοντας ἄ-
κριτα καὶ αὐθαίρετα ἀνθρώπινες
τιμὲς καὶ ὑπολήψεις”, συνεχίζει ὁ
κ. Ζαμπέλης.
Νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι ὁ Γενικὸς Δι-
ευθυντὴς τῆς Κεντρικῆς Ὑπηρε-
σίας Οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος, Ἀντώνης Ζαμπέλης,
στὶς ἀγωγὲς ποὺ ἔχει καταθέσει
κατὰ Ἐφημερίδων καὶ Δημοσιο-
γράφων στὸ Πολυμελὲς Πρωτοδι-
κεῖο Ἀθηνῶν, ξεκαθαρίζει μὲ λε-
πτομέρειες τὴν πραγματικὴ εἰκόνα
ὅλων τῶν ὑποθέσεων».
Ἄς πάρουν στὰ χέρια τους τὰ βι-
βλία καὶ οἱ διδάσκοντες καὶ οἱ δι-
δασκόμενοι καὶ νὰ τὸ διδαχθοῦν...
καὶ ὁ λαὸς νὰ τὸ διδαχθεῖ.
Ἀλλὰ στὴ Λειτουργία, δὲν μπο-
ροῦν νὰ καταλάβουν μερικοί, ὅτι ἡ
διαίσθηση τοῦ πιστοῦ εἶναι ἐκείνη,
ἡ ὁποία τὸν φέρει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν
τέλεση τοῦ μυστηρίου. Δὲν εἶναι
ἕνα τεχνικὸ μέσο, δηλαδὴ ὁ φω-
τισμὸς ἢ ἐπὶ παραδείγματι, ἐὰν βά-
ζαμε κάποτε καὶ κλασικὰ ὄργανα
μουσικά… δὲν εἶναι αὐτό…
Ἡ αἴσθηση τοῦ μυστηρίου ποὺ
εἶναι πλέον ἐπενδεδυμένο μὲ συγ-
κεκριμένη γλωσσικὴ μορφή, δὲν
μπορεῖ νὰ ἀντικατασταθεῖ. Εἶναι
ἱεροσυλία ἡ ἀλλαγὴ αὐτῶν. Νὰ πάει
νὰ φτιάξει δικά του ὅποιος Ἅγιος
ἀδελφὸς θέλει. Ὄχι νὰ χαλάσει αὐ-
τὰ ποὺ ἔχουμε ἐμεῖς. Μιὰ κληρονο-
μιὰ τόσων χιλιάδων χρόνων καὶ σὲ
ποίηση καὶ σὲ μορφὴ καὶ σὲ περιε-
χόμενο, σὲ δογματικὴ διδασκαλία,
σὲ παρηγοριὰ ἀνθρώπων… Γιὰ πέ-
στε μου, τὸ «Σοφία Ὀρθοί», τί θὰ
ἀλλάξουμε δηλαδή; Σᾶς ἐρωτῶ;
Δὲν ξέρει ὁ κόσμος πού εἶναι στὴν
Ἐκκλησία ὅτι ὁ παπὰς λέει “Σοφία”,
τὸ Εὐαγγέλιο, “Ὀρθοί”, πρέπει νὰ
εἴμαστε ὄρθιοι γιὰ νὰ σεβαστοῦμε
τὴν ἔλευση τοῦ Εὐαγγελίου ἐν μέ-
σω τῶν πιστῶν στὴ Μικρὰ Εἴσοδο;
Ἢ δὲν καταλαβαίνουν τὸ “Δεῦτε
προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν
Χριστῷ”; Εἶναι δύσκολο;
Πᾶμε στὸ Εὐαγγελικὸ κείμενο.
Δὲν ἔκανε ἀπόπειρα ὁ Χριστόδου-
λος καὶ διάβαζε τὰ κείμενα τοῦ
Εὐαγγελίου καὶ τοῦ Ἀποστόλου
στὰ νεοελληνικὰ καὶ, ὅταν εἶδε τὴν
ἀποτυχία, τὸ κατήργησε; Κανεὶς
δὲν τὸ δέχθηκε…
—Ν.Π.: Κινδυνεύει ἡ ἑνότητα
τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ἄφησε νὰ
ἐννοηθεῖ ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνο-
δος;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Εἶναι
ἐνδεχόμενο ἂν ἐπεκταθεῖ αὐτὸ νὰ
γίνει κάτι ὅπως ἔγινε μὲ τὸ ἡμερο-
λόγιο, τὸ παλαιὸ καὶ τὸ νέο. Εἶναι
πολύ, πολὺ ἐπικίνδυνο. Γιʼ αὐτὸ
πρέπει πάση θυσία νὰ σταματήσει
κάθε τέτοια ἐνέργεια…
—Ν.Π.: Ὁπότε, Σεβασμιώτατε,
θὰ πρέπει νὰ ξεκινήσει ἕνας διάλο-
γος μὲ τὴν συμμετοχὴ ὅλων, γιὰ τὸ
ζήτημα; Νὰ ἀποφασίσουμε ὅλοι
μαζὶ γιὰ μιὰ πιθανὴ γλωσσικὴ με-
ταρρύθμιση;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ἐγὼ
προσωπικὰ δὲν θὰ ἔθετα ποτὲ ἕνα
τέτοιο ζήτημα. Θὰ προσπαθοῦσα
καὶ τὸ προσπαθῶ καὶ τὸ κάνω, γιατί
ἔχω ἀστικὸ πληθυσμὸ στὴ Θεσ/νίκη
καὶ μπορῶ καὶ τὸ κάνω, προσπαθῶ
νὰ γίνει ἀντιληπτό τό περιεχόμενο
τῶν κειμένων, τῶν Εὐαγγελίων καὶ
τῶν Ἀποστόλων, ὅπως τὸ ἑρμη-
νεύουμε καὶ ταυτόχρονα μὲ εἰ-
δικὲς ὁμιλίες, μεταφέρουμε τοὺς
ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνευ-
μένους σὲ νεοελληνικὴ γλώσσα,
γιὰ νὰ γίνονται ἀντιληπτὰ ἀπὸ τὸν
κόσμο καὶ νὰ μὴ ὑπάρχει κανένα
ἀπολύτως πρόβλημα.
Ποιὸς θὰ ἀντικαταστήσει, κύριε
Παπαχρήστου, τὸ “Τῇ Ὑπερμάχω”;
Καὶ ποιὸς δὲν τὸ καταλαβαίνει τὸ
“Τῇ Ὑπερμάχω”;
Εἶναι, εἶναι …ἀκατανόητο… δὲν
θέλω νὰ χρησιμοποιήσω βαρύτερο
ὅρο.
—Ν.Π.: Βλάσφημο;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: (γελά-
ει)...Ἐεε… Γιʼαὐτὸ λέω… ὄχι… δὲν
θέλω νὰ χρησιμοποιήσω βαρύτερο
ὅρο… Εἶναι ἀπαράδεκτο, δὲν γίνε-
ται, εἶναι Ἱεροσυλία… Οἱ λέξεις μέ-
σα στὴ Θεία Λειτουργία, τουλάχι-
στον στὶς δύο μεγάλες τοῦ Χρυσο-
στόμου καὶ Μεγάλου Βασιλείου,
ἔχουν πάρει μιὰ ἱερότητα. Τὰ κεί-
μενα τῶν Εὐχῶν εἶναι ὅλα ἀπὸ τὴν
Καινὴ Διαθήκη… Ὅλα εἶναι μετα-
φρασμένα. Δὲν δυσκολεύτηκε πο-
τὲ κανείς. Δὲν βγῆκαν ποτὲ Χρι-
στιανοὶ νὰ μᾶς ποῦνε “Ἔ, δὲν κα-
ταλαβαίνουμε τί λέτε βρὲ παιδί
μου, ἁπλοποιῆστε τα…”.
—Ν.Π.: Δηλαδὴ τὸ θέμα ἀνακι-
νοῦν ἄνθρωποι πού δὲν πηγαίνουν
στὴν Ἐκκλησία, ἐνῶ ἀντιθέτως
δὲν ἀπασχολεῖ ὅσους ἐκκλησιά-
ζονται;
—Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ναί,
ἀκριβῶς ὅπως τὸ λέτε. Εἶναι ἕνα
εἶδος ὑποκρισίας. Λένε, “δὲν πάω,
γιατί δὲν καταλαβαίνω”. Ἀλλὰ ὁ κό-
σμος ποὺ ἐκκλησιάζεται, τακτικὰ ἢ
περιοδικά, δὲν ἔχει πεῖ ποτὲ “δὲν
ἔρχομαι γιατί δὲν καταλαβαίνω”.
Ἔχω ἀκούσει νὰ λένε ὅτι δὲν
ἔχουν χρόνο, θέλουν νὰ πᾶνε ἐκ-
δρομή, θὰ ἦταν σεβαστὸ, ἐὰν λό-
γοι πίστεως δὲν τοὺς ἐπέτρεπαν,
ἀλλὰ δὲν μοῦ ἔχει πεῖ κανεὶς ὅτι
«θέλω ἀλλὰ δὲν ἔρχομαι γιατί δὲν
καταλαβαίνω».
Τί θὰ λέω τώρα ἐγὼ στὸν κόσμο;
“Σοφία Ὀρθοί, ἀκούσωμεν τοῦ Ἁγί-
ου Εὐαγγελίου, εἰρήνη πᾶσι”. Πῶς
θὰ τὸ πῶ; Δὲν βγαίνει, δὲν γίνε-
ται… Ὑπάρχουν ὅλα μεταφρασμέ-
να. Ἂς κρατήσουμε λοιπὸν τὴν
γλώσσα μας, εἶναι ὁ θησαυρός μας
καὶ ἡ παράδοσή μας».
Προσέφερον πρὸς ἐνίσχυ-
σιν τοῦ «Ο.Τ.» εἰς ΕΥΡΩ», εἰς
μνήμην Ἀρχ/του π. Μάρκου
Μανώλη:
Ἀρχιμ. π. Γερβάσιος Ραπτόπου-
λος Θεσσαλονίκη, 200,00. Ἀνώνυ-
μος, Πετρούπολις, 300,00.
Ὁ «Ο.Τ.» εὐχαριστεῖ θερ-
µῶς τοὺς εὐγενεῖς δωρητὰς
καὶ εὔχεται, ὅ�ως ἡ εὐχὴ
τοῦ �. Μάρκου συνοδεύη
�άντοτε τὴν ζωήν τους.
Οἱ κίνδυνοι
ἐκ τοῦ διαδικτύου
Ἀξιότιμοι κύριοι/ες,
Πληροφορηθήκαμε μὲ μεγάλη
μας λύπη ὅτι, ἐδῶ καὶ ἕνα μήνα του-
λάχιστον, ἡ ἑταιρεία διαδικτύου Go-
ogle προέβη σὲ ἕνα σημαντικότατο
ἀτόπημα, ποὺ ἔχει ἤδη ἀρχίσει νὰ
ὁδηγεῖ δυστυχῶς σὲ ἕνα ἄνευ προ-
ηγουμένου ἐκχυδαϊσμὸ καὶ ἐκμαυ-
λισμὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μας.
Δεδομένου μάλιστα ὅτι οἱ χρῆστες
τοῦ διαδικτύου στὴν παιδικὴ καὶ
ἐφηβικὴ ἡλικία αὐξάνονται συνε-
χῶς, δὲν μποροῦμε νὰ φανταστοῦ-
με τὸ βαθμὸ πνευματικῆς ζημιᾶς,
στὸν ὁποῖον ὠθεῖ τὰ παιδιά μας ἡ ὡς
ἄνω ἑταιρεία.
Σίγουρα, οὔτε οἱ γονεῖς καὶ κηδε-
μόνες, ἀλλὰ οὔτε καὶ οἱ περισσότε-
ροι διευθυντὲς τῶν σχολείων γνω-
ρίζουν ὅτι μόλις πληκτρολογήσει
κάποιος ὁρισμένα σύμφωνα λέξεων
ἢ φωνήεντα, στὴν ἀρχικὴ σελίδα
Ἀναζήτησης τοῦ internet, αὐτομά-
τως ἡ google εἰσάγει κατάλογο μὲ
αἰσχρὲς φράσεις, στὶς ὁποῖες εἰσερ-
χόμενος κάποιος ἔχει στὴ διάθεσή
του σεξουαλικὲς εἰκόνες καὶ videos,
ποὺ σοκάρουν ἀκόμη καὶ ἐνηλί-
κους. Οἱ κατάπτυστες ἀπὸ ἠθικῆς
ἀπόψεως αὐτὲς φωτογραφίες καὶ
videos σερβίρονται ἐλεύθερα γιὰ
ὅλους τούς ἐνδιαφερόμενους στὴν
ὀθόνη, χωρὶς νὰ ἀπαιτεῖται κωδικὸς
εἰσόδου καὶ ἐπιπλέον συνοδεύονται
ἀπὸ αἰσχρὲς ἐκφράσεις ποὺ περι-
γράφουν τὸ τί ἀπεικονίζουν ἢ τὸ τί
θὰ ἐπακολουθήσει.
Ἂν γιὰ κάτι χαρακτηρίζεται ἡ
ἐφηβικὴ ἡλικία περισσότερο, αὐτὸ
ὡς γνωστὸν εἶναι ἡ περιέργειά της.
Μὲ ποιὸ δικαίωμα λοιπὸν ἡ ἑταιρεία
Google προσπαθεῖ νὰ μετατρέψει
τὴν ἀθώα καὶ ἁγνὴ ψυχὴ τῶν νέων
μας, στοὺς ὁποίους ὀφείλομε νὰ
ἐμπνέουμε τὶς ἀνώτερες ἀξίες ἀπὸ
τὴ μικρή τους ἡλικία, σὲ πνευμα-
τικὸ βόθρο καὶ διαφθορεῖο;
Ποιὸς ἔδωσε τὸ δικαίωμα στοὺς
ὑπεύθυνους τῆς ἑταιρείας αὐτῆς
νὰ παίζουν μὲ τὴν γενετήσια ἀγω-
γὴ ἑκατομμυρίων παιδιῶν-χρηστῶν
καὶ τῆς νεολαίας μας, τὴ στιγμὴ
ποὺ τὰ θέματα αὐτὰ εἶναι πολὺ
λεπτὰ καὶ ἀπαιτοῦν ἀκόμη καὶ ἀπὸ
τοὺς εἰδικευμένους ψυχολόγους
καὶ τοὺς παιδαγωγοὺς πολὺ προσε-
κτικὸ χειρισμὸ, γιὰ νὰ μὴ τραυματί-
σουν παιδικὲς ψυχές;
Μὲ ποιὸ δικαίωμα μποροῦν κά-
ποιοι τόσο ὕπουλα νὰ καταστρέ-
φουν τὸν ὄμορφο παιδικὸ κόσμο μὲ
μιὰ τέτοια σεξουαλικὴ βαρβαρό-
τητα καὶ χυδαιότητα, ὅπου ἡ ὀμορ-
φιὰ τῆς προσωπικότητας τοῦ ἄλλου
φύλου δὲν ἔχει καμία ἀξία, ἀλλὰ μό-
νο ἡ ἄκρως ἐπιδερμικὴ ἡδονή, ποὺ
μεθοδεύεται σὲ βάρος τῆς ἀκεραι-
ότητας καὶ ὑπαρξιακῆς του ἀξίας;
Ἐπιτέλους, ὁ ἄνθρωπος δὲν μπο-
ρεῖ νὰ ἀντιμετωπίζεται σὰν νὰ εἶναι
ἕνα ζωῶδες πειραματόζωο στὸ βω-
μὸ τοῦ ἀπρόσωπου σέξ, οὔτε προσ-
φέρεται γιὰ μαζικὴ ἀποχαύνωση καὶ
ξεπεσμὸ τῆς ἀνεκτίμητης ἀξίας του.
Μήπως ἄραγε κάποιοι ὑπεύθυνοι
καὶ χειριστὲς τῶν ἠλεκτρονικῶν μέ-
σων παγκοσμίως προσπαθοῦν νὰ
δημιουργήσουν στρατιὲς ἀνεγκέ-
φαλων καὶ συγχυσμένων νέων, οἱ
ὁποῖοι δὲν θὰ ἐνδιαφέρονται πλέον
γιὰ τὰ ἀνώτερα ἰδανικά τῆς ἐλευθε-
ρίας, ἀνθρωπιᾶς, δικαιοσύνης, ἰσό-
τητας, ἀγώνα καὶ θυσίας, ἀγάπης
καὶ εἰρήνης μεταξύ τῶν ἀνθρώπων,
ἀλλὰ θὰ κατευθύνονται ἀπὸ τὰ κα-
τώτερα ἔνστικτά τους καὶ τὶς ἀνεκ-
πλήρωτες ζωώδεις ἐπιθυμίες τους,
στὸ πλαίσιο τῆς κακῶς ἐννοούμε-
νης παγκοσμιοποίησης;
Εἶναι καιρὸς νὰ ἀφυπνιστοῦμε
καὶ νὰ ἀποτρέψουμε τὸν ἠθικὸ μα-
ρασμὸ τῆς παιδικῆς καὶ ἐφηβικῆς
ψυχῆς, ποὺ μόνο ἀπὸ ὁράματα
ἀληθινοῦ ἔρωτα καὶ ἀγάπης ὀφεί-
λουν νὰ διαποτίζονται καὶ ὄχι ἀπὸ
πορνικὴ ματιὰ πρὸς τὸ ἄλλο φύλο
καὶ τὴ ζωή. Ἄς ἐπιληφθοῦν ἑπομέ-
νως οἱ ὑπεύθυνοι παράγοντες καὶ
ἁρμόδιοι κύριοι εἰσαγγελεῖς προ-
τοῦ νὰ εἶναι πολὺ ἀργά!
Ὁ κ. Ὑπουργὸς Δικαιοσύνης, ποὺ
σαφῶς γνωρίζει πὼς ὁ κάθε ἄνθρω-
πος δὲν εἶναι μονάδα μόνο οἰκονο-
μικὴ στὴν κοινωνία μας, ἀλλὰ πρω-
τίστως μοναδικῆς ἀξίας ψυχοσω-
ματικὴ ὕπαρξη, ποὺ ἀξίζει ὅσο ὁ κό-
σμος ὅλος, παρακαλοῦμε θερμὰ νὰ
δώσει ἄμεσα ἐντολὴ, ὥστε νὰ στα-
ματήσει ἐδῶ καὶ τώρα αὐτὸς ὁ
ἠθικὸς κατήφορος καὶ νὰ προστα-
τευθεῖ ὁ ἕλληνας πολίτης καὶ ἡ νε-
ολαία ἀπὸ ἕναν τέτοιον ξεπεσμό.
Μὲ ἐκτίμηση,
Ὁμάδα Ἐκπαιδευτικῶν
Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης
Κυκλάδων
Ἀποκαλυπτικόν
Κύριε Διευθυντά,
Στὸ ὑπόμνημα τοῦ κατὰ Ματ-
θαῖον Εὐαγγελίου, τοῦ Π.Ν. Τρεμ-
πέλα (ἐκδ. «Ζωῆς») καὶ στὸ σχόλιο
τοῦ στίχου 17 τοῦ πρώτου κεφα-
λαίου: «…πᾶσαι αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀ-
βραὰμ ἕως Δαβὶδ γενεαὶ δεκατέσ-
σαρες…» κ.λπ. γράφονται —με-
ταξὺ ἄλλων— καὶ τὰ ἑξῆς ἄκρως
ἀποκαλυπτικὰ ποὺ ἀφοροῦν ἀμέ-
σως στὴν ἐποχή μας καὶ καθόλου
δὲν ἐνδιέφερον τοὺς παλαιοτέ-
ρους ἀναγνῶστες τῶν ὑπομνημά-
των, διότι δὲν ὑπῆρχε τότε ἀπο-
χρῶν λόγος:
«Ἡ ἐκλογὴ τοῦ ἀριθμοῦ 14 δύ-
ναται νὰ ἐξηγηθῆ… ὡς ὑπαγορευ-
θεῖσα ἐκ τῆς ἀριθμητικῆς ἀξίας
τῶν τριῶν ἑβραϊκῶν γραμμάτων
τοῦ ὀνόματος ΔΑΥΙΔ ἤτοι DWD=4
σὺν 6 σὺν 4=14, γνωστοῦ ὄντος ὅτι
τὰ φωνήεντα δὲν ἀποτελοῦσι μέ-
ρος τοῦ ἑβραϊκοῦ ἀλφαβήτου…»
κ.λπ..
Ἑπομένως κ. Διευθυντά, ἐφ᾽
ὅσον κατὰ τὰ ἀνωτέρω, ἡ ἀριθμη-
τικὴ ἀξία τοῦ γράμματος —w—, κα-
τὰ τοὺς Ἑβραίους, ἰσοῦται μὲ τὸν
ἀριθμὸ —www— ποὺ κατέκλυσαν
διὰ τοῦ Διαδυκτίου καὶ ὄχι μόνον,
ἤδη τὴν Ὑφήλιον εὑρίσκονται, ἐν
εἴδει κρυπτογραφήματος, σατανι-
κοῦ, τὰ 3 ἑξάρια (666) τῆς Ἀποκα-
λύψεως καὶ τοῦ ἀντιχρίστου, πα-
ρηλλαγμένα ὅμως οὕτως ὥστε, ἀ-
φοῦ ἐξοικειωθοῦν οἱ πάντες μὲ τὴν
συνεχῆ χρήση τους, ὅταν ἔλθη ἡ
πράγματι δύσκολη ἐκείνη ἐποχὴ καὶ
κατάσταση «…ἵνα μή τις δύνηται
ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἲ μὴ ὁ ἔχων
τὸ χάραγμα…» (Ἀποκ. ιγ´–17) νὰ θε-
ωροῦν ὅλοι —πλὴν βεβαίως τῶν τε-
λευταίων μαρτύρων τῆς Χριστιανο-
σύνης— τὰ τρία αὐτὰ —www— μέ-
ρος τῆς ἀπὸ ἐτῶν καθημερινότη-
τός των, ποὺ ὅμως ἀνυποψιάστους,
θὰ τοὺς ὁδηγήσουν εἰς «ὄλεθρον
αἰώνιον» (Β´. Θεσ. α´–9).
Καὶ ἐνῶ θὰ ἠδύναντο νὰ ἀποδώ-
σουν τὴν φράση «Παγκόσμιος Πλη-
ροφοριακὸς Ἱστὸς» κατὰ κυριολε-
ξία μὲ τὶς λέξεις Universal Informa-
tion Web, ἐξεπίτηδες χρησιμο-
ποιοῦν τὶς λέξεις World Wide Web,
ποὺ ἀποδίδουν μέν, τὸ ἴδιο νόημα,
ἀλλὰ περιφραστικῶς, γιὰ νὰ τούς…
βγαίνουν τὰ τρία ἑξάρια…
Εἴτε πάντως γιὰ νὰ προκαλέ-
σουν, εἴτε ὄχι, εἴτε ἔτσι, εἴτε ἀλ-
λιῶς, ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου
δοξάζεται καὶ ἡ Πίστις περιτράνως
ἐπαληθεύεται, παρὰ τὴν ἐπιθυμία
τῆς Ἀπιστίας, διὰ νὰ ἰσχύει πάντο-
τε ὁ τοῦ Κυρίου λόγος: «…ὅτι ἐὰν
οὗτοι (ἀπὸ) σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι, —
ἐν προκειμένῳ οἱ ἀριθμοί— κεκρά-
ξονται» (Λουκᾶ ιθ´–40).
