Afronding

 FCD  cursus  

Begin  juli  hebben  we  de  FCD  (Foundations  in  Community  

Development)  cursus  afgerond.  De  leuke  groep  leerlingen  heeft  de  
theorie  fase  afgerond  en  gaan  nu  de  outreach  fase  op  allerlei  
plaatsen  doen.  Vier  blijven  er  hier  in  Belo  Horizonte,  en  gaan  hier  op  
verschillende  plaatsen  aan  de  gang,  een  in  het  zuiden  van  Brazilie,  in  
een  plaats  die  Ponta  Grossa  heet,  een  in  het  noord  oosten  van  
Brazilie,  in  een  stad  die  João  Pessoa  heet,    twee  zijn  er  weer  richting  
Nederland  vertrokken,  waarvan  er  een  gaat  werken  in  Almere,  in  
een  achterstandswijk  daar,  en  een  gaat  haar  verpleegkundige  
diploma  behalen  om  daarna  ergens  in  de  zending  aan  de  slag  te  
gaan.  En  een  gaat  er  naar  Haiti,  om  daar  te  helpen  met  het  
herbouwen  van  dat  land  dat  zo  geleden  heeft  onder  een  aardbeving  
in  januari.  We  zijn  er  zeker  van  dat  ze  allemaal,  waar  ze  ook  heen  
gaan,  fantastisch  werk  zullen  doen  in  het  Koninkrijk  van  God.          

De  leerlingen  hadden  mijn  vader,  die  de  eerste  week  les  had  
gegeven,  uitgenodigd  om  te  spreken  tijdens  de  diploma  uitreiking  
dus  dat  was  voor  mij  en  Kelly  natuurlijk  helemaal  speciaal.  En  zo,  
dankzij  de  moderne  technologie,  kon  hij  via  skype  de  leerlingen  een  
bemoedigend  woord  meegeven.    

Pagina  1  
Olympische  spelen  

Ook  dit  jaar  hebben  we  hier  op  Luzeiro  weer  de  “Olympische  spelen”  gehad.  De  kinderen  speelden  
in  de  verschillende  teams,  allerlei  spelletjes  en  sporten.  Het  was  weer  erg  leuk.  Het  leuke  van  de  
spelen,  is  toch  altijd  weer  het  samenwerken  dat  moet  gebeuren.  Dat  is,  vooral  voor  de  jongens  die  
alleen  willen  voetballen,  ontzettend  moeilijk  voor  ze.  Maar  omdat  het  een  team  is  met  groot  en  
klein,  jongens  en  meisjes,  allemaal  door  elkaar,  moeten  ze  wel,  anders  verliezen  ze.  En  het  is  
fantastisch  te  zien  hoe  ze  elkaar  gedurende  de  week  gaan  helpen,  bemoedigen,  en  zo  af  en  toe  
zelfs  complimenten  geven.  Uiteindelijk  is  het  belangrijkste  niet  het  winnen  of  verliezen  maar  de  
prachtige  lessen  die  je  de  kinderen  voor  hun  hele  leven  door  kan  geven.      Zoals  hen  bij  brengen  van  
principes  als  respect,  werken  in  teamverband  en  het  samen  plezier  hebben  onafhankelijk  van  de  
einduitslag.  Dat  laatste  is  niet  voor  alle  kinderen  even  makkelijk,  misschien  ook  wel  omdat  
sommige  thuis  regelmatig  moeten  “vechten”  voor  acceptatie  en  liefde.  

Vele  kinderen  konden  in  verschillende  teams  strijden  om  die  begeerde  1e  plaats.  De  eerst  dag  
werden  de  teams  gevormd  en  kregen  ze  als  opdracht  om  hun  vlag  te  schilderen  en  een  jel  te  
verzinnen.  In  het  vervolg  van  de  week  was  Luzeiro  als  een  sportief  terrein  met  veel  enthousiaste  
kinderen  en  aanmoedigende  groepsleiders,  Portugees  sprekend  of  niet.  Alle  kinderen  deden  meer  
dan  hun  best  en  mochten  trots  als  echte  winnaars  terugkijken  op  geslaagde  ´Olympische  Spelen´.  

Visite  Joost  en  Luuk  

Vanaf  begin  juli  tot  begin  augustus  zijn  Joost  van  den  Brink,  mijn  broer,  en  Luuk  van  de  Beek,  een  
maand  hier  geweest  als  vrijwilligers.  Het  was  erg  leuk  om  deze  bekende  jongens  hier  te  hebben  en  
ze  mee  zien  werken  hier  op  Luzeiro.  Luuk  ken  ik  nog  uit  de  tijd  dat  zijn  ouders  hier  als  zendelingen  
werkten.  Ook  was  het  erg  leuk  te  zien  hoe  ze  allebei  opgingen  in  het  werk  en  duidelijk  lieten  zien  
dat  ze  een  zendingsachtergrond  hebben.  We  hebben  er  van  genoten!  

