Professional Documents
Culture Documents
Xololithiasi
Xololithiasi
(κυστικός πόρος) σχηματίζει τον χοληδόχο πόρο που εκβάλλει στη πρώτη
μοίρα του λεπτού εντέρου (12δάκτυλο). Έτσι η χολή (το πρασινοκίτρινο υγρό)
που παράγεται στο ήπαρ (συκώτι) φθάνει στο λεπτό έντερο όπου
αναμειγνύεται με τις τροφές και βοηθά στην πέψη των λιπαρών τροφών. Στο
πλάι του ο χοληδόχος πόρος συγκοινωνεί δια μέσου ενός άλλου σωλήνα, του
κυστικού πόρου «σωληνάκι της χοληδόχου κύστης», με την χοληδόχο κύστη.
Η χοληδόχος κύστη απορροφά υγρά στοιχεία από τη χολή και την καθιστά
συμπυκνωμένη και παχύρευστη. Έτσι η χοληδόχος κύστη μετατρέπεται σε
αποθήκη συμπυκνωμένης χολής, η οποία σε καταστάσεις αυξημένων αναγκών
συσπάται και προωθεί το περιεχόμενό της στο χοληδόχο πόρο και από εκεί
στο έντερο για να καλυφτούν αυξημένες ανάγκες για την πέψη. Όταν τρώμε η
χοληδόχος κύστη συσπάται και αδειάζει τη χολή στον κυστικό πόρο κι από κει
στο χοληδόχο πόρο και στο έντερο. Όταν αφαιρείται η χοληδόχος κύστη,
κόβεται μόνο ο κυστικός πόρος και έτσι δεν επηρεάζεται η ροή της χολής και
η λειτουργία της πέψης. Από την άλλη πλευρά το ήπαρ συνεχίζει να παράγει
και να προωθεί κανονικά τη χολή (μέσω του συστήματος των χοληφόρων)
προς το έντερο, μόνο που δεν την αποθηκεύει πια στη χοληδόχο κύστη.
Συνεπώς μπορεί κανείς να ζει κανονικά και χωρίς τη χοληδόχο κύστη.
Πρέπει από την αρχή να τονισθεί, ότι η αντιμετώπιση της χολολιθίασης και των
επιπλοκών της, είναι χειρουργική. Όταν αναφερόμαστε στη χοληδόχο κύστη, με
τον όρο χειρουργική αντιμετώπιση εννοούμε και την λαπαροσκοπική
χολοκυστεκτομή. Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή σήμερα θεωρείται επέμβαση
εκλογής για την χολολιθίαση, υπό την προϋπόθεση, ότι εκτελείται από έμπειρο
χειρουργό σε οργανωμένο ειδικά για την περίπτωση χειρουργείο. Η αύξηση της
εμπειρίας στις λαπαροσκοπικές μεθόδους επιτρέπει σήμερα την επιτυχή
αντιμετώπιση και των επιπλοκών της χολολιθίασης όπως είναι ο ύδρωπας, η οξεία
χολοκυστίτιδα, και το εμπύημα της χοληδόχου κύστης. Οπωσδήποτε όμως, για την
αντιμετώπιση των περισσότερο σύνθετων αυτών περιπτώσεων και επιπλοκών της
χολολιθίασης, η χειρουργική ομάδα πρέπει να διαθέτει και άριστη γνώση της
κλασικής χειρουργικής διότι το ενδεχόμενο μετατροπής της λαπαροσκοπικής
χολοκυστεκτομής σε κλασσική ανοικτή χολοκυστεκτομή είναι αρκετά πιθανό.
1/8 αβοκάντο
6 ξηροί καρποί
5 μικρές ελιές
Ένα άλλο υπόδειγμα (για όσους αρέσκονται στις δίαιτες) διαιτολογίου για
πέτρες στη χολή:
Πρωινό: 1 ποτήρι ημιαποβουτυρωμένο γάλα (1-2% λιπαρά), ½ φλιτζάνι του
τσαγιού δημητριακά ή 2 φρυγανιές ολικής αλέσεως.
Ενδιάμεσα: 1 φρούτο.
11.Xολολιθίαση
Ποια Χειρουργική επέμβαση και γιατί ;
Εισαγωγή
Υπομονετική επιλογή
H ΛΧ ενδείκνυται σε ασθενείς που αναπτύσσουν συμπτώματα (συνήθως
επεισόδια κολικού) ή επιπλοκές της νόσου (οξεία χολοκυστίτιδα και
αποφρακτικός ίκτερος). Στους ασθενείς με τη "δυσπεψία από την
χολολιθίαση " απαιτείται προσεκτική αξιολόγηση για να καθορισθεί εάν
πράγματι οι χολόλιθοι είναι η αιτία των συμπτωμάτων, δεδομένου ότι σε
μερικούς από αυτούς τους ασθενείς, τα συμπτώματα μπορεί να είναι
λειτουργικής προέλευσης, παραδείγματος χάριν σύνδρομο ευερέθιστου
εντέρου ή το αποτέλεσμα άλλης οργανικής παθολογίας όπως η του παχέος
εντέρου εκκολπωματική νόσος, γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση κ.λπ. Στους
ηλικιωμένους, το καρκίνωμα των πυλών του ήπατος και ο καρκίνος της
χοληδόχου κύστης μπορούν να παρουσιάσουν ακαθόριστα δυσπεπτικά
ενοχλήματα που αποδίδονται στους χολόλιθους.