Καὶ ἐὰν χρησιμοποιοῦμε τώρα
καλῶς ἢ κακῶς τὰ 3 —www— μὲ
τὸν ἕναν ἢ ἄλλον τρόπον, ἂς γνω-
ρίζομεν τουλάχιστον τὴν κρίσιμη
σημασία τους καὶ ποῦ τελικῶς ἀπο-
βλέπουν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ
πῶς πυρετωδῶς καὶ ὑπούλως προ-
ετοιμάζονται γιὰ τὴν παγκόσμιο ἐπι-
κράτησή τους, γιὰ τὴν ὁποία —ἐπι-
κράτησή τους— δύο χιλιάδες χρό-
νια πρίν, ὁ Κύριος μὲ τὰ «βλέπετε»
καὶ «προσέχετε» τοῦ Εὐαγγελίου
Του, μᾶς προειδοποιεῖ ἀφενὸς μὲν
νὰ ἐπαγρυπνοῦμε, ἀφ ἑτέρου δὲ νὰ
καλλιεργοῦμε, μὲ τὴν βοήθειά Του
βεβαίως, ἀκόμη —ἐὰν χρειασθῆ—
καὶ τὴν θυσιαστικὴ διάθεση, γιὰ νὰ
ἀποδείξωμεν καὶ ἐμπράκτως πλέον
καὶ ὄχι μόνο μὲ τὰ λόγια, τὴν εἰς
τὸν Θεὸν πίστιν μας.
Μετὰ τιμῆς
Σπήλιος Ν. Παναγιωτόπουλος
Συνταξιοῦχος Τραπεζικὸς
Πάτρα–τηλ. 2610.993006
Καὶ νέον
«κῦμα» ἀθεϊσμοῦ!
Κύριε Διευθυντά,
Πρὸ ἑνὸς ἔτους (Μάϊος 2009) μὲ
ἀφορμὴ κάποιων ὀργανωμένων
ἀθεϊστῶν στὴν Ἀγγλία, ποὺ μετεκι-
νοῦντο μὲ πούλμαν, προκειμένου
νὰ «διαφωτίσουν σχετικὰ τὸ λαὸ —
εἶχα ἐπισημάνει τότε, μὲ ἀνάλογο
ἄρθρο μου στὸν τύπο γιὰ τὶς «νέες
ἀθεϊστικὲς ἐκστρατεῖες…» [Πρωΐ–
Λόγος (Πρ.Λ.), Ἰωάννινα, 9 – 10.5.09
κ.ἀ.)].
Ἀλλὰ καὶ σήμερα —μετὰ ἕνα
ἔτος— ἡ μόδα αὐτὴ συνεχίζεται μὲ
περαιτέρω ἐκδηλώσεις ὑλιστικῶν
θεμάτων, καθὼς καὶ ἀντιδράσεων:
Ἤδη π.χ. κάποια «νεοφώτιστη»,
προφανῶς ἀθεΐστρια, ἡ κα Ἀνθὴ
Χατζηγεωργίου «ὑπεβλήθη στὸν
κόπο» νὰ συντάξη καὶ ἐκδώση
«Ἀνθολόγιο Ἀντιχριστιανικῶν κει-
μένων —Χωρὶς Θεό», ἀποσπώντας
σχετικὰ κείμενα «δεκάδων δημι-
ουργῶν, ἀπὸ τὶς παραμονὲς τῆς
Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως μέχρι
σήμερα», τὰ ὁποῖα ὅμως πιὸ πολὺ
εἶναι ἐξειδικευμένα σὲ κάποιες
συγκεκριμένες περιπτώσεις καὶ ὄχι
γενικευμένες πεποιθήσεις ὅλων
αὐτῶν τῶν συγγραφέων.
Τοὐναντίον ἡ ἴδια σὲ σχετικὴ
αὐτοπροβολή, ὅπως φαίνεται, τοῦ
βιβλίου της (Πρ. Λ. 14. 10.´ 10), γε-
νικεύει τὰ πάντα, ὅπως: α) Κατηγο-
ρεῖ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὡς
«ἀπόλυτον ἀφέντη στὴ Σύγχρονη
Ἑλλάδα», μὲ τὰ «θρησκευτικὰ σύμ-
βολα… σ᾽ ὅλες τὶς δημόσιες ὑπη-
ρεσίες, γιὰ νὰ θυμίζουν τὴν παρου-
σία τῆς θρησκείας τῶν ρασοφόρων
παντοῦ… Ἡ Ἐκκλησία ἐλέγχει τὸν
δημόσιο καὶ ἰδιωτικὸ βίο τῶν νε-
οελλήνων…» κ.ἄ.π.! β) Ἐπαινεῖ
τοὺς ἀνθρώπους, «ποὺ ἀντιστάθη-
καν σ᾽ αὐτὸ τὸ πανίσχυρο κατεστη-
μένο, ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰώ-
να, πού… κατήγγειλαν τόσο τὴν
καταστροφὴ τοὺ ἀρχαίου Ἑλληνι-
κοῦ Πολιτισμοῦ ἀπὸ τοὺς βαρβά-
ρους καλόγερους, (ΣΣ: Δὲν μᾶς λέ-
γει ὅμως καὶ πῶς τὸν διέσωσαν καὶ
διέδωσαν!), ὅσο καὶ τὴν ἀγαστὴ συ-
νεργασία τῶν δεσποτάδων μὲ τοὺς
Ὀθωμανοὺς δυνάστες»! (ΣΣ: Λη-
σμονεῖ, ὅμως, καὶ τὰ χιλιάδες θύ-
ματα ἀπὸ τὶς τάξεις «δεσποτάδων»,
Πατριαρχῶν καὶ ἄλλων κληρικῶν,
Κρυφὰ Σχολεῖα κ.λπ.), γ) Ὑποστηρί-
ζει ὅτι «Ἀμφισβητήθηκε, ὄχι μόνον
ἡ συμπεριφορὰ τῶν αὐτοκλήτων
ἐκπροσώπων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ Χριστιανικὴ θρη-
σκεία, τόσο στὴ θεωρία, ὅσο καὶ
στὴν πράξη»! (ΣΣ: Δυστυχῶς, ἡ ἐν
λόγω κυρία δὲν ἔλαβε κανένα μή-
νυμα ἀπὸ τὴ θεμελίωση τῆς ἐξ
Ἀποκαλύψεως Χριστιανικῆς Πίστε-
ως, στοὺς ἀμέτρητους μάρτυρες
καὶ ὁμολογητὲς αὐτῆς γιὰ τὶς μο-
ναδικές, ἀναλλοίωτες καὶ διαχρο-
νικὲς Ἀλήθειες, τεκμηριωμένες
πολλαπλῶς καὶ ἐπιστημονικῶς,
ἔναντι τῶν πολεμίων τῆς πάσης
φύσεως, ὑλιστικῶν καὶ ἀθεϊστικῶν
θεωριῶν, οἱ ὁποῖες καὶ στὴν πράξη,
ὅταν μεταφέρωνται, πίπτουν ὡς
χάρτινοι πύργοι, μὲ ἀποκορύφωμα
τὸν 70ετῆ καὶ πλέον «Ὑπαρκτὸν
Σοσιαλισμό», πλὴν ἐλαχίστων «Λαϊ-
κῶν Δημοκρατιῶν», προσαρμοσμέ-
νων ἀναγκαστικά, ἐν πολλοῖς, γιὰ
τὴν ἐπιβίωσή τους ἀκόμη καὶ στὴν
11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
ἀναγνώριση τῶν οἰκείων Θρη-
σκειῶν (Κούβα, Κίνα κ.λπ.), καθὼς
καὶ μερικὰ Κ.Κ. (ὅπως τὸ Κ.Κ.Ε.),
«συντεταγμένα» στὰ φιλελεύθερα
κράτη, ἀλλὰ ἐμμένοντα στὶς ἰδέες
τοῦ πρώην «Ὑπαρκτοῦ Σοσιαλι-
σμοῦ»!
Σχετικὰ πάντως μὲ τὸν σεβασμὸ
τῶν Ἐθνικό–θρησκευτικῶν Συμβό-
λων μας θὰ πρέπει ἀσφαλῶς καὶ ἡ
Πολιτεία μας νὰ εἶναι πιὸ προσε-
κτικὴ καὶ μὴ ἐπηρεασμένη ἀπὸ τυ-
χὸν ἐξειδικευμένες ἀποφάσεις κά-
ποιου Δυτικοῦ Δικαστηρίου γιὰ εἰ-
δικὴ περίπτωση στὴν Ἰταλία. Τὰ δὲ
Ὄργανά της, ὡς ἐπίσημοι ἐκπρό-
σωποί της —τύπου κ. Δραγώνα—
ἄς ἐπιτελοῦν στὸ ἀκέραιον τὴν ἀπο-
στολή τους, ὥστε νὰ μὴ ἀναγκά-
ζουν, π.χ. ἀκριτικὸν Μητροπολίτην
(Ξάνθης), νὰ καταγγέλη: «Ἐὰν ἡ Κυ-
βέρνηση στέλνη τέτοιους ἐκπρο-
σώπους στὴν περιοχή, καλὰ θὰ κά-
νη νὰ μὴ στείλη στὸ μέλλον κανέ-
ναν νὰ τὴν ἐκπροσωπήση», («Ο.Τ.»,
23.4.10), καθὼς καὶ ἄλλον ἐπίσης
ἀκρίτα Μητροπολίτην —τὸν Κονί-
τσης. «…Τώρα τὰ Ὅσια καὶ τὰ Ἱερά,
μὲ τὰ ὁποῖα, αἰῶνες τώρα γαλουχή-
θηκε τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων καὶ με-
γαλούργησε…». (Πρ. Λ. 22. 4. 10).
Εὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχουν καὶ σω-
στοὶ Ἐκπαιδευτικοὶ Λειτουργοί, ποὺ
ἐπίσης ἀντιστέκονται σθεναρῶς
στὸ ἐπαναφερόμενο αὐτὸ «δύσπεπ-
το φροῦτο», ὅπως ἡ κα Δήμητρα
Χατζηαγγελάκη, ἡ ὁποία μὲ ἀφορμὴ
σχετικῆς «συνεντεύξεως γιὰ τὴν
περὶ Θεοῦ αὐταπάτη», ἔγραψε τὸ
περισπούδαστο ἄρθρο της «Ἂν δὲν
ὑπῆρχε Δημιουργὸς» (Ἑστία, 22.
4.10), σημειώνοντας ὅτι «οἱ ἀποδεί-
ξεις ὅτι ὑπάρχει Θεὸς ὑπάρχουν
παντοῦ πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα μέσα μας».
Ξεκινώντας δὲ ἀπὸ τὸ ὅτι «Ἂν δὲν
ὑπῆρχε Δημιουργός, πῶς θὰ ὑπῆρ -
χε ἡ ἰσορροπία καὶ ἡ ἁρμονία τῶν
Συμπάντων, προχωρεῖ σὲ πολλὰ πει-
στικώτατα παραδείγματα ὑπὲρ
ὑπάρξεώς Του. Εἶναι ἀσφαλῶς ἐπί-
καιρη καὶ ἡ διάσημη «Διακήρυξη
τῆς Χριστιανικῆς Ἑνώσεως Ἐπι-
στημόνων», (Χ.Ε.Ε.) 1964, συνταχ-
θεῖσα ἀπὸ ἄνω τῶν 200, διακεκρι-
μένους Ἀκαδημαϊκοὺς Ἐπιστήμο-
νες, Λογοτέχνες, Καλλιτέχνες Ἕλ-
ληνες, μὲ τὴν ὁποίαν στὴ συνέχεια
συνετάχθησαν ξένες ἀντίστοιχες,
εἶχε δὲ ἐκδοθῆ καὶ σὲ ἰδιαίτερο βι-
βλίο μὲ καταπληκτικὴ κυκλοφορία
καὶ διάρκεια, μὲ διαχρονικὴν ἰσχύν,
χρήσιμη καὶ γιὰ τοὺς καιρούς μας.
Ἡ Χ.Ε.Ε. στὰ «60 χρόνια ἀπὸ τὴ
Διακήρυξη αὐτή», ἐξέδωκε ἰδιαίτε-
ρο σχετικὸ τεῦχος, ποὺ διανέμεται
δωρεάν.
Κατ᾽ αὐτὰς ἡ Πατρίδα μας ταλα-
νίζεται μὲ πολλὰ προβλήματα,
ὅπως τὸ οἰκονομικό, δημογραφικό,
μεταναστευτικό, τῆς Παιδείας, ἐ-
σωτερικῆς Ἀσφαλείας, καὶ λοιπά,
Ἐθνικὰ Θέματα. Τὰ θλιβερὰ γεγο-
νότα τῆς 5.5.10 στὴν Ἀθήνα, μὲ τὰ
τρία καὶ πλέον —διότι τὸ ἕνα ἦτο
μία ἔγκυος νεαρὴ γυναίκα— θύμα-
τα ἀπὸ ἐν ψυχρῷ ρίψη βομβῶν
«Μολότωφ» σὲ Τράπεζα ἐν λει-
τουργίᾳ, μαρτυροῦν καὶ τοὺς «καρ-
ποὺς» τοῦ ἀθεϊσμοῦ, ποὺ περιφρο-
νεῖ κάθε Ἱερὸν καὶ Ὅσιον καὶ ἐπι-
τρέπει τὰ πάντα. Ἂς γίνουν, τοὐλά-
χιστον μάθημα περιστολῆς τοῦ κα-
κοῦ, μὲ τελευταῖα τὰ ἀνωτέρω θύ-
ματα καὶ τὶς ἀνυπολόγιστες κατα-
στροφές!
Α. Π. Παπαθεοδώρου
Συμφωνεῖτε
Μακαριώτατε;
Ἀγαπητοὶ ὑπεύθυνοι τῆς Ἐκκλη-
σίας τῆς Ἑλλάδος.
Στὸ νέο σας πρόγραμμα ἔχετε
ἀξιολογώτατες ἐκπομπές, ἀλλὰ
μᾶς τὰ χαλᾶτε στὰ τραγούδια, ποὺ
ἐξακολουθοῦν νὰ δείχνουν ἀπρο-
σεξία, ἂν ὄχι κάτι ἄλλο πιὸ βαρύ.
Σήμερα Δευτέρα 17-5-10 καὶ ὥρα
περίπου 8.30 μ.μ. στὴν ἐκπομπὴ
«Τῶν ἀνθρώπων οἱ κοινότητες» μὲ
τὸν Θεόδωρο Παντούλα, ἄκουσα
μιὰ παιδικὴ χορωδία καὶ ἀπὸ φω-
νοῦλες παιδιῶν 8-9 ἐτῶν, τὸ γνω-
στὸ τραγούδι –θρίλερ– τοῦ Μάνου
Χατζηδάκι «Τὰ παιδιὰ κάτω στὸν
κάμπο… ποὺ πετσοκόβουν κεφά-
λια…κυνηγοῦν ἕναν τρελλό, τὸν
κάνουν κομμάτια καὶ τὸν ρίχνουν
στὸ γυαλό… κοροϊδεύουν τὸν πα-
πά…» κλπ κλπ.!...
Καὶ ἐρωτῶ: Εἶναι αὐτὸ παιδαγω-
γικὸ τραγούδι, ποὺ ἀξίζει νὰ μετα-
δίδεται ἀπὸ τὸν Ρ.Σ. τῆς Ἐκκλη-
σίας;
Ἀξιότιμοι κ.κ.Παντούλα, Πολυ-
ζώτη, Λιάβα, Διονυσόπουλε, ὑπεύ-
θυνοι μουσικῶν ἐκπομπῶν, δὲν
χρειάζεται νὰ προσέχουμε τὸ πε-
ριεχόμενο τῶν τραγουδιῶν μας καὶ
νὰ ἀποφεύγουμε τὰ ἐρωτικὰ, ποὺ
δημιουργοῦν ἕνα ἄλλο κλίμα καὶ
δὲν συνάδουν μὲ τὸ πνεῦμα τῆς
Ἐκκλησίας μας;
Εἶπα «νὰ τὰ ἀποφεύγουμε» καὶ
πιστεύω ὅτι εἶμαι σαφής. Δὲν θὰ
πάρουμε καὶ σφουγγάρι γιὰ νὰ
σβύσουμε τὰ πάντα!
Γιατί ὁ Ρ.Σ. τῆς Πειραϊκῆς Ἐκ-
κλησίας τὰ ἀποφεύγει ὁλοκληρωτι-
κά;
Ἄς μὴ συσχηματιζόμαστε μὲ τὸν
αἰῶνα τοῦτο. Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη
ἀπὸ αὐτὰ τὰ τραγούδια, ποὺ μπο-
ροῦν κάποιοι νὰ τὰ ἀκούσουν καὶ
ἀπὸ ἀλλοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία φέρνει κοντά της
τοὺς πιστούς, δὲν γίνεται ἕνα μὲ τὰ
γοῦστα τους.
Ὁ νοῶν, νοείτω!
Εὐχαριστῶ γιὰ τὴ φιλοξενία
καὶ θὰ ἐπανέλθω.
Μετὰ τιμῆς
Δημήτριος Κανάρης
Ἐπὶ 40 χρόνια μαέστρος
τῆς Παιδικῆς Χορωδίας
Ἁγ.Εὐθυμίου Ἱ.Μ.Νικαίας
11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 Σελὶς 7η

Ὑπογραμμίζει ὅτι οἱ Λεμεσοῦ καὶ Κηρυνείας προέβαλον δυναμικὰς ἀντιστάσεις

ΝΑ ΛΑΒΗ ΘΕΣΙΝ ΤΟ ΑΓΙΩΝΥΜΟΝ ΟΡΟΣ Η ΟΥΝΙΑ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΟΝ ΨΕΥΔΟΥΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
γραφῶν τοῦ Αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ. Εἶναι ὅμως καὶ ἡ προ-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
γικό μοντέλο τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν». Στό μνη-
μπορεῖ γιά τόν Παπισμό νά ὑπάρξει ἕνωση χωρίς
τό πρωτεῖο τοῦ πάπα· πρέπει νά συγκαλέσουν

ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ

Ἐπισημαίνει, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι κάμνει γέφυρας τοῦ Πάπα μὲ τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας
Παραθέτομεν τὴν ἀποκαλυ-
πτικὴν συνέντευξιν τοῦ Ἀρχιεπι-
σκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου
διὰ τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεώς
μας ὑπὸ τῶν σημερινῶν κεφαλῶν
τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἰς
αὐτὴν ἀποκαλύπτει ἐπίσης ὅτι:
1ον) Οἱ Μητροπολῖται Λεμεσοῦ
καὶ Κηρυνείας προέβαλον δυνα-
μικὰς ἀντιστάσεις εἰς τὴν Ἱερὰν
Σύνοδον τῆς Κύπρου διὰ τὴν μὴ
ἔλευσιν τοῦ Πάπα εἰς τήν Κύ-
προν. 2ον) Ὁ Πάπας ἐζήτησε τὴν
«ἄδειάν» του διὰ νὰ ἀνταπο-
κριθῆ εἰς τὴν πρόσκλησιν τῆς Κυ-
πριακῆς κυβερνήσεως καὶ τὴν
ἔδωσε (Συμπεριεφέρθη ὡς καὶ ὁ
μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθη-
νῶν κυρὸς Χριστόδουλος κατὰ
τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπα Ἰωάννου
εἰς τὰς Ἀθήνας) καὶ 3ον) Κάμνει
γέφυρας διὰ νὰ συναντηθῆ ὁ Πά-
πας μετὰ τοῦ Πατριάρχου Μό-
σχας. Ἡ συνέντευξις τοῦ Ἀρχιε-
πισκόπου Κύπρου εἰς τὸ Ἀθηναϊ-
κόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων, ὑπὸ
ἡμερομηνίαν 2α Ἰουνίου ἔχει ὡς
ἀκολούθως:
«—ΕΡ: Μακαριώτατε, ποιὰ σημα-
σία ἀποδίδετε στὴν ἐπίσκεψη τοῦ
Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ´;
—ΑΠ: Εἶναι ὑψίστης σημασίας,
διότι θέλουμε τὴ συμπαράστασή
του στὶς προσπάθειες γιὰ δίκαιη
λύση τοῦ Κυπριακοῦ καί, διότι ὡς
Ἐκκλησία Κύπρου θέλουμε νὰ ἔ-
χουμε ἄριστες σχέσεις πρῶτα μὲ
τὶς κατὰ τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκ-
κλησίες καὶ δεύτερο μὲ τὴν Ρωμαι-
οκαθολικὴ Ἐκκλησία, μὲ τὴν ὁποία
ἡ Ὀρθόδοξη ἀπὸ ἐτῶν βρίσκεται
σὲ θεολογικὸ διάλογο, ἀλλὰ καὶ μὲ
τὶς ἄλλες ὁμολογίες καὶ θρησκεῖες.
Ὁ 21ος αἰώνας εἶναι αἰώνας τοῦ
διαλόγου. Πρέπει νὰ πρυτανεύσει
ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι ἐντολὴ τοῦ
Θεοῦ. Τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι
νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς ἐχθρούς μας, πό-
σο μᾶλλον τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελ-
φούς μας.
Ἐξάλλου, στὴν ἐποχή μας δὲν
νοεῖται νὰ εἴμεθα ἐσωστρεφεῖς καὶ
ἀπομονωμένοι. Ἡ Ἐκκλησία τῆς
Κύπρου κινεῖται σὲ αὐτὸ τὸ πλαί-
σιο. Πιστεύω ὅτι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ
Πάπα εἶναι καὶ μιὰ εὐκαιρία νὰ τὸ
ἀποδείξουμε ἔμπρακτα ὅτι ἡ Ἐκ-
κλησία τῆς Κύπρου διαδραματίζει
ρόλο ἀγάπης καὶ συναντίληψης.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ θὰ κάνουμε ὅτι
μποροῦμε γιὰ νὰ εἶναι ἡ ἐπίσκεψη
τοῦ Πάπα ἐπιτυχής.
