မAိမ္ကံ ၊ ေရနံ႕သာခင္ခင္ၾကီးနဲ႕ ေတာင္ေတာင္AီAီ

ျပီးခဲ့တဲ့ စေနည၊ တနဂၤေႏြတရက္လံုးကို မAိမ္ကံက ယူသာြ းခဲ့တယ္။ ေရႊAျမဳေတမွာ

ပါတယ္ဆုိတဲ့ Aခန္းဆက္ကို စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုေပမယ့္ Aစျပဳမိရင္
ဆံုးခန္းထိတိုင္ခ်င္တတ္တဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုနားလည္စာြ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။
ဆရာမခင္ခင္ထူး စာေတြကို ဖတ္ရင္ Aဖြားကိုလမ
ြ ္းတယ္၊ Aိမ္ကုိလမ
ြ ္းတယ္
Aညာကိုလြမ္းပါတယ္။ ပံုတိုပတ္စနဲ႕ စကားေျပာတတ္တာ၊ ကာရန္နေဘနဲ႕ စာခ်ိဳးေလးေတြ
ထည့္တာ Aညာေလသံ၊ ျပီးေတာ့ AညာAခင္းAက်င္း။ စာဖတ္ေနရင္း Aညာကို
ျပန္ေရာက္သလိုလို စိတ္ကူးယU္ေနမိတတ္တယ္။ Aဲ့ဒါေတြန႕ဲ ညာလက္တစ္ဖက္လံုးလည္းနာ
(စာAုပ္Aထူကို တ, မ မနဲ႕ မ ျပီးဖတ္ေနရလို႕ပါ)၊ မ်က္လံုးေတြလည္းနာ၊ ဘလူးတနလၤာမွာ
မူးတူူးတနလၤာျဖစ္ေနခဲ့တာပါ……

တခ်ိဳ႕AညာAသံုးAႏွုန္းေတြ၊ ဓေလ့ထံုးစံေတြကို က်န္တ့ဲAရပ္ရပ္ကလူေတြ

နားလည္ႏိုင္ပါ့မလား စU္းစားမိတယ္။ ပဲငံျပာရည္ဆိုတ့A
ဲ သံုးAႏွုန္းကို Aညာကလူေတြက
ၾကာညိဳ႕လို႕ သံုးတာမ်ိဳးေတြပါ။ ခိုင္းႏွုိင္းသံုးႏွုန္းသြားသမွ်ကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့နားလည္ဖုိ႕
ခက္ခဲမယ္ထင္တယ္။ စကားလံုးAလွAေနနဲ႕ ဖတ္သာြ းရင္ လွတာမွန္ေပမယ့္ Aနက္ကို သိမွ
ဆုိလိုရင္းကို ေစာေၾကာမိမွာပါ။ Aညာသားျဖစ္တ့သ
ဲ ူေတာင္ ဖတ္ျပီးသမွ်ကို Aေတာ္ေလး
နားလည္ေAာင္ ျပန္ျပန္ေတြးရပါတယ္။ စာဖတ္သူေတြ စာဖတ္နာတယ္ဆိုလည္းွ
ဒီAသံုးေတြကိုနားလည္ဖုိ႕ မလြယ္ဖူးဆုိတာ စာေရးသူမသိတာလား ဒါမွ မဟုတ္ စာေရးသူ က
စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကို Aညာကလူေတြေလာက္ပဲ သတ္မွတ္ထားေလသလား၊ Aခုလက္ရွိ
Aညာကလူငယ္ေတြေတာင္ ဒီစကားလံုးေတြကို လုိက္လုိ႕မမွီႏုိင္ဘူးထင္မိတယ္။
ရက္ကန္းခံုကိုဓါတ္ပံုျမင္ဖူးတာနဲ႕ စည္းနဲ႕ကမ္းဆိုတ့ဲ Aဖြ႕ဲ ေလးကို ျမင္ပါ့မလားရယ္
စိတ္ပူမိတယ္။

