TEXTOS MEDIEVALES LATINOS SOBRE PERSEO

De Poetria Latina

PERSEVS

WALAHFR. Mamm. 1,7-9): Walahfridus Strabo

de vita et fine Mammae, 1

Quam uirtute potens construxit Perseus olim,

Post Romana suis rebus laetata potestas,

Caesaream uocitare dedit.

PERSEVS

Gignitur ex auro Perseus, cur stella rubescit, (HUGO MAT. milit. 9 prol. 39)

Prestringit gladium, Gorgonis ora metit;

Quodque tenet Perseus caput est de Gorgone truncum; (BALD. BURG. carm. 134,617)

Quodque tenet Perseus caput est de Gorgone truncum;

Hic Agitatoris calce caput reprimit;

A pede pes procul est, quia Taurum pes premit alter,

620 Dextra caput gestat, leua manus gladium.

Baldericus Burguliensis

VARIAE
Carmina 154

1. contra obtrectatores consolatur librum suum. Foll. 5-7 Codex Vaticanus

1351
BALD. BURG. (BALDERICUS BURGULIENSIS) carm. 154, 251-294

Medusam Perseus interfecisse refertur

 Et superasse hostes Gorgoneo capite.

Tres genuit Forcus, quarum locupletior harum

Et maior Medusa callidiorque fuit;

255 Vtpote quam monstrum dicunt ex parte fuisse,

Huic serpentinum qui caput attribuunt.

Obtinuit regnum defuncto filia patre;

Olim multiplices mox geminantur opes.

Namque colens terras, quod "gorgon" significabat,

260 Et patris et regum uirgo preibat opes.

Perseus attemptat bello superatque puellam

Affectans regnum diuitiasque sibi.

Vendicat utrumque, caput aufert Gorgonis ipse

Obiciens uitreum belligere clipeum.

265 Nauigio uectum perhibent uolitasse tirannum;

Dicen que el tirano iba volando llevado por un barco

Hic caput abscidit, dum diadema rapit.

Per caput abscisum multos mutasse refertur:

Quippe per ablatas undique diuitias,

Plurima regna suum uir transtulit in dominatum

270 Reges et comites subiciendo sibi.

Taliter Athlantis regnum sibi uictor ademit

In montem cogens soliuagum fugere;

In montem uersus quocirca dicitur Athlas,

Quod cesi capitis Gorgonis egit ope.

275 Quod sensus plenum subtilis Gretia ponit:

Triplex in nostris pectoribus timor est,

Quod dicuntur tres ille signasse sorores;

 Namque timor primus pectora debilitat,

Alter iam mentem dispergit debilitatam,

280 Caligat capitis tercius intuitum,

Nomina quod resonant: nam Stenno "debilitas" est;

Euriale uero "sparsio lata" sonat;

Tercia iam ueluti "nequeat" Medusa "uidere",

Nam nimium timidus prouidus esse nequit.

285 Perseus haec perimit; casus sapientia spernit.

Hic uolat et semper uir probus impiger est.

Respicit oblique, uiciosum despicit omne

<>

Nam bene qui sperat in spe uentura figurat;

290 Que bona spes uitreo preniteat clipeo.

Sanguine Gorgoneo perhibetur Pegasus ortus,

Fama famosum quem similamus equum;

Aduersis etenim quicumque uiriliter obstat,

Ipse sibi famam uir sapiens generat.

Baldericus Burguliensis
Carmina 134

1. contra obtrectatores consolatur librum suum

Alter enim pes est curuus abusque genu;
Herculis et uultus tanquam conuersus ad Austrum
Intuitu recto respicit Ophiucum;
Obsitus a lumbis est idem pelle leonis,
610 Cuius crus dextrum mox Lira contiguat.
Albidus expansis Cignus uelut euolat alis;
Cepheus est subtus, Cassiephia secus.
Andromedam uideas quae palmas tendit utrasque;
Haec ceruice sua femina tangit Equum.
615 Deltoton a dextris est forma triangula iuxta
Confinesque plagas Arietis obtinuit.
Quodque tenet Perseus caput est de Gorgone truncum;
Hic Agitatoris calce caput reprimit;
 A pede pes procul est, quia Taurum pes premit alter,
620 Dextra caput gestat, leua manus gladium.
Es un fragmento sobre constelaciones.