—ΕΡ: Ὁ Πάπας ἔχει καὶ ποίμνιο
ἐδῶ στὴν Κύπρο, τοὺς Μαρωνίτες
καὶ Λατίνους, ποὺ εἶναι τμῆμα τοῦ
κυπριακοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ χιλιάδες
ἀλλοδαπῶν ποὺ ζοῦν στὸ νησί μας
—ΑΠ: Εἶναι ὀρθὴ ἡ παρατήρησή
σας. Ἐμεῖς ἔχουμε ἀνοικτὴ τὴν
πόρτα μας μὲ πολὺ ἀγάπη πρὸς
ὅλους τοὺς συμπατριῶτες μας καὶ
τοὺς ξένους.
—ΕΡ: Ὁ Πάπας ἔρχεται μὲ πρόσ-
κληση τοῦ προέδρου τῆς Δημο-
κρατίας, ἀλλὰ καὶ ἐσεῖς δὲν τὸν
εἴχατε προσκαλέσει, ὅταν κάνατε
τὸ 2007 τὴν πρώτη ἐπίσκεψη προ-
καθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύ-
πρου στὸ Βατικανό;
καιοσύνης καὶ ὡς δημιουργικὸς
ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης. Παράλλη-
λα, εἶναι ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς
τῆς προσεγγίσεως μεταξὺ τῶν χρι-
στιανῶν, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν
ἄλλων θρησκειῶν. Ἐπίσης, ἐργάζε-
ται γιὰ νὰ ἀρθοῦν τὰ προβλήματα
καὶ ἐμπόδια χιλιετιῶν, ὥστε νὰ κα-
ταστεῖ δυνατὴ ἡ πλήρης κοινωνία
μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκα-
θολικῶν. Τὸ ἐγχείρημα αὐτὸ δὲν
εἶναι εὔκολο, ἀλλὰ ὁ Πάπας Βενέ-
δικτος ἔχει ἐκδηλώσει τὴ βούλησή
του νὰ ἐργαστεῖ γιὰ νὰ φθάσουμε
κάποτε Ὀρθόδοξοι καὶ Καθολικοὶ
μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, χωρὶς
αὐτὴ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτευχ-
θεῖ, στὴν ἑνότητα καὶ στὴν πίστη
καὶ στὴν μυστηριακὴ κοινωνία.
—ΕΡ: Βέβαια, πρόσφατα δέχεται
ἔντονες ἐπικρίσεις γιὰ σκάνδαλα
παιδεραστίας κληρικῶν.
—ΑΠ: Ἔχει καθῆκον ὡς προκα-
θήμενος νὰ ἀντιμετωπίσει αὐτὸ τὸ
ζήτημα καὶ πιστεύω ὅτι τὸ ἀντιμε-
τωπίζει καταλλήλως.
—ΕΡ: Στὴν πρόσφατη ἐπίσημη
ἐπίσκεψή σας στὸ Φανάρι συζητή-
σατε μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρ-
χη καὶ γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα;
—ΑΠ: Ἀνταλλάξαμε κάποιες
ἀπόψεις καὶ γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ
ΜΟΣΧΑ — ΒΑΤΙΚΑΝΟ
—ΕΡ: Τελευταῖα φαίνεται νὰ
ὑπάρχει μιὰ προσπάθεια γιὰ ἐξομά-
λυνση τῶν σχέσεων μεταξὺ τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καὶ τοῦ Βα-
τικανοῦ. Πῶς βλέπετε νὰ προχωρᾶ
τὸ θέμα αὐτό;
—ΑΠ: Πάντοτε πίστευα καὶ πι-
στεύω ὅτι ὁ διάλογος ἁπαλύνει καὶ
πολλὲς φορὲς κλείνει πληγές.
Ἐκτιμῶ ὅτι ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ συ-
ναντηθοῦν ὁ Πατριάρχης Μόσχας
Κύριλλος καὶ ὁ Πάπας Βενέδικτος
καὶ νὰ ἀρχίσουν διάλογο.
—ΕΡ: Ἐσεῖς διαδραματίζετε κά-
ποιο ρόλο πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύ-
θυνση;
—ΑΠ: Τώρα ὄχι. Στὸ παρελθὸν
ἐπὶ τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχη Ἀλέ-
ξιου εἶχα κάνει κάποια προσπάθεια,
ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν ἔφερε ἀποτέ-
λεσμα. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι ἡ ἀπο-
μόνωση δὲν βοηθᾶ καὶ δὲν λύνει
προβλήματα. Σήμερα ἀντιλαμβάνο-
μαι ὅτι καὶ οἱ δύο πλευρὲς ἔχουν
ἀντιληφθεῖ ὅτι πρέπει νὰ συν-
ομιλήσουν.
ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
—ΕΡ: Ἂς ἔλθουμε στὰ δικά μας
σὲ σχέση μὲ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πά-
πα. Οἱ Μητροπολίτες Λεμεσοῦ
Ἀθανάσιος, μὲ συνέντευξή του, καὶ
Κυρηνείας Παῦλος, μὲ ἄρθρο του,
δημοσιοποίησαν τὴν ἔντονη δια-
φωνία τους μὲ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ
Πάπα καὶ μὲ συμμετοχὴ σὲ ἐκδη-
λώσεις γιὰ τὸν Ποντίφικα. Ἐσεῖς
ποῦ ἀποδίδετε τὸ γεγονὸς ὅτι,
ἀφοῦ συμφώνησαν γιὰ τὴν ἐγκύ-
κλιο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στὴ συν-
έχεια ἐξέφρασαν δημόσια τὴ δια-
φωνία τους;
—ΑΠ: Ἐκτιμῶ ὅτι ἄλλοι εἶναι οἱ
λόγοι γιὰ τὸν Μητροπολίτη Λεμε-
σοῦ καὶ ἄλλοι γιὰ τὸν Κυρηνείας.
Κατὰ τὴ γνώμη μου, ὁ Μητροπολί-
της Λεμεσοῦ πιέστηκε πολὺ ἀπὸ τὸ
πα.
—ΕΡ: Τὴν Πέμπτη, παραμονὴ
τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Πάπα, συν-
εδριάζει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος μὲ θέμα
τὸν προϋπολογισμὸ τῆς Ἐκκλη-
σίας. Θὰ συζητηθεῖ ἐκ νέου καὶ τὸ
θέμα τῆς ἐπίσκεψης;
—ΑΠ: Ἡ Σύνοδος γιὰ τὸ θέμα
τῆς ἐπίσκεψης ἀποφάσισε καὶ ἐξέ-
δωσε σχετικὴ ἐγκύκλιο. Ὅμως
προτίθεμαι νὰ καλέσω ὅλους τοὺς
ἀδελφοὺς νὰ ἀφήσουν τὶς προσω-
πικές του ἀπόψεις καὶ νὰ συμπερι-
φερθοῦν ὀρθὰ καὶ θὰ ζητήσω ἐξη-
γήσεις ἀπὸ τοὺς δύο Μητροπολί-
τες γιὰ τὴ στάση τους μετὰ τὴν
ἐγκύκλιο τῆς Συνόδου.
—ΕΡ: Σὲ δηλώσεις σας μιλήσα-
τε ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο
ἀποβολῆς Ἱεραρχῶν ἀπὸ τὴν Ἱ.
Σύνοδο. Εἴσαστε ἀποφασισμένος,
ἂν χρειαστεῖ, νὰ προχωρήσετε
πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση;
—ΑΠ: Μᾶλλον δὲν ἔγινε ἀντιλη-
πτό, τί ἀκριβῶς εἶπα. Ἀπαιτῶ ἀπὸ
ὅλα τὰ Μέλη τῆς Συνόδου νὰ σέ-
βονται τὶς ἀποφάσεις της, ἀνεξαρ-
τήτως τῶν προσωπικῶν τους ἀπό-
ψεων, οἱ ὁποῖες, ἐπαναλαμβάνω,
εἶναι ἀπόλυτα σεβαστές. Ὅμως,
ὅποιος δὲν σέβεται τὶς ἀποφάσεις
τῆς Ἱ. Συνόδου, θὰ πρέπει ὁ ἴδιος
νὰ ἐπιλέξει κατὰ πόσο θὰ συνεχίζει
νὰ εἶναι μέλος της. Ἂν δὲν σεβό-
μεθα τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱ. Συν-
όδου, τότε γιατί νὰ εἴμεθα μέλη
της;
—ΕΡ: Ὁ κόσμος ἀκούει τοὺς
δύο αὐτοὺς Ἱεράρχες, ἀλλὰ καὶ
ἄλλους θεολόγους, νὰ λένε ὅτι ἡ
Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία δὲν
εἶναι Ἐκκλησία, ἀλλὰ αἵρεση καὶ
ὅτι ὁ Πάπας εἶναι ἀρχηγὸς αἵρεσης.
Ἀληθεύει αὐτό;
—ΑΠ: Ὁ Πάπας εἶναι προκαθή-
μενος Ἐκκλησίας καὶ αὐτὸ δὲν
εἶναι προσωπική μου ἄποψη, ἀλλὰ
θέση τοῦ συνόλου τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας. Ἡ Ὀρθοδοξία δέχεται
ὅτι ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία
εἶναι ἀδελφὴ καὶ κάνει μαζί της θε-
ολογικὸ διάλογο, στὸν ὁποῖο μετέ-
χουμε καὶ ἐμεῖς, μὲ στόχο νὰ φθά-
σουμε στὴν ἑνότητα τῆς πρώτης
μετὰ Χριστὸ χιλιετίας. Ἄρα, ἡ
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει
τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ ὡς Ἐκκλησία
καὶ τὸν προκαθήμενό της ὡς κανο-
νικὸ Ἐπίσκοπο τῆς Πρεσβυτέρας
Ρώμης. Ὅταν ἀνταλλάσσουμε
ἑόρτιες ἐπιστολὲς καὶ ἄλλα γράμ-
ματα, ἀποκαλοῦμε τὸν Πάπα “Ἁγιώ-
τατο Πάπα τῆς Πρεσβυτέρας Ρώ-
μης καὶ ἀγαπητὸ ἀδελφό”.
—ΕΡ: Ὑπάρχει ἀπόφαση Ἱ. Συν-
όδου τῆς Ὀρθοδοξίας ὅτι ὁ Ρωμαι-
οκαθολικισμὸς εἶναι αἵρεση;
—ΑΠ: Ἐξ ὅσον γνωρίζω δὲν
ὑπάρχει κάτι τέτοιο. Ἡ Ρωμαιοκα-
θολικὴ Ἐκκλησία ἀποσχίστηκε, ξέ-
φυγε ἀπὸ τὸ Ὀρθὸ Δόγμα.
ΤΙ ΘΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ
ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ
—ΕΡ: Ἔχετε δηλώσει ὅτι στὴ
συνάντησή σας μὲ τὸν Πάπα θὰ
τοῦ θέσετε τὸ Κυπριακὸ καὶ ἰδιαί-
τερα τὸ θέμα τῆς σύλησης τῶν
Ἐκκλησιῶν καὶ τῆς παρεμπόδισης
στὴν ἄσκηση τῶν λατρευτικῶν δι-
καιωμάτων τῶν Χριστιανῶν στὰ κα-
ωθημένη δύναμις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰς τὴν Κύπρον. Αὐτὰ τὰ
ὁποῖα εἶπεν εἰς τὴν συνέντευξίν του εἶναι πολὺ σοβαρά. Οὐσια-
στικῶς λέγει ὅτι δὲν ἤρθησαν μόνον τὰ ἀναθέματα, ὑπὸ τῆς Ὀρθο-
δόξου Ἐκκλησίας ἀλλὰ ἀναγνωρίζονται ὑπὸ Αὐτῆς τὰ μυστήρια
τοῦ Παπισμοῦ, ἀμνηστεύεται ἡ διαστροφὴ τοῦ Εὐαγγελίου ὑπὸ τῶν
Παπικῶν καὶ ἡ αἵρεσίς του περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύ-
ματος καὶ ὑπὸ τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ἀνα-
γνωρίζεται ὁ Πάπας ὡς κανονικὸς Ἐπίσκοπος, ἐνῶ ὅλοι γνωρίζομεν
ὅτι εὑρίσκεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ὑποστηρίζει ὅτι
ἡ ἕνωσις ἔχει γίνει εἰς ἐπίπεδον κορυφῆς. Διὰ τὴν Διοικοῦσαν, ἀνὰ
τὸν κόσμον, Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν δὲν ὑφίστανται διαφοραί. Δι᾽
αὐτὸ καὶ προσφωνοῦν τὸν Πάπαν ὡς Ἁγιώτατον Ἀδελφόν. Τὸ πρό-
βλημα τῶν Ὀρθοδόξων κεφαλῶν τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ «ἀπο-
κάλυψις τῆς ἑνώσεως» εἰς τὸν ἔντιμον Κλῆρον καὶ τὸν πιστὸν λαόν.
Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ Κλήρου εἶναι ἀντίθε-
τος μὲ ὅσα συντελοῦνται εἰς τὰ παρασκήνια μεταξὺ τῶν κεφαλῶν
τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν Παπικῶν. Τὸ ἴδιο καὶ τὸ Ἅγιον
Ὄρος, τὸ ὁποῖον θεωρεῖται ἡ Ἀκρόπολις τῆς Πίστεώς μας.
Τὸ Ἅγιον Ὄρος, προσφάτως καὶ μὲ ἀφορμὴν τὸ Θεολογικὸν
Διάλογον εἰς τὴν Κύπρον διὰ τὸ Πρωτεῖον τοῦ Πάπα, διεκήρυξε
διὰ ἠπίας ἀνακοινώσεώς του ὅτι: 1ον) Ὁ Πάπας εὑρίσκεται ἐκτὸς
Ἐκκλησίας. 2ον) Ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεσις καὶ εἰς οὐδεμίαν περί-
πτωσιν Ἐκκλησία. 3ον) Αἱ συζητήσεις διὰ τὴν ἕνωσιν καὶ τὸ Πρω-
τεῖον τοῦ Πάπα πρέπει νὰ γίνουν, ἀφοῦ ὁ Παπισμὸς ἀποκηρύξη
τὴν αἵρεσίν του, μετανοήση καὶ ἐπανέλθη εἰς τὴν Ἀλήθειαν τῆς
Πίστεώς μας. Καὶ 4ον) Δὲν νοεῖται ἕνωσις «Ἐκκλησιῶν» ἐν ποικι-
λίᾳ δογμάτων.
Τὸ Ἅγιον Ὄρος ὀφείλει νὰ μελετήση τὴν συνέντευξιν τοῦ Ἀρχιε-
πισκόπου Κύπρου καὶ νὰ τοποθετηθῆ δημοσίως, χωρὶς νὰ ὑπολογίση
τὰς ἀντιδράσεις τοῦ Φαναρίου καὶ Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἡ
πέμπτη φάλαγξ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδό-
ξου Ἐκκλησίας μας. Ἀπ᾽ ὅσα εἶπεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, σιω-
πηλῶς ἡ Διοικοῦσα Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἠμνήστευσε καὶ ἀπεδέχ-
θη τὰς παποκαισαρικὰς διαστροφάς, τὰς ὁποίας περιέγραψεν ὁ
Εὐγένιος Βούλγαρις ὡς ἑξῆς: «Ἡ Παποσύνη διέστρεψε πολλὰ τῶν
ἀποκεκαλυμμένων δογμάτων, συνδιαστρέψασα αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ
Χριστιανισμοῦ· ἐπενόησε δὲ ἄλλα νέα ἀντιευαγγελικὰ δόγματα, δι᾽
ὧν κατεπάτησε τὴν συνείδησιν καὶ τὴν διάνοιαν, ἐνεφύσησε τὴν μι-
σαλλοδοξίαν, ἐνέβαλεν τὴν διχόνοιαν μεταξὺ λαῶν καὶ Βασιλέων
καὶ πραγματικῶς ἀπεδείχθη νέα κατὰ τὴν Ἀποκάλυψιν Βαβυλών»
(Εὐγενίου Βουλγάρεως, Θεολογικὸν σ. λστ´, Βενετία 1872).
Τὸ Ἅγιον Ὄρος ὀφείλει νὰ λάβη σαφῆ θέσιν ἔναντι τῶν Οἰκου-
μενιστῶν Πατριαρχῶν καὶ Ἀρχιεπισκόπων, οἱ ὁποῖοι φοβούμενοι
τὸν ἔντιμον Κλῆρον καὶ τὸν πιστὸν λαόν, κηρύσσουν τὴν Ἕνωσιν
μετὰ τοῦ Παπισμοῦ εἰς ἐπίπεδον κορυφῆς, ὡς ἄλλωστε αὐτοδιεκή-
ρυξεν εἰς τὴν συνέντευξίν του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου. Ὀφείλει
τὴν σαφῆ θέσιν τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπὸ ὑποχρέωσιν πρὸς τὸν πιστὸν
λαόν. Τὴν ὀφείλει πρωτίστως πρὸς τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας
μας καὶ τοὺς Ἀντιπαπικοὺς Ἁγίους της.
Οἱ Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἠναγκάσθησαν νὰ τηρή-
σουν αὐστηρὰν στάσιν ἔναντι τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας πρὸς χάριν
τῆς Ἀληθείας τῆς Πίστεώς μας, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἀγάπης. «Οὐ γὰρ
νικῆσαι ζητοῦμεν, ἀλλὰ προσλαβεῖν ἀδελφούς, ὧν τῷ χωρισμῷ σπα-
ραττόμεθα», γράφει ὁ Πέτρος Ἀντιοχείας (Ἐπιστολ. Β´ 13 PG 120,
7680). Ἂν οἱ Ἅγιοι, Μέγας Φώτιος, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ὅλοι οἱ
ἀντιπαπικοὶ Πατέρες τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας δὲν ἦσαν ἀδιάλλα-
κτοι καὶ σταθεροὶ εἰς τὰς θέσεις τῆς Ὀρθοδοξίας, σήμερον δὲν θὰ
ὑπῆρχεν ἀληθὴς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ θὰ ἦτο αὐτὴ ὑποτε-
ταγμένη εἰς τὴν ἀρχομανίαν τοῦ Πάπα, ὡς δούλη αὐτοῦ. Ἡ δὲ
Ὀρθόδοξος Θεολογία θὰ εἶχε καταποντισθῆ εἰς τὰς πλάνας τῆς
Δύσεως καὶ θὰ εἶχεν ἀπολέσει τὴν ἀλήθειαν. Ὀφείλομεν ὁ πιστὸς
λαός, ὁ ἔντιμος κλῆρος καὶ Μητροπολῖται καὶ Καθηγούμενοι Ἱερῶν
Μονῶν νὰ ἐπαγρυπνῶμεν καὶ ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τοῦ Ἁγίου
Ὄρους νὰ παραμείνωμεν πιστοὶ εἰς τὴν ἀντιπαπικὴν γραμμὴν τῶν
Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας διακηρύσσοντες: «Οὐκ ἀρνησώμεθά
σου φίλη Ὀρθοδοξία». Ἀναμένομεν τὴν θέσιν τοῦ Ἁγιωνύμου
Ὄρους.
ΔΙΑΤΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
ἀποκαλύπτει εἰς τήν συνέντευξίν του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου. Ὁ
τελευταῖος κατέφυγεν εἰς τρομοκρατικάς δηλώσεις διά νά ὑποχρε-
ώση τούς Ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι διακηρύσσουν ὅτι ὁ Πάπας εἶναι αἱρε-
σιάρχης, νά σιγήσουν καί νά παρίσταντο εἰς τήν ὑποδοχήν. Οἱ Ἱεράρ-
χαι τῆς Κύπρου μέ ἀντιπαπικόν καί ἀντιαιρετικόν φρόνημα δέν πα-
ρέστησαν εἰς τήν ὑποδοχήν τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Κράτους τοῦ Βατικα-
νοῦ καί Ἀρχηγοῦ τῆς Αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ εἰς τήν Κύπρον. Ἀλή-
θεια πῶς ἠσθάνθησαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ Ἱεράρχαι τῆς Κύπρου,
ὅταν εἶδον τόν Αἱρεσιάρχην μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Κρά-
τους νά ἐπιθεωρῆ τό Ἑλληνικόν Στρατιωτικόν Ἄγημα, συνοδευόμε-
νος ὑπό τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Χριστόφια;
Τόν ἔβλεπον ὡς Ἀρχηγόν Ἐκκλησίας, Ἀρχηγόν Κράτους, ὡς Ἀρχη-
γόν Αἱρέσεως ἤ ὡς τόν Ἀρχηγόν τῆς διαστρεβλώσεως τοῦ Εὐαγγε-
λίου καί τῶν Λόγων τοῦ Κυρίου μας ἤ ὡς τόν ἀποκλειστικόν ἀντι-
πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς; Μήπως δύνανται νά μᾶς εἴπουν
μονευθέν κείμενο τοῦ Freising γράφεται σχετικά:
«Τώρα πού αἱ Ἐκκλησίαι μας συναντῶνται ἐπί τῆς
ἐκκλησιολογικῆς βάσεως τῆς κοινωνίας μεταξύ
ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, θά ἦτο λυπηρόν νά κατα-
στραφῆ τό ἐπιτευχθέν ἐν τῷ Διαλόγῳ σπουδαῖον
ἔργον διά τήν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν, μέ ἐπιστρο-
φήν εἰς τήν μέθοδον τῆς Οὐνίας» (6δ). Τό μοντέλο
αὐτό ἰσχύει πράγματι στίς σχέσεις μεταξύ τῶν το-
πικῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας, στό ὁποῖο ἡ συνοδικότης καί σέ τυπικό
καί σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο δέν ἐπιτρέπει σέ κανένα
πρῶτο νά διεκδικεῖ παγκόσμια δικαιοδοσία ὑπερά-
νω ὄχι μόνο τῶν λοιπῶν πατριαρχῶν, ἀλλά καί ὑπε-
ράνω τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων. Τήν ἰσότητα
ὅμως τῶν προκαθημένων, ἀκόμη καί τῶν ἐπισκό-
πων, καί τήν ὑπεροχική αὐθεντία τῆς συνόδου, δέν
τήν δέχεται οὔτε πρόκειται νά τήν δεχθεῖ τό Βατι-
κανό, ὅπως φαίνεται καί στίς ἀποφάσεις τῆς Β´ Βα-
τικανῆς καί σέ σύγχρονες δηλώσεις καί ἐνέργειες,
ὅπως αὐτή τῆς καταργήσεως τοῦ παλαιοῦ τίτλου
«πατριάρχης τῆς Δύσεως» γιά τόν πάπα, ὁ ὁποῖος
περιορίζει τοπικά τήν δικαιοδοσία του. Μᾶς κοροϊ-
δεύει καί μᾶς παραπλανᾶ τό Βατικανό μέ τό μοντέ-
λο τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», ἐνῶ στήν πραγματι-
κότητα ἐπιδιώκει μία νέα Οὐνία, διευρυμένη καί
ἐλαστική μέ ὁλάνοικτα καί ἀπεριόριστα τά ὅρια τῆς
ποικιλομορφίας σέ ὅλα τά θέματα πίστεως καί
ζωῆς, μέ μοναδικό ὅριο τήν ἀναγνώριση τοῦ πρω-
τείου τοῦ πάπα. Αὐτό εἶναι βασικά τό πρότυπο τῆς
παλαιᾶς Οὐνίας, τό ὁποῖο ἐπιτρέπει στούς ἑνουμέ-
νους μέ τήν Ρώμη Χριστιανούς νά διατηρήσουν
τούς λειτουργικούς τύπους, τίς ἱερές εἰκόνες, τήν
ἀμφίεση τῶν κληρικῶν, ἄλλα ἤθη καί ἔθιμα, σέ με-
ρικές μάλιστα περιπτώσεις δέν ἀπαιτεῖ οὔτε τήν
ἑνότητα στήν πίστη. Διεπίστωσαν ὅτι τό πρῶτο μον-
τέλο ἑνότητος πού ἐφήρμοσε ὁ Παπισμός, ὁ ἐκλα-
τινισμός, εἴτε αὐτός γινόταν βιαίως μέ τίς σταυρο-
φορίες, εἴτε μέ προσωπικό προσηλυτισμό, δέν εἶχε
μεγάλα καί μόνιμα ἀποτελέσματα, γι᾽ αὐτό καί ἐκ
μέρους τῶν Ἰησουϊτῶν ὡς πιό ἀποτελεσματική μέ-
θοδος, πού ὁδηγεῖ στήν ἑνότητα μέ τή Ρώμη, ἐπι-
νοήθηκε ἡ ἀπατηλή μέθοδος τῆς Οὐνίας, ἔστω καί
ἄν ὁ τρόπος δέν εἶναι ἅγιος καί ἀληθής, ἀφοῦ κατ᾽
αὐτούς «ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα». Κατά τήν Χρι-
στιανική Ἠθική πρέπει καί τά μέσα νά εἶναι ἅγια καί
ὁ σκοπός. Δέν ἐπιτρέπεται νά καταστρέφεται ἡ
ἑνότητα στήν πίστη καί στή λατρεία, γιά τόν στόχο
τῆς ἑνότητος κάτω ἀπό τόν πάπα, πού καί αὐτός
εἶναι ψεύτικος, ἀντιευαγγελικός, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει
τό θεοπαράδοτο καί ἀποστολοπαράδοτο πρότυπο
διοικήσεως, δηλαδή τό συνοδικό, ἀλλά ἡ ἀπόλυτη
μοναρχία τοῦ πάπα. Ἡ ἀληθινή ἑνότητα ἐπιτυγχά-
νεται μέ τήν ἑνότητα στήν πίστη, στήν λατρεία καί
στήν διοίκηση. Αὐτό εἶναι τό πρότυπο ἑνότητος
στήν ἀρχαία Ἐκκλησία, τό ὁποῖο τηρεῖ καί ἐφαρμό-
ζει ἀπαράλλακτα ἡ Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία.