ဖတ္ေနရင္းနဲ႕ ေရနံ႕သာခင္ခင္ၾကီးကို ျမင္လာတယ္။ ေက်ာရိုးမတူေပမယ့္

တခ်ိဳ႕Aခ်က္Aလက္ေတြက ခပ္ဆင္ဆင္လိုပဲ။ ခင္ခင္ၾကီးကလည္းေခ်ာေပ့လွေပ့
မAိမ္ကံကလည္း ေခ်ာေပ့လွေပ့။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သတင္းေမႊးတာခ်င္းေရာ Aမ်ားက
Aားက်မက္ေမာရတာျခင္းေကာ။ ျပီးေတာ့ Aမုန္းေတြ Aာဃာတေတြန႕ဲ
ဇာတ္သိမ္းထားၾကပံုျခင္း။ Aဲ့ဒီAရာေတြAတြက္ တေယာက္က ဘဝကိုေပးဆပ္တယ္
တေယာက္ Aသက္ကိုပါေပးဆပ္ခ့တ
ဲ ယ္။

တျခားမဆိုင္တဲ့ဆီကို ေဘးေခ်ာ္သာြ းတဲ့Aေတြးက AညာကAလွဴမဂၤလာေဆာင္ပေ

ဲြ တြ
ဆီကိုပါ။ တျခားရပ္ရြာေတြမွာ ဖိတ္စာေလး ကမ္းလိုက္ရံုန႕ဲ Aလွဴမဂၤလာေဆာင္ဖိတ္ျခင္းျပီးျပီ။
Aညာမွာက Aပ်ိဳဖိတ္လူပ်ိဳဖိတ္သီးသန္႕ဖိတ္ရတယ္။ Aပ်ိဳလူပ်ိဳေတြကလည္း ရပ္ေရး
ရြာေရးမွာ ပါရတယ္။ ကေလးဘဝကေန Aပ်ိဳဖိတ္လူပ်ိဳဖိတ္ ဖိတ္ခံရတယ္ဆို Aေတာ္ေလး
လူရာဝင္လာျပီဆုိျပီး စိတ္ၾကီးဝင္မိတယ္။ Aလွဴရွင္ရ့ဲ ဓနAင္AားကိုAေျခခံျပီး ပိတ္စ၊
ပုဆိုးကေန လက္ကိုင္ပုဝါေလးေတြန႕ဲ ေပးျပီး တခုတ္တရ ဖိတ္ရတယ္။
Aလွဴမဂၤလာေဆာင္ေတြAတြက္ ခန္းမေတြၾကီးက်ယ္စရာမလိုဘူး Aိမ္ေရွ႕ ဒါမွ မဟုတ္
လမ္းေဒါင့္တခုမွာ မဏပ္ထိုးလိုက္ရံုပါပဲ။ ရပ္ေရးရြာေရးမွာ Aိုးသူၾကီးကလည္း Aဆင္သင့္၊
ဘယ္သူရယ္ဘယ္ဝါရယ္ လာပါကူပါ ေျပာစရာမလိုဘူး။ ကိုယ့္Aိမ္ကဓါးတုိတစ္ေခ်ာင္းဆီ
ဆြဲျပီး ၾကက္သြန္လွီးသူ ႏႊာသူေတြန႕ဲ တတပ္တAားျဖစ္ေနၾကတတ္တာ။

ျပီးေတာ့ ဝန္း(ဝင္း)ခင္းတဲ့Aလွဴ။ မင္းမိဖုရားတုိင္းခန္းလွည့္သလို မွဴးနဲ႕မတ္န႕ဲ ဝန္န႕ဲ