EL CODEX VATICANUS 1351 TIENE TAMBIÉN UN POEMA DE FABULIS REF. FOLL. 109-130 ET
FOL. 152

De la PATROLOGÍA LATINA DATABASE

EKKEHARDI CHRONICON UNIVERSALE. EPYTHOME [id est abbreviatio] [ [0497] In Migne, the
contents of the square brackets are printed above the word after whcih they appear here. ]
EUSEBII DE SEQUENTI OPERE.

PARS PRIMA

(HIER.—OROS. I, 11.—Aug. c. 13.) Perseus, interfecto non sponte Acrisio, a Grecia in Asiam
transiit, ibi barbaras gentes gravi diuturnoque bello domuit, et novissime victor nomen
subjectae dedit. A Perseo namque Persae sunt vocitati. Perseus vero et uxor ejus Andromeda
post mortem sic in coelum rapti crediti sunt, ut imagines eorum stellis designarentur et eorum
nominibus appellarentur.

De LLT-A

Mythographi Uaticani i et ii

Kulcsár, Peter, ed.: Mythographi Vaticani I et II, Turnhout, Brepols (Corpus

Christianorum SL 91 C), 1987

Mythographus 2, cap. : 134, linea : 1 [*]

<134.> DE PERSEO Sed postea Perseus a Polidecte rege ad interficiendam Gorgonam missus
cum reuertens resectum eius caput in manu uolando portaret, auum suum Acrisium obiecto
sibi Gorgonis capite in saxum conuertit.

<135.> DE GORGONIS Gorgones tres fuerunt Stennio, Euriale, Medusa filie Phorci regis et
Cretidis nymphe uno inuicem oculo utentes. Has si quis uidit, stupore statim in lapidem uersus
est. Serenus dicit tres puellas fuisse unius pulchritudinis quam cum uidissent adolescentes,
stupore torpebant, unde fingitur si aliquis eas uidisset, in lapidem uerteretur. Fuerunt autem
locupletes nimis unde Gorgone dicuntur quasi terre cultrices, gê~g enim terra, orgia cultura
dicitur. Sed mortuo patre Medusa in regnum eius successit. Que cum propter pulchritudinem a
pluribus peteretur in conubium, Neptunum effugere non potuit, cum quo quia in templo
Minerue concubuit, cum et prius se sibi propter forme iactantiam preferret, crines eius a
Minerua in serpentes sunt mutati ut que petita inprimis a pluribus procis esset, postea eosdem
uultus deformitate terreret. Quam Perseus filius Iouis et Dane a Polidecte rege missus accepto
a Minerua, ne a Gorgona posset uideri, uitreo clippeo intercepto que inprimis Phorcidum
lumine, que inuicem custodiis utebantur, interfecit et exectum caput Palladi in pectore eius
gestandum optulit, de cuius sanguine genus est serpentum procreatum. Vtero autem eius
equus Pegasus cum pennis exiit, qui currens ad montem Aonium Baecie pede percussit terram
et fontem Castalium produxit qui et Pegasus uel Eliconius est appellatus Apollini et Musis
consecratus de quo philosophi et poete finguntur bibere, nam poete quasi Musarum
sacerdotes sunt.

Toynbee, Paget. "'Sorenus et Deonigdus' in Boccaccio's De Genealogiis deorum (X,

10)," Bulletin italien 13 (1913), 1-3.

Boccaccio's 'Deonigdus' is F's Theocnidus (Mit. I. 21).