Ἡ μέθοδος τῆς Οὐνίας εἰσάγει ψεύτικη, κατ᾽ ὄνο-
μα, ἑνότητα, διότι ἐκτός τοῦ ὅτι ἐπιτρέπει ἀπεριόρι-
στη ποικιλομορφία στήν πίστη καί στή λατρεία, ἡ
ὁποία ὁλοφάνερα καταστρέφει τήν ἑνότητα, εἶναι
ἁπλῶς ἕνα προσωπεῖο, μία καρικατούρα, μία μάσκα
ἑνότητος, στηρίζεται καί σέ αἱρετική ἐκκλησιολο-
γία, διότι μέ τό πρωτεῖο δικαιοδοσίας τοῦ πάπα, πού
εἶναι θεσμός ἀνθρωπίνου δικαίου, ἀνατρέπει τό συ-
νοδικό πολίτευμα διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας, πού
εἶναι θεσμός θείου δικαίου. Ἡ ποικιλομορφία ὅμως
στήν Ἐκκλησία ἐπιτρέπεται μόνο σέ δευτερεύοντα
θέματα τοπικῶν παραδόσεων καί ἐθίμων, πού δέν
θίγουν τά βασικά τῆς πίστεως, τῆς λατρείας καί τῆς
διοικήσεως.
Ὅσοι στίς ἡμέρες μας ἀκολουθοῦμε καί προ-
βάλλουμε τήν ἀληθινή ἑνότητα στήν πίστη, στή
λατρεία καί στήν διοίκηση ἀνησυχοῦμε γιά ὅσα
τεκταίνονται καί συσκευάζονται ἄνωθεν, ἐρήμην
τοῦ λαοῦ, στόν θεολογικό διάλογο μέ τούς παπι-
κούς, ὅπου στό ἑτοιμασθέν κείμενο τῆς Ραβέν-
νας πού συζητήθηκε καί στήν Κύπρο τόν Ὀκτώ-
βριο τοῦ 2009, παρέσυραν δυστυχῶς οἱ Παπικοί
τούς Ὀρθοδόξους σέ συζήτηση τοῦ ἀνύπαρκτου
παγκόσμιου «πρωτείου» τοῦ πάπα, χωρίς τό ὁποῖο
εἶναι ἀδύνατον ὁ Ἑωσφορικός Παπισμός νά δεχ-
θεῖ ὁποιαδήποτε ἕνωση. Ἔχουμε ἐπί θύραις νέα
Οὐνία, γι᾽ αὐτό καί ὁ συμπρόεδρος τῆς Μικτῆς
Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου, Καρδινάλιος Κάσπερ,
ἐξέφρασε τήν ἱκανοποίησή του, γιατί πρώτη φορά
μετά ἀπό αἰῶνες οἱ Ὀρθόδοξοι συζητοῦν γιά κά-
ποιας μορφῆς παγκόσμιο πρωτεῖο τοῦ πάπα. Τό
Βατικανό εἶναι ἀναξιόπιστο καί μᾶς ἐξαπατᾶ. Δέν
ἄλλη οἰκουμενική σύνοδο, γιά νά ἀλλάξουν τήν
ἐκκλησιολογία τους· νά ἀλλάξουν τό «Περί
Ἐκκλησίας Διάταγμα» τῆς Β´ Βατικανῆς συνόδου.
Ἀκόμη καί ἄν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί θεολόγοι στόν
Διάλογο πεισθοῦν ἀπό τούς Ὀρθοδόξους καί
ὑπογράψουν κείμενο, ὅπου καταργεῖται κάθε
μορφῆς πρωτεῖο, καί γίνονται δεκτά μόνον τά
πρεσβεῖα τιμῆς τοῦ πάπα καί ἄλλων πατριαρχῶν,
ὑπεράνω δέ ὅλων τῶν πρώτων τεθῆ ἡ αὐθεντία
τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τό κείμενο αὐτό θά
ἀπορριφθεῖ ἀμέσως ἀπό τήν Ρώμη καί θά ἐξαφανι-
σθεῖ, ὡς μηδέποτε γενόμενον. Ἔτσι ἔγινε μέ τό
κείμενο τοῦ Freising στό Μόναχο τόν Ἰούνιο τοῦ
1990, τό ὁποῖο κατεδίκαζε τήν Οὐνία. Ἡ Ρώμη τό
ἀπέρριψε, τό ἐξαφάνισε καί μᾶς παρέσυρε στή
σύνταξη νέου κειμένου γιά τήν Οὐνία στό Bala-
mand τοῦ Λιβάνου τό 1993, ὅπου μία κουτσουρε-
μένη ὀρθόδοξη ἀντιπροσωπεία (ἀπουσίαζαν ἕξη
αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες) ἀθώωσε τήν Οὐνία μαζί
μέ τούς παπικούς θεολόγους1, γιά νά ὑπάρχει
συμφωνία πρός τήν Β´ Βατικανή Σύνοδο, πού
ἐπαινεῖ τήν Οὐνία, καί γιά νά μπορεῖ νά παραμένει
ὡς πρότυπο ἑνότητος μέ τούς Ὀρθοδόξους κατά
τό κείμενο τῆς Ραβέννας καί τῆς Κύπρου. Δηλα-
δή ἡ Ρώμη δέχεται μόνο ὅσα συμφωνοῦν μέ τίς
δικές της παρεκκλίσεις καί ἀπορρίπτει τά τοῦ
Εὐαγγελίου καί τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι διάλογος
αὐτός ἤ προσωπεῖο καί καρικατούρα διαλόγου,
σάν τήν Οὐνία; Καί δεχόμαστε ἀκόμη νά συμμετέ-
χουμε σέ ἕνα προσχηματικό, ψεύτικο καί ἀναξιό-
πιστο Διάλογο, τοῦ ὁποίου ἡ κατάληξη εἶναι γνω-
στή, ἡ ἀπόρριψη ὅσων δέν συμφωνοῦν μέ τά παπι-
κά δόγματα;
Ἡ στάση τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἡγεσίας στά
θέματα αὐτά μετά τόν ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ
ἦταν ἀπογοητευτική. Φθάσαμε στό σημεῖο πολλοί
ἀπό ἐμᾶς νά σκεπτόμαστε ἐφαρμογή τοῦ 15ου
κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861 ἐπί
Μ. Φωτίου), πού ἐπιτρέπει, χωρίς νά ἐπιβάλει, τήν
διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν μή ὀρθοδοξούντων
ἐπισκόπων, ὅπως ἔπραξαν τό 1970 ὁ ὑπερεκατον-
τούτης μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Αὐ-
γουστῖνος, οἱ ἀείμνηστοι μητροπολίτες Παραμυ-
θίας Παῦλος καί Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος
καί τό σύνολο σχεδόν τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγί-
ου Ὄρους, διακόψαντες τό μνημόσυνο τοῦ πα-
τριάρχη Ἀθηναγόρα. Τώρα, μολονότι τά σύννεφα
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ Φιλοπαπισμοῦ εἶναι
ἀκόμη πυκνά, ἔχει ἀρχίσει νά ξανοίγει ὁ ὁρίζον-
τας· ὑπάρχουν ἀκτῖνες φωτός. Ὑπάρχει ἡ ἀπόφα-
ση τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος τοῦ περασμένου Ὀκτωβρίου, ἡ ὁποία
ἐπαναφέρει τήν πορεία της ἐπί τῆς ὁδοῦ τῶν
῾Αγίων Πατέρων καί καθορίζει τά πλαίσια στά
ὁποῖα πρέπει νά κινηθοῦν οἱ ἀντιπρόσωποί της
στόν Θεολογικό Διάλογο σχετικά μέ τό «πρωτεῖο»
τοῦ πάπα. Ὑπάρχει ἡ δική σας μεγάλη καί στεντό-
ρεια φωνή, ἡ ἀκοίμητη καί διαρκής δράση, Σεβα-
σμιώτατε Ἅγιε Πειραιῶς. Μᾶς ἐκπλήσσει ἡ τόλμη
καί ἡ παρρησία σας σέ πλῆθος θεμάτων πίστεως
καί ζωῆς· τεθήκατε ἤδη ἐπί κεφαλῆς τοῦ ἀντιπαπι-
κοῦ καί ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος, ὅπως ἀπο-
δεικνύει καί αὐτή ἡ σημερινή ἡμερίδα πού θέσατε
ὑπό τήν αἰγίδα σας. Ὑπάρχουν οἱ συνεπίσκοποί
σας, πού ὑπέγραψαν μαζί σας τήν «Ὁμολογία Πί-
στεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἄλλοι ἐπίσκοποι
πού δέν ὑπέγραψαν, ἀλλά συμφωνοῦν, τά ἕξη
ἁγιορειτικά μοναστήρια πού ὑπέγραψαν καί
πλῆθος ἄλλο μοναστηριῶν, ἀνδρικῶν καί γυναι-
κείων, ἑκατοντάδες ἡγουμένων, ἱερομονάχων,
ἐγγάμων κληρικῶν καί μοναχῶν καί χιλιάδες λαοῦ
πού ὑπέγραψαν καί ἐξακολουθοῦν νά ὑπογρά-
φουν, καί ἔχουν κατακλύσει ἀπόψε, ξεπερνώντας
κάθε προσδοκία, τήν μεγάλη αὐτή αἴθουσα.
Ἐλπίζουμε καί πιστεύουμε ὅτι δέν θά ὁδηγη-
θοῦμε σέ μία νέα Οὐνία, σέ ἀναγνώριση ὁποιασδή-
ποτε μορφῆς παγκοσμίου πρωτείου τοῦ πάπα. Ἄν
ὅμως οἱ δυνατοί καί ἰσχυροί, οἱ νέοι Βέκκοι, Βησ-
σαρίωνες καί Ἰσίδωροι, ἐπιβάλουν αὐτήν τήν ἐξέλι-
ξη, θά ἀγωνισθοῦμε ὅλοι μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ
καί τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί
ὅλων τῶν ὁμολογητῶν καί ἀγωνιστῶν Ἁγίων, γιά
ἄλλη μία φορά νά τήν ἀκυρώσουμε καί νά τήν
ἀχρηστεύσουμε.
1
. Ὅλα τά σχετικά μέ τήν Οὐνία στόν Διάλογο ὡς
καί τά κείμενα τοῦ Freising (1990) καί τοῦ Balamand
(1993) βλ. εἰς Πρωτοπρ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, Οὐνία.
Ἡ καταδίκη καί ἡ ἀθώωση, Θεσσαλονίκη 2002.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ

—ΑΠ: Ἡ δική μου πρόσκληση
ἦταν ἀπὸ τότε καὶ ἦταν ἀνοικτή.
Τῆς δικῆς μου πρόσκλησης εἶχε
προηγηθεῖ πρόσκληση τοῦ ἀειμνή-
στου Προέδρου Τάσσου Παπαδό-
πουλου. Πέρσι τὸν Σεπτέμβριο,
ὅταν ὁ Πάπας κατ᾽ ἀρχὰς ἀποφάσι-
σε νὰ ἀνταποκριθεῖ στὴν πρόσκλη-
ση τοῦ Προέδρου Χριστόφια, ἦλθε
καὶ μὲ εἶδε ὁ Ἀποστολικὸς Νού-
τσιος καὶ μοῦ ἀνέφερε ὅτι ὁ Πάπας,
πρὶν δώσει τὴν ὁριστική του ἀπάν-
τηση, θὰ ἤθελε νὰ ἔχει τὴ συγκα-
τάθεση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύ-
πρου.
—ΕΡ: Αὐτὸ σᾶς ἐλέχθη προφο-
ρικῶς ἢ σᾶς ἐπιδόθηκε καὶ ἐπι-
στολὴ τοῦ Πάπα;
—ΑΠ: Ὁ Νούτσιος ἦταν κο-
μιστὴς καὶ σχετικῆς ἐπιστολῆς τοῦ
Πάπα. Ἐξέφρασα τὴ χαρά μου, για-
τί ὁ Πάπας ἀποφάσισε νὰ ἔλθει
στὴν πατρίδα μας.
ΔΙΑΠΡΕΠΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
—ΕΡ: Ποιὰ ἡ ἐκτίμησή σας γιὰ
τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ ἔργο
του;
—ΑΠ: Ὁ Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ´
ἀναγνωρίζεται εὐρύτατα ὡς στο-
χαστὴς καὶ διαπρεπὴς θεολόγος
τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας,
ὑπερασπιστὴς τῆς εἰρήνης καὶ δι-
Η ΔΙΑΣΩΣΙΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
στασία. Εἶναι ἡ ἀποθήκη τῶν ἀχρήστων πραγμάτων. Σκουριασμέ-
νοι τενεκέδες μὲ λάδια, ἀποκέρια παντοῦ, μανουάλια μαυρισμένα,
εἰκόνες παραπεταμένες, στρωσίδια φθαρμένα καὶ θρανία ἀπὸ τὸ
δημοτικὸ σχολεῖο, ποὺ πρὸ ἐτῶν ἔχει καταρρεύσει. Τὴν ἀρνητικὴ
εἰκόνα συμπληρώνουν καὶ τὰ τρωκτικά, ποὺ δουλεύουν ἀνενόχλη-
περιβάλλον του καὶ ἴσως ἀπὸ τὸ
Ἅγιο Ὄρος. Ἐξάλλου σὲ ὁμιλίες
καὶ κηρύγματά του κατὰ καιροὺς
ἀποφαίνεται ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι,
ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους, εἶναι
αἱρετικοί. Δικαίωμά του νὰ πιστεύει
ἔτσι καὶ τὸ σεβόμαστε. Ἐκεῖ ποὺ
διαφωνῶ εἶναι ὅτι ἦταν ἀχρείαστη
ἡ δημόσια τοποθέτησή του, μετὰ
τὴν ὁμοφωνία στὴ Σύνοδο ἀναφο-
ρικὰ μὲ τὸ περιεχόμενο τῆς ἐγκυ-
κλίου, ποὺ ἀναγνώστηκε στοὺς
Ἱεροὺς Ναούς.
—ΕΡ: Γιὰ τὸν Μητροπολίτη Κυ-
ρηνείας ποῖοι εἶναι οἱ λόγοι;
—ΑΠ: Νομίζω ὅτι εἶναι διαφορε-
τικοί, ἀλλὰ δὲν θὰ ἤθελα νὰ ἐπε-
κταθῶ.
—ΕΡ: Ὁ Μητροπολίτης Κυρη-
νείας στὸ ἄρθρο του ὑποστηρίζει
ὅτι ὅλα ἦταν τετελεσμένα καὶ ὅτι
στὴ Σύνοδο τοὺς ἐνημερώσατε,
ἐνῶ θὰ ἔπρεπε πρὶν δοθεῖ ἡ συγκα-
τάθεση τῆς Συνόδου γιὰ τὴν ἐπί-
σκεψη νὰ ρωτηθοῦν οἱ Ἱεράρχες
κατὰ πόσον συμφωνοῦν. Ποιὸ εἶναι
τὸ σχόλιό σας;
—ΑΠ: Ὁ Ἅγιος Κυρηνείας ἐξέ-
φρασε τὶς ἔντονες διαφωνίες του,
τὶς ὁποῖες σεβόμεθα. Ἄλλωστε, γιὰ
τὸ λόγο αὐτὸ εἴπαμε ὅτι, ὅποιος
δὲν θέλει, εἶναι ἐλεύθερος νὰ μὴ
ἔρθει στὶς ἐκδηλώσεις γιὰ τὸν Πά-
τεχόμενα. Αὐτὰ τὰ ζητήματα τὰ
εἴχατε θέσει πρὸ διετίας στὸ Βατι-
κανό. Τί ἔκανε ὁ Πάπας αὐτὴ τὴ
διετία πού πέρασε;
—ΑΠ: Θὰ ρωτήσω νὰ μάθω, ἀλλὰ
πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι ἡ
Ἄγκυρα δὲν ἔχει ἀνταποκριθεῖ
στὶς ἐπίμονες ἐκκλήσεις καὶ τοῦ
σημερινοῦ καὶ τοῦ προηγούμενου
ἀμερικανοῦ Προέδρου νὰ ἀνοίξει
τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης.
Ἀντιλαμβάνεστε ὅτι πολὺ περισσό-
τερο δὲν εἶναι διατεθειμένη νὰ
ἀκούσει τὸν Πάπα. Στὴν Ἀρχιεπι-
σκοπὴ θὰ ἔχω ἰδιαίτερη συνομιλία
μὲ τὸν Πάπα, θὰ τοῦ παραθέσω
γεῦμα καὶ θὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ Βυζαν-
τινὸ Μουσεῖο.
—ΕΡ: Στὸ Βυζαντινὸ Μουσεῖο
ὑπάρχει καὶ ἡ ἔκθεση γιὰ τὴ λεη-
λασία τῶν Ἱερῶν Ναῶν ἀπὸ τὸν
Τοῦρκο ἀρχαιοκάπηλο Ἀϊντὶν
Ντικμέν. Πολλὰ ἀπὸ τὰ συληθέν-
τα, ἂν καὶ κατασχέθηκαν ἐδῶ καὶ
ἀρκετὰ χρόνια ἀπὸ τὴ Γερμανία,
βρίσκονται ἀκόμη στὴν ἀστυνομία
τοῦ Μονάχου καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς
Κύπρου δίνει δικαστικὴ μάχη γιὰ
τὸν ἐπαναπατρισμό τους. Δεδομέ-
νου ὅτι ὁ Πάπας εἶναι Γερμανός,
θὰ τὸν παρακαλέσετε νὰ ἀναλάβει
κάποιο ἰδιαίτερο ρόλο πρὸς τὴ
Γερμανία γιὰ νὰ ἔχει αἴσιο τέλος ἡ
ὑπόθεση αὐτή;
—ΑΠ: Γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ εἶχα πα-
ρακαλέσει προσωπικὰ τὴν κυρία
Μέρκελ, θὰ παρακαλέσω τώρα καὶ
τὸν Πάπα.
—ΕΡ: Νὰ ὑποθέσω ὅτι θὰ θέσε-
τε στὸν Πάπα καὶ τὴν ἀνάγκη συν-
τήρησης τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Ἀπο-
στόλου Ἀνδρέα καὶ τὸ αἴτημά σας
νὰ δοθεῖ ἄδεια στὸν Ἡγούμενο καὶ
ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ Ἱεράρχαι τῆς Κύπρου, οἱ ὁποῖοι ὑπεδέχθησαν
τόν Πάπαν, τόν χειροκρότησαν καί ὑπέβαλον τά σέβη των μετά τήν
ἐπιθεώρησιν τοῦ στρατιωτικοῦ ἀγήματος ὑπ᾽ αὐτοῦ, πῶς συμβιβάζε-
ται, ὑπό Ὀρθοδόξων συγχρόνων Πατέρων, ἡ καταστρατήγησις τῆς ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ. πλάνῃ συναπαχθέντες ἐκπέσητε θεόπνευσται ἑπτὰ οἰκουμενικαὶ Σύ-
κατηγορηματικῆς διακηρύξεως τοῦ Κυρίου μας ὅτι δέν ἐπιτρέπεται ἄλλοι οἰκουμενισταὶ ἐν τῇ Ὀρθο- τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ. Θεὸς δὲ ὁ νοδοι ἐπεκύρωσαν, δίχα προσθή-
ἡ ἀνάμειξις τῶν δύο ἐξουσιῶν; Ὁ Κύριος μας διεκήρυξε: «Ἀπόδοτε δοξία, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Μάρ- πάντα δυνάμενος καὶ ἡμᾶς αὐτῶν κης, δίχα ἀφαιρέσεως, δίχα παρε-
οὖν τά Καίσαρος Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. 22,21). Ὁ τυρας τῆς Πίστεως μας εἰς τὰς ἀπαλλάξας ὡς πονηρῶν ζιζανίων, κτροπῆς τινός, ἢ ἀλλοιώσεως, ἵνα
Πάπας τήν κατήργησεν ὡς ἐπίγειος ἡμίθεος, ἀνέπτυξεν τήν θεωρίαν «ἀποθήκας». Οἱ Ἅγιοι μας εἶχον οἷα καθαρὸν καὶ εὔχρηστον σῖτον ἕξητε σωτηρίαν τὴν ἐν Χριστῷ τῷ
τοῦ Παποκαισαρισμοῦ καί ἔχει προχωρήσει εἰς τήν «ἄμικτον μῖξιν», διαφορετικὴν ἄποψιν διὰ τὸν παπι- εἰς τὰς ἑαυτοῦ ἀποθήκας συνάξει- Θεῷ ἡμῶν».