Επιλογή ασθενούς
Προεγχειρητικός έλεγχος
Στους σε καλή κατάσταση ασθενείς, οι μόνες προεγχειρητικές εξετάσεις που
απαιτούνται είναι το υπερηχογράφημα , η γενική αίματος, η ηπατική βιολογία,
ο αιμορραγικός έλεγχος , η ομάδα αίματος και ο παράγων Rh. Η ενδοσκοπική
ανιούσα χολαγγειογραφία (ERCP) εκτελείται όταν υποψιαζόμαστε πέτρες στο
χοληδόχο πόρο βάσει υπερηχογραφήματος , κλινικών και βιοχημικών
κριτηρίων. Ακόμα κι έτσι, η αξιοπιστία αυτής της έρευνας αποδεικνύεται
ασφαλής σε 25-50% τέτοιων περιπτώσεων. Για αυτόν τον λόγο, στα κέντρα
με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις, η μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία
(MRCP) χρησιμοποιείται παρά η (ERCP) σε αυτές τις περιπτώσεις λόγω
μεγαλύτερης διαγνωστικής ακρίβειας.
Η Εγχείρηση
Ο ασθενής χειρουργείται με γενική νάρκωση σε ύπτια θέση και ελαφρά
στροφή προς τα αριστερά. Τοποθετείται ρινογαστρικός σωλήνας που
συνήθως αφαιρείται στο τέλος της επέμβασης.
Το πνευμοπεριτόναιο. Είναι η χορήγηση αερίου CO2 στην περιτοναϊκή
κοιλότητα. Αυτό γίνεται με την είσοδο μιας ειδικής βελόνας στην περιοχή
του ομφαλού. Αυτή η βελόνα είναι συνδεδεμένη με το ηλεκτρονικό μηχάνημα
συνεχούς ελέγχου όγκου-πιέσεως-ροής του χορηγούμενου εντός της
περιτοναϊκής κοιλότητας αερίου. Το αέριο είναι αδρανές και δεν προκαλεί
προβλήματα στον οργανισμό, μετά δε το τέλος της εγχείρησης αφαιρείται από
την κοιλιά.
Τα trocars. Τοποθετούνται 4 trocars (=σωλήνες) απ’ όπου διέρχονται η
κάμερα και τα εργαλεία που χρειάζονται για την εγχείρηση. Ένα διαμέτρου
10mm στον ομφαλό για την
κάμερα, ένα 10mm στο
επιγάστριο για τα εργαλεία
του χειρουργού και δύο
5mm στο δεξιό πλάγιο της
κοιλιάς για τις λαβίδες
συλλήψεως που χειρίζεται ο
βοηθός.
Η χολοκυστεκτομή. Με
την είσοδο του
λαπαροσκοπίου (κάμερα)
γίνεται έλεγχος της κοιλιάς
και των σημείων εισόδου
των trocars. Ακολουθεί η σύλληψη και έλξη της χοληδόχου κύστης. Με
αυτό τον τρόπο διευκολύνεται η αναγνώριση των στοιχείων του μίσχου.
Παρασκευάζεται ο κυστικός πόρος και η κυστική αρτηρία, απολινώνονται
(αποφράσσονται) με clips και διατέμνονται. Ακολουθεί η αποκόλληση της
κύστης από το ήπαρ και η αφαίρεσή της από το επιγάστριο ή τον ομφαλό.
Τελικός έλεγχος, παροχετεύσεις, σύγκλειση των τραυμάτων. Στο τέλος
γίνεται έλεγχος στην περιοχή της εγχείρησης και συνήθως τοποθετούνται 1-
2 παροχετεύσεις (σωλήνες) που εξέρχονται από τις οπές στο δεξιό πλάγιο
της κοιλιάς. Γίνεται αφαίρεση του αερίου του πνευμοπεριτοναίου και
αφαίρεση των εργαλείων και των trocars. Συρραφή των τραυμάτων, τέλος
της επέμβασης, αφύπνιση του ασθενή.
Μετεγχειρητική αγωγή. Ο ασθενής λαμβάνει ενδοφλέβια ορούς την ημέρα
του χειρουργείου. Το απόγευμα μπορεί να σηκωθεί, να περπατήσει και να
περιποιηθεί τον εαυτό του. Την επόμενη ημέρα συνήθως αφαιρούνται οι οροί
και οι παροχετεύσεις και αρχίζει ελαφρά σίτιση. Στις περισσότερες
περιπτώσεις είναι έτοιμος για έξοδο από το Νοσοκομείο. Σε μια εβδομάδα
θα αφαιρεθούν τα ράμματα και θα δοθούν οι τελευταίες οδηγίες διατροφής.
Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ικανός να επιστρέψει στην εργασία του
10 ημέρες μετά την εγχείρηση ή αν η εργασία του είναι κουραστική μερικές
ημέρες αργότερα.