Aခန္႕သား ရွင္ေလာင္းလွည့္ပ။ဲြ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္တ့ဲသူမ်ား ဝန္းခင္းရင္ တိုးေ၀ွ႕ျပီးၾကည့္ရတာ။
ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုဝတ္စားထားတယ္ဆုိတာေတာ့ Aမ်ိဳးသမီးေတြAလုပ္။
ဘယ္ကြမ္းေတာင္ပန္းေတာင္ကိုင္Aလွဆံုးဆုိတာေတာ့ Aမ်ိဳးသားေတြAလုပ္။
ၾကဲသမွ်ပိုက္ဆံ လက္ထေ
ဲ ရာက္ဖို႕က ကေလးေတြAလုပ္။ စက္ဘီးေတြ တရုန္းရုန္းနဲ႕
မံုရြာေက်ာကၠာလမ္း ေပၚက ဝန္းခင္းပြေ
ဲ တြ ကို သတိရမိတယ္။

မAိမ္ကံမွာ ျမန္မာမိန္းမပ်ိဳေလးေတြAတြက္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္

ျပဳမူက်င့္ၾကံသင့္တာေလးေတြ ျပသြားတယ္လုိ႕ ျမင္မိတယ္။ ဖက္စိမ္းကြမ္းေတာင္ကိုင္ျဖစ္ဖို႕
ဘယ္ေလာက္မ်ားျပားတဲ့ စည္းကမ္းေတြလ။ဲ AခုAခါ ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီေAာင္ ေရွးရိုးဆန္တ့ဲ
AယူAဆေတြဆိုျပီး တခ်ိဳ႕Aရာေတြကို ပစ္ပယ္ေကာင္း ပစ္ပယ္သင့္ပါတယ္။
ေရွးရိုးမဆန္ေလေတာ့ေAာင္ဆိုျပီး Aားလံုးကို ေမြးစားသမွုျပဳလိုက္ရင္ေတာ့
ဆိုတဲ့Aေတြးနဲ႕လည္း ရင္ေလးမိျပန္တယ္။

ဟိုးAရင္တုန္းက ရပ္ရြာဆုိတာက က်U္းပါတယ္။ Aပ္က်တာက Aစသိသာေစတယ္။

Aခုေခတ္လို ႏိုင္ငံေတြကူးေျပာင္းျပီး ေနာက္ကြယ္က သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပည္ဖံုးကားခ်ဖို႕
မလြယ္တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ Aမွန္ဆိုတာက ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့
ေပၚစျမဲပဲမဟုတ္လား။ ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္ေတြေၾကာင့္ ကမာၻၾကီးက ရြာၾကီးတစ္ရာြ
ျဖစ္သြားျပီဆုိတာကို သတိခ်ပ္ေစခ်င္တယ္။

မAိမ္ကံ ဇာတ္လမ္းရဲ့Aဆံုးပိုင္းမွာေတာ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြကို

တျဖည္းျဖညး္ေဖ်ာက္ပစ္တယ္လုိ႕ စိတ္ထဲက ခံစားမိတယ္။ Aေမပန္းရံုကို
သူ႕ေယာက်ၤားဆံုးကတည္းက မေတြ႕ရေတာ့သေလာက္ပ။ဲ မလွAံုန႕ဲ ေက်းUလည္း
ထိုနည္းႏွင္ႏွင္။ ကိုေျပသိမ္းကိုေတာထဲထည့္လိုက္တာ၊ ကံကေလး ကံကေလးလို႕
Aရမ္းခ်စ္တဲ့ေမာင္က ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေပမယ့္ လံုးဝျပန္မၾကည့္တာမ်ိဳးေတြပါ။

ေျပာလုိ႕ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မAိမ္ကံက ရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို႕ရယ္လုိ႕မ်ား ေရးခဲ့သလားလို႕

ထင္မိတယ္။ မင္းသမီး ဘယ္သူဆိုရင္ ဒီဇာတ္ရုပ္န႕ဲ လိုက္ေကာင္းတယ္လုိ႕ ရည္ရယ
ြ ္ခ့သ
ဲ လား
စိတ္မွာေတြးေနမိရင္း ေတာင္ေတာင္AီAီေတြ မ်ားေနခဲ့လိုက္တာ………….