ὅπως πολύ ὡραῖα τήν ἀπεκάλεσεν ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. σμόν. Μερικὰ παραδείγματα: εν».
Αἱ σύγχρονοι κεφαλαὶ τῆς Ὀρ-
Ὁ Πάπας προεχώρησεν εἰς τήν «ἄμικτον μῖξιν» διεπόμενος ἀπό Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορεί- Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἐτό- θοδ. Ἐκκλησίας ἔχουν ἀντίθετον
ἑωσφορικόν φίλαρχον πνεῦμα. Ὅλαι δέ αἱ ἐνέργειαί του ἔχουν ὡς
της ἔγραφε: «Ὅτι οἱ Λατῖνοι εἶναι νιζε: «Ἐγώ, ἀδελφοί μου, ἐκπαι- ἄποψιν ἀπὸ αὐτὴν τῶν Πατέρων τῆς
ἀποκλειστικόν σκοπόν τήν κοσμοκρατορίαν. Τό ἐρώτημα εἶναι, δια- αἱρετικοί, δὲν εἶναι καμμία χρεία νὰ δεύτικα εἰς τὴν σπουδὴν σαράντα Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ὀρθοδόξων Οἰ-
τί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ Ἱεράρχαι τῆς Κύπρου, ἀλλά καί οἱ Πα-
κάμωμεν καμμίαν ἀπόδειξιν. Αὐτὸ καὶ πενῆντα χρόνους. Ἐδιάβασα κουμενικῶν Πατριαρχῶν καὶ δι᾽ αὐ-
τριάρχαι καί οἱ Ἀρχιεπίσκοποι τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπιβραβεύουν τήν γὰρ τοῦτο, ὅπου τόσον μῖσος καὶ πολλὰ καὶ διάφορα βιβλία καὶ περὶ τὸ ὅσα παρέλαβον ὑπ᾽ ἐκείνων τὰ
«ἄμικτον μῖξιν», καταργοῦν τάς διακηρύξεις τοῦ Κυρίου μας περί
τόσην ἀποστροφὴν ἔχομεν ἤδη τό- Ἑβραίων καὶ περὶ Εἰδωλολατρῶν ρίχνουν εἰς τὰς ἀποθήκας, διακη-
ἀσυμβατότητος τῶν δύο ἐξουσιῶν καί ἀναγνωρίζουν τόν Πάπαν ὡς σους αἰῶνας πρὸς αὐτούς, εἶναι καὶ περὶ ἄλλων ἀσεβῶν καὶ αἱρε- ρύσσουσαι ἀντιθέτους ἀπόψεις καὶ
Ἀρχηγόν Ἐκκλησίας, ὅταν αὐτός εἶναι Ἀρχηγός Ἐκκλησίας, ὅταν μία φανερὰ ἀπόδειξις, ὅτι ὡς αἱρε- τικῶν. Ἐρεύνησα τὰ βάθη τῆς σο- θέσεις ἀπὸ Ἐκείνους. Οἱ Πατέρες
αὐτός εἶναι Ἀρχηγός Κράτους καί Ἀρχηγός Αἱρέσεως; τικοὺς τοὺς βδελυσσόμεθα». φίας. Οἱ ἄλλες Πίστες εἶναι ψεύτι- τῆς Ἐκκλησίας ἐλάμπρυναν τὴν
Τό Βατικανόν εἴτε τό θέλουν εἴτε ὄχι τό Οἰκουμενικόν Πατριαρ-
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐπισημαίνει: κες, κάλπικες. Μόνον ἡ δική μας Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν «ἐμεγάλω-
χεῖον, τά Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα καί οἱ Ὀρθόδοξοι Ἀρχιεπίσκοποι «Μήτε ἡ Παπική, μήτε ἡ τῶν Δια- Πίστις ἡ Χριστιανικὴ εἶναι Ὀρθό- σαν». Οἱ σημερινοὶ ἀπορρίπτουν τὴν
εἶναι Κράτος, ἱδρυθέν τό 755 μ.Χ. Ἱδρύθη διά νά ἱκανοποιήση τήν μαρτυρομένων Ἐκκλησία δύναται δοξος, ἀληθινὴ καὶ Ἁγία». Ὁ ἴδιος Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως μας, συρρι-
ἐπιθυμίαν τοῦ Πάπα νά ἀποκτήση τήν δόξαν καί τήν ἐξουσίαν τῶν νὰ θεωρηθῆ ὡς ἡ ἀληθὴς τοῦ Χρι- ἐπίσης ἐκήρυσσε: «Ὁ ἀντίχριστος κνώνουν τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ ἀδει-
ἀρχαίων αὐτοκρατόρων τῆς Ρωμαϊκῆς Ἐξουσίας. Διά τοῦτο καί κα- στοῦ Ἐκκλησία, διότι τὴν μὲν πρώ- εἶναι· ὁ ἕνας ὁ Πάπας καὶ ὁ ἕτε- άζουν τὰς Ἐκκλησίας. Ἠμπορεῖ αἱ
ταβάλλει πᾶσαν προσπάθειαν ἀπό τό 755 ἕως σήμερον νά ἀναδειχθῆ την ἠλλοίωσαν αἱ καινοτομίαι καὶ ὁ ρος… Τὸν πάπαν νὰ καταρᾶσθε, κεφαλαὶ νὰ προδίδουν καὶ νὰ διακη-
κοσμοκράτωρ. Εἰς τήν προσπάθειάν του αὐτήν αἱματοκύλησε διά ἐπάρατος δεσποτισμός, ὧν ἕνεκα διότι αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ αἰτία». ρύσσουν, ἐμμέσως, πλὴν σαφῶς,
σκληρῶν πολέμων χριστιανικά κράτη. Ἑκατόμβαι Χριστιανῶν προσ - καὶ ἀπεσχίσθη τῆς Ὀρθοδόξου, τὴν τὴν ἕνωσιν τῶν «ἐκκλησιῶν» εἰς
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάν-
εφέρθησαν εἰς τήν ματαιοδοξίαν τοῦ Παποκαισαρισμοῦ καί ἐστιγ- δευτέραν ἐπίσης αἱ ἀναρίθμητοι δης ἐπεσήμαινε: «Καμμιὰ ἄλλη Χρι- ἐπίπεδον «προκαθημένων», ἀλλὰ ὁ
μάτισαν τόν Παπισμόν. Ὁ Πάπας ἐν ὀνόματι τοῦ ἀποστολικοῦ του καινοτομίαι καὶ ἡ παντελὴς ἀναρχία πιστὸς λαὸς δὲν πρόκειται νὰ τὴν
στιανικὴ ὁμολογία, ἐκτὸς τῆς Ὀρ -
ἀξιώματος διέπραξε φοβερά ἐγκλήματα. Ἰδιαιτέρως ὅμως ἐπολέ- καὶ διαφωνία. Μόνη δὲ ἡ Ὀρθόδο- θοδοξίας, δὲν μπορεῖ νὰ ὁδηγήση ἀποδεχθῆ. Τὸν πιστὸν λαὸν θὰ τὸν
μησεν ὑποχθονίως τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί τό Ἔθνος μας. ξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διετή- καθοδηγῆ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Ἰωσὴφ
τὸν ἄνθρωπο στὴν τελειότητα τῆς
Εἶναι γνωστόν ὅτι αἱ σταυροφορίαι μέ τά ἀποτρόπαια ἐγκλήματά των ρησεν ἄνευ οὐδεμιᾶς καινοτομίας Χριστιανικῆς ζωῆς, στὸν ἁγιασμό, τοῦ Βρυεννίου: «Τὸ Πατροπαράδο-
προετοίμασαν τήν καταστροφήν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τον σέβας οὐκ ἀρνησόμεθα… Ἐν
στὴν τέλεια κάθαρσι ἀπὸ τὶς ἁμαρ-
Ἐπίσης σκοτειναί καί καταχθόνιοι παπικαί ἐνέργειαι ἔφερον τήν Μι- ἀκεραίαν καὶ ἐν μόνῃ ταύτῃ ὑπάρ- τίες, στὴν αἰωνιότητα, διότι οἱ ἄλ- τούτῳ ἐγεννήθημεν, εἰς τοῦτο ἐβα-
κρασιατικήν καταστροφήν καί τό δρᾶμα τῆς Κύπρου, διά τό ὁποῖον χει ἡ ἑνότης, περὶ ἧς ὁ Σωτὴρ παρε- πτίσθημεν, τούτῳ συνανεστάφη-
λες, οἱ μὴ Ὀρθόδοξες ὁμολογίες,
ἠμνηστεύθη ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τῆς πλειοψηφίας τῶν κάλει τὸν Πατέρα λέγων: «Πάτερ κατέχουν «τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ» μεν, ἐν τούτῳ ζῶμεν καὶ ἐν τούτῳ
Ἱεραρχῶν της. Ἀλλά ἀκόμη καί σήμερον ὁ Πάπας συνωμοτεῖ κατά
τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους μέ τόν μῦθον τοῦ μακεδονικοῦ ζητήματος,
Ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνό-
ματι σου, οὕς δέδωκάς μοι, ἵνα ὧσιν
(Ρωμ. 1, 18), ἐνόθευσαν τὴν ἀλήθει-
αν μὲ τὴν σοφιστεία καὶ τὸ ψεῦδος,
κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καιρὸς καλέ-
σει, μυριάκις ὑπὲρ τούτου ἀποθα-
διαστρέφων τήν ἱστορίαν ἀσυστόλως, διά νά ἐπιτύχη τήν ἀποδυνά- ἕν, καθὼς ἡμεῖς…» (Ἰωάν. 17, 11) καὶ ἔτσι δὲν κατέχουν τὰ μέσα τῆς νούμεθα καὶ οὐδεὶς ἡμᾶς τῆς ἀλη-
μωσιν ἑνός Ὀρθοδόξου Κράτους. Ἐνῶ δέν ἐβοήθησε, ὡς Ἀρχηγός τοῦ θ᾽ ὅπερ βλέπομεν ἐν τῇ καθο- χάριτος γιὰ τὴν ἀνακαίνισι τοῦ θοῦς ταύτης ὁμολογίας χωρίσαι δυ-
Κράτους, εἰς τήν καλλιτέρευσιν τῆς θέσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα- λικῇ αὐτῆς πράξει». ἀνθρώπου. Αὐτὰ τὰ ἔχει μόνον ἡ νήσεται. Μὴ μὲταιρε ὅρια αἰώνια,
τριαρχείου, τοῦ ὁποίου ἡ θέσις δυσχεραίνει καθημερινῶς, παρά τά Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ μόνη «Ἁγία μηδὲ μετατίθῃ νομοθεσίας ἀρχαί-
προκλητικά ἀνοίγματα τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ- (Mansi 31Α, 885DDE) ἔλεγε: «Οὐ καὶ ἄμωμος» (Ἐφ. 5, 27). ας… Ἄχρι τέλους, ἀδελφοὶ ἐν Χρι-
χου πρός τόν Πάπαν καί τό Βατικανόν, ἀλλά καί τήν καταφρόνησιν μόνον εἰσὶν οἱ λατῖνοι σχηματικοί, στῷ, μείνωμεν ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ
τῶν Ἱερῶν μας Κανόνων. ἀλλὰ καὶ αἱρετικοί… Ἡμεῖς δὲ οὐδὲ στερροί, ἀρραγῆ φυλάξωμεν τὴν

Ε
τα. τὴν ἀδελφότητα τοῦ Ἀποστόλου Τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον
Βαρνάβα νὰ τοὺς ἐπιτραπεῖ νὰ ΚΤΟΣ ὅμως τῶν προαναφερομένων τόν Βατικανόν εἶναι Κρά- δι᾽ ἄλλο τι ἐσχίσθημεν αὐτῶν, εἰ μὴ εὐσέβειαν, ἀσάλευτον καὶ βεβαίαν
Δὲν πρέπει ὅμως νὰ μείνουμε στὴν ἀρνητικὴ εἰκόνα, ποὺ πα- Ἀλλὰ καὶ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον, τὴν πίστιν τηρήσωμεν, αἰδεσθῶμεν
ρουσιάζουν οἱ συγκεκριμένοι αὐτοὶ Ἱεροί Ναοί. Μποροῦμε κάτι νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴ Ἱ. Μονή τους; τος, μέ ὑπουργούς, μέ στρατιωτικάς καί ἄλλας ὑπηρεσίας, μέ ὅτι εἰσὶν αἱρετικοί· διὸ οὐδὲ πρέπει
ὅλως ἑνωθῆναι αὐτοῖς, εἰ μὴ ἐκβά- ὅταν αἱ κεφαλαί του ὑπερασπίζοντο τοὺς Πατέρας, εὐλαβηθῶμεν τοὺς
κάνουμε. Πρέπει νὰ εὐαισθητοποιηθοῦμε λίγο καὶ νὰ θεωρήσουμε —ΑΠ: Τὸ σκέφτομαι καὶ αὐτό. πρέσβεις–καρδιναλίους εἰς τήν Γενικήν Συνέλευσιν τοῦ ΟΗΕ, τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ δὲν τὴν ἐπρό-
ἔχει ἐφημερίδας, πρακτορεῖον εἰδήσεων, διαθέτει τραπέζας, ἔχει κα- λωσι τὴν προσθήκην ἀπὸ τοῦ Συμ- Ἁγίους, φοβηθῶμεν τὸν Κύριον, καὶ
καθῆκον μας τὴν εὐπρέπεια τῶν Ἱερῶν Ναῶν. Πρῶτα βέβαια οἱ —ΕΡ: Ἐσεῖς θὰ προσφωνήσετε βόλου καὶ ὁμολογήσωσι τὸ Σύμβο- διδον ὡς αἱ σημεριναὶ διεκήρυσσεν μὴ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν προδῶμεν.
κληρικοὶ καὶ μετὰ οἱ λαϊκοί. Εἶναι ὡραῖο πράγμα νὰ ἀφιερώνεις λί- ταγγελθῆ διά τόν πρωταγωνιστικόν του ρόλον εἰς τήν γενοκτονίαν ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι Ἐκκλησία
τὸν Πάπα στὴ Στήλη τοῦ Ἀποστό- τῶν Σέρβων, διά ἐμπόριον ὅπλων, διά ξέπλυμα βρώμικου χρήματος λον, καθὼς καὶ ἡμεῖς». Οὐδεὶς ἡμᾶς ἠναγκάζει, οὐδὲ βιά-
γο χρόνο καὶ νὰ ἐργάζεσαι στὸν Ἱερὸ Ναό. Νὰ καθαρίζεις, νὰ τα- λου Παύλου στὴν Πάφο; καὶ ἀποτελεῖ αἵρεσιν. ζεται προφανῶς, ἂν μὴ ἡμεῖς τοῦ
κτοποιεῖς καὶ νὰ φροντίζεις γενικότερα τὸ οἶκο τοῦ Θεοῦ. Νὰ νιώ- κλπ. Ἀσκεῖ τέλος διπλωματίαν καί ἐπηρεάζει τήν διεθνῆ οἰκονομίαν Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς,
—ΑΠ: Μάλιστα. διά τῆς συμμετοχῆς εἰς μεγάλας ἑταιρείας καί ἐπιχειρήσεις, ἀφοῦ ἐπίσης, διακηρύσσει: «Φεύγετε αὐ- Εἰς τὴν ἐγκύκλιον τῆς ἐν Κων- καλοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος
θεις ὅτι περιποιεῖσαι κάτι δικό σου, ποὺ συγχρόνως ἀνήκει καὶ σὲ ἡμᾶς αὐτοὺς ἀποστήσωμεν. Στῶ-
ὅλους τοὺς ἄλλους. Νὰ θέλεις νὰ εἶναι ὅλα ὄμορφα καὶ ἑλκυστικά. —ΕΡ: Μετὰ τὴ συνάντησή σας δέν εἶναι θεανθρώπινος ὀργανισμός, ἀλλά κοσμικός. Πῶς αὐτό τό τούς, ἀδελφοί, καὶ τὴν πρὸς σταντινουπόλει Συνόδου τοῦ 1838,
Κράτος ἀναγνωρίζεται ὡς Ἐκκλησία καί ὁ Ἀρχηγός του ὡς κανονι- αὐτοὺς κοινωνίαν· οἱ γὰρ τοιοῦτοι διὰ τῆς ὁποίας ἐστρέφετο κατὰ μεν, λοιπόν, ἀνδρείως καὶ οὐδεὶς
Νὰ εἶσαι ἕνας ἐθελοντὴς νεωκόρος, χωρὶς νὰ φαίνεσαι καὶ χωρὶς στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ θὰ ἐκδοθεῖ ἡμᾶς ἀνατρέψαι δυνήσεται».
νὰ θέλεις νὰ σοῦ ἀναγνωρίσουν τὴν προσφορά. Ὅλα αὐτὰ δὲν γί- κοινὴ δήλωση; κός Ἐπίσκοπος ὑπό τῶν κεφαλῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Ἀντί ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, τῶν Λατινικῶν Καινοτομιῶν, ἐτονί-
νονται κατόπιν ἐντολῆς ἀνωτέρου. Ἀντίθετα, προϋποθέτουν εὐσέ- νά καταγγέλλουν τάς πλάνας, τάς διαστροφάς τοῦ Παπισμοῦ, τόν μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστό- ζοντο μεταξὺ ἄλλων τὰ ἀκόλουθα: Εἰς ἄλλας στήλας δημοσιεύο-
—ΑΠ: Ὄχι, αὐτὸ δὲν προβλέπε- λους Χριστοῦ. Καὶ οὐ θαυμαστόν· «κατέχετε λοιπόν, τέκνα ἡμῶν μεν τὴν ἀποκαλυπτικὴν συνέντευ-
βεια καὶ ἱερὸ ζῆλο. ται». καισαροπαπισμόν, νά τόν παροτρύνουν νά μετανοήση καί νά ἐπι-
στρέψη εἰς τήν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀποδέχονται τήν αἵρεσίν «αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχημα- ἀγαπητά, τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν ξιν τοῦ Ἀρχιεπ. Κύπρου διὰ τῆς
Δὲν ἔχω πολλὲς ἐλπίδες ὅτι σύντομα κάτι θὰ ἀλλάξει. Καθὼς συ- του καί διακηρύσσουν ὅτι εἶναι κανονική Ἐκκλησία καί ὁ Ἀρχηγός τίζεται εἰς ἄγγελον φωτός». Οὐ ἡμῶν ἐν ἀκεραιότητι, ἐν εὐθύτητι ὁποίας διακηρύσσεται ἡ προδοσία
νεχίζεται ἡ ἐρήμωση τῆς ἐπαρχίας καὶ οἱ ἱερεῖς ὅλο καὶ περισσό- Μπορεῖς νὰ βοηθήσης τοῦ Βατικανοῦ–Αἱρεσιάρχης Πάπας, κανονικός Ἐπίσκοπος. Οἱ σημε- θαῦμα οὖν, εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ γνώμης, ἐν ἀπλάστῳ καρδίᾳ, ἐν κα- τῆς Πίστεώς μας ὑπὸ τῶν συγχρό-
τερο θὰ ἀραιώνουν, ἡ κατάσταση θὰ χειροτερεύει. Καὶ ὁ κίνδυνος κι᾿ ἐσὺ τὸν πνευματικὸν ρινοί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δέν φυλάσσουν τά μεγάλα καί σοβα- μετασχηματίζωνται ὡς διάκονοι δι- θαρῷ ψυχῆς συνειδότι, ἀκεραίαν, νων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας,
νὰ καταρρεύσουν οἱ σπουδαῖοι καὶ ἀξιοθαύμαστοι Ἱεροὶ Ναοὶ τῆς ἀγῶνα τοῦ «᾿Ορθοδό- ρά εἰς ἀντίθεσιν μέ τούς Ἁγίους Πατέρας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες δέν ἀπε- καιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ ἀπαραχάρακτον, ἀπαράβατον, ἀμε- οἱ ὁποῖοι ρίπτουν εἰς τὰς ἀποθήκας
ὑπαίθρου θὰ μεγαλώνει. ξου Τύπου», ἂν θελή- δέχοντο συσχηματισμόν ἤ συνθηκολόγησιν μέ τάς μικράς ἤ μεγά- τὰ ἔργα αὐτῶν… Στήκετε κρα- τάθετον, ἀδιάβλητον, ἀνυπόκρι- τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰς θέσεις τῶν
Ἀλίμονο, βρισκόμαστε σὲ μιὰ πολὺ δύσκολη ἐποχή, ὅπου ἡ εὐσέ- σης. Γράψε κι᾿ ἐσὺ ἕνα λας αἱρέσεις. Οἱ σημερινοί συνθηκολογοῦν καί λησμονοῦν τήν ρῆσιν τοῦντες τὰς παραδόσεις, ἃς παρε- τον, καὶ ὡς ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας
βεια ἔχει μειωθεῖ σὲ ἀνησυχητικὸ βαθμὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν γί- ΝΕΟΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΝ. τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «ἐν γάρ μικρᾷ πλάνῃ πολύς ἡμάρτηται λό- λάβετε, τὰ τε ἐγγράφους καὶ τὰς Χριστὸς ἀπεκάλυψεν ἡμῖν, καὶ οἱ μας διὰ τὸν αἱρεσιάρχην Πάπαν καὶ
νει ἀδιάφοροι γιὰ τὴ διάσωση τῶν μνημείων τῆς πίστεώς μας. γος» (P.G. 32, 1076Α). ἀργάφους, ἵνα μὴ τῇ τῶν ἀθέσμων θεῖοι Ἀπόστολοι παρέδωκαν καὶ αἱ τὴν αἵρεσιν τοῦ παπισμοῦ.