Pagina  2  
Het  WK  

Het  WK  was  hier  in  Brazilie  weer  een  groot  

feest.  Op  de  dagen  dat  het  Braziliaanse  elftal  
speelde  stopte  alles  hier.  Banken  gingen  
dicht,  er  was  geen  les  voor  de  kinderen  en  
zelfs  de  politie  en  brandweer  werkten  niet.    
Ook  hier  op  Luzeiro  draaide  alles  om  het  
voetballen.  We  hadden  een  groot  scherm  op  
het  sportveld  waar  de  mensen  uit  de  wijk  de  
wedstrijden  kwamen  kijken.  Alles  draaide  
weken  lang  om  het  voetbal,  totdat,  op  een  
mooie  vrijdag  middag,  het  Nederlands  elftal  Brazilie  er  uitspeelde.  Heel  Brazilie  was  er  kapot  van,  
maar  voor  ons,  als  Hollanders  was  het  natuurlijk  fantastisch.  Het  grootste  TV  kanaal  hier  uit  Brazilie  
kwam  filmen  en  het  was  voor  ons  prachtig  om  zo  de  vriendschap  tussen  de  volken  te  laten  zien,  en  
dat  voetbal  uiteindelijk  maar  een  spel  is.  Zeker  omdat    Brazilie  huilde  omdat  ze  “maar”  bij  de  beste  
acht  voetbalteams  ter  wereld  zaten,  maar  niemand  herinnert  zich  dat  Brazilie  maar  88ste  staat  in  
het  onderwijs  wereldwijd,  of  dat  het  de  achste  grootste  sociale  ongelijkheid  ter  wereld  telt…  Het  
voetbal  is  een  spel,  maar  ons  werk  gaat  er  naar  uit  deze  andere  statistieken  te  veranderen.  

In  de  wijk  

Onlangs  werden  we  

geschokt  door  tragische  
nieuws!  Een  zestienjarige  
jongen  uit  de  sloppenwijk  
genaamd  Alef  werd  
vermoord.  Hij  werd  
neergeschoten,  15  schoten  
en  stierf  ter  plekke.  Dit  in  
een  steegje  op  slechts  een  
korte  loopafstand  van  
Luzeiro.  We  wisten  wel  dat  
Alef  onlangs  begonnen  was  
met  het  werken  in  de  
drugshandel,  en  hadden  
hem  er  al  meerdere  keren  
op  aangesproken.  Hij  besloot  vervolgens  om  drugs  te  
verkopen  in  de  wijk  hier  die  wordt  gecontroleerd  door  een  
andere  bende.  Dit  was  een  onverstandige  beslissing  en  
heeft  zeer  waarschijnlijk  geleid  tot  zijn  dood.  

Helaas,  de  dood  is  het  ongelukkige  lot  van  de  meesten  die  
betrokken  zijn  bij  drugshandel.  Tieners  hier  in  Brazilië,  die  
betrokken  zijn  bij  drugshandel  weten  dat  ze  waarschijnlijk  
niet  hun  18de  jaar  halen.  Dit  is  de  realiteit.  Ik  kende  Alef  persoonlijk  al  jaren  en  zag  hem  opgroeien  
door  de  jaren  heen.  Hij  nam  deel  aan  een  van  mijn  groepen  toen  hij  jonger  was.    

Pagina  3  
Dit  is  een  realiteit  waar  je  nooit  aan  went,  en  die  weken  en  maanden  later  nog  ontzettend  veel  pijn  
doet.  We  bidden  en  werken  om  de  kinderen  en  tieners  andere  opties  te  geven,  en  ze  de  Heer  te  
laten  leren  kennen,  zodat  we  op  een  gegeven  moment  geen  Alefs  meer  verliezen  aan  de  drugs  en  
het  geweld  in  de  wijk.  

Verlof  

Vanaf  18  september  tot  17  november  zijn  we  in  Nederland  op  verlof.  We  zien  er  erg  naar  uit  jullie  
allemaal  weer  te  zien,  te  spreken,  en  meer  
te  kunnen  delen  over  ons  werk  hier.  Ook  
heeft  Kelly  er  erg  veel  zin  in  om  enkele  
historische  plaatsen  te  bezoeken.  
Gedurende  het  laatste  jaar  heeft  ze  een  
paar  nederlandse  boeken  (in  het  portugees)  
als  het  “Dagboek  van  Anne  Frank  “  en  “De  
schuilplaats”  van  Corrie  ten  Boom.  Dus  is  ze  
al  helemaal  enthousiast  om  de  plaatsen  
waar  de  boeken  over  gaan  ook  echt  te  leren  
kennen.    

Ons  adres  in  Nederland  is  Helweg  20,  de  

Glind.  Mocht  u  wat  af  willen  spreken,  stuur  ons  dan  een  mailtje:  tijsvandenbrink@hotmail.com    of  
bel  ons,  vanaf  18  september  op  het  nummer:  0624477805  

Pagina  4