Σελὶς 8η 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010

Κ «ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΕΙΣΤΕ…»

ΑΤΑ τὰς ἡμέρας, κατὰ τὰς ὁποίας
εὑρίσκετο εἰς τὴν Κύπρον ὁ Πά-
πας, εὑρίσκετο καὶ ὁ καταγόμενος
ἐκ Κύπρου Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος Διό-
δωρος. Ὁ Ἱερομόναχος παρηκολούθησεν
ὁλόκληρον τὴν ἐπίσκεψιν ἀπὸ τηλεοράσε-
ως καὶ διεπίστωσεν ὅτι ἡ Πολιτειακή, Πο-
λιτικὴ καὶ Ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία ἀνέμενε
τὸν Πάπαν ὡς Μεσσίαν. Συγκλονισμένος
ἀπὸ τὴν ὑποδοχὴν Μεσσίου, τὴν ὁποίαν
ἐπεφύλαξαν εἰς τὸν Πάπαν ἀπευθύνει
καυτὰ ἐρωτήματα πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς
Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ τὸν Ἀρχιεπί-
σκοπον Κύπρου, ἐνῶ παραπέμπει καὶ εἰς
τὸν μακαριστὸν γέροντα Θεόκλητον Διο-
νυσιάτην. Μὲ ἁπλὸν τρόπον ὁ Ἁγιορείτης
Ἱερομόναχος, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπὲρ τῶν
Διαλόγων μεταξὺ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-
ξων, γράφει τὰ ἀκόλουθα:
«Αὐτὲς τὶς μέρες εἶμαι στὴν πατρίδα μου,
στὸν τόπο ποὺ γεννήθηκα, στὴν Κύπρο. Καὶ
ἡ δική μου ἐπίσκεψη συνέπεσε μὲ τὴν ἐπί-
σκεψη τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κράτους τοῦ Βατι-
κανοῦ, τοῦ Ποντίφηκα τῆς Ρωμαιοκαθο-
λικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ σήμερα βρισκόμενος
στὸ πατρικό μου, παρακολούθησα στὴν τη-
λεόραση τὴν ὑποδοχή του.
Τὸν ὑποδέχθηκε στὸ ἀεροδρόμιο τῆς Πά-
φου ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ἐκφω-
νήθηκαν ὁμιλίες καὶ κατευθύνθηκαν στὴν
στήλη τοῦ δαρμοῦ τοῦ ἀποστόλου Παύλου.
Πραγματοποιήθηκε οἰκουμενιστικὴ τελετὴ
καὶ πάλιν ὁ Πάπας ἐκφώνησε ὁμιλία.
Οἱ Κύπριοι τὸν περίμεναν καὶ τὸν ὑποδέ-
χθηκαν ὡς Μεσσία, ὡς τὸν ἀπὸ μηχανῆς Θε-
όν, ποὺ θὰ συμβάλει στὴν λύση τοῦ Κυπρια-
κοῦ. Καὶ ἄρχισαν διάφοροι (ἄσχετοι καὶ
ἀδαεῖς) νὰ τονίζουν τὴν σημασία τῆς ἐπι-
σκέψεως, τὴν ἱστορικότητα τοῦ πράγματος,
τὴν μεγάλη τιμή!
Ὅμως ὁ Πάπας στὶς δύο πρῶτες ὁμιλίες
τῆς ἐπισκέψεώς του, δὲν μίλησε γιὰ κατο-
χή, δὲν μίλησε γιὰ εἰσβολή, δὲν μίλησε γιὰ
προσφυγιά, δὲν μίλησε γιὰ βεβήλωση καὶ
καταστροφὴ τῶν ναῶν, δὲν μίλησε γιὰ τὸ
ξεπούλημα τῶν θρησκευτικῶν θησαυρῶν.
Δὲν μίλησε γιὰ Τούρκους εἰσβολεῖς καὶ
τουρκικὴ κατοχή. Καὶ ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσι.
Φαίνεται πὼς ἡ δολοφονία τοῦ Ἐπισκόπου
τῆς Ἀττάλειας ἔπιασε τόπο. Ὁ Πάπας πῆρε
τὸ μήνυμα. Γι᾽ αὐτὸ καὶ συγκλονίστηκε,
ὅπως δήλωσε. Μὲ ἄλλα λόγια ὅλα εἶναι
καλὰ σχεδιασμένα, δὲν ὑπάρχουν τυχαῖα ἢ
ἀσήμαντα γεγονότα σὲ τέτοιες περιστά-
σεις. Καὶ τὸ παραμικρὸ ἔχει τὴν σημασία
του. Καὶ πρὶν καὶ κατὰ καὶ μετά.
Ὅμως, παρόλο ποὺ εἶμαι ὑπὲρ τοῦ Διαλό-
γου, ἀναρωτιέμαι εἰς ἐπήκοον πάντων σὲ
σχέση μὲ αὐτὴ τὴν ἐπίσκεψη. Πότε ὁ γυναι-
κοπρόσωπος Πάπας βοήθησε τὸν Ἑλλη-
νισμὸ καὶ τὴν Κύπρο;
Ὅταν στὰ χρόνια τῆς πικρᾶς δουλείας
τῶν Γάλλων, τῶν Βενετῶν καὶ τῶν Γε-
νουατῶν ὁ Πάπας μείωσε τοὺς Ἐπισκόπους
σὲ τρεῖς ἀπομακρύνοντάς τους ἀπὸ τὶς
ἕδρες τους μὲ τὸ διάταγμα γνωστὸ ὡς Βού-
λα Κύπρια;
Ὅταν ἀποκρισάριός του ἔκλεισε τὸν
ὀρθόδοξο κλῆρο στὸν λατινικὸ καθεδρικὸ
ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας προσπαθώντας νὰ
τοὺς ἐκλατινίσει μὲ τὴν βία καὶ ὁ λαὸς ὅταν
τὸ ἀντελήφθηκε, σύμφωνα μὲ τὸν μεσαι-
ωνικὸ χρονογράφο Λεόντιο Μαχαιρᾶ, ἐστα-
σίασε καὶ ἔθραυσε τὶς πύλες τοῦ ναοῦ ἐλευ-
θερώνοντας τὸν ὀρθόδοξο κλῆρο;
Ὅταν ὁ λατινικὸς κλῆρος βασάνισε τοὺς
δεκατρεῖς μοναχοὺς ἐκ τῶν Μονῶν Καντά-
ρας καὶ Μαχαιρᾶ λόγῳ τῆς διαφωνίας τους
γιὰ τὰ ἄζυμα δένοντάς τους σὲ ἄλογα καὶ
σέρνοντάς τους γυμνοὺς στὰ χαλίκια τῆς
κοίτης τοῦ χειμάρρου τοῦ Πεδιαίου καὶ στὸ
τέλος καίγοντάς τους;
Ὅταν οἱ Ναΐτες ἱππότες διαφέντευαν ἀπὸ
τὸ κάστρο τους στὴν Λεμεσὸ τὴν Κύπρο
(καὶ ἀργότερα πούλησαν τὸ νησὶ καὶ τοὺς
κατοίκους);
Ὅταν ὁ ὀρθόδοξος κλῆρος ὑπήχθηκε δι-
οικητικὰ στοὺς Λατίνους ἐπισκόπους;
Ἡ Μαρωνίτικη κοινότητα ὅμως, ποὺ ὑπά-
γεται στὸν Πάπα, γιατί δὲν διώχθηκε ἀπὸ
τοὺς Τούρκους; Δὲν γνώρισαν αὐτοὶ προσ-
φυγιά, δὲν τοὺς ἔδιωξαν ἀπὸ τὰ χωριά τους,
ὅποτε θέλουν μποροῦν νὰ πᾶνε. Ἦταν οἱ
μόνοι, ποὺ περνοῦσαν ἀνενόχλητοι τὰ σύ-
νορα τῆς εἰσβολῆς.
Πότε λοιπὸν μᾶς βοήθησε ὁ Πάπας; Πότε
μᾶς βοηθήσατε Ἁγιώτατε;
Ὅταν ἐσεῖς, ἕνας κληρικός, Ἁγιώτατε,
φοβάστε νὰ πεῖτε τὴν ἀλήθεια; Ὅταν ἐσεῖς,
ἕνας Ἐπίσκοπος, καὶ εἰδικὰ ἐσεῖς ὡς Προκα-
θήμενος τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, ὁ ἀντι-
πρόσωπος τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπως
ἀποκαλεῖτε τὸν ἑαυτό σας, δὲν ζητᾶτε συγ-
χώρηση, δὲν στηλιτεύετε τὸ ἄδικο καὶ δὲν
καταγγέλλετε τὴν εἰσβολὴ καὶ τὴν κατοχή,
ποὺ ὑφίσταται ἡ Κύπρος τί ἀκριβῶς περιμέ-
νουμε ἀπὸ ἐσᾶς; Τὶς προσευχές σας;
Πότε μᾶς βοήθησε ὁ Πάπας Μακαριώτα-
τε; Ἀφοῦ τὸν καλωσορίσατε στὴν νῆσο τῶν
μαρτύρων, πάρτε τὸν Πάπα νὰ προσκυνήσει
τοὺς δεκατρεῖς ὁσιομάρτυρες. Θὰ πάει;
Εἶμαι σίγουρος ὅτι ξέρει γιὰ αὐτούς, καλὸ
εἶναι καὶ οἱ Κύπριοι νὰ ξέρουν γιὰ αὐτοὺς
καὶ νὰ παραδειγματίζονται.
Καὶ πῶς περιμένετε ἐξοχώτατε Πρόεδρε
κ. Χριστόφια νὰ μᾶς βηθήσει; Ἀφοῦ οἱ Κύ-
πριοι πολιτικοὶ συμπεριφέρονται σὰν τσαρ-
λατάνοι χωρὶς κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς νὰ γνωρί-
ζει τί θέλει. Ρωτῆστε τους τί θέλουν νὰ γί-
νει μὲ τὸ Κυπριακό, τί λύση προτείνουν;
Δὲν ἀντιληφθήκατε ὅτι κανεὶς πλέον δὲν
παίρνει τοὺς πολιτικούς τῆς Κύπρου στὰ
σοβαρά;
Ἀλλὰ ὡς συνήθως θὰ καταφύγουμε στὰ
γνωστά. Ἀγαπολογία, ἐμετικὲς ὑποκλίσεις,
γλοιώδη χειροφιλήματα, ὑποκριτικὰ χαμό-
γελα, κούφιες ἁβρότητες, εὐρωπαϊκὴ εὐγέ-
νεια. Καὶ δὲν μᾶς φτάνουν αὐτά, πρέπει νὰ
ἀκοῦμε τὴν κάθε τηλεκατίνα καὶ τὸν κάθε
ἄσχετο τῆς κυπριακῆς τηλεοράσεως, ποὺ
δὲν ξέρουν νὰ κάνουν τὸν σταυρό τους καὶ
πρὸς τὰ ποῦ πέφτει ἡ πόρτα τῆς ἐκκλησίας,
ἀλλὰ θὰ μᾶς ἀναλύσουν τὶς θεολογικὲς καὶ
δογματικὲς διαφορὲς φανερώνοντας τὸ δυ-
σθεώρητον βάθος τῆς ταλαιπώρου ἀσχετο-
σύνης τους.
Καὶ γιὰ νὰ συμπληρώσω τὸν τίτλο, εἶναι
κάτι πού μοῦ ἔλεγε ὁ μακαριστὸς Γέροντας
Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης καὶ πάντοτε
ἔσκαγα στὰ γέλια. «Τέκνο, ἐσεῖς οἱ Κύπριοι
εἶστε χαζοκύπριοι». Ἔσκαγα στὰ γέλια, για-
τί ὁ κατὰ Θεὸν σοφὸς καὶ ἅγιος Γέροντας
εἶχε δίκαιο!
Ἱερομόναχος Διόδωρος Ἁγιορείτης».

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ
ΟΛΙΓΟΝ ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΕΤΕΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΝ ΤΟΥ ΚΗΦΙΣΙΑΣ
Ὀλίγα 24ωρα πρὸ τῆς ἐπισκέψε-
ως τοῦ Πάπα εἰς τὴν Κύπρον
συνῆλθεν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ἔλα-
βεν ἀποφάσεις, μεταξὺ τῶν ὁποίων
ἦτο καὶ ὁ τερματισμὸς τῆς ἀντιπα-
ραθέσεως Ἱεραρχῶν ἀπὸ τὰ
Μ.Μ.Ε. διὰ τὴν ἐπίσκεψιν. Εἰς ἀνα-
κοίνωσιν, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 4η Ἰου-
νίου, τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Κύ-
πρου ἐπεσημαίνοντο τὰ ἀκόλουθα:
«Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλη-
σίας τῆς Κύπρου συνῆλθε τὴν Πέμ-
πτη, 3 Ἰουνίου 2010, στὴ δεύτερη
τοῦ ἔτους τακτικὴ συνεδρία ὑπὸ
τὴν προεδρία τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιε-
πισκόπου κ.κ. Χρυσοστόμου καὶ
ἐργάσθηκε ὡς ἑξῆς:
1) Ἀσχολήθηκε μὲ τὶς τελευ-
ταῖες λεπτομέρειες τῆς ἐπικείμε-
νης ἐπίσκεψης στὴν Κύπρο τοῦ Πά-
πα Ρώμης Βενεδίκτου XVI.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος θεωρεῖ τὸ ὅλο
θέμα, τὸ ὁποῖο δημιουργήθηκε ἀπὸ
δηλώσεις στὰ Μ.Μ.Ε. ὡς λῆξαν καὶ
παραπέμπει στὴν ἀπόφαση τῆς
προηγούμενης συνεδρίας της καὶ
στὸ περιεχόμενο τῆς ἐγκυκλίου,
ποὺ ἐξέδωσε.
2) Ἐξέτασε τοὺς οἰκονομικοὺς
λογαριασμοὺς τῶν Θρόνων καὶ
τῶν Σταυροπηγιακῶν Ἱ. Μονῶν γιὰ
τὸ ἔτος 2009 καὶ τοὺς προϋπολογι-
«ΑΔΕΛΦΙΚΑ» ΒΕΛΗ
ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀντιδράσεις ἀπὸ Μητροπολίτες
τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας δέχτη-
κε ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.
Σεραφείμ, σχετικὰ μὲ τὴν Ὁμολο-
γιακή του θέση γιὰ τὴν ἐπίσκεψη
τοῦ Πάπα στὴν Κύπρο. Στὴν ἀνα-
κοίνωσή του, μὲ ἡμερομηνία 1
Ἰουνίου ἐ.ε. ὁ Μητροπολίτης Πει-
ραιῶς συγχαίρει τοὺς Κύπριους
Μητροπολίτες, ποὺ εἶχαν τὸ θάρ-
ρος νὰ ὁμολογήσουν ὅτι ὁ Πάπας
εἶναι αἱρετικὸς καὶ ὅτι οἱ παπικοὶ
δὲν ἀποτελοῦν ἐκκλησία, μὲ εὐγέ-
νεια σημειώνει πὼς πιστεύει
ἀκράδαντα ὅτι καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκο-
πος Κύπρου φρονεῖ τὰ ἴδια καὶ ὅτι
ἐν θερμῶ ἐξέφρασε κάποιες δια-
φορετικὲς ἀπόψεις καὶ διαφωνεῖ
κάθετα μὲ τὴν ἀπόδοση ἐκκλησια-
στικῶν τιμῶν καὶ ἀναγνωρίσεως
ἱεραρχικοῦ ἀξιώματος.
Ὡστόσο, σύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ
τῆς ἐφημερίδος «Φιλελεύθερoς»
τῆς Κύπρου ἀρκετοὶ Μητροπολί-
τες κατεφέρθησαν ἐναντίον του.
Ὁ Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νι-
κόλαος ἐπεσήμανε ὅτι κάθε Αὐτο-
ΠΕΡΙΕΡΓΟΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ
Συγκλονιστικὴ εἶναι ἡ εἴδησις,
τὴν ὁποίαν μετέδωσε τὴν 4ην Ἰου-
νίου ὁ τηλεοπτικὸς σταθμὸς «Ἄλ-
τερ» καὶ ἡ ὁποία ἐπιβεβαιώνεται,
ὡς ὑποστηρίζουν δημοσιεύματα
ἐφημερίδων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ
τῆς ἑβδομαδιαίας ἐφημερίδος «Πα-
ρόν». Ἡ εἴδησις λέγει:
«Φτερὰ ἔκανε φάκελος μὲ
25.000 εὐρὼ ἀπὸ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ
Ἀθηνῶν, ὅταν ὑπάλληλος πλαστο-
γράφησε τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Ἀρχιε-
πισκόπου καὶ κατάφερε νὰ ἀποσπά-
σει τὸ ποσό. Μόλις οἱ ὑπάλληλοι
κατάλαβαν ὅτι ἔλειπε ὁ φάκελος...
ἐπικράτησε πανικὸς καὶ ἔφτασαν
στὸ σημεῖο νὰ βάλουν ἀκόμα καὶ
κάμερες. Τελικά, μὲ τὴν βοήθεια
τῆς ἀστυνομίας, ἀποδείχτηκε ὅτι
τὰ χρήματα εἶχαν κάνει καπνό,
μετὰ τὴν πλαστογραφία τοῦ συγ-
κεκριμένου ὑπαλλήλου, ὁ ὁποῖος
Ἐπίκαιρος ὁμιλία ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ
τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως
Τὴν παρελθοῦσαν Παρασκευὴν
28.5.2010 εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ Φι-
λολογικοῦ Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣ-
ΣΟΣ», ἔλαβε χώραν πανηγυρικὴ
ἐκδήλωσις ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς Ἁλώ-
σεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ
Ἀρχιερατικὸν Μνημόσυνον μετὰ
κολλύβων, τὸ ὁποῖον ἐτέλεσεν ὁ
Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος
Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ.
Ἱερώνυμος τῇ παρουσίᾳ καὶ ἄλλων
σεβαστῶν ἱερέων.
Τὴν πανήγυριν ἐπρολόγησεν ὁ
ἐλλογιμώτατος Πρόεδρος τοῦ Συλ-
λόγου κ. Ἰω. Μαρκαντώνης καὶ ἐν
συνεχείᾳ ἐξεφωνήθη ἐπετειακὸς
λόγος ὑπὸ τοῦ καθηγητοῦ τοῦ
Δ.Π.Θ. κ. Ἐμμανουὴλ Βαρβούνη μὲ
θέμα:
«Ἡ Ἅλωσις τῆς Κωνσταντινου-
πόλεως εἰς τὴν Παράδοσιν τοῦ Γέ-
«ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ»ΚΑΤΑ
σμοὺς γιὰ τὸ ἔτος 2010.
3) Ὅρισε τὶς ἡμερομηνίες τέλε-
σης τῶν καθιερωμένων Μνημοσύ-
νων ὡς ἑξῆς:
α) Τὴν 4η Ἰουλίου 2010 γιὰ τὸν
ἐθνομάρτυρα Ἀρχιεπίσκοπο Κυ-
πριανὸ καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ σφαγια-
σθέντας.
β) Τὴν 11η Ἰουλίου 2010 γιὰ τοὺς
πεσόντες κατὰ τὸ προδοτικὸ πρα-
ξικόπημα τῆς 15ης Ἰουλίου 1974.
γ) Τὴν 18η Ἰουλίου 2010 γιὰ τοὺς
πεσόντες κατὰ τὴ βάρβαρη τουρ-
κικὴ εἰσβολὴ καὶ
δ) Τὴν 1η Αὐγούστου 2010 γιὰ
τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ Ἐθνάρχη
Μακάριο. Τοῦ Μνημοσύνου γιὰ τὸν
Ἐθνάρχη Μακάριο θὰ προστοῦν οἱ
οἰκεῖοι Μητροπολίτες στὶς ἐπαρ-
χίες τους, τοῦ δὲ Μνημοσύνου
στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κύκκου θὰ προ-
στεῖ ὁ Μητροπολίτης Κύκκου καὶ
Τηλλυρίας.
4) Ἀποφάσισε τὴν τέλεση Συνο-
δικοῦ Συλλειτούργου τὴν Παρα-
σκευὴ 11 Ἰουνίου, στὸν Ἱερὸ Ναὸ
Ἀποστόλου Βαρνάβα Δασουπόλε-
ως, προϊσταμένου τοῦ Μακαριωτά-
του, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μνήμης
τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, ἱδρυτῆ
καὶ προστάτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Κύπρου».
κέφαλη Ἐκκλησία καὶ μόνο αὐτή,
συνεπῶς καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύ-
πρου, ρυθμίζει τὰ ἐσωτερικά της
ζητήματα, ἐνῶ τόνισε ὅτι «τὸ συ-
νοδικὸ σύστημα καὶ ἡ τάξη τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπιτάσ-
σουν ὅτι οὐδεὶς τρίτος -Σύνοδος ἢ
Ἱεράρχης μίας Ἐκκλησίας- ἐπεμ-
βαίνει στὰ ἐσωτερικὰ ἄλλης
ἀδελφῆς Ἐκκλησίας». Ὁ Μητρο-
πολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστο-
μος δήλωσε ὅτι, αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ
Μητροπολίτης Πειραιῶς «εἶναι
ἀνεπίτρεπτο καὶ ἐκκλησιολογικὰ
ἀνοίκειο. Ὑπάρχουν κανόνες τῆς
Ἐκκλησίας, ποὺ δὲν ἐπιτρέπουν
τὴν ἀνάμιξη Μητροπολιτῶν μίας
Ἐκκλησίας στὰ ἐσωτερικὰ μίας
ἄλλης Ἐκκλησίας», συμπλήρωσε.
Ὁ Μητροπολίτης Νικαίας κ. Ἀλέ-
ξιος χαρακτήρισε τὴ στάση τοῦ
Πειραιῶς «ἀπαράδεκτη παρέμβα-
ση στὰ ἐσωτερικά τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Κύπρου» καὶ δήλωσε ὅτι ἐμπι-
στεύεται πλήρως τὸν Ἀρχιεπίσκο-
πο Χρυσόστομο.
α.κ.
μετατέθηκε σ᾽ ἄλλο γραφεῖο τῆς
Ἀρχιεπισκοπῆς».
Εἰς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱ. Συνόδου
διευκρινίζεται ὅτι ὁ ὑπάλληλος ἀνή-
κει εἰς τὴν ἁρμοδιότητά της. Ἐνῶ διὰ
τὴν ὑπόθεσιν ὑποστηρίζει τὰ ἑξῆς:
«Μετὰ τὴν ἄμεση καὶ ὑπεύθυνη
ἐνημέρωση ἐπὶ τῆς οὐσίας τῆς
ὑπόθεσης τοῦ Μακαριωτάτου Προ-
έδρου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Ἱερω-
νύμου ἀπὸ τὸν Ἀρχιγραμματεύον-
τα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρχιμανδρί-
τη π. Μᾶρκο Βασιλάκη, ὁ Μακαριώ-
τατος ἔδωσε πάραυτα ἐντολὴ στὸν
Ἀρχιγραμματεύοντα γιὰ τὴν πλήρη
διερεύνηση τοῦ θέματος.
Ὁ Ἀρχιγραμματεύων κατέθεσε
τὴν ἀπὸ 20 Μαΐου ἐ.ἔ. μηνυτήρια
ἀναφορὰ κατὰ παντὸς ὑπαιτίου, οἱ
δὲ ἁρμόδιες ἀρχὲς ἔχουν ἤδη ἐπι-
ληφθεῖ τῆς ὑπόθεσης».
νους». Ὁ ἐμβριθὴς ὁμιλητὴς κατέ-
πληξεν μὲ τὴν ὑπέροχον ὄντως
ὁμιλίαν του μεταφέρων τὸ ἀκροα-
τήριον πεντακόσια πενῆντα τρία
χρόνια πρὸ τοῦ ἀνηλεοῦς ὀλέθρου
τῆς Πόλεως ἀναφέρων τὰς θεοση-
μείας, ποὺ προηγήθησαν τῆς πτώ-
σεως, τὴν ἡρωϊκὴν ἀντίστασιν τῶν
πολιορκουμένων, τὴν τελευταίαν
Θ. Λειτουργίαν εἰς τὴν «Ἁγιὰ–Σο-
φιά», ποὺ ὑπῆρξεν ἐπὶ χίλια καὶ πλέ-
ον ἔτη τὸ Κέντρον τοῦ Χριστιανι-
σμοῦ καὶ τὸ κέντρον τῆς Οἰκουμέ-
νης!
Ἡ ὅλη ἐκδήλωσις ἔκλεισε μὲ
ἄσματα καὶ θρήνους τῆς Ἁλώσεως
ἀπὸ τὴν χορωδίαν τῆς Σχολῆς τοῦ
Συλλόγου ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν τοῦ
Κοσμήτορος – Μουσικοδιδασκά-
λου κ. Νικολάου Κλέντου.
Ι.Ψ.
Ὑπὸ Σεβ. Μητροπολιτῶν καὶ ὑπὸ Καθηγητῶν Πανεπιστημίου
Σημαντικαὶ εἰσηγήσεις ἔγιναν ὑπὸ
Σεβασμιωτάτων Μητροπολίτων καὶ
Καθηγητῶν Πανεπιστημίων εἰς τὴν
ἡμερίδα, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη
εἰς τὸ Διορθόδοξον Κέντρον τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν
Πεντέλην μὲ πρωτοβουλίαν τοῦ
Προέδρου τῆς Συνοδικῆς Ἐπι-
τροπῆς Θείας Λατρείας καὶ Ποι-
μαντικοῦ Ἔργου, Μητροπολίτου Νέ-
ας Ἰωνίας καὶ Νέας Φιλαδελφείας κ.
Κωνσταντίνου. Αἱ ἐργασίαι τῆς ἡμε-
ρίδος εἶχον ὡς θέμα: «Εἰς ἀπολο-
γίαν τοῦ Εὐαγγελίου (Φιλ. 1, 17).
Ἀπαντήσεις σὲ σύγχρονες προκλή-
σεις». Συμφώνως μὲ ἀνακοινωθὲν
διὰ τὰς ἐργασίας τῆς ἡμερίδος:
«Ὁ Ἀθηνῶν
Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος
Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ.
Ἱερώνυμος στὸ μήνυμα, ποὺ ἀπηύ-
θυνε πρὸς τοὺς συμμετέχοντες
στὴν Ἡμερίδα, ὑπογράμμισε τὴν πο-
λύπλευρη διακονικὴ λειτουργία,
ποὺ ὀφείλει νʼ ἀσκεῖ ἡ Ἐκκλησία,
ἀνακουφίζοντας διττῶς τὸ χειμαζό-
μενο ποίμνιο τόσο πνευματικὰ ὅσο
καὶ ὑλικά, ἀκολουθώντας πιστὰ τὰ
λόγια καὶ τὰ ἔργα τῆς κεφαλῆς Της,
τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐξέφρασε δὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ
Ἡμερίδα θὰ συμβάλει μὲ γόνιμο
τρόπο στὴν ἀντιμετώπιση τῶν προ-
κλήσεων τῆς ἐποχῆς μας, προκει-
μένου ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου νὰ
ἀνθίσει στὶς καρδιὲς τῶν δοκιμαζο-
μένων πιστῶν.
Νὰ ὑπάρξη ἀπομυθοποίησις
Ὁ Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπι-
τροπῆς Θείας Λατρείας καὶ Ποι-
μαντικοῦ Ἔργου, Σεβ. Μητροπολί-
της Νέας Ἰωνίας καὶ Φιλαδελφείας
κ. Κωνσταντῖνος, στὴν προλογική
του εἰσήγηση ἀναφέρθηκε σὲ τέσ-
σερα κύρια ζητήματα, ἡ ἀπάντηση
τῶν ὁποίων κρίνεται ἐπιτακτικὴ γιὰ
τὴν Ἐκκλησία μας. Πρόκειται γιὰ τὰ
ζητήματα: τῆς λειτουργικῆς γλώσ-
σης καὶ τῆς μορφῆς, ποὺ ὀφείλει
αὐτὴ νὰ ἔχει, τῆς συμπεριφορᾶς
καὶ τοῦ ἤθους τῶν ἱερέων, ὅπως
αὐτὰ ἐπιβάλλονται τόσο ἀπὸ τὶς
σχετικὲς διατάξεις τοῦ Κανονικοῦ
Δικαίου, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ κοινὸ
αἴσθημα τοῦ ποιμνίου, τῆς ἐνημέ-
ρωσης τοῦ ποιμνίου ἐπὶ θεμάτων
ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, προ-
κειμένου νὰ ἀπομυθοποιηθεῖ τὸ ζή-
τημα καὶ νὰ τεθεῖ στὶς πραγματικές
του διαστάσεις, καὶ τέλος τῶν προ-
κυπτόντων ποιμαντικῶν ζητημά-
των, ποὺ τίθενται ἀπὸ τὴν ἐντονώ-
τερη παρουσία ἑτεροδόξων καὶ
ἐτεροθρήσκων μεταναστῶν καὶ
ΕΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΚΑΛΕΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΙΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ.
Ἱερώνυμος μὲ ἀφορμὴν τὴν Παγκό-
σμιον Ἡμέραν Περιβάλλοντος,
ἀπηύθυνε μήνυμα διὰ τοῦ ὁποίου
καλεῖ εἰς μετάνοιαν, διότι μόνον δι᾽
αὐτῆς θὰ ἀλλάξωμεν τὸν τρόπον
μὲ τὸν ὁποῖον σκεπτόμεθα διὰ τὸν
Θεόν, τὴν Δημιουργίαν καὶ τοὺς
συνανθρώπους μας. Ἀκολούθως
ἐπισημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία προτεί-
νει τὴν «εὐχαριστιακή», «λειτουρ-
γική» καὶ «ἀσκητική» χρῆσιν τοῦ
κόσμου. Τὸ μήνυμα τοῦ Ἀρχιεπι-
σκόπου ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Ἡ περιβαλλοντικὴ κρίση ἀποτε-
λεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ κορυφαῖα προβλή-
ματα, ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ σύγχρο-
νη ἀνθρωπότητα. Ἡ μείωση τῆς
βιοποικιλότητας καὶ ἡ ἐξαφάνιση
σημαντικοῦ ποσοστοῦ τῆς χλωρί-
δας καὶ τῆς πανίδας, ἡ ἀλόγιστη
σπατάλη τῶν φυσικῶν πόρων καὶ
ὅλα τὰ προβλήματα, ποὺ αὐτὴ συ-
νεπάγεται, ἡ ἀδυναμία ἱκανοποι-
ητικῆς διαχείρισης τῶν ἀπορριμ-
μάτων καὶ κυρίως οἱ ραγδαῖες κλι-
ματικὲς ἀλλαγές, καταδεικνύουν
τὴν κρισιμότητα τῆς κατάστασης.
“Πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συ-
νωδίνει” (Ρωμ. 8, 22).
Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἔχει
ἀντιληφθεῖ τὸ οἰκολογικὸ ἀδιέξοδο
τῆς ἐποχῆς μας, καὶ ἔχει ἀρχίσει νὰ
κινητοποιεῖται γιὰ τὴν ἀντιμετώπι-
σή του. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες
εὐαισθητοποιήθηκε σὲ θέματα
προστασίας τοῦ περιβάλλοντος.
Παρόλα αὐτὰ οἱ προσπάθειες τό-
σο τῶν ἁρμόδιων φορέων, ὅσο καὶ
τῆς Παγκόσμιας Κοινότητας, συ-
ναντοῦν ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια,
ἐπειδὴ διακυβεύονται ἰσχυρὰ συμ-
φέροντα. Ἔτσι παρατηρεῖται ἀδυ-
ναμία συνεννόησης καὶ ὡς ἐκ τού-
του ἀποτυχία τῶν διεθνῶν προσπα-
προσφύγων.
Νὰ μὴ σκανδαλίζη
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης
Φθιώτιδος, κ. Νικόλαος, στὴν εἰσή-
γησή του μὲ θέμα: «Ἡ ἐμφάνιση καὶ
ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου
σήμερα» διαπραγματεύθηκε τὸ ζή-
τημα τῆς ἀμφίεσης καὶ τῆς πρέπου-
σας συμπεριφορᾶς τῶν ἱερέων. Με-
ταξὺ ἄλλων τόνισε ὅτι ἡ εὐπρέπεια
καὶ ἡ ἱεροπρέπεια τοῦ ἱερέως εἶναι
ἀπαραίτητα στοιχεῖα, προκειμένου
νὰ μὴ σκανδαλίζει τὸ ποίμνιο καὶ νὰ
ἀπολαμβάνει τὸν πρέποντα σε-
βασμὸ τῶν πιστῶν. Περισσότερο
σημαντικὴ ὅμως, ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ
εὐπρέπεια εἶναι ἡ ψυχικὴ εὐπρέπεια
αὐτοῦ, ὥστε νὰ καθίσταται αἰσθητὴ
καὶ ζῶσα εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ περιουσία
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολί-
της Ὕδρας, Σπετσῶν καὶ Αἰγίνης κ.
Ἐφραὶμ στὴν εἰσήγησή του μὲ θέ-
μα: «Περιουσία καὶ οἰκονομικὰ τῆς
Ἐκκλησίας» ἀναφέρθηκε ἐκτενῶς
στὸ ζήτημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς πε-
ριουσίας, τὴν ὁποία χαρακτήρισε
ὡς μεταπτωτικὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο
ὅμως ἐφʼ ὅσον στηρίζεται ἁγιογρα-
φικῶς, κανονικῶς καὶ ἱστορικῶς
ὀφείλουμε νὰ τὸ διαφυλάξουμε.
Ταυτόχρονα θὰ πρέπει αὐτὴ νὰ θε-
ωρηθεῖ ὄχι ὡς κτήση, ἀλλὰ ὡς χρή-
ση καὶ δωρεὰ γιὰ τὶς ἄμεσες ἀνάγ-
κες τῶν πιστῶν. Γιʼ αὐτὸ χρειάζεται
νὰ υἱοθετηθεῖ τὸ συμμετοχικὸ μον-
τέλο στὴ διοίκηση τῶν ἐνοριῶν,
προκειμένου νὰ ὑπάρχει πλήρης
διαφάνεια τῆς διαχειρίσεώς της.
Κατέληξε δὲ στὴν ὑπενθύμιση ὅτι ἡ
Ἐκκλησία ἔχει ἤδη προσφέρει στὸ
Κράτος τὸ 96% τῆς περιουσίας Της.
Ὁ διάλογος
μὲ τοὺς ἑτεροδόξους
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολί-
της Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος
στὴν εἰσήγησή του μὲ θέμα: «Ἡ
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ οἱ ἄλλοι
(σχέσεις μὲ ἑτεροδόξους, σχισμα-
τικούς, ἐτεροθρήσκους, μετανά-
στες, πρόσφυγες)» ὑπογράμμισε
τὴν κεφαλαιώδη σημασία τοῦ δια-
λόγου, ὁ ὁποῖος εἶναι προσδιορι-
στικὸ στοιχεῖο τῆς σχέσεως ἀν-
θρώπου – Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀν-
θρώπων μεταξύ τους. Ἡ σταθερὴ
καὶ γόνιμη ἀνάπτυξη τοῦ διαλόγου
στὶς ἡμέρες μας εἶναι στοιχεῖο ἀπα-
ραίτητο γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλη-
σία στὶς διαθρησκειακὲς σχέσεις,
στὴν ἐπικοινωνία Της μετὰ τῶν
ἑτεροδόξων, ἀλλὰ καὶ στὸν ἐνδο-
ορθόδοξο διάλογο. Ὁ διάλογος
ἀποτελεῖ ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη γιὰ τὴν
θειῶν, ποὺ ἀφοροῦν τὸ περιβάλ-
λον.
Ἡ οἰκολογικὴ κρίση καθιστᾶ ἐπι-
τακτικὴ τὴν ἀνάγκη ἀλλαγῆς καὶ
ἀναθεώρησης τῆς στάσης τοῦ κά-
θε ἀνθρώπου στὴ σχέση του μὲ τὸ
περιβάλλον καὶ τὴν ἀναζήτηση τῶν
βαθύτερων αἰτιῶν της.
Ἡ εὐλογία, ποὺ ἔλαβε ὁ ἄνθρω-
πος ἀπὸ τὸν Θεό, ὡς ἡ κορωνίδα
τῆς Δημιουργίας, “πληρώσατε τὴν
γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς”
(Γέν. 1, 28), παρερμηνεύθηκε, μὲ
ἀποτέλεσμα νὰ διαμορφωθεῖ ἡ ση-
μερινὴ κρίσιμη κατάσταση.
Ἡ ἀπληστία ὁδήγησε τὸν ἄνθρω-
πο σὲ μιὰ ἀλόγιστη ἐκμετάλλευση
τοῦ περιβάλλοντος. Ἡ ὑπερκατα-
ναλωτική του μανία τὸν ὁδήγησε
νὰ λησμονήσει τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ
εὐημερία του ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ λε-
λογισμένη χρήση τῆς Δημιουργίας.
Ἡ κρίση εἶναι πρωτίστως πνευ-
Ποιοί Ἕλληνες ἐκλήθησαν
εἰς τήν Λέσχην Μπίλντερμπεργκ
Ἡ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ἐφέ-
τος συνῆλθεν εἰς τήν Ἱσπανίαν καί
ἔλαβεν ἀποφάσεις διά τήν τύχην
τοῦ εὐρώ, ἀλλά καί τήν τύχην τῶν
ἀδυνάμων οἰκονομικά χωρῶν τῆς
Εὐρωζώνης. Πέρυσι εἶχε συνέλθει
εἰς τήν Ἑλλάδα καί ὀλίγους μῆνας
ἀργότερον ἐκηρύχθη ἡ χώρα εἰς
ἐλεγχομένην πτώχευσιν. Δέν ἀπο-
κλείεται νά ἔχη τήν ἰδίαν τύχην καί
ἡ Ἱσπανία μετ᾽ ὀλίγον.
Πέρυσι εἰς τήν σύνοδον τῆς Λέ-
σχης εἶχον λάβει μέρος οἱ κ.κ. Γ. Πα-
πανδρέου, Ντόρα Μπακογιάννη, Ἀ.
Σαμαρᾶς, Γ. Ἀλογοσκούφης, Ἀ. Δια-
μαντοπούλου, Γ. Παπαθανασίου κ.ἄ.
Εἰς τήν ἐφετινήν σύνοδον εἶχον
προσκληθῆ ἡ ὑπουργός Παιδείας κ.
ἱεραποστολικὴ δράση τῆς Ὀρθο-
δόξου Ἐκκλησίας, προκειμένου μέ-
σω αὐτοῦ νὰ προβληθεῖ ἡ βιωμα-
τικὴ ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ἀποκε-
καλυμμένης ἀλήθειας, ἀλλὰ ταυ-
τόχρονα καὶ ἡ ὀρθόδοξη μαρτυρία
ὡς αὐθεντικὸς τρόπος ζωῆς.
Ἀπαιτεῖται εὐαισθησία
Ἡ εἰσήγηση τοῦ Καθηγητοῦ κ.
Ἀλεξάνδρου Μ. Σταυροπούλου μὲ
θέμα: «Ἡ γλώσσα ἐπικοινωνίας τῆς
Ἐκκλησίας μὲ τὸν σύγχρονο ἄν -
θρωπο» ἐξέτασε τὸν τρόπο ἀρθρώ-
σεως ἑνὸς σύγχρονου ἐκκλησια-
στικοῦ λόγου. Βοηθητική, κατὰ τὸν
ὁμιλητή, πρὸς αὐτὸ τὸ σκοπὸ θεω-
ρήθηκε ἡ πρόσληψη στοιχείων, ποὺ
προβάλλει ἡ Θεωρία τῆς Πληροφό-
ρησης ἢ τῆς Ἐπικοινωνίας, τὰ ὁ-
ποῖα θεωροῦνται ἀπαραίτητα σὲ
κάθε μεταβίβαση πληροφορίας καὶ
ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐξαρτᾶται ἡ ἀποκατά-
σταση τῆς ἐπικοινωνίας.
Στὴ διαδικασία αὐτὴ πρέπει ἡ
Ἐκκλησία νὰ καθορίσει τὸ περιεχό-
μενο τοῦ μηνύματός Της, νὰ ὁρίσει
ἕνα μονοσήμαντο λεξιλόγιο, νὰ
εἶναι εὐαίσθητη σὲ εἰδικὲς κατηγο-
ρίες ἢ ὁμάδες ἀνθρώπων, νὰ γνω-
ρίζει ὅτι ἡ ἀντίληψη τῆς πληροφο-
ρίας εἶναι ἐκλεκτικὴ καὶ ἀμφίδρο-
μη. Τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀναφέρθηκαν
εἶναι σημεῖα στηρίξεως, ἕνας ὁδη-
γητικὸς μίτος γιὰ νὰ μὴ χαθοῦμε
στὸν λαβύρινθο τῶν πληροφοριῶν.
Στὴν προφορὰ ὅμως καὶ διατύπωση
τοῦ μηνύματος τῆς Ἐκκλησίας
προέχει τὸ «Πιστεύομεν, διὸ καὶ
λαλοῦμεν» (Β´ Κορ. 4, 13). Τότε λύ-
νονται τὰ χέρια καὶ ἡ γλώσσα τοῦ
ποιμένος καὶ ἐπικοινωνεῖ πειστικὰ
καὶ μὲ πεποίθηση ἐνεργοποιώντας
κάθε πρόσφορο μέσο. Πάντως
εἶναι καὶ καθῆκον καὶ δικαίωμα τῆς
Ἐκκλησίας νὰ ἀπαντᾶ στὶς σύγχρο-
νες προκλήσεις. Ὁδηγητικὰ παρα-
δείγματα παραμένουν ἡ συμπερι-
φορὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ
Ἀποστόλου Παύλου (Ἰωάν. 2, 14–
16• Ματθ. 27, 12–14• Πράξ. 17, 16–
34).
Κύρια ὅμως φροντίδα Της καὶ ἐκ
τῶν ὧν οὐκ ἄνευ εἶναι καὶ πρέπει,
ὅταν ἀπευθύνει τὸ λόγο Της ἡ
Ἐκκλησία, νὰ «ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ»
(Ἐφεσίους 4, 15) νὰ ὁμολογεῖ, δη-
λαδή, τὴν ἀλήθεια μὲ ἀγάπη, ποὺ
εἶναι καὶ ἡ μοναδικὴ γλώσσα, ποὺ
μποροῦν νὰ καταλάβουν καὶ νὰ
ἐκτιμήσουν οἱ ἄνθρωποι. Δυστυ-
χῶς ὅμως στὴν κρίση καὶ στὴ δίνη
τῶν καιρῶν, ποὺ ζοῦμε ἡ γλώσσα
τῆς ἀγάπης εἶναι προϊὸν ἐν ἀνε-
παρκείᾳ. Ἂς κάνουμε, λοιπόν, κάτι,
γιὰ νὰ ἀναπληρώσουμε τὴν ἔλλει-
ψη αὐτὴ στὴν «Κοινὴ Ἀγορὰ» τῶν
ματικὴ καὶ ἠθικὴ καὶ προκύπτει ἀπὸ
τὰ πάθη τοῦ ἀνθρώπου, τὸν
ἐγωισμὸ καὶ τὴ φιλαυτία. Ὅμως ὁ
ἄνθρωπος δὲν ὁρίστηκε κατανα-
λωτὴς καὶ καταχραστής, ἀλλὰ
οἰκονόμος, διαχειριστής καὶ ἱερέ-
ας τῆς Δημιουργίας.
Πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση πρέ-
πει νὰ ἀναζητηθεῖ καὶ ἡ ἀλλαγὴ τῆς
στάσης του πρὸς τὴν φύση καὶ νὰ
συνδυαστεῖ μὲ δράση. Ἡ στροφὴ
ἁπλῶς σὲ πιὸ “οἰκολογικὲς” πρα-
κτικὲς χωρὶς μιὰ οὐσιαστικὴ “καρ-
διακὴ” ἀλλαγή, εἶναι ἀνώφελη.
Στὴ γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ
ἀλλαγὴ αὐτὴ ὀνομάζεται μετάνοια.
Μετάνοια σημαίνει μία ὁλοκληρω-
τικὴ ἀλλαγὴ τῆς νοοτροπίας. Εἶναι
ἀπαραίτητο νὰ ἀλλάξουμε ριζικὰ
τὸν τρόπο ποὺ σκεφτόμαστε γιὰ
τὸν Θεό, τὴ Δημιουργία καὶ τοὺς
συνανθρώπους μας.
Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀποτελεῖ οὔτε
Διαμαντοπούλου, ἡ Ντόρα Μπακο-
γιάννη, ὁ Γ. Ἀλογοσκούφης, ὁ Γ. Πα-
παθανασίου, ὁ Ὀδυσ. Κυριακόπου-
λος (πρώην Πρόεδρος τοῦ ΣΕΒ),
Δημ. Παπαλεξόπουλος (τσιμέντα ΤΙ-
ΤΑΝ), ὁ οἰκονομολόγος, πρώην
Πρόεδρος τῆς Ἐμπορικῆς Τραπέζης
καί Πρόεδρος τοῦ ΙΟΒΕ κ. Ἰ. Στουρ-
νάρας, ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς
Ἐθνικῆς Τραπέζης κ. Τ. Ἀράπογλου.
ὁ δημοσιογράφος κ. Ἀλέξ. Παπα-
χελᾶς καί ὁ Πρόεδρος τοῦ ΕΛΙΑ-
ΜΕΠ Λ. Τσούκαλης. Εἰς τήν σύνο-
δον τῆς Λέσχης εἶχον προσκληθῆ,
ἐπίσης, ὁ πρώην ὑπουργός Ἐξωτε-
ρικῶν τῶν ΗΠΑ Χένρυ Κίσσινγκερ,
αἱ βασίλισσαι τῆς Ὁλλανδίας καί τῆς
Ἱσπανίας κ.λ.π.
ἀξιῶν μας.
Ἐρωτήματα
διὰ τὴν λατρείαν
– Τὰ βασικὰ σημεῖα τῆς εἰσηγή-
σεως τοῦ Καθηγητοῦ κ. Γεωργίου
Φίλια μὲ θέμα: «Ἐρωτήματα ὡς
πρὸς τὴν Λατρεία» ἦταν τὰ κάτωθι:
– Τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ τίθενται
ἀπὸ τὴ σύγχρονη πραγματικότητα
τοῦ ἑλλαδικοῦ μας χώρου. Ἀπὸ τὴν
εὐστοχία τῶν ἀπαντήσεων ἐξαρ-
τᾶται ἡ καρποφορία τοῦ ἔργου τοῦ
εὐαγγελισμοῦ τῆς κοινωνίας μας.
– Πρῶτο ἐρώτημα: ἡ ἔλλειψη καὶ
ἀνάγκη «Μυσταγωγικῆς Κατηχήσε-
ως» (Κατηχήσεως τῶν ἤδη βαπτι-
σμένων σὲ θέματα Θείας Λατρείας).
Ἐπισημαίνεται ὅτι ὁ λαὸς «παρακο-
λουθεῖ» καὶ δὲν «συμμετέχει».
– Ἄλλα ἐρωτήματα: Ἀνάγκη λει-
τουργικῆς καταρτίσεως τῶν μελ-
λόντων κληρικῶν, καθὼς καὶ λει-
τουργικῆς ἐπιμορφώσεως τῶν ἤδη
κληρικῶν.
– Ἡ λειτουργικὴ γλώσσα ἀποτε-
λεῖ πρόβλημα, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ
παρακαμφθεῖ: ἀπαιτεῖται «συγκα-
τάβαση» στὸ γλωσσικὸ πρόβλημα
τοῦ σημερινοῦ ποιμνίου.
– Ἄλλα θέματα στὰ ὁποῖα ἀπαι-
τεῖται συγκατάβαση: περισσότερο
εὐέλικτο ὡράριο στὶς Ἀκολουθίες -
Προτροπὴ γιὰ συχνότερη Θεία Με-
τάληψη μὲ τὴ συνείδηση τοῦ «ἀγω-
νιστῆ» καὶ ὄχι τοῦ ἤδη ἁγίου.
– Ἀνάγκη διαφυλάξεως τῆς «πα-
ραδόσεως» καὶ ὄχι τῆς «συνήθει-
ας».
– Ἀνάγκη νὰ μὴ θεωροῦμε ἑαυ-
τοὺς ὡς τοὺς μόνους ἐκφραστὲς
τῆς ὀρθότητας στὸ ἔργο τῆς Μυ-
σταγωγικῆς Κατηχήσεως.
Ἀνάγκη ἐρεύνης τῆς λειτουρ-
γικῆς μας πράξεως, προβολῆς τοῦ
ὀρθοῦ τρόπου καὶ ἤθους τῆς τελε-
τουργίας, καθὼς καὶ ἐπισπεύσεως
τῶν ἐκδόσεων, ποὺ θὰ συμβάλουν
στὴν ἐπιτέλεση τῆς Μυσταγωγικῆς
Κατηχήσεως.
Στὸ τέλος τῆς συνεδριάσεως τὸν
λόγο ἔλαβε ὁ Πρόεδρος τῆς Συνο-
δικῆς Ἐπιτροπῆς Θείας Λατρείας
καὶ Ποιμαντικοῦ Ἔργου Σεβ. Μη-
τροπολίτης Ν. Ἰωνίας κ. Κωνστα-
ντῖνος. Ἀφοῦ εὐχαρίστησε τοὺς ὁ-
μιλητὲς γιὰ τὶς ἐνδιαφέρουσες καὶ
οὐσιαστικὲς παρατηρήσεις, ἐξῆρε
τὴν ἰδιαίτερη σημασία, ποὺ εἶχε ὁ
γόνιμος διάλογος, ποὺ ἐπακολού-
θησε. Κατόπιν ἀνέγνωσε τὰ πορί-
σματα καὶ τὶς προτάσεις τοῦ Συνε-
δρίου καὶ εὐχαρίστησε ὅσους συνε-
τέλεσαν στὴν ἁρμονικὴ καὶ ἐπιτυ-
χημένη ὀργάνωση τῆς Ἡμερίδος
τῆς Ἐκκλησίας μας».
ἀκτιβιστικὴ ὀργάνωση, οὔτε περι-
βαλλοντικὸ σύλλογο, ἀλλὰ φορέα
πνευματικῆς καθοδήγησης.
Ἔτσι ἀπέναντι στὶς ἄπληστες ἐπι-
διώξεις τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου
γιὰ συνεχῶς αὐξανόμενο κέρδος
καὶ εὐδαιμονία, προτείνει τὴν “εὐχα-
ριστιακή”, “λειτουργικὴ” καὶ “ἀσκη-
τικὴ” χρήση τοῦ κόσμου, καλλιερ-
γώντας ἕνα περιβαλλοντικὸ ἦθος,
ποὺ βασίζεται στὶς ἀξίες τῆς ἀγάπης
καὶ τοῦ σεβασμοῦ πρὸς τὸ Θεό, τὸν
ἄνθρωπο καὶ ὅλη τὴν κτίση.
Μέσα ἀπὸ ἕνα τέτοιο δρόμο
μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ Ἀειφορία, ἡ
ὁποία ἀποτελεῖ ζητούμενο τῆς
ἐποχῆς μας.
Ἔτσι ἀκόμα καὶ ἡ παροῦσα οἰκο-
νομικὴ κρίση θὰ μποροῦσε νὰ ἀπο-
τελέσει μιὰ εὐκαιρία γιὰ τὴν υἱοθέ-
τηση περιβαλλοντικοῦ ἤθους.
Ἂς θεωρήσει ὁ καθένας μας τὸν
ἑαυτό του συνυπεύθυνο γιὰ τὸν
κόσμο, ποὺ μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ
Θεὸς κάνοντας πράξη τὸ “ἐργάζε-
σθαι καὶ φυλάσσειν” (Γέν. 2, 15)».
Τό Ἱ. Λείψανον τοῦ Ἁγ. Λουκᾶ
εἰς τόν Ἱ. Ν. Κοιμήσεως
Θεοτόκου Κολοκυνθοῦς
Ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τοῦ Ἁγί-
ου Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ ἔχει προ-
γραμματίσει διά σήμερον, 11.06.10
καί ὥραν 18.00, ὁ Ἱ. Ν. Κοιμήσεως
τῆς Θεοτόκου Κολοκυνθοῦς. Συμ-
φώνως μέ τό πρόγραμμα τῶν ἐκδη-
λώσεων θά τελεσθῆ Ἱ. Παράκλησις
μετά ἀρτοκλασίας καί θά ἐκτεθῆ τό
Ἱ. Λείψανον τοῦ Ἁγίου εἰς προσκύ-
νησιν. Ἀκολούθως θά προβληθῆ
ταινία μέ τόν βίον τοῦ Ἁγίου. Εἰς
χῶρον τοῦ Ἱ. Ναοῦ θά ὑπάρχη καί
ἔκθεσις μέ εἴδη εὐλαβείας ἀπό
τούς Ἁγ. Τόπους.
Τὴν Τρίτη 8 Ἰουνίου ἐ.ἔ. στὶς
6.00 μ.μ. πραγματοποιήθηκε ἡ
ἐνθρόνιση τοῦ πρώτου Μητροπο-
λίτου τῆς νεοϊδρυθείσης Μητρο-
πόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ
Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου. Στὴν ἐνθρό-
νιση παρευρέθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκο-
πος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος καὶ πλῆ-
θος Μητροπολιτῶν ἀπὸ τὴν Ἑλλα-
δικὴ Ἐκκλησία, ὅπως ὁ Μητροπο-
λίτης Πειραιῶς καὶ Φαλήρου κ. Σε-
ραφείμ, ὁ Μητροπολίτης Μυτιλή-
νης Ἐρεσσοῦ καὶ Πλωμαρίου κ.
Ἰάκωβος, ὁ Μητροπολίτης Ζακύν-
θου κ. Χρυσόστομος κ.ἄ. Ἡ ἐνθρό-
νιση ἔλαβε χώρα στὸν Μητροπολι-
τικὸ ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρί-
ου Κηφισιᾶς, ὁ ὁποῖος ἦταν κατά-
μεστος ἀπὸ τὸν ἱερὸ κλῆρο τῆς
Μητροπόλεως, ἀντιπροσωπεῖες
μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν τῶν
ὀκτὼ γυναικείων ἱερῶν μονῶν καὶ
τῆς μίας ἀνδρώας κοινοβιακῆς
μονῆς τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἐπίσης, στὴν ἐνθρόνιση παρέστη-
σαν ὁ Δήμαρχος Κηφισιᾶς κ. Νικό-
λαος Χιωτάκης, ἐκπρόσωποι τῶν
Νομαρχιακῶν ἀρχῶν τῆς Βορειοα-
νατολικῆς Ἀττικῆς, βουλευτές, δη-
μοτικοὶ σύμβουλοι καὶ διευθυντὲς
τῶν τοπικῶν ἀστυνομικῶν ἀρχῶν.
Ἡ τελετὴ
τῆς ἐνθρονίσεως
Ἡ τελετὴ τῆς ἐνθρόνισης ξεκί-
νησε μὲ λίγα λεπτὰ καθυστέρηση
σὲ σχέση μὲ τὸ ἀρχικὸ πρόγραμμα.
Τοὺς ὕμνους ἀπέδωσε χορὸς ἱερο-
ψαλτῶν ὑπὸ τὸν μουσικολογιώτα-
το πρωτοπρεσβύτερο καὶ ἐφημέ-
ριο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Δημητρί-
ου π. Χρῆστο Κυριακόπουλο. Ἐκ
μέρους τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως,
σὲ ἐπίπεδο Ἀρχιερέως, τὴν προσ-
φώνηση πρὸς τὸν νέο Μητροπολί-
τη Κηφισίας κ. Κύριλλο ἔκαμε ὁ μέ-
χρι πρότινος τοποτηρητὴς τῆς
ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς, Μη-
τροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρε-
ωτικῆς κ. Νικόλαος.
Ἡ προσφώνησις
Τὸ αἴσθημα τοῦ πληγωμένου καὶ
πολύπαθου ποιμνίου τῆς Ἱ. Μητρο-
πόλεως Ἀττικῆς ἐξέφρασε στὴν
προσφώνησή του ὁ Μητροπολίτης
Μεσογαίας κ. Νικόλαος. Χωρὶς πε-
ριστροφὲς καὶ περιττολογίες ὁ κ.
Νικόλαος, ἀφοῦ σημείωσε ὅτι
«πρόκειται ἀναμφισβήτητα γιὰ μία
ἱστορικὴ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία
ὑποδεχόμαστε τὸν πρῶτο Μητρο-
πολίτη τῆς νεοϊδρυθείσης ταύτης
ἐπαρχίας» συμπλήρωσε ὅτι «εἶναι
καὶ σημαδιακὴ ἀφοῦ φέρνει τὸ μή-
νυμα τῆς ἀποκαταστάσεως μίας
χρονίζουσας ἐκκρεμότητας» στὸ
ποίμνιο τῆς μητροπόλεως. Ὁ κ.Νι-
κόλαος συνέχισε λέγοντας, πὼς ὁ
λαὸς τῆς μητροπόλεως κουράστη-
κε πλέον ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ψέ-
μα καὶ τὶς ὑποσχέσεις καὶ θὰ εἶναι
αὐστηρὸς κριτὴς στὸ νέο Ἐπίσκοπό
του, τὸν ὁποῖο δὲν ἐπέλεξε αὐτὸς,
ἀλλὰ ἡ σεπτὴ ἱεραρχία. Αὐτὸ ὅμως
δὲν εἶναι ἀπαραίτητα κακὸ –σημεί-
ωσε πρὸς τὸν νέο Μητροπολίτη κ.
Κύριλλο- δεδομένου, ὅτι θὰ λει-
τουργεῖ ὡς δικλείδα ἀσφαλείας
στὴν πορεία καὶ τὶς ἐπιλογές σας.
Ἐπιπλέον, ὁ πρώην τοποτηρητὴς
ἐπεσήμανε ὅτι ὁ λαὸς τῆς Μητρο-
πόλεως εἶναι θαυμάσιος ὁμοίως καὶ
ὁ κλῆρος. Ἀναμένουν ὅμως τὸν
Ποιμένα, ὁ ὁποῖος θὰ μιλήσει στὶς
καρδιές τους μὲ τὰ ἔργα του, τὴν
ἁγιότητα τοῦ βίου του, τὸ λαμπρό
του παράδειγμα. Ὁ Μεσογαίας κ.
Νικόλαος κάλεσε τὸν νέο μητροπο-
λίτη νὰ βασιστεῖ στὶς θεοπειθεῖς
προσευχὲς τῶν μοναχῶν καὶ μονα-
ζουσῶν τῶν ἱερῶν μονῶν τῆς μη-
τροπόλεως καὶ νὰ συνεργαστεῖ μὲ
τοὺς ἐξαίρετους πνευματικοὺς πα-
τέρες της, προκειμένου νὰ εὐοδω-
θεῖ τὸ ἔργο του. Ἀπευθυνόμενος
πρὸς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπί-
σκοπο Ἀθηνῶν, ὁ Μεσογαίας κ. Νι-
κόλαος σημείωσε: «Μακαριώτατε ἡ
πενταετὴς καθυστέρηση ἀποτελεῖ
σκάνδαλο γιὰ τὴν σύγχρονη ἐκκλη-
σιαστικὴ ἱστορία μας, δὲν εἶναι δική
μας ἁρμοδιότητα οὔτε καθῆκον
τῆς στιγμῆς νὰ ζητήσουμε αἴτια,
ἐξηγήσεις ἤ ἐνόχους γι᾽ αὐτό. Εἶναι
ὅμως τῆς στιγμῆς νὰ δοξάσουμε
τὸν Κύριο, ποὺ “ἐξήγαγεν ἠμᾶς εἰς
ἀναψυχήνʼʼ».
Κλείνοντας τὴν προσφώνησή
του ὁ ἕως τώρα τοποτηρητὴς συμ-
πλήρωσε ἀπευθυνόμενος πρὸς
τὸν Μητροπολίτη Κηφισίας: «Ἡ
Μητρόπολη Κηφισίας, Ἁμαρουσί-
ου καὶ Ὠρωποῦ εὐχόμαστε νὰ ἀπο-
τελεῖ τὴν πρώτη ἀγάπη σας, τὴ με-
γάλη χαρά σας, τὴν πύλη τοῦ οὐ-
ρανοῦ γιὰ σᾶς καὶ ὅλους μας.
ʻʼΔεῦτε ἀριστήσατεʼʼ. Ἐπιτρέψτε
μου νὰ τὸ παρερμηνεύσω. Δῶστε
τὸν καλύτερο, τὸν ἄριστο ἑαυτό
σας. Τὸ χρειαζόμαστε, τὸ περιμέ-
νουμε, σᾶς τὸ εὐχόμαστε».
Ὁ Πρωτοσύγκελλος
Ἐκ μέρους τοῦ ἱεροῦ κλήρου
τῆς μητροπόλεως, τὴν προσφώνη-
ση πρὸς τὸν Μητροπολίτη κ. Κύριλ-
λο πραγματοποίησε ὁ πρωτοσύγ-
κελλος τῆς μέχρι πρότινος μητρο-
πόλεως Ἀττικῆς, Ἀρχιμ. Ἱερόθεος
Καλογερόπουλος. Ὁ π. Ἱερόθεος
εὐχαρίστησε τὸν ἕως τώρα τοποτη-
ρητὴ τῆς μητροπόλεως κ. Νικόλαο
γιὰ τὸ ἀμέριστο καὶ ἄγρυπνο ἐνδια-
φέρον του, ἐνῶ σημείωσε τὸν πόνο
καὶ τὸ πολύπαθο καὶ τοῦ κλήρου
τῆς μητροπόλεως λόγω τῶν σκαν-
δάλων καὶ ἀτασθαλιῶν, ποὺ συνέ-
βησαν τὰ τελευταῖα χρόνια. Κλεί-
νοντας ὁ π. Ἱερόθεος καλωσόρισε
τὸν νέο Μητροπολίτη καὶ ἐξέφρασε
τὴν διάθεση ὅλων τῶν πατέρων νὰ
συνεργαστοῦν μὲ τὸν νέο Ποιμένα
τους πρὸς Δόξαν Θεοῦ καὶ γιὰ τὸ
καλό τοῦ πιστοῦ λαοῦ.
Ἐν συνεχεία τὸν λόγο ἔλαβε ὁ
Δήμαρχος Κηφισιᾶς κ. Νικόλαος
Χιωτάκης, ὁ ὁποῖος ἐκπροσώπησε
τὶς λοιπὲς δημοτικὲς καὶ νομαρ-
χιακὲς ἀρχές. Ὁ κ. Ν. Χιωτάκης κα-
λωσόρισε τὸν Μητροπολίτη, ἐπε-
σήμανε καὶ αὐτὸς τὸ πολύπαθο
τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ τῆς Μη-
τροπόλεως καὶ εὐχήθηκε στὸ πρό-
σωπο τοῦ νέου Ἐπισκόπου «νὰ
δοῦμε τὸν στοργικὸ πατέρα καὶ
τὸν μιμητὴ τοῦ Κυρίου». «Κάτι τέ-
τοιο», κατέληξε ὁ Δήμαρχος Κηφι-
σιᾶς «ἐγγυᾶται ἡ ἕως τώρα ἄμεμ-
πτη ἐκκλησιαστικὴ διακονία σας».
Ὁ κ.Κύριλλος
Ὁ ἐψηφισμένος Μητροπολίτης
Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρω-
ποῦ κ. Κύριλλος ξεκίνησε τὸν ἐν-
θρονιστήριο λόγο του εὐχαρι-
στώντας τὸν Κύριο καὶ Ἀρχηγὸ τῆς
Πίστεώς μας, ποὺ μολονότι δὲν
εἶναι ἄξιος –ὅπως σημείωσε– ἔλα-
βε πρὶν δεκαεννέα χρόνια τὸ ἱερα-
τικὸ ἀξίωμα καὶ ἔγινε κήρυκας τῶν
ἱερῶν μυστηρίων Του καὶ τῆς ἀλη-
θείας Του. «Αὐτὴ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγί-
ου Θεοῦ μὲ τὴν τιμία ψῆφο τῶν
ἀδελφῶν Ἀρχιερέων μὲ ἀνέδειξε»
–σημείωσε ὁ Σεβασμιώτατος- «τὸν
ἐλάχιστο Ἐπίσκοπο καὶ ποιμένα
τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως».
Ἐν συνεχεία ὁ κ. Κύριλλος ἀνα-
φέρθηκε στὸ ἔργο καὶ τὴν ἰδιότη-
τα -εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ-
τοῦ Ἐπισκόπου καὶ δὴ αὐτοῦ τῆς
Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ κάλεσε
ὅλους τούς πιστούς, ποὺ ζοῦν
στὴν ἱερὰ αὐτὴ Μητρόπολη νὰ ἀ-
κούσουν τὴν φωνὴ τοῦ Ἐπισκόπου
τους. «Ὅπου συνάγονται οἱ πιστοὶ
ἐκεῖ εἶναι καὶ ὁ Χριστὸς ἐν μέσω
αὐτῶν, καὶ ὅπου βρίσκεται ὁ Χρι-
στὸς ἐν μέσω τοῦ λαοῦ του, ἐκεῖ
πραγματοποιεῖται γνησία ἐκκλη-
σιαστικὴ σύναξη. Αὐτὴ ἡ εὐλογη-
μένη σύναξη τοῦ πλήθους πραγμα-
τοποιεῖται σήμερα ἐνώπιον τῶν
ὀφθαλμῶν μας ἀγαπητοί, εἶναι ὅ-
μως ἀπόλυτη ἀνάγκη νὰ διαρκέσει
γιὰ πάντα», σημείωσε ὁ Μητροπο-
λίτης Κύριλλος.
Ὁ Μητροπολίτης Κηφισίας κ.
Κύριλλος συνέχισε γιὰ τὴν ἐκκλη-
σιαστικὴ σύναξη: «Δὲν πρέπει νὰ
ἐξαντληθεῖ σὲ μία τυπικὴ ὑποδοχὴ
τοῦ νέου Ἐπισκόπου, σὲ κάτι, ποὺ
γίνεται μία φορὰ καὶ δὲν ἐπανα-
λαμβάνεται ξανά! Ἂν θέλουμε
πράγματι νὰ εἴμαστε ἐκκλησία Χρι-
στοῦ καὶ Μέλη τοῦ Ἀναστάντος
σώματός του, πρέπει νὰ παραμεί-
νουμε ἅπαντες συνηγμένοι ἐπὶ τῷ
αὐτῷ. Ἔστω καὶ ἂν προσωρινῶς
καὶ σωματικῶς χωριζόμεθα ἀπὸ τὶς
ἀνάγκες τοῦ ἐφήμερου βίου, ποτὲ
δὲν πρέπει νὰ μᾶς συμπήξει ἡ μέρι-
μνα καὶ νὰ λησμονήσουμε, ποῦ
πράγματι ἀνήκουμε. Τίποτε δὲν
πρέπει νὰ σταθεῖ ἱκανὸ νὰ μᾶς χω-
ρίσει ἀπὸ τὸ ζωηφόρο σῶμα τοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Ὁ Σεβ. κ. Κύριλλος κάλεσε τὸν
ἱερὸ κλῆρο καὶ τὸν πιστὸ λαὸ νὰ
σταθοῦν δίπλα του, «μαζὶ θὰ ἐργα-
στοῦμε στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρί-
ου» σημείωσε, «μακριὰ ὅμως ἀπὸ
παρασυναγωγὲς ἀλλὰ κοντὰ στὸν
Ἐπίσκοπό σας» συμπλήρωσε. Ἐπι-
πλέον, ἐπεσήμανε ὅτι θὰ ἀγωνι-
στεῖ ἐναντίον τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ
Λόγου τοῦ Κυρίου καὶ τῶν αἱρε-
τικῶν δοξασιῶν. Κλείνοντας τὸν
λόγο του ὁ κ. Κύριλλος σημείωσε,
πὼς δὲν ἔχει νὰ κάνει προγραμμα-
τικὲς δηλώσεις, «πρόγραμμά μου
εἶναι τὸ Ἅγιο καὶ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο»,
σημείωσε «αὐτὸ θὰ τηρήσω, αὐτὸ
θὰ εἶναι ὁ ὁδηγός μου στὸ ἔργο
μου» συμπλήρωσε.
Ἀ. Καλόγηρος
Ὁμιλία ὑπὸ
τοῦ Ζιμπάμπουε
Ὁ Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ.
Γεώργιος θὰ ὁμιλήση διὰ τὴν
Ὀρθόδοξον Ἱεραποστολὴν εἰς τὴν
Ἀφρικὴν τὸ Σάββατον 12 Ἰουνίου
καὶ ὥραν 7.30 μ.μ. εἰς τὴν πολιτι-
στικὴν καὶ κοινωνικὴν μὴ Κερδο-
σκοπικὴν Ἑταιρείαν «Ἐπάλξεις»
(Ζήνωνος 3 πλατεῖα Ὁμονοίας).